#Byun Yo-Han | Explore Tumblr Posts and Blogs

korelist · 9 months

Text

MR. SUNSHINE // KDRAMA DİZİ YORUMU

UYARI : Yazılar genel olarak spoiler içerebilir. İçermeyedebilir.

İmdb puanı : 8,7 Benim puanım: 10

Drama: Mr. Sunshine (English title)

Hangul: 미스터 션샤인

Director: Lee Eung-Bok, Jung Ji-Hyun

Writer: Kim Eun-Sook

Date: 2018

Language: Korean

Country: South Korea

Cast: Lee Byung-Hun, Kim Tae-Ri, Yoo Yeon-Seok, Kim Min-Jung, Byun Yo-Han, Jin Goo, Kim Ji-Won, Lee Jung-Eun, Shin Jung-Keun, Jo Woo-Jin, Kim Kap-Soo, Lee Seung-Joon, Choi Moo-Sung, Lim Chul-Soo

2019 (55th) BaekSang Arts Awards - May 1, 2019

Best Actor (Lee Byung-Hun)

Son zamanlarda izlediğim diziler ile kıyaslanmayacak tek kelime ile mükemmel bir diziydi. Güney Kore’nin en başarılı senaristlerinden Kim Eun Sook’un kaleminden çıkan unutulmaz bir hikaye. Daha nasıl anlatayım ne diyeyim bilmiyorum. Kim Eun Sook dizileriyle birçok kez kendini kanıtlamış bir senarist. Secret Garden, Descendants of The Sun, Goblin, The King: Eternal Monarch gibi dizilere imza atmış. Ne kadar övülse az diye düşünüyorum.

Bu dizi için çekimler başladığında başrol oyuncusu Lee Byung-Hun için bir sürü olumsuz eleştiri varmış. Kendisi Kore dışında tanınan nadir oyunculardan olduğu için birçoğuna sanırım Kore dizisinde oynaması garip gelmiş. Ama rol tam anlamı ile onun için yazılmıştı. Ben yine pırıl pırıl bir kafayla bütün bu dedikoduları bilmeden 2018 dizisini 2022 de izledim. Mis gibide oldu. Zaten o zamanlar izleseymişim, bu kadar kore dizisi izleyemezmişim diye düşünüyorum. Bu diziden sonra uzun bir ara bir şey izlemeye elim gitmedi. Lee Byung-Hun’un da biraz dedikodusunu yapacak olursam, kendisi Song Joong Ki’nin eski eşi Song Hye Kyo ile bir süre beraber olduktan sonra yürütememiş, aşkı Lee Min Jung’da bulup evlenmiş. Daha sonrasında karısı ile birtakım olaylar yaşanmasından dolayı medyaya düşmüş. Bu tarz olaylarda Kore’de hemen linç yenildiği için uzunca bir süre sevilmemiş. Buna rağmen Oskar ödül töreni sunan ilk Koreli oyuncudur.

Başrolü 3 erkek 2 kadın gibi düşünüyor olabilirsiniz ama çok yanılıyorsunuz. Dizideki herkes başroldü. Yok abartmıyorum. Dizideki heeerkes başroldü. Dizi bittikten sonra kalitesiz bir yapım izleyemeyeceksiniz. Bir nevi sizin zevkinize de level atlatacak. İlerleyen günlerde zevkiniz tekrar körelebilir, panik yapmayın.

Köle bir ailede dünyaya gelen Choi (Lee Byung-Hun) 5-6 yaşlarındayken ailesinin öldürülmesine şahit olur ve kaçar. Bir şekilde çok küçük yaşta Amerika’ya gitmeyi başarır. Orada orduya katılır ve Amerikan askeri olarak ileriki yaşlarında ülkesine görev icabı gönderilir. Ama geldiği yer, küçükken kaçtığı yer değildir. Ülke dört bir yandan kuşatılmış, farklı milletlerin sömürgesi halinde yaşanmaktadır. Dizinin konusu aslında Joseon'un dört bir taraftan kuşatıldığı bir dönemde, bağımsızlık Ordusunu anlatıyor. Kıyısından köşesinden gerçek insanlara gerçek olaylara dayanan bu hikaye daha en başından üzücü bir hikaye olduğunu bas bas bağırıyordu.

Eugene Choi gelir gelmez bağımsızlık ordusunun bir ferdi olan Go Ae-Shin(Kim Tae-Ri) ile karşılaşır. Ae-Shin o sırada suratında bir maske elinde bir silah ile çatılarda koşuyordur. Bu karşılaşma onların kaderini de yazmış olur. O sırada sahneye benim favori karakterim giriş yapar. Gu Dong-Mae (Yoo Yeon-Seok) kasap dedikleri en alt tabaka bir aileye sahip olan bu genç adam. Aynı Choi gibi küçük yaşta ülkesinden kaçmak zorunda kalmış. Amerika değil de Japonya’ya sığınmış. Bir şekilde tekrar ülkesine dönmüş ama o da Ronin olarak dönmüş. Ronin’ler “sahibi olmayan samuray”lar bir nevi kiralık katiller. Aslında Kore’nin alt tabasından kaçıp Japonya’nın alt tabası olarak büyümüş. Kılıçları bellerinde, sokakta yürüdüklerinde herkesin çekildiği korkutucu tiplerden biri olmuş. Gong-Mae, Ae Shin’i küçüklüğünden hatırlamaktadır. Küçükken ona yardım ettiği için hem minnet duyar hem de “lütfettin” şeklinde bir öfke besler.

Go Ae-Shin aslında asil bir aileden gelmektedir. Bağımsızlık ordusunda olduğunu ailesi bilmediği için ikili bir hayat yaşamak zorundadır. Henüz kundaktayken işgalciler tarafından ailesi öldürülür. Onu dedesi büyütür ama asıl onun yanından hiç ayrılmayanlar hizmetindeki Ms. Haman(Lee Jung-Eun) ve Mr. Haengrang(Shin Jung-Keun) ‘dır. Lee Jung-Eun’a ekstra bayılırım. Aklınıza gelebilecek bütün güzel dizilerde kendisine denk gelebilirsiniz. Oh My Ghost , Weightlifting Fairy Kim Bok-Joo, Fight for My Way, Familiar Wife, When the Camellia Blooms , Law School, Hometown Cha-Cha-Cha, Soundtrack 1, Our Blues… diye oldukça uzun devam edebilirim. Ayrıca burada parantez açıyorum. Go Ae-Shin ailesi kalp kalp kalp. Babası Go Sang-Wan(Jin Goo), annesi ise Kim Hui-Jin(Kim Ji-Won)’dur. Bu çiftimiz “Descendants of the sun” dizisinde severek izlediğimiz ikinci çiftti. Kısacık, geçmişi gösterirken de olsa onları tekrar bir arada görmek şahaneydi. Konuk oyuncunun bile hakkını vermişler. Parantezi kapatıyorum. Soylu bir aileden geldikleri için kendileri gibi soylu başka bir ailenin oğlu ile Ae-Shin’i nişanlamışlardır. Nişanlısı Kim Hui-Seong(Byun Yo-Han) ise okumak için Japonya’ya gitmiş, 10 yılı aşkın bir süredir ise orada kalmış. Ailesinin ısrarları sonucu o da ülkesine geri döner.

Böylece sahne 3 erkek ile tamamlanır. Başta söylediğim 2. kadına gelirsek. Hem Amerika askerinin hem de Japon askerlerinin konaklamasına açık olan tarafsız bölge niteliğinde bir otel mevcut. Otelin sahibi ölünce dul kalan karısı Hina Kudo(Kim Min-Jung) işleri devralarak tek başına dev kadro olmuş. Aslında küçük yaşta babası tarafından zengin bir Japon iş adamına satılan bu güçlü kadın, aslen Koreli olduğu için kocası ölünce hem memleketine dönmüş hem de kocasının nüfusunu ve parasını kullanarak tarafsız bir alan yaratmış.

Başroldeki Kim Tae-Ri ile ona eşlik eden Lee Byung-Hun arasında 20 yaş fark olmasının izlerken sizi bir kere bile rahatsız etmeyeceğinin garantisini verebilirim. Çünkü dizi fiziksel temasın çok daha ötesinde aşklar anlatıyor. Hem bu kadar yalın hem de bu kadar çok katmanlı bir hikaye anlatmasına rağmen dizi çıktığı dönem çok fazla eleştirilmiş. Bir kısım yakışıklı Ronin’imiz nedeni ile Japonları sevdirmeye çalışılıyor demiş, kimileri Amerika sempatizanlığı yapılıyor demiş. Kimi de tarihi yanlış aktarıyorlar demiş. Ağzı olan konuşmuş. İnanın bütün bu dedikodular, karalamalar dizinin muhteşemliğinden hiçbir şey değiştirmemiş.

Görüntü yönetmeninden sahne dekora, sanat yönetmeninden ışıkçısına kadar herkes dörtdörtlük bir iş çıkarmış. Her bölümün sonunda izleyiciye bir sanat eseri hediye ettiler. Sahne durup müzik girdiği an, ekrandaki görsel şölen inanılmazdı. Her biri screenshot alınıp üzerine saatlerce konuşulabilir anlamlar içeriyordu. Aynı zamanda tablo gibiydiler. Duvarına assan sanat eseri olmadığını kimse söyleyemez. Sinematografisi enfesti. Abartıyormuşum gibi gelebilir ama istisnasız her bölüm mükemmel açılarla ve görsellikle çekilmişti.

3 farklı adamın imkansıza yakın aynı kızı sevmesi ve sizin bile aralarında seçim yapamamanız başarıyı tekrar tekar gözler önüne seriyordu. Ve biz bu 3 adamın bromans’ını izledik. Bence dizinin en güzel sahneleriydi. Üçlünün her seferinde aynı anda içmeye gitmeleri ve aynı masada buluşmaları, hesabın hep Eugene’e kitlenmesi. Dong Mae’nin diğer ikisini öldürmekle tehdit edip sürekli “sizi nasıl keseyim, yatay mı dikey mi” diye sorması. En az aşkları kadar imkansız olan arkadaşlıkları da çok güzeldi.

Konuk oyuncusundan ana kadrosuna kadar o kadar isminden bahsedemediğim kişi var ki… Her birini alkışlıyorum. Ciddi anlamda “bu da gereksiz olmuş” diyebileceğiniz tek bir oyuncu bile yoktu. Bütün karakterler tek tek hikayeye dahil edilmiş, dolu dolu yazılmıştı. Ayrıca bu kadar kaos bir dönemde, bu kadar çok sesli bir ortamı canlandırırken oyuncuların 3 dili de akıcı bir şekilde konuşmaları takdir edilesiydi. Tarih derslerini hiç sevmezdim ama bu dizi küçük bir tarih dersi olmasına rağmen dizinin bu yönünü bile sevdim. O dönem, inanların vatan sevgisi, birlik beraberlikleri, mücadeleleri belki de bu kadar mükemmel yapan şey gerçek olmalarıydı.

Sonuç olarak dizinin sizde çok uzun süre etki bırakacağını bilerek başlayın. Sulu gözlüyseniz daha yarısına gelmeden içiniz çıka çıka ağlayacağınızı, yok ben duygusal insan değilim diyorsanız son 4 bölümde hüngür şakır ağlayacağınızı bilerek başlayın. Bütün karakterlere aşık olacağınızı, kötüleri gördükçe katil iç güdülerinizin bedeninizden çıkmaya çalışacağını bilin.

Tek kelimeyle bir baş yapıt bence. 10 üzerinden 10.

OST:

Baek Ji Young, Richard Yongjae O'Neill - See You Again

Kim Yuna - Days Without Tears

Raven Melus

BAŞKA NELER VAR ?

FOTOĞRAFLAR

0 notes