#Ο Πολίτης Κέιν | Explore Tumblr Posts and Blogs

justforbooks · 3 years

Photo

Ο Χέρμαν Τζ. Μάνκιεβιτς, «Μανκ» για τους (πολλούς) φίλους του, ήταν ένας wit του Μεσοπολέμου, ευφυολόγος με γρήγορη σκέψη και κοφτερή ατάκα, ικανός θεατρικός συγγραφέας και παραγωγικός αρθρογράφος και ρεπόρτερ – η ψυχή της διανοούμενης παρέας, ένας λογοτέχνης της πιάτσας, μορφωμένος, με άποψη και δοτική καρδιά.

Όταν μετακόμισε στη Δυτική Ακτή, υποκύπτοντας στις χολιγουντιανές σειρήνες, που έψαχναν μανιωδώς για καλούς γραφιάδες, προσκάλεσε αμέσως τα φιλαράκια του από τη Νέα Υόρκη, τον Τζορτζ Κάουφμαν, τον Μπεν Χεκτ και τους υπόλοιπους «μυθικούς» κυνικούς των εφημερίδων και του Μπρόντγουεϊ, δίνοντάς τους την υπόσχεση για χρήματα με τη σέσουλα και μια σαφώς πιο ηλιόλουστη ζωή.

Στην αρχή δούλευε πολύ και έβγαζε παραπάνω από τα απαραίτητα κάνοντας τον χαριτωμένο, χωρίς να ματώσει δημιουργικά, ούτε ωστόσο να βαρυγκομά. Κοινωνικός εκ φύσεως, εξαίσιος συζητητής και χαμαιλεοντικά προσαρμοστικός σε ένα περιβάλλον που απεχθανόταν και γλεντούσε εξίσου, εισχώρησε άνετα στους κύκλους της βιομηχανίας του κινηματογράφου με βασικές έδρες την Paramount και την MGM και έδειχνε να οδεύει ακάθεκτος προς μια ανώδυνη λήθη, ώσπου, χωρίς να το καταλάβει, βρέθηκε στα αζήτητα, την ίδια περίοδο που το παιδί-θαύμα που άκουγε στο όνομα Όρσον βρήκε στο πρόσωπό του τον ιδανικό υποστηρικτή του θεαματικού οράματός του.

Ο 24χρονος Όρσον Γουέλς είχε το ελεύθερο να κάνει ό,τι επιθυμούσε στο ντεμπούτο του, με τις πλάτες του παραγωγού της RKO Τζορτζ Σέφερ. Το πρόβλημα ήταν πως δεν ήξερε να γράφει σενάρια ή, για να μην τον αδικήσουμε, δεν είχε μάθει ακόμη την τεχνική τους. Τι καλύτερο από το να προσλάβει μια πεπειραμένη και γρήγορη πένα, όπως ο Μανκ, που είχε απόλυτη ανάγκη το μεροκάματο, και να τον επιφορτίσει με τη λάντζα, αφού πρώτα του υπαγόρευε τους βασικούς άξονες του έργου που είχε στο μυαλό του.

Η περίπτωση του Χέρμαν Μάνκιεβιτς έχρηζε κανονικής επιτήρησης: μερικές εβδομάδες νωρίτερα, ο μεγάλος αδελφός του Τζόζεφ Λ. Μάνκιεβιτς (ο οποίος θα υπέγραφε καλόγουστα δράματα, όπως το Όλα για την Εύα, και θα αποσπούσε μια χούφτα Όσκαρ την αμέσως επόμενη δεκαετία) είχε σπάσει άσχημα το πόδι του σε αυτοκινητικό ατύχημα και με δεδομένο τον χρόνιο αλκοολισμό του μπήκε σε πολυτελή καραντίνα την άνοιξη του 1940, σε ένα ράντσο λίγο έξω από την έρημο Μοχάβε, 80 χλμ. από το Λος Άντζελες, με μια γραμματέα, μια νοσοκόμα και τον στενό συνεργάτη του Γουέλς, τον Τζον Χάουζμαν, να τσεκάρει την πρόοδο αυτού που είχε αρχικά βαφτιστεί American και έμελλε να μετονομαστεί σε Πολίτη Κέιν. Τίποτε απ' ό,τι είχε γράψει, πόσω μάλλον διορθώσει, μέχρι τότε δεν πλησίαζε το εύρος, την κλίμακα και το βάθος μιας ταινίας που προοριζόταν για μεγαλεία και μπελάδες.

Έχουν γραφεί χιλιάδες σελίδες για το περιεχόμενο, την επίδραση αλλά και το παρασκήνιο της όχι και τόσο επινοημένης βιογραφίας ενός μεγιστάνα του Τύπου που καταστράφηκε θεαματικά, θύμα της αλαζονείας του αλλά κι ενός συστήματος που τον ξέβρασε άγαρμπα, αφήνοντάς τον αγκιστρωμένο στο έλκηθρο των αναμνήσεών του, τον ροδανθό της παιδικής στιγμής που τον καθόρισε. Μεθοδεύτηκε μποϊκοτάζ από τα τσιράκια και τους φίλιους προς τον μεγαλοεκδότη και ο Πολίτης Κέιν βγήκε με λαβωμένη φήμη στις αίθουσες, παρά τις εγκωμιαστικές κριτικές, και ναυάγησε εμπορικά, χάνοντας τα περισσότερα Όσκαρ για τα οποία προτάθηκε, με αντίπαλο το How green is my valley του Τζον Φορντ. Ο θρύλος του χτίστηκε συν τω χρόνω, κυρίως από τους θεωρητικούς που επισήμαναν την αισθητική τόλμη και την αιρετική του αναίδεια.

Η Πολίν Κέιελ, με αφορμή την επέτειο των 30 χρόνων από την πρεμιέρα του Πολίτη Κέιν στις αίθουσες, είχε δημοσιεύσει ένα εκτενές άρθρο σε δύο μέρη το 1971 στον «New Yorker», ανατρέποντας όσα διέδιδε χαρισματικά ο Γουέλς τόσα χρόνια στις συνεντεύξεις του. Η πρύτανης των κριτικών, σε ρόλο ρεπόρτερ αυτήν τη φορά, τεκμηρίωνε πως ουσιαστικά ο Κέιν, που ήταν ο εκδότης Γουίλιαμ Ράντολφ Χερστ, παντοδύναμος στα '30s, βγήκε σε παραλλαγή από τον Μάνκιεβιτς και όχι από τον Γουέλς, ο οποίος ούτως ή άλλως είχε καπαρώσει το credit για το σενάριο, όποιος κι αν τον βοηθούσε να το υλοποιήσει.

Το ερευνητικό δοκίμιο της Κέιελ με τίτλο Raising Kane προκάλεσε έριδες στους κύκλους των κριτικών, με άμεση αντίδραση από τον Άντριου Σάρις και τον Πίτερ Μπογκντάνοβιτς. Αποκατέστησε μια αλήθεια καλά θαμμένη στον χρόνο και ο Γουέλς, σοφά ποιώντας, δεν σχολίασε, ούτε πήρε θέση, αφήνοντας τον μύθο να δουλέψει υπέρ του.

Υπήρχαν ωστόσο επιχειρήματα που τεκμηρίωναν την άγνοια του σκηνοθέτη για γεγονότα και καταστάσεις που περιγράφονταν σχεδόν αυτολεξεί στο σενάριο. Ο Χερστ και η ερωμένη του, Μάριον Ντέιβις, ήταν προσωπικοί φίλοι του Μάνκιεβιτς. Ο Μανκ ήταν μέλος της αφρώδους παρέας του, ένα είδος προνομιούχου γελωτοποιού που καθόταν εκ δεξιών του άρχοντα στα πολυτελή δείπνα του και άκουγε στο αυτί τα επίσης πολυτελή προβλήματά του, δίνοντας σοβαρές συμβουλές ή εκτονώνοντας το κλίμα με τις ανεξάντλητες ιστορίες του. Κι ενώ θεωρητικά ο Γουέλς κυνηγήθηκε όταν ο Πολίτης Κέιν κυκλοφόρησε στα στούντιο ως μια αιρετική και ανοιχτά προσβλητική καταγγελία εκ των έσω, στην πράξη ο Μανκ ήταν εκείνος που πλήρωσε βαρύ τίμημα: ήδη περιθωριοποιημένος, έχοντας χάσει την εύνοια του Λούι Μπ. Μέγιερ, εκτοπίστηκε τελείως από το σινάφι, μπαίνοντας σε μαύρη λίστα πολύ πριν από τις προγραφές του Μακάρθι, έχοντας φτύσει εκεί όπου έτρωγε, προδίδοντας έτσι την εμπιστοσύνη του κύκλου του.

Σε σενάριο του πατέρα του, που επρόκειτο να γυριστεί αμέσως μετά το The Game (ενώ ο Τζακ Φίντσερ, που πέθανε το 2003, ήταν ακόμη εν ζωή), ο Ντέιβιντ Φίντσερ ενδιαφέρθηκε ακριβώς για τους λόγους που ο Χέρμαν Μάνκιεβιτς έπαψε για ένα μικρό διάστημα, όσο υπαγόρευε κλινήρης και σχετικά στεγνός από το ποτό (πάντα έβρισκε ευκαιρία να ξετρυπώσει κάποιο μπουκάλι στα κρυφά), να είναι ανώδυνος παρατηρητής, μάζεψε τις πνευματικές δυνάμεις που επί χρόνια πουλούσε φτηνά, όσα χρήματα και να κέρδιζε από τις μισθωμένες υπηρεσίες του, και έδειξε το πραγματικό του μέγεθος, για πρώτη και τελευταία φορά. Και ο σκηνοθέτης του Seven και του Social Network το κάνει υπέροχα, σε πλαίσιο και περιεχόμενο.

Αισθητικά πέτυχε να δείξει μια ιστορία αποτυπωμένη σε περλέ, μαλακό ασπρόμαυρο, αδειάζοντας την υψηλή ανάλυση που του πρόσφεραν οι ψηφιακές του κάμερες προς όφελος ενός visual αποτελέσματος που παραπέμπει ακριβώς στην εποχή που διαδραματίζεται η ιστορία – προσθέτοντας και τις αλλοτινές λεπτομέρειες του σελιλόιντ, για όσους προσέξουν ακόμη και τις προσποιητές ατέλειες της ανασύνθεσης της φιλμικής εμπειρίας.

Ειδικά στη σκηνή του πάρτι των αποτελεσμάτων των πολιτειακών εκλογών του 1934, ο οπερατέρ Έρικ Μέσερσμιντ ενορχηστρώνει βελούδινες φωταψίες στον μεγάλο χώρο και στήνει μια ελεγειακή ατμόσφαιρα αντικρουόμενων συναισθημάτων, χρησιμοποιώντας την εξαιρετικά φωτοευαίσθητη, μονοχρωματική, ολοκαίνουρια 8K Red Helium. Οι εικαστικές αναφορές διατυπώνονται στην πράξη περισσότερο σαν ωδή αγάπης στον μάγο διευθυντή φωτογραφίας του Μεσοπολέμου, εκείνον που ικανοποίησε όλα τα θεωρητικώς ανεφάρμοστα καπρίτσια του Γουέλς, τον Γκρεγκ Τόλαντ: δεν τον μιμούνται, γι' αυτό και δεν αποσπούν άσκοπα την προσοχή.

Ο ήχος, καθώς και το μελαγχολικό σκορ που έγραψαν και πάλι ο Άτικους Ρος με τον Τρεντ Ρέζνορ, ακούγεται από μακριά, προσομοιώνοντας έναν αναλογικό απόηχο και απέχοντας δηλωτικά από τη σύγχρονη εμπειρία της βύθισης του θεατή σε επιβλητικά sound design. Με την αναμφισβήτητη δεξιοτεχνία του, ο Φίντσερ μεταστρέφει την προσποίηση σε λειτουργικό σύνολο σύνολο, με αιχμές τις σκηνές στο μικρό δωμάτιο στο ράντσο, όπου εργάζεται ο Μάνκιεβιτς, και στο υπερμέγεθες σαλόνι του Χερστ, που φυσικά είναι φτυστό το ογκώδες καθιστικό του Κέιν, με το τζάκι και το τεράστιο τραπέζι.

Ταυτόχρονα, συμβαίνει το εξής ευτυχές παράδοξο: το Mank έχει όλα τα φόντα να είναι η πιο meta ταινία του Φίντσερ, δηλώνοντας από την αρχή πως συνδιαλέγεται με το Σινεμά και την Ιστορία, κλείνοντας το μάτι στην τέχνη μέσα από την τεχνική, αλλά τελικά αναμετριέται αποκλειστικά με το αντικείμενό του, τον αθεράπευτα διψομανή και μανιακά στοιχηματζή Μάνκιεβιτς, σε μια λουσάτη, υπερπληροφορημένη ωδή σε έναν ξεχασμένο που, έστω και με το ζόρι, είπε αυτό που ήθελε, όρθωσε το ανάστημά του, ζήτησε όσα του αναλογούσαν, τιμήθηκε από τους συναδέλφους του με Όσκαρ σεναρίου και ξαναγύρισε, αθόρυβα, στη γωνιά του.

Είναι πολύ άδικη, και αδόκιμη, η «συγκριτική» κριτική με τον Πολίτη Κέιν. Ο Φίντσερ γύρισε το Mank και επικεντρώθηκε σε αυτόν, τον καταφρονεμένο, και όχι στον υψιπετή, πατρίκιο θαυματοποιό. Έκανε μια ταινία αντίστροφης πορείας από του Πολίτη Κέιν: το χρονικό ενός γραφικού ξεπεσμένου που ξαναθυμάται την ικμάδα της όποιας φιλοδοξίας είχε στα ατρόμητα νιάτα του και γαντζώνεται στο πνευματικό δίκιο του. Ο Όρσον Γουέλς κινείται περιφερειακά στο έργο σαν ένα πολυάσχολο φάντασμα που δεν προλαβαίνει ή δεν καταδέχεται να σκοτιστεί με τις λεπτομέρειες παρά μόνο με τον σκελετό του πρώιμου magnum opus του (έχει δικαιολογία, δουλεύει στο Λος Άντζελες με τους συνοδοιπόρους του από το Mercury Theater) και ως άλλος μπαμπούλας φοβερίζει τον Μάνκιεβιτς να τελειώνει έγκαιρα, και χωρίς απαιτήσεις.

Μόνο όσοι θεοποιούν τον Γουέλς ξεκινούν προκατειλημμένοι εναντίον του Μανκ, και εύλογα θα παραπονεθούν με την περιορισμένη παρουσία ενός τόσο μεγάλου πρωταγωνιστή – και ίσως θα υποβάλουν ένσταση για την ορθότητα της ταινίας, θεωρώντας πως ο Μάνκιεβιτς ενήργησε ως απλός fixer του σεναρίου, όπως ισχυρίστηκε εκ των υστέρων ο φίλος και οπαδός του Γουέλς, σκηνοθέτης Πίτερ Μπογκντάνοβιτς.

Ωστόσο, το θέμα είναι αλλού και ο Φίντσερ το χειρίζεται απολαυστικά. Ακόμη κι αν μία από τις βασικές υπο-πλοκές του φιλμ, η κρίσιμη επίδραση στην πολιτική ευα��σθησία του Μάνκιεβιτς, που προκύπτει από την άδοξη ήττα του σοσιαλιστή Άπτον Σινκλέρ, δεν ενσωματώνεται οργανικά στη μεταστροφή του χαρακτήρα που υποδύεται με βιρτουόζικο ενθουσιασμό ο Γκάρι Όλντμαν, οι δύο (και κάτι) ώρες που διαρκεί το Mank είναι σεμινάριο για τους αμύητους, παράδεισος για τους σινεφίλ, χάρμα ιδέσθαι μέσα στον αχανή ωκεανό κινούμενων εικόνων που προσφέρει το Netflix και ένα πραγματικά αξέχαστο ταξίδι στον μύθο του Χόλιγουντ.

Daily inspiration. Discover more photos at http://justforbooks.tumblr.com

#JUST FOR BOOKS #Mank #Gary Oldman #David Fincher

6 notes · View notes

xamosnews · 3 years

Photo

Ογδόντα χρόνια «Πολίτης Κέιν». Ο μεγαλοφυής Όρσον Γουέλς, ο Μανκ και το φάντασμα του Χερστ https://xamos.gr/ogdonta-chronia-politis-kein-o-megalofyis-orson-gouels-o-mank-kai-to-fantasma-tou-cherst/?feed_id=77565&_unique_id=6003e5fe1431b

0 notes

ecoamerica · 2 months

Text

youtube

Watch the American Climate Leadership Awards 2024 now: https://youtu.be/bWiW4Rp8vF0?feature=shared

The American Climate Leadership Awards 2024 broadcast recording is now available on ecoAmerica's YouTube channel for viewers to be inspired by active climate leaders. Watch to find out which finalist received the $50,000 grand prize! Hosted by Vanessa Hauc and featuring Bill McKibben and Katharine Hayhoe!

16K notes · View notes

schoolofrockgr · 6 years

Text

The Room | Η καλύτερη κακή ταινία όλων των εποχών

Και με αυτόν τον τόσο παράδοξο τίτλο, μπορώ να πω πως εδώ και καιρό σκόπευα να γράψω για την καλύτερη κακή ταινία που έχω δει στην ζωή μου. Και ενώ υπήρχαν πολλές υποψηφιότητες, που σκεφτόμουν και είχα στο μυαλό μου, προκειμένου να ψηφίσω, το The Room ήταν η μόνη λογική επιλογή.

Η ταινία του 2003, με τον Tommy Wiseau και διάφορους άλλους άσημους ηθοποιούς που έμελλε να αλλάξει την ζωή πολλών για πάρα πολύ καιρό. Αλλά πριν προχωρήσω στο πώς άλλαξε τη ζωή αρκετών, ας αναλύσουμε λίγο την ταινία ως προς την προετοιμασία της και τα σφάλματα της.

Αρχικά το The Room, έπρεπε να ήταν ένα θεατρικό έργο, το οποίο είχε ολοκληρώσει ο Wiseau το 2001. Σκοπός του ίδιου, ήταν να δείξει τα πόσα θετικά και αρνητικά πράγματα σε μία ζωή μπορούν να λάβουν χώρα σε ένα μόνο δωμάτιο. Επίσης, όπως μαθαίνουμε, από τον ηθοποιό που έπαιζε τον Mark στο The Room, Greg Sestero, o Wiseau αρχικά σκόπευε, ολόκληρη η ταινία να γυριστεί σε ένα μόνο δωμάτιο. Αλλά, αυτό δεν συνέβη ποτέ. Το 2002, αφού ο Wiseau δεν μπόρεσε να δημοσιεύσει το έργο του, αποφάσισε να το σκηνοθετήσει, να το παραγάγει μόνος του, προκειμένου να έχει τον πλήρη έλεγχο σε αυτό. Το budget της ταινίας έφτασε τα 6 εκατομμύρια δολάρια, τα οποία ο Wiseau τα έδινε δεξιά και αριστερά, προκειμένου να φιλμάρει μια συγκεκριμένη σκηνή της ταινίας σε διαφορετικές τοποθεσίες, σε αχρείαστο εξοπλισμό, καθώς και στην απόλυση ηθοποιών, που είχαν αρχικά συμφωνήσει για τους ρόλους.

youtube

Πολλοί ηθοποιοί που συμμετείχαν στο The Room δεν είχαν εμπειρία υποκριτικής. O Greg Sestero, ο οποίος είχε υποδυθεί τον Mark, είχε συμφωνήσει με τον Wiseau να είναι από τα μέλη της παραγωγής και όταν έφυγε ο ηθοποιός που θα υποδυόταν κανονικά τον χαρακτήρα, εκείνος αποφάσισε να βοηθήσει και να υποδυθεί εκείνος τον Mark. Η κοπέλα που υποδύθηκε την Lisa, σε συνέντευξη της, είχε αποκαλύψει ότι πριν από αυτή, υπήρξαν άλλες 3 κοπέλες, οι οποίες δεν ταίριαζαν με τον ρόλο ή απλά δεν είχαν κάποιο ταλέντο ή κάποια γνώση από υποκριτική, ενώ η ταινία αποτέλεσε το ντεμπούτο της ηθοποιού Carolyn Minnott, που υποδυόταν την Κλοντέτ, την μητέρα της Lisa.

Το σενάριο του The Room, περιείχε διάφορα sub-plots τα οποία δεν είχαν καμία βάση το ένα με το άλλο και μάλιστα τα περισσότερα ήταν απλά αναφορές, οι οποίες στην συνέχεια, διαγραφόταν πλήρως από το υποσυνείδητο των χαρακτήρων και από την ταινία. Για παράδειγμα: η Claudette στην ταινία αναφέρει ότι έχει καρκίνο και στην συνέχεια τα πάντα είναι μέλι-γάλα, λες και η ίδια δεν το έχει αναφέρει ποτέ αυτό. Σε μια άλλη σκηνή, η οποία δεν μπήκε στην ολότητά της στο final cut της ταινίας, ο Mark απειλεί ότι θα πετάξει τον Peter από την ταράτσα του σπιτιού του Johnny, όταν ο Peter εκφράζει την δυσαρέσκεια του, για την σχέση του Mark με την Lisa.

Τελικά τον ρίχνει, αλλά την στιγμή που πάει να φύγει εντελώς και να πεθάνει, ο Mark τον ξαναπιάνει, τον ανεβάζει πάλι επάνω και μιλάνε γεμάτοι χαμόγελο, σαν να μην έχει συμβεί εντελώς τίποτα. Ο Sestero, στο best-seller βιβλίο του, The Disaster Artist, αναφέρει ότι ο Wiseau είχε μια ιδέα, όπου ο Johnny θα αποκαλύπτονταν ότι είναι μισός άνθρωπος, μισός βρυκόλακας και ότι θα ζούσε και μετά την αυτοκτονία, σκοτώνοντας την Lisa, τον Mark και τον Denny που κάθονται από πάνω του στην τελευταία σκηνή της ταινίας, αλλά τελευταία στιγμή αποφάσισε να βγάλει την σκηνή, αφού δεν έβρισκε τρόπο για να την παρουσιάσει στο κοινό.

Η μακράν πιο άσχετη σκηνή ήταν αυτή που πάνε και παίζουν rugby φορώντας κοστούμια σε ένα σοκάκι. Ο Wiseau είχε πει ότι ήθελε να προωθήσει την ομαδικότητα και την πλάκα που έχει το αμερικάνικο ποδόσφαιρο, δίχως να υπάρχουν τα προστατευτικά καλύμματα και τα γήπεδα. Ο Sestero, είπε ότι ο Wiseau επέλεξε να φιλμάρει αυτήν την σκηνή, δίχως να δώσει βάση σε άλλες πιο σημαντικές σκηνές, όπως μια όπου ο Peter, θα μίλαγε στην Lisa και θα έλεγε να πει στον Johnny για την σχέση της με τον Mark. Ο ηθοποιός που έπαιζε τον Peter, λόγω της αγανάκτησής του, με τον Wiseau αποχώρησε και ένας κομπάρσος χρησιμοποιήθηκε την τελευταία στιγμή να κάνει τις σκηνές που άφησε ανολοκλήρωτες ο άνδρας που υποδυόταν τον Peter, δίχως να μας εξηγεί ποιος είναι.

Γενικότερα, η εντύπωση που άφησε η ταινία ήταν κακή και οι περισσότεροι κριτικοί την έθαψαν, λόγω του σεναρίου, της ηθοποιίας και της σκηνοθεσίας της. Αλλά το The Room στις καρδιές των fans έμεινε ως μια cult ταινία και σας εξηγούμε. Για πολλά χρόνια, οι κακές ταινίες έμεναν θαμμένες λόγω ακριβώς της ποιότητας τους. Όμως οι πιο νέοι, που έχουμε την τάση να ξεθάβουμε διαμάντια του κινηματογράφου και του “ποιοτικού” σινεμά ξεθάψαμε ταινίες, όπως το Samurai Cop, το Miami Connection και το The Room. Μέχρι και το Samurai Cop, λόγω του cult following που είχε έκανε sequel το 2015. Σόρρυ, αλλά ποιοι νομίζατε ότι κάνανε φίρμα την ταινία Kung Fury; Και όχι μόνο αυτό, αλλά θα έχουμε και sequel.

To The Room είναι ο Πολίτης Κέιν των κακών ταινιών. Μέχρι και το 2003, κανέναν δεν τον ένοιαζε το μαύρο παρελθόν των ταινιών, μέχρι που ήρθε η ταινία του Wiseau. Το γεγονός ότι το story είναι τόσο χαζό, οι χαρακτήρες είναι όλη την ώρα με ένα βλέμμα σε φάση “τι κάνω εγώ σε αυτήν την ταινία;”, οι διάλογοι είναι χαζοί και ο μόνος πωρωμένος με τον δικό του αλλόκοτο και τρελό τρόπο είναι ο Wiseau, κάνει το The Room μια διασκεδαστική εμπειρία.

youtube

Σίγουρα δεν πρόκειται για μια ταινία που θα σε κάνει να συγκινηθείς, που θα σε κάνει να κλάψεις, που θα σε κάνει να ταυτιστείς με το δράμα που περνάει, κατά το σενάριο, ο Johnny, που είναι και ο πρωταγωνιστικός ρόλος, αλλά αντιθέτως, μια μέρα, που θα είσαι down και θα θες να δεις μια ταινία που θα σε κάνει να γελάσεις και να διασκεδάσεις και να νιώσεις για μια στιγμή χαζούλης/χαζούλα με αυτά που θα δεις, το The Room είναι ακριβώς η ταινία σου.

Και αυτό ο Wiseau το πέτυχε. Το κοινό γέλασε με το The Room και κουνήθηκε στον ρυθμό των πολλών “Hi/Bye”, της ατάκας “Chicken”, των άσχετων σκηνών δεξιά και αριστερά και το ευχαριστήθηκε με την ψυχή του. Ο Sestero το 2011, έγραψε βιβλίο σχετικά με την εμπειρία του, στην ταινία, που ονομάστηκε The Disaster Artist, το οποίο έγινε best seller και ήταν τόσο καλό, που έγινε και με μια πολυβραβευμένη ταινία, με πρωταγωνιστές τους James & Dave Franco και σε σκηνοθεσία του πρώτου.

youtube

Βιντεοπαιχνίδια, τραγούδια, θέατρα, ντοκιμαντέρ.

Όλα αυτά έχουν γίνει για μια απλή και χαζή θα μπορούσε να πει κανείς ταινία, που ωστόσο κατάφερε και έκανε τον θεατή να γελάσει και να ξεχάσει για μια στιγμή τα προβλήματά του. Ο Tommy Wiseau έχει πάντα έναν δικό του τρόπο αντίληψης της πραγματικότητας (το απέδειξε και πιο πρόσφατα, με την audition του ως Joker) και των ταινιών και αυτό ακριβώς, δηλαδή η τρέλα και η παραξενιά του σκηνοθέτη, έκανε το The Room να πετύχει το σκοπό του και να γίνει μια από τις καλύτερες, ως προς την κατηγορία των κακών ταινιών, ταινίες όλων των εποχών.

Υ.Γ. Όλα αυτά τα χρόνια, με τις προβολές σε όλο τον κόσμο και επειδή ο Wiseau έχει τα ολοκληρωτικά δικαιώματα για την ταινία (δεν την πρόλαβε η Disney, γμτ) έχει καταφέρει και έχει βγάλει πίσω τα 6 εκατομμύρια που ξόδεψε. Υπολογίζεται πως βγάζει κάθε χρόνο κοντά στο μισό εκατομμύριο δολάρια από το The Room. Θα βγάλει και κέρδος δηλαδή.

Για περισσότερα αφιερώματα, μείνετε συντονισμένοι στο School of Rock. Join Us!

#Disaster Artist #the room #Tommy Wiseau #Tommy Wiseau θέλει να παίξει τον Joker #Wiseau #ατάκες από το The Room

1 note · View note

maxmaggr · 4 years

Text

21 ταινίες που δεν κέρδισαν Όσκαρ αλλα θα έπρεπε

Οι ταινίες που δεν κέρδισαν Όσκαρ είναι σίγουρα κάτι υποκειμενικό... ή και όχι; Μπορεί να είναι προφανές ωστόσο αξίζει να ειπωθεί πάλι: μια ταινία υποψήφια για Όσκαρ δεν είναι απαραίτητα άξια ταινία αλλά και μια ταινία χωρίς υποψηφιότητα ή αγαλματίδιο δεν είναι μια ταινία που δεν αξίζει την προσοχή μας. Στην πραγματικότητα έχουν υπάρξει τόσες ταινίες μέσα στην ιστορική πορεία των Όσκαρ που παρόλο που ήταν άξιες, είχαν παραβλεφθεί από την Ακαδημία. Είναι εύκολο να υποθέσουμε ότι ορισμένες ταινίες δεν παίρνουν υποψηφιότητα, επειδή δεν είναι ό,τι συνήθως προτιμούν τα μέλη της Ακαδημίας, ωστόσο έχουν υπάρξει ορισμένες εκπλήξεις στο παρελθόν. Για παράδειγμα, σχεδόν κάθε νέα ταινία υπερήρωα κερδίζει μια υποψηφιότητα χάρη στις τεχνικές ή τις κατηγορίες μακιγιάζ, ενώ οι τ��χαίες κινούμενες ταινίες σχεδίων αναγνωρίζονται πιθανότατα λόγω του χαμηλού αριθμού που προσφέρεται σε ένα συγκεκριμένο έτος. Συχνά, οι καλύτεροι νικητές των φωτογραφιών δεν ταιριάζουν με την πιο αγαπημένη ή δημοφιλή ταινία του έτους από τους οπαδούς, ή ακόμα και τους κριτικούς. Αν και πολλές από τις πιο εικονικές ταινίες στον αμερικανικό κινηματογράφο έχουν υποβληθεί για Όσκαρ καλύτερης εικόνας, ορισμένοι δεν κέρδισαν. Όμως, αγαπήθηκαν τόσο πολύ και κρατήθηκαν με τόσο μεγάλη εκτίμηση που μπορεί να υποθέσετε ότι κέρδισαν το χρυσό τους Όσκαρ. Άλλες φορές, οι ψήφοι της Ακαδημίας δεν έχουν νόημα. Ένας νικητής καλύτερης εικόνας, μπορεί να ήταν μια ταινία που δεν έχετε ακούσει ποτέ ή ήταν μια ταινία που τώρα θεωρείται τρομερή. Το μεγαλύτερο παράδειγμα αυτού του γεγονότος μπορεί να είναι το 2005, όταν το "Crash" απονεμήθηκε για Όσκαρ καλύτερης εικόνας αντί του "Brokeback Mountain". Από τα αριστουργήματα του Alred Hitcock προς τα εικονικά επιστημονικά φαντάσματα, η παρακάτω λίστα περιέχει 21 ταινίες που απέτυχαν να κερδίσουν Όσκαρ, όμως κέρδισαν μια θέση στη καρδιά μας και στην ιστορία του κινηματογράφου.

Πηγή εικόνας: toperiodiko.gr

Requiem for a Dream (2000)

Πρωταγωνιστές: Jared Leto, Jennifer Connelly, Ellen Burstyn Σκηνοθεσία: Daren Aronofsky Trailer: https://www.youtube.com/watch?v=QBwzN4v1vA0 Βαθμολογία στο IMDB: 8,3/10 Θα μπορούσε άνετα να πάρει όσκαρ: Α’ Γυναικείου Ρόλου Την ταινία προτείνει: Νικολέτα Τσακουρίδου Το “Requiem for a Dream” είναι μια από τις ταινίες που δεν κέρδισαν Όσκαρ, και δεν καταλάβαμε και ποτέ γιατί. Ο Daren Aronofsky μεγαλούργησε και εδώ, και την έκανε μια ταινία που θα σου μείνει για πάντα. Οι συνέπειες όλων εκείνων των πραγμάτων που αν “κατρακυλήσει” κάποιος και δεν ελέγξει, μπορούν να τον οδηγήσουν στην καταστροφή. Όλοι τους κυνηγούν το φημισμένο Αmerican Dream. Αλλά όπως πιστεύουν οι ίδιοι, θα πρέπει να “θυσιαστούν” για να το επιτύχουν. Και με το να θυσιαστούν, εννοούμε να πάρουν ουσίες για να καταφέρουν να καταξιωθούν. Στις ψυχολογικά βίαιες εικόνες του "Requiem for a Dream", ο Aronofsky, απέδωσε το βροντερό, κακόηχο τέλος του αμερικανικού ονείρου. Η ταινία έγινε κλασική αξία όλων των σινεφίλ και μια γροθιά στο στομάχι για την απελπισία, στην οποία φτάνει ο άνθρωπος. Η Ακαδημία αναγνώρισε μόνο την ερμηνεία της Ellen Burstyn, και την πρότεινε για το Όσκαρ Α’ Γυναικείου Ρόλου, το οποίο στερήθηκε από την Julia Roberts για την ταινία “Erin Brockovich”.

True Grit (2010)

Πρωταγωνιστές : Jeff Bridges, Matt Damon, Josh Brolin Σκηνοθεσία: Coen Brothers Trailer: https://youtu.be/CUiCu-zuAgM Βαθμολογία στο IMDB: 7.6/10 Θα μπορούσε άνετα να πάρει Όσκαρ: Σκηνοθεσίας, Α' Ανδρικού ρόλου, Β' Γυναικείου Ρόλου. Την ταινία προτείνει: Σπύρος Καραγεώργης Πρόκειται για ένα μοντέρνο αριστουργηματικό western από τους αδελφούς Coen που βασίστηκε στο ομώνυμο βιβλίο του Charles Portis και είναι remake της ταινίας του 1969 με τον John Wayne. Είναι ένα φιλμ με αρκετή ψυχή και καρδιά, έχει δυνατές ερμηνείες από όλο το cast και μία ιστορία με βάθος που περιέχει κάποια πολύ όμορφα μηνύματα. Το True Grit προτάθηκε για 10 βραβεία Όσκαρ το 2010 αλλά δυστυχώς δεν κατάφερε να κερδίσει κάποιο παρόλο που το άξιζε.

Πηγή εικόνας: http://www.ifccenter.com

Fight Club (1999)

Πρωταγωνιστές: Edward Norton, Helena Bonham Carter, Brad Pitt Σκηνοθεσία: David Fincher Trailer: https://www.youtube.com/watch?v=qtRKdVHc-cE Βαθμολογία στο IMDB: 8,8/10 Θα μπορούσε άνετα να πάρει όσκαρ: Α’ Αντρικού Ρόλου Την ταινία προτείνει: Νικολέτα Τσακουρίδου Μετά και την τελευταία απονομή των Όσκαρ, μεγάλοι ήταν οι νικητές αλλά και οι χαμένοι. Ταινίες που ήταν άρτιες από όλες τις πλευρές και σε στυλ σκηνοθεσίας αλλά και φοβερές ερμηνείες. Στην ιστορία του κινηματογράφου, μία από τις ταινίες που δεν κέρδισε Όσκαρ, είναι το Fight Club. Σε σκηνοθεσία David Fincher, η ταινία έγινε το σήμα κατατεθέν της «αντισυμβατικής» γενιάς του ’90 και δεν υπήρχε εφηβικός ή φοιτητικός τοίχος που να μην έχει πάνω του την αφίσα της. Παρόλο που είχε τα δύο μεγάλα ονόματα του κινηματογράφου τότε, η Ακαδημία Κινηματογράφου ξεχώρισε την ταινία για τον ήχο μονάχα. Απέσπασε μόνο αυτή την υποψηφιότητα και έχασε από το “Matrix”.

Taxi Driver (1976)

Πρωταγωνιστές: Robert De Niro, Jodie Foster, Cybill Sepherd Σκηνοθεσία: Martin Scorsese Trailer: https://www.youtube.com/watch?v=44gB58YS53A Βαθμολογία στο IMDB: 8,3/10 Θα μπορούσε άνετα να πάρει όσκαρ: Α’ Αντρικού ��αι Α’ Γυναικείου Ρόλου Την ταινία προτείνει: Νικολέτα Τσακουρίδου Πως μπορεί να υπάρχει ταινία που να μην έχει πάρει Όσκαρ, ενώ παίζει ο Robert De Niro; Υπάρχει όμως και είναι και από τις σπουδαιότερες ταινίες κατακτώντας μάλιστα μια θέση στο φημισμένο National Film Registry (Εθνικό Αρχείο Ταινιών) των ΗΠΑ το 1994.Ο Robert De Niro ως ένας vigilante της Νέας Υόρκης αποπειράται να σώσει με βίαιο τρόπο μια 12χρονη πόρνη από τους προστάτες της. Η ταινία απέσπασε 4 υποψηφιότητες, Όσκαρ Καλύτερης ταινίας, και Όσκαρ Α’ Αντρικού και Γυναικείου Ρόλου για τον De Niro και την Foster αντίστοιχα. Δυστυχώς δεν πήρε κανένα από αυτά. Στο Φεστιβάλ Καννών ωστόσο αναγνωρίστηκε η αξία της και κέρδισε τον Χρυσό Φοίνικα καλύτερης ταινίας, σκηνοθεσίας, ερμηνείας για τον Robert De Niro, και μουσικής.

The Color Purple (1985)

Πρωταγωνιστές: Danny Glover, Whoopi Goldberg, Oprah Winfrey Σκηνοθεσία: Steven Spielberg Trailer: https://www.youtube.com/watch?v=HzGrDgu08r8 Βαθμολογία στο IMDB: 7,8/10 Θα μπορούσε άνετα να πάρει όσκαρ: Α’ Γυναικείου Ρόλου, Καλύτερης Ταινίας, Β’ Γυναικείου Ρόλου Την ταινία προτείνει: Νικολέτα Τσακουρίδου Μια από τις ταινίες που δεν πήρε Όσκαρ, ενώ είχε προταθεί για 11 υποψηφιότητες. Ναι, σωστά διαβάσατε. Ρεκόρ ατυχίας για τον Steven Spielberg, που δημιούργησε το “The Color Purple” γνωρίζοντας μεγάλη εισπρακτική επιτυχία. Η πορεία της ταινίας στα βραβεία ήταν ένα από τα γεγονότα εκείνα που κατέδειξαν την περιφρόνηση που έδειχνε η Ακαδημία Κινηματογράφου απέναντι στους Αφρο-Αμερικάνους ηθοποιούς και άνοιξαν τον δρόμο για το hashtag #OscarsSoWhite.

American History X / Μαθήματα Αμερικανικής ιστορίας (1998)

Πρωταγωνιστές: Edward Norton, Edward Furlong, Beverly D'Angelo Σκηνοθεσία: Tony Kaye Trailer: https://www.youtube.com/watch?v=XfQYHqsiN5g Βαθμολογία στο IMDB: 8,5/10 Θα μπορούσε άνετα να πάρει όσκαρ: Α’ Ανδρικού Ρόλου Την ταινία προτείνει: Παναγιώτης Μέμο Το “Μαθήματα Αμερικάνικης ιστορίας” είναι μια από αυτές τις ταινίες που μόλις την δεις, κάτι μέσα σου αλλάζει. Η εξέλιξη των χαρακτήρων και η εναλλαγή συναισθημάτων που προσφέρει καθ’ όλη τη διάρκεια της η ταινία είναι συγκλονιστική. Το πως το μίσος και ο φυλετικός ρατσισμός λειτουργούν αυτοκαταστροφικά απεικονίζεται στη ταινία , με μεγάλο ρεαλισμό. Ο Ντέρεκ μόλις έχει αποφυλακιστεί υστέρα από τη δολοφονία δυο μαύρων , και καθώς επιστρέφει σπίτι του συνειδητοποιεί ότι ο μικρός του αδερφός Ντάνι βαδίζει στο δρόμο που ο ίδιος χάραξε. Συνειδητοποιημένος πλέον ο Ντέρεκ , προσπαθεί να βοηθήσει τον αδερφό του να «βγει» από τη φιλοσοφία του φυλετικού ρατσισμού και του μίσους και να κόψει επαφές με την οργάνωση των νεοναζί. Η ιστορία εκτυλίσσεται μέσα από την εναλλαγή σε παρόν και παρελθόν και είναι καθηλωτική. Η Ακαδημία πρότεινε για Όσκαρ αυτή την ταινία μόνο σε μια κατηγορία. Αυτή του Α Ανδρικού Ρολού με τον Edward Norton υποψήφιο. Χωρίς ωστόσο να κερδίζει καθώς εκείνη τη χρονιά η ακαδημία επέλεξε τον Roberto Benigni για την ταινία «Η ζωή είναι υπεροχή».

Citizen Kane (1941)

Πρωταγωνιστές: Orson Welles, Joseph Cotton, Dorothy Comingore Σκηνοθεσία: Orson Welles Trailer: https://www.youtube.com/watch?v=8dxh3lwdOFw Βαθμολογία στο IMDB: 8,3 / 10 Θα μπορούσε άνετα να πάρει όσκαρ: Καλύτερης ταινίας Την ταινία προτείνει: Μαρία Αντωνίου Όταν ο μεγαλοεκδότης Τσαρλς Φόστερ Κέιν πεθαίνει. Η τελευταία λέξη που βγαίνει από τα χείλη του είναι «Ροδανθός». Η είδηση του θανάτου του διαδίδεται σαν αστραπή ενώ ο δημοσιογράφος Τζέρι Τόμπσον προσπαθεί να αναλύσει το νόημα αυτής της λέξης. Το «Citizen Kane» θεωρείται μία από τις καλύτερες ταινίες όλων των εποχών, σύμφωνα με την λίστα του IMDB. Ο Όρσον Γουέλς είχε αναλάβει την σκηνοθεσία, την παραγωγή και τον πρωταγωνιστικό ρόλο της ταινίας. Η ταινία δεν έτυχε καλύτερης τύχης από το Hollywood αν και είχε διθυραμβικές κριτικές. Δυστυχώς όμως ανήκει στις ταινίες που δεν κέρδισαν το Όσκαρ καλύτερης ταινίας. Ο Πολίτης Κέιν προτάθηκε για 9 Όσκαρ αλλά κέρδισε μόνο αυτό του πρωτότυπου σεναρίου. Το Όσκαρ καλύτερης ταινίας εκείνης της χρονιάς κέρδισε η «Κοιλάδα της Κατάρας» του Τζον Φορντ.

It’s a wonderful life (1946)

Πρωταγωνιστές: James Stewart, Donna Reed, Lionel Barrymore Σκηνοθεσία: Frank Capra Βαθμολογία στο IMDB: 8,6/10 Θα μπορούσε άνετα να πάρει το Όσκαρ: Καλύτερης Ταινίας και Α’ Ανδρικού ρόλου Την ταινία προτείνει: Μαρία Αντωνίου Η ταινία του Φραν Κάπρα μας μεταφέρει στο πνεύμα των Χριστουγέννων. Ο Τζορτζ Μπέιλι βοήθησε πολλούς από τους κατοίκους της πόλης όπου ζει. Ονειρευόταν να ζήσει μια διαφορετική ζωή αλλά κάποιες δυσκολίες στην οικογενειακή επιχείρηση τον πήγαν πίσω. Την ημέρα των Χριστουγέννων ανακαλύπτει πως υπάρχει έλλειμμα στα οικονομικά της εταιρείας και κινδυνεύει με φυλάκιση. Σκεπτόμενος την οικογένεια και την επιχείρηση του καταλήγει στο συμπέρασμα ότι θα είχε περισσότερο όφελος αν αυτοκτονούσε και αποπειράθηκε να το κάνει. Εκείνη την στιγμή εμφανίζεται ένας άγγελος και τον αποτρέπει να το κάνει. Με την βοήθεια του αγγέλου ο Τζορτζ παρατηρεί πόσο χρήσιμος είναι για τον τόπο του και πόσο θα έκανε στον ίδιο και στην οικογένειά του αυτή η αυτοκτονία. Η ταινία «It’s a wonderful life» προτάθηκε για 5 Όσκαρ αλλά δεν κέρδισε κανένα από αυτά. Η ταινία βρέθηκε στο στόχαστρο των αρχών καθώς χαρακτηρίστηκε κομμουνιστική. Θεωρείται από τις μεγαλύτερες αδικίες στην ιστορία των Όσκαρ διότι θα μπορούσε να κερδίσει άνετα τόσο το Όσκαρ καλύτερης ταινίας όσο και αυτό του Α’ Ανδρικού ρόλου για τον Τζέιμς Στιούαρτ. Εκείνη το βραβείο καλύτερης ταινίας απονεμήθηκε στην ταινία «Τα καλύτερα μας χρόνια» ενώ ο Στιούαρτ έχασε το Α’ ανδρικό από τον Φρέντρικ Μάρτς.

Psycho (1960)

Πρωταγωνιστές: Anthony Perkins, Janet Leigh, Vera Miles Σκηνοθεσία: Alfred Hitchcock Βαθμολογία στο IMDB: 8,5/10 Θα μπορούσε άνετα να πάρει το Όσκαρ: Καλύτερης σκηνοθεσίας Την ταινία προτείνει: Μαρία Αντωνίου Αν μιλάμε για τις μεγαλύτερες αδικίες των Όσκαρ τότε ο Alfred Hitchcock είναι μία από αυτές. Ο μετρ του σασπένς προτάθηκε 5 φορές για Όσκαρ στο σύνολο της καριέρας του και δεν κέρδισε καμία από αυτές. Παρόλα αυτά η ακαδημία αναγνώρισε την αδικία και του απένειμε ένα τιμητικό Όσκαρ για την προσφορά του στην 7η τέχνη. Μία νεαρή κοπέλα, η Μάριον, κλέβει 40000 δολάρια από το αφεντικό της και διαφεύγει στην Καλιφόρνια για να συναντήσει τον εραστή της. Στην διαδρομή, λόγω των κακών καιρικών συνθηκών και της πολύωρης οδήγησης, βρίσκει καταφύγιο σε ένα μοτέλ. Ιδιοκτήτης του είναι ο Νόρμαν Μπέιτς. Ο Νόρμαν είναι νέος άντρας ο οποίος καταδυναστεύει την περιουσία της μητέρας του. Το «Phycho» είναι από τις ταινίες που δεν κέρδισε Όσκαρ. Προτάθηκε για 4 Όσκαρ αλλά δεν κέρδισε κανένα από αυτά. Το Όσκαρ καλύτερης σκηνοθεσίας κέρδισε ο Billy Wilder για το «The apartment».

Αποκάλυψη, Τώρα! (1979)

Πρωταγωνιστες : Martin Sheen, Marlon Brando, Robert Duvall Σκηνοθεσία: Ford Coppola Trailer: https://youtu.be/9l-ViOOFH-s Βαθμολογία στο IMDB: 8.4/10 Θα μπορούσε άνετα να πάρει το Όσκαρ: Καλύτερης Ταινίας, Καλύτερης Σκηνοθεσίας, Καλύτερου Διασκευασμένου Σεναρίου, Πρώτου και Δευτέρου Ανδρικού Ρόλου. Την ταινία προτείνει: Στέφανος Κυριαζίδης. Το "Αποκάλυψη, Τώρα!" μας τοποθετεί στην καρδιά του πολέμου στο Βιετνάμ. Ο βετεράνος Benjamin Willard παίρνει εντολή να εξοντώσει τον θρυλικό συνταγματάρχη Walter Kurtz, ο οποίος βυθίστηκε στην απόλυτη παράνοια, θεωρώντας πώς είναι ήμι-Θεος στα βάθη της Καμπότζης. Ένα οπτικό-ακουστικό αριστούργημα με μοναδικές ερμηνείες και μηνύματα για τον τρόμο του πολέμου.

The Big Lebowski (1998)

Πρωταγωνιστές: Jeff Bridges, John Goodman, Julliane Moore Σκηνοθεσία: Coen Brothers Trailer: https://youtu.be/cd-go0oBF4Y Βαθμολογία στο IMDB: 8.1/10 Θα μπορούσε άνετα να πάρει Όσκαρ: Α' Ανδρικού Ρόλου, Σεναρίου Την ταινία προτείνει: Σπύρος Καραγεώργης Άλλο ένα αριστούργημα των αδελφών Coen που αδικήθηκε κατά πολύ τον καιρό που κυκλοφόρησε από κοινό, κριτικούς και Ακαδημία εξίσου. Με τα χρόνια όμως ο κόσμος άρχισε σιγά σιγά να το καταλαβαίνει και τελικά κατάφερε να αποκτήσει ένα φανατικό κοινό. Θεωρώ πως είναι έγκλημα που ο Jeff Bridges δεν κέρδισε Όσκαρ και ούτε καν προτάθηκε για έναν ρόλο που ξεκάθαρα ήταν γεννημένος να παίξει. Επίσης το σενάριο άξιζε σίγουρα να κερδίσει Όσκαρ μιας και περιέχει άφθονες επικές ατάκες που έχουν γίνει μέρος της σύγχρονης ποπ κουλτούρας.

Cast Away / Ο Ναυαγός (2000)

Πρωταγωνιστές: Tom Hanks, Helen Hunt Σκηνοθεσία: Robert Zemeckis Trailer: https://youtu.be/qGuOZPwLayY Βαθμολογία στο IMDB: 7.8/10 Θα μπορούσε άνετα να πάρει Όσκαρ: Α' Ανδρικού Ρόλου Την ταινία προτείνει: Σπύρος Καραγεώργης Το Cast Away είναι η δεύτερη συνεργασία του Robert Zemeckis με τον Tom Hanks μετά το πολύ επιτυχημένο Forrest Gump. Έχει γίνει πλέον μια κλασική ταινία και ο κόσμος ακόμη νομίζει πως ο Tom Hanks πήρε Όσκαρ για το ρόλο αυτό πράγμα δυστυχώς δεν ισχύει. Αυτό είναι σίγουρα άλλο ένα από τα εγκλήματα των Όσκαρ, αφού ο ηθοποιός στήριξε μόνος του όλο το φιλμ και μεταμορφώθηκε ριζικά για αυτό. Παρόλα αυτά, το Όσκαρ τότε κέρδισε ο Russell Crowe για το Gladiator που μάλλον ήταν η πιο δημοφιλής επιλογή.

The Master (2012)

Πρωταγωνιστές: Joaquin Phoenix, Philip Seymour Hoffman, Amy Addams Σκηνοθεσία: Paul Thomas Anderson Trailer: https://youtu.be/-EGSWpBDbho Βαθμολογία στο IMDB: 7.2/10 Θα μπορούσε άνετα να πάρει Όσκαρ: Καλύτερης Ταινίας Την ταινία προτείνει: Σπύρος Καραγεώργης Είναι γνωστό πως ο Paul Thomas Anderson συνήθως παράγει κινηματογραφικά αριστουργήματα και το Master είναι σίγουρα ένα από αυτά αν όχι η καλύτερη ταινία του. Η ταινία στα Όσκαρ προτάθηκε μόνο σε τρεις κατηγορίες υποκριτικής αλλά δεν προτάθηκε πότε για Καλύτερη Ταινία παρόλο που άξιζε και να προταθεί αλλά και να κερδίσει. Το 2012 είδαμε αναμφίβολα πολλά αριστουργήματα αλλά το Master ήταν υπεράνω από όλα και ειδικά από το Argo που κέρδισε το Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας εκείνη την χρονιά, μόνο και μόνο για να συμβολίσει την συνεργασία κυβέρνησης και κινηματογραφικής βιομηχανίας.

Capernaum (2018)

Πρωταγωνιστές: Zain Al Rafeea, Yordanos Shiferaw, Boluwatife Treasure Bankole Σκηνοθεσία: Nadine Labaki Trailer: https://www.youtube.com/watch?v=-9Le4aJRSnw Βαθμολογία στo IMDB: 8.4/10 Η ταινία υπήρξε η πρόταση του Λιβάνου για το Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας. Θα μπορούσε λοιπόν, να βραβευτεί άνετα στη συγκεκριμένη κατηγορία. Την ταινία προτείνει: Παπατσάνης Αθανάσιος Το φιλμ «Capernaum» συγκαταλέγεται στη λίστα με τις ταινίες που δεν κέρδισαν Όσκαρ, αν και οι κριτικές που έλαβε ήταν εξαιρετικές. Είναι μια ταινία που έφτασε στην πηγή, αλλά δεν ήπιε νερό, που λέμε. Ο 12χρονος Ζάιν είναι ένα προσφυγόπουλο από τη Συρία. Μια μέρα παρουσιάζεται σε μια αίθουσα δικαστηρίου με σκοπό να μηνύσει τους γονείς του ‘’που τον έφεραν στον κόσμο’’. Κάνοντας την επανάσταση του, κατηγορεί τους γονείς του για την αδυναμία τους να προσφέρουν στα παιδιά τους τη φροντίδα και τη προστασία που δικαιούνται. Έτσι, ξεκινά ένα δύσκολο ταξίδι με σκοπό να βρει τη δική του ταυτότητα. Εκείνη τη χρονιά, η Μεξικάνικη παραγωγή «Roma» κατάφερε να κερδίσει το πολυπόθητο βραβείο στην κατηγορία.

A Single Man (2010)

Πρωταγωνιστές: Colin Firth, Julianne Moore, Matthew Goode Σκηνοθεσία: Tom Ford Trailer: https://www.youtube.com/watch?v=Ell2a6o_6lY Βαθμολογία στo IMDB: 7.6/10 Το δραματικό- ρομαντικό φιλμ «Α Single Man» είναι μια από τις ταινίες που δεν κέρδισαν Όσκαρ, παρ’ όλο την εξαιρετική ερμηνεία του Colin Firth. Mια ταινία που είχε τα φόντα να διακριθεί στην κατηγορία «Καλύτερος Α’ Αντρικός Ρόλος». Το «Ένας Άντρας Μόνος» βασίζεται στο ομότιτλο μυθιστόρημα του Christopher Isherwood (1964). Βρισκόμαστε στο Λος Άντζελες του 1962. Ο George είναι ένας καθηγητής κολεγίου που χάνει τον σύντροφο του σε ένα δυστύχημα. Καταρρακωμένος πλέον μετά από αυτό το τραγικό γεγονός, προσπαθεί να βρει το νόημα στη ζωή του. Συνοδοιπόρος σε αυτή του την προσπάθεια είναι η στενή του φίλη Charlie (Julianne Moore).

The Wolf of Wall Street (2013)

Πρωταγωνιστές: Leonardo DiCaprio, Jonah Hill, Margot Robbie Σκηνοθεσία: Martin Scorsese Trailer: https://www.youtube.com/watch?v=CmgrDmR-yy8 Βαθμολογία στο IMDB: 8.2/10 Θα μπορούσε άνετα να πάρει όσκαρ: Α΄ Ανδρικού ρόλου Την ταινία προτείνει: Θανάσης Τσιώλης Αντικειμενικά πάντα μιλώντας, σου κάνει τεράστια έκπληξη που βλέπεις αυτή τη ταινία στο αφιέρωμα με τις ταινίες που δεν κέρδισαν όσκαρ. Και να σου πω την αλήθεια, όταν δειλά δειλά είπε ότι θα συμμετάσχω, βεβαιώθηκα ουκ ολίγες φορές αν έχει κερδίσει Όσκαρ προτού βάλω αυτό το κόσμημα σε αυτή τη λίστα. Το Wolf of Wall Street είναι η ιστορία του Τζόρνταν Μπέλφορτ, άλλωστε η ταινία είναι βασισμένη στα απομνημονεύματά του. Στην πέμπτη του συνεργασία με τον Scorsese ο Dicaprio υποδύεται έναν χρηματιστή που διευθύνει την (παράνομη; ) επιχείρηση Στράκον Όκμοντ και δραστηριοποιείται στην απάτη ασφαλειών στην Wall Street. Χρηματιστές, ναρκωτικά, γυναίκες, λιμουζίνες, λεφτά και όποια τρελή κατάσταση μπορείς να φανταστείς είναι στη ταινία. Μεταξύ μας, θα ήθελες για λίγο να ζήσεις μέσα της. Για λίγο, μπορείς να σε φανταστείς ως Τζόρνταν Μπελφορτ, 26 χρονών με 49 εκ. τζίρο. Εκείνη τη χρονιά ο απίστευτος Λεονάρντο έχασε το βραβείο Α΄ Ανδρικού από τον εξίσου απίστευτο Κρίστιαν Μπέιλ του American Hustle. Η ταινία έχασε τις υπόλοιπες 4 υποψηφιότητες και σήμερα την βλέπεις εδώ, στο αφιέρωμα με τις ταινίες που δεν κέρδισαν όσκαρ!

Mary and Max (2009)

Πρωταγωνιστές: Toni Collette, Phillip Seymour Hoffman, Eric Bana Σκηνοθεσία: Adam Elliot Trailer: https://www.youtube.com/watch?v=kGATShQbydk Βαθμολογία στο IMDB: 8,1/10 Θα μπορούσε άνετα να πάρει το Όσκαρ: Καλύτερης ταινίας κινουμένων σχεδίων Την ταινία προτείνει: Μαρία Αντωνίου Η εκπληκτική ταινία του Adam Elliot θα μπορούσε να συμπεριληφθεί στις ταινίες που δεν κέρδισαν Όσκαρ αλλά ούτε και προτάθηκαν. Στην ταινία βλέπουμε την ιστορία βλέπουμε την ιστορία δύο φίλων δια αλληλογραφίας, της 8χρονης Μαίρης και του 44χρονου Μαξ. Η Μαίρη είναι ένα μοναχικό κοριτσάκι όπου ζει στα προάστια της Μελβούρνης. Ο Μαξ είναι ένας 44χρονος άνδρας με σύνδρομο Άσπενγκερ που ζει στην Νέα Υόρκη. Παρακολουθώντας τις ζωές τους, σε μια περίοδο 20 ετών, βλέπουμε το δέσιμο αυτών των δύο ανθρώπων, το νοιάξιμο που δείχνουν ο ένας στον άλλο και το πόσο ξεχωριστοί είναι στην κοινωνία όπου ζουν. Για την ιστορία το Όσκαρ καλύτερης ταινίας κινουμένων σχεδίων 2009 είχε κερδίσει το Up.

Leon: The Professional (1994)

Πρωταγωνιστές: Jean Reno, Gary Oldman, Natalie Portman Σκηνοθεσία: Luc Besson Trailer: https://www.youtube.com/watch?v=FAOzXGibKJc Βαθμολογία στο IMDB: 8.5/10 Θα μπορούσε να πάρει άνετα Όσκαρ: Β’ Ανδρικού Ρόλου. Την ταινία προτείνει: Φωτεινή Δαϊλά. Ένας πληρωμένος δολοφόνος παίρνει υπό την προστασία του ένα ορφανό 12χρονο κορίτσι, οι γονείς και τα αδέρφια του οποίου σκοτώθηκαν από διεφθαρμένους αστυνομικούς της δίωξης ναρκωτικών. Ένα cult διαμαντάκι, που προφανώς ανήκει στις ταινίες που δεν πήραν Όσκαρ, από τον Luc Besson με έναν πολύ καλό Jean Reno και τη Natalie Portman να παίζει εκπληκτικά (σ.σ.: τότε ήταν μόλις 12 χρονών). Η ταινία βέβαια ξεχωρίζει χάρη στη παρανοϊκά φα-ντα-στι-κή (ή φανταστικά πα-ρα-νοϊ-κή) ερμηνεία του Gary Oldman, αυτού του ανθρώπου-χαμαιλέοντα. Σχεδόν έγκλημα που δεν είχε προταθεί για Όσκαρ τότε (το οποίο το έχω πει πολλές φορές για αυτόν τον τεράστιο ηθοποιό).

Bringing Up Baby (1938)

Πρωταγωνιστές: Katharine Hepburn, Cary Grant, Barry Fitzgerald Σκηνοθεσία: Howard Hawks Trailer: https://www.youtube.com/watch?v=F25nzu6hh0Q Βαθμολογία στο IMDB: 7.9/10 Θα μπορούσε άνετα να πάρει όσκαρ: Πρωτότυπου Σεναρίου Την ταινία προτείνει: Αντώνιος Ευθυμίου Το μωρό του τίτλου δεν είναι άλλο από μια... λεοπάρδαλη, το κατοικίδιο μιας τρελής εκκεντρικής κληρονόμου, που την υποδύεται η σπουδαία Katharine Hepburn. Δίπλα της ο ζεν πρεμιέ της εποχής Cary Grant, στοn ρόλο του παλαιοντολόγου. Η πλέον κλασική screwball κωμωδία υπό τη σκηνοθετική μπαγκέτα του Howard Hawks και με δύο λαμπρούς ηθοποιούς, που με τους αιχμηρούς τους διαλόγους σατιρίζουν την μάχη των φύλων και των τάξεων.

A clockwork orange / Το κουρδιστό πορτοκάλι (1971)

Πρωταγωνιστές: Μάλκολμ Μακ Ντάουελ, Πάτρικ Μαγκί, Άντριεν Κόρι Σκηνοθεσία: Στάνλεϊ Κιούμπρικ Trailer: https://youtu.be/SPRzm8ibDQ8 Βαθμολογία στο IMDB: 8,3/10 Θα μπορούσε άνετα να πάρει όσκαρ: Καλύτερης ταινίας Την ταινία προτείνει: Χριστίνα Λιόντη Στις ταινίες που δεν πήραν όσκαρ ανήκει και το κουρδιστό πορτοκάλι. Το έργο βασίστηκε στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Άντονυ Μπέρτζες. Πρόκειται για μια παρέα νέων που τελούν αξιόποινες πράξεις μέσα από τις οποίες αντλούν ευχαρίστηση. Οι πράξεις τους πε��ιλαμβάνουν βανδαλισμούς μέχρι και βιασμούς. Έπειτα από ένα γεγονός τα πράγματα όπως είναι φυσικό αλλάζουν και ο βασικός πρωταγωνιστής κλείνεται στην φυλακή και ακολουθεί ένα πρότυπο σωφρονιστικό σύστημα στηριζόμενο σε ένα παβλοφικό πείραμα. Το σωφρονιστικό αυτό σύστημα είναι ιδέα της κυβέρνησης. Τέλος,το Όσκαρ καλύτερης ταινίας εκείνη την χρονιά (1971) πήρε η ταινία « Ο άνθρωπος από την Γαλλία» του Φίλιπ Ντ’ Άντονι.

The Godfather (1972)

Πρωταγωνιστές: Marlon Brando, Al Pacino, James Caan Σκηνοθεσία: Francis Ford Coppola Trailer: https://www.youtube.com/watch?v=sY1S34973zA Βαθμολογία στο IMDB: 9.2/10 Θα μπορούσε άνετα να πάρει όσκαρ: Καλύτερης Σκηνοθεσίας Την ταινία προτείνει: Νίκος Κουνάδης Μία θρυλική και μια από τις καλύτερες ταινίες όλων των εποχών, ο Νονός, αφηγείται την αλλαγή των δεδομένων και των εποχών στην εγκληματική φαμίλια του Vito Corleone (Marlon Brando), ο οποίος μεγαλώνει και αφήνει τη θέση του στον μικρότερο γιο του, Michael (Al Pacino). Στις ταινίες που δεν κέρδισαν Όσκαρ που άξιζαν ανήκει, ΝΑΙ, και ο Νονός. Παρότι κέρδισε τα Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας, Α' Ανδρικού Ρόλου και Διασκευασμένου Σεναρίου, η σκηνοθεσία του Francis Ford Coppola δεν ανταμείφθηκε για τη πρώτη ταινία της τριλογίας, καθότι το χρυσό αγαλματίδιο κατέληξε στα χέρια του Bob Fosse για το Cabaret. Μετά από δύο χρόνια, ο Coppola κέρδισε στην ίδια κατηγορία το Όσκαρ για τον Νονό 2. Read the full article

0 notes

maxmaggreece · 4 years

Text

21 ταινίες που δεν κέρδισαν Όσκαρ αλλα θα έπρεπε

Οι ταινίες που δεν κέρδισαν Όσκαρ είναι σίγουρα κάτι υποκειμενικό... ή και όχι; Μπορεί να είναι προφανές ωστόσο αξίζει να ειπωθεί πάλι: μια ταινία υποψήφια για Όσκαρ δεν είναι απαραίτητα άξια ταινία αλλά και μια ταινία χωρίς υποψηφιότητα ή αγαλματίδιο δεν είναι μια ταινία που δεν αξίζει την προσοχή μας. Στην πραγματικότητα έχουν υπάρξει τόσες ταινίες μέσα στην ιστορική πορεία των Όσκαρ που παρόλο που ήταν άξιες, είχαν παραβλεφθεί από την Ακαδημία. Είναι εύκολο να υποθέσουμε ότι ορισμένες ταινίες δεν παίρνουν υποψηφιότητα, επειδή δεν είναι ό,τι συνήθως προτιμούν τα μέλη της Ακαδημίας, ωστόσο έχουν υπάρξει ορισμένες εκπλήξεις στο παρελθόν. Για παράδειγμα, σχεδόν κάθε νέα ταινία υπερήρωα κερδίζει μια υποψηφιότητα χάρη στις τεχνικές ή τις κατηγορίες μακιγιάζ, ενώ οι τυχαίες κινούμενες ταινίες σχεδίων αναγνωρίζονται πιθανότατα λόγω του χαμηλού αριθμού που προσφέρεται σε ένα συγκεκριμένο έτος. Συχνά, οι καλύτεροι νικητές των φωτογραφιών δεν ταιριάζουν με την πιο αγαπημένη ή δημοφιλή ταινία του έτους από τους οπαδούς, ή ακόμα και τους κριτικούς. Αν και πολλές από τις πιο εικονικές ταινίες στον αμερικανικό κινηματογράφο έχουν υποβληθεί για Όσκαρ καλύτερης εικόνας, ορισμένοι δεν κέρδισαν. Όμως, αγαπήθηκαν τόσο πολύ και κρατήθηκαν με τόσο μεγάλη εκτίμηση που μπορεί να υποθέσετε ότι κέρδισαν το χρυσό τους Όσκαρ. Άλλες φορές, οι ψήφοι της Ακαδημίας δεν έχουν νόημα. Ένας νικητής καλύτερης εικόνας, μπορεί να ήταν μια ταινία που δεν έχετε ακούσει ποτέ ή ήταν μια ταινία που τώρα θεωρείται τρομερή. Το μεγαλύτερο παράδειγμα αυτού του γεγονότος μπορεί να είναι το 2005, όταν το "Crash" απονεμήθηκε για Όσκαρ καλύτερης εικόνας αντί του "Brokeback Mountain". Από τα αριστουργήματα του Alred Hitcock προς τα εικονικά επιστημονικά φαντάσματα, η παρακάτω λίστα περιέχει 21 ταινίες που απέτυχαν να κερδίσουν Όσκαρ, όμως κέρδισαν μια θέση στη καρδιά μας και στην ιστορία του κινηματογράφου.

Πηγή εικόνας: toperiodiko.gr

Requiem for a Dream (2000)

True Grit (2010)

Πηγή εικόνας: http://www.ifccenter.com

Fight Club (1999)

Taxi Driver (1976)

Πρωταγωνιστές: Robert De Niro, Jodie Foster, Cybill Sepherd Σκηνοθεσία: Martin Scorsese Trailer: https://www.youtube.com/watch?v=44gB58YS53A Βαθμολογία στο IMDB: 8,3/10 Θα μπορούσε άνετα να πάρει όσκαρ: Α’ Αντρικού και Α’ Γυναικείου Ρόλου Την ταινία προτείνει: Νικολέτα Τσακουρίδου Πως μπορεί να υπάρχει ταινία που να μην έχει πάρει Όσκαρ, ενώ παίζει ο Robert De Niro; Υπάρχει όμως και είναι και από τις σπουδαιότερες ταινίες κατακτώντας μάλιστα μια θέση στο φημισμένο National Film Registry (Εθνικό Αρχείο Ταινιών) των ΗΠΑ το 1994.Ο Robert De Niro ως ένας vigilante της Νέας Υόρκης αποπειράται να σώσει με βίαιο τρόπο μια 12χρονη πόρνη από τους προστάτες της. Η ταινία απέσπασε 4 υποψηφιότητες, Όσκαρ Καλύτερης ταινίας, και Όσκαρ Α’ Αντρικού και Γυναικείου Ρόλου για τον De Niro και την Foster αντίστοιχα. Δυστυχώς δεν πήρε κανένα από αυτά. Στο Φεστιβάλ Καννών ωστόσο αναγνωρίστηκε η αξία της και κέρδισε τον Χρυσό Φοίνικα καλύτερης ταινίας, σκηνοθεσίας, ερμηνείας για τον Robert De Niro, και μουσικής.

The Color Purple (1985)

American History X / Μαθήματα Αμερικανικής ιστορίας (1998)

Citizen Kane (1941)

It’s a wonderful life (1946)

Πρωταγωνιστές: James Stewart, Donna Reed, Lionel Barrymore Σκηνοθεσία: Frank Capra Βαθμολογία στο IMDB: 8,6/10 Θα μπορούσε άνετα να πάρει το Όσκαρ: Καλύτερης Ταινίας και Α’ Ανδρικού ρόλου Την ταινία προτείνει: Μαρία Αντωνίου Η ταινία του Φραν Κάπρα μας μεταφέρει στο πνεύμα των Χριστουγέννων. Ο Τζορτζ Μπέιλι βοήθησε πολλούς από τους κατοίκους της πόλης όπου ζει. Ονειρευόταν να ζήσει μια διαφορετική ζωή αλλά κάποιες δυσκολίες στην οικογενειακή επιχείρηση τον πήγαν πίσω. Την ημέρα των Χριστουγέννων ανακαλύπτει πως υπάρχει έλλειμμα στα οικονομικά της εταιρείας και κινδυνεύει με φυλάκιση. Σκεπτόμενος την οικογένεια και την επιχείρηση του καταλήγει στο συμπέρασμα ότι θα είχε περισσότερο όφελος αν αυτοκτονούσε και αποπειράθηκε να το κάνει. Εκείνη την στιγμή εμφανίζεται ένας άγγελος και τον αποτρέπει να το κάνει. Με την βοήθεια του αγγέλου ο Τζορτζ παρατηρεί πόσο χρήσιμος είναι για τον τόπο του και πόσο θα έκανε στον ίδιο και στην οικογένειά του αυτή η αυτοκτονία. Η ταινία «It’s a wonderful life» προτάθηκε για 5 Όσκαρ αλλά δεν κέρδισε κανένα από αυτά. Η ταινία βρέθηκε στο στόχαστρο των αρχών καθώς χαρακτηρίστηκε κομμουνιστική. Θεωρείται από τις μεγαλύτερες αδικίες στην ιστορία των Όσκαρ διότι θα μπορούσε να κερδίσει άνετα τόσο το Όσκαρ καλύτερης ταινίας όσο και αυτό του Α’ Ανδρικού ρόλου για τον Τζέιμς Στιούαρτ. Εκείνη το βραβείο καλύτερης ταινίας απονεμήθηκε στην ταινία «Τα καλύτερα μας χρόν��α» ενώ ο Στιούαρτ έχασε το Α’ ανδρικό από τον Φρέντρικ Μάρτς.

Psycho (1960)

Αποκάλυψη, Τώρα! (1979)

The Big Lebowski (1998)

Cast Away / Ο Ναυαγός (2000)

The Master (2012)

Capernaum (2018)

A Single Man (2010)

The Wolf of Wall Street (2013)

Mary and Max (2009)

Leon: The Professional (1994)

Bringing Up Baby (1938)

A clockwork orange / Το κουρδιστό πορτοκάλι (1971)

Πρωταγωνιστές: Μάλκολμ Μακ Ντάουελ, Πάτρικ Μαγκί, Άντριεν Κόρι Σκηνοθεσία: Στάνλεϊ Κιούμπρικ Trailer: https://youtu.be/SPRzm8ibDQ8 Βαθμολογία στο IMDB: 8,3/10 Θα μπορούσε άνετα να πάρει όσκαρ: Καλύτερης ταινίας Την ταινία προτείνει: Χριστίνα Λιόντη Στις ταινίες που δεν πήραν όσκαρ ανήκει και το κουρδιστό πορτοκάλι. Το έργο βασίστηκε στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Άντονυ Μπέρτζες. Πρόκειται για μια παρέα νέων που τελούν αξιόποινες πράξεις μέσα από τις οποίες αντλούν ευχαρίστηση. Οι πράξεις τους περιλαμβάνουν βανδαλισμούς μέχρι και βιασμούς. Έπειτα από ένα γεγονός τα πράγματα όπως είναι φυσικό αλλάζουν και ο βασικός πρωταγωνιστής κλείνεται στην φυλακή και ακολουθεί ένα πρότυπο σωφρονιστικό σύστημα στηριζόμενο σε ένα παβλοφικό πείραμα. Το σωφρονιστικό αυτό σύστημα είναι ιδέα της κυβέρνησης. Τέλος,το Όσκαρ καλύτερης ταινίας εκείνη την χρονιά (1971) πήρε η ταινία « Ο άνθρωπος από την Γαλλία» του Φίλιπ Ντ’ Άντονι.

The Godfather (1972)

0 notes

mykonosislandworld · 4 years

Text

Παγκόσμια Ημέρα Ραδιοφώνου 13 Φεβρουαρίου!! Η 1η Ελληνική μετάδοση στα ερτζιανά [Video]

Η Παγκόσμια Ημέρα Ραδιοφώνου καθιερώθηκε με απόφαση της UNESCO στις 29 Σεπτεμβρίου 2011, έπειτα από πρόταση της Ισπανικής Ακαδημίας Ραδιοφώνου..... Αρχικά, η πρόταση των Ισπανών ήταν να τιμάται η Παγκόσμια Ημέρα Ραδιοφώνου στις 30 Οκτωβρίου, σε ανάμνηση της περίφημης εκπομπής του Όρσον Γουέλς το 1938, που έμεινε στην ιστορία ως ο "Πόλεμος των Κόσμων". Η UNESCO, όμως, αποφάσισε διαφορετικά και πρόκρινε τη 13η Φεβρουαρίου, ημερομηνία κατά την οποία το 1946 πρωτολειτούργησε το ραδιόφωνο του ΟΗΕ. Σκοπός της Παγκόσμιας Ημέρας Ραδιοφώνου είναι ο εορτασμός του ραδιοφώνου ως Μέσου Μαζικής Επικοινωνίας, η βελτίωση της διεθνούς συνεργασίας μεταξύ των ραδιοφωνικών οργανισμών και η ενθάρρυνση των μεγάλων διεθνών δικτύων, όσο και των τοπικών ραδιοφώνων, να προωθήσουν την πρόσβαση στην πληροφόρηση και την ελευθερία της έκφρασης στα ερτζιανά. Όρσον Γουέλς: Ο άνθρωπος που "τρέλανε" τους Αμερικάνους μεταδίδοντας την "καταστροφή του κόσμου" Ο 23χρονος τότε Όρσον Γουέλς δημιούργησε ένα θεατρικό για το ραδιόφωνο βασισμένο στο μυθιστόρημα "Ο Πόλεμος των Κόσμων", του Χέρμπερτ Τζορτζ Γουέλς το οποίο και μεταδόθηκε από το CBS. Ήταν μία αφήγηση η οποία περιελάμβανε ηχητικά εφέ, προσομοίωση δελτίου ειδήσεων, δήθεν μαρτυρίες πολιτών και δραματικό λόγο. Παρότι στην αρχή του προγράμματος έγινε αναφορά πως πρόκειται για θεατρικό έργο και όχι για πραγματικά γεγονότα, οι Αμερικανοί πανικοβλήθηκαν, νομίζοντας ότι ήρθε το τέλος του κόσμου. Στο New Jersey σημειώθηκε μποτιλιάρισμα στους δρόμους από έντρομους κατοίκους, που έσπευδαν να εγκαταλείψουν την περιοχή για να μην πέσουν στα χέρια των εξωγήινων εισβολέων. Πολίτες ζητούσαν μάσκες οξυγόνου από την αστυνομία για να σωθούν από τα τοξικά αέρια που υποτίθεται ότι εκτόξευαν οι Αρειανοί, ενώ άλλοι ζητούσαν από την ηλεκτρική εταιρεία να τους διακόψει την παροχή ρεύματος για να μην εντοπιστούν από τους εισβολείς. Μία γυναίκα έντρομη μπήκε σε μια εκκλησία, όπου γινόταν βραδινή λειτουργία και άρχισε να κραυγάζει: "Η Νέα Υόρκη καταστράφηκε. Είναι το τέλος του κόσμου. Πηγαίνετε στα σπίτια σας και ετοιμαστείτε να πεθάνετε!".

Ωστόσο, οι πληροφορίες ότι υπήρξαν αυτοκτονίες δεν επιβεβαιώθηκαν. Το επόμενο πρωί οι New York Times με πρωτοσέλιδο δημοσίευμά τους αναφέρουν ότι "ένα τεράστιο κύμα μαζικής υστερίας κατακυρίευσε χιλιάδες ακροατές του ραδιοφώνου… κάνοντας τους να πιστέψουν ότι ξεκίνησε μία διαπλανητική διαμάχη με την εισβολή των Αρειανών να σπέρνει τον θάνατο και την καταστροφή στο New Jersey και τη Νέα Υόρκη". Παρότι ο Γουέλς είχε σημαντική προϋπηρεσία στο μέσο, ούτε ο ίδιος δεν φαντάστηκε τον αντίκτυπο που θα είχε η παράστασή του εκείνο το κυριακάτικο βράδυ της 30ης Οκτωβρίου 1938, παραμονή της γιορτής του Χάλογουιν. Την επόμενη μέρα οι εφημερίδες απ άκρη σ’ άκρη στην Αμερική, κυκλοφόρησαν με τρομολαγνικά εξώφυλλα κατακεραυνώνοντας το ραδιόφωνο που είχε συμβάλλει στο να προκληθεί πανικός και να χάσουν την ζωή τους πολλοί άνθρωποι. Λίγο αργότερα ο ίδιος ο Γουέλς αναγκάστηκε να δώσει συνέντευξη Τύπου στην οποία μπορεί να ζήτησε εμμέσως συγγνώμη, αλλά βλέποντας το πρόσωπό του φαίνεται πως ο ίδιος ήξερε πως είχε πλέον δημιουργήσει κάτι μεγάλο. Και όντως, αν και όπως ο ίδιος είπε κάποια στιγμή της ζωής του, τότε είχε φοβηθεί πως θα καταστραφεί η καριέρα του, η πορεία έδειξε το ακριβώς αντίθετο. Η δημοσιότητα τον βοήθησε να εξασφαλίσει δουλειά στο Χόλιγουντ και το 1941 να γυρίσει την περίφημη ταινία "Ο Πολίτης Κέιν", που θεωρείται μία από τις κορυφαίες δημιουργίες στην ιστορία του κινηματογράφου.

Η πρώτη ραδιοφωνική εκπομπή στην Ελλάδα Στην Ελλάδα τα πρώτα πειράματα ραδιοφωνίας έγιναν το 1922 από τον καθηγητή Φυσικής του ΕΚΠΑ Κώστα Πετρόπουλο, ο οποίος προσπάθησε να προπαγανδίσει το νέο μέσο στον τύπο, το 1923 από το Πολεμικό Ναυτικό και το 1925 από ιδιωτική τεχνική σχολή. Οι ακροατές ήταν ελάχιστοι και όλοι οι δέκτες σφραγισμένοι από το κράτος, το οποίο είχε για χρόνια και την αποκλειστική δυνατότητα ασύρματων (όχι ραδιοφωνικών) εκπομπών. To 1926 εξέπεμψε για πρώτη φορά στη Θεσσαλονίκη ο Χρήστος Τσιγγιρίδης, επιχειρηματίας-εισαγωγέας ραδιοφωνικών συσκευών. Tρία χρόνια αργότερα, μετά από κάποιες δοκιμές, δημιούργησε δικό του σταθμό που μετέδιδε πρόγραμμα με ελληνική και ξένη μουσική στο πλαίσιο της ΔΕΘ και μόνο κατά τη διάρκειά της. Ο Τσιγγιρίδης ήθελε να αυξήσει τις πωλήσεις ραδιοφώνων για αυτό το λόγο έφτιαξε τον σταθμό, ο οποίος μετέδιδε διαφημίσεις, αναγγελίες και ειδήσεις σε συνεργασία με την εφημερίδα Μακεδονία. Ο σταθμός του Τσιγγιρίδη, που ήταν ο πρώτος στα Βαλκάνια, λειτουργούσε σε μονιμότερη βάση από το 1936 και ως το 1947 οπότε και απαλλοτριώθηκε υπέρ του Εθνικού Ιδρύματος Ραδιοφωνίας, ενώ λίγο νωρίτερα τους πομπούς του είχε χρησιμοποιήσει και το ΕΑΜ. Στην μεταξική περίοδο αντιμετωπίστηκε με εχθρότητα από το καθεστώς γιατί μετέδιδε μη αρεστές ειδήσεις, ενώ αργότερα, στην Κατοχή, μετέδιδε υποχρεωτικά την γερμανική προπαγάνδα, αν και ο Τσιγγιρίδης επινοούσε βλάβες για να μεταδίδει λιγότερο χρόνο το πρόγραμμα. Οι κρατικές προσπάθειες για ίδρυση ραδιοφωνικού σταθμού, που άρχισαν εν τω μεταξύ το 1929, δεν είχαν κάποιο αποτέλεσμα, λόγω δικαστικών διενέξεων και άλλων ζητημάτων. Το διάστημα 1932 ή 1935-1938 εξέπεμπε, για παράδειγμα, στην περιοχή του Πειραιά σταθμός από το υπουργείο Ταχυδρομείων, Τηλεγράφων και Τηλεφώνων. Παράλληλα, όμως, από το 1930 είχε αρχίσει να τίθεται το νομικό πλαίσιο για τη λειτουργία της ραδιοφωνίας. Το καθεστώς της 4ης Αυγούστου κινήθηκε ενεργά προς τη δημιουργία κρατικού ραδιοφωνικού σταθμού με βοήθεια και έμπνευση από την ναζιστική Γερμανία, η οποία είχε επενδύσει στο ραδιόφωνο σαν μέσο προπαγάνδας. Έτσι το 1936 ιδρύθηκε η Υπηρεσία Ραδιοφωνικών Εκπομπών. Ο Ραδιοφωνικός Σταθμός Αθηνών (ΡΣΑ) άρχισε να εκπέμπει από τις 25 Μαρτίου 1938 και σε κανονικό πρόγραμμα από τις 21 Μαΐου της ίδιας χρονιάς. Η έδρα του ήταν στα υπόγεια του Ζαππείου, πρώτη εκφωνήτρια η Αφροδίτη Λαουτάρη ενώ θρυλικό έγινε το σήμα του σταθμού, η βουκολική μελωδία, ο Τσοπανάκος, που έμεινε γνωστό ως τις ημέρες μας. Το μεταξικό καθεστώς έδωσε ιδιαίτερη σημασία στην προπαγάνδα της ιδεολογίας του και για το λόγο αυτό επιδίωκε να μοιράζει συσκευές ραδιοφώνου σε απομακρυσμένες περιοχές. Τα στατιστικά δείχνουν ότι οι ραδιοφωνικές συσκευές στην Ελλάδα αυξήθηκαν από 10.000 το 1936 σε 60.000 το 1940, ο υπολογισμός του κοινού όμως είναι δύσκολος γιατί πολλά ραδιόφωνα έπαιζαν σε δημόσιους χώρους. Κατά τη διάρκεια του ελληνοιταλικού πολέμου το ραδιόφωνο μετέδιδε πληροφορίες για τις συγκρούσεις και χρησιμοποιήθηκε για την κινητοποίηση της ελληνικής πλευράς. Λίγο πριν από την είσοδο των ναζιστικών στρατευμάτων στην Αθήνα, σε μια δραματική έκκληση ο εκφωνητής κάλεσε τους ακροατές να μην πιστεύουν το σταθμό που σε λίγο θα μετέδιδε ψέματα. Μετά την γερμανική εισβολή στην Ελλάδα, ο ΡΣΑ μετέδιδε τη γερμανική προπαγάνδα, αν και το προσωπικό προσπαθούσε με κάθε τρόπο να το διακόπτει, προσποιούμενο τεχνικές δυσκολίες. Οι κατοχικές αρχές προσπάθησαν να σφραγίσουν ραδιόφωνα για να ακούγεται μόνο ο ΡΣΑ και να επιβάλλουν μεγάλες ποινές για τα αδήλωτα ή ασφράγιστα ραδιόφωνα, χωρίς μεγάλη επιτυχία. Όσοι είχαν ραδιόφωνο άκουγαν κρυφά την Ελληνική Υπηρεσία του BBC από το Λονδίνο. Εθνικό Ίδρυμα Ραδιοφωνίας Οι Γερμανοί, λίγο πριν αποχωρήσουν από την Αθήνα τον Οκτώβριο του 1944, προσπάθησαν να ανατινάξουν τους πομπούς του σταθμού στα Λιόσια, ωστόσο κατέστρεψαν μόνο έναν στους τρεις. Μετά την απελευθέρωση, το Εθνικό Ίδρυμα Ραδιοφωνίας (ΕΙΡ), που ιδρύθηκε στις 16 Ιουλίου 1945, προσπάθησε να ανασυγκροτήσει το ραδιόφωνο. Το 1947 ίδρυσε ψυχαγωγικό σταθμό στην Θεσσαλονίκη, το 1952 το περισσότερο ψυχαγωγικό Δεύτερο Πρόγραμμα και το 1954 το Τρίτο Πρόγραμμα το οποίο εξαρχής μετέδιδε κλασική μουσική (το Πρώτο παρέμενε ενημερωτικό και επιμορφωτικό), μέσα από τα οποία πέρασαν κορυφαίες ελληνικές μορφές. Μετά τη δικτατορία, που επίσης χρησιμοποίησε τα ερτζιανά για λόγους προπαγάνδας, ακολούθησαν πειρατικοί και παράνομοι ιδιωτικοί σταθμοί μέχρι την επικράτηση της ιδιωτικής ραδιοφωνίας στα μέσα της δεκαετίας του 1980.

Read the full article

#fm #ΕΟΡΤΑΣΜΟΣ #ερτζιανά #ΟΗΕ #ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΗΜΕΡΑ #Ραδιόφωνα #ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ

0 notes