#Bibliotheek Auto

[vintagelibraries]

Bibliotheek Auto, year unknown. 

#Vintage #Retro #Library #libraries #mobile library #bibliobus #Bibliotheek Auto #Bibliotheek #year unknown #photography #black and white

[dutchjan]

February 20, 2023

#Thom #overleden #herinnering #georven #dag Thom #achterin de auto #dasja #met jos #adriaan van dis #laren #bibliotheek #wat een leuke man #achterbank #la meglio gioventu #serie #gesprek #had een vriendschap kunnen worden #dag man

[no-garette]

Dit noemt men 'derdehandsrook'. Dit is de rook die achterblijft in kleren, in de auto of in het bankstel. Rook die ergens intrekt kan daar maanden blijven hangen.

Wees een held, redt jouw bankstel!

Lees meer:

https://www.ikstopnu.nl/bibliotheek/meeroken-en-derdehands-rook/#wat-is-derdehands-rook

#stoppenmetroken #stopsmoking #nogarette #quitsmoking #stopsmokingnow #stoptabac #stopsmokingcigarettes #stoptabak #rookvrij #rookvrijegeneratie #roken #stoproken #smokefree #healthylifestyle #smoking #quitsmokingtoday #weetje #funfact #fact #schadelijk #stof #stoffen #sigaret #huis #home #hecht #derdehandsrook #thirdhandsmoke #kleren #clothes #auto #car #bank #maanden #months 

https://www.nogarette.com

#nogarette #quitsmoking #stoppenmetroken #stopsmokingcigarettes #stoptabac #stoptabak #no-garette stoppen met roken #stop smoking #no-garette stop smoking #stop now #facts #fun facts #interesting facts #cars #autos #bank #sofa #clothes #secondhand smoke #smoke #thirdhand smoke

[regioonlineofficial]

Het huidige parkeerbeleid van Zaanstad is verouderd. Het past niet meer bij hoe we nu met parkeren willen omgaan. De stad groeit snel. Er zijn meer huizen, scholen, winkels en culturele of sportvoorzieningen nodig. We moeten slim omgaan met de ruimte die we hebben. Daarom heeft de gemeente nieuw parkeerbeleid opgesteld. De komende weken gaat het concept parkeerbeleid de inspraak in. Inwoners, ondernemers en bedrijven hebben meegedacht. In 2023 heeft de gemeente bijeenkomstengeorganiseerd om dilemma’s  te bespreken en input op te halen. Deze informatie is verwerkt in het nieuwe parkeerbeleid. Het nieuwe beleid is een uitwerking van het Zaans mobiliteitsplan (ZMP). Het helpt om de groeiende stad leefbaar, bereikbaar en veilig te houden.  Het parkeerbeleid gaat over auto’s en fietsen en is voor de hele gemeente. Zienswijze indienen kan tot 23 april Van 8 maart tot 23 april kan iedereen die dat wil een reactie (zienswijze) geven We geven de reacties vanuit inwoners en ondernemers én de beantwoording daarvan mee aan de gemeenteraad. Het kan zijn dat we door de reacties het parkeerbeleid nog iets veranderen. De raad neemt uiteindelijk een besluit over het beleid. Als de gemeenteraad akkoord is, is het definitieve beleid vastgesteld. Waar staat het nieuwe parkeerbeleid? De stukken zijn digitaal te zien. Vanaf vandaag kunnen inwoners de stukken ook bekijken in papieren vorm op het stadhuis en het gemeentearchief, Stadhuisplein 100, 1506 MZ Zaandam. Of bij de bibliotheek De Bieb, Westzijde 170a Zaandam en Bibliotheek De Bieb, Heiligeweg 170 Krommenie. Hier kunnen inwoners ook een zienswijze achterlaten. In april zijn er twee inloopbijeenkomsten Op woensdag 3 april en woensdag 10 april houdt de gemeente twee inloopbijeenkomsten. Tijdens deze inloopbijeenkomsten kunnen inwoners vragen stellen en hun zienswijze indienen. Datum: woensdag 3 april 2024 Tijd: tussen 19:00 - 21:30 uur Plaats: Buurthuis Dirk Prins - A.G. Verbeekstraat 35, 1501 RM Zaandam Datum: woensdag 10 april 2024 Tijd: tussen 19:00 en 21:30 uur Plaats: Partycentrum De Admiraal – Dorpsstraat 1056, 1566 JM Assendelft Hoe kunnen mensen een zienswijze indienen? Dat kan op de volgende manieren: Schriftelijke zienswijzen kunnen inwoners sturen naar burgemeester en wethouders van Zaanstad, postbus 2000, 1500 GA Zaandam. Onder vermelding van ‘zienswijze ontwerp-parkeervisie’.  Voor het indienen van een mondelinge zienswijze dienen inwoners een afspraak te maken. Dit kan door een e-mail te sturen naar: [email protected]. Schrijf erbij: ‘mondelinge zienswijze parkeervisie’. Voor het indienen van een digitale zienswijze kunnen inwoners mailen naar: [email protected]. Schrijf erbij: ‘zienswijze ontwerp-parkeervisie’.

[tjenkehpala]

“Wat je doet doe dat alsjeblieft met passie en ga ervoor. Geef niet snel op.” Deel 2.

Op een geven moment zat ik in een diep dal en tijdens het bezoeken van de bibliotheek kwam mijn dochter mij een boek brengen met de titel: je kan je leven beteren van Louise Hayes. Dit boek raakte mij emotioneel diep en tijdens het lezen kwam ik erachter dat ik vast zat en dat ik uit mijn cocon moest treden. Dit boek en meerdere boeken van Louise Hayes heeft mij geholpen en ben ik dankbaar voor deze boeken. In het leven hebben wij allemaal onze persoonlijke innerlijke strijd te moeten voeren. Als masseuse krijg ik heel veel mensen met diverse emoties en hoef ik ze maar aan te raken en komen de emoties los. Zo heb ik ook mijn zoon die toen klein was, dagelijks gemasseerd, omdat hij last had van groeipijnen. Ik haal veel voldoening uit het masseren. Ik ben mijn ouders ook dankbaar dat ik nu sta waar ik sta. Zij hebben op hun manier mij opgevoed en ben ik er niet slechter van geworden. Soms beland ik nog in mijn cocon en ben ik hiervoor in therapie gegaan, mede omdat ik het verlies van mijn wijlen moeder niet goed kon verwerken. Ik vond het heel moeilijk en kwam ik mezelf vaak tegen tijdens de therapie. Wil ik mezelf helen, dan moet ik openstaan voor therapie. De therapie heeft me geholpen en mijn kinderen zagen ook dat ik aan het groeien en veranderen ben gegaan. Ik ben door een diep dal gegaan en vond ik uiteindelijk mijn talenten waaronder het masseren. Ik ben zeker trots om een Molukker te zijn en mijn gevoel van blijheid is bijvoorbeeld als wij met vakantie in het buitenland rijden. We rijden dan vol trots met de Molukse vlag op de auto. Altijd fijn om trots op onszelf te zijn. Wij zijn een volk dat graag van bovenaf gestuurd wordt wat ik jammer vind omdat we hierdoor ons teveel laten leiden. We zouden best ondernemend zouden kunnen zijn omdat er genoeg potentie aanwezig is. Mijn huidige generatie zou ik kracht toewensen en dat ze God meenemen in hun leven. God verbindt, heelt en zorgt voor rust in je leven met al je levensvragen. Ik begin en eindig mijn werk ook altijd met bidden. Als ik het geloof en gebed niet heb, ben ik leeg en voel ik me verloren. Ik ben heel dankbaar dat ik het geloof heb. Ik maak mij geen zorgen meer zoals ik vroeger deed en heeft het geloof mij rust gegeven. De nieuwe generaties zou ik willen zeggen dat ze hun talenten moeten laten zien, bij fouten zich niet hoeven te schamen en je keuzes bij te stellen. Wat je doet doe dat alsjeblieft met passie en ga ervoor. Geef niet snel op.

[midlifeinla]

14 maart (VERVOLG)

Het regent en als het in Los Angeles regent is dat een continue drop. De wolken hier kunnen niet doorregenen.

Ze blijven hangen tegen de bergen, waar er ondertussen meters sneeuw ligt. Dorpen onbereikbaar. Noodplan afgekondigd.

De auto´s vertragen. Na maanden niet gebruikt te zijn, blijken alle ruitenwissers vol vuil hangen.

Iedereen blijft thuis, zet de airco op verwarmen, ook al is het ´s nachts eigenlijk, naar onze Noord-Europese normen, warm. Iedereen loopt met dikkere truien rond dan we in België bij min vijf dragen.

In de voormiddag schrijf ik een uur of drie.

In de namiddag wou ik even gaan zwemmen, maar ik verander van gedacht. Ik duik de auto in en niet het zwembad en reis Wilshire Boulevard af. Voorbij het Oscar-museum, voorbij de teerputten van La Brea tot daar waar het opeens Korea wordt. Daar achter de mooie Art Deco gebouwen, het blikken Automotive Museum en een mastada van Rem Koolhaas ligt het paradijs voor de rustelozen: het Wi badhuis.

Vierentwintig uur per dag open met valet parking. Een jjimjilbang, waar in het weekend hele Koreaanse families naar afzakken, voor het grote wekelijkse bad.

Het badhuis, waar er naakt gebaad wordt bestaat uit een gedeelte voor mannen en een vrouwen. Verder nog een gemengd gedeelte waar je in een short met t-shirt en slippers, die je krijgt bij het binnenkomen, mag rondlopen, eten of slapen. Er is ook nog een grote pizzaovenvormige sauna. Een zoutsauna, waar je rustig in korrels Himalaya zout mag liggen, en een kleikorrels sauna waar je liggend in de bloembakkorrels op tv-schermen Koreaanse soaps kan meevolgen.

Je kan ook, in een grote betegelde hal met vloerverwarming, een rieten matje nemen en wat bijslapen. Vroeger bleven mensen er de hele nacht slapen - omdat het goedkoper is dan een hotel. Nu maken ze je na een paar uur wakker.

In de hal staat ook een uitgebreide bibliotheek met stationromans, zowel in het Engels als Koreaans. Op computers kan je even wat internetten. Een restaurant, half zonder stoelen, waar je gezeten op matten kan eten. Het tweetalige menu hangt omhoog, in een supergrote lichtbak. ´Koreaans wordt toch wel heel rond geschreven´, denk ik.

Even waan je je tienduizend kilometer westwaarts.

In het mannengedeelte neem ik eerst een douche. Er zijn ook gratis scheermesjes en tandenborstels, scheercrème en tandpasta - voor als je je volledig ochtendritueel wilt doen.

Daarna stap ik in het grote warme bubbelbad, vervolgens in het hete om te eindigen in het koude. Ik blijf in elk bad een tiental minuten.

De temperaturen staan iets milder ingesteld dan drie jaar geleden. Ik was er toen vlak voor de pandemie. Het heet bad was vroeger echt serieus boven de veertig graden, het koude leek bijna te bevriezen. Misschien heeft het te maken met de energiecrisis. Misschien hadden ze een proces aan de been wegens het koken van mensen.

Al die gedachten, vreemde en andere, vloeien weg als ik de cyclus enkele keren herhaal. Ik voel me meer lid worden van een eeuwenoud ritueel. Iets wat we in West-Europa, sedert de 14de-15de eeuw verloren en tussen 1800 en 1950 even terug was. Een samenzijn van mannen. Niet in iets competitief zoals naar een voetbalmatch kijken, maar gewoon om er samen te zijn.

De harde massage die je kan bestellen laat ik aan me voorbijgaan. Zo ook het stoombad en de Finse sauna.

In het koude bad voel ik meer en meer mijn hartslag vertragen. Ik heb meer adem. Meer kracht.

Na een uur of drie trek ik weer verder de stad in.

Ik passeer The Grove. Een mall die zo het backlot van een studio zou kunnen zijn, met nepgebouwen en een elektrische tram die net geen 100 meter ver kan rijden. Een nep dorpcentrum voor de sterren en hun kinderen, compleet met Disneypark-muziek en dansende fontein.

De vlakbij gelegen Farmers Market in contrast is nog een stukje origineel Los Angeles.

Het ligt er vandaag beetje leeg bij. Verschillende foodstands zijn al dicht maar ik kan nog net een stuk pizza vatten bij de oudste pizzeria van L.A. waar vroeger Frank Sinatra kind aan huis was.

Daarna rij ik voorzichtig terug huiswaarts.

Vandaag voel ik me voor het eerst op deze reis een echte Angelino.

[dickvanas]

Dicks Prikkels: De Wereld Op Zijn Kop

We beginnen natuurlijk weer met een eerste mooie reactie van een lezer:

Reactie anoniem: ‘Eerste zwarte acteur overleden, Sydney Portier’

Nog een mooie reactie: ‘Prachtig allemaal zeg hierzo. Mijn welgemeende complimenten! Hans Keppel’.

 - Douanepersoneel op de luchthaven JFK in New York deed onlangs een opmerkelijke vondst. Toen de bagage door de röntgenscanner ging, zagen ze op het scherm de contouren van een levensgrote kat. In een van de koffers bleek een levende kat te zitten. Medewerkers die de koffer openden waren ‘geschokt’, zegt een woordvoerder van TSA, de Amerikaanse overheidsdienst die belast is met transportveiligheid, tegen nieuwszender CNN. ,,Het komt zelden voor dat we een levend dier in een ingecheckte tas ontdekken.’’

 - Een schrijfster die de voormalig Amerikaanse president Donald Trump beschuldigt van een verkrachting in de jaren negentig, heeft gisteren in New York een rechtszaak tegen hem aangespannen. Ze deed dat enkele minuten nadat een nieuwe wet in die Amerikaanse staat van kracht werd, waardoor slachtoffers van seksueel geweld ook zaken kunnen aanspannen van vergrijpen die decennia geleden plaatsvonden.

 - Matthijs van Nieuwkerk werkt mee aan het onderzoek dat de NPO laat doen naar de werkomstandigheden achter de schermen bij het programma DWDD. Dat laat zijn woordvoerder vrijdag desgevraagd weten aan het ANP.

 - De treinen tussen Gouda en Den Haag Centraal rijden zaterdag en zondag niet vanwege werkzaamheden aan het spoor. De NS zet bussen in op dit traject. Daarnaast kunnen reizigers ervoor kiezen om tussen Gouda en Den Haag om te reizen via Rotterdam. Als alle werkzaamheden succesvol zijn afgerond, wordt de dienstregeling vanaf maandagochtend weer hervat.

 - Matthijs van Nieuwkerk hoeft niet te vrezen dat de Stichting Nipkow zijn Ere Zilveren Nipkowschijf, een belangrijke televisieprijs, van hem afneemt. Dat laat de Stichting Nipkow desgevraagd weten aan het ANP. „Eens gegeven, blijft gegeven, is ons motto”, aldus een woordvoerder. „Het huidige bestuur van de Stichting Nipkow heeft overlegd en blijft unaniem achter het besluit staan van de jury van 2020 om de Ere Zilveren Nipkowschijf toe te kennen aan Matthijs van Nieuwkerk”, luidt het statement van de stichting.

 - De eerder deze maand overleden Pierre Kartner, ook wel bekend als Vader Abraham, leed aan botkanker. Dat heeft zijn zoon Walter Kartner gezegd tegen weekblad Privé. ,,Het begon met rugklachten, waarna hij al vrij snel te horen kreeg dat hij er rekening mee moest houden dat er niets meer aan te doen was. De ziekte had zich door zijn hele lichaam verspreid”, stelt Walter. ,,Mijn vader legde zich wonderbaarlijk snel bij dat vreselijke bericht van de specialist neer - zoals hij altijd zei wanneer er iets tegenzat in het leven: ‘er zijn zaken die zijn zoals ze zijn’.”

 - Omroep Max-baas Jan Slagter vindt het ‘onrechtvaardig’ dat alleen de huidige NPO-directeur Frans Klein de kop van Jut is in de DWDD-rel. Ook iemand als de huidige NOS-directeur Gerard Timmer is volgens hem verantwoordelijk. Timmer was tussen 2014 en 2018 directeur van BNNVara.

 - De toekomstige bewoners van tachtig koopappartementen in de buurt De Venen in Den Haag Zuidwest krijgen geen parkeerplek in de buurt. In plaats van het hebben van een eigen auto moeten de bewoners met elkaar afspraken maken over het delen van vervoersmiddelen. Het gaat om bijvoorbeeld deelauto's, deelscooters of deelbakfietsen. Het plan stuit op stevige kritiek in de Haagse gemeenteraad van zowel oppositie als coalitie. 'De gemeente dringt deelbakfietsen op.'

 - Voormalig politiek verslaggever bij de NOS, Ron Fresen, gaat het Haagse politieke radioprogramma Spuigasten presenteren. Dit doet hij samen met Maaike Kraaijeveld, die jarenlang voor AD Haagsche Courant werkte, en journalist Jeanneau van Beurden. Vanaf december zal het drietal elke zaterdag te horen zijn op de radio, live vanuit de studio in de Centrale Bibliotheek aan het Spui. Ze nemen de regie over van Ivar Lingen, die het programma sinds 2019 presenteerde. In het radioprogramma worden Haagse wethouders en raadsleden uitgenodigd om te praten over actuele politieke thema’s.

 - NS-onderhoudsmedewerkers zijn tientallen jaren blootgesteld geweest aan het kankerverwekkende chroom-6. De Nederlandse Spoorwegen trof veel te laat maatregelen, concludeert een onafhankelijke onderzoekscommissie onder leiding van het RIVM dinsdagochtend. NS-baas Wouter Koolmees biedt excuses aan en zegt dat getroffen medewerkers of hun nabestaanden aanspraak op financiële compensatie kunnen maken.

 - Het stemproces bij het Eurovisie Songfestival gaat er vanaf volgend jaar anders uitzien. Een van de belangrijkste wijzigingen is dat voortaan alleen nog het publiek bepaalt welke landen van de halve finales doorgaan naar de grote finale, maakte de organisatie maandag bekend. Voorheen golden de publieksstemmen voor de helft. Het andere deel werd bepaald door de landelijke jury’s bestaande uit muziekprofessionals. Volgend jaar stemmen die niet meer mee bij de halve finales. De uitslag van de finale blijft bepaald worden door het publiek én de jury’s.

 - Een groep collega's heeft maandagavond in Zoeterwoude wijkagente Kim herdacht. Bloemen werden neergelegd en er was een toespraak op de plek waar ze om het leven kwam. Ook de buurt is onder de indruk van wat er is gebeurd. 'Er is hier heel veel gevoel van medeleven', zegt buurtbewoner John.

 - De afritten op de A13 ter hoogte van Ikea in Delft zijn zondagmiddag urenlang dicht geweest vanwege grote verkeersdrukte. Een pinstoring zorgde ervoor dat veel klanten vertrokken. 'Dit gaf veel drukte', meldde de ANWB. De winkel is uiteindelijk dichtgegaan. Het verkeer op de snelwegen kon een afrit verderop en binnendoor alsnog naar hun bestemming, tenzij dat de Ikea was, liet Rijkswaterstaat weten. Verkeersregelaars hebben het verkeer in goede banen geleid. Aan het begin van de avond waren de problemen voorbij en konden de afritten weer open.

 - Met pijn in zijn hart stopt de allerlaatste videotheek-eigenaar van onze regio nu toch ook met zijn zaak. Peter Vermeer, de oprichter van Filmclub De Lier, had nog dolgraag door willen gaan. Maar ook hij kon zijn zaak niet meer rendabel krijgen. 'Dan moet je je conclusie trekken en zeggen: het is mooi geweest.'

 - Sylvia van der Veen (56) leeft, volgens haar door een medische fout van het St. Antonius Ziekenhuis, hooguit nog een paar weken of maanden. Het ziekenhuis zegt dat het geen fout heeft begaan, tóch heeft de verzekeraar 100.000 euro overgemaakt.

 - Nederlandse steden zijn de afgelopen jaren ‘gezonder’ geworden, maar die vooruitgang wordt bedreigd door stijgende kosten en woningnood. ,,Steden schuiven maatregelen voor zich uit”. Dat blijkt uit een nieuwe inventarisatie en ranglijst van advies- en ingenieursorganisatie Arcadis. Dat bedrijf beoordeelde 25 Nederlandse steden op hun ‘gezondheid', zoals groenvoorzieningen, fietsvriendelijkheid en het tegengaan van hittestress. Op die lijst staat Groningen, net zoals twee jaar geleden, bovenaan. Rotterdam sluit de rij. De onderzoekers concluderen dat alle Nederlandse steden de afgelopen jaren vooruitgang hebben geboekt. Al zijn de vier grote steden minder vooruitgegaan dan de andere grote plaatsen.

(Door Dick van As)

[superune]

Aalsterse vlaai

Mijn vader brengt tegen zijn zin en tussen andere dementerende mannen en vrouwen de dag door in het dagverzorgingscentrum. Ik maak van de gelegenheid gebruik om zijn appartement binnen te gaan. De voordeur hangt nog steeds half uit de hengels. Ik hef ze op zodat ze niet te luid sleept over de losliggende grijze tegels. De deur heeft hij wellicht ooit moeten forceren om binnen te geraken. Hij had al lang voor de diagnose de neiging zijn sleutels te verliezen. Ondertussen laat de deurenhersteller al maanden op zich wachten. Ik laat ze openstaan terwijl ik dingen verzamel die mee kunnen naar het containerpark. In een plastic bak, die hij vroeger gebruikte om boeken te verhuizen, stapel ik broodmachines, raclettetoestellen en friteuses. Die zouden meer kwaad dan goed doen. 

Zoals altijd geraak ik verdwaald in dit museum van de schuld, met een oneindige verzameling spullen, curiositeiten, boeken en geschriften. Een immense collectie herinneringen aan zijn leven dat dag na dag kleiner wordt. Tussen de stapels krantenknipsels en tijdschriften herken ik de titels op de boekenruggen in zijn bibliotheek. Hoe heeft hij ooit al die boeken uit zijn voormalige woonst, mijn ouderlijk huis, in dit eenkamerappartement doen passen? Hoge plafonds en stapeltalent. Ik zie elk afzonderlijk exemplaar uit zijn al even monumentale verzameling nijlpaarden. Met trots presenteerde hij die aan bezoekers. Ik herken ook schilderijen en ingekaderde foto’s die mijn jeugd kleurden. Ze hangen en staan hier te dicht op elkaar. Deze objecten zijn ook mijn herinneringen die later zullen vervagen. Uit de keuken haal ik de borden, kommen en kopjes weg die teveel zijn voor een alleenstaande man. Het is een servies dat ik niet ken. Daar achteraan in de onderste kast, naast de oven, onder een stapel onderleggers, zie ik hem staan. De kom waar zijn trotse moeder vlaaien in bereidde. Beide uit Aalst. Een eenvoudig ontwerp voor de eeuwigheid, ik schat uit de jaren 40. De buitenkant een donker geschakeerd groen, de binnenkant een herinnering aan duizenden Aalsterse vlaaien, gecraqueleerd. De vlaaienkom waar we bij kermissen allemaal naar uitkeken. Waarvoor omwille van mijn moeder de obligate appelsienenschil uit het recept werd geschrapt. Waar vanuit het midden de vlaai in zo eerlijk mogelijk afgemeten punten werd gesneden. Je kan de messtrepen nog zien staan. Vlaaien die tussendoor werden gegeten bij de koffie of geprakt op een witte boterham bij het ontbijt. De vlaaienkom waar mijn vader op familiebijeenkomsten steevast en maar half voor de grap bij voorbaat zijn erfrecht als oudste zoon opeiste. Deze vlaaienkom die hier al 15 jaar onaangeroerd staat. Ik besluit hem mee te nemen. Is het diefstal? Is het een poging om een topstuk te redden van de vergetelheid. Wil ik er als eerbetoon aan mijn grootmoeder vlaaien uit mijn jeugd in bereiden om die aan mijn zonen te laten proeven? Ik zet hem op de friteuse.

Als een dief op klaarlichte dag sluit ik de kapotte voordeur, de buit balancerend op m'n uitgestoken linkerheup. Hij zal geen van de dingen missen die ik uit zijn heiligdom heb geroofd. Ik laad de spullen in de koffer van mijn auto en de ongelukkig gestapelde vlaaienkom valt op de grond en spat in exact zeven stukken uit elkaar.

#vader #2020

[maryennicolopen]

Vanmorgen, na een verkwikkende nachtrust op ons gemak ontbeten. Daarna op weg naar de kerk om onze stempels op te halen. Na enig zoekwerk vonden wij de juiste weg. Onderweg kwamen wij twee Amerikaanse nichtjes tegen, die ook dezelfde tocht als wij maken, maar even de weg kwijt waren. Wij zullen de dames nog wel vaker tegenkomen, dit was ook onze ervaring toen wij de Camino liepen. Het was vandaag verschroeiend heet, waardoor het best af en toe af zien was. Na ongeveer 18 km kwam onze B&B in zicht, waar wij hartelijk werden verwelkomd. De kamer was perfect, wij konden onze was doen en de eigenaar bracht ons in zijn auto naar het centrum van Altopascio. Hij tipte ons over de bibliotheek die in het verleden als opvangplaats/hospital voor pelgrims was ingericht. Wij hebben daar ook een speciaal stempel gehaald. Op dit moment zijn wij heerlijk sushi aan het eten Zodra wij een seintje geven worden wij weer opgehaald. Morgen willen wij i.v.m. de hitte extra vroeg starten. Wordt natuurlijk weer vervolgd

[euroadventure]

Castro Marim - Monte Gorde - Taviz - São Brás de Alportal - Quarteira

Dinsdag 16 t/m donderdag 18 maart

De komende dagen blijven de weersvoorspellingen wisselvallig. Regen, bewolking en met een beetje geluk wat zon. Vandaag probeer ik er tussen de buien door iets van te maken. Ik fiets langs de zoutpannen naar Monte Gorde en met een paar pitstops bij o.a. een koffietentje en de supermarkt, houd ik het redelijk droog. Bij Monte Gorde loop ik nog even het strand op. Het is vast erg mooi wanneer het niet zo bewolkt is, maar nu valt het helaas een beetje tegen.

In de middag begint het goed te regenen en vind ik gelukkig nog even een plekje in de lokale bibliotheek waar ik op internet kan. In de avond ben ik mijn foto's aan het sorteren op mijn laptop en kijk ik nog een serie op Netflix.

De volgende ochtend vertrek ik weer, in de hoop dat het verderop beter weer is. Net vandaag trekt er Sahara zand over Europa en dus ook over Zuid-Portugal. Het blijft hierdoor de hele dag 'oranje' bewolkt. Mijn hele auto kleurt oranje, maar ook buiten is alles in sepia kleuren gehuld, wat best mooi is 😁.

Ik rijd naar het plaatsje Altura waar ik nog een korte wandeling maak over vlonders door de lagune naast het strand. Vervolgens rijd ik naar het stadje Tavira. Dit stadje ziet er heel wat gezelliger en verzorgder uit. Het lijkt wel hoe meer ik richting het westen rijdt hoe mooier de huizen, dorpjes en steden.

Na een paar uurtjes door Tavira gewandeld te hebben, waarbij ik onder andere een bezoek breng aan het kasteel en winkeltjes, rijd ik richting een eco camperplaats in São Brás de Alportal. Hier kan ik douchen en naar het toilet en heb ik verder nog een relaxte middag en avond.

Het is inmiddels woensdag en vandaag wil ik weer richting de kust rijden, maar wederom heeft de zon moeite om door te komen. Op aanraden van de zeer aardige en behulpzame camperplaats eigenaren maak ik eerst nog een wandeling door de groene vallei vlakbij de camperplaats. Na een paar uur heerlijk wandelen met tussenstop een koffie bij een lokaal klein, maar schattig tentje, keer ik weer terug bij de camperplaats.

Het is net 13.00uur en ik vertrek weer richting de kust. Ik laat het plaatsje Faro liggen, want volgens de camperplaats eigenaren is dat niet heel bijzonder. Ik rijd naar Praia de Ancão dit ligt naast een prachtig natuurgebied.

Vanaf de parkeerplaats kan ik mooie wandeling maken door de lagune en terug over het strand. Ik zie flamingo's, ooievaars, zilverreigers en vele steltlopers. Prachtig om te zien!

Wanneer ik terugwandel via het strand valt mijn oog op de mooie schelpen die hier liggen, o.a. grote jakobsschelpen. Ik struin het hele strand af en heb weer een zak vol schelpen bij elkaar geraapt.

Het strand zelf is ook erg mooi, de zee is ruig maar prachtig groen blauw. De zon komt zo nu en dan zelfs door.

Eind van de middag vind ik een camperplaats in Quarteira. Ik kan nog buiten zitten en buiten eten, want de temperatuur is zeer aangenaam. De zon is eindelijk doorgekomen en laat een prachtige zonsondergang zien.

De komende twee dagen wordt het als goed is zonnig. Laat maar komen die zon 😎!

[jessefien]

Dag 69: Siberië

'Bijntje, vind je het lekker?'

Ze knikt. Dan weet je dat het heel erg lekker is. Dat was deze avond.

Hallo Kosovo! Of is het Siberië!? Berekoud en ineens echt wel volop herfst. Ma echt, zo is da nie zo geestig hoor! Maar wel nog veel aangenamer dan gaan werken natuurlijk, want we zijn samen. Buiten kan je echt niks doen of bezoeken of zelfs zien. Wij zitten precies al een hele dag in de wolken. Een dichte mist laat ons niet met rust. Dus we zaten de hele dag in de auto, maar voor een of andere reden vinden wij dit allevier gezellig. De kindjes zijn blij dat ze in hun huisje onder een dekentje mogen kleuren, kleien, knutselen, lezen, spelletjes spelen of natuurlijk filmpjes op de tablet kijken! En wij hebben vooraan de tijd van ons leven, maar met koude voeten wel! Podcastje, muziekje, koffietje en tateren. Landschap in, landschap uit. De zon achterna?! Hopelijks!!!

We steken opnieuw een grens over. Kosovo nu! We moeten precies een extra verzekeringspapier hebben?! 15 dukaten. Als ze maar geld kunnen innen zekers? Het eerste land ook waar geen welkomsbord ons staat op te wachten. Misschien wel logisch als je bedenkt dat Kosovo eigenlijk geen land is. RKS zie je hier op de nummerplaten. Republiek Kosovo. Een afgescheurd deel van Servië met Prishtina als hoofdstad. Slechts 111 landen van de 193 in de wereld erkennen Kosovo als een land. Frankrijk niet, China niet en natuurlijk Servië nie. Na Zuid- Soedan is dit het nieuwste land in de wereld. Als wij van hieruit Servië willen binnengaan, gaat dat niet. De Serven zien dit als illegaal het land binnenkomen. De meeste mensen zijn hier Albanezen, vandaar waarschijnlijk de onenigheid? Vorige week waren hier nog zware rellen aan de grens Kosovo-Servië, iets met ruzie over die nummerplaten? Wij merkten er niks van als we aangeschoven om de stad in te raken. Ook in Prishtina is het op vrijdagavond druk op de boulevard Clinton. Jawel Clinton! We kwamen nog maar binnen en zagen de blinde adoratie voor the US, Clinton en Hillary hier. Overal foto's van de Clintons, graffiti met Clintonadoratie, Vrijheidsbeelden, the star spangled banner en dus ook een heel groot standbeeld van Clinton himself. Ze zijn hem hier nog altijd enorm dankbaar voor zijn hulp in de onafhankelijkheidsoorlog van Joegoslavië. Heel de boel is hier in de jaren 60 platgeschoten dus van oude centrums blijft hier gewoonweg niks over. Alleen wat fundamenten van een oude Turkse Bazaar en een onafgewerkte katholieke kerk in het midden van de stad. Het gaf een rare sfeer met de miezerwolken op de achtergrond, zeker als je weet dat je lelijkste bibliotheek ter wereld er vlak naast gebouwd is. Wij keken onze ogen uit. Hoe kan die brutalismestijl nu toegelaten worden in het midden van een stad?! De moskeeën schieten ondertussen in gang. Er zijn er zo een 500 in Kosovo dus ze geven van jetje. Bijntje vindt het nog steeds hilarisch en telkens moeten we opnieuw het verschil tussen Allah en God uitleggen. Ze snapt er de ballen van. Wij ook. De stad trekt verder echt op niks, maar we voelen ons toch goed hier. Misschien is het door het boek 'Neither here nor there' van Bill Bryson dat ik aan het lezen ben? Jesse leest vanop de tweede rij wat mee wanneer ik er over vertel. Bill reist in het boek ook als rugzaktoerist door Europa en geeft een ongezouten en hilarische beschrijving van wat wij ook telkens zien. Prishtina beschrijft hij (in de jaren 90) als ' a piece of fucking 60s crap' welja, wij gaan akkoord! Maar het eten! Het eten! Wat hemels! We gingen af op een tip van een nobele onbekende en doolden rond in de vuile donkere steegjes van de stad. Om ineens op een gezellig baker van licht en planten uit te komen: Liburnia. Een authentieke Kosovaarse keuken wachtte ons op en we konden niet anders dan de Bourgondiër uithangen. Het was meer dan goed. Als engeltjes die pissen op je tong zo goed! En als Bijntje na de vraagje 'Is het lekker?' alleen maar stoïcijns knikt en verder eet, dan weet je, het is écht goed. Het hele zootje met veel te veel plats, wijn en side dishes kostte ons 33euro. Ja hier is er euro! Kom alleen naar Prishtina voor Liburnia. My god het is geen verloren tijd!

[etallou]

DE VLEERMUISMOORDEN (5)

Hallo beste lezers,

De politie is dus op zoektocht en de prooi is: Abdel Haddaoui. Wie hij is, weten we nog niet helemaal maar wat hij heeft gedaan wel. Ik heb wat verder gelezen en ik ga proberen het wat korter te samenvatten dan als gebruikelijk, hier is wat ik nu weet.

13 december

2 politieagenten hadden bijna Abdel te pakken tijdens een routinecontrole. Een van hen herkende hem en staarde te veel, daardoor vluchtte Haddaoui. De hele Antwerpse politie organiseert een man Hunt en de prooi daarvan is een gevaarlijke moordenaar. Ze zoeken in zijn familie en missen hem van een paar dagen. Liese zoekt in zijn gevangenis relaties maar leert daarvan niet veel. Wanneer ze naar buiten stapt komt een razende auto naar haar en schiet Haddaoui. Gelukkig mist hij zijn schot en moet hij vluchtten. Liese krijgt die avond een idee. Een van haar collega’s is op vakantie gegaan en had daar een bibliotheek bezocht waar de dag vleermuizen naar binnen kwamen om alle insecten en parasieten op te eten. Die vleermuizen konden dus eten maar daardoor beschermen ze ook de boeken. Haddaoui doet hetzelfde, hij doodt omdat hij dat wil maar het is ook een opdracht van iemand anders.

14 december

Ze beslissen dus om in zijn sociaal leven te zoeken, namelijk zijn enige “vriend” die hij in de Leuvense gevangenis had: Arnold Rondas. Gearresteerd voor een dubbele moord van een juwelier en zijn vrouw. Hij heeft de tijd zelfs niet gehad om juwelen te stelen. En wie was de agent die hem arresteerde? Dirk Grootjans. Dit kan niet meer toeval zijn…

[regioonlineofficial]

Schaijk – Op zaterdag 16 december houdt Platform Toerisme Maashorst haar jaarlijkse Docus de Das Lampionoptocht. Vanaf 17.45 uur zijn lampionnen verkrijgbaar bij De Barn van De Boshut aan de Udensedreef in Schaijk. Er is kerstmuziek door muziekvereniging Concordia Schaijk, sfeervolle verlichting en de schapen van Wim en Joke zijn er. En natuurlijk is er een meet & greet met Docus en de kerstman. Sfeervolle wandeltocht met Docus de Das Om 18.30 uur start de lampionoptocht. Speciaal hiervoor is het Docus de Das Avonturenpad versierd met honderden kaarsjes. Samen met Docus lopen de deelnemers over het verlichte pad van zo’n 1,5 kilometer. Na de tocht is er warme chocomel met een kerstkransje voor alle kinderen. Deelname aan de lampionoptocht is gratis, maar met een vrijwillige bijdrage maak je Docus erg blij. Daarvoor staan collectebussen bij de lampionuitgifte. Het Docus de Das Avonturenpad is geschikt voor kinderwagens en rolstoelen, dus iedereen kan meedoen. Kom met de fiets Het liefst kom je op de fiets, want de parkeergelegenheid is beperkt. Fietsen kunnen worden geparkeerd bij het Moeschakamp. Een beperkt aantal auto’s kan worden geparkeerd bij Charmecamping Hartje Groen. De overige auto’s moeten worden geparkeerd bij IBN aan de Udensedreef. Lampion knutselen Zaterdagmorgen 16 december kun je tussen 10.30 uur en 12.00 uur een lampion versieren bij de bibliotheken in Schaijk en Zeeland. Knutselmateriaal is in de bibliotheek aanwezig. Hiervoor meld je je aan via [email protected] of [email protected]. En weet je wat? Misschien komt Docus ook wel even langs, tijdens de knutselochtend! Meer informatie: www.docusdedas.nl of www.exploremaashorst.nl

[calvin8068510-blog]

Wave MP3 Cutter Joiner

Direct MP3 Joiner fasst mehrere MP3-Dateien zu einer einzigen zusammen. In Ihrem täglichem Leben brauchen Sie manchmal Lieder zusammenzuzufügen. Oder Sie möchten manche wertvolle Audiodateien zusammenfügen. Folgender MP3 Merger hilft Ihnen, alle MP3 nach Wunsch auf Ihr Laptop computer zusammenzufügen. Kostenlos downloaden Sie den MP3 Merger und folgen Sie die Schritte darunter. Wenn Sie MP3 auf Mac zusammenfügen möchten, können Sie eine Mac-Verison MP3 Merger downloaden. Die Methode der Benutzung ist gleich wie Windows.

Zeichne Tцne ьber den Eingang der Soundkarte auf, schneide Tonspuren, blende Sounddateien ein oder aus. Dieses Device bietet alles, um Sounddateien zu bearbeiten. Mein Lieblingstool. Mit mp3splt lassen sich mit mp3wrap erstellte Dateien wieder mp3 dateien zusammenfügen freeware deutsch trennen. Mit diesem Programm erstellte Dateien erkennt man am Namenszusatz MP3WRAP. Sofern dieser nicht vorhanden sein sollte, sollte man den ID3v2-Kommentar überprüfen, http://www.mergemp3.com/de um festzustellen, ob es sich um ein Archiv handelt, welches mit mp3wrap erstellt wurde.De eerste manier om een omslag aan MP3 toe te voegen, is through een online database. Open uw Windows Media Participant en maak verbinding met het web. Ga dan naar het tabblad Bibliotheek" en zoek naar het juiste album waaraan u een omslag wilt toevoegen. Gewoon rechts klikken op het album, en Vindt album informatie" selecteren, om de informatie voor uw album op te halen.Mit FL Studio Cell können Sie Ihre eigene Musik mit hochwertigen Synthesizern, Drum-Kits, Samplern und Sliced-Beats erstellen und bearbeiten. Bei Bedarf können Sie das Layout der Drum-Pads und der virtuellen Klaviertastatur anpassen. Darüber hinaus können Sie Ihre Aufnahme oder Musik mit einer breiten Palette von integrierten Effekten wie Chorus, Auto Ducker, Limiter, Filter, Delays, Reverb etc. weiterbearbeiten. Darüber hinaus können Sie mit der App auch Samples und Presets durchsuchen, während Sie die aktuellen und richtige Vorschau. Wenn Sie möchten, können Sie sogar die Tonhöhe der Samples und Presets während der Vorschau für eine bessere Auswahl ändern. Andere Optionen der App umfassen, aber nicht beschränkt auf die Unterstützung für MIDI-Controller-Unterstützung, Import und Export von MIDI-Dateien, einstellbare Optionen und Einstellungen für jedes Instrument, Unterstützung für den Export von Audiodateien im MP3- und WAV-Format, Step-Sequenzer usw.Der Videojoiner von Weenysoft ist ein weiteres simples Software program für Home windows, das sich auf das Verbinden und Trennen von Video Clips spezialisiert hat. Anders als der bereits genannte Free Video Joiner verfügt das Programm auch über ein Vorschaufenster, mit dem Sie importierte Videodateien ansehen können. Die Benutzeroberfläche ist angenehm übersichtlich gehalten. Nicht ganz so positiv zu vermerken ist die geringe Auswahl an unterstützen Formaten. Falls Sie den Weenysoft Video Joiner verwenden möchten, empfiehlt es sich das Instrument in Verbindung mit einem Video Converter zu nutzen, um Ihre Videos in unterstützte Formate umzuwandeln.Preis: Die App kostet satte 15,ninety nine $. Darüber hinaus müssen Sie In-App-Käufe tätigen, wenn Sie zusätzliche Musikinhalte und Synths möchten. Aber wenn Sie keine In-App-Käufe mögen, können Sie diese Dateien immer aus dem Web herunterladen und manuell bei Bedarf hinzufügen. Obwohl der Preis ein bisschen hoch ist, ist es jeden Cent wert, wenn man alle Optionen, Benutzerfreundlichkeit und Anpassbarkeit berücksichtigt.Die Software program Tento XT ist eine so genannte Freeware-Version und gibt somit die Möglichkeit, diese bei vollem Funktionsumfang kostenlos nutzen zu können. Tento XT hilft Ihnen beim Zusammenfügen bereits getrennter MP3-Dateien, was beispielsweise bei einem Hörbuch der Fall sein kann. Anstatt eines manuellen Öffnens jedes einzelnen Kapitels während eines Hörvorgangs, kann ein Hörbuch mittels dieser Anwendung bequem ohne Unterbrechungen genossen werden. Außerdem können über die einfach zu bedienende Benutzeroberfläche sämtliche weiteren Funktionen angewählt werden, wie die Integrierung in die "Senden an"-Funktion von Windows , eine je nach Wunsch aktivierte automatische Sortierung sowie eine umfassende Unterstützung von m3u-Playlists. Des Weiteren wird durch die Choice des Verschiebens sämtlicher Dateien per Drag&Drop ermöglicht, innerhalb weniger Augenblicke die jeweils gewünschten Exemplare einbeziehen zu können.Je nach Einstellungen und ausgewählten Dateien begegnet Ihnen womöglich eine Warnung , nach der Sie vom Transcodieren, additionally dem Umwandeln von einem verlustbehafteten Format in ein anderes absehen sollten, die Sie mit einem Klick auf Ja ignorieren können. Diese Hinweise lassen sich bei Bedarf komplett abschalten, siehe dazu weiter unten im Artikel.Direct MP3 Joiner fügt mehrere MP3-Dateien zu einer komprimierten Audiodatei zusammen. Haben Sie viele Audio-Clips? Sie möchten Ihre MP3 in eine zusammenfügen? Was sollen Sie tun, wenn Sie MP3 zusammenfügen? In diesem Artikel stellen wir Ihnen einen toller MP3 Merger vor. Wenn Sie keine App auf Ihr Laptop installieren möchten, können Sie auch MP3 online zusammenfügen. Außerdem können Sie auch MP3 schneiden und dann zusammenfügen. Lesen Sie einfach weiter für die detaillierten Methoden.Wenn Ihr MP3-Player nicht mehr auf Tastendruck reagiert, gibt es meist nur noch einen Ausweg: Sie müssen den MP3-Player zurücksetzen. Oft gibt es dafür eine eingelassene „Reset-Style, die Sie etwa mit einer Büroklammer betätigen. Hinweis: Einen „ iPod setzen Sie mit einer Tastenkombination zurück: Schieben Sie erst die Tastensperre einmal vor und zurück. Drücken Sie dann gleichzeitig „Menü und die Bestätigungstaste in der Mitte für etwa fünf Sekunden, bis das Apfel-Brand im Show erscheint.

[studeren-aan-tum-blog]

Week 1

Een week geleden begon mijn volgende, relatief grote, avontuur – 5 maanden studeren in München! Het was een heerlijke week zowel qua activiteiten als ook qua weer. Daarnaast heb ik ook veel uren in de bibliotheek doorgebracht omdat ik nog een paper moest afschrijven. Hieronder een impressie van enkele hoogtepunten met wat aanvullende informatie 😊

Vrijdag 29 maart 2019

Mijn ouders wilde mij ook deze keer naar mijn nieuwe plek brengen – gelukkig maar, want op zijn zachts gezegd, heb ik ook dit keer weer ontzettend veel Zeug meegenomen. Er is geen foto van de auto en het knusse hoekje waar ik er nog net bij paste, maar veel meer kon er niet meer bij. Zelfs de reservewielbak zat vol met losse frutsels die eerst zijn geïnstalleerd op het bed, zoals je hier beneden kan zien. Uiteindelijk is het allemaal goed gekomen en heb ik een heerlijk opgeruimde kamer met balkon (op het Oosten, heerlijk die zon in de ochtend!).

Zaterdag 30 maart 2019

Vandaag was een “München” dagje. Samen met mijn ouders door de stad gehobbeld, zoals over de Viktualienmarkt.

 Gewinkeld in onder ander Kustermann – een gigantische kookwinkel en voor alles wat daar verder aan gerelateerd is (bedoel bij een servies hoort toch ook een nieuw behangetje; ja dat kan je daar ook krijgen).

Deze foto is genomen vanaf de eerste verdieping, er is ook nog een kelder…

In een typisch Duits (als je dat zo mag zeggen) koffiehuisje koffie gedronken en Kuchen gegeten – die trouwens bijzonder lekker was, een soort maanzaadvlaai (of is dit een belediging???).

Zondag 31 maart 2019

Ook deze dag was het prachtig weer en aangezien we ’s avonds ten Zuiden van München moesten zijn, hebben we een Ausflug gemaakt. Het plan was om een dal in te rijden, maar ondanks dat het redelijk sneeuw vrij leek en overal al bloemetje stonden (zoals deze schattige paarse hieronder), was het niet mogelijk om in Eng te komen, de rit naar het omkeer punt was wel prachtig.

Dus dan maar doorgereden om uiteindelijk zowaar nog naar een hut te lopen om vervolgens daar een Brotzeit te genieten!

Maandag 1 april 2019

Nadat mijn ouders en ik nog even gezellig ontbeten hebben, zijn zij weer huiswaarts gekeerd. Precies 3 jaar en 2 maanden geleden had ik eenzelfde gevoel Aufregung – goede spanning en nieuwsgierigheid hoe alles gaat verlopen in deze nieuwe omgeving. Net als toen (de aanvang van mijn buitenlandsemester aan ETH Zürich), ben ik begonnen met mijn kamer opruimen, alles een plek geven, zodat het ook een beetje als “thuis” voelt. Het resultaat mag er zijn toch?

Dit was een tijdrovende bezigheid, dus eigenlijk ben ik niet meer echt aan iets anders toegekomen. Wel heb ik nog een tijd met een van mijn huisgenoten op het andere balkon (we hebben twee balkons, in principe kan je daar altijd op, alleen moet je daarvoor door onze (we zijn met 4 personen in huis), door onze slaapkamers heen) zitten kletsen.  Vanaf dit balkon kan je de torens van de Frauenkirche zien (midden in de foto, heeeel ver weg…) en als het niet diesig (een nieuw woord voor mij) is, dan kan je de bergen zien.

Dinsdag 2 april 2019

Deze dag is uiteindelijk redelijk sportief geworden. Na eerst een rondje hardlopen, waarbij ik prachtig bloesem passeerde, ben ik naar de stad gegaan om mijn (Swap)fiets op te halen. Vervolgens heb ik in de bibliotheek van het hoofdgebouw van de TUM zitten studeren en reeds mijn favoriete zaal (daar is het niet zo warm) ontdekt.`

’s Avonds ben ik op mijn fietsje naar huis gefietst. Dit was, zeker de eerste keer, redelijk spannend; tram, auto’s (rijdend en (dubbel) geparkeerd), elektrische fietsen en fietsen op een baan – ja dit is ook normaal in Amsterdam, alleen zo vertelde mijn huisgenoot dat hier de andere weggebruikers het concept (snelle) fietsers nog niet helemaal snappen…

Woensdag 3 april 2019

Ook vandaag stond er voornamelijk studeren op het menu. Het was wel prachtig weer, dus de fietstocht van en naar universiteit waren heerlijk en gingen al “gemakkelijker” dan de dag daarvoor.

Donderdag 4 april 2019

Een vergelijkbare dag met gister – zonder te veel afleiding in de bieb. ’s Avonds ook nog naar de opening van de Swapfiets winkel in München geweest. Een gezellig geheel en natuurlijk ook nog even wat Nederlands gesproken – want daar gaat het de komende maanden denk ik niet vaak meer van komen (alvast een disclaimer voor alle stijl- en schrijffouten, welke waarschijnlijk alleen maar erger worden…).

Vrijdag 5 april 2019

Eveneens een bibliotheek dagje, maar de afronding van het paper komt inzicht komt inzicht (vandaar dat ik ook even snel dit verslag kon schrijven). Maar goed ook, want maandag begint de introductie van Erasmus programma en na Pasen dan eindelijk de vakken! Vandaag was het opvallend koud, dus muts en handschoenen aan op de fiets en dat terwijl ik in het begin van de week nog zonder jas rondfietste.

 Hieronder nog een paar plaatjes die ik ook afgelopen week maakte:

Pasen is in Duitsland een Ding – de beste Paashaas komt echter bij de buren vandaan….

Het uitzicht tijdens de koffie op zondag.

Er komt vast nog een betere versie van – maar het laatste licht vanaf het op het Zuid gelegen balkon.

 Volgende week vrijdag / zaterdag volgt weer een update, 

voor nu Schönes Wochenende!!!

[jadegoessouth]

Elektriciteit, wifi en stage?

Weer een update vanuit Zuid-Afrika. Het was een minder bewogen week dan vorige week, maar zeker niet minder interessant!

Maandag 18/02

We hebben weer eens de hele nacht geen stroom gehad… We beginnen er bijna aan te wennen, maar toch blijven we ons afvragen waarom het telkens allen ons gebouw is. We worden een beetje weemoedig van het feit dat als we buiten kijken naar het gebouw tegenover ons we wel licht zien branden… Doordat er ’s nachts geen stroom was, werkte de ventilators dus ook niet en hebben we heel slecht geslapen. Omstreeks 7u sprong de stroom dan weer aan…EINDELIJK! We konden onze vorige blogpost verder afwerken en toen we klaar waren en alles wilde uploaden, viel de stroom dan weer uit. We besloten dan maar eventjes over de campus rond te slenteren en nog eens voor onze studentenkaart te gaan kijken. We werden weer van het kastje naar de muur gestuurd met als resultaat nog altijd geen studentenkaart. We vinden dit inmiddels al niet meer zo een grote ramp en we proberen gewoon nog eens opnieuw. Hopelijk hebben we de volgende keer meer geluk! Tijdens onze wandeling hebben we voor het eerst heel wat aapjes gezien en zelfs van dichtbij. In de foto’s hieronder kan je zien wat een schatjes het waren. (Het filmpje gaat in één van de volgende blogposts komen, want nu is het internet te zwak om het te kunnen uploaden) Ze vonden ons wel geen schatjes, denk ik. Ze probeerden ons af en toe weg te jagen. Terwijl we voor ons aan het filmen waren, schrok Jessie opeens, en ja hoor… Er zat een aapje achter ons. Onze dag was weer direct opgefleurd. 

De elektriciteit was intussen ook weer terug en ’s avonds zouden we rijst maken en hadden we in de supermarkt een kant en klare saus gekocht. Op die saus stond mild & spicy, we hielden daar alle 3 wel van en maakten deze dus klaar. We hebben er niet zo heel veel van gegeten en het drinken is er deze avond goed door gevlogen. We moesten na elke hap drinken, want anders konden we het niet meer aan. Wel heel lekker, maar morgen er toch maar een beetje melk nog bijdoen. We postten uiteindelijk onze blog nog, ik keek nog even naar VTM met een warme choco en… Weg was de stroom weer. Tijd om te gaan slapen dus! Slaapwel!

Dinsdag 19/02

We hebben de hele nacht zonder elektriciteit gezeten… Toen rond 7u30 onze ventilator eindelijk terug begon te draaien, merkten we dat onze wifi het nog altijd niet deed en dat we dus weer niet aan onze taken konden werken. We besloten dan maar dat we onze studentenkaart nog maar eens gingen proberen te laten maken. Je kan het misschien al raden, maar het was weer zonder succes. We begonnen onze tocht met naar het ICT-lokaaltje te gaan, daar hadden ze ons immers de laatste keer naartoe gestuurd. En je kan het al denken: daar stuurden ze ons natuurlijk weer ergens anders heen. Onze volgende stop was het lokaaltje waar we de allereerste keer voor onze studentenkaart waren gaan kijken, maar je weet het ondertussen al: ook daar konden ze onze kaart niet maken. Ze vertelden ons dat er geen elektriciteit was en dat hun machine dus ook niet werkte. Toen we eens even binnen keken, zagen we wel de lichten branden en ook de computers opstaan… Vreemd…. Maar goed, we zouden nog wel eens een andere keer terugkomen dan. Met een beetje geluk hebben we onze studentenkaart voor 18mei, onze vertrekdatum 😉. 

Onderweg terug naar onze campus kwamen we nog enkele studenten tegen die onze de eerste dagen wat wegwijs hebben gemaakt. Ze vroegen hoe het met ons ging en hoe onze stage verliep. Na ons verhaal te doen (dat we nog altijd niet met stage bezig zijn) brachten zij ons nog maar eens naar meneer Obadire. Hij vertelde ons dat hij al enkele malen naar onze stagementoren had gebeld en gemaild, maar dat hij geen enkele reactie terugkreeg. We moeten dus nog eventjes geduld hebben en van zodra hij er iets meer van wist, zou hij het ons laten weten. Nog altijd afwachten dus… 

Daarna zochten we een plek om aan wifi te geraken. Meneer Obadire zei ons dat we altijd naar de bib konden gaan, ofwel naar de ICT-lokalen. We vertrokken dus met veel hoop naar de bib om onze taken te kunnen maken, maar eens daar aangekomen vertelden de bewakers ons dat ze niet werkten en dus dat we maar weer een andere plek moesten zoeken. Dan maar naar de ICT-lokalen… En daar hadden we geluk! Er was stroom, er was zelfs wifi, de bewakers werkten EN er was zelfs airco. We begonnen aan onze taken, maar niet veel later belde de mensen van onze huurwagen dat zij waren aangekomen om onze auto te verwisselen (daar hadden ze onze enkele dagen geleden al voor gebeld, maar nu was het eindelijk zover). We keerden weer terug naar onze kamers en na 5 minuten was alles in orde en konden we terug naar onze ICT-lokalen. We waren nog niet goed en wel terug geïnstalleerd en ja hoor … Wat denk je? Inderdaad, de stroom viel uit… We gingen terug naar onze kamer om de autosleutels te halen zodat we naar de winkel konden vertrekken. Daar hebben we, na eventjes te zoeken, kipfiletjes gevonden en ook gekocht. ’s Avonds maakten we dan de overschot van de rijst van gisteren warm samen met de saus, die we wat minder pikant hebben gemaakt, en we bakten de kip. Nog in de winkel hebben we cornflakes gekocht waar je een hele school eten van kan geven! Daar komen we wel weer eventjes mee toe 😉. Voor het slapengaan maakten we dan nog een warme choco en we konden naar dromenland gaan! Tot morgen!

Woensdag 20/02

We hebben deze nacht weer niet zo goed geslapen. De stroom is deze nacht weer uitgevallen waardoor het dus weer lekker warm was op onze kamer. ’s Ochtends kwam de elektriciteit gelukkig snel terug en hadden we zelfs wifi! We konden de hele dag aan onze taken werken zodat we daar in onze stageperiode niet meer teveel aan moeten denken. ’s Middags is Lucas, een student uit België die hier een paar straten verderop verblijft, dan bij ons komen eten. We werkten nog verder aan onze taken en we maakten er een hele productieve dag van. De meeste taken heb ik inmiddels zo goed als af! 

Rond 17u30 wilde ik alvast aan het eten beginnen, ik nam de zak aardappelen, en meteen viel de stroom uit. We hadden wel honger en hadden geen zin in weeral boterhammen. Daarom gingen we eens even rondrijden om wat restaurantjes te zoeken zodat we daar konden gaan eten. Op ons eerste adresje durfden we zelfs niet uit te stappen. Het was op een verlaten plek en het gebouw zag er niet echt uitnodigend uit. Dan maar iets anders, dachten we. We gingen naar een ander adresje, maar dit lag nog verder afgelegen en we zagen er bijna niemand wandelen. We hadden eigenlijk afgesproken iets lokaal te gaan eten en niet naar de McDonalds te gaan, maar die afspraak mislukte al direct. We hadden heel erg veel honger en wisten niet waar we anders nog heen moesten. Als we nog eens ergens willen gaan eten, vragen we best hier iets aan de lokale mensen zodat zij ons iets betrouwbaars kunnen aanraden. Na het eten vertrokken we terug naar onze kamertjes en gingen we weer slapen.

PS: we hebben nog altijd niets van onze stage gehoord.

Donderdag 21/02

Na weer een mindere nacht begint de vermoeidheid weer toe te slaan. Onze plannen van vandaag waren niet zo uitgebreid dus dat kwam alvast goed uit. ‘s Ochtends zochten we een wasserette, want de was met de hand doen, zag ik niet meer echt zitten. Jammer genoeg was het niet zo simpel om zo een wasserette te vinden. Bij de eerste waar we aankwamen, zijn we ook weer snel vertrokken. We waren onze spullen nog niet beu en dit vertrouwden we niet echt. Je moet hier wel weten dat een wasserette helemaal iets anders is dan bij ons. In België kunnen we zelf alles wassen en in de wasmachine steken. In Zuid-Afrika moet je je spullen afgeven en deze worden voor jou gewassen. Hier waren we niet echt op voorbereid en we vonden het ook wel een beetje spannend. Sparkle bracht ons naar een plek waar haar vriend altijd de was doet. Dit was voor Sparkle bekend terrein, daarom vertrouwden we dit al wat meer. We mochten onze kleding terug komen ophalen rond 16u. 

In tussentijd aten we snel iets en gingen we terug naar het ICT-lokaal waar we gisteren ook de hele namiddag zaten. Blijkbaar apprecieerden ze onze aanwezigheid niet zo erg, want we werden weggestuurd. Dit was blijkbaar een lokaaltje dat alleen voor bepaalde studenten was en dus blijkbaar niet voor ons. Vervolgens gingen we dan maar naar de bibliotheek, maar eens we daar binnen zaten, vonden we het veel te warm en zijn we direct terug naar buiten gegaan. Daar hebben we eventjes buiten gezeten en van het weer genoten. We vertrokken met een klein hartje naar onze ‘wasserette’ om onze was terug op te halen, maar gelukkig was alles goed verlopen en was onze was weer helemaal zuiver! 

Rond 16u30 hadden we dan eindelijk terug stroom. Na een hele dag zonder elektriciteit gezeten te hebben, wilden we dan eindelijk beginnen koken, maar we hadden geluk. We werden uitgenodigd om in de lodge van de projectgroep te gaan eten. Het koken zal dus voor de volgende dag zijn. We babbelden wat met de Zuid-Afrikanen die het project begeleiden en ook met de Duitsers, die bijna vertrekken. We hadden een gezellige avond en hebben ons goed geamuseerd. ‘s Avonds konden we nog even naar huis bellen, ook al was de verbinding niet zo goed, en konden we weer naar bed gaan. Net toen we in ons bed lagen, kan je het wel weer raden... De stroom was weer weg. We vreesden dat het weer de hele nacht zou zijn. 

Vrijdag 22/02

We beginnen onze dag zoals we de vorige geëindigd zijn: zonder stroom. Het begint stilaan een gewoonte te worden, waar we niet echt aan kunnen wennen. We zitten al bijna een week hele dagen zonder stroom… In het begin was het grappig dat we in het donker moesten eten en douchen, maar intussen vinden we het niet meer tof dat ons gebouw telkens zonder stroom zit, terwijl alle andere gebouwen op de universiteit stroom EN internet hebben. Wij zwerven op de campus een beetje rond om af en toe wat wifi te hebben zodat we even aan onze taken kunnen werken of eens een keer naar huis kunnen bellen. Maar goed, weer genoeg gezeurd over de elektriciteit, ik ga over tot het verloop van onze (weer stageloze) dag. 

In de ochtend heb ik mijn handdoeken gewassen. In de wasserette van gisteren hadden we dit niet laten doen omdat we per handdoek moesten betalen. Nadat we dit gedaan hadden, gingen we eens shoppen. We hebben heel wat leuke dingen gezien, maar uiteindelijk niets meegebracht. Ofwel waren de dingen er niet meer in de juiste maat ofwel waren ze stuk. Nieuwe kleren zullen dus voor een andere keer zijn. Na het shoppen gingen we nog even naar de supermarkt en daar vonden we eindelijk ‘normaal’ vlees. We vonden vegetarische dingen voor Lydia en Jessie en ik vonden allerlei dingen zoals schnitzels, hamburgers, kipnuggets … Dit konden we dan ook niet laten liggen en heb het meegenomen om ’s avonds te kunnen eten. ’s Middags maakten we een soort smosjes (we moeten al creatief zijn om altijd zonder fornuis te kunnen koken). Eindelijk kwam de stroom terug, maar de wifi werkte nog niet. We maakten nog eens een wandeling op de campus en eindigden weer bij de bib voor wifi. Daar werden we dan uitgenodigd voor onze eerste braai. De projectgroep vertrekt zaterdag alweer en zij hadden als afscheid een braai, waar wij ook naartoe mochten komen. Ik wilde hier zeker en vast heen! Dit is immers echt iets typisch voor Zuid-Afrika en MOET je echt gedaan hebben tijdens je verblijf. Ook maakten we nog plannen voor het weekend. We vervelen ons immers al een tijdje en wilden dan ook nog enkele toffe dingen doen voor onze stage begint (dit zou in de loop van volgende week zijn, werd er ons gezegd). Zaterdag gaan we naar de Phiphidi watervallen en zondag gaan we naar de kerk. Vervolgens werkte ik nog even offline aan mijn blog op onze kamer. We werden om 18u30 verwacht voor onze braai, we douchten en maakten ons klaar en we konden eindelijk vertrekken.

Toen we aankwamen, zagen we dat er heel veel mensen rondliepen, zoals meneer Obadire en Suzan. Het was bijna een volksfeest. Er stonden allemaal kleine tafeltjes, maar iedereen sprak met iedereen. Er werden voor het eten enkele spelletjes gespeeld en na het eten stond er nog een leuke verrassing op het programma. De braai was, zoals we al hadden verwacht, met pap. Zonder pap geen maaltijd hier in Zuid-Afrika 😉. Er was ook de bekende ‘boerenbraaiwors’, kippenbouten en nog veel meer. Het eten was lekker, maar je kan dit absoluut niet vergelijken met onze barbecue. Wij hebben veel groentjes, maar hier was er enkel een Griekse salade. We amuseerden ons goed en toen we klaar waren met eten, startte de karaoke. Elk klein projectgroepje moest een karaokeliedje zingen, dit ging van … tot … De Zuid-Afrikanen hebben geen schaamte en zingen er gewoon, vals of niet, meestal vals, oplos! We amuseerden ons goed, ook al vreesden we dat professor Sabina ‘The Belgians’ ook nog naar voor zou roepen. Gelukkig kwamen we er goed vanaf en konden we alleen toekijken 😉. Het was een heel gezellige avond, we hadden vee plezier en praatten met veel mensen. Sommigen hadden zaterdag heel vroeg het vliegtuig waardoor ze op tijd hun bed in kropen. Wij dus ook maar 😉.

Zaterdag 23/02

Vandaag zijn we de Phiphidi watervallen gaan bezoeken. Ook Tshedza en Lucas gingen mee. ’s Ochtends merkten we dat er niet veel of zelfs geen water was. Er was sowieso al weer geen stroom, maar nu hadden we zelfs geen water meer! Gelukkig voor ons vertrokken we om 11u naar de watervallen. Natuurlijk deden we vóór 11u onze dagelijkse wandeling naar de bib, we hadden nog altijd geen mail van meneer Obadire, wat dus betekent dat we nog niet aan onze stage kunnen beginnen. Daarna gingen we Lucas en Tshedza oppikken om te kunnen vertrekken. De watervallen waren 10km verderop, dus een lange rit was het niet. En maar goed, want met drie achterin was het puffen en plakken geblazen. Maar goed dat we onze sneakers bijhadden, want we moesten heel wat obstakels (rotsen, rivieren…) overwinnen om het mooiste uitzicht te krijgen. Ook al moesten we soms even kijken hoe we de obstakels zonder te vallen konden beklimmen, het was zeker en vast de moeite waard. Wat een mooi uitzicht en wat een mooie natuur! Het was zo rustig daar dat ik af en toe dacht dat we alleen daar waren. We zagen bijna niemand wandelen en hoorden alleen het water naar beneden storten en wat vogels fluiten. We hadden onze boterhammen in de auto laten staan omdat we onze rugzakken alleen een extra last vonden, maar toen we daar zaten, hadden we daar allang spijt van. 

We gingen stilaan terug naar de auto, vervolgens zou Tshedza ons nog een meer laten zien, waar Lucas graag in wou zwemmen, als dit mogelijk was. We hadden al een paar keer over het meer gehoord, maar we wisten niet wat we ons erbij moesten voorstellen. We dachten dat het misschien zoiets was, zoals het zilvermeer in België, maar dat hadden we fout. Het was een meer waar niemand in zwom. Tshedza vertelde dat er krokodillen in zwemmen, maar dat geloof ik pas als ik het zie, de mensen laten ons hier ook vaak dingen geloven die niet waar zijn 😉. Tshedza wist zelf niet heel goed waar we het meer goed konden zien, dus reden we een beetje rond en stopten we op enkele plekken. Op onze route kwamen we langs een huisje waar allemaal kindjes naar ons kwamen gelopen en ze zeiden dat we nog eens terug moesten komen. 

Als afsluiter gingen we nog iets drinken in ‘moobar’. Dit was een bar van een hotelletje waar we even het echte vakantiegevoel hadden. Hier serveerden ze zelfs cocktails en mocktails, een plekje om niet te vergeten dus 😉. Terwijl we daar zaten, hoorden we dat de stakingen maandag weer gewoon opnieuw zouden beginnen en dat het er niet vriendelijk aan toe zou gaan. We vrezen dus dat we maandag nog altijd niets van onze stagementoren gaan horen… 

Wanneer we dan terug op onze kamers waren, was er weer geen stroom. We moesten eigenlijk alleen douchen en koken. Douchen deden we maar weer in het donken en koken ging niet, Ledi nam ons mee naar een restaurantje in de buurt. We hebben heel lekker gegeten en we zijn heel goed bediend. Er werd meermaals aan ons gevraagd of we nog iets nodig hadden en of alles goed was. We kwamen dus niets te kort! Toen we terugkwamen in onze kamers, stond er een leuke verrassing klaar: we hadden elektriciteit! Jammer genoeg duurde dit maar tot 23u30 toen we al in ons bed lagen om te bekomen van de dag.

Zondag 24/02

Zoals ik gisteren al had gezegd, was de stroom ’s avonds al uitgevallen, en jammer voor ons was de stroom ’s ochtends nog altijd niet terug. We hadden wel het geluk dat we niet veel in onze kamer zouden zijn vandaag. Om 10u vertrokken we naar de kerk. Ofja, een kerk niet echt… Het was eigenlijk gewoon in een aula op de school te doen. Het was echt de moeite om hier eens naartoe te gaan! De hele aula zat vol, er waren zelfs meer mensen dat dat er stoelen waren! Dat maken we in België niet vaak mee. Je kan zo een misviering ook helemaal niet vergelijken met de misvieringen in België. Er was een livebandje en koor aanwezig en iedereen zong en daste mee. Het was leuk om eens een keertje mee te maken, maar een misviering die 3 uur duurt, was toch te veel van het goede. Wat wel heel speciaal was en ik niet ga vergeten is het volgende: er stonden 2 meisjes, die te weinig middelen hadden om eten, kleding … te kopen, vooraan in de kerk. Uit solidariteit brachten heel wat mensen geld naar voor, en sommigen gaven geen klein bedrag.

In de namiddag gingen we zwemmen omdat het echt té warm was om iets anders te doen. We gingen naar een openbaar zwembad waar we helemaal alleen waren. Sparkle ging met ons mee waardoor we, toen we op de terugweg waren, bij een ‘kiprestaurantje’ langs de weg moesten stoppen. Dit was iets wat we gedaan MOESTEN hebben, volgens haar. We deden dit dan ook en toen Sparkle voor ons had besteld, kregen we voor ons 4 één bord met kip en salsa en een bord pap, geen bestek noch een servet. We moesten dus de kip en pap met onze handen eten, dat waren we niet gewoon. Het was zeker lekker, maar toch vreemd om allemaal met onze handen uit één bord te eten. Uiteindelijk gingen we nog even bij Lucas langs om enkele foto’s van de watervallen te halen. We bleven daar nog even hangen en toen we terug naar onze kamer gingen, was er stroom! Voor hoelang, dat blijft natuurlijk de vraag!

Slaapwel! En tot volgende week (waar hopelijk wel onze stage in voorkomt)!