#vulkaan | Explore Tumblr Posts and Blogs

jogjadays · 1 year

Text

Het is nu zondag 2 april half 7 's avonds lokale tijd en we zijn nu al een aantal uurtjes in het huis waar we de komende tijd gaan besteden. Het huis heet Rumah Mangga, oftewel Mango House. En de naam is gelijk ook het enige wat we wisten over onze verblijfplaats voordat we hier aankwamen. Het precieze adres van Rumah Mangga hadden we namelijk nooit doorgekregen. We zijn dus bijna 24 uur onderweg geweest naar een onbekende plek. Gelukkig heeft het goed uitgepakt. Rumah Mangga is een prachtige plek midden in de creatieve wijk van Yogyakarta. Het huis heeft een klein binnenplaatsje met een keuken, een mooie badkamer inclusief bad, een veranda en twee ruime slaapkamers. Ik denk eerlijk gezegd niet dat we iets mooiers hadden kunnen uitkiezen. De reis zelf verliep voorspoedig. De vlucht van Amsterdam naar Yogyakarta kostte zo'n 13 uur, waarbij de grootste uitdaging was om ons niet gek te laten maken door zowel Belgen voor ons, Duits/Nederlanders naast ons en nog meer Duitsers(?) achter ons. Bij aankomst in Jakarta namen we gelukkig afscheid van elkaar (niet letterlijk): zij naar Bali, wij naar Yogyakarta. We moesten echter wel nog een uur of 4 wachten tot onze vlucht zou vertrekken. Inmiddels was het ochtend in Jakarta en bleek de nieuwe terminal vol met eettentjes te zitten. Vanwege ramadan waren voor alle eettentjes schermen gezet zodat niet iedereen met eten geconfronteerd hoefden te worden. Niemand heeft ons dus ook gezien bij de KFC om 10 uur 's ochtends. De vlucht van Jakarta naar Yogyakarta duurde maar een uurtje en was zo voorbij. Op de nieuwe luchthaven van Yogakarta werden we opgehaald door twee mensen van het Cemeti-team (de kunstorganisatie waarbij Sam haar residency doet). Omdat we nog even op de trein van het vliegveld naar Yogyakarta zelf moesten wachten, stonden ze erop dat we nog even wat zouden eten met z'n allen. Sam en ik aten zo een vroege lunch met Nasi Kucing (kattenrijst). Dus niet Nasi Kuning. Nasi Kucing betekent eigenlijk dat je een klein bolletje rijst/bami in een bananenblad krijgt. Het kucing-gedeelte staat dus meer voor dat het een kleine (katten)-portie is(?). Misschien zit ik er naast hoor. Vervolgens pakten we de trein die zich door jungle, rijstvelden en dorpjes richting Yogyakarta zelf slingerde. De reis duurde zo'n 40 minuten en was het eerlijk gezegd alleen voor het uitzicht al waard. Je krijgt echt een mooi overzicht van het gebied tussen Yogyakarta zelf en de zuidkust van Java. Bij aankomst op het treinstation van Yogyakarta had Team Cemeti een taxi voor ons geregeld die ons dus naar ons surprise-huis bracht. Het eerste wat de taxi-chaffeur deed was wat zo'n beetje wat elke taxi-chaffeur in Indonesië doet: Westlife opzetten. En eerlijk gezegd is Westlife ook niet verkeerd. Na Westlife volgde Mariah Carey, die ik jaren geleden op Ambon ook al non-stop in de auto heb kunnen luisteren Verder hadden we het met de taxi-chaffeur nog over Yogyakarta zelf, Gunung Merapi (de nu actieve vulkaan) en Gudeg (het lokale zoete gerecht wat ik nog niet op heb). En zo stonden we voordat we het wisten dus voor het infameuze Rumah Mangga. En zoals ik al had verklapt. Het is prachtig. Nu gaan we misschien nog een klein rondje lopen en daarna lekker uitrusten.

7 notes · View notes

keesdp · 9 months

Text

Het Zuiden

IJsland heeft maar een hoofdweg de weg nummer 1. Deze loopt helemaal rond. Sommige wegen in het oosten zijn secundaire wegen, maar omdat je die ook kunt nemen en daarmee rond IJsland kan rijden noemen ze deze ook 1. Ik zie het al gebeuren: waar staat u? op weg nummer 1, kunt u zeggen waar precies? Nee natuurlijk niet. Er staan nergens hectometerpaaltjes en de afstanden tussen de dorpen zijn soms 200 km. Daarbij zijn de plaatsnamen niet uit te spreken met die voor ons vreemde letters en accenten. Ook de benzinepompen zijn dun gezaaid, dus goed plannen en vaak tanken als het kan.

De bewegwijzering is ook iets waar je aan moet wennen. Ongeveer 100 meter voor een kruising of afslag wordt aangegeven welk wegnummer naar links of rechts gaat met het volgende plaatsje achter het wegnummer. Als hij verwijst naar een volgende weg, staat dit wegnummer met een stippellijn omrand. Bij de kruising of splitsing zelf, staat geen bord meer, dus je moet onthouden, wegnummer, bestemming en richting. Kan je het nog een beetje volgen? Nou ik ben in het begin vaak 100 meter achteruit gereden, wat hier geen probleem is want er is bijna geen verkeer.

Ijslanders zijn vreemde mensen. Ze hebben vaak een prachtig vrijstaand huis als je van een afstandje kijkt, maar als je dichterbij komt of naar binnen kijkt schrik je je rot. Wel trekt iedereen zijn schoenen uit als ze naar binnen gaan. Ze spreken zonder uitzondering uitstekend engels, wat maar goed is, want IJslands lijkt nergens op. Het schijnt afgeleid te zijn van het Noors, maar die verstaan ze ook niet. Ook alle info die je op borden en folders vind zijn in het Ijslands en Engels, soms in het Duits ook. Vreemd, want de meeste touristen die wij tegenkwamen waren Italianen en Fransen, oh ja en Amerikanen. Verder een enkele Tsjech, een Nederlander een Zuid-Koreaan, een Belg en een Pool. We zijn geen Scandinaviërs tegengekomen en gelukkig ook geen Russen.

De weg die wij nog moeten gaan (lijkt Mieke Telkamp wel), is de zuidelijke 1 van west naar oost. We denken alle speciale Ijsland dingen al gezien te hebben. Nou dus niet. Dat wil zeggen; het landschap veranderd elke kilometer van de 300. Dan rij je tussen met IJslandsmos bedekte lavavelden, dan weer tussen paarse heidevelden, dan weer door een maanlandschap met zwarte heuveltjes in een vlak groen veld, met links imposante bergen zoals je ze alleen in films ziet over de maan of mars of Game of Thrones, misschien zijn die hier wel opgenomen. Dan weer door gele duinen van steen, bizar gewoon, echt.

We passeren de Eyjafjallajökull, je weet toch 2014 legde hij met zijn aswolk al het vliegverkeer plat in Europa. Er is nu een museum langs de weg waar je de vulkaan ziet. Sporen van de uitbarsting zie je duidelijk op de berg, daar heb je geen museum voor nodig. De enige wc waar ze geld vragen staat hier.

We rijden verder langs de enorme gletsjer Vatnajökull. De grootste van IJsland. We doen er dan ook 2 dagen over om er langs te rijden. Ondertussen veranderen de rivieren onder de bruggen, in met ijsblokken gevulde stromen. We gaan een zijweggetje in. Deze bestaat uit gravel en eindigd na vele bochten, putten en heuvels op een enorme parkeerplaats met bussen en auto's. Je kan hier een boottocht met rib's boeken naar de gletsjer. We gaan informeren of we mee kunnen. Er wordt door de CB om assistentie gevraagd, 2 mannen rennen naar buiten, doen zwemvesten om en springen op een quad en scheuren tussen de touristen door weg. Wij zien de paniek op de gezichten van de vrouwen achter de toonbank. I need assistance now, horen we door de CB. Yeah, we on our way; horen we. Dat is wat we weten, wat er gebeurd was werd ons niet duidelijk. De vrouw achter de balie probeerde achteloos door te gaan met haar werk, het verkopen van 12 zitplaatsen op de 7 rib's á 60 euro. Ik heb 1 plek zegt ze om half drie. anders wordt het half zeven voor ik twee plaatsen heb. Iedereen heeft on-line geboekt. Eén is geen. Als jullie hier rond willen lopen, en over een half uur terug willen komen, is er misschien een afzegging. We gaan rondlopen. Als we over de heuvel zijn weten we niet wat we zien. Een prachtig meer met drijvende ijsschotsen. In de verte zien we de Rib's naar de gletsjer varen. Het is hier zo geweldig, dat we besluiten het hierbij te laten en de Ribvaart een mis te geven.

Ook de Puffintour op een open hooiwagen doen we niet, veel te koud. Ik reken uit dat we 250 euro hebben uitgespaard, dat moeten we vieren in het volgende havenstadje met fish en chips, een veel gevraagde hap bij de pizzeria.

Onderweg zien we een brand in de verte. Het blijkt een huurcamper te zijn als we dichterbij komen, Er zijn al veel mensen bij en de hitte is enorm. Als wij passeren staat hij al volledig in lichterlaaie. Het zal je gebeuren op vakantie vreselijk. Een half uur later komt de brandweer ons tegemoet, nou ik denk dat dat een beetje te laat is.

Op een parkeerplaats zien we een ons bekende camper staan. We zagen hem op de boot, op Sandur Pharoer en bij de zeehonden in het noorden. Nu hier dus weer in het oosten. One life live it staat op zijn en haar camper. Zij trekken zich niets aan van campings en staan overal op parkeersplaatsen. Een enorme antenne staat achterop gebouwd met een benzine generator voor stroom. Toen wij de vorige keer elkaar weer zagen gaf hij mij een visitekaartje. Zij zijn Polen en maken radio verslag van hun reis. Op hun website die ik even open, staat een heel reisverslag van hun reis welke overeenkomt met de onze. Alleen houden wij ons wel aan de regels.

2 notes · View notes

annineamalfi · 10 months

Text

Pompeii

Op pad na Pompeii

'n Balkon wat reg oor die pad hang!

...en huise se mure deel van die pad.

Henk verjaar! Roomys in Pompeii (life is uncertain, eat dessert first) en aandete op die stoep.

Pompeii is oorval deur die vulkaan Mount Vesuvius se vuurwarm as in sy uitbarsting in 79 nC.

Hierdie is die oorspronklike klippe op die pad. Die gleuwe in die klippe is gemaak deur die waens se wiele. Die groot blokke in die pad was vir inwoners om oor te stap want in die middel was die vloei van riool en mis van diere en gemors. Die gaping tussen hierdie blokke was vir die waens se wiele.

Sommige vloere was gelig op stene en warm water is deur laat vloei vir hitte maw- ondervloerse verhitting!

Een van die min koepels wat nie ingegee het onder die gewig van die 7m warm as wat deur die vulkaan neergelê was nie.

Die dorp se strate was vol kosstalletjies en bakkerye. Die eienaars het op n 2e verdieping gewoon, daar is oral trappies teen die mure op.

Nog Pompeii :

Hier wys dit hoe mooi die mure oorspronklik gelyk het

'n Padteken teen die muur wat die omgewing waarin jy woon aangedui het, baie min mense kon lees.

Die punte van Mount Vesuvius was een groot berg voor herhaalde uitbarstings.

2 notes · View notes

fabulousplz · 2 years

Photo

Vannacht een hele gave hike gedaan naar de krater van een actieve vulkaan! Blauw lava, enorm vieze zwavel lucht, gasmasker, zuur meer, geen slaap en tranende ogen maar het was het meer dan waard! 🌋☠️🥾 (at Ijen Crater, Banyuwangi) https://www.instagram.com/p/CgwUyYppLRG/?igshid=NGJjMDIxMWI=

5 notes · View notes

amandabe11man · 2 years

Conversation

someone: Say something sexy in dutch ;)

me: ik bun Vulgaris Magistralis, en ik ri-j op een mammoet in het rond. ik kok mien potjen op een werkende vulkaan, een dinosauris nuum ik een halve haan

#vulgaris magistralis #normaal #heidevolk #jk I don't know dutch :(

2 notes · View notes

karelknoei · 11 days

Text

knusjes in doodskistje. Fijn hostel wel, ik had eerst angst dat het niks zou zijn.

morgen een mooi stukje wandelen mount nantai op. Deze vulkaan stond ook model voor hey vulkaandorp in your name

1 note · View note

scoutingnieuws · 16 days

Text

Scouts uit Bodegraven pakken volledig podium tijdens scoutingwedstrijden

Scouting Bolaro uit Bodegraven heeft dit weekeinde de scoutingwedstrijden voor de regio Hollands Midden gewonnen. Zowel de eerste als de tweede plaats werden door groepjes kinderen van Bolaro veroverd. De derde plaats was qua punten voor de St. Jozefgroep uit Leiden, maar zij speelden door leeftijdsrestricties buiten mededinging mee. Hierdoor pakte Bodegraven ook de laatste podiumplek. De zes beste groepjes van het weekend mogen door naar de Landelijke Scoutingwedstrijden die tijdens het pinksterweekend gehouden worden in Baarn.

Vanaf vrijdagavond kampeerden bijna 350 tieners in groepjes op het Naaldenveld in Bentveld. Onder een zomerse zon deden ze er alles aan om de felbegeerde punten binnen te slepen. Een maaltijd koken, themakleding aan, meedoen met allerlei spellen en activiteiten; overal konden punten mee verdiend worden, tweeduizend in totaal. Het winnende groepje van de Bolaro scoorde 1663 punten. In totaal waren het weekend ruim 150 scoutingvrijwilligers actief uit alle windstreken van de Regio Hollands Midden. Ook de deelnemende kinderen kwamen uit Scoutinggroepen van Katwijk tot Boskoop.

Thema van het weekend was dit jaar ‘de elementen uit balans’. De kinderen moesten de vier elementen aarde, water, vuur en lucht weer in de goede verhoudingen samen brengen om de onbalans te herstellen. ’s Avonds werd dit levensgroot in beeld gebracht door een rokende en vuurspuwende vulkaan tijdens een interactief thematheater in de grote kampvuurkuil. Ook konden de kinderen daar los gaan tijdens de karaoke en hun creativiteit tonen in hilarische opdrachten.

Pim de Jong, coördinator namens Scoutingregio Hollands Midden, blikt tevreden terug. “Er was dit jaar veel nieuwe aanwas in vrijwilligers, zowel bij de organisatie als onder de medewerkers. Desondanks liep het programma gesmeerd, en was de inschrijving voor het eerst sinds jaren in no-time vol. Ik heb ook alleen maar blije gezichten bij de kinderen gezien. Het bewijst weer hoe scouting zichzelf blijft vernieuwen en leden aantrekt.”

Bron: RSW Hollands Midden

#regionaal #RSW #Scoutingregio Hollands Midden

0 notes

peterpijls1965 · 27 days

Text

Bezwering

Toch heeft het wel iets om dansend op de vulkaan het armageddon af te wachten

Zul je zien dat de barbaren weer niet komen

Al schijnt die Pierlala ieders leven te versjteren, ten slotte

De kankerlegioenen rukken op in die en dinges maar niet in mij

We gaan het zien of ik wel zo sterflijk ben

Tot dan speel ik poppenkast met de eeuwigheid

0 notes

astroblogs · 1 month

Link

0 notes

dickvanas · 3 months

Text

Dicks Prikkels: De Wereld Op Zijn Kop 5

Tacticalimm: 'Vindt je verhaal over Joop van den Ende, ons vak wordt besmeurd, erg leuk' Dankjewel, Dick

- Rondom de Israëlische ambassade in Den Haag zijn zwarte schermen geplaatst. Het gaat volgens een woordvoerder van de gemeente om extra veiligheidsmaatregelen. Waarom die zijn genomen, wil de gemeente niet kwijt. Ook is er veel extra politie rondom het gebouw.

Om het pand aan de Johan de Wittlaan staat een rij zwarte schermen. Ook staan er meerdere politieauto's en agenten die de wacht houden rondom het gebouw. De maatregelen zijn woensdagavond ingegaan, heeft burgemeester Jan van Zanen besloten.

- Voedingsmiddelengigant Unilever ziet dat de verkoopvolumes in Europa achterblijven. Er wordt minder Calvé pindakaas en Magnum ijs verkocht, omdat consumenten in deze tijd van hoge inflatie overstappen naar de goedkopere huismerken. Om marktaandeel terug te winnen, gaat het terugvechten met prijsverlagingen. Dat zegt Unilever ceo Hein Schumacher tijdens de presentatie van de jaarcijfers. „We zien wereldwijd deflatie plaatsvinden. Om concurrerend te blijven, en om onze merken te beschermen, zullen we reageren met lagere prijzen.” Schumacher denkt dat er in 2024 nog wel sprake zal zijn van inflatie, maar dat deze langzaam zal afnemen.

- Hoewel Buckingham Palace vooralsnog niet uit de doeken doet aan welke vorm van kanker koning Charles lijdt, onthulde de Britse premier Rishi Sunak dat de ziekte in een vroeg stadium werd ontdekt. Dokter Michael Dixon werd twee jaar terug door de koning aangewezen als zijn lijfarts, een besluit dat kritiek zaaide onder campagnevoerders tegen alternatieve geneeswijzen. Wat kan deze ’kruidendokter’ voor hem betekenen na zijn kankerdiagnose?

- De Schotse minister van Gezondheid, Michael Matheson, is afgetreden na ophef over een enorme rekening voor roamingkosten. In december 2022 had hij zijn iPad meegenomen op familievakantie naar Marokko en zat daarmee voor 11.000 pond (12.883 euro) op het internet, meldt de Britse nieuwssite Sky News.

- In het zuidwesten van IJsland is het warm water uitgevallen na een nieuwe vulkaanuitbarsting. De lava stroomde over een pijpleiding, die daardoor is gebarsten. De autoriteiten hebben de noodtoestand uitgeroepen om de situatie in het getroffen gebied, meldt de omroep RUV. Het warme water wordt vooral gebruikt voor de verwarming in IJsland, waar de temperatuur momenteel ook overdag onder het vriespunt ligt. De regering roept inwoners van het schiereiland Sudurnes, waar de vulkaan ligt, op om zo min mogelijk elektriciteit en verwarming te gebruiken. Het stroomnetwerk kan het namelijk niet aan als alle inwoners nu via elektriciteit hun huizen willen verwarmen.

- Het Openbaar Ministerie heeft donderdag bij de rechtbank in Den Bosch veertien jaar gevangenisstraf geëist tegen een 25-jarige man uit Vught. Het OM verdenkt Denilson F. S. ervan in de avond van 20 augustus 2022 zijn vier maanden oude dochtertje met geweld om het leven te hebben gebracht. Het kind zou als gevolg van ernstig hersenletsel zijn overleden. Doodslag, stelt het OM. Ook zou hij zijn 1 jaar oude zoontje herhaaldelijk hebben mishandeld, evenals zijn toenmalige levensgezel.

- Een toezichthouder van Omgevingsdienst West-Holland is vorig jaar november twee uur lang tegen zijn wil vastgehouden. Een 51-jarige vrouw uit Ter Aar is daar dinsdag voor aangehouden. Ook wordt de vrouw verdacht van het mishandelen van meerdere politieagenten en buitengewoon opsporingsambtenaren (boa's) die kwamen helpen om de man te bevrijden van het terrein.

- De Haagse crimineel Piet S., die vastzit voor drugshandel en witwassen, eist in een kort geding dat hij minder beperkingen krijgt opgelegd in de gevangenis. De 67-jarige drugsbaas zegt dat hij zijn kleinkinderen niet goed kan ontvangen door het strenge regime en vraagt daarom om versoepeling. 'Hij is een echt familiemens', vertelt zijn advocaat.

- Een inwoner van De Lier is in één klap maar liefst zeven ton rijker. Volgens de Nederlandse Loterij heeft de winnaar zich nog niet gemeld. 'Wij verzoeken hem of haar om zich te melden.' Het gaat om een brutoprijs, waarvan 29,5 procent kansspelbelasting wordt ingehouden.?

Het bedrag van 756.559,20 euro werd gewonnen met een lot van de Eurojackpot dat hij of zij kocht bij de Jumbo aan het Oranjeplein. De speler kocht het lot met de getallen 20, 26, 44, 19, 16 en bonusgetallen 1 en 4. De winnaar voorspelde vijf getallen goed.

- De provincie Zuid-Holland ziet komende zomer niet alleen de commissaris van de Koning vertrekken, maar hoogstwaarschijnlijk ook zijn eerste vervanger. Gedeputeerde Jeannette Baljeu van de VVD heeft zich kandidaat gesteld voor het Europees Parlement. Baljeu staat op de concept-kandidatenlijst op plek drie en maakt grote kans om 'Europa' in te gaan.

- STRAATSBURG - Van een kruistocht tegen vrijhandelsverdragen tot nog meer financiële steun. Het spoeddebat in het Europees Parlement over de situatie van boeren in het landenblok schiet woensdag alle kanten op. Maar met Europese verkiezingen in aantocht presenteren zowel linkse als rechtse politici zich als bondgenoot van de boer.

- De ticketverkoop voor de concerten van Adele (35) in München heeft een ware stormloop teweeggebracht. Bij de eerste golf woensdagochtend stonden 3 miljoen fans in de wachtrij. Ook de prijzen schieten door het plafond. Komende zomer staat Adele weer op een Europees podium, in een op maat gemaakte arena in München. Aanvankelijk waren er vier concerten aangekondigd, maar dat aantal werd nog opgekrikt tot tien. Fans moesten zich vooraf registreren voor de kaartenverkoop op woensdag. Tickets voor de shows op 2, 3, 9 en 10 augustus gingen om 10 uur in verkoop.

- Passages over de directie van de NOS in het rapport over grensoverschrijdend gedrag bij de NPO en de individuele publieke omroepen zijn aangepast. De stukken zijn in de nieuwe versie anders of zelfs geschrapt ten opzichte van de conceptversie, meldt RTL Nieuws. De conceptversie is ook in handen van het ANP. In de conceptversie van het rapport wordt gesproken over „falend leiderschap” en „weinig verantwoordelijkheid.” In de definitieve versie is daar „tekortschietend leiderschap” en „onvoldoende verantwoordelijkheid” van gemaakt. Daarnaast is de alinea over de reactie van de NOS-directie aangepast. In de conceptversie is te lezen dat de directie de situatie bij NOS Sport „herkende”, in de uiteindelijke versie is dat aangepast naar „in grote lijnen herkennen.” Dat de directie „verrast en geschrokken” is, is helemaal verwijderd. Ook dat de directie „altijd open heeft gestaan voor de ervaring van medewerkers” staat niet meer in het rapport.

,,Omtzigt is ons uitleg verschuldigd’’, zegt Wilders die er aan toe voegde ‘er nog steeds niets van de begrijpen’ waarom de gesprekken zijn gestopt. ,,Ik hoop niet dat NSC en de heer Omtzigt hiermee GroenLinks/PvdA van Frans Timmermans in het zadel helpen. Want uiteindelijk wil die kiezer toch een centrumrechts kabinet.’’

Dinsdagmiddag verliet Omtzigt een overleg met Wilders, Dilan Yesilgöz (VVD) en Caroline van der Plas (BBB). Aan het begin van de avond hoorden de andere drie dat Omtzigt niet meer verder wilde. Als reden gaf Omtzigt aan dat de overheidsfinanciën er slechter voor staan dan hij dacht en dat hij die informatie te laat kreeg. Maar Wilders zegt dat niet te geloven. ,,De financiën kunnen de reden niet zijn.’’

(Door Dick van As)

0 notes

jogjadays · 11 months

Text

Daar waren ze dan: Justin en Julia. En terwijl ik dit schrijf zijn ze ondertussen aangekomen in Bali. Maar eerst even terug naar vorig weekend. Nadat Sam haar presentatie had gegeven, was ze zondag al weer op pad met een nieuwe missie. Voor haar eindshow in Yogyakarta had ze namelijk een grote schaal nodig waar water in kan.

Een traditionele Javaanse gong bleek uiteindelijk de perfecte kandidaat hiervoor.

Deze gongs zijn onder andere onderdeel van Gamelan-orkesten. Maar goed, waar vind je zo'n gong en ook nog het liefst een wat oudere en voor een goede prijs. Uiteindelijk was Sam samen met haar assistent Nuril op het spoor gekomen van een oude gong, maar daar moesten ze wel een tijdje voor reizen. Dus zondag ging ze samen met Nuril op pad om ergens in een dorpje buiten Jogja de gong te bekijken.

En jawel, later die avond liep ik naar buiten omdat Sam met een taxi terug was gekomen en uit de kofferbak kwam een prachtige oude gong. Eén missie voltooid.

Ondertussen was Sam ook nog druk bezig met Yoga (de tour guide/historicus) die samen met Sam de presentatie had gedaan om de dag in te plannen die we samen met Julia en Justin zouden beleven. Want dinsdag stonden ze ineens voor m'n neus.

Ongeveer tien minuten lopen van ons huis hadden ze een mooi hotel gevonden en na een lange reis en dolle taxirit waren ze daar dus ineens. Het was grappig omdat het aan de ene kant heel normaal voelde om ze te zien, maar eigenlijk ook best gek was dat we nu ineens met z'n allen in Yogyakarta waren.

Nadat ze waren ingesettled gingen we nog wat eten bij een restaurant in de buurt. Daarna was het voor ons allemaal op tijd naar bed, omdat woensdag dus onze trip op de planning stond.

Sam had dus met Yoga afgesproken om enkele tempels te bezoeken die onderdeel waren van de geschiedenis die ze zo uitgebreid besproken hadden. Dus je hebt net buiten Yogyakarta de Borobodur (het grootste Boeddhistische complex ter wereld) en Prambanan (het grootste Hindoeistische 'compound' van Indonesië). Dit zijn de standaardbestemmingen voor veel toeristen, maar tegelijkertijd ook erg druk. Maar los van die twee trekpleisters zijn er allerlei kleinere

Boeddhistische en Hindoeïstische tempels die rond dezelfde periode gebouwd zijn en allerlei andere belangrijke verhalen vertellen. Yoga nam ons mee naar vier van die onbekendere tempels. We begonnen bij een klein Hindoeïstisch compound dat zich net buiten een dorpje bevond in het boerenland. Deze tempel was ontdekt door een boer die een stuk land wilde uitgraven. Los van de tempel zelf was dit een belangrijke plek omdat bij het uitgraven de verschillende 'lavalagen' goed zichtbaar werden. Hierdoor konden onderzoekers concluderen dat er zo'n veertien vulkaanerupties moeten zijn geweest, en was hierdoor ook belangrijk bewijs waarom het zo machtige koninkrijk dat complexen als de Borobudur en Prambanan had gebouwd ineens heel het gebied verlaten had. Waarschijnlijk niet door oorlog, maar door de vulkaan.

Het bijzondere was dat er niemand was bij de tempel en wij de plek voor onszelf hadden. Yoga entertainde ons ondertussen met allerlei feitjes, verhalen en grappen. De volgende tempel was weer Hindoeïstisch, maar iets groter. Ook deze moet in dezelfde tijd gebouwd zijn (8ste eeuw). We sloten af met twee Boeddhistische tempels, waarvan Plaosan mijn favoriet was.

De Plaosan tempel ligt dichtbij Prambanan en bestaat uit twee vrijwel identieke tempels met drie kamers. Elke kamer heeft Boeddhabeelden (mits ze niet ontvreemd zijn) en beelden van andere belangrijke personen. Het is niet altijd duidelijk wie die personen geweest moeten zijn. Zo zijn er twee beelden die niet goed passen binnen de lokale setting. Beiden hebben een kledingstijl die veel weg heeft van de Angkor-stijl, wat zou kunnen bevestigen dat er destijds wellicht sterke banden waren met het oude Cambodja.

Daarnaast bevatte het Plaosan-complex ook een soort platform waarin allerlei beelden zittend omheen zaten. Voor mij leek dit net een soort Mortal Kombat-stage. Het hele complex was gewoon zo bijzonder. Het is alleen tragisch dat zoveel van de gebouwen zijn ingestort door aardbevingen of op andere manieren zijn beschadigd en niet onderhouden. Als alles nog in zijn originele conditie was zou het ongetwijfeld prachtig zijn geweest.

Na deze tempelbezoeken hadden we een korte pauze voordat we naar een uitkijkpunt gingen in de heuvels. Vanaf dit punt hadden we een mooi uitzicht over Jogja. Bovendien was er een restaurant waar we heerlijke mie ayam aten met gefrituurde tofu, tempé en banaan. Eén van de lekkerste maaltijden van ons hele verblijf hier.

Toen we bijgetankt waren was het tijd voor wat actie. Rondom Jogja zijn namelijk ook grotten. Eén van deze grotten, Goa Pindul, kun je met een opblaasband doorheen en bovendien kan je er van wat rotsen afspringen in het water. Hoe veilig dat is weet ik niet, maar het mag wel. In het droge seizoen heeft het water een prachtige kleur. Wij zaten net in de overgang, waardoor het water ook al best mooi was. Goa Pindul was vooral lekker verfrissend. We konden er heerlijk zwemmen en waren er weer zo goed als in ons eentje. Waarschijnlijk dat we daarom iets te veel aan het relaxen waren en vervolgens moesten opschieten voor onze volgende stop. Het was namelijk de bedoeling om de zonsondergang te bekijken bij één van de stranden aan de zuidkust.

Onze 'driver' Aris moest vol gas door de heuvels richting de kust om het te halen. Hoe we het uiteindelijk nog net gehaald hebben weet ik niet, maar iedereen was blij dat we aangekomen waren aan de kust. We renden daar vervolgens naar het strand en pakten nog net de laatste zonnestralen mee.

De kust is echt prachtig en een heerlijke manier om de dag af te sluiten. Wanneer de zon vervolgens ondergaat is het gelijk ook echt superdonker. Dus na iets meer dan een uur gerelaxed te hebben op het strand gingen we weer richting de auto. Yoga had ondertussen nog een nieuw plan.

Hij wilde ons voordat hij ons naar huis bracht nog naar Bukit Bintang brengen. Bukit Bintang (star hill) is een uitkijkpunt over de stad en heet zo omdat je alle stadslichten kunt zien. Hoewel we allemaal moe waren bleek het de perfecte afsluiter. We aten heerlijke geroosterde mais met een prachtig uitzicht. En toen was het inmiddels tegen negenen en gingen we eindelijk naar huis.

De volgende dag was iedereen kapot. Maar al te veel tijd om te rusten hadden we niet. Sam had een afspraak in de middag met een lokale kunstenaar. Hij zou haar kunnen helpen met het maken van een inscriptie in ijzer. Het zal net als de gong onderdeel worden van de eindshow. Ik ging ondertussen met Julia en Justin richting Jalan Malioboro, de hoofdstraat van Yogyakarta.

Malioboro is nog even druk en chaotisch als altijd, maar het hoort er wel een beetje bij als je naar Jogja komt. We hadden er wat gegeten en probeerde er nog iets van batik te scoren. Maar de chaos was te groot om echt iets goeds te vinden. Al met al was het wel gezellig en een goede manier om weer tot leven te komen.

De volgende dag stond Prambanan namelijk op de planning. Dit keer geen Yoga, maar Thomas. Ik had het op mijzelf genomen om Julia en Justin naar het tempelcomplex mee te nemen en ze van informatie te voorzien.

Prambanan zelf is redelijk makkelijk te bereiken met een taxi. Het ligt ongeveer tussen de 45 minuten en een uur van onze verblijfplaats af, afhankelijk van het verkeer. Zoals gewaarschuwd bleek Prambanan erg druk. Bussen vol schoolkinderen zorgen voor een jolige chaotische sfeer. Maar gelukkig had Yoga ons al gezegd om wat verder te kijken dan Prambanan zelf.

Zo bestaat het Prambanan terrein namelijk uit vier tempelcomplexen. Je moet daar alleen wel een stukje voor lopen. En wat blijkt, de meeste mensen hebben daar geen zin in. Wat logisch is, want het was superwarm. Gelukkig waren wij wel zo gek om een kleine kilometer te lopen naar de andere tempels, waarvan vooral de laatste Candi Sewa heel bijzonder is.

Het is een enorm Boeddhistisch tempelcomplex dat net als Plaosan voor een groot deel kapot is. Maar dat maakt het niet minder indrukwekkend. We waren daar bijna in ons eentje en het was gewoon zo groots en bijzonder. Op een gegeven moment waren we elkaar zelfs kwijt.

Omdat we ondertussen drie flesjes water hadden uitgezweet zochten we een terrasje op om wat te drinken. Toen zagen we naast ons een boogschutter-activiteit. De pijl en boog spelen een belangrijke rol in de Ramayana (die afgebeeld staat in reliëfs op Prambanan). Dus besloten we alle drie een poging te wagen. Uiteindelijk bleek na een slechte start Justin de ultieme boogschutter. Als Barney in z'n hoogtijdagen wist hij de roos makkelijk te vinden.

En na deze dag was het al weer tijd voor de laatste dag van Justin en Julia in Jogja. Wat nog ontbrak (naast de Borobodur, maar daar was Julia al geweest), was Alun-Alun Kidul en Taman Sari. Uiteraard is er ook nog het Kraton en wat andere dingen, maar dit hoort wel bij een Jogja-verblijf.

Bij Alun-Alun Kidul heb je twee hele oude Banyan-bomen. Er is een mythe rond deze bomen waarbij iemand blind van de ene kant van het plein naar de andere kant kan lopen tussen de bomen door overspoeld wordt met geluk. Het lijkt een makkelijke opdracht gezien je alleen recht vooruit hoeft te lopen, maar vrijwel iedereen die het probeert loopt ineens de verkeerde kant op.

Uiteindelijk wist Julia het bij een tweede poging toch te doen. Nadat ze richting het einde ineens verkeerd leek te lopen, bleek ze toen toch een ingeving te krijgen die haar in de juiste richting duwde. Gaston van de postcodeloterij kan dus alvast naar de Rietvink rijden. Vervolgens dronken we nog even wat voordat we naar Taman Sari gingen. Hoewel het wat vervallen en niet al te groot is, is het oude badhuis van de sultan wel een leuke en interessante spot voor wat foto's. Het is een belangrijk onderdeel van het sultanaat wat Jogja nog is.

Daarna waren we wel echt moe en uitgeblust (vooral ikzelf) en gingen we naar een belangrijke plek van Sam en mijn residency: Mediterranea by Kamil. Dit restaurant is één van de hotspots van Jogja. Het is een beetje upscale Westers, maar wel een grappige sfeer. Het eten is er lekker, en vaak eten Sam en ik er ontbijt.

Met onze maag gevuld gingen we nog even zwemmen in het hotel om 's avonds bij onze andere vaste stek te eten: Nanamia Pizzeria. Ondertussen kon Sam ook weer aanschuiven, gezien zij de hele dag met de eerdergenoemde artiest bezig was om haar eigen inscriptie te maken in ijzer. Sinds 's ochtends vroeg bestond haar dag dus voornamelijk uit aluminium buigen en hameren. Het eerste resultaat is prachtig. En hopelijk kunnen we binnenkort daar wat meer van delen.

Tot zover… moeie vingers.

5 notes · View notes