Τελευταία μέρα πριν τις πανελλήνιες.
Μην τρομάζεις! Έφτασε η ώρα σου να λάμψεις. Έφτασε η ώρα να απολαύσεις του καρπούς του κόπου που έκανες από τον Αύγουστο. Τους καρπούς που προέκυψαν από τις αμέτρητες ώρες που καθόσον σκυμμένος πάνω από ένα βιβλίο. Για τα Σάββατα που στερήθηκες τις εξόδους σου. Για τα πάρτι που δεν πήγες. Για τις παραστάσεις που δεν προλάβαινες. Για τα μυθιστορήματα που δεν είχες χρόνο να διαβάσεις. Τις σειρές και τις ταινίες που παραμέλησες ενώ όλοι σου οι φίλοι έλιωναν στο Netflix. Μη λυπάσαι τον εαυτό σου. Πάλευες για τα όνειρα σου. Τόσο καιρό. « Και εδώ που έφτασες, λίγο δεν είναι », όπως αναφέρει κι ο Καβάφης. Θα είναι κρίμα αν φτάσεις μέχρι την πηγή και δεν πιεις νερό. Κουράστηκες, κοπιασες, ιδρωσες, έκλαψες... Τώρα ήρθε η ωρα σου να λάμψεις! Δεν είναι το τέλος του κόσμου, είναι πολύ πιο μικρό απ' ότι παρουσιάζεται. Σήμερα θέλω να αφιερωσετε 2-3 ώρες όχι στο διάβασμα, αλλά στο να κάνετε κάτι που σας ευχαριστεί, κάτι που σας γεμίζει και σας κάνει να νιώθετε όμορφα. Να πάτε αύριο να γράψετε με καλή ψυχολογία και θετικές σκέψεις. Κουράγιο αδέλφια, κουράγιο μέχρι τις 18 (για μας των θετικών) και μετα , οπως λέει και μια φιλη μου: « καλό καλοκαίρι και καλό ξεμπουρδέλιασμα ».
580 notes
·
View notes
Ο άνθρωπος που αγάπησα ..
Ακομα θυμάμαι την πρώτη πλάκα που σου έκανα, εκείνο το βράδυ κάτω απο το φως του φεγγαριού ενώ χαζευαμε τα καράβια που έφευγαν και αναπολουσαμε, ο καθένας σιωπηλά, αυτο το καράβι που μέσα είχαμε γνωριστεί πρώτη φορά.
Γυρνάς, με κοιτας, σηκώνεις λιγο την κουκουλα μου και μου λες «έτσι.. να φαίνονται τα ματάκια σου.. τα χειλάκια σου τα ομορφα ..» σε κοιταω και μόνο να σου χαμογελάσω μπορούσα. Έπειτα με πλησιάζεις, «να τα φιλήσω» λες, και εγω απλά σου σήκωσα το φρυδι μου. Κομπλαρες και σε θυμάμαι να λες «τι, οχι;»
Δεν σου απάντησα. Μου κανεις «Οχι; Καλα ενταξει οχι» και γύρισες απο την άλλη. Δεν αντεξες όμως και μετά απο ένα- δυο λεπτά ξανά γύρισες σε εμενα και μου είπες «έφαγα πόρτα..»
Τότε λοιπόν πηρα το θάρρος και άρχισα.. «ξέρεις, αυτή την εβδομάδα σκεφτόμουν διαφορα και κατέληξα στο οτι δεν βρίσκω τον λογο και την ουσια σε αυτο που κανουμε, θέλω να το σταματήσουμε»
Δεν πίστευες σε αυτά που έλεγα, σου είχε έρθει τελείως ξαφνικό. Με ρώτησες αν όντως τα εννοούσα και οταν σου απάντησα πως ναι, τότε με ρώτησες γιατί με έναν πλεον νευριασμενο τονο.
«Τωρα με τις πανελλήνιες θα χαθούμε, θα πρέπει να συγκεντρωθείς και να αφοσιωθείς στα μαθήματα σου. Μετά θα φύγεις, εξάλλου το καλοκαιρι που έρχεται έχεις κανονίσει κάποια ταξίδια με τους φίλους σου, όλο και κατι θα παιχτει.. δεν θα κάθεσαι να περιμένεις εμενα»
Με ξανά ρώτησες για δεύτερη φορά αν αυτά που λέω τα εννοώ, σου έδωσα την ίδια απάντηση με την προηγούμενη φορά και συνέχισα..
«Και κατι τελευταίο.. καλό μηνα και απο κοντά»
Καταλαβες οτι σου έκανα πλάκα, αφου δεν μπορούσα να κρύψω το γέλιο μου και τότε μου πήρες το χερι και το ακουμπησες στην καρδιά σου. Είχες πάλι ταχυπαλμίες..
Με αποκαλεσες βλακα και χαφτα και έπειτα με πήρες αγκαλιά και με φιλησες στο μέτωπο
Όλα ηταν τόσο ομορφα μα δεν ηταν σωστά..
Ίσως λιγο εγω που ήθελα να με διεκδικείς, ίσως λιγο εσυ που φοβόσουν να πάρεις το ρίσκο..
Ισως λιγο αυτή η διαφορα ηλικίας που το έκανε ανήθικο..
Ιδίως όμως εσυ που θα έφευγες για να αντιμετωπίσεις τον κόσμο, ενώ εγω θα εμενα πίσω συνεχίζοντας την θεωρία περί αυτού..
40 notes
·
View notes
Δεν μπορω να γινω ποιητικη.Δεν μπορω να γραψω με ποιοτητα. Δεν, δεν, δεν.Το μονο που νιωθω τωρα ειναι ενα θεορατο ΔΕΝ. Βαριεμαι να γραφω για ψυχες , κοινωνιες , ιστοριες , συμβαντα και μαγικα καλοκαιρια. Ψαχνω. Αυτο κανω. Ψαχνω και χανομαι σε καθε μονοπατι. Θελω να βρω εμενα.Νευριαζω και δεν μπορω να ανεχτω αλλο τον εαυτο μου. Ουτε τωρα βοηθαω καπως το μυαλο μου.Θελω ενας ηχος δυνατος να σταματησει καθε ειδους τρελα που με δεσμευει και δεν με αφηνει να αφεθω. Τυραννιεμαι μονη μου, απο μονη μου και σε εναν μοναδικο,δικο μου κοσμο.Μονο του. Αυγουστιατικη Αθηνα.Αδεια. Ενας ιος τρεχει αλλοκοτα και μας καιει το ειναι. Ζεις; θα ζεις; ευπαθης ομαδα; προσεχε.Σκεψου; γιατι δεν σκεπτεσαι καποιοι εχουν προβλημα. Ο διπλανος σουυυυ. Ακουυυ τομ διπλανο σου. ΑΥΤΟΣ.ΑΥΤΟΣ.ΑΥΤΟΣ.Κανω λαθος, μπερδευομαι , δεσμευομαι και απλα ψαχνω.Και χανω ολο χανω. Ευχαριστω τον θεο για ολα οσα μου δινει. Το θεμα μου δεν ειναι τι εχω ή τι δεν εχω. ΤΟ προβλημα ειμαι εγω.Εγω η ιδια για μενα.Η ασυμφωνια μεταξυ εμου και εμου. Οι δυσκολες αυτες συζητησεις λαι διαπραγματευσεις μεταξυ εμου και εμου. Ποσο μου πια; Ποσο απο το εσωτερικο στο πιο εσωτερικο και το μπαμ το εξωτερικο; και τα θυματα ; μετα ελα ζητα συγγνωμη , ξεπλυνε τις μαλακιες σου λογω των νευρων σου. ΤΟΥΣ πληγωνεις και δεν εκτιμας.Ελα χτυπασε και αλλο. Ουρλιαγμα.Σκατα.Σκασε και ηρεμησε ρε μαλακα. Μην το κουραζεις αλλο το ρημαδο μυαλο σου. Ηρεμησε.Εσυ για σενα. Αυτα τα δυο τα εμου. ΜΗΝ ΤΑ ΧΤΥΠΑΣ ΑΛΛΟ. αγαπατα και γαματα. ΓΑΜΑΤΕΣ ΤΙΣ ΜΑΛΑΚΙΕΣ. ΑΓΑΠΑΜΕ ΤΩΡΑ.
21 notes
·
View notes
Το 13,3% των νεων που ψηφισαν Χρυση Αυγη οταν ειδαν το φετινο θεμα εκθεσης:
307 notes
·
View notes
Πανελλήνιες.
Παρατήρησε τα παιδιά έξω στους δρόμους.
Δώσε λίγη παραπάνω σημασία
στα παιδιά εκείνα που δίνουν πανελλήνιες.
Θα τα καταλάβεις από την τσάντα που κουβαλούν στην πλάτη τους πηγαίνοντας στα τελευταία επαναληπτικά τους μαθήματα.
Θα τα καταλάβεις αν τα παρατηρήσεις μεσα στο λεωφορείο, καθώς κοιτούν έξω από το παράθυρο κάνοντας στο μυαλό τους όνειρα για το μέλλον τους.
Θα τα καταλάβεις κοιτώντας τα κουρασμένα μάτια τους.
Όταν συναντάς αυτά τα παιδιά, χάρισε τους ένα χαμόγελο.
Θα τους δώσει ελπίδα να βγάλουν εις πέρας αυτό το δύσκολο αγώνα τους.
Είμαστε η γενιά του 2001, φέτος είναι η δική μας χρόνια.
Είμαστε η γενιά που έφτασε η δική μας σειρά να αποδείξουμε στους εαυτούς μας τι μπορούμε να καταφέρουμε δουλεύοντας σκληρά.
Να κυνηγήσουμε τα όνειρά μας, τις επιθυμίες μας, όλα αυτά που θα μας κάνουν ευτυχισμένους μελλοντικούς ανθρώπους.
Περάσαμε μια όμορφη και παράλληλα απαιτητική χρονιά.
Κουραστήκαμε, απογοητευτήκαμε, κλάψαμε, χαρήκαμε, νευριασαμε, αποτύχαμε, γεμίσαμε εμπειρίες.
Σε όλες αυτές τις στιγμές θυμηθήκαμε το λόγο που ξεκινήσαμε, το λόγο που προσπαθούσαμε καθημερινά και το λόγο που είμαστε τώρα εδώ, μια πνοή πριν τις πανελλήνιες.
Τώρα μένει μόνο να ανταμειφθούν οι κόποι μας και να κάνουμε τους εαυτούς μας περήφανους.
Περήφανους για την δύναμη που είχαν και δεν τα παράτησαν, οποίο και αν είναι το αποτέλεσμα, σημασία έχει η προσπάθεια.
Ας δείξουμε, λοιπόν, ότι η γενιά του 2001 έχει μάθει να παλεύει.
Απέβαλε το άγχος σου, εμπιστεύσου τον εαυτό σου και τις ικανότητές σου, θα τα καταφέρεις.
Σε λίγες μέρες από τώρα όλα θα ανήκουν στο παρελθόν και ένα ανέμελο καλοκαίρι θα μας περιμένει.
Καλη επιτυχία, προσεχώς συμφοιτητές, τα λέμε στην Ιο, στην Πάρο, στην Σκιάθο ή όπου αλλού μας βγάλει, κάτω από το καυτό ήλιο του καλοκαιριού και στα κλαμπακια διασκεδάζοντας έως το ξημέρωμα.
Κρατάτε γερά, λίγο μας έμεινε!
🌊🌴
262 notes
·
View notes