Tumgik
#πλάσμα
romios-gr · 4 months
Text
Tumblr media
«Ένα νέο πλάσμα εν Χριστώ»: Πώς ο Ιησούς άλλαξε εμάς και τον γάμο μας; Μέρος Β Ιερέας Τζόσουα Τρένχεμ Ο ιερέας Τζόσουα Τρένχεμ, υπηρετεί στην εκκλησία προς τιμήν του Αποστόλου Ανδρέα του Πρωτόκλητου στο Ριβερσάιντ της Καλιφόρνιας (της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Αντιόχειας) από το 1998. Είναι παντρεμένος και έχει 10 παιδιά. Συγγραφέας πολλών βιβλίων και άρθρων. Ε... Περισσότερα εδώ: https://romios.gr/ena-neo-plasma-en-christo-pos-o-iisoys-allaxe-emas-kai-ton-gamo-mas/
0 notes
cathy-bluedream · 18 days
Text
Tumblr media Tumblr media Tumblr media
Πλάσμα μου ❤️
Ο μπελαφον
98 notes · View notes
fegg4ropetra · 3 months
Text
Τρίτη 23/1/24.           (21.38μ.μ.)
" Μαμά είσαι ο ήρωας μου"
Μιλούσα σήμερα με τη μητέρα μου στο τηλέφωνο και κάποια στιγμή μου είπε "σε φοβούνται οι άντρες αγάπη μου γιατί είσαι ανεξάρτητη, πατάς στα πόδια σου, δεν χρειάζεσαι να στηριχτείς σε κάποιον για να τα βγάλεις πέρα. Γι αυτό δυσκολεύεσαι να βρεις κάποιον σταθερό στα μέτρα σου" 
Αυτό με έβαλε σε σκέψεις. Δηλαδή κάθισα εγώ όλα αυτά τα χρόνια και δούλεψα με τον εαυτό μου, πάλεψα τους δαίμονες μου, για να φοβούνται να με πλησιάσουν οι άντρες; Ε λοιπόν αν όντως έτσι είναι, αν όντως το ότι είμαι ανεξάρτητη απ' τα 21 μου, είναι αυτό που με κάνει να μένω πάντα μόνη, τότε καλύτερα να είμαι μόνη μου. Από πότε το να είναι δυναμική μια γυναίκα και να πατάει στα πόδια της έγινε "μειονέκτημα"; Αν πρέπει να δείχνω αδύναμη και αβοήθητη για να με θέλει κάποιος, για να με "προστατέψει" , τότε δεν το θέλω. Θέλω έναν άνθρωπο δίπλα μου που θα με δει και θα με αγαπήσει γι αυτό που είμαι. Δεν θέλω κάποιον που θα πρέπει να νιώθει ανωτερος από μένα για να είναι καλά. Αυτοί είναι οι πραγματικά αδύναμοι άνθρωποι. Αυτοί που νιώθουν την ανάγκη να "επιβληθούν" για να νιώσουν δυνατοί, ικανοί. Αυτοί είναι που μέσα τους κρύβουν τις μεγαλύτερες ανασφάλειες. 
Σε μια σχέση πρέπει να είστε ίσοι. Και δεν εννοώ αυτό το φεμινιστικό φαινόμενο που κυκλοφορεί παντού ότι πρέπει να είμαστε ίδιοι. Μιλάω για ζευγάρια. Είτε είναι άντρας με άντρα, γυναίκα με γυναίκα, άντρας με γυναίκα και ού το καθεξής. Σε μια σχέση θα υπάρξουν στιγμές που και ο ένας θα πρέπει να είναι το στήριγμα του άλλου και αντίστροφα. Εγώ προστατεύω εσένα εσύ προστατεύεις εμένα κι έτσι φυλάσσουμε το εμείς. Όταν εσύ θα με χρειάζεσαι σε μια δυσκολη στιγμή θα είμαι εκεί να σε σηκώνω οπότε πέφτεις και όταν σε χρειάζομαι εγώ θα είσαι εκεί να με βγάζεις απ' το σκοτάδι μου. Θα χαίρομαι με τη χαρά σου κι εσύ με τη δική μου. Θα σε φροντίζω θα με φροντίζεις κι έτσι η σχέση αυτή θα γίνει άθραυστη. 
Δεν καταλαβαίνουν πλέον οι άνθρωποι πως το να έχεις ένα δυναμική ανεξάρτητο άτομο δίπλα σου είναι κάθε άλλο παρά μειονέκτημα. 
Κι έτσι γυρναω και λέω στη μητέρα μου "αν είναι έτσι μαμά μου δεν το θέλω. Συγγνώμη αν αυτό σε στεναχωρεί αλλά εγώ τον άνθρωπο που έφτασες αίμα για να μεγαλωσεις με αρχές δεν θα τον αλλοιώσω για κανέναν άνθρωπο." 
Εγώ μεγάλωσα σε ένα σπίτι που η μητέρα μου έπαιζε και τους δύο ρόλους των γονέων. Η μητέρα μου είναι απ' τους πιο δυνατούς ανθρώπους στον πλανήτη και ας μην το συνειδητοποιεί. Έζησε απώλεια, κατάκριση από συγγενείς και φίλους. Εζησε μοναξιά, πόνο. Αλλά δεν έπιασε ποτέ πάτο. Η μαμα μου κατάφερε με έναν μισθό να μεγαλώσει 2 παιδιά, να τα σπουδάσει, να αγοράσει δικό της αμάξι, να αγοράσει δικό της σπίτι, να ξαναπαντρευτεί και να φέρει στον κόσμο άλλο ένα υπέροχο πλάσμα. Η μαμά μου είναι ήρωας. Δεν παραπονέθηκε ποτέ της κι ας είχε τη ντουλάπα της άδεια για 15-20 χρόνια για να μη λείψει τίποτα απο μας. Είναι μια γυναίκα που θα έμενε με 5-10€ στην τσέπη μέχρι το τέλος του μήνα για να μη στερηθούμε τίποτα. Η γυναίκα αυτή μεγάλωσε σε ξενιτιά μόνη της, δεν ήξερε παρέες, δεν ήξερε τη γλώσσα, μέχρι που μεγάλωσε αρκετά για να έρθει μονη της πίσω στην Ελλάδα, να ζει με λιγότερα απ' τα βασικά, χωρίς στήριξη από μάνα. Η γυναίκα αυτή γνώρισα τον έρωτα της ζωής της και ο θεός, αν υπάρχει Θεός, δεν της έδωσε δικαίωση. Της τον πήρε μέσα απ' τα χέρια με τον πιο άδικο τρόπο. Έζησε αρρώστιες, νοσοκομεία, ώρες ολόκληρες καθισμένες σε μια καρέκλα, δίπλα στον άνθρωπο που αγαπούσε ακόμα κι αν ήξερε πως θα τον έχανε. Η γυναίκα αυτή έμεινε στην ηλικία των 33 με 2 μικρά παιδιά πίσω και είχε τα κοτσια να παλέψει για μας αντί να καταρρεύσει. Όλοι της λέγανε ότι πάει έμεινε χήρα. Κρίμα τόσο μικρή να μείνει μόνη. Η γυναίκα αυτή δεν άφησε κανέναν να μας φερθεί με λυπηση. Έχτισε την πιο όμορφη οικογένεια για μας και τα πιο όμορφα παιδικά χρόνια. Ένας άνθρωπος 32 χρόνων κατάφερε να επιδιώξει πράγματα που άλλοι ούτε στα 40-50 δεν καταφέρνουν . Αυτη η γυναίκα έζησε τα πάνδεινα και ακόμα μετά από τόσα χρόνια είναι με το χαμόγελο στα χείλη. Αυτόν τον άνθρωπο θαυμάζω εγώ. Αυτη είναι πραγματική ήρωας για μένα. Αυτή η γυναίκα με μεγάλωσε και με έκανε δυνατή. Η μητέρα μου. 
Αν αυτό λοιπόν με κάνει λιγότερο ελκυστική στους άντρες, ας είναι. Έμενα η μητέρα μου με μεγάλωσε για να στέκομαι στα πόδια μου. Και αυτό θα κάνω. 
56 notes · View notes
GREEKBLR OC SEXYMAN BRACKET 2 ROUND 1 #1
Tumblr media Tumblr media
Vilda belongs to @xazomara
Delteus belongs to @wingsofhcpe
PROPAGANDA UNDER THE CUT
VILDA
η Βιλντα (Vilda) ο πρώτος χαρακτήρας που έφτιαξα για ttrpg. Η Βιλντα είναι μια λεσβια κένταυρος με τραγικό παρελθόν, ξανθά μαλλιά, ξανθιά χαίτη και μυς. Το setting ήταν σκανδιναβικό με viking vibes και η Vilda είναι μια δρυιδισσα / σαμάνος / ιέρεια των πνευμάτων της φύσης. Μπορεί με την μαγεία της να επικοινωνήσει με τα πνεύματα της φύσης και να επιρρεασει το περιβάλλον. Είναι πολύ badass, righteous, determined και την αγαπώ όσο δεν έχω αγαπήσει κανέναν άλλο χαρακτήρα που έχω δημιουργήσει.
Λόγοι να ψηφίσεις τη Vilda : 1) badass butch λεσβια με τραγικό backstory που πήγε μέχρι τον κόσμο των νεκρών για να βρει τη γκόμενά της
2) κάνει τα πιο κουλ μαγικά γιατί δεν είναι χαρακτήρας dnd αλλά fate και το Fate είναι πιο cool από το dnd. Μια φορά υπήρχαν δύο χαρακτήρες που θελαν να κάνουν μια pvp μάχη και η Vilda επειδή σεβάστηκε την απόφαση του έχτισε με ένα ξόρκι ένα battle dome έτσι ώστε να μην τους διακόψει κανένας So they can duke it out
3) είναι fellow woodland creature (αυτό είναι inside joke του campaign που δεν θα πιάσει κανένας αλλά έπρεπε να το βάλω γιατί αλλιώς θα με έτρωγε)
DELTEUS DE VARLEY
Short info: πάλι dnd boy γιατί όλοι οι άλλοι male characters που έχω είναι wips ΑΛΛΑ και αυτός κ ο Mahal έχουν δικό τους στορυ χωριστο από dnd so. He's a half-elf warlock με patreon του την Αθάνατη Μητέρα (δική μου Eldritch deity που έχει "νικήσει το θάνατο" κ τον βοηθάει να κάνει το ίδιο)
ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΤΟΝ ΨΗΦΙΣΕΤΕ:
1. Twinky dilf. Τι άλλο λόγο χρειάζεστε δξδξδξδ
2. Είναι ο τύπος που όλοι στη γειτονιά λένε ότι είναι το πιο γλυκό κ αγγελικό πλάσμα, παίζει με τα παιδάκια στο δρομο, φροντίζει τα αδέσποτα, περνάει γιαγιουλες απέναντι στο δρόμο κλπ... άλλα στο υπόγειο του έχει ένα εργαστηρι νεκρομαντειας στο οποίο κάνει brutal πειράματα σε κοσμο με τη βοήθεια της patron του για να "νικήσουν τον θανατο".
3. Sickly Victorian skrunkly που βήχει αίμα διακριτικά στο δαντελένιο μαντήλι του~
4. Χορτοφάγος που δε θα κάνει ποτέ κακό σε ζώα κ παιδιά. Μόνο ενήλικες έχει το μενού μπεστιζ.
5. Παίζει βιολί.
6. Σκότωσε τους abusive γονείς του, το έκανε σε όλους να φανεί σαν τραγικό ατύχημα από το οποίο μόνο αυτός επιβίωσε, και κληρονόμησε την βίλα κ την επιχείρηση τους so now he's living his best life!
7. Τον κάνει haunt η actual θεά του θανάτου. Σεξι.
23 notes · View notes
kaliarda · 6 months
Text
Tumblr media
13 Νοεμβρίου - 5 Δεκεμβρίου στο Θέατρο Φούρνος
Η Θέλμα και η Ίρις είναι ένα ζευγάρι βρικολάκων. Μέσα στους αιώνες της ζωής τους, έχουν διαβάσει πολύ, έχουν ασχοληθεί με όλα τα είδη τέχνης και πνευματικής άσκησης και έχουν συναναστραφεί τους μεγαλύτερους καλλιτέχνες και διανοητές. Πνευματικά ελεύθερες, κοσμογυρισμένες και βαθιά πολιτικοποιημένες, έχουν αποφασίσει να σταθούν στο πλάι του ανθρώπινου είδους, συμμετέχοντας ενεργά σε κάθε αγώνα του ανθρώπου για την ελευθερία, την ισότητα και τη χειραφέτησή του! Βρίσκονται πάντα στην πρώτη γραμμή αποκρούοντας τη βία της εξουσίας και ενθαρρύνοντας τον αγωνιζόμενο. Ως σωστοί βρικόλακες της δικιάς τους φιλοσοφίας, επιλέγουν για τροφή τους μόνο άτομα επικίνδυνα για το κοινωνικό σύνολο (φασίστες, βιαστές, παιδόφιλους κλπ).
Οι δύο ηρωίδες, παρ’ όλη τη σοφία και την εμπειρία τους, θα βρεθούν τελικά αντιμέτωπες με ένα -αρκετά ��νθρώπινο θα λέγαμε- δίλημμα. Το δίλημμα της γονεϊκότητας. Με μία απλή τους απόφαση -με ένα τόσο δα δαγκωματάκι!- μπορούν να δημιουργήσουν ένα νέο πλάσμα που να τους μοιάζει. Είναι όμως πράγματι τόσο απλή αυτή η απόφαση; Τί σημαίνει για την κάθε μία η έννοια της γονεϊκότητας; Η έννοια της οικογένειας; Είναι η μητρότητα ένα ένστικτο ή είναι μία επίκτητη κοινωνική ανάγκη; Είναι ένας τρόπος ολοκλήρωσης ή όχι; Τί θυσίες απαιτεί τελικά μια τέτοια απόφαση;
Το έργο “Θέλμα & Ίρις” πραγματεύεται, με ιδιαίτερα κωμικό και καυστικό τρόπο, υπαρξιακά ζητήματα που αφορούν τη ζωή και το θάνατο, τη μοναξιά και την ε��ευθερία, καθώς και τις ανθρώπινες σχέσεις υπό την πίεση των κοινωνικών συμβάσεων. Βρίσκεται στο μεταβατικό σημείο δύο αντίθετων καταστάσεων και κινείται διαρκώς στο μεταίχμιο μεταξύ συμβατικού και αντισυμβατικού τρόπου ζωής.
18 notes · View notes
submissive-sl0th2 · 8 months
Text
Σήμερα θα σας πω για τον συνάδελφο μου στη δουλειά που είναι ένα υπέροχο πλάσμα χωρίς υπερβολή και τον ευχαριστώ για την καλοσύνη και την ενσυναισθηση του. Πήγα δουλειά με πρώτη μέρα περίοδο σε πολύ κακή κατάσταση και ο υπέροχος όσο περνούσε από το χέρι του δεν με άφησε να σηκώνω τις βαριές παραμάνες. Γίνε και συ σαν τον συνάδελφο τώρα, μπορείς🖤✨️
22 notes · View notes
aidhmwn-sigh · 2 years
Text
Το χάδι ή το άγγιγμα δεν στέκουν μόνα τους. Τα συνοδεύει πάντα και μια ευθύνη. Είχε ευθύνη απέναντι σε ότι είχε αγγίξει. Κι εκείνη είχε ευθύνη απέναντι σ’ αυτόν, μα έφυγε.
Διάολε, καλύτερα να μην γνώριζα το χάδι της ποτέ. Καλύτερα πλάσμα του βυθού. Ανέγγιχτος να πεθάνω.
Το σύνδρομο της ραγισμένης καρδιάς-
96 notes · View notes
agriokatsikos · 5 months
Text
Tumblr media
Προτού προλάβει να γεννηθεί ο έρωτας ή η καύλα της στιγμής,
Οι χαμογελαστές ματιές συναντήθηκαν στον αέρα.
Ακόμα δεν συνηθίσαμε την έκσταση που μας έβγαζε αυτό το τιγρέ πλάσμα. Ακόμα κι αν γρατζούναγε τους φόβους μας και τριβόταν στις επιθυμίες μας.
Κάναμε πως δεν το βλέπαμε.
8 notes · View notes
ouranos77 · 7 months
Text
Tumblr media
Είχα ξεχάσει το πρώτο μας μπάνιο με βροχή,
είχα ξεχάσει ποσο όμορφος ήσουν εκείνη την μέρα..
Είχα ξεχάσει το χτυποκάρδι μου όταν με πλησιαζες…
πρώτη φορά
πρώτη φορα που θα με άγγιζες το σώμα μου,
έτσι όπως είναι πραγματικά.
Τα χέρια σου στην μέση μου και τα μάτια σου πάνω μου
Φαινόσουν ευτυχισμένος.
Μα τι είναι ευτυχία ;
Ευτυχία δεν είναι η αγάπη ;
Τι ψάχνουμε τελικά ;
Ψάχνουμε το πνεύμα ή την ύλη ;
Κοιτάμε τυποποιημένες σχέσεις της εποχής μας ή μάτια που λιώνουν για εμάς ;
Έλιωνα εκείνη την μέρα ,
Έλιωνα να κοιταω τα βρεγμένα σου μάτια
Ήσουν…
Ίσως ήσουν ένα πλάσμα όχι από δω
Ίσως ήσουν το πλάσμα μου
Ναι το πλάσμα μου. Αυτή είναι η σωστή έννοια
Ήσουν δικός μου εκείνη την μέρα.
Ήμουν πλήρης
Ήμουν ολόκληρη επιτέλους
Δίχως… δίχως αναπνοή
Την είχες εσυ όλη στα χέρια σου
Κρύωνα αλλα δε με ένοιαζε
Τωρα με νοιάζει, δε θέλω να κρυώνω ,
φοβάμαι
Φοβάμαι να κρυώνω πια , φοβάμαι να σε εμπιστευτώ. Γιατί;
Γιατί μου έκλεψες το καλύτερο συναίσθημα ;
Την ασφάλεια που ένιωθα για σενα.
—-
Ύστερα, άρχισε να βρέχει,
τρόμαξες,
ήθελες να φύγουμε
Εγώ σου είπα ζήσε λίγο τη στιγμή
Τι;
Ζήσε λίγο τη στιγμή
Ζήσε λίγο τη στιγμή
Ζ η σ ε λ ι γ ο τ η σ τ �� γ μ η
Που θα την ξανά βρεις;
Το ακριβότερο πράγμα στον κόσμο είναι οι στιγμές
Το καλύτερο κινητό να πάρεις,
το καλύτερο στυλ να φτιάξεις ,
στο καλύτερο κλαμπ να πας
με τις καλύτερες γκόμενες
Τέτοιες στιγμές είναι χαραγμένες μέσα μας που δε θα τις ξανά ζήσεις,
δε θα είσαι ποτε ξανά 19 σε μια θάλασσα στη βροχή με τον έρωτα σου,
δε θα είσαι ποτε ξανά ο ίδιος,
και το ίδιο άτομο που μιλάς δε θα είναι ποτε ξανά αυτό,
θα είναι κάτι παρόμοιο που του μοιάζει.
Καληνύχτα έρωτα μου.
Θα έγραφα κι αλλα,
αλλα είναι ώρα για ζωή
Καινουρια ζωη,
έναν καινούριο έρωτα
Καινουρια αρχή, καινουρια μέση, καινούριο τέλος
——
Μετά βγήκαμε,
Κρυωνες,
σηκώθηκα έψαξα ότι στεγνό υπήρχε για να το ρίξω πάνω σου
Αντέδρασες, δεν ήθελες,
με τράβηξες
μα εγώ δε σε άκουγα
Το μόνο που ήθελα ήταν να ζεσταθείς
Πάντα έβαζα εσένα μπροστά από εμένα,
όχι από υποχρέωση,
επειδή δίπλα σου δεν υπήρχα,
εξιλεωνόμουν
Υπήρχα μέσα σου, η χαρά μου ήταν να βλέπω το χαμόγελο σου, να βλέπω ότι περνάς καλά.
Τέλος πάντων, έγινα κουβαρακι κι με έβαλες στην αγκαλιά σου, σκεπάστηκαμε μαζί, τότε αρχισε το καλο…
Ήρθε το φαΐ! Χα!
Ακόμα περιμένουμε εκείνη την χαρτοπετσέτα,
εκείνη που ζητήσαμε από το παιδί που μάζευε βιαστικός τις ξαπλώστρες.
Φοβόταν την βροχή ο ανόητος.
Γιατί να φοβάσαι τη βροχή;
——
Ώπα λέγαμε για την καινουρια αρχή, καινουρια μέση, καινουριο τελος
Ναι…
Άδικο
Άδικο να δεχτώ κάποιον άλλον στη ζωή μου ενώ θα μπορούσα να τη φτιάξω μαζί σου,
Άδικο να πάω μαζί του ταξίδια, να μου κάνει έρωτα όλο το βράδυ και το πρωι να ξυπνάμε αγκαλιά
——
Μετά,
όταν το πήραμε απόφαση να φύγουμε,
βρεγμένοι κρυωμενοι και μουδιασμένοι από το κρύο,
γελούσα
Πάντα γελούσα με την βλακεία που μας κουβαλάει.
Ήταν η πρώτη μέρα που συνειδητοποίησα πόσο ξεροκεφαλος ήσουν,
δεν άλλαξες ποτε τα βρεγμένα ενώ είχες στεγνά
Θα μου μείνει άχτι.
Την άλλη μέρα ήμασταν άρρωστοι.
—-
‘…εχεις ακόμη να κλάψεις πολύ ώσπου να μάθεις τον κόσμο να γελάει…’
Γ.ΡΙΤΣΟΣ
Ένα τέτοιο ποστ δεν κλείνει με κάτι συγκεκριμένο κλείνει με μια μάχη μεταξύ του εαυτού σου και των αναμνήσεων, μουδιασμένη.
Σαγαπαω κι σήμερα αγάπη μου.
7-10-23
9 notes · View notes
orgismenh · 1 year
Note
Πώς ξεπερνάς μία απώλεια φίλη οργισμένη;
Συμβιβάζεσαι με την απώλεια δεν την ξεπερνάς.
Μαθαίνεις να ζεις σταδιακά με την απουσία αυτού του ανθρώπου. Στην πραγματικότητα μαθαίνεις να ζεις σταδιακά με την φυσική απουσία αυτού του ανθρώπου, γιατί τον ίδιον θα τον κουβαλάς πάντα μέσα σου.
Θα τον ακούς, θα έρχεται να σου μιλάει, ίσως κάπου κάπου να τον βλέπεις και στα όνειρα σου. Θα τον αναζητάς, στις σοβαρές αποφάσεις που θα πρέπει να λάβεις, στις λύπες, τις χαρές ακόμη κι όταν κουρνιάζεις καμιά φορά στον καναπέ βλέποντας κάτι άκυρο στη τηλεόραση, το σώμα σου θα τον αναζητά.
Θα υπάρχουν μέρες, δεν αναφέρομαι στο πρώτο διάστημα, που θα τον ψάχνεις. Θα τον ψάχνεις στην κουζίνα, στο μετρό, στο απέναντι πεζοδρόμιο και όλο και κάπου θα νομίζεις ότι τον πέτυχες μα θα σου ξεγλιστράει.
Θα έρχονται εκείνες οι μέρες που θα στρώνεις ένα σερβίτσιο παραπάνω στο τραπέζι ή θα φυλάς για εκείνον το αγαπημένο του γλυκό, μα δεν θα έρχεται. Θα το βλέπεις άδειο ή ανέγγιχτο και θα κλαις σπαρακτικά μόλις θα μένεις μόνος. Θα μένεις μόνος γιατί δεν θα είναι εκείνος εκεί.
Στις παρέες, θα υπάρχει πάντα μια καρέκλα που θα περισσεύει, θα είναι άδεια μα όλοι θα ξέρουν ότι είναι η θέση του. Και έπειτα στο σπίτι του το δωμάτιο του θα είναι καθαρό, τακτοποιημένο μα το κρεβάτι θα έχει ακόμα εκείνα τα σεντόνια που ξάπλωνε. Η μυρωδιά του, τα πράγματα του, η ζωή του, όλα σε εκείνο το μικρό δωμάτιο.
Ο πατέρας θα ξαπλώνει τα βράδια με ένα σώμα παγωμένο που θα πάλλεται πάνω σε εκείνο το κρεβάτι κι η μάνα θα περιμένει να ακούσει τα κλειδιά και εκείνη τη φωνή να λέει πως «γύρισα» μα δεν θα έρχεται, ποτέ δεν θα ακούσει εκείνη τη φωνή.
Ίσως πάλι υπάρχουν μέρες που ένα παιδί κλαίει κοντά στη μάνα του, τον πατέρα του. Θα τους πάει λουλούδια και θα τους μιλάει για τη ζωή του, για όσα δεν κατάφερε ποτέ χωρίς αυτούς και θα αναζητά εκείνη την αγκαλιά, εκείνη την επιβεβαίωση που ποτέ δεν έρχεται. Ποτέ δεν ήρθε.
Κι ύστερα είναι και εκείνοι, οι άλλοι, αυτοί που πενθούν τους ζωντανούς. Τους ξέρεις, τους συνάντησες, σε κάποια στάση του μετρό, στο σούπερ μάρκετ, ίσως βρεθήκατε κάποτε και στην ίδια παρέας, ξέρεις ήταν εκείνος ο τύπος ο λίγο χαμένος, ίσως πάλι τον βλέπεις κάθε μέρα στο καθρέφτη σου.
Πενθείς φίλους, συντρόφους, ακόμη κι οικογένειες γιατί χαθήκατε, γιατί σε άφησαν.
Τους πενθείς καθημερινά συνήθως αυτούς, άλλες μέρες περισσότερο άλλες λιγότερο.
Ξέρεις, πάντα αφήνεις λίγο καφέ στην καφετιέρα και δύο μπισκότα στο τραπέζι, το μεσημέρι μαγειρεύεις το αγαπημένο τους και έπειτα το βράδυ ξαπλώνεις στη μία πλευρά του κρεβατιού μα ποτέ στη δική τους. Ελπίζεις να φανούν, θέλεις να είναι πάντα όλα έτοιμα για αυτούς.
Συχνάζεις στα στέκια που αράζατε μαζί μα δεν πας ποτέ τις μέρες που αράζουν αυτοί, μη τύχει και τους δεις, μη τύχει και σε δουν, μη τύχει και βρεθείτε τέλος πάντων γιατί σε τρομάζει η ιδέα να είστε δύο ξένοι. Δεν θέλεις να νιώσουν πως τους ξέχασες κι ας το έκαναν αυτοί πριν από εσένα.
Και έπειτα όταν σε ρωτάνε για αυτούς νιώθεις ένα βάρος στο στήθος, μια αναγούλα και σαν κάποιος να σου κόβει τον αέρα. Δεν ξέρεις τι να πεις, αρκείσαι στα τυπικά και έπειτα επικρατεί ένα βουβό σκηνικό που σε βυθίζει περισσότερο στις σκέψεις σου.
Γυρίζεις σπίτι, βλέπεις φωτογραφίες, μηνύματα, προχωρούν τη ζωή τους και εσύ βαλτώνεις. Αναρωτιέσαι πώς συνεχίζεται η ζωή, σαν να μην έγινε τίποτα; πώς συνεχίζεται η ζωή με τόσα λόγια ανείπωτα; Πώς προχωράω και γιατί;
Δεν ξέρω πως συνεχίζεται και γιατί συνεχίζεται η ζωή μα κάθε μέρα που περνάει εξελίσσεσαι. Όσο κι αν νιώθεις πως οι μέρες της απελπισίας διαδέχονται απλά η μία την άλλη να ξέρεις ότι έρχονται πάλι οι μέρες του φωτός. Έρχονται γιατί σου αξίζουν.
Όποιον και αν πενθείς αγαπημένο μου πλάσμα, ζωντανό ή νεκρό, να ξέρεις πως την απώλεια δεν θα την ξεπεράσεις αλλά θα μάθεις να ζεις με αυτή, και να προχωράς όπως συμβαίνει με όλους τους ανθρώπους που έχουν χάσει αγαπημένα τους πρόσωπα. Θα έρθουν καλύτερες μέρες, να σε προσέχεις και αν νιώθεις πως δεν μπορείς να διαχειριστείς την απώλεια μπορείς να ζητήσεις τη βοήθεια ενός ειδικού. Σου στέλνω μια αγκαλιά και ελπίζω απλά να θυμάσαι πάντα με πολ��ή αγάπη αυτό το άτομο. 🫶🏻
36 notes · View notes
romios-gr · 4 months
Text
Tumblr media
«Ένα νέο πλάσμα εν Χριστώ»: Πώς ο Ιησούς άλλαξε εμάς και τον γάμο μας; Μέρος Α. Αρχιερέας Τζόσουα Τρένχεμ Ο αρχιερέας Τζόσουα Τρένχεμ, υπηρετεί στην εκκλησία προς τιμήν του Αποστόλου Ανδρέα του Πρωτόκλητου στο Ριβερσάιντ της Καλιφόρνιας (της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Αντιόχειας) από το 1998. Είναι παντρεμένος και έχει 10 παιδιά. Συγγραφέας πολλών βιβλίων και ... Περισσότερα εδώ: https://romios.gr/ena-neo-plasma-en-christo-pos-o-iisoys-allaxe-emas-kai-ton-gamo-mas-meros-a/
0 notes
mauradusus · 10 days
Text
Τι τέρας,Θεέ,θρυπτό έχεις πλάσει!
Άνθρωπος-ον δίχως νου,δίχως βάση.
Αδύναμος τόσο,θαρρεί θεϊκό
Πλάσμα πως είναι:ξεχνά το Κακό...
...Γελώντας γυρίζει,αχ μες στη χαρά
πριν να τον έβρει αψιά συμφορά...
...Αλλ' όταν του πάθους η θύελλα 'ρθει
και αναμίξει ουράνια και γη,
ξεσπάμε σε δάκρυα και στεναγμούς
μέσα στους μαύρους της πίσσας καπνούς.
Μα πόσο αργά συνήθως ξυπνάμε:
Φεύγει η γη,στα Τάρταρα πάμε.
Matthew Prior (1664-1721), "Σολομών",ii.
2 notes · View notes
darkside-cookies · 3 months
Note
Αριάδνη αν μπορούσες να διαλέξεις να γίνεις ένα μαγικό πλάσμα, ποιο θα γινόσουν???
Ή αν θες,, με ποιο μαγικό πλάσμα κάνεις relate ή νιώθεις ότι έχεις τα vibes του???
νομίζω ότι είμαι νεράιδα αυτό είναι το βαιμπ για μένα
5 notes · View notes
alalumin · 1 year
Text
Θυμήθηκα ότι στην αρχή του λυκείου είχα φτιάξει ένα παιδικό παραμυθάκι, και ήμουν πολύ περήφανη για αυτό οπότε το ανεβάζω εδώ (ακόμα μου αρέσει αρκετά, απλά θα ήθελα να προσπαθήσω να το ξαναφτιάξω ^_^)
"Το Σαλιγκαρόσπιτο"/"The Snail-house"
Tumblr media Tumblr media
"Όταν βγεις στο πράσινο λιβάδι/ ψάξε για ένα πέτρινο πηγάδι/ Κοντά στο πηγάδι θα βρεις ένα γέρικο δεντράκι/και μέσα στο δεντράκι ένα σαλιγκαράκι/που έχει στο καβούκι του ένα μικρό σπιτάκι"
Tumblr media
"Το σπιτάκι έχει παράθυρα με πορφυρές κουρτίνες/ γλάστρες γεμάτες με φυτά, γιασεμιά και βουκαμβίλιες/ Και στο μικρό μπαλκόνι του μια κουνιστή καρέκλα/ ήσυχη, καθισμένη κάτω από την τέντα"
Tumblr media
"Στη κορυφή του κελύφους η τούβλινη καμινάδα/ και λίγο παραδίπλα το σκηνή για τη μπουγάδα/ Μα τίνος ρούχα είναι αυτά, που είναι τοσο μικρούλια; /είναι της πασχαλίτσας που είναι μια τοσοδούλα"
Tumblr media
"Η πασχαλίτσα μένει λοιπόν μες το μικρό σπιτάκι/ που το μοιράζεται μαζί με το σαλιγκαράκι/ Και γύρω από το τζάκι μοιράζονται ιστορίες/ γεμίζοντας με γέλιο του σπιτιού τους τις γωνίες"
Tumblr media
"Και το σαλιγκαρόσπιτο είναι πάντα ανοιχτό/ αν είσαι πασχαλίτσα, μέλισσα ή ένα πλάσμα μικρό"
16 notes · View notes
arkasyl18120 · 11 months
Text
Κανείς δεν μιλάει για το πόσο άγχος και στρες έχει η δεκαετία των 20 σχετικά με τις ανθρώπινες σχέσεις. Θυμάμαι μέχρι τα 20 ούτε που με ένοιαζε αν άρεσα σε κάποιον. Μεγαλώνοντας το περιβάλλον σου αρχίζει να ζυγίζει την επιτυχία σου με βάση την ερωτική σου κατάσταση. Μεγαλώνοντας γνωρίζεις κάποιον ή κάποια και σκέφτεσαι «μήπως είναι αυτός;». Παίρνεις πτυχία και οι συγγενείς σου σου εύχονται «Άντε και με ένα καλό παιδί» και η ευχή είναι καλή; δεν τα βάζω μαζί της αλλά γιατί η επιτυχία μου στην ζωή να καθοριστεί από έναν άλλον άνθρωπο; Και ξεκινάς να φοβάσαι μην χάσεις ανθρώπους που ίσως να έπρεπε να χάσεις. Και ξεκινάς να ανέχεσαι καταστάσεις που καθόλου δεν μοιάζουν με την ευτυχία, γιατί προφανώς η ευτυχία δεν βρίσκεται στους άλλους. Και κάνεις σχέσεις ετοιμόρροπες, που δεν είσαι ο εαυτός σου και δεν είναι ο εαυτός του, αλλά όλα καλά γιατί είστε «καλά παιδιά». Και αν είσαι από τους προοδευτικούς που είναι λίγο κουλ και τολμήσουν να πάνε ενάντια στο κατεστημένο, εκεί να δεις τι γίνεται… Για τους συγγενείς είσαι μπερδεμένος και επαναστάτης και για τους γκόμενους, ένα πλάσμα που ήρθε για να ζήσουν μια περιπέτεια. Σιγά μην σε δουν και σοβαρά, γιατί να το κάνουν άλλωστε; Επειδή είσαι εντάξει με εσένα και δεν έχεις ανάγκη να τους πιέζεις και να επιβάλεις την παρουσία σου στην ζωή τους; Επειδή μήπως σε ενδιαφέρει να σε επιλέγουν «ελεύθερα» και να κυλάνε τα πράγματα αβίαστα;
Το λέω σε εσένα για να το ακούσω και εγώ. Μην φοβάσαι να μην ασχολείσαι με κάποιον. Μην φοβάσαι να πεις θα κάνω την ζωή μου και θα με συναντήσουν στην πορεία. Αυτοί είναι οι άνθρωποι σου. Αν πρέπει να φύγεις, φύγε. Μην μένεις επειδή είναι «καλά παιδιά». Μην μένεις επειδή σε χρειάζονται και τους χρειάζεσαι. Εσένα χρειάζεσαι. Πήγαινε εκεί που σε απολαμβάνουν και απολαμβάνεις. Πήγαινε εκεί που η ζωή ανθίζει.
-Α. Π
14 notes · View notes
lightpinkstuff · 3 months
Text
Οι αγγλικές βρισιές δεν είναι αρκετές. Είμαι το πιο βλαμμένο και ηλίθιο πλάσμα στον πλανήτη. Η ύπαρξη μου από μόνη της είναι λυπητερή και για κλάματα. Είναι να κλαις και να γελάς μαζί. Το σύμπαν γελάει με την ηλιθιότητα μου. Και δεν χρειάζεται να παρέμβει καθόλου, μια χαρά κάνω τη ζωή μου δύσκολη από μόνη μου. Τόσο χαζή είμαι. Γιατί είσαι έτσι βλαμμένη
2 notes · View notes