Tumgik
#casa prisma
conobarco · 2 months
Text
en la casa de mi hermana tiene un monton de prismas en la ventena, y estabamos sentadas en la mesa tomando mate y le digo mira un arcoíris, y ella de donde estaba no lo veia y me dice "pasa que solo vos lo podes ver xq sos gay" JSBSJSSJJSJS
8 notes · View notes
senhorsemnome · 1 year
Text
Há tempos não escrevo com tanto sentimento. Antigamente, fazia textos, conseguia com extrema facilidade retirar tudo que passava na minha mente e transcrevia para este humilde blog. Falei sobre muita coisa, a maioria deles eram pensamentos efêmeros, esses sempre foram os mais fáceis de extrair. Já os sentimentos que duraram mais tempo, me faziam ter dificuldades para escrever, pois sempre gostei de fazer um texto digno daquilo que sentia. Por um bom tempo não me despertava o desejo de escrever, mas de alguma forma eu sentia que se fosse pra criar um texto, teria que ser algo grande e feito com paixão.
Então você chegou, aos meus olhos era só mais um rosto bonito na operação. Nossa primeira interação foram sobre fantasias de Halloween, e naquele momento pude perceber sua simpatia e prestar mais atenção naquele rosto que antes julgava só mais um bonito. Decidi investir, com meus leros sobre memes, achei a brecha para conversar contigo por mensagem. Você me deu abertura e me senti confortável para continuar conversando tanto pessoalmente, quanto pelo celular. Almoçamos juntos, e naquele momento percebia a gente tímidos, pois sabíamos que estávamos de certo modo interessados um no outro. Como forma de deixar uma situação leve, sempre gostei de fazer piadas, e foi quando eu falei da minha orelha engraçada que empurra meu fone, foi quando eu te vi rir tanto pela primeira vez. Sentia que quando fazia você rir, ganhava pontos contigo.
Então, depois de tantas conversas e alguns almoços, começou a surgir a vontade de ficar. A primeira vez que era pra rolar, eu fui pro shopping com o pessoal do veículos e lembro que me contou depois que ficou desacreditada. A segunda vez, eu estava no bar, mas você teve que ir fazer uma prova da faculdade. Mas na terceira chance, foi um dia que deu tudo certo. Era jogo do Brasil contra Sérvia, 2 gols do Richarlison, o camisa 9. Pensei comigo mesmo, se o Richarlison fez 2 hoje, pelo menos 1 eu consigo fazer. Não marquei um gol, marquei um golaço. Te beijar naquele dia de euforia da época de copa foi sensacional. A partir dali, ficamos de novo, de novo e de novo, mas o que me chamou a atenção foi que, já tinha me relacionado com outras pessoas, mas não sei porque que contigo, eu fiquei meio boiola de casal. Parece que a gente naquele início estávamos nos acostumando a algo que já iria se tornar o que é hoje, digamos que pulamos algumas etapas para não perder tempo. Lembrando de alguns rolês, é válido mencionar o dia que vimos o jogo do Brasil no Prisma e o dia que fomos aos shopping. Esse último, outro dia incrível ao seu lado, mostrei aquele meu vídeo dançando e a gente riu como sempre.
Depois, percebemos que as coisas estavam ficando sérias, quis ficar como ficante sério com você, "quer me brecar mesmo" foi o que você disse. E eu quis isso mesmo. Ter você só pra mim foi o que eu comecei a cogitar, e também ser só seu, tá? A gente sempre conversou e uma das coisas que mais gosto, é quando tem algo nos incomodando e procuramos sempre falar a respeito, nós nos entendemos muito bem quando estamos em assuntos sérios. Voltando a lembrar de nossos momentos de casal, fui muito feliz no dia em que saiu comigo no meu aniversário, podia ser uma terça qualquer e um aniversário de sempre como os outros, mas esse foi diferente graças a você. Pois é amor, poderia me estender falando de tantos rolês que já fizemos, como aquele dia que fomos nos pegar perto do trabalho, mas não parávamos de rir, aquele bar da Augusta que ficamos juntos conversando e bebendo, e depois a gente ficou na escadaria do shopping, que fase, hein? Aquela vez também que saímos pra comer um MC no MC Mil, tava tão te beijar que acabei me peidando. Que vergonha. E por fim, importante lembrar o dia que você foi na minha casa conhecer minha família e eu quando conheci a sua.
Nas vezes que estamos longe, ainda consigo sentir você perto, cuidando de mim e me dando a atenção que preciso. Você é a minha parceira, meu fechamento. Viveu cada aventura comigo e sinto que ainda tem mais por vir. Aventuras essas que quero continuar registrando como a gente sempre faz.
Meu amor, minha princesa, minha gostosa, minha nenenguinha. Com seu jeito natural de ser, sua simplicidade e beleza, me fez ficar apaixonado. Algo que eu sentia que não ia mais acontecer, mas quando a gente não para de pensar na pessoa, é a hora de aceitar que fudeu. Mas é besteira falar isso, porque eu me sinto confortável em sentir paixão por ti, sempre que pensava em uma mulher para viver a vida junto, eu olhava pra você e tinha certeza que poderia ter essa ideia contigo porque você é a mulher que eu procurava. Eu te amo.
Michelle Alcantara de Jesus, você aceita namorar comigo?
Ela disse sim.
Tumblr media
9 notes · View notes
telefonamitra20anni · 7 months
Text
Tumblr media
Sfortuna di ferro, fortuna di(vento).
Sono figlio di un epoca in cui la resilienza era un modo di essere, l'incarnazione perfetta di uno stile di vita tutta italiana, di una sfaccettata sfortunata, e assurdamente fortunata normalità. La mia. E non si tratta di sfortuna, si tratta di vita, che accade, anche il più privilegiato ne accuserebbe il colpo. Forse ai miei occhi, come sotto la lente di un prisma di cristallo, quella sventura me la sono fatta scivolare sulla pelle, si perchè con gli occhi entusiasti di un bambino, alcune prospettive di quel prisma non erano così pungenti, tutto sommato bastava che guardasse altrove. Ma quel bambino, che giocava nel vicoletto, quel ragazzo, che invece del biliardo, preferiva le tavole scricchiolanti di un teatro con il suo silenzio sacrale, quella fortuna un pò voleva che accadesse infondo, anche se nel mentre, la sfortuna scorreva, la allontanava rifugiandosi in quel camerino che sentiva di più come casa, rifugio contento, segreto, di certo più accogliente dove poter mettere in sordina tutta quella sfortuna, dove poter trasformarla, vestirla, truccarla, e ironicamente diventarla. E nel contempo tutto accadeva. Io crescevo, e nella mia sfortuna diventavo sempre più fortunato, qualche sipario, il mio nome sulla locandina insieme ad altri nomi e qualche soldino in tasca, e nello stesso momento resilienza e vita che accadeva. Per la mia sfortuna di ferro c'era da temere, nel frattempo fortuna di(vento). Ma non mi sento un privilegiato, resto contento, certo, ma conscio del pretesto che una situazione così fortunata può comportare, intanto lascio che avvenga, che mi abbracci, e nonostante il disagio che posso provare, in quell'abbraccio io rimango, lascio che mi insegni il suo calore. A vent'anni come a cinquanta la prospettiva non cambia, gli insegnamenti sono gli stessi, ed anch'io resto lo stesso ragazzo che invece del biliardo, preferisce il teatro con il suo silenzio sacrale quando nella mia vita c'è troppo frastuono, e il cinema, quando di quel frastuono ne sento il bisogno. La mia fortuna l'ho costruita, abitata, navigata. L' ho resa bellissima, accomodata, persa e ritrovata, le ho sorriso, e l'ho conquistata.
Tumblr media
5 notes · View notes
angelesdelinfierno · 8 months
Text
si pudiera creer en algún ser divino
y mi corazon dejara los juicios sobre la estructura social
se que podría dar gracias
arrodillarme y rezar
por ser yo quien despertara
para que tus ojos me den los buenos dias
y tu cuello, el mejor lugar para habitar
no es un secreto
ni menos un delito
el tener la fortuna de abrazarte
la responsabilidad de hacerte reir
el honor de cuidarte
la vida entera para hacerte feliz.
porque no hay momento mas celestial
en donde creo escuchar voces que hablan idiomas que ni en 3 vidas pasadas lograría descifrar
en donde veo puntos blancos bajar del cielo
cuando me miras, sonríes y miras hacia adelante
dejándome dibujar en mi mente el perfil del ángel que quiero que vuele conmigo hasta encontrar un planeta donde habitar
eres puro, eres sensible
y disfruto mucho ver como le haces competencia al sol
porque ya no se si quiero ver día, si despierto y no estás tú
tus ojos profundos de amor sincero
tu voz honesta de paz
tu risa estridente de goce absoluto
tu olor que no quiero dejar de respirar
no se si hay algo en la vida que quiera mas que hundirme en las hectareas de tu pecho
pudiese construir mi casa ahi mismo
y contigo, como quiero por siempre, tener que despertar, encima de ti, con tu olor en mi frente, con mis raíces en tu corazon
el miedo de que mi noche oscurezca la luz enceguecedora y calida de tu ser es potente, esta presente en cada fibra, eres mi cristal, mi prisma, la luz y la delicadeza en una sola célula
desde ahora en adelante, siempre sera bueno recordarme que debo ser energia
y nunca permitir que este amor se apague
porque los amores como el tuyo son la flor en el desierto
el cometa destructor de eras, creador de nuevos continentes
no estaré viva como quien soy para ver como llega a este mundo
esa persona que tenga tu luz
que sea tan irreal como tu
el amor que me entregas no existe en el corazón de nadie que
por infortunio tenga la coincidencia de nacer en esta época
eres de esos amores antiguos que se vuelven aun mejores con el tiempo
eres de esos amores que solo las princesas pudiesen incluso soñar
eres de esos amores que hacen perder la fe en la maldad y crean ternura donde antes solo hubo miedo
eres de esos amores que jamás pensé en merecer
eres ESE AMOR que tanto grité en el infierno
miré hacia arriba, y en medio de las llamas y el dolor
senti una fresca brisa en mis heridas
el cielo se abrió paso
mis demonios me empujaron
logre afirmarme de la punta del precipicio
me dieron una mano, logre pararme en el borde del acantilado hacia el lugar mas oscuro en el que he vivido
levanto la cabeza
y ahí estabas tu.
4 notes · View notes
espectrogrisabee · 1 year
Text
El libro adentro
Diciembre 14
Día de oficio, descanso. Dos capítulos de Paredro: el primero, Un modelo para armar, sobre narrativas disruptivas y metaficcion con Lucas Vargas y Rubén Orozco, y luego el de Las pequeñas muertes, el libro de Margarita Posada. Día de recuperar mi cuerpo, de comer pan con dulce de café, de descansar de la avidez del amor, del sexo, tarde de poner a secar en el viento esta fundición de emociones con las que en días recientes vengo forzando ociosamente mi corazón. Día de acomodarme en la luz, de entrar en el encendido cenit del confort sobre la ola más suave.
Los libros brillando en la soledad de un invierno con sol. Mi cuerpo distribuyendo los rayos de la ciudad como un prisma que late después de nacer.
Hace poco leí una nota de prensa acerca de un hoyo negro cercano a nuestro planeta, Leo 1, lo han llamado los astrónomos. Según sus cálculos, (¡pero cómo!) y según han medido su capacidad, su magnitud equivale a un millón de soles. Como un disco que gira eternamente y dentro del cual todos nosotros y nuestras bestias más fantásticas, y nuestras catedrales, pirámides y monumentos imperiales, somos una irreductible y minúscula fracción de materia. Somos esporas, somos menos que polvo, motas atómicas flotando sobre un gigantesco disco interestelar que nos disolverá con suma voracidad, o mejor aún, que fríamente nos absorberá con una cósmica y pasmosa indiferencia. A veces, si embrago, si vivimos con la suficiente pasión y encanto, podemos ser la aguja que trace una canción sobre el gigantesco vinilo, una que quizás, para comprenderla, nos pida soltar lo que amamos pero ya no necesitamos. Sólo así, bajo un delirio de fe o en el paroxismo de la duda, podemos ser capaces de crear la música del universo.
Diciembre 15
Luego de otra fatigosa jornada en el site, llego a casa a ver Midnight in Paris, y no dejo de pensar que al igual que Gil Pender decidió renunciar a ser un peón de Hollywood, yo tendría que entender que no fui el mejor en lo que hacía un par de años atrás porque deseaba dejar mi alma en otro lado, en la literatura, y también porque pedía en silencio y con todo mi corazón esto que me pasa y me pesa hoy: la soledad, los amores ocasionales, las batallas, los rivales, la furia, la revancha, este sobrevivir tratando con ardor de ser el mejor en un trabajo donde al final tampoco me convertiré en nada superlativo y donde me derrotaré a mi mismo para seguir creando, para irme a otro lado y hacerme con mi vellocinio personal, para sacarme de adentro el mejor libro del que podré ser capaz.
7 notes · View notes
espelhodiversidade · 10 months
Text
A violência de gênero em diferentes contextos
A violência de gênero é uma expressão da desigualdade de gênero e da assimetria das relações sociais de poder existentes que abrange uma ampla gama de comportamentos violentos, incluindo violência doméstica, agressão sexual, assédio, exploração e feminicídio. No Brasil, essa forma de violência ainda segue sendo naturalizada na sociedade atual. Todos os dias, mulheres brasileiras sofrem algum tipo de violência de gênero dentro e fora do lar. Segundo o 16º Anuário Brasileiro de Segurança Pública 2022, entre 2020 e 2021, 2.695 mulheres sofreram feminicídio – 1.354 em 2020 e 1.351 em 2021. Essa violência ocorre em todas as faixas etárias, com predominância das mortes ao longo da sua vida reprodutiva. A questão racial também atravessa os dados: 62% das vítimas são negras, seguido por 37,5% vítimas de cor branca. Para que possamos compreender melhor como a violência de gênero afeta um país tão diverso, devemos levar em consideração as interseccionalidades que atravessam essa questão, como a sexualidade, a raça, a escolaridade, o território, a religião, a economia, entre outros fatores que são determinantes para entender como a violência se dá em diferentes espaços. No Brasil, a grande maioria das vítimas de violência de gênero são mulheres negras, que por sua vez, são mais expostas a outros fatores geradores de violência, como as desigualdades socioeconômicas, a intolerância religiosa, e o racismo, que é determinante no desfecho da violência contra a mulher no país. Conforme a segunda edição do informativo “Mulheres Amazônidas”, do Instituto de Estudos Socioeconômicos (INESC), a violência de gênero também se faz presente no contexto de exploração mineral no sudeste do Pará, por meio de ameaças, intimidações e feminicídio. Segundo o informativo, na grande maioria dos casos, as vítimas são negras e indígenas, que permanecem em seus territórios, liderando as disputas políticas locais em defesa de suas terras. Ainda temos o prisma da violência contra as mulheres que vivem no campo. No documentário “Sozinhas” o Diário Catarinense mostra a realidade de mulheres que moram em áreas rurais de Santa Catarina, onde a violência doméstica é invisibilizada pelo isolamento geográfico, falta de acesso às informações, meios de comunicação e serviços públicos. Devemos pensar em políticas públicas fortes, consistentes e que abranjam todas as questões que atravessam a violência de gênero. É necessário compreender que para que haja mudança, devemos desenvolver ações que compreendam a vulnerabilidade social e econômica de mulheres de diferentes raças, etnias e classes, em diferentes territórios e com diferentes culturas. Tornar esse conhecimento de fácil acesso, possibilitando que a informação saia dos polos urbanos e cheguem até as casas das mulheres que vivem em áreas rurais.
Referências (links): https://www.naosecale.ms.gov.br/mulheres-em-situacao-de-violencia-numeros-avancos-e-desafios/ https://forumseguranca.org.br/wp-content/uploads/2022/07/09-anuario-2022-medidas-protetivas-de-urgencia-e-o-principio-da-vedacao-a-protecao-insuficiente-uma-questao-de-eficacia-dos-direitos-fundamentais-da-mulher.pdf https://www.inesc.org.br/wp-content/uploads/2023/06/INESC-MulheresAm-informativo2-v4-1.pdf https://www.youtube.com/watch?v=XEuJ9XT2yX
2 notes · View notes
madneocity-universe · 9 months
Text
Tumblr media
SUPERMASSIVE BLACK HOLE
Aviso sobre cronologia: a otária aqui esqueceu que a gente tá caminhando pra uma guerra e ela tem um milhão de passos, antes de estourar de fato. Então, pra ajeitar esse surto da melhor maneira possível eu defini novas datas onde 1) Os eventos em Siren acontecem durante todo o segundo semestre de 2025 até o primeiro semestre de 2026. 2) Ditto vem logo em seguida, e passa a rolar em 2027.
Eu vou continuar usando indicadores como "hoje", pra não fixar um mês e atrapalhar mais continuidades no futuro, mas isso as senhoras já sabem e já tão avisadas, esse resumo é só pra caso vocês peguem os outros episódios pra ler e se inteirar do que tava acontecendo antes do hiatus. Não quero que fiquem confusas igual a Nazaré, espero que tenha feito sentido. Amém.
Outra coisa: a trama principal desse surto passou por vários reboots nessa pausa, eu peguei mais referências e mais fontes e como as senhoras sabem, muitas coisas sobre os personagens mudaram. Então pode dizer que eu fiz o meu melhor pra adaptar o que tá pegando com o que tá acontecendo agora na linha atual, por exemplo. Nada drástico, o seguimento anterior continua.
Agora, aviso sobre conteúdo: menções a crise de ansiedade, abuso de poder, violência e ataque físico a terceiros.
PROFETA DIÁRIO ▪︎ 2027
ACIDENTE DE AUROR EM ÁREA URBANA TROUXA DEPOIS DE ATAQUE MASSIVO NO PRISMA
Na madrugada de hoje foi registrado um infeliz ocorrido, que acometeu um dos trabalhadores do Quartel General dos Aurores, que foi atropelado por um carro trouxa nas primeiras horas do dia de hoje. Uma equipe de medibruxos e obliviadores foi rápida em controlar a situação e socorrer o homem, mas nada se sabe sobre sua identidade. Seu estado continua crítico. | Acompanhe mais notícias na página 14
Acervo de Construções Mágicas, Inglaterra. Hoje, 2027.
Estar em uma sala rodeada de Ministeriais é ridiculamente desconfortável, ser a única ali que não trabalha pro Ministério britânico e que não tem nenhuma ligação com ele, é ainda pior, mas Yuri até entende a necessidade de estar ali e Suran ter pessoalmente ido até sua casa pedir pra ela interromper sua agenda de compromissos naquele dia; estava na casa daquelas pessoas, que a deixavam insegura sob seus olhares sérios, que eles não faziam a menor ideia do que estavam fazendo.
E nem de como uma planta funcionava, precisavam de alguém que eles confiavam pra ler.
— Com certeza é um Ministério, tem a estrutura perfeita de um, e o atual não tá muito longe do projeto desse. — Kang pontua depois de muito analisar os dois conjuntos de papéis em cima da mesa com o elfo que cuida daquele espaço, chamando a atenção das pessoas alheias ali pro canto superior de uma das folhas, e depois para a outra. — O primeiro tinha uma plataforma alta na parte de trás, parece que o objetivo era dar acesso ao Tamisa, mas não especificaram o objetivo. Fora isso… Foi assinado pelo mesmo engenheiro, o mesmo arquiteto, replicaram as mesmas coisas. Por isso a Lily Luna não viu diferença, eles são a mesma coisa.
Ela tem certeza que Segen fez a mesma descoberta na noite anterior, não precisava ser exatamente um profissional daquele ramo como ela pra saber como funcionava, por isso a necessidade dela estar ali a deixava tão confusa. Eles não percebiam que aquela parte não era a mais preocupante?
— Vocês já… Começaram a discutir o por que esse prédio se manifestou sozinho? — Yuri tenta provocar o questionamento, plena e consciente que está sendo sutil feito uma porta. — Ou por que ele não consta em nenhum documento oficial e ninguém parece ter se dado ao trabalho de avisar vocês sobre ele?
O inesperado acontece quando Mrs. Jung, então a mulher que nem duas semanas atrás estava chamando ela de família, toma a frente de sua comitiva como se estivesse prestes a avançar nela.
— O que te faz pensar que nós não sabemos tudo o que precisamos sobre esse caso, senhorita Kang? — E o tom de Suran é mesmo de alguém com raiva, mas isso não faz Yuri recuar.
— Se soubessem, já iam ter resolvido e não colecionando aurores em coma e lutando pela vida e não iam precisar de mim, se confiassem nos engenheiros de vocês. — A mais jovem responde em um tom lento, como se Suran fosse a criança ali e não ela. — Então a situação me faz pensar muitas coisas, Mrs. Jung, e nenhuma delas a senhora gostaria de ouvir.
Teddy Lupin, que está atrás de Suran Jung e sua comitiva, arregalou tanto os olhos que fez Yuri erguer as sobrancelhas para ele, como se perguntasse se ele duvidava que ela não fosse capaz de cutucar mais aquela ferida até ele entender que, sim, ela era capaz e ele precisava impedi-la.
— Eu acho que já tomamos muito o tempo da senhorita Kang e ela tem…
— Aulas pra dar, umas obras pra visitar também, uma agenda cheia de coisas úteis que precisam da minha competên-…
— Que precisam da atenção e tempo dela. — Lupin a interrompe mais uma vez, sentindo sua chefe ferver de ódio bem ao seu lado, ele mesmo juntando os papéis e entregando pros outros presentes. — Vocês ajudam nosso amigo a devolver as plantas pros lugares, e Mrs. Jung…
— Preciso voltar para o Gabinete. — Que ela já quase trata como se fosse dela, usando aquele tom autoritário, mas Teddy não questiona quando ela começa a caminhar para a porta. — Tenho uma agenda cheia para o dia de hoje também.
E Teddy sabe que o certo seria escoltá-la de volta para o prédio do Ministério, mas não sente nenhuma vontade de segui-la depois do episódio em sua sala no dia anterior.
— Como você sabe que estamos andando em círculos?
— Abri o jornal hoje esperando a lista de nomes dos feridos e dei de cara com casos considerados isolados, do mesmo jeito que faziam na época em que a Helena estava solta por aí, matando quem ela queria. — Yuri responde, se apoiando na mesa entre os dois. — E a Goldie me disse que ela e Jun estavam voltando da lua de mel, então, se não era pela Panda…
— Segen.
Teddy solta um suspiro, se sentando do outro lado da mesa também.
— Deixaram a Roxie saber? — Yuri pergunta em um sussurro, com medo dos outros aurores não estarem tão longe quanto ela pensa.
— Foi mais difícil deixarem a gente contar pros Eisen, os pais dele ameaçaram tirar muitas pessoas de cargos de poder depois que descobriram que o único herdeiro homem deles, foi parar numa ala restrita do St. Mungus e eles tiveram que pagar uma enfermeira pra confirmar. — O homem mais velho responde, um peso enorme caindo em seus ombros. — Fui eu quem pedi pra ele tomar frente do caso.
— Isso não é culpa sua.
— Mas eu sei que manter aquele fosso a céu aberto, é perigoso pros dois mundos, e que aquela coisa… Não ia demorar pra achar outro jeito de atacar.
Aquilo parece acender uma curiosidade na garota, que parece pedir permissão com os olhos antes de fazer uma pergunta.
— Você acha mesmo que o que conjurou aquilo perseguiu vocês?
— De que outro modo Segen ia ter conseguido ser atropelado em uma avenida movimentada? — Teddy devolve o questionamento, os dois refletindo quase que ao mesmo tempo com a constatação. — Não tem testemunhas pra confirmar, mas deve ser mesmo…
— Uma espécie de prisma. — Yuri recita o nome genérico que tinham dado para a luz do fosso nos jornais, soltando uma risada sem graça. — Reflete a luz e distorce também.
— Por isso nenhum deles conseguiu escapar.
O que garantia, mesmo que silenciosamente, que ninguém conseguiria escapar, se aquela teoria de perseguição estivesse mesmo certa.
Ministério da Magia, Inglaterra. Hoje, 2027.
Pandora sente seu coração bater com tanta força contra seu peito que acha que vai sufocar com o ar que está tentando fazer entrar em seus pulmões, afundou tão rápido e com tanta força naquela crise que acha que nunca mais vai conseguir parar de chorar, quando vê a figura — borrada e distorcida pelas lágrimas — de Jun se abaixando na frente dela, uma das mãos segurando a que ela apoia na boca, como se tentasse ancorar ela no mundo real de novo.
Vamos, Panda. Você consegue. Você nunca morreu de tanto chorar antes e não pode fazer isso agora. Você consegue. Essa sala é seu lugar seguro, você está segura, nada vai te alcançar aqui e você tem a mim. Nós vamos passar por isso. Você vai passar por isso.
As palavras dele ficam cada vez mais altas ressoando em seus ouvidos, e só quando ele confirma a última parte com toda convicção que cabe nele, ela consegue sair daquele torpor de ansiedade e desespero e emitir um soluço. Não mais chorando em silêncio, mas agora ruidosamente e descontroladamente contra o ombro de Jung, que só tenta consolar ela, como se ele mesmo não estivesse uma pilha de nervos por dentro.
— Eu não devia ter deixado ele sozinho, eu não devia ter abandonado ele aqui por causa de um vestido idiota. — Stretton tenta falar entre mais soluços, lutando pra respirar. — Nada disso ia ter acontecido se eu estivesse aqui, eu podia ter salvado ele.
— Não, não. Vocês dois iam estar no hospital agora, se você não tivesse morrido na hora e você sabe disso. — Jun odeia ter que ser duro e insensível com ela daquele jeito e naquele momento, mas precisa dela funcionando e capaz. — Seja lá o que for que o atacou, não ia deixar você passar ilesa e eu ia perder vocês dois. Aconteceu o que precisava acontecer, e é nosso dever seguir daqui pra conseguir ajudar ele e todos os outros agora. Você sabe disso.
Você sabe disso. Ecoa na cabeça dela como se fosse uma sentença, porque mais uma vez, ela não tinha visto aquilo chegar, ela não tinha sentido aquilo se aproximando deles e a culpa só a afunda mais naquela sala com esferas até o teto.
Ela não sabia de nada e aquilo a sufocava.
O silêncio que cai sobre os dois, serve principalmente para Pandora se recuperar do surto e Jun alinhar os próprios pensamentos na cabeça. Sabe que Teddy só o comunicou porque era sobre Segen, e o fato de sua própria mãe não ter se dado o dever o deixava desconcertado. Quase metade do Quartel estava isolado no hospital, ele soube de vários outros sendo tirados de licenças e afastamentos mais cedo pra preencher todas aquelas faltas, e ainda assim, nenhum comunicado formal chegou até ele, que sabia que era muito mais do que sobre não precisarem dele. Era sobre ser protegido, um maldito herdeiro mimado e cheio de privilegios, atras de um escuro chamado Suran Jung.
— Sinto muito por ter saído mais cedo da lua de mel com a Goldie… — Pandora começa, a voz ainda falhando com a dor que sente na garganta por ter chorado tanto e por tanto tempo. — Eles acharam que iam conseguir reverter a situação antes de chamar todo mundo.
— Não me convocaram pra voltar, Panda. Eu tive que implorar. — Jun sussurra no mesmo tom que ela, a mandíbula apertada mostrando todo seu descontentamento em ter que admitir aquilo. — Eu e Marigold conversamos muito sobre ser algo certo a se fazer, mas eu não suportaria… Eu não ia tolerar ver vocês todos se arriscando enquanto eu tiro férias.
E ele amava tanto, tanto a mulher com quem tinha acabado de se casar e dividia um lar, um par de alianças de metal preto e uma vida conjunta agora, que faria qualquer coisa para que ela dormisse tranquila mesmo sabendo o tipo de trabalho que ele tem, mas eles sabiam que era mais do que isso.
Ele de volta no Quartel e Goldie no jornal, significava que o fluxo de notícias ia ser real e sem aquela banca toda que estavam forçando a redação a segurar e nada ia ser tirado de contexto, muito menos impedido de chegar até a população. Os dois entendiam os papéis que exerciam, ele ia ser sempre a melhor fonte dela, por isso não tinha sido a conversa mais difícil de sua vida.
Pandora fica feliz por não estar sozinha, só aquela parte é suficiente pra fazer ela se sentir um pouco melhor, quando faz uma pergunta pra ele.
— O que você já sabe?
— O ataque no fosso, o acidente do Segen e… As plantas do que tem no fundo do fosso. — Ele solta um suspiro quando Panda ergue as sobrancelhas em clara confusão. — Teddy disse que é uma versão gêmea do Ministério, a parte que implodiu fica bem em cima do tribunal da suprema corte bruxa, confirmaram com um profissional por fora.
Pandora se permite ficar confusa mais uma vez.
— Yuri?
— Yuri.
A constatação é ridícula para a loira, não por desmerecer a capacidade e trabalho de sua melhor amiga, mas com a situação num todo. O Ministério tinha uma extensa lista de nomes de engenheiros e arquitetos mágicos mais velhos e com uma popularidade maior do que a da jovem Kang, que agora que residia na Bélgica e concentrava a maior parte de seu trabalho lá e na França, não parecia nem de longe um nome a se considerar se eles não tivessem medo de compartilhar aquelas dúvidas com pessoas tão enraizadas naquele lugar.
— Se não queriam te trazer de volta e estão ocultando essas partes do resto de nós, eles não parecem saber onde procurar. — Stretton solta um suspiro cansado, olhando pras estantes enormes entre os dois. — Passei o dia procurando profecias, mesmo sabendo que é proibido e que podem me exonerar do cargo por isso. É insuportável estar no escuro e não saber o que fazer, me sinto quebrada e sem utilidade alguma.
A expressão de melancolia no rosto de Pandora, faz Jun se sentir tão mal quanto ela, mesmo sabendo que naquela situação, ele precisa ser o melhor e mais estável pelos dois.
— Nós vamos encontrar uma forma de ser úteis, juntos. — Jung assegura a amiga, se levantando e estendendo uma mão pra ela. — Se está quebrado, nós vamos consertar.
Como sempre, Pandora confirma quando alcança a mão dele, e eles se negam, juntos, a desistir do caso diante deles, em constante espiral de caos.
Liège, Bélgica. Hoje, essa noite. 2027.
A agenda de coisas úteis que precisavam da competência, atenção e tempo de Yuri terminou com uma longa reunião pra decidir o sabor de bolo que ela e Jean iam escolher ter pro casamento, e foi tão traumático que ela duvidava que conseguiria ver um doce em sua frente por alguns meses. Talvez anos.
Toda aquela conversa sobre combinar uma massa com um recheio e um confeito tinha deixado ela estressada, mais do que pensar sobre as cores, mais do que pensar sobre os arranjos e quais parentes ela queria fingir estarem já enterrados a sete palmos pra não ter que convidar. Ela precisava de um banho e vinte minutos fazendo uma skin care de 20 passos pra se sentir viva, enquanto seu subconsciente não ficasse carente longe do homem no andar debaixo daquela casa, e ela pudesse se concentrar só eu seu rosto através do espelho.
Se ela soubesse que se tornar a Mrs. Yang ia ser tão difícil… Bom, faria tudo do mesmo jeito, concorda consigo mesma enquanto fecha os olhos pra espalhar uma máscara sobre as pálpebras, concentrada na massagem que precisa fazer com seus dedos, até ouvir o barulho de água vindo da banheira atrás dela. A banheira que ela tinha acabado de esvaziar e tinha certeza, certeza que era a única pessoa naquele banheiro por mais enorme que ele fosse.
O barulho não para, e ela tem a impressão de que tem alguém tentando submergir de sua banheira vazia. Ela não tem coragem de abrir os olhos e vislumbrar por cima do ombro quando escuta alguém saindo e pisando no mesmo chão que ela. Um pé após o outro, ficando bem atrás de seu corpo, que ela só sabe porque sente os pingos da outra pessoa atingindo suas pernas, seus chinelos, seu roupão…
Mas que porra! Mas que porra! Porra!
— Você não é real. — Ela sussurra pra presença atrás dela, a luz azul se fazendo presente no cômodo é tão intensa que ela vê mesmo com os olhos fechados, enquanto tira a faixa do roupão rápido demais, amarrando uma das pontas no pulso e a outra na torneira da pia, que ela tateia com dificuldade até encontrar. — Você não é real! Você não é real!
É só um prisma refletindo a luz e distorcendo ela também, e você não vai me levar pra lugar nenhum.
E não, não a leva. Não a seduz, não a cega e nem a ataca. Some no momento que percebe que aquela garota escapou como água entre seus dedos, e a deixa gritando sozinha tão rápido quanto apareceu. Yuri só sabe que está gritando, desesperada e em meio a lágrimas, quando consegue ouvir a si mesma fazendo isso e sente o tecido machucar seu pulso. Só consegue abrir os olhos quando sente que é Jean a segurando perto dele, e quando olha pro espaço atrás dela, as marcas de pés molhados estão mesmo no azulejo. Pegadas de lama.
Ministério da Magia, Inglaterra. Hoje, a mesma noite. 2027.
Algo sobre reviver a sala de operações no porão de arquivos do Quartel, trás um sentimento de nostalgia e raiva em Jun e Pandora. Nostalgia pelos velhos tempos — nem tão velhos assim — que eles compartilhavam aquele espaço como estagiários, e raiva por, mais uma vez, estarem sendo tratados como tal.
— A parte do tribunal ter implodido ainda não ficou clara pra mim. — Pandora analisa um dos pontos na teia de informações que os dois montaram, chamando a atenção de Jun. — Se é um ataque terrorista ou alguém tentando fazer nossa atenção cair sobre eles, não tinha lugares mais expressivos pra expor?
O Gabinete do Ministro, tantos setores relevantes como o próprio Quartel ou o Departamento de Mistérios, uma vez que eles sabiam que um Ministério inteiro estava escondido debaixo daquela rua toda.
E Jun parece estar pensando em sincronia com ela, quando completa.
— Se não for só sobre um ataque terrorista, é se estivermos falando de acerto de contas? Talvez uma injustiça que eles queiram cobrar? Então, faz todo sentido ser bem em cima do tribunal. — Jung inclina a cabeça para o lado, ao mesmo tempo que Stretton faz. — É onde eles julgavam e ainda julgam bruxos, inocentes ou culpados, talvez essa seja a mensagem. Alguém está insatisfeito com uma audiência, e quer se vingar.
Mas quem foi julgado todos aqueles séculos atrás e resolveu que agora ia ser um bom momento para tentar rever uma decisão? A força?
Pandora solta um suspiro, sentindo que eles encontraram uma direção, quando chama a atenção de Jun mais uma vez.
— Nós já sabemos que o fosso não gosta de Ministeriais, então deve ter sido um caso bem escandaloso, e do mesmo jeito que a planta estava escondida no acervo, aqui, em algum lugar, alguém deve ter registro desse julgamento.
Jun concorda com ela.
— Conheço o desgracinha que botaram pra estagiar no arquivo do escrivão, consigo acesso fácil a qualquer documento que eu quiser.
— Por causa da sua mãe.
— Não, não. Porque eu sou mais alto que ele e posso contar que já o vi batendo uma lá uma vez.
E é com essa confiança que ele deixa Pandora para trás, dizendo a ela que volta logo, e ela dizendo que vai mandar a coruja dele entregar todos os avanços que eles fizeram para Goldie no jornal, antes de tentar abrir a Sala do Pensamento.
Ele vai conseguir os documentos necessários, ele vai conseguir descobrir de qual data precisam, ela vai procurar no estoque de vidros de memórias certo e vão sair na frente de todos os outros mais uma vez. Como uma equipe, mesmo sem Segen lá. Porque é por ele que eles estão fazendo aquilo, acima deles dois.
Jun odeia como a sala de artefatos amaldiçoados fica tão perto dos outros arquivos e armazéns daquele prédio, já teve tantos quase acidentes porque as portas eram tão parecidas, que começou a trocar o lado do corredor por segurança sempre que o elevador parava no andar. O fato de ser a única porta sem um estagiário também ajudava, mas a falta do adolescente que ele bem conhecia, na porta que ele precisava acessar, é um detalhe que quase passa despercebido por ele.
Até ele se lembrar.
— Tomara que você tenha aprendido a se aliviar no banheiro, cara.
E esquecer daquele detalhe quase que na mesma hora.
Accio Julgamentos Primeiro Ministério. Nada. Accio Primeiros Julgamentos. Nada. Accio Tamisa. Como se fosse mágica, voando até as mãos dele como um imã, como deveria ser depois do feitiço proferido perfeitamente.
Mas antes que ele consiga abrir e ler o conteúdo da pasta, sente água subindo até seus tornozelos, então um brilho azul no final do corredor de prateleiras e estantes altas que está, e a próxima coisa que ele sabe, é que sente uma dor absurda subindo por sua mão, então seu pulso, seu braço até chegar ao seu pescoço e o sufocar.
Na mão que não segura a pasta, ele está segurando com força uma pirâmide preta pontuda, um objeto amaldiçoado do pior tipo, na sala de objetos amaldiçoados que ele nem percebe que entrou antes de cair convulsionando e gritando no chão. E nem por isso ele solta os papéis com ele, abraçando com força a pasta do primeiro e mais polêmico julgamento que ele estava prestes a saber, antes de desmaiar e perder totalmente a consciência ali com seu corpo sendo tomado pela maldição.
1707. Agatha Crow. 10 anos.
1 note · View note
htca2 · 1 year
Text
CASA VALERIA CIRELL
Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media
Arquitecto: Lina Bo Bardi
Año de Construcción: 1957 - 1958
Superficie de la parcela: 1600 m2
Superficie de la vivienda: 234,5 m2
Ubicación: São Paulo, Estado de São Paulo, Brasil
Biografía del arquitecto
Achilina Bo Bardi nace en Roma el 5 de diciembre de 1914 y muere el 20 de marzo de 1992 en Sao Paulo fue una arquitecta moderna.
Se graduó en el Liceo Artístico Mamiani de Roma en 1933 y en 1939 se licenció en arquitectura por la escuela Superior de Arquitectura de Roma.
Al año siguiente se translada a Milán y se asocia con el arquitecto Cario Pagani con el que trabaja para el estudio de Gio Ponti. En estos años Bo Bardi escribió numerosos artículos firmados por ella. Gracias a ello fue ganando la suficiente fama para montar su propio estudio.  Lina, en ese período, participó en la resistencia a la ocupación alemana como miembro del Partido Comunista Italiano.
En 1946, Bo Bardi abandona Europa de forma permanente y se establece en Brasil con su esposo Pietro María Bardi, donde desarrolló sus obras más significativas y siguió con su premisa de humanizar la arquitectura, esta vez a partir de la mixtura entre el arte y la cultura popular que tomaba como principal inspiración y lo moderno, creando una actitud que definió la cultura brasileña de mitad de siglo y un estilo distintivo que aún hoy inspira a arquitectos latinoamericanos.
Lina Bo Bardi influyó poderosamente en la arquitectura del siglo XX, mezclando la tradición con lo moderno desde un punto de vista humano y asignando un papel preponderante al habitar y la experiencia arquitectónica como elementos esenciales de una obra.  
Descripción de la obra
La casa se encuentra ubicada en un solar de esquina en un barrio residencial de Morumbi, São Paulo, para el profesor de USP Renato Cirell y su mujer Valeria Piacentini Cirell.
La misma, cuenta con unos 122 m2 de casa y 112,5 m2 de galería que es semicubierta y es capaz de mimetizarse con la naturaleza que se encuentra en su entorno.
La vivienda en sí, se compone de dos volúmenes que siguen un esquema ortogonal los cuales están colocados paralelamente y situados en la parte más baja de la parcela para darle así mayor privacidad frente a la calle, pero en cuanto al paisaje en el que se abren dispone de ciertas aberturas para crear una continuidad directa entre el interior y el mismo paisaje. Por un lado, prisma principal es un cuadrado de dimensiones 8x8 m formado por dos niveles en el que en la planta baja se situaban las estancias de día, así como el salón, la cocina, y en la planta alta la zona de noche con un baño y una doble altura que da al salón de la planta baja, mientras que el otro prisma cuenta con una forma rectangular con dimensiones de 3,4x7,3 m y en él se ubica la habitación de servicio con su respectivo baño. Entre ambos si ubica esa galería cubierta de paja y frente al prisma principal encontramos una piscina.
Los materiales escogidos para la construcción de la misma hacen que como bien hemos dicho antes, se mimeticen con el entorno, ya que los muros exteriores están cubiertos con pequeñas piedras y trozos cerámicos y los pilares que sostienen esa cubierta son de troncos de madera. Así, la casa parece estar esculpida en la vegetación ya que todo se camufla en el paisaje.
Contexto Cultural
La Casa para Valeria Cirell fue construida en 1958 por encargo a Lina Bo Bardi del profesor de la USP: Renato Cirell y su esposa Valeria Piacentini Cirell .
Durante la obra de Bo Bardi se crea una existencia de una continuidad, o vin-culación, muy persistente a lo largo y a través de su obra, los edificios se podrían conectar como objetos semejantes entre ellos, que se van repitiendo y transformando; configurando así una densa red. Puede ser tanto la base de una columna, una escalera o una idea manifestada en alguno de sus escritos. La Casa para Valeria Cirell, que es una de las tres viviendas que se proyectaron por Lina, bajo una primera mirada pareciera salirse de ciertas premisas 'modernas que la arquitecta trabajo en los proyectos que la precedieron, pero cuando se estudia con algo más de profundidad, se puede apreciar como esta residencia le permite explorar campos que aún no había desarrollado, y llevarlos a su más extrema expresión estética; sobre todo en cuestiones materiales, pero que en la sumatoria de decisiones que configuran esta casa se alinea con sus principios más profundos sobre cómo debía ser la arquitectura nacional-popular brasileña.
En la Casa Valeria Cirell, Lina Bo Bardi logra que el proyecto forme parte del paisaje, tanto natural como cultural. En esta obra, al valorar la cultura del lugar, lo táctil y lo visual, además de reinterpretar elementos vernáculos, de alguna manera anticipó las discusiones sobre "Regional-ismo" en Brasil.
Estas características de la autora, sumadas a la cooperación entablada con la propietaria que le permitió explorar en sus principios para afrontar el proyecto, hacen que de la Casa Valeria Cirell no solo una crítica al movimiento moderno brasileño, sino también una sintesis arquitectónica sobre una obra que resulto ser atemporal, sencilla, popular y adelantada a los debates que se iniciarían luego en todo el territorio Latinoamericano.
Fuentes
Casa Valéria P. Cirell, São Paulo – Consultado el 26/11/2022
URL: https://arquitecturaviva.com/obras/casa-valeria-p-cirell
Una casa a la vista. Tesis Final del Master, Universidad Politécnica de Cataluña – Consultado el 26/12/2022
URL: https://upcommons.upc.edu/bitstream/handle/2099.1/8353/magdalena_reches_peressotti_Una+casa+a+la+vista_TESINA+MTPPA.pdf?sequence=1
Casa Valéria Cirell – Consultado el 26/12/2022
URL: https://www.urbipedia.org/hoja/Casa_Valeria_Cirell
Lina Bo Bardi, la arquitecta que unió el arte popular latinoamericano con lo moderno - Consultado el 28/12/2022
URL:  https://www.admagazine.com/arquitectura/lina-bo-bardi-biografia-y-obras-20200124-6395-articulos 
Valéria P. Cirell House - Consultado el 01/12/2022
URL: https://hiddenarchitecture.net/valeria-p-cirell-house/ 
2 notes · View notes
historiasdehernas · 3 days
Text
Canções de Briga e Bebida: Episódio 61
Tumblr media
Aventura: Mentiras ao Mar
Episódio 61: Para os livres tudo, aos escravizados nada
Os heróis atravessam o portal para a Cidadela das Dez Mil Pérolas no Plano Elemental da Água, lá eles encontram novamente a caótica beleza que o Povo de Melkia vive, uma cidade gigantesca e recheada de joias preciosas, materiais raros e minérios elegantes utilizados como simples materiais de construção, são capazes de ver uma variedade muito grande de habitantes da cidade; sereianos, tritões, sahuagins, kua-toas e genasis da água. Eles são guiados por alguns guardas até o Palácio onde a Rainha Yussa os aguarda para uma reunião.
Dentro do luxuoso palácio o grupo enxerga uma fila gigantesca de pretendentes de diversas raças, idades e sexo com presentes para a rainha, ao atravessar portas mecânicas o grupo reencontra a sereiana soberana Yussa Dain de La Puet, ela flutua sobre um trono perolado e a seu lado está um tritão de dois metros e meio de altura de cabelos acinzentados chamado Urdun, o tritão herói. A rainha os conta sobre uma situação triste, um pequeno sereiano nascido com a cauda atrofiada e incapaz de nadar por si mesmo, a rainha em sua imensa gentileza e carinho pede a Algacir que utilize sua tecnomância para construir uma cauda nova para o garoto sereiano, em troca Yussa fornecerá mais duzentos soldados para a causa dos heróis.
O forjado bélico aceita a proposta e juntos de Urdun o grupo se dirige para uma forja na cidade, onde conhecem Pas um tritão velho que permite que eles utilizem seus materiais de ferraria antigos para criarem o item. Enquanto Algacir começa o processo de criação da cauda tecnomântica com os materiais ali disponíveis o grupo pondera sobre alguns assuntos; o suporte que a mãe de Mialee poderia fornecer o significado da aliança de Narciso com um "Rei de Verdade" e sobre sua estratégia para enfrentar o Aboleth. 
No dia seguinte o grupo se dirige para uma caverna submarina nos limites da cidadela, durante a trajetória o grupo descobre o quão pouco aqueles materiais raros no Plano Material valem para o povo da cidadela, Pas explica que aqueles livres da Cidadela das Dez Mil Pérolas têm oque desejam logo que querem, não precisam acumular riquezas materiais, o tritão também explica sobre a quantidade avassaladora de escravos da cidade em relação ao de pessoas livres. Durante a trajetória o grupo retira alguns objetos de valor das ruas, casas e cercados ao redor, Leona começa a pensar na possibilidade de contratar um exército mercenário com as riquezas que podem acumular, mas Mialee e Blanco a explicam que o Rei Sandriel é implacável em relação as possíveis forças que se opõem a ele, sobrando somente cinco organizações de relevância; A Ordem da Lança Velha, Os Prismas, Os Cavaleiros do Dragão de Bronze, Os Nhifidalens e Os Açougueiros.
Ao chegarem á caverna os heróis cautelosamente lidam com os Ropers, monstros que se disfarçam de estalagmites e estalactites, possuem uma bocarra com dentes afiados e muitos tentáculos, aos quais Algacir precisa para projetar a cauda tecnomantica. Após pegarem os tentáculos necessários o grupo volta à cidadela e a Forja de Pas, lá eles tem um descanso prolongado enquanto Algacir termina de utilizar as joias Águas-Marinhas dadas por Leona. No outro dia Leona e Urdun se dirigem novamente para Sahumelkia onde precisam que Gillos bafore um lingote de ouro, durante a trajetória Urdun conta que foi criado na Baixada, em Kenessos e foi treinado desde criança pelo serviço militar da cidade. Ele ainda conta que foi banido, mas não revela o porquê, Leona tenta convence-lo a lutar junto pelo Povo de Melkia, mas depois de tantos anos o tritão está satisfeito com sua vida atual, enquanto isso Mialee tenta descobrir mais sobre a cidadela e faz amizade com um dos guardas que tem como passatempo cortar cabelo, ele a conta sobre o Teatro-Biblioteca, a gigantesca construção em forma de ouriço no centro da cidadela, lá há conhecimento de todo multiverso, mas só é permitido a entrada daqueles que entregam peças únicas para o Teatro-Biblioteca. Enquanto Algacir mais uma vez faz os preparativos para o item mágico e Leona descansa na forja, Blanco e Mialee se dirigem ao Teatro-Biblioteca para observar oque há no local.
Os dois acompanhados do guarda cabelereiro entregam um poema escrito por Blanco e um texto feito por Leona, felizmente o polvo-fosforescente da entrada aceita os tributos e permite a entrada de Blanco e Mialee. Lá eles pesquisam a respeito da Origem dos Elfos, o Rei Sandriel e o nome mencionado pelo elfo em Resquatar, O Senhor das Cores, após horas de pesquisa árdua e muita leitura o pequenino e a elfa criam algumas teorias a respeito das possíveis ligações e objetivos de Sandriel. Blanco ainda visita e restaura um pequeno templo de Aiga com poucos livros e pergaminhos, o último destino dos dois é a pesquisa sobre oque é um Obliviador, Blanco e Mialee são levados até uma sala pouco iluminada, estranhamente quieta e suja onde quatro baús acorrentados se encontram dentro dos baús a livros feitos com pele, dentes, olhos ressecados e orelhas humanóides, ao abrir e estudar o conteúdo os dois escutam sussurros vindos de lugar nenhum, estalares em seus ouvidos e uma forte dor de cabeça, nada faz sentido naquelas páginas, Blanco fica com um pequeno ponto de pele retorcida e cinza em sua testa ao copiar o conteúdo.
    Voltando para a forja os dois contam sobre oque descobriram e Leona tenta utilizar uma de suas magias para entender o conteúdo copiado por Blanco, mas aquela parece ser uma linguagem não utilizada em nenhum lugar entre os planos, uma linguagem de fora, uma língua desconhecida por tudo e todos.
0 notes
Text
Elemente importante despre design-ul interior
Produsele Pavan Romania sunt foarte apreciate datorita avantajelor si beneficiilor pe care le ofera, fiind din ce in ce mai utilizate. In ceea ce priveste achizitionarea produselor de acest tip, puteti lua in calcul varianta de a colabora cu magazinele online si veti primi exact ceea ce va intereseaza. Gama produselor de acest tip este una diversificata pe site-urile de profil, iar acest lucru inseamna ca veti gasi in momentul achizitionarii, exact ceea ce doriti. Printre caracteristicile stilului retro in ceea ce priveste design-ul interior putem aminti ca pentru pereti este recomandat tapetul inflorat cu diferite modele inedite. Pe de alta parte, in cazul acestui stil, putem aminti si de culori puternice precum galben mustar, roz, verde, albastru, portocaliu sau rosu aprins. Mobilierul din cadrul acestui stil de amenajare interioara, se regaseste in diferite forme si marimi, toate produsele fiind mai degraba mari si masive. Este indicat sa alegeti acest stil de amenajare interioara in cazul in care va regasiti in tot ceea ce propune. In cadrul stilului retro, putem aminti si de utilizarea unor materiale atipice, printre care putem vorbi de cauciuc, plastic si sticla. Pe de alta aprte, in cadrul acestui stil, putem adauga ca lumina preferata este rece, fiind recomandate becurile ce imita lumina naturala. Decoratiunile sunt neobisnuite, si putem aminti de papusi din ceramica sau carti vechi, lampi rotunde si voluminoase. Se va pune acces totodata si pe imprimeurile jucause si pline de culoare, pentru ca totul sa fie perfect.
Alege cele mai bune solutii de amenajare interioara
Nu exista un tipar anume de urmat in cazul stilului provensal, insa trebuie sa stii ca este indicat ca in imobilul tau sa se regaseasca barne, pardoseala din lemn si mobila de calitate. O astfel de casa ofera senzatia de trainicie, mai ales prin prisma faptului ca este in cea mai mare parte realizata din lemn. Design-ul interior industrial are un aspect extravagant, inedit si special, ceea ce-l face sa fie favoritul multor persoane tinere, adepte ale nonconformismului. Decoratiunile stilului industrial au aspect provocator, fiind rar intalnite in cazul celorlalte amenajari interioare de design interior. In functie de tipul imobilului in care locuiesti, trebuie sa alegi intre design interior pentru apartamente si design interior pentru case, deoarece acestea sunt complet diferite si nu se pot inversa, decat in cazuri rare.
Aspectul culorilor depinde, insa, de inca doua elemente fundamentale in amenajarea dormitorului si a oricarei alte amenajari interioare: texturile si lumina. Variind texturile din amenajarea dormitorului vei adauga o dimensiune subtila spatiului, facandu-l mai primitor si mai cald. Imagineaza-ti cum ar arata un dormitor decorat doar cu materiale dure, fara covoare, fara perne decorative, fara cuverturi, fara perdele. Totusi, nevoia de a crea un decor atractiv, elegant si confortabil ramane, chiar si atunci cand planuiesti sa aduci in dormitor un televizor si un home cinema.
Unde gasim produse Pft Suceava
Tumblr media
Strangeti mostre ale culorilor pe care le folositi pentru a va imagina mai bine decorul general al camerei. Luati in calcul mobilierul, perdelele, peretii, podelele si usile. Cateva fotografii ale camerei va vor ajuta sa vizualizati si mai bine felul in care vor functiona impreuna toate aceste elemente. Indiferent daca vreti sa zugraviti sau sa tapetati peretii, acestia vor da tonul culorilor din camera. Le puteti lasa intr-un alb sau gri neutru pentru a scoate in evidenta alte culori din incapere.Ca un sfat general, incearcati sa alegeti o textura si un model de parchet care sa contrasteze cu peretii. Un parchet cu doua tonuri mai deschis sau mai inchis decat peretii ar trebui sa fie suficient.
Cum putem achizitiona produse Pavan Romania?
Dupa ce ati creat decorul general, pozitionati obiectele de mobilier. incearcati mai multe combinatii pentru a afla care functioneaza cel mai bine. Nu aglomerati prea mult spatiul si luati in calcul echilibrul cromatic. De exemplu, un tablou si un covor pot adauga acel 5 la suta de culoare care da personalitate unei camere. Spoturile de lumina prinse in tavan ofera o lumina mai blanda si mai directa. Pot evidentia un obiect de mobilier, cum ar fi o masa din incapere. Chiar daca tineti cont de sfaturi, stilul trebuie sa va apartina. Experimentati si reevaluati toate etapele decorarii locuintei tale. Doar asa va vei forma un ochi pentru designul interior. Internetul este o sursa inepuizabila de sfaturi. Folositi-va de el pentru inspiratie!
Cum se poate achizitiona chit de rosturi Mapei?
In momentul in care sunteti in cautarea unor produse Pft Suceava aveti ocazia de a gasi exact ceea ce va intereseaza, colaborand cu magazinele specializate in acest domeniu. Totul este foarte simplu in ceea ce priveste achizitionarea, iar reprezentantii magazinelor specializate in domeniu, va pot pune mereu la dispozitie toate informatiile de care aveti nevoie. Aceste produse sunt recunoscute pentru beneficiile oferite, fiind indicata achizitionarea lor. Referitor la mobila stilului vintage, putem spune ca va trebui sa fie veche, dar reconditionata. Puteti opta de asemenea si pentru piesele de mobilier fabricate in prezent, dar cu un aspect al epocii trecute. Totodata, in ceea ce privesc decoratiunile interioare ale stilului vintage, putem spune ca pun accent pe obiectele cu valoare sentimentala. Tinand cont de toate aceste aspecte, aveti ocazia de a va bucura de tot ceea ce va ofera stilul vintage si veti aprecia eleganta acestuia. Printre caracteristicile stilului vintage putem aminti de articole unice ce ofera o perspectiva a trecutului, sunt utilizate cu precadere mesele rotunde, scaune cu spar inalt cu diferite detalii in design. De asemenea putem aminti de nuante neutre, combinate cu cele pastel, sau chiar cu cele indraznete in unele cazuri. Totodata, despre pardoseala putem spune ca are un aspect vechi, iar covoarele vor fi mari, cu diferite imprimeuri abstracte.
Stilul minimalist pentru interior, propune de asemenea avantaje si beneficii multiple, fiind indicat sa luati in calcul aplicarea acestuia. Despre acest stil, putem spune ca este preferat de catre tineri in special, deoarece are un aer tineresc, fresh, vesel, fiind de aseemnea realizat din putine piese de mobilier ce sunt alese intr-un mod riguros in functie de culoare si de material. Odata ce veti alege acest stil, veti aprecia cu siguranta tot ceea ce propune. In ceea ce privesc caracteristicile stilului minimalist, putem spune ca este recomandat pentru spatiile open space, despartite cu ajutorul unui bar de dimensiuni mici sau a unei insule de bucatarie. Pe de alta parte, piesele de mobilier de acest tip au diferite roluri si functii, propunand mereu o utilitate optima din toate punctele de vedere. In cadrul acestui stil minimalist, putem aminti si de faptul ca lumina naturala va fi prezenta in fiecare incapere. Se va utiliza de asemenea o paleta mica de materiale si culori, in special negru, alb si gri. In cadrul stilului minimalist, se va adauga in fiecare camera doar cate un element sau maxim doua elemente ce au culori puternice precum galben, rosu, verde sau portocaliu. De asemenea, in cazul acestui stil, spatiile vor trebui personalizate cu ajutorul unor detalii de efect. Se va pune mereu accentul pe lumanari parfumate, pe vazele supradimensionate si pe ceasurile personalizate. Referitor la corpurile de iluminat, sunt preferate veiozele inalte, lampadarele si pendulele, si nu vor fi utilizate aplice pe tavan.
In momentul in care veti dori sa achizitionati un chit de rosturi mapei este indicat sa luati in calcul varianta online de achizitionare. Odata ce veti face acest lucru, aveti ocazia de a descoperi variantele ideale de achizitionare si veti aprecia pe deplin calitatea primita. Exista multe optiuni de achizitionare a produselor de acest tip, iar acest lucru inseamna ca veti gasi exact ceea ce doriti in momentul achizitionarii. Despre stilurile de amenajare interioara putem spune ca sunt diverse si creative, iar acest lucru se datoreaza faptului ca puteti alege o varietate de stiluri. Odata ce veti alege cel mai potrivit stil pentru locuinta dumneavoastra atunci aveti ocazia de a va bucura de avantaje multiple in ceea ce priveste partea estetica, si totul va arata impecabil. In acest sens, puteti opta de asemenea pentru persoanele specializate in design interior, ce va pot oferi sugestii ideale. In alta ordine de idei, despre stilul eclectic, mai putem adauga ca propune un design indraznet, atipic si colorat, ce poate crea mereu o senzatie de combinatie intre stiluri, iar aspectul artistic va fi unul impresionant din toate punctele de vedere. Acest stil eclectic propune un mobilier cu tapiterie, culori indraznete pentru decoratiuni si mobilier, nuante deschise pentru pereti, tablouri de arta, ornamente retro, texturi precum catifea, lana, in, piele, lemn, sticla, lut, etc.
1 note · View note
muyactual · 2 months
Text
💡 Secretos de la LUZ [🎬 DOCUMENTAL]
Cada segundo, un metro cuadrado de la Tierra recibe un flujo de luz del Sol con la potencia de 14.100 bombillas de luz juntas. Todos los días, después de oscurecer, encendemos y apagamos diferentes fuentes de luz docenas de veces. Para nosotros, estas son acciones mecánicas en las que ni siquiera necesitamos pensar. ¿Pero qué pasaría si nos quedáramos dormidos en casa con las luces encendidas y nos despertáramos en el pasado distante? Suena increíble, ¿y qué tiene que ver la luz con ello?, te preguntarás. En el otoño de 2022, dos grupos independientes de científicos físicos de Oxford y Viena enviaron una partícula de luz al pasado. Más tarde, publicaron los resultados de su investigación en arXiv. Después de dividir un fotón con un cristal especial, lograron lo que llamaron "reversal de tiempo cuántico". En el proceso, el fotón se movió hacia el futuro y el pasado simultáneamente. Esta investigación puede no permitir que los humanos nos movamos en el tiempo, pero puede finalmente explicar el mecanismo de dicho viaje. Y todo puede ser posible gracias a la luz ordinaria. Pero ni siquiera sospechas qué otros superpoderes tiene la luz. El documental: https://youtu.be/AxDZTONXqZY Te puede interesar: - 🤖 ¿Seremos Cyborgs en el Futuro? - 😯 16 Inventos Ingeniosos con la mejor Tecnología Secretos de la LUZ: Los rayos solares son la única fuente de energía y vida en la Tierra, pero la primera luz apareció mucho antes de que naciera el Sol. Nuestro universo surgió hace casi 14.000 millones de años. Inmediatamente después del Big Bang, era un plasma de tal densidad y temperatura que nada podía penetrarlo, incluida la luz. El universo tardó casi 400 millones de años en expandirse y enfriarse lo suficiente como para que la interacción de electrones y protones diera lugar a la formación de hidrógeno y apareciera la primera luz poco después. El universo pasó por un período de rápida expansión y la longitud de onda de la primera luz aumentó, convirtiéndola en microondas. Estas microondas constituyen la radiación de fondo cósmico que llamamos radiación relicta. Es asombroso que en cualquier momento, a través de un telescopio, podamos ver la luz que nació hace miles de millones de años, al mismo tiempo que el universo. ¿Por qué no desaparece la radiación relicta? ¿De qué está hecha? La gente comenzó a pensar en la naturaleza de la luz mucho antes de Cristo. Los antiguos griegos estaban seguros de que vemos el mundo que nos rodea porque nuestros ojos emiten rayos de visión que tocan los objetos. Solo en 1672, un físico inglés, Isaac Newton, en su nueva teoría de la luz y los colores, afirmó que la luz se compone de diferentes colores con diferentes refracciones y que no es blanca pura como afirmaba Aristóteles. Newton lo demostró experimentalmente: dirigió un rayo de sol a un prisma y vio siete colores del arco iris en la pantalla detrás de él. Entonces, ¿por qué percibimos la luz como blanca? La cuestión es que el ojo humano es mucho menos sensible a la luz del sol, por eso no podemos ver todo el espectro. Newton también pensó que la luz estaba compuesta por partículas materiales, a las que llamó corpúsculos, y que se movían en línea recta desde la fuente de luz. Su teoría podía explicar cómo la luz se propaga y se refleja, pero no cómo se refracta. Casi 20 años después, un físico holandés, Christian Huygens, publicó un trabajo en el que proponía una teoría de la luz como onda, y solo un siglo después, un físico inglés, Thomas Young, lo apoyó en su famoso experimento. Demostró que la luz se propaga como una onda. El científico la hizo pasar consecutivamente a través de dos barreras: la primera contenía una rendija y la otra dos. Si la luz consistiera en partículas, emergerían dos líneas en la pantalla detrás de la segunda barrera, una frente a cada rendija. Sin embargo, lo que emergió en la pantalla fue un patrón de interferencia debido al hecho de que las ondas se superponían: había un aumento en la potencia en algunas partes y una disminución en otras. Por eso, detrás de la segunda barrera, en lugar de las dos líneas de luz, vemos una serie de rayas oscuras y claras que se asemejan a un código de barras. El concepto de la naturaleza ondulatoria de la luz dominó hasta el siglo XX, cuando Albert Einstein descubrió que la luz en realidad consiste en partículas subatómicas sin peso. Los científicos se refirieron a ellos como cuantos, pero hoy los conocemos como fotones y sabemos que cada uno combina cualidades de una partícula (impulso y energía) y de una onda (frecuencia y longitud de onda). Esta dualidad constituye la primera superpotencia de la luz: permite al fotón cubrir distancias gigantescas en fracciones de segundo como una onda e interactuar físicamente con el mundo circundante como una partícula. Por ejemplo, puede arrancar electrones de los átomos y cargar así las baterías solares o participar en la fotosíntesis. ¿Qué otras superpotencias oculta el fotón? La luz es una radiación electromagnética que percibe el ojo humano. Nace en el núcleo del Sol, donde los átomos de hidrógeno chocan entre sí, provocando potentes estallidos de energía. La luz de estos estallidos puede matarnos porque se trata de rayos gamma, la radiación más fuerte del universo. Estos rayos tienen una intensidad millones de veces mayor que la luz visible, pero no pueden salir del Sol en este estado. Una vez que sale del núcleo, el fotón recién nacido necesita al menos 100 años para atravesar la gruesa capa de átomos de hidrógeno. En la zona de transferencia radiante, el fotón pierde una fracción de su energía al chocar con partículas cargadas de plasma, que lo empujan hacia la superficie. Sin embargo, cuando llega a la superficie, el fotón ya se ha convertido en un rayo X. De media, los fotones pasan unos 170.000 años en la zona radiante, aunque algunos pueden permanecer allí durante millones de años. A continuación, el fotón pasa a la zona convectiva, que se extiende a lo largo de 200.000 kilómetros. Allí, el fotón golpea a los átomos de plasma, los calienta hasta el punto de ebullición, pero los átomos simplemente absorben los fotones y los empujan hacia la superficie. Este recorrido dura aproximadamente una semana. Durante este tiempo, los fotones se enfrían lo suficiente para convertirse en luz visible, y solo entonces están listos para abandonar la superficie del Sol. Un fotón individual escapa de la fotosfera y termina en el espacio, donde puede vivir durante miles de millones de años. Es decir, es virtualmente inmortal. Esta es otra de sus superpotencias. Los fotones que viajan hacia la Tierra tienen un destino diferente. Tienen 8 minutos para llegar a nuestro planeta y morir. Un fotón que entra en un edificio volará por su interior y rebotará en sus superficies. Cuando pierda toda su energía, uno de los objetos del interior lo absorberá por completo. Gracias a este proceso, las cosas se calientan al sol. Y es que, según la primera ley de la termodinámica, la energía no se puede crear ni destruir, sino que simplemente se transforma de un proceso a otro. Cuando encendemos la luz en una habitación, trillones de fotones la llenan. La mayoría de ellos son absorbidos por los objetos, pero una fracción de ellos se refleja en las superficies. Esto es lo que nos permite ver las cosas que nos rodean mientras la lámpara está encendida. La habitación recibe un flujo constante de fotones desde la lámpara, y todos estos procesos, desde la emisión de fotones de la lámpara hasta su reflexión y absorción, tienen lugar en aproximadamente una millonésima de segundo. Pero no solo las fuentes de luz habituales emiten fotones. Los humanos también tenemos la capacidad de brillar. Esta capacidad de algunos organismos vivos para emitir luz se llama bioluminiscencia. En 2009, un grupo de científicos japoneses decidió averiguar si los humanos también poseemos esta superpotencia. Su experimento fue publicado en la revista Plus One. Los investigadores colocaron a voluntarios en una habitación oscura con cámaras de alta sensibilidad. Allí registraron la luminiscencia y descubrieron que su brillo no era constante. Las personas brillan menos a las 10 de la mañana y más a las 4 de la tarde. Los científicos relacionaron esto con el metabolismo del cuerpo, sin embargo, no revelaron ninguna correlación entre la luminiscencia y el calor corporal. Nuestro resplandor es absolutamente frío. Al mismo tiempo, nuestras caras brillan un poco más que otras partes del cuerpo. Sin embargo, los científicos no han descubierto qué procesos bioquímicos concretos son responsables del efecto. La intensidad de nuestra luminiscencia es aproximadamente mil veces menor de lo que el ojo humano puede detectar. No está diseñado para percibir ondas de luz que van más allá de los 400 a los 800 terahercios. Por eso los humanos no pueden ver los rayos infrarrojos y ultravioletas, que superan significativamente estos límites. Por lo tanto, la mayor parte del espectro permanece invisible para los humanos, a pesar de tener un gran impacto en toda la vida en la Tierra. Este es otro de los superpoderes de la luz, pero ¿podemos controlar los superpoderes de los fotones? Probablemente sí, pero ¿cómo podemos atraparlos? La cuestión es que el fotón es una partícula sin masa. Este es el superpoder que le permite viajar a una velocidad increíble. La velocidad de la luz en el vacío es de alrededor de 300.000 kilómetros por segundo. La luz puede rodear la Tierra en menos de una 17ª parte de segundo. Según la teoría de la relatividad especial de Albert Einstein, nada puede moverse más rápido. Al mismo tiempo, cuando un fotón se mueve, el tiempo para él se detiene. ¿Y si pudiéramos aprovechar este superpoder y utilizar la velocidad de la luz para los vuelos espaciales? Si alguien pudiera moverse a la misma velocidad que un fotón, el tiempo para él se movería más lentamente que para los observadores de la Tierra. A tal velocidad, el universo se vería diferente. Las estrellas a las que se acerca la persona serían azules y las que se quedan detrás de ella serían rojas. La explicación de esto es que las ondas de luz de las estrellas que tiene delante se acortarían, haciendo que los objetos parezcan azules, mientras que las ondas de las que están detrás se extenderían para hacerse rojas, provocando un efecto Doppler extremo. Sin embargo, los astronautas apenas tendrían tiempo de disfrutar de la vista desde la portilla, ya que lo que en otras circunstancias sería un puñado de átomos de hidrógeno indistinguibles a tan gran velocidad se convierte en una multitud de partículas peligrosas que colisionan con la nave espacial, calentándola a temperaturas increíbles muy rápidamente. Teóricamente, los escudos y el revestimiento hechos de un material especial que podría evitar que la nave espacial junto con los humanos en su interior se asaran podrían resolver el problema. Pero a pesar de todos los riesgos, en 2020 los investigadores de Harvard anunciaron una forma de ayudar a acercarse a la velocidad de la luz en las naves interestelares. Sugieren utilizar la explosión de una supernova para capturar su energía. Necesitarías una vela solar o magnética para ayudar a crear presión y propulsión que no requiere combustible. La nave espacial equipada con la vela, que pesa menos de medio gramo por metro cuadrado, debe colocarse a un millón de kilómetros de la supernova. La vela debe estar hecha de un material plegable altamente reflectante. Sin embargo, de esta manera solo alcanzaríamos una décima parte de la velocidad de la luz. Pero ni siquiera los fotones se mueven siempre a la velocidad máxima, a menos que estén en el vacío. Pueden ralentizarse al pasar a través de algunos materiales. El grado en que un determinado entorno ralentiza la luz es su índice de refracción. Por ejemplo, en la atmósfera de la Tierra, la luz se mueve casi tan rápido como cuando viaja a través del vacío, solo se ralentiza en 3 entre 10.000 veces la velocidad de la luz. Pero al atravesar un material tan denso como el diamante, se ralentiza casi a la mitad. Sin embargo, sigue viajando a través de la gema a más de 100.000 kilómetros por segundo. Así que los fotones pueden moverse más lentamente que la velocidad de la luz, pero ¿pueden moverse más rápido? Dadas todas las leyes físicas, no. Una vez que se alcanza la velocidad de la luz, el tiempo se detiene para el fotón. Toda su vida es un solo momento en general, lo que hace que moverse más rápido sea imposible. Es lo mismo que intentar hacer que un coche parado vaya aún más lento, pero los investigadores del Laboratorio Nacional Lawrence Livermore de California y de la Universidad de Rochester de Nueva York realizaron un experimento y demostraron que todavía es posible. Están seguros de que la luz tiene ciertas cualidades que hacen posible eludir incluso las normas inviables. Los científicos consiguieron superar la velocidad de la luz en un 30%. Colocaron fotones en plasma caliente, donde al chocar entre sí sus impulsos crearon ondas que se movían a una velocidad de grupo. Utilizando un láser, los investigadores arrancaron electrones de los flujos de iones de hidrógeno y helio, alterando así la velocidad de grupo de los impulsos enviados por la segunda fuente de luz. Este es otro de los superpoderes paradójicos de la luz, que puede incluso romper las leyes físicas. Pero si los científicos ayudan al fotón a acelerar, ¿significa esto que puede adquirir superpoderes? Si los científicos anteriores sólo descubrieron los superpoderes del fotón hoy en día, pueden dotarlo de nuevos poderes y utilizarlos para alcanzar sus objetivos en beneficio de la humanidad. En 2016, científicos australianos publicaron un informe en Nature Physics en el que los investigadores hicieron algo imposible: congelar literalmente la luz. Los científicos enfocaron láseres infrarrojos en una nube atómica ultrafría. Los átomos absorbieron una parte de los fotones, mientras que la otra parte quedó atrapada y congelada en la nube gracias a la superposición cuántica. Gracias a esta investigación, los ordenadores cuánticos podrían estar tan disponibles como los teléfonos inteligentes. Pero, ¿qué pasaría si aprendiéramos no sólo a detener el fotón, sino también a controlar su movimiento? Un equipo de investigadores de la Universidad de Harvard consiguió detener un fotón y mantenerlo quieto durante 60 segundos. Publicaron los resultados de su trabajo en Physical Review Letters. Utilizaron un cristal completamente opaco que habían enfriado a una temperatura extremadamente baja. Lo quemaron con un láser para desencadenar la superposición cuántica de los dos estados y hacerlo transparente para una banda de frecuencias concreta. Luego, utilizaron otro láser para dirigirse al cristal ya transparente en el proceso de radiación. En el proceso de radiación, apagaron la transparencia del cristal y la luz del láser quedó atrapada. Utilizando el mismo método, los científicos consiguieron mantener una imagen de luz de tres líneas. Imagina que enciendes una linterna en una habitación y luego cierras la puerta. Cuando abres la otra puerta más tarde, la luz se libera. El tiempo que pasa atrapada puede variar en función del tipo de cristal. Por ahora, el principal problema es que no funciona a temperatura ambiente. La capacidad de manipular el movimiento de la luz es un gran paso hacia el desarrollo de enrutadores cuánticos, que son los únicos que pueden ayudar a crear una Internet cuántica absolutamente a prueba de hackers y ultrarrápida. Pero al mismo tiempo, los científicos siguen experimentando con otras cualidades de la luz. Investigadores de la Universidad de Utrecht y de la Universidad Tecnológica de Viena afirman haber creado ondas de luz únicas que pueden incluso viajar a través de materiales opacos. Los científicos han publicado los resultados de su estudio en Nature Photonics. Han creado rayos de luz que permanecen prácticamente inalterados en entornos opacos, debilitándose solo ligeramente. El rayo atraviesa un obstáculo y aparece un patrón de luz en el otro lado con la misma forma que si no hubiera ningún obstáculo. Los científicos utilizaron óxido de zinc y un polvo blanco opaco durante el experimento. Transmitieron varias señales de luz específicas a través del polvo y estudiaron cómo terminaban en el sensor colocado detrás de él. ¿Podremos ver a través de las paredes pronto? Tales descubrimientos borran todos los límites de la imaginación y conducirán a una verdadera re-evolución en la medicina y los estudios biológicos. Los hospitales utilizan rayos X para ver dentro del cuerpo, ya que debido a su mayor longitud de onda pueden penetrar nuestra piel. La capacidad de enfocar la luz en puntos particulares dentro de un objeto abre posibilidades absolutamente nuevas. Con este enfoque, incluso podríamos mirar dentro de las células. Además, los investigadores siguen buscando fuentes de luz alternativas y ya han aprendido a extraerla del sonido. Se llama sonoluminescencia, pero actualmente solo funciona en líquidos. La esencia de la sonoluminescencia es crear burbujas diminutas en un líquido que implosionan colapsando rápidamente. Cuando una burbuja implosiona rápidamente, libera energía en forma de calor y luz. Como resultado, el líquido circundante brilla intensamente por un breve momento. La temperatura en el proceso de sonoluminescencia puede alcanzar virtualmente decenas de miles de grados centígrados, que es más alta que en la superficie del sol. Este efecto se descubrió por primera vez en la década de 1930, pero solo en la década de 1980 los investigadores comenzaron a estudiarlo en profundidad. Desde entonces, los científicos han descubierto que la sonoluminescencia no es exclusiva del agua sola, sino también de otros líquidos, incluidos algunos gases. Al mismo tiempo, una pequeña cantidad de energía puede producir un rayo de luz bastante poderoso. Con esta investigación, probablemente nos olvidaremos de las bombillas tradicionales e iluminaremos nuestros hogares con nuestra música favorita muy pronto. Gracias a los superpoderes de los fotones y los científicos que los estudian, incluso la ciencia ficción de ayer se está convirtiendo en la realidad de hoy. Una empresa canadiense, HyperStealth Biotechnology, ha desarrollado y patentado un material delgado y flexible que, según afirman, permite la invisibilidad cuántica. El sigilo cuántico, similar al plástico, consta de lentes microscópicas que dispersan los rayos de luz que penetran, por lo que todo lo que se encuentra a una cierta distancia detrás del material se vuelve invisible. No dobla los haces alrededor del objeto en el espectro visible solamente, sino también en el ultravioleta e infrarrojo. Esto permite que sea invisible a los ojos, los dispositivos de visión nocturna y las cámaras termográficas. Si ya sabemos cómo volvernos invisibles, movernos a la velocidad de la luz y viajar en el tiempo están a la vuelta de la esquina. ¿Qué opinas? Read the full article
0 notes
prozesa · 2 months
Text
💡 Secretos de la LUZ [🎬 DOCUMENTAL]
Cada segundo, un metro cuadrado de la Tierra recibe un flujo de luz del Sol con la potencia de 14.100 bombillas de luz juntas. Todos los días, después de oscurecer, encendemos y apagamos diferentes fuentes de luz docenas de veces. Para nosotros, estas son acciones mecánicas en las que ni siquiera necesitamos pensar. ¿Pero qué pasaría si nos quedáramos dormidos en casa con las luces encendidas y nos despertáramos en el pasado distante? Suena increíble, ¿y qué tiene que ver la luz con ello?, te preguntarás. En el otoño de 2022, dos grupos independientes de científicos físicos de Oxford y Viena enviaron una partícula de luz al pasado. Más tarde, publicaron los resultados de su investigación en arXiv. Después de dividir un fotón con un cristal especial, lograron lo que llamaron "reversal de tiempo cuántico". En el proceso, el fotón se movió hacia el futuro y el pasado simultáneamente. Esta investigación puede no permitir que los humanos nos movamos en el tiempo, pero puede finalmente explicar el mecanismo de dicho viaje. Y todo puede ser posible gracias a la luz ordinaria. Pero ni siquiera sospechas qué otros superpoderes tiene la luz. El documental: https://youtu.be/AxDZTONXqZY Te puede interesar: - 🤖 ¿Seremos Cyborgs en el Futuro? - 😯 16 Inventos Ingeniosos con la mejor Tecnología Secretos de la LUZ: Los rayos solares son la única fuente de energía y vida en la Tierra, pero la primera luz apareció mucho antes de que naciera el Sol. Nuestro universo surgió hace casi 14.000 millones de años. Inmediatamente después del Big Bang, era un plasma de tal densidad y temperatura que nada podía penetrarlo, incluida la luz. El universo tardó casi 400 millones de años en expandirse y enfriarse lo suficiente como para que la interacción de electrones y protones diera lugar a la formación de hidrógeno y apareciera la primera luz poco después. El universo pasó por un período de rápida expansión y la longitud de onda de la primera luz aumentó, convirtiéndola en microondas. Estas microondas constituyen la radiación de fondo cósmico que llamamos radiación relicta. Es asombroso que en cualquier momento, a través de un telescopio, podamos ver la luz que nació hace miles de millones de años, al mismo tiempo que el universo. ¿Por qué no desaparece la radiación relicta? ¿De qué está hecha? La gente comenzó a pensar en la naturaleza de la luz mucho antes de Cristo. Los antiguos griegos estaban seguros de que vemos el mundo que nos rodea porque nuestros ojos emiten rayos de visión que tocan los objetos. Solo en 1672, un físico inglés, Isaac Newton, en su nueva teoría de la luz y los colores, afirmó que la luz se compone de diferentes colores con diferentes refracciones y que no es blanca pura como afirmaba Aristóteles. Newton lo demostró experimentalmente: dirigió un rayo de sol a un prisma y vio siete colores del arco iris en la pantalla detrás de él. Entonces, ¿por qué percibimos la luz como blanca? La cuestión es que el ojo humano es mucho menos sensible a la luz del sol, por eso no podemos ver todo el espectro. Newton también pensó que la luz estaba compuesta por partículas materiales, a las que llamó corpúsculos, y que se movían en línea recta desde la fuente de luz. Su teoría podía explicar cómo la luz se propaga y se refleja, pero no cómo se refracta. Casi 20 años después, un físico holandés, Christian Huygens, publicó un trabajo en el que proponía una teoría de la luz como onda, y solo un siglo después, un físico inglés, Thomas Young, lo apoyó en su famoso experimento. Demostró que la luz se propaga como una onda. El científico la hizo pasar consecutivamente a través de dos barreras: la primera contenía una rendija y la otra dos. Si la luz consistiera en partículas, emergerían dos líneas en la pantalla detrás de la segunda barrera, una frente a cada rendija. Sin embargo, lo que emergió en la pantalla fue un patrón de interferencia debido al hecho de que las ondas se superponían: había un aumento en la potencia en algunas partes y una disminución en otras. Por eso, detrás de la segunda barrera, en lugar de las dos líneas de luz, vemos una serie de rayas oscuras y claras que se asemejan a un código de barras. El concepto de la naturaleza ondulatoria de la luz dominó hasta el siglo XX, cuando Albert Einstein descubrió que la luz en realidad consiste en partículas subatómicas sin peso. Los científicos se refirieron a ellos como cuantos, pero hoy los conocemos como fotones y sabemos que cada uno combina cualidades de una partícula (impulso y energía) y de una onda (frecuencia y longitud de onda). Esta dualidad constituye la primera superpotencia de la luz: permite al fotón cubrir distancias gigantescas en fracciones de segundo como una onda e interactuar físicamente con el mundo circundante como una partícula. Por ejemplo, puede arrancar electrones de los átomos y cargar así las baterías solares o participar en la fotosíntesis. ¿Qué otras superpotencias oculta el fotón? La luz es una radiación electromagnética que percibe el ojo humano. Nace en el núcleo del Sol, donde los átomos de hidrógeno chocan entre sí, provocando potentes estallidos de energía. La luz de estos estallidos puede matarnos porque se trata de rayos gamma, la radiación más fuerte del universo. Estos rayos tienen una intensidad millones de veces mayor que la luz visible, pero no pueden salir del Sol en este estado. Una vez que sale del núcleo, el fotón recién nacido necesita al menos 100 años para atravesar la gruesa capa de átomos de hidrógeno. En la zona de transferencia radiante, el fotón pierde una fracción de su energía al chocar con partículas cargadas de plasma, que lo empujan hacia la superficie. Sin embargo, cuando llega a la superficie, el fotón ya se ha convertido en un rayo X. De media, los fotones pasan unos 170.000 años en la zona radiante, aunque algunos pueden permanecer allí durante millones de años. A continuación, el fotón pasa a la zona convectiva, que se extiende a lo largo de 200.000 kilómetros. Allí, el fotón golpea a los átomos de plasma, los calienta hasta el punto de ebullición, pero los átomos simplemente absorben los fotones y los empujan hacia la superficie. Este recorrido dura aproximadamente una semana. Durante este tiempo, los fotones se enfrían lo suficiente para convertirse en luz visible, y solo entonces están listos para abandonar la superficie del Sol. Un fotón individual escapa de la fotosfera y termina en el espacio, donde puede vivir durante miles de millones de años. Es decir, es virtualmente inmortal. Esta es otra de sus superpotencias. Los fotones que viajan hacia la Tierra tienen un destino diferente. Tienen 8 minutos para llegar a nuestro planeta y morir. Un fotón que entra en un edificio volará por su interior y rebotará en sus superficies. Cuando pierda toda su energía, uno de los objetos del interior lo absorberá por completo. Gracias a este proceso, las cosas se calientan al sol. Y es que, según la primera ley de la termodinámica, la energía no se puede crear ni destruir, sino que simplemente se transforma de un proceso a otro. Cuando encendemos la luz en una habitación, trillones de fotones la llenan. La mayoría de ellos son absorbidos por los objetos, pero una fracción de ellos se refleja en las superficies. Esto es lo que nos permite ver las cosas que nos rodean mientras la lámpara está encendida. La habitación recibe un flujo constante de fotones desde la lámpara, y todos estos procesos, desde la emisión de fotones de la lámpara hasta su reflexión y absorción, tienen lugar en aproximadamente una millonésima de segundo. Pero no solo las fuentes de luz habituales emiten fotones. Los humanos también tenemos la capacidad de brillar. Esta capacidad de algunos organismos vivos para emitir luz se llama bioluminiscencia. En 2009, un grupo de científicos japoneses decidió averiguar si los humanos también poseemos esta superpotencia. Su experimento fue publicado en la revista Plus One. Los investigadores colocaron a voluntarios en una habitación oscura con cámaras de alta sensibilidad. Allí registraron la luminiscencia y descubrieron que su brillo no era constante. Las personas brillan menos a las 10 de la mañana y más a las 4 de la tarde. Los científicos relacionaron esto con el metabolismo del cuerpo, sin embargo, no revelaron ninguna correlación entre la luminiscencia y el calor corporal. Nuestro resplandor es absolutamente frío. Al mismo tiempo, nuestras caras brillan un poco más que otras partes del cuerpo. Sin embargo, los científicos no han descubierto qué procesos bioquímicos concretos son responsables del efecto. La intensidad de nuestra luminiscencia es aproximadamente mil veces menor de lo que el ojo humano puede detectar. No está diseñado para percibir ondas de luz que van más allá de los 400 a los 800 terahercios. Por eso los humanos no pueden ver los rayos infrarrojos y ultravioletas, que superan significativamente estos límites. Por lo tanto, la mayor parte del espectro permanece invisible para los humanos, a pesar de tener un gran impacto en toda la vida en la Tierra. Este es otro de los superpoderes de la luz, pero ¿podemos controlar los superpoderes de los fotones? Probablemente sí, pero ¿cómo podemos atraparlos? La cuestión es que el fotón es una partícula sin masa. Este es el superpoder que le permite viajar a una velocidad increíble. La velocidad de la luz en el vacío es de alrededor de 300.000 kilómetros por segundo. La luz puede rodear la Tierra en menos de una 17ª parte de segundo. Según la teoría de la relatividad especial de Albert Einstein, nada puede moverse más rápido. Al mismo tiempo, cuando un fotón se mueve, el tiempo para él se detiene. ¿Y si pudiéramos aprovechar este superpoder y utilizar la velocidad de la luz para los vuelos espaciales? Si alguien pudiera moverse a la misma velocidad que un fotón, el tiempo para él se movería más lentamente que para los observadores de la Tierra. A tal velocidad, el universo se vería diferente. Las estrellas a las que se acerca la persona serían azules y las que se quedan detrás de ella serían rojas. La explicación de esto es que las ondas de luz de las estrellas que tiene delante se acortarían, haciendo que los objetos parezcan azules, mientras que las ondas de las que están detrás se extenderían para hacerse rojas, provocando un efecto Doppler extremo. Sin embargo, los astronautas apenas tendrían tiempo de disfrutar de la vista desde la portilla, ya que lo que en otras circunstancias sería un puñado de átomos de hidrógeno indistinguibles a tan gran velocidad se convierte en una multitud de partículas peligrosas que colisionan con la nave espacial, calentándola a temperaturas increíbles muy rápidamente. Teóricamente, los escudos y el revestimiento hechos de un material especial que podría evitar que la nave espacial junto con los humanos en su interior se asaran podrían resolver el problema. Pero a pesar de todos los riesgos, en 2020 los investigadores de Harvard anunciaron una forma de ayudar a acercarse a la velocidad de la luz en las naves interestelares. Sugieren utilizar la explosión de una supernova para capturar su energía. Necesitarías una vela solar o magnética para ayudar a crear presión y propulsión que no requiere combustible. La nave espacial equipada con la vela, que pesa menos de medio gramo por metro cuadrado, debe colocarse a un millón de kilómetros de la supernova. La vela debe estar hecha de un material plegable altamente reflectante. Sin embargo, de esta manera solo alcanzaríamos una décima parte de la velocidad de la luz. Pero ni siquiera los fotones se mueven siempre a la velocidad máxima, a menos que estén en el vacío. Pueden ralentizarse al pasar a través de algunos materiales. El grado en que un determinado entorno ralentiza la luz es su índice de refracción. Por ejemplo, en la atmósfera de la Tierra, la luz se mueve casi tan rápido como cuando viaja a través del vacío, solo se ralentiza en 3 entre 10.000 veces la velocidad de la luz. Pero al atravesar un material tan denso como el diamante, se ralentiza casi a la mitad. Sin embargo, sigue viajando a través de la gema a más de 100.000 kilómetros por segundo. Así que los fotones pueden moverse más lentamente que la velocidad de la luz, pero ¿pueden moverse más rápido? Dadas todas las leyes físicas, no. Una vez que se alcanza la velocidad de la luz, el tiempo se detiene para el fotón. Toda su vida es un solo momento en general, lo que hace que moverse más rápido sea imposible. Es lo mismo que intentar hacer que un coche parado vaya aún más lento, pero los investigadores del Laboratorio Nacional Lawrence Livermore de California y de la Universidad de Rochester de Nueva York realizaron un experimento y demostraron que todavía es posible. Están seguros de que la luz tiene ciertas cualidades que hacen posible eludir incluso las normas inviables. Los científicos consiguieron superar la velocidad de la luz en un 30%. Colocaron fotones en plasma caliente, donde al chocar entre sí sus impulsos crearon ondas que se movían a una velocidad de grupo. Utilizando un láser, los investigadores arrancaron electrones de los flujos de iones de hidrógeno y helio, alterando así la velocidad de grupo de los impulsos enviados por la segunda fuente de luz. Este es otro de los superpoderes paradójicos de la luz, que puede incluso romper las leyes físicas. Pero si los científicos ayudan al fotón a acelerar, ¿significa esto que puede adquirir superpoderes? Si los científicos anteriores sólo descubrieron los superpoderes del fotón hoy en día, pueden dotarlo de nuevos poderes y utilizarlos para alcanzar sus objetivos en beneficio de la humanidad. En 2016, científicos australianos publicaron un informe en Nature Physics en el que los investigadores hicieron algo imposible: congelar literalmente la luz. Los científicos enfocaron láseres infrarrojos en una nube atómica ultrafría. Los átomos absorbieron una parte de los fotones, mientras que la otra parte quedó atrapada y congelada en la nube gracias a la superposición cuántica. Gracias a esta investigación, los ordenadores cuánticos podrían estar tan disponibles como los teléfonos inteligentes. Pero, ¿qué pasaría si aprendiéramos no sólo a detener el fotón, sino también a controlar su movimiento? Un equipo de investigadores de la Universidad de Harvard consiguió detener un fotón y mantenerlo quieto durante 60 segundos. Publicaron los resultados de su trabajo en Physical Review Letters. Utilizaron un cristal completamente opaco que habían enfriado a una temperatura extremadamente baja. Lo quemaron con un láser para desencadenar la superposición cuántica de los dos estados y hacerlo transparente para una banda de frecuencias concreta. Luego, utilizaron otro láser para dirigirse al cristal ya transparente en el proceso de radiación. En el proceso de radiación, apagaron la transparencia del cristal y la luz del láser quedó atrapada. Utilizando el mismo método, los científicos consiguieron mantener una imagen de luz de tres líneas. Imagina que enciendes una linterna en una habitación y luego cierras la puerta. Cuando abres la otra puerta más tarde, la luz se libera. El tiempo que pasa atrapada puede variar en función del tipo de cristal. Por ahora, el principal problema es que no funciona a temperatura ambiente. La capacidad de manipular el movimiento de la luz es un gran paso hacia el desarrollo de enrutadores cuánticos, que son los únicos que pueden ayudar a crear una Internet cuántica absolutamente a prueba de hackers y ultrarrápida. Pero al mismo tiempo, los científicos siguen experimentando con otras cualidades de la luz. Investigadores de la Universidad de Utrecht y de la Universidad Tecnológica de Viena afirman haber creado ondas de luz únicas que pueden incluso viajar a través de materiales opacos. Los científicos han publicado los resultados de su estudio en Nature Photonics. Han creado rayos de luz que permanecen prácticamente inalterados en entornos opacos, debilitándose solo ligeramente. El rayo atraviesa un obstáculo y aparece un patrón de luz en el otro lado con la misma forma que si no hubiera ningún obstáculo. Los científicos utilizaron óxido de zinc y un polvo blanco opaco durante el experimento. Transmitieron varias señales de luz específicas a través del polvo y estudiaron cómo terminaban en el sensor colocado detrás de él. ¿Podremos ver a través de las paredes pronto? Tales descubrimientos borran todos los límites de la imaginación y conducirán a una verdadera re-evolución en la medicina y los estudios biológicos. Los hospitales utilizan rayos X para ver dentro del cuerpo, ya que debido a su mayor longitud de onda pueden penetrar nuestra piel. La capacidad de enfocar la luz en puntos particulares dentro de un objeto abre posibilidades absolutamente nuevas. Con este enfoque, incluso podríamos mirar dentro de las células. Además, los investigadores siguen buscando fuentes de luz alternativas y ya han aprendido a extraerla del sonido. Se llama sonoluminescencia, pero actualmente solo funciona en líquidos. La esencia de la sonoluminescencia es crear burbujas diminutas en un líquido que implosionan colapsando rápidamente. Cuando una burbuja implosiona rápidamente, libera energía en forma de calor y luz. Como resultado, el líquido circundante brilla intensamente por un breve momento. La temperatura en el proceso de sonoluminescencia puede alcanzar virtualmente decenas de miles de grados centígrados, que es más alta que en la superficie del sol. Este efecto se descubrió por primera vez en la década de 1930, pero solo en la década de 1980 los investigadores comenzaron a estudiarlo en profundidad. Desde entonces, los científicos han descubierto que la sonoluminescencia no es exclusiva del agua sola, sino también de otros líquidos, incluidos algunos gases. Al mismo tiempo, una pequeña cantidad de energía puede producir un rayo de luz bastante poderoso. Con esta investigación, probablemente nos olvidaremos de las bombillas tradicionales e iluminaremos nuestros hogares con nuestra música favorita muy pronto. Gracias a los superpoderes de los fotones y los científicos que los estudian, incluso la ciencia ficción de ayer se está convirtiendo en la realidad de hoy. Una empresa canadiense, HyperStealth Biotechnology, ha desarrollado y patentado un material delgado y flexible que, según afirman, permite la invisibilidad cuántica. El sigilo cuántico, similar al plástico, consta de lentes microscópicas que dispersan los rayos de luz que penetran, por lo que todo lo que se encuentra a una cierta distancia detrás del material se vuelve invisible. No dobla los haces alrededor del objeto en el espectro visible solamente, sino también en el ultravioleta e infrarrojo. Esto permite que sea invisible a los ojos, los dispositivos de visión nocturna y las cámaras termográficas. Si ya sabemos cómo volvernos invisibles, movernos a la velocidad de la luz y viajar en el tiempo están a la vuelta de la esquina. ¿Qué opinas? Read the full article
0 notes
cpbhomes · 3 months
Text
Tumblr media
0 notes
11. Divagações na estação Recife
São três e pouca da tarde, é suficiente o tempo que preciso pra aproveitar minha solidão, no andar mais alto da estação esperei uma a uma as pessoas passarem, as moças da limpeza até que não restasse ninguém. Sempre que estou na estação me lembro de quando era criança e uma área externa dela era como um museu aberto e minha mãe me levava nele e na Casa da Cultura, acho que esse foi meu primeiro contato com antiguidades e museus, eu ficava encantada.
Acendi meu primeiro cigarro do dia, não deveria ser mas eu gosto das memórias antigas e recentes e a sensação atrelada a isso, o ato de me isolar e deixar os pensamentos irem, antigamente eu dizia que era o único momento em que minha mente parava, eu só tinha 14 anos e estava na arquibancada da escola a parte mais alta que meus pés podiam ficar soltos no ar e o vento bagunçar meu cabelo em transição e meu casaco xadrez amarrado na cintura, era fim de tarde e eu sempre estava só ali não havia ansiedade e toda a dor que sentia ia embora com a fumaça quando eu pensava que odiava ter que voltar pra casa, o quanto ela machucava meu coração e o quanto me sentia prestes a explodir. Anos depois, eu tirava o jaleco e pendurava no corredor do laboratório, toma um café e sentava na pracinha, debaixo de alguma árvore vendo o sol se pôr e os passarinhos cantarem, quase sempre ela estava comigo e o que era uma forma de me aproximar de você depois tornou-se um afago aos meus pensamentos... de novo.
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10... Eu estou vendo um topo de algum prédio antigo que parece a frente de um barco, queria estar nele, sendo barco ou não, os céus poderia ser meu mar, eu ficaria ali no alto, observando tudo e sentindo o vento porque sempre gostei de lugares altos e de me imaginar neles, sentada e as vezes dançando tomando a posição de observadora, aquela que acalma o ego e dai sim a mente para por que há algo bonito em observar humanos sendo humanos e assim foi minha volta pra casa, observando os rostos tentando decifrar qual sentimento ali expressará, me lembro de um homem, branco, alto, cabelo enrolado, ele tinha um olhar vago e as vezes apreensivo, parecia distante.
Ainda quando me arrumava para ir ao curso e depois viver toda essa experiência descrita e um pouco mais, eu estava tomando banho ouvindo No One Heart do Mac Demarco e My Love Mine All Mine da Mitski e essa música me fez chorar, não apenas pela letra ser linda mas que ela significa a mim o resguardo da alma após um choque, é como uma ferida sarada, e me fez pensar que durante minha infância e adolescência o único amor que não me feriu foi o meu, pensando mais em meu Eu criança, tudo eu faço por ela eu me salvo e vivo por ela, depois desse momento me senti mais em paz, e já em casa, depois de viver toda essa experiência tomei um daqueles banhos que renova a alma, graças a deus está frio pois foi de água morna, molhar o cabelo e ouvi uma única música, a mesma e foi diferente como imaginava, por que no fim das contas meu amor é só o meu amor, nem todos saberão recebe-lo, nem todos conseguirão me dar, mas o meu sempre estará aqui, me lembro de uma amiga dizer que não há mais tempo para viver assim, que a única prioridade que tenho que ter é a minha cura por que tenho uma vida pra viver, nunca me esquecerei disso, e de novo, no fim das contas, tudo o que me cerca envolve os prismas do amor, o amor a vida, as paixões antigas que me desenvolvem, as pessoas, as vivências, os conhecimentos, é nele que encontro a paz e a fé, e também é onde encontro o veneno e a cura, sua divinação se dá a sua capacidade de transpassar o tempos e as eras da vida, as reencarnações, desde aqueles que criaram o universo, ao messias que morreu na cruz, aquele de quando você toma um banho quente em uma tarde fria e abraça a si, o que é dado de bom coração e alma ao altar do peito de alguém, o afago quente no colo de um amigo, ler o livro que mudou sua vida, o das crianças, das canções, das histórias e dos saberes. É por ele que viverei, eternamente, e novamente, te juro que pela ultima vez... No fim das contas "o meu amor é meu, todo meu Nada no mundo pertence a mim Além do meu amor".
"...Saber como nos posicionar internamente pra que qualidades naturais brotem sem a gente precisar entrar em acordo sem eu te dizem assim "Você vai me amar por 20, 30, 40, 50 anos? " Certamente a pessoa vai te amar pra sempre mas talvez não da forma como a gente gostaria não do esquema em que a gente gostaria as coisas vão mudando, as faces do amor podem mudar mas a gente não sabe, a gente não sabe se relacionar com essa realidade nessa perspectiva né? Da liberdade Isso é convite pra ser adulto..."
0 notes
tadernid · 4 months
Text
Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media
090723 | algo que escribí para cuando sea grande🧸
𝚖𝚒 𝚌𝚊𝚜𝚊
cuando sea grande quiero tener una casa que sea lo suficientemente grande como para que se junten todos los que amo y se conozcan. pero no tan grande como para sentirme solo.
me gustaria que mi casa tenga ventanas grandes para que cuando me levante vea pequeños arcoíris que se formarán por el prisma que colocaré en ellas.
quisiera que mi casa sea como un taller, un estudio, una casita para crear.
me gustaria que tenga plantas, pero no muchas, que sino no puedo encargarme de todas.
quisiera que mi casa fuera blanca por dentro, pero que esté llena de color.
amarillo, rosa, azul, rojo, verde
quisiera que mi casa fuera el sol luego de varios días nublados.
quisiera que mi casa sea un lugar seguro para mí y para los que amo. y que acudan a ella cuando se sientan mal.
quisiera que mi casa fuera mágica y se sienta como un hogar.
quisiera ser mi hogar.
0 notes
semineesuceava563 · 4 months
Text
Unde gasim produse Pft Suceava
Nu exista un tipar anume de urmat in cazul stilului provensal, insa trebuie sa stii ca este indicat ca in imobilul tau sa se regaseasca barne, pardoseala din lemn si mobila de calitate. O astfel de casa ofera senzatia de trainicie, mai ales prin prisma faptului ca este in cea mai mare parte realizata din lemn. Acest tip de amenajare se imparte in doua mari categorii: stilul industrial vintage si stilul industrial chic, deoarece, pe de-o parte, acest design poate aminti de vremurile trecute cu mobilier vintage si decoratiuni retro sau poate fi un tip de design in voga, cu cateva elemente industriale care se imbina armonios cu cele moderne. In functie de tipul imobilului in care locuiesti, trebuie sa alegi intre design interior pentru apartamente si design interior pentru case, deoarece acestea sunt complet diferite si nu se pot inversa, decat in cazuri rare.
Variante de achizitie pentru produsele raimondi Romania
Daca ai un living de tip open space poti opta pentru un coltar va ajuta la delimitarea vizuala a sufrageriei de bucatarie sau zona de dining. O canapea extensibila sau clic-clac este alegerea perfecta atunci cand vrei sa ai la indemana un pat pentru musafiri. Deja se schimba cu mult aspectul casei daca schimbam locul ale diferitelor mobiliere. Sunt foarte multe optiuni, de exemplu putem mari sau micsora fara a fi nevoie de demolarea sau construirea unor pereti. La tine acasa, totul se invarte in jurul tau si a celor dragi. Amenajeaza-ti locuinta ca sa te reprezinte si alege fiecare lucru cu sufletul. Ai incredere in gusturile tale si lasa personalitatea ta sa se vada de cand deschizi usa de la intrare.
Tumblr media
In momentul in care sunteti in cautarea unor produse Pft Suceava aveti ocazia de a gasi exact ceea ce va intereseaza, colaborand cu magazinele specializate in acest domeniu. Totul este foarte simplu in ceea ce priveste achizitionarea, iar reprezentantii magazinelor specializate in domeniu, va pot pune mereu la dispozitie toate informatiile de care aveti nevoie. Aceste produse sunt recunoscute pentru beneficiile oferite, fiind indicata achizitionarea lor. Referitor la mobila stilului vintage, putem spune ca va trebui sa fie veche, dar reconditionata. Puteti opta de asemenea si pentru piesele de mobilier fabricate in prezent, dar cu un aspect al epocii trecute. Totodata, in ceea ce privesc decoratiunile interioare ale stilului vintage, putem spune ca pun accent pe obiectele cu valoare sentimentala. Tinand cont de toate aceste aspecte, aveti ocazia de a va bucura de tot ceea ce va ofera stilul vintage si veti aprecia eleganta acestuia. Printre caracteristicile stilului vintage putem aminti de articole unice ce ofera o perspectiva a trecutului, sunt utilizate cu precadere mesele rotunde, scaune cu spar inalt cu diferite detalii in design. De asemenea putem aminti de nuante neutre, combinate cu cele pastel, sau chiar cu cele indraznete in unele cazuri. Totodata, despre pardoseala putem spune ca are un aspect vechi, iar covoarele vor fi mari, cu diferite imprimeuri abstracte.
Referitor la designul interior pentru locuinta dumneavoastra, aveti de asemenea posibilitatea de a opta si pentru stilul contemporan. Despre acest til de design, putem spune ca foloseste doar elemente din prezent, ce sunt la moda in acest sens. Totodata, acest tip de design imbina armonios stilul Art Deco si pe cel minimalist cu stilul retro si cu cel traditional. Odata ce veti opta pentru acest stil de design, veti aprecia cu siguranta tot ce ofera din punct de vedere estetic. De asemenea, despre amenajarile in stil contemporan, putem spune ca sunt linistite, perfecte pentru familii, deoarece acestea ofera mereu o atmosfera armonioasa si pacifista, ideala pentru toti membrii familiei. Odata ce veti alege aceasta optiune de amenajare a interiorului, aveti ocazia de a gasi optiunea ideala pentru a va bucura de un aspect placut al spatiilor interioare. Persoanele ce au ales deja acest stil de amenajare sunt placut impresionate de ceea ce au obtinut. Stilul contemporan este apreciat de catre persoanele aflate in cautarea unor solutii de amenajare interioara, iar acesta propune tesaturi precum in, canepa, bumbac sau iuta. Totodata, covorasele sunt de dimensiuni reduse, pufoase si rotunde. Referitor la decoratiuni, acestea se regasesc in umar mic, insa asezate intr-un mod strategic pentru a atrage atentia. Avand toate aceste caracteristici in vedere, veti aprecia tot ceea ce inseamna stilul contemporan.
Ce beneficii ofera produsele Fassa Bortolo Romania
Construieste-ti amenajarea in jurul lucrurilor importante! Daca cititul e pasiunea ta, asigura-te ca iti creezi coltul perfect in care sa te relaxezi cu o carte in mana intr-un fotoliu confortabil. Daca eleganta stilului clasic a fost mereu un lucru care te-a impresionat, iti plac la nebunie decoratiunile baroce sau pentru tine stilul minimalist, curat si regulat e cel mai frumos lucru din lume, asigura-te ca incluzi elemente din stilul respectiv si in amenajarea ta. Daca abia astepti sa ajungi acasa, sa te te asezi confortabil pe canapea si sa urmaresti serialele tale preferate, asigura-te ca acorzi atentie locului in care iti place sa te relaxezi. Alege canapeaua perfecta pentru momentele tale de confort!
Stilul Art Deco denota opulenta, lux si avutie. In plus, design-ul Art Deco este elegant, rafinat, sofisticat si foarte delicat, datorita mobilierului cu forme rotunjite, a imprimeurilor animale si a nuantelor inchise folosite atat in zona peretilor, cat si in cazul pieselor de mobilier sau a elementelor decorative. Stilul Art Deco interior este unul inedit, deoarece este caracterizat de formele geometrice regasite aproape in toate elementele din casa si de imprimeul de tip carouri, realizat in nuante de alb si negru. Stilul provensal mai poate fi gasit si sub denumirea de stil provence. Acest tip de amenajare se aseamana mult cu design-ul rustic, insa este putin mai rafinat si mai delicat. De cele mai multe ori, amenajarile interioare in stil provensal inspira un aer cald, binevoitor si foarte primitor tuturor musafirilor.
Cum putem cumpara produse Pavan Romania?
Pardoselile joaca un rol deosebit de important in amenajarile interioare, motiv pentru care trebuie sa o alegi astfel incat sa ofere spatiului luminozitate si senzatia unui spatiu mai mare. Desi ai putea sa afirmi cu usurinta ca lumina naturala si cea artificiala este cea care poate sa ofere o astfel de senzatie, alegerea unei pardoseli lucioase cum ar fi un parchet de bambus sau chiar si parchet laminat poti sa obtii mai usor un aspect primitor si confortabil. Intreaga amenajare a interiorului poate sa capete un aspect original daca se utilizeaza profile decorative. Acestea pot sa transforme interiorul complet si sa ii ofere o imagine de poveste. Poti sa pui in aplicare orice idei cu putina creativitate.
1 note · View note