Tumgik
mercuriicultores · 6 days
Text
Tumblr media
~101-200, (Auctor incertus), Estatua Dionisos-Bacchus
10 notes · View notes
mercuriicultores · 6 days
Text
Tumblr media
~1487, Sandro Botticelli, Madonna col Bambino e angeli (Madonna della melagrana)
1 note · View note
mercuriicultores · 6 days
Text
Jaime Gil de Biedma – Poemas póstumos, «De vita beata»
En un viejo país ineficiente, algo así como España entre dos guerras civiles, en un pueblo junto al mar, poseer una casa y poca hacienda y memoria ninguna. No leer, no sufrir, no escribir, no pagar cuentas, y vivir como un noble arruinado entre las ruinas de mi inteligencia.
0 notes
mercuriicultores · 9 days
Text
Tumblr media
~101-200, (Auctor incertus), Eros tipo Centocelle (Eros Farnese)
Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media
0 notes
mercuriicultores · 9 days
Text
Tumblr media
~1-100, (Auctor incertus), Chirone e Achille (Basilica di Ercolano)
15 notes · View notes
mercuriicultores · 9 days
Text
Leonidas Tarentinus – Anthologia Palatina, IX, 24 (Codex Palatinus, XXIII, p. 362)
Ἄστρα μὲν ἠμαύρωσε καὶ ἱερὰ κύκλα σελήνης ἄξονα δινήσας ἔμπυρος ἠέλιος· ὑμνοπόλους δ’ ἀγεληδὸν ἀπημάλδυνεν Ὅμηρος, λαμπρότατος· Μουσῶν φέγγος ἀνασχόμενος.
[HIS] El sol ardiente, moviéndose en su carro de fuego, eclipsó las estrellas y los ciclos sagrados de la luna; así Homero oscureció la gloria del rebaño de poetas alzándose como la luz más brillante de las Musas.
0 notes
mercuriicultores · 13 days
Text
Tumblr media
1897-1899, Bertel Thorvaldsen, Cupid Triumphant
Tumblr media
1 note · View note
mercuriicultores · 13 days
Text
Tumblr media
~1922, Owe Zerge, Victoria Mortis
13 notes · View notes
mercuriicultores · 13 days
Text
JUVENALIS – FLORILEGIUM
Satura I: De satura
Stulta est clementia, cum tot ubique vatibus occurras, periturae parcere chartae. (I, 17)
Es clemencia infructuosa conservar unos versos destinados a morir cuando por todos lados encuentras poetas.
Difficile est saturam non scribere. (I, 30)
Es difícil no escribir sátiras.
Probitas laudatur et alget. (I, 74)
La bondad es por todos laudada, pero muere de frío.
Si natura negat, facit indignatio versum. (I, 79)
Si la naturaleza lo niega, de la indignación nace el verso.
Inde ira et lacrimae. (I, 168)
De ahí la ira y las lágrimas.
Satura II: De hypocrise
Frontis nulla fides. (II, 8)
No tengas ninguna fe en las apariencias.
Quis tulerit Gracchos de seditione querentes? (II, 24)
¿Quién habría de soportar a los Gracos quejándose de sedición?
Sed illos defendit numerus iunctaeque umbone phalanges: magna inter molles concordia. (II, 46)
Pero en cuanto a éstos, los protege su número y sus unidas falanges escudo con escudo. Grande es la concordia entre los afeminados.
Dat veniam corvis, vexat censura columbas. (II, 63)
La censura perdona a los cuervos y castiga a las palomas.
Nemo repente fuit turpissimus. (II, 83)
Nadie de repente se vuelve el más indigno.
Nil animis in corpora iuris natura indulget. (II, 139)
La naturaleza no confiere al alma ningún derecho.
Satura III: De mala vita in Roma
Quid Romae faciam? Mentiri nescio. (III, 41)
¿Qué haré en Roma? No sé mentir.
Non possum ferre, Quirites, Graecam urbem. (III, 60)
No puedo soportar, Quirites, una Roma griega.
Quantum quisque sua nummorum servat in arca, tantum habet et fidei. (III, 143)
Lo que cada uno atesora en riquezas, también es lo que se le debe en fe <en Roma>.
Nil habet infelix paupertas durius in se quam quod ridiculos homines facit. (III, 152)
La infeliz pobreza no tiene nada más duro en sí que el que haga ridículos a los hombres.
Haut facile emergunt quorum virtutibus obstat res angusta domi… (III, 164)
No facilmente se elevan los hombres a quienes, con sus virtudes, la cosa más corriente les obsta.
Hic vivimus ambitiosa paupertate omnes. Quid te moror? Omnia Romae cum pretio. (III, 182)
Aquí todos vivimos en una ambiciosa pobreza. […] En Roma todo tiene precio.
Satura IV: De insania Imperii (vel de rhombum)
Nemo malus felix, minime corruptor et idem. (IV, 8)
Ningún malo es feliz, sobre todo el corruptor.
Sed quid violentius aure tyranni […]? (IV, 86)
¿Qué hay más violento que la oreja de un tirano […]?
Vitam impendere vero. (IV, 91)
Consagrar la vida a la verdad.
Facile est barbato inponere regi. (IV, 103)
Es fácil engañar a un rey barbado.
Satura V: De parasitis vel de servitudine
Satura VI: De feminis
Credo Pudicitiam Saturno rege moratam in terris visamque diu. (VI, 1)
Creo que el Honor estuvo más tiempo sobre la tierra en la edad de Saturno que en la nuestra.
Et lassata viris necdum satiata recessit. VI, 130)
Y no saciada por los hombres, regresó.
Rara avis in terris nigroque simillima cycno. (VI, 165)
Una rara ave sobre la Tierra muy parecida a un cisne negro.
Facies tua conputat annos. (VI, 199)
Tu cara cuenta años.
Hoc volo, sic iubeo, sit pro ratione voluntas. (VI, 223)
Ésto quiero, así lo ordeno, sea suficiente mi voluntad en lugar de la razón.
Nulla fere causa est in qua non femina litem moverit. (VI, 242)
Rara es la causa en la que la mujer no esté inmiscuida.
Nunc patimur longae pacis mala, saevior armis luxuria incubvit victumque ulciscitur orbem. (VI, 292)
Ahora sufrimos los males de una larga paz, el lujo, más cruel que las armas, se nos ha echado encima y está vengando nuestro mundo.
Sed quis custodiet ipsos custodes? (VI, 347)
¿Pero quién vigila a los vigilantes?
Intolerabilius nihil est quam femina dives. (VI, 460)
No hay nada más intolerable que una mujer rica.
Si tibi displicuit nasus tuus? (VI, 495)
No te gusta tu naríz?
Satura VII: De degeneratione litterarum
Insanabile […] scribendi cacoethes… (VII, 51)
Un vicio incurable de escribir.
Felix ille tamen corvo quoque rarior albo. (VII, 202)
El hombre feliz es más raro que un cuervo blanco.
Satura VIII: De nobilitate vel de avaritia
Nobilitas sola est atque unica virtus. (VIII, 20)
La única y sola nobleza es la virtud.
Rarus enim ferme sensus communis in illa fortuna. (VIII, 73)
El sentido común es raro en la fortuna.
Miserum est aliorum incumbere famae. (VIII, 76)
Es cosa miserable sostener la fama propia en la fama de otros.
Summum crede nefas animam praeferre pudori et propter vitam vivendi perdere causas. (VIII, 83)
Considera como el peor de los males anteponer la vida al pudor (honor, dignidad), y por conservar la vida, perder las causas del vivir.
Satura IX: De libertinis
Quod tamen ulterius monstrum quam mollis avarus? (IX, 38)
¿Qué peor monstruo que un afeimado avaricioso?
Nam lingua mali pars pessima servi. (IX, 121)
Pues la lengua es la peor parte del mal siervo.
Satura X: De votis
Cantabit vacuus coram latrone viator. (X, 22)
Cantará el pobre ante el ladrón.
Nam qui dabat olim imperium, fasces, legiones, omnia, nunc se continet atque duas tantum res anxius optat, panem et circenses. (X, 78)
Pues este Imperio, que antes concedía mandos, haces, legiones… todo, ahora deja hacer y sólo desea con avidez dos cosas: pan y circo.
Orandum est ut sit mens sana in corpore sano. (X, 356)
Se debe rogar por tener una mente sana en un cuerpo sano.
Tranquillae per virtutem patet unica vitae. (X, 364)
La virtud es la única senda para una vida tranquila.
Satura XI: De gula
Satura XII: De vera amicitia
Satura XIII: De institutione vel de avaritia
Se iudice nemo nocens absolvitur. (XIII, 2)
Nadie, juez de sí mismo, se absuelve culpable.
Victrix fortunae sapientia. (XIII, 20)
La sabiduría vence a la fortuna.
Ille crucem sceleris pretium tulit, hic diadema. (XIII, 105)
Éste obtuvo la cruz como premio por su crimen, aquél una diadema.
Semper et infirmi est animi exiguique voluptas ultio. (XIII, 190)
La venganza es siempre el deseo del alma débil y pequeña.
Satura XIV: De superstitione
Maxima debetur puero reverentia si quid turpe paras, nec tu pueri contempseris annos, sed peccaturo obstet tibi filius infans. (XIV, 47)
Al niño se le debe el máximo respeto (la más alta reverencia) […].
Fallit enim vitium specie virtutis et umbra. (XIV, 109)
El vicio engaña con apariencia y sombra de virtud.
Crescit amor nummi quantum ipsa pecunia crevit. (XIV, 139)
El amor al dinero crece conforme crece la riqueza.
Nam dives qui fieri volt, et cito volt fieri. (XIV, 176)
Pues el que quiere llegar a ser rico, también quiere llegar a serlo rápidamente.
Numquam aliud natura, aliud sapientia dicit. (XIV, 321)
Nunca la naturaleza dice una cosa y la sabiduría otra.
EXCERPTA
Satura I: De satura
I, 1-6
Semper ego auditor tantum? Numquamne reponam vexatus totiens rauci Theseide Cordi? Inpune ergo mihi recitaverit ille togatas, hic elegos? Inpune diem consumpserit ingens Telephus aut summi plena iam margine libri scriptus et in tergo necdum finitus Orestes?
I, 30-39
Difficile est saturam non scribere. Nam quis iniquae tam patiens urbis, tam ferreus, ut teneat se, causidici nova cum veniat lectica Mathonis plena ipso, post hunc magni delator amici et cito rapturus de nobilitate comesa quod superest, quem Massa timet, quem munere palpat Carus et a trepido Thymele summissa Latino; cum te summoveant qui testamenta merentur noctibus, in caelum quos evehit optima summi nunc via processus, vetulae vesica beatae?
I, 81-86
Ex quo Deucalion nimbis tollentibus aequor navigio montem ascendit sortesque poposcit paulatimque anima caluerunt mollia saxa et maribus nudas ostendit Pyrrha puellas, quidquid agunt homines, votum, timor, ira, voluptas, gaudia, discursus, nostri farrago libelli est.
Satura II: De hypocrise
II, 1-8
Ultra Sauromatas fugere hinc libet et glacialem Oceanum, quotiens aliquid de moribus audent qui Curios simulant et Bacchanalia vivunt. indocti primum, quamquam plena omnia gypso Chrysippi invenias; nam perfectissimus horum, si quis Aristotelen similem vel Pittacon emit et iubet archet pluteum seruare Cleanthas. frontis nulla fides […].
Satura III: De mala vita in Roma
III, 41-48
Quid Romae faciam? Mentiri nescio; librum, si malus est, nequeo laudare et poscere; motus astrorum ignoro; funus promittere patris nec volo nec possum; ranarum viscera numquam inspexi; ferre ad nuptam quae mittit adulter, quae mandat, norunt alii; me nemo ministro fur erit, atque ideo nulli comes exeo tamquam mancus et extinctae corpus non utile dextrae.
Satura VIII: De nobilitate vel de avaritia
VII, 1-12
Stemmata quid faciunt? quid prodest, Pontice, longo sanguine censeri, pictos ostendere vultus maiorum et stantis in curribus Aemilianos et Curios iam dimidios umeroque minorem Corvinum et Galbam auriculis nasoque carentem, [quis fructus generis tabula iactare capaci Corvinum, posthac multa contingere virga fumosos equitum cum dictatore magistros,] si coram Lepidis male vivitur? effigies quo tot bellatorum, si luditur alea pernox ante Numantinos, si dormire incipis ortu luciferi, quo signa duces et castra movebant?
VIII, 20-27
Tota licet veteres exornent undique cerae atria, Nobilitas sola est atque unica virtus. Paulus vel Cossus vel Drusus moribus esto, hos ante effigies maiorum pone tuorum, praecedant ipsas illi te consule virgas. prima mihi debes animi bona. Sanctus haberi iustitiaeque tenax factis dictisque mereris? agnosco procerem.
VIII, 30-38
Quis enim generosum dixerit hunc qui indignus genere et praeclaro nomine tantum insignis? Nanum cuiusdam Atlanta vocamus, Aethiopem Cycnum, pravam extortamque puellam Europen. Canibus pigris scabieque vetusta levibus et siccae lambentibus ora lucernae nomen erit pardus, tigris, leo, si quid adhuc est quod fremat in terris violentius; ergo cavebis et metues ne tu sic Creticus aut Camerinus.
Satura X: De votis
X, 356-364
Orandum est ut sit mens sana in corpore sano. Fortem posce animum mortis terrore carentem, Qui Spatium vitae extremum inter munera ponat naturae, qui ferre queat quoscumque labores, nesciat irasci, cupiat nihil et potiores Herculis aerumnas credat saevosque labores et venere et cenis et pluma Sardanapalli. monstro quod ipse tibi possis dare; semita certe tranquillae per virtutem patet unica vitae.
Satura XIII: De institutione vel de avaritia
XIII, 107-114
Esponte tamen iuvenes imitantur cetera, solam inuiti quoque avaritiam exercere iubentur. fallit enim vitium specie uirtutis et umbra, cum sit triste habitu vultuque et veste severum, nec dubie tamquam frugi laudetur avarus, tamquam parcus homo et rerum tutela suarum certa magis quam si fortunas seruet easdem Hesperidum serpens aut Ponticus.
Satura XIV: De superstitione
XIV, 159-162
Sed iam serpentum maior concordia. Parcit cognatis maculis similis fera. Quando leoni fortior eripuit vitam leo? Quo nemore umquam expiravit aper maioris dentibus apri.
0 notes
mercuriicultores · 20 days
Text
Tumblr media
1-150~, (Auctor incertus), Marble bust of a youth
Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media
12 notes · View notes
mercuriicultores · 20 days
Text
Tumblr media
~1785, Domenico Còrvi, Amore e Psiche
3 notes · View notes
mercuriicultores · 20 days
Text
Plutarchus – Vitae prallelae, «Vita Alexandri», I, 2-3
Οὔτε γὰρ ἱστορίας γράφομεν, ἀλλὰ βίους, οὔτε ταῖς ἐπιφανεστάταις πράξεσι πάντως ἔνεστι δήλωσις ἀρετῆς ἢ κακίας, ἀλλὰ πρᾶγμα βραχὺ πολλάκις
καὶ ῥῆμα καὶ παιδιά τις ἔμφασιν ἤθους ἐποίησε μᾶλλον ἢ μάχαι μυριόνεκροι καὶ παρατάξεις αἱ μέγισται καὶ πολιορκίαι πόλεων. Ὥσπερ οὖν οἱ ζῳγράφοι τὰς ὁμοιότητας ἀπὸ τοῦ προσώπου καὶ τῶν περὶ τὴν ὄψιν εἰδῶν οἷς ἐμφαίνεται τὸ ἦθος ἀναλαμβάνουσιν, ἐλάχιστα τῶν λοιπῶν μερῶν φροντίζοντες, οὕτως ἡμῖν δοτέον εἰς τὰ τῆς ψυχῆς σημεῖα μᾶλλον ἐνδύεσθαι, καὶ διὰ τούτων εἰδοποιεῖν τὸν ἑκάστου βίον, ἐάσαντας ἑτέροις τὰ μεγέθη καὶ τοὺς ἀγῶνας.
[LAT] Non enim historias, sed vitas scribimus; neque semper clarissimis factis virtutis aut vitii insunt indicia, quia immo saepe exigua quaedam res dictumve aut iocus plus de ingenio alicuius documenti praebet, quam immensa hostium strages edita, maximae pugnae, urbiumve oppugnationes. Itaque sicuti pictores vultu et habitu externo faciei ex quibus potissimum natura hominis apparet similitudines exprimunt, minima reliquarum partium habita ratione; ita nobis quoque concedendum est, ut signa animi colligentes, iis vitam uniuscuiusque depingamus, aliis magnitudinem factorum et certamina relinquentes.
[HIS] No escribimos historias, sino vidas; no es en las acciones más ruidosas donde se manifiestan la virtud o el vicio, sino que muchas veces una situación pasajera, un dicho o una niñería sirven más para declarar un carácter que batallas en que mueren millares de hombres, numerosos ejércitos y sitios de ciudades. Por tanto, de la manera como los pintores toman para retratar las semejanzas del rostro y aquella expresión de ojos en que más se manifiestan la índole y el carácter cuidándose poco de todo lo demás, así debe a nosotros concedérsenos que atendamos más a los indicios del ánimo y que por ello dibujemos la vida de cada uno dejando a otros los hechos de gran apariencia y los combates.
0 notes
mercuriicultores · 2 months
Text
Tumblr media
100-150~, (Auctor incertus), Antinous Vertumnus
Tumblr media
16 notes · View notes
mercuriicultores · 2 months
Text
Tumblr media
1596-1597, Caravaggio, Bacco
4 notes · View notes
mercuriicultores · 2 months
Text
Iamblichus – Protrepticus (Sententiae Pythagorae)
[αʹ] Εἰς ἱερὸν ἀπιὼν προσκυνῆσαι, μηδὲν ἄλλο μεταξὺ βιωτικὸν μήτε λέγε μήτε πράττε.
[1] Cuando entres a un lugar sagrado para adorar, no digas ni hagas nada mundano.
[βʹ] Ὁδοῦ πάρεργον οὔτε εἰσιτέον εἰς ἱερὸν οὔτε προσκυνητέον τὸ παράπαν, οὐδ᾿ εἰ πρὸς ταῖς θύραις αὐταῖς παριὼν γένοιο.
[2] No te desvíes del camino para entrar de extravío al templo ni adores con descuido, ni siquiera si estás cerca ya de sus puertas.
[γʹ] Ἀνυπόδητος θῦε καὶ προσκύνει.
[3] Sacrifica y adora descalzo.
[δʹ] Τὰς λεωφόρους ὁδοὺς ἐκκλίνων διὰ τῶν ἀτραπῶν βάδιζε.
[4] Aparta tus pasos de las vías principales; camina por senderos solitarios.
[εʹ] Μελανούρου ἀπέχου· χθονίων γάρ ἐστι θεῶν.
[5] Abstente de las cosas oscuras (Melanarus); pertenecen a los dioses del inframundo.
[ϛʹ] Γλώσσης πρὸ τῶν ἄλλων κράτει θεοῖς ἑπόμενος.
[6] Gobierna tu lengua, siguiendo a los dioses.
[ζʹ] Ἀνέμων πνεόντων τὴν ἠχὼ προσκύνει.
[7] Cuando sople el viento, adóralo.
[ηʹ] Πῦρ μαχαίρηι μὴ σκάλευε.
[8] No trates de dañar el fuego con la espada.
[θʹ] Ὀξίδα ἀπὸ σεαυτοῦ ἀπόστρεφε πᾶσαν.
[9] Aleja la corrupción de ti mismo.
[ιʹ] Ἀνδρὶ ἐπανατιθεμένωι μὲν φορτίον συνέπαιρε, μὴ συγκαθαίρει δὲ ἀποτιθεμένωι.
[10] Si alguien soporta una pesada carga, ayúdale a llevarla, pero no le ayudes a soltarla.
[ιαʹ] Εἰς μὲν ὑπόδησιν τὸν δεξιὸν πόδα προπάρεχε, εἰς δὲ ποδόνιπτρον τὸν εὐώνυμον.
[11] Al calzarte, presenta primero el pie derecho. Al bañarte, extiende primero el izquierdo.
[ιβʹ] Περὶ Πυθαγορείων ἄνευ φωτὸς μὴ λάλει.
[12] No hables sobre los pitagóricos a oscuras (sin luz).
[ιγʹ] Ζυγὸν μὴ ὑπέρβαινε.
[13] No sobrepases el límite. (No des un paso más allá del eje de la balanza.)
[ιδʹ] Ἀποδημῶν τῆς οἰκείας μὴ ἐπιστρέφου, ᾿Ερινύες γὰρ μετέρχονται.
[14] No vuelvas a tu hogar después de emanciparte, de lo contrario las Erinias te perseguirán.
[ιεʹ] Πρὸς ἥλιον τετραμμένος μὴ οὔρει.
[15] Habiendo mirado al Sol, no te sumerjas en el agua.
[ιϛʹ] Δαιδίωι θᾶκον μὴ ἀπόμασσε.
[16] No trates de limpiar el asiento con una antorcha.
[ιζʹ] Ἀλεκτρυόνα τρέφε μέν, μὴ θῦε δέ, μηνὶ γὰρ καὶ ἡλίωι καθιέρωται.
[17] Alimenta a la gallina y no la sacrifiques, ya que está consagrada al Sol y a la Luna.
[ιηʹ] Ἐπὶ χοίνικι μὴ καθέζου.
[18] No te sientes sobre un haba.
[ιθʹ] Γαμψώνυχον μηδὲν παράτρεφε.
[19] No críes aves de garras curvas.
[κʹ] Ἐν ὁδῶι μὴ σχίζε.
[20] No cortes en el camino. (En el camino, no destruyas.)
[καʹ] Χελιδόνα οἰκίαι μὴ δέχου.
[21] No acojas una golondrina en tu casa.
[κβʹ] Δακτύλιον μὴ φόρει.
[22] No uses anillos.
[κγʹ] Θεοῦ τύπον μὴ ἐπίγλυφε δακτυλίωι.
[23] No portes la imagen de dios alguno en tus dedos. (No inscribas la imagen de dios alguno en tu anillo.)
[κδʹ] Παρὰ λύχνον μὴ ἐσοπτρίζου.
[24] No te contemples en un espejo a la luz de una lámpara.
[κεʹ] Περὶ θεῶν μηθὲν θαυμαστὸν ἀπίστει μηδὲ περὶ θείων δογμάτων.
[25] No dudes en asuntos de los dioses ni en sus decretos.
[κϛʹ] Ἀσχέτωι γέλωτι μὴ ἔχεσθαι.
[26] No te rías en demasía.
[κζʹ] Παρὰ θυσίαι μὴ ὀνυχίζου.
[27] No ofrezcas con ligereza tu mano derecha a cualquiera.
[κηʹ] Δεξιὰν μὴ παντὶ ῥαιδίως ἔμβαλλε.
[28] No coloques fácilmente tu pie derecho.
[κθʹ] Στρωμάτων ἀναστὰς συνέλισσε αὐτὰ καὶ τὸν τόπον συνστόρνυε.
[29] Levántate de la cama enrollando las sábanas y borra las impresiones dejadas por tu cuerpo.
[λʹ] Καρδίαν μὴ τρῶγε.
[30] No te comas el corazón.
[λαʹ] Ἐγκέφαλον μὴ ἔσθιε.
[31] No te comas el cerebro.
[λβʹ] Ἀποκαρμάτων σῶν καὶ ἀπονυχισμάτων κατάπτυε.
[32] Aléjate indignado de tus excrementos y de los restos de tus uñas. (Escupe después de masticar los trozos de carne.)
[λγʹ] Ἐρυθῖνον μὴ προσλαμβάνου.
[33] No aceptes la imprudencia (Eryhinus).
[λδʹ] Χύτρας ἴχνος ἀπὸ σποδοῦ ἀφάνιζε.
[34] Elimina las huellas de polvo de la olla.
[λεʹ] Χρυσὸν ἐχούσηι μὴ πλησίαζε ἐπὶ τεκνοποιίαι.
[35] No te acerques al rico con el propósito de procrear.
[λϛʹ] Προτίμα τὸ σχῆμα καὶ βῆμα τοῦ σχῆμα καὶ τριώβολον.
[36] Prefiere la forma y el carácter a la forma y trióbolo.
[λζʹ] Κυάμων ἀπέχου.
[37] Mantente alejado de las olas.
[ληʹ] Μολόχην ἐπιφύτευε μέν, μὴ ἔσθιε δέ.
[38] Siembra malva, pero no te la comas.
[λθʹ] Ἐμψύχων ἀπέχου.
[39] Mantente alejado de los vivientes (seres animados).
0 notes
mercuriicultores · 2 months
Text
Tumblr media
~130, (Auctor incertus), Ritratto di Antinoo
Tumblr media Tumblr media
7 notes · View notes
mercuriicultores · 2 months
Text
Tumblr media
~1820, Joseph-Denis Odevaere, Narcisse
78 notes · View notes