Tumgik
#φοβος
roses-n-chaos · 2 years
Text
Πρόσεχε για ποιον κάνεις χιλιόμετρα, λένε, είναι που δεν έχουν δει τα μάτια σου πως με κοιτάζουν κάθε φορά που με αντικρίζουν.
chaos
201 notes · View notes
annitagal12 · 1 month
Text
Φόβος
Τους φόβους κάποιος και κάτι τους δημιουργεί ... Εμένα μου τον δημιούργησαν ολοι αυτοί που εμπιστεύτηκα και μου έδειχναν ότι δεν θα με εγκαταλείψουν με την πρώτη δυσκολία .. αλλά όμως το έκαναν με την δικαιολογία ότι έχουν πιεσμένο πρόγραμμα και δεν προλαβαίνουν
Και χθες μου ξύπνησε ενα άτομο αυτον τον φόβο άθελά του και τώρα τα εχω δει ολα
6 notes · View notes
voluptasino · 9 months
Text
Φοβαμαι.
Ποναω.
Παλευω.
Να ξεφυγω.
Απο τον εαυτό μου...
2 notes · View notes
lovergurls-world · 10 months
Text
Τελειώνοντας το σχολείο και μπαίνοντας στο Πανεπιστήμιο σκεφτόμαστε πώς θα αποχωριστούμε άτομα που ήμασταν συμμαθητές και περάσαμε όλα τα παιδάκια κι εφηβικά μας χρόνια μαζί.
Τελειώνοντας το Πανεπιστήμιο αναρωτιέμαι, πως θα συνηθίσω δίχως τους ανθρώπους που γνώρισα και πέρασα αυτά τα τέσσερα φοιτητικά μου χρόνια; Εγώ εδώ, κι εκείνοι από τις πόλεις από όπου καταγονται. Θα αποχωριστούμε, θα ξεμακρύνουμε και τελικά θα ξεχαστούμε. Και βγαίνοντας στην "πραγματική ζωή", θα πρέπει να γνωρίσω άλλους.. Καινούριους. Τι νόημα έχει άμα δεν μένει κανένας;
Δεν είμαι έτοιμη για την "πραγματική ζωή". Φοβάμαι.
5 notes · View notes
apogoiteumeni · 1 year
Text
Πανελλε2023
Ωραια λοιπον ηρθε η ωρα να μιλησω για τις Πανελε, ας ξεκινησω απ’το οτι σε δυο μερες τελειωνουν οι διακοπες του πασχα και εγω δεν εχω ανοιξει βιβλιο απο το αγχος μου τα εχω παρατησει ολα και εχω απομακρυνθει απο το διαβασμα γιατι φοβαμαι πολυ, φοβαμαι οτι δεν μπορω να τα μαθω και δεν θα γραψω καλα αλλα το θεμα ειναι οτι ειναι η τελευταια χρονια ολης μου της σχολικης ζωης και δεν θα ξανα παω σχολειο για αυτο πρεπει να τα δωσω ολα και να τα παω πολυ καλα φετος να το κανω να αξιζει! Μακαρι Θεε μου να πανε ολα καλα, να γραψω καλα στις εξετασεις και στις απολυτηριες και στις πανελληνιες και να περασω σε μια καλη σχολη σε μια καλη και ησυχη πολη χωρις να χω πολλα προβληματα δεν ξερω σε ποια πολη να δηλωσω ειμαι μπερδεμενη Θεσνλκη, Αθήνα, Κομοτηνή ή Κρήτη; Δεν εχω ιδεα καποιος ας με βοηθησει με αυτο Θεε μου🙏🏻 Το μόνο που θέλω πραγματικά είναι να περάσει ο καιρός… Να τελειώσω με τις εξετάσεις, το σχολειό , τα φροντιστήρια και να περασω ενα ομορφο και ήρεμο καλοκαίρι αυτο ειναι που θελω πραγματικα δεν ζηταω τιποτα παραπανω!
5 notes · View notes
psyhologika · 2 years
Text
Γίνεται ένας πόλεμος συναισθημάτων μέσα μου και δεν ξέρω πιο θα υπερισχύσει ...δεν ξέρω καν γιατί νιώθω αυτό το χάος.. όλα καλά δεν θα έπρεπε να ταν?
9 notes · View notes
pennylane-inmyeyes · 1 year
Text
Πάντα φοβόμουν τις σχέσεις. Το να είσαι ολοκληρωτικά και απροκάλυπτα εκτεθειμένος απέναντι σε ένα άλλο πρόσωπο. το να γνωρίζεις πως στο τέλος της ημέρας, είσαι εσύ και ο άλλος ,χωρίς τον έξω κόσμο να επεμβαίνει και να διευκολύνει καταστάσεις. το ότι έχεις απέναντι σου έναν άνθρωπο έτοιμο να σε μάθει, να σου ανοιχτεί και να σε δει πραγματικά 《γυμνό》. Δε με τρομάζει το σεξ. Τα συναισθήματα φοβάμαι. Πως ακριβώς θα επιλέξω εγώ έναν τέτοιο άνθρωπο; Σε ποιον, εκτός από το σώμα μου ,θα δώσω την ψυχή μου; Το τόσο ευαίσθητο αυτό κομμάτι του εαυτού μου;
Θέλω λοιπόν, να προστατεύσω τον μικρό μου εαυτό; Ή θέλω να ζήσω; Ποιό το νόημα να αποφεύγεις τον πόνο αν δεν νιώθεις πραγματικά τίποτα;
4 notes · View notes
iakovosp · 2 years
Text
Κεφάλαιο: Η αφύπνιση του ονείρου της πραγματικότητας
Βρίσκομαι στον ίδιο μακρύ και ατελείωτο διάδρομο. Ο χώρος ντυμένος στα λευκά και τα φως
να τυφλώνει. Όχι μόνο να τυφλώνει αλλά και να καίει. Μπορώ να το νιώσω. Περπατώ
γνωρίζοντας το αποτέλεσμα. Κάθε φορά να προσπαθώ να το αλλάξω αλλά να μπερδεύομαι..
όλο και πιο πολύ. Τρέχω ασταμάτητα να ξεφύγω να γλυτώσω από εγκαύματα και παίρνω όσο
πιο βαθιές ανάσες μπορώ. Πνίγομαι και δεν μπορώ να πάρω ανάσα από την ζέστη.
Τυφλώνομαι από το υπερβολικό φως. Και εκεί που νιώθω πως θα πεθάνω πάντα πέφτω.
Πέφτω από τεράστιο ύψος χωρίς να έχω σύγκρουση με το νερό. Σε έναν ωκεανό με
κρυστάλλινα νερά. Να αγγίζει το άπειρο και ταυτόχρονα το χάος. Απλά είμαι μέσα και νιώθω
ανακουφισμένος αφού τα εγκαύματα τη στιγμή που βυθίστηκα στον ωκεανό χάθηκαν.
Καθαρός αέρας. Δεν υπήρχαν βράχια, ούτε φύκια, ούτε διάδρομος. Ο ήλιος ήταν ακριβώς από
πάνω μου και οι ηλιαχτίδες του αγκάλιαζαν όλο μου το κορμί. Χρυσάφιζε το δέρμα μου και το
νερό άλλαζε χρώματα. Και κάτι αναθεματισμένα ψάρια κάθε φορά να εμφανίζονται από το
πουθενά. Εκατομμύρια ίδια, με ένα μεταλλικό σκουριασμένο χρώμα, μεγέθους 4-5 εκατοστών
να με σπρώχνουν προς τον πάτο του ωκεανού. Να παλεύω να κρατηθώ στην επιφάνια και να
τα νιώθω να δαγκώνουν και να ανοίγουν τρύπες στο κορμί μου. Να γίνομαι σαν ένα
σφουγγάρι. Μα δεν υπάρχει αίμα. Μόνο κομμάτια από το δέρμα μου. Η επιφάνεια του
ωκεανού να χάνετε και εγώ πριν πεθάνω να έχω ξυπνήσει ήδη.
Εγώ. ΙΠ
5 notes · View notes
daimonh2 · 2 years
Text
Για να μπορείς να ραγίσεις την καρδιά κάποιου σημαίνει οτι κάποιος ράγισε την δικιά σου.
6 notes · View notes
romantikaanasfalhs · 2 years
Text
Φοβάμαι.
Φοβάμαι μη σε χάσω. Μη γίνεις στάχτη.
Φοβάμαι μη μου μείνει μόνο η ανάμνηση της φλόγας σου να καίει.
Της φλόγας μας.
Φοβάμαι μηπως δεν σε ξανά αγκαλιάσω ποτε.
Φοβάμαι πως κάποια μέρα θα ξυπνήσω,και δεν θα είσαι εκεί.
Φοβάμαι πως θα έρθει το τέλος.
Και αυτό το τέλος,θα είναι το οριστικό μου.
Οχι πια έρωτες. Οχι πια πεταλούδες.
Ο,τι μου έχει απομείνει,στο δίνω.
Κανε το ο,τι θες.
Μόνο,κράτησε μου σφιχτά το χέρι γιατί φοβάμαι.
Μη με αφήσεις. Φοβάμαι.
Φοβάμαι το σκοτάδι,σα μικρό παιδί.
Φοβάμαι την απόρριψη σαν έφηβη που ερωτεύεται για πρώτη φορά.
Φοβάμαι το ξημέρωμα που θα έρθει χωρίς εσένα.
Ο ήλιος μου δεν θα ξανά βγει.
Θα κρυφτεί δειλά,πίσω από τα σύννεφα,και θα μείνει εκεί.
Δεν θα υπάρχει πια ζεστασιά μέσα μου.
Δεν θα υπάρχει πια φως.
Γιατί το φως μου,θα έχει φύγει προ πολλού.
Γιατί εσυ,θα έχεις φύγει προ πολλού.
6 notes · View notes
osa-den-sou-eipa · 2 years
Text
στην κούνια
όταν την καρδιά μου
σου ανοίγω
στα μάτια σε κοιτώ
νιώθω γυμνός μπροστά σου
όταν στο τραπέζι της σχέσης μας
όλα είναι απλωμένα
μην μ’ αποπαίρνεις
θέλει θάρρος η ειλικρίνεια
2 notes · View notes
nantoukos · 2 years
Text
Ανάστατος  καιρός , θα βρέξει μάλλον .
Κάτι αστραπές αχνοφαίνονται από το παράθυρο .
Είσαι προστατευμένος , βλέπεις τα πράγματα από ένα ασφαλές μέρος .
Φοβάσαι ;
Κανένας κίνδυνος , κανένα ίχνος αδρεναλίνης, εκεί στέκεσαι αγναντεύοντας την ζωή πίσω από το θολό σου τζαμί …
1 note · View note
xehasmenesithakes · 3 months
Text
Κλεινω τα ματια μου,βυθιζομαι στη μουσικη.Σε ποιον να εξηγησω τι αισθανομαι;Ποιος θα με καταλαβει;
Οι μερες που φοβομουν ηρθαν.Ηρθαν και περασαν και περασαν και αλλες..
Νιωθω μικρος;Νιωθω μεγαλος;Δεν ξερω.
Μονο να τρεχω ξερω..Τα γονατα μου ειναι πιο στιβαρα και το βημα μου πιο σιγουρο πια.Μεγαλωνω, ειναι αληθεια…
Και μαζι μου μεγαλωνει η δειψα μου και μαζι της μεγαλωνει και ο φοβος μου,για το τελος .Για τα ρολογια και για τους αριθμους που τρεχουν εναντίον μου.
Θελω μονο να με ξεδειψασω ,να με χορτασω μια φορα.Αλλα νιωθω πως ειναι στη φυση μου το να μη χορτασω ποτε.
Θελω να παρω τα βουνα,θελω να χωσω τις παλαμες μου στο χωμα,θελω να νιωσω τη γη.
Δεν εχω προλαβει να εκτιμησω τη γη,και μαζι με αυτη και αλλα τοσα.
Και η ζωη οπως μας την εχουν επιβαλλει να την ζουμε ειναι μια παγιδα και το χουν κανει τοσο καλα που το μυαλο σου δεν μπορει να σκεφτει καμια εναλλακτικη.
Νιωθω σαν ψαρι μεσα στα δίχτυα.και το χειροτερο;;
Το πιο παρανοικο κομματι ειναι οτι ψαχνω διχτυα γυρω μου και δε τα βλεπω,μα την ιδια στιγμη τα νιωθω πανω στο δερμα μου να με κρατανε ακινητο.
Θυμαμαι καποτε φοβομουν μηπως δε καταφερω να πιασω τους στοχους μου.Τωρα φοβαμαι μηπως οι στοχοι αυτοι εντελει δεν ειναι αληθινα δικοι μου.Και δεν ειναι οτι δε τους διαλεξα εγω απλα αναρωτιεμαι που ειναι η τρελα μου σε ολο αυτο;που ειναι η υπογραφη μου;Οδευω συμβατικα προς το θανατο;
…Διαβασα για ενα πειραμα που καναν καποιοι επιστημονες και απο οταν το διαβασα το μυαλο μου δεν μπορει να παψει να το σκεφτεται..Οι επιστημονες πηραν 50 νεογεννητα μυγακια και τα βαλαν σε ενα μικρο γυαλινο βαζακι τα αφησαν εκει μεσα να πετανε για μερες.Οι μυγες πεταγαν λοιπον απο τη μια ως την αλλη πλευρα του βαζου.Θελω να σκεφτεις ενα ασφυκτικα μικρο βαζο.Καποια στιγμη οι επιστημονες βγαζαν τις μυγες απο το βαζο και αυτο που παρατηρουσαν ειναι οτι οι μυγες παρα το γεγονος οτι ηταν εκτος του βαζου πεταγαν ακριβως την ιδια διαδρομη ασφυκτικα ολες συγκεντρωμενες λες και ηταν στο βαζο.Καμια δεν τολμαγε να παει λιγο παραπερα,ουτε το φανταζοντουσαν οτι υπαρχει παρα περα…
Δε θα σου πω ψεμματα με ταραξε παρα πολυ αυτο το πειραμα..
Ξαφνικα αρχισα να βλεπω μονο μυγες γυρω μου
Και τι κανουν αυτες γυρω μου;Μηπως ειμαι μυγα και γω;
Αληθεια δε ξερω και φοβαμαι οσο δε φανταζεσαι
Το μονο που θελω ειναι ονειρα εξω απο το βαζο
Δεν ξερω αν βγαζει νοημα..δεν ειμαι απο τους ανθρωπους που εγκαταλειπουν τα ονειρα τους αλλα φοβαμαι μην τα ονειρα εγκαταλειψουν εμενα
Θελω να φωναξω να πανε να γαμηθουν ολα!Θελω να βαλω φωτια στον καναπε μου!Και θελω να καψω τη τηλεοραση και να παω να καψω και τη τηλεοραση του γειτονα.
Αλλα θα καταπιω αυτη τη θεληση.Θα τη ξεχασω.Θα σκασω.Γιατι που λεφτα για νεα τηλεοραση στον γειτονα;Και ο μηνας πως σκατα θα βγει;
Πολυ πεζος δεν εγινα;
Εσεις περιμενετε ποιηματα και ερωτες απο μενα.
Και γω περιμενω απο σας ποτε θα τα βαρεθειτε να παμε κανα βημα παρακατω.
22 notes · View notes
Text
Πολυ περιεργη μερα για να γραψει κανεις το οτιδηποτε. Τι λες; Σκορπιες σκεψεις απο εδω και απο εκει. Πρώτη Μαρτίου. Καλο μηνα λεμε. Ομως εμενα μου ηρθαν μηνυματα "Που εισαι;" "Εισαι καλα;", "Πες μου οτι δεν ησουν στο τραινο για θεσσαλονικη". Αγχος. Τι έγινε; Μια ειδηση που κυκλοφορει παντού. Χαμένες ελπίδες. Πόνος. Άνθρωποι να κλαίνε. Οργή. Φοβος των μηχανοδηγων ενας γεροπλατανος λεει ο Παπακωνσταντινου αλλα στη περιπτωση μας ηταν ενα άλλο τραίνο. Ενα "γιατι" μου τριβελιζει το μυαλό. Ψυχες που πηγαιναν στο αλλο τους μισο, φοιτητες, φαντάροι, μανες& παιδιά. Δεν θα πω αριθμους. Δεν τα μετραω σε αριθμους εγω. Ζωές, άλλες μικρές και άλλες μεγάλες. Ενα κειμενο που δεν εχει ουσια αφου αυτοι που θα το στηριζαν έφυγαν...
ΥΓ. Οσοι βρίσκεστε κοντα στη Λαρισα, υπαρχει εκτακτη αιμοδοσια στη κεντρικη πλατεια απο της 9 ως της 2 το μεσημερι.
93 notes · View notes
colourful-dreamer · 2 years
Text
Η μοναξιά
Ο μεγαλύτερος μου φοβος.
Ο χειρότερος μου εχθρός .
Ο καλύτερος μου φίλος .
Ειναι το ίδιο πρόσωπο ταυτόχρονα .
Ειναι η μοναξιά.
Ειναι ο πιο αυτοκαταστροφικος μου εθισμός .
Όταν συνηθίζω την μοναξιά δεν μιλάω σε κανέναν .
Δεν βγαίνω.
Και κάθομαι σπίτι μονη .
Βλέπω ταινίες, σειρές ,διαβάζω βιβλία .
Ολα αυτά μέχρι να μην εχω όρεξή για τίποτα.
Και να ελπίζω απεγνωσμένα κάποιος να με βγάλει απο το φαύλο κύκλο της λύπης ,της στενοχώριας ,της μιζέριας ,της μοναξιάς .
Ωστοσο, ακομη και κάποιος να ακούσει την βουβή φωνή μου που καλει για βοήθειά.
Εγω θα πρέπει να ειμαι αυτή που θα βγάλει τον εαυτό μου μέσα απο αυτόν τον φαύλο κύκλο.
Και να λεω στον εαυτό μου μπορείς.
Το εχεις ξανακάνει.
Θα τα καταφέρεις.
Ολα πανε καλά.
Παρτο βημα βήμα.
Και έτσι έκανα.
Μεχρι την επόμενη φορά που θα συναντηθούμε λοιπόν.
Παντα θα νιώθω μονη μου άλλα δεν θα σε αφήσω να με κερδίσεις.
Να με καταβάλεις.
Ολο και κάποιος πάντα υπάρχει που με θελει στην ζωη του .
Που με κάνει με νιώθω λιγότερο μονη .
Να γελαω .
Να χαμογελώ.
Που με αγαπάει.
Ακόμη και οταν δεν το βλέπω ή το αναγνωρίζω αυτο .
Και εν τέλει αυτο μονο του δεν είναι αρκετό.
Θα πρέπει και εγω να μάθω να γεμίζω την ζωη μου με πράγματα που με κάνουν να νιώθω λιγότερο μονη μου .
Να με αγαπήσω, να πιστέψω σε έμενα, να συμφιλιώθω μαζί μου και με την ζωή .
Γιατί πάντα στο σκοτάδι, θα υπάρχει και το φως.
Απλά πρέπει να έχουμε ανοιχτά τα μάτια για να το βρούμε και να το αγκαλιασουμε.
Ολοι πέφτουμε.
Όλοι κανουμε λάθη.
Ολοι ελπίζουμε για ενα καλύτερο αύριο.
Ειναι η ώρα να το φτιάξουμε λοιπόν.
Τι περιμένεις?
Πάμε βήμα βήμα.
Σηκω και ανοιξε το φως .
18 notes · View notes
eimaiprigkipissa · 1 year
Text
ειναι τοσο εξοργιστικο οτι σε αυτη την χωρα, βασιζομαστε μονιμως στους εθελοντες, σε ο,τι και αν συμβει, απο το μεγαλυτερο μεχρι το μικροτερο προβλημα. Αλλη μια φορα λοιπον, αντι να βασιστούμε στο υπουργειο μεταφορων, το οποιο ΟΦΕΙΛΕ να μεριμνήσει για τον σιδηροδρομικο σταθμο, βασιζομαστε στο ποσοι εθελοντες θα πανε να δωσουν αιμα.
Το γεγονος οτι ο Κ. Καραμανλης παραιτηθηκε δεν τον τιμα. Τον κανει να φαινεται γελοιο που στην ωρα της κρισης, την ωρα που ΠΡΕΠΕΙ να αναλαβει τις ευθυνες του, αυτος επιλεγει την ευκολη λυση. Την παραιτηση.
Ως φοιτητρια που χρησιμοποιει τρενο για να μετακινηθει απο την πολη που σπουδαζει στο πατρικο της και το αντιστροφο, τα επομενα ταξιδια μου δεν θα ειναι τα ιδια. Ο φοβος θα ειναι διαρκως μεσα μου, και η μνημη μου θα ειναι μαζι σας❤ Καλο παραδεισο☁️
11 notes · View notes