Tumgik
#Πινακοθήκη
tokoritsipouepizei · 7 months
Text
Tumblr media Tumblr media Tumblr media
Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media
Χάθηκα στους πίνακες γιατί αυτοι μου έδωσαν τη γαλήνη που έψαχνα
125 notes · View notes
astratv · 1 year
Text
«Larissa mea dulcissima. Γλυκυτάτη μου Λάρισα»: Λαμπερά τα εγκαίνια της ιστορικής έκθεσης του Νίκου Παπαθεοδώρου στη Δημοτική Πινακοθήκη (φωτό
Παρουσία πολλών Λαρισαίων αλλά κι επισήμων πραγματοποιήθηκαν απόψε, το βράδυ του Σαββάτου στη Δημοτική Πινακοθήκη της Λάρισας, τα εγκαίνια της ιστορικής έκθεσης του ντόπιου λογίου, ιστοριοδίφη, Νίκου Παπαθεοδώρου με τίτλο «Larissa mea dulcissima. Γλυκυτάτη μου Λάρισα». Μία έκθεση που αποτελείται από εκατοντάδες αντικείμενα διαφόρων κατηγοριών, τα περισσότερα εκ των οποίων αφορούν στη Λάρισα και…
Tumblr media
View On WordPress
0 notes
mple-selhnhh · 2 years
Text
Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media
Η τέχνη δεν είναι αυτό που βλέπεις, αλλά αυτό που κάνεις τους άλλους να δουν.
-Edgar Degas
Εθνική Πινακοθήκη
180 notes · View notes
epestrefe · 27 days
Text
Tumblr media
Πρωινό στην Κέρκυρα – Χατζής Βασίλειος,Καστοριά 1870 - Αθήνα 1915
Λάδι σε μουσαμά,Εθνική Πινακοθήκη
Συλλογή Ιδρύματος Ε. Κουτλίδη
4 notes · View notes
stelliloulou · 3 months
Text
Tumblr media
2 notes · View notes
stomouseio · 2 years
Text
Το Project {Just/Art}* παρουσιάζει τη νέα έκθεση της Caroline de Souza στη Δημοτική Πινακοθήκη Μυκόνου
Το Project {Just/Art}* παρουσιάζει τη νέα έκθεση της Caroline de Souza στη Δημοτική Πινακοθήκη Μυκόνου
Tumblr media
View On WordPress
3 notes · View notes
darkside-cookies · 2 months
Text
ραντεβού στον τομέα της ηθογραφίας στην εθνική πινακοθήκη
16 notes · View notes
lokkie83 · 5 months
Text
Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media
I'm back from my vacations in Greece, trying to endure the long winter ahead, so I suppose it's time for way too many greek pics again 😂
Last friday was my last day in there, and we spent most of the time in Athens, visiting the national gallery (Εθνική Πινακοθήκη - Μουσείο Αλεξάνδρου Σούτσου), for a change. I don't know what i expected but...
Dim explained to me that painting in Greece only became popular after they got rid of the Ottoman Empire, so that's... very late in art terms. There was only one floor dedicated to what we can call "classical painting", the rest were full of pieces from the last 100 years and you know modern art can be way different 😅
Nonetheless, it was very interesting, and here i leave some of the pieces that caught our attention. I wish i could offer the titles and artists too, maybe i'll try to find them and write afterwards when i have a moment 🙂
3 notes · View notes
aaposperiths · 1 year
Text
Tumblr media
πινακοθήκη Αβέρωφ, Μέτσοβο <3
15 notes · View notes
kebriones · 1 year
Note
Έχεις πάει στην Εθνική πινακοθήκη? Αν ναι ποιοι ήταν οι αγαπημένοι σου πίνακες? ☺️
ΝΑΙΙ εχω παει πολλες φορες.
Πολυ δυσκολο να διαλεξω αγαπημενους, και σίγουρα ξεχναω κατι σημαντικό, αλλα οτι ειναι του Νικοφορου Λύτρα, του Γυζη και του Ιακωβίδη ειναι ολα αγαπημένα μου. Υπάρχουν νομιζω στη μονιμη συλλογή και κάποια του Λεμπέση που ηταν τέλεια αλλα δεν θυμάμαι τωρα ποιο συγκεκριμένα ειχα δει εκει και μ αρεσε την τελευταία φορα.....
Επίσης honorable mention το "η νυχτερια του Πασσά της Ταγγέρης" μονο γι αυτον εδω που ταυτίζομαι:
Tumblr media
Εγω που περιμεν�� το λεωφορείο οταν γυριζω απο τη σχολη.
6 notes · View notes
antiidiot · 2 years
Text
Μια μέρα στην Εθνική Πινακοθήκη
Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media
7 notes · View notes
astratv · 1 year
Text
Ξεκίνησε στη Δημοτική Πινακοθήκη το διεθνές συνέδριο για το Νίκο Καζαντζάκη - Η "φύση" του έργου του θα εμπνεύσει τη Λάρισα (φωτό
Ξεκίνησε στη Δημοτική Πινακοθήκη το διεθνές συνέδριο για το Νίκο Καζαντζάκη – Η “φύση” του έργου του θα εμπνεύσει τη Λάρισα (φωτό
Στη Λάρισα και συγκεκριμένα στη Δημοτική Πινακοθήκη – Μουσείο Γ.Ι. Κατσίγρα φιλοξενείται από απόψε το βράδυ της Παρασκευής το Διεθνές Επιστημονικό Συνέδριο με κεντρικό θέμα: «Η φύση στο έργο του Νίκου Καζαντζάκη». Το συνέδριο είναι υβριδικό, με ζωντανή ή διαδικτυακή παρουσία μέσω της πλατφόρμας zoom και χορηγεί σε όλους συμμετέχοντες πιστοποιητικό. Επίσης, για όσους αδυνατούν να παρευρεθούν δια…
Tumblr media
View On WordPress
0 notes
mple-selhnhh · 2 years
Text
Tumblr media
Οι πόρτες
Πέρασα μπροστά από τόσες πόρτες
μέσα στο διάδρομο των χαμένων φόβων και των φυλακισμένων ονείρων
άκουσα πίσω απ’ τις πόρτες δέντρα που τα βασάνιζαν
και ποταμούς που προσπαθούσαν να τους δαμάσουν.
Πέρασα μπροστά απ’ τη χρυσή πόρτα της γνώσης
μπροστά από πόρτες που έκαιγαν και δεν ανοίγαν
μπροστά από πόρτες που κουράστηκαν να μένουν πολύ καιρό κλειστές
κι από άλλες σαν καθρέφτες απ’ όπου περνούσαν μόνο οι άγγελοι.
Υπάρχει όμως μια πόρτα απλή, δίχως σύρτη ούτε μάνταλο
στο βάθος του διαδρόμου, απέναντι απ’ το ρολόι
η πόρτα που οδηγεί πέρα από σένα-
κανένας δεν τη σπρώχνει ποτέ.
-Ivan Goll
Εθνική Πινακοθήκη
13 notes · View notes
epestrefe · 1 year
Text
Tumblr media
Η πυρπόληση της τουρκικής ναυαρχίδας από τον Κανάρη, Νικηφόρος Λύτρας, περ. 1866-1870, ελαιογραφία, 143 εκ. x 109 εκ., Πινακοθήκη Αβέρωφ, Μέτσοβο
Ο πίνακας Η πυρπόληση της τουρκικής ναυαρχίδας από τον Κανάρη απεικονίζει τη στιγμή της πυρπόλησης της τουρκικής ναυαρχίδας στο Τσεσμέ από τον Κωνσταντίνο Κανάρη και τους συντρόφους του, τη νύχτα της 6ης προς την 7η Ιουνίου του 1822. Το συμβάν έγινε στον απόηχο των σφαγών της Χίου και προκάλεσε διεθνή αντίκτυπο.
Την πυρπόληση φιλοτέχνησε ο Νικηφόρος Λύτρας, βασισμένος στις διηγήσεις του ίδιου του Κανάρη, ο οποίος επισκεπτόταν τον ζωγράφο στο εργαστήριό του κατά την περίοδο δημιουργίας του έργου. Τον Λύτρα ενδιέφερε πρωτίστως η προβολή των πρωταγωνιστών, οι οποίοι κυριαρχούν επευφημώντας στο πρώτο πλάνο, ενώ το φλεγόμενο πλοίο απωθείται στο βάθος.
Ο συγκεκριμένος πίνακας έγινε αμέσως μετά την επιστροφή του Λύτρα από το Μόναχο και κατέχει εξέχουσα θέση τόσο μέσα στο έργο του, όσο και ευρύτερα στην ελληνική τέχνη, διότι πιστοποιεί την απομάκρυνση του ζωγράφου από τα θέματα της αρχαιότητας και τη στροφή του προς τον νατουραλισμό και την ηθογραφία.
Η πυρπόληση της τουρκικής ναυαρχίδας εκτέθηκε το 1873 στη Διεθνή Έκθεση Βιέννης και λίγα χρόνια αργότερα, το 1878, στη Διεθνή Έκθεση Παρισιού. Παρουσιάστηκε, επίσης, το 1881 στην Αθήνα, σε έκθεση στην οικία Μελά.
5 notes · View notes
justforbooks · 1 year
Photo
Tumblr media
«Κουτοκούλι». Σ' αυτό το περιπαιχτικό παρατσούκλι άκουγε, μικρή, η Άλκη Ζέη (1923-2020). Ήταν σχεδόν παιδί όταν καθόταν στο μαρμάρινο τραπέζι της κουζίνας, μ' ένα καλά ξυσμένο μολύβι, κι έγραφε στις υπηρετριούλες της πολυκατοικίας γράμματα για τους αγαπημένους τους... «Το κουτοκούλι μάς προέκυψε συγγραφέας», σχολίαζαν ευχάριστα ξαφνιασμένοι οι δικοί της.
Και δεν τους απογοήτευσε. Εκείνα τα χρόνια ζων��ανεύει η Ζέη στο «Με μολύβι φάμπερ νούμερο δύο» (Μεταίχμιο, 2013), ένα δροσερό, αυτοβιογραφικό χρονικό που ξεδιπλώνεται μεταξύ Σάμου και Πατησίων, δικτατορίας του Μεταξά και Δεκεμβριανών, δίνοντας μια σπαρταριστή πινακοθήκη ανθρώπων που έμελλε να σφραγίσουν τη μεταπολεμική Ελλάδα: από τη Διδώ Σωτηρίου, τον Κουν, τον Σεβαστίκογλου, τον Γκάτσο ως τη Ζωρζ Σαρρή και τον Κώστα Αξελό.
Δευτερότοκη κόρη μιας πανέμορφης, κομψής Σαμιώτισσας (που η ίδια πάντα θαύμαζε κι απ' την οποία κληρονόμησε μόνο... τη φάλτσα φωνή και το κότσι στο πόδι, όπως διαβάζουμε) κι ενός πολύ μεγαλύτερου, αυστηρού τραπεζικού υπαλλήλου από την Κρήτη (που πάντα φοβόταν, αλλά στον οποίο χρωστάει το χιούμορ της), η Άλκη Ζέη ευτύχησε να περάσει ανέμελα παιδικά χρόνια μέσα στη φύση, πλάι σ' έναν παππού βιβλιοφάγο, παρέα με την αδελφή της, το Λενάκι, πνιγμένη στην αγάπη και τα χάδια ενός πολυμελούς σογιού.
Οι περιπέτειες της υγείας της μητέρας τους κράτησαν τα δύο κορίτσια, στην πιο τρυφερή τους ηλικία, μακριά από το πατρικό τους, αλλά η περίοδος εκείνη αποδείχθηκε για τη Ζέη εξαιρετικά γόνιμη. «Τόση ελευθερία όση έχω νιώσει στη Σάμο, δεν την έχω ξανανιώσει ποτέ μου, ούτε μικρή ούτε μεγάλη», ενώ και το «Καπλάνι της βιτρίνας», το πιο πολυδιαβασμένο και πολυμεταφρασμένο έργο της, ένας καθρέφτης είναι όσων έζησε στο νησί.
Η προσγείωση στην πρωτεύουσα θα 'ναι απότομη. Οι τέσσερις τοίχοι του διαμερίσματος κάνουν τις αδελφές ν' ασφυκτιούν. Ο πατέρας δεν τις αφήνει να κουνήσουν ρούπι. Ακόμα και τα εξωσχολικά τους διαβάσματα –«Γιούγκερμαν», «Ταπεινοί και Καταφρονεμένοι»– δεν μπορούν να τ' απολαύσουν όπως θέλουν.
Να όμως που ο θείος Πλάτων παντρεύεται τη Διδώ (Σωτηρίου), κι ένα φρέσκο, επαναστατικό αεράκι αρχίζει να φυσάει στο σπίτι. Να που στο σχολείο η Άλκη αποκτά μια κολλητή κι αιώνια φιλενάδα, τη Ζωρζ (Σαρρή), ενώ το σόι προσφέρει τώρα ευκαιρίες για εκδρομές, πολιτιστικές εξορμήσεις και πολλές, ενίοτε παράτολμες, κοινωνικές συναναστροφές.
Στη Σχολή Αηδονοπούλου, η Ζέη θα λατρέψει τη γραμματική και το συντακτικό όσο και την «Οδύσσεια», χάρη στον φιλόλογο Μιχάλη Αναστασίου, ξάδελφο του Καζαντζάκη, και θα λάμψει στον όμιλο κουκλοθεάτρου που διηύθυνε η Ελένη Περράκη, σκαρώνοντας... κλαψωδίες με τον Κλούβιο, ένα ναυτάκι –μια παραλλαγή του ομηρικού ήρωα– επιρρεπές στις σκανταλιές.
Ανάμεσα στους θερμότερους χειροκροτητές της πρώτης της παράστασης, θα 'ναι ο Εμπειρίκος με τον Ελύτη και τον Γκάτσο, όπως κι ο Πλωρίτης παρέα με τον Σεβαστίκογλου. Ο νεανικός έρωτας της αδελφής της με τον γαλαντόμο ποιητή της «Αμοργού» θα προικίσει την Αθήνα μ' ένα απ' τα πιο καλοβαλμένα ζευγάρια που κυκλοφόρησαν στην πόλη, αλλά ο δεσμός τους θα τελειώσει μετά την απελευθέρωση. Αντίθετα, το δέσιμο του Σεβαστίκογλου με την ίδια, από μαθήτρια ακόμη, θα κρατήσει μια ζωή.
Στο «Με μολύβι φάμπερ νούμερο δύο», με τα μάτια και τα αισθήματα του κοριτσιού που υπήρξε τότε, η Ζέη αφηγείται σαν παραμύθι ό,τι συνέβαλε στη διαμόρφωσή της κι όσα –πολλά– έπιαναν οι κεραίες της από τα κρίσιμα γεγονότα της εποχής, προσφέροντας μια πολύτιμη μαρτυρία για την καθημερινότητα των Αθηναίων, της νεολαίας και των καλλιτεχνικών κύκλων, για την ίδρυση του «Ικάρου», του «Θεάτρου Τέχνης» αλλά και την οργάνωση της ΕΠΟΝ, όπως και για τις φρικιαστικές μέρες που ήρθαν μετά την αποχώρηση των Γερμανών.
Προχωρώντας το βιβλίο της, βλέπεις να ξεπροβάλλουν οι μορφές της Μέλπως Αξιώτη σε πλήρη αντιστασιακή δράση, του Μίμη Δεσποτίδη ως του πιο γλυκομίλητου κομματικού καθοδηγητή, της Ασπασίας Παπαθανασίου, της Ντιριντάουα, της Αλέκας Παΐζη και του Μάνου Ζαχαρία ως στελεχών του Θεάτρου του Λαού, του Ροζέ και της Τατιάνας Μιλιέξ ενώ δρομολογούν το φευγιό των υποτρόφων της γαλλικής κυβέρνησης, καθώς και του Κώστα Καραγιώργη, διευθυντή του «Ριζοσπάστη», την ώρα που εκμυστηρεύεται στη Διδώ Σωτηρίου πόσο λάθος ήταν οι ομηρίες των πολιτικών τους αντιπάλων στη διάρκεια των Δεκεμβριανών...
Όπως ό,τι προηγείται, έτσι και τις σελίδες με τις περιγραφές των πτωμάτων, των βαριά τραυματισμένων κι εκείνων που τρέχουν αλαφιασμένοι να σωθούν, η Ζέη τις έγραψε στις Βρυξέλλες, περιτριγυρισμένη από παιδιά κι εγγόνια, σ' ένα μεγάλο δωμάτιο με ψηλά ταβάνια, αντικρίζοντας πολύχρωμες στέγες, φροντισμένους κήπους και συμμετρικά παρκαρισμένα αυτοκίνητα.
«Αν με ρωτούσαν τι θα 'θελα να εξαφανιστεί από τη ζωή μου, από τα τόσα που πέρασα, και δεν ήταν και λίγα, θ' απαντούσα αμέσως χωρίς καν να σκεφτώ: Ο Δεκέμβρης του '44. Θα 'θελα να μην είχε υπάρξει στην Ιστορία. Και τώρα που γράφω γι' αυτόν δεν ψάχνω να βρω τις αιτίες, δεν με νοιάζουν πια. Ξέρω πως κάθε μου σελίδα θα την πληρώσω μ' ένα εφιαλτικό όνειρο»…
Daily inspiration. Discover more photos at http://justforbooks.tumblr.com
5 notes · View notes
Text
Tumblr media
Πινακοθήκη Ε. Αβέρωφ
4 notes · View notes