#Αμαλία γράφει

[amalia-uwu]

Hmm.

What are you two up to? 💜💙

Where are you carrying the sleepy boy?

What is he dreaming of?

What's on your mind?

Is he heavy?

Is he a squishy, soft teddy bear?

So many questions.

Drabble :

“Carry you in my embrace”

Notes comments:

Thank you so much for this! I love the whole piece so much!

Sans's expression is so soft, serene and beautiful! I love the way you drew him wrapped around me!

I love how I'm holding him!

I love the hair etc.

The colors are also so soft and a beautiful combination.

I love it thank you so much! It gives a soft, beautiful, cozy aura.

As always this is one more beautiful piece of art, that I receive from you!

Each drawing has its own story to tell!

You are an amazing artist and great inspiration! Fudgie! 💙

Thank you so much! 💙

Now unto the Drabble!

💜💙💜💙💜💙💜💙💜💙

We were sitting on the couch watching TV.

At some point I noticed Sans dozing off.

He couldn't stay awake. I saw his eye sockets closing. His head falling forwards.

I chuckled. Hehe!

How can he be so adorable? He was such an adorable baby boy. A baby girl. A cutie pie! I wanted to squish him mercilessly in my embrace!

He just looks so cute when sleepy.

Okay, he looked masculine and adorable anyway. But even in sleep he looks handsome and adorable!

I shuffled closer and wrapped him in my embrace. He smiled in his sleep.

His cheek bone on my shoulder. I brushed my hair at my back, so they won't bother his face.

We stayed there for some time. Just cuddling.

There were many thoughts on my mind.

One thing is sure tho; that, I loved him so much.

I didn't know what he was dreaming but, I could tell he was happy.

There was a soft shade of blue hue on his cheekbones and a relaxed genuine smile on his face.

As much as I loved cuddling him. I knew, that the couch wasn't comfortable.

I was thinking how to carry him. «Will he wake up? Be scared? How will I lift a well build skeleton man?

... He is all bones. He can't be that heavy. I'll try to lift him. Worse case scenario.. Is that he falls on the couch and me on top of him. I am quite heavy. He doesn't have organs like me. He doesn't have skin like me.. How heavy can he be? Well... Let's find out»

I picked him up softly. He wrapped his bones around me.

Hm.. He wasn't as heavy as I was expecting him to be. Heh! He was a bearable comfortable weight.

I could carry him as I carry a child.

I was surprised I could carry him around with so much ease. Truly fascinating. Heh!

Another thing I loved; is how soft he is. How squishy.

Despite him being made of bones; he was pleasant to touch, hug. Physical contact with him felt incredible.

He was warm, soft, squishy. A teddy bear. I could feel his warm breath on my neck.

I could feel some of my hair touching his face. Heh, our souls were close to each other.

He was content and calm.

I walked upstairs to his room carrying him in my embrace.

Heh, he was doing an effort to keep it as clean as possible.

I laid him in his bed carefully. As I attempted to untangle him.

He took a hold of my clothes and refused to let go.

A soft whine left his teeth.

Welp, okay then. So be it.

I laid next to him and cuddled him closer. I could smell his clothes amd bedsheets. So, his bedsheets smelled like green apple. While his clothes smelled like green soap. It wasn't bad. I.. liked it!

Soon enough I covered ourselves with the weighted blanket he had.

I kissed his mandible and got comfortable next to him. He hummed softly.

I closed my eyes too and joined him for a nap.

"I love you sans!" I whispered.

He smiled and mumbled "i love you too".

The end 😘

Thank you for reading! 💙

#undertale #sans #sans x reader #sans x self insert #sans x y/n #gift by fudgelling-away #Δώρο #Αμαλία γράφει #Amalia writes #Αμαλία απαντάει #Amalia answers #asks and answers #for me #drabble #Για μένα 💙 #fudgelling-away #Αμαλία answers #Σημαντικο #Αγαπημενο #Art by @fudgelling-away #💙💙💙 #for me 💙 #✨ x 💙 #💜❤️ X 💙💛

[romios-gr]

Οι δάσκαλοι πλέον δε διδάσκουν αλλά συμμετέχουν στη διαφθορά Γράφει μία μητέρα... "Στην τρίτη λυκείου που πάει ο Κωνσταντίνος μου, τους έδωσαν υπεύθυνη δήλωση για να πάνε θέατρο. Μου έκανε εντύπωση που δεν έλεγε τίτλο έργου. Ψάχνοντας το θέατρο Αμαλία στις 3-10-2023, βρήκα ότι θα δουν το έργο "την λένε Εύα" και ήταν Αγόρι, με θέμα το βίο ενός τρανσέξουαλ. Αυτά στο γενικό λύκειο Βασιλικών... Περισσότερα εδώ: https://romios.gr/oi-daskaloi-pleon-de-didaskoyn-alla-symmetechoyn-sti-diafthora/

#Ελλάδα #ΝέαΤάξηΠραγμά��ων #δάσκαλος #διαφθορά #εκπαίδευση #σχολεία #τρανσέξουαλ

[alexpolisonline]

[spoilersgr]

H Αιμιλία Υψηλάντη γεννήθηκε στον Πύργο Ηλείας στις 22 Απριλίου 1942. Είναι Ελληνίδα ηθοποιός του κινηματογράφου, του θεάτρου και της τηλεόρασης και πρώην βουλευτής του ΚΚΕ. Της: Έπη Τρίμη Την γνωρίσαμε και την αγαπήσαμε μέσα από τους ρόλους της στο πλευρό του Κώστα Βουτσά, του Λάμπρου Κωνσταντάρα και πολλών άλλων ηθοποιών. Η αγαπημένη ηθοποιός έχει ιδρύσει την καλλιτεχνική εταιρεία «Αργώ» και μάλιστα έλαβε βραβείο στα 37α Κορφιάτικα Θεατρικά Βραβεία που πραγματοποιήθηκαν χθες το βράδυ στο Θέατρο Μπρόντγουαιη. Η εξομολόγηση για το καλλιτεχνικό ξεκίνημα και η σχολή του Κουν Ξέρω ότι πάντα ήθελα να γίνω ηθοποιός, είχε πει η Αιμιλία Υψηλάντη. Τώρα γιατί πήγα και στο Πανεπιστήμιο, καταρχάς σήμερα όλα τα παιδιά πηγαίνουν στο Πανεπιστήμιο. Σπάνια βρίσκω σήμερα ηθοποιό που να μην έχει πάει και σε αυτό. Η τάση και η επιθυμία γενικά των γονιών στην Ελλάδα ήταν το παιδί τους να αποκτήσει ένα πτυχίο ενός Πανεπιστημίου, γιατί πίστευαν ότι κάτι τέτοιο θα τους εξασφαλίσει ένα μέλλον μακριά από τη χειρωνακτική εργασία, ένα κοινωνικό status. Και είναι και σημαντικό να γράφει κάποιος στο βιογραφικό του ότι έχει τελειώσει το Πανεπιστήμιο, γιατί ακόμα κι αν θες να αναλάβεις μια θέση διοικητική και στο δικό μας τον χώρο ακόμα, πιθανώς να σου χρειαστεί. Βέβαια δεν σκέφτονταν αυτό ακριβώς οι γονείς οι δικοί μου. Σκέφτονταν ότι το επάγγελμα του ηθοποιού είναι ένα αβέβαιο επάγγελμα όπως είναι και σήμερα και όχι μόνο στην Ελλάδα, στις περισσότερες χώρες του κόσμου, και ήθελαν τα παιδιά τους να έχουν από τη δική τους τη μέριμνα να είχαν ένα χαρτί που θα τους εξασφάλιζε τον βιοπορισμό. Εγώ, έβγαλα τη σχολή του Θεάτρου Τέχνης του Κάρολου Κουν Ο Κουν την εποχή εκείνη ήταν εναντίον του να είμαστε συγχρόνως και στο Πανεπιστήμιο. Ήταν μια άποψη αυτή, σεβαστή γιατί έχει το λόγο της. Ένας φοιτητής μέσα στον Πανεπιστημιακό χώρο κινείται εντελώς διαφορετικά, διαμορφώνει μια x προσωπικότητα και η άποψη τότε του Θεάτρου Τέχνης ήταν όπως μας έλεγε ο Κουν «ή παππάς παππάς ή ζευγάς ζευγάς». Ήθελε τους ανθρώπους απόλυτα αφοσιωμένους, και τότε ήταν όλοι διαρκώς μέσα στο θέατρο, πρόβα παράσταση, πρόβα παράσταση, έτρωγαν μαζί το βράδυ στο εστιατόριο, ήταν ένα είδος κοινοβίου. Επίσης ήθελε να είναι εκείνος ο πνευματικός καθοδηγητής των ανθρώπων και να συμβάλει πολύ στην διαμόρφωση της προσωπικότητάς τους. Προφανώς ένας άνθρωπος που ήταν συγχρόνως φοιτητής θα είχε αντιστάσεις σε μία τέτοια αντίληψη, γιατί διαμόρφωνε μια προσωπικότητα και σε άλλους χώρους πολύ ισχυρούς πολιτικά και πνευματικά την δεκαετία του 1960. Υπήρχε συμφοιτητής μου που έκρυβε ότι ήταν στη νομική. Εγώ δεν το έκρυψα, γι’ αυτό δεν ήμουν και ιδιαίτερα ευνοούμενη. Ήταν από τα πράγματα που μου καταλόγισαν αρνητικά ότι έβγαλα συγχρόνως και την Ανωτάτη Εμπορική, είχε πει η Αιμιλία Υψηλάντη. Ο κινηματογράφος Τέλειωσα τη σχολή το 1964 και ξεκίνησα να ασχολούμαι με το επάγγελμα το 1967,συνέχισε να λέει η Αμαλία Υψηλάντη. Προτίμησα να ταξιδέψω τότε για οικογενειακούς λόγους. Ξεκίνησα στο θέατρο στην αρχή και ο κινηματογράφος ήρθε πολύ αργότερα. Όταν ξεκίνησα τον κινηματογράφο πρόλαβα την ακμή του αλλά μετά άρχισε η πτώση του κυρίως από την τηλεόραση, είχε εξομολογηθεί η Αμαλία Υψηλάντη. Οπότε δεν έκανα πολλές ταινίες και δεν επιθυμούσα να κάνω και πολλές. Έκανα δύο τρεις τον χρόνο που μου εξασφάλιζαν το επίπεδο της επιβίωσής μου για να έχω τη δυνατότητα να κάνω θέατρο. Είχα και ένα παιδί δεν ήταν πολύ απλά τα πράγματα. Ξέρετε τι πάει να πει να κάνεις και ταινία και θέατρο; Σηκωνόμαστε στις 5.30 το πρωί και στις 6 είμαστε στο studio. Όλη μέρα εκεί και μετά θέατρο, είχε πει σε συνέντευξή της η Αμαλία Υψηλάντη. Η guest εμφάνισή της στο fashion show  Athens Xclusive Designers Week Το 2016 απολαύσαμε την Αιμιλία Υψηλάντη στο fashion show των Celebrity Skin, όπου περπάτησε στην πασαρέλα, στο πλαίσιο της Athens Xclusive Designers Week. Η ηθοποιός εξέπληξε τους πάντες με την guest εμφάνισή της στο fashion show και έκλεψε τις εντυπώσεις με το στιλ και την άνεσή της στην πασαρέλα. Το βραβείο «Μίνωας Βολανάκης» Η Αιμιλία Υψηλάντη ήταν υποψήφια για το βραβείο «Μίνωας Βολανάκης»- Καλύτερη θεατρική παράσταση και το κέρδισε για την παραγωγή της ��εατρικής παράστασης «Η αγάπη άργησε μια μέρα» στην οποία πρωταγωνιστεί για δεύτερη χρονιά. Η 78χρονη ηθοποιός συνεχίζει να αποπνέει μία μοναδική γοητεία και ο φωτογραφικός φακός την απαθανάτισε κρατώντας το βραβείο της. Η Αιμιλία Υψηλάντη στα 78 της χρόνια παραμένει μια πολύ ωραία γυναίκα και μάλιστα ήταν πολύ κομψά ντυμένη στην βράβευσή της. Στο θέατρο, έχασα ό,τι είχα και δεν είχα Σε μία σπάνια τηλεοπτική της εμφάνιση, η ηθοποιός Αιμιλία Υψηλάντη έδωσε συνέντευξη το 2019 στην τηλεόραση όπου μίλησε για τα 50 και πλέον χρόνια που βρίσκεται στο χώρο της υποκριτικής, ενώ όπως τόνισε χαρακτηριστικά, κάποτε είχε χάσει ότι είχε και δεν είχε στο… πανί. «Είμαι πάνω από 50 χρόνια στο χώρο της υποκριτικής. Η ομορφιά μου, μου άνοιξε πόρτες στον κινηματογράφο, αλλά με δυσκόλεψε πολύ  στην προσωπική μου ζωή και στη σχέση μου με το άλλο φύλο. Όχι μόνο ζήλια, αλλά και δειλία του άλλου φύλου να σε προσεγγίσει. Ο ανταγωνισμός από άλλες γυναίκες ηθοποιούς υπάρχει πάντα, αλλά δεν τον βίωσα και πάρα πολύ γιατί εγώ δεν δούλεψα και πάρα πολύ στον κινηματογράφο. Επίσης, δεν μπήκα και στα κυκλώματα πάρα πολύ, ώστε να νιώσω κάτι τέτοιο. Δεν με ενδιέφερε καθόλου ο κινηματογράφος. Τον κινηματογράφο τον έκανα γιατί με ζητούσε ο κινηματογράφος, εγώ δεν τον ήθελα καθόλου. Τον έκανα εξ ανάγκης, μου έδινε κάποια χρήματα για να επιζήσω σε μια εποχή που δεν έβρισκα εύκολα στο θέατρο δουλειά. Αυτό, βέβαια, μου άνοιξε την πόρτα και του θεάτρου αντίστοιχα με κάποιο τρόπο. Είναι τώρα 25 χρόνια που έχω τη δική μου θεατρική δραστηριότητα που αυτή μου φτάνει και μου περισσεύει, θα έλεγα, για να με γεμίσει γιατί συγχρόνως πρέπει να στηρίξω και οικονομικά το θέατρο. Στο παρελθόν έχασα ότι είχα και δεν είχα στο θέατρο. Δεν ξεκινάς από το μηδέν, συνήθως εμείς στη δουλειά μας είμαστε μονίμως σε αναζήτηση χρημάτων», είπε  πριν έναν χρόνο η Αιμιλία Υψηλάντη. Η πολιτική καριέρα Το 1978, η Αμαλία  Υψηλάντη έγινε Δημοτική Σύμβουλος στο Δήμο Αθηναίων, ενώ το 1981 εξελέγη βουλευτής με το ΚΚΕ. Επίσης, υπήρξε για 11 χρόνια και συνδικαλίστρια και Πρόεδρος του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών.Από εκεί και πέρα δεν εξελέγη ξανά βουλευτής αλλά έως και σήμερα υποστηρίζει και παρακολουθεί τη δράση του ΚΚΕ. Η Αιμιλία Υψηλάντη έμενε στο νέο σπίτι του Γιάνη Βαρουφάκη Πρόκειται για ένα διαμέρισμα 180 τ.μ. στον 4 όροφο μιας πολυκατοικίας, κάπου μεταξύ πλατείας Μαβίλη και λεωφόρου Αλεξάνδρας, κοντά στο Ελεγκτικό Συνέδριο και το μαιευτήριο «Έλενα». Το εν λόγω  διαμέρισμα έχει δημιουργηθεί από την ένωση δύο διαμερισμάτων στον ίδιο όροφο και ως ατού διαθέτει μια μεγάλη ενιαία βεράντα. Πρώην ένοικός του, πριν από αρκετά χρόνια, ήταν η ηθοποιός Αιμιλία Υψηλάντη. Σύμφωνα με πληροφορίες, μάλιστα, η Αιμιλία Υψηλάντη διερωτάται πώς ήταν δυνατόν το ζευγάρι να αφήσει το νεοκλασικό με τη θέα στην Ακρόπολη για ένα διαμέρισμα σε πολυκατοικία. Ο πρώην υπουργός Οικονομικών, πάντως, αποτελούσε για τη νέα του γειτονιά κάτι σαν… ατραξιόν, αφού οι γείτονές του κρέμονται στα μπαλκόνια για να τον δουν κάθε φορά που μπαίνει ή βγαίνει από την πολυκατοικία.

[maxmaggr]

Δημήτρης Πουλικάκος: 77 χρόνια «Θείος Νώντας»

Πηγή εικόνας: www.rockrooster.gr Ο Δημήτρης Πουλικάκος είναι ένας γνήσιος ροκάς. Πρόκειται για μια καθ' όλα καλλιτεχνική φύση: τραγουδιστής, συνθέτης, συγγραφέας, ηθοποιός. Πάνω απ' όλα, όμως, είναι ένας «περαστικός παρατηρητής», όπως δηλώνει και ο ίδιος. Έζησε μια πολυτάραχη και δημιουργική ζωή και παραμένει ενεργός μέχρι σήμερα. Παίρνει θέση στα πολιτικά και κοινωνικά γεγονότα και με τον ιδιαίτερο λόγο του στηλιτεύει πρόσωπα και καταστάσεις. Το Ξεκίνημα Ενός Ροκά Ο Δημήτρης Πουλικάκος γεννήθηκε στις 21 Ιανουαρίου του 1943 στην Αθήνα. Οι γονείς του ήταν γιατροί, καρδιολόγος-παθολόγος ο πατέρας και μικροβιολόγος η μητέρα. Διατηρούσαν το ιατρείο τους στην περιοχή του Κολωνακίου και ο πατέρας του είχε πολύ καλή φήμη ως γιατρός. Το οικογενειακό του περιβάλλον ήταν εύπορο και μπορούσε να του παρέχει με ευκολία όσα χρειαζόταν. Ο πατέρας του είχε συγγενικούς δεσμούς με τον πρωθυπουργό της ΕΡΕ Παναγιώτη Κανελλόπουλο, αλλά και με τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, ο οποίος νυμφεύθηκε την ανιψιά του, Αμαλία. Αντιλαμβανόμαστε πως μεγάλωσε σε ένα μεγαλοαστικό περιβάλλον, του οποίου όμως δεν έγινε ποτέ πραγματικό κομμάτι και μέλος λόγω της ροκ ιδιοσυγκρασίας του. Οι γονείς του είχαν όνειρο να ενταχθεί στο διπλωματικό σώμα, καθώς η μόρφωση που λάμβανε είχε αυτό τον προσανατολισμό. Μιλάει αγγλικά, γαλλικά, γερμανικά, ιταλικά και καταλαβαίνει πορτογαλικά. Φοίτησε στο Αμερικάνικο Κολέγιο ως την τετάρτη γυμνασίου που αποβλήθηκε λόγω της διαγωγής και του ατίθασου χαρακτήρα του.

Πηγή εικόνας: www.mixanitouxronou.gr | Ο Δημήτρης Πουλικάκος κατά τα μαθητικά του χρόνια. Στις αρχές της δεκαετίας του '60 βλέπουμε το νεαρό Δημήτρη Πουλικάκο να είναι μέλος των «Beatniks του Κολωνακίου». Οι Betaniks ήταν ένα κίνημα που ξεκίνησε στην Αμερική και σήμαινε αριστερός, αντισυμβατικός, επαναστατικός. Οι Έλληνες Beatniks διοργάνωναν διαλέξεις και συζητήσεις, πήγαιναν εκδρομές και ως ορμητήριο είχαν το καφέ «Βυζάντιο». Το 1963, σε ηλικία 20 ετών, ο Δημήτρης Πουλικάκος με την ομάδα του πλησιάζει τον Νάνο Βαλαωρίτη και του ζητούν να γράψουν στο λογοτεχνικό περιοδικό «Πάλι». Ο Πουλικάκος γράφει κείμενα που εκφράζουν την ιδεολογία του και μέσα από αυτά αναδεικνύεται το λογοτεχνικό του ταλέντο. Καθίσταται βασικός συντάκτης του περιοδικού, κάνει μεταφράσεις και δημοσιεύει και ένα διήγημα με τίτλο «Το Μικρό Υποδηματοπωλείον». Την ίδια χρονική περίοδο, εμβαθύνει στο ρεμπέτικο. Πηγαίνει στις λαμαρίνες του Πειραιά και ακούει τη Σωτηρία Μπέλλου, τον Περπινιάδη στο Αιγάλεω και τον Τσιτσάνη. Στο rock 'n' roll είχε μυηθεί ήδη από το 1955 που πρωτοεμφανίστηκε ως μουσικό είδος. Η Πολυτάραχη Νιότη Το 1964 απολύθηκε από φαντάρος και μετέβη στο Λονδίνο εξαιτίας ενός έρωτα. Παντρεύτηκε με την Βρετανίδα Σάρα και έμεναν στο Notting Hill Gate. Έκανε διάφορες δουλειές την περίοδο αυτή, όπως πορτιέρης και κράχτης σε στριπτιτζάδικο στο Soho, μετέφερε με ένα βαν πράγματα και ανθρώπους που δε μπορούσαν να μετακινηθούν εύκολα με τα συνηθισμένα μέσα και εν τέλει εργάζεται ως φροντιστής αεροσκαφών στην Ολυμπιακή του Ωνάση. Κάνει ορισμένα ταξίδια ως φροντιστής και με τα πρώτα χρήματα από τη δουλειά αυτή φεύγει για διακοπές στη Μύκονο με φίλη του. Το γεγονός αυτό σηματοδοτεί και τη λήξη του γάμου του με τη Σάρα. Έπειτα από αυτό, λαμβάνει μέρος σε ένα πείραμα του BBC, κατά το οποίο κάνει χρήση LSD και καταγράφεται από κάμερες προκειμένου να γυριστεί ένα ντοκιμαντέρ. Το 1967, επί χούντας, μεταφέρει οδικώς από την Αγγλία στην Ελλάδα 250.000 κρυστάλλους LSD, τους οποίους ήθελε να ρίξει στη λίμνη του Μαραθώνα για να προκαλέσει παραισθήσεις σε όλη την Αθήνα, αλλά δεν το έκανε - και καθώς έχει δηλώσει - θυσιάστηκε ο ίδιος και τους χρησιμοποίησε. Την ίδια χρονιά, πηγαίνει στα Μάταλα και ζει για μερικούς μήνες σε μια σπηλιά. Κάνει αγροτικές εργασίες για να βγάζει τα προς το ζην και συναναστρέφεται με τους χίπηδες που ζουν επίσης στις σπηλιές την περίοδο αυτή. Τον Μάιο του 1968 συλλαμβάνεται με την παρέα του μετά από έφοδο της αστυνομίας σε φιλικό σπίτι, όπου τους βρίσκουν να κάνουν χρήση κάνναβης. Οι αρχές και ο Τύπος τους παρουσιάζουν ως μεγαλοεμπόρους και τους εμπλέκουν με μια σπείρα λαθρεμπόρων που συνελήφθη την ίδια περίοδο.

Πηγή εικόνας: www.ypogeio.gr Το 1969 ο Δημήτρης Πουλικάκος ερωτεύεται κεραυνοβόλα και παντρεύεται τη Λίλη Παπαδάκη. Ο γάμος τους διαλύθηκε πολύ σύντομα, αλλά απέκτησαν μία κόρη. Το 1975 η τέως σύζυγος του Πουλικάκου ταξιδεύει στην Ολλανδία, προκειμένου να παντρέψει ένα φιλικό ζευγάρι και πεθαίνει στον ύπνο της από αναρρόφηση. Ένα χρόνο μετά, ο πατέρας της Παπαδάκη κατηγορεί τον Δημήτρη Πουλικάκο ως ηθικό αυτουργό. Υποστηρίζει πως ο Πουλικάκος έδωσε εντολή από την Ελλάδα να εκτελέσουν την Παπαδάκη με υπερβολική δόση ηρωίνης. Στοιχεία παραποιούνται, ο Τύπος εμφανίζει καθημερινά φρικτά σενάρια κατηγορίας και ο Πουλικάκος προφυλακίζεται για 6 μήνες. Εν τέλει απαλλάσσεται με δικαστικό βούλευμα. Το δικαστήριο του είχε στερήσει όμως την κηδεμονία της κόρης του, την οποία απομάκρυναν από κοντά του οι γονείς την πρώην συζύγου του. Είδε ξανά το παιδί του έπειτα από 17 χρόνια, όταν πήγε να τη βρει στην Αγγλία. Η Μουσική Πορεία του Δημήτρη Πουλικάκου Το 1965 ο Δημήτρης Πουλικάκος γίνεται μέλος του συγκροτήματος MGC. Αρχικά προοριζόταν ως μπασίστας, ανέλαβε όμως το ρόλο του τραγουδιστή. Έπαιζαν στο club  «Λεωνίδας» στην Πλάκα και ευχάριστη αίσθηση προκαλούσε η καλή αγγλική προφορά του Πουλικάκου, η οποία απείχε κατά πολύ από αυτό που άκουγε μέχρι τότε το κοινό από ελληνικά συγκροτήματα. Οι MGC γνώρισαν μεγάλη επιτυχία διασκευάζοντας το τραγούδι      «Foxy Lady» του Jimmy Hendrix. Στα τέλη της δεκαετίας του '60 το συγκρότημα διαλύθηκε.

Πηγή εικόνας: www.ogdoo.gr Το 1970 δημιουργεί το μουσικό σχήμα Εξαδάκτυλος, το οποίο απαρτίζεται από: Δημήτρης Πουλικάκος (τραγούδι), Νίκος Πολίτης (κιθάρα), Λεωνίδας Αλαχαδάμης (ντραμς), Αντώνης Τριανταφύλλου (μπάσο) και Κώστ��ς Δουκάκης (κιθάρα). Πρόκειται για το πρώτ�� συγκρότημα στην Ελλάδα που τραγούδησε ροκ με ελληνικό στίχο. Εμβληματικό είναι το τραγούδι «Σκόνη, Πέτρες, Λάσπη»  που θίγει την εικόνα του μέσου εργαζομένου και σχολιάζει τον καταναλωτισμό που κάνει με τα πρώτα του βήματα. Το 1974 τον βρίσκει μέλος του συγκροτήματος «Αχ Βαχ». Αυτή την περίοδο γράφει το τραγούδι «Ο Γιατρός Παιδιά», θέλοντας να καυτηριάσει την κατάσταση της Ελλάδας που «έχει μπει στο γύψο» λόγω της δικτατορίας του Παπαδόπουλου. Το 1976 έρχεται ο πρώτος προσωπικός δίσκος του Δημήτρη Πουλικάκου με τίτλο «Μεταφοραί Εκδρομαί Ο Μήτσος». Πρόκειται για ένα δίσκο σταθμό για το ελληνικό ροκ, μέσα στον οποίο συναντάμε τη σουρεαλιστική και ψυχεδελική διάθεση του καλλιτέχνη. Το 1979 λαμβάνει χώρα η θρυλική «συναυλία της βροχής». Οι μαθητές ενός Λυκείου της περιοχής του Ζωγράφου ζητούν από τον Δημήτρη Πουλικάκο να δώσει μια συναυλία προκειμένου να συγκεντρώσουν χρήματα για την πενθήμερη εκδρομή τους. Ο Πουλικάκος συγκεντρώνει τη μουσική elite της εποχής για τη συναυλία αυτή. Μαζί του τραγουδά ο Παύλος Σιδηρόπουλος. Η συναυλία ακυρώθηκε δύο φορές λόγω βροχής και εν τέλει πραγματοποιήθηκε στις 10 Ιουνίου. Από αυτή προέκυψε και η ζωντανή ηχογράφηση του δίσκου «Crazy Love στου Ζωγράφου».  Την ίδια περίοδο ασχολείται με το ραδιόφωνο, καθώς ο μεγάλος Μάνος Χατζιδάκις του δίνει εκπομπές. Έτσι, ο Δημήτρης Πουλικάκος γίνεται ο ραδιοφωνικός «θείος Νώντας». Συμμετέχει σε πολλούς δίσκους και το 1998 έρχεται με ένα προσωπικό άλμπουμ που φέρει τον τίτλο  «Ο Θείος Νώντας Ξέρει» και περιέχει 16 τραγούδια. Το 2004 παρουσιάζει το δίσκο «Αδέσποτα Σκυλιά» και το 2010 την «Ύδρα των Πουλιών».

Πηγή εικόνας: www.ogdoo.gr Ο Ηθοποιός Δημήτρης Πουλικάκος To 1975 ο Δημήτρης Πουλικάκος πρωταγωνιστεί στην πρωτοποριακή ταινία του Ανδρέα Θωμόπουλου «Αλδεβαράν», την οποία «ντύνει» και μουσικά. Το 1978 τον βλέπουμε ως πρωταγωνιστή στην ταινία  «Οι Τεμπέληδες της Εύφορης Κοιλάδας», η οποία απέσπασε το δεύτερο βραβείο καλύτερης ταινίας στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Το 1982 συμμετέχει στην ταινία του Νίκου Περάκη «Άρπα Κόλλα». Το 1983 βλέπουμε τον Δημήτρη Πουλικάκο στην εμβληματική ταινία «Ο Δράκουλας των Εξαρχείων», μαζί με τους Τζίμη Πανούση, Αντώνη Καφετζόπουλο, Ισαβέλα Μαυράκη και άλλους. Η ταινία πρόκειται για ένα θρίλερ-παρωδία που σατιρίζει την κοινωνική και πολιτική κατάσταση της σύγχρονης Ελλάδας. Στο τέλος της ταινίας εμφανίζεται το συγκρότημα  «Μουσι��ές Ταξιαρχίες», δίνοντας μια συναυλία. Στην ίδια συναυλία ο Δημήτρης Πουλικάκος ερμηνεύει διασκευασμένο το λαϊκό τραγούδι «Υπάρχω»  του Στέλιου Καζαντζίδη.

Πηγή εικόνας: el.wikipedia.org Το 1991 συμμετέχει στην ταινία «Το Μετέωρο Βήμα του Πελαργού»  του μέγιστου Έλληνα σκηνοθέτη, Θόδωρου Αγγελόπουλου. Το 1995 εμφανίζεται στην ταινία του Νίκου Ζερβού «Σαπουνόπετρα» και το 1997 στην ταινία  «Made in Greece».  Το 1999 τον βλέπουμε στην ταινία του Νίκου Περάκη  «Θηλυκή Εταιρεία». Από την καριέρα του θείου Νώντα δεν έλειψαν και οι τηλεοπτικές εμφανίσεις. Χαρακτηριστική είναι η συμμετοχή του στη σειρά «Οι Αυθαίρετοι» του Mega, το 1990. To 1997 υποδύθηκε τον καθηγητή Λεούση στη σειρά «Είμαστε στον Αέρα». Ο Δημήτρης Πουλικάκος φέτος γίνεται 77 χρονών και παραμένει ένας γνήσιος και ενεργός ροκάς, αλλά πάνω από όλα ένας πραγματικός καλλιτέχνης. Ο ίδιος έχει δώσει τον ορισμό του πραγματικού καλλιτέχνη ως εξής: «Ο πραγματικός καλλιτέχνης πρέπει να 'χει αλητεία μέσα του και να 'ναι ελεύθερος άνθρωπος. Χωρίς ελευθερία δεν υπάρχει Τέχνη». Παρακάτω βλέπουμε ένα απόσπασμα από την ταινία «Αλδεβαράν» του Ανδρέα Θωμόπουλου, όπου ο Δημήτρης Πουλικάκος ερμηνεύει με το συγκρότημα Εξαδάκτυλος το τραγούδι «Σκόνη, Πέτρες, Λάσπη». Χρόνια πολλά Θείε Νώντα. Πηγές www.mixanitouxronou.gr el.wikipedia.org Read the full article

#ΔημήτρηςΠουλικάκος #ελληνικόροκ #Εξαδάκτυλος #θείοςΝώντας #Μουσική

[maxmaggreece]

Δημήτρης Πουλικάκος: 77 χρόνια «Θείος Νώντας»

Πηγή εικόνας: www.rockrooster.gr Ο Δημήτρης Πουλικάκος είναι ένας γνήσιος ροκάς. Πρόκειται για μια καθ' όλα καλλιτεχνική φύση: τραγουδιστής, συνθέτης, συγγραφέας, ηθοποιός. Πάνω απ' όλα, όμως, είναι ένας «περαστικός παρατηρητής», όπως δηλώνει και ο ίδιος. Έζησε μια πολυτάραχη και δημιουργική ζωή και παραμένει ενεργός μέχρι σήμερα. Παίρνει θέση στα πολιτικά και κοινωνικά γεγονότα και με τον ιδιαίτερο λόγο του στηλιτεύει πρόσωπα και καταστάσεις. Το Ξεκίνημα Ενός Ροκά Ο Δημήτρης Πουλικάκος γεννήθηκε στις 21 Ιανουαρίου του 1943 στην Αθήνα. Οι γονείς του ήταν γιατροί, καρδιολόγος-παθολόγος ο πατέρας και μικροβιολόγος η μητέρα. Διατηρούσαν το ιατρείο τους στην περιοχή του Κολωνακίου και ο πατέρας του είχε πολύ καλή φήμη ως γιατρός. Το οικογενειακό του περιβάλλον ήταν εύπορο και μπορούσε να του παρέχει με ευκολία όσα χρειαζόταν. Ο πατέρας του είχε συγγενικούς δεσμούς με τον πρωθυπουργό της ΕΡΕ Παναγιώτη Κανελλόπουλο, αλλά και με τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, ο οποίος νυμφεύθηκε την ανιψιά του, Αμαλία. Αντιλαμβανόμαστε πως μεγάλωσε σε ένα μεγαλοαστικό περιβάλλον, του οποίου όμως δεν έγινε ποτέ πραγματικό κομμάτι και μέλος λόγω της ροκ ιδιοσυγκρασίας του. Οι γονείς του είχαν όνειρο να ενταχθεί στο διπλωματικό σώμα, καθώς η μόρφωση που λάμβανε είχε αυτό τον προσανατολισμό. Μιλάει αγγλικά, γαλλικά, γερμανικά, ιταλικά και καταλαβαίνει πορτογαλικά. Φοίτησε στο Αμερικάνικο Κολέγιο ως την τετάρτη γυμνασίου που αποβλήθηκε λόγω της διαγωγής και του ατίθασου χαρακτήρα του.

Πηγή εικόνας: www.mixanitouxronou.gr | Ο Δημήτρης Πουλικάκος κατά τα μαθητικά του χρόνια. Στις αρχές της δεκαετίας του '60 βλέπουμε το νεαρό Δημήτρη Πουλικάκο να είναι μέλος των «Beatniks ��ου Κολωνακίου». Οι Betaniks ήταν ένα κίνημα που ξεκίνησε στην Αμερική και σήμαινε αριστερός, αντισυμβατικός, επαναστατικός. Οι Έλληνες Beatniks διοργάνωναν διαλέξεις και συζητήσεις, πήγαιναν εκδρομές και ως ορμητήριο είχαν το καφέ «Βυζάντιο». Το 1963, σε ηλικία 20 ετών, ο Δημήτρης Πουλικάκος με την ομάδα του πλησιάζει τον Νάνο Βαλαωρίτη και του ζητούν να γράψουν στο λογοτεχνικό περιοδικό «Πάλι». Ο Πουλικάκος γράφει κείμενα που εκφράζουν την ιδεολογία του και μέσα από αυτά αναδεικνύεται το λογοτεχνικό του ταλέντο. Καθίσταται βασικός συντάκτης του περιοδικού, κάνει μεταφράσεις και δημοσιεύει και ένα διήγημα με τίτλο «Το Μικρό Υποδηματοπωλείον». Την ίδια χρονική περίοδο, εμβαθύνει στο ρεμπέτικο. Πηγαίνει στις λαμαρίνες του Πειραιά και ακούει τη Σωτηρία Μπέλλου, τον Περπινιάδη στο Αιγάλεω και τον Τσιτσάνη. Στο rock 'n' roll είχε μυηθεί ήδη από το 1955 που πρωτοεμφανίστηκε ως μουσικό είδος. Η Πολυτάραχη Νιότη Το 1964 απολύθηκε από φαντάρος και μετέβη στο Λονδίνο εξαιτίας ενός έρωτα. Παντρεύτηκε με την Βρετανίδα Σάρα και έμεναν στο Notting Hill Gate. Έκανε διάφορες δουλειές την περίοδο αυτή, όπως πορτιέρης και κράχτης σε στριπτιτζάδικο στο Soho, μετέφερε με ένα βαν πράγματα και ανθρώπους που δε μπορούσαν να μετακινηθούν εύκολα με τα συνηθισμένα μέσα και εν τέλει εργάζεται ως φροντιστής αεροσκαφών στην Ολυμπιακή του Ωνάση. Κάνει ορισμένα ταξίδια ως φροντιστής και με τα πρώτα χρήματα από τη δουλειά αυτή φεύγει για διακοπές στη Μύκονο με φίλη του. Το γεγονός αυτό σηματοδοτεί και τη λήξη του γάμου του με τη Σάρα. Έπειτα από αυτό, λαμβάνει μέρος σε ένα πείραμα του BBC, κατά το οποίο κάνει χρήση LSD και καταγράφεται από κάμερες προκειμένου να γυριστεί ένα ντοκιμαντέρ. Το 1967, επί χούντας, μεταφέρει οδικώς από την Αγγλία στην Ελλάδα 250.000 κρυστάλλους LSD, τους οποίους ήθελε να ρίξει στη λίμνη του Μαραθώνα για να προκαλέσει παραισθήσεις σε όλη την Αθήνα, αλλά δεν το έκανε - και καθώς έχει δηλώσει - θυσιάστηκε ο ίδιος και τους χρησιμοποίησε. Την ίδια χρονιά, πηγαίνει στα Μάταλα και ζει για μερικούς μήνες σε μια σπηλιά. Κάνει αγροτικές εργασίες για να βγάζει τα προς το ζην και συναναστρέφεται με τους χίπηδες που ζουν επίσης στις σπηλιές την περίοδο αυτή. Τον Μάιο του 1968 συλλαμβάνεται με την παρέα του μετά από έφοδο της αστυνομίας σε φιλικό σπίτι, όπου τους βρίσκουν να κάνουν χρήση κάνναβης. Οι αρχές και ο Τύπος τους παρουσιάζουν ως μεγαλοεμπόρους και τους εμπλέκουν με μια σπείρα λαθρεμπόρων που συνελήφθη την ίδια περίοδο.

Πηγή εικόνας: www.ypogeio.gr Το 1969 ο Δημήτρης Πουλικάκος ερωτεύεται κεραυνοβόλα και παντρεύεται τη Λίλη Παπαδάκη. Ο γάμος τους διαλύθηκε πολύ σύντομα, αλλά απέκτησαν μία κόρη. Το 1975 η τέως σύζυγος του Πουλικάκου ταξιδεύει στην Ολλανδία, προκειμένου να παντρέψει ένα φιλικό ζευγάρι και πεθαίνει στον ύπνο της από αναρρόφηση. Ένα χρόνο μετά, ο πατέρας της Παπαδάκη κατηγορεί τον Δημήτρη Πουλικάκο ως ηθικό αυτουργό. Υποστηρίζει πως ο Πουλικάκος έδωσε εντολή από την Ελλάδα να εκτελέσουν την Παπαδάκη με υπερβολική δόση ηρωίνης. Στοιχεία παραποιούνται, ο Τύπος εμφανίζει καθημερινά φρικτά σενάρια κατηγορίας και ο Πουλικάκος προφυλακίζεται για 6 μήνες. Εν τέλει απαλλάσσεται με ��ικαστικό βούλευμα. Το δικαστήριο του είχε στερήσει όμως την κηδεμονία της κόρης του, την οποία απομάκρυναν από κοντά του οι γονείς την πρώην συζύγου του. Είδε ξανά το παιδί του έπειτα από 17 χρόνια, όταν πήγε να τη βρει στην Αγγλία. Η Μουσική Πορεία του Δημήτρη Πουλικάκου Το 1965 ο Δημήτρης Πουλικάκος γίνεται μέλος του συγκροτήματος MGC. Αρχικά προοριζόταν ως μπασίστας, ανέλαβε όμως το ρόλο του τραγουδιστή. Έπαιζαν στο club  «Λεωνίδας» στην Πλάκα και ευχάριστη αίσθηση προκαλούσε η καλή αγγλική προφορά του Πουλικάκου, η οποία απείχε κατά πολύ από αυτό που άκουγε μέχρι τότε το κοινό από ελληνικά συγκροτήματα. Οι MGC γνώρισαν μεγάλη επιτυχία διασκευάζοντας το τραγούδι      «Foxy Lady» του Jimmy Hendrix. Στα τέλη της δεκαετίας του '60 το συγκρότημα διαλύθηκε.

Πηγή εικόνας: www.ogdoo.gr Το 1970 δημιουργεί το μουσικό σχήμα Εξαδάκτυλος, το οποίο απαρτίζεται από: Δημήτρης Πουλικάκος (τραγούδι), Νίκος Πολίτης (κιθάρα), Λεωνίδας Αλαχαδάμης (ντραμς), Αντώνης Τριανταφύλλου (μπάσο) και Κώστας Δουκάκης (κιθάρα). Πρόκειται για το πρώτο συγκρότημα στην Ελλάδα που τραγούδησε ροκ με ελληνικό στίχο. Εμβληματικό είναι το τραγούδι «Σκόνη, Πέτρες, Λάσπη»  που θίγει την εικόνα του μέσου εργαζομένου και σχολιάζει τον καταναλωτισμό που κάνει με τα πρώτα του βήματα. Το 1974 τον βρίσκει μέλος του συγκροτήματος «Αχ Βαχ». Αυτή την περίοδο γράφει το τραγούδι «Ο Γιατρός Παιδιά», θέλοντας να καυτηριάσει την κατάσταση της Ελλάδας που «έχει μπει στο γύψο» λόγω της δικτατορίας του Παπαδόπουλου. Το 1976 έρχεται ο πρώτος προσωπικός δίσκος του Δημήτρη Πουλικάκου με τίτλο «Μεταφοραί Εκδρομαί Ο Μήτσος». Πρόκειται για ένα δίσκο σταθμό για το ελληνικό ροκ, μέσα στον οποίο συναντάμε τη σουρεαλιστική και ψυχεδελική διάθεση του καλλιτέχνη. Το 1979 λαμβάνει χώρα η θρυλική «συναυλία της βροχής». Οι μαθητές ενός Λυκείου της περιοχής του Ζωγράφου ζητούν από τον Δημήτρη Πουλικάκο να δώσει μια συναυλία προκειμένου να συγκεντρώσουν χρήματα για την πενθήμερη εκδρομή τους. Ο Πουλικάκος συγκεντρώνει τη μουσική elite της εποχής για τη συναυλία αυτή. Μαζί του τραγουδά ο Παύλος Σιδηρόπουλος. Η συναυλία ακυρώθηκε δύο φορές λόγω βροχής και εν τέλει πραγματοποιήθηκε στις 10 Ιουνίου. Από αυτή προέκυψε και η ζωντανή ηχογράφηση του δίσκου «Crazy Love στου Ζωγράφου».  Την ίδια περίοδο ασχολείται με το ραδιόφωνο, καθώς ο μεγάλος Μάνος Χατζιδάκις του δίνει εκπομπές. Έτσι, ο Δημήτρης Πουλικάκος γίνεται ο ραδιοφωνικός «θείος Νώντας». Συμμετέχει σε πολλούς δίσκους και το 1998 έρχεται με ένα προσωπικό άλμπουμ που φέρει τον τίτλο  «Ο Θείος Νώντας Ξέρει» και περιέχει 16 τραγούδια. Το 2004 παρουσιάζει το δίσκο «Αδέσποτα Σκυλιά» και το 2010 την «Ύδρα των Πουλιών».

Πηγή εικόνας: www.ogdoo.gr Ο Ηθοποιός Δημήτρης Πουλικάκος To 1975 ο Δημήτρης Πουλικάκος πρωταγωνιστεί στην πρωτοποριακή ταινία του Ανδρέα Θωμόπουλου «Αλδεβαράν», την οποία «ντύνει» και μουσικά. Το 1978 τον βλέπουμε ως πρωταγωνιστή στην ταινία  «Οι Τεμπέληδες της Εύφορης Κοιλάδας», η οποία απέσπασε το δεύτερο βραβείο καλύτερης ταινίας στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Το 1982 συμμετέχει στην ταινία του Νίκου Περάκη «Άρπα Κόλλα». Το 1983 βλέπουμε τον Δημήτρη Πουλικάκο στην εμβληματική ταινία «Ο Δράκουλας των Εξαρχείων», μαζί με τους Τζίμη Πανούση, Αντώνη Καφετζόπουλο, Ισαβέλα Μαυράκη και άλλους. Η ταινία πρόκειται για ένα θρίλερ-παρωδία που σατιρίζει την κοινωνική και πολιτική κατάσταση της σύγχρονης Ελλάδας. Στο τέλος της ταινίας εμφανίζεται το συγκρότημα  «Μουσικές Ταξιαρχίες», δίνοντας μια συναυλία. Στην ίδια συναυλία ο Δημήτρης Πουλικάκος ερμηνεύει διασκευασμένο το λαϊκό τραγούδι «Υπάρχω»  του Στέλιου Καζαντζίδη.

Πηγή εικόνας: el.wikipedia.org Το 1991 συμμετέχει στην ταινία «Το Μετέωρο Βήμα του Πελαργού»  του μέγιστου Έλληνα σκηνοθέτη, Θόδωρου Αγγελόπουλου. Το 1995 εμφανίζεται στην ταινία του Νίκου Ζερβού «Σαπουνόπετρα» και το 1997 στην ταινία  «Made in Greece».  Το 1999 τον βλέπουμε στην ταινία του Νίκου Περάκη  «Θηλυκή Εταιρεία». Από την καριέρα του θείου Νώντα δεν έλειψαν και οι τηλεοπτικές εμφανίσεις. Χαρακτηριστική είναι η συμμετοχή του στη σειρά «Οι Αυθαίρετοι» του Mega, το 1990. To 1997 υποδύθηκε τον καθηγητή Λεούση στη σειρά «Είμαστε στον Αέρα». Ο Δημήτρης Πουλικάκος φέτος γίνεται 77 χρονών και παραμένει ένας γνήσιος και ενεργός ροκάς, αλλά πάνω από όλα ένας πραγματικός καλλιτέχνης. Ο ίδιος έχει δώσει τον ορισμό του πραγματικού καλλιτέχνη ως εξής: «Ο πραγματικός καλλιτέχνης πρέπει να 'χει αλητεία μέσα του και να 'ναι ελεύθερος άνθρωπος. Χωρίς ελευθερία δεν υπάρχει Τέχνη». Παρακάτω βλέπουμε ένα απόσπασμα από την ταινία «Αλδεβαράν» του Ανδρέα Θωμόπουλου, όπου ο Δημήτρης Πουλικάκος ερμηνεύει με το συγκρότημα Εξαδάκτυλος το τραγούδι «Σκόνη, Πέτρες, Λάσπη». Χρόνια πολλά Θείε Νώντα. Πηγές www.mixanitouxronou.gr el.wikipedia.org Read the full article

#ΔημήτρηςΠουλικάκος #ελληνικόροκ #Εξαδάκτυλος #θείοςΝώντας #Μουσική

[theatrinos]

“Το φανταστικό χωριό” του Σπύρου Γραμμένου στο Θέατρο 104 - Από 13 Οκτωβρίου 2019

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΜΕΝΗ ΠΡΕΜΙΕΡΑ: 13 Οκτωβρίου 2019

ΗΜΕΡΕΣ & ΩΡΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΩΝ: Τετάρτη 21:00, Κυριακή 15:00

Η πλατεία είχε παιχνίδια κι έναν πλάτανο στο κέντρο κι όσα ήταν να συζητήσουν τα κρεμάγαν σ’ ένα δέντρο γύρω-γύρω είχε παγκάκια από ξύλα σκαλιστά κούνιες, μύλους και τραμπάλες κι όλα τους ζωγραφιστά

«Το φανταστικό χωριό» του Σπύρου Γραμμένου, σε σκηνοθεσία Ζωής Ξανθοπούλου, μας καλεί να το ανακαλύψουμε κάθε Κυριακή στις 15:00 και κάθε Τετάρτη στις 21:00 στο Θέατρο 104.

Ένα αλληγορικό παραμύθι για μικρούς και μεγάλους, γεμάτο μουσική και τραγούδια, για ένα «φανταστικό χωριό», που θα μπορούσε να είναι πρότυπο για μια ευτυχισμένη κοινωνία. Η ιστορία και οι ήρωες ζωντανεύουν μπροστά στους θεατές, συνομιλούν μαζί τους και όλοι μαζί γίνονται μέρος μιας μεγάλης γιορτής όπου όλοι οι άνθρωποι χωράνε και ζούνε μονιασμένοι.

Τι θα γίνει όμως όταν ο πόθος για εξουσία τους χτυπήσει την πόρτα; Πώς θα αντιδράσουν οι ήρωες του «Φανταστικού χωριού» και τι συνέπειες θα έχει αυτό για όλο το χωριό;

Θα μας πιάσει μια φαγούρα Όλοι θα έχουμε καούρα Όλα θα είναι μια μουτζούρα Γύρω μας μια θoλούρα Θα μας πιάσει μια μουρμούρα Και θα βγάλουμε καμπούρα Θα ’μαστε καρικατούρα

Ο Σπύρος Γραμμένος, γνωστός από τα τραγούδια και το ιδιαίτερο ύφος του, έχοντας συνθέσει μουσική για αρκετές θεατρικές παραστάσεις, γράφει και πρωταγωνιστεί για πρώτη φορά, με τη συνοδεία ενός μουσικού επί σκηνής, ένα παραμύθι που απευθύνεται σε όλους, ανεξαρτήτως ηλικίας.

Συντελεστές

Κείμενο – τραγούδια: Σπύρος Γραμμένος Σκηνοθεσία: Ζωή Ξανθοπούλου Σκηνικά – κοστούμια: Αμαλία Θεωδοροπούλου Βοηθός σκηνοθέτη: Κώστας Δετώρος

Ερμηνεύει ο Σπύρος Γραμμένος Μαζί του ο μουσικός Χάρης Παρασκευάς

Το βιβλίο και το cd της παράστασης κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΚΨΜ.

Πρεμιέρα: 13 Οκτωβρίου Παραστάσεις: Τετάρτη στις 21:00 και Κυριακή στις 15:00 Εισιτήρια: 10 ευρώ, 8 ευρώ (μειωμένο) Διάρκεια: 50 λεπτά

Θέατρο 104 Ευμολπιδών 41, Γκάζι, Αθήνα, T. 210 3455.020 [email protected] | http://www.104.gr/

#Θεατρικές παραστάσεις 2019-2020 #Θεατρικές παραστάσεις 2019 2020 #Τετάρτη #Κυριακή #Θέατρο 104 #Γκάζι #Παραμύθι #Παιδική

[videogrgr]

Το Τατουάζ Επεισόδιο 173 - 174, Β Κύκλος - Βίντεο

Το Τατουάζ Επεισόδιο 173 - 174, Β Κύκλος - Βίντεο

ΤΟ ΤΑΤΟΥΑΖ ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ 173 Σε αυτό το επεισόδιο βλέπουμε ότι το ενδιαφέρον του Αλέξανδρου για το κυνήγι της τρούφας μεγαλώνει ακόμα περισσότερο αλλά δεν έχει το κεφαλαίο για να ξεκινήσει κάτι ανάλογο. Η Άννα σε μια υπέρτατη απόδειξη αγάπης, του δίνει τη λύση.  Η Μάρθα αποφασίζει να σπουδάσει και η Ελένη δεσμεύεται να την βοηθήσει. Η κατάσταση της Αμαλίας χειροτερεύει μέρα με τη μέρα, γεγονός που προβληματίζει τη Βέρα και τον Θεοχάρη. Ο Τόνυ βουλιάζει όλο και πιο βαθιά στα ναρκωτικά και η Μαργκώ είναι απαρηγόρητη. Η Νικόλ είναι δίπλα της στέκεται σε όλο αυτό.  Ο Φίλιππος κάνει μια παράτολμη πρόταση στην Ελένη. Ο Χάρης μπαίνει στο στόμα του λύκου με σκοπό να σώσει το Νικόλα και την Έλλη, αλλά για μια ακόμη φορά αποδεικνύεται αδέξιος. Η Ελένη κάνει μια κουβέντα με τον Φίλιππο για το θέμα «γάμος» και του κόβει τα φτερά. Η Αμαλία απομακρύνεται όλο και περισσότερο από τον Σέκερη, χωρίς όμως να του λέει τι της συμβαίνει, κι αυτός το παρεξηγεί. 

Το Τατουάζ επεισόδιο 174 Ο Ορφέας τηλεφωνεί στον Φίλιππο και τον απειλεί με χυδαίο τρόπο! Λίγο αργότερα και πάνω στον εκνευρισμό του, ο Ορφέας ξυλοκοπεί τον συγκρατούμενο του, τον Λευτέρη. Η Μαργκώ κάνει μια πρόταση στον Τόνυ που πολύ δύσκολα θα μπορέσει να την αρνηθεί. Η οικογένεια Μελά συναντά τη Χριστίνα και η κουβέντα ξεφεύγει μόλις της λένε να μην αναφέρει το όνομα της Ελένης στο βιβλίο που γράφει για τη ζωή του Ορφέα. Ο Σέκερης τσακώνεται με την Αμαλία και της λέει να μείνει στο Λονδίνο για πάντα! Ο Αλέξανδρος λέει κάτι στην Όλγα και την βγάζει εκτός εαυτού! Μέσα στα νεύρα της, η Όλγα, μεθυσμένη, αρπάζει μια περαστική και την χαστουκίζει!

Το Τατουάζ όλα τα επεισόδια ΕΔΩ πηγή

from videogr.gr https://ift.tt/2BJNWNb via IFTTT

#IFTTT #videogr.gr

[epikairocom]

Το τατουάζ: Ο Ορφέας αποφασίζει να δώσει τέλος στη ζωή του και πέφτει από ταράτσα

Ραγδαίες οι εξελίξεις στη σειρά «Το τατουάζ».

Η Άννα τρομοκρατείται όταν καλείται να περάσει απ’ την Αγγλική αστυνομία για να δώσει κατάθεση και ο Αλέξανδρος κάνει ότι μπορεί για να την ηρεμίσει. Η Τατιάνα προσπαθεί να λύσει το μυστήριο με τις συντεταγμένες, για να οδηγηθεί στη σύλληψη του σίριαλ κίλερ, την ίδια στιγμή που ο Ορφέας με την Αφροδίτη, κινούνται κρυφά απ’ όλους, ψάχνοντας να βρουν καταλληλότερο δικηγόρο για τον Άγγελο. Η Νικόλ, επηρεασμένη απ’ τον Στέφανο, αρχίζει ν’ αναθεωρεί τα «θέλω» της. Παρά τις συνεχόμενες κόντρες της με τον Ρίτσαρντ, η Μαργκώ, για κάποιους λόγους, δείχνει να έχει μια εξάρτηση απ’ αυτόν. Ο Θεοχάρης, σε μια βόλτα στους δρόμους του Λονδίνου συναντά τυχαία, την Άννα με τον Αλέξανδρο. Στο μεταξύ, η ζωή του Άγγελου στη φυλακή γίνεται όλο και πιο.. δύσκολη!

Ο Θεοχάρης βεβαιώνεται πλέον ότι η Άννα έχει σχέσεις με τον Αλέξανδρο και γίνεται έξαλλος με όλους. Η οικογένεια Μελά μαθαίνει για τον ξυλοδαρμό του Άγγελου μέσα στη φυλακή, αναστατώνεται ενώ η Αφροδίτη τρελαμένη τα βάζει με όλους και ιδιαίτερα με την Τατιάνα. Ενώ ο Τόνυ και η Άννα θεωρούν ότι ξέφυγαν από τον κίνδυνο να αποκαλυφθεί το μυστικό τους, η Αγγλική αστυνομία συνεχίζει να σκαλίζει την σχέση τους με τον φόνο της Αμάντα. Ο ξυλοδαρμός του Άγγελου διαλύει ακόμα περισσότερο ψυχολογικά τον Ορφέα. Ο Στέφανος αρχίζει να ερωτεύεται;

Τα γεγονότα με τη φυλάκιση και τον ξυλοδαρμό του Άγγελου, έχουν εξοντώσει ψυχολογικά τον Ορφέα και η απόφασή του να δώσει τέλος στη ζωή του, προκειμένου να αθωώσει τον Άγγελο είναι πλέον οριστική. Έχοντας ήδη βρει τον τρόπο με τον οποίο θα δώσει τέλος στη ζωή του, γράφει ένα γράμμα στην Ελένη, όπου σε μια εξομολόγηση ψυχής, ομολογεί όλους τους φόνους που έχει κάνει, δίνοντας λεπτομέρειες ειδικά για τον τελευταίο φόνο της Δέσποινας, προκειμένου να μην υπάρξει καμία αμφιβολία, ότι αυτός είναι ο «Γενάρης». Στο μεταξύ, στο Λονδίνο, ο Άλεξ περνά τις τελευταίες ώρες μαζί με την Άννα, πριν επιστρέψει στην Ελλάδα. Ο Τόνυ, έρχεται σε μεγάλη σύγκρουση με τη Μαργκώ και τον Ρίτσαρντ για την αγορά ενός καινούργιου πλοίου και με αυτή την αφορμή αποκαλύπτονται οι αληθινοί σκοποί του Ρίτσαρντ. Στα Μετέωρα, η Νικόλ άθελά της αποκαλύπτει την αληθινή ταυτότητα του Στέφανου.

Βέβαιος ότι η κόρη του διατηρεί κρυφή σχέση με τον Αλέξανδρο, ο Θεοχάρης αποφασίζει να πει στον Τόνυ την αλήθεια. Στο μεταξύ, πουλάει την επιχείρησή του για να τον ξεχρεώσει. Ο Στέφανος, κρύβει το πραγματικό του επίθετο, κρατώντας κρυμμένα μυστικά. Στο μεταξύ, η ζήλια του Σάκη τον φέρνει σε νέα σύγκρουση με την Όλγα. Η Τατιάνα, είναι έξαλλη με την δολοφονία του Μπλούνα στις φυλακές, λίγο πριν της μιλήσει, αγνοώντας πως ο Ρίτσαρντ έδωσε την εντολή να του κλείσουν μια για πάντα το στόμα. Ο Αλέξανδρος επιστρέφει στην Αίγινα, ενώ η Άννα βασανίζεται από τύψεις απέναντι στον πατέρα της. Η Νικόλ στεναχωριέται που αναγκάζεται να στερηθεί την συντροφιά του Στέφανου, καθώς οι επαγγελματικές της υποχρεώσεις την καλούν στο Λονδίνο. Η Μαργκώ αιφνιδιάζει την Άννα… Στο μεταξύ ο Ορφέας, έχοντας αποχαιρετίσει έναν-έναν τους ανθρώπους που αγαπάει, καταλήγει στη ταράτσα ενός κτιρίου, αποφασισμένος να δώσει τέλος στη ζωή του.

Ο Ορφέας πέφτει από την ταράτσα πολυκατοικίας… Η Μαργκώ μιλάει στην Άννα όπως δεν της έχει μιλήσει ποτέ κανείς. Η Νικόλ επιστρέφει στον Ιωσήφ πιο μπερδεμένη από ποτέ και ο Στέφανος δεν φεύγει με τίποτα από το μυαλό της. Ο Θεοχάρης δεν ακούει κανέναν και βρίσκει αγοραστή για την επιχείρησή του. Ο Τόνυ προτείνει στην Τατιάνα να έρθει μόνιμα στο Λονδίνο. Η Βέρα φεύγει για την Ελλάδα χωρίς να δει τον Θεοχάρη, γεγονός που τον εκνευρίζει αφάνταστα. Ο Στέφανος μαθαίνει επιτέλους που βρίσκεται η Ελπίδα με τον παιδί! Η Ελένη βρίσκει το σημείωμα αυτοκτονίας του Ορφέα και χάνει τη γη κάτω απ’ τα πόδια της!

Η Ελένη ενημερώνεται ότι ο Ορφέας είναι βαριά τραυματισμένος στο νοσοκομείο. Η Άννα βρίσκεται αντιμέτωπη με μια ακόμα ανάκριση της αστυνομίας και παθαίνει πανικό. Ο Θεοχάρης προχωρά στις συνεννοήσεις για την πώληση της επιχείρησης του, ενώ η Αμαλία βρίσκεται για πρώτη φορά αντιμέτωπη με τον Ρίτσαρντ. Ο Στέφανος μαθαίνει που είναι η Ελπίδα και η μικρή 8χρονη κόρη της  και αποφασίζει να ενεργήσει δραστικά!

Πηγή: www.gossip-tv.gr

from epikairo.com http://ift.tt/2I3efiY

#epikairo.com

[amalia-uwu]

“You are the best”

Gift Oneshot for Fudgelling-Away @fudgelling-away 💚💚💚

Sans x Female Reader

Undertale by Toby Fox. The rights go to the respective owners!

Photo by Nataliya Vaitkevich from Pexels.

Warnings ⚠️ : light angst,

Your majesty, I offer you this oneshot.

Please my queen, accept this humble offering!

💚

💚

💚

You came home after a long day.

By the time you woke up..

Things were just going downhill. You hit your toe on the bed. Slammed your head on the table.

It started raining, the wind turned the umbrella around 5 times.

At work not only the manager was being a total jerk, some customers really tested your patience and limits. Too much work paperwork..

Of course, they spilled coffee on you cause why not? This day is already awful! What else could get wrong?

You reached your door all wet, cause someone drove over the puddle on the street as a result the muddy water splashed all over you.

...Great. Just great...

You sighed.

You stepped in.

Sans heard the door opening "Honey?" his soft masculine voice called. He sounded from the kitchen. You didn't have the strength to speak. Your eyes began watering. You felt them burning.

You stood at the door not saying a word.

He came and looked at you. His happiness turned to shock, concern, understanding..

His eyes widen "Oh". He could understand from your face that you could barely keep it together.

"Before anything else, how about you take a shower, then come talk to me? Hm? There are fresh washed clothes and hot water waiting for you. Then come eat and we will talk yes?".

You smiled clenching your teeth and silently nodded.

You left your things and went to take a shower.

You washed your hair, then filled the bathtub with hot water and let yourself relax.

The water warmed your bones and alleviated the soreness and tiredness. That gift box Sans brought you had the best fragrances.

Coconut, rose, mango, floral and many more beautiful smells.

Right now you used lavender.

Eventually you cleaned the bathroom and went to the bedroom.

You saw the clothes he picked up for you, laying neatly on the bed.

Okay, you chuckled.

The shirt was green with heart designs on it.

The pants were a darker shade of green (forest green) with pandas on them.

Your white wooly jacket, with the teddybear-like hood that neatly laid above your bed.

You got dressed and walked downstairs.

He left food for you and a glass of orange juice on the table.

Sans looked at you. You approached him and hugged him.

He hugged you back. You began crying.

Everything that had happened today, came back to slap you hard on the face.

"Bad day?" he asked softly. You nodded.

"wanna tell me what happened?".

"too much work, the manager is a total jerk. On the street someone splashed muddy water all over me, they spilled coffee and... Today is just terrible".

He caressed your hair and gave your a cheek a soft kiss.

You smiled at that.

"Hey, now it's okay! Sshh.. Look, I made you, your favorite food. We can see your favorite movie and eat the cake I baked. Sounds good?"

You broke the hug and kissed his cheekbone.

You loved how his face blushed. That faint blue hue under his eye sockets drove you nuts.

You sat down and you ate the food he made for you. "Mmm" the flavors were so good.

Sans had stopped eating, he was just watching you. He loved the way you eat.

He found you so adorable.

You looked at him. Cheeks stuffed and slightly blushed. You swallowed and said "It's delicious, thank you!"

Sans smiled, man he was adorable when he was getting shy. You wanted to put him down and kill him with kisses.

However, the lady you were. You repressed that desire.. For now.

When you both finished.

You drank the orange juice. You felt better.

You were so happy around him.

Even in bad days. You couldn't help but smile, when you were close to him.

He was the light in the darkness.

You washed the dishes and then laid on the couch.

He brought you closer, wrapping his arms around you. You laid on top of him. Your face on his sternum, listening to the soft humming of his soul.

He was warm and soft. His bones and magic made him a soft chubby teddy bear.

He threw a blanket above you; your favorite color, green.

You smiled and kissed his sternum, were his soul is..

"You are the best" you whispered loud enough for him to hear.

"You make me happy! Thank you sweetheart" you added.

He smiled and caressed your back. He kissed your forehead

"I'm always here for you, y/n. Don't forget that, no matter what. I am always here my starlight".

You smiled "same goes for me sans. I'm always here"

He rubbed your back as you buried your face deeper into his ribs.

"I love you sans" you mumbled and slowly closed your eyes for a nap. You had the best boyfriend in the world.

"I love you too Y/N" he whispered.

This day had a good conclusion after all. You were happy!

💚

💚

💚

The end 😘

Thank you for reading! 💙

#undertale #sans #sans x reader #sans x y/n #sans x you #for fudgelling-away #gift fic #Amalia writes #Αμαλία γράφει #I was planning to post it in a few days #But hearing you had a tough day I decided to post it now! #Enjoy 😘 #Hope you feel better! #😘😘😘 #Αμαλία writes

[mikrofwno]

Ακούστε ολόκληρο το νέο άλμπουμ-γεγονός του Μίλτου Πασχαλίδη με τραγούδια σε μουσική του Μάριου Τόκα και στίχους του Άλκη Αλκαίου!

New Post has been published on https://mikrofwno.gr/2017/11/akouste-olokliro-to-neo-almpoum-gegonos-tou-miltou-paschalidi-me-tragoudia-se-mousiki-tou-mariou-toka-kai-stichous-tou-alki-alkaiou/

Ακούστε ολόκληρο το νέο άλμπουμ-γεγονός του Μίλτου Πασχαλίδη με τραγούδια σε μουσική του Μάριου Τόκα και στίχους του Άλκη Αλκαίου!

Μετά την κυκλοφορία του τραγουδιού «Ξερολιθιές» πριν από λίγες μέρες, το οποίο αγκαλιάστηκε από τα ραδιόφωνα, δίνοντας ένα πρώτο δείγμα από το ύφος του δίσκου, σήμερα ο Μίλτος Πασχαλίδης κυκλοφορεί ολόκληρο το νέο του άλμπουμ-γεγονός, που περιλαμβάνει δέκα τραγούδια του Μάριου Τόκα και του Άλκη Αλκαίου.

Η προετοιμασία του άλμπουμ «Τραγούδια Που Ζούνε Λαθραία» κράτησε πολλά χρόνια. Μάλιστα, κάποια από τα τραγούδια έχουν ακουστεί στις μουσικές παραστάσεις του Μίλτου Πασχαλίδη, ο οποίος -συναισθηματικά φορτισμένος- «πρόδιδε» στο ακροατήριό του τα πολύτιμα δώρα των δύο δημιουργών. Όμως, τώρα οι κρυφές και λαθραίες στιγμές των τραγουδιών, βγαίνουν πια στο φως!

ΑΚΟΥΣΤΕ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΑΛΜΠΟΥΜ «Τραγούδια Που Ζούνε Λαθραία» ΣΤΟ ΜΟΥΣΙΚΟ ΚΑΝΑΛΙ COBALT Eclectic:

https://www.youtube.com/watch?v=OL9V3insAUw&list=PLTFQVfZ4bBSU3X1eW1cHNgR_rA5MqrM24

Γράφει σχετικά ο Μίλτος Πασχαλίδης στο σημείωμα του δίσκου:

«Η περιπέτεια αυτού του υλικού, δεν έχει προηγούμενο. Ακροθιγώς έχω πει δυο λόγια στο βιβλίο μου για τον Άλκη. Αν την εξιστορούσα με όλες τις λεπτομέρειες, θα λέγατε: τι φαντασία έχει ο μπαγάσας… Πλην, είναι απ’ τις περιπτώσεις που η ζωή δε νικάει απλώς την τέχνη. Την κατατροπώνει. […] Τα περισσότερα από αυτά τα τραγούδια δημιουργήθηκαν απ τον Μάριο και τον Άλκη πριν 20 περίπου χρόνια. Για λόγους που δεν είναι της παρούσης, έμειναν μέχρι σήμερα στο συρτάρι. Είμαι ευγνώμων στις οικογένειες Τόκα και Λιάρου (Αλκαίου) που μου εμπιστεύτηκαν την ανασύνθεση, την επιμέλεια και την έκδοσή τους. Στην Αμαλία και στα παιδιά, στο Γρηγόρη και στην Έλλη. Και στον Ηλία Μπενέτο που εδώ και τρία χρόνια σχεδιάζουμε παρέα αυτή την έκδοση συνομιλώντας σχεδόν καθημερινά με τους απόντες φίλους μας. Ο Ηλίας, που γνωρίζει το υλικό σχεδόν απ τη γέννησή του, έδωσε και τον τίτλο, δανειζόμενος μια φράση του Άλκη απ τη «Ρωξάνη». Κι έτσι, με κάποιο περίεργο τρόπο, βρήκαν όνομα εντός μου και όλα σχεδόν τα τραγούδια που αγαπάμε και υπερασπιζόμαστε ακόμα. Τραγούδια που ζούνε λαθραία…

Προφανώς, το Κιφ και το Ανεπίδοτο φτιάχτηκαν στη μνήμη του Δημήτρη Μητροπάνου. Ο Υπνόσακος είναι μελοποιημένος απ τον Μάριο 17 χρόνια πριν την εξαίρετη μελοποίηση του Μπάμπη Στόκα. Και το Καλοκαίρι στην Αμοργό χώρεσε στο υλικό γιατί –παραδόξως- συγγενεύει με τα υπόλοιπα. […]»

Να σημειωθεί επίσης ότι στο τραγούδι «Οι Έρωτες Του Δρόμου» συμμετέχει ο Μπάμπης Στόκας, στο «Ανεπίδοτο» συναντούμε στη Β’ φωνή τη Γιώτα Νέγκα και στο «Καλοκαίρι Στην Αμοργό» η μουσική είναι του Μίλτου Πασχαλίδη.

Το άλμπουμ «Τραγούδια Που Ζούνε Λαθραία» του Μίλτου Πασχαλίδη κυκλοφορεί απ�� την Cobalt Music.

[globalviewgr]

Το ταξίδι ενηλικίωσης της Δάφνης Οικονόμου ανάμεσα στην Αθήνα και το Λονδίνο Πλησιάζοντας, με άλλα μάτια πια, την πολυκατοικία στη γωνία Τσακάλωφ και Ηρακλείτου, προσπάθησα να φανταστώ στη θέση της το νεοκλασικό αρχοντικό που είχα «γνωρίσει» μέσα από το αυτοβιογραφικό βιβλίο της Δάφνης Οικονόμου και που μου είχε χαρίσει ένα μεγάλο ταξίδι μεταξύ Αθήνας και Λονδίνου στα χρόνια του ’40 και του ’50. Το βιβλίο, που μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις «Καλειδοσκόπιο», στην πρωτότυπη αγγλική εκδοχή με τίτλο «81 Cadogan Square» και στην ελληνική μετάφραση από την Αθηνά Κακούρη με τίτλο «Στο 81», το έχω ακόμη στο μυαλό μου, καθώς αυτή η μαρτυρία ενηλικίωσης της Δάφνης Οικονόμου είναι παράλληλα και το συναρπαστικό διαβατήριο μιας ολόκληρης γενιάς στον μεταπολεμικό κόσμο που άλλαζε. Η Δάφνη Οικονόμου, γνωστή για τη μεγάλη και άξια κάθε σεβασμού κοινωνική προσφορά της ως ιδρύτριας, μαζί με τον σύζυγό της, Κώστα, της Εταιρείας Προστασίας Σπαστικών, είναι επίσης γνωστή για το χάρισμά της να γράφει. Η πρώτη αυτοβιογραφία της για τα παιδικά χρόνια στην Ινδία (όπου δούλευε ο πατέρας της τα τελευταία χρόνια της Βρετανικής Αυτοκρατορίας) είχε κυκλοφορήσει από την «Ωκεανίδα» με τίτλο «Saturday’s Child» και λίγα χρόνια μετά κυκλοφόρησαν και τα ποιήματά της από το «Καλειδοσκόπιο». Αλλά το «81 Cadogan Square» είναι το καινούργιο ταξίδι, αυτό που όχι μόνο εστιάζει στις σκέψεις της μικρής Δάφνης έτσι όπως μεγάλωνε ανάμεσα στην Αθήνα και το Λονδίνο, αλλά φέρνει μπροστά ένα καλειδοσκόπιο προσώπων, τόπων και καταστάσεων που αναπαριστούν με τρόπο συγκινητικά αυθεντικό τον κόσμο του 1945-1955. Υπάρχει ένα κοίτασμα γνώσης και εμπειρίας. Αυτό που κάνει το «81» ένα βιβλίο ξεχωριστό είναι η αβίαστη αφήγηση, ζυγισμένη με χιούμορ και υψηλή αισθητική. Με έκανε να σκεφτώ πόσο πολύ έχει αλλάξει ο κόσμος από τότε, με τα καλά και τα κακά του, αλλά αυτό που η Δάφνη Οικονόμου μεταδίδει πέρα από την οικογενειακή της ιστορία, είναι το κοίταγμα του κόσμου με την καθαρή ματιά ενός παιδιού, που μεγάλωνε στο Λονδίνο, με την υπέρκομψη μητέρα, μακριά από τον πατέρα, που είχε ξαναπαντρευτεί, αλλά μακριά και από τη γιαγιά και τον παππού που έμεναν στο ωραίο σπίτι της Τσακάλωφ, αυτό που ο Ανδρέας Βουρλούμης είχε ζωγραφίσει τόσο αισθαντικά. Μακριά και από τα αγαπημένα ξαδέλφια και τους φίλους. Αλλά νέοι φίλοι έρχονται στη ζωή όπως και νέες απρόσμενες φιλίες γεννιούνται στο 81 Cadogan Square. Συναρπαστικές και διασκεδαστικές, οι αφηγήσεις για τα διάσημα πρόσωπα που συνθέτουν τον γαλαξία του βιβλίου... Τζίνα Μπαχάουερ, Γιάννης Τσαρούχης, Δημήτρης Χορν, Μιχάλης Κακογιάννης, Αμαλία και Αλεξάντερ Φλέμινγκ, Γιώργος Σεφέρης, Χρήστος Λαμπράκης και τόσοι ακόμη που έρχονται στη ζωή της μικρής Δάφνης που μεγαλώνει. Αλλά πέρα από μία αφήγηση συγκινητική και ατμοσφαιρική, το βιβλίο της Δάφνης Οικονόμου εξυφαίνει σχέσεις και σκιαγραφεί όλους τους κλυδωνισμούς ανάμεσα στον κόσμο των εφήβων και τον κόσμο των ενηλίκων με έναν τρόπο που δίνει πολλές αφορμές για εμβάθυνση και συζήτηση. Παράλληλα, είναι ένα βιβλίο που μιλάει για τη χαρά της ζωής, τα ωραία βιβλία, τους πλούσιους ψυχικά ανθρώπους, τις τέχνες και τα ταξίδια, την αξία της προσμονής και τη μοναδική εμπειρία του να μεγαλώνεις με τη ζωή να σε περιμένει... Το βιβλίο θα παρουσιαστεί την Τρίτη 19 Σεπτεμβρίου, ώρα 7 μ.μ., στο Μουσείο Μπενάκη της οδού Κουμπάρη.  Νίκος Βατόπουλος/Καθημερινή

[frapedoypoli]

Θυμάστε όλα όσα σας έλεγε η μητέρα σας όταν ήσασταν μικροί;

Ναι όλα αυτά τα εκνευριστικά που τα ακούγατε και σας γύριζε το μάτι… αυτά που έμπαιναν από το ένα αυτί και έβγαιναν από το άλλο; Αφού τα ανασύρετε από τους σκοτεινούς διαδρόμους της μνήμης σας θα σας φανούν τόσο οικεία! Πρωτίστως γιατί θα συνειδητοποιήσετε πόσο δίκιο είχε η μητέρα σας για κάθε ένα από αυτά… Δευτερευόντως γιατί θα μπείτε στον πειρασμό, εάν δεν το έχετε κάνει ήδη, να τα πείτε και εσείς στα παιδιά σας… Τελικώς ξέρει η μαμά!:

1. “Τα άλλα παιδιά σε ζηλεύουν” Πόσες φορές δεν σας είπε ο τάδε ή η δείνα σας συμπεριφέρθηκαν έτσι απλώς γιατί σας ζηλεύουν; Τότε αγανακτούσατε και κοπανούσατε την πόρτα σκεπτόμενοι ότι τρελλάθηκε η μητέρα σας. Γυρίζοντας το χρόνο πίσω καταλαβαίνετε πια γιατί σας είχε συμπεριφερθεί με συγκεκριμένο τρόπο η τότε φίλη σας ή γιατί σας έκανε πλάκα αυτή η παρέα της τάξης με την οποία δεν τα πηγαίνατε ποτέ καλά… όχι μόνον ήσασταν διαφορετική, η παρουσία σας στο χώρο εξέπεμπε τόση αυτοπεποίθηση που δεν μπορούσαν να αντέξουν αρκετοί γύρω σας. Πόσο δίκιο είχες μάνα!

2. “Η αγάπη έρχεται εκεί που δεν την περιμένεις” Τότε που το ένστικτο της, οι κεραίες της έπιαναν την κατάθλιψη σας, το νταούνιασμα σας, τη μοναχικότητα σας σε αυτά τα “άγρια” χρόνια της εφηβείας δεν σας έπιανε την κουβέντα για τις σχέσεις και τους ανθρώπους; Τότε ακριβώς είναι που ξεστόμιζε αυτό το “απίθανο” εκείνη την εποχή για τα αυτιά σας… όσο την κυνηγάς δεν θα σου έρθει η α

άπη, εκεί που δεν την περιμένεις θα κάνει την εμφάνιση της. Τις περισσότερες φορές τότε απλώς κουνούσατε το κεφάλι μηχανικά και βάζατε τα ακουστικά από το walkman για να ακούσετε το καψουροτράγουδο και να φαντασιωθείτε τον πρίγκιπα επάνω στο άλογο… και όταν πια είχατε απελπιστεί και το είχατε πάρει απόφαση ότι θα πορευτείτε μόνη έκανε την εμφάνιση του εκείνος! Τότε, όμως, είχατε ξεχάσει πια τα λεγόμενα της μαμάς…

3. “Εάν θέλει να σε δει θα έρθει να σε βρει, εάν θέλει να σου μιλήσει θαέρθει να σου μιλήσει” Περαιτέρω ανάλυση είναι περιττή… Η ζωη έχει αποδείξει ότι η μαμά μόνο δίκιο εν προκειμένω…4. “Μη θέλεις να μεγαλώσεις πριν την ώρα σου” Τότε σκεφτόσασταν ότι δεν μπορεί να υπάρχει χειρότερη περίοδος στη ζωή σας από το γυμνάσιο… Τότε θέλατε να τελειώνει με το πάτημα ενός κουμπιού… Εκείνη σας έλεγε πάντα ότι δεν ξέρεις τι σημαίνει σκοτούρες και έγνοιες… Εσύ πάλι πίστευες ότι μόνο έγνοιες είχες… Ανόητη! Δεν άκουγες τη μαμά! Γιατί να θέλεις να μεγαλώσεις πριν την ώρα σου;;; Και τώρα που βλέπεις τις ρυτίδες στον καθρέφτη και τα προβλήματα να σε κυνηγάνε σιγοτραγουδάς “τα μαθητικά τα χρόνια δεν τα αλλάζω με τίποτα”…5. “Δεν είναι το τέλος του κόσμου, σε λίγο καιρό θα γελάς” Εντάξει πια καταλαβαίνεις πόσο δίκιο είχε όταν το έλεγε στην 15χρονη πληγωμένη κόρη της ή στην 13χρονη στενοχωρημένη κόρη της που έχασε την πρώτη θέση στους αγώνες… Τότε όμως; Τότε αυτός ήταν ο κόσμος σου όλος! Δεν μπορούσες να φανταστείς ότι και η μαμά φορούσε κάποτε τα παπούτσια σου και ξέρει τι λέει…Η ζωή συνεχίζεται!

6. “Όταν μεγαλώσεις θα καταλάβεις” Άφησα τελευταία τη φράση που ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΑ να ακούω… αυτή τη φράση που όταν την έλεγε – και η δική μου την έλεγε συχνά – μου γύριζε το μάτι…. Μαζί με το “όταν κάνεις παιδιά θα καταλάβεις”! Και τώρα κοιτάζομαι στον καθρέφτη και ντρέπομαι… γιατί έχω μιλήσει άσχημα στη μητέρα μου στο άκουσμα αυτής της ατάκας…και αυτήν ακριβώς την ατάκα έχω πει και εγώ στα παιδιά μου!!!! Ειρωνία ε; Όχι αυτή είναι η ζωή… γιατί τώρα που έκανα παιδιά κατάλαβα, τώρα που μεγάλωσα κατάλαβα… Κατάλαβα όλα όσα έκανες για εμένα, όλες τις έγνοιες που κουβάλησες για λογαριασμό μου, όλες τις μαρτυρικές ημέρες και νύχτες που έζησες εξαιτίας μου, όλες τις στιγμές που νευρίασες, που ύψωσες τη φωνή σου, που έβαλες τα κλάμματα, που αγανάκτησες, που δεν μπόρεσες να μου εξηγήσεις, που δεν κατάφερες να με πλησιάσεις… όλες τις αγωνίες. Αλλά και τις χαρές, τις καλές στιγμές, την ευτυχία που ξεχειλίζει όταν βλέπεις τα παιδιά σου να κουρνιάζουν δίπλα σου, την αγάπη, την γενναιοδωρία… Γράφει η Αμαλία Κυπαρίσση

ΠΗΓΗ

ΠΗΓΗ

Πηγή: http://ift.tt/2fgGRsa http://ift.tt/2fgGQV8

#frapedoypoli

[spoilersgr]

Σίγησε για πάντα χθές η βελούδινη φωνή του Μάνου Βενιέρη. Γνωστή σε μικρούς και μεγάλους, από τις σειρές που τη δάνεισε. Ο Μάνος έπαιρνε πάντα δύσκολους πρωταγωνιστικούς ρόλους. Στο ρόλο του πατέρα στο ”Μικρό Σπίτι στο Λιβάδι”, στου ”Ταρζάν”,στου ”Λούκι Λουκ” και αμέτρητες άλλες σειρές. Ο Μάνος βρίσκεται στην Αθανασία, κοντά στα άλλα αστέρια που τον αγάπησαν και εμπιστεύτηκαν τα έργα του. Η φίλη του Μαρία Μπονίκου γράφει: Όλοι ήταν αγαπημένοι σου …δεν ξεχώριζες κανένα, τους αγαπούσες όλους. Τον Διονύση Παπαγιαννόπουλο, που πρωταγωνίστησε στο έργο σου ”Κρουαζιέρα στο πλοίο των τρελών” το μιούζικαλ με την μεγάλη επιτυχία στο Θέατρο ”Ρουαγιάλ”, την Γεωργία Βασιλειάδου στο ”Ρόδος και Πασαλιμάνι που το Παν … οι Αμερικάνοι”, μιούζικαλ στο θέατρο ”Πειραϊκό Λυρικό”, την επιτυχία πουσυνεχίστηκε και τον χειμώνα στο Θ. ”Ακάδημο”, την Ταϋγέτη στην ηθογραφία ”Παραμυθατζού” στο θέατρο ”Αυλαία”… τον Κώστα Τσάκωνα που έπαιξε στο ”Για μια χούφτα Τούβλα”… τον Γιώργο Κάππη στο ”Πορτοφολά αγάπη μου” και την Λουίζα Μπελίντα . Τον Αντώνη Παπαδόπουλο στην κωμωδία, ”Ο Γόης της Πεντάρας”, τον Βαγγέλη Σειληνό στο μιούζικαλ ”Γρανίτα … από Πεπόνι” …στο θέατρο ”Μετροπόλιταν” τον Βάσω Αδριανό στην κωμωδία ”Την Κυριακή Μπορείς”, στο θέατρο ‘Φλορίντα”, τον Νίκο Δαδινόπουλο στο ”Μπρος Ψηλός και Πίσω… Ρέμα” σπονδυλωτή επιθεώρηση στο θέατρο ”Αυλαία”, τον Αλέξη Σολομό…που σου εμπιστεύτηκε πρωταγωνιστικούς ρόλους στο Εθνικό, αλλά ήρθε η αλλαγή που πίστευες, και κατέστρεψε την καριέρα σου. Στην Έλενα Ναθαναήλ, που πρωταγωνίστησε στο σήριαλ ”Θωμάς επί Κολωνώ”, τον Χάρρυ Κλιν που του έγραφες για το ραδιόφωνο τον ”Μπάμπη τον Παιχταρά”. Τον Θανάση Βέγγο, που σκηνοθέτησες στην επιθεώρηση ”΄Εχετε Γειά… Δραχμούλες”, στο Θέατρο ”Περοκέ”, τον Σωτήρη Μουστάκα, που σκηνοθέτησες στην επιθεώρηση ”Έλα Μιμή… στον Τόπο” σου στο θέατρο ”Ακροπόλ” και στο ”Εμείς Χασάν και αυτοί… Μασάν” στο θέατρο ”Πάρκ” πόσα αλήθεια κείμενα του έγραφες για τηλεοπτικές εκπομπές, τον Γιώργο Παπαζήση, την Μαρία Μπονέλλου, την Κάτια Αθανασίου, τον μαέστρο Ζακ Ιακωβίδη, τον Γιάννη Γκιωνάκη που σκηνοθέτησες στο ”Εγώ θα σας σώσω”, Θέατρο ”Γκλόρια”, την Μπέτυ Μοσχονά, την Χριστίνα Σύλβα και τόσους άλλους συναδέλφους που έχουν φύγει, σε άλλη διάσταση σε πίστεψαν και εμπιστεύτηκαν το ταλέντο σου. Τον Θεόδωρο Έξαρχο που έπαιξε στο βραβευμένο μονόπρακτο ”Παλιατσούρες” που τις έγραψες, όταν ήσουν πολύ νέος. Το μονόπρακτο που έχει παιχτεί στο θέατρο και στο ραδιόφωνο … πολλές φορές, σε διάφορα Πανεπιστήμια… και σε αναρχικές ομάδες όπως στη βίλα Αμαλία. Έγραψες ακόμη αρκετά μυθιστορήματα, παιδικά βιβλία και άπειρα θεατρικά έργα για παιδιά… που όλα ανεβάστηκαν σε κεντρικά θέατρα… με επιτυχία.Ήσουν συγγραφέας καυστικός, οξυδερκής. Μεγαλύτερος τίτλος τιμής σου ήταν, ότι έμεινες εκτός σ υ σ τ ή μ α τ ο ς. Πάντα πάνω από τις μικρότητες, και αντιζηλίες, της δουλειάς μας. Δίδαξες στους μαθητές σου, το τίμιο παίξιμο, δεν άφηνες τους ηθοποιούς να καταπλήξουν, με τις φωνητικές τους κορώνες και διάφορα εξωτερικά τεχνάσματα, γιατί πίστευες ότι η τέχνη είναι α λ ή θ ε ι α. Δεν συμβιβάστηκες με την ασχήμια και την φτήνια. Δεν έβαλες τρικλοποδιές. Έφερες χαρά, ικανοποίηση, ευφορία με τις παραστάσεις σου. Πάντα πιστός στο ύφος και το πνεύμα του έργου. Α ι ρ ε τ ι κ ό ς, όπως οι προικισμένοι καλλιτέχνες που δεν πωλούνται στο μ α ν τ ρ ί της κομματικής πειθαρχίας και στράτευσης. Είναι γνωστό ότι η αξιοκρατία και η επιλογή με βάση την αξία, είναι κάτι ανύπαρκτο για το Ελληνικό θέατρο και ότι την χώρα μας η Τέχνη έχει κλειστή είσοδο, εσύ με την αξία σου, άνοιξες και τις πιο δύσκολες πόρτες. Τίποτα δεν βρήκες έτοιμο, φτωχόπαιδο, χωρίς βοήθεια από πουθενά. χωρίς γνωριμίες και φίλους, μόνο με το ταλέντο σου, την φοβερή σου εργατικότητα, την συναίσθηση της ευθύνης, την δύναμη…της ψυχής σου, τις άπειρες γνώσεις, ~ ήσουν μια κινητή εγκυκλοπαίδεια ~ … πέρασες όλους τους σκοπέλους. Το αυτοκινητικό δυστύχημα, που ήσουν συνοδηγός, της Γωγώς Αντζολετάκη με τις μπετόβεργες που σούβλισαν το κορμί σου…ήρθε την στιγμή που βρισκόσουν, στην κορυφή της καριέρας σου με δύο θεατρικά έργα στην Αθήνα …Στο ”Ρουαγιάλ” και στο ”Μετροπόλιταν” και σε άλλο θέατρο της Αθήνας, έκανες μεγάλη επιτυχία σαν ηθοποιός στο ρόλο του μάγκα στο ”Μια Ιταλίδα στην Κυψέλη”, αυτό το δυστύχημα, σε έκανε να συνειδητοποιήσεις πολύ νωρίς, ότι το χρήμα και η δόξα είναι μάταια. Ελπίζω, ο Αιακός να κρίνει με επιείκεια… και η ψυχή σου να βρίσκεται στην χώρα των Μακάρων… γιατί ήσουν γνήσιος Έλληνας αγάπησες το νησί του… και έδωσες την ψυχή σου να γνωρίσουν, οι κάτοικοί της και άλλους συγγραφείς, ανεβάζοντας πολλά έργα : τον ”Καποδίστρια” του Καζαντζάκη, έργα του Τσέχωφ, του Μισιτζή, του Σουρή, του Γκόγκολ και τόσα άλλα. Επιθυμία σου ήταν οι στάχτες σου να σκορπιστούν, στα γαλαζοπράσινα νερά του Σαρωνικού. Και ο Ποσειδώνας να δεχτεί την τέφρα σου. Σε ευχαριστώ για την αμέτρητη αγάπη σου… για τα χιλιάδες βιβλία που μου χάρισες… για τα χρόνια που μείναμε ενωμένοι… που τόσες συμπληγάδες…σειρήνες… φτώχειες και λιτότητες, που γνώριζαν πάντα οι καλλιτέχνες όχι μόνο τώρα που την γνώρισε ο λαός μας… δεν μπόρεσαν να μας χωρίσουν. Καλόδρομη να είναι η ψυχούλα σου… Θα είσαι πάντα δίπλα μου… στην σκέψη μου και στην καρδιά μου… Καλό πέρασμα στα Ηλύσια πεδία… Καλή αντάμωση καρδούλα μου…!!! Πληροφορίες από nassosblog

#Celebrity News #MEDIA #Μάνος Βενιέρης #Νεκρός #τηλεόραση #Φωνή

[tamta24]

Βιογραφία | Μάριος Τόκας

Βίωσε όλη την αγριότητα του Αττίλα καθώς η τουρκική εισβολή του 1974 τον βρήκε να υπηρετεί τη στρατιωτική του θητεία. Όπως ο ίδιος συνήθιζε να λέει η περίοδος εκείνη τον σημάδεψε βαθιά και έγινε πηγή έμπνευσης για κάποια από τα έργα του.

Μετά το τέλος του πολέμου το 1975 έρχεται στην Αθήνα για να σπουδάσει στη Φιλοσοφική σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Παράλληλα συνέχισε τις μουσικές του σπουδές στο Εθνικό Ωδείο από όπου αποφοίτησε με “Άριστα”.

Στην ελληνική δισκογραφία εμφανίζεται για πρώτη φορά το 1978. Ο πρώτος του δίσκος με ερμηνευτή το Μανώλη Μητσιά είχε τίτλο “Τα Τραγούδια της Παρέας”. Ακολούθησαν συνεργασίες με τα μεγαλύτερα ονόματα του ελληνικού τραγουδιού: Α. Καλογιάννης, Δ. Μητροπάνος, Γ. Πάριος, Γ. Νταλάρας, Π. Τερζής, Γλυκερία, Χ. Αλεξίου, Δ. Γαλάνη, Τ. Βοσκόπουλος, Μαρινέλλα, Σ. Διονυσίου, Χαλκιάς, Α. Κανελλίδου, Κ. Κούκα, Θ. Αδαμαντίδης, Β. Σκουλάς κ.ά.

Οι επιτυχίες διαδέχονται η μία την άλλη και η μουσική του απλώνεται γρήγορα και ταξιδεύει παντού, όπου υπάρχουν Έλληνες. Τραγούδια όπως “Αννούλα του χιονιά”, “Σ’ αγαπώ σαν το γέλιο του Μάη”, “Η νύχτα μυρίζει γιασεμί”, “Σαν τρελό φορτηγό”, “Εξαρτάται”, “Σ’ αναζητώ στη Σαλονίκη”, “Τα λαδάδικα”, “Θάλασσες”, “Δίδυμα Φεγγάρια”, φέρνουν την απόλυτη καθιέρωση στο μουσικό στερέωμα.

Βαθύτατα πολιτικοποιημένος αφιέρωσε μεγάλο μέρος του μουσικού του έργου στην ιδιαίτερη πατρίδα του, την Κύπρο και στους αγώνες του κυπριακού λαού για ανεξαρτησία και ελευθερία. Μελοποίησε ποιήματα των απαγχονισμένων αγωνιστών της ΕΟΚΑ, Ευαγόρα Παλληκαρίδη, Ανδρέα Ζάκου κ.ά, τραγούδια του όπως τα “Ανασήκωσε την πλάτη Πενταδάχτυλε” και “Η δική μου η πατρίδα” σημαδεύουν την καρδιά του Κυπριακού ελληνισμού. Και μ’ αυτά τα τραγούδια έδινε συναυλίες για να εμψυχώσει τους συμπατριώτες του που είχαν, όπως κι εκείνος, σημαδευτεί δια βίου.

Σταθμός στη μουσική διαδρομή του υπήρξε η γνωριμία του με τον ποιητή της ρωμιοσύνης, Γιάννη Ρίτσο, ο οποίος του εμπιστεύθηκε δώδεκα ανέκδοτα ποιήματά του που κυκλοφόρησαν μελοποιημένα το 1981 με γενικό τίτλο “Πικραμένη μου γενιά”. Ακολουθούν και άλλα μουσικά έργα σε ποίηση Κώστα Βάρναλη, Κώστα Καρυωτάκη, Τεύκρου Ανθία, Κώστα Μόντη, Θεοδόση Πιερίδη, Μιχάλη Πασιαρδή, Κυριάκου Χαραλαμπίδη κ.ά.

Σημαντική είναι η παρουσία του και στη μουσική επένδυση θεατρικών, τηλεοπτικών και κινηματογραφικών έργων τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Κύπρο όπως “Δόνα Ροζίτα” και “Γέρμα” του Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα, “Θερμοφοριάζουσες” του Αριστοφάνη, “Η αυλή των θαυμάτων” του Καμπανέλη κ.ά

Το 1996, ο Μάριος Τόκας επισκέπτεται το ‘Αγιον Όρος και εκεί, συγκλονισμένος από τα χειρόγραφα του μοναχού Γεράσιμου Μικραγιαννανίτη που βρήκε και μελέτησε, έγραψε το συμφωνικό έργο “Θεογεννήτωρ Μαρία”, το οποίο παρουσιάστηκε μεταξύ άλλων και στον Καθεδρικό Ναό του Αγίου Στεφάνου της Βιέννης (2002).

Στις 8 Μαρτίου του 2001 τιμήθηκε, από τον τότε πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας, Γλαύκο Κληρίδη, με το “μετάλλιο εξαίρετης προσφοράς στην πατρίδα” που αποτελεί την ύψιστη τιμή της κυπριακής πολιτείας. Μεταξύ άλλων διακρίσεων, πήρε και το βραβείο “Γιάννος Κρανιδιώτης” (2002).

Ο Μάριος Τόκας ήταν παντρεμένος με την Αμαλία Πετσοπούλου με την οποία απέκτησαν τρία παιδιά, τη Χαρούλα, τον Κωστή και τον Άγγελο.

Έφυγε από την ζωή, ξημερώματα Ανάστασης στις 27 Απριλίου του 2008 χωρίς να προλάβει να εκδώσει έργα του που αγάπησε πολύ και βρίσκονται σε παρτιτούρες και ηχογραφήματα, προίκα και κληρονομιά των παιδιών του.

Το 1990 αποφάσισε με την σύμφωνη γνώμη της πολυαγαπημένης του συζύγου Αμαλίας να κατοικήσουν στο Πικέρμι μαζί με τα τρία τους παιδιά, την Χαρούλα (τώρα, πτυχιούχος του νομικού τμήματος της Νομικής Αθηνών), και τα δίδυμα αγόρια τους τον Κωστή και τον Άγγελο (τώρα, φοιτητές στο τμήμα ηλεκτρολόγων και χημικών μηχανικών του ΕΜΠ αντίστοιχα). Ο Μάριος ήταν άνθρωπος απλός και φιλομαθής. Η επιτυχία δεν τον είχε απομονώσει από την καθημερινή πραγματικότητα, ήταν ο ένθερμος αρωγός στις προσπάθειες της συντρόφου του για την ίδρυση και λειτουργία σχολείων στην περιοχή τους και όχι μόνον, με γνώμονα πάντοτε την καλύτερη διαβίωση, εκπαίδευση και κοινωνικοποίηση των παιδιών τους στον χώρο που επέλεξαν να ζήσουν.

Λάτρης της κηπουρικής, ο ίδιος έλεγε πως αν δεν ακολουθούσε την μουσική θα γινόταν γεωπόνος λέγοντας ότι η “φύση γράφει τα ομορφότερα τραγούδια”, πολύ καλός μάγειρας, αλλά και με ένα άλλο πολύ ενδιαφέρον χόμπι τη ζωγραφική!

  Δισκογραφία

– “Τραγούδια της παρέας” 1978 (στίχοι Μ. Τόκας , ερμηνεία: Μ. Μητσιάς)

– “Άρες μάρες κουκουνάρες” – (παιδικά) 1978 (στίχοι Φ. Λάδης, ερμηνεία: Τ. Τσανακλίδου)

– “Πικραμένη μου γενιά” 1981 (ποίηση Γ. Ρίτσος, ερμηνεία: Λ. Χαλκιάς)

– “Τα βοριαδάκια” 1982 (στίχοι Σ. Αλιβιζάτου, ερμηνεία: Θ. Αδαμαντίδης, Ν. Νομικός)

– “Μικρά ερωτικά” 1984 (στίχοι Σ. Αλιβιζάτος, ερμηνεία: Α. Καλογιάννης – Μαρινέλλα)

– “Κύπρος στον ρυθμό του έρωτα” 1986 ορχηστρικά

– “Τραγούδια για την Κωνσταντίνα” 1987 (στίχοι Σ. Αλιβιζάτος, ερμηνεία: Κωνσταντίνα)

– “Στη λεωφόρο της αγάπης” 1987 (στίχοι Α. Νεοφυτίδης, ερμηνεία: Γ. Πάριος, Χ. Αλεξίου, Δ. Γαλάνη, Δ. Θεοδόσης)

– “Σαν τρελό φορτηγό” 1989 (στίχοι Γ. Πάριος, Α. Νεοφυτίδης, Σ. Αλιβιζάτος, ερμηνεία: Γ. Πάριος)

– “Στάζεις έρωτα” 1991 (στίχοι: Σ. Αλιβιζάτος, Α. Αργυρού, Α. Νεοφυτίδης, ερμηνεία: Τ. Βοσκόπουλος)

– “Η εθνική μας μοναξιά” 1992 (στίχοι: Φ. Γράψας, Σ. Αλιβιζάτος, Α. Αργυρού, Κ. Φασουλάς, ερμηνεία: Δ. Μητροπάνος)

– “Πάντα ερωτευμένος” 1993 (στίχοι: Α. Νεοφυτίδης, Φ. Γράψας, ερμηνεία: Γ. Πάριος)

– “Δίδυμα φεγγάρια” 1993 (στίχοι: Κ. Φασουλάς, Α. Αργυρού, Α. Νεοφυτίδης, ερμηνεία: Α. Κανελίδου, Δ. Μητροπάνος)

– “Γειά σου Ελλάδα” – ορχηστρικά 1994 (στίχοι: Κ. Φασουλά, ερμηνεία: Γ. Πάριος)

– “Παρέα με έναν ήλιο” 1994 (στίχοι: Φ. Γράψας. Β. Βενιζέλος, ερμηνεία: Δ. Μητροπάνος)

– “Δεν σκοτώνουν την αγάπη με την πρώτη αφορμή” 1995 (στίχοι: Φ. Γράψας, Α. Αργυρού, Κ. Φασουλάς, ερμηνεία: Κ. Κούκα)

– “Θεσμοφοριάζουσες” 1996 (μουσική για την θεατρική παράσταση του Θ.ΟΚ.)

– “Ψυχή τε και σώματι” 1997 (ποιήματα των απαγχονισθέντων αγωνιστών της ΕΟΚΑ Α. Ζάκου και Ε. Παλληκαρίδη, στίχοι: Σ. Κέττηρου και Γ. Ρίτσου, ερμηνεία: Κ. Χατζηχριστοδούλου)

– “Με όνομα βαρύ σαν ιστορία” 1997 (στίχοι: Φ. Γράψας, Α. Νεοφυτίδης, Β. Φρίγκης, Κ. Φασουλάς, Α. Αργυρού, ερμηνεία: Σ. Διονυσίου)

– “Βίος ανθόσπαρτος” 1998 (στίχοι: Φ. Γράψας, ερμηνεία: Μ. Μητσιάς)

– “Φωνή πατρίδας” 1998 (ποίηση: κ. Μόντης, Θ. Πιερίδης, Ν. Γιασίν – Ε. Παιονίδου ερμηνεία: Γ. Νταλάρας)

– “Θεογεννήτωρ Μαρία” 1998 (κείμενα του Αγιορείτη μοναχού Γ. Μικραγιαννανίτη ερμηνεία: Μ. Μητσιάς, Κ. Χατζηχριστοδούλου)

– “Εντελβάις” 1999 (ποίηση Άλκη Αλκαίου, ερμηνεία: Δ. Μητροπάνος)

– “Θέλω να πω” 2001 (στίχοι: Κ. Φασουλάς, Ε. Ασλανίδου, Φ. Γράψας, Γ. Πάριος, Α. Αργυρού, ερμηνεία: Π. Τερζής)

– “Αμμόχωστος Βασιλεύουσα” 2002 (ποίηση: Κ. Χαραλαμπίδης, ερμηνεία: Δ. Μητροπάνος, Μ. Μητσιάς, Γλυκερία, Κ. Χατζ/λου, Μ. Αλεξίου)

– “Η αγάπη ήρθε από μακριά” 2003 (στίχοι: Φ. Γράψας, ερμηνεία: Γλυκερία)

– “Βαρέα ανθυγιεινά” 2003 (στίχοι: Φ. Γράψας, ερμηνεία: Π. Τερζής)

– “Fontana Amoroza” 2006 (Ορχηστρικά , ερμηνεία: Σ. Θεοδωρίδου)

– “Σε πρώτο πλάνο” 2006 (στίχοι: Κ. Φασουλάς, Σ. Φυλακτός, Γ.Χαλιώτης κ.ά, ερμηνεία: Θ. Αδαμαντίδης)

– “Άσπρο μαντήλι ανέμιζε” 2007 (στίχοι: Κ. Φασουλάς, ερμηνεία: Β. Σκουλάς)

  Πηγή:

www.attikovima.gr

  Προσαρμογή- Επιμέλεια: Ελένη Κεφαλληνού

  The post Βιογραφία | Μάριος Τόκας appeared first on tralala.gr.

from tralala.gr via περισσότερα στο tralala.gr

[amalia-uwu]

Final Exams

Undertale by Toby Fox! The rights go to the respective owners!

Sans x Female Reader, Sans & Female Reader

Warnings ⚠️ : angst, anxiety

Photo by Pixabay from Pexels:

📚📚📚📚📚📚📚📚📚📚📚📚

Inspired by fudgelling-away's comic @fudgelling-away and my exams.. :')

Sequel “Exams Day”

So, tomorrow and the day after tomorrow I'm giving finals.. I wrote this to keep my sanity. Ha!... *sighs*

Enjoy!

First Person's Point of View

.

.

I was a 5th years student in the university.

2 lessons. That's all it was for me to take my degree...

Yet, it seemed too much..

Sans.. Heh, Sans was visiting me, bringing me snacks patting my  shoulder, giving me hugs, encouraging me!

Heh, he even caught me many times not reading and just slacking off. Heh...

I always loved the face he had when he caught me red-handed.

He looked intimating yet I knew he wanted only the best for me..

I tried to read. I really tried.

But, by the time I began third year; I began feeling the grip on concentration slipping away.

So much studying. I went through everything fighting with tooth and claw for a job I loved so much.

I enjoyed reading!

Really!

Is just that now, I..am struggling..

Was it my age? Was it other problems I was trying to solve and got overwhelmed? Was it a combination?

Maybe a combination...

Now I was just tired. Everything seemed too much. Yet, I kept trying...

Even though my stomach felt like someone had made it a tight knot.. I kept trying.

Even though I felt an invisible hand gently touching my chest.. I kept trying.

Anxiety drowned me.. Squeezed me. I kept trying.

No matter what. I kept trying.

Eventually; I had enough.

It was one of these moments where I was sitting on the chair.

The book, laptop, opened in front of me.

I was reading but, the words didn't make sense.

Concentration had given up hope on me..

I lowered my face. Hands crossed on my lap. My hair covering my face. My lips in a tight line. Teeth clenched.

The air shifted, I knew who was about to appear.  "heya pal" I heard his deep soft monotone voice.

I felt a soft hand wrapping my shoulder. My hair were still covering my eyes.

"i brought you some snacks. coffee, fruits and some sweets. i see that you are studying, nice! call me if you need anything!".  He gently let the dish down with a soft sound.

He gave me a soft pat on my shoulders and let go of me.

I didn't want to speak but at the same time, it would be rude..

All this trouble for me... The least I can do is thank him.

"Thank you!" I said  softly with strain and mentally slapped myself...

Sans stopped. He turned around, something in my voice felt wrong. "are you okay?"

My shoulders began shaking. "Of course".

A couple of tears ran down my eyes. I removed my glasses.

Sans walked and stood next to me. He pulled the second chair and sat down.

He carefully brushed my hair to the side.

He gently took my face. Rough bones on my chin and cheeks. I refused to look at him.

"what's wrong?" his soft masculine voice held concern, care.

"Nothing". I said bluntly, hoping he'll go and just leave me alone!

"i'll count on 3", his phalanges moved and touched my shoulder, firmly yet gently.

Oh man; I should have known better, he won't let go so easily. I said nothing.

He began counting.

I refused to look at him and speak.

"2.5". I stayed silent.

"2.9". Ugh! I looked at him.

"Okay, I'll tell you! ". I held no malice, just slight annoyance, yet relief..

He stopped. I could understand that he was listening.

"Its the exams.. Im tired. My concentration has abandoned me... It's getting too much! I only have 2 lessons, yet I can't concentrate. I just can't... It's not like I don't want to, I can't concentrate! Plus, other worries... ".

He gently hugged me and caressed my back. Eventually I broke... I kept talking.

Telling him my fears; losing the ones I care about, staying alone, my physical appearance, my weight..

Everything, was spilled before him and he kept hugging me.

I buried my face on the crock of his neck. His soft hoodie a pleasant sensation on my face. Our sternum touched. He could feel my heartbeat on his sternum and I could feel his soul and soft magic trying to comfort me. He was warm in touch.

He waited for me too stop crying, some of my tears stained his hoodie.

He caressed my back. His phalanges through my hair.

Soon my tears faded to hiccups and shaky breaths.

He waited another couple of minutes before talking.

"assuming you fail is there another chance?" he asked pulling me away, his cyan eyes looking at my brown ones.

"Of course, either I take other lessons in summer or I give the same ones on September" I answered while cleaning my eyes with a napkin he gave me.

"okay, if you fail, is it the end of the world?" he never broke eye contact with me. I tried to keep my eyes on him but I felt shame for breaking in front of him.

"N-No..." I lowered my face. He raised it up to look at him. 

"will someone take your head?" his voice was so soft and caring...

"No.." My breathing became even.

"its gonna be okay! can you at least try?" he put both hands on my shoulders, he hugged me.

"Yes, *sniff* yes I can". I answered hugging him.

His scent sure calmed me down.

Wait... Was that a mixture of lavender and lotus? Heh... Really?

"do you like my fragrance?" he asked turning his head slightly. I nodded "Yeah.. The perfumes are comforting.. You always smell nice!".

He was silent for a while. He nerver smelled bad, even tho he could go days without a shower. He always smelled nice around me.

I could feel in my sternum, how his soul flattered. Ha! I got him shy and aaawww coochie coochie coo!

After a couple of seconds? Minutes? "go put on  one of your favorite dresses, add a little makeup and come here. im waiting". He said softly breaking the hug.

I looked at him dumbfounded but complied anyway.

I put on my blue dress with small navy blue flower designs.  I fixed my hair, added soft makeup and went to meet him.

He was waiting reading one of my books.

"I'm ready! Sorry you waited so long" I announced. He looked up at me and smiled.

"hm.. come with me". He grinned stretching his humerus.

I nodded gently holding him. I closed my eyes and I felt the wind shifting. The ground shifted under me.

"here we are" he informed.

I opened my eyes. I was at the beach, the soft breeze caressing my face. The sound of waves filled my ears.

We walked by the seaside.

Photo by Travis Rupert from Pexels:

The salty smell, the breeze, the waves, him, alleviated my worries.

"Sans?" I asked timidly.

"hm?" his attention was on me; Oh stars!! I'll never get tired of those soft cyan eyes.

"Thank you! I mean it! For everything! May I treat you with some food?" you hoped he will say yes. Come ooonnnn!!! Say yes!

He smiled and nodded "sure, got something in mind?"

"You okay with sweets?" I asked, he wasn't picky but needed to know anyway, maybe he wasn't in the mood for sweets today.

"sure" he grinned and shrugged softly.

"Waffles?" I asked fixing my glasses and playing with the end of my silk black belt.

He chuckled "heh, sure! lead the way girl" he said.

I nodded, took him by the hand and leaded him to my favorite place.

I caught a glimpse of him grinning softly.

It took some minutes for us to go there. Once we did ; We sat down, there was glass in front of us, the sea and the palm trees, the road our view.

I ordered hazelnut praline with biscuit, and caramel ice-cream waffle.

While Sans took the milk chocolate with biscuit and vanilla ice cream.

We ate and chatted a little bit. I went to the bathroom and paid as promised.

We walked a little bit then he took me home.

"Thank you Sans"

"don't mention it moonlight" heh, that was a nickname he gave me. Along with «starlight».

He knew I was a shameless selenophile (someone who loves the moon).

I entered my home, took a shower, put on my pyjamas and laid down.

I texted him

you: Thank you I had a great time with you today!

Puntastic: heh, me too! but please try to worry so much! it will be okay!

you: I'll try! Thank you again! Goodnight! Sleep well!

Puntastic: you too!

I put the phone down. I laid down and closed my eyes with a smile all over my face.

I'll try whatever happens... Happens.

It will be okay, I'll be okay!

.

.

The end 😘

Thank you for reading! 💙

#sans #undertale #Αμαλία γράφει #Αμαλία posts #sans x reader #undertale fanfiction #oneshot #THIS IS FINE #EVERYTHING IS FINE AND TOTALLY NOT ON FIRE! #Amalia writes #tw anxiety #tw angst #sans x self insert #Αμαλία writes