Tumgik
#Jeredy
matt0044 · 7 months
Text
Monsuno's worldbuilding is weirdly understated and...
...I'm not sure if I dislike it or not.
On the one hand, it is cool that there’s rarely any exposition screeds for anything outside of anything Monsuno related. I mean, why would they outside of super specific story reasons?
You catch on that STORM is a military organization that “protects the public” as a front and weaponized Monsuno on the downlow.
You catch on that this is a world that has similarities to our world like with Santa Claus, Christmas and Easter but with its own cities and even ancient cultures born from the Monsuno essence. Axis Town, the Low Lands, Mandala are obvious landmarks but it does get weird without a specific reference.
Is there an Americas? Is Mandala part of Asia if there is one?
Though you also have a lot of abandoned houses and even neighborhoods that are rundown that Core Tech manages to find during Season 1. Hell, how did Jeredy run his laboratory train on tracks that likely had other trains coming?
I also get that Dax was Jeredy's liason with Core Tech originally and Failsafe installer but it was weird that they kept getting new Monsuno off-screen.
It's so understated but I don't know how much is intentional.
14 notes · View notes
emilyromance · 1 year
Text
she looks just like a dream...
Tumblr media Tumblr media
26 notes · View notes
doriito · 1 year
Video
the conversation between chase and jeredy in S1EP20 requested by @emilyromance
7 notes · View notes
artsymyargentavislove · 11 months
Text
Monsuno: Below Zero
Marianas VS Deepsix
Tumblr media Tumblr media
Just finished a scene for a Monsuno episode concept and I'm very, very pleased with the results. Later I will color it but right now my hand needs proper rest.
Episode concept:
As Monsuno essence is further drilling into the earth's core and sismic activity is rising, Team Coretech is on the desperate task to contain it for as long as possible, just enough for Jeredy Suno to complete his miraculous board which is the key for humanity's salvation.
Their search leads them to desolate frozen lands where a lone Storm base named 'The Aurora' is reported to perform drilling activities in search for resources hidden under the ice, such as oil deposits and Monsuno essence.
Hacking into their security systems, the heroes learn that the deposit of Monsuno essence Storm is after is not only under extremely unstable barriers but also the efforts to obtain it put the surrounding waters at great risk of contamination. Such an event would result in catastrophic proportions, risking uncountable lives as well the delicate balance of the local wildlife and bodies of water.
Infiltrating the greatly isolated base seems like a piece of cake, disarm the main drill and render Storm instalations useless to prevent disaster by brute force their specialty.
Until the team finds out way too late that the classified archive which they got the information is a faux code name for the Driller and undefeated Guardian of the Aurora base:
Marianas. The deep diving Monsuno.
9 notes · View notes
silverserpent · 1 year
Text
So. watching Monsuno again
I'm wondering, what would happen if the Shapeshifter Cores spun out but didn't hit any monsuno? Would they just... not come out?
I'd ask why TCT didn't try not spinning and sending Dax and/or Jinja to deck the guys hand-to-hand, but those kids are. idiots.
why didn't Jeredy or Jon Ace tell them to try it
5 notes · View notes
Note
Other real fact is, Six if would be away from his dad who us in prison would always try to free him, and to Chase's "Your dad is bad" he would say that Jeredy isnt better, and would be right, but with Chase they would have problems with that and Six would throw tantrums how Klipse actually cared about him and Chase knows Six's love to father figure so he just feels sorry for Six and understand his feelings. And Sophia wont help, she's bonding with her new son Beyal.
Anon, that’s unfortunatly what could happen to Six because (canon wise) he had nothing in his life other than Klipse. Even if Hargrave and Dom, and Drezz if he wanted, was there for him, Klipse ultimately had control over his entire life. Like actual mind control over Six’s life. Six had no choice but to think that Klipse is all he has despite having other people with him. Six probably couldn’t think of being close to other people if it displeases Klipse. Like, why else is Six so close to his Monsuno? It’s because they’re the only ‘friends/pets’ Six could have with Klipse’s permission. Six has nothing in his life and even if Chase wants to argue with him about how horrible Klipse is, Six will fight Chase on the topic because Six has nothing else but to think that Klipse did care about him when he secretly knows Klipse doesn’t even acknowledge him as a son.
It’s legitimately a nightmare for both Six and Chase because Six just wants to be delusional about his life so it won’t hurt as much as it is now and Chase has little idea as to how to deal with Six and how to help him with his situation. Chase might even become exhausted with Six and leave him to his delusions. Which will just make Six suicidal as he’ll finally realize that no one is on his side because he’ll just disappoint them in the end. And considering that Sophia already wants to bond with Beyal more than she ever will with Six, Six will see that no one in the Suno family loves him and that’s enough to lead him to actually want to end his life because he’s got no family, no Monsunos and no more purpose in life.
If we had more seasons, it be a literal miracle if Six didn’t just end up dead or extremely depressed at the start of a would be season four.
The being said, someone get this boy a therapist, a psychiatrist and someone who’ll actually stay with him. I know, I gave him friends, siblings and a love interest in my story, but like, that’s my story and I’m still going to him a roller coaster of a life.
2 notes · View notes
sadgirlnoga · 2 years
Text
SPOILER WARNING!!!
so...since jeredy has been missing for 10 year before chase looked for him, how tf did chase survive if his mother was also missing ay before hand? was he put into foster care? was he raised by neighbors? was he homeless? idk might have to watch the 1st episode and find out cuz my memory isnt that good with this.
15 notes · View notes
caua-nasiasene · 19 days
Text
Capítulo 2, Dylan H. Jensen 
Detenção? Durante toda sua vida Dylan manteve um histórico perfeito de não se atrasar, não faltou sem atestado médico um dia sequer, nunca nem viu o interior da direção.
Mas agora, nada disso importa, graças ao valentão Caíque ele foi injustamente castigado, se encontrando agora na porta da detenção com esse monte de selvagens. Jake o encarava de um jeito estranho, talvez ele estivesse com raiva pelo que aconteceu, MESMO NÃO SENDO CULPA DELE!
Ao entrar na sala, Dylan passou o olho por cada uma das pessoas, ficando poucos segundos hipnotizado por Helena Neuman, uma linda ruiva extremamente conhecida por todos ali. Os olhos verdes da popular garota o prendiam por diversas ocasiões, ela era uma cliente do spa da sua mãe, evidentemente, Dylan passou a pensar “O que essa beldade fez pra merecer estar aqui? Provavelmente foi um mal entendido”.
Passando os olhos para a próxima garota, era Elizabeth DuVerney, muitos diriam que era a mais linda da escola, mas Dylan só tinha olhos para Helena, a melhor amiga de Beth.
Elizabeth tem um cabelo longo e liso, um corpo esguio e um sorriso perfeitamente alinhado. Provavelmente seria uma modelo no futuro, pelo menos era a opinião do jovem Jensen.
Dylan parou de encarar as amigas conversando e viu rapidamente Lindsey Shelley, uma garota conhecida por ser avoada, nem se preocupou em analisar demais a loira e o que ela fazia. Vendo Milena Mahara, o rapaz abaixou a cabeça e se sentou perto do professor, sabendo que Milena era o tipo de pessoa que odiava muitas coisas e não gostava de nada em particular, apenas em fazer a vida dos outros miserável.
— Vai comer outro Big Mac, gordinha? — A irritante voz que dizia palavras cruéis para Dylan constantemente agora se dirigia a uma menina negra com seus cabelos longos e volumosos que estavam trançados em dreads. 
Embora não fosse uma modelo como Beth, essa garota possuía uma beleza singular que não passava despercebida. Seu sorriso sarcástico exibia dentes alinhados perfeitamente e seus olhos encarando Caíque brilhavam não com ódio, mas com um sentimento de superioridade.
Dylan tinha certeza que ela não se sentiu diminuída pelo troglodita, já que a garota o xingou de analfabeto e deu o dedo do meio para o garoto, antes de sair da sala.
E sem nenhum motivo aparente, Jake se levantou e começou a caminhar, não antes de seu amigo Dylan o segurar pelo braço, questionando para onde ele iria.
— Lá fora. — Respondeu de maneira bruta, Dylan não podia acreditar que Jake estava realmente culpando a vítima? Ele foi provocado pelo Caíque, não tinha feito nada de errado.
Dylan só deu de ombros, ele não ia ficar mais tempo de detenção pra tentar conversar com o amigo e esse novo desejo repentino de finalmente tentar conversar com alguma pessoa.
— Olha, os esquisitos estão se conhecendo melhor. — Patrick Jeredy riu da própria “piada”, mas recebeu uma resposta pouco agradável.
— Cala a boca, riquinho. — Helena se fez presente, defendendo os meninos, além de linda, a ruiva tinha os olhos verdes mais gentis do mundo. — De fato, o clima ficou mais leve depois que os satanistas saíram.
— Helena, já chega. — Josh respondeu, com um tom de voz cansado. Dylan contraiu a cara com o jovem atleta cortando a garota de maneira tão grossa.
— É bem o seu tipinho proteger esse tipo de gente. — Caíque se fez presente e o jovem Jensen respirou fundo com medo de olhar para trás e ver essa cena se repetindo.
— Cara, fica quieto e não me enche! Eu já quebrei seu nariz, não me faça quebrar o resto da sua cara. — Josh respondeu, encarando Carlos, que se levantou, caminhando na direção de Josh, que o encarou de frente, quando o valentão tentou o intimidar, empurrando o atleta ao encostar as testas, mas o jogador de futebol nem se moveu.
— Gente, vocês já brigaram, é por isso que estamos aqui agora. — Thomas Tanaka se levantou, mais uma vez tentando se impedir a confusão que ia começar.
Então Dylan ouviu um barulho de explosão e sentiu o impacto no chão, por um breve momento se virou para os outros alunos, todos confusos, Caíque e os outros que antes estavam em pé, se encontravam caídos ao chão.
Então correu para fora da sala e foi esbarrado pelo professor da detenção, que passou por Jake e a garota com ele, indo embora da escola.
— Dylan, que porra é essa? — Jake correu até o amigo com um olhar espantado, nunca viu tamanha emoção no olhar do amigo. Dylan tentava entender o que aconteceu para explicar ao amigo, mas ele mesmo não sabia.
— Por que você está de batom? — Foi o melhor que conseguiu pensar, mas era uma dúvida completamente válida, já que Jake nunca usou nenhuma maquiagem.
— Ei, vocês! Vão para suas salas e fiquem lá! — O zelador apareceu correndo e trancando a porta perto de Jake. — Vão logo, lá fora não é seguro.
— E quem vai nos obrigar? — A garota perguntou, desafiando o zelador que só estava cumprindo suas obrigações.
— Ninguém pode sair! — Gritou David Turner, o diretor. Suas palavras passavam pelo bigode bem aparado que o dava um ar de seriedade. — Não podemos permitir que ninguém saia até recebermos ordens do estado. Pode ser um ataque à cidade, e esta escola é uma estrutura forte.
Dylan encarava Jake e Janet em choque, tentando processar o que acabara de acontecer. Uma explosão, tão perto da escola... Era difícil acreditar que algo assim poderia acontecer em seu próprio bairro.
— O que está acontecendo? — Perguntou Dylan, sua voz trêmula de ansiedade.
— Não faço ideia. — Respondeu Jake, olhando ao redor com nervosismo. — Não vi nenhuma notícia antes de sair de casa
Janet permaneceu em silêncio, sua expressão tensa enquanto observava a movimentação ao seu redor. Dylan ponderava se os alunos deveriam seguir as ordens dos adultos competentes da escola.
O diretor David Turner respirou fundo, tentando manter a calma diante da situação caótica.
— Professor Ibrahim! — Ele chamou, sua voz ecoando pelo corredor. — Por favor, acompanhe os alunos até uma sala segura. Precisamos garantir que todos estejam protegidos.
O professor de história, George Ibrahim, um homem negro alto, forte e imponente, avançou com confiança em direção ao grupo de alunos. Em situações normais, Dylan acreditava que o professor tinha um senso de humor notável, mas agora seu rosto estava sério, refletindo a situação. O professor Ibrahim usava uma roupa social com três botões abertos.
— Vamos, pessoal. — Disse o professor Ibrahim com uma voz firme, mas tranquilizadora. — Sigam-me até a sala. Precisamos manter a calma e nos manter seguros.
Enquanto os alunos se acomodavam na sala, o professor Ibrahim fechou a porta atrás deles e tomou seu lugar na frente da classe, pronto para manter a ordem e proteger seus alunos da melhor maneira possível.
O Professor Ibrahim entrou na sala de aula seguido pelos alunos, incluindo Caíque e os outros que estavam na detenção anteriormente. 
— Professor, o que está acontecendo lá fora? Por que não podemos sair da escola? — 
Assim que todos se sentaram, Caíque levantou a mão e começou a fazer uma série de perguntas ao professor.
— Houve uma explosão na rua. Não sabemos o que está acontecendo, mas parece sério. — Jake respondeu, encarando o chão como se todas as respostas que precisasse estivesse ali.
Um murmúrio de medo se espalhou pela sala enquanto os alunos absorviam a notícia. O medo estava palpável no ar, mas o professor permaneceu calmo e controlado.
— Escutem, todos! Entendo que todos estejam preocupados, mas estamos em segurança aqui na escola. Vamos aguardar por mais informações e confiar que as autoridades estão cuidando da situação lá fora. Enquanto isso, vamos manter a calma e esperar tudo isso passar. 
Dylan percebeu uma aura de calma se espalhando entre os alunos. O professor Ibrahim se sentou, cruzando as pernas e tirando o próprio celular do bolso.
Depois de meia hora de inquietação, com os alunos mexendo freneticamente em seus celulares em busca de notícias, o diretor David Turner entrou na sala com uma expressão grave. Ele segurava o tablet oficial da escola.
— Alunos, recebemos instruções do governo através do canal de emergência. — Anunciou o diretor, sua voz carregada de seriedade. — Fomos orientados a nos mantermos trancados, evitar o uso desnecessário de energia e aguardar um resgate. A cidade está em lockdown completo, sem exceções, não podemos voltar para casa.
Jensen respirou fundo, sentindo um aperto no peito, não conseguia regular sua respiração e muito menos forçar suas mãos a parar de tremer.
— Entendo que isso pode ser assustador, mas devemos confiar nas autoridades para lidar com a situação. Nossa prioridade agora é permanecer seguros e seguir as instruções.  — Disse o professor Ibrahim, ficando de pé.
— Precisamos ficar unidos como uma comunidade escolar e seguir as orientações do governo. Vamos fazer o nosso melhor para garantir que todos permaneçam seguros e protegidos até que seja seguro sair. — O diretor complementou, passando seu cabelo para trás, exibindo as duas entradas no seu cabelo.
Só restou aceitar a situação, não tinha nada a se fazer, os professores eram os adultos e aqueles que tinham responsabilidade de cuidar dos jovens, por mais que todos sentissem saudade de casa e daqueles que amam… Pelo menos isso que se passava na cabeça de Dylan H. Jensen.
— Bom, obrigado… Mas eu vou para minha casa. — O maldito do Jake Wilson se levanta e decide ir contra a maré, sendo impedido pelo professor Ibrahim. — Eu não estou interessado em ter uma aula de história então me dê licença.
— Claro, assim que o lockdown acabar eu deixo você ir para onde você quiser. — O professor cruzou os braços encarando Jake com um certo desdém. — Mas até lá, eu duvido que você passe por mim.
Jake respirou fundo e encarou o professor Ibrahim, travando o maxilar com as mãos fechadas e se inclinando na direção do adulto, estava se coçando para começar uma briga com ele, mas pensou melhor ao ver que o professor não estava nem um pouco intimidado.
— Agora que já nos entendemos, vamos buscar os colchões do ginásio para podermos dormir. — O diretor Turner se pôs a frente da turma, levantando as mangas e andando para fora da sala. — Eu vou ver o resto da segurança da escola.
— Jake, posso falar com você por um momento? — Jake olhou para o professor com cautela, lembrando-se da tensão que havia entre ele. 
— Claro, professor Ibrahim. O que deseja? — No entanto, ele se aproximou.
— Eu só queria dizer que estou orgulhoso de você, Jacob. Sei que as coisas ficaram um pouco tensas entre nós na última vez, mas você mostrou coragem ao se impor. E mais importante ainda, você soube quando parar. Isso é uma qualidade admirável. — Dylan viu seu amigo ficar surpreso com as palavras do professor, não esperava ouvir um elogio vindo dele depois do incidente anterior.
— Obrigado, professor. — Jake colocou as mãos no bolso e parecia… Tímido?
— Eu sei, Jake. E você não causou. Às vezes, é necessário saber defender seus limites. Só lembre-se de escolher suas batalhas com sabedoria. — Ibrahim colocou as mãos no ombro do garoto e se afastou.
Enquanto isso, Jensen e os outros alunos começaram a conversar entre si. Discutindo sobre o que poderia estar acontecendo lá fora e o que deveriam fazer em seguida.
— Acho que deveríamos seguir as instruções do diretor e ir buscar os colchões de ginástica no ginásio. — Milena surgiu do nada.
— Concordo. Pelo menos teremos algo para nos manter confortáveis enquanto esperamos por mais informações. — Elizabeth concordou sorrindo, o grupo se dirigia ao ginásio, num silêncio perturbador. 
— Ei, Josh, você não passa de um perdedor, sabia? Eu podia te descer a porrada agora e nada ia acontecer.. — Carlos Henrique se fez presente, irritando a quase todos, especialmente Josh.
— Cala a boca, Caíque. Você só sabe falar, mas na hora de agir, é um covarde. — O atleta havia quebrado o nariz do dito cujo, afinal.
— Ei, Beth, por que não damos uma volta depois disso tudo? Vai ser divertido, prometo. — Caíque decidiu não responder o atleta, se virando para a linda modelo da escola.
Elizabeth simplesmente virou a cabeça, ignorando-o completamente, e continuou sua conversa com a mais que perfeita Helena.
Enquanto isso, Dylan observava Jake, notando que ele estava particularmente quieto naquela situação. Além disso, ele percebeu algo curioso: o batom que ele havia questionado antes que estava nos lábios de Jake era da mesma cor que o usado por Janet.
— Jake, você está bem? Parece um pouco distraído. — Dylan se aproximou enquanto o amigo tirava sua jaqueta para se preparar e puxar cada colchão.
Jake apenas grunhiu e balançou a cabeça positivamente, era um rapaz quieto comumente e mesmo nessa situação da explosão e lockdown, ele continuava calmo.
Dylan apenas sorriu e se manteve quieto, sabendo exatamente o motivo do amigo estar tão alegre, Janet era uma moça bonita, mesmo o tipo de Jensen sendo mais ruivo.
— Você precisa parar de se fazer de sonsa, garota. — A voz de Natasha tirou Dylan dos seus pensamentos ao gritar com sua irmã.
— Garota, me erra! Eu fiquei de detenção por sua culpa. — Devíamos ser irmãs, mas você é uma piranha egoísta babaca.
— Chega! Parecem crianças brigando no parquinho. Vamos logo pegar esses colchões. — Jake interrompeu a discussão das gêmeas, chamando a atenção delas para a tarefa em mãos. Apesar de não serem amigos próximos, ele conhecia o suficiente de cada uma para saber que a briga estava prestes a se intensificar.
Natasha e Naomi trocaram olhares irritados, mas decidiram deixar a discussão de lado por enquanto, concentrando-se em ajudar Jake com os colchões, levando até a mesma sala da detenção.
— Nat, Dylan. — Jake chamou a dupla e se afastou do grupo.
— O que foi, moleque? Parece que viu um fantasma. — Natasha respondeu cruzando os braços. Jake por sua vez respirou fundo antes de falar, tentando organizar seus pensamentos.
— Eu... eu beijei a Janet. — Disse com uma feição desconfortável. Dylan encarou os olhos de Natasha Davis, vendo sua reação de surpresa espelhada.
— Eu sabia que tinha algo estranho no ar. Desde quando vocês dois… — Jensen começou, porém o amigo o interrompeu.
— Foi só um impulso, eu não sei explicar direito. Estávamos na detenção, e aconteceu… Mas depois caiu uma bomba na cidade e a gente não conversou mais. — Jake parecia bastante fora de seu lugar, sua postura se assemelhava a de um animal em uma jaula.
— Isso é... inesperado. — Natasha começou. — E como ela reagiu?
— Ela... ela devolveu o beijo. Parecia... gostar. — Wilson respondeu.
— E agora? O que você vai fazer? — A delinquente se encostou no chão e tirou um cigarro para acender.
— Eu não sei. Acho que preciso de um cigarro… — Jake pegou um da garota e eles começaram a fumar.
Dylan por sua vez se afastou, caminhando sem rumo pela escola com vontade de tossir por conta do tabaco que eles fumavam. Logo ele passou pela sala do diretor e ouviu uma conversa dele.
— Frank, George, obrigado por virem tão rapidamente. Precisamos discutir o que aconteceu lá fora. — Dylan não queria, mas acabou por ficar lá, em silêncio.
— Claro, diretor Turner. Estou aqui para ajudar no que for necessário. — A voz do zelador Johnson se fez presente, mas Dylan não ousou espiar na janela.
— Depois da explosão, houve relatos de mutações estranhas entre os humanos na rua. Não sabemos explicar exatamente o que está acontecendo lá fora. — A voz imponente do diretor era confiável, mesmo o jovem Jensen estando em choque com essa afirmação… Mutações? Isso só podia ser piada.
— Como assim mutações? Que tipo de mutações? — Sim, o professor Ibrahim estava lá, como Dylan esqueceu um homem desse tamanho? Ele estava em silêncio, mas estava lá.
— Não temos detalhes precisos ainda, mas parece que alguns estão manifestando um comportamento agressivo e incomum, com uma força sobre-humana ou até mesmo mudanças físicas. — David Turner não era um homem de fazer piadas com coisas sérias, então só restava aceitar aquilo como verdade.
— E o que faremos? — A voz do zelador estava pacífica, como se fosse só mais um dia da semana e nada de novo ou perigoso estivesse acontecendo ao seu redor.
— Por enquanto, só nós três sabemos disso. Não podemos criar pânico entre os alunos ou outros funcionários. Precisamos manter a calma e agir com cautela. Infelizmente, não sabemos como serão os próximos dias. — O diretor se levantou da cadeira, Dylan soube pelo barulho de seus passos. — Mas devemos manter a ordem, ninguém sai da escola e NINGUÉM entra, nossos alunos são a prioridade e nenhum mal pode recair sobre eles… Em tempos difíceis muitos homens decidem saquear ou até pior e nós não podemos permitir isso assolar nossos alunos, entendido?
Um comandante, era isso que Dylan H. Jensen via no diretor, talvez anteriormente ele seria apenas um educador, um jogador de xadrez, mas agora ele era um comandante distribuindo ordens para seus soldados.
0 notes
keynewssuriname · 2 months
Text
SVB-ondervoorzitter: “heeft geen zin om nu meerdere wedstrijden te spelen”
Tumblr media
“Het heeft nu geen zin om meerdere wedstrijden te spelen”, zegt ondervoorzitter Dayasankar Mathoera van de Surinaamse Voetbal Bond (SVB) in aanloop naar het oefenduel tegen Martinique, dat op 24 maart in Nederland gespeeld zal worden. De wedstrijd wordt afgewerkt in het Yanmar Stadion van eredivisionist Almere City in Almere. Mathoera zegt dat er nieuwe spelers zijn toegevoegd aan de selectie en er is ook een nieuwe bondscoach aangetrokken, dus iedereen moet nu elkaar leren kennen. “De spelers moeten nu samen trainen, op elkaar inspelen, begrijpen en zodoende gaan we verder met de selectie.” Hij meent dat vooralsnog het niet nodig is om meerdere wedstrijden te spelen. Een deel van de selectie vertrekt zondag richting Nederland en de resterende spelers zullen in de loop van volgende week aansluiten. Volgens hem zullen spelers, die elders dan in Europa uitkomen, zich later aanmelden bij de selectie, maar hiermee is dan wel rekening gehouden door de bondscoach. De definitieve selectie van bondscoach Menzo ziet er als volgt uit: Doel: Warner Hahn (Kyoto Sanga), Jahnilo Wiegel (PEC Zwolle), Ishant Kort (B1 National Football Academy). Defensie: Stefano Denswil (Trabzonspor), Anfernee Dijksteel (Middlesbrough), Djevencio van der Kust (Sparta Rotterdam), Damil Dankerlui (Panserraikos), Myenti Abena (Ferencvárosi TC), Shaquille Pinas (Hammerby IF), Ridgeciano Haps (Genoa CFC), Radinio Balker (Huddersfield Town FC). Middenveld: Dion Malone (Karmiotissa), Kenneth Paal (Queens Park Rangers FC), Justin Lonwijk (Fortuna Sittard), Dhoraso Klas (ADO Den Haag), Renske Adipi (SV Robinhood) Aanval: Sheraldo Becker (Real Sociedad), Luciano Slagveer (Puskás Akadémia FC), Jeredy Holterman (Willem II), Virgil Misidjan (Al-Tai), Tyrone Conraad (Meizhou Hakka), Jamilhio Rigters (SV Robinhood), Jaden Montnor (Aris Limasol). Read the full article
0 notes
matt0044 · 7 months
Text
Monsuno had only FIVE voice actors: A thought about multi-casting
Tumblr media
I recently finished an American-Japanese co-produced Anime that had aired on Nicktoons. And I say Anime since it was animated largely in Japan with the usual trademarks of a TV Anime rather than something like Avatar or Teen Titans that mimics the look of Anime.
But the animation aside, you got the voice cast. All five actors for the five leads and many supporting characters.
You have Cam Clarke, Kirk Thorton, Chris Smith and Keith Silverstein spreading themselves thin but Karen Straussman had to carry every single female character on her back, main, minor and secondary.
The way they went about it was somewhat impressive with Cam Clarke balancing between spunky teen Chase and his straight laced dad, Jeredy. Keith Silverstein also is a quick shot with accents with Aussie Dax, Southerner Kilo, stoic Six and proto-Hisoka Don Pyro.
Yet also ridiculous when Karen had to sound like she was having a perpetual orgasm to distinguish her performance as Madea of the Dark Spin mercenaries from "Strong Female Character(TM)" Jinja. And Charlemagne's accent must've been a challenge without bursting out laughing.
It's honestly fascinating given how Anime dub VAs are criticized (by those who don't watch dubs usual) about the "same 12 voice actors" or that they "lack range." Part of me finds Monsuno's super limited casting interesting since most dubs have Additional VA casting to avoid this and they're funds barely match a franchise that flew under the radar.
Where I'm going with this is that I actually ponder if dubs could experiment more with an actor's range and double casting. Especially with recent demands for Union talks and the like. That is, you'd never truly know two characters in the same scene had the same actor until pointed out.
32 notes · View notes
emilyromance · 2 years
Text
t-t-they 😳
UPD: Let me say this just in case: it's a Jeredy/Jon
Tumblr media
14 notes · View notes
doriito · 1 year
Note
Hellooo, I want to request a couple of scenes if you don't mind :D
1. s1e25 Klipse's motive rant (and Jeredy's reaction to it)
2. s2e24 where Hargrave is singled out for Klipse's experiment
Thank you ^-^
hiii here you go w the first request <3
6 notes · View notes
Conversation
Erza: You seem... happier.
Jellal: *blushes furiously* A-Ah... yes. I suppose I am.
Erza: Is this some development in regards to your fiancée?
Jellal: *cough* I suppose you could say that... **They're never going to let that go...**
Erza: *pleased smile* Then I feel absolutely no shame in coming here to admit Natsu has claimed me as a woman~.
Jellal: O.O I... I see. I'm... happy for you. Then we've both had our first time.
Erza: *raises eyebrow* First time? While it's true Natsu claimed my virginity, we didn't stop with just "one" round. It was impossible to do that.
Jellal: *blinks owlishly* But I was so exhausted afterward... Dragneel could keep going? And you could, too??
Erza: Very much yes. n___n
Jellal: *expression becomes downcast* I would've been a poor match for you, then... I honestly don't know how Meldy had so much stamina...
Erza: Meldy's the one who saw Ultear as a mother, yes?
Jellal: Yes...?
Erza: And you travelled together with them for seven years?
Jellal: I fail to see where this is going.
Erza: >___> Well, don't worry over it. Just keep practicing with her, please.
Jellal: Why??
Erza: *mutters* Because she was using her Magic to gain MY experiences with Natsu after she wore you out... The glutton. -___-*
27 notes · View notes
grayluforever · 2 years
Text
Everyone who shipped Jerza DON’T need to worry about Jellal being with Meredy cause Meredy WASN’T in love with him, they’re JUST LIKE BROTHER AND SISTER and in episode 154 she DID ask Jellal why would he lied to Erza about having a fiancée.
3 notes · View notes
en-cher-blue · 7 years
Photo
Tumblr media
Requested...
151 notes · View notes
Note
Hello, I here found theory that Drezz was Klipse's fourth clone, since his acting in first episode could mean that he has Klipse's memories about young Jeredy, and the fact that Drezz was found by Tallis on junkyjard, and disposable clone in theory could get on junkyjard. Also Drezz does have monsuno sight, and the fact that Four kinda needed parent, like Hargrave said as reason to Klipse being Six's father, Drezz is kinda affectionate towards Tallis, and follows him blindly like Six does to Klipse.
I need a link to that theory anon.
Anyway, that does sound plausible since Drezz and Six do act the same toward their respective father figures. I guess I have to rewatch Drezz’s first episode since it’s been ages.
Yet, I find it weird that Klipse and Tallis would then team up if it were the case. Like Tallis could literally use Drezz’s backstory to make Six turn against Klipse, but then again Six has a chip to make sure he stays obedient, and if Six has one Drezz might have one and Klipse could use it against Tallis to destroy him…
Man, I keep making Klipse worse than he already is.
4 notes · View notes