#te al latte

[thetempestcup]

Commission: Music Night (te-al-latte)

I was going to wait to post this until May but…^___^

Please behold and delight at the marvelous @te-al-latte who I was lucky enough to commission (and just in time for Zutara month!) My request was something sweet from the Tempest in a Teacup’s drowning the moon arc, a.k.a. Zuko and Katara’s years at sea. Of the choices discussed, the final winner was – Music Night! (Because, really, what could compare?)

I adore how well-matched @te-al-latte made the pair look in the pic: Katara’s warm cheeriness is mercilessly on par with Zuko’s jaded irritation. Any minute now she’s going to dig that elbow in a little deeper and mention the tsungi horn…

#commission #te-al-latte #flashback #tempest in a teacup #zutara #fan art

[zutaracoloringbook]

Grab your colored pencils–Contrast: A Zutara Coloring Book is here!

🔥 Download your FREE copy here! 🌊

Cover design by @artcraawl

Share your colored pieces with us @zutaracoloringbook on Instagram and Tumblr and use #zutara coloring book and #zkcontrast2023. And please: ALWAYS tag the original lineartist. All artist information is provided in the book.

**PLEASE NOTE:

Profiting off the art included in this book and created by others is prohibited. This includes reposting others' uncolored lineart.

3D book mockup is for illustrative purposes only. Download links are free PDFs for personal printing.

Happy coloring, everybody! 🎨 Full list of contributing artists and editors below the cut! 🎨

Artists: @artcraawl | @azehearts | @aziantearz | @becasart | @dantelovesvirgil | @dapperapple | @fabdante | @growingroses | @jacqstoned | @jely-bely | @persejin | @ryu-slayer | @lizanthium | @llamalpaca | @peony-pearl | @perfectlypanda | @petrapunk | @pineapple-frenzy | @te-al-latte | @termaitz | @wolfrey_art Editors: @susiesundrop | @termaitz | @tiny-katara

#zutara #zutara coloring book #zkcoloringbook #zkcontrast2023

[cartierre]

FORMULA ONE

mv1 | max verstappen i. always forever ﹙requested﹚ ii. 28 reasons ﹙requested﹚ iii. blue water high ﹙requested﹚

ls2 | logan sargeant i. video games ﹙requested﹚

dr3 | daniel ricciardo i. a&w

ln4 | lando norris i. camera shy ➝ photogenic ii. como te quiero yo ﹙requested﹚ iii. since way back ﹙requested﹚ iv. it girl ﹙requested﹚ v. agora hills ﹙requested﹚ vi. saltburn ﹙requested﹚

cl16 | charles leclerc i. queen's gambit ➝ giuoco piano ﹙requested﹚ ii. amour rose ﹙requested﹚ iii. shooting star ﹙requested﹚ iv. golden hour ﹙requested﹚ v. divine feminine ﹙requested﹚ vi. high infidelity ﹙requested﹚

ls18 | lance stroll i. golden retriever ﹙requested﹚ ii. love stories ﹙requested﹚

zg24 | zhou guanyu i. antifragile

lh44 | lewis hamilton i. brooklyn baby ﹙requested﹚ ii. angel baby ﹙requested﹚ iii. count contessa ﹙requested﹚ iv. price of fame ﹙requested﹚

ms47 | mick schumacher i. all i want is you ﹙requested﹚ ii. love on ice ﹙requested﹚ iii. le petit prince ﹙requested﹚ iv. girls need love ﹙requested﹚

cs55 | carlos sainz jr. i. young and beautiful ii. high infidelity ﹙requested﹚ iii. sugar cookie ﹙requested﹚

op81 | oscar piastri i. secrets we share ﹙requested﹚ ii. brutal out here ﹙requested﹚ iii. forza ferrari, sempre ﹙requested﹚

FORMULA TWO

ob3 | ollie bearman i. electric feel ﹙requested﹚ ii. barbie ﹙requested﹚

FORMULA RELATED

ma11 | marcus armstrong i. iced oat latte ﹙requested﹚

al | arthur leclerc i. head over heels ﹙requested﹚

cn | clément novalak i. all my night ﹙requested﹚ ii. hot sauce ﹙requested﹚

fv | frederik vesti i. tennis court ﹙requested﹚

ll | liam lawson i. fast & furious ﹙requested﹚

jd | jack doohan i. summer love ﹙requested﹚

tw | toto wolff i. run devil run ﹙requested﹚

MISC

tb | tom blyth i. race my mind

am | archie madekwe i. gran turismo

dl | dua lipa i. formation ﹙requested﹚

lm | logan lerman i. see you again ﹙requested﹚

or | olivia rodrigo i. some girl ﹙requested﹚

#masterlist

[lekkotakworld]

Czwartek, 05.10.23

Zjedzone: 1068 kcal (295 kcal - pumpkin spice latte na napoju migdałowym)

Spalone: 470 kcal (12900 kroków)

Płyny: 2x herbata, 1,0 l wody

Waga rano: 66,60 kg 🧡

Wczoraj poszłam spać znów koło 21. Obudziłam się sama z siebie przed 7. Dziś bez budzika, bo zajęcia miałam na 11:30. Wstałam z dziwnym nastrojem, nie miałam siły na nic zupełnie. Cały czas czuję się przygnieciona przez swoje własne myśli i emocje. Łapie się też na tym, że zazdroszczę współlokatorce, że ma pracę tu na miejscu i ma wypchane całe dni. A ja siedzę i nic nie robię, zwyczajnie się nudzę i mam poczucie marnowania czasu. Ja nie umiem siedzieć bezczynnie. Jak siedzę bezczynnie, to od razu mam myśli, że przecież rodzice płacą za mieszkanie, dają mi na jedzenie i na wszystko, żebym mogła tu funkcjonować, a ja zupełnie nic nie robię, tylko siedzę na dupie. Dobija mnie to strasznie, bo chłopak pracuje, mój brat pracuje, studiują też, tyle że zaocznie, czego ja też zawsze bardzo chciałam. Nigdy nie chciałam iść na studia dzienne, ale kiedy okazało się, że architektura na politechnice jest tylko stacjonarnie, to musiałam podjąć tą decyzję. Nie chciałam obciążać rodziców. A teraz za każdym razem jak mam te chwilę, kiedy nie mam żadnego zajęcia, to mam poczucie winy, że mogłabym coś robić, zarabiać, żeby choć trochę ich odciążyć. Czuję się jak gówno..

Waga mimo, że stoi w miejscu po wczorajszym napadzie, to ja i tak czuję się dwa razy większa.. Mam strasznie wielki brzuch, że aż boli. Śniadanie dla mnie było katorgą, miałam w planach nic zupełnie dziś nie jeść ale wiem, że to doprowadziłoby do zamknięcia się koła objadania się i głodówek, a temu mówię kategoryczne NIE. Choć nie sądziłam, że skończy się tylko na śniadaniu i kawie. W ogóle dziś nie czułam głodu, nawet czułam jakiś dziwny ścisk w żołądku, połączony ze wzdęciami, no cóż, może jakiś wirus jest w powietrzu, albo mój organizm musi się znów zaklimatyzować. Edit: jem jogurt i pieczywko

Byłam dziś na uczelni, okazało się, że można wyłożyć Prawo o zagospodarowaniu przestrzennym i nie zanudzać. Naprawdę byłam pod wrażeniem, że tak nudny materiał tak szybko mi minął. Później zajęcia z projektowania, też spoko, pół godziny i po krzyku, mega luźne zajęcia będą, za to kocham prowadzącą (miejmy nadzieję, że znów moją promotor 🤞). Po zajęciach poleciałam odebrać książkę i kupiłam nowe spodnie. Mówię sobie już chyba dość jak chodzi o zakupy na ten miesiąc. Jestem w patowej sytuacji, bo za chwilę skończy się poprzednia wypłata, a kolejna, która będzie za chwilę zostaje zamrożona i czeka na podyplomówke. Chyba potrzebuje pracy, coś muszę poszukać, bo nie wyobrażam sobie nie mieć ani grosza.

Przepraszam za tak średni nastrój w tym wpisie, ale naprawdę mam słaby dzień. Nawet prawie pokłóciłam się z mamą bez powodu, bo mam gorszy czas. Jesień?

[vivianarxseee]

12.04.2024 21:39

cześć skarbyy

ponad 130h lq fasta wybiło.

jak widzicie skróciłam tego lq fasta do 144h czyli do jutra (soboty).

szczerze to coraz bardziej myślę że może jednak powinnam go przeciągnąć już do tej niedzieli bo to jednak już tylko 24h ale no tak jak wczoraj pisałam, będę cały weekend wkuwać dlatego chcę mieć chociaż trochę energii.

powiem wam że kurde dziś się serio jakoś dobrze czuje. w szkole też nie było źle, w miare się wyspałam i nawet nie byłam jakaś taka bezsilna i nwm chyba witaminy które biorę się do tego przyczyniają także kozak.

poszłam w drzeme po powrocie ze szkoły i niedawno się wybudziłam i teraz mam w planach ogarnięcie swojego pokoju bo syf jak nwm.

dzisiaj wypiłam dosyć dużo bo wypiłam dwie kawy z mlekiem, około litra coli zero i w szkole wleciała jeszcze kawa latte z automatu i reszta tego napoju proteinowego z wczoraj.

dobra więc przedstawię wam mój plan na sobotę i niedziele.

10:15 kończę lq fasta czyli idealnie rano na śniadanie. także zamierzam sobie jutro zrobić owsiankę budyniową o smaku waniliowym bez cukru z puddingiem waniliowym i dodatkami i w sumie to to będzie chyba mój jedyny posiłek alboo jak już to na obiad zjem sobie wafle ryżowe z szynką i jakimś serkiem. i po zjedzeniu jakby się udało to chciałabym 24h fasta rozpocząć i w niedzielę na śniadanie również będzie owsianka ale dodam sobie do niej inne dodatki. zamiast budyniu wleci przyprawa do piernika, a zamiast puddingu wleci kaszka proteinowa o smaku czekoladowym i ofc jeszcze jakieś inne tam rzeczy i to samo co w sobotę czyli jeśli będę musiała to zrobię sobie te wafle ryżowe z czymś.

nwm to chyba tyle na dziś.

chudego dnia/nocy.

nie poddawajcie się.

#motylki any #bede motylkiem #będę motylkiem #lekkie motylki #motylki blog #gruba szmata #motylki #nie chce być gruba #b─öd─ö motylkiem #gruba świnia #az do kosci

[papesatan]

“Ero veramente un bambino difficile. Non è che non capissi le cose o facessi fatica ad apprendere. Era semplicemente che non riuscivo a star fermo più di cinque minuti… che più o meno era il mio massimo periodo di concentrazione. Finivo quasi sempre per essere espulso dalla classe. Fu lì che, dopo avermi visto quattro o cinque volte in corridoio, Mister Pigden si prese cura di me. M'insegnò tutto lui. Non solo la didattica, ma anche a controllarmi, a canalizzare la rabbia e a contare fino a dieci prima d’esplodere come facevo di solito. Io non lo so perché mi scelse, ma lo fece. Mi diede delle responsabilità. Ero io a dover raccogliere i registri degli insegnanti, io a controllare che tutti bevessero la loro razione di latte. Era davvero bello, semplicemente mi sentivo importante. Mi ha fatto capire che potevo servire a qualcosa. Era l’uomo più grande del mondo. Amo quell’uomo.”

Cresciuto senza padre e frequentemente abusato dal patrigno violento, Ian Wright (uno dei più grandi bomber della storia dell’Arsenal) descrive così il suo rapporto col maestro Sidney Pigden, l’uomo che in qualche modo ne mutò la vita. I due si rincontreranno solo nel 2005 e alla vista del vecchio maestro, Ian scoppierà a piangere, incredulo: “Non posso crederci… mi avevano detto che era morto”. Lo sguardo  svagato e smargiasso che cambia d’improvviso espressione, gli occhi che cercano disperata conferma, la sacra deferenza nel togliersi il cappello e, su tutto, la voce dolce e gentile del vecchio maestro che sembra provvedere ancora a quel bambino, al suo cuore smarrito, fissandolo intensamente come a dirgli: “Va tutto bene, sono qui e sono fiero di te”. Avrò guardato questo video centinaia di volte, di continuo, e ogni volta penso QUESTO, insegnare è questa cosa qui e non riesco a trattenere le lacrime, perché chissà se un giorno Rayan riuscirà a costruire il robot che ha in testa e ad aprire un negozio di elettronica, se Mirko diventerà papa Michele I, come tanto sogna, o Jacopo farà il calciatore, e incontrandoli, ormai anziano, si fermeranno a salutarmi, mi vedranno, ricorderanno tutto e allora saprò d’avergli lasciato qualcosa, una briciola di vita nel taschino, saprò d’esser stato un buon insegnante e non solo un freddo businessman, pronto a lucrare su asineria e ignoranza per vile tornaconto, ogni bambino una fattura. Non so se sarei in grado di fare ciò che ha fatto Mr. Pigden con Ian Wright, in un mondo, il mio mondo, in cui le mele marce si sostituiscono al primo morso, perché troppo dispendiose. Chissà se sono ancora capace d’insegnargli qualcosa di buono. Chissà cosa ricorderanno un giorno del loro folle tonto maestro.  

[kasja93]

Siemanko!

Żyje, żyje! Miałam taki zapierdziel, że serio jak kończyłam pracę padałam na twarz a jak otwierałam oczy to znów trzeba było łapać za kierownicę.

A się działo! Te wybuchy! Te pościgi! Wywalone paczki! Walka o rampę XDDD

Od poniedziałku do środy zjedzone:

3x szejk proteinowy, 2x zupa z biedronki (kapuśniak z pomidorami oraz pomidorowa), 2x galaretka konjak, 3x batonik less 80 kalorii, porcja makaronu o niskim ig z sosem słodko kwaśnym, 2x matcha latte na mleku owsianym, litr domowego soku z winogrona, 8x kawa z mlekiem.

Aktywnie spalone od poniedziałku do środy:

3098 kalorii

Poniedziałek czyli ciężko, oj ciężko po weekendzie. Nie odpoczęłam należycie a nocą trzeba ruszyć. Dlaczego nocą? A no bo Niemcy strajkują blokując wjazdy na autostrady, strefy przemysłowe i generalnie jest niezła imba. Po nocy można jeździć i jakoś mnie to stanie ominęło. Rozładunek i załadunek nie był problematyczny. Czytałam książkę i jakoś poszło chociaż byłam nieco złośliwa. Bo wiecie działam na pewnej aplikacji Amazona co mnie szpieguje. Wie co gdzie i jak oraz mam w niej rozpiskę o której mam wyjechać oraz wyjechać z terenu magazynu. I tak się złożyło, że wyjechałam po czasie :) oczywiście nie omieszkałam podpierdzielić do samego Bezosa i jak po mnie przyszli odprowadzić do ciężarówki ostentacyjnie mi się nie spieszyło. Wszelkie opóźnienia z mojej czy ich strony równa się ze spadkiem wydajności. Dla mojego szefa mniej ładunków a dla magazynu i ich pracowników pojechanie po wypłatach :)

Wtorek zaczął się przyjemnie. Miałam mega miłe towarzystwo w pokoju dla kierowców zatem czas minął ekspresowo. Na rozładunku cyrk. Zajeżdżam a tam ciężarówki stoją na ulicy, teren magazynu zablokowany i sobie myślę „czyżby strajk?”. Otóż nie! Pojawił się jakiś błąd i jakieś 12 ciężarówek dostało tą samą godzinę rozładunku na magazynie gdzie jest 5 stanowisk XDDD a że do magazynu można było zajechać od dwóch stron owe klamoty stały w obu kierunkach na strefie przemysłowej. Długo nie trzeba było czekać, aż Rumun i Ukrainiec dostali szału, wjechali jednoczenie i rozpoczęła się walka o wolną rampę rozładunkową. Zablokowali przy tym wjazd oraz wyjazd i nikt nie mógł ani wjechać w ową pustą rampę jak i opuścić, gdyby zwolniła się kolejna (co nastąpiło po 3 minutach od eskalacji konfliktu). Najpierw kierowcy zaczęli się między sobą kłócić gestykulując i krzycząc jakby byli z włoskiej rodziny. Z magazynu wybiegło 4 opalonych Niemców i zaczęli ich rozdzielać XD

A ja sobie siedziałam z nogami na kierownicy mając totalnie wywalone i żałowałam, że nie mam popcornu. Rumun wjechał pod rampę, Ukrainiec wycofał by po minucie wjechać znów bo zwolniło się miejsce. Ja po 10 minutach również zaznałam zaszczytu wjazdu, zdążyłam wziąć prysznic oraz zrobić sobie kawę i już byłam rozładowana.

Środa czyli dzień dzisiejszy to jakiś absurd.

Zaczął się już de facto we wtorek w nocy, gdy podjechałam na załadunek. Wiedziałam, że temacik będzie szalony po sprawdzeniu harmonogramu. Jeden załadunek w Niemczech, dwa rozładunku w Austrii. Dwa rozładunki to abominacja, która się niemal nie zdarza. Załadunek poszedł sprawnie a ja po 400 km o 2 nad ranem zajechałam na rozładunek numer uno. Otwarte od 4 rano a ja mam awizo na 4:15 zatem drzemka. Otworzyli o 5 a ja byłam trzecia w kolejce do rozładunku XD ręcznego bo dziady nie miały rampy. Zatem cyk na naczepę, paleciak w dłonie i heja! Musiałam rozładować całą lufę towaru bo palety były pomieszana a jeden karton był rozwalony niczym gospodarka w Niemczech. Wraz z wózkowym ręcznie go rozładowaliśmy a po tym wszystkim musiałam sobie załadować pozostałe 15 z 28 palet, które musiałam wyciągnąć. I już wtedy wiedziałam, że będę spóźniona półtorej godziny do drugiego punktu. Tam śniegu i lodu nie brakowało. Był problem z podjazdem pod rampę, ale kto jak nie ja zaprawiona w bojach w Skandynawii sobie nie poradzę? Panowie byli pod wrażeniem i cali zadowoleni rozładowali w 8 minut paczuchy.

Jednak cyrk nie zwalnia a się rozpędza. Zajechałam na parking z 12 minutami pozostałego mi czasu pracy tej zmiany. Postanowiłam, że zabieram torbę i idę pod prysznic. Na stacji paliw za kasą czarny jak węgiel rodowity Austryjak stwierdził, że jak czegoś nie kupię to nie mogę zapłacić kartą za prysznic. Stwierdziłam - no okej. Dawaj colę zero i nie pierdol. Połamał sobie palce na kasie, poległ w boju i powiedział żebym zapłaciła po prysznicu. Wracam po kilkunastu minutach, znów łamie sobie palce i zaczyna się small talk.

-Jesteś kierowcą TIRa?

-Tak.

-Wooow!

-Już 8 lat.

-A skąd jesteś?

-Z Polski.

I zaczyna się jakaś makarena bo nie mówił tak swobodnie po angielsku jak ja (z nie małą satysfakcją nie używam niemieckiego, w którym jestem w stanie się dogadać). Sugeruje zatem „masz kolegę z Polski tak?” Makarena. „Pracujesz z Polakiem?” Makarena. I nagle typ wychodzi zza kasy i wybiega ze stacji paliw. Ja już mam lagi w rozumowaniu rzeczywistości. Pomyślałam sobie, że typ chyba zwyczajnie spierdolił albo pobiegł na chatę by przyprowadzić Polaka XD dużo się nie pomyliłam! Po kilku chwilach przychodzi cały zadowolony ciągnąc za ramię jakiegoś chłopaczka krzycząc „He is from Poland Too!”. Patrze na opalonego, patrzę na chłopaczka i z uśmiechem mówię dzień dobry. Chłopak się rozpromienia i odpowiada „Siema! Co za debil nie?” XDDDD

Udało mi się zapłacić, wychodzę ze stacji paliw z colą w dłoni i serio nie wiem co się tu właśnie odjaniepawliło. Jak w tych memach z big brain time zaczęłam śpiewać pod nosem „but you didin’t have to cut me off” z Somebody that i used to know jak w memicznych filmach XD

Już bez ekscesów poszłam do ciężarówki by iść spać bo o 21:30 trzeba znów ruszyć. Byle do soboty i powrotu do domu!

Edit: gdyby ktoś był ciekawy makaronu ig wrzucam zdjęcia. Jeśli makaron konjak ci nie smakuje to to jest ciekawa opcja. Dużo mniej kalorii w porównaniu do klasycznego makaronu, dzięki niskiemu indeksowi glikemicznemu uczucie sytości utrzymuje się dłużej bo nie dochodzi do nagłego wyskoku cukru we krwi. Jeśli czujesz senność po posiłku to może znaczyć, że ma się problem z cukrem i wtedy produkty z niskim ig pomaga :)

[tma-traduzioni]

MAGP001- Primo Turno

[Elenco episodi - The Magnus Archives]

[Un computer decrepito si accende in un misero ufficietto datato nel Royal Mint Court]

[Il ronzio e i rumori lamentosi di un vecchio PC - una cacofonia metallica mentre si avvia - poi in sottofondo il rumore della ventola del PC] 

[Suoni distorti ed indistinti; poi il datato microfono del computer inizia a registrare]

[Sta ascoltando una fiacca festa sul lavoro]

[Ci sono altre voci leggere in lontananza, ma al momento ci concentriamo su:]

ALICE

- che ti entusiasma di più?

TEDDY

Cioè, vedere il sole ogni tanto potrebbe essere bello?

ALICE

Boooo! La tua patetica dipendenza da vitamina D ti renderà debole.

TEDDY

Ma Alice, le mie ossa! Sono sul punto di spezzarsi come ramoscelli!

ALICE

Dammi retta: le ossa sono una bugia fomentata dalle corporazioni del latte per vendere. Non esiste niente di simile.

TEDDY

Giusto, allora che cos’è che sostiene il tuo corpo?

ALICE

(Ridacchiando) 

Il bisogno di averla vinta e il caffè.

TEDDY

(Ridendo) Beh, temo che non tutti possano sostenersi solamente con il caffè e le discussioni sui social media.

ALICE

Non con questo spirito. Ritengo che con altri 4 anni potresti arrivarci anche te...

TEDDY

Altri 4 anni con te e allora sì che sarei uno scoppiato!

[Una risata]

[Una pausa]

ALICE

Mi mancherai, Teddy.

TEDDY

Nah, continueremo a sentirci, no?

ALICE

(con poca convinzione) … certo. Cioè - sì, se pensi di poter sfuggire al mio iconico stile di sciocchezze trovandoti un noioso lavoro normale, rimarrai tristemente deluso, amico mio.

TEDDY

Sai, la maggior parte della gente considera il servizio civile un noioso lavoro normale.

ALICE

Sì, beh, la maggior parte della gente non lavora qui.

[Passi]

COLIN

(si avvicina, un po’ allegro) Puoi dirlo forte.

ALICE

Colin! Ecco il mio amico! Come va? È già una app? Abbiamo un logo minimal? Presumo che hai finito con tutte le funzioni social? 

COLIN

Non iniziare. Giuro che infilerò un cavo nella gola di quell’idiota, lo tirerò fuori dal suo ministeriale ano e lo scartavetrerò a morte.

ALICE

È questo che intendi quando parli di cose che sono “retro-coparibili”?

[Colin fa un sospiro teso]

TEDDY

Booo!

ALICE

Non fatemi boo! Io vi ho creato, e io posso distruggervi!

[Risate]

COLIN

Allora Sam lo lasciamo ai lupi?

ALICE

È grande e grosso, può prendersi cura di sé stesso. Tra l’altro, dovrà lavorare con loro.

COLIN

Certo, ma sai che Gwen e Lena possono essere…

TEDDY

Terribili?

COLIN

(sovrapponendosi) Pesanti.

ALICE

Sta bene. Certo, non sarebbe stato un problema se questo l’avessimo organizzato al pub come sempre…

TEDDY

Conosci Lena. (Imitandola) “La corretta procedura richiede che tutto il cibo e le bevande fornite vengano consumate sul posto. Questo include la torta.” Comunque ci sta, Sam è stato gentile. Dio solo sa che non saresti riuscita a trascinare me a una festa di addio per uno sconosciuto alle sei di mattina.

ALICE

Basta. Va bene, vado a salvarlo.

[Passi mentre Alice si allontana]

[Una pausa]

COLIN

Dunque… Assicurazioni?

TEDDY

Sono affidabili.

COLIN

Vero. Fammi sapere se gli serve un informatico, okay?

TEDDY

Colin, amico, lo sai che non uscirai mai di qui.

COLIN

Cristo, non me lo dire.

TEDDY

Anche se sua signoria ti lasciasse andare, cosa che non farà, non ce la faresti a mollare. Non finché non avrai compreso tutti quegli strani errori.

COLIN

O finiscono per uccidermi.

TEDDY

Cioè, certo, anche quello.

[Un breve silenzio]

TEDDY

Attenzione, sembra che stiano venendo tutti qui.

COLIN

(Mesto) Stupendo.

[Quattro gruppi di passi che si avvicinano]

TEDDY

Hey!

LENA

Vi state godendo la festa?

TEDDY

Colin stava giusto dicendo quanto si sta divertendo, giusto?

LENA

(Sardonica) Oh davvero.

COLIN

Uh, certo.

TEDDY

– e quanto gli piacerebbe portare l'after party al pub.

ALICE

Che idea fantastica, Colin.

LENA

Sciocchezze. Sam è l’unico che ha già preso la torta.

GWEN

E solo perché praticamente gliela hai infilata in gola.

SAM

No, no,  era… buona.

LENA

Alle persone piace la torta al cioccolato.

GWEN

(imbronciata) Alle persone piace essere trattate come degli adulti.

[Una pausa, Gwen potrebbe essere andata troppo oltre]

LENA

Grazie per il tuo feedback, Gwen. Lo prenderò in considerazione. Ora, stavo giusto dicendo a Sam che può aspettarsi dei colleghi che lo supportino qui all’O.I.A.R.

ALICE

Oh sì. Siamo una vera e propria famiglia. Io sono la tua sorellona cool, Gwen è la tua sorella non-cool, Lena è la tua madre emotivamente distante, Teddy è lo zio che si è appena trovato un altro lavoro, e Colin è l’imbronciato IT Manager della famiglia.

GWEN

Dovrai scusare Alice, Sam. È convinta di essere divertente.

SAM

Tutto okay, ci conosciamo da tempo.

LENA

Alice ha raccomandato Sam per il posto.

GWEN

Oh? Allora è nepotismo?

ALICE

(tono acido) Ho imparato dalla migliore.

GWEN

La gente sta cercando di divertirsi, Alice. Ti dispiacerebbe smetterla per un attimo?

TEDDY

(cambiando argomento delicatamente) Alloooora! Credo che abbiamo tutti finito con la torta, quindi dichiaro la cosa conclusa e suggerisco che chi vuole può spostarsi al pub, okay?

COLIN

Bel piano.

LENA

Se questo è quello che vuole la maggioranza, mi sta bene. Anche se temo non potrò raggiungervi al The Steward-

ALICE

Che peccato…

LENA

– ma portatevi dietro Sam e divertitevi. Solo ricordate, è sempre una notte lavorativa.

SAM

Oh, em, certo. Ci sto.

TEDDY

Fantastico!

LENA

Oh, e Teddy?

TEDDY

Mm?

LENA

Capisco che stai per lasciarci, ma non è una scusante per la sbadataggine. Ti prego di assicurarti che la tua postazione di lavoro sia spenta prima di andare via.

TEDDY

Hm? Oh, l’ho già–

Oh. È, uh… Giusto, aspetta, fammi -

[Teddy schiaccia un tasto]

[La registrazione finisce, e la ventola rallenta]

[Il computer si avvia di nuovo]

[Si sente il rumore di moduli che vengono compilati, e passi che si avvicinano:]

ALICE

Okay allora. Pronto?

SAM

Aspetta, devo ancora compilare l’ultima pagina. Devo davvero mettere “Samama Khalid” in cima a tutte le pagine?

ALICE

Sì, qui sono abbastanza fissati con le scartoffie.

SAM

Deve esserci un modo per farlo online..

[Una pausa]

Che?

ALICE

(Ridacchiando) Vedrai. Comunque, sbrigati, è l’ora di plasmarti come argilla nel perfetto automa governativo per l’Office of Incident Assessment and Response [Ufficio di Valutazione e Risposta Incidenti]

SAM

A tal proposito, c’è questa casella per una “Risposta 121” sul modulo. Sai cos’è?

ALICE

Oh, puoi ignorarla. Un tempo c’era un altro dipartimento di “Risposta”, credo, ma adesso ci siamo solo noi. Credo che la procedura di assunzione non sia mai stata aggiornata.

SAM

Ah. L’ho già segnata - è un problema?

ALICE

Ne dubito visto che nessuno legge davvero quella roba.

[Una pausa]

Okay. Giù le penne, guardate davanti a voi, inizia la lezione.

SAM

Okay.

[Mette via le scartoffie]

Mostrami la via, sensei.

ALICE

Allora, questo dispositivo rivoluzionario è noto come personal computer, o abbreviato “PC” -

SAM

Alice, so che stai scherzando, ma quanto è vecchio questo coso? Ha un  floppy drive.

ALICE

Pazienza, giovane allievo. Hai ricevuto le tue credenziali d'accesso da Colin, no? 

SAM

Certo.

ALICE

(in maniera pomposa) Allora conferiscile al dispositivo affinché tu possa ricevere il suo antico sapere…

SAM

Okay.

[Rumore di tasti]

[C’è un bip, poi il computer si avvia con suoni molto retrò]

SAM

Che–?

ALICE

(tono gradevole) Qualcosa non va, dolcezza?

SAM

Ma è… Windows 95?

ALICE

Certo che no - che assurdità!

[Fa una pausa ad effetto]

Questa è una versione modificata di Windows NT 4.0, la versione per business del predecessore di ‘95.

SAM

C-Come è -? Non è possibile che sia ancora supportato…

ALICE

Credo che metà del lavoro di Colin consista nell’assicurarsi che le postazioni non provino tutte ad aggiornarsi e in un istante non diventino inutilizzabili.

SAM

Ma… Cioè, perché?

ALICE

Vedi quel simbolo?

[Alice fa un doppio click su qualcosa sullo schermo]

SAM

(leggendo lettera per lettera) FR3-d1?

ALICE

Ti presento Freddy. Il programma non ha un nome vero e proprio. Un software creato apposta per questo a metà degli anni novanta, credo. È la chiave di volta che sostiene tutto il sistema, e sono passati minimo quindici anni dall’ultima volta che qualcuno ha saputo come funziona.

SAM

Cosa fa?

ALICE

Principalmente di crasha. Per lo meno lo fa se provi ad aggiornarlo, respiri troppo forte o provi a collegarlo a qualcosa sviluppato in seguito al collasso dell’Età del Bronzo.

SAM

Che cos’è che dovrebbe fare, allora?

ALICE

Fa ricerche online in database, giornali, forum o altro per trovare incidenti, li segnala, e poi ce li passa per la valutazione.

SAM

Che genere di “incidenti”?

[Una pausa]

ALICE

(Breve esitazione) Vedrai.

SAM

Okay, dunque questa lista è…

ALICE

Il file dei casi di oggi. Basta che clicchi su quello in alto.

[Sam clicca]

ALICE

Okay, dunque sembrerebbe un’email.

SAM

E io… la leggo e basta? Ma è legale?

ALICE

Probabilmente. Lavoriamo per il governo dopotutto. Più o meno.

SAM

E che mi dici del GDPR? [ndt General Data Protection Regulation, regolamentazione sul diritto alla privacy]

ALICE

Senti, Sam, non so che dirti. Il lavoro è questo. Io lo faccio da anni e non ci sono mai stati problemi. Magari chiedi a Lena? - Lei probabilmente lo sa.

SAM

Va bene. Scusa. Okay, allora..

[Inizia a leggere. Una pausa]

SAM

Questa è -

ALICE

Sì, sono tutte così. Per lo meno questa è corta, una partenza bella facile per te. Dunque, una volta che l’hai letta prendi il raccoglitore -

[Sbatte un enorme raccoglitore ad anelli sulla scrivania e inizia a sfogliarlo]

ALICE

E cerchi la cosa che viene menzionata più spesso nel caso. Prendendo questo qui, andiamo alla “B” e… Sam, guardami dai. Andiamo alla “B” e, dunque, diresti che questo è più un “Bambole-comma-osservano” oppure “Bambole-comma-pelle umana”?

SAM

(preso un po’ alla sprovvista) Io – Uh – Cioè - credo che la parte sulla pelle umana sia solamente implicata, quindi… entrambe?

ALICE

Nah, puoi sceglierne solo una, Freddy è duro come un sasso. Okay, allora dopo ogni voce ci sono quattro numeri. Questo è il DPHW. Allora “bambole-comma-osservano” è�� 1157. Poi consulti questa tabella tabella qui, è un 2-C, e poi lo digiti in questa casella qui, assieme alla data dell’incidente, se c’è, e quella di oggi. Il che ci da…

[Alice scrive velocemente:]

ALICE

CAT2RC1157-12052022-09012024, e poi clicchi invia.

[Una pausa]

ALICE

Beh, allora vai..

SAM

Oh, okay!

[Sam clicca]

[un suono in 8-BIT]

ALICE

Lavoro eccellente. Ti trasformeremo in uno schiavo del salario.

SAM

Dove finisce?

ALICE

Se fossi una a cui piace scommettere. Direi in database morto da secoli che nessuno degnerà mai di un’occhiata o di un pensiero.

SAM

Allora perché farlo?

ALICE

Perché è per questo che ci pagano.

[Sam fa un suono incredulo]

ALICE

Benvenuto nei servizi civili.

SAM

(divertito suo malgrado) Che diavolo di lavoro mi hai trovato, Alice?

ALICE

Uno dove vieni pagato per stare in compagnia della persona più cool di Londra per tutta la notte, ogni notte. Non c’è di che.

[Sam non può che ridere]

ALICE

Adesso prova te con il prossimo.

SAM

Okay, allora…

[Clicca di nuovo]

[Una voce parte all’improvviso dalle casse - una voce robotica che sembra un lettore automatico]

VOCE DEL COMPUTER

A: Darla Winstead ([email protected]) Da: Harriet Winstead ([email protected]) Data: 12 Mggio, 2022 Oggetto: Re: Re: come va

SAM

(urla per sovrastare il computer) Alice, che è?

ALICE

(Urlando) Hey! Hai beccato Norris!

SAM

(Urlando) Cosa? 

ALICE

(Urlando) È… aspetta, puoi metterlo in pausa pigiando spazio -

[Pigia la barra spaziatrice, e la voce si blocca di colpo]

ALICE

(tono normale) Scusa, non immaginavo che ne avessi trovato uno così presto.

SAM

Un cosa? Perché lo sta leggendo ad alta voce?

ALICE

Ha iniziato a farlo circa un anno fa. Stando a quel che Colin ha capito, qualcosa si è rotto e quel genio che ha creato il programma ha messo una ripetizione nella card audio.

SAM

Okay…

ALICE

Già. Lena non vuole autorizzare la soluzione proposta da Colin: distruggerlo con un martello. Per te questo vuol dire solo che leggerà ad alta voce forse un caso su venti e non ti farà passare al seguente finché non ha finito.

SAM

Ma - no, aspetta, non ha alcun senso. Se Freddy è un programma di ricerca degli anni novanta, perché ha la funzione di lettura ad alta voce?

ALICE

Ottima domanda. Ho chiesto la stessa cosa a Colin un po’ di tempo fa.

SAM

E lui che ha detto?

ALICE

Niente. Ha spezzato in due un lapis e se n’è andato.

Guards, Sam, si tratta di un sistema totalmente fuso che è vecchio quanto le palle di Matusalemme. Palle flosce di un vecchio canuto. E fino a quando non crollerà definitivamente, dobbiamo solo farcene una ragione e starcene zitti. 

SAM

Come si fa a fargli smettere di leggerli?

ALICE

Non ne ho idea. Allora adesso, quando incontriamo un caso che parla, di solito lo prendiamo come il segnale di andare a prendere un caffè. Poi torniamo e lo leggiamo una volta che il computer ha finito di cianciare. 

SAM

Va bene. Okay. E chi è Norris?

ALICE

Allora, ci sono tre voci che li leggono. Io le chiamo Norris, Chester, e Augustus, anche se a Gwen non piace. Questo qui è Norris, lui e Chester sono i più frequenti.

SAM

Ma va bene se lo ascolto? Tipo, penso solo che potrei finire questo modulo di inserimento mentre legge.

ALICE

Fai come vuoi. Raggiungimi nella sala del personale quando ha finito. Dobbiamo guardare molte altre cose.

SAM

Ricevuto.

[Sam schiaccia di nuovo la barra dello spazio]

NORRIS (COMPUTER)

A: Darla Winstead ([email protected]) Da: Harriet Winstead ([email protected]) Data: 12 Maggio, 2022 Oggetto: Re: Re: come va

Mi dispiace tantissimo. Avrei dovuto darti retta. Solo che non potevo affrontare l’idea del resto della mia vita senza sentirlo un’altra volta, dovevo provare. Non si trattava di una truffa, non per come lo intendevi te.

[Il ritmo da voce automatica di Norris sta diventando qualcosa di più umano]

La sua voce era diversa quando ha chiamato. Era così allegro con una sorta di entusiasmo preoccupante, non come nei nostri precedenti incontri faccia-a-faccia. Mi ha lasciato un indirizzo e mi ha detto di presentarmi lì per mezzanotte: il Cimitero di Grantham. Ho iniziato a chiedermi se non si trattasse solo di una qualche tecnica pubblicitaria incasinata. Una specie di insegnamento tipo sermone sull’accettazione e il lasciare andare prima che ti chiedono altri soldi. Ma dovevo sapere, quindi sono andata al cimitero.

[“Norris” adesso è chiaramente la voce di Martin Blackwood, dal podcast The Magnus Archives]

Un tempo amavo la notte. Quando Arthur non riusciva a dormire eravamo soliti passeggiare per ore sotto i lampioni, solo noi e occasionalmente le luci delle auto di passaggio. Adesso mi fa paura. Guardo le ombre, non le luci. Nascondono quella cosa che me lo ha portato via.

I cancelli del cimitero erano spalancati. Non so se me la sarei sentita di irrompere. Ero così nervosa che il minimo ostacolo mi avrebbe fatta tornare di corsa a casa. Ma erano aperti. Quindi sono andata dentro. Lentamente, verso la tomba.

Non è un cimitero grande, e abbastanza arioso che sono riuscita a vedere la figura che era lì in piedi prima che mi fossi avvicinata troppo. Per un attimo il mio cuore ha saltato un battito e ho pensato che poteva essere Arthur ma no, la sagoma… la sagoma era completamente sbagliata. Poi ho iniziato ad avanzare a fatica, perché non avevo idea di chi altri potesse essere. Era troppo bassa per essere il consulente. Forse un'altra persona, un innocente in lutto? Nel cuore della notte? Ne dubitativo.

Ero spaventata, Darla. Ero così spaventata. Ero sicura di essere stata addescata, che mi avrebbero afferrata. Mi sono voltata per andarmene, sperando di poter tornare sotto le luci della strada principale ma poi la figura ha iniziato a parlare da dove si trovava chinata nel buio.

Era la sua voce. Era la voce di Arthur. So che non mi crederai, ma mi ha chiamata per nome e allora ho saputo che era la sua voce. Mi sono bloccata dove ero.

La cosa si è avvicinata, e quando la luna si è liberata delle nuvole, per un attimo sono riuscita a distinguere la pelle scolorita, i tratti spaiati. Si muoveva lentamente, tremando verso di me con passi spasmodici e goffi. Qualcosa premeva contro la pelle di quella cosa, dall’interno.

Ho detto l’unica cosa che mi è venuta in mente:

“Arthur? Sei tu?”

E quella voce che ho amato per venti anni ha risposto:

“Qualche parte di lui.”

E poi si è messa a ridere. Enormi sussulti come conati e sibili che sembravano sfuggire da fori come da da mantici decomposti. Quella cosa rideva e rideva, scuotendo violentemente la testa avanti e indietro, sempre più veloce, impossibilmente veloce. Così veloce che riuscivo a sentire il rumore delle ossa che si spezzavano.

Sono scappata, e non mi ha inseguita.

Non so cosa fare adesso. Oggi non sono uscita di casa. Continuo a credere di vedere qualcosa in fondo al giardino, ma non ce la faccio a controllare. Dovrei chiamare la polizia? Cosa potrei raccontargli? Ho provato a chiamare il numero di assistenza, ma non risponde nessuno.

[La voce di Norris torna ad essere robotica]

Stasera sei libera? Non voglio rimanere in casa. Lo so che mi avevi avvertita che c’erano troppi ricordi, ma non è solo quello. Ho paura, Darla, e peggio ancora, credo di aver paura di Arthur. O di quel che ne rimane. (Rallenta, robotica)Ti prego rispondimi appena puoi.

– H

[Sam espira lentamente, leggermente turbato]

[Passi che si avvicinano alle sue spalle]

ALICE

Non mi hai raggiunta?

SAM

(Sussulta) Io… Già, scusa. Mi sono distratto. Sono tutti così?

ALICE

Cosa? Inquietanti e orribili? Sì, essenzialmente. Quello sembrava abbastanza leggero, onestamente.

SAM

Stupendo. Non vedo l’ora di trovarne uno di quelli peggiori.

ALICE

Allora, pronto a catalogarlo?

SAM

Certo, allora, uh…

[Inizia a sfogliare il gigantesco raccoglitore]

SAM

“Zombie” probabilmente dovrebbe essere sotto la Z, no?

ALICE

Sì, tendenzialmente è alfabetico.

GWEN

(da lontano) Non sono zombie.

ALICE

Mi dispiace, Gwen, pensavo che Sam oggi dovesse seguire me visto che tu sei così presa dalla tua gigantesca pila di arretrati.

[Passi di Gwen che si avvicina]

GWEN

(adesso più vicina) E gli lasci mettere “zombie”? Riceverà una correzione di catalogazione per il suo primo caso.

ALICE

No che non l’avrà. (a Sam) Praticamente non riceverai mai una correzione di catalogazione. Nessuno controlla questa roba -

[Gwen inizia a sfogliare il raccoglitore]

GWEN

Ecco qui. “Rianimazione.” Probabilmente io metterei “parziale” correlata con “rimpianto”, ma puoi anche mettere “amalgamazione” sottosezione “parziale”.

ALICE

Zombie andava bene.

GWEN

A) no non è così, e B) ci sono almeno tre pagine di sottoclassificazione per zombie. Gli ci sarebbero volute delle ore.

ALICE

E scommetto che questa attenzione ai dettagli è il motivo per cui sei così indietro?

GWEN

È il motivo per cui ho il miglior punteggio di precisione di tutto l’ufficio.

ALICE

Che, ed è assolutamente vitale che tu lo capisca Sam, non vuol dire assolutamente niente.

SAM

Metto “rianimazione,” okay?

ALICE

Va bene, è uguale. Come ho già detto, non fa differenza, quindi discuterne è spreco di tempo per tutti. E nessuno di noi stanotte ne ha da vendere, non è così, Gwen?

GWEN

Mi sto solo assicurando che venga istruito correttamente. Se vuoi passare tutto l’anno a correggerlo, fai pure.

ALICE

Gwen?

GWEN

Che?

ALICE

Lena ti aspetta nel suo ufficio.

[Una pausa mentre Gwen si gira a controllare]

GWEN

Oh che gioia. Proprio quello che mi ci voleva stanotte.

[Si alza e si allontana]

GWEN

(da lontano) Non lasciare che ti insegni troppe cattive abitudini, Sam.

SAM

(ridacchiando) Farò del mio meglio.

ALICE

(bonariamente) Traditore…

[Adesso c’è un filtro diverso per l’audio: stiamo ascoltando tramite l’altoparlante del citofono del capo]

[L’ufficio di Lena è immacolato e sterile e non c’è niente che possa indicare che la sua occupante oserebbe avere una personalità]

[Gwen entra]

GWEN

Volevi vedermi?

LENA

Sì, Gwen. Per favore siediti.

[Si siede]

GWEN

(c’è già passata molte, molte volte) Un’altra "revisione della performance”? Possiamo fare un po’ più veloce questa volta?

LENA

Sei consapevole di avere un significativo ritardo sui casi che ti sono stati assegnati?

GWEN

Perchè io sto cercando di elaborarli nella maniera corretta. Puoi averli accurati o puoi averli rapidamente.

LENA

Ciò nonostante, non è di questo che voglio parlarti.

GWEN

Capisco. Allora che cos’altro ho fatto di sbagliato, uh?

LENA

Ieri notte. Alla festa di addio di Teddy -

GWEN

“Festa.”

[Pausa]

[L’atmosfera si fa più fredda]

LENA

Ieri notte all’evento di addio di Teddy, mi hai apertamente mancato di rispetto di fronte al nuovo impiegato. Questo è inaccettabile.

GWEN

Seriamente? Mi hai chiamata qui perché ti ho risposto di fronte al novellino?

LENA

Mi è ben chiaro che non ti piaccio, Gwen, e questa è una tua prerogativa, ma rimango comunque la tua responsabile e minare la mia autorità di fronte a un nuovo membro del team è una cosa del tutto inappropriata.

GWEN

(si alza in piedi) Chiaro. Adesso se questo è tutto -

LENA

Non lo è. Siediti.

[Gwen sospira e si siede]

LENA

Se detesti lavorare qui così tanto, puoi tranquillamente dare le tue dimissioni. Nessuno ti costringe a restare qui.

GWEN

Ti piacerebbe, non è vero?

LENA

Onestamente, più o meno non farebbe differenza. Tu sei difficile da gestire, ma assumere personale nuovo è sempre un mal di testa.

[Una pausa]

LENA

Che cos'è che vuoi veramente, Gwen?

GWEN

Il tuo lavoro.

[Un’altra pausa]

LENA

Pensi che potresti farlo meglio?

GWEN

Penso di sì.

LENA

Hmmm.

Ho sempre saputo che pensavi che questo posto non fosse alla tua altezza, ma non ho mai preso in considerazione che lo ritenevi il primo passo di una carriera. La maggior parte della gente passa ad altro nel giro di dodici mesi o giù di lì.

GWEN

Non sono come la maggior parte della gente.

[C’è una pausa mentre Lena ci pensa]

LENA

No.

GWEN

No?

LENA

No. Sfortunatamente, io so bene cosa vuol dire fare questa scalata, e tu non hai le qualità giuste. 

GWEN

Sorpresa delle sorprese.

LENA

Mi dispiace essere così diretta, ma temo sinceramente che la tua ambizione qui sia mal riposta.

GWEN

(Alzandosi) Mmhm. Bene, bella chiacchierata come sempre. Ottimo impiego del mio tempo. Fammi sapere se hai altre perle di saggezza che vuoi sputarmi in faccia. 

LENA

Gwen, è proprio questo il genere di atteggiamento che –

[La porta si chiude con un colpo]

[Lena sospira]

[Adesso siamo in ascolto dal sistema di CCTV nella sala personale]

[Colin è seduto in un angolo, che beve mestamente una tazza di tè]

[Passi che si avvicinano]

SAM

Hey! Colin, giusto?

[Colin conferma con un grugnito]

SAM

Hey.

[Colin risponde con un grugnito]

[Pausa]

[La macchinetta del caffè entra in funzione]

SAM

Allora. Come procede l’app?

COLIN

(Subito furioso) Allora è così, eh? Lena ha assunto un altro genietto del cazzo che piscia in giro e causa problemi?

SAM

Wow, okay –

COLIN

Già devo spiegare a un politico senza mento e figlio di consanguinei che stiamo lavorando con un coso vecchio quanto lo stramaledettissimo Atari Falcon, e adesso c’è anche un genietto sbarbatello che mi fa la predica? Beh puoi prendere le tue simpaticissime battutine e infilatele su-

SAM

Alice mi ha detto di chiederlo! Okay? È stata Alice. Non ne sapevo letteralmente niente di questa situazione. Niente.

COLIN

(si ferma) Oh.

SAM

Le ho detto che sembravi un po’ inquietante e non sapevo come salutarti, quindi lei mi ha detto di chiederti dell’app.

COLIN

Oh ovvio che l’ha detto. Beh, fai sapere ad Alice che è stato divertente.Già.

[Colin fa un suono che probabilmente dovrebbe essere una risata]

[Una pausa carica di imbarazzo]

COLIN

“Inquietante”?

SAM

Un po’, sì.

COLIN

Huh.

SAM

Allora, com’è che procede?

COLIN

…Amico, sono quasi due anni che sbatto la testa contro questo sistema e non ho niente tranne che una lista di bug lunga quanto il mio braccio.

SAM

Quindi non benissimo?

COLIN

Circa un anno fa ho capito che era scritto con una specie di codice sorgente brevettato in Germania, quindi sai cos’è che ho fatto? 

SAM

Cosa?

COLIN

Ho studiato il Tedesco. Ma pensi che sia servito? Un minimo?

SAM

Nein?

COLIN

(Cupo) Nein.

SAM

Beh… per lo meno ti sarà utile se mai dovessi andare in Germania?

[Pausa]

COLIN

Come potrebbe essere d’aiuto andare in Germania?

SAM

Io non - no, intendevo, tipo, in vacanza?

COLIN

In vacanza?

SAM

Sì, tipo, nel tempo libero? Ho sentito che hanno delle ottime… salsicce?

COLIN

Sono vegetariano.

SAM

Ah.

[Pausa piena d’imbarazzo]

[La macchinetta del caffè smette di fare rumore]

SAM

Beh, bella chiacchierata ma adesso dovrei tornare a lavoro.

COLIN

Certo. Buona fortuna, amico.

[Passi di Colin che esce]

COLIN

Dì ad Alice che ho riso.

SAM

…Certamente.

[Di nuovo al microfono del PC]

[Sam alla tastiera, occasionalmente borbotta qualcosa mentre cerca i codici]

GWEN

Hai incontrato Colin, allora? 

SAM

Sì. È, uh…

GWEN

Uno strambo imbronciato?

SAM

Non saprei. Penso che abbia avuto una nottataccia.

GWEN

Allora è una nottataccia che dura da quando è arrivato qui. Io lo ignorerei. Alice è l’unica che tollera. Dio solo sa perché.

SAM

Già.

[Pausa,continua a digitare]

GWEN

Quindi tu ed Alice vi conoscete da tempo?

SAM

Sì, ci siamo incontrati all’uni.

GWEN

È stato così che ti ha ingannato per lavorare qui?

SAM

Ad essere onesti, aveva detto che le vibes dell’ufficio erano - uh - “un po’ smorte.”

GWEN

Puoi anche metterla così, suppongo. Allora com’è che sei finito qui? Non sembri uno di quei perditempo senza speranze che Lena assume di solito.

SAM

Heh. Forse sono solo più bravo a nasconderlo?

GWEN

Sai come usare una tastiera, quindi sei già più bravo della maggioranza.

SAM

Ha.

[Una pausa, continua a scrivere]

GWEN

Dunque, che cos’è allora?

SAM

Hmm?

GWEN

La terribile, orribile cosa che ti ha fatto finire qui?

SAM

Deve essere terribile e orribile?

GWEN

Solitamente lo è.

SAM

Forse è solo che preferisco la monotona gestione di informazioni inquietanti rispetto al dormire a casa?

GWEN

Forse.

[Pausa]

SAM

Onestamente? Sto solo cercando di rimettermi in piedi. Te?

[Pausa]

GWEN

Non ti riguarda.

SAM

Aspetta dai –

[Schiaccia un tasto, e -]

VOCE DEL COMPUTER (una voce diversa)

Forums.lostcityurbex.com.Indice generico. Speleologia. Luoghi.Nuovo argomento: Rovine dell’Istituto MagnusDa RedCanary Domenica 10 Aprile, 2022. 3:31pm.

SAM

(Sovrapponendosi) Accidenti, lascia perdere. Ne ho beccato un altro parlante…

VOCE DEL COMPUTER 

Qualcuno sa che ha di bello l’Istituto Magnus? Sono tornato a Manchester da poco e non vedevo l’ora di continuare con l’esplorazione sotterranea, quindi stavo controllando la lista dei luoghi da visitare.

[La voce inizia a perde la sua qualità automatica]

[Questa è chiaramente la voce di Jonathan Sims, dal podcast The Magnus Archives]

Ce ne sono alcuni davvero belli qui (devo andare a vedere il vecchio Ippodromo prima o poi!), ma sono un po’ confuso per quel che riguarda l’Istituto Magnus. Compare sotto “Libero” ma non ci sono foto o informazioni. Capisco che sia utile avere un modo per dire che un luogo è stato esplorato a non finire, ma di solito in quei casi per lo meno si possono trovare delle fotografie in rete. Vale la pena che vada a visitarlo? Per me si trova a solo mezz’ora di auto, ma non voglio scomodarmi se si tratta di un sito che è stato effettivamente risolto e se non c’è niente che valga la pena vedere.

Da BadGrav31 Domenica 10 Aprile 2022 4:51pmNon saprei. Non credo che ArcherK abbia aggiornato quelle liste da un pezzo. Non ricordo, però. Io ti suggerirei di provare - se non ci sono delle foto in giro, è un buon motivo per andare di persona.

Re: Rovine dell’Istituto MagnusDa ArcherK Lunedì 11 Aprile 2022 1:27amLe aggiorno quando la gente mi manda roba accurata, ma non accade molto spesso. Di solito aggiungo cose alle vecchie liste di Devan da prima che se ne andasse. Non so perché ha messo l’Istituto Magnus sulla lista Libero. Non ci ho mai pensato. Forse si tratta di un errore che poi è diventato vero, e nessuno l’ha controllato perché è stato messo lì per sbaglio.

Re: Rovine dell’Istituto MagnusDa RedCanary Lunedì 11 Aprile1 2022 12:39pmGrazie ragazzi - credo che alla fine andrò a vedere!

Re: Rovine dell’Istituto MagnusDa ArcherK Lunedì 11 Aprile 2022 11:13pmFantastico! Non vedo l’ora di leggere il resoconto!

Re: Rovine dell’Istituto MagnusDa RedCanary Mercoledì 20 Aprile 2022 12:10am(Voce che trema leggermente) Appena tornato. Decisamente non libero.

Posto davvero strano. Abbastanza fico. Ma. Davvero strano. Domani il resoconto completo.

Re: Rovine dell’Istituto MagnusDa FlowersUnderground Venerdì 22 Aprile 2022 4:07pmQualche novità? Non vedo l’ora di vedere le foto.

Re: Rovine dell’Istituto MagnusDa RedCanary Venerdì 22 Aprile 2022 6:33pmScusate, beh, ecco il problema. Sto avendo diversi problemi quando carico le foto che ho fatto. Più non mi sono sentito molto bene. Mi ero dimenticato quanto paranoico posso diventare dopo le esplorazioni.

Però sì, l’edificio è particolare. Sembra che non sia stato toccato da dopo l’incendio, e quello è successo, quanto, 20 anni fa? La struttura di per sé è messa abbastanza bene - molti danni e bruciature, più il terzo piano è pressoché andato, ma il resto dell’edificio è abbastanza sicuro. In un punto ho sfondato il pavimento con un piede, ma in tt onestà sono stato io a essere incauto.

L’atmosfera è molto figa, però. Tipo, se mi avessero detto che prima dell’incendio era un manicomio Vittoriano o qualcosa del genere credo che ci avrei creduto. Molti mobili dall’aspetto austero che sono ancora in condizioni piuttosto decenti, e una manciata di uffici simili a piccole celle. Continuavo ad avere questa sensazione che le porte si sarebbero richiuse di colpo e serrate alle mie spalle, anche se metà delle soglie non avevano più delle porte.

La grande sorpresa è stata che non c’erano fogli. Cioè, adesso sarebbero stati una poltiglia, ovviamente, ma tutti i vecchi schedari erano lì ad arrugginire, e c’era quella che chiaramente un tempo era stata una gigantesca biblioteca o un archivio nel primo piano interrato. Mi aspettavo proprio una marea di poltiglia di carta, ma non c’era niente. Forse è per quello che è stato catalogato come ‘libero’?

In oltre, non so come descriverlo davvero, ma c’erano una serie di vecchi graffiti. Non intendo firme o altro, non ho visto nessun tipo di firma, a dire il vero, e non si trattava del solito “La tua anima è perduta” genere di graffiti inquietanti nelle rovine, erano tipo… simboli o roba simile e delle macchie piuttosto sospette ad alcuni piani. Non me ne intendo di roba occulta o altro, ma non so. Mi sembravano molto più veri in un modo diverso dal resto. So che alcuni di voi fanno graffiti, quindi non mi dispiacerebbe sapere cosa ne pensate più tardi.

Re: Rovine dell’Istituto MagnusDa BadGrav31 Sabato 23 Aprile 2022 11:28amCit: So che alcuni di voi fanno graffiti…Anche se non posso né confermare né smentire il mio coinvolgimento riguardo a delle firme su dei vagoni merci nei pressi di Brighton, non mi dispiacerebbe dare un'occhiata.

Re: Rovine dell’Istituto MagnusDa RedCanary Sabato 23 Aprile 2022 12:17pmLe foto dell’esplorazione sembrano andate del tutto, ma ho trovato un vecchio coso di legno con sopra una serie di simboli simili. Una specie di scatola vuota, non bene a che cosa serva, però. Vedo se riesco a trovare la luce giusta per scattare una foto decente.

Edit: Non ho avuto fortuna, temo. Devo avere qualche problema con la fotocamera del cellulare. Non aiuta con tutta la faccenda della paranoia. Qualcuno ne capisce qualcosa di distorsione fotografica? Devo vedere se domani posso prendere in prestito la vecchia SLR.

Re: Rovine dell’Istituto MagnusDa ArcherK Sabato 23 Aprile 2022 2:24pmCit: Ho trovato un vecchio coso di legno…Solo per essere chiari, il furto durante le esplorazioni non è tollerato da questo sito, quindi voglio credere che ti stavi solo ricordando di una cosa che hai visto, e non stai ammettendo di aver preso dei souvenir.

Re: Rovine dell’Istituto MagnusDa RedCanary Sabato 23 Aprile 2022 5:21pm(improvvisamente furioso) Scusami. Conosco le regole. Lo rimetterò a posto, okay? Quindi richiama i cani. Non mi servono altri DM anonimi che mi danno del ladro o mi minacciano.

(a voce più bassa con veemenza) Anche io posso doxxare la gente, sai.

È solo un hobby. Un modo per divertirsi un po’. Non serve che la gente vada fuori di testa per questo.

Re: Rovine dell’Istituto MagnusDa ArcherK Sabato 23 Aprile 2022 6:01pmCit: Non mi servono altri DM anonimi…Non ho idea da dove venga tutta questa aggressività, RedCanary, ma per essere chiari, questo forum non permette messaggi diretti in forma anonima, e nessuno minaccia di doxxare nessuno. Questo è il tuo avviso formale.

Re: Rovine dell’Istituto MagnusDa BadGrav31 venerdì 29 Aprile 2022 1:19pmSto ancora aspettando quelle foro dei graffiti, se le hai, RedCanary.

Re: Rovine dell’Istituto MagnusDa RedCanary Sabato 30 Aprile 2022 2:01am[Immagine rimossa dal moderatore]

I Canarini dovrebbero starsene sopra il terreno..

Re: Rovine dell’Istituto MagnusDa FlowersUnderground Sabato 30 Aprile 2022 2:27amChe schifo! Può intervenire un moderatore?

Re: Rovine dell’Istituto MagnusDa BadGrav31 Sabato 30 Aprile 2022 3:11amChe diavolo è? Sono occhi quelli? Stai bene?

Re: Rovine dell’Istituto MagnusDa ArcherK Sabato 30 Aprile 2022 7:33amRedCanary, sei stato avvisato, postare immagini esplicite va contro i nostri termini, questo include il gore. Mi dispiace arrivare a tanto, ma te la sei cercata.

[RedCanary è stato temporaneamente bannato.]

Re: Rovine dell’Istituto MagnusDa FlowersUnderground Sabato 30 Aprile 2022 12:07pmCit: [RedCanary è stato temporaneamente bannato.]Peccato. Ben fatto moderatori.

Re: Rovine dell’Istituto MagnusDa BadGrav31 Lunedì 09 Maggio 2022 7:07pmSappiamo più niente? Canary è sempre bannato? Sono un po’ in pensiero dopo quelle foto.

[Thread chiuso dal moderatore]

[La voce si interrompe]

[Un silenzio turbato]

[Gwen smette di scrivere]

GWEN

Sam? Tutto okay?

SAM

Uh – sì.

GWEN

Guarda, a me non dà fastidio ma se hai intenzione di stare qui ti servirà uno stomaco più forte.

SAM

Cosa? Oh no, sto bene, mi ha solo colto di sorpresa. Hai mai sentito dell’Istituto Magnus?

GWEN

Tipo quello del caso? No. Perché?

SAM

Niente. Solo un po’ di ricordi dal passato, tutto qui.

[Passi di Alice che si avvicina]

ALICE

Come procede quaggiù? Hai già finito i tuoi casi?

SAM

Non esattamente. Ne ho beccato un altro parlante.

ALICE

L’ho sentito. Sembra che abbia conosciuto Chester.

GWEN

Devi proprio dargli un nome?

ALICE

Non sono io che gli do un nome. È l’universo che gli dà un nome. Tramite me. 

GWEN

È un nome pessimo.

ALICE

Così come Gwendolyn. Comunque, è la tua prima notte, quindi sono sicura che Lena ti lascerà recuperare domani.

GWEN

Perché Lena è così comprensiva.

SAM

No, va bene, probabilmente posso farcela.

[Una pausa]

ALICE

…Va bene. Sei un po’ pallido però, quindi non esagerare. Non ci controllano le pause, quindi se dopo uno pesante hai bisogno di qualche minuto, puoi farlo. Solo non rimanere troppo indietro o altro.

SAM

Certo.

ALICE

Mandami un messaggio quando hai fatto. Ti farò trovare una birra.

SAM

Alle sei e trenta del mattino?

ALICE

Ti mando l’indirizzo.

[Un pub silenzioso - mattina, con una pioggerella leggera e la qualità metalica dell’audio dovuta al fatto che stiamo ascoltando dal telefono di Alice]

[Un bicchiere di birra viene posato su un tavolo]

ALICE

Al primo giorno del resto delle tue notti!

SAM

(sfinito) Cin cin.

ALICE

È andata davvero così male?

SAM

Non peggio di come mi avevi avvertito. Anche se tendermi una trappola così con quell’informatico è stato -

ALICE

Esilarante, lo so. È una situazione dove vinciamo entrambi: tu ottieni un lavoro, io una nuova vittima. È tutto scritto nel tuo contratto.

SAM

Non ricordo di aver firmato quella parte tra le scartoffie.

ALICE

Devi leggere le scritte in piccolo, ragazzo.

[Sam beve un sorso]

SAM

Non sapevo nemmeno che i pub aprissero così presto.

ALICE

Dalle sei alle nove di mattina. Principalmente è per quelli che lavorano al mercato e che allestiscono presto, ma è frequentato anche da qualche nottambulo. Accogliente, no?

SAM

Non è male.

[Un altro sorso]

Grazie, a proposito.

ALICE

Non c’è di che. La prossima la offri te però.

SAM

No, intendevo per il lavoro. Non so se te l’ho mai detto. Grazie.

ALICE

Non ci pensare. Non è che sia il tipo di lavoro per cui mi aspetto di essere ringraziata per averti trovato.

SAM

È una cosa su cui concentrarsi. E al momento è quello che mi serve.

ALICE

(Cauta) E non è - troppo strano, lavorare con una ex?

SAM

(tono leggero) Se solo non la smettesse di bullizzarmi.

ALICE

(Scherzando a sua volta) Ah. Allora mi sa che sarà sempre strano…

[Sam ridacchia]

[Una pausa. Bevono entrambi]

SAM

Alice…

ALICE

Sì?

SAM

Questi casi…

ALICE

(Sospirando) Sì.

SAM

Pensi - C’è la - Cosa sono? Pensi siano veri?

[Una pausa]

[Alice sospira]

ALICE

Non vedo come potrebbero esserlo? Per la maggior parte cerco di non vederli così, come, cose che possono essere accadute davvero o no. Sono solo delle parole su uno schermo.

SAM

Non so nemmeno cosa sia l’ O.I.A.R.

ALICE

Tu e tutti noi altri. Ho fatto delle ricerche e non si trova molto a riguardo. Al momento la mia teoria più realistica è che forse è stato creato negli anni ‘70, quando tutti nuotavano nell’LSD e sganciavano palate di soldi ai cacciatori di fantasmi affinché sbandierassero dei cristalli nei cimiteri. Credo che a un certo punto abbiano messo assieme un piccolo dipartimento governativo per, tipo, controllare le spese e monitorare queste cose e nessuno si è accorto che è ancora qui.

SAM

Ha senso.

ALICE

Fintanto che non gli dai troppo peso.

[Pausa]

ALICE

Meglio se non ti ci soffermi troppo. Tra l’altro, ne vale la pena per la busta paga, no? 

SAM

Già.

ALICE

E la pensione dei Servizi Civili…

SAM

Vero. Sarei potuto finire a pulire dei bagni.

ALICE

Ti piacerebbe. Pulire i bagni è una cosa utile. Tra l’altro, non saresti durato una notte. Continua a etichettare gli orrori finchè non vai in palestra e non fai qualcosa per le tue braccia mosce.

SAM

(con finta indignazione) Braccia mosce?!

ALICE

Sono un paio di vermetti che si agitano al vento. Sono sorpresa che puoi sollevare quel bicchiere.

SAM

Beh grazie al cielo mi hai aiutato a trovare questo lavoro notturno per aiutare la mia salute.

ALICE

(cantilenando) Che dire? Sono la santa patrona dei rammolliti carini.

[Sam alza il suo bicchiere]

SAM

Ai nuovi inizi.

ALICE

Con i vecchi amici.

[Brindando]

[La registrazione si interrompe all’improvviso]

[Di nuovo nell’ufficio principale del O.I.A.R., e al microfono del PC]

[L’ufficio è silenzioso mentre il computer si avvia nuovamente. Qualcuno sta frugando tra le scrivanie. L’azione ha un che di frenetico e disperato]

[C’è una pausa. Poi dei passi, che attraversano l’ufficio verso questo computer]

[E poi la figura parla]

COLIN

(un po’ maniacale) Non sei furbo quanto credi. Pensi di averci fregati tutti, che nessuno sa che stai ascoltando, ma io lo so. Io so. Ti troverò e poi…

[Colin spenge il computer]

[Traduzione di: Victoria] 

[Episodio successivo]

#the magnus protocol #tmagp #il protocollo magnus #tmagp ita #traduzione italiana #tmagp 001 #gli archivi magnus

[ossicodone]

Ero sicuro che l'amore fosse esattamente come me lo avevano sempre descritto negli anni, come un migliaio di cavalli nella pancia ogni volta che la vedi, come un risveglio euforico, qualcosa di cui si è totalmente in balia, senza nessun tipo di controllo. Ora so che l'amore è perlopiù costruire. So che l'amore comporta un grande lavoro da parte di entrambi, non si misura in quanto ti dà, ma in quanto ti dai, un insieme di gesti che col tempo diventano più o meno involontari e automatici, come quando sei al supermercato e devi comprare il necessario per la colazione e ti ricordi di prendere il latte senza lattosio perchè lei è un po' intollerante, e sai perfettamente che va matta per i Tegolini, e allora ne prendi due pacchi, che non si sa mai. Come prendere atto che non importa quanto sia grande il letto, nè quanto faccia caldo, lei sarà sempre a due millimetri da te, girata su un fianco, i piedi freddi contro i tuoi stinchi, e la sua mano che ti cerca costantemente, ti sta così attaccata che hai paura di muoverti, anche se avresti un grande bisogno di cambiare lato perchè ti si sta intorpidendo la spalla, oppure ti sei stufato di stare a pancia in su, e inizi a studiare in anteprima tutte le manovre che dovrai fare per non svegliarla, perchè quando dorme è bellissima e sarebbe un peccato. Come, ad esempio, soffiare sul mestolo bollente prima di farle assaggiare il sugo, e rimanere al telefono per tutta la durata del suo tragitto per tornare a casa quand'è sera tardi, perchè qui è ancora un mondo di merda e c'è bisogno di stare tranquilli e saperla arrivata sana e salva. So che l'amore è fatto di poche parole, e anche se lei non fa che dirti quanto sia felice di stare con te, trovi sempre un modo per provare ad essere migliore di quanto lei già ti veda. Ho sempre creduto che l'amore fosse felicità allo stato puro, e anche un po' dolore, e anche un po' paura costante di perdersi. Ora so che l'amore ce l'hanno consegnato sgualcito e sotto una luce un po' distorta, ci hanno fatto credere che sia un qualcosa di estremamente complicato, so che l'amore non necessariamente deve farti svegliare la mattina con una strana euforia in corpo, e col sorriso sempre stampato sulle labbra perchè oh, sai, l'amore. So che non è fondamentale dormire col tuo braccio sotto la sua nuca perchè altrimenti non ci si ama abbastanza; è importante che, il mattino dopo, lei sia la prima cosa che cerchi con quel braccio. Ho imparato che l'amore, in realtà, non è trovare qualcuno con cui correre, ma qualcuno con cui finalmente fermarsi e tirare un po’ il fiato, è una serenità che dilata il tempo, non è una gara per vedere chi ci tiene di più, è semplicemente fare le cose perchè ci va di farle, senza tenere nessun conto. E soprattutto, l'amore è quando ci sono quelle giornate brutte in cui tutto va male, e di sorridere non ti va per niente, e probabilmente sarà così fino al giorno successivo, ma quando rientri in casa e la trovi sul divano intenta ad aprire il secondo pacco di Tegolini, ecco, sai che in fondo, per oggi, va benissimo anche così.

[mccek]

perché non ti piace l’estate?

Perché l’estate è per gli adolescenti, e se la meritano, per me è solo stress, caldo, afa, donne completamente nude, uomini completamente a petto nudo, con l’ascella che sa da cassonetto dell’umido, dove andiamo? Andiamo al mare? Non tira aria, i granchi galleggiano a pancia in su, i paguri ormai sono talmente sfiniti da queste acque piene di calcare che si fanno prendere senza che tu li cerca, da piccoli te li sudavi altroché, il sole? Ma a chi piace prendere sole? Difatti sono bianco-latte, belll come il sole eh, però, già da piccolo odiavo stare lì al sole.

Se avessi l’opportunità economica, l’unica settimana di ferie che ho, la sfrutterei per andare in montagna, lontano dalla caciara, quell’atmosfera che ti dona spensieratezza, quella temperata giusta, che non supera i 26-27 gradi e...con arietta tattica!

Quindi tutti al lago questa estate?

#cek risponde #anonimi #domande #cek #usa #la #carta #magia #ao #so #vecchio

[hungry-girl-who-never-eats]

♡ co dziś jadłam ♡

połowę bułki z serem - 172 kcal

pół kotleta schabowego z ziemniakami i surówką z kapusty kiszonej - 300 kcal

czekoladowy pudding proteinowy - 129 kcal

kaszę mannę z malinami słodka chwila - 181 kcal

Łącznie: 784 kcal

moja mama mi kupiła ostatnio jakieś czekoladowe puddingi co są po innym języku i mają właśnie te 130 kcal i 17g białka no i czekoladowe są pyszne! ♡ byłoby 600 kcal ale musiałam zjeść by wiząć leki no dzień był fajny tak ogólnie ♡ uczyłam się na sprawdzian i przepisywałam lekcje z ostatnich dni, sprzątnęłam zwierzętom, uczyłam się na duolingo, czytałam książkę "legendy i latte", bardzo fajne swoją drogą :D jutro zapewne będę robić to samo tylko trochę więcej nauki bo mam w poniedziałek sprawdzian. czuję się ostatnio bardzo dobrze a jem coraz mniej. nie mam takiej ochoty na jedznie no gdybym mogła to bym nie jadła, ale leki trzeba brać :( jutro się waże no ciekawe jaką liczbę zobaczę! do zobaczenia ja już idę spać ♡

#chude ręce #b─öd─ö motylkiem #chudnę #chudniecie #chude ciało #chude dziewczyny #chude jest piękne #trzymajcie się chudo #chude nogi #blogi motylkowe #jestem motylkiem #tylko dla motylków #dieta motylkowa #bede motylkiem #będę motylkiem #lekka jak motyl #motylki any #motyle w brzuchu #pamiętnik motylka #motylki blog

[drifftingg]

PUMPKIN SPICE LATTE

Siema postanowiłem sobie sprawić przyjemność i jutro idę do starbucksa na pumpkin spice latte największą z mlekiem 0,5% albo migdałowym wiem że to będzie 300kcal jakies ale dziennie przyjmuje 900 w czym praktycznie kazdego dnia jest okolo 200-300 takich dodatkow typu owoce, morwa suszona, bób prażony, beef jerky, bób ślimak itp więc po prostu jutro nie tknę nic z tych smakołyków i zjem tylko sniadanie i kolacje tak jak dziś a te 300 kcal to bedzie pyszna gorąca kawka.

Innym takim planowanym przeze mnie cheat mealem jest pizza z sosem z pomidorów San Marzano + droga mozarella + droga wloska szynka + KARCZOCHY (kocham karczochy i choć znalazłem w SPAR wesję w wodzie a nie oleju i sloiczek 20zł kosztuje a mają po 30-40 kcal na 100g czyli moge je zjeść na luzie z czymś - to jednak dokladnie takie combo jak opisalem na pizzy to forma w jakiej poznałem karczochy i w jakiej je pokochałem (kto nie jadł karczochów ten nie wie jakie to pyszne). Ogolnie jak ktoś był w takich nowoczesnych pizzeriach gdzie pizze sie zamawia 1 na osobe i są takiei dość małe po 30-40zl z dojebanymi skladnikami że pała sama staje czy cos no to na taką se pojde i tego dnia mam takik plan że poniewaz nie wiem ile taka pizza ma kcal to po prostu zjem sniadanie 2 jajka - 150kcal i potem tę pizzke i nawet jak ma ponad 750 co jest mozliwe ale jest tez calkiem duza szansa ze ma mniej. To sobie ją całą zjem ze smakiem.

Chociaz nie jest tez tak ze mi brakuje pysznych smakow po prostu staram sie sluchac swojego organizmu i jak mu brakuje jakichs pysznosci ktore wiem ze lubi to mu je dawac mozliwie często jeżeli to jest mozliwe z zachowaniem dietki, mysle ze to jest jeden z glownych powodów ze mi idzie to odchudzanie tak latwo od strony motywacji determinacji i takiej ogolnej psychicznej strrony.

[myslodsiewniav]

Trochę o realizacji półtoramiesięcznego projektu :P i trochę o budzącej reflekcje książce

22-09-2023

Obecnie mam w domu taaaaaaki syf, że głowa mała. Wybebeszyłam WSZYSTKO, ale to WSZYSTKO co nadawałoby się do wystawienia na sprzedaż. Wyrzuciłam kilka rzeczy do śmieci - porozciągane i dziurawe. A te, które moim zdaniem są fajne fotografuje, mierze i wystawiam.

Korzystając z rad wprawionej sprzedawczyni (dziękuję <3 elpopo) i szkoleń marketingowych wypróbowałam co działa, a co nie działa. Właśnie kończę trzeci tydzień sprzedaży na Vinted po chyba ośmiu lat powtarzania, że "szkoda to wyrzucić, schowam do szafy i wystawię na Vinted, ale obfotografuję to JAK BĘDĘ MIAŁA CZAS" -_-" No i czasu nie było. Osiem lat chomikowania i masę rzeczy wyrzuconych. A potem siostra mojego faceta zostawiła mi dwa wory ciuchów i zaczęłam tonąć w ciuchach i workach. Aż do teraz. Obfotografowane, pomierzone, opisane.

Wczoraj kupiłam worki próżniowe - frustruje mnie, że to wszystko nie sprzedaje się "od ręki", ale trudno, nic na to nie poradzę. Ale miejsce w przestrzeni zamierzam odzyskać dlatego to co już wystawiłam leci do worków próżniowych i głęboko na najwyższą półkę szafy, za walizkę podróżną. Chcę odzyskać przestrzeń.

Wczoraj sprzedał się mi pierwszy zestaw. Bardzo mocno zeszłam z ceny, ale I TAK zarobiłam na tym 100zł. To nie zwraca się biorąc pod uwagę czas jaki przeznaczam na fotografowanie i mierzenie, opisywanie itp. ALE to zawsze jakiś pieniądz i zarazem dochód.

Mam nadzieję we wrześniu zamknąć projekt "ciuchy na Vinted". Potem będę po prostu dodawać bieżące rzeczy, ale póki co chcę się wypstrykać z tych od lat zalegających ciuchów, które dla kogoś mogą stać się ulubioną sukienką/sweterkiem/spodenkami. Jak je pochowam do worków próżniowych i zostawię wystawione w sieci to będę mogła skreślić jedną z pozycji z listy TO DO, którą od lat przekładałam "na jutro" - "wystawić ciuchy na Vinted". To naprawdę ciężka robota - tak jak myślałam. I to mnie hamowało przed rozpoczęciem tego procesu przez miesiące. A teraz już chyli się ku końcowi... Zostają jeszcze koszule, koszulki, spodnie i płaszczyki. MOŻE jedna kurtka zimowa i kilka fatałaszków bieliźnianych. Fotografie robić będę do końca września, a wstawiać pewnie jeszcze do połowy października.

Wychodzi na to, że to był mój "duży projekt".

Wczoraj też jeden sweterek wpadł mi "w viral" - nie minęły jeszcze 48h od zamieszczenia ogłoszenia, a już ma prawie 300 kliknięć, masę dodań "ulubionych" i kilka rażąco niskich ofert kupna. Cóż, zobaczymy jak będzie. Dziwi mnie, że to akurat ten sweterek - fajny jest fasonem, ale to sama sztuczność. Mam wystawione ciuszki z lepszym składem - w tym pożegnałam się z bawełnianym sweterkiem w beżowy melanż, który moje koleżanki od lat próbowały ode mnie wydębić, bo taki fajny. xD A on nie cieszy się tak wielkim zainteresowaniem, jak ten sztuczny sweterek - O. twierdzi, że to przez zdjęcie dające klimat "jesieniarski"., że tylko dyniowego latte na sojowym brakuje do wypełnienia obrazka. No nie wiem. Chcę go sprzedać za max 37, a min 34 zł. To nie jest dużo w skali tego za ile takie swetry nówki z sieciówki chodzą. A jakoś nie schodzi pomimo virala.

Ogólnie moje nastawienie w związku z ponad miesięcznym "projektem Vinted" i całym procesem jest takie: jak odejdą te rzeczy, to zrobi się wreszcie miejsce na NOWE. Czymkolwiek to NOWE będzie. Na pewno będzie więcej przestrzeni w malutkim mieszkaniu. To jest mój cel - pozbyć się starych rzeczy, które zalegają.

I napawa mnie ta myśl spokojem.

Realizowałam w tym tygodniu "projekt Vinted" słuchając tej książki:

I och boy...

Książkę polecam i uważam ją za solidny, empatyczny i wyraźnie kreślący środowisko reportaż.

Z wieloma tezami, postawami i twierdzeniami bohaterów reportażu się absolutnie nie zgadzam. Ba! Czuję masę sprzeciwu, a po wysłuchaniu kilku rozdziałów pod rząd czułam się po prostu brudna. Tak emocjonalnie (jeżeli mogę to tak ująć). Jednocześnie te tezy, postawy i twierdzenia reprezentowane przez bohaterów są tym czego się jeszcze 2-3 lata temu straszliwie bałam - że tylko tacy mężczyźni mogą stanąć na mojej drodze, że będą wobec mnie zachowywać się tak, jak ci bohaterowie...

Mam dużo myśli związnych z tą książką, dużo rozkmin.

Taka najbardziej podstawowa i która była już wyjściem do rozmów z moim chłopakiem, z moimi kolegami i koleżankami (jak mam przez chwilę w ciągu dnia siłę na interakcję z innymi ludźmi - bo nadal ciężko u mnie z tymi siłami, chociaż jest w sposób widoczny lepiej - to zdarzało mi się o tej książce dyskutować z różnymi osobami, tym bardziej w kontekście tego co w tym tygodniu znowu Korwin-Mikke odimbił podczas spotkania Fundacji Patriarchat, ich postulatów i ogólnie praw kobiet) to refleksja na temat tego, że WSZYSCY (my = ludzie na całym świecie) doświadczamy bólu, samotności, niemiłości i wszystkich nas to uczucie kaleczy. Niektórych okalecza i idą przez życie z tymi ranami. Życie nie jest sprawiedliwe i wszyscy zaczynamy z trochę innego miejsca: czasem bez wsparcia przyjaznego środowiska, bez akceptacji rówieśników, bez wsparcia rodziców, w emocjonalnej oziębłości, z chorobami psychicznymi, bez kapitału kulturowego, finansowego, mieszkaniowego i wielu, wielu, wielu innych czynników. A jednak doświadczając podobnych rzeczy, podobnych wydarzeń, braków, niezaspokojonych potrzeb potrafimy to przefiltrować przez tak DRASTYCZNIE RÓŻNE sita, dojść do tak odległych wniosków, ułożyć z tych wniosków prawidła według których działa świat... To fascynujące, jak ludzie mając do "zabawy" te same klocki mogą z nich utworzyć tak odległe światy. Jak to się dzieję, że doświadczenia, które mogą nas zbliżać, mogą rodzić empatię i więzi - tak nas oddalają...?

Ludzie są fascynujący.

To banalna refleksja, bardzo powierzchowna w sumie, ale zarazem pozostawiająca miejsce na zadumę i brak oceny, na akceptację, że ktoś ma tak bardzo inaczej niż ja i to też wynika z potrzeb i tęsknot tej osoby...

I ten aspekt mam już przegadany, przeanalizowany, zasymilowany.

Uspokaja mnie myśl o tym, że samotność jest wpisana w ludzkie życie, że sami na świat przyszliśmy i sami z niego odejdziemy dlatego trzeba dbać nieprzerwanie o relację z sobą samym - to być może najbardziej burzliwa i najtrudniejsza relacja KAŻDEGO żyjącego człowieka. Poznanie tej osoby, tego ciała, jego mroków i jasności to jest ogromna podróż. Każdemu - w tym sobie - życzę jak najwięcej romansu w tej przestrzeni. I dojścia do współpracy i przyjaźni. Ale to trudne... niemniej myślenie o samotności w ten sposób (nie umniejszając całemu bólowi jaki z samotnością jest związany!) mnie zawsze podbudowuje, daje mi siłę: bo na coś mimo wszystko mam wpływ...

To co mi nie daje spokoju, a co uwydatniła ta lektura to... poczucie bycia oszukaną. Znowu. I to przez tą samą osobę xD. Znowu. Ech. Wiele z przytoczonych w książce haseł, wiele miejsc (w sieci), wiele slangowych określeń i przekonań co do relacji damsko-męskich to jest coś co słyszałam NIE RAZ będąc w związku z moim byłym chłopakiem. I podczas powrotów do niego. Coś co budowało moje wyobraźnie o działaniu relacji damsko-męskich jakich oczekują mężczyźni i zarazem co mnie przerażało, powodowało panikę, bo JA TAKICH RELACJI NIE CHCIAŁAM BUDOWAĆ, chciałam inaczej, a to "inaczej", którego chciałam i na które on się zgadzam, co do którego zapewniał, że też go chce okazywało się być z jego kłamstwem. A potem wracał do haseł, do opowieści, do tłumaczenia mi "jak myślą mężczyźni" itp. Tej jego wizji świata nie potrafiłam objąć zrozumieniem: nie wiedziałam gdzie zaczyna się prawda i kończy kłamstwo, co jest u podstaw, co jest mechanizmami. Do tego próbowałam znajdować jakieś części wspólne z moją definicją miłości i moim pojmowaniem "budowania związku" - łeb pulsował od tych fikołków, wykluczających się oświadczeń, niezaadresowanych potrzeb, zarzutów... I były rzucane hasła, były strzępki o których wyjaśnienie prosiłam, a ich nie dostawałam i w sumie nie wiem dlaczego: dlatego, że nie potrafił o tym mówić (pomimo własnego bólu i głębokiej potrzeby zaspokojenia własnych tęsknot, których nie spełniałam i nie rozumiałam czego on chce, dlatego pytałam wprost, a on wolał manipulować i kłamać, robić uniki, niż poprosić wprost odsłaniając się i pokazuję najmiększą część swoje "ja"?)? Czy dlatego, że nie chciał, bo wiedział, że gdy poznam jego światopogląd, system wartości i potrzeby to odejdę, odrzucę (dlatego wolał półprawdy, kłamstwa, manipulacje i utrzymywanie nieprawdziwego obrazu swojej osoby, aby sprawiać wrażenie, że zaspokaja moje potrzeby)?

Kurde, ciężkie.

Tym cięższe, że w skali w której sami bohaterowie reportażu mierzą to, czy mężczyźnie przysługuje kategoria "przegryw" mój ex nie łapie się w taaaaak wielu polach... a miał na ich punkcie wiele emocji, wiele złości. Wielokrotnie przy mnie o tym wspominał. Pamiętam na pamięć ile liczy obwód jego głowy do cholery! Na przykład twierdził, że "nie ma twarzy czada", na co reagowałam parsknięciem, bo to był mierzący niemal 2 metry, barczysty, ciemnowłosy facet z kwadratową szczęką. Pytałam go - jak mi wyjaśniał te wszystkie "Chady", "Stacy", "Becky" itp - czy on kiedyś widział się w lustrze? Klasycznie przystojny typ! Kwadratowa szczęka, regularne rysy, bujny zarost! O czym on gada!? A ona się wkurzał prezentując całe swoje ciało: że może to (twarz) jest okay, ale cała reszta (ciało poniżej twarzy) to jakaś porażka, to jest definicja przeciwieństwa Chada. Przypomnę: facet prawie 2 metry wzrostu (a "przegrywy" licytują się między sobą, czy to miało przysługuje osobom poniżej 180 czy 177 czy 160...). Tak go zapewniałam, że jest piękny, że mi się podoba, że żałuję, że nie może spojrzeć na siebie moimi oczami... Aż się poddałam: to on sam, najlepiej na terapii powinien zbudować pewność siebie, a nie podkarmiać się czasami komplementami. Teraz wiem, że na 99% przebywał w sieci w środowisku z którym się identyfikował i z którym WYBIERAŁ się identyfikować poprzez objętą perspektywę również na własne ciało. Twierdził, że kobiety żądzą światem (no jego światem na pewno: despotyczna babcia i matka), mówil o tych alfach, beciakach, gówniakach, o jakiś teoriach ewolucyjnych i umiejszał logice rozmowy i wymiany poglądów (i to go i mnie doprowadzało do szaleństwa: proponowany przeze mnie model rozmowy jak równy z równym, z przestrzenia na okazanie wrażlwiości i omówieniem potrzeb był dla niego jak zaprzeczenie wszystkiego czegoo z czasem nauczył się ze środowiska wszelkich pillów - to nas prowadziło to frustracji, do omawiania celów omawiania problemów zamiast akceptowania jakiegoś logicznego tylko dla jednej strony sposoby rozwiązania problemu. Bez rozmów. Z zarzucaniem złych intencji... Ech). Odnośnie innych "wymiernych" klasyfikujących mojego exa w kategorii może nawet nie przegrywa, on jakieś inne określenie wobec siebie używał (w końcu miał dziewczynę i uprawiał seks), ale udowadniał mi MULTUM cech na temat których miał kompleksy, a o których nie będę pisać z szacunku. Do tego nie jest chory psychicznie... ale jego zaburzenie osobowości nie pomaga w budowaniu zdrowych relacji (serio, brak choroby zamiast cieszyć tylko dołował, bo odbierał punkty do uważania się za osobę przynależną do środowiska do którego przyjanleżność ewidentnie czuł - a moje zapewnienia, że z tym zaburzeniem można pracować go frustrowały i obrażały, budziły złość... Nie rozumiałam tego, ale wygladało to tak, jakby żałował, że nie jest chory, bo wtedy znałby zasady, przynależałby tam, gdzie przynależeć chciał, to by wyjaśniało inne wydarzenia w jego życiorysie... Teraz, po lekturze tej książki rozumiem to, kiedyś nie potrafiłam, a on nie potrafił mi tego wyjaśnić).

Najgorsze w tym wszystkim jest podejście tego środowiska do kobiet - jak do istot z innego świata, jak do czegoś między zwierzętami, a matką zapewniającą potrzeby emocjonalne; kobiet nie jest i nie może być partnerką w związku, może mieć potrzeby ale tylko takie na jakich zaspokajanie "przegryw" i "incel" jest gotowy, a seks to nadrzędny cel do osiągniecia przez mężczyznę, najważniejsza wartość płynąca z bliskości. A wraz z tą optyką, z tym uprzedmiotowieniem, wciśnięciem w ramki i indywidualne oczekiwania bycia Manic Pixie Dream Gril takiego randowmowego "Przegrywa", z odgórnym odrzuceniem przyzwolenia na bycie sobą, ze swoimi wadami i zaletami było zdanie sobie sprawy, że to WSZYSTKO było to czego się obawiałam wychodząc do mężczyzn, chodząc na randki, piszą na Tinderze. W ogóle myśląc o PONOWNYM wejściu w związek z nową osobą! I nagle spłynęło olśnienie: było tak nie dlatego, że coś na którymś etapie życia sobie wkręciłam, że tak działają relację międzyludzkie tylko dlatego, że byłam z osobą, którą kochałam, która kochała mnie, to było pierwsze doświadczenie miłosne. I która (ta osoba, mój ex) nauczyła mnie miłości nie nazywając NIC Z TYCH RZECZY WPROST (zazwyczaj), ale zarazem ucząc mnie poprzez doświadczenie tych prawideł, którymi jego świat się rządził.

Rodzi to złość, niezgodę, poczucie bycia oszukaną. Znowu.

Cieszę się, że teraz jestem w innym miejscu w życiu.

Cieszę się, że mój obecny partner pokazuje mi, że związek może wyglądać tak bardzo inaczej i zarazem być wszystim o czym marzyłam lub nie odważałam się marzyć. I być zwykły, zwyczajny. Spokojny. Bezpieczny.

Ech.

Inna rzecz o której myślałam czytając ten reportaż: niektóre z tych skrajnych poglądów, niektóre bardzo wokalne niesprawiedliwe stwierdzenia, niektóre przekonania o działaniu świata (ale w rewersie) jeszcze 2-4 lata temu sama miałam, sama je reprezentowałam. Mówił przeze mnie BÓL i samotność, tęsknota. Mówiło poczucie niesprawiedliwości, rozdarte rany, zawiedzione zaufanie i poczucie braku miłości. Łzy mi w oczach się kręciły, kiedy czytałam o chłopakach, którzy tęskną za tym by kogoś w życiu za rękę potrzymać. Ja to czułam. Ja to znam. Rozumiem potrzebę, głęboką i wiążącą w gardle szloch tęsknotę za bliskością, za dotykiem, za akceptacją. Za banalnym dotykiem! I życzliwością! Nie mówiąc o budowaniu głębszych relacji, więzi, poczucia, że można w kimś mieć oparcie. Sam dotyk po takim poście wieloletnim od bliskości z drugim człowiekiem, samo muśnięcie rąk to jest jak trzęsienie ziemi. Nie dziwię się gwałtownym i skrajnym założeniom, nie dziwię się okrutnym przekonaniom... bo sama to przechodziłam z poczucia rany i tęsknoty. Dziwie się braku otwartości na możliwość, że wcale nie mają racji, że świat może działać na innych prawach, w ramach innych wykładników, a relacje mogą się tworzyć na inne sposoby... Życzę im prawie wszystkim (bohaterom książki) by znaleźli w sobie odwagę na otwartość by zweryfikować swoje przekonania o kobietach, o świecie i pozwolić sobie na przyznanie do pomyłki. I życzę tym osobą by na swojej drodze poznali kogoś, kto im udowodni - jeżeli będą otwarci na weryfikację i przyjęcie, że trzeba tego świata nauczyć się na nowo - że warto być odważnym.

To jest refleksja mojego chłopaka po wspólnych 2 latach - "jesteś o wiele odważniejsza niż kiedyś". I to jest fakt. Mniej muszę wiedzieć przed podjęciem decyzji by czuć się bezpiecznie.

Druga jego refleksja po rozmowie o tej książce to "im więcej dowiaduje się o twoim byłym tym lepiej rozumiem jak dewastujący dla ciebie był tamten związek, jak ciebie wikłał latami, jak wielką pracę odwaliłaś na terapii i jak to jest niesamowite, że mimo logice i olbrzymiemu lękowi zdecydowałaś się zaufać mi, takiemu młodemu szczeniakowi. Doceniam. Bardzo. I rozumiem jak wiele to dla ciebie znaczy" - powiedział ni z gruchy ni z pietruchy jakieś 2h od rozmowy na temat książki, wjeżdżając ze mną na parking przed Lidlem. Nie byłam na to przygotowana. Poryczałam się ze wzruszenia. Bo naprawdę tak było... zaufanie temu cudownemu, radosnemu człowiekowi to była PRACA.

Ech... Myślałam o nim - moim ex - ostatnio. Ta pora roku, kiedy wyskakiwał jak królik z kapelusza, ponowny roczek mija. Szłam na siłkę, a potem do sauny, jeszcze przez centrum, z torbą sportową przewieszoną przez ramię. Słuchałam muzyki, myślałam o kolejności w jakiej odwiedzę poszczególne sauny, kiedy NAGLE wyskoczyło mi spomnienie naszego spotkania w saunie, sprzed kilku lat. Kiedy w tych ciemnościach, pośród ludzi chillujących na saunowych ławeczkach siedzący obok mnie mężczyzna szepną TYM GŁOSEM, że jestem jego zdaniem piękna. A ja jak oparzona się zgięłam jak scyzoryk podczas, gdy ciało walczyło z dziwną mieszkanką: szalonego podeniecenia i zwalczania odruchu wymiotnego (a już czułam żółć w ustać) - bo ciało wiedziało, że to mój oprawca, wiedziało, że to źle skończy i że jestem napalona na tego człowieka jak nie wiem... Tyle sprzeczności: tortura i narkotyk, trudno się oprzeć pomimo tego, że wiem, że mi zaszkodzi. Ech.

Dobrze, że go nie ma.

Tak dobrze...

Mam nadzieję, że typ kiedyś będzie się mimo wszystko leczył...