Bilang isang perfectionist, ito yung mga content na mahirap ibida sa mainstream social media kagaya ng instagram, tiktok, at fb.
Kasi nga, hindi abot ng vocal range ko yung kanta kahit gustong gusto ng puso ko na kantahin sya. Pero nakakatuwa rin pakinggan kasi saktong sakto yung tunog ng chord progression (chill vibe).
Nakatuwa lang din, dahil sa tagal ko nang tumutugtog ng keyboard sa simbahan, masasabi kong kaya ko rin pala tumipla ng musika (improvisation).
Pero, hindi talaga pasok sa standard ko itong video na ito. Kaya dito ko nalang ihihimlay ang aking artsy entry.
Last year late 2022, nabuhay ang mga lumang hilig. Ito yung pag-jajamming kasama ng mga tropa ko nung highschool.
It is a way of an escape ika nga. Or kung gusto mo ma-imagine pa yung ginagawa namin, panoorin mo yung korean drama na Hospital Playlist.
Why not diba?
Masyado na kasi tayong seryoso minsan. Kailangan din natin haluan ng sining ang ating matamlay na buhay. We need art. It reminds us that life is more than just a rat race.
Gusto ko lang sabihin na ang taon na ito ay pagpapanumbalik ng nakaugaliang buhay noong wala pang pandemya.
Yung mga lumampas na panahong nasa lockdown at quarantine ang lahat, dito tayo bumawi ng pagliliwaliw at pagsasaya.
Parang tayo mga batang nakaalpas sa tahanan upang maglaro at kitain ang ating mga kaibigan.
Namiss natin ang bawat isa at patuloy na nagpupursiging kitain ang mga mukhang matagal nang hindi pa nasisilayan sa personal.
Diba nga sinasabi natin na kapag masaya, mabilis ang oras. Ganito ang naramdaman ko sa taong ito.
Marahil eh dahil sa marami akong lugar na napuntahan at naranasan kasama ng aking mga kaibigan,
mga dating hilig ay nanumbalik na akala ko ay magiging alaala na lamang,
mga lumang taong muling nasilayan,
mga bagong taong biglang naging parte ng aking buhay at,
mga ideyang nagpaalab sa aking pusong bumangon at kilusan ang pangarap.
Salamat Panginoon sa taong ito dahil binigyan mo ako ng lakas na bumangon mula sa mga pagsubok noong 2021 at tinuruan mo akong yakapin itong taon (2022).
Hello, Tumblr!
You are a very nostalgic platform. Buti buhay ka pa? Madami pa akong gustong sabihin, matagal tagal na din akong hindi nakapagsulat dito. Pero hanggang dito nalang muna, next year nalang ulit :)
(Bridge part ng di nalalayong posibilidad ng isang likhang kanta, o baka naman isa lang itong paraan para magtapon ng emosyon sa anyo ng tula at simpleng chord progression hmmm.)
“nananabik masilayan ang mga mata at ang kulay nito sa sinag ng araw
ano kaya’ng gumuguhit sa iyong mga palad at ang hugis ng mga labi sa tuwing ngumingiti?”
Chord progression: C - G - Em - G
Melody: Nasa utak ko lang.
(Ulit-ulitin mo lang ito hanggang sa lumitaw na yung hinihintay mong soulmate sa harapan mo.)