#Χάρι | Explore Tumblr Posts and Blogs

fegg4ropetra · 2 months

Text

Αξίζει να αγαπάς, αξίζει να προσπαθείς...

Σήμερα κοίταξα έξω απ' το παράθυρο μου. Εκεί που χαζευα το χιονισμένο τοπίο γύρω μου, το μάτι μου έπιασε κλεφτα μια στιγμή σε ένα γειτονικό παράθυρο. Ήταν το μοναδικό παράθυρο με ανοιχτό φως γύρω. Ήταν το δωμάτιο της κουζίνας ενός σπιτιού. Μέσα σε αυτό το δωμάτιο ήταν μια γυναίκα που μαγείρευε. Ξαφνικά διακρίνω μια αντρική φιγούρα να μπαίνει στο σκηνικό. Της δίνει απαλά ένα φιλί στον λαιμό και πιάνει μια πετσέτα από δίπλα της για να τη βοηθήσει με τα πιάτα. Τον έβλεπα που την κοίταζε με θαυμασμό λες και έκανε το πιο σημαντικό πράγμα στον κόσμο. Ένα χαμόγελο εμφανίστηκε στο προσωπικό μου καθώς έβλεπα αυτό το όμορφο ζευγάρι σε μια τόσο απλή καθημερινή στιγμή.

Ξεκίνησα αμέσως να σκέφτομαι τι είναι η αγάπη τελικά... Τι είναι η αγάπη για μένα... Πάντα σκεφτόμαστε τις πιο ρομαντικές χειρονομίες. Ραντεβού, ταξίδια, λουλούδια, σοκολάτες, αρκουδάκια. Εγώ νομίζω όμως ότι η αγάπη και ο έρωτας κρύβονται μέσα σε τέτοιες απλές στιγμές. Οταν κάθεσαι στον καναπέ και βλέπεις μια ταινία με τον άνθρωπο σου. Όταν περπατάτε στο δρόμο χέρι χέρι. Όταν σε σκεπάζει επειδή παρατηρεί ότι κρυώνεις. Όταν κοιτάζεστε μέσα στα μάτια και τα λόγια πια δεν έχουν νόημα. Κάποια πράγματα είναι αυτονόητα...

Μια τέτοια αγάπη θέλω εγώ λοιπόν στη ζωή μου. Απλή. Αληθινή. Μια αγάπη σαν αυτές που βλέπουμε στις ταινίες και τα παιδικά. Μια αγάπη αδιαπέραστη, άθραυστη. Με τα πάνω της, με τα κάτω της. Τις συμφορές, τους τσακωμούς, τις επανασυνδέσεις, τις αγκαλιές, τα φιλιά, τους έρωτες. Μια αγάπη απ' αυτές που όταν χαλαει κάτι το φτιάχνουν και δεν το χρησιμοποιούν σαν δικαιολογία για να αποφύγουν την προσπάθεια. Μια αγάπη ανιδιοτελή. Μια αγάπη 50/50 που όμως μερικές φορές θα χρειαστεί ο ένας να δώσει 70/30 και αντίστροφα. Μια αγάπη σαν

του Τσάντλερ και της Μόνικα στα φιλαράκια

του Καρλ και της Ελι στο Up!

Του Ντέιμον και της Ελενα στο the vampire diari

Του Χαρντιν και της Τεσα στο After

Tου Νειτ και της Τζένι στο Someone Great

Toυ Nειθαν και της Χέιλι στο one tree hill

Tου Λίο και της Πέιτζ στο the vow

Tου Γκας και της Χέιζελ στο λάθος αστέρι

Του Γουίλ και της Στέλλα στο five feet apart

Του Κάιλ και της Λόλα στο LOL

Του Ρον και της Ερμιόνης στον Χάρι Πότερ

Δεν έψαχνα ποτέ μια τέλεια αγάπη. Δεν ήθελα ποτέ το παραμύθι. Την πριγκίπισσα με τον πρίγκιπα. Τον ιππότη με το λευκό άλογο. Το κάστρο, τα στέμματα, τα πλούτη και τα λουσα. Αυτό δεν είναι αγάπη. Αυτό είναι παραμύθι.

Απ' την άλλη δεν έψαχνα ούτε και την εφήμερη συντροφιά. Αυτή που έρχεται, σε κάνει στιγμιαία να νιώθεις έξαψη και 'καυλα' και μόλις αυτή η στιγμή έρχεται στο τέλος της μένεις με ένα μόνιμο κενό. Ένα αίσθημα απογοήτευσης προς τον εαυτό σου. Νιώθεις ένα σκουπίδι, ένα κομμάτι κρέας. Αλήθεια ποτέ δεν κατάλαβα τους ανθρώπους αυτούς που επιλέγουν να ζουν έτσι. Τι μπορεί να τους πλήγωσε τόσο που να αρκούνται σε εφήμερες επαφές και άψυχα σώματα;

Η αγάπη λοιπόν θέλει θυσίες. Θέλει να βάζεις το εγωισμό σου κάτω. Θέλει να είσαι εκεί για τον άλλον όταν στο ζητάει μα και να το καταλαβαίνεις από μόνος σου όταν δεν το κάνει. Να είσαι εκεί στα καλά μα και στα άσχημα. Να μην αποχωρείς με την πρώτη αναποδια.

Έχουμε διαστρεβλώσει τόσο τον όρο της αγάπης και τους έρωτα, που πλέον δεν ξέρουμε τι κάνουμε. Τη μια στιγμή λένε πως όταν κάτι αξίζει πρέπει να παλεύεις γι αυτό και την αμέσως επόμενη στιγμή σου λένε πως αν άξιζε δεν θα έφευγε. Η ζωή όμως δεν είναι τόσο απλή. Οι άνθρωποι είναι περίπλοκοι. Πολλο�� δεν γνωρίζουν καν τι χρειάζονται οι ίδιοι. Έχουμε αναπτύξει τόσο πολύ το αίσθημα του φόβου προς τον έρωτα που δεν αφήνουμε κανέναν να ρίξει αυτά τα τείχη απλά γιατί δεν θέλουμε να πληγωθούμε. Επιλέγουμε τον εύκολο δρόμο, μακριά απ' το ρίσκο για να νιώθουμε ασφαλείς.

"Ότι είναι να γίνει θα γίνει"

"Αν είναι γραφτό δεν χρειάζεται να παλέψεις"

"Μάλλον δεν είναι για μένα"

"Σωστός άνθρωπος λάθος στιγμή"

"Λάθος timing"

Τι λάθος timing; Ποιος ορίζει το σωστό και το λάθος;

Καθησυχάζουμε το μυαλό μας με δικαιολογίες όλη την ώρα για να αποφύγουμε να ζήσουμε καταστάσεις που μπορεί να μας πονέσουν. Δεν τολμάμε για τον έρωτα. Δεν ρισκάρουμε για τους ανθρώπους που είναι εκεί για μας.

Ή το κάναμε κάποτε και επειδή δεν βγήκε σε καλό μια φορά δεν το ξαναπροσπαθησαμε. Ποιος είπε όμως πως ο έρωτας δεν πονάει; μπορεί να σε ρίξει στα πατώματα να κλαίς για μερες ολόκληρες. Μπορεί να νιώθεις την καρδιά σου να σπάει απ' τον πόνο.

Κανείς όμως δεν σκέφτεται το ποσό ωραία πέρασε μέχρι να φτάσει σε αυτό το σημείο. Το ποσό όμορφες, απλές στιγμές έζησε που θα χαραχθούν στη μνήμη του για πάντα. Ο πόνος θα περάσει. Θα γίνουν όλα αναμνήσεις και ιστορίες που θα λες στους επόμενους. Θα σηκωθείς, θα αγαπήσεις ξανά, θα ερωτευτείς, θα κάνεις έρωτα, θα γελάσεις, θα μαλώσεις, θα φωνάξεις... Θα ξαναπέσεις. Αυτό δεν πρέπει να μας σταματάει απ' το να σηκωθούμε για ακόμα μια φορά.

Πιστεύω πως για όλους υπάρχει εκεί έξω ένας άνθρωπος που θα καταφέρει να ρίξει όλα αυτά τα τείχη που χτίζουμε όσο περνάνε τα χρόνια.

"Ο καθένας είναι όμορφος σε διαφορετικά μάτια" έλεγα πάντα. Αγαπώ αυτή τη φράση. Δεν πα να είσαι χοντρή ή λεπτή, κοντός ή ψηλός, γυμνασμενος ή αγυμναστος, ντουλάπα ή οδοντογλυφίδα, ξανθιά, μελαχρινή, καστανή, κοκκινομάλλα, λευκή, μαύρη. Υπάρχει εκεί έξω, μέσα σε αυτόν τον πλυθησμό των 8 δισεκατομμυρίων ατόμων, ένας άνθρωπος και για σένα. Και για μένα. Μπορεί αυτόν τον άνθρωπο να τον βρεις στα 15, στα 20, στα 50 ή και στα 80. Μέχρι αυτός ο άνθρωπος να έρθει στη ζωή σου πρέπει να ζήσεις. Πρέπει να αγαπήσεις, να πονέσεις, να πέσεις και να ξανασηκωθείς. Να χαρείς, να νευριασεις, να απογοητευτείς, να εντυπωσιαστείς. Να βρεις τον εαυτό σου. Ή και να βρεις τον εαυτό σου όταν συναντήσεις αυτό το άτομο. Βλέπεις εμείς οι άνθρωποι νιώθουμε την ανάγκη πως πρέπει να βρούμε το ποιοι είμαστε πορευόμενοι μόνοι σε αυτό το ταξίδι. "Θέλω να βρω τον εαυτό μου" λέμε και απομακρυνόμαστε από κάθε άνθρωπο που είναι πρόθυμος να μας βοηθήσει ταξιδεύοντας μαζί μας. Γιατί νομίζουμε ότι δεν χρειαζόμαστε βοήθεια. Κανείς όμως δεν σκέφτηκε πως τον εαυτό σου τον βρίσκεις μέσα απ' τη ζωή. Μέσα απο καταστάσεις πόνου και χαράς χτίζουμε τον χαρακτήρα μας. Ξεκινάει απ' την οικογένεια, μετά περνάει στις παρέες, στο σχολείο και στο τέλος καταλήγει σε σένα. Ο εαυτός μας είναι οι επιλογές μας και το πώς επιλέγουμε να τις αντιμετωπίσουμε. Αυτό μας κάνει μοναδικούς. Αλλά ποτέ δεν θα ήμασταν αυτοί που είμαστε ο καθένας, αν καθόμασταν απλά στο καβούκι μας μακριά απ' τον έξω κόσμο νομίζοντας πως η ψυχική ηρεμία και γαλήνη θα μας έρθει ουρανοκατέβατη.

Στην ταινία call me by your name υπάρχει μια σκηνή που μιλάει ο πατέρας στον πληγωμένο από ερωτα γιο του Έλιοτ και του λέει "We rip out so much of ourselves to be cured of things faster that we go bankrupt by the age of 30 and have less to offer each time we start with someone new. But to make yourself feel nothing, so as not to feel anything, what a waste..."

Γι αυτό λοιπόν, αξίζει να πάρουμε ρίσκα στη ζωή μας. Πρέπει να ξεκινήσουμε να βλέπουμε πιο θετικά τη ζωή. Μια την έχουμε άλλωστε. Αγάπα, μίσησε, αλλά πάνω απ' όλα ζήσε.

"Κι αν δεν μου βγει σε καλό;"

Κι αν όμως σου βγει; Τι έχεις να χάσεις;

Είτε δεν θα σε βγάλει πουθενά θα κλάψεις λίγο θα πονέσεις και θα ξαναπατήσεις μετά στα πόδια σου...

θα βγει σε κάτι πάρα πολύ καλό και θα έχεις μια ακόμη εμπειρία στη ζωή σου που θα σου φέρει υπέροχες στιγμές και θα ευχαριστείς το σύμπαν/θεό που πήρες την απόφαση να το ρισκάρεις και να το ζήσεις.

Πάμε και όπου βγει...

Εσύ ποιον δρόμο θα διαλέξεις λοιπόν;

#mine #thessaloniki #spotify #self love #bookaddict #ερωτας #quotes #βιβλιο #τραγούδι #μουσικη #letters

13 notes · View notes

justforbooks · 4 months

Text

Εδώ και έναν περίπου μήνα, ο ακάματος κορυφαίος Βρετανός ηθοποιός Ίαν Μακέλεν ανακοίνωσε την επιστροφή του στο Noël Coward Theatre και στο West End από τον Απρίλιο του 2024 ως Φάλσταφ. «Ένας από τους μεγαλύτερους ηθοποιούς του κόσμου» όπως τον αποκαλούν οι «Times», δύο φορές υποψήφιος για Όσκαρ και αποδέκτης κάθε σημαντικού θεατρικού βραβείου στο Ηνωμένο Βασίλειο και τις ΗΠΑ. Συγκεκριμένα, έχει τιμηθεί με ένα βραβείο Tony, έξι βραβεία Olivier και μία Χρυσή Σφαίρα καθώς και με πέντε BAFTA και άλλα τόσα Emmy. Ωστόσο δεν το βάζει κάτω, στα 84 όχι μόνο υποδύεται αυτόν τον ζηλευτό σαιξπηρικό ρόλο, τον ερωτευμένο, φανφαρόνο, φωνακλά, αποτυχημένο διαφθορέα Φάλσταφ, αλλά θα δοκιμαστεί και σε μια νέα εκδοχή του «Henry IV» που έγραψε ο Σαίξπηρ το 1589, έτσι όπως τον διασκεύασε ο βραβευμένος συγγραφέας και σκηνοθέτης Robert Icke.

Αυτό που κάνει τον Ίαν Μακέλεν να ξεχωρίζει ανάμεσα σε άλλους εν ζωή ηθοποιούς της γενιάς του είναι ότι τον αναγνωρίζουν όλοι, ανεξαρτήτως ηλικίας. Θα πω ένα παράδειγμα. Πριν από μερικά χρόνια ένας φίλος μου αποφάσισε να πάει τις ανιψιές του που σπούδαζαν στο Λονδίνο να δουν μια παράσταση έργου του Σαίξπηρ. Όταν με τα πολλά πείστηκαν οι νεαρές, πήγαν στο Εθνικό Θέατρο να δουν «Λιρ», την εμβληματική παράσταση που σκηνοθέτησε ο Jonathan Munby, και φυσικά αναγνώρισαν αμέσως στο πρόσωπο του πρωταγωνιστή τον Γκάλνταφ που ο Μακέλεν υποδυόταν στο «Χόμπιτ» και στον «Άρχοντα των Δαχτυλιδιών». Ο φανταστικός αυτός χαρακτήρας τον έκανε απίστευτα δημοφιλή σε παιδιά και νέους θεατές, χαρίζοντάς του δημοτικότητα ισάξια αυτής του Μάικλ Γκαμπόν που υποδυόταν τον καθηγητή Άλμπους Ντάμπλντορ στον «Χάρι Πότερ».

Επιστρέφοντας για λίγο στον Λιρ του Ίαν Μακέλεν, αξίζει να σημειώσουμε ότι μέχρι το 2018 είχε υποδυθεί τον ρόλο 400 φορές. Όσο για τον Γκάλνταφ, ισχυρίζεται ότι δεν είχε διαβάσει τον «Άρχοντα των Δαχτυλιδιών» προτού υπογράψει –του απέφερε 4 εκατομμύρια λίρες Αγγλίας–, ενώ δεν δέχτηκε τον ρόλο του Σουάνμπεκ στο «Mission: Impossible 2» που πήρε αργότερα ο Άντονι Χόπκινς.

Ο Μακέλεν είναι ένα κομμάτι της παγκόσμιας πολιτιστικής εικόνας της Μεγάλης Βρετανίας. Στην Τελετή Έναρξης των Παραολυμπιακών Αγώνων του Λονδίνου υποδύθηκε τον Πρόσπερο από την «Τρικυμία» του Σαίξπηρ.

Αγαπά το κρίκετ και απασχολείται ως διαιτητής σε φιλανθρωπικούς αγώνες, ενώ υποστηρίζει ενεργά την Age UK, την κορυφαία φιλανθρωπική οργάνωση για ηλικιωμένους, και την Only Make Believe που δημιουργεί και πραγματοποιεί διαδραστικά έργα σε νοσοκομεία και εγκαταστάσεις φροντίδας παιδιών. Μάλιστα, έστρεψε την προσοχή όλου του κόσμου στην οργάνωση όταν σε ένα γκαλά έκανε στριπτίζ μένοντας με το εσώρουχο του «Άρχοντα των Δαχτυλιδιών». Αυτό το αξεπέραστο χιούμορ και η έλλειψη σοβαροφάνειας έχουν κάνει τον κόσμο που τον παρακολουθεί να δίνει σημασία σε κάθε του κίνηση, π.χ. στην εκστρατεία που κάνει για να σωθούν μικρά θέατρα, παίζοντας δωρεάν σε παραστάσεις και χαρίζοντάς τους τα έσοδα, και στη διάσωση του Isaac Theatre Royal στη Νέα Ζηλανδία και του Park Theatre στο Λονδίνο. Επίσης, είναι πρόεδρος, προστάτης και χορηγός του Little Theatre Guild of Great Britain, μιας ένωσης ερασιτεχνικών θεατρικών οργανώσεων του Ηνωμένου Βασιλείου.

Ο ιππότης του βρετανικού θεάτρου, τίτλος που του απένειμε η βασίλισσα Ελισάβετ, έκανε μια δήλωση που κανένας δεν είχε τολμήσει να κάνει τόσο ανοιχτά. Το 1994, στην Τελετή Λήξης των Gay Games είπε: «Είμαι ο σερ Ίαν Μακέλεν, αλλά μπορείτε να με αποκαλείτε Serena». Αυτό το παρατσούκλι, που του έδωσε ο Stephen Fry, κυκλοφορούσε στην ομοφυλοφιλική κοινότητα από τότε που του δόθηκε ο τίτλος του ιππότη.

Ο Μακέλεν, που το 2014 συμπεριλήφθηκε στο Τop10 της λίστας World Pride Power, είναι ακούραστος υπέρμαχος των δικαιωμάτων της γκέι κοινότητας. Ενώ είχε μιλήσει από νωρίς για τον σεξουαλικό του προσανατολισμό στους συναδέλφους του, το 1988 έκανε come out στο ραδιοφωνικό πρόγραμμα του BBC, «Third Ear», που παρουσίαζε ο συντηρητικός δημοσιογράφος Peregrine Worsthorne, παρακάμπτοντας οποιεσδήποτε ανησυχίες σχετικά με μια πιθανή αρνητική επίδραση στην καριέρα του. Αργότερα είπε ότι αυτό το έκανε για να δώσει παράδειγμα και παρηγοριά: εάν ο Ίαν Μακέλεν προέβη σε μια τέτοια δήλωση, όλοι θα μπορούσαν να το κάνουν.

Με αυτόν τον τρόπο συνέβαλε στη δημόσια συζήτηση σχετικά με το περίφημο άρθρο 28, μια σειρά νόμων που απαγόρευαν παντού στη Βρετανία την «προώθηση της ομοφυλοφιλίας»· εισήχθη από τη συντηρητική κυβέρνηση της Μάργκαρετ Θάτσερ. Ίσχυσε από το 1988 έως το 2000 στη Σκωτία και έως το 2003 στην Αγγλία και στην Ουαλία. Προκάλεσε το κλείσιμο, τον περιορισμό των δραστηριοτήτων ή την αυτολογοκρισία πολλών οργανώσεων, ομάδων υποστήριξης λεσβιών, ομοφυλόφιλων, αμφιφυλόφιλων και τρανσέξουαλ φοιτητών. Ο Μακέλεν επισκέφθηκε γι' αυτό το θέμα τον τότε υπουργό Michael Howard, για να ασκήσει πιέσεις να καταργηθεί το επίμαχο άρθρο. O Howard αρνήθηκε να αλλάξει τη θέση του, αλλά του ζήτησε ένα αυτόγραφο για τα παιδιά του. Ο Μακέλεν έγραψε σε ένα χαρτί: «Fuck you, I’m gay».

Αγωνίζεται εδώ και δεκαετίες για τη νομική και κοινωνική ισότητα των ομοφυλόφιλων σε όλο τον κόσμο, είναι συνιδρυτής του Stonewall, μιας ομάδας για τα δικαιώματα των LGBTQI+ ατόμων στο Ηνωμένο Βασίλειο, που ονομάστηκε έτσι από τις ταραχές του Stonewall, και προστάτης των περισσότερων σχετικών οργανώσεων, των Pride London, Oxford Pride, GAY-GLOS, LGBT Foundation, FFLAG και του Albert Kennedy Trust, μιας οργάνωσης που παρέχει υποστήριξη σε νέους, άστεγους και LGBTQI+ άτομα που αντιμετωπίζουν δυσκολίες. Το 2006 είπε στο Oxford Pride: «Στέλνω την αγάπη μου σε όλα τα μέλη του Oxford Pride, όντας υπερήφανος γι' αυτό που είμαι. Όσοι μας παρακολουθούν θα εντυπωσιαστούν από τη σιγουριά και την αποφασιστικότητα με την οποία πιστεύουμε στον εαυτό μας. Οι ομοφυλόφιλοι, ανεξαρτήτως ηλικίας, έχουμε την ευκαιρία να κάνουμε τα πρώτα βήματα για να βγούμε στον κόσμο και να αφήσουμε την "ντουλάπα" για πάντα πίσω».

Όταν ήταν στη Σιγκαπούρη, προκάλεσε μεγάλη αναταραχή: προσκλήθηκε να δώσει συνέντευξη σε μια πρωινή εκπομπή και σόκαρε τον δημοσιογράφο ρωτώντας αν μπορούσαν να του προτείνουν ένα gay bar. Το πρόγραμμα διακόπηκε αμέσως. Επίσης, δεν δίστασε να αποκαλέσει τον Sergey Sobyanin, δήμαρχο της Μόσχας, «δειλό» επειδή αρνήθηκε να επιτρέψει παρελάσεις ομοφυλοφίλων στην πόλη.

Από το 1961, οπότε έκανε το ντεμπούτο του στη σκηνή σε είδη που κυμαίνονταν από σαιξπηρικά δράματα μέχρι το σύγχρονο θέατρο, και για έξι δεκαετίες συνέβαλε αποφασιστικά στην ενίσχυση του κύρους του Royal Shakespeare Company και του Εθνικού Θεάτρου της Μεγάλης Βρετανίας, ενώ ταυτόχρονα αποκτούσε παγκόσμια φήμη χάρη στους κινηματογραφικούς του ρόλους.

Γεννήθηκε το 1939 στο Μπέρνλι του Λανκασάιρ και μεγάλωσε μέσα στον πόλεμο, γεγονός που τον στιγμάτισε. «Κοιμόμουν με ένα ατσάλινο πιάτο στο κεφάλι τα τέσσερα πρώτα χρόνια της ζωής μου από τον φόβο των βομβαρδισμών», είπε κάποτε σε μια συνέντευξη. Ο ίδιος δηλώνει άθεος, αλλά μεγάλωσε σε μια οικογένεια κληρικών: ο πατέρας του ήταν πολιτικός μηχανικός και ιεροκήρυκας και οι παππούδες του γενικώς θρησκευόμενοι. «Ο τρόπος ζωής όλων συνδεόταν με τον χριστιανισμό», λέει. Οι γονείς του πέθαναν πολύ νέοι. Μεγάλωσε με θετή μητέρα, στην οποία δεν είχε κανένα πρόβλημα να αποκαλύψει τη σεξουαλικότητά του. Φοίτησε στο Bolton School, το οποίο υποστηρίζει μέχρι σήμερα, και η καριέρα του ξεκίνησε από το Bolton Little Theatre. Όταν ήταν 3 ετών γοητεύτηκε από μια παράσταση του «Πίτερ Παν», ενώ στα 9 του το χριστουγεννιάτικο δώρο του ήταν ένα πτυσσόμενο βικτοριανό θέατρο από ξύλο και βακελίτη με σκηνικά από χαρτόνι και σύρματα που αναπαριστούσαν τον «Άμλετ» του Λόρενς Ολίβιε. Η αδελφή του τον πήγε να δει το πρώτο του σαιξπηρικό έργο – η ίδια έπαιζε, σκηνοθετούσε και ασχολούνταν με το ερασιτεχνικό θέατρο μέχρι τον θάνατό της.

Στα 18 του, παίρνοντας μια υποτροφία στο Cambridge, άρχισε να διαβάζει αγγλική λογοτεχνία. Παράλληλα, έγινε μέλος της Marlowe Society, όπου εμφανίστηκε σε 23 θεατρικά έργα κατά τη διάρκεια τριών ετών. Αυτές οι παραστάσεις, που σκηνοθέτησαν ονόματα όπως οι Peter Hall, John Barton και Dadie Rylands, έμειναν θρυλικές.

Τέσσερα μόλις χρόνια μετά την πρώτη του εμφάνιση πήγε στο West End και στη συνέχεια στο Old Vic, παίζοντας σε καινοτόμες παραστάσεις των Σαίξπηρ και Μάρλοου.

Ένας από τους πρώτους σημαντικούς τηλεοπτικούς ρόλους του Μακέλεν ήταν ο Ντέιβιντ Κόπερφιλντ στο BBC το 1966, που παρακολούθησαν 12 εκατομμύρια θεατές.

Στον κινηματογράφο ξεκίνησε το 1969 με τον ρόλο του Τζορτζ Μάθιους στο «A Touch of Love». Ο πρώτος του πρωταγωνιστικός ρόλος ήταν το 1980 ως Ντ.Χ. Λόρενς στο «Priest of Love», αλλά μόλις τη δεκαετία του 1990 έγινε ευρύτερα γνωστός παίζοντας σε υπερπαραγωγές του Χόλιγουντ.

Τη δεκαετία του 1970 εδραιώθηκε στο βρετανικό θέατρο, παίζοντας συχνά στη Royal Shakespeare Company και στο Royal National Theatre, αναλαμβάνοντας αρκετούς σαιξπηρικούς ρόλους.

Ο Μακέλεν έχει μια απίθανη καριέρα: έχει ενσαρκώσει στο Μπρόντγουεϊ ήρωες του Τσέχοφ και τον Αντόνιο Σαλιέρι στο έργο του Πίτερ Σάφερ, «Αμαντέους», τον Ιάγο στον «Οθέλλο» του Τρέβορ Ναν, τον Τζον Προφιούμο στο «Scandal», έχει συμμετάσχει στην παγκόσμια περιοδεία της περίφημης αναβίωσης του «Ριχάρδου Γ'» που κράτησε δύο χρόνια, και έχει παίξει στο «Six Degrees of Separation» και στην ταινία υπερηρώων «The Shadow».

Έκανε το ντεμπούτο του ως σεναριογράφος με τον «Ριχάρδο Γ'», μια ταινία που βραβεύτηκε έχοντας ένα καστ επιπέδου: Ανέτ Μπένινγκ, Ρόμπερτ Ντάουνι Τζούνιορ, Τζιμ Μπρόουντμπεντ, Κριστίν Σκοτ-Τόμας, Nάιτζελ Χόθορν και Mάγκι Σμιθ.

Είναι αξέχαστη η ερμηνεία του ως Τσάρου Νικόλαου Β' στην ταινία του HBO «Rasputin: Dark servant of destiny», με τον Άλαν Ρίκμαν ως Ρασπούτιν. Σούπερ κακοποιός στους «X-Men», Γκάνταλφ στον «Άρχοντα των Δαχτυλιδιών», Μελ Χάτσραϊτ στο «Coronation Street», σερ Leigh Teabing στο «Da Vinci Code»: η κλάση του είναι τέτοια που τον χαζεύεις ακόμα και όταν είναι καλεσμένος στα Extras του Ricky Gervais ή σε ένα επεισόδιο των Σίμπσον. Να πούμε επίσης ότι το 2013, με τον Πάτρικ Στιούαρτ, πρωταγωνίσε στο έργο του Σάμιουελ Μπέκετ «Περιμένοντας τον Γκοντό», που περιόδευσε θριαμβευτικά σε όλο τον κόσμο.

Από το 2013 έως το 2016 συμπρωταγωνίστησε με τον Ντέρεκ Τζάκομπι στην κωμική σειρά του ITV «Vicious», μια σειρά με ήρωες ένα ηλικιωμένο γκέι ζευγάρι που είναι πενήντα χρόνια μαζί. Όταν υποδύθηκε τον ηλικιωμένο Σέρλοκ Χολμς, ο κριτικός κινηματογράφου του «Rolling Stone», Peter Travers, επαίνεσε την ερμηνεία του, γράφοντας: «Ζητώ συγγνώμη από τον Ρόμπερτ Ντάουνι Τζούνιορ και τον Μπένεντικτ Κάμπερμπατς, αλλά ο Ίαν Μακέλεν στον ρόλο του ασύλληπτου ντετέκτιβ είναι απλώς υπέροχος». Το 2017 εμφανίστηκε στο ντοκιμαντέρ «McKellen: Playing the part» που εξερευνά τη ζωή και την καριέρα του ως ηθοποιού, σε σκηνοθεσία Joe Stephenson.

Τον Οκτώβριο του 2017, ο Μακέλεν υποδύθηκε τον βασιλιά Λιρ στο Chichester Festival Theatre, δηλώνοντας ότι πιθανότατα θα ήταν «ο τελευταίος του μεγάλος σαιξπηρικός ρόλος» – αλλά δεν σταμάτησε να παίζει. Για να γιορτάσει τα 80ά του γενέθλια το 2019 εμφανίστηκε σε μια σόλο θεατρική παράσταση με τίτλο «Ian McKellen on Stage: With Tolkien, Shakespeare, Others and YOU», κάνοντας αναδρομή σε παραστάσεις απ' όλη την μέχρι τότε καριέρα του. Η παράσταση περιόδευσε στο Ηνωμένο Βασίλειο και την Ιρλανδία και τα έσοδα αποδίδονταν στον χώρο όπου δινόταν η παράσταση. Τώρα κάνει ξανά πρόβες για τον Φάλσταφ. Κάνει ό,τι ονειρεύεται κάθε ηθοποιός, ζει μέχρι το τέλος επάνω στο σανίδι, παίζοντας και κάνοντας σχέδια για έναν επόμενο ρόλο.

Daily inspiration. Discover more photos at Just for Books…?

#just for books #lgbtq community #lgbtq #ian mckellen

6 notes · View notes

darkside-cookies · 1 year

Note

Χάρι σταιλς των φτωχών ο Ιρλανδός και το τραγουδάκι ψιλοαντιγραφη αλλά μαρεσει 🥹

ΧΑΧΑΧΑΧ ο ιρλανδός με δυσκολία κρατούσε το μικρόφωνο

#αριαδνοποστ #eurovision

8 notes · View notes

iveneverbeenmorestressedinmylife · 2 years

Note

Πώς σου φάνηκε το Μάμμα Μία;;; Προσωπικά το βρήκα πολύ καλό και το καστ ήταν φουλ ταιριαστό

Α πήγες και εσύ; :Δ

Ναι και εμένα μου άρεσε πολύ. Η αλήθεια είναι ότι το φοβόμουν λίγο επειδή οι στίχοι ήταν μεταγλωτισμένοι και τα λοιπά αλλά τελικά ήταν αρκετά καλοί. Οι μόνες μου ενστάσεις ήταν κάποιοι διάλογοι μεταξύ χαρακτήρων που ήταν αρκετά υπερβολικοί ώστε να πλησιάζουν λίιιιγ�� στο γελοίο, λίγο το characterisation του Μπιλ και το γεγονός ότι ο Χάρι δεν ήταν αρκετά ομοφυλόφιλος 😔 αλλά ο ηθοποιός του ήταν ο καλύτερος χορευτής το οποίο το εκτίμησα φουλ.

Οι καλύτερες τραγουδίστριες κατά την ταπεινή μου γνώμη ήταν η Ντόνα, η Ρόζι και η Τάνια. Κάθε φορά που τραγουδούσαν αυτές είτε χόρια είτε μαζί μάτωνε η ψυχή μου.

Επίσης!! Η ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ μου σκηνή ήταν το slipping through my fingers... εκεί που βγήκε το κοριτσάκι και η άλλη η έφηβη Σοφία κόντεψα να βάλω τα κλαματα.

Και στο τέλος, εκεί που μετά την υπόκλιση βγήκαν όλοι στην σκηνή και τραγουδάγανε φουλ ντυμένη abba και που μας είπανε να σηκωθούμε να χορέψουμε. Η καλύτερη μου. Ήταν και μια μεθυσμένη εγγλέζα στην σειρά πίσω από εμένα και είχε σηκωθεί να χορέψει πριν μας το πουν, κόντεψε να ανέβει στη σκηνή, λέγαμε ποιός θα την σταματήσει 😭.

Και! Το γεγονός ότι την έλεγαν Σοφία και όχι Σόφι 😭😭 θα είμαι απολύτως ειλικρινής, ο τρόπος με τον οποίο στην ταινία διευκρινίζουν ότι την λένε Σόφι και όχι το ελληνικό Σοφία παρόλο που έχει ζήσει όλη της την ζωή στην Ελλάδα μου την σπάει πολύ άσχημα κάτι φορές. Φάση δε ξέρω, αν κάτσω και το σκεφτώ μου την δίνει λίγο ο τρόπος που χαρακτήρες σαν την Ντόνα ή την Σόφι που έχουν ζήσει χρόνια ολόκληρα στο νησί συμπεριφέρονται σαν τουρίστες. Μικροπιάνομαι το ξέρω αλλά είναι η αλήθεια και το γεγονός ότι την έλεγαν Σοφία στο ελληνικό βερσιόν του μιούζικαλ μου άρεσε πολύ 💖💖

#απαιτώ να ακούσω τις δικές σου απόψεις. αν θες βέβαια.#ask #mamma mia

6 notes · View notes

bestonline-betting · 13 days

Text

Μπάγερν Μονάχου vs Άρσεναλ

Η Μπάγερν Μονάχου θα υποδεχθεί την Άρσεναλ στο Allianz Arena το βράδυ της Τετάρτης για τον δεύτερο αγώνα των προημιτελικών του Champions League.

Ο πρώτος αγώνας Μπάγερν — Άρσεναλ, στο Έμιρεϊτς ολοκληρώθηκε με το ισόπαλο 2-2. Οι άνδρες του Μικέλ Αρτέτα ήταν καλύτεροι, αλλά δεν κατάφεραν να κερδίσουν λόγω κάποιων αχαρακτήριστων λαθών τους. Η Άρσεναλ έκανε το τέλειο ξεκίνημα όταν το τελείωμα του Μπουκάγιο Σάκα την έφερε μπροστά μετά από μόλις 12 λεπτά.

Ωστόσο, η Μπάγερν κατάφερε να ισοφαρίσει μόλις έξι λεπτά αργότερα μέσω του πρώην επιθετικού της Άρσεναλ, Σερζ Γκνάμπρι. Οι Βαυαροί πήραν προβάδισμα μετά από 32 λεπτά, όταν ο Χάρι Κέιν μετέτρεψε το πέναλτι, αφού ο Γουίλιαμ Σαλίμπα ανέτρεψε τον Λερόι Σανέ. Ήταν το 15ο γκολ του σε 20 εμφανίσεις κόντρα στην Άρσεναλ. Οι Κανονέρηδες δεν ήταν στα καλύτερά τους στο δεύτερο ημίχρονο, αλλά ο αναπληρωματικός Λεάντρο Τροσάρ βρήκε τα δίχτυα στο 76ο λεπτό.

Η Μπάγερν κέρδισε με 2-0 την Κολωνία το Σαββατοκύριακο, αλλά έχασε τον τίτλο. Η Μπάγερ Λεβερούζεν κέρδισε επίσης την Κυριακή και αυτό σημαίνει ότι η 11ετής κυριαρχία της Μπάγερν στην Μπουντεσλίγκα είναι πλέον ιστορία.

Γνωρίζοντας ότι είναι εκτός κυπέλλου, το Τσάμπιονς Λιγκ είναι η μόνη εναπομείνασα ευκαιρία για τρόπαιο. Όμως ο Τούχελ έχει κάποια προβλήματα ενόψει αυτού του αγώνα. Σίγουρα θα μείνει χωρίς τον βασικό αριστερό μπακ Αλφόνσο Ντέιβις λόγω τιμωρίας.

Ο Καναδός έχει μαζέψει κίτρινες κάρτες και η απουσία του είναι τεράστιο χάντικαπ. Τρεις παίκτες τραυματίστηκαν — ο Σερζ Γκνάμπρι και ο Κίνγκσλεϊ Κομάν πιθανότατα δεν θα παίξουν λόγω μυϊκού προβλήματος, ενώ ο Σανέ αξιολογείται ως αμφίβολος. Οι Σασά Μποέ, Μπούνα Σαρ, Ταρίκ Μπούχμαν και Γκαμπριέλ Μάρουσιτς παραμένουν μακροχρόνια απόντες. Ο έμπειρος τερματοφύλακας Μάνουελ Νόιερ, ο οποίος ξεκουράστηκε προληπτικά απέναντι στην Κολωνία, θα πρέπει να είναι εντάξει για να ξεκινήσει εδώ.

Η Άρσεναλ δεν κατάφερε να κερδίσει τα δύο πιο σημαντικά παιχνίδια της στη σεζόν. Η ισοπαλία με την Μπάγερν θα μπορούσε με κάποιο τρόπο να καταπιεί καθώς είναι ακόμα σε θέση να φτάσει στα ημιτελικά, αλλά η ήττα από την Άστον Βίλα μπορεί να της κοστίσει τον τίτλο.

Αφού απέτυχε να εκμεταλλευτεί την κυριαρχία της στο πρώτο ημίχρονο απέναντι στους Χωριάτες, η Άρσεναλ δέχθηκε δύο γκολ αργά και έχασε τον αγώνα. Οι εύστοχες προσπάθειες του Λέον Μπέιλι και του Όλι Γουάτκινς ήταν πολύ σημαντικές για τον Ουνάϊ Έμερι, ο οποίος θέλει να δείξει στους πρώην εργοδότες του πόσο μεγάλο λάθος έκαναν όταν τον απέλυσαν.

Η Άρσεναλ υπολείπεται της Μάντσεστερ Σίτι με δύο βαθμούς μετά την πρώτη της ήττα στην Πρέμιερ Λιγκ το 2024. Ο Αρτέτα έχει τους περισσότερους παίκτες του διαθέσιμους, αλλά ο αρχηγός Μάρτιν Όντεγκαρντ θεωρείται αμφίβολος. Δεν μπόρεσε να συμπληρώσει ολόκληρο το 90λεπτο κόντρα στη Βίλα την Κυριακή λόγω τραυματισμού στο στήθος και το ιατρικό τιμ θα έχει τον τελευταίο λόγο. Ο Γιουριέν Τίμπερ παραμένει μακροχρόνια απών με τραυματισμό στο γόνατο.

Προεπισκόπηση Μπάγερν Μονάχου εναντίον Άρσεναλ:

Νομίζω ότι η Μπάγερν Μονάχου είναι πιο κοντά στη νίκη. Πρώτα από όλα είναι οικοδεσπότες και θα έχουν μεγάλη υποστήριξη από τους φιλάθλους τους. Οι παίκτες της Άρσεναλ είναι πολύ καλοί, αλλά οι περισσότεροι είναι νέοι. Η ήττα από τη Σπόρτινγκ στη Λισαβόνα οφείλεται κυρίως σε αυτό. Αλλά υπάρχουν περισσότερα — η ήττα της Κυριακής από την Άστον Βίλα σίγουρα θα επηρεάσει την ατμόσφαιρα στην ομάδα. Η αυτοπεποίθηση των παικτών δεν είναι στο επιθυμητό επίπεδο αυτή τη στιγμή. Η Μπάγερν θα μπορούσε να εκμεταλλευτεί τα προβλήματα της Άρσεναλ. Ο Αρτέτα είναι καλός προπονητής, αλλά δεν έχει κατακτήσει ακόμη ένα μεγάλο τρόπαιο. Μην ξεχνάτε ότι ο Τούχελ σήκωσε το τρόπαιο του Champions League τη σεζόν 2020–21.

Επιλογή Μπάγερν Μονάχου εναντίον Άρσεναλ: Η Μπάγερν Μονάχου κερδίζει @ 2,32 στις εταιριες στοιχηματων

0 notes

myfashion-land · 13 days

Text

Μπάγερν Μονάχου vs Άρσεναλ

Προεπισκόπηση Μπάγερν Μονάχου εναντίον Άρσεναλ:

Επιλογή Μπάγερν Μονάχου εναντίον Άρσεναλ: Η Μπάγερν Μονάχου κερδίζει @ 2,32 στις εταιριες στοιχηματων

0 notes

astratv · 2 years

Text

Μία φωτογραφία χίλιες λέξεις: Παγωμένη η Μέγκαν δίπλα στον καταρρακωμένο Χάρι

Δείτε την φωτογραφία Συντετριμμένος ο Χάρι ακολούθησε το φέρετρο της βασίλισσας και γιαγιάς του Ελισάβετ. Οι δυο τους άλλωστε είχαν μια ιδιαίτερη σχέση και ο Χάρι δεν έκρυψε ποτέ την αδυναμία που της είχε. Μια φωτογραφία χίλιες λέξεις Στο τελευταίο αυτό ταξίδι της Ελισάβετ, λοιπόν, έδειχνε να δυσκολεύεται πολύ να πει το αντίο, καθώς ο θάνατός της σηματοδοτεί την αλλαγή μιας ολόκληρης εποχής. Μία…

View On WordPress

#βασίλισσα ελισάβετ #μέγκαν μαρκλ #Χάρι

0 notes

thenewsmag · 2 years

Text

Αγγλίδα έπαθε καρδιακή προσβολή και την έσωσε ο γάτος της

Υπέστη έμφραγμα στον ύπνο της, αλλά χάρη στο γάτο της απέφυγε τα χειρότερα. Ένας ήρωας γάτος κατάφερε να σώσει την ζωή της ιδιοκτήτριάς του, χτυπώντας με δύναμη το στήθος της, έπειτα από καρδιακή προσβολή που υπέστη. Η κίνηση αυτή του ζώου αποδείχθηκε σωτήρια για την γυναίκα. Η 42χρονη Σαμ κοιμόταν και στις 4.30 τα ξημερώματα ο γάτος της Μπίλι κατάφερε να την ξυπνήσει. Γρήγορα η Σαμ…

View On WordPress

#αλλά»#γάτο #έμφραγμα #στο #στον #της #υπέστη #ύπνο #Χάρι

0 notes

fegg4ropetra · 5 months

Text

Σάββατο 25/11/2023 (12.43μ.μ.)

Δεν ξέρω τι έχει κάνει στο μυαλό και το σώμα μου. Νιώθω λες και έχασα έναν άνθρωπο που δεν έπρεπε να φύγει. Νιώθω τόσο αναίσθητη, ανέκφραστη, κενή. Έκλαψα με το που πάτησα το πόδι μου μέσα στη πολυκατοικία μου μετά που με άφησε. Μετά από 10 λεπτά σταμάτησα. Ένιωθα πιο κενή από ποτέ. Δεν ήξερα πως να αντιδράσω τι να σκεφτώ. Το μόνο που ήξερα ήταν ότι αυτός ο άνθρωπος θα κατακλύσει για καιρό τις σκέψεις μου. Είμαι πολύ ήσυχο άτομο και γενικά παρατηρώ πολλά περισσότερα απ' ότι ένας συνηθισμένος άνθρωπος. Αυτό είναι ένα απ' τα μειονεκτήματα μου. Γιατί εγώ τώρα πρέπει να συνεχίσω να ζω με αναμνήσεις.

Όποτε βλέπω κομποσκοίνι και μου έρχεται η ανάμνηση του χεριού σου στο πόδι μου και τι δικό μου χέρι απλά να περιεργάζεται το δικό σου σαν να είναι χάρτης

Όποτε ακούω για Χάρι Πότερ και θυμάμαι εκείνο το βράδυ πριν φύγεις για Βουκουρέστι που μου είπες "μακάρι να είχα χρόνο να πηγαίναμε σπιτι να έβαζα Χάρι Πότερ να βλέπαμε όλο το βράδυ"

Όποτε βλέπω το βιβλίο των άθλιων που ακόμα δεν κατάφερα να το πιάσω από τότε που με άφησες

Όποτε περνάω βιβλιοθήκη ή βιβλιοπωλείο και δεν μπορώ να μη σκεφτώ τις ατέλειωτες συζητήσεις που είχαμε για βιβλία και βιβλιοθήκες που θα θέλαμε να επισκεφτούμε στο εξωτερικό

Οπότε βλέπω ένα ντονατ σοκολάτα και θυμάμαι πόσο προσπαθούσες να κρύψεις απ' τον εαυτό σου ότι σαρεσουν τα γλυκά

Όποτε ακούω για pancakes και θυμάμαι εκείνο το πρωί ραντεβού που ήρθα σπίτι σου και ερχόσουν και μου έδινες το ένα φιλί μετά το άλλο

Όποτε ακούω για γυμναστική και σκέφτομαι τη μέρα που μου έλεγες ότι νιώθεις φουσκωμένος και έβαλε το χέρι μου στους κοιλιακούς σου κι εγώ σε έβρισα μετά γιατί αυτό μόνο φούσκωμα δεν ήταν χαχαχ.

Όποτε ακούω για Ρουμανία και σκέφτομαι πόσο μου άρεσε να σε ακούω να μου εξιστορείς όλο το ταξίδι σας κι ας μην ήξερες ότι απλά μου άρεσε να ακούω τη φωνή σου.

Οπότε σπρώχνω μια πόρτα που λέει ελξατε και θυμάμαι εκείνη τη πρώτη μέρα που γύρισες πίσω στο αμάξι απ' το καφέ και μου είπες πόσο χαζός ένιωσες που έσπρωξες μια τέτοια πόρτα

Όποτε πίνω τσάι απ' έξω (ακόμα έχω και 2 χάρτινα ποτηράκια απ' όταν μου πήρε τσάι για να πάμε μια απ' τις περιβόητες βόλτες μας)

Όποτε βλέπω τον σελιδοδείκτη που μου πήρες και ξεκινάει η καρδιά μου να σφυροκοπά όπως εκείνο το βράδυ που μου το δωσες.

Μάλλον βλέπω πολλές ταινίες κι εγώ τι χαζή...

Τα όνειρα για έρωτες δεν είναι για μένα.

Πλέον θα κάνω καιρό να πιω τσάι, καιρό να διαβάσω βιβλίο, να δω Χάρι Πότερ, να μπω σε βιβλιοπωλείο...

Έπρεπε όσο κι αν με πονάει να σεβαστώ την επιλογή σου. Με σκότωνε που δεν μπορούσα να τρέξω πίσω και να σε πάρω μια ακόμα τελευταία αγκαλιά. Δεν σε έσφιξα όσο ήθελα. Δεν κατάφερα να σε κάνω δικό μου. Και το γεγονός ότι μου είπες πως δεν είμαι εγώ το πρόβλημα το έκανε ακόμα χειρότερο. Όπως και να θες να το παρουσιάσεις. Δεν ήμουν αρκετά "υπέροχη" όπως λες για να σε κάνω να ξεχάσεις ότι έχεις στο μυαλό σου και απλά να το ζήσεις, δεν κατάφερα να σε κάνω να βγεις απ' το μυαλό σου, δεν καταφερα να σε κάνω να μείνεις κοντά μου... Για άλλη μια φορά το ένστικτο μου βγήκε αληθινό. Πάντα ξέρω ότι δεν κρατάει για πολύ. Δεν ξέρω τι γίνεται λάθος και ένας άνθρωπος που έχει τόση αγάπη να δώσει μέσα του καταλήγει πάντα να μείνει μόνος. Να τον παρατάνε όλοι ο ένας μετά τον άλλον και πάντα ή ίδια δικαιολογία.. "δεν έχεις κάνει κάτι λάθος, εσύ είσαι μια χαρά, εγώ φταίω". Πώς περιμένουν οι άνθρωποι που μου λένε πόσο όμορφη είμαι να το πιστέψω όταν πάντα ακολουθεί η εγκατάλειψη. "Είσαι παρά πολύ όμορφη αλλα.." Εχω κουραστεί να μπαίνω σε αυτό του λούκι κάθε φορά που επιλέγω να ανοιχτω σε άνθρωπο και έχω κουραστεί πάντα να χάνω ένα κομμάτι μου. Πόσο ακόμα έχω μέχρι να μείνω κενή. Κομμάτι εδώ κομμάτι εκεί κομμάτι παραπέρα. Τελικά εγώ είμαι η ηλίθια που πιστεύω σε αγάπες και έρωτες.

Θα φύγω. Ξέρω ότι δεν θα με χωράει ο τόπος. Είχα λοιπόν μια πολύ καλή ευκαιρία να φύγω για χειμερινή σεζόν Αυστρία. Είχα ενδοιασμούς να πάω να μη πάω.. γιατί γνώρισα εκείνον. Όσο χαζό κι αν ακούγεται εγώ αυτόν τον άνθρωπο που γνώρισα 2-3 βδομάδες τον ήθελα κοντά μου. Όμως, δεν ξέρω αν είναι μοίρα, αν είναι κάρμα ή λαθος timing που λένε. Αλλά μου τι έκανε πιο "εύκολο" . Θα τη πάρω τη δουλειά. Θα τη πάρω θα πάω Αυστρία 4-5 μήνες. Θα ρίξω το κεφάλι μου στη δουλειά για να σταματήσω να τον σκέφτομαι. Θα φύγω μακριά. Δεν με χωράει η πόλη μου πλέον...

#mine #letters

9 notes · View notes

justforbooks · 4 months

Text

ΟΤΑΝ ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΤΟ τρίτο ωκεάνιο μυθιστόρημα της Ντόνα Ταρτ «Η καρδερίνα» (βραβείο Πούλιτζερ 2014) ορισμένοι Αμερικανοί κριτικοί το αντιμετώπισαν σαν ένα είδος Χάρι Πότερ για μεγάλους, αλλά οι περισσότεροι το εγκωμίασαν σαν μια σύγχρονη παραλλαγή των Μεγάλων Προσδοκιών και του Όλιβερ Τουίστ.

Κάποιοι χαρακτήρισαν την πρόζα της Ταρτ υπερβολικά εξεζητημένη κατά τόπους κι άλλοι την βρήκαν απλοϊκή, γεμάτη στερεότυπα. Το σίγουρο, πάντως, είναι πως έτσι και ξεκινήσει να παρακολουθεί κανείς την περιπέτεια του ήρωά της Θίο Ντέκερ, δεν υπάρχει περίπτωση να μην αλυσοδεθεί μαζί του συναισθηματικά.

Με τίτλο δανεισμένο από τον μικροσκοπικό πίνακα του Ολλανδού Κάρελ Φαμπρίτσιους, ένα αριστούργημα φιλοτεχνημένο το 1654, την ίδια χρονιά που αυτός ο μαθητής του Ρέμπραντ και δάσκαλος του Βερμέερ έπεσε, στα 32 του μόλις, θύμα της καταστροφικής πυρκαγιάς που έπληξε το Ντελφτ, η «Καρδερίνα» είναι πολλά πράγματα ταυτόχρονα: συγκινητικό μυθιστόρημα ενηλικίωσης, καταιγιστικό θρίλερ γύρω από το διεθνές εμπόριο πλαστών αντικών και κλεμμένων έργων τέχνης, κοινωνική τοιχογραφία που αγκαλιάζει από την αριστοκρατία του Μανχάταν και τα στέκια των ναρκομανών του Βίλατζ ως το σύμπαν των τζογαδόρων της Δυτικής ακτής, χρονικό ενός μεγάλου ανεκπλήρωτου έρωτα, κριτική ανατομία του αμερικανικού ονείρου και μια εξερεύνηση, παράλληλα, του «αληθινού» νοήματος της ζωής.

Αυτό θ’ αναζητά επί χρόνια ο πρωταγωνιστής του βιβλίου, ο οποίος, στα δεκατρία του, εξαιτίας μιας τρομοκρατικής επίθεσης στο Μητροπολιτικό Μουσείο της Νέας Υόρκης, χάνει τη μητέρα του, το πιο αγαπημένο του πρόσωπο και μοναδική του σταθερά. Ο μικρός, σαν από θαύμα, θα επιζήσει, αλλά θα βρεθεί από τη μια στιγμή στην άλλη ξεκρέμαστος στη μεγαλούπολη, κουβαλώντας παραμάσχαλα τον πίνακα του Φαμπρίτσιους που η ιστορικός τέχνης μαμά του δεν χόρταινε να θαυμάζει, καθώς τον έχει περιμαζέψει μέσα από τα χαλάσματα της έκρηξης, καθ’ υπόδειξιν ενός βαριά τραυματισμένου ηλικιωμένου κυρίου.

Ο τελευταίος, φημισμένος αντικέρ όπως αποδεικνύεται στη συνέχεια, λίγο πριν ξεψυχήσει είχε φροντ��σει να δώσει στον Θίο και το δαχτυλίδι του, πάνω στο οποίο ήταν χαραγμένα δύο επώνυμα, η φίρμα της επιχείρησής του. Τα ίχνη του κοριτσιού που τον συνόδευε στο μουσείο εκείνη τη μοιραία ημέρα, τραβώντας σαν μαγνήτης το βλέμμα του Θίο, θα τ’ ανακαλύψουμε αργότερα. Στις σελίδες της «Καρδερίνας» δεν υπάρχει ούτε ένας περιττός χαρακτήρας. Όσα «καρφιά» τοποθετεί εξαρχής η Ταρτ στον «τοίχο» της αφήγησής της παραμένουν λειτουργικά.

Η αγωνία του δεκατριάχρονου αγοριού να μην πέσει στα χέρια της κοινωνικής πρόνοιας τελειώνει σύντομα, καθώς μπαίνει υπό την προσωρινή προστασία της οικογένειας ενός μεγαλοαστού συμμαθητή του στο ιδιωτικό σχολείο όπου, χάρη στην ευφυΐα του, σπούδαζε ο Θίο ως υπότροφος. Σύντομα, επίσης, ο μικρός θ’ αποκωδικοποιήσει την πληροφορία του δαχτυλιδιού και στο πρόσωπο ενός μερακλή επιδιορθωτή παλαιών επίπλων θα συναντήσει μια πατρική φιγούρα που θα τον μυήσει ακόμα βαθύτερα στον κόσμο της τέχνης και της ομορφιάς.

Κάποια στιγμή, εν τούτοις, θα εμφανιστεί στο προσκήνιο ο πραγματικός του πατέρας –ένας αποτυχημένος ηθοποιός, εξαρτημένος από ουσίες και με τάσεις μεγαλομανίας– που θα τον πάρει κοντά του στο Λος Άντζελες, εποφθαλμιώντας την περιουσία που αναλογεί στο παιδί όταν ενηλικιωθεί. Ο μοναδικός φίλος που θ’ αποκτήσει εκεί ο Θίο θα 'ναι ένα αλλόκοτο αγόρι ρωσικής καταγωγής, πολύγλωσσο, πανέξυπνο, ριψοκίνδυνο, παραμελημένο, χωρίς ηθικά ερείσματα, επιρρεπές στα ψυχεδελικά ταξίδια – ό,τι θα λογαριάζαμε ως κακή επιρροή.

Κι ενώ τα δυο τους βαυκαλίζονται πως θα μείνουν για πάντα ενωμένα στις κοπάνες, τις τρέλες και την αποχαύνωση από τα οπιούχα και το πιοτό, ακόμη μία απρόσμενη εξέλιξη φέρνει τον Θίο, πεντάρφανο πλέον, ξανά στη Νέα Υόρκη, όπου θ’ αναζητήσει και πάλι καταφύγιο στη γνωστή αντικερί.

Κρύβοντας την Καρδερίνα πότε σε μαξιλάρι πίσω από το προσκέφαλό του, πότε ασφαλισμένη σε θυρίδα κάτω από αλλεπάλληλες στρώσεις χαρτιού, ο Θίο Ντέκερ θ’ αργήσει να συνειδητοποιήσει τις συνέπειες –ποινικές πάνω απ’ όλα– που έχει η πράξη του.

Μεγαλώνοντας, θα διοχετεύσει την ενέργεια και το μυαλό του σ’ ένα πανηγύρι από λοβιτούρες, προκειμένου να γλιτώσει τον μέντορά του από την οικονομική καταστροφή, θα εμπλακεί σε μια ερωτική σχέση που είναι αδύνατον να γεμίσει τη μαύρη τρύπα μέσα του, κι όσο περισσότερο θα συγχρωτίζεται με τη νεοϋορκέζικη ελίτ τόσο πιο μαραμένος και απελπισμένος θα νιώθει.

Κινούμενος διαρκώς ανάμεσα στα άκρα, στο καλό και το κακό, την αλήθεια και το ψέμα, ο Θίο, τόσο στα δικά του όσο και στα δικά μας μάτια, δεν είναι παρά η αντανάκλαση της εύθραυστης, επιφυλακτικής κι αιχμαλωτισμένης καρδερίνας του περιζήτητου πίνακα. Θα βρει άραγε ποτέ τη γαλήνη; Θα ξεφύγει από τον… τζεϊμσμποντικού τύπου κλοιό στον οποίο θα εγκλωβιστεί; Θα συμφιλιωθεί με την άβυσσο που του επεφύλαξε η μοίρα του;

Χώρια από τις απανωτές συμπτώσεις, τις ανατροπές στην πλοκή και την ικανότητά της να ζωντανεύει τον ψυχισμό κάθε ήρωά της, η Ντόνα Ταρτ, και σ’ αυτό το μυθιστόρημά της, αποδεικνύεται δεξιοτέχνης του σασπένς. Η «Καρδερίνα» είναι από τα βιβλία που σε καθηλώνουν, από αυτά που δεν θέλεις να τελειώσουν ποτέ!

Daily inspiration. Discover more photos at Just for Books…?

#just for books #donna tartt #book review

3 notes · View notes