#reed-rond

[uryzagzoq]

Dogging wife fucked by many strangers in her car Beer pong besties having a groupsex orgy Postop Ladyboys Dada and Candy Take Shower Together Bitch in ghetto Horny Girl dressed as Kitty showing her Big Ass Larissa Boqueteira no amigo do corno White lifeguard loves licking black pussy and fucking ebony girl from behind Christmas Mom blowjob sex and Creampie Mom And Step Son MILF Brandi Love fuck cock Zahra Pakistani girl mms

#Tedd #devocalized #overtravel #Andonis #steamie #Paderborn #loppier #Keelin #Ranburne #paedotrophist #swiftfoot #Euridice #deliberatenesses #clarioned #ramline #reed-rond #ptotic #feeds #paederastic #Hollywoodian

[chic-a-gigot]

Le Petit écho de la mode, no. 45, vol. 18, 8 novembre 1896, Paris. 15. Toilettes de bal. Ville de Paris / Bibliothèque Forney

Explications des Toilettes de bal:

1. Robe en soie liberty rose mourante. — Jupe ronde froncée à la taille, montée sur une première jupe cloche en satin, petit corsage blouse froncé devant et dans le dos, décolleté en carré et garni d’un galon brodé de perles fines, sur le côté gauche nœud de velours noir retenu par une petite boucle en perles fines, ceinture drapée en ruban même teinte, manche courte avec volant au bas, gants longs en suède blanc.

1. Pink-dyed liberty silk dress. — Round skirt gathered at the waist, mounted on a first satin bell skirt, small blouse bodice gathered in front and in the back, square neckline and trimmed with a braid embroidered with fine pearls, on the left side black velvet bow retained by a small pearl buckle, belt draped in the same color ribbon, short sleeve with flounce at the bottom, long gloves in white suede.

Matériaux: 12 mètres soie, 1m,25 galon, 1 mètre ruban.

—

2. Robe de jeune tille en soie légère blanche. — Jupe légèrement froncée à la taille, garnie au bas d’une petite Valenciennes. Cette jupe est posée sur un dessous en taffetas, corsage froncé devant et dans le dos à la taille, monté sur une sorte d’empiècement garni de dentelle, décolleté rond garni de dentelle, manche formée d’un volant garni dentelle, ceinture en ruban Louis XV.

2. Girl's dress in light white silk. — Skirt slightly gathered at the waist, trimmed at the bottom with a small Valenciennes. This skirt is placed on a taffeta underside, bodice gathered in front and in the back at the waist, mounted on a sort of yoke trimmed with lace, round neckline trimmed with lace, sleeve formed by a ruffle trimmed with lace, ribbon belt Louis XV.

Matériaux: 12 mètres de soie, 9 mètres taffetas, 3 mètres ruban, 12 mètres dentelle.

—

3. Robe de jeune femme en soie unie orange. — Jupe montée à plis à la taille et toute unie, corsage avec plusieurs rangs de fronces à la taille formant ceinture corselet, le haut très décolleté est garni de deux draperies qui se rattachent par un brillant, manche courte toute bouillonnée, gants suède crème, collier perles, souliers satin jaune.

3. Young woman's dress in plain orange silk. — Skirt fitted with pleats at the waist, bodice with several rows of gathers at the waist forming a corselet belt, the very low-cut top is trimmed with two draperies which are attached with a jewel, bubble short sleeves, cream suede gloves, pearl necklace, yellow satin shoes.

Matériaux: 12 mètres de soie.

—

4. Robe de jeune fille en tulle pailleté rose. — Jupe unie froncée à la taille, corsage décolleté en carré garni d’une ruche de mousseline de soie rose devant et dos froncés enserrés par une ceinture de velours noir, bouquet de fleurs sur le côté au corsage, manche papillon, courte, gants suède blanc, souliers blancs.

4. Girl's dress in pink sequined tulle. — Plain skirt gathered at the waist, square neckline bodice trimmed with a ruffle of pink silk muslin in front and gathered back encircled by a black velvet belt, bouquet of flowers on the side of the bodice, butterfly sleeves, short, suede gloves white, white shoes.

Matériaux: 12 mètres tulle petite iargeur ou 6 mètres en grande largeur.

—

5. Robe de jeune femme en satin paille velours vert roseau. — Jupe garnie au bas, de 3 biais en étoffe pareille petit corsage plat du dos froncé devant rentré dans la jupe sous une ceinture de velours, nouée à l'enfant, manche courte retenue par un nœud. Collier perles fines, cercle d’or dans les cheveux.

5. Young woman's dress in reed green velvet straw satin. — Skirt trimmed at the bottom, with 3 biases in the same fabric, small flat bodice at the back, gathered in front, tucked into the skirt under a velvet belt, short sleeve held in place by a knot. Fine pearl necklace, golden circle in the hair.

Matériaux: 12 mètres de satin, 0 mètres de ruban de velours.

—

6. Robe de jeune fille en mousseline lingerie. — Jupe garnie de 6 rangs d’entre-deux de Valenciennes de forme cloche montée à plis derrière, corsage froncé devant et dans le dos garni de dentelle, haute ceinture corselet en velours assorti à la teinte de la jupe qui forme transparent sous celle de mousseline, manche de dentelle, gants blancs.

6. Chiffon maiden dress. — Skirt trimmed with 6 rows of bell-shaped Valenciennes insertions with pleats behind, gathered bodice in front and in the back trimmed with lace, high corselet belt in velvet matching the color of the skirt, lace sleeve, white gloves.

Matériaux: 6 mètres mousseline, 16 mètres entre-deux, 8 mètres dentelle, 1 mètre velours.

—

7. Robe de mousseline de soie crème. — Jupe simple froncée légèrement à la taille devant sur les côtés, corsage froncé à la vierge, décolleté en rond, la taille enserrée par une ceinture de surah crème, manche courte bouffante.

7. Cream chiffon dress. — Simple skirt gathered slightly at the waist in front on the sides, bodice gathered in the virgin, round neckline, the waist encircled by a belt of cream surah, puffed short sleeve.

Matériaux: 12 mètres de satin, 9 mètres taffetas pour doublure, 0m,70 de surah.

—

8. Robe de jeune femme en soie brochée Louis XV dentelle malines et velours turquoise. — Jupe cloche, garnie au bas d’un rang de dentelles malines, corsage ouvert en cœur devant et dans le dos garni de dentelle, fronces légères devant et dans le dos à la taille, ceinture de velours avec nœud papillon retenu par une boucle strass et deux pans longs garnis dentelle, manche papillon retenu par une touffe de roses.

8. Young woman's dress in Louis XV brocaded silk with Malines lace and turquoise velvet. — Bell skirt, trimmed at the bottom with a row of clever lace, open heart-shaped bodice in front and in the back trimmed with lace, light gathers in the front and back at the waist, velvet belt with bow tie held in place by a rhinestone buckle and two long sides trimmed with lace, butterfly sleeve held in place by a tuft of roses.

Matériaux: 11 mètres soie, 4 mètres velours.

—

9. Robe en satin mauve et mousssline de soie blanche. — Jupe ronde à godets, montée à plis derrière, corsage court décolleté et garni de bretelles en galon brodé, sur le devant et dans le dos, volant de mousseline de soie, hante ceinture en velours pensée, manche courte bouffante, souliers satin, gants blancs.

9. Dress in mauve satin and white silk muslin. — Round godet skirt, fitted with pleats at the back, short low-cut bodice trimmed with straps in embroidered braid, on the front and back, silk muslin frill, waistband in pansy velvet, short puffed sleeves, satin shoes, gloves whites.

Matériaux: 12 mètres satin, 1 mètre mousseline de soie, 1 mètre velours.

—

10. Robe de jeune femme en satin broché fond blanc satin et mousseline de soie blanche. — Jupe en satin broché garnie au bas de deux volants en mousseline de soie et de nœuds en ruban de velours, corsage ajusté en satin avec devant rapporté en mousseline de soie légèrement croisé etretenu par un nœud de velours, encadrement de velours autour du décolleté, nœud sur les manches, manche garnie de plusieurs volants, gants blancs.

10. Dress for a young woman in brocaded satin with a white satin background and white silk muslin. — Brocaded satin skirt trimmed at the bottom with two silk muslin flounces and velvet ribbon bows, fitted satin bodice with front insert in slightly crossed silk muslin held in place by a velvet bow, velvet framing around the neckline, knot on the sleeves, sleeve trimmed with several ruffles, white gloves.

Matériaux: 10 mètres soie brochée, 2 mètres de satin. 3 mètres mousseline de soie, 6 mètres ruban velours corail.

#Le Petit écho de la mode #19th century #1800s #1890s #1896 #periodical #fashion #fashion plate #retouch #description #Forney #dress #toilette #ensemble #ball #gown #gigot #corselet #chiffon #muslin #Louis XV #brocaded #satin #tulle #silk #Liberty

[magheteenonsjeminderzijn]

Vandaag weer gewogen bij New Fysic en tot mijn grote verbazing, ondanks de trip Las Vegas, toch nog 2 kg vet kwijt. Wat in de twintigduizend stappen al niet doet! Maar wel heel erg blij mee.

Ik wil het liefst nog 10 kg afgevallen, dus tot die tijd blijf ik Iig nog in de regular fase en daarna kom ik dan in de balans fase en kan ik weer brood en aardappels toevoegen aan mijn eetpatroon.

Vandaag was een drukke dag. Om half 10 reed ik weg en pas rond 16 uur kwam ik thuis. Ik ben eerst naar mijn New Fysic coach gereden en daarna door naar mam. Daar ben ik een uurtje gebleven en toen door naar de nagelstyliste. Mijn nagels zijn weer mooi roze.

Na de nagelstyliste ben ik doorgereden naar Mijdrecht om inpakpapier en lint op te halen bij House of Products. Omdat ik toch aan het rijden was ook maar meteen doorgereden naar de groothandel TICA. Ik moest nog wat voorraad halen en Nynke, de buurvrouw heeft een boeket zijden bloemen besteld voor haar schoondochter. Blijft moeilijk om voor iemand anders een boeket samen te stellen, maar ik heb mijn best gedaan. Het is een mooi kleurrijk boeket geworden.

Naar huis gereden om een paar crackers te eten en daarna de pakketjes voor de webshop klaargemaakt en daarna weer in de auto gestapt, de pakketjes afgegeven bij DHL en door naar AH voor de boodschappen.

Bij thuiskomst nog wat yoghurt genomen en een gekookt eitje. Ik ben even gaan zitten en in slaap gevallen. Ik heb toch nog wel een beetje last van de jetlag, hoewel ik ‘s nachts prima slaap. Ik denk dat ik een halfuurtje heb geslapen en toen werd ik wakker gekust door Marcel die thuiskwam van werk.

Tijd om mijn eten klaar te maken. Ik ga toch weer voor de zilvervliesrijst met champignons, oesterzwammen en taugé met sojasaus en biefstuk. Dit vind ik erg lekker. De recepten zijn voor 2 personen dus morgen heb ik nog een bordje. Voor Marcel had ik nog de spinazieschotel van gisteren dus dat is makkelijk.

Cappuccino toe en dan ben ik weer klaar met eten voor vandaag. Na de koffie maak ik nog een pakketje klaar en voor de rest doe ik niet meer zo veel.

[deberghuthorizon]

De Berghut op Boerderijklassen... deel 1! De eerste dag plaatsten we vol enthousiasme onze bagage in de turnzaal en kropen we met minstens evenveel enthousiasme op de bus van Claudine. Ze bracht ons naar het prachtige Pierlapont, waar boerin Els ons een fantastisch warm en beweeglijk welkom heette. Nadien toonde ze ons hoe we zelf een brood bakten; ideaal voor het ontbijt van morgen! Boer Sam liet ons kennis maken met kalfjes, geitjes, ezels, paarden... en we mochten de dieren zelfs eten geven. Na al dat zwoegen mochten we even uitblazen! Een ritje op een paard was meer dan verdiend. Na een heerlijk middagmaal leefden we ons uit in de strobalen. Boer Sam nam ons mee op een rit in de huifkar! De kinderen in de Berghut zijn rasechte avonturiers. Op het Pierlapad ontdekten we dan ook allerlei soorten insecten, waterdieren en vogelsoorten. Eenmaal terug op de boerderij stond Claudine ons al op te wachten. Ze bracht ons helemaal terug naar Snaaskerke, waar we een bezoekje brachten aan Boerderij Lauwers... iets waar onze Emiel al de hele dag naar uitkeek! Boer Dries leidde ons met de deskundige hulp van Emiel rond op zijn boerderij. We namen plaats in de tractors, maakten kennis met talloze koeien en dronken heerlijke melk. Wat was het daar leuk! We stapten samen terug naar school en toverden de turnzaal om tot een slaapzaal. Na deze wel erg actieve dag smaakte de spaghetti als nooit tevoren! Alsof dat allemaal nog niet leuk genoeg was werden we nog getrakteerd op een filmavond in Bioscoop Berghut. Onze oogjes vielen toe voor het eind van de film en om half 9 vond onze meester het welletjes geweest: de lichten gingen uit, net als onze ogen. Een nachtje slapen op school: best spannend! Na een deugddoende nachtrust ging om 7 uur het licht alweer aan. Vele enthousiaste 'GOEIEMORGEN'-kreten later trokken we propere kleren aan, fristen we ons op en wandelden we naar de eetzaal waar een uitgebreid ontbijt ons stond op te wachten. Heer-lijk! Met een opgeruimde turnzaal in het achterhoofd stapten we opnieuw op de bus: ditmaal met Hof ter Linde als bestemming. We zagen nog meer koeien, kalfjes, tractors en stieren dan gisteren! De chocomelk was ook hier heerlijk, en het speelplein mét go karts een absoluut hoogtepunt. Even voor de middag bracht Claudine ons helemaal terug naar het vertrouwde Snaaskerke. In het gezelschap van een film genoten we even van verdiende rust én een heerlijk middagmaal... met dessert! Maar dit zijn de boerderijklassen: we trokken voor de laatste keer onze laarzen aan om een wandeling te maken rond de velden van Snaaskerke. Na een korte pauze bij een speelplein stapten we terug naar school, om af te sluiten met een kort maar krachtig hoekenwerk. En om 15u zat het er al reeds op. We vlogen dan ook in de armen van onze mama's en papa's en gaan in ieder geval erg goed slapen deze avond. Wat een fantastische boerderijklassen! 🥳 Bedankt aan mijn papa voor de extra begeleiding en fijn gezelschap tijdens deze twee dagen, mijn vrouw voor de extra hulp 's morgens en 's avonds, mijn mama voor het koken van spaghettisaus voor een klein leger, mijn schoonouders voor het in goede banen leiden van het avondeten, Emma en de mama van juf An voor het ontbijt en middagmaal, en de ongelofelijk fijne collega's van GBS De Horizon. Alsook heel erg veel dank aan de ouders voor alle vertrouwen én aan de leerlingen van het tweede leerjaar om er samen een onvergetelijke twee dagen van te maken. Dat hebben jullie allemaal superflink gedaan! Meester Arne

[homoerotisch]

De busschauffeur is de beste essayist Even een trigger warning, lieve lezers. U stapt momenteel een essay in. Of eigenlijk stapt u in een busje, een Mercedes-dieselbusje dat over de smalle kronkeldijken van het eiland Goeree-Overflakkee kachelt. We hebben geen flauw idee waar we heen gaan, we dragen geen gordels. Dat hoeft allemaal niet in een essay. Het is het meest ongebonden genre, daarom ben ik er zo gek op.

Ik zeg het er maar bij. Want ik was zelf nauwelijks ingestapt, of ik las op mijn telefoon dat mensen tegenwoordig doodsbenauwd zijn voor essays. Jongeren denken bij ‘essay’ aan een oersaaie schoolopdracht. Alleen het woord zelf al roept ‘traumatische gevoelens op’, aldus een verslag op een website van de boekensector. Daarom overweegt de Stichting Collectieve Propaganda van het Nederlandse Boek om het Boekenweekessay voortaan anders te noemen. Er moet een ander ‘label’ komen.

Enfin, alle essayisten boos. Welk nieuw label, dat is nog niet bekend. Zelf zou ik Boekenweekpamflet voorstellen. Een pamflet is een simpel stuk proza waarin staat hoe het zit, zodat de lezer kan stoppen met denken. Naar pamfletten is momenteel veel vraag.

Een essay daarentegen is een roadtrip over kronkelwegen waarbij je moet helpen kaartlezen terwijl je bijna uit de bocht vliegt. Dus ik snap de angst. Als essayist ben ik sowieso bang voor ‘essay’: zet het woord op de omslag van een boek en niemand koopt het. Dus laat ik het woord maar weg. Zonde, want het essay verdient juist volop propaganda.

Essay betekent: alles mag. Van de sierlijke woede van James Baldwin via het verdwaalplezier van Rebecca Solnit tot de sublieme Ikjes die Michel de Montaigne schreef en die even makkelijk over oorlog, katten of seks gingen.

Dus inderdaad: dan is er iets goed mis als de jeugd het genre associeert met de plichtmatige woordenbrij die je evengoed aan ChatGPT kunt uitbesteden. Iets mis met het moderne fabrieksonderwijs, bedoel ik, met het culturele klimaat. Niet met het woord.

Een essay is juist dat wat aan robotschrijven ontsnapt. Essay is Frans voor probeersel of proef, scheikundigen gebruiken het woord ook, gespeld als assay; een biochemische test. Essayeren is nieuwe al dan niet chemische verbindingen maken.

Een essay is iets nieuwsgierigs dat in je gezicht kan ontploffen.

Zoals ons busritje over Goeree-Overflakkee kan mislukken. Achter de voorruit zit een A4’tje geplakt met ‘buurtbus lijn 735’. De chauffeur komt uit Ooltgensplaat, heeft lang blond haar, draagt een marinejas met gouden manchetten. Met zijn chelsea boots drukt hij het gaspedaal in.

We brommen langs blote winterakkers waar de uien, bieten en spruiten nog niet zijn ingezaaid. Net het Amerikaanse heartland: veel christenen, veel dorpen zonder buurtsuper, veel jongeren aan de amfetaminen. Volop vloekende vlaggen.

Ik ken de chauffeur als Frank/Janine, de jurkdragende zanger en gitarist van Ongeregeld, een Rotterdamse countryband die vrolijke liedjes maakt over verschoppelingen. Frank/Janine is alle hokjes ontstegen. Geen computer kan ons tochtje nabootsen.

Dat we hier rijden, zit zo. Eind jaren negentig zag men marktwerking als oplossing voor alle problemen die we nog niet hadden. Zoals staatsbusbedrijven. Die moesten weg, mensen zouden schrikken van het woord ‘bus’. Dus kregen bussen voortaan nieuwe labels: Qbuzz, Arriva, Connexxion, et cetera.

Connexxion betekent verbinding, maar die verbinding valt steeds vaker weg, vandaar die twee kruisjes. Dit jaar zette Connexxion wat x’jes door lijndiensten op het eiland, om kosten te besparen.

Toen zijn Frank/Janine en een stel andere vrijwilligers zelf maar een busdienst tussen de dorpen begonnen. Achter ons zitten twee mbo-scholieren, blij dat ze niet 19 kilometer naar school hoeven te fietsen.

Frank/Janine reed hier eerder rond als maaltijdbezorger: dagelijks eten langsbrengen bij eenzame ouderen, praatje maken. Tot de ‘zorgmoloch’ dat te duur vond. Tegelijk met de bus verdween de maaltijdbezorging. Nu kiepert een commercieel bedrijf eens per week een partij magnetronmaaltijden voor de deur van eenzame mensen. Ping, klaar.

We rijden langs een wegkwijnend zwemparadijs en een bedreigd ziekenhuis. Rotterdam ligt een half uur hiervandaan. Ook in de grote glimstad schrapt men trouwens driftig in bus en metro. Heel Holland krimpt op eendere wijze.

De gemarginaliseerde essayist en de gekrenkte boer en al die mensen die eenzaam hun magnetronmaaltijden verorberen, ze delen het lot: het land van losse schroeven. En ik droom van een samenleving waarin schrijvers even boos zijn over het verdwijnen van een buslijn als om het woord essay.

Intussen is de buschauffeur hier de beste essayist: in een verschraald land legt hij verbindingen die er eerder niet waren.

#readings #nederlands #tekst onder de read more want idk of ie achter een paywall ofzo zit maar vond dit een goeie column

[robbe-nederlandse-held7]

Draai de rollen om

Saskia vult de beker met hete koffie en wacht. “wie zou ik kiezen” denkt ze bij zichzelf. Ze beslist om toch nog even rond te lopen in het winkeltje. Na een paar minuten rond te hebben gelopen komt ze terug bij het koffie zet apparaat. Er staat nu een man een beetje voor zich uitte staren. Ze beslist om hem aan te spreken, niet zeker of hij engels spreekt vraagt ze in het Frans of hij een paar Franc heeft. De man reageerd erg vriendelijk “ik zal even checken”. Na het ritselen in zijn portomonee haalt hij twee Franc eruit en geeft het aan haar. Ze grooit de muntjes in het apparaat en wacht tot de koffie klaar is met lopen. De man staat nog steeds rond te kijken met een souvenirtje in zijn hand. Het is een sleutelhanger met de naam van het plaatsje erop. Saskia loopt weer naar de man nu met een volle beker koffie “waar heeft u die gekocht” vroeg ze aan de man. “Ik verkoop ze zelf” antwoordde hij met een verbaasde stem waarschijnlijk omdat hij dacht dat ze al weg was. “Zou ik er één kunnen kopen” vroeg ze met een geintereseerde stem. “natuurlijk” antwoorde de man. “als u even met mij meeloopt kan ik er u één geven”zei hij. Saskia knikte en samen liepen ze over het grote parkeer terrein naar de auto van de meneer. Toen ze bij de auto kwamen deed de man deur voor haar open, en wees naar de doos met souveniers. Ze gingen beide de auto in en voordat de man het in de gaten had haalde Saskia een pistool uit haar zak en richte ze het op hem. “Niet schieten” smeekte de man. Ze gaf hem een Zip-tie en vertelde hem op het om zijn polsen te doen. “Waar zijn de auto sleutels” schreeuwde ze naar hem. “Al in het sleutel gat” antwoorde de man die nu vreesde voor zijn leven. Saskia stapte uit de auto en toen de man niet keek kreeg hij een klap tegen zijn hoofd aan. Hij was in een klap KO. Ze checkte of hij iets op zak had ze haalde zijn portomonee uit zijn zak en tot haar verbazing had hij een pistool in zijn zak. Ze haalde de pistool uit zijn zak, en plaatste zijn lichaam uit de auto voorzichtig op de geasfalteerde grond. Ze ging voorin zitten en checkte de kleppen. In één van de kleppen van de auto lag een fles. Saskia dacht eerst dat het ging om alcohol maar na de geur één keer gerookt te hebben wist ze vrij wel zeker dat er iets van chloor in zat. Ze legde de fles terug in de klep, en na een laatste keer naar het lichaam tekijken van de man, besloot ze om er vandoor tegaan. Ze zette haar voet op het gas pedaal en reed snel weg van het tankstation.

[devosopmaandag]

Twee vrouwen, een publicatie en een mantel

Door twee tentoonstellingen over art brut (outsider-kunst) en een boekpresentatie* moest ik denken aan dat vermaledijdede begrip 'innerlijke noodzaak', dat op kunstacademies zo vaak gebezigd wordt. Hoe iets dat zo diep wil zijn een frase is geworden. Kunstenaar Griet Menschaert legde tien jaar oude tekeningen voor aan een filosoof, een non-binaire grafisch vormgever en een mindfood-coach. Door de eenzame corona-periode leken de tekeningen een nieuwe betekenis op te roepen. Intiem zijn ze, die tekeningen, confronterend, verleidelijk, verhalend en vervreemdend. De filosoof las zijn tekst voor, terwijl zij haar lichaam inzette als haar eigen vleesgeworden tekeningen. Wat volgde was dat wij als publiek de intimiteit tussen die vier mensen en die van het boek in werden getrokken. Het was mooi, wankel en ongemakkelijk soms, op andere momenten bijna ontoegankelijk. Ik zag een directe parallel met haar tekeningen.

De presentatie vond in de avond plaats in Museum Dr. Guislain te Gent, een voormalig 'krankzinnigengesticht'. De deuren waren open, de gebouwen amper verlicht, de gangen leeg en kaal, slechts een enkel bordje verwees naar de presentatie. We liepen er wat verloren en onzeker rond, maar juist dat gevoel voedde misschien wel mijn ontvankelijkheid voor de rest van de avond. Boven was de tentoonstelling 'Mirror, mirror – Mode & De Psyche' **, met kostuums en textiele werken van psychiatrische patiënten en mode-ontwerpers, voor even opengesteld. Ik werd overweldigd door de werken zoals mij dat zelden overkomt op een tentoonstelling voor hedendaagse kunst. Het waren vooral de geborduurde werken van patiënten die me diep raakten.

Mijn eigen borduurwerk lijkt zo gecontroleerd en helder, maar wie minstens vijf uur per dag borduurt, het laatste wat gedaan wordt voor het slapen en het eerste nog voor het ontbijt, die kan een zekere obsessiviteit niet ontkennen en als de fase aangebroken is van het invullen van de lege plekken, dat is daar maar één woord voor: horror vacui – de angst voor de leegte, of in mijn geval, de lust de leegte te vullen (hetgeen misschien wel het zelfde is). Toen het niet goed met mij ging, werd het borduren mijn troost en houvast.

Op de tentoonstelling boog ik mij lang over een zwarte mantel, die een patchwork-voering had van reeds geborduurde stoffen in petit point. De maakster, die de mantel altijd bij zich droeg, borduurde en appliqueerde daar overheen, vaak grof en grillig. Ik voelde bijna het dwingende van dat maken, zonder welke het leven misschien wel onleefbaar was voor haar. Een jas, een ding als een nest, een bed, zo basaal als brood, water en vuur, een ding als een kind dat beschermd en gevoed moet worden. Vlak voor de avond begon gaf ik Griet een opgerold borduurwerkje met 'IK VOEL DE SNELHEID VAN MIJN ZIEL'. Ze kreeg een kleine schok bij het lezen van de woorden. Innerlijke noodzaak voelde ik, bij de vrouw van de mantel en bij haar.

* 'Some Body Help', uitgave met zes tekeningen van Griet Menschaert en drie door haar met de hand uitgeschreven teksten van filosoof Leon Heuts, mindfood-coach Hadas Cnaani en non-binair ontwerper Noam Youngrak Son. https://www.grietmenschaert.be/

** Dubbeltentoonstelling in het MoMu te Antwerpen en Museum Dr. Guislain te Gent, nog te zien tot 26 februari

[euroadventure]

Obernberg am inn - Salzburg (Tauernradweg - 117 km)

Zaterdag 16 juli

De Tauernradweg vond ik gisteren al leuk en ik ben dan ook benieuwd wat de route mij vandaag gaat brengen. Ik wil naar Burghausen net over de grens in Duitsland rijden om daar in de buurt, liefst nog een kilometer of 20 verder, een camping te vinden. Salzburg lijkt me nog wat ver voor vandaag...

Wanneer ik aan het inpakken ben word ik aangesproken door een Engelsman, genaamd Toby, die aan mij vraagt waar ik heen fiets en of het stuk richting Salzburg leuk is. Ik weet dat ook niet, want ook voor mij is dit stuk van de Tauernradweg nieuw. Hij blijkt niet echt een plan te hebben behalve zijn eindbestemming: Salzburg. Hij is net als ik gisteren gestart in Passau, maar volgt niet direct de bordjes langs de weg. Daarnaast rijdt hij op een 'gewone' fiets met slechts drie versnellingen en heeft hij het best zwaar denk ik. Doordat hij geen bordjea volgt heeft hij over drukke wegen gereden waar hij tot nu toe weinig aan vond...begrijpelijk, maar ook zonde want hij heeft best veel moois gemist hierdoor. We fietsen daarom de eerste kilometers vanaf de camping samen op en ik wijs hem op het bordje 'R3' die hij kan volgen. Salzburg is nog meer dan 110 kilometer fietsen vertel ik hem en raad hem nog een camping aan waar ik eerder ben geweest en waar je zonder reserveren terecht kunt. Wie weet zien we elkaar daar nog wel...maar op zo een fiets vandaag al halen zou wel erg knap zijn. Hij slaat vervolgens af om eerst een bak koffie te scoren, waarna ik alleen mijn weg vervolg.

De zon schijnt aardig en de wind is ook behoorlijk sterk dus het is best aanpoten onderweg, maar het is wel mooi en een afwisselende route.

Onderweg stop ik voor een terrasje en laad ik voor de zekerheid even mijn accu bij. Alle beetjes helpen 😉. In de plaats Brannau haal ik een broodje voor de lunch die ik later op een mooi plekje aan het water op eet.

Ik ben laat vertrokken pas tegen half elf en kom pas rond drie uur aan bij het plaatsje Burghausen net over de grens. Burghausen heeft de langste burcht van Europa begreep ik.

Hier kan ik ook mijn accu bijladen en ga ik online op zoek naar een camping in de buurt. Er blijkt er een te zijn die redelijk aan de route ligt richting Salzburg en slechts op 20 kilometer rijden van waar ik nu zit. Dat zou mooi zijn!

Misschien is het mijn gevoel, maar voor de zekerheid besluit ik te bellen of er plek is...en helaas voor het eerst krijg ik te horen dat zelfs voor mijn kleine tentje geen plek meer is. Wat nu? De andere campings liggen echt op onhandige plekken het binnenland in waardoor ik enorm om moet rijden. Daarnaast gaat het fietsen vandaag wel erg lekker, ik heb weinig last van mijn billen 🤭, dus waarom zou ik toch niet doorrijden? 🤔 Ik ga ervoor 💪🏻! Ik rijd door naar Salzburg.

Ik rij door bossen en over open vlaktes en ga gelukkig een beetje naar beneden waardoor ik minder hard hoef te trappen 😀.

Reed ik gisteren en een groot deel van de dag langs rivier de Inn, het laatste stuk rijd ik vooral langs rivier de Salzach.

De route is tof! Ik maak nog een korte stop om een fles drinken te kopen in het plaatsje  Tittmoning in Duitsland. Ik heb vanaf de brug een prachtig uitzicht.

Het valt mij op dat het water weer schoner en helderder is dan in de Donau en de Inn.

Ik stop ook heel even in het prachtige plaatsje 'Oberndorf bei Salzburg', wat een uitzicht hier 🤩!

Uiteindelijk rijd ik de laatste tien kilometers over een stuk fietspad wat ik twee jaar geleden ook heb gefietst toen ik vanuit Salzburg de Salzkammergutradweg fietste.

Ook die route was echt geweldig, zelfs een van de mooiste routes die ik tot nu toe ooit heb gefietst. Ik zie in de verte al de bergtoppen opdoemen van 'National Park Hohe Tauern' 😀.

Ik arriveer rond half acht op de camping en gelukkig is de receptie nog open. De tentplaatsen zijn vol, maar ze hebben nog een camperplaats omgebouwd tot tent plaats. Samen met één ander tentje deel ik deze plek vanavond, of toch niet? Wie komt daar om 21.00uur aan fietsen? Toby! Haha wat stoer hij heeft het gewoon gehaald 💪🏻😀. Nou ja, niet helemaal vertelt hij. Na dertig kilometer hield hij het voor gezien en heeft hij de trein gepakt naar Salzburg, haha 🤣🤣. Hij zet zijn tentje erbij en gaat nog een hapje eten hier in de buurt.

Ik blijf hier twee nachten staan en ga morgen eerst chillen bij en in het zwembad. 'S middags lekker de stad in die ik nog vrij goed ken van mijn bezoek twee jaar geleden.

[torche]

Ik reed, ik stond, ik zat, ik lag, ik wacht

Ik reed rond

Een halfuur lang reed ik rond

Waar de weg me bracht

Een halfuur opgevuld in het donker

Alleen in de regen

Reed ik rond

Wachtend op jou

En blijkbaar met het vermogen om me steeds weer vast te rijden in stomme doodlopende wijken

En toch ook om weer op dezelfde plek uit te komen

Slecht zicht, hoofdpijn en schuivende bandjes

Rustgevend maar met verlangen

Bewust van het gevaar en een stille eenzaamheid

Nu sta ik op de parking te wachten

In mijn auto wachtend op jou

Op een bericht van jou

Groen licht

En lichtbakens in de verte

Liggend op de bestuurdersstoel achteruit geplooid

Ik wacht

[ademainsurlalune]

Na meer dan 30 jaar rond te lopen op deze planeet, is er één ding dat ik geleerd heb & wat overigens als een paal boven water staat…

Oké fair. Er is meer dan dat ene ding natuurlijk, maar het is zo al meer dan chaotisch genoeg in mijn bovenkamer soms, dus one step at a time.

Anyway, The thing is...

IEDEREEN is, one way or the other, op zoek naar exact hetzelfde in deze wereld. Misschien niet op exact dezelfde manier, in dezelfde hoeveelheid of met dezelfde drive maar... Iedereen wil houden van, liefhebben en iedereen wil geliefd worden. Iedereen zoekt liefde. In welke vorm dan ook. Abstract begrip, maar vooral uitermate complex in elk aspect. De ene zal het dan ook makkelijker toegeven dan een ander, maar face it. We zoeken het allemaal. We willen het allemaal. En we hebben het allemaal nodig. Liefde. Zonder aarzeling. Zonder twijfels. Zonder onzekerheden. Zonder wat-als’jes of had-ik-maar’tjes.

Ikzelf vorm alles behalve een uitzondering op die regel. Ik ben er ondertussen achter dat dat zowat hetgeen is waarnaar ik al voor zolang ik me kan herinneren naar op zoek ben geweest en dat het net datgene is dat ik nog steeds wil én het totale concept zich zelfs in een van mijn bovenste lades bevind.

Is het fout dat ik dat wil? Is het fout dat dat exact is wat jij wil? Absoluut niet!

Je hebt dus niet per se ongelijk omdat je zoekende bent, love makes the world go around uiteindelijk, maar de hamvraag is en blijft alsnog; hou je hierdoor, op al deze manieren, ook van jezelf? & Als het antwoord op die vraag nee is, hoe kan je dan de verwachtingen koesteren dat iemand andere het doet? Houden van jou...?! Het is simpel: dat kan niet.

Je kunt niet van iemand anders verwachten dat hij of zij onvoorwaardelijk van je houdt als dat verre van de manier is waarop je van jezelf houdt. Je kunt niet van iemand verwachten dat hij je bij elkaar houdt als je dat niet voor jezelf kunt doen. Neem dus een stapje terug en opteer voor een momentje van zelfreflectie. Stop met proberen iemand voor of voor iemand anders te zijn. Wees die iemand voor jou en alleen jou. Het is oké om af en toe een beetje egoïstisch te zijn.

Truth be told...

Ja, de kans is ree��l dat je reeds tig jaar lang een deurmat bent geweest en je bij elke stap de hand van een man hebt vastgehouden om hem koste wat kost toch volwassen te maken. En het enige wat je daarmee bereikte is dat hij nu (ik mompel even een collectief schietgebedje) die volwassene is voor iemand anders. De kans is er dat je vervolgens toen nog eens zoveel jaar hebt doorgebracht in een niet-relatie-relatie met iemand die de hele tijd bezig was met alles behalve de transparante waarheid, met iemand die je veel te vaak als shit behandelde en niet eens inzag wat een vreselijke persoon hij of zij was. Nu doet die iemand potentieel hetzelfde met iemand anders. En waarschijnlijk waren er nog eens zoveel maanden die je daarna doorbracht met de persoon die de definitie van toxic of giftig was.

En nu? Geef je het op?

Wil je nu plots niet meer liefhebben en van gehouden worden? Neen… de nood daartoe hasn’t changed a bit. Het zal altijd iemand anders zijn als je steeds extra ruimte voor die ander maakt en jezelf in een hoekje blijft drijven. Denk je, met alle dingen die zijn gebeurd, niet dat je het verdient om een beetje egoïstisch te zijn? Vind je niet dat je het verdient om een stapje terug te zetten en te beseffen dat jij die ene persoon ALTIJD al bent geweest voor iemand anders maar nooit voor jezelf? Je hebt tot nu toe altijd de behoeften en wensen van anderen boven die van jezelf gesteld en het schroeft je elke keer weer terug of jij schroeft het elke keer weer aan. Lieve schat, verander dat. Sta jezelf niet toe om genaaid te worden. STOP MET JEZELF KLEINER TE MAKEN DAN DAT JE BENT. Realiseer je gewoon even wat je wilt en wat je verdient en maak dat mogelijk. Sta niet toe dat mensen die, eerlijk gezegd, geen fuck betekenen, jouw waarde en wie je bent als persoon bepalen. En al helemaal niet degraderen. Sta niet langer toe dat ze je minder laten voelen dan de hardworking bitch die je bent. Stop gewoon met alles toe te staan. Wees de verandering die je wilt zien.

Tijd voor verandering.

Nu is het tijd om afscheid te nemen van mensen die je naar beneden proberen halen, … Tijd om mensen te zien voor wie ze zijn en hen EN jezelf genoeg te respecteren om het daarbij te laten. Nu is het tijd om - gericht op jezelf - jezelf te verbeteren, voor niemand anders dan voor jezelf, & zo te ontdekken wat je gelukkig maakt om vervolgens te streven naar niets minder dan dat. Want enkel dan, kan iemand anders jou potentieel gelukkig maken.

Babe.

Wees gewoon iemand, maar doe het eerst en vooral voor jezelf. & dan volgt al de rest vanzelf.

[rotterdamvanalles]

Op de kade van de Parkhaven plaatst men onderdelen die nodig zijn voor de verlenging van de Euromast, 23 februari 1970.

De Euromast werd ter gelegenheid van de Floriade in 1960 door architect Huig Maaskant en aannemer J.P. van Eesteren neergezet in Het Park, vlak bij de ingang van de Maastunnel.

Het gebouw werd officieel geopend door prinses Beatrix op 25 maart 1960. De locatie was strategisch gekozen; wie naar Rotterdam reed over de toenmalige snelwegen, zag de (inclusief vlaggenmast) 107 meter hoge toren recht voor zich boven de stad uitsteken. Na de opening groeide de stad verder en de gebouwen werden hoger. Na enkele jaren rezen er gebouwen boven de Euromast uit, zoals in 1968 het gebouw van de Medische Faculteit aan de Westzeedijk, tien meter hoger.

In 1970 is een 85 meter hoge opbouw op de Euromast geplaatst; de Space Tower, waarmee de Euromast weer het hoogste bouwwerk van Rotterdam werd. De toren heeft nu een totale hoogte van 185 meter. Bezoekers kunnen met de Euroscoop, een lift die rondom beglaasd is, vanaf het Euroscoopdek op 112 meter hoogte naar het hoogste punt op 180 meter. Hierbij draait de lift langzaam rond, zodat de bezoekers aan alle kanten naar beneden kunnen kijken. Bezoekers worden naar het oorspronkelijke hoogste punt gebracht met twee liften die beide vier meter per seconde afleggen.

De fotograaf is Ary Groeneveld en de foto komt uit het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt van Wikipedia.

2023

[keynewssuriname]

BREAKING: Suriname loot Costa Rica in Concacaf Nations League 2024-2025

De nationale mannenvoetbalselectie is tijdens de loting van de Concacaf Nations League 2024-2025 in groep A League A gekoppeld aan Costa Rica, Guatemala, Martinique, Guadeloupe en Frans-Guyana. Op papier is Costa Rica favoriet voor de nummer 1 positie. De verwachting is dat de overige landen voor de nummer 2 positie zullen strijden. Slechts de nummers 1 en 2 plaatsen zich namelijk voor de kwartfinale en stellen daarmee meteen kwalificatie voor deelname aan de Concacaf Gold Cup 2025 veilig. Het wordt voor Natio een wederzien met onder andere Martinique. De twee landen stonden op 24 maart in het Yanmar stadion Almere, Nederland tijdens een vriendschappelijke interland tegenover elkaar. Het werd na 90 minuten 1-1. Aangezien er volgens het zwitsers systeem wordt gespeeld, bestaat de kans dat Suriname enkele landen in de poule niet zal tegenkomen. Elk land speelt 4 wedstrijden (2 thuis en 2 uit). Bondscoach Stanley Menzo en team hebben nu een beeld en zullen zich voorbereiden op deze Nations League wedstrijden. De groepswedstrijden worden in september (2 en 10) en oktober (7 en 15) afgewerkt. Het doel is plaatsing voor de Concacaf Gold Cup en behoud in de League A. Kwartfinale Titelverdediger, de Verenigde Staten van Amerika, Mexico, Canada en Panama maken reeds hun opwachting in de kwartfinale. Het viertal is vanwege hun rangschikking op de Concacaf standenlijst automatisch gekwalificeerd. In de kwartfinale spelen de landen ook op uit en thuisbasis. De vier winnaars stromen door naar de Nations League finaleronde, die volgens een knock-outsysteem zal plaatsvinden. Eerst wordt een halve finale afgewerkt. De winnaars strijden om het kampioenschap. De VS won sinds de start van de Nations League alle 3 edities (2020, 2023 en 2024). Verliezers strijden om de 3e plaats. De nummers 3 en 4 uit de groepsfase plaatsen zich voor de voorronde Gold Cup kwalificatie. Via deze weg kan alsnog plaatsing voor deelname aan de Concacaf Gold Cup bewerkstelligd worden. De nummers 5 en 6 komen terecht in een play-in ronde en degraderen naar League B. Voorafgaand aan de Nations League wedstrijden speelt Natio haar eerste 2 WK-kwalificatiewedstrijden in groep F tegen respectievelijk Saint Vincent and The Grenadines (5 juni in het Franklin Essedstadion) en Anguilla (8 juni The Valley, Anguilla). Het volgend jaar wordt de 2e ronde WK-kwalificatiefase afgerond met de wedstrijden tegen Puerto Rico (6 juni in het Franklin Essedstadion) en El Salvador (10 juni uit in El Salvador). In groep B League A zijn Jamaica, Frans-Guyana, Honduras, Trinidad en Tobago, Cuba en Nicaragua aan elkaar gekoppeld. League B: groep A:  El Salvador, Montserrat, Saint Vincent and The Grenadines, Bonaire. Groep B: *Curaçao, Saint Lucia, Grenada en Saint-Martin.* Groep C: *Haïti, Puerto Rico, Aruba en Sint-Maarten. Groep D: *Dominicaanse Republiek, Bermuda, Antigua and Barbuda en Dominica. League C: groep A:  Barbados, Bahama's en US Virgin Islands. Groep B: Belize, Turks and Caicos Island en Anguilla. Groep C: Saint Kitts and Nevis, Cayman Islands en British Virgin Islands. Read the full article

[chic-a-gigot]

La Mode nationale, no. 25, 22 juin 1901, Paris. No. 1. — Deux costumes d'alpinisme pour dames et jeunes filles. Bibliothèque nationale de France

(1) Toilette d'excursions pour jeune femme ou jeune fille, en cheviotte mélangée havane. Jupe en forme, cerclée au-dessous des hanches de trois plis. Veste à basques découpées et bordées de biais piqués. Capuchon doublé de taffetas pékiné havane et vert roseau. Gilet à pointe, en pékiné pareil à petit revers et col havane; plastron de toile, cravate de soie cerise.

(1) Excursion ensemble for young women or young girls, in Havana mixed cheviotte. Shaped skirt, circled below the hips with three pleats. Jacket with cut-out peplums edged with stitched bias. Hood lined with havana and reed green pekin taffeta. Pointed waistcoat, in similar pekin with small lapels and Havana collar; linen plastron, cherry silk tie.

Matériaux: 4 mètres de cheviotte; 2 mètres de pékiné.

Canotier de paille havane cerclé d'un même ton; derrière couteau gris.

Havana straw canoe hat circled in the same tone; behind gray knife.

—

(2) Toilette d'excursions pour jeune femme ou jeune fille, en serge gris fer. Jupe courte; au bas, des plis font un volant. Tablier uni, encadré d'un biais de taffetas blanc avec dépassant noir; motif appliqué aux angles. Veste à basque ronde appliqué aux angles. Veste à basque ronde appliquée de broderie noire. Grand col châle en panne rubis orné de biais de taffetas blanc. Chemisette de crêpe-panne rubis fermée sous une patte de taffetas blanc brodé rouge.

(2) Excursion ensemble for a young woman or girl, in iron gray serge. Short skirt; at the bottom, pleats make a flounce. Plain apron, framed with white taffeta bias with black overhang; motif applied to the corners. Jacket with round peplum applied to the corners. Jacket with round peplum applied with black embroidery. Large ruby broken shawl collar adorned with white taffeta bias. Shirt in ruby crêpe-panne fastened under a tab in red-embroidered white taffeta.

Matériaux: 4 mètres de serge; 2 mètres de crêpe-panne.

Chapeau Cronstadt en paille grise, drapé de gaze grise.

Cronstadt hat in gray straw, draped in gray gauze.

#La Mode nationale #20th century #1900s #1901 #on this day #June 22 #periodical #fashion #fashion plate #cover #color #description #bibliothèque nationale de france #dress #collar

[vergeetme]

Op 16 april 2024 rond half vijf ‘s ochtends gewekt door slagregen op de ruiten. Eventjes gelezen in Deep van James Nestor. Plots ontrafeld wat de recurrente droom als een mysterie aan me opdrong: onze aard van waterwezen. Op een bepaalde diepte wordt opwaartse kracht onder water opgeheven door neerwaartse druk. Dus wie opspringt rond die hoogte, ervaart een mogelijkheid van ‘afstoten’ op die hoogte. Trappelen. In zo een geval.

Welnu, als kind had ik zo een recurrente droom. Soms nog. Zeker minder dan een jaar geleden.

Droom dat ik kan vliegen. Op een heel specifieke manier. Met een zweefvlucht. Gebaseerd op ademhaling.

Het gaat als volgt. Je staat op de grond. En, voor je afstoot, adem je correct in en uit. Vervolgens stoot je af; springt omhoog. Waarbij je ‘op de juiste manier’ je adem voelt passeren. Op het gevoel. Waardoor je zweeft.

Het passeren van adem ‘op het gevoel’ verschilt van droom tot droom denk ik. Soms is het traag inademen. Soms traag uitademen. Soms is het misschien zelfs gewoon de adem inhouden, maar dan toch zeker niet krampachtig. Het is ‘op het gevoel’. Met gevoel.

Wat in alle dromen gelijk is, is de zweefvlucht. Na het afstoten beland je hoger, pakweg een meter of twee meter. En op die hoogte blijf je, die kan je aanhouden, door de ademhaling goed te doen.

Dit duurt niet eindeloos. Op een gegeven moment ben je aan het eind van een adembeweging, en zo ook het eind van de zweefvlucht, die je meters ver van je afstootpositie heeft gebracht, zwevend en wel, hoog en droog. Dan moet je opnieuw afstoten.

Afstoten zou wel eens een kwestie vanuit de benen kunnen zijn. In sommige dromen was dat zo. Maar sowieso van ademen, sowieso een kwestie van het omkeren van een ademzin, het uitvoeren van de adembeweging in een richting die tegengesteld is aan wat je deed tijdens je zweefvlucht.

En daar ga je. Hoger en hoger. Misschien wel vijf meter, of zeven. Wie weet negen. In mijn recurrente dromen gaat het om dat soort hoogtes, die afsprong na afsprong tot stand komen.

Soms gebeurt dat zweven in gezelschap. Twee, drie, vier of vijf mensen. Bijna altijd doe ik het daarbij voor. Als voorbeeld. Waarbij ik het probeer voor te tonen, het probeer al doende uit te leggen, niet met woorden, maar met oogcontact en gebaren, en met een enthousiaste glimlach.

Wat nooit verandert in deze dromen is dat het me invalt. Het besef. Telkens komt het. Dat moment waarop je weet, ‘ach ja zo ging het’, en ‘wat is dit lang geleden, het was dringend eens tijd hiervoor’, en ‘ik weet dit al zo lang, waarom doe ik dit niet vaker’. Het gaat van simpelweg ‘hoe nice om dit te hervinden’ tot ‘zo eenvoudig als het is, dit moet toch binnenkort mainstream en algemeen volksvermaak worden’. Niet langer raar of fantasierijk, nee, gewoon iets echt, gewoon iets leuk. Zoals dansen of zingen. Iets wat je met je lijf kan doen. Ietwat als dansen, want dat afstoten komt vanuit de benen. Maar toch vooral zoals zingen. Want ademhaling. Er wordt gezweefd volgens lange ademteugen, noem het ‘in één trok’ van afstoot naar afstoot, een soort van frasering, een soort van zin. En daar hangt geen metrum aan vast, het is in geuten of teugen, op de maaat van enkel het ademhalen, de nood aan zuurstof, de vangst en het lossen van lucht.

Dat dus. Die droom. Dat soort droom. Die actie, diezelfde daad, telkens herbeleefd, van droom tot droom. Nooit naar daad. Want imaginair.

En dan plots, 16 april 2024 rond half vijf ‘s ochtends, dat besef. Inzicht. Dat het verdraaid op diepzeeduiken lijkt. Freediving.

Dat we als mens toegerust zijn met de master switch. Restanten in ons dragen van een oceanografisch bestaan. Dat ademhalen vitaal is wanneer je zwemt. Dat zwaartekracht onder water anders is dan aan land. En dat ik dus, reeds als kind al, droom van een zweefvlucht die voor een freediver perfect gewoon kàn. Dat mijn fantasie niet zo fantasierijk is dan gedacht. Misschien gewoon een correcte inbeelding zou kunnen zijn. Met enkele défauts weliswaar. Want je kan je adembeweging niet omdraaien onder water. En afstoten temidden van water, hoe moet dat dan. Om van de verhaspeling van land en zee nog maar te zwijgen — als landrot droom ik dit, maar een zeebonk droomt vast precies het omgekeerde.

Maar hier staan we dus plots, met mijn recurrente droom. Die dus misschien geen geïsoleerde fantasie is, maar integendeel, wie weet, een droom die duizenden, misschien wel honderdduizenden mensen op deze planeet binnenkort — misschien vannacht nog — gaan beleven. Een evolutionaire overdracht, ergens in DNA en/of omgeving blijven kleven. Do Androids dream of electrical sheep? Dromen mensen van op ademhaling gebaseerd zweefvliegen?

w notitie 17 en 18 april 2024, De Pinte

[regiowestfriesland]

Bestuurder beland van de weg het water in Enkhuizen, brandweer groot ingezet

Enkhuizen – In de nacht van vrijdag op zaterdag rond kwart over één is een bestelbus te water gereden aan de Prinsenstraat in Enkhuizen. Door onbekende oorzaak raakte de man met zijn busje van de weg. De man reed de hek eruit, en kwam in het water terecht. Hulpdiensten, waaronder de duikers, waren snel te plaatsen. Het slachtoffer kon zelf uit het voertuig komen en zat op het dak van zijn…

View On WordPress

#Ambulance #Brandweer #Enkhuizen #Politie #waterongeval

[regioonlineofficial]

De zomertreintjes in Middelharnis en Ouddorp gaan dit jaar niet rijden. Gemeente Goeree-Overflakkee heeft na zorgvuldige afweging besloten te stoppen met de treintjes die de afgelopen jaren reden in de dorpen. De treintjes hebben een meerwaarde, maar de kosten zijn relatief hoog. Daarnaast is de organisatie complex en tijdrovend. "Het was geen makkelijke beslissing", aldus wethouder Henk van Putten (Recreatie en Toerisme). "Maar als je alles in overweging neemt is het voor nu wel de juiste beslissing. Het kostte vorig jaar bijna € 50.000,- om de treintjes 8 weken te laten rijden. Zo'n recreatieve voorziening is mooi, maar behoort niet tot onze kerntaken." Voor inwoners en toeristen Vanaf 2016 reed in juli en augustus het elektrische treintje tussen het havenhoofd en het centrum van Middelharnis. Vanaf 2020 reed er op verzoek van ondernemers ook een toeristentreintje in Ouddorp. De gemeente deed tot nu toe de coördinatie en organisatie rond de treintjes. Dat varieerde van het ophangen van halteborden en het regelen van stalling tot contracten met chauffeurs en huur van de treintjes. De 2 treintjes reden op aanvraag ook af en toe een rondje voor zorgcentra/scholen. Onderzoek toekomst zomertreintjes De afgelopen periode onderzochten we met elkaar de mogelijkheden voor de toekomst van de treintjes. Daarvoor is overlegd met de ondernemers en de dorpsraden. Zo is gekeken naar een ritprijs of reclame op de treintjes. Dat heeft helaas (nog) niet tot resultaat geleid. De waardering voor de zomertreintjes was altijd groot. De gemeente hoopt daarom ook dat dit nog geen eindpunt voor de treintjes is. "We hopen dat er marktpartijen of organisaties zijn die er verder mee aan de slag willen. We gaan graag in gesprek om onze opgedane kennis en ervaringen te delen."