#filosofie van de geest

[maximvandaele]

"Bad philosophy" in een Anglo-Amerikaans handboek, en het mysterie van het bewustzijn: waarom zijn we er (bewust) in plaats van dat we er niet (bewust) zijn?

Afgelopen semester moest ik voor het vak 'Biologie, hersenen en gedrag' stukken studeren uit een Engelstalig handboek neuropsychologie. Introduction to brain and behavior, van de hand van Bryan Kolb en Ian Q. Whishaw, is een typisch, lijvig 'textbook' met talloze kadertjes, illustraties, verschillende tekstkleuren enzovoort. De twee Canadese neurowetenschappers dragen hun handboek op "aan het eerste neuron, onze voorouders, onze families en de studenten die dit boek lezen".

Wetenschappelijk is dit een goed boek, maar een heel klein gedeelte ervan gaat de eerder filosofische toer op en slaat daar de bal eerder mis.

Een concreet geval van 'slechte' filosofie door wetenschappers vinden we in Kolb en Whishaws handboek, in het subhoofdstuk "Perspectives on Brain and Behavior". Daar wordt de geschiedenis van de filosofie van de geest nogal simplistisch weergegeven in drie etappes en mondt ze voorspelbaar uit in de 'juiste' visie. Maar zoals ik verderop zal beargumenteren, is dit een sterk onvolledige weergave, die vele filosofische vragen onbeantwoord laat.

Vroeger begrepen we niet hoe de geest werkt, nu wel... of toch?

Kolb en Whishaw stellen dat er drie visies zijn op hoe we de menselijke geest en gedrag kunnen verklaren. Er is het mentalisme dat stelt dat er een soort immateriële entiteit is die ons gedrag én onze gedachten en ervaring stuurt. Deze entiteit wordt soms een ziel, geest of psyche genoemd. Kolb en Whishaw schrijven deze visie toe aan Aristoteles en het (historische) christendom.

Een tweede visie is het dualisme. Deze visie, toegeschreven aan René Descartes (1596-1650) zou stellen dat rationele, bewuste gedragingen en gedachten bestuurd worden door een immateriële entiteit, terwijl de werking van de rest van het lichaam verklaard kan worden door te kijken naar ons zenuwstelsel (onafhankelijk van die immateriële entiteit die wel onze geest controleert).

Een derde en laatste visie op geest en gedrag is volgens de auteurs het materialisme. Dit is het filosofisch standpunt dat zowel onze geest als ons gedrag verklaard kunnen worden door de werking van het zenuwstelsel, zonder te verwijzen naar een immateriële entiteit.

Het materialisme is de visie die het best ondersteund wordt door de hedendaagse wetenschap, aldus Kolb en Whishaw. De definitieve doodsteek voor het mentalisme en dualisme is volgens Kolb en Whishaw het gegeven dat bewustzijn geen binaire toestand is (ofwel is iemand bij bewustzijn, ofwel is iemand bewusteloos), maar een spectrum (van volledig bij bewustzijn over vermoeidheid, dronkenschap en slaap tot comateuze toestand en de dood). Dat er een spectrum is tussen volledig bewustzijn en volledige bewusteloosheid toont voor Kolb en Whishaw aan dat het mentalisme en dualisme niet kunnen kloppen: de verschillende gradaties tussen bewustzijn en bewusteloosheid kunnen beter verklaard worden vanuit het zenuwstelsel zelf dan vanuit een soort externe, immateriële entiteit die zwakker of sterker is.

'Easy' versus 'hard problem of consciousness'

Uit bovenstaande vergelijking van drie visies blijkt dat Kolb en Whishaw aan slechte filosofie doen. Meer bepaald slagen ze er niet in te bepalen of we hier een filosofische dan wel een wetenschappelijke discussie we hier voeren.

Gaat het hier over de wetenschappelijke discussie hoe de hersenen en het lichaam werken? Dan is het 'materialisme' inderdaad de correcte visie. Er is geen magisch onzichtbaar ding (zoals een ziel) nodig om te verklaren hoe het lichaam (waaronder de hersenen) werkt en ons gedrag en onze ervaring beïnvloedt.

Gaat het hier over de filosofische discussie over hoe de werking van het lichaam (waaronder de hersenen) leidt tot de subjectieve ervaring van bewustzijn die we allemaal zelf hebben? Dan kunnen we zeker niet zeggen dat het 'materialisme' het laatste woord heeft. David Chalmers, de Australische filosoof die het filosofische debat over bewustzijn en geesten nieuw leven inblies, spreekt van een 'hard problem of consciousness'. Dat filosofische probleem is precies de vraag die ik hier zojuist stelde: hoe is het mogelijk dat mensen bewustzijn en subjectieve ervaring hebben? Hoe komt het dat we niet een soort zombies zijn (die geen subjectieve ervaring hebben en er dus nooit over konden nadenken)?

Chalmers contrasteert dat 'hard problem of consciousness' met het 'easy problem of consciousness'. Dat 'easy problem' is de vraag hoe de hersenen en het zenuwstelsel werken. Deze vraag is, zoals gezegd, een wetenschappelijke vraag, die 'gemakkelijk' is omdat ze door voldoende onderzoek beantwoord kan worden. Het 'hard problem' is daarentegen de filosofische vraag hoe het mogelijk is dat we überhaupt subjectieve ervaring hebben.

Het verschil tussen wetenschap en filosofie

Kolb en Whishaw slagen er, zoals zovelen tegenwoordig, niet in om het verschil te zien tussen wetenschappelijke en filosofische discussies over hersenen, gedrag en geest. Verwonderlijk is dit nu niet: filosofie is in veel wetenschappelijke opleidingen nog altijd afwezig (of hoogstens een keuzevak). Het verschil tussen wetenschap en filosofie wordt miskend en onderkend. Terwijl grote (natuur)wetenschappers zoals Albert Einstein, Niels Bohr en Werner Heisenberg halfweg de twintigste eeuw nog aan serieuze (wetenschaps)filosofische reflectie deden, beweren enkele decennia later wetenschapspopularisators zoals Neil DeGrasse Tyson en Stephen Hawking zonder veel gêne dat filosofie verouderd is; overbodig gemaakt door de wetenschap.

Opvallend genoeg wordt het verschil tussen wetenschap en religie wél algemeen erkend. Ook Kolb en Whishaw vermelden het expliciet:

Some people may question materialism’s tenet that only the brain is responsible for behavior because they think it denies religion. The theory, however, is neutral with respect to religion. [...] [Many] behavioral scientists hold religious beliefs [...]. Science is not a belief system but rather a set of procedures designed to allow investigators to confirm answers to a question independently. (Kolb en Whishaw, p. 13)

Zoals Kolb en Whishaw terecht opmerken, is de vraag hoe het lichaam (waaronder de hersenen) werken geen religieuze vraag. Dat bijvoorbeeld de prefrontale cortex in sterke mate verantwoordelijk is voor planning en redeneren, zegt niets over de waarheid of onwaarheid van religieus geloof. Het is daarom des te merkwaardiger dat Kolb en Whishaw (en zovele anderen) niet inzien dat de werking van de hersenen evenmin iets zegt over de (on)waarheid van filosofische opvattingen (zoals mentalisme, dualisme of materialisme).

De vraag hoe het lichaam (waaronder de hersenen) werkt, is een wetenschappelijke vraag, omdat er maar één 'juist' antwoord op de vraag mogelijk is - zelfs al weten we het nog niet helemaal. Het hard problem of consciousness is dan weer een filosofische vraag, omdat er niet zomaar één 'juist' antwoord op mogelijk is.

Hoe komt het dat we bewustzijn en subjectieve ervaring hebben?

Welke antwoorden zijn er zoal voorgesteld als antwoord op het hard problem of consciousness? Hoe beantwoorden zij de vraag hoe het komt dat mensen subjectieve ervaring en bewustzijn hebben? Er zijn twee soorten voorgestelde oplossingen voor het probleem. De eerste klasse oplossingen probeert de vraag te beantwoorden door een theorie te geven over wat bewustzijn en materie eigenlijk zijn. Zo zijn er het idealisme (alleen bewustzijn bestaat), dualisme (bewustzijn en materie zijn fundamenteel verschillend), zwak reductionisme (alleen materie bestaat, zelfs al begrijpen we niet waarom er toch bewustzijn is) panpsychisme en neutraal monisme (materie hééft bewustzijn - het zit erin).

Een andere categorie filosofische standpunten verwerpt het 'hard problem of consciousness'. Men verwerpt dan het onderscheid tussen het 'hard' en 'easy problem of consciousness' dat ik hierboven schetste. Volgens zulke theorieën is de vraag hoe het komt dat we subjectieve ervaring hebben dus geen filosofisch probleem, maar een wetenschappelijk, neuropsychologisch probleem (= sterk reductionisme) of zelfs helemaal geen probleem, een illusie (= eliminatief materialisme).

'Zurück zu den Sachen selbst': fenomenologie meets filosofie van de geest

Wie heeft er nu gelijk? Wel, zoals gezegd is het een filosofische discussie, dus er is niet één 'juist' antwoord. In de rest van dit artikel geef ik mijn persoonlijke, filosofische visie op dit probleem, op het moment van het schrijven van dit artikel.

'Fenomenologie' is een woord dat voor mensen zonder filosofische achtergrondkennis of interesse nogal bedreigend complex overkomt. Fenomenologie is echter niet veel meer of minder dan de studie van ervaring en bewustzijn - zoals we deze spontaan ervaren. De fenomenologie ontstond in Europa in de twintigste eeuw. Fenomenologen gaan 'terug naar de dingen zelf' zoals we ze spontaan ervaren.

Laten we het hard problem of consciousness eens 'fenomenologisch' bekijken. We sommen even de volgende zaken op die we kunnen zeggen over onze ervaring en ons bewustzijn. Deze zaken klinken onnoemelijk banaal, maar hebben tegelijk grote filosofische relevantie:

Ik ben een mens.

Ik ben mezelf.

Ik leef, ik ben niet dood.

Ik ben al heel m'n leven mezelf. Ik zal ook de rest van m'n leven mezelf zijn.

Ik ben één persoon en niet meerdere.

Ik heb één leven en geen meerdere. Als ik sterf, dan is het waarschijnlijk gedaan met mijn ervaring en bewustzijn.

Als ik slaap, dan ben ik er nog. Anderen die niet slapen, zouden dat kunnen zien.

Ik kan onmogelijk rechtstreeks ervaren wat het is om iemand anders te zijn.

Al deze zaken gelden ook voor alle andere mensen.

Zoals gezegd zijn dit uiteraard triviale uitspraken. Iedereen erkent ze onmiddellijk en neemt ze in het alledaagse leven spontaan aan. Als we ze echter plaatsen naast wetenschappelijke kennis over het zenuwstelsel enerzijds, en het 'hard problem of consciousness' anderzijds, wordt het spannender.

Wat zit er nu eigenlijk in de structuur van onze lichamen, onze hersenen of wat dan ook, dat er toe had moeten leiden dat net al deze bovenstaande gegevens kloppen? Het volgende is geen retorische of emotionele, maar een serieuze filosofische vraag: waarom ben ik mezelf, die specifieke persoon, en niet een ander? Er zijn meer dan zeven miljard mensen in leven, nog meer mensen zijn al overleden, en zullen er waarschijnlijk nog miljarden komen na ons. Tussen die tientallen miljarden historische, hedendaagse en toekomstige mensen ben jij jij. Waarom is dit zo? Waarom ben ik mezelf en niet een jager-verzamelaar 10 000 jaar geleden, een middeleeuwse boer in Zuid-Amerika of een ruimtekolonist in het jaar 2500? Waarom ik, tussenin al die tientallen miljarden? En waarom ben ik een mens en geen ander dier? En waarom heeft iedereen één geest en geen meerdere? Waarom hebben we één leven en geen meerdere? Waarom is er niet één geest voor de hele mensheid - we zouden met zo'n 'hivemind' toch net zo goed kunnen overleven? En - met een knipoog naar de ultieme filosofische vraag - waarom ben ik er (met bewustzijn) in plaats van dat ik er niet ben (en zo geen bewustzijn zou hebben)?

Er zit niets 'ingeschreven' in de materie dat ertoe had moeten leiden dat ik ben (in plaats van niet ben), dat ik juist mezelf (en geen ander) ben, enzovoort. Er is niets in de materie zelf dat onvermijdelijk ertoe leidt dat alle fenomenologische gegevens zo hadden moeten zijn zoals in het lijstje dat ik bovenaan geschreven heb.

Een triviaal antwoord op deze vragen is: kijk gewoon rond je, en je ziet dat je jezelf bent en niet bijvoorbeeld je oma of de president van Amerika. Maar mijn vragen bedoelde ik niet in die zin van "wie ben jij eigenlijk?" Met "waarom ben jij jij?" bedoel ik: waarom ben jij jezelf terwijl je evengoed een van die miljarden anderen had kunnen zijn - of helemaal niet had kunnen zijn? "Niet hoe de wereld is, is het mystieke, maar dat zij is", schreef Ludwig Wittgenstein ooit. Ik zou dit hier lichtjes aanpassen: "Niet dat er bewustzijn is, is het mystieke, maar hoe zij is".

Het uitgebreide hard problem of consciousness

Dat is wat ik zelf het 'uitgebreide hard problem of consciousness' noem. Het is volgens mij het resultaat van een combinatie van fenomenologie en het hard problem of consciousness. Zoals gezegd is Chalmers' hard problem de vraag hoe het mogelijk is dat mensen bewustzijn en ervaringen hebben. Het uitgebreide hard problem of consciousness is dan de vraag hoe het mogelijk is dat mensen bewustzijn en ervaringen hebben, die dan ook nog eens de specifieke vormen aannemen die ze aannemen (bv. ik ben mezelf, ik ben één persoon, ...).

Solipsism vs. the world

Een mogelijke oplossing voor het uitgebreide hard problem of consciousness is het solipsisme. De filosofie van het solipsisme zegt dat alleen mijn subjectieve ervaring zeker bestaat. Johan Braeckman en Etienne Vermeersch omschrijven het solipsisme als volgt in De rivier van Herakleitos:

Ik zie mensen rondom mij die zich gedragen alsof ze een 'geest' hebben, net zoals ik die bezit. Met andere woorden, ik zie mensen die mij de indruk geven plezier te hebben, pijn te ervaren, verlangens te koesteren... Ik ga ervan uit dat zij hun plezier, hun pijn en verlangens ervaren zoals ik mijn plezier, pijn en verlangens ervaar. Maar zekerheid hierover kan ik nooit hebben, aangezien ik onmogelijk hun pijn, plezier en verlangens kan voelen. Ik kan me min of meer inleven in hun ervaringen, [...] maar ik blijf gevangen in mijn eigen perceptie daarvan. (p. 141)

De filosofie van het solipsisme zegt dat alleen mijn subjectieve ervaring bestaat. De subjectieve ervaring van alle anderen bestaat niet, want ik kan alleen mijn eigen subjectieve ervaring waarnemen.

Het solipsisme klinkt als een absurde, contra-intuïtieve theorie, maar het beantwoordt wel degelijk het uitgebreide hard problem of consciousness. Het solipsisme doet dit door erop te wijzen dat aangezien ik het enige bewustzijn ben dat met zekerheid bestaat, het niet anders kan dan dat mijn bewustzijn al zijn huidige fenomenologische eigenschappen (ik ben mezelf en geen ander, ik ben één persoon, enzovoort) aanneemt. Alle eigenschappen van het bewustzijn kunnen niet anders zijn dan wat ze zijn, omdat ik nu eenmaal het enige bestaande bewustzijn ben.

Er zijn veel pogingen gedaan om het solipsisme te bekritiseren, wellicht omdat het zo absurd klinkt en omdat het doet denken aan de houding van een peuter: die lijkt zich te gedragen alsof alleen hijzelf bestaat en de rest van de wereld niet. Naarmate mensen opgroeien, voelen ze 'intuïtief' dat deze theorie niet klopt: ook anderen en de buitenwereld bestaan en ook anderen hebben gevoelens en ervaringen zoals ik die zelf heb.

Dat is dan ook de beste weerlegging van het solipsisme: de vaststelling dat je een mens bent. Menselijk al te menselijk. Fysiologen die bijvoorbeeld de werking van het hart ontraadselden, hebben terecht aangenomen dat het menselijk hart op dezelfde manier werkt in ieder mens. Wat geldt voor het hart, moet ook gelden voor het hoofd. Aangezien andere mensen, op grond van het feit dat ze tot dezelfde biologische soort behoren, exact dezelfde fysiologische opbouw hebben, moeten ze ook wel exact hetzelfde soort subjectieve ervaringen en bewustzijn hebben als ons. Het bestaan van cardiologische en neurologische stoornissen doet niets af van de geldigheid van deze analogische redenering, maar bevestigt ze juist.

Aangezien het solipsisme niet kan kloppen, moet er dus een ander antwoord zijn op het uitgebreide hard problem of consciousness. De eerder besproken voorgestelde antwoorden op het 'gewone' hard problem of consciousness, zoals dualisme en panpsychisme, zijn hierbij ontoereikend. Deze theorieën proberen immers enkel te verklaren hoe het mogelijk is dat er bewustzijn en subjectieve ervaring is en niet hoe het komt dat deze bewustzijn en subjectiviteit ook nog eens zijn specifieke vormen (zie lijstje hierboven) aanneemt.

Er moet iets zijn dat ervoor zorgt dat we subjectieve ervaringen hebben in de specifieke vormen waarin we ze hebben. Wat is dit iets dan, daarvoor zorgt?

Het mysterie van het bewustzijn

Misschien wel het meest overtuigende antwoord op deze vraag komt niet vanuit de academische filosofie, maar vanuit de wereldreligies.

Een centrale overtuiging in het boeddhisme is dat van het 'afhankelijk ontstaan' (pratītyasamutpāda). Deze overtuiging is duivels eenvoudig: dingen bestaan omdat andere dingen bestaan. Als dit bestaat, dan bestaat dat ook, als dit er niet meer is, dan is dat er ook niet meer. Alles is afhankelijk van alles. We hebben dus bewustzijn simpelweg als gevolg van andere dingen - wat die dingen verder ook mogen zijn.

Een ander mogelijk antwoord op de vraag hoe het komt dat wij überhaupt subjectieve ervaringen hebben, is Thomas Aquinas' derde argument voor het bestaan van God: het argument uit contingentie. Alles had evengoed niet kunnen bestaan, maar het bestaat toch, daarom moet er iets zijn dat alles doet bestaan. Dit iets 'noemen wij God', schreef Aquinas. Het argument uit contingentie gaat over alles, dus het moet ook gelden voor ons bewustzijn: we hadden evengoed geen bewustzijn kunnen hebben, maar we hebben het toch. Er moet dus iets zijn dat ons bewustzijn geeft. Dit iets noemen wij God.

Op het eerste zicht kunnen de boeddhistische en de theïstische visie niet meer verschillen. Aquinas schrijft dat er iets is (God) die alles altijd in stand houdt. De boeddhistische doctrine van afhankelijk ontstaan leert daarentegen dat alle dingen (waaronder ons bewustzijn) afhangen van andere dingen. Maar die 'andere dingen', zijn zeker niet noodzakelijk God zoals in het theïsme, stelt het boeddhisme.

Toch zijn deze visies eigenlijk niet meer zo verschillend wanneer we het puur filosofisch bekijken. Zowel God (theïsme) als de andere dingen die dingen afhankelijk doen ontstaan (boeddhisme) zijn een antwoord op de vraag hoe de wereld (en dus ook het bewustzijn) is ontstaan. Zowel God als de afhankelijk ontstane andere dingen zijn oneindig en wellicht onbegrijpelijk.

Het verschil is hier misschien dus niet zozeer filosofisch, maar vooral cultureel: theïsten aanbidden God, boeddhisten niet. Sowieso is er iets dat ons bewustzijn mogelijk maakt, en sowieso blijft dat dat iets mysterieus. Eigenlijk maakt het niet zoveel uit of je dat dan God, afhankelijk ontstaan, Brahma, Shangdi, Zeus, Thor of gelijk wat anders noemt: het blijft even geheimzinnig!

#filosofie #filosofie van de geest #philosophy of mind #David Chalmers #idealism #dualism #materialism #solipsism #metafysica #filosofie van de religie

[devosopmaandag]

De vrouw die voorgoed bij mij inwoont

Men zegt dat iedereen een innerlijke leeftijd kent die niets te maken heeft met het aantal geleefde jaren. Misschien is het zo dat die innerlijke leeftijd een soort ideaal moment is geweest, waarin lichaam, geest en omstandigheden 'optimaal' waren. Die ervaring is zo vormend geweest dat deze als een gids wordt in de jaren erna. Maar wat vooral gebeurt, is dat dat als 'concept' wordt omarmd. Het ontstaan ervan kan een volkomen innerlijk proces zijn. Het hoeft ook niet te betekenen dat die periode alleen maar positief is geweest. Zo'n innerlijke leeftijd is misschien wel de harde substantie van het zelf. Een mens kan nu eenmaal niet leven met een zelf dat alleen maar vluchtig is, dat nooit vorm aanneemt. Ondertussen worden in de wetenschap en de filosofie wel vastgesteld dat het Zelf en het Bewustzijn uiterst wankele begrippen zijn. Bewustzijn zou een narratief zijn, een gemaakt verhaal. Dan maar, en die innerlijke leeftijd mag dan een construct zijn, hij kan ook voor iemand zeer betekenisvol zijn.

Onlangs vond ik deze foto terug van mijzelf. Het is misschien begin jaren '90. Ik kijk met een zeker ongeloof naar die jonge vrouw, die daar zo elegant op een houten trapje in de warmte van de zon zit te lezen. Het licht is fel, ze draagt een zonnebril. Het is warm. Blote benen, elegante schoenen met een strikje, een beetje 18e-eeuws model. Het zijn misschien wel de mooiste schoenen die ze ooit bezat. Ik herken het omslag van het boek dat zij leest. Ik heb geen enkele herinnering aan de inhoud van 'Leone Leoni' van George Sand. Oh, wat is ze daar ver verwijderd van de puber, de jonge adolescent. Hoe lang had het wel niet geduurd voor ze vrouw werd. Ik kijk naar mezelf als een vroege Cindy Sherman, die van zichzelf een rebel, een tut, een feeks, een dom wicht en een vamp maakte. Zoveel 'zelven' opvoeren duidt natuurlijk op een krachtig innerlijk. Ik kijk naar haar, en weet niet zeker wie zij daar is. En natuurlijk was er ook nog de fotograaf.

Mijn innerlijke leeftijd ligt een jaar of vijf later. Ik woon dan voor het eerst van mijn leven alleen. Ik ben eenzaam, en sterk tegelijk. Ik ben opnieuw die jonge vrouw met haar achttiende-eeuwse schoentjes, maar dan leest ze een boek dat haar past als een handschoen, dat haar dingen uitlegt over het leven, over haarzelf, dingen die ze altijd al had willen weten, zonder dat ze dat wist, en die ze vanaf dan in haar leven besluit te gebruiken. Die bijna dertig jaar jongere vrouw woont nu voorgoed bij mij in.

.

[bahbahbahbahbahbah7747]

Wijsgerige antropologie Filosofie

Bij filosofie zijn er veel verschillende onderdelen. De hoofd onderdelen van filosofie, oftewel de domeinen van filosofie, zijn sociale filosofie, ethiek, kennisleer, wijsgerige antropologie en wetenschapsfilosofie. Deze takken van filosofie verdiepen zich in vragen ideeën en concepten die je met logica kan vragen maar bewijs ontbreekt en het ondersteund de wetenschap door vragen te stellen. Sociale filosofie behandelt bijvoorbeeld vragen die verband houden met de aard van de samenleving, terwijl ethiek zich bezighoudt met morele vragen en hoe we ons leven zouden moeten leiden.

De wetenschapsfilosofie is ook een cruciaal gebied van de filosofie dat de grondslagen van wetenschappelijke kennis onderzoekt en de methoden die worden gebruikt om deze te verwerven. Dit gebied van de filosofie helpt ons de relatie tussen wetenschap en de wereld te begrijpen, en hoe wetenschap kan worden gebruikt om onze wereld beter te begrijpen.

Naast deze gebieden omvat filosofie ook filosofische antropologie, die zich bezighoudt met vragen over de mens en de menselijke natuur. Dit gebied van de filosofie is sterk aanwezig in de psychologie, omdat het probeert de aard van het menselijk bestaan ​​en de menselijke ervaring te begrijpen.

Er zijn een veel vragen in de filosofie en dus ook een veel tegenstellingen zoals mens - dier of aangeboren - aangeleerd ook lichaam - geest of landbouw - regels.

Een andere belangrijke tegenstelling binnen de filosofische antropologie is het onderscheid tussen wat vrij is en wat gevangen zit. De drempel 6 in de filosofie van 250.000 jaar geleden markeert een cruciaal moment in de menselijke evolutie, aangezien dit het begin markeert van de moderne mens. Ongeveer 12.000 jaar hebben mensen in agrarische of beschaafde samenlevingen geleefd, op dat moment ontstond er dus beschaving: we bedachten toen wetten en regels, banen en werk. Op dat moment leerden we te conformeren oftewel aanpassen aan de groep. Terwijl we 240.000 jaar als succesvolle jagers en verzamelaars hebben geleefd.

Het belangrijk om stil te staan bij de tegenstelling tussen overleven en waarde binnen de filosofische antropologie. Historisch gezien hebben mensen altijd in groepen moeten overleven, en dit heeft onze overtuigingen en waarden gevormd. Het begrijpen van deze tegenstellingen en tegenstrijdigheden binnen de filosofische antropologie kan ons helpen de aard van het menselijk bestaan beter te begrijpen.

Er zijn verschillende factoren in de beelden van de mens:

Factor 1: Religie

Factor 2: Samenleving

Factor 3: Omgeving ( natuurlijk)

Factor 4: Familie en vrienden

Factor 5: Politiek

Een mensbeeld is een filosofische visie op de aarde en de waarde van de mens. Het beschrijft de manier waarop mensen worden gezien en hoe ze worden beschouwd in relatie tot de rest van de wereld, en bevat ideeën over menselijke emoties, verantwoordelijkheden, doelen en beperkingen. Ook is het belangrijk om het verschil in Mensbeeld te weten van Hobbes en Rousseau. Hobbes denkt dat de mens slecht is en dat beschaving noodzaak was. Hij denkt dat we een sterke strenge leider nodig hebben om ervoor te zorgen dat we goed doen. Rousseau denkt weer anders; hij denkt dat de mens goed is en dat de beschaving ons verpest (Homo sapiens) oftewel de mens. Hij zegt dat we het samen moeten doen. Hij denkt dat de mens slecht jaloers en hebberig is. Ook dat we ons niet teveel moeten laten verpesten door de beschaving.

Het mensbeeld is heel afhankelijk van de persoon of de plek waar je opgroeit. Het mensbeeld kan beïnvloeden worden door het christendom. Meestal bepaalt een geloof hoe je denkt wat goed en wat slecht is. Het christendom zegt dat de mens van nature slecht is. Het christendom zegt dat om goed te worden moet je goed eren en bidden enz. Maar als je dat niet bent ben je zondig oftewel betekent dit in het christendom dat je de regels en principes overtreed.

Aristoteles is een heel belangrijk persoon in de wijsgerige antropologie. Aristoteles zei dat de mens een wezen is die kennis wil van natuur.

Ook heb je Nietzsche die hier heel belangrijk voor is. Nietzsche is oftewel de filosoof met de hamer. Hij zegt altijd dat de mens uit is op macht, alleen kan een mens niet overleven, zegt hij. Een mens is een wezen met gebrek, zegt hij. Ook dat dieren gelukkiger zijn omdat ze in het moment leven, ze hebben geen herinneringen (onhistorisch).

Hij zei ook dat Nietzsche het zwartste dier is. Hij was het nooit eens met andere filosofen.

[alleswatmijblijmaakt]

Gezien

Alchemy of Souls

Episode 07

Park Jin: Als je zoveel moet beschermen, moet je weleens harteloos zijn.

Kim DoJu: Zou jij dat doen?

Ik: het is wat hij met Jang Uk doet. Om de wereld te beschermen zijn hij en Jang Kang harteloos naar Jang Uk toe.

Maar het is niet alleen de wereld, maar ook Jang Uk, misschien zelfs vooral Jang Uk, die Park Jin wil beschermen. Want laten we eerlijk zijn. Het is Park Jin die zijn vader is, niet de koning en niet Jang Kang.

En ik snap het wel. Ze zijn er van overtuigd dat de dingen die ze doen in de best interesse is voor de wereld en om Jang Uk veilig te houden, omdat ze bang zijn voor de mogelijke invloed van de voorgaande koning. Maar dat gaat hem niet worden. Het lot kan je niet uit de weg gaan. Beter om je er op voor te bereiden zodat je het overleeft en het jou kant op kan buigen.

Trouwens, de profetie dat hij de macht zal hebben om de wereld te veranderen wil niet zeggen dat hij er iets sinisters mee gaat doen. Trouwens als je bang bent voor de invloed van de koning. Op welk soort persoon zal zo iemand/geest een groter invloed hebben. Iemand die goed in zijn vel zit en te vreden is? Of iemand die zijn plek in de wereld moet veroveren en die zich achtergesteld voelt en verlaten.

Over Jang Kang gesproken. Hoe meer ik over hem te weten kom, hoe meer ik hem niet te pruimen vind. Ik had al het idee dat de drie families naar het huis van Naksu kwamen vanwege damage control, maar niet wat er met haar vader aan de hand was. Blijkbaar was Jang Kang verantwoordelijk. Waarschijnlijk om de sterren map van Jang Uk's geboorte geheim te houden.

En mijn man Jang Uk. Wat is ie toch slim. Deze episode heeft zijn plek tussen mijn literaire crushes opgeeist.

Dat hele stuk rondom de spiegel van verlangen laat zo goed zien hoe intelligent hij is. De filosofie rondom hoe mensen zichzelf en anderen zien en hoe dit in zijn eigen leven speelt. ☺️ Al is illusie een sterk woord, is het zeker waar dat Jang Kang en Park Jin door hun referentie kader blind zijn voor hoe Jang Uk echt is. Ze staren zich zo blind op de mogelijke plannen van de voorgaande koning, dat ze niet kunnen zien hoe Jang Uk sterk genoeg kan zijn om zijn eigen keuzes te maken. Maar het ding is, dat door zijn echte ik niet te zien, ze de kans op het uitkomen van hun angsten alleen maar vergroten.

Extraordinary Attorney Woo

Episode 6: If I Were a Whale

Lee JoonHo was flustered gedurende zijn interacties met YoungWoo ☺️ he has it bad.

Verder stond de liefde van een moeder centraal en hoe ver sommige moeders kunnen gaan uit liefde voor hun kinderen.

Choi SooYeon ik snap dat je blij bent, maar kan je asteblieft niet je arm om YoungWoo heen slaan. Ze vind het duidelijk niet fijn. Je bedoelt het goed en je bent het vast niet gewent, maar je kan er beter me stoppen.

Under the Skin

Episode 13

En natuurlijk eindigt de episode op een cliffhanger 😒

Ik weet niet wat dat schilderij en het huis van Shen Yi's leraar wil zeggen, maar de vraag kwam in mij op of de leraar L naar Shen Yi had gestuurd toen ze informatie nodig had.

Het was weer een lekkere zware episode. Liu XiaoYe's verhaal en het verhaal van het echtpaar Xu.

Shen Yi's leraar kwam langs om, denk ik afscheid te nemen, en om Du Cheng te vragen om Shen Yi los te laten zodat hij zijn aandacht weer aan zijn kunst kon wijden. Du Cheng verteld hem dat hij meer dan zijn teken talent is en dat zijn talent om de hart van mensen te kunnen zien hem een goede detective kan maken. En dat ze zijn keuzes moeten accepteren, omdat Shen Yi hart voor zijn werk heeft. En ik ben er mee eens dat Shen Yi mensen kennis heeft.

Maar ik denk ook dat hij een goede psycholoog of psychiater zou zijn. Want als je kijkt naar hoe hij met XiaoYe omging en ook voorgaande episodes met andere personages die op de momenten dat ze kwetsbaar waren, spreekt niet alleen van respect maar ook mededogen.

Het is iemand die het niet heeft toegelaten dat zijn eigen pijn en traumas hem hard maakt voor het verdriet van anderen.

Of leeraar. Dat zou hem ook niet verkeerd staan. Wacht....

Dat is ie al 🫣

#watch list #alchemy of souls #extraordinary attorney woo #under the skin #dutch

[robbertadrianusveen]

Introductie to Lévinas

De kern van Levinas’ filosofie is een poging om de aard van de Westerse filosofische traditie te veranderen. Volgens Levinas is de westerse filosofische traditie sinds de tijd van Plato geobsedeerd door ontologische vragen. Dit heeft geresulteerd in filosofieën waarin de ethische relaties tussen bepaalde wezens ondergeschikt zijn aan universele bemiddelaars zoals de Vorm/eidos in Plato, Geest in…

View On WordPress

[elanlocomotif]

Sexy Schoolgirl Masturbating: Eine Streitschrift

Vanuit een vage herinnering aan een pornofilm van een drietal minuten wil ik iets schrijven over Nietzsche. Vanonder de stoffige pixels zal ik de vrouw opduikelen die de hoofdrol speelt, een amateuractrice en Libanees-Amerikaanse universiteitsstudente die de opbrengst van haar pornocarrière gebruikt om haar studieschulden af te betalen. Haar videos zijn een one-woman operation met steeds dezelfde dorm room setting. Wat je ziet als je door haar profiel scrolt is een mozaïek aan thumbnails waarin linksboven telkens hetzelfde gordijn hangt, gesloten. In de video waarover ik het heb, ‘Sexy Schoolgirl Masturbating’, stript en masturbeert ze verkleed als schoolmeisje voor de camera. Het beeldkader beperkt zich tot de grenzen van haar bed. Het is duidelijk dat de kamer ofwel klein is, of dat de camera express in een nauwe hoek wordt gedrongen. Af en toe verdwijnen haar voeten uit beeld wanneer ze op de rand van het bed zit. In de eerste halve minuut van de video doorbladert ze nonchalant een dik boek: een dubbele uitgave van de Genealogie van de Moraal en Ecce Homo, een boek met een donkerpaars portret en dikke rode letters op de kaft. 

Volgens Virginie Despentes heeft porno een ‘quasi-mystieke dimensie’, de capaciteit om een kortsluiting in de taal te veroorzaken en ratio te omzeilen naar een plek van verlangen die de meeste mensen angst aanjaagt. Deze angst ontstaat doordat de kijker wordt overgeleverd aan een vorm van waarheid over zichzelf: dit is wat ik geil vind. Gelijkaardig beschrijft Nietzsche de filosofie in de inleiding van Ecce Homo: “…het opzoeken van al het vreemde en twijfelachtige in het bestaan, van alles wat door de moraal tot dusver in de ban werd gedaan.” Het verschil is dat Despentes wat waarheid is in porno omschrijft als een roes en openbaring van verboden verlangen, terwijl Nietzsche het heeft over het opzoeken van het verbodene niet in een poging om ‘onder invloed’ te raken, maar om helderheid te krijgen. Bovendien gaat Despentes iets korter door de bocht. Ze beschrijft een gedachtegang die zich ondertussen verpopt heeft tot een gemeenplaats in artistieke en pornografische middens. Het is het soort waarheid die voornamelijk verkondigd wordt door swingers als ze beweren dat zij de enigen zijn die écht eerlijk zijn met zichzelf. Wat maatschappelijk correct is versus wat je stiekem wilt en nodig hebt. Er vindt een ontmaskering plaats. Maatschappelijke idealen blijven clashen met zichzelf zijn of worden. Maar wat heeft dat dan te maken met quasi-mystiek? Mystiek wordt vaker gekoppeld aan pornografie, in de zin dat porno de (potentiële) macht heeft om de geest compleet in de ban te brengen zonder dat de kijker noodzakelijk controle heeft over wat hen wordt aangedaan. In die zin doet het denken aan openbaringen van mystieke waarheid. Nietzsche verzet zich verscheidene keren tegen de waarheid via openbaring op deze manier. Hoe balanseer je de nevel met het inzicht? De standpunten van Despentes en Nietzsche naast elkaar leggen is appelen met peren, en filosofie met porno vergelijken. Maar de brug is al geslagen, waarom dan niet verdergaan? De introductie van een nieuwe leerlinge in de klas van Zarathoestra kan alleen maar bevorderlijk zijn, de confrontatie alleen maar interessant.

Ik herinner me een vak dat ik volgde aan de universiteit, ondertussen een viertal jaar geleden. Als eerstejaarsstudent was het belangrijk dat je leerde hoe je een samenhangende tekst moest schrijven. Na een reeks instructies over deadlines en andere praktische zaken volgde een slide met één zin: “Please don’t write porn”. Een vreemd zwaartepunt aan het einde van de les, schrijf geen porno. Naast een ban op lettertypes die niet Times New Roman zijn en lange paragrafen werd ook het schoolmeisje dat repetitief zichzelf bevredigt verbannen uit alle dubbel gespatieerde werkstukken. Niet dat ik zoveel zin had om te schrijven over seks voor mijn professor. De opdracht was om te leren schrijven, niet om literaire meesterwerken voor te brengen. Ik was zelfs helemaal niet van plan om er iets persoonlijks in te verwerken. Had ik iets persoonlijks geschreven, dan had niemand het geweten, ik sprak amper. Langs een ommetoer leerde ik toch iets op papier krijgen, maar het was moeilijk. Ik probeerde steeds opnieuw om iets ‘serieus’ te schrijven. Na het nulnummer van dat soort teksten volgde een betere versie, een betere versie voor echt, en na de betere versie voor echt echt vlogen ze meestal de digitale prullenmand in. Dan schreef ik maar iets belachelijks, iets grappigs of iets absurds. Het heeft iets te maken met zelfsabotage, maar ook met waarheid. Want wat ik graag wou zeggen, vond ik altijd op het laatste moment te riskant om op beoordeeld te worden, onbehaaglijk intiem of ambigu. Het kan ook zijn dat ik te hard probeerde om iets te zijn dat ik niet was. Vreemd genoeg overlappen die twee velden.

Het meisje in de video is een studente die een studente speelt, die een boek leest dat ze als echte studente waarschijnlijk gelezen of toch op z’n minst aangekocht heeft. Wat is de waarheid? De meeste schoolmeisjes dragen geen mini velcro rokjes. Waarom leest dit personage? Nietzsche binnenhalen voegt een bizarre zwaarte toe. Misschien heeft ze er zelf niet eens bij stilgestaan. Of misschien wel, het valt moeilijk te zeggen wat haar plan voor de regie was. Het eindproduct is plat en stug, maar ook ambigu. Het overgrote deel van de video is onverleiderlijk door zijn directheid. De vierde muur wordt continu doorbroken doordat de actrice steeds opnieuw de camera inkijkt, wat op zich geen uitzondering is bij dit soort amateurvideos. Het overdreven acteren is ook niet nieuw, maar voegt nog toe aan het doorbreken van de illusie. In die zin is het een kunstwerk. Schijn toont zich als schijn. En dan de laag eronder: ze speelt zichzelf. Of toch een versie van zichzelf, een cliché dat zich binnen de wanden van het frame ophoudt. Worden wie je bent door te zijn wie je niet bent, wat houdt dat in? Terwijl deze actrice haar leven doorleeft, blijft haar beeld als schoolmeisje hangen om voor eeuwig herhaald te worden. Welke rol speelt ze in die korte eeuwigheid? Ze speelt iets dat zowel zichzelf is als miljoenen anderen en ook niemand. Ze creëert zichzelf en ik creëer haar door mezelf. Er zit storing op het beeld. Een zandstorm van pixels.

Ik had een droom waarin ik de schuifdeur van mijn kamer probeerde te sluiten, maar telkens ik het probeerde, veranderde de deurknop van plaats. Dus terwijl ik de deur wou dichtdoen, deed ik haar steeds opnieuw open. In mijn droom was het een kwestie van leven of dood: de deur moest dicht omdat er anders mensen of demonen zouden binnenkomen. Terwijl ik wanhopig aan de deur zat te trekken, zat ik op de grond op de schoot van mijn lief. Hij probeerde me te troosten, hij zei me dat het toch zo erg niet was, maar ik kon hem maar niet uitleggen wat er aan het gebeuren was. Bovendien zat ik vast in een frustrerende tijdlus waarin ik droomde in mijn droom, waardoor alles steeds opnieuw begon. Het impactvolste aan de droom was de fragmentarische en repetitieve manier waarop ik alles meemaakte: mijn deurenspel herstartte zich in schokken, alsof ik doorgespoeld of herhaald werd. Toen ik in paniek wakker werd, maakte ik mijn partner wakker om het hen nog eens te vertellen, in de hoop dat die nu wel zou snappen wat er aan de hand is.

Op dit punt komt alles een beetje in elkaars vaarwater terecht. Om terug te keren op wat ik eerder zei over Nietzsche: ik had het niet noodzakelijk over de helderheid van axioma’s, maar een helderheid van denken. De onhelderheid die moet vermeden worden zijn de vertroebelingen van mystici, niet noodzakelijk de ambiguïteit van verlangen of interpretatie. Die blijft. Passieve pornografische roes, in zoverre die de trekken vertoont van de roes van alcohol en de roes van het Christendom (in de tijd van Nietzsche), is iets om te vermijden. Maar als in zoverre het de kans geeft om iets nieuws te genereren, is het bruikbaar. De waarheid wordt door de zintuigen bereikt, in het gewriemel en de strijd van de verschillende lagen. In de dubbelheid zit de deconstructie.

Het meisje wandelt tussen twee bergkammen in. Haar halsband doet denken aan de slaafsheid van de juk, maar overschreven met een nieuwe betekenis: ‘ik moet’ wordt ‘ik wil’.

In de video keert ze voor eeuwig terug. In iedere loop verandert en verschuift een beetje betekenis. Aan het einde van de video, de pijl die naar zijn eigen staart wijst: nog eens. Twee kanten: de mens, en daarnaast de schijnfiguur die voor een drietal minuten mijn interesse wekt, om daarna vergeten en teruggevonden te worden. Ik wil deze video stellen als het centrum van zijn eigen kosmos. Op die manier wordt het gedachte-experiment van Nietzsche zeer letterlijk en reëel: op het internet keert dit moment werkelijk terug voor eeuwig. Maar in het herhalen zit ook een verandering, worden. De mens, de schijn en de herinterpretatie. Een realiteit buiten het beeldkader die ik met haar deel en een video tussen ons beide in.

[charleshaddonspurgeon]

Voor Iedere Dag | Ochtend Overdenking Ook dit gaat uit van de HEERE van de legermachten. Hij is wonderbaar van raad, Hij is groot in wijsheid. (Jesaja 28:29) Lees verder Exodus 35:30—36:2. We moeten de nadenkende en vindingrijke geest en de bedreven en de bekwame hand aan de Heere toeschrijven, want Hij is de grote Instructeur van de mens. We voeren de prachtige filosofie van Newton direct terug op God. Ook de vaardigheden van Watt en Stephenson komen van God, want de minste overweging laat zien dat hun geest oorspronkelijk bijzonder samengesteld en gevormd was. De meesten van ons zou het niet gelukt zijn om te doen wat zij deden als we het zelfs ons hele leven zouden proberen. Misschien zijn er hier wel mensen met vindingrijk talent. Maar ik denk dat negen van de tien mensen hier niet kunnen beweren dat ze zoiets bezitten. Daarom moeten we vragen, waar komt het dan vandaan? Zeker, een vruchtbaar en vindingrijk brein moet een geschenk zijn van de Schepper. En ook Zijn voorzienigheid heeft er de hand in gehad, veel mensen met een geest die natuurlijk richting het uitvinden neigde, zijn door de omstandigheden op een andere koers gebracht. Het was zeker Gods voorzienigheid die in andere gevallen een kanaal had gevonden voor de natuurlijke verlangens waardoor de ziel kon stromen zoals ze wilde. En heel vaak zijn de grootste uitvindingen gedaan door de simpelste ongelukken. Het blazen van de stoom uit een ketel en het vallen van een appel van een boom hebben er toe geleidt dat nadenkende geesten grote en belangrijke waarheden ontdekten. En wie zal deze omstandigheden toeschrijven aan iemand anders dan degene “Die alle dingen werkt overeenkomstig de raad van Zijn wil” (Efeze 1:11) en Die wijsheid geeft aan de meest wijze mensenkinderen? Laten we deze machtige God aanbidden, niet alleen als we in onze Bijbel lezen, maar ook als we door de hallen gaan van kunst en wetenschap en tentoonstellingen bezoeken die we tegenwoordig overal om ons heen kunnen vinden. Laat de menselijke vaardigheid tot ons spreken van de heerlijkheid van God Ter overdenking 1 Korinthe 4:7. Onze natuurlijke talenten heeft God ons gegeven, of ze nu praktisch (Exodus 36:1–2) of academisch zijn (Daniel 1:17). Het is onze verantwoordelijkheid om onze talenten te gebruiken voor het goede doel en wij zijn de enigen die schuldig zijn als we ze verkeerd gebruiken. Preek 409, 15 september 1861

[coll1711]

Blog Filosofie - Deel 1 –> Wijsgerige Antropologie

Onder de Wijsgerige Antropologie zijn meerdere "thema's", namelijk:

Filosofie van de mens (psychologie)

'Wie zijn wij?'

Mensbeelden

Tegenstellingen

Onder de Tegenstellingen staat:

mens - dier

aangeboren - aangeleerd

lichaam - geest

vrij - gedetermineerd

Social conformity

250.000 tot 200.000 jaar geleden is de Homo Sapiens ontstaan. 12.000 jaar geleden ontstond de landbouw. De beschaving die we kennen, is heel nieuw. De sporen van jagers en verzamelaars die we nu ontdekken dateren naar 240.000 jaar geleden.

[bahbahbah463]

Wijsgerige Antropologie

In Filosofie heb je verschillende domeinen: wetenschapsfilosofie, kennisleer, ethiek, sociale filosofie en wijsgerige antropologie.

Ik ga het onder andere hebben over: wijsgerige antropologie, mensbeelden, Aristoteles, Nietzsche, Hobbes vs Rousseau en Watson.

Wijsgerige antropologie is de filosofie over de mens, daarbij horen ook natuurwetenschappen, psychologie, sociologie en linguïstiek. Bij wijsgerige antropologie heb je ook tegenstellingen bijvoorbeeld:

Mens-dier 

Aangeboren-aangeleerd

Lichaam-geest

Wat ook een onderdeel van wijsgerige antropologie is, zijn mensbeelden. Hobbes en Rousseau hadden verschillende meningen daarover. Hobbes vond dat mensen slecht waren en dat er een beschaving moest zijn met een sterke/strenge leider. Rousseau vond juist dat de mens goed was, en dat de beschaving de mens verpestte, mensen worden jaloers en hebberig.

250.000 à 200.000 jaar geleden liepen de Homosapiens rond op onze planeet maar pas 12.000 jaar geleden kwam er landbouw en regels en vormden de mens een beschaving met wetten en regels en kregen ze een baan. Maar voor die tijd moest de mens overleven en voedsel zoeken en een forager zijn (een succesvolle jager/verzamelaar). Dat kon alleen als ze in een groep leefden want de mens is simpelweg alleen niet sterk genoeg. Dan moet je conformeren (aanpassen aan de groep).

Veranderen mensbeeld

Je mensbeeld kan veranderen door verschillende factoren zoals: religie, samenleving, (natuurlijke)omgeving, familie, vrienden en politiek.

Neem bijvoorbeeld het christendom. Je mensbeeld kan veranderen door het christendom door als je gelovig bent. De christenen vinden dat goed en slecht is gecreëerd door religie en dat de mens van nature slecht is, een zondig mens (een wezen dat geneigd is om slechte acties uit te voeren en worden). Maar ze denken: om goed te worden moet je god eren en naar de kerk gaan en bidden, en dan ga je naar de hemel.

Aristoteles zei: De mens is een wezen die uit is op kennis van nature

Nietzsche (de filosoof met de hamer) was het niet eens met andere filosofen en zei: De mens is altijd uit op macht, de mens is slecht, alleen kan een mens niet overleven, een mens is een wezen met gebrek, de mens is het zwakste dier. Ook zei Nietzsche dat dieren gelukkiger zijn omdat ze in het moment leven. Ze zijn onhistorisch (ze hebben geen herinneringen) en daarom kunnen ze bijvoorbeeld niet terugdenken aan wat ze fout hebben gedaan.

Aangeboren - aangeleerd

Eugenetica en behaviorisme. Eugenetica is een ideologie die zich richt op het verbeteren van de menselijke soort door middel van selectieve voortplanting en genetische manipulatie. Eu staat voor goed en genetica zijn genen dus eugenetica betekent eigenlijk goede genen.

In de jaren 20 en 30 van de 20e eeuw werd eugenetica gebruikt door een aantal regeringen, waaronder nazi-Duitsland en de Verenigde Staten. In nazi-Duitsland leidde dit tot de Holocaust en de systematische moord op miljoenen Joden, zigeuners, homoseksuelen en anderen die als "ongewenst" worden beschouwd. In de Verenigde Staten leidde eugenetica tot de verplichte sterilisatie van tienduizenden mensen die als "mentaal ongeschikt" werden beschouwd.

Tegenwoordig wordt eugenetica algemeen veroordeeld door de associatie met de daden van nazi-Duitsland en de onmenselijke gebeurtenissen die in de Verenigde Staten plaatsvonden.

Behaviorisme is bedacht door Watson. Hij dacht dat alles aan te leren is tot en met je 7 jaar bent omdat je dan al te veel beïnvloed wordt en echt een bewustzijn krijgt. Watsons experiment met "Little Albert" is een bekend voorbeeld van het behaviorisme waar hij angst aan leert. Het behaviorisme heeft grote invloed gehad op de ontwikkeling van de psychologie en heeft geleid tot de ontwikkeling van moderne therapeutische technieken en de opkomst van bijvoorbeeld cognitieve psychologie.

Wat is sociale psychologie?

Deelgebieden psychologie:

1 Ontwikkelingspsychologie. Dit richt zich op de ontwikkeling van menselijk gedrag en denken over de levensduur.

2 Cognitieve psychologie: richt zich op het begrijpen van mentale processen zoals aandacht, geheugen en herinneringen.

3 Sociale psychologie: bestudeert hoe mensen zich gedragen in sociale situaties en hoe ze beïnvloed worden door anderen

4 Klinische psychologie is gericht op het behandelen van mentale gezondheidsproblemen en heeft ook te maken met geneeskunde.

In de filosofie en psychologie heb je ook thema's bijv: nature-nurture, persoonlijkheid, groepsgedrag, morele ontwikkeling, emotie, denken enz.

Vrij - gedetermineerd

Determinisme: alles ligt vast, niet vrij.                                                           Structuralisme: een stroming in psychologie die zich richt op het menselijk bewustzijn.                                                                                    ��   Hoe vrij zijn wij in ons gedrag?

Het bystander-effect is het effect waarbij mensen minder snel ingrijpen of hulp bieden in noodsituaties wanneer er andere mensen aanwezig zijn. Dat kan je ook "diffusion of responsibility"

Hannah Arendt zei: "Elk mens kan in een bepaalde situatie slecht gedrag vertonen of slecht worden." Dat heet ook wel "De banaliteit van het kwaad"

De "cocktail"  is hoe kan het misgaan: groepsdruk, autoriteit, anonimiteit.

"depersonaliseren" betekent iets geen persoon maken.                            Je hebt ook een ingroup (de groep waarbij je zelf hoort en waar je positief naar kijkt) en de outgroup (de groep waar je niet in zit en je negatief naar kijkt) generaliseren hoort daar bij want je hebt dan meestal één mening over de outgroup.

Brown Eye/Blue Eye Experiment

Het "Brown Eye/Blue Eye Experiment" is een beroemd sociaal psychologisch experiment dat werd uitgevoerd door Jane Elliott. Het experiment was bedoeld om te onderzoeken hoe vooroordelen en discriminatie ontstaan en worden versterkt. Het experiment werd uitgevoerd in een klaslokaal met een groep kinderen. Daar werd de klas in 2 groepen verdeeld. De bruinogigen en blauwogige. Elliott observeerde hoe de kinderen op deze verschillende dagen op elkaar reageerden. Op de eerste dag waren de blauwogigen overmoedig en arrogant, terwijl de bruinogigen zich onderdanig voelden en minderwaardig. Op de tweede dag draaide dit om en gedroegen de bruinogigen zich arrogant terwijl de blauwogigen zich onderdanig voelden.

Het experiment toonde aan hoe gemakkelijk vooroordelen en discriminatie kunnen ontstaan. Het experiment wordt nog steeds gebruikt als voorbeeld van hoe vooroordelen en discriminatie ontstaan en hoe ze kunnen worden bestreden.

Sociale filosofie

Hoofdvraag: Wat is de ideale samenleving?

Ik vind dat je nooit een ideale samenleving hebben want veel mensen hebben een ander beeld van een ideale samenleving. Het probleem is coalitie. Bij de Nederlandse verkiezingen van de tweede kamer kunnen partijen zich niet aan al hun beloftes houden.

Plato woonde in Athene en was niet fan van een directe democratie (je mag direct stemmen of je wel of niet wilde en mag je mening geven) Daar had hij verschillende redenen voor: 1 mensen zijn te dom ervoor en stemmen maar wat omdat ze niet genoeg kennis hebben. punt 2: De politici zijn te dom en ze hebben er niet voor gestudeerd en de politici liegen meestal. Punt 3: Democratie kan heel snel vervallen in tirannie. 

Maar wat wil plato wel?     In de ideale staat van Plato worden alle talenten zo gerangschikt, dat ze het best tot hun recht komen. Ieder mens krijgt de rol waarvoor hij of zij het meest geschikt is. In deze staat wordt het bestuur niet democratisch gekozen. Ook afkomst, geslacht, geld of macht zijn voor de selectie van de bestuurders irrelevant. (https://mainzerbeobachter.com/2022/09/01/plato-8-de-ideale-staat/#:~:text=In%20de%20ideale%20staat%20van,selectie%20van%20de%20bestuurders%20irrelevant.)

Ik ben het met Plato eens omdat ik ook vind dat alleen mensen die slim zijn in de politiek mogen omdat die het land het beste kunnen besturen. Dus geen democratie. En de mensen die dan heersen heten “koning filosofen”. 

Thomas More had in 1500 nogwat een boek geschreven over utopia. Het woord utopia is afgeleid uit de woorden “eutopia” en “outopia”  “eu” staat voor goed en “ou” staat voor niet bestaand. In dat boek heeft hij het over dat iedereen gelijk is en er geen onderscheid is tussen mensen. 

Contract filosofen

Contract filosofen dachten allemaal: “Hoe zag drempel 6 eruit?” of “Hoe was het voor dat we een samenleving waren?” Dat noemen we de Natuurtoestand (geen schreven wetten en geen zekerheid). De natuurtoestand leidt uiteindelijk tot een “contract” met regels en wetten ofwel een samenleving. De verschillende contract filosofen zijn Hobbes, Locke en Rousseau.  En ze dachten er allemaal anders over. Hobbes dacht er negatief over. Want hij dacht dat mensen egoïstisch zijn en er schaarste komt als we een samenleving vormen. Hij was voor een totalitaire staat. Loke dacht er neutraal over. Mensen zijn van nature niet goed en niet slecht (tabula rasa). Er zal geen schaarste komen maar ook geen overvloed aan voedsel. En als mens moeten we aan de vier natuurrechten houden: vrijheid, bezit, leven en gezondheid. Hij was voor een nachtwakersstaat, dat zorgt voor vrijheid voor de bevolking en grijpt in als een van de wetten overschreden wordt. Je kunt dit vergelijken met de VS. Rousseau dacht er positief over, de mens is van nature goed, er is een overvloed, en hij dacht dat pas door beschaving krijg je hebberigheid en jaloerse mensen. Hij dacht dat mensen het voor elkaar verpesten en we verdeeld moeten zijn over kleine staatjes/democratietjes en dat er altijd hulp kan geboden worden. Dit kan je vergelijken met Europa.

Karl Marx

In dit filmpje zeggen ze dat Nederland tijdens de industriële revolutie het niet eerlijk was voor mensen door het lage loon en dat fabriekseigenaars al het geld krijgen. Dat het steeds meer geld oplevert voor goedkopere prijzen noemt Marx meerwaarde. Dat arme mensen minder geld krijgen en rijker zijn. Hij schrijft er boeken over: Parijse manuscripten en Het Kapitaal. Marx denkt dat de mens een sociaal wezen is maar niet zo wordt behandeld. De mens wordt steeds onmenselijk. Economie bepaalt het bewustzijn van mensen. Hij voorzag dat er een revolutie aankwam die niet te vermijden was. Marx heeft het communisme geïnspireerd.

Neo-marxisme is een manier van denken over hoe de wereld werkt en hoe mensen met elkaar omgaan. Het komt voort uit het werk van een filosoof genaamd Karl Marx, maar het is een beetje anders dan het originele idee. Neo-marxisten vinden dingen zoals cultuur, ideologie en sociale rechtvaardigheid belangrijker dan alleen geld en economie als de reden waarom de samenleving verandert. Ik ben het er niet mee eens. Want ik vind de zaken: economie en geld belangrijker omdat we anders een minder goede economische welvaart krijgen en dat heeft invloed op de toekomst.   

Ik denk dat het nog steeds relevant is door bijvoorbeeld geld. Je moet bijdragen aan de samenleving door te werken en geld te verdienen. Anders kan je niks. Je kan dan niet leven. En mensen komen ook in opstand en de economie is erg belangrijk.

Reflectie

Ik vond het het wel erg interessant. Het was een best leuke opdracht ook omdat het onderwerp leuk is. Ik liep een paar lessen achter doordat ik een paar dagen ziek was, maar ik heb het weer allemaal ingehaald in de lessen waar wij zelf mochten werken. Verder waren er een paar termen moeilijk uit te leggen omdat er niet veel te vinden over was maar met de aantekeningen lukte het wel.

Ik vind cognitieve en klinische psychologie erg interessant omdat cognitieve psychologie nog heel magisch is, en ik vind geneeskunde heel interessant. Deze lessen hebben mij zelfs ervan overtuigd om filosofie in de bovenbouw te kiezen.  

#Youtube

[prabhupadanugas]

'De Uddhava-gîtâ' maakt deel uit van Canto 11 van het Bhâgavata Purâna, hoofdstuk 7 tot en met 29, en vormt het sluitstuk van het Bhâgavatam vlak vó��r Krishna's heengaan, waarin Krishna met zijn neef Uddhava tot een uiteenzetting komt over Zijn leer en wezen naar aanleiding van Uddhava's vraag hoe te leven als Krishna niet meer op deze aarde rondloopt. Het betoog vormt een alternatieve Bhagavad-gîtâ waarin sommige verzen letterlijk overeenkomen, en verschilt ervan in die zin dat in deze uiteenzetting de nadruk meer ligt op het proces van de verzelfstandiging met de toewijding in de yogaleer en minder op het leveren van strijd om het kwaad in de wereld te verslaan zoals Krishna het Arjuna voorhield op het slagveld van Kurukshetra. http://bhagavata.net/hayesvar/uddhavag.html Over Sri Hayesvar Dasa (Hendrik van Teylingen): http://bhagavata.net/hayesvar/overhd.html https://www.bol.com/nl/nl/p/uddhava-gita/666821178/ #nederland #nederlands #literatuur #auteur #gedicht #toegewijde #holland #hindoe #hindoeisme #cultuur #godsdienst #religie #filosofie #god #liefde #dienst #dienstbaarheid #samenleving #leven #geboorte #ouderdom #ziekte #dood #hiernamaals #eeuwig #tijdelijk #lichaam #geest #intelligentie #ziel https://www.instagram.com/p/CWDUK6Ig_rc/?utm_medium=tumblr

#nederland #nederlands #literatuur #auteur #gedicht #toegewijde #holland #hindoe #hindoeisme #cultuur #godsdienst #religie #filosofie #god #liefde #dienst #dienstbaarheid #samenleving #leven #geboorte #ouderdom #ziekte #dood #hiernamaals #eeuwig #tijdelijk #lichaam #geest #intelligentie #ziel

[mauricevanes]

A.L. Snijders in De Volkskrant

‘Ik wil leven zonder ambitie en zonder gezeik over van alles.’ Het is schrijver A.L.Snijders gegeven om met weinig woorden veel te zeggen. Met Fokke Obbema heeft hij het over zijn liefde voor het onbenullige.

Fokke Obbema

7 oktober 2018, 22:37

‘Ik weet niet of ik op al die moeilijke vragen van je wel een antwoord heb, hoor.’ Bij de begroeting laat Peter Muller, beter bekend onder zijn schrijverspseudoniem A.L. Snijders, zich van de bescheiden kant zien die hij in zijn columns vaak toont. Maar hij is ook een man met uitgesproken opvattingen die hij graag anderen voorhoudt: ‘Er zit een superschoolmeester in mij.’

Snijders (een uit het telefoonboek geplukte naam, gevonden toen hij een onopvallend pseudoniem zocht) staat voor zijn tot landhuis verbouwde boerderij in het Gelderse Klein Dochteren. Sinds kort woont hij er alleen. Zijn vrouw is na een lang ziekbed onlangs overleden, aan hun huwelijk van ruim een halve eeuw is een einde gekomen. ‘Haar dood wil ik graag buiten dit gesprek houden’, zegt hij bij aanvang. Achter zijn woest naar voren gegroeide wenkbrauwen vallen helderblauwe ogen te ontwaren. Hun uitstraling is er een van levenslust, ondanks de rouw waarin hij verkeert.

ZIN VAN HET LEVEN

Journalist Fokke Obbema kreeg op 1 april 2017 een hartstilstand. Ruim een jaar later gaat hij in een reeks interviews op zoek naar de zin van ons leven. Wilt u uw eigen verhaal hierover met de Volkskrant delen: [email protected]

Voor alle andere verhalen: volkskrant.nl/zinvanhetleven

De geboren Amsterdammer is inmiddels 80 jaar; een tijdperk waarin hem twee huwelijken, vijf kinderen en een carrière als leraar Nederlands op middelbare scholen en een politieschool overkwamen. Hij debuteerde als gevorderde vijftiger en creëerde zijn eigen literaire genre: het ZKV (Zeer Korte Verhaal). Op 72-jarige leeftijd kreeg hij daarvoor de Constantijn Huygensprijs en zo belandde hij in een illuster rijtje met zijn held Willem Elsschot en schrijvers als Mulisch en Claus. Nog altijd schrijft hij drie columns per week. Op het moment van het interview zegt hij in ‘een staat van verwarring’ te verkeren, maar daar is bij de ‘moeilijke vragen’ weinig van te merken. Zijn antwoorden geeft hij geregeld met stelligheid.

Wat is de zin van ons leven?

‘Het leven heeft absoluut geen zin, daar ben ik zeker van. Bij ‘zin’ denk ik aan voortgang, dus iets na het leven. Maar dan is er niets. Het leven is, zoals Nabokov zei, ‘een klein spleetje licht tussen twee eeuwige perioden van duisternis’. De overweldigende aanwezigheid van religies geeft aan dat de meeste mensen dat niet kunnen accepteren. Zij hopen dat er na hun moeilijke leven een hogere macht is die voor ze zorgt. Mensen hebben behoefte aan troost. Maar die hogere macht bestaat niet. Na de dood is er niets.’

In uw ZKV’s toont u vaak twijfels. Bent u niet meer een agnost, dus ‘ik weet niet of een hogere macht bestaat’, dan een atheïst, waar u zich nu voor uitgeeft?

‘Ik wil hierin ferm zijn. Dat agnostische standpunt begrijp ik wel en het past misschien meer bij me, maar ik vind het ook slap. En die slappe kant van mij is al behoorlijk groot, dat heb je wel in mijn stukjes gezien. Op dit punt wil ik een knoop doorhakken. Geen nuance.’

Hebben mensen volgens u wel een ziel?

‘Nee, ik kies dan toch voor de geest. Een ziel is mij te religieus en te veel met het katholicisme verbonden.’

Ontmoedigt dat zinloze u niet – maakt het niet moeilijk uit bed te komen?

‘Nou nee, ik vind dat helemaal niet erg. Eerder het tegendeel. Ik houd ontzettend veel van onbenullige dingen doen. Gewone bezigheden waar geen prestatie achter zit en die geen status hebben. Dat is voor mij de essentie van het bestaan. Ik ben helemaal niet van het stellen van grote doelen, dat vind ik een heel onaantrekkelijke manier van leven. Uit grote ambitie is veel ellende voortgekomen. Mijn beeld van het goede leven is dat van de tuin van Epicurus (Griekse filosoof, 4de eeuw voor Christus, die een rustig en gelukkig leven als hoogste doel zag, red.), het doorbrengen van tijd met goede vrienden. Ik wil leven zonder ambitie en zonder gezeik over van alles. De ZKV’s waren aanvankelijk alleen voor de kinderen bedoeld en later ook voor een kleine kring van vrienden. Alleen kan ik slecht ‘nee’ zeggen, dus kwamen ze bij een groter publiek terecht.

‘Ten onrechte wordt Epicurus wel afgeschilderd als een pure levensgenieter, die er maar op los leefde. Daar was geen sprake van, hij was juist heel sober. ‘Leef in het verborgene’, raadde hij aan, dus zonder poeha. Die soberheid spreekt me enorm aan. Je hoeft niet veel van wijnen te weten en dat soort onzin allemaal.’

Heeft u in uw leven ooit naar de zin van het bestaan gezocht?

‘De afkeer van religie is mij met de paplepel ingegoten. Mijn vader was atheïst, diens vader ook, net als diens vader. En mijn vijf kinderen zijn allemaal ongelovig, waarbij vooral mijn oudste zoon een actieve atheïst is. Maar ik praatte er nooit over met mijn vader, het was gewoon zo. Ik ben ervan overtuigd dat je in de eerste vijf jaar van je bestaan dit soort overtuigingen meekrijgt. Daarna kom je er niet meer van af. Katholieken kunnen wel van hun geloof vallen, maar ze blijven er hun hele leven mee bezig. Ik ken domineeszonen die fellere atheïsten zijn dan ik, maar ze worstelen nog altijd. Ze zijn voor het leven getekend.

‘Ik heb me wel in allerlei ‘-ismen’ verdiept. Het boeddhisme heeft me een tijdje geïnteresseerd. Maar altijd komt er een moment waarop het me gaat vervelen: ‘Nu weet ik het wel’, denk ik dan, met die brede weg van Boeddha, ik begrijp de truc. Maar één ‘-isme’ heeft het bij mij al die jaren volgehouden. Omdat die namelijk volkomen gebaseerd is op de absurditeit en die is voor mij kenmerkend voor ons bestaan. Dat is het taoïsme (Chinese filosofie met compassie, soberheid en nederigheid als kernbegrippen, red.).’

Stilte, dan luid declamerend: ‘De weg is bestendig daadloos, nochtans blijft niets ongedaan.’ Daar zit alles in voor mij, het is de Zin der Zinnen.’

Maar wat betekent die?

‘Alles is tegenstrijdig in die zin, het betekent dat je op niets kunt bouwen. De weg, de Tao, is een onbegrijpelijk begrip. Hij is ‘bestendig en daadloos’. Dat is ongeveer het tegendeel van het westerse principe van oorzaak en gevolg, het idee dat in ons denken zit ingebakken, van consequenties van je daden. ‘Als ik op de PvdA stem, dan komt het goed met de zorg’, dat soort denken. En dan de wending: ‘Nochtans blijft niets ongedaan’, dat geeft aan dat de wereld gewoon doordraait en dat alles wat van waarde is ook van waarde blijft. Het is een oerbotsing in die ene zin! En die zie je vervolgens terug in duizenden rare verhalen.

‘Ken je die taoïstische anekdote over drie oude kerels die wijn drinken en lachen? ‘Waarom lachen jullie?’, vraagt iemand. ‘Omdat onze vrouwen dood zijn’, luidt hun antwoord. ‘Dat is toch vreselijk, dan moet je toch huilen?’, luidt de vraag. ‘Ja, maar dat willen we vermijden, dus lachen we’, luidt hun antwoord. Kijk, dat is leuk! Van het taoïsme kan ik nooit genoeg krijgen. Ik blijf geboeid door die absurditeit. Dat is voor mij een groot genot.’

Bent u in uw ZKV’s niet ook op zoek naar die absurde essentie? Houdt u ze daarom ook zo kort?

‘Zo probeer ik het wel te verkopen, ja. Al zit er ook een heel praktische kant aan, namelijk dat ik niet lang achter een schrijftafel kan zitten. Ik heb geen zitvlees. Ik kan zeker niet een jaar lang geobsedeerd met een boek bezig zijn, zoals Tommy Wieringa (schrijver en vriend, red.). Waarna je ook nog het risico loopt dat het niet wordt besproken! Vreselijk. Ik heb respons nodig. Die ZKV’s worden verzonden en dan reageren mensen meteen. Dat is een enorme kick.’

Er lijkt ook een belerende onderwijzer in uw stukjes verscholen te zitten. Wat wilt u de mensen bijbrengen?

Stilte, dan met nadruk: ‘Dat ze zich moeten hoeden voor iedere vorm van dogmatiek, van regels. Elke dag ben je vrij te doen en te laten wat je maar wilt. Vrij om je gedachten te laten gaan. Vrij om te improviseren. Daar ben ik heel goed in. Neem die tuin van Epicurus. Daar heb ik jarenlang niet aan gedacht, nu komt hij ineens bij me op. Vrij zijn, dat is in ieder geval de zin van mijn leven.

‘Zeker, ik ben een schoolmeester, maar ik wil geen school maken. Op een gegeven moment kots ik van mijn eigen meningen, juist omdat die zo goed zijn. Die liggen zo voor de hand en zijn zo oké, ik moet uitjes maken naar rechtse mensen die mij een echte fluim vinden, iemand van ‘links lullen, rechts zakken vullen’, dat werk. Hoe rechtser, hoe beter.’

‘De kennis van het leven moet uit boeken worden gehaald, niet uit de smoezelige werkelijkheid zelf’, heeft u geschreven. Heeft u het leven zo aangepakt?

‘Absoluut! Ik hoorde nooit bij de doeners. Boeken zijn voor mij altijd belangrijker dan de werkelijkheid geweest. Die heb ik ook vaak aan boeken getoetst. Wat ik over de liefde wist, had ik niet te danken aan de werkelijkheid, maar aan boeken. Toen ik met meisjes begon te rommelen, wilde ik weten of ze een bepaald boek hadden gelezen en minachtte ik ze als dat niet het geval was. Ik ben ooit begonnen met alle romans van Vestdijk (meer dan honderd, red.). Maar eigenlijk hoef je in je leven maar tachtig boeken te lezen, dat ben ik met Maarten Biesheuvel eens. Die ontdek je vanaf je 16de. Voor mij behoren daartoe in ieder geval de werken van Nescio, Elsschot, Salter, Cheever en Salinger.’

Hoe kijkt u aan tegen uw eigen sterfelijkheid?

‘Ik wil mijn bestaan niet verpesten met allerlei angsten. Terwijl ik met je praat, kijk ik over een land met een heg van grote beukenbomen. Daar en daar en daar! Je moet de tijd die ons is toegemeten, wat we het leven noemen, niet belasten met wat er achter die beuken is – met angsten over het vagevuur, met dingen die er lelijk uitzien. (Pakt de tafel vast) Dit is mijn leven, daar gaat het om. Dit is allemaal zo fantastisch, juist omdat er daarvoor en daarna niks is. Dat wil ik mensen graag duidelijk maken, daar gaat het in mijn ZKV’s om.

‘Toen mijn vader doodging, heb ik niet gehuild. Ik had een speciale band met hem, iedereen die ons kende vond ons een bijzonder koppel. Ik heb nooit tegen hem gerebelleerd, een natuurwonder. We konden goed met elkaar praten en naar elkaar luisteren. Zonder sentimentaliteit. Onze verhouding is na zijn dood gewoon doorgegaan, alsof ik met hem ben blijven praten. Heel bijzonder. Tegenover mijn eigen dood sta ik stoïcijns. Maar of dat tot het einde zo blijft, vraag ik me af. Daar kun je echt niks van zeggen, dat heb ik bij vrienden wel gezien.’

Heeft het eigenlijk zin je bezig te houden met de zin van ons leven?

‘Nee, eerlijk gezegd niet. Het is toch intellectueel wat we nu aan het doen zijn, vraag en antwoord, consequent zijn. Mijn ideaal is dat het niet ter sprake komt, maar dat de zin van het leven geleefd wordt. Dat is de tuin van Epicurus. Zelf was hij een heel sobere man, maar er zaten anderen die van vrouwen, roddelpartijen en lekker eten hielden. Dat is de kern van het leven, in zo’n groep leven. De tuin wordt niet besproken. Al die mensen leven het leven, dat is genoeg.’

[leftwizardbarbarian-blog]

Kan een gelovige zondigen?

Kan een gelovige zondigen?

categorie : religie

                  Is de gelovige in staat te zondigen?

  Om Johannes te kunnen begrijpen, moeten we weten wat hij met zijn brief wil zeggen. Hij heeft het over een opvatting die uit de Griekse filosofie dreigt in te sluipen. Volgens die opvatting zijn lichaam en geest volledig gescheiden; alleen de geest heeft dan waarde, en alleen de dingen van de geest kunnen daarom…

View On WordPress

#bewust #brief #christen #Christus #filosofie #geest #gelovige #God #lichaam #wedergeboren #zonde #zondigen #zwakheid

[devosopmaandag]

A path is still a path at night

'Einstein on the Beach, 'Stimmung III', 'The book of Water', 'Bosch' Requiem', 'The Requiem Pages', ik hoorde in negen dagen tijd muziek en woorden die opwindend waren, meeslepend, tergend, ontoegankelijk, verleidelijk, ontroerend. Enkele jaren terug omschreef ik het zo: dat ik bespeeld werd. Dat gebeurde opnieuw.

Ik voel de volkomen ontoereikendheid al die ervaringen samen te brengen. Dat hoeft misschien ook niet. Op een of andere manier zijn ze in mij binnengedrongen, zoals elk mens dat zijn of haar hele leven gebeurt. De vanzelfsprekendheid ervan, dat dingen komen en gaan, dat dingen beklijven en verdwijnen. Dat je geheugen een vuilnisbelt is, een tuin, een kast, een kist, een pedestal, een leerboek, een kasboek, een verhaal, een briefje bij de lommerd, een post-it, een geborduurde wijsheid. De huidige Denker des vaderlands zegt dat wij mensen betekeniswezens zijn....

Zaterdagavond een 3,5 durende vloedgolf van klanken, stemmen, woorden, voortstuwende ritmes: ultieme urbane muziek. Ik zat erin gevangen, en liet mij gevangen houden. “This is the day my friends, this is the day”¹. Zondagavond opnieuw gevangen, nu in een serene en rituele setting van ijle maar ook krachtige stemmen, die een verhaal zongen, waar je soms naar moest reiken, soms je oren voor moest spitsen.“My dear daughter, why do you not come to me”.² Snel de kerk uit, bijna hollend, ondanks mijn zere voeten, G kon me niet bijhouden, ik sloeg rechtsaf, hij liep door naar huis. Hij bezocht twaalf concerten. Ik holde naar het volgende concert, omdat het vorige was uitgelopen.

En daar kwam ik als het ware thuis, dat wil zeggen, ik kwam voor ruim een uur terecht in een leven dat van mijn vader en moeder zou kunnen zijn, samengevoegd in een oude man, alleen in een oud, klein huis. De oude man leek op vader, zoals echt oude mannen allemaal de zelfde man worden. Vader stierf voor hij verloren zou kunnen zijn geraakt in zijn eigen geest. Hij was helder genoeg om bang te zijn voor de dood. Moeder, ja, die raakte verdwaald, en die ik troostte, terwijl ze huilde en dat ik in mijn wanhoop zei: neem het maar zoals het is, moeder, en dat moeder zei: ik weet niet wat is...is. Misschien stokte haar zin alleen maar, maar ik hoorde zuivere filosofie.

En nu zat ik bij het slotconcert van November Music 2022, een fenomeen, waarvan mijn ouders geen voorstelling konden maken, en ik, hun dochter, voelde zich er thuis. Ik voelde me gisteravond gedragen door de muziek, de beelden, de woorden “a path is still a path at night”³. Ik dacht erover na, lopend door stille straten, op weg naar huis. En toen op een meter afstand van mij was daar opeens een egel, doodstil in het licht van een lantaarn, ik ging door de knieën, keek om mij heen om iemand te kunnen zeggen, kijk, een egel! Wij mensen zijn betekeniswezens.

° November Music, festival te Den Bosch

¹ 'Einstein on the Beach, Phillip Glass door het Ictus Ensemble en Suzanne Vega

² ''Stimmung III', Silbersee, Kate Moore

³ 'The book of Water', Michel van der Aa, door Amsterdam Sinfonietta, Samuel West, Timothy West, Mary Bevan, gebaseerd op 'De mens in het holoceen' van Max Frisch

[jurjenkvanderhoek]

TEKENS VAN HET ONZICHTBARE, EMOTIES ALS GRONDSLAG VAN BEELDEN

Het ondoorgrondelijke karakter van kunst, het raadsel van waaruit kunst ontstaat. Daar draait het boek “Tekens van het onzichtbare”, essays over kunst en mystiek van Antoon Van den Braembussche, voornamelijk om. Het streven van de kunstenaar naar een hoger doel, ten eerste voor zichzelf en daarbij voor de kijker naar zijn werk. Dat is een minder bewuste dan wel meer onbewuste beweegreden, een werktuiglijke gave, het talent van de schepper. Niet in een realistische vorm, maar veelal de gedachte achter het werk, de filosofie. Dat laten zien wat er in het onderbewuste is, maar in het bewuste nauwelijks wordt gezien. Een abstracte wereld, het universum van de gedachte of beter nog die van de leegte. Om kunst te maken moet je leeg zijn, geen zorgen aan je hoofd en al helemaal geen leven in de zin van het zijn. Kunst maken is als het ware een klinische dood, de creatie reanimeert om beter naar de wereld te kijken. Maar feitelijk is het andersom, je hersenen zijn niet levenloos maar functioneren zonder het lichaam als zodanig te gebruiken. Een bijna dood ervaring om je omgeving met andere ogen te zien. En anderen het te laten zien. Dat kan door woorden op een bepaalde lyrische manier te rangschikken. Of door beelden op een kunstige wijze te scheppen. Een herscheppen van wat niet is.

De kunst om het leven te duiden. Niet het zichtbare leven, maar het gevoel dat in een hogere dimensie is. Om de leegte waarvoor we angst hebben te duiden. Die leegte, van leven door dood bijvoorbeeld, te verbeelden door kunst, zichtbaar en daarbij tastbaar te maken, zet de gedachte stil. Door me te laten opnemen door het beeld in woorden en figuratie betreed ik de leegte. Althans de abstracte kunst, niet het keurig aangeharkte landschap, niet het herkenbare huisje-boompje-beestje of het jongentje met de traan. Die kunst die we niet meteen begrijpen, maar die ons daardoor overweldigd en intimideert. Totdat het begrip komt en ik de zin van het niet zijn vat. De leegte is een niet-zijn, terwijl het daarin alles is. Het stoot af en trekt aan, met eenzelfde energie. Ingaan en naar buiten rennen omdat die kunst beangstigend is. Woorden lezen, maar voor het midden de ogen afwenden. De emotie niet kunnen afmaken.

Het boek van Van den Braembussche werpt een andere blik op kunst. En dan dus vooral op de abstracte kunst, die niets wil uitdrukken. Los staat van het zichtbare. Geen tastbaar beeld geeft, maar wel herkenning. Herkenning van emotie, het gevoel erin voelbaar gemaakt. Maar ook in de tastbare figuratie ligt een emotie besloten, dat kan. Kunst wil boodschapper zijn, geen verhalenverteller zozeer. Het maakt iets kenbaar dat bij nadere beschouwing herkenbaar is. Ik moet me in het werk begeven, één worden met de ruimte die het werk inneemt. Dat kan angst opwekken. Daar word ik bang van omdat het mijn diepste zijn aanspreekt. Ik wil me niet blootgeven, maar mijn emotie bedekken. Die kunst breekt deze verlegenheid open. Gaat aan mijn gêne voorbij.

Van den Braembussche voert als hoofdpersonen in zijn boek een viertal kunstenaars op. Twee beeldend kunstenaars en twee mensen die spelen met woorden in wat wij poëzie noemen. Hij verbindt ze met vooral de oosterse mystiek, want dat occulte uit de Oriënt spreekt onze verbeelding aan hier in de westerse wereld. Deze gedachte en zienswijze is bij uitstek voedingsbodem voor de kunst. Het geeft ruimte aan emotie, nog voordat de toeschouwer daar weet van heeft. Want het is te impressief om het meteen te bevatten. Hoe eenvoudig van opzet ook, het heeft tijd nodig in te dalen. Omdat er een gelaagde informatie in is weergegeven, die meerdere kanten van het menszijn aanspreekt.

Deze wetenschap, of meer actueel deze data, is van alle tijden. Zo spreekt de poëzie van Rumi ook nu nog aan, met een hedendaagse tegenwoordigheid van geest. Met waarheden die voor alle eeuwen gelden: “Als de magneet de liefde niet kende, hoe zou zij het ijzer kunnen aantrekken met zo’n verlangen?” Deze dichter wentelt zich in de leer van het soefisme, voor geestelijke groei en vrijheid om het onuitsprekelijke te kunnen verwoorden. De schrijver van het boek bespreekt de verschillende soorten liefde die Rumi verklankt in zijn gedichten. Het gaat aan het ego voorbij, omdat het niet op zichzelf gericht is.

Beweegt Rumi zich in de stilte, de kunstenaar Paul Klee gaat op in het rumoer van hogere machten. Zijn engelen verbeelden een hele wereld meer dan de enkele lijnen doen bedenken. Althans dit is het vermoeden en dat zijn de aannames van de mensen die deze kunst proberen te duiden. De kunstenaar zelf kan dit niet meer en heeft zijn energie nagelaten in het werk. Het kan gezet worden in het licht van de tijd en de emotie waarin het gemaakt is. Met die gegevens kunnen de afbeeldingen worden verklaard. Dat doet Van den Braembussche, hand in hand met de kunsthistorici.

Klee is naast zijn kunstenaarschap ook vooral bekend om de uitspraak “Kunst geeft niet het zichtbare weer, maar maakt zichtbaar”. In de in het boek beschreven engelenwerken lijkt hij zich in deze zin tegen te spreken. Maar ik weet niet wat ik zie, dat duidt de schrijver mij. In de in enkele lijnen opgezette engelgestalten zit een ganse afrekening met verleden, heden en toekomst verborgen. Het grijpt in de levenstijd van Klee vooral naar de dreiging van de oorlog. De donkere periode, die ook in nauwelijks bedekte termen in de poëzie van Paul Celan wordt aangehaald.

Zo is er een relatie te leggen van Klee met Celan. De Roemeense Jood Celan, getekend en beschadigd door de oorlog met ouders die zijn omgekomen in de Holocaust, met een ziekmakend overlevingsschuld-syndroom: waarom zij wel en ik niet? Na afloop van de oorlog geeft zijn moedertaal het Duits, de taal van de Endlösung, geen pas om in te dichten. Hij voelt zich na een verhuizing naar Parijs een vreemde eend in de culturele bijt. Celan is als dichter thuisloos, maar weet toch een meer dan tot de verbeelding sprekend gedicht, Todesfuge, te schrijven over de duisternis van de oorlog. Over de Duitsers versus de Joden gesymboliseerd in twee vrouwen, Margarete met goudgeel haar en Shulamith met heur asgrauwe haar. De laatste weer tot inspiratie voor Anselm Kiefer om vanuit de Joodse herinnering het naziverleden te duiden.

Zo grijpen de essays in “Tekens van het onzichtbare” naar elkaar, vloeien ze dooreen en mengen zich met elkander. Anish Kapoor grijpt in zijn verbeelding van de leegte terug op de stilte van Rumi. Het is nauwelijks te omschrijven, de stilte kent geen woorden zoals de leegte geen beelding weet. Toch weet Kapoor in zijn werk die leegte tastbaar te suggereren. De toeschouwer heeft in zijn werk de ervaring van duizelingwekkende onmetelijkheid. Een angstwekkende illusie in een monochrome hefboom naar de metafysische leegte. Het drukt niets uit, het is ongrijpbaar en onzegbaar, maar op het moment van ervaren maak ik deel uit van die ruimte.

Van den Braembussche bekijkt en beschrijft een en ander vanuit het onverklaarbare, de geheimzinnigheid van taal, beeld en religie. Niet in een zwevend verholen woordgebruik. Zijn essays hebben geen hoge drempel, maar zijn juist toegankelijk om de kunst van deze zijde te beleven. Het boek opent de ogen: “het bewustzijn van leegte is als staren in een weide, lege hemel…” Roept op tot spiritueel mediteren om de kunst van dichten en beelden te doorzien. De stilte en de leegte staan centraal in het boek. Ieder hoofdstuk wordt afgesloten met een intermezzo, waarin de schrijver nog eens ongeschreven details van de kunstenaars beschrijft. Al met al mag het boek een standaardwerk heten op het gebied van het belichten van kunst vanuit een mystische dan wel een religieuze blik. Kunst te begrijpen als spiegel van de wereld, waarin emotie grondslag is van het (ver)beelden.

Tekens van het onzichtbare, essays over kunst en mystiek. Antoon Van den Braembussche. Uitgeverij Damon, 2021.

https://damon.nl/book/tekens-van-het-onzichtbare

#antoon van den braembussche #uitgeverij damon #tekens van het onzichtbare #paul klee #anish kapoor #paul celan #rumi

[joanprimmer16]

12 Grootste verkoopblunders die een bedrijfsleider kan maken

Partners hebben de unieke uitdaging om de balans te vinden tussen productiviteit en werving. Vaak wanneer de productiviteit hoog is, is de werving laag. En, wanneer de werving hoog is, daalt de productiviteit vaak effectief. Welnu, het beginpunt om deze schalen in evenwicht te helpen brengen ligt in het vaststellen van dat merk voor uw kantoor. Een gebruikelijke fout die veel partners maken op het gebied van branding is dat deze mensen hun eigen kantoormerk bijna helemaal niet ontwikkelen. Zij gaan ervan uit dat het nationale merk al is uitgevonden en dat elke verandering daarin het nationale corporate merk zou wijzigen -- niet waar. Door alleen het nationale corporate merk te articuleren, bied je in feite een algemene commodity aan -- waardoor het moeilijk wordt om te concurreren en te differentiëren.

Mijn team had een sessie met het reclamebureau R K Swamy /BBDO. Ze kwamen al snel door te helpen dekken hun een campagne voorstel dat ik gepresenteerd voor uw senior management team op een strategie bij elkaar te komen. Het thema van de campagne was "The Power of One" door een tagline te gebruiken: One World. Eén Team. Eén Doel. Ik implementeerde het doen over verschillende goodies die kunnen worden gebruikt de werkelijke werknemers thuis en in plaats van het werk. Ik ontwierp een grote etui om de items te bevatten. Het meesterstuk de muziekcassette die populaire Hindi en Engelse liedjes bevatte. Na elke vier liedjes werd het Satyam volkslied afgewisseld. Mijn afdeling deelde de goody bag over de hele wereld uit aan elke werknemer.

De identiteit van uw merkpositioneringsstrategie spreekt uw ideale klanten aan door middel van symboliek, waanzin van kleuren, emotie in foto's, samen met de algemene "look and feel" van uw ontwerpen. Klik hier voor meer informatie: Manieren om merkstrategie in kaart te brengen

Met de huidige terugkerende lay-off's en downsizing er een stuk groter en hoger gekwalificeerde zwembaden van kandidaten om agenten te werven uit. De voordelen van branding hebben een groot effect op het werven. In tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht, worden mensen niet alleen door salariscijfers naar sectoren en bedrijven gelokt. De cultuur, de filosofie, de houding, het tempo, de sfeer, elke - alle gebald samen als organisatie maakt een diepgaand effect van een persoon niveau van vervulling en geluk.

Groot falen. Een merkstrategie is een langetermijnplan. Hoewel het gezond kan zijn om je plan periodiek te evalueren en je tactiek op te frissen, verander je je strategie niet als een goed merk gezond is. Het kan me niet schelen of je je brand managers elk half jaar vervangt. Je verandert je tactiek niet om bij te passen. Happen te zijn veel betaaldag voorschotten te handhaven consistente uitvoering van een goede strategie dat te blijven veranderen in het nastreven van een geweldige strategie.

Het is de keuze om een overdreven gevoel weer te geven dat niet noodzakelijkerwijs over het product gaat of het eten van het product helemaal niet. "Producten worden gemaakt in een fabriek, maar een merk wordt gevormd in de geest" - Walton Landor.

Om te illustreren hoe een produkt gepositioneerd moet worden, moet ik als voorbeeld geven wat er in de R en B muziek wordt gedaan. Ik heb de marketingstrategieën gevolgd van drie zangers die we zullen aanduiden als R, K, en C. Best man dames is zeker succesvol. Elk heeft grote fysieke aanwezigheid, zingen, en dansen zeer in feite. Het is onmogelijk om te zeggen dat de ene zanger de andere verslaat. De zanger die wordt het merk bij uitstek in deze ruimte om zich correct te positioneren. Laten we de carrièrestrategie van K. analyseren.

Hij begon naar scholen te gaan en kleine kinderen aan te spreken. Hij maakte reclamespots waarin hij kinderen smeekte om niet te moorden voor sneakers. Dit breidde de klanten uit... Het beeld werd gegeven dat cool waarden en respect heeft. De CEO eiste dat de ontwerpers van de sneakers coole ontwerpen zouden maken met een prijskaartje binnen het bereik van alle tieners. Het merk werd in stand gehouden door imago en identiteit op elkaar af te stemmen en met elkaar te integreren. Door de integratie van imago en identiteit werd dit merk een van de meest iconische in de Amerikaanse geschiedenis.

[jezus-christus-is-mijn-leven]

Waar moeten we beginnen om onze relatie met God te verbeteren?

Broeders en zusters, goedemorgen! Ben jij vandaag dichtbij God? Toen ik net mijn geestelijke toewijding aan het uitvoeren was, las ik een passage van God woorden. Daardoor begreep ik dat als ik ervoor zorg dat ik een normale relatie met God heb, het belangrijkste is leer bidden en om de Gods woorden in de praktijk te brengen. Wij moeten handelen volgens Gods woorden en over alles goed nadenken en bedenken of onze mening in overeenstemming is met Gods wil. Wij moeten weten of ons werk in overeenstemming is met Gods wil en tot opbouw van Zijn koninkrijk of dat dit misschien toch meer in ons eigen belang is. Zolang ons begrip in overeenstemming is met Gods wil, zullen wij Gods leiderschap kunnen ontvangen en zal onze relatie met God steeds normaler worden. Ik vind dit heel erg belangrijk voor ons! Ik wil het met iedereen delen! Gods zegen toewensen!

Relevante woorden van God:

“Mensen geloven in God, houden van God en behagen God door de Geest van God met hun hart te raken. Zo verkrijgen ze Zijn goedkeuring. Als ze zich in hun hart met Gods woorden bezighouden, worden ze door Geest van God bewogen. Wil je een goed geestelijk leven en een goede relatie met God bewerkstelligen, dan moet je eerst je hart aan Hem geven. Maak je hart ook stil voor Hem. Alleen als je je hele hart aan God hebt overgegeven, kun je gestaag een goed geestelijk leven vormgeven. Als mensen hun hart niet aan God geven in hun geloof in Hem, als hun hart niet in Hem is en ze Zijn last niet op zich nemen, bedriegen ze God alleen maar. Dan is hun gedrag misschien wel religieus, maar Gods lof verdienen zij niet.”

“De huidige woorden van de Heilige Geest zijn de dynamiek van het werk van de Heilige Geest en de voortdurende verlichting van de mens van de Heilige Geest gedurende deze periode is de trend van het werk van de Heilige Geest. En welke trend is er tegenwoordig te zien in het werk van de Heilige Geest? Het is het leiderschap om de mensen te brengen tot het werk van God van vandaag en tot een normaal spiritueel leven. …

Ten eerste moet je je hart storten in de woorden van God. Je moet Gods woorden uit het verleden niet najagen, je moet ze niet bestuderen of vergelijken met de woorden van vandaag. In plaats daarvan moet je je hart volledig storten in de huidige woorden van God. Als er mensen zijn die tegenwoordig nog steeds de woorden van God, spirituele boeken of andere preken uit het verleden willen lezen, die niet volgens de huidige woorden zijn van de Heilige Geest, dan zijn dat de domste mensen die er maar zijn. God verafschuwt zulke mensen. Als je bereid bent om het licht van de Heilige Geest van tegenwoordig te aanvaarden, stort je hart dan volledig in de huidige uitspraken van God. Dit is het eerste wat je moet doen.”

“Bij het geloven in God, moet je op zijn minst het probleem oplossen van het hebben van een normale relatie met God. Zonder een normale relatie met God gaat de betekenis van het geloven in God verloren. Het tot stand brengen van een normale relatie met God wordt volledig bereikt door je hart te kalmeren in Gods aanwezigheid. Een normale relatie met God betekent dat je het vermogen hebt om niet te twijfelen aan Gods werk en het niet te ontkennen maar je eraan te onderwerpen, en bovendien betekent het de juiste bedoelingen hebben in de tegenwoordigheid van God, niet aan jezelf denken, altijd de belangen van Gods familie als het belangrijkste achten, wat je ook doet, je moet Gods terechtwijzing accepteren en je onderwerpen aan Gods regelingen. Je bent in staat om je hart in Gods aanwezigheid te kalmeren wanneer je iets doet; zelfs als je de wil van God niet begrijpt, moet je je taken en verantwoordelijkheden naar je beste vermogen uitvoeren. Het is niet te laat om te wachten tot Gods wil aan je is geopenbaard en dit vervolgens in praktijk te brengen. Wanneer je relatie met God normaal is geworden, dan zul je ook een normale relatie met mensen hebben. Alles is gebaseerd op Gods woorden. Door de woorden van God te eten en te drinken, ze te praktiseren in overeenstemming met Gods vereisten, stel je je standpunten op de juiste manier in en doe je geen dingen die weerstand bieden aan God of die de kerk storen. Doe geen dingen die het leven van de broeders en zusters niet ten goede komen, zeg geen dingen die niet bijdragen aan andere mensen, doe geen schandelijke dingen. Wees rechtvaardig en eerlijk wanneer je alle dingen doet en ze presentabel maakt voor God. Ook al is het vlees soms zwak, je bent in staat om er het grootste belang aan te hechten om het voordeel voor Gods familie, gerechtigheid uit te voeren, en niet om je eigen voordelen te begeren. Als je op deze manier kunt praktiseren, zal je relatie met God normaal zijn.

Wanneer je dan ook maar iets doet, moet je onderzoeken of je beweegredenen juist zijn. Als je in staat bent om te handelen volgens de vereisten van God, dan is je relatie met God normaal. Dit is het minimumcriterium. Als, wanneer je je beweegredenen onderzoekt, er sommige opduiken die incorrect zijn, en als je in staat bent om ze de rug toe te keren en handelt volgens de woorden van God, dan zal je iemand worden die voor God correct is; hierdoor zal blijken dat je relatie met God normaal is, en dat alles wat je doet in het belang is van God, en niet van jezelf. Wanneer je iets doet of zegt, moet je hart op de juiste plek zijn, rechtvaardig zijn en niet geleid worden door je emoties, of moet je niet handelen volgens jouw eigen wil. Dit zijn de principes waarnaar gelovigen in God zich gedragen. Iemands motivaties en gestalte kunnen worden onthuld in een klein ding, en wanneer mensen het pad willen betreden om door God te worden vervolmaakt, zullen ze dus eerst hun eigen motivaties en hun relatie met God voor elkaar moeten zien te krijgen. Alleen wanneer je relatie met God normaal is, zul je in staat zijn om door God te worden vervolmaakt, en alleen dan zullen Gods behandelen, snoeien, discipline en loutering in jou, in staat zijn om het gewenste effect te bereiken. Dat wil zeggen dat mensen in staat zijn om God in hun hart te hebben, geen persoonlijke voordelen te zoeken, niet na te denken over hun persoonlijke toekomst (verwijzend naar het denken aan het vlees), maar eerder de last dragen om het leven binnen te gaan, hun best doen om de waarheid na te streven, en zich onderwerpen aan Gods werk. Op deze manier zijn de doelen die je nastreeft correct en is je relatie met God normaal.”

Gedeelten uit preken en communicatie als referentie:

“Waar zouden we moeten beginnen als we een correcte relatie met God opbouwen? Het belangrijkste is dat we vanuit het hart spreken als we tot God bidden. Je zegt bijvoorbeeld in het gebed: “Oh God, ik zie dat veel van mijn broeders en zusters hun leven geheel kunnen wijden aan het zich uitputten voor u, maar mijn gestalte is te klein. Ik houd rekening met mijn levensonderhoud en mijn toekomst, en of ik wel in staat ben fysieke ontbering te verdragen. Ik kan deze dingen niet loslaten. Ik sta echt bij u in het krijt. Hoe kunnen zij zo’n gestalte hebben? Onze gezinssituaties zijn dezelfde, maar zij zijn in staat zich voltijds voor u uit te putten – waarom kan ik dat niet? Het ontbreekt me zo zeer aan de waarheid. Ik denk altijd aan vleselijke zorgen, mijn geloof is zo armzalig. Oh God, moge u mij verlichten en illumineren, waardoor ik werkelijk geloof in u kan hebben en mij spoedig volledig voor u uit kan putten.” Dit is spreken vanuit het hart. Wanneer je elke dag op zo’n manier van hart tot hart met God communiceert, zal Hij zien dat je oprecht bent, dat je niet plichtmatig tot Hem bidt, Hem niet naar de mond praat of alleen maar lippendienst aan Hem verricht. Dan zal de Heilige Geest Zijn werk doen. Dit vormt het begin van het opbouwen van een correcte relatie met God. We zijn allemaal schepsels en Hij is de Schepper. Wat zouden wij schepsels moeten bezitten in de aanwezigheid van onze Schepper? Ware gehoorzaamheid, aanvaarding, geloof en aanbidding. We moeten onze harten volkomen aan God geven. We moeten Hem toestaan te leiden, te besturen en te plannen. Wanneer we op deze manier bidden en zoeken zal onze relatie met God een correcte relatie worden.”

“Er gelden verschillende principes voor het opbouwen van een correcte relatie met God. Het eerste is dat je moet geloven in Zijn almacht en wijsheid, en dat al Gods woorden zullen worden vervuld. Dit vormt de fundering. Als je niet gelooft dat Gods woorden zeker zullen worden vervuld of niet gelooft in Gods almacht, ontbreekt het je aan waar geloof. Ten tweede moet je je hart aan God geven en God in alle dingen laten beslissen. Ten derde moet je Gods onderzoek accepteren. Dit is essentieel. Als je Gods onderzoek van je gebeden, je communicatie, je handelingen en je woorden niet aanvaardt, hoe kun je dan werkelijke communicatie met God hebben? Zou je Hem kunnen vertellen wat er in je hart is? Wanneer je spreekt, bid je alleen voor jezelf; je gebed draagt kwade bedoelingen in zich en is gevuld met lege woorden, opschepperijen en leugens. Als je Gods onderzoek niet aanvaardt, hoe kun je deze dingen dan herkennen? Zodra je Gods onderzoek aanvaardt zul je, zodra je iets verkeerds hebt gezegd, lege woorden hebt gesproken of achteloos geloften hebt afgelegd, jezelf onmiddellijk de vraag stellen: “Probeer ik God niet te bedriegen? Waarom voelt dit aan als liegen tegen God?” Dit is het aanvaarden van Gods onderzoek en dit is de reden waarom dat zo belangrijk is. Ten vierde moet je leren in alles de waarheid te zoeken. Vertrouw niet op de filosofie van Satan. Laat het doen van dingen niet afhangen van de vraag of je er al dan niet van zult profiteren. Je moet de waarheid zoeken en volgens de waarheid handelen. Ongeacht of het je persoonlijk winst of verlies oplevert moet je de waarheid beoefenen en de waarheid vertellen, en een eerlijk mens zijn. Een verlies lijden is een soort zegening. Je zult meer door God worden gezegend wanneer je een verlies lijdt. Abraham leed vele verliezen en sloot altijd compromissen bij zijn interacties met anderen. Zelfs zijn dienaren klaagden: “Waarom bent u zo zwak? Laten we het gevecht met hen aangaan!” Wat dacht Abraham toen? “We gaan niet het gevecht met hen aan. Alles is in Gods handen en het is goed een beetje verlies te lijden.” Als gevolg hiervan zegende God Abraham nog meer. Als je persoonlijk gewin is aangetast omdat je de waarheid beoefent en je God niet de schuld geeft, zal God je zegenen. Ten vijfde moet je leren je in alle dingen aan de waarheid te onderwerpen. Dit is ook essentieel. Ongeacht wie het is die iets in overeenstemming met de waarheid zegt, ongeacht of deze mensen een goede relatie met ons hebben of niet, en ongeacht hoe we over hen denken, zolang wat ze zeggen in overeenstemming is met de waarheid, moeten we het gehoorzamen en aanvaarden. Wat toont dit aan? Dat je een hart hebt dat God vereert. Als een mens in staat is zelfs een kind van drie jaar oud wiens woorden in overeenstemming zijn met de waarheid te gehoorzamen, bezit zo’n mens dan nog enige arrogantie? Is zo iemand nog steeds een arrogant mens? Zijn gezindheid is getransformeerd. … Ten zesde, wees loyaal aan God bij het vervullen van je plichten. Je mag nooit vergeten je plicht als schepsel te vervullen – als je je plicht niet vervult, zul je nooit in staat zijn God tevreden te stellen. Eenieder die zijn plichten niet vervult is afval en behoort tot Satan. Als je je plichten voor God kunt vervullen dan maak je deel uit van Gods volk – dit is het kenmerk. Als je je plichten goed kunt vervullen, ben je een schepsel dat voldoet aan de norm. Als je tekortschiet in het vervullen van je plichten, dan voldoe je niet aan de norm en zul je Gods goedkeuring niet verwerven. Daarom, als je loyaal aan God kunt zijn in het vervullen van je plichten en vervolgens in contact komt met God, zou Hij je dan niet kunnen zegenen? Zou Hij dan niet met je kunnen zijn? Ten zevende, sta in alle dingen aan Gods kant. Wees één van hart en één van geest met God. Als je ouders iets zeggen dat niet in overeenstemming is met de waarheid, zich met wat ze zeggen tegen God verzetten en tegen Hem in opstand komen, dan zou je in staat moeten zijn Gods kant te kiezen en met hen te discussiëren, wat ze zeggen te verwerpen en te weigeren het te aanvaarden. Is dit niet getuigenis afleggen? Kan dit Satan beschamen? (Ja, dat kan het). … Als mensen zich aan deze zeven principes kunnen houden, kunnen ze Gods goedkeuring verwerven en dan zal hun relatie met God volkomen correct worden. Deze zeven principes zijn zo essentieel!”

uit ‘Online Bijbelstudie’

Wij willen je de volgende christelijke muziek aanbevelen te kijken: ‘Lof - en aanbiddingsliederen 2020 - Liederen over gebed - Christelijke liederen’ Deze liederen kan je helpen om de principes te begrijpen als christenen zijn, is bidden onze behoefte van elke dag. Moge God u leiden en verlichten!

Lof - en aanbiddingsliederen 2020 - Liederen over gebed - Christelijke liederen

#dicht bij God #hoe te bidden