#voor mensen die mij in het echt kennen

[lifeofroos]

Nederbloggers van Tumblr ik heb een voorstel

#nederland #dutchblr #the netherlands #nederbloggen #gekoloniseerd #ingepolderd #meme #dutchmeme #voor mensen die mij in het echt kennen #dan weet je ook dat ik cringe ben nu mond dicht

[stormvanwoorden]

Ik ben echt niet gemaakt voor deze wereld en ik wil niet in clichés vervallen, maar het is zo gemakkelijk. Want ik wil gewoon dansen en zingen en poëzie schrijven en kunst maken. Ik wil in een bos zitten en rondlopen en paddestoelen bekijken. En natuurlijk wil ik mij als persoon (blijven) ontwikkelen, maar ik wil geen cursussen volgen, noch webinars bekijken of seminaries bijwonen. Ik wil gewoon paarden aaien en daaruit leren dat een dier dat mij met één welgemikte trap kan doden ook kan schrikken van mijn plotse beweging. Net zoals ik kan schrikken van iemand die een plotse beweging maakt. Want wij zijn beiden prooidieren. Maar ik ben ook een roofdier. Zie je dan niet hoe ik op mezelf jaag? Omdat ik alles goed wil doen. Alleen, geld en succes interesseren mij helemaal niets en mijn grootste "ambitie" is om zo mens mogelijk te zijn. Perfect imperfect zijn. Maar ik ben zo'n gevoelige persoon en de meningen van anderen zijn wel belangrijk voor mij. Zo belangrijk zelfs dat ik soms niet kan maken wat ik wil maken, want het zal toch niet goed zijn. Zo belangrijk zelfs dat ik mezelf in stukken snijd en al mijn "tekortkomingen" uitvergroot. Altijd maar in cirkels lopen om uit te dokteren of ik nu wel of niet schoon ben zoals ik ben, of ik nu toch de moeite waard ben of niet. En natuurlijk ben ik dat, want tekortkomen voor wat? En voor wie? Voor mensen die mij niet kennen? Voor een systeem dat toch niet om zijn mensen geeft? Maar natuurlijk ben ik dat niet, want de maatschappij legt zoveel eisen en (schoonheids)idealen op, en we zijn zo zo gemeen voor elkaar. Elke uiterlijke en innerlijke afwijking van die opgelegde idealen, van het vooropgestelde maatschappelijk en sociaal pad, wordt zo zwaar bestraft. Maar dit gaat allemaal zo hard in tegen mijn overtuiging dat kunst maken en dansen en zingen niet gaat om "goed of slecht zijn", maar om creëren en zich (emotioneel) uiten. Zelfexpressie is per definitie subjectief en gaat zoveel dieper dan of iets commercieel is of niet. Dit gaat allemaal zo hard in tegen mijn wil om zoveel mogelijk mens te zijn. Want wat dan als mijn tanden een beetje scheef staan of niet schitterend wit zijn? Of wat dan als ik eens compleet naast het ritme dans? Zie je dan niet dat ik leef? Dat ik een dier van vlees en bloed ben? Een mens. Geen robot of object dat naar de pijpen van de poppenmeester danst.

#nederlands #mijn #gedachten #mijn gedachten #zinnen #zinnetjes #woorden #woordjes #tekst #teksten #schrijfsel #mijn woorden #mijn zinnen

[fernthewhimsical]

Hallo hallo

Ik ben benieuwd naar Belgische (vooral Vlaamse) folklore en goden, en hekserij maar weet niet goed waar te beginnen met zoeken. Ik dacht dat er toch wel veel overeenkomst is met Nederland? Zou jij mij in de goede richting kunnen wijzen of ken je mensen/blogs/groepen uit België die hierin geïnteresseerd zijn?

Hoi hoi!

Wat ik je aanraad is om te beginnen met wikipedia. Zoek op folklore en lokale Goden en onderin staan de bronnen waar zij het vandaan hebben. Vaak zijn dit oudere boeken, die je gratis kan inzien (of downloaden) van books.google.com.

Ten tweede waren het onderste deel van Nederland samen met een groot deel van Vlaanderen onderdeel van Germania Inferior, dus Germaanse Goden zijn ook een sterk beginpunt.

Ten derde archeologische vondsten. Veel namen van de oude Goden die we kennen komen af van dingen als altaarstenen. Musea kunnen hierbij een goed punt zijn om te beginnen, of zoeken naar een lokale archeologische organisatie.

Ten vierde boeken! Zoeken op "Vlaamse folklore" of iets in die geest kan al heel wat bronnen laten zien, en nogmaals, oudere bronnen zijn gratis in te lezen via books.google.com, of ik kan JSTOR aanraden.

Verder heb ik hier het begin van een masterpost waar ik boeken en websites noem die ik veel gebruik. Ik heb niet echt websites of mensen voor je die zich focusen op België, helaas, maar ik hoop dat je hiermee uit de voeten kan. Succes!

[mberserik]

Deze week in 2 woorden? Aperol Spritz!

Afgelopen maandag was mijn eerste echte schooldag; Uiteindelijk bleek het enkel één lesuur te zijn zodat ik twee dingen kon ophalen: Een collegekaart en een iPad (die eigenlijk niemand nodig heeft) haha.

Dat uurtje maandag was de groep opgedeeld in secties op basis van alfabetische volgorde: Mensen van verschillende masteropleidingen zaten dus bij elkaar. Dit is ook de groep waarmee de eerste twee maanden een klas wordt gevormd. Op die manier kunnen we meerdere mensen leren kennen i.p.v enkel de mensen die dezelfde opleiding doen.

Na het ophalen van de collegekaart en iPad nam ik een hele groep mee om wat te gaan drinken in de buurt van de uni. "Ik weet wel een leuk tentje ;)". De hele groep bestelde enthousiast Aperol Spritz en zo hebben Matthew, Ben en ik nog een jongen ontmoet: Adriano.

De avond eindigde met een groep mensen in Navigli (een buurtje in het zuiden van Milaan) en ik denk zo'n 20 liter Aperol :)

Dinsdag wakker geworden met een enorme kater: dat begrijpen jullie hahaha...

Dinsdag appte Adriano of ik zin had in pizza, mijn kater en ik gingen daarmee volledig akkoord. Adriano is Italiaans en weet alle pareltjes in Milaan te vinden als het aankomt op horeca. Ik ben op de fiets vertrokken om met Adriano en een groep pizza te gaan eten (Matthew en Ben konden niet meer haha). Nadat ik een pizza en 3 Aperol Spritz achter de kiezen had, voelde ik me weer kiplekker en zijn we Chinatown ingegaan om nog wat Aperol Spritz te consumeren. Iedereen vindt het geweldig dat ik mijn fiets uit Nederland heb meegenomen: niemand anders heeft hier een fiets hahaha.

Woensdag kwam Zonne vanuit Amsterdam overgevlogen: Uiteraard heb ik haar mijn buurtje en de stad laten zien! Samen hebben we alle highlights bezocht: de Duomo, Galleria Vittoria Emanuele II, Castello Sforzesco, Arco Della Pace etc.

En wat is Milaan, de stad van de mode, zonder er fatsoenlijk gewinkeld te hebben? Donderdag hebben we 'shop 'till you drop' heel letterlijk genomen. Wie mij een beetje kent weet dat ik iedere zonnebril in Milaan gezien moet hebben voor ik tot het kopen ervan kom: Intensief winkelen.

Omdat ik al een dag geen Aperol Spritz genuttigd had, kregen mijn lippen jeuk en was het donderdag hoog tijd voor wat flinke glazen Aperol: We hadden met een groepje in Navigli afgesproken, maar het liep zoals gewoonlijk lichtelijk uit de hand ;)

Vrijdag was het tijd voor rust: Mijn kater kon de drukte niet aan.

Daarom hebben we de metro genomen naar een museum buiten de stad: waar Zonne, Adriano en ik naar een museum zijn gegaan in de oude Pirelli fabriek.

Zaterdagnacht 0:00 werd ik 22 en dat heb ik gevierd met een hoop nieuwe vrienden:

Wat begon als 'gezellig een Aperol Spritz op het terras' eindigde in 'tien tequila per favore!'

Zondag was ik daadwerkelijk jarig en zijn we naar een grote markt in Navigli gegaan: Bedankt iedereen voor jullie felicitaties!

Uiteraard kon katervoer en Aperol niet ontbreken :)

Phoe! Seeya!

[euroadventure]

Waardevolle ontmoetingen (2)

De tijd vliegt sinds ik weer terug ben in Nederland en zoals ik vorige keer al had aangegeven kijk ik af en toe terug op mijn waardevolle ontmoetingen onderweg. Een paar weken terug was ik behoorlijk geveld door corona en merkte ik dat ik alle tijd had om terug te kijken op de mooie ontmoetingen en herinneringen van afgelopen anderhalf jaar. De ontmoetingen met mensen zijn voor mij, dan ook naast de mooie natuur, een van de belangrijkste redenen om te reizen.

Na mijn fietsavontuur langs de Zweedse kust, keer ik kort terug in Kopenhagen in Denemarken om mijn campertje weer op te pikken en mijzelf te laten vaccineren. Vanuit Kopenhagen vertrek ik vervolgens naar midden Zweden.

Ik rij naar prachtige natuurgebieden en geniet onderweg volop van de omgeving. Uiteindelijk beland ik na een twee dagen op een grote camping. Ik ben tot dan toe nog niet zo gewend om wild te kamperen en vind het nog wat onwennig. Ik besluit daarom ook deze nacht nog op een camping te verblijven. Wanneer ik naar het naastgelegen dorpje wandel, zie ik naast de camping een aparte camperplaats voor grote (witte) campers. Ik vraag aan een Nederlands stel, Bram en Ali uit Urk, die ik daar naast hun camper zie zitten, hoe dit principe van camperplaatsen nou eigenlijk werkt. Ik ben op dat moment nog een echte leek op dat gebied. Ik word gelijk uitgenodigd voor een bakje koffie, later een wijntje en we spelen nog een spelletje Uno samen met hun vrienden uit Hattem.

We kletsen honderduit waarbij Bram en Ali vooral bewondering uitspreken over mijn reis alleen terwijl hun vrienden voornamelijk sceptisch zijn. Bram en Ali veroordelen mij niet, maar zijn juist nieuwsgierig en enthousiast. Bram geeft mij nog enkele tips van plekjes die ik absoluut niet mag overslaan in Zweden. Het was erg gezellig, ik voelde mij zo enorm welkom!

Na deze waardevolle en mooie ontmoeting rijd ik verder door Zweden. Ik heb veel gesprekken met mensen onderweg, soms kort, soms lang. Ik leer niet alleen nieuwe mensen kennen, maar ook andere culturen. Een van de mooie dingen in de Scandinavische cultuur vind ik het buitenleven. Het gevoel van altijd in de natuur (kunnen) zijn.  Zo ontmoette ik na een kleine week rondtoeren, in Nationaal Park Tiveden echte Zweedse outdoorliefhebbers. Na een dag wandelen besluit ik om voor het eerst echt wild te gaan kamperen en wel in een Nationaal Park wat bekend staat om haar beren. Overigens geen beer gezien, maar het had gekund haha!

In Zweden heb je in de bossen vaak kampeerplekken waar je je tentje kunt opzetten en een vuurtje kunt stoken. Vlakbij zo een plek vind ik een plekje voor mijn campertje. Ik loop vanaf mijn campertje naar de vuurplek om daar te gaan koken vanavond, na een duik in het hiernaast gelegen meer. Na mijn duik in het meer, wil ik mijn eten gaan klaarmaken wanneer Saga uit Stockholm en Sophie uit Göteborg arriveren.

Zij hebben net hun tentje opgezet en wandelen het gehele weekend samen in het Nationaal Park. Niet veel later schuiven ook Stef en Phil (oorspronkelijk een Engelsman) uit Stockholm aan bij het kampvuur. Een onverwacht gezellige avond volgt waarin we lang met elkaar blijven kletsen rond een knisperend kampvuur. Het lijkt of ik hen al jaren ken. De volgende dag gaat iedereen weer zijn eigen weg, maar wat een fijn en warm welkom zo op mijn eerste nachtje wildkamperen.

Na deze leuke ontmoeting rijd ik weer dagen verder waarin ik de ene na de andere ontmoeting heb. Zo kom ik onder andere Rob en Hanneke tegen in hun brandweerauto. Hele aardige mensen en geweldig om te zien hoe zij door Scandinavië aan het rondtrekken zijn. Ze vallen op met hun camper, ik kom ze dan ook geregeld tegen.

Na inmiddels enkele dagen in het wild gekampeerd te hebben kom ik uiteindelijk toch uit op een camping in Gallivare net boven de poolcirkel. Het weer is slecht geworden en ik blijf hier dan ook enkele nachten staan. Er is een sauna op de camping dus dat is natuurlijk absoluut luxe! Op deze camping kom ik voor het eerst in contact met Fanny en Onne. Fanny gaat net als ik een paar dagen later de georganiseerde Fjallraven Classic wandelen van Nikkoluokta naar Abisko (ongeveer 125 kilometer).  Na een eerste kennismaking vertrekken zij, net als ik toevalligerwijs ook naar dezelfde camping iets ten zuiden van Kiruna. Zij in een huisje, ik natuurlijk in mijn campertje. De dag voor de Fjallraven Classic hebben we uitgebreid contact, net als met Guido uit Duitsland die zijn camper naast de mijne heeft geparkeerd en met Ria die een paar meter verderop staat en aan het wachten is tot haar man en zoon over een paar dagen terugkomen van hun trektocht in de bergen. Met hun allemaal klikt het goed! Guido helpt Fanny en mij om onze rugtas nog lichter in te pakken zodat we nog relaxter op pad kunnen 😉.

En relaxed wordt het zoiezo want ook hier is op de camping een sauna, zelfs eens sauna drijvend op het water. Guido komt hier elk jaar een paar keer en is goed bevriend met de eigenaren. Hij zorgt ervoor dat de kachel goed is opgestookt en dat we gebruik kunnen maken van de sauna. Na afloop van een sessie is het afkoelen in het koude meer waar de sauna op drijft. Een onvergetelijke ervaring! 

Na deze ontspannen dagen ga ik vijf dagen bepakt met een rugzak, tent en eten en drinken voor de komende drie dagen op pad. Ik loop de georganiseerde Fjallraven Classic, waar ongeveer 500 mensen aan deelnemen. Het valt mij op dat er veel Nederlanders meedoen. Enerzijds jammer, anderzijds ook weer gemakkelijk in de communicatie 😉. Ik loop eerst een tijdje op met Henk uit Alkmaar om na vijf kilometer elkaar weer gedag te zeggen omdat we ieder een andere tempo wandelen. Dan ontmoet ik Gijs en Jan. Het is gezellig met deze mannen. Gijs en ik lopen hetzelfde tempo, Jan haakt halverwege af, maar komen we onderweg nog diverse malen tegen.

Halverwege de eerste etappe ontmoeten we een groep politieagenten uit Den Haag en omstreken. Een aantal hebben ptss gehad of nog steeds en deze wandeltocht is een onderdeel van het verwerkingsproces. Ook deze groep kom ik regelmatig tegen, soms omdat Gijs en ik vooruitlopen, soms omdat zij ons weer passeren. Elke keer maken we wel even een kort praatje met elkaar en aan het einde van de dag drinken we met z'n allen een biertje bij een hut.

De tweede avond ontmoeten we Maaike en Tim en Marjolein. Zij hebben hun tentje vlakbij Gijs en mij opgezet. Het klikt ook met hen goed en de volgende dag lopen we een deel gezamenlijk op. Soms splitsen we weer en soms haken we weer halverwege bij elkaar aan. Ook nu is het weer gezellig en ook met hen drinken we 's avonds gemoedelijk een biertje waarbij we onze prestatie van de dag weer doornemen.

Tussendoor heb ik ook al contact met Marciano, na afloop wisselen we gegevens uit om foto's en filmmateriaal met elkaar te delen. Gedurende de volgende 10 maanden heb ik met zowel Gijs, Maaike als Marciano nog regelmatig contact, wat er uiteindelijk toe leidt dat Marciano mij nog komt opzoeken in Kroatië.  

Ik zag een beetje op tegen de Fjallraven Classic, niet vanwege de kilometers die we moesten lopen, maar ik dacht dat er heel veel mensen in groepjes meededen en dat ik er eenzaam tussen zou lopen. Dit was absoluut niet het geval, het was een geweldige vijf dagen waarin ik fantastische mensen heb ontmoet. Met sommigen heb ik nog steeds een goed contact en is een mooie vriendschap uit ontstaan.

De volgende keer sta ik stil bij mijn ontmoetingen in Noorwegen en na een pitstop in Nederland, bij de ontmoetingen in Midden-Europa .  

[throughtheechoes]

een open brief aan jou

—————————————

lieve jij,

open brieven zijn niet alleen voor mensen die je liever niet spreekt, maar juist ook voor mensen die je zoveel wil zeggen maar simpelweg niet weet hoe. maar daar gaan we.

zoals je weet voelde ik vanaf dag 1 een connectie met jou. een gevoel dat ik niet kon plaatsen maar ik heb nog nooit iemands persoonlijkheid een ruimte zo zien vullen met warmte en plezier. al is plezier denk ik niet helemaal het goede woord, maar jij brengt zo’n fijne sfeer overal waar je komt. hoe zeggen ze dat? you can light up a room.

hoewel ik dus meteen een fijne connectie voelde, is het sinds begin dit jaar eigenlijk veranderd. geen idee hoe of waarom maar er kwam een punt waarop ik jou echt op een andere manier begon te zien en het gevoel daarbij veranderde ook. je begon moederlijk te voelen. i know, een fout woord in onze vocabulaire maar wel het woord dat het dichtst bij komt van wat ik voel. en ik voel veel. er gaat denk ik bijna geen dag voorbij dat ik niet er bij stil sta hoe dankbaar ik voor jou ben en hoe fijn het zou zijn als jij mijn moeder was. hoe belachelijk het ook klinkt nu ik het hier zo schrijf, het is wel waar. je bied mij een bepaald gevoel van veiligheid en bescherming dat ik nooit heb gekend. ik kan met jou over alles praten en ik vertrouw jou ook echt met mijn leven.

ik herken mijzelf in jou, soms op een akelig accurate manier. en dat voelt gek, jezelf herkennen in iemand waarmee je geen bloed deelt. maar tegelijkertijd is het ook een van de mooiste dingen die ik ooit heb mogen voelen. ik voel mij gezien door jou en dat betekend meer dan ik je ooit kan uitleggen. hoewel we het natuurlijk vaker over “ons” hebben gehad en we niet weten hoe de toekomst loopt, kan ik alleen maar hopen dat ik jou in ieder geval nooit verlies.

ik hoop dat we nog veel met elkaar mogen delen, herinneringen mogen maken en dat ik nog veel van je mag leren. want je leert me zoveel mooie lessen, daar ben ik je dankbaar voor. als ik ooit ook maar half de vrouw wordt die jij bent, dan zou ik daar al heel trots op zijn. je bent voor mij echt een idool, een voorbeeld. en ik zal voor altijd dankbaar zijn dat ik het privilege heb jou te hebben mogen leren kennen.

ik hou van jou, tot de maan & terug

[voorjougeschreven]

April

Op de dansvloer zei ik tegen haar dat ik haar wilde neuken en daar schaam ik mij nu voor. Done is better than perfect. De spanning die oploopt door niet nagekomen beloften aan mijzelf neemt alsmaar toe. Mijn zus zei dat zij mensen die zichzelf pijn doen irritant vindt. How to self-regulate your nervous system? Ik heb haar geneukt en ik heb dat niet perfect gedaan en daar schaam ik mij voor. Done is better than perfect. ’s Ochtends kriebelde zij mijn rug. Zij vroeg of ik nog koffie wilde. Ik moet naar huis, ik moet naar huis, ik moet naar huis. Later zei zij dat het vertrouwd voelde. De opmerking van mijn zus deed mij pijn en dat weet zij. Seks met vreemden is intiem en bevrijdend. Ik moet dingen doen dus ik moet naar huis. Ik wil bij je zijn maar ik wil mij niet schamen. Met drie mensen tegelijkertijd daten is echt tijdrovend. Ik weet niet hoe ik moet ontspannen. Ik voel mij een beetje vies dus ik ga naar huis. Oudere mensen zijn ook seksueel actief maar hebben minder middelen tot seks. De spanning loopt op. Done is better than perfect. Ik vind glitters in mijn bed en in mijn schaamhaar. Ik app haar en vraag niet of ze nog eens wil afspreken. Mijn zus kwetst mij en dat weet zij. Ik voel nog geen ruimte om met eventuele teleurstelling om te gaan. Wanneer haar hand naar mijn boxer gaat duw ik hem weg en zeg dat ik haar wil neuken. How to self-regulate your nervous system? Er komt bloed uit mij en dat vind ik voorlopig voldoende kwetsbaarheid. Ik wil haar laten komen maar durf niet te vragen wat ze lekker vindt. Done is better than perfect. Ik moet nog zoveel doen maar ik weet niet waar te beginnen. Ik masturbeer. Ik zie mannenlichamen en mis ze niet. Op de dansvloer zeg ik dat ik haar wil neuken en zij zegt dat dat mag. Wanneer ik klaarkom zie ik hem voor me en barst ik in huilen uit. Ik ga over op de orde van de dag. Ik schaam mij. Soms douche ik twee keer op een dag. Jij mag mij nog geen pijn doen. Kom je bij mij eten, ik wil iets vragen. Tijdens de film pakt zij mijn hand en daar doe ik niets mee. Ik wil hem neuken met een voorbinddildo. We kennen elkaar niet dus kunnen we maar beter zeggen hoe we het liefst komen. Ik wil haar hand niet vasthouden maar ik wil dat zij de mijne wil. Er zitten glitters in mijn schaamhaar. Ik wil dat hij mij tegenkomt en mijn lichaam voor zich ziet en terugverlangt naar toen. Er zijn drie vrouwen in mijn leven en dat is tijdrovend. Wanneer heb je tijd om te eten. How to self-regulate your nervous system? Er zit een baby in mijn zus’ buik en die baby mag niet kwetsbaar zijn. Het lukt mij niet om te zitten met mijn gevoelens. Wat als het nooit stopt. Wat als ik mijzelf pijnig en dat dat nooit meer stopt. Ik wil mijn vingers in haar stoppen. Als de baby pijn heeft, wie is er dan. Oudere mensen hebben minder vaak seks maar weten beter wat zij fijn vinden. Done is better than perfect. Raak mij even aan. Ik wil niet dat het stopt. Ik wil dat haar kind zijn gevoelens mag uiten. Ik wil pogingen doen. Hou mij even vast. Misschien kunnen zij mij raken. Ik ben een uitsteller en kan niet beginnen. Misschien kan ik mijzelf op den duur raken. How to self-regulate your nervous system? Misschien kan ik mijzelf even vasthouden. Wie houdt de baby vast. Ik schaam mij. Misschien kan ik mijzelf in mijn armen nemen en heen en weer wiegen. Ik wil dat het stopt.   Kan de baby ook gewiegd worden. Done is better than perfect. We hebben het nodig.

[dickvanas]

'Zelfs mijn ouders krijgen tegenwoordig fans aan de deur!'

Na een overvol jaar concentreert Francis van Broekhuizen zich nu op maar één project: de muzikale theatershow waarmee zij en pianist Gregor Bak de komende maanden door het land reist. De 48-jarige sopraan geeft niet alleen een lesje in opera luisteren, maar deelt ook intieme verhalen over haar eigen optredens. „Zelfs mijn ouders krijgen tegenwoordig fans aan de deur.”

„Mensen verbazen zich erover hoeveel kanten ik heb”, grinnikt de sopraan, een eindeloze bron van anekdotes, gedachten en grappen waar moeilijk tussen te komen is. De energieke zangeres en mediapersonality kreeg landelijk bekendheid dankzij haar deelname aan programma’s als Maestro, De verraders en De slimste mens.

Ze is van alle markten thuis, beaamt ze. „Ik hou van opera, maar zit ook bij Feyenoord. Ik sta tijdens de Pride op een boot om op te komen voor gay-rechten, maar ik ben ook een devoot katholiek die graag in Lourdes komt.”

Burn-out

Met elk aspect lijkt de zangeres een nieuwe doelgroep aan te spreken. „Sinds het programma over Lourdes komen mensen echt huilend op mij af – zoals vanochtend nog bij de dokter. Ik hoorde dat een pastor mij zondag in zijn preek noemde. Ik wil ook graag een gezellig rolmodel zijn. Het inspireert mensen enorm dat ik blijkbaar méér kan dan gillend door de straten rennen.”

De overdaad aan projecten waar zij zich aan verbond, veroorzaakten een jaar geleden bijna een burn-out, vertelt de sopraan. „Ik doe de komende maanden alleen deze tournee, en sporadisch treed ik op een bejaardentehuis. Dat is nu even voldoende.” In de vorige voorstelling die zij met haar vaste pianist Gregor Bak maakte, Bij twijfel hard zingen, stond haar familieleven centraal. In de nieuwe show, Schandalig mooie opera!, vormt de kunstvorm zelf de rode draad van de voorstelling.

Verkracht

Het tweetal voert het publiek mee langs de beroemdste opera’s en Van Broekhuizen deelt de meest opmerkelijke ervaringen die zij de afgelopen twintig jaar op het podium opdeed. „In Lady MacBeth werd mijn personage van achter verkracht terwijl ik een aria moest zingen”, noemt ze als voorbeeld. „Die beelden delen we in de show, met een Bennie Hill-muziekje eronder. Dan wordt het opeens een hilarische scene.”

Het toegankelijker maken van opera loopt als een rode draad door het leven van het muziekicoon. „Ik kreeg al op het conservatorium de zenuwen van dat stijve gedoe, van zangers die stil naast een vleugel gingen staan”, lacht ze. „Ik vond het veel leuker om de stukken in te leiden. In mijn beleving hield ik zeer serieuze verhalen. Maar iedereen begon te lachen als ik het had over Schubert en zijn geslachtsziekten, heel apart.”

Zelf leerde Van Broekhuizen als tiener het operagenre kennen via haar ouders en de muzieklessen op school. Als zij alleen thuis was, zong de scholier stukken na van de legendarische sopraan Cristina Deutekom: „Ik verslond de biografie van Maria Callas en de programmaboekjes die bij de platen van mijn vader zaten. Er ging een wereld voor mij open. De meeste opera’s vertellen fenomenale verhalen, vol machtshonger en moorden waarbij vergeleken House of cards of The sopranos verbleken. En uiteindelijk kan iedereen zich herkennen in grote thema’s als liefde, dood en jaloezie.”

Persoonlijke verzoeken

Natuurlijk bevat de theatershow weer flink wat persoonlijke verhalen. Maar toch is Van Broekhuizen de laatste tijd iets voorzichtiger geworden, voegt ze daaraan toe. „Ik ben een open boek, ik praat de hele dag over alles. Maar het is een andere zaak als ik over mijn vrouw Jacqueline of mijn familie praat.” Hun leven samen is tegenwoordig privé. En ook over haar ouders vertelt de zangeres minder dan vroeger. „Mijn ouders kregen de laatste tijd zelfs mensen aan de deur: oh, mogen we even rondkijken in huis, is ze hier opgegroeid? Ik moet ze daar echt tegen beschermen.”

Dat geldt ook voor te persoonlijke verzoeken die zij via de mail binnen krijgt: „Mensen zien in mij de vrolijke buurvrouw van hiernaast met wie je leuk koffie kan drinken. Dus dat soort vragen krijg ik ook met regelmaat: kom je een keer langs? Ik ben een pleaser, het liefste zou ik tegen iedereen ’ja’ zeggen. Vroeger ging ik na een voorstelling naar de foyer toe om iedereen persoonlijk te bedanken dat ze een kaartje hadden gekocht. Maar daar kan ik tegenwoordig echt niet meer aan toegeven. Dan kom ik nooit meer aan mijzelf toe.”

Francis denkt dat te veel hooi op de vork nemen ook niet goed is voor de creativiteit. „Begrijp me goed: alles wat ik mag doen, vind ik superleuk, ik moet het alleen beter gaan plannen. Tijd voor een nieuw punt in mijn leven, want ik ben doodmoe en me ervan bewust dat ik op dit tempo zo niet door kan gaan. En ik heb de laatste maanden veel te weinig tijd kunnen besteden aan mijn vrouw Jacqueline en de familie.”

(Door Dick van As)

[keynewssuriname]

Buy 1 and get 2 free: kies Castilho en krijg Santokhi en VHP cadeau.

Wij kennen vooral “buy 2 and get 1 free”, maar bij DA91 is het nog bonter, daar hoef je maar 1 te kiezen, Angelic Del Castilho, en je krijgt er zelfs 2 cadeau, de VHP en hun leider Santokhi. Als je dan toch VHP en Santokhi via de achterdeur krijgt, dan kan je net zo goed direct voor hen kiezen toch? Waarom al die draai draai tori met DA91? Hoe betrouwbaar is DA91? Er is grote twijfel, wat zeg ik, er is alle reden om aan te nemen dat de partij een babbelclub met rookgordijn is als wij nu zien hoe Del Castilho handelt. Om dat door te hebben moeten wij goed door alle rookgordijnen en misleidingen heen kijken. Dat er doorheen kijken is geen hogere wiskunde, maar gewoon nuchter analyseren en bereid zijn om kritisch te zijn. Ik stel vast dat: 1. Del Castilho een babbelaar is en geen daden heeft 2. DA91 egoïstisch is en alleen gaat voor eigen belang en niet voor volksbelang 3. DA91 een satelliet partij van de VHP is. Del Castilho is al jaren alleen aan het babbelen, geen radio- en tv-station slaat ze over om haar uitgekauwde klaagzang te recyclen. Ze heeft in al de jaren geen enkele actie ondernomen richting de regering, zoals een klacht indienen in Suriname tegen zoveel onrecht en “vertrapping” van de democratie en mensenrechten. Er zijn zoveel “foute” wetten en regelingen die ze nu al kan aanvechten, maar dat doet ze niet effectief, behalve dat ze populair in alle media “ach en wee” roept. Daar koopt men niks voor, dat brengt moesje niet naar Parijs. Zij is oud-diplomaat, zij weet hoe internationale organisaties werken, dus kon zij makkelijk via internationale organisaties druk uitoefenen op de hardleerse, koppige en arrogante regering die alle rechten van de mensen aan hun laars aan het lappen is. Zij en met haar heel Suriname klaagt over de houding en rol van Ramdin van BIBIS, de man van 12 ambachten en 13 ongelukken, de man die het land misbruikt voor eigen doel om secretaris van OAS te worden. In plaats van dat Del Castilho het buitenland en de internationale organisaties informeert wat voor kat zij in de zak krijgen met Ramdin, en dat hij niet synoniem staat voor de echte Surinamer en dus Ramdin onder druk zet gaat, zij gratuit babbelen op radio. Zij komt niet tot daden, tot actie. Dat zou ze toch zelf ook moeten inzien? Zij lijkt geen daadkracht en effectiviteit te hebben. Zij lijkt mij ook vals spel te spelen want zij is niet van plan haar mattie Santokhi en de toekomstige regeerpartner het al te moeilijk te maken. Geen daadkracht, geen effectiviteit en ook nog vals spel. En dan moet men geloven dat zij ook nog president kan worden. Om wat te doen? Het is in dat verband ook schokkend om te zien dat een lokaal dagblad – de pravda van de VHP – waarvan de directeur-eigenaar ook nog eens adviseur is van de president een poll optuigt om ons een lapje voor te houden dat Santokhi en Del Castilho 2 zeer geliefde potentiële presidentskandidaten zijn. Het rad voor ogen draait op volle toeren, er wordt ons zoveel zand in de ogen gestrooid dat Galibi nu helemaal leeg is, er is geen korrel zand meer te vinden. VHP-gelieerden hijsen haar ook op het schild. Waarom ziet Suriname dit niet? Waarom wil Suriname niet een andere invalshoek nemen en haar nu anders bevragen. Is de media werkelijk zo gemakzuchtig? DA91 komt plotseling uit de babbelstand in actie nu zij zelf als partij last hebben van een wet. Plotseling weet Del Castilho de weg naar het Constitutionele Hof wel te vinden voor hun eigen belang. Zij vecht het bedrag voor deelname aan de verkiezing aan en met veel verve. Huh, sang? Dus nu zij het direct in haar portemonnee voelt, gaat ze die wet aanvechten. Maar da hoe da bij andere cases die het volk aangaat? Daarover blijft zij gewoon gratuit babbelen op alle media. En toch wil zij dat wij moeten geloven dat zij gaan komen om iets voor het volk te doen? Wie is hier dronken, stoned of beneveld? Dit is het opperste bewijs dat ze wel tot acties kunnen en willen komen, maar dan moet het hun eigen belang zijn en niet van het volk, want dat is niet waarvoor ze in de politiek zijn. Babbelen kunnen ze goed, maar de realiteit met bewijs is een andere. DA91 vertelt ons de hele tijd – babbelt erop los – dat zij gaan voor strenge criteria vooraf bij het selecteren van bestuurders. Wie zou erop tegen zijn? Theoretisch is dit wat wij allemaal willen. Deze babbelaars weten dat en daarom tamboereren ze dat zo vaak om zo de harten te winnen, maar in werkelijkheid strooien ze alle Galibi zandkorrels in onze ogen. DA91 is heel ferm en duidelijk als het gaat om de NDP. In een uitzending van Suriname Today van 3 februari 2024 zegt Del Castilho: “De NDP is geen alternatief voor de komende verkiezingen”. (Zie YouTube voor uitzending) Over de NDP gesproken kiest zij er niet voor om met de standaard sjabloon teksten in de trant van “wij sluiten niemand uit, maar wij gaan de verkiezingen eerst doen en dan op basis van onze principes en criteria gaan wij kijken.” Wij kennen dit soort stuur-je-het-bos-in en 13-in-een-dozijn teksten. Over de NDP is het op voorhand glashard: njet, nee, noppes. DA91 en Del Castilho zijn niet zo kraakhelder als het om bijvoorbeeld de VHP en Santokhi gaat. Waarom niet? Omdat zij al op de bagagedrager van de VHP zitten. En hier zie je de valsheid van DA91 en Del Castilho. Stem je op haar dan krijg je de hele VHP en Santokhi er gratis bij. Buy 1 and get 2 free. Hiermee zegt Del Castilho dat zij geen moeite heeft met het beleid van de VHP en Santokhi. Zij ziet geen obstakels op basis van haar mooi weer-lijstje van criteria om met Santokhi en VHP samen te werken. De VHP-regering leent ook heel veel, VHP-regering kent net zoveel schandalen over corruptie, VHP-regering kent net zo’n ernstige vertrapping van mensenrechten en intimidatie. En toch is zij op voorhand niet zo stellig over de VHP en Santokhi. Met die partij kan ze dus wel samenwerken. Waarover is zij de hele dag met haar klaagzang dan bezig? Wie houdt zij dan voor de gek? En begrijp je waarom zij er alleen maar op los babbelt en bewust niet tot actie en maatregelen over gaat. Helder toch! Glashelder. Vals spel op laag niveau. Meten met 2 maten maakt DA91 verdacht. Del Castilho kan geen presidentskandidaat zijn, want ze laat zien dat ze ons voor de gek houdt, dat ze egoïstisch is en dat ze alleen maar een babbelaar is zonder iets te willen betekenen voor de samenleving. Als men dat niet in wil zien en niet wil begrijpen, dan moet men in Suriname niet meer klagen. Ba suku, ba fenie, ba tjarie dan. Hikmat Mahawat Khan Noot: no wer' mie ede over paarse rat. De NDP komt snel ook aan bod. Ze moeten ons verklaren waarom ze nog met hun doppiepistool spelen en vastgeplakt zijn aan hun zadel. Het peloton is nog gezellig aan het toeren, zij willen niet demarreren. Allemaal heel vreemd en verdacht. Read the full article

[posititties]

dat moment dat je naar een liedje luistert dat je echt volop hebt geluisterd toen je 13-14 was en alles zo anders maar toch zo hetzelfde voelt

het is lucky one van simple plan, mijn aller aller allereerste concert waar ik naartoe ben gegaan met een meisje dat destijds mijn beste vriendin was. ik weet niet zo goed waarom, maar at some point in onze vriendschap lukte het mij niet meer om het contact met haar te onderhouden en heb ik haar volledig uit mijn leven gezet. ik was jong en deed een heleboel stomme dingen waar ik voor altijd spijt van zal hebben, omdat ik mensen die echt van mij hielden megaveel pijn heb gedaan. desondanks heb ik echt core memories gemaakt met haar (simple plan concert, pierce the veil concert, maar ook urenlang appen over van alles en nog wat).

anyway, not important for now. het voelt zo gek om dit terug te luisteren. zo verdrietig en zo fijn tegelijk. ik zit nog steeds in mijn kamer op mijn bed, met waffie ergens verstopt onder de dekens. mama en papa hebben nog steeds veel ruzie om stomme dingen, ik weet nog steeds niet zo goed hoe ik de band moet omschrijven tussen ons als gezin. er zijn nog steeds veel donkere dagen, en ik voel me nog steeds erg kwetsbaar. ik heb gedurende de jaren zelfs meer moeite gekregen met mijn gevoelige kant waardoor ik die jarenlang heb verstopt en ik huil nog steeds het meeste wanneer ik alleen ben. maar tegelijkertijd maak ik me niet meer druk om hoeveel ik eet op de dag omdat mijn uiterlijk niet meer mijn geluk bepaalt, heb ik geen nachtmerries meer, zijn de wonden op mijn arm en been veranderd in vage littekentjes en heb ik twee lieve vrienden waarvan ik weet dat ze nog voor een hele lange periode in mijn leven blijven. ik studeer, ik doe dingen die ik leuk vind en ik maak me minder druk om de verwachtingen die anderen van mij hebben. ik accepteer steeds meer en meer dat ik een paradoxale persoonlijkheid heb, dat er zich een hele wereld afspeelt in mij die soms intens kan zijn voor anderen wanneer ze een kijkje nemen. ik leer mezelf steeds beter en beter kennen, en weet dat het oké is om mij te zijn. I am the lucky one.

Maybe one day I'll be back on my feet, And all of this pain will be gone Maybe it won't be so hard to be me, And I'll find out just where I belong It feels like it's taking forever But one day things can get better Maybe my time will come And I'll be the lucky one

<3

[stormvanwoorden]

Ik leef het overgrote merendeel in mijn hoofd. Het meeste van wat ik in het dagdagelijkse leven zeg is gewoon geruis. Vulling voor iets wat niet te vullen valt. Een kleed dat ik over mij heen gooi om er bij te horen. Een ingebouwd mechanisme om aanvaard te worden door mensen die mij niet kennen. En ik word daar zo moe van, van die eigen opgelegde oppervlakkigheid. Iemand zei me eens dat ik denk als een dichter, en ik geloof haar. En iemand anders zei me onlangs nog dat het feit dat ik zelfs poëzie kan zien in mijn ongeluk en kwalen het bewijs is dat ik een echte dichter, kunstenaar ben. En ik geloof hem. Want dat wil ik zijn. Ik wil de poëzie (kunnen) lezen dat in alles verstopt zit (en het zit ook echt in alles en iedereen, ge moet gewoon weten hoe ge het moet lezen) en zo wil ik ook gezien worden, als iemand die weet hoe iets gelezen kan worden. Maar ik beweeg nog niet als een kunstenaar. Ik spreek nog niet als een dichter. Ben ik die dingen dan wel echt? En hoe breek ik dan vrij van die ketens die ik telkenmale rond mijn eigen benen bind?

#nederlands #mijn #schrijfsel #zinnen #zinnetjes #woorden #woordjes #gedachten #tekst

[edwindeboer85]

Kerstavond 2024, ziek op de bank.. lig een beetje terug te denken aan hoe het jaar was.. een jaar zoals altijd heb mezelf goed leren kennen en een spiegel voor gekregen..

Waarom? Ik leerde iemand kennen, noujah ik dacht iemand te leren kennen, leuke meid, poolse meid.. kind noujah prima helemaal niet erg...

Een rugzakje, hoe groot dat weet ik nog steeds niet, het klikte via whatsapp al wel.. nu ben ik helaas iemand die zich snel kan hechten aan een persoon als het goed voelt.. alleen heb ik dus ook mijn eigen probleem.. en dat is slecht tot geen vertrouwen meer.. ik vind het moeilijk, ik leg dit ook uit wat er allemaal gebeurd is.. en waardoor dit komt..

Maar Karolina blijft maar een dicht boek, gesloten, prive, waarom? Alles kan tegen haar worden gebruikt als ze over haar emoties praat... dus ze doet het niet..

En ik, mjah tuurlijk ik wil helpen, ik wilde dat alles goed was, ik wilde er wel voor haar zijn.. maar blijkbaar was ze niet toe aan een relatie.. prima ik geef alleen natuurlijk niet op..

De fotos, de selfies, de filmpjes ook die samen met haar zoontje die krijg ik toegestuurd.. en ik als man zijnde ben daar natuurlijk gevoelig voor.. de hou van jou, ook al is het via whatsapp.. het doet toch wel wat met je..

Alleen zitten we vaak toch in de cyclus dat we elkaar keihard afstoten, ruzies, omdat we elkaar vaak toch niet begrijpen.. we geven na de laatste ruzie toch aan, dat ze duidelijk moet communiceren als ze iets niet begrijpt.. en ik zal me best doen om wat minder vaak te berichten.. het enige wat ik van haar vraag..

Heb je geen tijd zou je het dan willen aangeven.. nee.. zo is ze niet.. ze kan het niet.. als ik het gevoel heb dat iemand mij negeert begin ik te over denken het is vreselijk... het komt door dingen van ee paar jaar geleden.. ik wil zo graag er van af.. maar het lukt mij maar niet..

De laatste keer, we hebben het over relaties en ik vraag aan haar.. Karolina.. als jij wil dat ik op je wacht dat je er aan toe bent.. dan wacht ik op je... 3 dagen later alleen maar er om heen draaien en geen antwoord..

En op een gegeven moment toch het antwoord "ed we hebben elkaar nog nooit ontmoet, misschien lieg ik alles wel bijelkaar wat ik heb gezegd.. er is nooit sprake geweest van dit"

Het doet mij pijn, ik met mijn klote Adhd en misschien te goed hart, breekt, ik heb de dag ervoor nog gezegd.. Karolina ik breek liever me ejgen hart om als jij daar blij van wordt...

Nee dat moest ik niet zeggen... dat maakte haar niet blij..

We zijn nu een tijdje verder en ik heb nog steeds geen begrip voor alles.. het is zo jammer.. de klik en vooral op het begin was er wel degelijk... alleen onze 2 rugzakken hebben ons nu tegen gewerkt?

We hadden elkaar kunnen steunen in moeilijke tijden.. maar dat mag ook niet zo zijn.. misschien toch maar alles vergeten.. en dat duurt wel even.. waarom dat wel even duurt zullen de meeste mensen toch niet begrijpen..

Heb ik nou echt verkeerd gehandeld? Waarom heeft ze me na al die tijd nog steeds niet vertrouwd.. ik had alles graag alles gezien.. maar helaas het is niet anders..

Karolina, mag je dit ooit lezen.. je weet dat ik het jammer vindt, iets wat jij ook niet zult begrijpen, dat iemand zich aan jou kan hechten en niet de bedoeling heeft om je pijn te doen..

24/12/2023....

Misschien tot een volgende keer in een ander leven..

[megakarina66things-blog]

WAAROM.?!OVER HET GEDRAG VAN MENSEN,NORMEN EN WAARDEN.TOLERANTIE EN GRENZEN STELLEN.---------------------------------------------------------------------IK heb al een aantal dagen een interessante discussie met manlief over het bovenstaande.Hij zei dat ik me daar absoluut niet druk over moest maken,omdat hij dat ook niet deed.ja hallo,lekker makkelijk zeg,maar ik ben manlief niet en andersom.goddank zeg.!!pffff.Maar het zal wel weer aan mij liggen wanneer ik zeg dat ik me soms,en zo niet bijna altijd kapot erger aan het stupide,onvolwassen gedrag van mensen.ik bedoel de volledige tolerantie in dit zwaar verziekte land dat volledig ontbreekt.het volledig ontbreken van vrijheid van meningsuiting. Men doet maar in dit vernederland. Men oordeelt over dingen,situaties en mensen,of veroordeeld keihard zonder de waarheid te onderzoeken.waar blijf je dan met je tolerante gedrag.?!Ik bedoel...waar trek jij je grens tussen het al of niet toelaten wat er gebeurd,bij wie of wat of waar dan ook.?ben je zo,n goedzak die alles wel best vindt,of ben je zo, n keiharde die direct een grens stelt.tot hier en niet verder.?! Bam einde verhaal.?en ook vraag ik me dan af wie mensen wel niet denken dat ze zijn om over iets of iemand te oordelen,te veroordelen of keihard af te straffen.Misschien ligt het dan ook wel aan mijn gevoel als hsp,er dat dingen en uitspraken van mensen bij mij nu eenmaal harder binnenkomen dan bij anderen.tja...Dat kan.maar ik ben opgevoed met bepaalde normen en waarden,wat dus betekent dat ik eerlijk ben,tot op zekere hoogte tolerant ben en aardig ben tegen iedereen,zolang ik dit ook terug krijg van een ander.zo werkt dat nou eenmaal.Die vraag kan ik dan ook gelijk doortrekken naar mijn situatie met de wsg,de j.p.v.d.bent. keet in Haalderen en de curator waarbij ik dus nu definitief de grens getrokken heb.tot hier en niet verder.die lui zijn te ver gegaan.constant mijn grenzen opzoeken,de grenzen van het toelaatbare telkens weer oprekken.asociaal reageren.onze kinderen opzettelijk doodongelukkig maken en mij als moeder erbij.en waarom.?waarom doen deze stukken ongeluk zo.?waarom moedwillig en met opzet hele gezinnen de vernieling in brengen,waarom hele gezinnen ontouderen.?puur en alleen maar om de perverse prikkel van het geld en het pure machtsmisbruik waar ze op kicken.Wie denkt die elite wel niet dat ze zijn om ons zo moedwillig en expres de grond in te trappen.?om onze kinderen te jatten zonder reden.wie denken ze wel niet wie ze zijn om over mensen te kunnen oordelen zonder ze te kennen.?wie zijn zij om zo over onze grenzen te gaan,en daarmee door te kunnen blijven gaan.ik ben tot nu toe heel tolerant geweest.gesprekken,mediation,zakelijke mails.maar ja,het heeft echt niets veranderd.ze blijven in de herhaling vallen.mijn kinderen lijden eronder.ik ben er bijna aan onderdoor gegaan.dus heb ik een grens getrokken.die lui hebben het ontoelaatbare ver overschreden, dus dat straf ik nu af.!!wie niet horen wil,moet dan maar voelen.!!En gezien het feit dat ik deskundig en capabel genoeg ben om dat te kunnen doen,hou ik dat zo.dan kunnen ze hoog en laag gillen.nee is nee en blijft nee.ze hebben al mijn grenzen ver overschreden.dus nu is het klaar.en wie ben ik om zo te oordelen,dan wel te veroordelen.?nou...een moeder,die 12 jaar lang zwaar getreiterd werd en nog steeds wordt tot op de dag van vandaag.dan heb ik dus het recht om terug te trappen.normen en waarden behoud ik wel.tolerant zijn in deze dus even niet,maar wel grenzen trekken.Ervaringsdeskundigen land is niet vriendelijk.althans niet in mijn situatie.aan mij de keuze om een negatieve situatie af te kappen.wat ik dus gedaan heb.wordt vervolgd in het belang van mijn gezin.Wordt vervolgd.!!!!!

[euroadventure]

Split (Kroatië)

Dinsdag 7 en woensdag 8 juni

Ik heb een nachtje doorgebracht liggend op een bank nadat de vorige keer het slapen in een hut mij niet zo beviel. Met een ietwat stijve nek wordt ik om 5 uur al wakker 🙈.

Het is net na zeven uur 's morgens wanneer de boot in split arriveert. Marciano, die ik ken van de Fjallraven Classic in Zweden, komt om acht uur aan bij het busstation dus heb ik nog een klein uurtje te overbruggen.

Wanneer Marciano arriveert besluiten we om eerst een kopje koffie te drinken om daarna gelijk naar het strand te gaan. Het is al erg warm zo vroeg in de ochtend. In de ochtend is het in ieder geval nog een beetje uit te houden op het strand. Na het inchecken in de accommodatie lopen we naar het centrum van Split.  De oude binnenstad is niet groot maar de oude straatjes zijn wel mooi.

Aan het einde van de middag belanden we op het terras en borrelen en kletsen we uitgebreid. Wanneer we aan het begin van de avond over de boulevard wandelen besluiten we spontaan een boottochtje voor de volgende ochtend te boeken naar de Blue Lagoon. Het is boottocht waarbij we varen langs de vele eilandjes voor de kust van Split. Onderweg krijgen we de mogelijkheid om te snorkelen.

Het is grappig dat ik Marciano eigenlijk helemaal niet zo goed ken maar vanaf dag één lijkt het alsof we elkaar al lang kennen, we kletsen honderduit en lachen veel 😁.

De volgende dag worden we om 10 uur verwacht bij de haven, want vanaf hier vertrekt de boot voor de dagtrip. Er wordt relaxte muziek gedraaid en er zijn nog ongeveer dertig mensen op de boot.

Spanjaarden, Engelsen en een stel uit Oekraïne die al een aantal jaren in Tsjechië woonachtig is. Vooral om dit stel moeten we vaak hard lachen. Hij lust wel een drankje, danst graag en heeft een behoorlijke bierbuik 😂. Zij is eind van de middag niet meer zo te genieten 🙈.

Er heerst een goede vibe en rond 12 uur komen we aan bij het eerste eiland, waar ons een lunch wordt aangeboden. Het water is super groen-blauw, echt prachtig!

Na de lunch varen we weer verder en na een aantal uurtjes arriveren we op een plek waar we kumnen snorkelen. Ook is er een opblaas-glijbaan die ze vanaf de boot het water in laten zakken.

Vanaf de glijbaan sjezen we het water in (het kind komt weer even in mij los 😂).

Snorkelen was voor mij al weer een tijdje geleden en ondanks dat er niet superveel te zien is, is het wel weer leuk om te doen.

Na deze eerste snorkel ervaring varen we weer verder naar een ander gebied waar een oud scheepswrak op de bodem blijkt te liggen. Ook hier pakken we de snorkelset en snorkelen we richting het wrak. Dit is wel tof om te zien. We kunnen het wrak haast aanraken.

Uiteindelijk zijn we niet rond zes uur terug maar rond een uur of acht in de avond.

Er werd ook drank geschonken aan boord en een groot deel van de passagiers heeft iets te diep in het glaasje gekeken en lopen zwalkend van boord 🙈.

Wij besluiten eerst te douchen en om te kleden voor we een hapje gaan eten in de stad.

Na het eten lopen we nog door de oude straatjes en komen spontaan uit bij een openlucht feestje waar we nog even blijven hangen. Een leuke afsluiter van de dag 🥳.

[alleswatmijblijmaakt]

Sweet Home seizoen 2

Episode 02

Ik vraag mij af of er een rede is dat we een hart en hersenen zien in de opening. Half en half naast elkaar.

In dit soort verhalen zal ik het leger niet zo snel op hun woord geloven. Al helemaal niet als je hen onder schot houd. Wat ik van seizoen 1 en de eerste aflevering heb gezien, denk ik dat ook in deze serie, het leger niet echt bescherming gaat bieden.

Dat zijn heel veel dode soldaten.

Okay, we hebben er 1 die semi decent is. Mooi. Hoe lang kan je gaan vertrouwen, Chanyoung?

Mrs Im. Ben blij dat je een beschermende engel blijft. Wie is hier nu het monster mister.

Ik hoop dat je de juiste keuze hebt gemaakt, Hyunsoo.

Wacht, hij roept herinneringen op bij anderen wanneer ze hem op een bepaalde manier aanvallen. Of met hem contact te maken. Deze onderzoeken gaan hem helpen om zijn krachten te begrijpen, maar ik weet niet of hij sympathie blijft houden voor de mensen die niet geëvalueerd zijn.

Hmm, die twee kennen elkaar?

Hoe Chanyoung om ging met Youngsoo, maakt me wat zekerder om hem te vertrouwen. Zijn humaniteit is nog aanwezig.

#sweet home 2 #wat ik leuk aan de serie vind was ook in deze aflevering aanwezig. #ben benieuwd naar de rol van hyunsoo #gaat hij in de gelederen van de neo mensen een leidende en redende rol spelen? #om dat hij een manier heeft om hun zelfcontrole terug te geven?

[regioonlineofficial]

Vier dagen voor de kerst, op donderdag 21 december, speelt Kalpanarts haar veel bejubelde dansvoorstelling Breathe in De Lieve Vrouw in Amersfoort. Breathe is een muzikale dansvoorstelling over ademruimte, bewegingsvrijheid, spontaniteit, beklemming en het ervaren van echte vrijheid. Breathe is de ideale voorstelling om de kerstperiode in te gaan, het publiek krijgt de mogelijkheid om op adem te komen en zuurstof te verzamelen voor de drukke en voor veel mensen turbulente kerstperiode. Breahte van Kalpana Raguraman Kalpana Raghuraman is de maker van deze fascinerende adembenemende productie. Zij heeft Breathe gerealiseerd met haar gezelschap Kalpanarts in samenwerking met het bekende strijkkwartet Matangi dat live in Amersfoort een nieuwe compositie van Simone Giacomini vertolkt. De première van Breathe is door publiek enthousiast ontvangen en leverde uitverkochte zalen op in onder andere Amsterdam, Den Haag, Drachten, Haarlem, Utrecht en Rotterdam. Breathe scoorde 4 sterren bij verschillende media. ‘’Adembenemend, esthetisch gesammtkunstwerk van hoge kwaliteit’’, (Theaterblad Scènes). Kalpana Raghuraman heeft Indiase roots. Als dochter van een moeder die in Leiderdorp een Indiase dansschool leidde. is zij al vanaf jonge leeftijd vertrouwd geraakt met de vele Indiase dansstijlen. Aanvankelijk werd zij in de school van haar moeder opgeleid als klassiek Indiaas danseres, maar leerde ook andere dansvormen kennen zoals jazz- en klassiek ballet. Vanaf haar 21e organiseerde zij haar eigen dansproducties. Na het afronden van haar studies culturele antropologie en sociologie was Kalpana regelmatig in India om les te krijgen in de Indiase danstradities, muziek en danstheorie. In 2015 richtte zij samen met Gysèle ter Berg het dansgezelschap Kalpanarts op, in eerste instantie om de Indiase dans te ontdoen van het stoffige en exotische imago en recht te doen aan de rijke danscultuur van dit enorme land. Nieuwsgierig naar andere culturen ‘’Maar ik werd ook nieuwsgierig naar allerlei niet-Indiase dansstijlen, nieuwsgierigheid is sowieso een karaktertrek van mij’’, aldus Kalpana. De combinatie van haar opleidingen zorgt voor een brede interesse en een voor iedere productie uitgebreide research naar bepaalde maatschappelijke en psychologische ontwikkelingen van culturen wereldwijd. Net zoals in de andere producties van Kalpanartsligt de kern van Breathe geworteld in de Indiase tradities, zoals de pranayama, een ademhalingstechniek, bekend van de yoga- en meditatieoefeningen. De inspiratie voor Breathe kent verschillende bronnen zoals de Japanse haiku, de haka van de Maori en de persoonlijke ervaringen van de 5 dansers en van Kalpana zelf. ‘’Ik werk op intuïtie en energie vooral geïnspireerd door de dansers waar ik mee werk’’.Het ervaren van vrijheid in combinatie met ademen (of niet ademen) was het startschot voor Breathe. ‘’Ik wilde een voorstelling maken dat relevant is voor deze tijd waar vrijheid steeds meer onder druk komt te staan’’. Kalpana vindt voor haarzelf vooral de innerlijke vrijheid belangrijk want deze vrijheid kan je volgens het Indiase gedachtengoed zelf beheersen en wordt niet beïnvloed door externe omstandigheden. Ritme is de hartslag voor de creatie In Breathe speelt naast de dans de muziek een belangrijke rol. ‘’Ik werk veel met ritmes en herhaling, het ritme is de hartslag van de creatie’’. Componist Simone Giacomini heeft voor Breathe een nieuw werk gecomponeerd geïnspireerd door het rijke minimalistische werk van Simeon ten Holt. Dit werk wordt tijdens de voorstelling live uitgevoerd door het fameuze strijkkwartet Matangi, dat ook een actieve rol speelt tijdens de dansuitvoering. Het resultaat is een prachtige, fascinerende ook visueel zeer sterke voorstelling waar dansers en musici culturen samenbrengen en ogen en oren openen voor actualiteit en traditie.