Ven...
Recuéstate aquí...
deja que las horas pasen,
que mis manos surquen tus cabellos,
que tu respiración calme.
Abrázate a mi cintura,
abriga tu alma en mi regazo...
déjame ser quien te cuide
mientras descansa tu ser agotado.
Que la noche se acerque,
que el día acabe...
.... que la mañana nos sorprenda,
sin habernos...
... y habernos amado.
Laura Defilippi
De lente bracht ons weer de vogels, de vlinders en de bijen. Ook de mensen keerden terug naar ons oude huis. Zelfs Moeke's rolstoel kwam binnen door onze voordeur.
We zetten haar en Vake op het einde van de tafel. Waar ze de rest van de dag stil glimlachend zitten te kijken naar hun kinderen, en hun kinderen. En de nieuwe gezichten van nieuwe veroverde harten. En dan weer hun kinderen. Ze glimlachten zo want dat is al dat je kan doen. Je kan alleen maar lachen als je ziet dat je zoveel liefde gezaaid hebt, dat het nu een hele kamer kan overwoekeren.
Een prachtige puinhoop. Het is een enorm lawaai van wel honderden gesprekken kris kras door mekaar. De constante beweging van blije mensen die elkaar proberen te kruisen al pendelend tussen een dessertenbuffet en meerdere tafels. Het verkennen van nostalgie in oude kamers uit onze jeugd. Gezelschapspelen waarbij iedereen even vergeet dat er maar één winnaar kan zijn.
Ik zat ook op het einde van een tafel en ik glimlachte ook. Af en toe keek ik door de menigte heen en zag ik Moeke's ogen schitteren. Maar ze zei niets en ik wist zelf ook niet goed wat zeggen vandaag. Ik denk dat we beiden wouden spreken, maar niet wisten hoe. Ik even niet, en zij al een tijdje niet meer. Maar toch moeten we, leeftijd terzijde, beiden voor hetzelfde probleem gestaan hebben;
Wat kan ik ooit zeggen? Hoe kan ik ooit tonen aan een kamer vol mensen, dat ik zo veel van ze hou?
zaterdag 13/zondag 14 april 2024 – Balen/Hulsen
lezingen:
Handelingen 3,13-15.17-19 1 Johannes 2,1-5a Lucas 24,35-48
Broeders en zusters, nu het grote feest van Pasen volop aan de gang is, spitst de liturgie zich toe op de belangrijkste aspecten van ons geloof, vanuit de wens om de nieuwgedoopten door hun deelname aan de eucharistie meer en meer in te wijden in het…
"Que la vida te traiga la edad, pero nunca el desencanto. Que pasen los años pero que nunca te desanimes. Sé como el río, que fluye hacia algo más grande.
Que tu corazón crezca hasta el final y que en el quepa lo que no es posible medir: el amor, los sueños y la poesía. Que el tiempo te arrugue la piel, pero nunca el alma. El alma se requiere lisa para que sea reflejo de luz.
Que te ames en el amor que das y recibes. Que la distancia nunca te impida estar cerca de los que amas y aprecias, y que las vidas de las personas que ya no están contigo sean el recuerdo de lo que te enseñaron.
No todo está escrito. Hay cosas que tienes que escribir, pero hazlas con pasión y dando lo mejor de ti."
Zo. Hè hè. Eindelijk weer een gewone dag. Nou ja, noem het maar gewoon. De dag is hier al weer heel anders begonnen dan normaal. Lief moest heel vroeg haar bed uit want ze had om acht uur afgesproken met tante Gré. Die werkt als vrijwilliger in een hospice in Amsterdam en vandaag gaat Lief een dagje met haar meelopen.
Ik moest vanmorgen voor het eerst een pincode instellen voor Messenger, zodat…