#chociaż można by powiedzieć | Explore Tumblr Posts and Blogs

kasja93 · 11 months

Text

Z serii moje przemyślenia: Uwaga dziś będzie mnóstwo RAGE!

Czasem wstaje rano i zerkam w „okno na świat” zwane internetem. A tak, by czymś się zająć podczas leniwego sączenia kawki. I nadchodzi taki moment, gdy kawa nie jest mi już potrzebna a ciśnienie skacze do 200/100…

What the hell is wrong with You, guys?

Nikt postronny raczej nie zagłada w Nasze comminity tutaj. A jeśli już się zapędzi to dowiaduje się czym są zaburzenia odżywiania i jak bardzo MY chorzy na to dziadostwo mamy narąbane pod kopułą. Zatem śmiem twierdzić, że wszelkie Anonki piszące tutaj „zapytania” są od NAS i jadą na tym samym wózku co Ja czy Ty. Różnimy się tylko tym w jakim stadium jest nasza choroba. Jednak serio? Musimy sobie sami dopierdalać (z braku innego określenia), wiedząc, że niemal dosłownie wszystko może być triggerem, zapalnikiem, który rozsadzi nasz zdrowy rozsądek. Ręka, noga, mózg na ścianie i tylko jedna myśl: Fuck, Fuck, FUCK! Robie źle!

Jak można napisać komuś kto próbuje coś zmienić, że leci w przysłowiowe kulki i robić mu rozpiskę ile kalorii zjadł na podstawie wrzucanych Food Booków? Naprawdę? Kurwa naprawdę?

Najwyraźniej niektórzy tutaj są bystrzy jak woda w klozecie. Dla takich ciężkich przypadków, które zapewne mają problemy z czytaniem rozpisze to graficznie:

🤦🏼‍♀️🙅🏼‍♀️👎🏻👎🏻👎🏻🫵🏻🖕🏻🖕🏻🖕🏻👉🏻🚪

Naprawdę czasem zastanawiam się jak wiele zawiści, podłości, zazdrości i innych toksycznych uczuć jest w ludziach. Aż dziw, że się wam ten jad nie wylewa uszami. Łatwiej byłoby takie osoby rozpoznać i trzymać się od nich z daleka. Nie wiem. Jak ktoś chce być fajny to niech pomaga i wspiera a nie dopieprza innym. Jeśli się komuś nie podoba dany kontent osoby to po co śledzić i jeszcze pisać takie rzeczy? Gdzie podziała się empatia, współodczuwanie i chęć zrozumienia czy postawienia się na miejscu innej osoby? Wiecie i to nie jest coś w stylu: przewijam sobie Tumblr, natrafiam na jakiś post i w komentarzu coś tam wytknę zadając pytanie. Niee. Tu chodzi o kogoś kto śledzi w miarę na bierząco czyiś profil, wie z czym dana osoba się mierzy i wypierdziela komuś „zapytanie” z dowaleniem kaloryki. Nie kumam jak można tak zrobić. Może niektórzy są masochistami i lubią jak się im dosrywa wpędzając w gorsze samopoczucie, ale w normalnym przypadku, gdy ktoś się z czymś zmaga i walczy o siebie dowalenie może skończyć się naprawdę źle.

Ostatnio przeżywałam ciężkie chwile bo mój tata, którego kocham palnął głupotę w żarcie. Dotknęło mnie tak bardzo, że nie chciało mi się żyć. ED to nie jest choroba ciała a umysłu. To co się dzieje z naszymi ciałami to jedynie skutki choroby głowy. To tak jakby ktoś szczerze wyznał, że ma myśli samobójcze (i nie mówię tu o takich tekstach typu „jezu odwaliłam taką akcje, że ide się zabić) a w odpowiedzi powiedzieć „Yolo to weź żyletkę i się potnij tylko pamiętaj zrób tak a nie tak bo inaczej przeżyjesz”.

Masakra!

Wiele rzeczy, które tutaj czytam jest dla mnie trywialne, nie godne przejmowania się i tak dalej i tak dalej, ale wiecie co? Nie komentuje tego. Nie mam zamiaru kopać leżącego. Nawet jeśli wylądował na ziemi przez niezwiązane z lenistwa sznurówki. Nie podejdę i nie powiem „a dobrze ci tak!” Ani nie będę takiej osoby głaskać po głowie i dmuchać na stłuczone kolano. Po prostu to ignoruje. Bardzo często zastanawiam się nie dwa czy trzy raz a więcej zanim coś komuś napisze. Bo w naszym środowisku napisanie komuś „noo! Gruba akcja :D” może zostać odebrane negatywnie i wpędzić kogoś znów w tą czarną odchłań bez dna. W tą spirale negatywnych myśli i odczuć.

Może też zastanów się zanim komuś coś napiszesz? Dlaczego nie napiszesz tego ze swojego konta tylko używasz anonima? Czemu nie napiszesz do tej osoby na priv by pogadać tylko piszesz złe rzeczy w zapytaniu ukrywając swoją tożsamość? Jesteś na tyle odważny by pisać takie rzeczy to chociaż napisz to wprost a nie z ukrycia.

Według mnie opcja zapytaj anonimowo jest ogólnie dobrym zamysłem. Niektórzy się wstydzą o coś zapytać czy czegoś się dowiedzieć. Rozumiem to w zupełności! Jednak nie używajmy jej do dowalania, hejtowania czy dissowania. Bo takie zachowanie to czyste skurwysyństwo. Ha tfu! Gardzę takim zachowaniem. Mam naprawdę ogromne pokłady empatii, ale nie potrafię wczuć się w taką osobę. Jest to po prostu poza moimi możliwościami. A serio potrafię postawić się na miejscu prawdziwych mend i spojrzeć na świat z ich perspektywy. Ale dowalać komuś choremu na to samo co się ma? No to już jest szczyt wszystkiego.

Na tysiąc miłych słów wystarczy jedno negatywne by zaczęło to nas gryźć i wiercić dziurę w brzuchu. A później świat traci barwy a my znów widzimy tylko czerń i szarość. Mamy tendencje do zapamiętywania tych złych momentów. Jest to pozostałość po naszych przodkach by pamiętać, aby przykładowo nie wkładać łapy do ognia ponownie.

Często jesteśmy szczęśliwi a los pobłogosławił nam tak bardzo, że nawet tego nie zauważamy. Gdy cuda nas otaczają coraz ciężej je zauważyć bo bierzemy je za pewnik. A zapamiętujemy głównie doświadczanie smutku, panika i ogromny ból. Wyryte są one wręcz pod naszymi powiekami bo gdy zamykamy oczy niczym film na przyspieszeniu widzimy te najgorsze chwile.

Nie dokładajmy innym kamieni na stos pod którym leżą. Sama patrząc za siebie widzę drogę usłaną bólem, pełną porażek i przykrych doświadczeń. Naprawdę staram się codziennie nie przyglądać się cieniom, które rzucam a patrzeć wprost na te piękne, małe i drobne okruchy szczęścia. Bądźmy dla siebie bardziej uprzejmi. To nie kosztuje wiele. Pamietajmy, że to co wysyłamy w świat wraca do nas i tylko od nas zależy czy wróci dobro oraz pozytywne uczucie. Równie dobrze możemy oberwać czarną smołą w której zanurzony jest ten jad, którym opluwany innych…

144 notes · View notes

myslodsiewniav · 2 months

Text

Trochę o studiach i o staniu w rozkroku

29.02.2024

Rano poznałam ocenę z ostatniego egzaminu.

Brakuje dwóch ocen w e-indeksie, będą wpisane prawdopodobnie w ostatnim dniu sesji (chyba do 6 marca mają czas), ale w tym momencie już wiem, że mogę z @mojanowanazwa przybić high five! :D

Mam siedem piątek i jedno cztery i pół. :D

Ciekawe jak z tego się oblicza średnią - okaże się jaka będzie ostatecznie.

Też zobaczymy jaką ocenę otrzymam z socjologii, bo egzamin mam zdany na 5, a za zaliczenie wszystkich prac ćwiczeniowych i za obecność profesor Tony Stark obiecał podnieść ocenę o połowę, więc to zależy od tego czy uni w ogóle przyjmuje coś takiego jak "5,5" w indeksie, ale można powiedzieć spokojnie, że to jest ocena na jaką zapracowałam.

Zadzwoniłam też do działu finansowego. Powiedziano mi, że nie mogę się TERAZ ubiegać o stypendium, że dopiero w przyszłym roku, bo stypendium jest przyznawane na rok właśnie. Tak czy owak super, mam spełnione warunki - wygrana na szczeblu krajowym i średnia powyżej 4,5.

Teraz już pracuję nad tym by zebrać zgody od wykładowców w sprawie indywidualnego toku studiów i wnioskować o nie w dziekanacie (np: musiałam najpierw zaliczyć projektowanie - co miało miejsce wczoraj, aby móc przesłać pakiet swoich semestralnych prac do pani, która prowadzić będzie ten przedmiot w przyszłym semestrze, a ona na tej podstawie najpierw wymyśli co mojej grupie zadać, a potem jakie warunki mi przedstawi na zaliczenie w ramach trybu indywidualnego). Niektórzy wykładowcy mi już zadali zadania zaliczeniowe - muszę je zrobić szybko, abym mogła zaliczyć i przygotować się przed startem zajęć na drugim kierunku. Dlatego dzisiaj idę na poszukiwania źródeł naukowych do biblioteki na uni xD.

Słowem jestem jedną nogą w I semestrze i druga nową w II semestrze.

Na ten moment frustrujące dla mnie jest to, że chociaż pracowałam nad wieloma sprawami nie mogę ich "skreślić" z listy spraw doprowadzonych do końca. Niby już wszystko zdane, ale semestr nie ukończony (nie ma wpisu w indeks, nie mogę podpić legitymacji). Niby nie powinno być problemu by zaliczyć semestr w trybie indywidualnym, ale dopóki nie dostanę potwierdzenia od wszystkich wykładowców i ćwiczeniowców jestem traktowana jak zwykła studentka, a moja obecność na zajęciach jest brana pod uwagę w kontekście oceny. No właśnie: najbardziej frustrujące jest to, że niektórzy wykładowcy nie odpisują. Na przykład Pan Dumbledore, ten, który dał mi w niedzielę piątkę za "szarżę i rozumowanie". Ani Pan z tego przedmiotu na którym uczymy się o Putinie xD (przynajmniej o Putinie był pierwszy wykład). Co więcej Pani u której mam w tym semestrze egzamin też nie odpisuje - a jej zgoda jest najważniejsza biorąc pod uwagę ECTSy, wytyczne uczelni itp.

Nie odpisują też ludzie, którzy przyznali mi tą nagrodę xD A to mnie martwi w cholerę! Miałam tygodnie temu otrzymać dyplom! A nie ma dyplomu, nie ma kontaktu. Niby rozmawialiśmy przez telefon, sprawdziłam firmę w KRSie (istnieją), ale potwierdzenia wygrania nagrody wyróżnienia nie mam. W teorii luzik - semestr rusza za miesiąc od teraz, ale i tak... Ech.

Póki co skupiam się na wykonaniu zadań zaliczeniowych od tych wykładowców, który już wyrazili zgodę i dali mi wytyczne zaliczeniowe. Jedna Pani profesor wysłała mi kilka grubaśnych e-booków, temat pracy do napisania i hasło "robi Pani referat na ten temat i zaliczam!". Zapytałam jej czy woli referat w postaci słownej czy mogę łączyć media - powiedziała, że to może być reportaż, praca plastyczna itp. Ważne by na temat. I życzyła mi powodzenia.

Inny ćwiczeniowiec, który się odezwał, a który wydawał się być w opór zaangażowany nim zaczęliśmy zajęcia - okazał się być osobą, która kocha przejrzystość, czarno na białym, cyferki, obliczenia w słupkach, ekonomista pełną parą. Dał nam wytyczne na WSZYSTKIE zajęcia do końca semestru, a szczegóły miał podawać na zajęciach. Zgodził się na to bym jego zajęcia zaliczyła w trybie indywidualnym, ALE musiałabym wykonać więcej roboty niż reszta, bo na ocenę końcową wpływa w 20% obecność i w 30% aktywność na zajęciach. W teorii ok. Ale jak przeczytałam ile pracy mnie czeka, to z lekka mnie przeraziło. Całe szczęście z praktycznego doświadczenia zawodowego wiem, jak większość tych rzeczy obliczyć (a jak nie wiem to się dowiem, uważam akurat, że to będzie dla mnie przydatna wiedza - chodzi o zarządzanie, podatki, prawo pracy i prowadzenie przedsiębiorstw). No, ale wiadomo, nie mam jeszcze zgody na tryb indywidualny, więc musiałam być na pierwszych zajęciach obecna, bo nigdy nie wiadomo jak ta cała sprawa się skończy. Byłam. Myślałam - sądząc właśnie po szybkim feedbacku, po jasnym opisie wymagań, po dokładnych wytycznych, po przedstawieniu co i w jakim procencie będzie wpływać na ocenę końcową - że te zajęcia to będzie fun. Że faktycznie mogę zgłaszać się tak, jak w zeszłym semestrze zgłaszałam się na "polskim" tj. nie ważne czy wiem, czy nie wiem, ważne, że biorę czynny udział w zadaniach.

Okazało się, że tego pana bardzo irytowały pytania. Jednocześnie dawał na nie przestrzeń i jednocześnie irytował się, że musi powtarzać coś, co wedle swojego mniemania już wyjaśnił. Ech. No, trudno było. Wydaje mi się, że jest mi łatwiej niż reszcie mojej grupy, bo po prostu WIEM co liczę obliczając wynagrodzenie pracowników (takie mieliśmy zadanie podczas ćwiczeń - mieliśmy przy jakiej stawce i na jakim rodzaju zatrudnienia umowa jest opłacalna dla pracownika, a na jakim dla pracodawcy). Bo zwyczajnie mam doświadczenie w liczeniu tego. Tym czasem na studenckim chatcie grupowym - w końcu ludzie zaczęli otwierać się na kontakt - leciały teksty "o kurwa, o co temu facetowi chodzi?" albo "co my teraz mamy zrobić? Nie zrozumiałam z tego NIC". :/ Uczciwie przyznaję, że ten pan doktor spoko tłumaczył i miło się go słuchało, ale faktycznie tam jest tyle zmiennych, że momentami wykonując zadanie nie byłam pewna jak użyć kalkulatora i co oznaczają poszczególne niuanse w zadaniu (tj. jak opisowe hasła z zadania przetłumaczyć na język liczb w kalkulatorze do wyliczeń wynagrodzenia - kiedy i jaki procent, co i kiedy liczymy tak czy owak). Zgłaszałam się z pytaniami, a typ coraz bardziej zirytowany wzdychał do mikrofonu, że przecież mówił, że chodzi o to i o tamto. Ech. Czułam się przez jego wzdychanie jak głupek. I to też zniechęcało inne osoby do zadawania pytań na wykładzie, a potęgowało popłoch na chatcie do którego pan wykładowca nie ma dostępu. Wyjaśniłam co mogłam, inne osoby, które kminiły też się odezwały. Tłumaczyłam potem, po zajęciach chętnym osobom co i jak pozaznaczać w kalkulatorze i co mu wysłać jako wykonane zadanie, bo panika wrzała olbrzymia. Wrażenie mam takie: ten Pan to ewidentnie człowiek potrafiący myśleć matematycznie, który czuje cyfry, zależności liczbowe, jest oblatany w niuansach, które mi się wydają czarną magią jak inwestycje, lokaty, opracowywanie budżetów. Naprawdę tę zdolność podziwiam! Jestem na tyle stara by mnie to nie wkurzało, przeciwnie, widzę w tym olbrzymi potencjał do współpracy - gdybym mogła z taką osobą współpracować fantastycznie byśmy siebie uzupełniali (mój chłopak poniekąd tak ma). Ale mam wątpliwości czy ten wykładowca kiedykolwiek pracował z osobami, które myślą słowem, kolorami, kształtami, zbiorami, wykresami, dla których mniej abstrakcyjne jest zrobienie wykonanie modelu 3D drzewa owocowego ze stożków różnej wielkości, niż przełożenie hasła "pełny ZUS i wszystkie składki" na konkretne wartości liczbowe i procentowe. A właśnie taką grupę - w znacznej mierze - będzie przez ten semestr nauczał i to może być trudne dla obydwu stron...

Zobaczymy jak będzie.

Mój ulubiony wykładowca z zeszłego semestru (młody chłopak, najwyżej w moim wieku, biegający po katedrze w sportowych, bardzo rzucających się w oczy czerwonych/żółtych/białych butach, facet od historii, ten, na którego wykładach ryczałam ze wzruszenia raz po raz to oglądając fragmenty starych musicali, to ucząc się o tym, że Hitler wymyślił reklamy telewizyjne, to dowiadując się o historii pracy, aferze watergate - cudowne zajęcia) będzie prowadził dla mnie w tym semestrze inny przedmiot i on jest tak entuzjastyczny, że odpisał mi niemal natychmiast w sprawie indywidualnego toku. Powiedział, że nie ma sprawy, że jeszcze wymyśli co i jak mam zrobić, ale zgadza się i życzy mi powodzenia. Chcę tego pana wincyj! Albo na piwo z nim chcę! Albo jakiś projekt prowadzić u niego, w ramach koła! Człowiek z masą niespożytej energii, który z przyjemnością będzie analizował każdy szczególik w filmie! Po prostu mam wrażenie, że to jest totalnie mój człowiek! :D Ale tak totalnie! Kinoman! Popkulturowy geek! Spoczko typ! W dodatku chyba ten chłopak to Ślónzok, a ja mam soft spot dla ślónskich synków przez tego z którym mam szczęście prowadzić wspólne gospodarstwo domowe. :D

No i na koniec mam zielone światło od tego pana o którym pisałam chyba w poprzednim wpisie. Tego, którego gorąco nie-wiem-czy-lubię-czy-nie-raczej-czuję-rezerwę. Też młody typ. Też w moim wieku. Ale dający jakiś taki niemiły vibe. Cieszę się niemniej, że mam u typa zielone światło, ale też wiem, że mam u niego do zaliczenia NAPRAWDĘ kawał roboty. Ale tak na prawdę KAWAŁ. Po wymianie maili nalegał, abym w zeszły weekend dołączyła do prowadzonych przez niego zajęć innej grupy (ale z mojego roku). Po zajęciach mam zostać na chatcie i wtedy ustalimy na jakiej podstawie mam zaliczyć jego zajęcia w trybie indywidualnym. Więc w niedzielę dołączyłam do trwających 3h zajęć innej grupy. W teorii luz (no, zamiast mieć w niedzielę 6h zajęć miałam 9h zajęć, ale było spoko). Problemów z tego powodu mieć nie będę - w razie czego mam już zaliczoną obecność na "pierwszych" zajęciach swojej grupy (termin zajęć mojej grupy z tym panem nie jest jeszcze znany). Po zajęciach zostałam z nim sam na sam na słuchawkach, na głośniku i zaproponował mi warunki zaliczenia. Był profesjonalny i kontakt z nim był tym razem zupełnie okay. Wyjaśnił dlaczego chciał, abym dołączyła do zajęć z wyprzedzeniem (zaprezentował na czym polegają zajęcia u niego w tym semestrze, podał wytyczne projektu, podał wytyczne dodatkowe). I jak wspominałam: mam naprawdę KAWAŁ ROBOTY do wykonania. Praca na pograniczu reportażu, badania naukowego i aktywizmu (można powiedzieć, że aktywizm ekologiczny, ale może być polityczny, ekonomiczny itp - generalnie muszę się przynajmniej trochę zaangażować w aktywizm lub coś w podobnego, wolontariat, w "marketing działań poruszających do zmian" o! Tak to można ująć itp). Od jakości tej pracy, formy w jakiej ją zdam i przytoczenia konkretnych źródeł naukowych (muszą być naukowe, muszą być obszerne i nie mogą być starsze niż do 2 lat wstecz). Początkowo poczułam ekscytację "ale fajnie!". A potem... ech. Moja praca referowana (jeżeli taką formę wybiorę) ma zająć godzinę. To znaczy ta praca i ta forma nie jest tylko dla mnie - wszyscy studenci taką dostali, do wykonania w grupach 2-osobowych. Ja po prostu dostałam wgląd do zasad referowania wcześniej niż reszta mojej grupy, wysłucham od niego co MUSZĘ zawrzeć w pracy po to by już wcześniej się za pracę zabrać, zdać, dostać od niego zgodę na indywidualny tryb studiów i móc uczestniczyć w zajęciach na drugiej uczelni. Pozwolił mi wybrać: albo wybieram kogoś ze swojej grupy do współpracy i tę osobę wtajemniczam w projekt, który on dopiero w przyszłym miesiącu zaprezentuje naszej grupie, albo robię cały kawał roboty sama. Od razu wspomniałam o mojej współpracownicy przy projekcie z poprzedniego semestru. Powiedział, że je mogę przekazać wytyczne, ale prosił, abym reszcie grupy jeszcze nic nie zdradzała, mają przyjść na pierwsze zajęcia z nim. No okay. Ustalił ze mną, że w takim razie ja i ona (jeżeli się zgodzi) referujemy naszą godzinną pracę już na drugich zajęciach mojej grupy - potem ja mam zaliczony semestr w trybie indywidualnym, a koleżanka tylko musi zaliczyć obecność i też ma zaliczony semestr. Prosił, żebysmy tylko nie odwaliły jakiejś chały i miernoty, że ta prezentacja - w dowolnej formie - ma być tak wypieszczona, żeby podnieść poziom i ambicje całej reszcie. Powiedział, że będzie surowy przy ocenie, jeżeli chcę dostać 5 - jak deklaruję - to naprawdę musimy przygotować coś takiego, żeby wkład naszej pracy był widoczny.

Napisałam do tej sympatycznej, ale nieśmiałej dziewczyny z którą współpracowałam przy projekcie filmowym w zeszłym semestrze. Wyjaśniłam jej sytuację (dotąd nikomu na roku nie mówiłam, że wygrałam nagrodę i że staram się o tryb indywidualny), potem zaproponowałam współpracę przy projekcie. BARDZO się zapaliła do projektu! Miała co prawda nadzieję, że też nie będzie musiała już chodzić na zajęcia po zaliczeniu jak ja xD, ale po przeanalizowaniu sytuacji i wszystkich za i przeciw ucieszyła się, że chociaż jeden przedmiot może mieć prędzej z głowy i bez wahania zgadza się na współprace ze mną. <3 Mega. Wzrusz.

Wczoraj ustaliłyśmy temat i umówiłyśmy się na dzisiaj w bibliotece na uni. Będziemy szukać prac naukowych na interesujący nas temat xD Mam poczucie, że będzie to hardcore, ale może niepotrzebnie się nastawiam na fiasko. Możliwe, że biblioteka faktycznie ma opracowania naukowe na interesujący nas temat. Jaram się, bo ile ja mam dobre pomysły na tematy tej pracy, to za cholerę nie widzę siebie w tej części związanej z aktywizmem. Mam jakąś blokadę. O ile pozyskanie wiedzy, słów, przekminienie ich, wysnucie teorii, wniosków, wyszukanie przykładów merytorycznych - to mnie JARA. O tyle ta część dotycząca aktywizmu wywołuje we mnie paraliż. NIE WIEM nic, nie widzę siebie w tym, nie wiem jak, czuję się zagubiona, mam pustkę w głowie, czuję zawstydzenie, zastygam ze strachu. Natomiast moja koleżanka po decyzji na jaki temat robimy projekt OD RAZU przeszła do planowania tej części aktywizacji. Ma tyle pomysłów - BANALNYCH i tak tak fajnych, że po przeczytaniu wiadomości od niej odzyskałam dech (który nawet nie wiedziałam, że wstrzymuję - taki paraliż mnie ogarniał na myśl o tym). Warte obserwacji co mnie blokuje, bo przecież - po chwili zastanowienia - mam też kompetencje by te elementy też dobrze poprowadzić.

Fajny zespół z tą dziewczyną xP

[Przed chwilą mi napisała, że zatruła się jakimś jedzeniem, musiała się zwolnić z pracy i leży chora w domu, więc dziś w bibliotece działam sama]

A pięć ostatnie feedbacki to kolejne powody do frustracji: napisałam do wykładowców, którzy są dodani jako osoby prowadzące moje zajęcia. Przynajmniej byli nimi na moment pisania maila. Odpisali, że albo w ogóle nie prowadzą jednak zajęć dla mojego kierunku, albo prowadzą inne grupy niż moja, więc w tej chwili nie mogą mi podać zgód czy instrukcji, bo nie będą mieli ze mną zajęć. Problem taki, że faktycznie niektóre nazwiska zniknęły, a inne są przypisane jako jedne-jedyne. Ech. No i jestem w kropce, w dupie...

I to na razie koniec feedbacków - 5 wykładowców tylko dało znać co mam zrobić. Im szybciej się za to zabiorę tym lepiej. Napisałam w tej sprawie do dziekanatu - niech mi powiedzą jak sią kontaktować z tymi osobami, które nie odpisują od tygodnia. Albo niech mi podadzą pełną listę moich prowadzących - tego też nie mam i to też jest frustrujące, bo nie mogę działać.

Ach.

---

Pracowo - chodzę na rozmowy i dostaję podziękowania. Wszyscy oferują mi umowę zlecenie i trudno mi tego nie odbierać jako czegoś przykrego...

Od mojej uczelnie - też oferowali zlecenie - ostatecznie również dostałam podziękowanie, odpowiedź negatywną. Bo pytali co dla mnie jest ważne, powiedziałam, że jednak UOP jest ważna dla mnie w szerszej perspektywie, a oni już teraz wiedzą, że nie mogą mi zaoferować UOP przynajmniej do końca 2025...

No to ciekawie...

Myślę, że gdyby nie studia i ta ta satysfakcja z projektów, feednacków i ocen to byłabym bardzo tym zdołowana.

---

Jeszcze wspomnę o moim chłopaku. Jestem z niego TAAAAAAK dumna!

Wczoraj jego wykładowca zrobił kompilację najlepszych prac zaliczeniowych. Jego praca była została pokazana jako jeden z najdłuższych fragmentów tej kompilacji. Awwww. Nie dość, że dostał za nią 5, to jeszcze trudno nie zauważyć, że został dodatkowo wyróżniony za efekty, których użył.

Taki zdolny facet!

Poza tym zdobył licencję do e-sportów. Dziś ma pierwszy e-sportowy turniej. Będę mu oczywiście kibicować.

Hahaha, zabawna sprawa wyszła, bo jakoś w poniedziałek po pracy trafiło mnie, że dawno nie pisałam do jego mamy. Niby wszystko ok. Ale lubię teściową, więc sobie z nią powymieniałam literki. Smsujemy i nagle mnie trafiło, że mój chłopak CHYBA w weekend zbagatelizował jak wielkim big dealem były feedbacki od jego wykładowców w sprawie tych dwóch ocen z dwóch ważnych przedmiotów. Nakreśliłam jej ile jej syn włożył w to pracy, jak mu na ambicje siadło (nie musiałaby wcale tego dopieszczać, i tak dostał 5, a on jeszcze siedział pół dnia i pracował nad pracą, wysyłał do prowadzącego do sprawdzenia, poprawiał, uczył się - miał z tego masę funu i radości). No i oczywiście dodałam jak bardzo dumna z niego jestem.

Na to ona mi wyskoczyła z info, że W KOŃCU wie co robi jej dziecko! Że faktycznie nie chwalił się sukcesem, ani jak dużo wysiłku w niego włożył. Ale - za to - podobno co do niej dzwoni to opowiada jej jak bardzo docenia moje ambicje, mój upór, moje szukanie pracy pomimo trudności na rynku, chwali moje oceny, osiągnięcia itp.

Wzrusz.

Trochę nie wiedziałam co powiedzieć.

Teściowa mnie pochwaliła i przypomniała, że z mojej strony te dobre oceny też przecież wymagały masę pracy. I dodała, że bardzo się cieszy, że obydwoje tak bardzo siebie wspieramy. Że dostrzega, jak dobrzy dla siebie jesteśmy, jak zagrzewamy się wzajemnie do rozwoju.

No.

Wzrusz.

---

Moja mama natomiast NIE MA CZASU (i owszem, wymawiam te słowa przedrzeźniającym głosem we własnej głowie, ale jest w tym masę radości) na rozmowy ze mną czy wymiany literek. :D NIE MA CZASU, bo non stop to bierze udział w jakichś zajęciach w ramach Uniwersytetu Trzeciego Wieku, to jest na imprezach kulturalnych (koncert), to współorganizuje jakieś wydarzenie (teatr "seniorzy seniorom" :P), to akurat zajmuje się wnuczkiem (i nie ma czasu i przestrzeni, bo "Misio jest zły, bo nie może stanąć na nóżkach i mnie ze złości gryzie tym swoim jednym ząbkiem" :D :D :D), to jest w trakcie jakiegoś spotkania towarzyskiego. xD

OMG, od lat mojej mamie życzyłam właśnie takiej starości! Brakuje mi jej czasem. Ale cieszę się każdą wiadomością i każdym zdjęciem jej obrazu, jej perspektywy na mojego siostrzeńca, jej info "jestem z ciocią w klubie książki, zadzwonię później" xD

Naprawdę. Po tym wszystkim co w swoim życiu przeszła moja mama takie wiadomości to jak balsam na serce.

11 notes · View notes

singularitatems · 13 days

Note

Cześć bardzo spodobał mi się twój wiersz, opowiesz coś o sobie więcej ? Kim jesteś ?

Zycze miłego dnia

Cześć:)

Bardzo dziękuję, miło mi. Nie wiem dokładniej co mogłabym powiedzieć o sobie, ale postaram się pokrótce coś napisać. Zatem, piszę różne myśli, wiersze czy teksty (korzystny wstęp) od końca 2017 roku. Jestem dość delikatną i wrażliwą osobą, która wiele analizuje i myśli. Dlatego też często mam różne spostrzeżenia na świat oraz interpretacje. Stąd tak zróżnicowane teksty, o ile można byłoby tak to ująć. Wydaje mi się, że jestem w pewnym sensie artystką, która dalej szuka własnej drogi. Artystką, która jest zamiłowana w sztuce, chociaż nie widać tego prywatnie na pierwszy rzut oka. Uwielbiam widzieć, ale nie patrzeć.

Mam nadzieję, że tyle starczy. Nie chciałabym ujawniać jakoś bardzo prywatnych informacji.

Dziękuję i życzę również miłego dnia:)

9 notes · View notes

kostucha00 · 8 months

Text

16 września 2023, Sobota, 23:14

🥪: 895 kcal

🔥: 50 kcal

💤: 10 h

📚: 0 h

⚖️: 48,4 kg

Dzisiaj można powiedzieć, że przepierdziałam cały dzień. Czy żałuję? Niespecjalnie. Potrzebowałam tego. Pierwszy raz w tym tygodniu wytrzymałam cały dzień bez płaczu. Miałam jeden słabszy moment, łzy mi napłynęły do oczu, ale się opanowałam. Gdybym pozwoliła im popłynąć, cały spokój by szlag trafił.

Rano miałam całkiem sporo energii, a przynajmniej wystarczająco, żeby wyjść z domu bez przymusu. Zrobiłam małe zakupy. Mam taki problem z jedzeniem, że nawet jak jestem głodna, to nie czuję się na siłach, żeby coś sobie przygotować i po prostu nie jem. Więc kupiłam trochę owoców, mieszanek warzyw i dań instant. Z tego ostatniego nie jestem dumna, ale już wolę zjeść gotową owsiankę, niż potem się przewracać z głodu. Wieczorem w przypływie motywacji zrobiłam puree z dyni i jutro upiekę z nim muffiny. Zawsze łatwiej po prostu wziąć ciacho i zrobić sobie herbatę, niż stać 15 minut przy blacie w kuchni i coś szykować. Na chwilę obecną (nie licząc dzisiejszego przypływu energii) wszystko, czego czas przygotowywania wynosi więcej niż minutę, przerasta moje możliwości.

Było nadzwyczaj ciepło, a że hamak już schowałam i nie jestem w posiadaniu żadnych mebli balkonowych, po prostu otworzyłam okno na oścież i usiadłam sobie na parapecie z książką. Spędziłam tak pół dnia. Nie uczyłam się, przełożyłam to na jutro. Mam trochę do zrobienia, ale powinnam dać radę. Właściwie to muszę. Ale zdarzało mi się być w gorszej kondycji i mieć więcej na głowie, a jakoś sobie radziłam. W ogóle ta dzisiejsza nagła poprawa mi nie daje spokoju. Mam wyrzuty sumienia. Trochę pojebane, nie? Mam wyrzuty sumienia, że czuję się lepiej. Ale dziwnym trafem czuję się lepiej, kiedy nie musiałam iść do szkoły i po prostu robić rzeczy. Jutro znowu pewnie dół wróci i znowu będę ryczeć. Już teraz chce mi się ryczeć jak o tym myślę xD. Mam wrażenie, że kogoś oszukuję. A nie mam kogo oszukiwać, bo nikomu nie mówiłam o tym, jak się czuję. I samej siebie też nie oszukuję. Wiem przecież, że nie udaję. Gdybym mogła się samo-sabotować, wmówiłabym sobie chociaż, że jest dobrze, a nie na odwrót.

16 notes · View notes

trudnadusza14 · 5 months

Text

8.12.2023

Ostrzegam że długie bo nerwowy dzień

Kiepsko spałam. Mniej niż godzinę

I miałam mieć wizytę u pani dietetyk

Tak rano miałam że tak mi się iść nie chciało ale myślę sobie dobra idę

Pojechałam autobusem

I potem idę. Trochę się spóźniłam bo jeszcze miałam 15 minut drogi po wyjściu z autobusu ale dotarłam

Pochwaliłam się i była dumna i w szoku

Rozmawialiśmy że moze dieta keto

Bo może pomóc na padaczkę

I przy okazji można schudnąć

Choć na ważeniu się okazało że mimo braku diety i normalnego jedzenia okazało się że zgubiłam prawie 2 kg od ostatniego ważenia 💪😁

Później dopiero ogarnęłam że w moim przypadku dieta keto odpada. Przez guzy na wątrobie i powiększona wątrobę,kamicę nerkową i żółciową.

Pierdolony organizm. Tu już był mój pierwszy wkurw

Będąc w domu oglądałam kolejny odcinek szpitala

Lubię ten serial a mam co nadrabiać

Ale kiedyś przerwałam na którymś odcinku więc zaczęłam na nowo od 1

Jest tego 1000 odcinków więc mam co robić

Później zaczęła mnie boleć głowa i przypomniałam sobie że miałam zadzwonić do pracowni rezonansu

Zadzwoniłam biorąc pod uwagę to że jeśli nie dzwonią to jest na pewno wszystko w porządku

No i tu dostałam cios XD

Jako że badanie było na CITO to dowiedziałam się że wyniki były wiecie kiedy ? Już 8 listopada

A nikt nie raczył mnie poinformować że chociaż już są wyniki i mogę je odebrać

A badanie było 5 czy 6 listopada

I to nie tak że zwlekałam z tym. Nie. Mnie tuż po badaniu informowano że wyniki będą za 2 tygodnie lub za miesiąc

Dostałam wyniki na SMS

I tu dostałam taki cios że po prostu ...

Kurwa. Wyszło że mam jakieś zmiany ogniskowe

Nie wiadomo czy to jakie pierdolony rak czy udar czy np tętniak

Ale zmiany są.

Jednak optymistyczna rzecz jest taka że to nie jest nawrót tego nowotworu co miałam jako dziecko

Tylko jakieś inne miejsce. Co nie zmienia faktu że to jest niepokojące

Ale co jeszcze bardziej mnie wkurwiło ?

Że kurwa w tym czasie gdzie czekałam na wyniki miałam właśnie ten bardzo długi atak padaczkowy

I nie wiadomo było co jest grane

A byłam przekonana że jeśli nie dzwonią to wszystko jest w porządku jak to zwykle bywało

A tu się okazało że jest kurwa w chuj nie w porządku

Nie wyobrażacie sobie jaka byłam wściekła wczoraj

Do tego stopnia że musiałam wziasc leki na uspokojenie

No i poszłam na zajęcia i zdarzyło się coś dobiło

Powiedziałam terapeutce co jest grane i ona później mnie tak dobiła że aż miałam myśli samobójcze

Na szczęście to nie jest moja prowadząca. Mam świadomość że ona mnie jeszcze za krótko zna

Twierdzi że ja ciągle myślę negatywnie xD

Że nie robię postępów itd

Kurwa. Wybaczcie że klnę dziś tak ale byłam wtedy naprawdę wkurwiona

Twierdzi że ja widzę szklankę do połowy pustą. W życiu tak nie widzę xD

Powiedziałam jak ja widzę te szklankę. Że nie widzę że jest w połowie pełna lub pusta. Tylko widzę po prostu szklankę z wodą do której można coś jeszcze dolac

Co nie zmieniło jej podejścia do mnie

I twierdziła że wcale nie mam remisji w zaburzeniach odżywiania XD

Radzę chyba się jej dopytać jak wyglądałam jak tam przyszłam i jak się zachowywałam i do tego jak się bałam ludzi

I dopiero wtedy można było powiedzieć że byłam negatywnie nastawiona jak uważałam że każdy mnie skrzywdzi,wszyscy za moimi plecami się naśmiewają ze mnie i tylko udają miłych. To pamietam

Powiedziała też że się nie nadaje na terapeutę z takim podejściem. Kuźwa jakim ? Przecież ja staram się myśleć jak najoptymistyczniej. Tylko wiadome. Nie jest tak że będzie wszystko bardzo bardzo dobrze bo nie chce też pełnej mani. Muszę być trochę realistą mimo że przez długi czas byłam marzycielem. I dalej mam duszę marzyciela,wewnętrznie to też kocham być optymistką

I to że ona tego nie widzi to nie znaczy że jest jak mówi

Aha i ona twierdziła że wyolbrzymiam i że mam na wszystko wpływ

Kurwa gdybym miała na wszystko wpływ to bym nie zachorowała na tego durnego raka w przeszłości nie spędziłabym tyle lat w szpitalu i nie miałabym tylu traum

Oczywiście mamy wpływ na swoje życie ale nie całkowite.

Nie mamy wpływu na pogodę (chyba że jesteśmy bogiem XD)

Mamy częściowy wpływ na zdrowie wiadome ale nie całkowity. Jeśli odżywiamy się źle i niezdrowo jeśli pijemy,palimy to powinniśmy mieć świadomość że prędzej czy pozniej zachorujemy na raka czy inne schorzenie

Choć oczywiście nie każdy kto pali czy pije zachoruje i to jest też dowód na to że takiego wpływu nie mamy

Bo ktoś ma więcej szczęścia ktoś mniej

Aczkolwiek myślę że trzeba mieć tego świadomość że może się okazać że mamy tego szczęścia mniej

Więc myślę że trzeba się mieć na baczności jeśli się szkodzi zdrowiu w ten sposób niż później się dziwić że się zachorowało i płakać że "dlaczego ja"

Aczkolwiek wiecie co u mnie jest paradoksem ? Paradoksem jest to że myśląc że na pewno jestem na coś chora bo objawy itd to często wtedy okazuje się że wszystko jest ok i że to tylko nerwy

A jak myślę że jest na pewno wszystko w porządku i że to tylko nerwy to się okazuje że odwrotnie jest 🤦🙈

Więc u mnie teoria z pozytywnym myśleniem się nie sprawdza

Owszem zgadzam się że pozytywne myślenie poprawia nastrój i że warto być optymistą ale z połączeniu z realizmem

Bo nie mając tej dozy realizmu w którymś momencie się naprawdę załamiemy i po optymiźmie.

A realista ma świadomość że nie zawsze się wszystko uda

Optymista z dozą realisty myśli że nie wszystko się uda i nie na wszystko mamy wpływ ale warto dążyć żeby tak było jednak trzeba mieć świadomość że na wiele czynników nie mamy wpływu

Boże wymyśliłam 🤣

No i kolejna rzecz co mnie dobiła. Twierdzi że : nigdy nie mówię że coś jest u mnie dobrze.

Jak nie mówię ? Przecież mówiłam wtedy że dobrze że tam zadzwoniłam bo bym się czegoś nie dowiedziała

Chwaliłam się we wtorek że jaką propozycje ostatnio dostałam od gościa z USA na obrazy

Że się udało mi umówić na początek stycznia do psychiatry

Że teraz mam okres dużego popytu na obrazy

Przez ten popyt na obrazy też trochę się polepszyło w domu

Takie pozytywy ostatnio były

I jakie ja nic pozytywnego nie mówię ? XD

I jeszcze się przyczepiła że choinka mi się nie podoba.

Bo mi się ta choinka wydaje jeszcze nie do końca ubrana. Jakby goła. To źle że mam własną opinię na temat choinki ? XD

A czymś co mnie dobiła najbardziej to stwierdzeniem że swoim podejściem ranie innych.

Zastanowiła bym się gdyby tak było gdyby ktokolwiek zwrócił mi uwagę. Ale nikt się na takie coś nie skarżył. Wręcz przeciwnie

Kolega mi nawet powiedział że odkąd się pojawiłam w tym miejscu to wiele osób co nie robiło postępów zaczęło je robić. Widać to szczególnie po paru osobach

To zresztą sama widzę.

A ona do tej kolegi powiedziała że jakby się czuł gdyby on jej życzył zdrowia np a ona by mu powiedziała że nie nie będzie zdrowa bo coś tam i że będzie chora.

Ogólnie nie powiedziałam tego dokładnie jak było bo mój mózg jakby to postanowił zesłać w niepamięć uznając to za zbyt trigerujace i traumatyczne

Powiedziała na pewno w coś ten deseń że przez moje podejście inni cierpią

Bo odsłuchiwałam głosówek które wysyłałam do dobrych przyjaciół odnośnie tego co miało miejsce

Ale pamiętam jak się czułam jak to się stanęło. Dostałam myśli samobójczych i że nie powinnam żyć bo moje życie jest bez sensu i jestem tylko ciężarem i że nic ze mnie nie będzie

A potem jeszcze dojebala że nie nadaje się dlatego że widać po mnie że często jestem smutna

Przecież pozory mylą xD

Ja mogę mieć obojętny czy smutny wyraz twarzy ale w środku czuć się najszczęśliwsza na świecie

Bo gdy chodzę z bananem na twarzy to u mnie znaczy albo pełną manie albo że jestem w kompletnym amoku depresyjnym i że planuje się zaraz zabić (tą depresję widać wtedy w oczach)

I wtedy każdy kto mnie zna woli mnie upilnować niż zostawiać

Ogólnie to ona też twierdzi że ja z niczym się nie zgadzam. I z tym że na wszystko mam wpływ i że na swoje zaburzenia mam wpływ itd

A czy ja mam wpływ na to kiedy przechodzę w odrębną jaźń ? No nie xD

Bo jak jestem odrębną jaźnią to tego nie pamiętam

Albo muszę się mieć na baczności żeby nie wpaść w manie lub depresję. Hipomania to pół biedy ale reszta poza remisują której już długo nie miałam to byle jak najkrócej trwało

A no. I przecież to nie moja że jestem lekoodporna

I jeszcze odwaliła że myśląc o bólu boli nas bardziej

A jak ja mam nie myśleć o bólu i czymś się zająć kiedy mam np atak klasterowego bólu ?

To jest ból 10 razy silniejszy niż migrena na który nawet silne leki nie pomagają często

Mi nawet morfina nie pomagała

Ludzie często nie wiedzą co mówią naprawdę

Lub jeszcze dowaliła z tym że ona w moim wieku była na studiach

Przecież kurwa jak ja zdawałam na studia to po pierwsze była pandemia i miałam wszystko online to jeszcze podczas rekrutacji na malarstwo akurat mi chyba internet się zaciął czy kamera czy zoom. Już cholera wie ale to sprawiło że się wtedy nie dostałam

A później okazało się że jeszcze matura nie wypaliła

Nie rozumiem jednej rzeczy w tej Polsce. Dlaczego wyniki matur są później niż 1 rekrutacja na studia ?

Człowiek może być pewny że zdał a potem cios w plecy. Zdał na studia ale nie wyszła matura

Tego chyba nigdy nie zrozumiem i sądzę że powinni to zmienić

Wiem że są też drugie terminy ale no tu już mniejsze szanse że się dostaniesz

Aha i najśmieszniejsze co powiedziała wtedy to to ze jestem uzależniona psychicznie od mojej matki

Kurwa mać. Przecież gdybym mogła to bym się wyniosła. Ale jeszcze nie jestem tak zdolna finansowo. I pod tym kątem jestem jeszcze uzależniona

Ale psychicznie ? Przecież gdybym była psychicznie to bym się nie stawiała i bym twierdziła cały czas że jestem ciężarem problemem i że powinnam skończyć życie

Ba może by mnie nawet nie było. Nie malowalabym,nie chodziła na terapię,zajęcia,nie poszła do tej szkoły i wiele innych rzeczy

Nie zaczęła bym pisać bloga nie poszłabym do dietetyka tylko możliwe że nawet bym zmarła na te pieprzona anoreksję wtedy

A tak to widzę że jestem daleko

I ja nawet myślę żeby za jakiś czas wyjechać tak po prostu z przyjaciółmi jak będziemy starać się o studia i mieszkanie i zamieszkać razem

Może z jedną bym nawet była na tym samym kierunku

Także takie są plany

Jak się nie uda to jeszcze będę skazana jakiś czas na ten dom

A później o dziwo jak wracałam do domu to matka jak się dowiedziała co jest na rzeczy (te zmiany ogniskowe) to się wściekła że wyników wcześniej nie było.

I szukamy jakiegoś dobrego lekarza

Jest ogolnie lepiej bo mam teraz popyt na te obrazy to jej pomagam trochę w opłaceniu pewnych rzeczy więc jest lepiej

Bo nic mi nie szkodzi czegoś opłacić jeśli np to jest za mój telefon czy za moje używanie prądu a jestem w stanie za coś zapłacić

No i za jedzenie dla mnie i zwierząt

To pogadałam z nią trochę i powiedziała że a z czego mam się teraz cieszyć. Że mam problemy zdrowotne niewiadomo skąd ? Bo to jest aktualnie największy problem

I tego nie jestem w stanie kontrolować. Wiadomo jaka w Polsce jest opieka medyczna

Aczkolwiek z reszty się cieszę. Przyjaciół,postępów w terapi,sztuki i innych rzeczy. Nawet ostatnio z jedzenia

I taki mi wpadł pomysł. Może następnym razem jak będę to będę tak sarkastycznie żeby myślała że oszalałam ? XD

Takiego typu.

Ja: Jak u mnie ? Superowo! Może mam raka mózgu,udar czy coś jeszcze innego może umrę niedługo ale jest wspaniale jestem super zdrowa życie jest cudowne !

Wtedy dopiero chyba będzie się dziwnie patrzeć 🤣

I jak powie że co ja wyprawiam to powiem że to co chciała widzieć. Jak powie że to nie to to jej chyba naskocze.

Tylko też kolejnej rzeczy nie rozumiem. Dlaczego osoby co mają np 10 letnie doświadczenie jakby nie chcieli się więcej uczyć uważając że wszystko wiedzą ? Takim przykładem jest osoba o której pisze

Twierdzi że mając 10 letnie doświadczenie wie więcej o mnie niż ja o sobie

A inna osoba co nie jest po studiach takich ale lubi się wciąż kształcić mam wrażenie że taka osoba bierze pod uwagę różne opinie nie tylko swoją i dzięki temu wie więcej

Też takim przykładem jest moja psychoterapeutka prowadząca. Pamiętam że jak zaczęłam do niej chodzić wiedząc o mnie już pewne rzeczy to zobaczyłam np na jej biurku książkę którą kiedys czytałam żeby się dowiedzieć o swojej chorobie

Coś mam odczucie że podejście typu wiem wszystko bo się uczyłam tyle lat i mam doświadczenie nie jest do końca właściwe.

Bo chyba o to chodzi żeby mimo doświadczenia chcieć się uczyć

Bo uczeń może przerosnąć mistrza

A ogólnie później jak mojej mamy nie było w domu przyszła do mnie przyjaciółka i ja wtedy miałam silne myśli samobójcze i ledwo to pamiętam ale miałam tak silne myśli że jak przyjaciółka spuściła mnie z oczu na chwilę idąc do toalety to ja wtedy wzięłam linę i chciałam się powiesić.

Przyjaciółka mnie szybko odwlokła od tego pomysłu

Wiedziała że nie byłam sobą ale to był impuls i to nie był też znak że trzeba mnie wieźć do szpitala tylko podac mi leki które mam przepisane też na takie sytuacje i zająć mnie czymś dopóki nie zasnę

I grałyśmy sobie w gry planszowe i pomogło.

Bo teraz jak opisuje ten wczorajszy dzień jest lepiej i jestem jakby bardziej w tym świecie

I mam takie podejście typu

"A jeszcze wam kurwa pokaże"

Moje ulubione 😂💪

Ale gdybym miała nasilająca się depresję z myślami to wiadomo że lepiej mnie zawieźć do psychiatrycznego

I teraz się tego nie będę bać

I to mój ogromny sukces

Także sorka że takie długie ale mam milion przemyśleń i było sporo emocji

I pytanie. Według was jestem pozytywnie nastawiona,realistycznie czy jak ona uznała negatywnie?

I do zobaczenia

Trzymajcie się kochani 💜

8 notes · View notes

daszrademotylku · 6 months

Text

No hejjj!!

Można powiedzieć że jestem nowa w gronie motylków chociaż najwięcej schudłam pod koniec 2021 roku.Ostatnio trochę się zaniedbałam i przytyłam w krótkim czasie 5 kg.Chciałabym wrócić do mojej niższej wagi z którą czułam się dobrze fizycznie i psychicznie.Proszę nie zgłaszajcie mnie tylko po prostu zablokujcie jeśli was triggeruję.Myślę że tak w styczniu osiągnę moją wymarzoną wagę.Chce schudnąć troszkę ,,zdrowiej”.To będzie taki mój pamiętnik z życia.

#tw ana diary #ana trigger #motylki any #bede motylkiem #lekka jak motyl #motylki blog #bede lekka #chude jest piękne #chudzinka

8 notes · View notes

ekipa · 1 year

Text

Ognia dla posta!

Tak, jak by to powiedzieć... To już. Nadszedł długo wyczekiwany dzień. Z radością obserwowaliśmy, jak rozpalacie swoje Kokpity gorącymi wiadomościami ze świata fandomu, zdjęciami kotków, rysunkami smoków, ankietami z przepisem na szarlotkę, przeinaczonymi cytatami i memami z Barbie. (Chociaż kotków było najwięcej).

Od 20 kwietnia będziecie mogli rozpalać posty innych tumblrowiczów! Jeśli podczas przeglądania Kokpitu natraficie na post, który przyciągnie Waszą uwagę, możecie pomóc mu "wypromować się" na Tumblrze. Dzięki temu zobaczy go więcej ludzi!

Nadal jednak zachowacie pełną kontrolę nad treściami. Oto kilka ważnych informacji:

Ustawienia na poziomie bloga – wszystkie blogi będą miały w ustawieniach domyślnie włączoną opcję rozpalania postów. Uprzedzamy Was o tym, żebyście mogli w porę wyłączyć tę opcję, jeśli nie chcecie, żeby inni tumblrowicze rozpalali posty opublikowane na Waszych blogach (bezpośredni link do ustawienia w przeglądarce). Pamiętajcie, żeby zrobić to w ustawieniach wszystkich swoich blogów.

Ustawienia na poziomie posta – zastępują ustawienia rozpalania na poziomie bloga. Aby włączyć rozpalanie w edytorze postów (przed opublikowaniem posta lub później), kliknij ikonę trybika (w przeglądarce) lub menu trzech kropek (w aplikacji mobilnej). Posty będą rozpalane niezależnie od ustawień na poziomie bloga. Postów, w których wcześniej wyłączono możliwość reblogowania, nie można rozpalać – chyba że włączysz tę opcję w edytorze.

Wszystkie rozpalenia postów są wcześniej moderowane przez prawdziwych ludzi. Jeśli coś wyda się im podejrzane lub potencjalnie szkodliwe, zablokują to.

Kiedy ktoś rozpali Twój post, otrzymasz e-mail, powiadomienie push i/lub powiadomienie o aktywności.

W powiadomieniu lub na karcie "Aktywne" na stronie rozpalonych postów można anulować rozpalenie lub ugasić rozpalony post.

Akceptujemy tylko posty zgodne z naszymi wytycznymi dotyczącymi reklam globalnych. Interesuje Cię reklama bezpośrednia? Więcej informacji znajdziesz tutaj.

Tu z kolei odpowiadamy na najczęstsze pytania.

To tyle na dzisiaj. Bądźcie grzeczni i bawcie się dobrze!

Piszcie do nas na blogu @wip lub na stronie pomocy i wypatrujcie kolejnych aktualizacji na blogu @ekipa.

#funkcje #rozpalanie postów

24 notes · View notes

mikoo00 · 7 months

Text

Trochę dziwne, że rysowanie na terapii było dla mojej terapeutki ogromnym problemem "nałogowym regulowaniem emocji" gdzie tak naprawdę mam coś gorszego w zanadrzu coś co klasyfikuje się jako uzależnienie behawioralne - ed

Rysowanie nie uzależnia to akurat zdrowy sposób regulowania emocji

Wspominałem czasem, że albo jem za dużo albo za mało ale gdybym powiedział jej o ed to by stwierdziła, że nie trzeźwieje 💀 a co ja najebany chodziłem gdy w wieku 15 lat zaczolem się głodzić i objadać tak samo z energetykami.... Jprdl Mi się wydaje, że trzeźwienie polega na umiejętności radzenia sobie z emocjami bez alkoholu Jakby samo to nie wyleczy z chorób wspolwystepujacych i nie można powiedzieć że ktoś nie wiem z depresja nie trzeźwieje chociaż nie pije, radzi sobie lepiej tylko dlatego, że "nie myśli pozytywnie" czyli "użala się nad sobą" i pewnie jest na głodzie cały czas i nic ze sobą nie robi Proces trzezwienia jest indywidualny bardzo i nie każdy po 5 miesiącach terapii będzie oazą spokoju

Poprostu ten kontrast jest komiczny XD

#blogi motylkowe #gruba świnia #gruba szmata #grubasek #chce byc lekka jak motylek #dieta motylkowa #blog motylkowy #jestem gruba #chude jest piękne #grubaska

12 notes · View notes

linkemon · 7 months

Text

Zapoznanie headcanons

Masterlist headcanonów z serii Nad Teyvatem w języku polskim można znaleźć tu.

For English version of the same work check my Masterlist here.

Childe

✧ Kiedy Fatui planowali nową misję zastraszenia jednego z kupców w Liyue, spodziewali się łagodnego przebiegu spraw. A jednak na swojej drodze spotkali ciebie. Zatrudniona za pokaźną sumę, broniłaś swojego pracodawcy i wrócili do banku bez obietnicy współpracy mężczyzny. Childe już wtedy wyczuł, że to będzie niezła zabawa.

✧ I tak spotkaliście się po raz pierwszy. Walcząc w jednym z pokoi pokaźnej posiadłości w porcie. Tartaglia nie posiadał się z zadowolenia. Nareszcie ktoś dostarczył mu należytej rozrywki. Musiał użyć swojej transformacji a niewielu było w stanie go do tego zmusić. Ostatecznie wygrał, w co nie do końca mogłaś uwierzyć. Twój rekord w ochronie ludzi został zachwiany. Teraz, gdy jako cicha legenda, dopuściłaś się pierwszego błędu w ochronie innych, byłaś na językach.

✧ Wytropiłaś Childe'a. Nie żeby się specjalnie ukrywał. Odniosłaś też wrażenie, że właściwie chciał byś go odnalazła. Stoczyliście kolejną walkę, ale tym razem uciekł. Innym razem, księżniczko, mój brat mnie potrzebuje!

✧ Dzień potem dowiedziałaś się, że jego oddział wyruszył do Snezhnayi. Teraz, czyszcząc ostrza, starasz się znaleźć wolne miejsce na statku by go dogonić i przynajmniej częściowo naprawić swoją reputację.

Thoma

✧ Przyjechałaś w ramach budowania przyjacielskich stosunków między nowo otwartą Inazumą a Mondstadt. Dyplomatyczna praca powierzona ci przez Jean była dla ciebie niezwykle ważna. To wiązało się niestety z tym, że często musiałaś się ograniczać w wielu sprawach. By nie powiedzieć zbyt dużo lub nikogo nie urazić. Twoi znajomi w domu nie zawsze to rozumieli. Dlatego spotkanie Thomy było dla ciebie wyjątkowe.

✧ Chłopak rozumiał twoje powinności z uwagi na przebywanie w Inazumie. Ayato i Ayaka też znajdowali się w podobnej sytuacji. A jednocześnie jakąś część siebie zostawił w Mondstadt, więc potrafił też wczuć się w twoją tęsknotę za domem. Pomógł ci w zrozumieniu pewnych koligacji, o których nie mogłaś wiedzieć przed dotarciem na miejsce a także zaaklimatyzować w nowym środowisku.

✧ Kiedy pierwszy raz zawitałaś do Komore Tea House, Taroumaru zaszczekał radośnie, i jak później wyjawił ci chłopak, to sprawiło, że miał co do ciebie dobre przeczucia.

✧ W kontraście do jego zwykle otwartej i radosnej postawy, byłaś raczej chłodna. Nie zraziło go to jednak. Zaczął zapraszać cię do herbaciarni częściej. Ku twojemu zdziwieniu, bardzo szybko zaczęłaś na niego patrzeć pod względem romantycznym.

Diluc Rangvindr

✧ Zaoferował ci pracę w tawernie, chociaż uczciwie mówiąc, nie byłaś w niej najlepsza. Znalazłby kilku kandydatów, którzy mogliby cię zastąpić, ale zrobił to z konkretnych pobudek. Kiedy przyszłaś na rozmowę kwalifikacyjną, od razu wiedział kim jesteś.

✧ Podczas jednej ze swoich misji, uszkodził poważnie dach twojego rodzinnego domu. I choć zostawił ci sakiewkę pełną pieniędzy by wyrównać straty, oddałaś je osobie bardziej potrzebującej. Diluc był wtedy przed Angel's Share i widział jak przekazujesz prawie całą sumę swojej sąsiadce, której mąż dopiero co zginął. Matce z dziećmi, mówiąc że pójdziesz do pracy i nie powinna się martwić.

✧ Powtarzał sobie, że sprawa załatwiona i nie powinno go to obchodzić, ale ostatecznie kazał Charlesowi dać ogłoszenie o pracę. I tak skończył z tobą, tłukącą przy nim szklankę na koniec swojego pierwszego dnia. Choć przy jego barmanie szło ci nieźle, tak gdy Diluc zaczął się przyglądać, tak się zestresowałaś, że pomyliłaś zamówienia i prawie wylałaś całą tacę drinków.

✧ Byłaś pewna, że cię zwolni, ale nic nie powiedział i poszedł do domu.

Beidou

✧ Jak to jest być zastępcą kapitan Beidou? Ciężko – odpowiadasz lakonicznie, pociągając z butelki rumu.

✧ Poznałeś ją jako inną dziewczynę, niż kobieta, którą jest obecnie. Gdy jeszcze biegała boso wraz z Ningguang, bo nie było je stać na parę butów.

✧ Po raz pierwszy spotkaliście się na plaży, gdy zaczęło rosnąć jej zainteresowanie morzem. Opowieść o tym jak zainteresowała ją siła Rexa Lapisa na wodach oceanu, tak cię porwała, że pewnego dnia wykrzyczałeś, że zostaniecie marynarzami. Powtórzyła to wraz z tobą, zaznaczając że będzie panią kapitan. Nieźle się pokłóciliście o tę pozycję i to przerwało waszą dziecięcą przyjaźń.

✧ Aż któregoś dnia spotkaliście się ponownie w porcie, gdy powoli zbierała załogę. Sława Beidou dopiero zaczynała się szerzyć. Zaproponowała ci posadę i zgodziłeś się po kilku kolejkach w nadmorskim barze.

✧ Nie do końca wyszło tak jak planowaliście. Ostatecznie zostaliście piratami. Ciężki kawałek chleba, ale szaleństwa pani kapitan ci to wynagradzają. Czasem musisz ją sprowadzić na ziemię i bywa to trudne, ale przynajmniej rumu jest pod dostatkiem...

#genshin impact x reader #childe x reader #beidou x reader #thoma x reader #diluc x reader

13 notes · View notes

vivianarxseee · 2 months

Text

01.03.2024. 21:28.

UDALO SIEE!! nawet nie wiecie jak się cieszę że dotrwałam te pięć dni.

przechodząc do podsumowania dnia:

szczerze to czułam się dziś w miarę dobrze. byłam trochę wykończona ale wydaje mi się że to jednak bardziej przez nie wyspanie ale pewnie piąty dzień bez jedzenia też miał w to jakiś wkład. jedynie w sumie to mnie nogi tylko bolały jak chodziłam po schodach w szkole i po zejściu z nich to miałam ochotę tylko jebnąć na ziemie i nie wstawać xdd.

więc zjadłam dziś trochę więcej niż sobie zaplanowałam jednak nie uważam tego za binge ponieważ nie rzuciłam się na wszystko co było w domu tylko jadłam rzeczy na które można powiedzieć miałam "ochotę" i wydaje mi się że nawet nie przekroczyłam 1200kcal ale w sumie to kto to wie xddd.

tak jak sobie zaplanowałam po powrocie ze szkoły zjadłam tortille z warzywami i z tego co wyszło mi na fitatu zaokrąglając już, miała tak z 370kcal. wypiłam kawę z mlekiem a do niej zjadłam sobie pieczywo żytnie chrupkie(52kcal) potem pozwoliłam sobie na taką małą bułkę drożdżową i już miałam skończyć jeść na dziś. chciałam pójść w drzemkę żeby mnie nie kusiło ale nie mogłam zasnąć więc wstałam i no trochę niestety zjadłam drugą tą bułeczkę drożdżową i trochę chałki. cholera wie ile to razem wyszło kcal bo nigdzie nie mogę znaleść ale już ciul w to. potem zjadłam trochę (w sumie to chyba trochę sporo) granoli z kawałkami czekolady i orzechami i nwm ile kcal wyszło z tego, kinder joy’a(około 160kcal chyba) i dwie małe kanapki, jedna była z serkiem almette śmietankowym i dżemem truskawkowym a druga z serkiem wiejskim jakimś i też truskawkowym dżemem. jakby te kanapki to zjadłam tylko dlatego że od chyba trzech dni cały czas myślę o tym jak by smakował dżem z takim jakimś serkiem i czy bym go w końcu polubiła i jadła se takie kanapki (bo od zawsze nie lubiłam jakiegokolwiek dżemu)(still myśle że dżem to gówno)(da się zjeść)(lepszy z serkiem śmietankowym almette) no i na tym skończyło się moje jedzenie. wypiłam teraz herbatę zieloną i się trochę wysrałam więc można powiedzieć że nie czuje się aż tak źle (żart chujnia)(zjebałam)(mam wyrzuty sumienia)(beka ze mnie) może potem coś zwymiotuje ale szczerze to w to wątpię bo nienawidzę rzygać ale jak bardzo źle się ze sobą będę czuła to pewnie i tak to zrobię.

zwarzyłam się po powrocie ze szkoły i nie osiągnęłam niestety swojego pierwszego gw jeszcze:( chociaż wydaję mi się że jakbym jeszcze dzisiaj pociągnęła fasta do jutra rana to już by było no ale cóż. aktualnie chyba na wieczór nie zamierzam się ważyć tak dla bezpieczeństwa mojej głowy 💀 ale zobaczymy jak to ostatecznie wyjdzie bo ze mną to nigdy nic nie wiadomo xdd.

rozpoczęłam kolejnego lq fasta którego chciała bym pociągnąć do niedzieli bo będę musiała zjeść ten kawałek tortu. no ale zobaczymy czy się uda. 🕯️proszę tak🕯️.

plan na jutro:

na śniadanie zamierzam wypić monstera białego w którego się już uzbroiłam i zapalić szluga. od 13 do pewnie 14:30/15 korki, zależy ile mnie przytrzyma. potem lecę z przyjaciółką do galerii i wgl tak pochodzić sobie(to przyjaciółka która śmiała się z mojej wagi więc na luzie pewnie nie będę przy niej jadła🥰🥰🥰🥰)(mam all the time motywacje by być chudsza od niej więc beka)(i będę)(jestem coraz bliżej)

jak wrócę do domu nwm pewnie jakoś o 18 bo nie będzie mi się chciało dłużej siedzieć z nią to chuj wie co będę robić ale muszę się czymś zająć by nie jeść i chyba kupię sobie po prostu cole zero i elo.

dobra to tyle kurwa ile ja wgl pisze wybaczcie za to ale to daje mi motywacje i można powiedzieć że czuje że mam "kontrolę” bo jak coś jem to jestem like „kurwa girl nie jedź tyle bo wstyd potem będzie na blogu jak się nawpierdalasz” więc nawet jeśli nikt tego nie czyta to wiecie ocb.

chudej nocy skarbki.

pamiętajcie że jeśli dzisiaj wam nie wyszło to jutro jest nowy dzień który możecie lepiej wykorzystać<3

19 notes · View notes