#johann geens

[pendwelling]

All the love to our palace lord! 🫶

(In other words: Yeseo Harem as an excuse to draw the ultimate babygirl in different outfits and compositions... 🥹)

+ Individual pieces!

#when the third wheel strikes back #THIS TOOK SO LONG IM SO TIRED..... YESEO THE THINGS I DO FOR YOU 😫🥹😭 #서브 남주가 파업하면 생기는 일 #twsb #섭남파업 #jung yeseo #cédric riester #christelle de sarnez #johann geens #jibril diop #original jesse venetiaan #cedyes #chrisyes #johyes #jibyes #losyes #YESEO HAREM #my art #twsb spoilers #(technically kinda not really sorta but ill add it) #twsb art

[butterfirefly]

if I had a nickel for every time I read a k fantasy webnovel with a character who's a pale haired green eyed murdering simp who treats mc like a god I'd have three nickels, which isn't a lot but it's weird that it happened thrice.

#clopeh sekka #johann geens #serpens prasidus #tcf #twsb #duke please repent

[twafordizzy]

Norman Mailer laat Jesus zijn eigen evangelie schrijven

bron beeld: abc.es Wat als… Jesus zijn eigen evangelie had geschreven. Die vraag hield de Amerikaanse schrijver Norman Mailer (1923-2007) bezig. Het resulteerde in de roman Het evangelie volgens de zoon. Mailer is een niet onomstreden figuur in de Amerikaanse literatuur van met name de jaren 60 en 70. Samen met Truman Capote en Tom Wolf vertegenwoordiger van het New Journalism, waarin…

View On WordPress

#20-ste eeuws #eigen evangelie #eigen kerk #geen simpel verhaal #Gore Vidal #heidenen #herinneringen #Jack Henry Abbott #Jesus #joden #Johannes #journalist #Lucas #Marcus #Mattheüs #medeleven #misdadiger #new journalism #niet onomstreden #roman #schandalen #schrijver #timmermanszoon #Tom Wolf #Truman Capote #USA #verrassingen #waarheid #wonder

[devosopmaandag]

Doodstijding II

De tweede van de drie doodstijdingen van vorige week werd een feitelijke: J overleed eergisteren. Op de ochtend van die dag had ik nog een bericht gestuurd haar graag een keer op te zoeken. Enkele dagen ervoor stuurde ze mij het bericht dat ze desondanks het vanaf nu nog leuker ging maken, en ons van harte uitnodigde om mee te doen. En nu is ze dood, die elegante vrouw van in de zeventig, vrolijk zwaaiend op haar fiets. Ik herinner me een beige, halflange klokrok, met een witte blouse en ballerina's aan haar voeten. Ik herinner me haar voor de eerste keer met oorhangers te zien. Ik herinner me haar luide, wat diepe lach.

Iedere zondagmorgen lees ik met veel aandacht en een literair oog de overlijdensberichten in de NRC. Dit zijn de citaten die ik in de krant van afgelopen zaterdag vond:

“Het licht schijnt in de duisternis en de duisternis heeft het niet in haar macht gekregen.” Johannes 1:5

“Freedom is just another word for nothing left to lose.” Jannis Joplin

“En in mijn armen liggen schoven / Van alle rijkdom, die ik brak, / Een schat mijn eigen wenschen te boven / En wie ik liefheb, krijgt een tak.” H.J. Leopold

“De laatste schrede van de rede is in te zien dat er oneindig aantal dingen zijn die haar te boven gaan." Blaise Pascal

“Mon doux, mon tendre, mon merveilleus amour, de l'aube claire jusqu'à la fin du jour. “ Jacques Brell

Be patiënt, calm, compassionate. Know that existence is fleeting. “ Ettore Sotsas

“Hoe vreemd dat het niet vreemder is dan 't is." Martinus Nijhoff

Een tijd geleden vond ik zo een citaat om nooit te vergeten, twee dichtregels uit een gedicht van Christina Rosetti. Rosetti was toch een van schilders van de prerafaelieten? Dat was haar broer. Op zoek naar wie zij was, verloor ik me lang op het internet in haar leven en in afbeeldingen van haar. Zij werd samen met Elizabeth Barret Browning in de negentiende eeuw beschouwd als de twee beste vrouwelijke dichters van het land. Ik vond het gedicht terug waaruit de twee regels zijn genomen. Het begint met “When I am dead, my dearest” en vervolgt met het aanspreken van wie mogelijk om haar treuren. Ze vraagt hun geen rozen op haar graf te planten, noch deze in de schaduw van een cypress te plaatsen. Wees maar het gras.

De familie van de overledene koos voor de laatste twee regels van de eerste strofe. Losgesneden uit het 19e-eeuwse sentiment krijgen ze een kracht die de dood van een geliefde nog meer doet voelen, en de acceptatie ervan. Tegenover het overweldigende en soms chaotische dat een overlijden teweeg brengt, spreken deze twee regels in volle, stille eenvoud, een boodschap voor daarna:

And if thou wilt, remember,

And if thou wilt, forget.

[joostjongepier]

Wat?   Zelfportret (1908), Portret van Émile Bernard (1897), Reizende muzikant in Rouen (1891), Tegenover de Moulin Rouge (1890), Bloedende Christus (1911), De kardinaal (1912) [en ter vergelijking: Portret van Nino de Guevara door El Greco (ca. 1600)], Het Anker (De kluizenaar) (1907), Spaanse boeren (1905), De danseres (1912), Buste van een picador (1910) en Het slachtoffer van het feest (1910) door Ignacio Zuloaga Waar?   Tentoonstelling Mythos Spanien – Ignacio Zuloaga 1870-1945 in Bucerius Kunst Forum, Hamburg

Wanneer?   5 maart 2024

In samenwerking met de Kunsthalle Múnchen ontwikkelde het Bucerius Kunst Forum in Hamburg de tentoonstelling Mythos Spanien, gewijd aan de Spaanse schilder Ignacio Zuloaga (1870-1945).

Zuloaga werd in 1870 geboren in Eibar in Baskenland. In 1889 of 1890 trok hij naar Parijs, het toenmalige wereldcentrum van de kunst. Ook later zou hij nog regelmatig naar de lichtstad terugkeren. De jonge Zoluaga was bevriend met kunstenaars, musici en schrijvers. Zo deelde hij een atelier met Paul Gauguin, was bevriend met Auguste Rodin en ging  samen met Maurice Ravel op reis. Als je de schilderijen uit deze Parijse periode bekijkt, zie je een jongeman die nog op zoek is naar zijn eigen stijl. Zijn werk toont invloeden van naturalisme, impressionisme en symbolisme. Drie schilderijen die naast elkaar aan dezelfde muur hangen, laten de variatie in zijn stijlen zien: een muzikant in Rouen, een portret van collega-kunstschilder Émile Bonard en een dame van lichte zeden in een café. Dit laatste schilderij vind ik zelf heel interessant. Op het eerste oog zien we een keurig geklede dame, zittend  aan een tafeltje bij het raam. Eind negentiende eeuw was het allesbehalve gepast voor een dame om alleen in een café te zitten. Het gaat dan ook hoogstwaarschijnlijk om een prostitué die wacht op een nieuwe klant. De stoel naast haar is uitnodigend leeg. Het raam kijkt uit op de Moulin Rouge, een plaats waar het vermaak op zijn zachtst gezegd enigszins seksueel gekleurd was.

Parijs bracht de kunstenaar niet waar hij naar zocht. Hij wilde Spaans schilderen. Dus keerde hij terug naar zijn vaderland. Spanje was ooit een wereldmacht was geweest, maar was nu zijn laatste koloniën kwijtgeraakt en was op zoek naar een nieuwe identiteit. Zuloaga droeg hieraan bij door typisch Spaanse thema’s te schilderen. Hierbij ging het niet altijd om een weergave van Spanje zoals het daadwerkelijk was. De kunstenaar greep terug op ‘Il siglo de oro’, de gouden eeuw van de Spaanse schilderkunst met schilders als Velazquez en El Greco. Hun invloed is dan ook terug te vinden in zijn werk.

Een interessant deel van de tentoonstelling is gewijd aan het religieus erfgoed van Spanje. Zijn kruisiging is bijzonder opmerkelijk. We zien hier namelijk niet, zoals in de kunstgeschiedenis gebruikelijk is, Jezus aan het kruis, met naast hem Maria en Johannes. We zien een daarvan afgeleid Spaans ritueel. Jezus is vervangen door een beeld van Christus aan het kruis. Dat beeld is, zoals in de Spaanse traditie al sinds de contrareformatie gebruikelijk is, hyperrealistisch. Het bloed gutst over het lichaam van de gekruisigde. Van de priester links kun je je afvragen of zijn gedachten wel bij het ritueel zijn. De andere aanwezigen vormen nauwelijks een groep. Het zijn losse individuen die elk op hun manier deel van de scène uitmaken.

Ook De kardinaal is geen doorsnee portret van een reële kardinaal. De afgebeelde persoon is een van Zuloaga’s favoriete modellen. Zijn ingevallen wangen en stoppelige baard stralen niet bepaald gezag en waardigheid uit. Hoewel je in eerste instantie denkt dat de kardinaal in een landschap zit, blijkt dat een illusie. Een gordijn en een tafeltje maken duidelijk dat we tegen een toneeldoek aankijken. Het hele tafereel is in scène gezet, als door een regisseur. Het schilderij grijpt duidelijk terug op een bekend werk van El Greco: Portret van Niño de Guevara. De inquisiteur is hier vervangen door een eenvoudige landarbeider. Een grappig detail is dat het brilletje dat El Greco’s kardinaal op de neus heeft, bij Zuloaga in de hand wordt gehouden. Wellicht is het schilderij een parodie op het werk van de zeventiende-eeuwse meester, maar waarschijnlijker is dat Zuloaga een eerbetoon wil brengen aan de door hem zeer bewonderde kunstenaar.

Voor wie nog mocht twijfelen aan de invloed van El Greco op de kunstenaar die in deze expositie centraal staat, moet maar eens goed kijken naar Der Anachoret (Der Einsiedler). Het slungelige, maniëristisch weergegeven lijf en de extatische blik van deze kluizenaar zou op een tentoonstelling van werk van El Greco niet misstaan.

In 1898 trok de schilder naar Segovia. Daar schiep hij veel van zijn belangrijkste werken: schilderijen van het karige rauwe landschap en zijn archetypische bewoners.

Naast de katholieke religie behoren ook de flamenco en het stierengevecht tot het Spaanse culturele erfgoed dat Zuloaga uitbeeldt. In Sevilla nam hij zelf deel aan stierengevechten. Misschien wel het meest indrukwekkende schilderij van deze tentoonstelling toont geen moedige toreador of jonge stierenvechter met veel bravoure. Het werk laat een vermoeide oude picador (een met lans uitgeruste hulp van de toreador) zien. De man rijdt op een mager paard. Ook het paard lijkt moe en zijn gang sjokkend. Beiden zitten onder het bloed. De achtergrond is duister en onheilspellend. De zaaltekst trekt een vergelijking met Don Quichotte en zijn paard Rosinante. De verslagen ruiter zou symbool staan voor de positie van Spanje, dat in 1898 de laatste van zijn koloniën, en daarmee zijn plek op het wereldtoneel, verloor.

#ignacio zuloaga #el greco

[keynewssuriname]

Edson Amoekoni verrassend in Top 5 van Pan-Am damkampioenschap

Edson Amoekoni heeft verrassend een plek bemachtigd in de top 5 van het Pan-Amerikaans damtoernooi in San Jose (Costa Rica). De Surinamer deelde vrijdag na de 9de tevens laatste ronde aanvankelijk de 3de tot en met 5de plek met Internationaal Meester (MI) Franz Forbin (Fr-G) en federatiemeester (MF) Alexander Rudnitsky (USA). Vanwege mindere weerstandspunten moest Amoekoni helaas 3de en 4de positie afstaan aan deze twee en formeel genoegen nemen met de 5de plaats. Het toernooi werd gewonnen door de Braziliaanse internationaal grootmeester (GMI) Allan Igor Moreno Silva met 15 punten. De Amerikaan Souleymane Keita (MI) eindigde met 13 punten op de tweede plaats. Hoewel Amoekoni nog geen officiële damtitel achter zijn naam heeft, laat hij met deze prestatie 1 internationaal grootmeester, 2 internationale meesters, 11 federatiemeesters en 2 kandidaat-federatiemeesters achter zich. Het toernooi verliep minder fortuinlijk voor de drie andere Surinamers. De Surinaamse kampioen Johannes Alfaisie (MF) is, samen met landgenoot Guno Burleson (GMI) en vier anderen, geëindigd op een gedeelde 12de tot 17de plaats, elk met 10 punten. Arief Salarbaks (MF) eindigde net iets hoger met 11 punten op een gedeelde 6de tot 11de plaats. ‘NU WEET IK WAAR IK STA’ "Ik was gekomen om mezelf met de regio te meten en dit resultaat geeft me een indicatie van het veld. Nu heb ik beter beeld op de verhoudingen en weet ik dus waar ik sta. Het was een zwaar toernooi en het is zeker bijzonder om je een plek te veroveren tussen al die gasten met hoge ratings en titels," aldus Amoekoni vanuit Costa Rica in een telefonisch gesprek met de redactie van Key News Suriname. De voormalige jeugdkampioen van Suriname werd meer dan twintig jaar geleden halve kampioen op het Pan-Amerikaans kampioenschap voor junioren. De ster van het toernooi kende een slechte start in de 22e editie van het PanAm damtoernooi. Hij verloor achtereenvolgens van Alfaisie en Burleson, maar herstelde zich en schoot in de tweede helft van het toernooi als een raket omhoog. Hij heeft geen spijt van de punten die hij heeft laten liggen, maar denkt dat hij zeker 1 punt niet had mogen missen. Door een misrekening eindigde zijn partij tegen de Cubaan Jose Leon in een remise. Pas achteraf ontdekte hij dat de winst mogelijk voor hem binnen handbereik was geweest. Amoekoni was bijna niet afgereisd naar Costa Rica voor deelname aan het toernooi. Kort voor de vertrekdatum bleken zijn zaken voor een bijzonder verlof op het werk niet helemaal in orde te zijn. In gesprek met Key News Suriname zegt hij dat hij zijn werkgever plechtig had beloofd zich maximaal in te zetten. Hij is de leiding dankbaar voor de medewerking die aan hem is verleend en hoopt met deze topprestatie ook zijn werkgever trots te hebben gemaakt.   Read the full article

[rotterdamvanalles]

De Hofpoort in 1704 (nu hofplein)

De poort was genoemd naar het Hof van Wena, maar was er geen onderdeel van. De Hofpoort was aanvankelijk waarschijnlijk een vesttoren die pas later op verzoek van de Heren van Wena werd doorgeslagen om een snelle en veilige verbinding tussen kasteel en stad mogelijk te maken.

Nadat de poort al eens vernieuwd was, werd in 1614 een geheel nieuwe, stenen poort gebouwd. Een valbrug gaf de poort allure en maakte verkeer vanaf de Oppert over de singel, naar buiten de vesting mogelijk. De poort werd afgebroken in 1778.

In 1778 werd een nieuwe decoratieve Hofpoort ontworpen door de architect L.F.Dallon. Aan de voet van de kolossale zuil, die boven op de poort stond, werden vier leeuwenbeelden neergezet, ontworpen door Johannes Keerbergen. De valbrug werd vervangen door een draaibrug zodat de boten er makkelijker doorheen zouden kunnen. Het merkwaardige ontwerp voor de poort is vermoedelijk geïnspireerd op voorbeelden uit een van de vele afleveringen van het Recueil Elémentaire (1757-1780) van de Waalse architectuurtheoreticus Jean-François de Neufforge, waarin soortgelijke combinaties van een lage onderbouw met een hoge bekronende zuil (of obelisk) voorkomen. Een gerealiseerd voorbeeld bood tot de verwoesting bij de Blitz verwoeste toren van St.John's Horseleydown. (1727-1733) in Londen, gebouwd naar ontwerp van Nicholas Hawksmoor en John James.

De Hofpoort werd in 1833 afgebroken, hij stond in de weg voor het toenemende verkeer. De zuil werd vernietigd, de vier leeuwenbeelden werden opgeslagen. Het water rondom de Hofpoort werd gedempt en het plein dat zo ontstond werd het Hofpoortplein genoemd, tot 1868. Vanaf die datum werd het plein Hofplein genoemd. In 1860 kregen de leeuwen hun nieuwe plaats als wachters naast de Koningsbrug over de Oude Haven. Die brug heet ook wel de Vierleeuwenbrug.

Foto en Informatie komen uit wikipedia.

[atevegter]

3204 Frans Hals

We gaan naar Frans Hals in het Rijksmuseum. We moeten wel vroeg ons bed uit, want je komt geen museum meer in zonder tijdsslot en wij moeten ons melden tussen kwart over negen en half tien. Dat is vroeg in de voorjaarsvakantie. We parkeren de Volvo ruim voor negen uur in de Johannes Vermeerstraat. De Frans Halsstraat is afgesloten. De Halstentoonstelling is in dezelfde vleugel als eerder de…

View On WordPress

#ate vegter #column #dagboek #Frans Hals #kunst #losse toets #Monnickendam #Rijksmuseum #schilderen

[charleshaddonspurgeon]

Medelijden Toen leverde hij Hem dan aan hen over om gekruisigd te worden. En zij namen Jezus mee en leidden Hem weg. Johannes 19:16 Terwijl Christus door de straten trok, keek een grote menigte toe. In de menigte bevond zich een klein aantal teerhartige vrouwen, waarschijnlijk zij die genezen waren of wier kinderen door Hem gezegend waren. Zij slaakten een zeer luide en bittere kreet, zoals Rachel die weende om haar kinderen, en weigerde getroost te worden omdat zij er niet meer waren. (Jeremia 31:15). De stem van medelijden won het van de stem van verachting. Maar Jezus stond stil en zei: 'Dochters van Jeruzalem, huil niet over Mij, maar huil over uzelf en over uw kinderen' (Lucas 23:28b). Het verdriet van deze goede vrouwen was een zeer gepast verdriet; Jezus verbood het hen op geen enkele manier, Hij raadde hen alleen een ander verdriet aan dat beter zou zijn. De meest Bijbelse manier om het lijden van Christus te beschrijven is niet door te proberen medelijden op te wekken door middel van kleurrijke beschrijvingen van Zijn bloed en wonden. Welke droefheid, beste vrienden, moet dan worden opgewekt door een blik op het lijden van Christus? Het is dit - huil niet omdat de Heiland bloedde, maar omdat jouw zonden Hem lieten bloeden. "'Het waren mijn zonden, mijn wrede zonden, Zij verergerden Zijn pijnen meer en meer; Elk van mijn misdaden werd een nagel, Mijn ongeloof een speer." Als een mens zijn overtredingen belijdt en zich met tranen op zijn knieën voor God vernedert, dan weet ik zeker dat de Heer de tranen van berouw veel meer waardeert dan de tranen van medelijden. "Huil liever om jezelf," zegt Christus, "dan om Mij." Als we naar het lijden van Jezus kijken, zien we tranen van berouw. Bedenk, beste vrienden, dat als deze onbekeerde mensen hun vertrouwen niet op Christus stellen, zij zelf moeten lijden voor wat Christus voor ons heeft geleden. Het verdriet dat het hart van de Heiland brak, zal hun harten verpletteren. Of Christus sterft voor mij, of ik sterf de tweede dood voor mijzelf; als Hij de vloek niet voor mij heeft gedragen, zal die voor eeuwig en altijd op mij blijven rusten. Bedenk, beste vrienden, dat er mensen in deze gemeente zijn die nog geen deel hebben gehad aan het bloed van Jezus. Er zitten sommigen naast jullie die, als de dood hun ogen nu zou sluiten, deze in de hel weer zullen openen! Denk daaraan! Huil niet om Hem, maar om hen. Misschien zijn het je kinderen, je geliefden, die geen interesse in Christus hebben; ze zijn zonder God en zonder hoop in de wereld! Bewaar je tranen voor hen; Christus verlangt geen medelijden voor Zichzelf. Denk eens aan de miljoenen mensen in deze donkere wereld! Er is berekend dat elke keer dat de klok tikt, één ziel van de tijd naar de eeuwigheid gaat! De mensheid is nu zo talrijk geworden dat er elke seconde een dode valt; wat een afschuwelijke gedachte om te weten hoe weinigen van het menselijk ras Christus hebben aangenomen. 'Want er is onder de hemel geen andere Naam onder de mensen gegeven waardoor wij zalig moeten worden' (Handelingen 4:12b). Oh, wat een akelige gedachte! Hoeveel onsterfelijke zielen dalen elk uur af naar de diepten van de hel. Daarom zegt de Meester: "Huil toch niet om Mij, maar huil om jezelf." Als er geen sympathie is voor de mensen die zielen willen winnen voor Christus, dan is er ook geen sprake van oprechte sympathie voor Christus. Je kunt onder een preek zitten en veel voelen, maar je gevoel is waardeloos als het je niet in tranen brengt voor jezelf en voor je kinderen. Hoe is het met jou gesteld? Heb je berouw gehad over je zonden? Heb je gebeden voor je medemensen? Zo niet, laat dan de gedachte aan Christus die op straat bezweek je aansporen om dat vandaag wel te doen. Vertaald uit: Het kruis, 40 overdenkingen over de kruisiging van Christus. Door Charles Haddon Spurgeon.

[preachingdrummer]

Lam van God

Hoe kon Johannes dat nu weten dat degene die daar aan kwam lopen de Messias was: ‘De volgende dag zag Johannes Jezus naar zich toe komen en zei: “Zie het Lam van GOD, dat de zonde van de wereld wegneemt!’Johannes‬ ‭1‬:‭29‬ ‭EBV24‬‬ ‬Dat kan niet anders dan een Godsopenbaring zijn geweest. Het was geen volslagen vreemdeling voor hem tenslotte, het was zijn achterneef. Feitelijk gebeurde er…

View On WordPress

[peecee-columns]

Het leven is geen cijfer

Overal waar cijfers worden gehanteerd, zal ook de druk toenemen. Hiermee bedoel ik bijvoorbeeld de druk om meer effectiviteit te creëren, om sneller te worden, om hogere doelen na te streven en om rijker te worden. Hierdoor proberen we te voldoen aan onze eigen maatstaven of aan die van anderen. Dit kan er na verloop van tijd voor zorgen dat het leven dat we leiden uitmondt in een ratrace: een reeks van handelingen die soms niet helemaal leiden tot het gewenste resultaat, waardoor we een tandje zullen bijzetten om wél te voldoen aan de persoonlijke of extern opgestelde criteria.

Als voorbeeld neem ik de sport. Er is weinig zo gezond als regelmatig en ontspannen je rondje te lopen, baantje te zwemmen of stukje te fietsen. Echter, elke sport en activiteit bezit uiteindelijk weer triggers die ervoor kunnen zorgen dat zelfs een ontspannen blokje om wordt gedomineerd door een luxe hartslagmeter en dito stappenteller. En het is natuurlijk wel een uitdaging om elke week minimaal honderd banen te zwemmen binnen een steeds kortere tijd. Bestaan er trouwens nog wieleruitrustingen zonder metertjes, klokjes, tellertjes en apps? En dan heb ik het in bovenstaande voorbeelden alleen nog maar over het recreatieve deel van het bedrijven van sport.

Zo’n twee decennialang was ik actief als wedstrijdzwemmer. Wat begon met het behalen van diploma A eindigde twintig jaar later met een zwemtas vol afgevinkte persoonlijke doelen. Ondanks het feit dat mijn volledig intrinsiek gestuurde credo al die jaren harder, better, faster, stronger was, heb ik deze periode nooit als negatief ervaren, maar zie ik er juist - naast de mooie herinneringen - de voordelen en de positieve kanten van in. Ik ben er namelijk van overtuigd dat sporten op een bepaald niveau je leven kan verrijken op het gebied van planning, doorzettingsvermogen, communicatie en het aangaan en onderhouden van sociale contacten.

Daaropvolgend zijn er parallellen zichtbaar tussen het bedrijven van (top)sport en het onderwijs. Voor veel leerlingen wordt het schoolleven vaak gezien als een wedstrijd, waarbij er jarenlang getraind moet worden om uiteindelijk op een zo hoog mogelijk schavotje te eindigen tijdens de jaarlijkse huldiging van de eindexamenkandidaten. Het diploma staat symbool voor de verdiende medaille of beker, de eindcijfers voor de persoonlijke records en de bloemen en het applaus uit de zaal voor de bevestiging van het behaalde succes. Er mag gejuicht worden, zo vlak na de eindstreep. Want je hebt het papiertje en je grootste overwinning tot dan toe in the pocket.

De connotatie van het woordje ‘wedstrijd’ in combinatie met school, is voor veel leerlingen in het voortgezet onderwijs gebaseerd op het feit dat ze school te veel als een ‘strijd’ zien waarbij gepresteerd moet worden, omdat dat van ze wordt verwacht door de maatschappij. Het is aan de politiek, de schoolbesturen, de directies en het onderwijzend personeel de taak om onderwijs niet te presenteren als een ongezonde plichtmatigheid waar dagelijks gescoord moet worden. Maar waar een kind kan leren en groeien in een veilige en ontspannen sfeer door gezien te worden en intrinsiek gemotiveerd te zijn, of om dat op z’n minst na te streven.

In het nieuwste boekje van ex-leraar en schrijver Johannes Visser (Is het voor een cijfer?) staat beschreven hoe dit bereikt kan worden. Bijvoorbeeld door het inzetten op de begrippen autonomie (keuzes mogen maken), verbondenheid (aangaan van betekenisvolle relaties) en competentie (goed zijn in wat je doet) in het onderwijs en het verminderen van het aantal toetsen waar de leerlingen per jaar een cijfer voor krijgen. Wanneer we dat onthouden zullen uiteindelijk meer leerlingen op een prettige manier over de finish komen en ervaren dat hun leven niet alleen verrijkt is door het behalen en nastreven van bepaalde cijfers.

#cijfers #prestaties #prestatiedruk #prestatiemaatschappij #motivatie #onderwijs

[pendwelling]

02/22 HBD Jung Yeseo 🌷🎉

+ closeups!

This was a very ambitious piece bc I wanted to add as much of the cast as I could audgdjskks TTvT maybe next year I'll do something even bigger haha... But until then, let's all continue loving TWSB—it's amazing to see how far this fandom has grown throughout the years, and I hope this continues for many more! HBD JYS!!! 🥹🙌💕

#hbd yeseo 2024 #when the third wheel strikes back #서브 남주가 파업하면 생기는 일 #MY ART #twsb #섭남파업 #frédérique riester #jung yeseo #cédric riester #christelle rambouillet #ganael callamard #élisabeth moutet #camille bacary #isabelle rambouillet #jibril diop #johann geens #gerrit geens #eva blanquer #aurélie boutier #twsb art #i spent SOOO many hours crying over this LMFAOOFHDK #anything...... anything for u jung yeseoooo 🥹✌️

[shammah8]

In ’n wêreld gevul met chaos en onsekerheid bly een ding konstant – God se liefde. Dit is 'n liefde wat alle verstand te bowe gaan, 'n liefde wat onwrikbaar en onvoorwaardelik is. Soos ons in die dieptes van die Skrif delf, ontdek ons die skoonheid en betekenis van 'n liefdevolle en lewende verhouding met ons Hemelse Vader.

 

Om God se liefde te verstaan:

 

Die Bybel dien as 'n gids om God se liefde te verstaan. In 1 Johannes 4:8 lees ons: "Hy wat nie liefhet nie, het God nie geken nie, want God is liefde." Hierdie kragtige vers herinner ons daaraan dat liefde nie net 'n eienskap van God is nie, maar dat dit Sy wese is. Dit is die fondament waarop Hy ons geskep het en begeer om 'n verhouding met ons te hê.

 

God se liefde is nie gebaseer op ons prestasies of status nie; dit word verniet gegee aan almal wat Hom soek. Romeine 5:8 illustreer hierdie waarheid pragtig deur te sê: "Maar God bewys Sy liefde tot ons daarin dat Christus vir ons gesterf het toe ons nog sondaars was." Ten spyte van ons foute en tekortkominge, bly God se liefde standvastig en onveranderlik.

 

'n Lewende verhouding:

 

Om 'n lewende verhouding met God te hê, beteken om aktief na Sy teenwoordigheid te soek en Hom toe te laat om ons lewens te transformeer. Dit behels dat ons ons wil aan Syne oorgee en op Sy planne vir ons vertrou. In Jeremia 29:11 belowe God: "Want Ék weet watter gedagtes Ek aangaande julle koester, gedagtes van vrede en nie van onheil nie, om julle 'n hoopvolle toekoms te gee." Wanneer ons Sy liefde aangryp en Hom toelaat om ons te lei, ervaar ons ware vervulling en geluk.

 

Om 'n lewende verhouding met God te bou, vereis dat jy tyd spandeer in gebed en Sy Woord bestudeer. Psalm 119:105 herinner ons dat Sy Woord 'n lamp vir ons voete is, 'n lig op ons pad. Deur die Skrif kry ons wysheid, aanmoediging en leiding vir elke aspek van ons lewens. Dit is in Sy Woord waar ons die dieptes van Sy liefde ontdek en die beloftes vind wat Hy vir ons in gedagte het.

 

Die impak van God se liefde:

 

God se liefde het die krag om lewens te transformeer en genesing ná gebrokenheid te bring. Dit gee ons hoop in tye van wanhoop en krag in oomblikke van swakheid. Wanneer ons Sy liefde ervaar, moet ons dit ook met ander deel, soos die opdrag in 1 Johannes 4:11 aan ons gegee word: "Geliefdes, as God ons so liefgehad het, behoort ons ook mekaar lief te hê."

 

God se liefde bring vreugde en 'n gevoel van vervulling in ons lewens. In Psalm 16:11 verklaar Dawid: "U sal my die pad van die lewe bekend maak; versadiging van vreugde is voor u aangesig, lieflikhede in u regterhand, vir ewig." Wanneer ons in God se liefde bly, vind ons ware vreugde wat enige tydelike geluk oortref wat die wêreld bied.

 

God se liefde vir ons ken geen perke nie. Dit is onvoorwaardelik, onveranderlik en ewigdurend.☕️Dr Leonie

[dickvanas]

André Rieu geeft nog twee Kerstconcerten

André Rieu heeft nog twee optredens toegevoegd aan zijn kerstconcertreeks in het MECC Maastricht. De violist treedt ook op 21 en 22 december op, maakte hij donderdag bekend.

Eerder werden al concerten op 13, 14 en 15 december aangekondigd, maar die zijn bijna uitverkocht. De kaartjes voor de toegevoegde shows zijn vanaf vrijdagochtend te koop. Tijdens de concertreeks komen kerstliedjes, romantische walsen en andere liedjes voorbij. Rieu wordt bijgestaan door zijn Johann Strauss Orkest en solisten, maar ook door dansers en schaatsers.

Een relatie op de werkvloer is vaak ongewenst maar bij het Johann Strauss Orkest is dat geen probleem. Zolang je je werk maar goed doet. Op dit moment telt het André Rieu-orkest zeven stellen onder wie René en Virgenie Henket. „Een relatie geheimhouden is nagenoeg onmogelijk, de anderen hebben vaak nog eerder door dat er iets speelt dan de tortelduifjes zelf.” Tweeëntwintig jaar geleden sloeg de vonk over, zestien jaar geleden traden ze in het huwelijk en inmiddels zijn ze de trotse ouders van twee Strauss-baby’s zoals kinderen van twee leden binnen het Johann Strauss Orkest liefkozend genoemd worden: Cas (11) en Youp (9).

René en Virgenie Henket leerden elkaar kennen tijdens de voorbereiding op een concertreis door Japan. „André werkte toen nog met een projectkoor voor de Bolero van Ravel en daar zat Virgenie tussen die net afgestudeerd was aan het conservatorium. Er was meteen een klik. Toch duurde het nog een half jaar voor de vonk echt oversloeg. In een cafeetje in Japan. Daarna ging het snel. Nog geen jaar later trok ze bij me in.”

Virgenie: „We probeerden het tijdens die reis nog een beetje stil te houden. Ook voor onze families thuis. Maar alle collega’s hadden meteen door wat er gaande was. Zeker toen we tijdens de terugvlucht vroegen of we van plaats mochten wisselen en zo naast elkaar kwamen te zitten in het vliegtuig. Toen was voor iedereen één en één twee.”

Prille liefdes

René: „En in feite gaat het zo tweeëntwintig jaar later nog steeds. Ook nu zien we tijdens repetities vanaf de achterste rijen prille liefdes ontstaan tussen orkestleden die betekenisvolle blikken met elkaar uitwisselen.” Blikken die ook de orkestleider zelf niet ontgaan. „André heeft dat feilloos in de gaten en heeft daar ook geen moeite mee. Zolang iedereen maar foutloos zijn werk blijft doen.” Het stel snapt dat het Johann Strauss Orkest daarmee een uitzonderingspositie inneemt binnen het bedrijfsleven. Virgenie: „Maar wij zijn dan ook geen standaard bedrijf.”

Op dit moment telt het Johann Strauss Orkest zeven officiële stellen. René: „Dat waren er ooit een stuk of tien, die bij elkaar opgeteld circa dertig Strauss-baby’s hebben voortgebracht. Het exacte aantal weet ik even niet. Dan zouden we ze een voor een moeten tellen en dan nog bestaat het risico dat we er een vergeten.”

Ofschoon René al 35 jaar trompettist is en Virgenie en hij elkaar 22 jaar geleden leerden kennen, maken ze pas 15 jaar allebei deel uit van het Strauss-orkest. „Zoals gezegd werkte André in 2001 nog met een projectkoor dat na een jaar weer ophield te bestaan. Omdat de muziekbranche zo’n onzeker bestaan vormde, is Virgenie toen een opleiding tot opticien gaan volgen en heeft ze zeven jaar bij een opticien in Brunssum gewerkt.”

Auditie

Toch kroop het bloed waar het niet gaan kon. Virgenie: „Toen André jaren later alsnog met een vast koor ging werken, heb ik eerst mijn studie afgemaakt en geen auditie gedaan. Totdat er een paar jaar later een aantal verschuivingen optraden. Toen ben ik wel voor gaan zingen.” René: „Dat begrijp ik wel. Want muzikant ben je, dat kun je niet leren. Ik heb me daar echter volledig afzijdig van gehouden. Ik ben zelfs niet eens mee geweest naar de audities. André is daar ook heel zakelijk in. Het klikt of het klikt niet. Klikt het niet, dan is dat jammer. Maar zo krijg je tenminste geen gedoe achteraf.”

Toen Virgenie werd aangenomen moest René daar even aan wennen. „Ik had twintig jaar in mijn eentje met het orkest de wereld over gereisd. Maar als je dan plots samen op tour gaat, wil je ook alles samen doen. Maar dat werkt niet, want dan ben je twenty-four seven bij elkaar. Je moet ook ruimte voor jezelf creëren. Om ervoor te waken dat er irritatie ontstaat. Want op een hotelkamer kun je niet met de deuren slaan en zeggen: ga jij maar op de bank slapen. Als we al een keer woorden hebben, duurt dat ook nooit lang. De mooie kant van samen op tournee gaan is dat je op veel bijzondere plekken komt. Zit je daar toch maar mooi met z’n tweetjes op een terras bij het Opera House over de haven van Sydney uit te kijken.”

Van de tien mooiste kustwegen ter wereld die ze ooit eens in een tv-programma voorbij zagen komen, hebben ze er al zeven zelf gezien. „We zijn samen op safari geweest in Zuid-Afrika, hebben in Brazilië bij het Christusbeeld over Rio de Janeiro uitgekeken en samen de mooiste plekjes in Australië en Nieuw-Zeeland bezocht. En uiteraard blijft elke keer dat we in Japan optreden voor ons tweetjes extra bijzonder. Omdat het in dat land voor ons is begonnen.”

Zwanger

Na drie jaar rondtoeren raakte Virgenie in 2011 zwanger. „Ook dat wilden we geheimhouden, maar ik viel al meteen door de mand. Bij Libiamo uit La Traviata proosten we op de bühne altijd met een glas champagne. Maar ik bleef maar wiebelen met dat glas en dronk het niet leeg. Waarop mijn collegaatje Karin Haine vroeg: ben je zwanger? Ik schrok me wild. Vlak daarna namen we midden in de zomer een kerstspecial op bij André in de achtertuin en moest ik ongezien enkele glazen glühwein in de bloemen zien te kiepen. Want behalve Karin wist niemand het. Dacht ik. Totdat André aankondigde dat er iemand in verwachting was en ik haast van kleur verschoot. ’Judith’.”

[devosopmaandag]

Lezen en schrijven

In zijn dankwoord bij het ontvangen van de Johannes Vermeer Prijs 2022 zegt Arnon Grunberg: “... lezen en schrijven, de literatuur, zij is niets anders dan dat, een actieve voorbereiding op de dood”. Dat klinkt mooi, en is het ook, ik zou het graag onderschrijven. Maar wat betekent het eigenlijk, en geldt het ook voor mij?

Schrijven is een verzet tegen de sterfelijkheid. Iets daarvan voel ik soms, als ik voor het slapen gaan weer wat regels aan mijn dagboek toevoeg. Vaker voel ik ook een beetje het belachelijke eraan. Ik maak me geen enkele illusie dat mijn dagboeken iets bevatten dat de moeite waard zou zijn om ze na mijn dood niet te verbranden. Misschien als ik een zoon of dochter had gehad, dan zouden zij later op hun beurt ze alsnog in het vuur kunnen gooien. Maar is verbranden al niet net wat minder sterfelijk dan ze bij het vuil zetten?

Ik schrijf voor twee personen, voor de ik die dingen meemaakt en die ze niet wil vergeten en voor de ik die erover wil nadenken en zo ertoe aangespoord wordt. Er is nog een derde: de ik die later wat door die dagboeken bladert, en zich verbaast over die twee, en wellicht een oordeel velt. Zijn deze vossen dan een verzet tegen de sterfelijkheid? Misschien een beetje; zij zeggen vooral: kijk, ik leef!

In de grote literatuur is het zeker zo dat schrijven een vorm van onsterfelijkheid is. We lezen de dagboeken van een 12e-eeuwse Japanse hofdame en verplaatsten ons in haar, de in eenzaamheid geschreven gedichten van een ongetrouwde, 19e-eeuwse vrouw in een Amerikaanse provinciestad verschaffen ons nog steeds inzichten die ver voorbij de schoonheid van de taal liggen, we lezen en leren van de twee en een half duizend jaar oude woorden van een Chinese denker.

In ruil voor een mogelijke voorbereiding op de eigen dood, schenkt de voortdurende lezersschare het boek, en daarmee de schrijver, onsterfelijkheid. Grunberg noemt het zelfs een actieve voorbereiding. Vriend P leest en herleest vol overgave in een hoog tempo de wereldliteratuur, de grote en de kleine meesters. Gaat hem dat straks helpen zich voor te bereiden op zijn dood?

Misschien zou je kunnen zeggen dat als een mens de lichtheid van het bestaan is gegeven, de dood met een zelfde soort lichtheid aanvaard kan worden. Als dat niet zo is, dan helpt lezen (en denken en schrijven) van het leven een soort 'bezonken' leven te maken. Het is niet onwaarschijnlijk dat juist dat bezonkene uiteindelijk kan transformeren in lichtheid, waarmee we van een voorbereiding kunnen spreken.

Dit lichaam, zo teer en verwondbaar,

dat blijft wanneer het woord ons verlaat.

Czesław Miłosz 

[joostjongepier]

Wat?   Hagar en de engel (ca. 1645) door Carel Fabritius, De engel verschijnt voor Elia (ca. 1642) door Ferdinand Bol en Christus op de Olijfberg (ca. 1715) door Arent de Gelder en ter vergelijking: Zelfportret door Carel Fabritius (ca. 1645)

Waar?   Tentoonstelling Rembrandt en tijdgenoten - Historiestukken uit The Leiden Collection in Hermitage, Amsterdam

Wanneer?   13 maart 2023

Carel Fabritius wordt beschouwd als een van de meest getalenteerde leerlingen van Rembrandt. Op 12 oktober 1654 kwam hij om het leven toen het Delftse kruitmagazijn ontplofte. Daarbij gingen waarschijnlijk ook de nodige werken van hem verloren. Op dit moment zijn er nog elf schilderijen bekend, waaronder het wereldberoemde Puttertje.

Het werk in de Leiden Collectie toont het verhaal van Hagar. Als Sara geen kinderen kan krijgen bij haar man Abraham, laat Sara haar slavin Hagar met Abraham slapen. Uit hun gemeenschap wordt Ismaël geboren. Als Sara vervolgens zelf op hoge leeftijd nog een zoon baart, laat ze Abraham Hagar en haar zoon wegsturen. Met brood en water trekken ze de woestijn in. Na een tijd is het water op. Hagar laat haar zoon kermend achter onder een struik. Omdat ze haar zoon niet wil zien sterven, gaat ze zelf een stukje verderop zitten en huilt. Fabritius toont ons hoe er op dat moment een engel verschijnt die haar wijst op een waterput (Genesis 21:17).

Het gezicht van de engel doet me onmiddellijk denken aan het zelfportret dat van Fabritius bekend is. De manier waarop de gezichten geschilderd zijn, heeft heel wat overeenkomsten: het smalle gezicht, de lange krullende lokken, de dunne, puntige neus, het smalle mondje. Ik wil niet beweren dat de engel het gezicht van Fabritius heeft, maar de manier waarop het geschilderd is doet wel onmiddellijk aan deze schilder denken. Hagars gezicht steekt mooi af tegen het witte gelaat van de engel, terwijl op de achtergrond een broodzak en waterfles oplichten.

Nog een engel zien we op een werk van Ferdinand Bol. Hier verschijnt hij aan Elia. De profeet is de woestijn in gevlucht nadat hij door Jezebel is bedreigd. Stervend van honger en dorst bidt hij om de dood, wanneer een engel verschijnt die hem met voedsel en water laat aansterken (1 Koningen 19:5). Opvallend aan het schilderij is de tegenstelling tussen de oude, uitgebluste Elia en de jonge, vitale engel. Het schilderij is, als je er voor staat, al bijzonder fraai. Bij de Hermitage heb je vanaf een bepaalde plek op de eerste etage zicht op de  grote zaal op de begane grond. Als ik daar naar beneden kijk, hangt het werk van Bol recht voor me. Vond ik het werk beneden al mooi, het wint op een of andere manier nog aan schoonheid nu ik het van grotere afstand bekijk. De engel licht op en zet als het ware Elia in het licht.

Arent de Gelder is met drie werken vertegenwoordigd op deze tentoonstelling. Het meest opmerkelijke is een relatief klein werk: Christus op de Olijfberg. Jezus heeft zich alleen teruggetrokken in de tuin van Getsemane om zich voor te bereiden op zijn komende lijden. Een engel daalt neer om hem kracht te geven (Lucas 22:43). We zien hoe de engel zijn vleugel troostend om Jezus heen slaat. Rechtsonder liggen de discipelen Petrus, Jacobus en Johannes te slapen. Het werk is in grove, bijna impressionistische, streken geschilderd en heeft een uitgesproken spirituele sfeer.

#carel fabritius #ferdinand bol #arent de gelder