#Seslendirme bana ait | Explore Tumblr Posts and Blogs

karincakarakedi · 11 months

Text

Beklenmedik Bir Sürpriz~

Bazen bir şeyi çok ister ve onun üzerine uzun uzun hayaller kurarız. İçten içe gerçek olamayacak kadar güzel olduklarına inanır her hayalin sonunda yüzümüze buruk bir gülümseme yerleştiririz.

Sonunda nasıl olacağını bilmediğimiz bir çaresizlikle umut etmekten başka bir şey yapamayız.

Benim için çok yakın dostum Lavin'im ile bir araya gelmek böyle bir şeydi. Zamanında ortak bir proje üzerinde çalışırken tanışmış, dostluğumuzu ilerletmiş ama hiç yan yana gelememiştik. Projelerimiz, çalışmalarımız sayesinde pek-çok arkadaş edinsek de bir araya gelememek yakın olamamak hep canımızı sıkardı.

Günlük hayatta hiçbirimizin bağı olmasa da sevdiğimiz hobilerimiz bizleri yakın dost haline getirmişti. Hobimizi bırakmış olsak bile dostluğumuz daim olmuştu. Lavin derim ben ona burada da Lavin diyeceğim hehe~ İsimlerin ne önemi var ki? İngiliz Dili Edebiyatı okuyan ve tiyatroyla ilgilenen bu yoldaşım ülkenin diğer ucundan Ankara'daki gösterisi için yol aldığında çok sevinmiştim. Çünkü gerçekten emek verdiği bir şeyi hayata geçiriyordu. Günler sağlık sorunlarından ötürü benim için hâlâ zor geçse de, dans etmeyi çok özlediğim için biraz aksi bir ruh halinde olsam da sevdiğim bir insanın çok istediği bir şeyi hayata geçirmesi fikri içimi kıpır kıpır etmişti. Ve gösteriyi izledim, kesinlikle çok güzel bir yapımdı~ Kısıtlı sürede, depremin ardından şehirde kalan öğrencilerle böyle bir gösteri hazırlamak zor olmuş olmalı. Ayrıca seslendirme, oyunculuk her şey yerinde ve netti, bana izlettiğinde hayran kaldım! Ehem ben yine konudan konuya atlıyorum~ Açıkçası Lavin'in yaşadığım şehre gelmek gibi bir amacı başta yoktu. Sadece dönüşte tren yolu ile 24 saati nasıl aşacağını düşünüyordu ki bu cidden çok zorlu bir şey.. Son anda akrabaları buradan uçakla gönderebileceğini söylediğinde işler değişti. O gelmiyor olsaydı ben ve Z beraber toplaşıp Ankara'ya onu görmeye gidecektik~ Lavin teklifi kabul edip geleceğini söyleyince o kadar mutlu oldum ki hayal gördüğümü falan sandım. Buraya geldiğinde ilk sevdiği şey biz dostlarını görmekti, ilk nefret ettiği şeyi ise bence herkes tahmin eder.. Yolların uzunluğu ve trafik! Eh bunu bekliyordum, her yere yürüyerek gitmeye alışmış bir insanı kalabalık bir şehrin trafiğine sokarsanız bunu sevmez ve haklıdır :') Birkaç gün sevdiğimiz insanlarla buluştuk, birlikte bol bol sohbet ettik, ona gösterebileceğimiz kadar güzel yer göstermeye çalıştık. Birkaç gün ise evde vakit geçirip beraber uzun uzun sohbet ettik~ Aslında sağlıklı olsam ona daha fazla yer gösterirdim ama maalesef bileğim ve nasırlarım bundan fazlasına müsaade etmedi :/ Ama bir konuda şükrediyorum işe yaramayan ağrı kesiciler kırk yılın başı işe yaradı ve bu hafta bileğimde şişlik yoktu böylece sorun yaşamadım..

İlk gün dünya tatlısı mimar arkadaşımız B ve restoratör arkadaşımız B ile (evet ikisinin de adı B ile başlıyor) ile buluşutk ki biz buna yüz yılın buluşması diyoruz. Daha önce hiç doğru düzgün yüz yüze konuşmamış 4 farklı kadının o komik suskunluğu ve sonra ilginç sohbeti~ Ama konuştuklarımız bize kalsın~

Daha ileriki bir günde Z ve ben küçük bir plan yapıp Lavin'in güzel sesini duymak için onu karaokeye ve öncesinde de Deniz müzesine götürme kararı aldık. Deniz müzesi cidden İstanbul'a geliyorsanız gidip ziyaret etmeniz gereken bir yer hem de Dolmabahçe Sarayı'nın hemen yanında, etrafındaki yollar güzel özellikle Ata'mızın resimlerinin olduğu o yolda ağaçların altında yürümenin verdiği huzur bir başka~

Orada Atatürk'e ait pek-çok şeye şahit olabilirsiniz ve bunun özel, hoş ve hüzünlü bir duygu olduğunu düşünüyorum~ Lavin'i bu duygulara ortak etmek mutluluk vericiydi özellikle gemilerin büyüklüğü hakkında kendimizi mühendis sanıp sohbet etmemiz hem eğlenceli hem de ilginçti~ Keşke diğer müzelere de götürebilseydik ama ne yazık ki o kadar vaktimiz yoktu :'( Ayrıca bütçemiz de yetersizdi :') Ardından karaokede çığlık çığlığa şarkı söyleyip hâlâ genç olduğumuzu hatırladık~ Malesef sınav stresi, iş stresi ve sağlık sorunları derken arada bir yirmili yaşlarda olduğumuzu kendimize hatırlatmamız gerekiyor.. Gerçi karaokede mikrofonların bozuk olması gibi bir talihsizlik de yaşadık ama küçük bir telafide bulundu oradaki çalışanlar. Her ne kadar aksaklıklar olsa da beraber geçirdiğimiz vakti tatsız hâle getirmek istemedik~ Geri bildirim yapılması gereken yere iletildi zaten~

Son olaraksa dün Kadıköy'ün o gençlik enerjisiyle dolu sokaklarında gezindik. Yakın bir arkadaşımız F bize eşlik etti. Kadıköy'ü çok bilmeyen benim için de bu, yeni bir geziydi. Bir yerde kutu oyunu oynadık ve bu tip kutu oyunlarını daha önce hiç oynamamış olan ben arkadaşımız F'ye minnettar~ Hem oyunu çok güzel açıkladı hem de hikayesi olan keyifli bir oyundu. Kartların üzerindeki karakterler vs. çok hoştu.. İsimler de çok komikti~ Ondan önce üç anime sever olarak Miso Ramen'de ramen denedik ve bu da şahsen benim için de yeni bir deneyimdi.. Şey.. Acı benim için doğru bir tercih değilmiş. Üçümüz de acı seviyor olsak da üçümüz de baya yandık.. Ardından.. Bizi güzel bir çaycıya götürdü arkadaşımız. Normalde yiyecek içecek paylaşmayı hiç sevmem ama bu masanın bizim için yeri ayrı olacak. Farklı bir çay denemek lezzetliydi hem de orada tatlı bir dost edindik.

Son zamanlarda gördüğüm en yaşlı ve en uysal köpekti.. Köpek korkumu ufak ufak yenmeye çalıştığım ve başarılı ilerlediğim bu dönemde küçük bir yardımı oldu bana~ Korkuyor olsam da onları çok seviyorum ve sevdiğim için de bu korkuyu yenmeye çalışıyorum. Görünce çığlık atıp kaçmasam da üzerime atladıklarında korktuğum için onları sevememek benim için üzüntü oluyordu. Minik minik yenmeye çalışıyoruz bakalım~ Bunun dışında Barış Manço'nun evinin yanından geçtik aslında orayı gezmeyi çok isterdik. Ama kapanış saatini kaçırmıştık. Talihsiz oldu~

Kadıköy tam bir kedi merkezi. Her sokak başı kedi sevebileceğiniz bir yer bu da biz üç kedi sever için yenilik oldu.

Aslında eskiden kedilerden de korkardım hatta kuşlardan da bu ikisini yendiğim için kendime bir aferin deyip konuya devam ediyorum~ Ardından vapura bindik ve küçük bir geçiş yaptık. Akşam vakti Karaköy'ün hoş bir havası var~ Bunu Lavin'e gösterebilmek güzeldi.. Tüm yolculuğun sonunda çok fazla gezemedik belki ama (kısıtlı bütçemiz ve sağlık sorunlarım, o anki koşullar pek elvermedi diyelim) pek-çok yer gördük. Zaten amaç çok gezip kendimizi yormaktan ziyade birlikte vakit geçirmekti. Dışarı çıktığımız üç gün evde vakit geçirip uzun uzun konuştuğumuz 4 günümüz bizim için çok değerli kalacak~ Son zamanlarda günlerim üzüntülü geçiyordu, nasır tedavisi benim için bir tık ağrılı ve zorlu geçiyor. Bileğim ise çok yavaş iyileşiyor. Elbette bu süreçte kendim için yapabildiğim en iyi şey bol bol uyumak, ilaçlarımı düzenli almak ve fizik tedavi olsa da ne burada bahsedecek bir şeyim vardı, ne de yazacak enerjim.. Tekrar hikaye yazmaya başlamam bile aylarımı almışken plansız bir neşenin kapımı çalması hoş bir deneyimdi~ Bu deneyimleri bu günlüğümde paylaşabilmek de güzel~ Sevdiğiniz insanların gülümsemesine şahit olmak çok değerli bir şey~ Bu da böyle bir günlüktü ve günü son zamanlarda izlemekten keyif aldığım animenin güzel açılış şarkısı ile kapatıyorum~ Başta bu şarkıyı pek sevememiştim ama dinledikçe nostaljik bir havası olduğunu düşünmeye başladım, hoşuma gitmeye başladı~

youtube

~Anka

#günlük #anılar #düşünce #Youtube

1 note · View note