#zin in de zomer

[dutchjan]

March 01, 2023

#amsterdam #thuis #zomershirts #project #voor ons #zomer #zin in de zomer #zin in de lente #meivakantie #spelden #kleur

[fransopdefiets]

Het masterplan

De resterende dagen van de vakantie van 2023 heb ik natuurlijk niet in ledigheid doorgebracht. Ik was immers weer lekker ingefietst en begon meteen plannen te maken voor volgend jaar. Is dat niet een beetje vroeg, zult u denken. Nou ik vind van niet. Volgend jaar ga ik met pensioen en dat betekent dat ik ongeveer half mei op kan stappen en in theorie nooit meer hoef af te stappen. Dat laatste is om een aantal redenen niet mijn plan, maar ik vind wel dat ik dit keer een extra groot plan moet uitvoeren. Het ultieme pensioenplan, zal ik maar zeggen. Tenslotte ben ik nu nog fit genoeg voor een bijzondere onderneming (of twee of drie). 

Maar waar gaat een mens dan heen? Aan de zijderoute naar Peking of een rondje Afrika ben ik mentaal nog niet toe, maar een trip van een paar maanden lijkt me wel wat.  Omdat ik vlak voor de zomer vertrek, vallen Midden en Zuid-Europa af. Daar mag je temperaturen boven de veertig graden verwachten met ernstige oververhittingsverschijnselen of uitdroging tot gevolg, als je niet al voor die tijd door een bos- of bermbrand verteerd wordt. Trouwens, het omgekeerde komt daar ook voor, in juli kun je in Italië knock-out geslagen worden of al je botten breken door hagelstenen zo groot als tennisballen. Of verzuipen in de modderstroom van een overgelopen rivier na heftige regenval.  Schotland en Ierland zijn dan meer geschikt qua klimaat, maar weer wat klein voor mijn ambities.  En zo, starend naar de kaart van Europa, viel opeens het kwartje. Natuurlijk, je moet groot denken, Hoving! Scandinavië! Dat is groot, mooi en koel!  En ik had deze woorden nog niet opgeschreven of de storm Hans trok over Noorwegen en Zweden en liet een spoor van vernielingen in de vorm van overstromingen en aardverschuivingen achter zich. 

Zo ontstond, al dan niet tegen beter weten in,  het volgende plan, pak de Bosatlas er even bij. Ik fiets van Zaandijk naar Hirtshals in het noorden van Denemarken. Daar neem ik de boot naar Kristiansand in Noorwegen. Dan volg ik de Eurovelo 1 langs de westkust naar de Noordkaap. Daar aangekomen maak ik een selfie met het monument en fiets dan via het begin van de Eurovelo 7 (Noordkaap-Malta) door de kop van Finland en dan langs de Sverigeleden 1 naar Haparanda aan de Botnische golf. Vervolgens zak ik af langs de Zweedse Oostkust en ga dan zo’n beetje diagonaal via Linköping naar Gothenburg of Malmö. En dan ben ik al weer bijna thuis!  Alles bij elkaar zo’n 8 a 9.000 kilometer en goed voor pakweg 4 maanden fietsen. Nou hoor ik sommigen van jullie al denken, wat een praatjesmaker, dat redt ie nooit. Nou ja, daar ga ik dan achterkomen, maar dat is nog geen reden om er niet aan te beginnen. 

Ik heb er nu al zin in en moet nog tien maanden wachten voor ik kan vertrekken. Die kan ik fijn besteden aan het vervolmaken van mijn uitrusting, de aanschaf van muskietennetjes, een grote beurt voor de fiets, het infietsen van een nieuw zadel en het werken aan mijn conditie. In de komende afleveringen ga ik wat dieper in op de verschillende onderdelen van de route.

[devosopmaandag]

Mijn weeklijst van geschenken en eigen vondsten

Ik sprak gistermiddag met een dyslectische man die zijn hartstochten archiveert, dat wil zeggen zijn liefdes voor bijzondere planten. Ook houdt hij de verschillende bieren bij die hij heeft geproefd. Ik meen echt dat hij zei dat dat er zo'n tweeduizend waren, die hij ondanks zijn dyslexie toch digitaal noteert. Ik herken dat zeker, al is een van mijn grootste hartstochten volkomen tegengesteld, namelijk woorden. Zo heb ik mij voor het slapen gaan een tijd intensief beziggehouden met het noteren van elf-letterige woorden, die met een stuk of zes, zeven samen een inhoudelijk en logisch geheel moeten vormen. Ook heb ik woordslangen gemaakt, waarbij het laatste deel van een samengesteld woord het eerste deel van een volgend samengesteld woord vormt (verlanglijst -lijstenmaker – makersloon - loonzakje - zakkenwasser - wasmiddel - middelvinger enz). Ik kwam tot een slang van ca. 1000 woorden. Natuurlijk mocht elk woord maar één keer gebruikt worden. Onlangs schreef ik ergens dat opsommingen voor kinderen toverspreuken zijn en voor volwassenen taal-rituelen. Zij zijn in de kern bezweringsformules, ze bezweren de chaos die zich aan ons opdringt.

Hieronder bied ik u een keuze uit de materiële aanwinsten van de afgelopen week. G = geschenk (ik werd 72) / V = eigen vondst. U kunt deze lijst gerust overslaan, want andermans lijstjes zijn net zo vermoeiend als andermans dromen.

TAAL IS ALLES WAT HET GEVAL IS – Imme Dros (G) / DAGEN IN DE GESCHIEDENIS VAN STILTE – Merethe Lindstrøm (G) / MISSEN ALS EEN RONDE VORM – Hanne Hagenaars (G) / KRONIEK IN STEEN – Ismail Kadare (G) / AMMU – Asma Khan (G) / ALS JE NAAR DIT LIED LUISTERT – Lola Lafon (G) / groen gelinieerd notitieboek – Moleskin (G) / ALFABET – Czeslaw Milosz (V) / DE MOOISTE VAN MILOSZ – Czeslaw Milosz (V) / een bronzen broche in de vorm van een vis (V) / een celluloid broche in de vorm van een albatros (V) / een Chinese metalen boekenlegger in de vorm van Fei Tian (G) / FANTASTYSK – een pak zachtblauwe papieren servetten (G) / twee theedoeken in grijsblauw met wit (G) / doos met thee (G) zomer-asters, gentianen, zonnebloemen met gulden roede (G) / ansichtkaarten met velerlei afbeeldingen.

En dan kom ik in een gedicht van Milosz over een perfecte dag een regel tegen die luidt: “Er was niets op de wereld dat ik wilde bezitten”, een zin die me met enige schaamte vervulde. Maar hoe kon ik weerstand bieden aan de plant die ik van de dyslectische man en zijn talige vriendin kreeg: de Gynostemma pentaphyllum, ofwel 'kruid der onsterfelijkheid'?!

[kimberblog]

2022 in review!

Wat een gek idee, dat ik dit al zo lang doe. Dus net als in 2013, 2014, 2015, 2016, 2017, 2018, 2019, 2020 én 2021, hier het lijstje voor 2022.

 1: What did you do in 2022 that you’d never done before?

Mijn eerste keren dit jaar zijn voornamelijk op (politiek) werkvlak geweest. Ik stelde me verkiesbaar voor GroenLinks Haarlemmermeer, voerde campagne, ging daarvoor in debat en de straat op, werd zelfs met voorkeursstemmen verkozen en dus trots raadslid vanaf maart 2022. Ik werd daarvoor ingewerkt, vond een nieuwe balans tussen thuis, werk, en raadswerk, en hield in mei de speech die bij de algemene beschouwingen werd gehouden namens GroenLinks. Ik liet me landelijk inwerken, las me in op stukken, en kon in september/oktober toch ook wel goed aangeven waar mijn grenzen lagen. Aan het eind van dit jaar zijn we een drukke, maar goed functionerende fractie, en heb ik me het Sociaal Domein eigen gemaakt. Net voor het reces voerde ik het debat over de Brede Welvaart.

Bij werk in Haarlem werkte ik aan de Verrijkte Schooldag. Ik werkte 4 collega’s in op het thema onderwijs en ging per september minder werken om permanent meer tijd aan mijn raadswerk te kunnen besteden.

Thuis maakten we de overgang mee van een nieuwsgierige dreumes naar een eigenwijze tweejarige, die lekker begon te praten. Dat komt met nieuwe uitdagingen, maar ook met heel veel meer plezier. De manier waarop mijn zoontje leert en associaties maakt, maakt me elke dag weer blij. We maakten voor het eerst de reis naar de Middellandse Zee per auto en kregen eind november 2 dakkapellen op zolder geplaatst, waar we momenteel nog hard voor aan het klussen zijn.

2: Did you keep your new year’s resolutions, and will you make more for next year?

Het goede voornemen was: Vind je onderwerp in de politiek en ga daarvoor. Let fysiek ook een beetje op jezelf, je zit beter in je vel als je goed slaapt en wat sport.

Het eerste gedeelte is goed gelukt, het tweede gedeelte komt en gaat bij vlagen. Vooral de rugpijn is een goede indicatie of ik teveel heb stilgezeten/te gestresseerd ben.

Het nieuwe voornemen wordt: Maak tijd voor jezelf en blijf nee zeggen daarvoor. Niemand heeft er wat aan als jij omvalt.

3: Did anyone close to you give birth?

Er zijn 3 vriendinnen bevallen, en eentje staat eind januari uitgerekend. Mijn schoonzusje is in mei uitgerekend, heel veel zin om tante te worden.

4: Did anyone close to you die?

Nee.

5: What countries did you visit?

Frankrijk voor de vakantie en Duitsland voor het shoppen. Wel nog weg geweest met de Club8 in de Achterhoek, en met mijn ouders in Zeeland. en met de vriendengroep naar het altijd exotische Centerparcs Flevoland. 

6: What would you like to have in 2023 that you lacked in 2022?

Iets meer overzicht. Het raadswerk was een black box waar ik in sprong. Nu ik wat beter dat ritme te pakken heb, zou het fijn zijn als niet elke week voelt alsof ik een marathon ren waarvan de finish op de vrijdag ligt.

7: What dates from 2022 will remain etched upon your memory?

4 maart: Sportdebat, waar ik echt heel goed uit de verf kwam

16 maart: gemeenteraadsverkiezingen, compleet met een verkiezingsuitslagavond en een dagje erna in de sauna voor mezelf om bij te komen.

30 maart: geïnaugureerd tot raadslid

Eind mei- begin juni: grote vakantie naar de Languedoc

30 juni: maidenspeech tijdens de voorjaarsnota

Zomer: veel in de achterhoek

November: midweek naar Zeeland met ouders

30 november: dakkapellen worden geplaatst.

8: What was your biggest achievement of the year?

Mijn grenzen goed kunnen bewaken. Lol uit het moederschap kunnen halen. Raadslid worden en mijn weg hierin vinden. De Verrijkte Schooldag in Haarlem implementeren.

9: What was your biggest failure?

Te vaak toch mijn geduld verliezen, of soms te lang mezelf wegcijferen/met een probleem blijven hangen. 

10: Did you suffer illness or injury?

We hebben beiden corona gehad, en vooral in het eerste gedeelte van het jaar weer veel last van griepjes en virussen vanuit de kinderopvang. Verder veel last gehad van rugpijn, hier oefeningen voor gehad, maar het beste medicijn is eigenlijk niet teveel zitten, maar gewoon te bewegen. Ik denk daarnaast dat een burn-out her en der op de loer lag/ligt.

11: What was the best thing you bought?

Ik ben heel blij met de vele soorten wijn die we hebben ingeslagen op onze vakantie. Verder bleek het speelgoedkeukentje voor mijn zoons verjaardag een schot in de roos, hij speelt er dagelijks mee. Ook heel blij met de tuinset, die ik na lang zeuren eindelijk in de tuin heb staan en waar we deze zomer heerlijk op hebben kunnen luieren.

Het grootste en duurste zijn de twee dakkapellen die we hebben gekocht, maar aangezien we de binnenkant nog aan het aftimmeren zijn, is het voorlopig even wachten tot we daar kunnen gaan werken en blij mee kunnen zijn.

Iets wat ik ook op tweewekelijkse basis “koop” zijn de uren van Nadia, onze schoonmaakster. Ik denk dat ik stiekem daarmee mezelf zo ontlast, dat ik daar het meest blij mee ben.  

12: Whose behaviour merited celebration?

Mijn vader, die voor de oorlog in Oekraïne een inzamelingsactie startte bij de kerk.

13: Whose behaviour made you appalled?

Ik heb minder geduld gekregen voor mensen die (haast opzettelijk) niet goed communiceren met elkaar, of geen keuzes (durven te) maken, en daardoor dan ook een keuze maken. Verder ook wel de lelijke kanten van de politiek gezien afgelopen jaar.

14: Where did most of your money go?

In de dakkapellen, duidelijk met stip op 1.

15: What did you get really, really, really excited about?

De nieuwe mijlpalen van Bram, met onder andere het lekker veel praten, zingen, springen en de eerste keren op het potje.

De nieuwe CD Midnights, van Taylor Swift.

Toen we hoorden dat we oom en tante zouden worden!

16: What song will always remind you of 2022?

De hele CD van Midnights.

17: Compared to this time last year, are you: (a) happier or sadder? (b) thinner or fatter?  c.) richer or poorer?

Ik denk dat op alle drie de vlakken het antwoord “hetzelfde” is. Misschien iets rijker, maar dat ligt eraan of je aflossen op de hypotheek ziet als rijker worden.

18: What do you wish you’d done more of?

Achteraf had ik meer vakantie willen hebben en meer vrije tijd voor mezelf. Daarnaast merk ik dat ik ook meer reflectiemomenten had moeten inplannen, omdat ik dan minder in de waan van de dag was blijven hangen.

19: What do you wish you’d done less of?

Me druk maken om kleine zaken, of dingen die niet te veranderen zijn. Ook was het misschien beter geweest om niet te verwachten dat anderen precies hetzelfde denken over zaken als ik, daardoor laat ik me soms nog te vaak verrassen.

 20: How did you spend Christmas?

Met kerstavond zijn we voor het eerst naar de peuterviering gegaan, waarbij er flink werd gedanst door Bram. Daarna met broer en moeder en gezin gegeten, en toen weer met moeder en broer terug naar de kerk. Eerste kerstdag rustig gepuzzeld en gegeten bij mijn ouders (Beef Wellington gemaakt) en tweede kerstdag naar de Achterhoek. Gegeten in Winterswijk, waar we hoorden dat we tante en oom werden van een neefje.

21: Did you fall in love in 2022?

Nee, ik werd soms wel ineens heel emotioneel omdat ik mijn leven heel fijn vind.

22: What was your favourite TV program?

Even Tot Hier werd ons nieuwe favo programma afgelopen najaar, daarvoor veel de Avondshow met Arjen Lubach gekeken. Ik was verder onder de indruk van Sander en de Kloof, over kansenongelijkheid, en Pak de Macht en keek met veel plezier naar The Office, het Sinterklaasjournaal en het laatste seizoen van Brooklyn 99.

3: Do you hate anyone now that you didn’t hate this time last year?

Ik hoef een aantal mensen niet bij mij aan tafel te hebben. Maar haat gaat me wat te ver. Zou willen dat we wat meer elkaars taal spraken, maar dat lukt nog niet.

24: What was the best book you read?

33 boeken gelezen tot nu toe, waarvan ik er nog in 2 bezig ben. Daarnaast ben ik bij een boekenclub gegaan, wat erg leuk is! Je leest eens iets wat je zelf nooit gekozen zou hebben, en waar je dan ook nog eens een mening over moet geven. Erg verrassend. Zo was De stilte van de witte stad een thriller/misdaad roman die ik zelf nooit had gelezen, maar waar ik met een goede stok achter de deur van de boekenclub, heel erg van bleek te genieten.

Geen boeken die er echt heel erg uitspringen, maar eervolle vermeldingen dit jaar: de 7 vinkjes, Daar waar de rivierkreeften zingen, All the Young Dudes, Dit doet even pijn, Wat wij zagen en Een schitterend gebrek.

 25: What was your greatest musical discovery?

Er zit wederom niets nieuws tussen, ik ben en blijf een swiftie. Dus de nieuwe CD Midnights werd grijs gedraaid, en de tourdata voor Europa houden we naarstig in de gaten voor 2023. De podcasts Damn Honey en Dear Hank and John zijn daarnaast blijvertjes.

26: What did you want and get?

Een raadszetel, extra ondersteuning op het werk, promotie op het werk.

27: What did you want and not get?

Extra ondersteuning voor de fractie, overzichtelijkheid.

28: What was your favourite film of this year?

Raadswerk gaat duidelijk ten koste van TV- en filmtijd, ik heb maar 13 films gezien dit jaar, waarvan de meesten de afgelopen paar weken. Van die selectie van de afgelopen paar weken kan ik vooral concluderen dat ik niet van slechte kerstfilms houd.

Wel vond ik Black Klansman grappig, eerder dit jaar. En afgelopen week Knives Out en eindelijk Back to the Future voor het eerst gezien.

29: What one thing made your year immeasurably more satisfying?

Mijn zoontje zien opgroeien en de wereld op zijn manier laten ontdekken. De vrijdagen zijn algauw heilig bij mij geworden: Na alle hectiek van de week, ben ik op die dag zoveel mogelijk vrij om met hem te chillen en huishoudelijke zaken op te pakken.

30: How would you describe your personal fashion concept in 2022?

De gemeenteraad voelde in het begin toch wel als een fashionshow, maar na 2 jaar corona herontdek ik m’n kast en de combinaties daarin weer een beetje.

31: What kept you sane?

Slapen en plannen/lijstjes maken.

32: Which celebrity/public figure did you fancy the most?

Pieter Derks en de lange gast van Even tot Hier vind ik beiden hele sterke opiniemakers.  

33: What political issue stirred you the most?

De oorlog in Oekraïne, en het afbrokkelen van onze rechtstaat. En op de achtergrond de immer aanwezige klimaatcrisis (o.a. in de vorm van Extinction-Rebellion acties op Schiphol) en sociale ongelijkheid.

34: Who did you miss?

Ik miste af en toe vrienden en familie om me heen, maar had dan ook vaak niet de fut om gezelligheid op te zoeken. De afweging van uit je (corona)bubbel komen en soms er ook juist weer naar terug te verlangen, vond ik soms wat moeilijk.

Verder miste ik soms mn schoonbroer en schoonzus die aan de andere kant van het land wonen, en waar we voorheen nog wel eens spontaan bij aanwaaiden in Haarlem.

35: Tell us a valuable life lesson you learned in 2022.

Je kunt het niet allemaal plannen, maar het scheelt wel als je het in grote lijnen doet.

36: Quote a song lyric that sums up your year.

“Sweet like honey Karma is a cat, purring in my lap ‘cause it loves me, flexing like a god-damn acrobat, me and Karma vibe like that”

[budgethome]

© Foto van @romeecompanjen ♡ Zo, dat was alweer een paar dagen geleden dat ik iets postte, want ik was even heel chagrijnig. Mijn elektrische fiets werd namelijk zaterdagochtend gestolen terwijl ik nog geen 8 minuten in een winkel was. Zo onwijs balen! Ik doe alles op de fiets en het gaat zeker het eind van de zomer worden voordat ik een nieuwe heb. Gelukkig was de fiets verzekerd, maar wat is het toch naar om te ervaren dat er mensen rondlopen die kwaad in de zin hebben. Maar goed, nu even iets vrolijkers. Deze superleuke rotan mand in de vorm van een appel (35 cm hoog) is bij Hema afgeprijsd van €19 voor €15. Wat staat 'ie gaaf hè? Ik wens jullie een hele fijne avond en denk nog even een keer aan mij als je van de week twijfelt om je extra slot op je fiets te doen (doe het!). Mand: https://tc.tradetracker.net/?c=25436&m=12&a=291591&r=&u=%2Fkind%2Fkinderkamer%2Fopbergers-kinderkamer%2Fmand-35cm-hoog-rotan-appel-13211128.html https://www.instagram.com/p/Cf4Y7U8oIfT/?igshid=NGJjMDIxMWI=

[deprotagonisten]

Kokon

Recensie Kokon (Cocoon) ★★★★ - vanaf 21-7 in de bioscoop en op @PiclNL Een zeer fijne coming of age film. Een film die je zin doet krijgen in de zomer. Een kleine film, maar juist de boodschap is groots. Verrassend goed acteerwerk ook!

De dramafilm Kokon (Cocoon) gaat over de 14-jarige Nora, die zichzelf een muurbloempje vindt. Als ze Romy ontmoet, ontpopt ze zich. Wat wij van Kokon vinden, lees je in onze recensie. (more…)

View On WordPress

#bioscoop #Cinemien #Cocoon #dramafilm #Jella Haase #Kokon #Lena Klenke #Lena Urzendowsky #Leonie Krippendorff #Picl #review

[stefselfslagh]

Stien den Hollander: “Ik heb de verovering van België een beetje losgelaten.”

Dit stuk verscheen op zaterdag 9 juli in Zeno, de weekendbijlage van De Morgen.

Ze ging voor Nederland naar het Songfestival, bracht deze week een nieuwe single uit en staat straks op het podium van Pukkelpop. S10, bij de burgerlijke stand ook bekend als Stien den Hollander (21), rekent al zingend af met de demonen uit haar verleden. "Ik heb besloten dat mijn leven leuk zal zijn."

Wanneer ik geflankeerd door Stien den Hollander de Instroom Academy binnenloop, kan de ober van dienst zijn ogen niet geloven. "Stien", zegt hij, terwijl zijn wenkbrauwen de hoogte ingaan. Hij kijkt haar aan alsof ze een ex is die hij al jaren niet meer gezien heeft. Dan zegt hij dat hij haar tijdens het Songfestival De Diepte heeft horen zingen. En dat haar lied sindsdien weigert om zijn hoofd te verlaten. "Jouw Diepte is een oorwurm. Maar wel de mooiste oorwurm die ik ooit gehoord heb."

Nadat hij zijn wenkbrauwen opnieuw in de buurt van zijn ogen heeft gedropt, vraagt hij Stien minzaam of hij met haar op de foto mag. Ze staat het lachend, maar een beetje onwennig toe. "Ik had niet verwacht dat ik hier herkend zou worden", verklaart ze wat later haar terughoudendheid. Maar eigenlijk bedoelt ze: kan je ook een intergalactische popster worden zónder met je fans op de foto te moeten, ook al zijn ze lief?

Antwerpen heeft een cadeau voor ons: een goudomrande zomeravond. De zon denkt nog lang niet aan ondergaan, een zomerbries komt regelmatig onze gezichten strelen en de Antwerpse haven baadt in het soort licht waarmee doorgaans enkel Toscaanse bergdorpjes worden overgoten. 

We outen ons allebei als zomerzielen: mensen die zonnecrème de status van parfum toekennen en tijdens een avondlijke autorit hevig ontroerd kunnen worden door een buitenspiegel die de laatste restjes zonlicht weerkaatst. "Tijdens de zomer heb ik de hele tijd zin om in Amsterdam op een terras te zitten en bier te drinken", zegt Stien. Maar vanavond is een tafel in de mooiste refter van Antwerpen ook goed.

Met haar lange blonde haren en haar zwarte baggy kleren verschilt de Stien die voor me zit weinig van de S10 die op het Songfestivalpodium in Turijn haar hart leeg zong. Maar soms, wanneer er onverwacht een gespreksvacuüm ontstaat, zie ik een wat schuchterder Stien, nog op zoek naar de handleiding van haar bekendheid. Wanneer we over haar drukke festivalagenda praten, zegt ze dat ze het liefst 's nachts optreedt. "Als het donker is, zie je het publiek minder goed. Dat vind ik fijn. Als ik de toeschouwers te goed zie, gebeurt het dat ik denk: wat zitten jullie nou toch naar mij te kijken?" (lacht)

Vroeger dacht ze tijdens het zingen soms aan haar boodschappenlijstje. Of vroeg ze zich af of ze het strijkijzer wel uit het stopcontact had gehaald. Maar haar deelname aan het Songfestival heeft haar als artiest doen groeien, zegt ze. "Ik heb in Turijn bijna elke dag zangles gehad: ik sta vocaal sterker dan ooit. En Wende Snijders gaf me een performance training. Aan elke zin van De Diepte moest ik een beeld, een herinnering koppelen. Zo startte er in mijn hoofd een film als mijn liedje begon. En verdwaalde ik niet langer in gedachten als: 'Wie zit er allemaal in de zaal? Past mijn pak wel bij me? Zitten mijn schoenen wel lekker?'"

"Het Songfestival was bij momenten insane. Ik heb me er echt doorheen moeten lachen. Maar ik heb er ook veel van geleerd: wie ik wil zijn als artiest, hoe ik mezelf wil uitdrukken, wat ik moet doen om mijn focus te behouden. Ik heb in Turijn mijn artistieke coming of age beleefd. En toch heb ik helemaal mijn ding kunnen doen. Ik heb geen grammetje van mijn persoonlijkheid hoeven in te leveren." 

Ondanks haar prille leeftijd heeft S10 in Nederland al meer harten veroverd dan ze ooit voor mogelijk had gehouden. De Diepte werd binnen de 24 uur meer dan één miljoen keer gestreamd. En twee weken geleden bracht ze nog een uitverkochte Paradiso in extase. Om uw kennisachterstand zo vroeg mogelijk in dit stuk weg te werken: een korte, zij het niet-geautoriseerde biografie. Stien den Hollander wordt op 8 november 2000 geboren in Hoorn. Haar vader verdwijnt kort na haar geboorte uit haar leven, ze groeit op in het gezelschap van haar moeder en haar tweelingbroer. Het gros van haar jeugd brengt ze door in Abbekerk, een dorpje in Noord-Holland dat twee bezienswaardigheden claimt: een witgepleisterde Hervormde Kerk en een museum waar Westfriese oudheden tentoongesteld worden. 

Ze begint muziek te maken wanneer ze 14 is. Vier jaar later liggen er al twee ep's van haar in de Spotify-rekken: Antipsychotica (2017) en Lithium (2018), beide genoemd naar de medicijnen die ze moet slikken in de psychiatrische instelling waar ze een tijdlang verblijft. Nog eens twee jaar later kan ze aan haar discografie twee albums toevoegen: Snowsniper (2019) en Vlinders (2020). Voor Snowsniper mag ze een Edison - het Nederlandse equivalent van een MIA - in ontvangst nemen, voor Vlinders werkt ze samen met kleppers als Zwangere Guy en Ronnie Flex. Tussendoor maakt de VPRO de documentaire Storm Om Mij Heen - over haar passage in de geestelijke gezondheidszorg - en noemt de Volkskrant haar 'de meest oorspronkelijke stem van de Nederlandse hiphop'. 

Hiphop? Jawel: vóór De Diepte en Adem Je In, haar recente hits, omschreef de Nederlandse pers haar muziek als 'een mengeling van hiphop en indiepop, met kille, duistere synths en al even donkere teksten.' Woorden die u ook toen al met een kilootje zout mocht nemen: S10 dribbelt al zeven jaar net zo elegant om muziekgenres heen als Neymar Junior om verdedigers. Ga haar muziek dus vooral zelf ontdekken: op 19 augustus speelt ze op Pukkelpop, op 6 oktober in Trix in Antwerpen. Is de annexatie van België een dingetje voor haar? Of maakt ze in deze krijgszuchtige tijden liever geen territoriale aanspraken?

"Ik heb al een tijdje het gevoel dat mijn muziek in België niet echt landt. Ik heb met De Diepte wel in de Belgische hitparade gestaan, maar even goed heb ik in Antwerpen al een show moeten afgelasten omdat er maar dertien kaartjes verkocht waren. Ik heb de verovering van België dus een beetje losgelaten. Belgen houden van alternatieve muziek. Misschien vinden ze mijn vroegere nummers te onvolwassen en mijn huidige te commercieel."

Of misschien houdt de Belg van duidelijkheid en vindt hij het vervelend dat hij je niet in één muzikaal hokje kan huisvesten. "Dat zou jammer zijn, want ik zal me nooit tot één specifiek genre bekeren. Ik wil met alle soorten producers en artiesten kunnen samenwerken. Misschien maak ik ooit een album dat integraal uit piano-nummers bestaat. Of sluit ik me een tijdlang bij een Londense band aan. Er zijn nog zoveel muzikale werelden waarin ik op wandel kan gaan. Ik kijk er naar uit om die allemaal te ontdekken."

Op je veertiende speelde je je liedjes nog op gitaar, maar dat vond je 'te pussy'. Je had geen zin om de zoveelste breekbare singer-songwriter te worden? Je wilde je zieleroerselen vertalen in iets stoerders? "Ja. Ik had alleen maar een gitaar gekocht omdat dat dat ding mij de kortste weg naar het podium leek: als je wil optreden, heb je een gitaar nodig, dacht ik. Maar ik kende slechts een paar akkoorden en dus voegde ik met mijn laptop elektronische beats aan mijn nummers toe. Een pure singer-songwriter ben ik nooit geweest."

Waar gaf je je eerste concert? "In een cafeetje op Terschelling. Ik had allerlei kroegen gebeld en gezegd: ik wil graag bij jullie optreden. Tien kroegbazen hingen op, de elfde zei: kom maar. En dus trok ik met mijn gitaar en mijn laptop naar West-Terschelling. 'Showtje geven, lukt me wel', dacht ik. (lacht) Dat ik op mijn veertiende zo roekeloos was, vind ik nog steeds mooi."

Heb je die onbesuisdheid kunnen bewaren? "Ja. Ik ben voor heel veel dingen bang - naar de supermarkt gaan, de tram nemen, in een restaurant zitten - maar ik sta volkomen onbevreesd op het podium. Ik ben er ten diepste van overtuigd dat mijn muziek de moeite waard is."

Het Parool omschreef je shows als 'oud en sereen, en jong en wild tegelijk'. Dat lijkt me op het eerste gezicht ook een prima omschrijving van Stien den Hollander zélf. "Klopt: ik heb zowel een rustige als een onstuimige kant. Al neig ik de laatste tijd toch iets vaker naar baldadigheid. (lacht) Mijn carrière is best wel groot geworden. De druk en de verantwoordelijkheid die daarmee gepaard gaan, hebben een tegengewicht nodig. Onlangs smokkelde ik mijn vrienden binnen in het Amsterdamse Soho House: ik had tickets versierd voor de set van DJ Kaytranada. Nog diezelfde nacht infiltreerden we de Melkweg om de VIP-plaatsen op het hiphopfeest van een kwistige sjeik te gaan opeisen. (lacht) Ik hou ervan om met mijn vrienden random ergens naartoe te gaan en te zien wat er gebeurt. Hoe ouder ik word, hoe meer ik behoefte heb aan onbeschroomd jong zijn."

We bestellen bij de Palestijnse ober een Italiaanse wijn om ons hoofdgerecht uit Irak gezelschap te houden. De avondzon schijnt in onze ogen. Ik overweeg om binnen mijn zonnebril op te zetten, maar realiseer me op tijd dat alleen popsterren dat mogen. Stien den Hollander zou er wél mee wegkomen. Maar gelukkig is ze niet van het 'zie mij hier eens ondoorgrondelijk zitten wezen'-type.

Op haar achttiende schreef ze zich in aan de Utrechtse Herman Brood Academy, de onderwijsinstelling die zich op het internet als volgt aanprijst: 'Wij bieden een leeromgeving waarin de dynamiek van en processen in de popmuziekwereld al werkelijkheid is. Centraal staat de muziek die in verschillende contexten wordt gemaakt. Om van die muziek daadwerkelijk een product te maken, vervullen de studenten diverse functies, zoals dat in de professionele wereld gebruikelijk is.' Ik vraag Stien of het ondanks die vreselijke woorden toch een beetje leuk was aan de Herman Brood Academy.

(lacht) "Ja hoor. Ik was er omringd door zielsverwanten, zat er vaak in de studio, leerde er contracten opstellen, dat was allemaal heel erg fijn. Alleen: op een gegeven moment had ik het al zo druk met mijn carrière dat ik geen tijd meer had om nog naar school te gaan. Halverwege het tweede jaar overwoog ik om ermee te stoppen. Maar na overleg met de leiding van de school besloot ik om één keer per week te komen lesgeven en op die manier mijn diploma te behalen. 'Songwriting', noemden we mijn vak. Maar om eerlijk te zijn: ik was een beroerd docent. Ik chillde gewoon een beetje met de studenten. 'Laat je lievelingsvideoclip maar eens zien', zei ik. Of ik toonde een filmpje waarin performancekunstenares Marina Abramovic een satanisch ritueel voltrok en zei: 'Kijk, dit is nou vrij zijn.' (lacht) Als ik een nieuw liedje klaar had, liet ik het altijd eerst aan mijn mede-studenten horen. Als zij het vet vonden, wist ik dat het goed was. Ook De Diepte heb ik eerst aan hen laten horen en pas nadien aan de Songfestivalcommissie."

Je jongste album, Vlinders, bracht je twee jaar geleden uit. Voor iemand van 21 is dat een eeuwigheid. "Daarom snak ik ook naar de release van mijn nieuwe album in november: ik ben er echt aan toe om nieuwe nummers te zingen. Bovendien hoor ik op mijn oude albums heel wat dingen die ik vandaag anders zou doen. Al hou ik nog altijd van de onbezonnenheid waarmee ik ze heb gemaakt. Ik liet mijn ideeën niet lang in de weegschaal liggen, ik voerde ze gewoon meteen uit. Ten tijde van Vlinders bedacht ik dat het wel leuk zou zijn als een kunstenaar met behulp van oude Nikes grote vlindervleugels voor me zou maken. Vierduizend euro heb ik voor die vleugels betaald. Vandaag liggen ze onder mijn bed omdat ik niet zou weten waar ik ze anders kwijt moet." (lacht)

Zijn de eerste jaren van een muzikantencarrière de leukste? "Misschien wel. Toen ik mijn eerste liedjes opnam in een studio onder de Dam, had ik niks te verliezen en alles te winnen. Ik had geen verplichtingen, ik kon gewoon lekker muziek maken. Dat kan ik vandaag natuurlijk nog steeds, maar sinds ik succes heb, heb ik toch beduidend meer verantwoordelijkheden. Als ik morgen beslis om voortaan enkel nog rare, alternatieve muziek te maken, mag ik het aan mijn platenlabel gaan uitleggen."

In De Balie in Amsterdam zong je onlangs De Oude Man van Ramses Shaffy. In dat nummer woont de mooie zin: 'Muziek in zijn ziel, gelukkig en verloren.' Je vertelde het publiek in De Balie dat die zin vrij accuraat je huidige gemoedstoestand beschrijft. "Ik voel me heel gelukkig en heel verloren, ja. Enerzijds weet ik donders goed wat ik aan het doen ben, anderzijds heb ik geen idee van wat er nog op me afkomt. Ik sta met beide voeten op de grond, maar tegelijkertijd ben ik aan het zweven. Wat ik overigens niet als een probleem ervaar. 'Gelukkig en verloren zijn' lijkt me een spannender vorm van geluk dan 'gelukkig en verzadigd zijn'."

Waar droom je qua carrière van? Ik las dat een loopbaan zoals die van Anouk je wel wat lijkt: met één liedje doorbreken en vervolgens nog twintig vetbetaalde optredens per jaar geven. "Ik wil nog heel lang optreden en muziek uitbrengen. Maar ik wil ook ontzettend graag een gezin. Ik kijk er nu al naar uit om voor mijn toekomstige kinderen broodjes te smeren en ze met de fiets naar school te brengen. Vandaar de aantrekkelijkheid van het Anouk-model: zij bewijst dat je én een mooie carrière kan hebben én een intens gezinsleven. Precies wat ik zelf ook voor ogen heb. Ik wil op een dag het warme nest creëren dat ik zelf niet gehad heb. En dat mijn ouders en de generaties vóór hen ook niet gehad hebben. Ik wil een patroon doorbreken."

Ze gaat even naar buiten om voor de ingang van het restaurant een sigaret te roken. Boven haar, op de gevel van het Instroom-gebouw, staat in grote letters: 'Soms is het gewoon wachten, Stormkop, tot de wind je vangt.' Het zijn woorden die het verhaal van Stien den Hollander onbedoeld, maar treffend samenvatten: tussen haar veertiende en haar zeventiende leek het leven haar te ontglippen, tot ze besloot om alles wat haar deed wankelen uit haar bestaan te bannen en haar hart beetje bij beetje kon beginnen te revalideren.

Over de psychische problemen waar ze een tijdlang mee kampte, is in Nederland al veel gezegd en nog meer geschreven. De ongemakkelijke samenvatting: ze werd geplaagd door een uitgebreid assortiment van angsten, hoorde stemmen in haar hoofd, viel ten prooi aan psychoses en depressies, ondernam meerdere zelfmoordpogingen en werd een tijdlang opgenomen in een psychiatrische kliniek. Maar Stien den Hollander is veel meer dan haar getroebleerde verleden. En dus praat ze liever over het licht aan het einde van de tunnel dan over de tunnel zelf.

"Het verhaal over mijn vroegere psychische problemen is in de buitenwereld een onderdeel van mijn identiteit geworden. Maar de laatste keer dat het echt slecht met me ging, is inmiddels vier jaar geleden. Ik heb me losgemaakt van mijn verleden. Wat er toen speelde, definieert niet langer wie ik ben. Daarom praat ik er in interviews niet zo graag meer over. Dat doe ik in mijn privéleven namelijk ook niet."

"En toch blijven journalisten mijn woelige adolescentie ter sprake brengen. Dat begrijp ik ook wel, alleen komen ze met hun vragen veel te dichtbij. Een journalist vroeg me ooit zonder omwegen: 'Hoe zit het nu met die stemmen in je hoofd? Wat zeggen ze zoal tegen je?' Ik dacht: ik ken jou helemaal niet, waarom zou ik dat in godsnaam aan jou vertellen?"

"Het is niet zo dat ik nooit meer over vroeger wil praten. Maar het moet wel op een liefdevolle manier gebeuren. En dat is vaak niet het geval. Mensen realiseren zich niet hoe traumatiserend mijn verleden is geweest. En hoe ontwrichtend het nog altijd kan zijn om erover te praten."

"Vorige week ging ik naar het concert van een artiest waar ik heel vaak naar luisterde toen het niet goed met me ging. Ik zag in het publiek veel jongeren die het zichtbaar moeilijk hadden. Dat greep me echt bij de keel. Net zoals de verhalen van fans die hun eigen suïcidale verleden met me delen. Ik ken de dynamiek die ze beschrijven heel goed. Maar het is niet gezond voor me om daar opnieuw in mee te gaan. Het triggert me, het kan me opnieuw de afgrond in drijven. Ik moet maar in een gebouw komen dat qua architectuur lijkt op de kliniek waarin ik ben opgenomen of mijn hart gaat al te keer. Ik moet mezelf een beetje beschermen."

Dat je vandaag gelukkiger bent dan op je zeventiende: heeft de psychiatrie daar op één of andere manier toe bijgedragen? Of heb je jezelf het leven aangeleerd? "Het laatste. De manier waarop de geestelijke gezondsheidszorg in Nederland functioneert, is niet echt bevorderlijk voor de ontwikkeling van een jongvolwassene. Wat mij gered heeft, is mijn beslissing om mijn onveilige thuissituatie, waar ik verder niet teveel over wil uitwijden, resoluut achter mij te laten. Het had heel anders met me kunnen aflopen als ik dat niét had gedaan. Maar ik ben dapper geweest: ik ben op mijn achttiende over het ravijn gesprongen. Met een lege bankrekening en een volle emotionele rugzak. En toch kan ik vandaag in de spiegel kijken en zeggen: 'Moet je kijken, Stien: je hebt een fijn leven en heel veel leuke mensen om je heen.'"

Heb je je moeder ooit verweten dat ze je in een psychiatrische kliniek heeft laten opnemen? "Over mijn moeder praat ik liever niet. Maar om je vraag toch enigszins te beantwoorden: ik word niet verteerd door 'was het allemaal maar niet gebeurd'-gedachten. Ik geloof dat het leven ons in grote mate overkomt. Sommige gebeurtenissen kan je beïnvloeden, de meeste niet. Ik kan me dus wel neerleggen bij het verhaal van mijn adolescentie. Min of meer toch." (lachje)

Jezelf het leven aanleren: hoe deed je dat? Naar verluidt boekte je op je achttiende een reis naar Ibiza om je van je angsten te bevrijden. Kwam je er al reizend achter dat het leven gewoon doorgaat als er iets gênants gebeurt of je de controle verliest. "Als ik voor iets bang ben, zoek ik mijn angsten op en probeer ik ze recht in het gezicht te kijken. In de eerste week na het Songfestival durfde ik niet meer uit te gaan. Toen heb ik mezelf gedwongen om elke dag in mijn eentje ergens een koffie te gaan drinken, tot ik de buitenwereld weer aankon. En met succes: zie mij hier vanavond eens zitten." (glimlacht)

Je noemde je vroegere thuissituatie onveilig. Zonder je tot ongewilde confidenties te willen verleiden: wat heb jij nodig om je wél veilig te voelen? "Ik heb vooral nood aan gezonde relaties. Met mensen die me vertrouwen. Die ervan uitgaan dat ik het goed bedoel. En die me dus niet straffen of pijn doen als ik iets fouts doe. Want dat heb ik vroeger veel te vaak meegemaakt. Het goede nieuws is: ik héb momenteel zo'n gezonde relaties. Mijn vrienden en ik benoemen niet elkaars lelijke, maar elkaars mooie kanten. We kennen en begrijpen elkaar door en door. En als we er samen op uit trekken, vieren we het leven. Er is nooit ruzie, nooit gezeik. Heerlijk is dat."

Toch deelde je op Twitter een sombere tweet van de Nederlandse rapper Jonna Fraser: 'Maakte ik geen muziek, had ik geen therapie. Wie het meest entertaint, heeft vaak het meest verdriet.' "Ik herkende mezelf in die woorden. Ik ben iemand die mensen blij wil maken. Die iedereen aan het lachen wil brengen. Maar mijn drang om te entertainen is toch geworteld in een soort van verdriet: een sluimerende droefenis, die ik overal mee naartoe neem. Al klinkt dat erger dan het is: ik kan mijn verdriet heus wel de baas. Eén van mijn grootste talenten is ervoor zorgen dat het goed met me gaat." "In een interview zei ik onlangs: 'Het leven is in principe kut en af en toe gebeurt er iets leuks.' Maar eigenlijk is dat helemaal niet waar. Natuurlijk is het leven af en toe kut. Maar als je thuis nu en dan een kaarsje aansteekt en regelmatig een goeie fles wijn opentrekt, valt het allemaal nog wel mee. Ik maak me in ieder geval niet langer druk om dingen waarover ik geen controle heb. Ik heb besloten dat mijn leven leuk zal zijn."

Je wil ook het leven van je luisteraars niet bemoeilijken: je waakt erover dat je teksten hen niet op zelfdestructieve gedachten brengen. Dat is mooi, maar je kan als artiest toch niet verantwoordelijk gesteld worden voor hoe mensen op je muziek reageren? "Misschien niet, maar ik wil op een gezonde manier met mijn carrière omgaan. In de muziek van sommige artiesten zit iets verwoestends. Iets giftigs, iets naars. Ik wil niet dat dat in míj́n nummers ook het geval is. Als ik een verdrietig liedje zing, wil ik dat het mooi eindigt. Dat er op het einde weer wat licht binnengloort. Ik wil laten zien dat bijna niks het einde van de wereld is."

Op haar keel, ter hoogte van haar stembanden, is een ankh getatoeëerd: volgens de oude Egyptenaren de sleutel tot liefde en oneindigheid. Op haar kuiten staan geïnkte versies van Medusa en Maria, bien étonnées de se retrouver ensemble. Op haar rechterarm prijkt het mistroostige poppetje dat ook op de Pink Moon-cover van Nick Drake zweeft. En op haar linkerarm staan zes streepjes. Elk streepje staat voor iets waar ze trots op is. En er is ruimte zat voor nog méér streepjes. "Ik neem tattoos wanneer er iets buitengewoons staat te gebeuren. Wanneer er een nieuwe fase in mijn leven aanbreekt. Toevallig dacht ik vandaag nog: het is weer tijd voor een paar nieuwe tattoos. Ik voel aan alles dat ik een bijzondere tijd tegemoet ga."

We drinken koffie, het einde van de avond sluipt op zomerslippers dichterbij. Bij wijze van epiloog bespreken we nog of het wel klopt dat mensen met het ouder worden ook wijzer worden. Senioren trekken zich vaak terug in hun herinneringen, zeg ik. En hoewel het daar met een beetje geluk fijn vertoeven is, is het meestal niet de plek waar je wereldbeeld nog interessante evoluties doormaakt. 

"Dat zou kunnen. Maar wat ik aan het leven van oude mensen niettemin leuk vind, is dat ze hun dagen zo strak indelen. Ze doen elke week op precies dezelfde dag boodschap-pen, kopen elke week precies dezelfde producten en bereiden daar elke week precies dezelfde maaltijden mee. Dat vind ik om één of andere reden erg aantrekkelijk." (lacht)

"Als je in een psychiatrische kliniek verblijft, wordt je leven ook in een mal gegoten: op maandag eet je aardappelen, op dinsdag broccoli, op woensdag vis, alles ligt op voorhand vast. Routine maakt mensen rustig, zeggen psychiaters. En dat klopt ook wel: als je psychisch ziek bent, helpt het dat je over een boel dingen alvast niét hoeft na te denken. Zelfs vandaag probeer ik mijn dagen nog altijd een vaste structuur mee te geven: ik sta elke dag min of meer op hetzelfde uur op en ga grosso modo op hetzelfde uur slapen. Ik voel dat ik daar baat bij heb. Er is niks mis met een minimum aan routine en huiselijkheid."

En dus vertrekt Stien den Hollander na haar laatste slok koffie meteen terug naar haar huis in de Amsterdamse Jordaan. Een dik jaar woont ze er nu: naar haar normen best lang. En toch wil ze er nog een hele tijd blijven. Ze is er thuis. Ze is er gelukkig. Ze is er veilig. Soms is een huis geen verblijfplaats, maar een overwinning.

[shoefunhouse]

Duitsland en Real Madrid grootheid Toni Kroos gaat met pensioen na Euro 2024

Toni Kroos stopt met voetbal nadat hij heeft geprobeerd Real Madrid nog een Champions League-trofee te bezorgen en Goedkope Duitsland voetbalshirts thuis naar de EK-titel te leiden.

De 34-jarige Duitse middenvelder zei dinsdag dat het een moeilijke beslissing was, maar dat de timing “op de een of andere manier perfect” voelde.

“Ik wilde altijd vertrekken op de top van mijn kunnen en ik weet, en aan de hand van veel voorbeelden die je ziet, dat het niet makkelijk is, dat je dat punt in de tijd heel snel kunt missen,” zei Kroos in een podcast die hij samen met zijn broer host.

“Ik wilde nooit het gevoel hebben dat de club, de fans, de mensen om me heen me aan het einde zouden moeten vertellen: ‘Dat is genoeg’, of dat ik nog twee of drie jaar op de bank zou zitten.”

Madrid bedankte Kroos en prees zijn prestaties bij het team.

“Real Madrid wil zijn dankbaarheid en genegenheid uitspreken voor Toni Kroos, een speler die de geschiedenis van Real Madrid zal ingaan als een van de grootste legendes van onze club en het internationale voetbal”, aldus de club.

Kroos werd in 2014 wereldkampioen met Duitsland in Brazilië en had ook een succesvolle carrière bij Bayern München, waar hij één Champions League en drie Duitse competitietitels won.

Madrid staat op 1 juni in Londen tegenover Borussia Dortmund in de finale van de Champions League. Zijn Europese trofeeën met Madrid kwamen in 2016, 2017, 2018 en 2022. Hij won de Champions League met Bayern in 2013.

Kroos is sinds 2014 bij Madrid en heeft Madrid geholpen 22 titels te winnen, waaronder vier Europa Cups en vier Spaanse competities. Hij speelde 463 wedstrijden voor de club, die de middenvelder “een belangrijke speler in een van de meest succesvolle periodes in de 122-jarige geschiedenis van Real Madrid” noemde.

“Toni Kroos is een van de grootste spelers in de geschiedenis van Real Madrid en deze club zal altijd zijn thuis blijven”, aldus clubvoorzitter Florentino Pérez.

Voetbalshirt Sale

Madrid zei dat Kroos voor altijd in de harten van elke fan zal blijven “dankzij zijn meesterschap in het spel en het feit dat hij alles heeft gegeven voor ons shirt, een standvastig voorbeeld van de waarden van Real Madrid.”

Kroos' contract bij Madrid liep aan het einde van dit seizoen af en de club en de speler waren naar verluidt in onderhandeling over een verlenging.

Kroos zei in februari dat hij akkoord ging om voor Duitsland te spelen op Euro 2024 na een verzoek van bondscoach Julian Nagelsmann. Hij heeft al bijna drie jaar niet meer gespeeld voor de nationale ploeg, sinds het verlies van Duitsland tegen Engeland in de tweede ronde van het laatste EK.

Kroos werd vorige week opgenomen in de voorlopige selectie van Duitsland voor het toernooi.

Hij had een paar maanden geleden gezegd dat hij niet wist wat er volgend seizoen zou gebeuren.

“Ik heb er heel lang over nagedacht en in de afgelopen dagen ben ik tot de conclusie gekomen dat dit seizoen, dit prachtige seizoen, het 10e seizoen bij Real Madrid kinder voetbalshirts, ook mijn laatste seizoen bij Real is,” zei Kroos dinsdag.

“En iedereen die de afgelopen maanden of jaren goed naar me heeft geluisterd, zal ooit de zin hebben gehoord dat de enige optie voor mij was om mijn carrière bij Real Madrid te beëindigen. En als je één en één bij elkaar kunt optellen, weet je dat mijn laatste seizoen bij Real betekent dat het deze zomer voorbij is. Geen Real meer, geen voetbal meer.”

#Goedkope Duitsland voetbalshirts #Real Madrid kinder voetbalshirts

[regioonlineofficial]

Ben jij tussen de 15 en 20 jaar, woonachtig in de gemeente Land van Cuijk? En heb je deze zomer zin met Linden-groet-Lindenin een internationale jongerenvakantie in België? Meld je dan aan! Jumelage 6 x Linden in Europa Het is een stedenband van de gemeente Land van Cuijk met 5 andere Europese gemeenten, met een plaatsnaam Linden. Dit jaar is het 50 jaar geleden dat het vriendschapsverdrag met 5 andere dorpen met deze naam werd gesloten. Behalve Nederland behoren Duitsland, Oostenrijk, België, Frankrijk en Spanje tot de groep. Het doel van de jumelage is een uitwisseling van kennis op allerlei gebied zodat we meer te weten komen over gewoontes, cultuur en inwoners van andere landen. Jongerenuitwisseling Elk jaar is er een uitwisseling met jongeren van alle deelnemende landen. Bovendien rouleert het land dat de uitwisseling organiseert. In 2023 was dit Nederland, dit jaar organiseert België de uitwisseling. Via sport, spel en gezellige uitjes leren de jongeren elkaar kennen en veel van het land waar het evenement wordt gehouden. De uitwisseling wordt ondersteund door het programma Erasmus+ van de Europese Unie. Dit jaar is de uitwisseling van zaterdag 20 juli t/m maandag 29 juli in Linden-Lubbeek (België). De leeftijd is van 15 t/m 20 jaar. Overnachten en eten doe je in gemeenschappelijke ruimtes; ook wordt er een aantal keren gegeten bij een gastgezin. De bedoeling is dat de kosten geen belemmering mogen zijn om je aan te melden. De eigen bijdrage is €100. Aanmelden maar tot 1 maart 2024! Aanmelden kan tot uiterlijk 1 maart a.s. bij Mien van Hoek via een mailtje aan [email protected] met vermelding van leeftijd en woonplaats. Het aantal plaatsen is beperkt.

[josjeblogt]

EN ALLEEN DE VOGELS VLIEGEN...

Er zit al dagen een liedje in mijn hoofd;

Het wil er maar niet uit;

“En alleen de vogels vliegen van Oost naar West Berlijn

Worden niet teruggefloten, ook niet neergeschoten

Over de muur, over het ijzeren gordijn

Omdat ze soms in het westen, soms ook in het oosten willen zijn

Omdat ze soms in het westen, soms ook in het oosten willen zijn”

Mijn man was de afgelopen week in Berlijn, misschien was dat de trigger.

Of misschien was het een video op het nieuws die ik zag waarin mensen uit Oost en West Jeruzalem hun visie gaven op de vreselijk oorlog die daar is uitgebroken.

Ik ben aan het wandelen met onze honden. Het is mooi weer. De zon schijnt. De honden hebben het naar hun zin.

Mijn gedachten dwalen af naar mijn jeugd. Ik groeide op in het meest langgerekte dorp van Nederland; Andijk. Het ligt aan de rand van het IJsselmeer en is ongeveer tien kilometer lang.

In Andijk woedde ook een stille oorlog. Gebaseerd op geografie en religie. Ik hoorde bij de Westers. Westers hadden hun eigen dorpshuis, hun eigen voetbal- en handbalvereniging, hun eigen kerk.

Van mijn moeder kreeg ik mee dat Westers goed waren. Oosters daarentegen waren raar. Ze mochten op zondagen niet met de auto, droegen hoedjes en zwarte kousen. Ze moesten elke dag een paar keer bidden. Als Wester ging je niet met Oosters om. Want Oosters waren raar.

Oosters hadden ook een dorpshuis en een voetbalvereniging. Er waren meerdere kerken; hervormd, gereformeerd en een die volgens mijn moeder de ‘zwarte kousen-kerk’ heette. Of misschien was dat wel de gereformeerde kerk, ik had geen idee.

Op de basisschool waar alle Westers naar toe gingen, was wel aandacht voor de (Katholieke) kerk maar wij hoefden thuis niet te bidden en gingen eigenlijk alleen maar met kerstmis naar de kerk.

Ik herinner me een fietstocht die mijn beste vriendinnetje Ingrid en ik ooit maakten. We hadden als lunch zure lappen mee, trekdrop en een flesje limonade. Als onze benen moe werden van het trappen, pauzeerden we op de dijk. Tussen de schapen. We keken uit over de lange Dijkweg waar maar geen einde aan leek te komen.

We begonnen ons, na de zoveelste pauze, af te vragen waar we waren. We moesten toch al minstens op de weg naar Lelystad zitten?

We besloten een oudere vrouw die de was aan het ophangen was, te vragen in welke stad we waren. Van haar antwoord vielen onze monden open: “Nôh moisie, dut sal ik je dr es goed uitlegge. Jullie benne hier in Andoik!”

Ergens was dat niet gek, we reden tenslotte nog steeds langs de dijk. Aan de andere kant verraste het ons ook. De huizen en de mensen zagen er namelijk nog steeds hetzelfde uit als onze eigen huizen en onze eigen moeders. Dat zou niet moeten kunnen als zij Oosters waren en wij Westers toch?

Elke zomer gingen we bollenpellen bij de echtgenoot van de kleuterjuf. Zij woonde in de polder. Een soort ‘niemandsland’.

We hadden altijd de grootste lol met iedereen die daar werkte. Nooit heb ik me afgevraagd wie nou Westers en wie Oosters waren.

Op een dag hoorde ik twee meiden, waar ik inmiddels goed bevriend mee was geraakt in de bollenschuur, praten over hun weekend. Ineens realiseerde ik me, dat zij Oosters waren!

Maar… hoe kon dat? Ze waren aardig, we hadden dezelfde interesses. Aan de muren van onze slaapkamers hingen dezelfde posters van popsterren en filmacteurs, we zongen even hard mee met de top veertig- liedjes die uit de oude radio achter onze rug schalde. Waarom liepen ze niet met zwarte kousen aan, waarom droegen ze geen hoeden? Waarom moesten zij niet bidden voor de lunch?

Ik raakte ervan in de war.

Ik ontdekte dat blijkbaar alles wat ik vroeger geloofde, niet waar hoefde te zijn. We waren allemaal tieners. Allemaal Andijkers ook.

Vorige week had ik een goed gesprek met een Libanese man, een vaste bezoeker van ons taalcafé. Hij zag er grauw uit, alsof hij al dagen niet had geslapen. Hij vertelde mij dat hij zich enorm veel zorgen maakte over zijn familie die vlak bij de grens met Gaza woont. De oorlog lijkt zich uit te breiden naar zijn land en zijn familie is niet langer veilig.

Hij vertelde me dat hij, net als ik eigenlijk, was opgevoed met het idee dat de Palestijnen anders waren. Minder. Raar. De haat was, net als bij mij in Andijk, al generatie op generatie doorgegeven in de opvoeding.

De man vertelde me dat hij, sinds hij zelf vader is van drie heerlijke jochies, toch anders kijkt naar de Palestijnen. Ook Palestijnen hebben heerlijke jochies, ook Palestijnen zijn liefhebbende vaders die er alles voor over hebben om hun kinderen veilig groot te brengen.

Hij zei: “Als we niet op zoek gaan naar de verbinding in plaats van naar de verschillen, komen we er nooit uit en zal de oorlog voortduren en vele levens kapot maken, aan beide zijden.”

Ik kreeg er kippenvel van en in mijn ooghoek brandde een traan.

Ik hoor een van mijn honden blaffen en ben in een seconde weer terug in het hier en nu.

Zoals honden van verschillende rassen heerlijk samen kunnen spelen. Zoals kinderen van allerlei achtergrond allemaal achter dezelfde voetbal aanrennen op het schoolplein.

Zoals mensen uit verschillende landen met elkaar kunnen praten en lachen bij ons op het taalcafé.

Zo zou het moeten zijn tussen de bevelhebbers van Hamas, Israël en de Palestijnen.

Ook zij zouden in staat moeten zijn te zoeken naar de verbinding in plaats van naar de verschillen.

Ze zijn Westers. Of Oosters. Allemaal anders, maar toch ook allemaal hetzelfde.

#oorlog #liefde #inspiratie

[charleshaddonspurgeon]

Voor Iedere Dag | Ochtend Overdenking En het gebeurde op één van die dagen dat Hij onderwijs gaf en dat er Farizeeën en leraars van de wet zaten, die van alle dorpen van Galilea en Judea en uit Jeruzalem gekomen waren. En er was kracht van de Heere om hen te genezen. (Lukas 5:17) Lees verder Markus 2:14—17 Christelijke mannen en vrouwen, kom samen om te bidden voor je vrienden die niet voor zichzelf kunnen of willen bidden. Als je iemand in diepe ellende ontmoet, verlamd door wanhoop, die nog geen vinger van geloof op kan richten, probeer hem het Evangelie te laten horen; breng hem waar Christus wonderen werkt. Als het je niet lukt om hem voor de Heere neer te leggen, laten twee zich verenigen, als twee niet genoeg zijn, verzoek hem met vier mensen, als vier niet genoeg is, vertel het dan aan de kerk en vraag ze allemaal te bidden maar streef er naar om stervende zondaren te brengen waar Christus geestelijke wonderen werkt. Als je verder leest in het hoofdstuk zul je erachter komen hoe je mensen bij de Verlosser brengt die er anders nooit gekomen zouden zijn. Levi gaf een groot feest, want zo dacht hij bij zichzelf: “Ik wil dat Jezus komt en preekt voor de tollenaren. Ze zijn zulke grote zondaren, net als ik, als ik ze maar naar Hem kon laten luisteren, dan zullen ze bekeert worden. “Maar,” dacht hij, “als ik het aan ze vraag zullen ze zeggen dat ze het zich niet kunnen veroorloven om een dag werk te missen, ze zullen geen zin hebben om naar een preek te luisteren.” “Dus,” zei hij, “ik krijg ze hier op deze manier — ik zal ze uitnodigen in mijn huis voor een feest, dan zullen ze zeker komen. Dan zal ik Jezus vragen of ook Hij met hen komt eten, en ik weet dat Hij ze niet zal laten gaan zonder iets te zeggen.” Zo zie je dat hij technieken gebruikte, zoals vogelvangers die staan te popelen om hun prooi te vangen. Kun jij nu niet zo oplettend en doordacht zijn als Levi? Kun jij de verschoppelingen en verwaarlozers van de Sabbath niet in je huis krijgen of in het huis van iemand anders en de middelen gebruiken om ze onder het geluid van Gods Woord te brengen? Als je in de kamer een aantal planten hebt staan, zet je ze buiten als het in de zomer regent, toch? Je zet alle potten in de tuin en laat ze het water opvangen. Doe dat ook met je vrienden, buren, kinderen en familieleden. Probeer ze eronder te krijgen als de regen van de genade valt. En als ze niet willen komen, probeer dan iets anders. Zorg er voor dat ze in aanraking komen met de kracht van de Heere. Misschien zal Jezus hen zien en zullen zij Hem zien en genezen worden. Ter overdenking Als jou kerk of kapel “Gods huis” is, dan is jou huis dat ook! God woont niet in tempels die met handen gemaakt zijn (Handelingen 17:24), maar in Zijn volk (Hebreeën 3:6). Broederschap en evangelisatie gelden overal waar Zijn volk is, of het nu in het openbaar is of bij iemand thuis (Handelingen 2:46; 5:42; 20:20–21). Preek 720, 11 november 1866

[thegazete24]

Waar men boeken verbrandt…

https://www.dewereldmorgen.be/community/waar-men-boeken-verbrandt/ Ik had deze tekst al veel vroeger moeten schrijven, daarvan ben ik mij bewust. Toen er deze zomer in Zweden al voor de vierde keer korans in het openbaar werden verbrand, had ik in mijn pen moeten kruipen. En wel om nog eens te herinneren aan een beroemde zin. Maar ik dacht dat iemand anders dat wel zou doen. Zo gaat het vaak. En…

View On WordPress

[djmusicbest]

ADE Guest List October 2023

  DATE CREATED: 2023-11-02 Tracklist : 92 Thing Eli Brown.mp3 Bahar islandman.mp3 Da Fonk (feat. Joni) Mochakk, Joni.mp3 Dribble Mary Lake.mp3 Gamer Girl Afra.mp3 Gimme That Bounce Mau P.mp3 Glue Bicep.mp3 GOLDEN SZN OGUZ, Nyctonian.mp3 Hop On - FJAAK Remix Sterac, FJAAK.mp3 K On My D + C Partiboi69, Juicy Romance.mp3 Let’s Get This Sally C.mp3 Love Those Who Fight Chris Liebing.mp3 My Barn My Rules MCR-T, horsegiirL.mp3 No Feelings AnD.mp3 Perpetual Motion Max Cooper.mp3 Potential DJ Stingray 313.mp3 Race Against the Time - MRD Remix u.r.trax, MRD.mp3 Rave 4 love 999999999.mp3 Senegal - Original Mix Philou Louzolo.mp3 Squeeze Me Kraak & Smaak, Ben Westbeech.mp3 The Hard Way - Original Mix Diøn.mp3 Tienaté Nu Genea.mp3 What You Say_ - Extended Young Marco.mp3 When I Think Of You Michel De Hey.mp3 You Make Me Feel (Mighty Real) - Gerd Janson Remix Jimmy Somerville, Gerd Janson.mp3 Zin In De Zomer Man Bizzey, Kraantje Pappie, Rolf Sanchez.mp3   Download Read the full article

[muznew]

ADE Guest List October 2023

  DATE CREATED: 2023-11-02 Tracklist : 92 Thing Eli Brown.mp3 Bahar islandman.mp3 Da Fonk (feat. Joni) Mochakk, Joni.mp3 Dribble Mary Lake.mp3 Gamer Girl Afra.mp3 Gimme That Bounce Mau P.mp3 Glue Bicep.mp3 GOLDEN SZN OGUZ, Nyctonian.mp3 Hop On - FJAAK Remix Sterac, FJAAK.mp3 K On My D + C Partiboi69, Juicy Romance.mp3 Let’s Get This Sally C.mp3 Love Those Who Fight Chris Liebing.mp3 My Barn My Rules MCR-T, horsegiirL.mp3 No Feelings AnD.mp3 Perpetual Motion Max Cooper.mp3 Potential DJ Stingray 313.mp3 Race Against the Time - MRD Remix u.r.trax, MRD.mp3 Rave 4 love 999999999.mp3 Senegal - Original Mix Philou Louzolo.mp3 Squeeze Me Kraak & Smaak, Ben Westbeech.mp3 The Hard Way - Original Mix Diøn.mp3 Tienaté Nu Genea.mp3 What You Say_ - Extended Young Marco.mp3 When I Think Of You Michel De Hey.mp3 You Make Me Feel (Mighty Real) - Gerd Janson Remix Jimmy Somerville, Gerd Janson.mp3 Zin In De Zomer Man Bizzey, Kraantje Pappie, Rolf Sanchez.mp3   Download Read the full article

[euroadventure]

Obertiliach - Kals am Großglockner - Obertiliach

Vrijdag 27 oktober

De dag begint bewolkt en even vrezen we er een beetje voor of we vandaag wel op pad kunnen. Toch trekt het steeds meer open en ach in de bergen is het gewoon ook lastig te voorspellen. We nemen gewoon genoeg kleding mee. We rijden ongeveer drie kwartier naar onze bestemming, na eerst een pitstop in Lienz en bij een prachtige waterval!

Ondanks dat ik eerst twijfel of ik mijn donsjas wel aan moet doen, gisteren was het nog best warm, ben ik blij dat ik hem heb ingepakt. Eenmaal in het plaatsje Kals am Großglockner aangekomen hebben we al heel wat meters geklommen met de auto en blijkt het een stuk frisser te zijn dan we hadden gedacht. Inmiddels miezert het ook een beetje. Regenjas dan ook maar aan!

We gaan een route wandelen door het Dorfdal. Als we helemaal doorlopen komen we uiteindelijk uit bij de Großglockner. Wij lopen vandaag niet zover, maar lopen de route die Sepp en Bianca in het voorjaar met hun schapen afleggen. Sepp en Bianca hebben ongeveer 30 schapen en laten deze in dit gebied grazen op de alm. In de buurt van Obertiliach is een wolf gesignaleerd die al vele schapen heeft gedood, hier (nog) niet gelukkig en dus brengen ze de schapen een behoorlijk eindje van huis naar de bergen. Inmiddels zijn de schapen weer in Obertilliach, maar in principe verblijven ze  in dit gebied gedurende de gehele zomer.

De route zelf is super gemakkelijk, lekker vlak en dus prima te doen. Halverwege de route ligt een tunnel. In de zomer lopen de mensen buitenom de tunnel over een smal pad waar hekken langhs de rand  gepositioneerd zijn om niet het ravijn in te vallen. Nu is dat wandelpad winterklaar gemaakt en afgesloten en zijn de hekken langs de rand van het wandelpad weggehaald. Toch kiezen we er stiekem voor om niet door de donkere tunnel te wandelen, maar om juist het wandelpad buitenom te nemen. Zo smal is het nu ook weer niet, er ligt nog geen sneeuw of ijs, en het uitzicht is geweldig! 

Naast de bewolking en miezer, schijnt ook net zo gemakkelijk weer de zon. Het waait hard waardoor de wolken komen en gaan. Met als resultaat een prachtige regenboog voor ons.

We lopen ongeveer 4 kilometer enkele reis en op het bijna keerpunt eten we bij een hut onze broodjes op. De hut is nu natuurlijk gesloten maar we kunnen er even genieten in het zonnetje.

We lopen na de lunch nog een paar honder meter verder en de ‘ah en oh’  momenten stapelen zich op!

Uiteindelijk keren we weer om en lopen we via dezelfde weg weer terug. En ondanks dat we dezelfde route terug lopen, zie ik toch altijd weer nieuwe dingen. Ik stop iets minder vaak voor een foto, maar nog steeds regelmatig haha.

Halverwege de middag zijn we weer terug bij het beginpunt en besluiten we om nog een kleine detour eraan vast te plakken voor de auto weer instappen. De zon schijnt inmiddels weer dus het is gewoon genieten!

Op de terugweg stoppen we wederom in Lienz. We hebben even een latte-momentje ingelast (zonder latte geen goede dag ;)) en besluiten om in Lienz ook een hapje te gaan eten in een restaurant. Het is nog vroeg, maar we lusten al wat. Die buitenlucht maakt ons nu eenmaal hongerig 😋.

Begin van de avond zijn we weer in Obertilliach. Ook Isabel is inmiddels thuis. De schnaps komt op tafel en ook nu kletsen en lachen we weer volop 😁.

Helaas vertrek ik morgen weer en pak ik al ’s avonds een groot deel van mijn tas weer in. Ondanks dat ik morgen al weer terug reis naar Bolzano, besluiten we gezien het mooie weer wat wordt afgegeven om nog een mooie wandeldag ervan te maken, net over de grens in Italie en op mijn terugweg. Zin in!

[lezenmetisa]

De toekomstige lezer

Aan het begin van de coronatijd las ik niet veel. Ik was toen weinig gemotiveerd en had niet veel zin in dingen doen. We waren toen hele dagen thuis van school en ik had niet veel energie om iets anders te doen dan op mijn kamer blijven. Het hielp ook niet mee dat we toen echt in een lockdown moesten. Het lezen begon bij mij pas echt in het begin van de zomer van 2021. Ik had toen een e-book gekocht en heb heel veel van mijn vakantietijd gelezen.

Een e-book was echt het geld waard en ik heb er nu nog heel veel plezier van. Ik denk niet dat mijn lees omstandigheden gaan veranderen. Ik ga er altijd van houden om mij te verdiepen in een boek. Er zal vast een tijd komen waarin in minder kan lezen dan ik nu doe, maar die tijd is nog niet gekomen en hopelijk verandert het niet snel.             

Ik ben heel nieuwsgierig naar de thema’s van de boeken die we gaan lezen. Het zijn verschillende thema’s en ik vind het altijd leuk om nieuwe boeken te lezen. Het thema dat ik wel is wil proberen is een thriller boek. De spanning in de boeken bij een thriller lijken mij leuk om te beleven.

Leesniveau 2                                                                                                                                                          911 woorden

Titels leesniveau advies:

De zesde mei van Tomas Ross

Hex van Thomas Olde Heuvelt

Red ons, Maria Montanelli van Herman Koch

De Morten trilogie van Anna Levander

Schilderslief van Simone van der Vlugt

Ultimatum van Heerma van Voss

#books #literature #english literature