Tumgik
#ελλινικα
monimh-adieksodos · 5 months
Text
Christmas is the season of giving, so I’m giving up.
1K notes · View notes
xamenohliobasilema · 10 months
Text
Δενόμαστε
Και δεν ξέρουμε
Να λυνόμαστε.
551 notes · View notes
sillageee · 1 year
Text
Εγώ, ξέρεις, θέλω με κάποιον τρόπο να μπλέκονται οι ζωές μας. Να υπάρχεις στη δική μου, κι ας μην είναι με τον τρόπο που θα ήθελα εγώ. Να ακούω τη φωνή σου και να μαθαίνω πώς περνάς τη μέρα σου, αν τη παλεύεις με τη δουλειά σου, τι σου είπε εκείνος ο τύπος και σε έκανε να γελάσεις και με ποιο φιλόδοξο όνειρο ξύπνησες σήμερα. Να μου μιλάς για κόσμους μακριά από εδώ, για ταινίες που δεν έχω δει, για μουσικές που δεν έχω ακούσει και για χώρες που μόνο μαζί σου θα ήθελα να επισκεφτώ. Να ξέρω πως, έστω και με αυτόν τον τρόπο, είσαι κομμάτι της ζωής μου, κι ας είσαι εκείνο που λείπει και δεν μπορεί να συμπληρωθεί το δικό μου παζλ.
220 notes · View notes
Περίεργο είδος οι άνθρωποι.
Περίεργος ο τρόπος που δένονται και αγαπούν.
Εθίζονται πάντα σε αυτό που δεν μπορούν να έχουν.
Σε εκείνο που τους γρατσουνάει και τους γδερνει καθημερινά .
Κοιμούνται και ξυπνούν με την ελπίδα πως κάτι θα αλλάξει.
Μα γιατί αρνούνται να δουν αυτό που έχουν μπροστά τους;
Μα γιατί επιμένουν στο να πληγώνονται τόσο πολύ;
Δεν βλέπουν πως όλα είναι μάταια;
Αλλά ποια είμαι εγώ για να τους κρίνω;
Εγώ είμαι αυτή που αγάπησα τόσο πολύ το σκοτάδι κάποιου, που ξέχασα πως το σκοτάδι πάντα πνίγει το φως.
Επέλεξα να πνίξω το φως μου για χάρη του σκοταδιού που έκρυβε μέσα του.
Άφησα τον εαυτό μου να παλέψει με τους δαίμονες του μόνο και μόνο για να του ξανά προσφέρω το φώς.
Μάταιη πάλη θα έλεγε κανείς.
Εκείνος αγαπούσε τόσο πολύ το σκοτάδι του που δεν ήθελε να το αφήσει.
Και εγώ αγαπούσα τόσο πολύ αυτόν.
Μας έπνιξε και τους δύο τελικά.
Βουτηγμένοι στο ίδιο σκοτάδι χωρίς καμία παρηγοριά, τόσο κοντά αλλά και τόσο μακριά.
Μα καλά πόσο ηλίθιοι είμαστε όλοι τελικά;
5 notes · View notes
ta-matia-soy-agapw · 2 years
Text
06:00
Περίεργη αυτή η ώρα, κάτι σκέφτεσαι, κάτι σου λείπει, κάνεις κάποια όνειρα, βάζεις να τρέχει το μυαλό σου σε παλιές αναμνήσεις, ακούς κάποιους από κάτω να περπατάνε για να πάνε στην δουλειά, μυρίζεις αυτό τον καπνό από το τσιγάρο που μόλις κάποιος άναψε και μυρίζει το ίδιο με τότε που η μαμα σου ετοιμαζόταν για την δουλειά, ακούς τα αυτοκίνητα, ξανά πας στις αναμνήσεις με τους φίλους σου και τις βόλτες μαζί τους. Αυτό το αεράκι του Οκτώβρη.
Καλημέρα και σε σένα
1 note · View note
bi-nightmare-55 · 8 months
Text
i’ve found the reason ever to learn a language
annoying and confusing your friends
by sheer, dumb luck i’ve constantly made friends with groups of people who all speak a language that i don’t, and english is almost never their first langages so when they forget words or something they’ll ask each other or default to that language if it doesn’t concern me (obviously i have no problem with this, i’m glad they have friends they can speak to in their native languages and connect over shared culture and all that)
this has left me with one problem, they will always, irrevocably know what i’m saying, and while i could learn a language that the vast majority of my close friends speak, it’s so much funnier to do this with a language none of them speak
like one of my friends is being annoying? i want to irritate them? try to convince them they shouldn’t add that guy but still be fun about it? yell at them in a language i’ve been learning for a month with limited vocabulary compliments of duolingo
1 note · View note
axristes-styseis · 3 years
Text
Πώς ξεχνάω?
113 notes · View notes
sadinchaos · 3 years
Text
Κουράστηκα να περιφέρομαι,αμα γινότανε ότι θέλαμε για λίγο θα’ταν όμορφο μα θα’ταν όνειρο κι αν σηκωθείς απ’το κρεβάτι θα είναι επώδυνο είπα.
Bloody Hawk
42 notes · View notes
aaeelia · 3 years
Text
Σε ένα κείμενο του Παπανούτσου, «Ο άνθρωπος και το φόρεμα», εξηγεί ποσό απαραίτητη είναι για τον άνθρωπο η ενδυμασία.
Εμφανίστηκε στο μυαλό μου η εικόνα και η αίσθηση του να είμαι γυμνή μπροστά σου.
Να μου βγάζεις αργά-αργά τη μπλούζα και να γκρεμίζεται ένα ολόκληρο τείχος γύρω από τη ψυχή μου.
Κύματα ανατριχίλας να διοχετεύουν όλο το κορμί μου και εσύ παρόλα αυτά να διατηρείς καρφωμένα τα μάτια σου στα μάτια μου.
Δεν αισθανόμουν πρόστυχη, ούτε πως θα έπραττα κάτι λάθος ή χυδαίο.
Αισθανόμουν πως παρόλο τη γύμνια μου, την ολική γύμνια μου, ήμουν ντυμένη από την κορυφή έως τα νύχια ντυμένη με αγάπη.
Έβγαλα αργά-αργά τη μπλούζα σου και ένιωσα πως έβγαζα τα κλειδιά για να ανοίξω το σπίτι μου.
Το σπίτι μας.
Αγανακτούσα τόσο να νιώσω τη ζεστασιά, την ασφάλεια και τους χτύπους του.
Αφού έγινε κι αυτό κοιταζόμασταν. Κοιταζόμασταν για ώρες στη σιωπή.
Με αγκάλιασες.
Από τότε όσο άδικο κι αν είναι, δεν έχω ξανανιώσει σπίτι μου, σε αγκαλιά άλλου.
[ Α ]
7 notes · View notes
s3xy-m00dy · 3 years
Text
Some cougars hit me with the sugar
7 notes · View notes
marionlest · 3 years
Text
Μόνη στης ζωής την άκρη άλλη μια φορά, έμειναν τα όνειρα μισά
32 notes · View notes
monimh-adieksodos · 3 months
Text
Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media
Your worst addiction.
501 notes · View notes
xamenohliobasilema · 11 months
Text
Απλά επειδή μαγαπας
Δεν σημαίνει ότι νιώθω
την αγάπη σου..
-Ονειροπόλης
210 notes · View notes
tzinis-blog · 4 years
Text
Και αν τα δάκρυα είναι το πότισμα της ψυχής σου, γιατί τα πνιγείς;
-Tzini
33 notes · View notes
kalotinaa · 3 years
Text
Προσπαθώ απεγνωσμένα να κοιμηθώ για να ξεχάσω ότι με κρατάει ξύπνια...
8 notes · View notes
Text
Tumblr media
3 notes · View notes