#humanizm

[roserevol]

#humanizm #romantyzm #cytaty #cytat o uczuciach #cytat o życiu #cytat dnia

[szymonlyjak]

@SpiritTheHuman© / @SpiritCoolBrand

HUMANSPIRIT / clothes @humanspiritworld/clth/dashion/official/orygnial/andsoul/4all/brand/future/byspirit

#logo #newwave #humanizm

[bilinmeyen-heqiqetler]

I İngilis dərin dövlətinin bir inancı, bir dini vardır. Buna “humanizm” deyilir, yəni digər adı “insanlıq”. Bu bir dindir, humanizm bir dindir. İngilis dərin dövlətinin yaratdığı bir dindir. Bunları Firon da müdafiə etmişdir, Nəmrud da müdafiə etmişdir. Bütün dəccalların müdafiə etdiyi bir dindir. Yəni dəccallar bu dinin qaydalarını ortaya qoyur. İndi “insanlıq nədir?” deyə soruşsaq, Firon: “Mənə görə insanlıq, Fironun Allah olduğunu qəbul etməkdir”. Başqa? “Bütün Misirin mülkünün ona aid olduğunu bilmək, hər kəsin bütün gücü ilə çalışması, Firona xidmət etməsi və xalqı hissələrə ayırmaqdır”. Fironun xüsusiyyəti xalqı hissələrə ayırması idi, Quranda bu ifadə edilir. “Xalqı hissələrə ayırar” deyir, qruplara ayırır, xalqı bölüb-parçalayır. Və xalqı alçaldır, hörmətdən salır, adam yerinə qoymur. “Siz cahilsiniz, mədəniyyətsizsiniz, kəndlisiniz, ağılsızsınız, mən sizdən ucayam və böyüyəm” -deyir. İngilis dərin dövlətinin etdiyi də budur. İnsanları parçalayır, bölür, yox etməyə çalışır. Firon nə edirdi? İnsanları bölüb parçalayıb, sonra yox etməyə çalışırdı. Məsələn, Böyük Orta Şərq layihəsi tam Fironun layihəsidir. Böl-parçala-yox et. Firon da eynisini edirdi, bölüb parçalayıb yox edirdi. Quranda parçalama xüsusiyyəti Fironun xüsusiyyəti olaraq ayrı bir hökm kimi ayədə keçir. Buna görə də, “insanlıq” sözü, məsələn, müsəlman: “Mənə görə insanlıq müsəlmanlıqdır” -deyər. Amma Firona görə insanlıq Fironun qanunlarını qəbul etməkdir. Yəni “insanlıq” sözü qapalı bir ifadədir. Bunu hər inanc özünə çəkə bilər. Məsələn, insan olmaq bir kommunistə görə kommunist olmaqdır. Hətta ona adam olmaq deyər. İnsan olmaq əsl onların istifadə etdiyidir. Yəni humanizmin istifadə etdiyi silahdır. Amma İngilis dərin dövlətinin dini humanizmdir, yəni insanlıq. Orada qayda yoxdur, homoseksuallara azadlıq, Allahın varlığını inkar, eyni zamanda Rumi düşüncə. Rumilik İslamı kökündən rədd edər, “Bizim yolumuzda müsəlmanlıq yoxdur” -deyir. İnsanlıq-humanizmdə də belədir, yəni müəyyən bir din yoxdur. Rumilik də müəyyən bir din qəbul etmir. Haqq dinləri qəbul etmir. “Mən dinlərin üstündəyəm” -deyir. Humanizm də, insanlıq dini də bütün dinlərin üstündə olur, din qəbul etməz. #firon #humanizm https://www.instagram.com/p/CokWX0koEly/?igshid=NGJjMDIxMWI=

#firon #humanizm

[numanizm00]

#exercise #human #humanizm #태극기 #등산

[nevzatboyraz44]

I wish they were taught who the British are in addition to English lessons in schools!

"It does not work well."

They execute a black man by "breaking his neck in a vise" on the grounds that...!

LONG LIVE HELL for the oppressors..!

#türkiye #doğa #travel photography #travel destinations #travel #manzara #view #natural #europe #africa #Spotify

[mri-mg]

Polski (elementy z wymagań, przykłady)

konwencje:

fantastyczna - Wesele, Dziady cz. II, Balladyna, mity, Makbet

symboliczna - Wesele, Noc listopadowa, wiersze modernistyczne, Biblia,

mimetyczna (naśladowanie rzeczywistości) - Odprawa posłów greckich, Potop, Lalka, Przedwiośnie

realistyczna (odtwarzanie rzeczywistości) -Lalka, Nad Niemnem, Przedwiośnie, Potop,

naturalistyczna (zwracająnie uwagi zwierzęcy brutalizm ludzi) - Zbrodnia i kara, Moralność pani Dulskiej,

groteskowa (zderzenie tragizmu i komizmu) - Szewcy, Skąpiec, Tango, Mistrz i Małgorzata, Proces, Rozmowa Mistrza Polikarpa ze Śmiercią

ironia - Romeo i Julia??

komizm - Skąpiec, Moralność pani Dulskiej

tragizm - Antygona, Makbet, Konrad Wallenrod, Dziady cz. III, Kordian

humor - (w wielu utworach są elementy humorystyczne, ale jak je czytam to nie jestem nigdy pewna czy miały być one zabawne czy śmieję się z histerii, więc to biased przykłady) Makbet, Potop, Tango

patos - Iliada, poezja tyrtejska, Pieśń o Rolandzie, Gloria victis

groteska - Szewcy, Tango

katharsis -

środki wyrazu artystycznego:

oksymoron - połączenie sprzecznych ze sobą słów (gorący lód)

peryfraza (omówienie) - zastąpienie słowa jakimś bardziej skomplikowanym zwrotem (szatan -> srogi hetman ciemności)

hiperbola (przesadnia) - wyolbrzymienie czegoś

paralelizm - podobieństwo analogicznych segmentów utworu (w moim rozumieniu większość memów jest paralelizmami - jeśli widzicie gdzieś nową wersję mema Spiders Georg albo sorry we x your boyfriend. yeah he's y now - to są to paralelizmy, bo bazują na tej samej strukturze, ale nadają jej nowe znaczenie, zależne od tej struktury)

elipsa - ominięcie jakiegoś wyrazu w zdaniu (chcę do kina)

antyteza - zestawienie przeciwstawnych elementów (jest czas rodzenia i czas umierania)

stylizacja językowa:

archaizacja - postarzenie języka - Potop

dialektyzacja - dialekt lokalny (np. gwara) - Wesele

kolokwializacja

stylizacja środowiskowa - środowisk np. zawodowych (Lalka)

stylizacja biblijna - jak w Biblii: szyk przestawny, zaczynanie zdań od "i" (Kazania sejmowe Piotra Skargi)

stylizacja mitologiczna

funkcje tekstu:

informatywna

poetycka

impresywna

ekspresywna

problematyka utworów powiązana z epoką literacką

antyk - tak

średniowiecze - śmierć, literatura parenetyczna (przykłady wzorcowych władców, rycerzy, świętych)

renesans - człowiek

barok - vanitas (marność)

oświecenie - coś się tam działo???

romantyzm - nieszczęśliwa miłość, samotność, folklor ludowy, patriotyzm (związany z zaborami i upadkiem powstania listopadowego; taki podniosły, ofiara za kraj itp)

pozytywizm - patriotyzm (wciąż zabory; upadek powstania styczniowego; taki bardziej przyziemny niż dramatyczny - ciężko pracuj i pamiętaj o przeszłości), praca organiczna, praca u podstaw, scjentyzm (kult nauki), emancypacja kobiet, asymilacja Żydów

modernizm - dekadentyzm, katastroficzne nastroje związane z końcem wieku, patriotyzm (Wyspiański wciąż gadający o powstaniach, ale tym razem mówiąc, że Polacy nie są jeszcze gotowi), impresjonizm

dwudziestolecie międzywojenne - kryzys demokracji (faszyzm, socjalizm, komunizm itp), absurd, surrealizm, dadaizm

literatura wojenna - zło i cierpienie stały się codziennością

współczesność - cierpienie, totalitaryzm, władza i polityka, stan wojenny, przemiany społeczne (1989)

główne prądy filozoficzne epok:

antyk - stoicyzm, epikureizm

średniowiecze - filozofia chrześcijańska

renesans - humanizm, stoicyzm, epikureizm, myśl chrześcijańska

barok - myśl chrześcijańska

oświecenie -

romantyzm -

pozytywizm - scjentyzm (nauka jest podstawą rozwoju, August Comte), organicyzm (naród jest jak organizm, Herbert Spencer), utylitaryzm (dobre jest to, co użyteczne, John Stuart Mill), determinizm (o życiu człowiema decydują środowisko, rasa i moment historyczny, Hipolit Teine)

modernizm - nietzscheanizm (nihilizm, nadczłowiek, odrzucenie chrześcijaństwa, Fryderyk Nietzsche), schopenhaueryzm (życie jest gorsze od śmierci, szczęście jest nieosiągalne, można tylko chwilowo ulżyć sobie używkami lub osiągając nirwanę), bergsonizm (intuicja, pęd życiowy, Henry Bergson)

dwudziestolecie międzywojenne - behawioryzm, egzystencjalizm (człowiek czuje absurd świata, bo nie jest w stanie go zrozumieć całkowicie, może tylko walczyć z obecnym złem)

współczesność -

motywy i toposy literackie:

non omnis moriar/nie wszystek umrę - nieśmiertelność poezji i poety, który przeżyje w ludzkiej pamięci (Horacy, )

utopia/arkadia - miejsce idealne, szczęśliwe, sielankowe, gdzie nic złego się nie dzieje (często wieś jest przedstawiana jako arkadia; Pieśń świętojańska o sobótce, Pan Tadeusz; utopia to raczej idealnie funkcjonujące państwo)

wędrówka/życie jako wędrowka/pielgrzym - musimy przejść przez życie (Sonety krymskie, Kordian)

vanitas/marność - nietrwałość życia i dóbr materialnych, przemijanie (Kohelet, poezja barokowa, malarstwo barokowe)

świat jako teatr (theatrum mundi) - jesteśmy tylko kukiełkami/aktorami na scenie życia (Makbet, Lalka)

ubi sunt? (gdzie oni są?) - dokąd odeszli zmarli, przemijanie (Treny)

ojczyzna okrętem - trzeba nim sterować i dbać o niego i w ogóle. ukazać różne niebezpieczeństwa, które mogą taki okręt spotkać. Motyw więc występujący w literaturze podejmującej problematykę ogólnoludzką przeistacza się w motyw związany z literaturą patriotyczną. (Kazania sejmowe Piotra Skargi, Horacy)

cierpiąca matka (mater dolorosa) - to co kobiety od zawsze umiały (Maryja - Pieta, Demeter, matki żołnierzy i powstańców; "Lament świętokrzyski", "Elegia o chłopcu polskim" K.K. Baczyńskiego)

labirynt - nie zna się wyjścia, jak w życiu (mitologia; często duże miasto to labirynt, bo ciężko się tam odnaleźć; Sklepy cynamonowe)

złoty wiek - mitologiczny wiek niczym niezmąconego szczęścia ludzkości, raj na ziemi

oniryzm - porównywanie życia do snu (Proces, Sklepy cynamowone)

exegi monumentum - wzniosłem pomnik trwalszy niż ze spiżu - poezja sprawi, że poeta będzie żył wiecznie (Horacy, Jan Kochanowski)

memento mori - pamiętaj o śmierci

danse macabre - taniec śmierci, śmianie się z niej

poeta ptakiem - (Horacy, J.Kochanowski - łabędź, Baudelaire - albatros)

nawiązania do innych utworów:

do Biblii: Boska komedia, Mistrz i Małgorzata (Mistrz pisze o Jeszui, czyli Jezusie; pojawiają się diabły itp)

do mitologii greckiej: Noc listopadowa

do Iliady: Odprawa posłów greckich

do Pana Tadeusza - Przedwiośnie (Nawłoć to takie Soplicowo); Wesele, Tango (taniec pod koniec: polonez, chocholi, tango)

do Mickiewicza - Lalka (Wokulski czytał jego "książki zbójeckie")

do Wesela - Szewcy (pojawia się tam Chochoł)

do Tanga - Górą "Edek"

Dziady cz. III i Kordian są podobne

#matura pl #matura #nmi #pl

[anar-abasow]

İnsan münasibətlərim demək olar həmişə sıfır olub. Heç vaxt hansısa ortama aid olmamışam. Əvvəl düşünürdüm ki, asosyallıqdı bu, sonra anladım ki, asosyal insanlar münasibət qurmağa çətinlik çəkənlərə deyilir. Məndə isə insan münasibətlərini (dostluq, qohumluq, sevglilik və s) zəhlətökən hesab etdiyim üçün iqnor edirəm. Hər hansı bir hadisədən sonra "aydınlanıb" belə nəticəyə filan gəlməmişəm. Sadəcə insanların münasibətlərini tənzimləyə bilməməsi dəhşətli görünüb mənə. Hətta bu vətəndaş dövlət münasibətlərində də belədir. Gündəlik ünsiyyətdə olduğum 2 3 adam var, hətta onların başqaları ilə olan münasibətləri də boğur məni. Ən sadəsi, insanlar dostluq münasibətini toksikləşdirmədən qura bilmirlər. Biriylə fikirlərin, zövqün uyğun gəlir, dostluq edirsən, bir müddət sonra o adam tələb edir ki, sən onun kaprizin çəkəsən, nazı ilə oynayasan, davamlı olaraq onu motivasiya edəsən, ağlaşmasın dinləyəsən (yazanda da ürəyim sıxıldı). Bizim kimi humanizm faşisti cəmiyyətlərdə də insanlar bu duruma boyun əyir. Düşünür ki, dostumdursa bu kimi öhdəliklərim var, bu adamı iki gündən bir düşdüyü depresiyadan çıxarmalıyam. Halbu ki, bunu edərək qarşı tərəfin fərd kimi yetişməsinə, böyüməsinə mane olursan. Bu durumun sonu gəlmir heç vaxt, münasibət o qədər toksikləşir ki, artıq qarşındakı adam səni yorur və sən daha dostun da, atan, anan, sevglin də olsa istəmirsən daha bu durumu davam etdirəsən. O zaman da qarşı tərəf bütün zəhərin tökür üstünə. Bunu artıq neçə nəfərdə müşahidə eləmişəm. Özlərin günahkar hiss edirlər ki, təsəlli olmalıyam filan. Başa salmaq olmur ki, nəinki yaxşılıq, əksinə, zərər verirsən. Ətrafınızda olan evli cütlüklərə baxın, hamısı uşaq olandan sonra problem yaşayır. Bunun ən əsas səbəblərindən biri qadının artıq öz uşağı olduğu üçün ona "analıq" edib bu ehtiyacını bu yolla ödəməsidir. Artıq partnyoruna analıq etmək istəmir haqlı olaraq. Hətta ana olandan sonra dərk edir ki, indiyə qədər qarşısındakı adam yetişkin bir fərd yox, uşaq imiş. Hətta dönəm filmlərində də rastımıza çox çıxır, yaşlı qadınlar yeni nəsilə həmişə "ağıl"verir ki, kişi uşaq kimidi, nazıyla oynamaq lazımdı filan. Uzaqdan belə dözülməzdi e bu insan münasibətləri. Yekə adamlarsız, böyüyün də, münasibətlərdə bir-birinizi qabağa çəkməyə meyilli olun, az ağlaşma qurun. Ha sizə uzaqdan baxım, ha Xoşqədəmə, eyni təsiri bağışlayırsız.

[roserevol]

oni mogą próbować zniszczyć w Tobie humanizm

ale to jest w Tobie na zawsze

#cytaty #wiersz #autorskie #cytat o uczuciach #cytat o życiu #cytat dnia #quotes

[gunelfarkhad]

Nağıl danışan yaşımız mübarək

40 yaş elə yaşdır ki, ya insanlığı qalır, ya da vicdan və insanlığını itirir insan. Bu yaşda ona danışılan nağıla inanmır, kiməsə nağıl danışan yaşı olsa da, səmimi qala bilir, susaraq yola salır.Qarşı tərəf də elə bilir ki, safdır o insan, hər yalanı danışmaq, ona inandırmaq olur.Mənə görə hər iki tərəf ağılsız. İlk nağılını danışan insana şans vermək humanizm və ya vicdan məsələsi deyil,…

View On WordPress

[bilinmeyen-heqiqetler]

I “İnsanlıq” adı altında təqdim edilən fəlsəfə də İngilis dərin dövlətinin Firon dövründən öyrəndiyi bir dindir. İngilis dərin dövlətinin bir inancı, bir dini vardır. Buna “humanizm” deyilir, yəni digər adı “insanlıq”. Bu bir dindir, humanizm bir dindir. İngilis dərin dövlətinin yaratdığı bir dindir. Bunları Firon da müdafiə etmişdir, Nəmrud da müdafiə etmişdir. Bütün dəccalların müdafiə etdiyi bir dindir. Yəni dəccallar bu dinin qaydalarını ortaya qoyur. İndi “insanlıq” deyir “nədir” deyə soruşduqda, Firon: “Mənə görə insanlıq, məsələn, Fironun Allah olduğunu qəbul etməkdir”. Başqa? “Bütün Misirin mülkünün ona aid olduğunu bilmək, soğan yemək, sarımsaq yemək” sonra “bütün gücü ilə çalışmaq, Firona xidmət etmək və xalqı siniflərə ayırmaqdır”. Fironun xüsusiyyəti xalqı siniflərə ayırması idi, Quranda bu cür deyilir. “Xalqı siniflərə ayırar” deyir növ-növ qruplara ayırır, xalqı bölüb-parçalayır. Və xalqı alçaldır, hörmətdən salır, adam yerinə qoymur. “Siz cahilsiniz, mədəniyyətsizsiniz, kəndlisiniz, sadəsiniz, ağılsızsınız, mən sizdən ucayam və böyüyəm” -deyir. İngilis dərin dövlətinin etdiyi də budur əslində. İnsanları parçalayır, bölür ondan sonra yox etməyə çalışır. Firon da insanları bölüb parçalayıb ondan sonra yox etməyə çalışırdı. Məsələn, Böyük Orta Şərq layihəsi tam Fironun layihəsidir. Böl-parçala-yox et. Firon da eynisini edirdi, bölüb parçalayıb yox edirdi. Quranda o parçalama xüsusiyyəti Fironun xüsusiyyəti olaraq ayrı bir hökm kimi ayədə keçir. Buna görə də, “insanlıq” sözünü, məsələn, müsəlman: “Mənə görə insanlıq müsəlmanlıqdır” -deyər. Amma Firona görə insanlıq Fironun qanunlarını qəbul etməkdir. Yəni “insanlıq” sözü qapalı bir ifadədir. Bunu hər inanc özünə çəkə bilər. (ardı rəydə) #quran #islam #dinipaylasimlar #Allah #namaz #dua #din #dəccal #firon #humanizm #humanist #insanlıq #hzmusa #ingilisdərindövləti https://www.instagram.com/p/CjaGvDkMZw3/?igshid=NGJjMDIxMWI=

#quran #islam #dinipaylasimlar #allah #namaz #dua #din #dəccal #firon #humanizm #humanist #insanlıq #hzmusa #ingilisdərindövləti

[numanizm00]

#human #humanizm #challenge

[maksimlustiger]

Notorycznie Włosy Najeżone

    Notorycznie wystawia się palce do ocen w poszukiwaniu gorszych i słabszych od siebie. Natura ludzka zawiera w sobie podły zalążek poniżania.

    Humanizm wyrósł na bazie Filozofii Antycznej. Jednak nosi w sobie znamiona małostkowego okrucieństwa.

    Różnicowanie, kategoryzowanie,umiejscawianie należy do naturalnych kanonów komunikacji międzyludzkiej.

    W antagonizmie dostrzega się wrogie siły społeczne sprzyjające rebelii.

    Religie miast korespondować ze sobą , ustanawiają hierarchie tych istotniejszych i tych mało znaczących.

     Innowierstwa zwykło określać się mianem herezji.

     Religia dominująca ustanawia reguły całego cywilizowanego Świata.

     Dyktuje rozejm lub wojnę. Wspiera mocarzy , by ustrzec się ewentualnej agresji na swoje włości.

     Dictum religijnych “magnatów” obdziera społeczeństwa z zasad ewangelicznej Dobroci.

     Przykuci religijni namiestnicy do ustawicznej celebracji władzy, pieniądza i perwersji.

     Wgląd w historię Papiestwa napawa grozą i obrzydzeniem.

     A chciałoby się powiedzieć , że Via Sacra cywilizowanego Świata wiedzie jedynie przez cnotę i pokorę.

     Wiedza jednak czyni nie uległym , lecz buntowniczym. I zawsze niemal kończy się kolizją z otaczającą rzeczywistością.

      Zatem nim doświadczysz czołowego zderzenia , zabezpiecz najwrażliwsze struny duszy.Byś otwierając oczy uświadomić sobie zdołał , że Pactus Diabolicus naprawdę istnieje.I ma się dobrze, skrywając pod największą świętością , nie Boską , lecz ustanawianą przez Człowieka.

#HistoriaPapiestwa #dobro #zło #człowiek #dualizm #manicheiz

[mri-mg]

Renesans

Renesans (Italia od 1374 r., Europa XVI w.) - renaissance, fr. odrodzenie

Wydarzenia kształtujące epokę:

1374 - śmierć Francesco Petrarki

XIV - kryzys papiestwa i cesarstwa

1450 - druk Gutenberga, 1455 Biblia Gutenberga (popularyzacja literatury wśród świeckich)

1453 - upadek cesarstwa wschodniorzymskiego (emigracja filozofii na zachód)

1492 - odkrycie Ameryki (itp) (jak to świat nie kręci się wokół naszej wiary???)

1517 - reformacja (KK)

Antropocentryzm - przekonanie, że człowiek jest najdoskonalszą istotą dla trzech świecie we wszechświecie. Homo sum, humani nihil a me alienum puto. Indywidualny stosunek do Boga, Bóg artysta, architekt, świadomość godności człowieka i wartości życia.

Humanizm - skupienie na człowieku, odrzucenie teologii jako najistotniejsze dziedziny wiedzy, prąd intelektualny i światopoglądowy epoki odrodzenia, zespół nauki i metod służących poszerzaniu wiedzy o człowieku i jego dorobku, studia nad starożytnym literaturą, filozofią, prawem, sztuką; łacina, greka, hebrajski; retoryka, zainteresowanie kulturą antyku, wszechstronne życie.

Indywidualizm - twórczość biograficzna i autobiograficzna, tematyka życia codziennego.

Reformacja - zreformowanie skorumpowanego KK, powstałe wyznania protestanckie: luteranizm, kalwinizm, arianizm (bracia polscy)

Mecenat - sponsorstwo artysty przez bogacza, żeby ten mógł tworzyć bez zmartwień

Człowiek renesansu - mądry, którego zainteresowaniem jest wszystko: malarstwo, rzeźba, muzyka, literatura, wynalazki, nauka, polityka

Średniowiecze vs renesans

Teocentryzm antropocentryzm

Anonimowość sława indywidualizm

Brzydota materialnej formy człowieka afirmacja ciała i piękna ludzkiego

Kult wiary kult wiedzy

Różne języki literatura w języku narodowym Polacy nie gęsi >:(

Wolność, przyjaźń, szlifowanie rzemiosła, nawiązania do Antyku, kostium antyczny, powrót do źródeł kultury śródziemnomorskiej

.

Filozofia

Giovanni Pico della Mirandola - filozof renesansowy, pisał niedokończone "900 tez", "O godności człowieka". Humanizm, antropocentryzm, homo faber (człowiek rzemieślnik, wytwórca, kreujący siebie i współtworzący swoje otoczenie.)

Niccolò Machiavelli - jeden z najwybitniejszych przedstawicieli renesansowej myśli politycznej, dyplomata, pochodził z Florencji, autor "Księcia" i makiawelizmu

makiawelizm - pogląd etyczny, wg którego cele polityczne (zwłaszcza zachowanie lub umocnienie władzy) uświęcającą środki z użyte do ich realizacji, usprawiedliwia zatem nawet niemoralne postępowanie. "Książę" alegorycznie przedstawia sposób walki lwa (budzenie strachu) i lisa (unikanie sideł).

Thomas More/Morus - najwybitniejszy angielski humanista, polityk, autor "Utopii" - literackiej wizji modelowego, doskonałego państwa i społeczeństwa, gdzie panuje powszechna równość, dobrobyt, bezpieczeństwo i zadowolenie obywateli. Forma gatunkowa opowieści podróżniczej lub reportażu. Wydźwięk tekstu (narrator: Rafał Hytlodeusz, z gr. kłamca; odbiorca: Morus, gr. głupiec; utopia, gr. niemiejsce) jest ironiczny. Wizja państwa idealnego została pierwowzorem komunizmu i totalitaryzmu. We wszystko ingeruje państwo.

.

Literatura polska polityczna

"O poprawie Rzeczypospolitej" Andrzeja Frycza Modrzewskiego

Powstanie: 1551 r.

Gatunek: traktat (rozprawa naukowa obszernych rozmiarów rozmiarów, odejmując A problemy danej dziedziny wiedzy), został uznany za utopijny. Publicystyka - komentowanie i wyjaśnianie życia politycznego itp. Cel perswazyjny, dyskutowano:

ustrój państwa - demokracja szlachecka, trójpodział władzy

przekonania religijne - czyja władza, tego religia nie jestem królem waszych sumień

edukacja

polityka zagraniczna, wojna i obrona

Dyskutowali np. A.F. Modrzewski (reformy) vs Stanisław Orzechowski (wolność szlachecka)

Rzeczpospolita - wspólnota ustrojowa, polityczna, publiczna; republika.

Pomysły autora, np.: rodzice powinni uczyć dzieci bycia dobrymi obywatelami, kary i nagrody powinny być takie same dla wszystkich lub sroższe dla szlachty, pacyfizm i obrona kraju, nie nakłaniać innych do swojego zdania (ale je uargumentować), szacunek do nauczycieli.

.

"Kazania sejmowe" Piotr Skarga

Powstanie: 1597 r. "Kazanie wtóre. O miłości ku ojczyźnie i o pierwszej chorobie Rzeczypospolitej, która jest z nieżyczliwości ku ojczyźnie" mówiło o obowiązkach ciążących na szlachcie wobec ojczyzny.

Gatunek: mowa polityczna o charakterze doradczym.

Piotr Skarga ostrzegał, że wolnościowość szlachty będzie przyczyną kryzysu Rzeczypospolitej i miał rację, dlatego "Kazania sejmowe" nie były tak popularne jak jego "Żywoty świętych"

.

"Odprawa posłów greckich" JK

Powstanie: 1578 r.

Gatunek: nawiązuje do tragedii greckiej (schemat kompozycyjny: zdarzenia i pieśni chóru, zasada trzech jedności:

czas – 12 godzin greckiego poselstwa

miejsce – plac przed pałacem Priama

akcja – 1 wątek (brak napięcia)

Nieklasyczne elementy: jednostka podejmująca tragiczny wybór bohater zbiorowy, któremu zabrakło mądrości; katastrofa dzieje się po akcji dramatu; Fatum nie istnieje, bo ludzie mają wolną wolę

Bohaterowie:

TROJANIE

Aleksander [Parys] - zdecydowany użyć wszelkich sposobów (wojna z Grekami), by zatrzymać Helenę

Iketaon - poseł rady trojańskiej, poplecznik Aleksandra, sprawny mówca i demagog [nie ma go w mitologii]

Antenor - poseł rady trojańskiej, rycerz, odpowiedzialny patriota i mąż stanu, chciałby uniknąć wojny z Grekami

Kassandra - wieszczka uznana za obłąkaną, przepowiada klęskę Troi, siostra Aleksandra, córka Priama

Priam - król Troi, którego władzę ogranicza demokratyczna rada trojańska, nie zajmuje stanowiska w sporze

GRECY

Helena - żona Menelaosa, króla Sparty, porwana przez Aleksandra, bezwolna przyczyną konfliktu

Menelaos – król Sparty, mąż Heleny, poseł grecki żądający zwrotu małżonki

Ulisses [Odys] - dyplomata i grecki mąż stanu, uosobienie przebiegłości i sprytu

Refleksja o państwie: ustrój Troi podobny jest do ustroju Rzeczypospolitej, autor wykorzystuje polskie nazwy urzędów (marszałek, hetman, rotmistrz), ale zamiarem jest uniwersalizm sensu historii i wniosek o odpowiedzialności obywateli za los państwa.

Pieśni Jana Kochanowskiego

Wydanie: 1586 r.

Gatunek: pieśni - liryka, zwykle podzielona na czterowersowe strofy, sprzyjające śpiewowi. Pieśni Kochanowskiego były inspirowane poezją i filozofią Horacego. Dominuje w nich horacjańska zasada "złotego środka": utrzymanie miary we wszystkim. Świat poetycki jest harmoniczny, jasny, prosty, sentencjonalny.

Humanizm renesansowy pieśni - zainteresowanie kulturą starożytnych, przeświadczenie o twórczych możliwościach człowieka – istoty zdolnej formować siebie i przekształcać świat. Ideał humanisty umie pogodzić własne ambicje ze służbą społeczeństwu i temu poświęca swoją wszechstronną wiedzę.

Typy pieśni:

· biesiadne

· filozoficzne ("Serce rośnie")

· metapoetyckie ("Niezwykłym i nie leda...")

· miłosne

· patriotyczne ("Pieśń o spustoszeniu Podola")

Pieśń o spustoszeniu Podola

Charakter patriotyczny

Liryka apelu

apel podmiotu lirycznego do rodaków

obrazuje sytuację Polaków po klęsce w wojnie z Tatarami 1575 r.

wyraża smutek i rozpacz z powodu spustoszenia ziemi podolskiej

wyraża się o Tatarach bardzo negatywnie, nazywa ich "psami bisurmańskimi", metafora stada owiec napadanego przez wilki

chce, aby te emocje udzieliły się adresatom i skłoniły ich do odwetu, aby stanąć mężnie do walki, ale szlachta musiałaby zaprzestać biesiadowania, porzucić wygody, okazać męstwo, odwagę oraz wyłożyć fundusze na wojnę. Za zachętą do walki dostrzegamy wytykanie rodakom ich braku zainteresowania sprawami kraju, krótkowzroczności oraz opieszałości w działaniu

ostatnia zwrotka ukazuje gorzką i przykrą refleksję na temat Polaków. Przestrzega przed powtarzaniem starych błędów, jednocześnie krytykuje, że Polacy nie potrafią wyciągać wniosków z historii. Odwołując się do znanego przysłowia "Mądry Polak po szkodzie" => "Nową przypowieść Polak sobie kupi, Że i przed szkodą, i po szkodzie głupi.”

Pieśń o dobrej sławie

Patriotyzm

Pieśń obywatelska

Dbaj o dobre imię skoro ci Bóg dał rozum!

"służmy poczciwej sławie, a jako kto może, niech ku pożytku dobra spólnego pomoże"

Walcz z poganami!

Lepiej umrzeć w chwale niż w cieniu!

Pieśń o cnocie

Pieśń obywatelska

Cnota = stoicyzm

Nie ma cnoty bez zazdrości - teza

Jeśli służysz państwu to obojętna ci zawiść

Haters gonna hate 💅

Cnota nie doznaje uszczerbku, sama w sobie jest nagrodą

Cnotliwi patrioci trafią do Nieba i jak umrą to Bóg im wynagrodzi zazdrość innych

Serce roście

[Serce roście patrząc na te czasy] - tytuł incipit

Horacjanizm

Przeciwieństwo kiedyś to było

Skończyła się zima i wreszcie jest ładnie

Człowiek się cieszy i nie powinien się tego wstydzić

Nawet nie musi pić ani śpiewać, bo tak się cieszy

Ale jak coś go gryzie od wewnątrz to nawet śpiew nie pomoże

Myśl pozytywnie

Bogaty, biedny, razem bądźmy, trzeźwi i pijani (sens ostatniej zwrotki nie zmyślam)

Melancholia

Sentencja (rodzaj aforyzmu, wyraziste i efektowne stwierdzenie o tematyce filozoficznej)

Chcemy być sobie radzi

Tytuł incipit

Horacjanizm

Chcemy się radować, rozkaż przynieść wino i grać muzykę!

Epikureizm

Kto wie co będzie jutro - humanizm chrześcijański

Fortuna kołem się toczy

Człowiek nie pojmie natury świata - humanistyczna wątpliwość

Jak się będziesz umiał pogodzić z szczęściem i nieszczęściem to nie zabłądzisz

Szczęście stateczne 👍

Nie chcę dużego majątku

Stoicyzm

Statek nawiązanie

Lepiej płynąć bezpiecznie skromną łódką niż wielkim żaglowcem z tureckim bogactwem

Niezwykłym i nie leda piórem opatrzony

Pieśń metapoetycka

Klasycyzm

Parafraza 20. pieśni Horacego

Wiersz sylabiczny (x-zgłoskowiec, rym półtorazgłoskowy, akcent na przedostatniej sylabie, średniówka - stała pauza wewnątrz wiersza)

Niezwykle utalentowany poeta dosłownie wznosi się nad świat, leci

Porównania do Horacego (też urodzony w średnim stanie i miał mecenasa)

Non omnis moriar/nie wszystek umrę

Poeta łabędź, symbol poetyckiego natchnienia

Styks i Ikar - nawiązania do mitologii

Poeta przeleci całą Europę jako ptak - wszyscy będą go znali

Nie płaczcie na pogrzebie, bo non omnis moriar again

Pieśń świętojańska o sobótce

Panna XII

O Czarnoleskie (k. Radomia) gdzie mieszkał J.K.

Idealizacja wsi

Polska wieś arkadią (miejscem harmonijnym z przyrodą, spokojnym, kochanym, śpiewającym)

Parafraza Horacego again

Świat jest piękny

Afirmacja świata

Bardzo ładna ta wieś 10/10 polecam wcale nie wykorzystujemy chłopów do niewolniczej pracy

"wnukowie (...) wykną przestawać na male, wstyd i cnotę chować w cale" - stoicyzm

Budowa klamrowa

Żywot człowieka poczciwego Mikołaj Rej

Powstanie: 1567 r.

Gatunek: traktat adresowany do zwykłego czytelnika, pareneza, wzór idealnego ziemianina

Żywot - gatunek literatury parenetycznej przedstawiający opis wzorowego życia postaci reprezentującej określoną postawę.

Treść: wzór poczciwego, uczciwego, godnego, zacnego ziemianina, cieszącego się z życia rodzinnego, w tym małżeństwa, które nie służy tylko rozmnażaniu; człowiek gospodarny, pracowity i zaradny, pracowitością służy Bogu, żyje w zgodzie z naturą, ma wiedzę praktyczną, odgrywa dobrze rolę gospodarza, męża, ojca, sąsiada, zarządza majątkiem i handluje zbożem i bydłem, umie czytać, pisać, znak klasyki, płaci podatki, udziela się na sejmikach, nie za surowy wobec służby.

Język potoczny i tonacja emocjonalna (zdrobnienia i zgrubienia)

.

Psałtetz Dawidów JK

Psalm 13 - psalm błagalny, jak większość

Psalm 13 jest psal­mem bła­gal­no-po­chwal­nym. Pod­miot pro­si w nim Boga o wspar­cie w naj­trud­niej­szych chwi­lach i de­kla­ru­je swo­ją szcze­rą wia­rę. Pod­miot wy­ra­ża swo­je cier­pie­nie – pyta Boga, czy zo­stał przez nie­go za­po­mnia­ny oraz przez jak dłu­gi czas Stwór­ca zo­sta­nie przed nim ukry­ty. Opo­wia­da Bogu o swo­ich naj­więk­szych zmar­twie­niach – pyta, ile jesz­cze będą one trwa­ły i jak dłu­go lu­dzie mu nie­przy­chyl­ni będą trak­to­wa­li go w spo­sób po­gar­dli­wy. Pod­mio­tem li­rycz­nym jest czło­wiek sa­mot­ny, ob­cią­żo­ny przez swo­je pro­ble­my i na­ra­żo­ny na złe trak­to­wa­nie przez in­nych lu­dzi.

W na­stęp­nej stro­fie pod­miot li­rycz­ny przed­sta­wia swo­ją głów­ną proś­bę – bła­ga Boga, by ten wy­słu­chał jego próśb i po­mógł mu w cier­pie­niu. Psalm przyj­mu­je cha­rak­ter mo­dli­twy. W stro­fie trze­ciej pod­miot wy­chwa­la Boga. Pro­si Boga, by ten oświe­tlał mu dro­gę swo­ją po­tę­gą wśród ży­cio­wych prze­ciw­no­ści oraz by po­pro­wa­dził go do ży­cia wiecz­ne­go i zbawienia. Pod­miot bła­ga Boga rów­nież o to, by ci, któ­rzy źle mu ży­czą, ni­g­dy nie sądzili, że to przez ich dzia­ła­nia spo­ty­ka­ły go nie­przy­jem­no­ści. Pod­miot li­rycz­ny pro­si Boga, by nie czu­li oni dumy ze wszyst­kich złych dzia­łań, któ­re wy­ko­na­li prze­ciw­ko nie­mu.

Pierw­szy wers ostat­niej stro­fy rów­nież za­czy­na się od wska­za­nia na nie­przy­jem­no­ści, ja­kie spo­ty­ka­ją oso­bę mó­wią­cą od in­nych. W wer­sie: „Upad mój wiel­ka roz­kosz prze­ciw­ni­kom moim” wy­raź­nie sy­gna­li­zu­je, że wszyst­kie jego po­tknię­cia będą dla jego przy­ja­ciół przy­jem­no­ścią. W ostat­nich wer­sach podmiot za­wie­rza swo­je ży­cie po­tę­dze bo­skiej oraz wy­ra­ża do Boga peł­ne za­ufa­nie.

Psalm 47 - wyraża wdzięczność Bogu za triumf

Psalm 47 to psalm po­chwal­ny, pe­łen ra­do­ści. Pod­miot za­chę­ca wszyst­kich lu­dzi do wy­chwa­la­nia Boga przy po­mo­cy tań­ca i śpie­wu. Dwa ostat­nie wer­sy pierw­szej stro­fy słu­żą pod­kre­śle­niu bo­skiej po­tę­gi. Licz­ne epi­te­ty pod­kre­śla­ją wy­miar pa­no­wa­nia Boga na świe­cie. Wszyst­kie okre­śle­nia od­no­szą się bez­po­śred­nio do wi­ze­run­ku Boga uka­za­ne­go w Sta­rym Te­sta­men­cie: wład­ca wszech­moc­ny, wy­ma­ga­ją­cy i ocze­ku­ją­cy od czło­wie­ka peł­ne­go za­wie­rze­nia. Stąd epi­tet „Panu groź­ne­mu”, któ­ry wska­zy­wać ma na te przy­mio­ty Stwór­cy. Ko­lej­ne wer­sy pod­kre­śla­ją bo­ską po­moc, któ­ra re­ali­zo­wa­ła się w mo­men­cie, w któ­rym mia­sta i gro­dy mia­ły być zdo­by­te przez na­jeźdź­ców lub od­wrot­nie – wów­czas, gdy mia­ły zo­stać zdo­by­te przez spo­łecz­no­ści wy­zna­ją­ce sta­ro­te­sta­men­to­we­go Boga.

3 i 4 strofa mają charakter dziękczynny.

Śpiew i ta­niec sta­no­wią wstęp do dal­szych wy­li­czeń, któ­re do­ty­czą po­tę­gi Boga. Po raz ko­lej­ny uka­za­na zo­sta­ła jego wszech­wład­ność i wy­miar po­mo­cy, jaką ofe­ruje.

Prócz ogrom­nej po­tę­gi Boga w psal­mie pod­kre­ślo­na zo­sta­ła jego wiecz­ność. Pod­kre­śle­nie wy­jąt­ko­wo­ści Stwór­cy. W ostat­niej stro­fie pod­kre­ślo­ne zo­sta­je, że moc Boga uzna­wa­na jest rów­nież przez kró­lów ziem­skie­go świa­ta.

Jest to ko­lej­na, po mocy i wiecz­no­ści, ce­cha Boga opi­sy­wa­ne­go w utwo­rze. Psalm 47 ma cha­rak­ter po­chwal­no-dzięk­czyn­ny. Głów­nym te­ma­tem utwo­ru jest wy­sła­wia­nie po­tę­gi i do­bro­ci Boga, jego zwierzch­nic­twa nad świa­tem i opie­ki, jaką ob­da­rza wszyst­kich lu­dzi. W trak­cie lek­tu­ry pa­mię­tać na­le­ży, że ca­łość utwo­ru zwią­za­na jest bez­po­śred­nio z te­ma­ty­ką bi­blij­ną.

Psalm 91 - indywidualne wyznanie wyrażające ufność w opiekę Boga

(niby śpiewał go Mojżesz przed dostaniem 10 przykazań)

.

Treny JK

Cały cykl jest w osobnym poście bo już mi się nie chciało scrollować xd

Dramaty Williama Szekspira

"Romeo i Julia"

Powstanie: 1597 r.

Gatunek: dramat społeczny - z konfliktem społecznym polegającym na zderzeniu sprzecznych interesów, przybiera formę kłótni i bójek.

perswazja miłosna, sztuka mówienia o uczuciach

Romeo Montek, do tej pory zakochany w Rozalinie, zakochuje się w Julii Capulet, mimo że ich rodziny są ze sobą zwaśnione. Spotykają się na balu, ikonicznym balkonie itd.

Potyczka słowna służby Kapuletich i Montekich.

Do kłótni dołącza zaczepny Tybalt i Benwolio, szukający pokoju.

Kapulet i Monteki pojawiają się na placu i wszczynają kłótnię.

Książę ostrzega, że kolejna kłótnia Kapuletich i Montekich zakończy się karą śmierci.

Romeo opowiada Benwolio o swej nieszczęśliwej miłości do Rozaliny.

Kapulet rozmawia z Parysem o wydaniu mu w przyszłości Julii za żonę, zaprasza hrabiego na bal.

Romeo i Benwolio dowiadują się o balu od służącego, Benwolio namawia Romea na pójście.

Rozmowa Pani Kapulet, Julii i Marty - Julia nie chce jeszcze wychodzić za mąż.

Romeo, Merkucjo i Benwolio idą na bal i rozprawiają o uczuciach. Kapulet wita gości. Romeo widzi Julię i jest nią zachwycony.

Tybalt rozpoznaje w Romeo Montekiego i chce go wyrzucić z balu, ale Kapulet go zatrzymuje.

Pierwsza rozmowa Romeo i Julii; oboje są zauroczeni. Romeo orientuje się, że Julia jest z Kapuletich.

Julia dopytuje Martę, kim jest Romeo i odkrywa, że pochodzi z rodu Montekich.

Chór śpiewa o niestałości uczuć Romea.

Romeo po balu umyka przyjaciołom i zakrada się do ogrodu Kapuletich. Podziwia Julię w oknie, słyszy o jej uczuciach do niego.

Romeo i Julia wyznają sobie miłość, Romeo ma kolejnego dnia określić, kiedy mogą wziąć ślub.

Romeo idzie do celi Ojca Laurentego i prosi go o ślub. Ojciec jest przeciwny, ale postanawia pomóc, mając nadzieję na pogodzenie rodów.

Merkucjo i Benwolio na ulicy rozmawiają o rozterkach miłosnych Romea, który do nich dołącza. Romeo przekazuje Julii przez Martę, żeby przyszła "do spowiedzi".

Ojciec Laurenty udziela potajemnego ślubu Romeo i Julii.

Merkucjo i Benwolio spotykają na placu Tybalta, który ich zaczepia.Pojawia się Romeo, dochodzi do walki Merkucja i Tybalta. Merkucjo śmiertelnie ranny. Romeo w złości walczy z Tybaltem i zabija go.

Romeo ucieka, Książę za zabójstwo skazuje go na wygnanie.

Marta mówi Julii, że Romeo zabił Tybalta. Julia, Marta i Ojciec aranżują nocną schadzkę kochanków.

Kapulet oddaje Parysowi rękę córki. Ślub ma się odbyć w czwartek.

Romeo i Julia spędzają razem noc, nad ranem Romeo oddala się do Mantui.

Pani Kapulet oznajmia Julii "radosną" nowinę o ślubie. Kapulet nie chce słyszeć o odmowie Julii, każe jej wyjść za Parysa choćby siłą, matka nie chce jej pomóc w przełożeniu ślubu.Marta mówi Julii, że powinna wyjść za Parysa.

Julia idzie pod pretekstem spowiedzi do Ojca Laurentego prosić o pomoc; chce się targnąć na swoje życie.Ojciec Laurenty daje Julii napój usypiający i zdradza plan uśpienia dziewczyny (rzekomej śmierci) i uprowadzenia jej po przebudzeniu z grobowca przez Romea.

Julia wraca do domu i zgadza się na ślub. W nocy wypija napój. Rano Marta znajduje Julię, przyjęcie weselne zamienia się w stypę.

Romeo zrozpaczony kupuje u aptekarza truciznę i udaje się do grobowca Julii.

Nie udało się go powiadomić o planie.

Na cmentarz przyjeżdżają Parys i Romeo, biją się i ginie hrabia.

Romeo składa jego ciało w grobowcu.

Romeo prosi Tybalta o przebaczenie i żegna się z Julią. Wypija truciznę i umiera u boku ukochanej.

Na cmentarz przybywa Ojciec Laurenty i odkrywa ciała Parysa i Romea.

Julia się budzi, nie chce uciekać, Laurenty oddala się, słysząc wartę. Julia zabija się sztyletem Romea.

Wartownicy odkrywają zwłoki mężczyzn i Julii. Dowódca prowadzi śledztwo.

Na cmentarz przybywa Kapulet, Pani Kapulet, Monteki i Książę. Ojciec Laurenty opowiada o tajnym ślubie i podstępie.

Monteki i Kapulet godzą się i chcą postawić pomnik Romea i Julii w centrum Werony.

"Makbet"

"Hamlet"

.

Miłość

Sonety Francesco Petrarka

W skrócie: podmiot jest zakochany w Laurze do szaleństwa, wydaje mu się że od zawsze i na zawsze, miłość do Laury jest najlepszą rzeczą ever ale też przynosi ból, ale cierpienie dla Laury do przyjemność. Laura jest jego inspiracją.

W sumie 366 utworów, w tym 317 sonetów: 263 ku czci Laury żywej, a 103 umarłej

Gatunek: sonet - kunsztowna kompozycja poetyckiego utworu literackiego, składa się z części opisowej i refleksyjnej (??? Sprawdzi to bo z pamięci), najczęściej rymowana w formacie abba abba cdc dcd

Erotyk - wiersz miłosny, skierowany do ukochanej kobiety

Petrarkizm - miłość to uczucie duchowe, jest idealna, rodzi cierpienie, ale ono doskonali kochanka, napięcie. Gościu ciut szaleje z miłości bo jest horny ale tego nie może przyznać

Sonet 61

Podmiot wspomina jak pierwszy raz spojrzał w oczy Laury. Zo­stał tak po­ra­żo­ny ich pięk­nem, że stra­cił wol­ną wolę. Mi­łość w utwo­rze to po­tęż­na siła, któ­ra przej­mu­je kon­tro­lę nad ży­ciem za­ko­cha­ne­go czło­wie­ka. Oso­ba mó­wią­ca do­ce­nia każ­dy jej aspekt, na­wet je­śli jest trud­ny. Ro­dzą­ce się z mi­ło­ści tro­ski są bło­go­sła­wio­ne. Nawiązania mitologiczne: za­ko­cha­nie to tra­fie­nie strza­łą z łuku Amo­ra. Nie może sprze­ci­wić się mi­ło­ści, po­nie­waż jest to siła bo­ska, z któ­rą czło­wiek nie ma szans zwy­cię­żyć. Mimo, że jego ży­cie nie­od­wra­cal­nie się zmie­ni­ło, pod­miot li­rycz­ny bło­go­sła­wi dzień, w któ­rym pierw­szy raz zo­ba­czył Lau­rę i każ­dą chwi­lę, któ­ra na­stą­pi­ła po tym wy­da­rze­niu.

W dru­giej czę­ści so­ne­tu, pod­miot li­rycz­ny mówi o funkcji poezji w sławieniu miłości. Lau­ra zda­je się być do­sko­nal­szą isto­tą niż zwy­czaj­ny śmier­tel­nik. Każ­da pieśń po­świę­co­na ko­bie­cie sta­je się bło­go­sła­wio­na. Oso­ba mó­wią­ca w swo­ich utwo­rach opi­su­je szczę­śli­we i bo­le­sne stro­ny mi­ło­ści. Lau­ra jest jed­nak war­ta każ­de­go cier­pie­nia. Od mo­men­tu pierw­sze­go spo­tka­nia, wszyst­kie dzia­ła­nia i re­flek­sje oso­by mó­wią­cej są pod­po­rząd­ko­wa­ne Lau­rze. Ko­bie­ta jest naj­wspa­nial­szą in­spi­ra­cją, któ­ra po­zwa­la oso­bie mó­wią­cej osią­gnąć po­etyc­ką do­sko­na­łość.

Sonet 85

So­net na­le­ży do liryki bezpośredniej, Świad­czy o tym za­sto­so­wa­nie cza­sow­ni­ków w pierw­szej oso­bie l.p. i od­po­wied­nich za­im­ków („ko­cha­łem”, „wra­ca za mną”, „ser­ce moje”, „zgi­nął­bym”). Oso­ba mó­wią­ca to męż­czy­zna za­ko­cha­ny w pięk­nej ko­bie­cie - Lau­rze. Ma wra­że­nie, że ko­cha ją od za­wsze, na­wet nie pa­mię­ta swo­je­go ży­cia przed po­zna­niem jej. Jest pe­wien, że jego mi­łość do Lau­ry ni­g­dy nie osłab­nie ani nie prze­mi­nie. Za­ko­cha­nie jest war­te wszyst­kich po­świę­ceń, mi­łość to wiel­ka siła, przej­mu­ją­ca kon­tro­lę nad ży­ciem czło­wie­ka, gnę­bi ser­ce i wy­wo­łu­je płacz, ale pod­miot li­rycz­ny nie na­rze­ka, po­nie­waż Lau­ra znaj­du­je się dla nie­go na pierw­szym miej­scu. Oso­ba mó­wiaca nie ma już cza­su na za­mar­twia­nie się z po­wo­du bła­hych pro­ble­mów. Po­zna­nie Lau­ry cał­ko­wi­cie zmie­ni­ło ży­cie pod­mio­tu li­rycz­ne­go. Jest ona dla nie­go naj­więk��szą in­spi­ra­cją, któ­ra mo­ty­wu­je go do dzia­ła­nia i two­rze­nia co­raz do­sko­nal­szej po­ezji.

Przed zna­le­zie­niem swo­jej praw­dzi­wej mi­ło­ści, oso­ba mó­wią­ca nie wie­dzia­ła, że jest zdol­na do tak wiel­kich uczuć. Te­raz cier­pi, ale jed­no­cze­śnie od­czu­wa szczę­ście. Lau­ra zmie­ni­ła spo­koj­ną eg­zy­sten­cję w ży­cie peł­ne emo­cji. Pod­miot li­rycz­ny czu­je ból, ale na­wet on nie jest zja­wi­skiem jed­no­znacz­nie ne­ga­tyw­nym. Cier­pie­nie pa­ra­dok­sal­nie ma zdolność leczenia ran, po­nie­waż po­cho­dzi od mi­ło­ści. Oso­ba mó­wią­ca po­sia­da nie­sa­mo­wi­tą siłę, któ­rej nie mia­ła przez po­zna­niem uko­cha­nej Lau­ry. To mi­łość zmie­nia czło­wie­ka w wy­jąt­ko­wą, po­tęż­ną jed­nost­kę. Pod­miot li­rycz­ny żyje na­dzie­ją na za­zna­nie szczę­ścia u boku Lau­ry. Gdy­by nie te ma­rze­nia, nie dał­by rady da­lej funk­cjo­no­wać. Oso­ba mó­wią­ca nie chce umie­rać w mo­men­cie, gdy pierw­szy raz czu­je, że na­praw­dę żyje. Za­ko­cha­ny czło­wiek jest w sta­nie czer­pać siłę z mi­ło­ści, je­śli wciąż ma na­dzie­ję na od­wza­jem­nie­nie uczuć.

"Sokół" Giovanni Boccaccio

Gatunek: nowela - niewielkich rozmiarów utwór epicki pisany prozą, o zwartej kompozycji oraz jednolitej i jednowątkowej fabule, charakteryzuje się dramatyczną akcją zmierzającą do punktu kulminacyjnego, w którym rozstrzygają się losy bohaterów i który poprzedza puentę, czyli zakończenie utworu podsumowujące go.

Ekspozycja - rozwinięcie akcji - punkt kulminacyjny - perypetia - puenta

Powstanie: 1348-53r. 10 florentczyków przez 10 dni opowiada sobie historie o miłości, przyjemności, zaradności i humorze.

Fabuła:

Nieszczęśliwa miłość Federigo, szlachcica do Monny Giovanny.

Pragnienie zdobycia serca kobiety przez hazard i wyścigi.

Wyjście kobiety za mąż.

Utrata majątku przez szlachcica, pozostawienie domku i sokoła do polowania.

Śmierć męża Giovanny, przepisanie majątku na syna.

Zamieszkanie w okresie letnim w posiadłości niedaleko Federigo.

Przyjaźń chłopca i Federigo, fascynacja sokołem.

Choroba syna Giovanny, strach o dziecko.

Pragnienie sokoła przez syna, wahanie kobiety z zasadnością prośby.

Zaproszenie Monny na obiad.

Brak odpowiedniego dania dla ugoszczenia damy z powodu biedy.

Przyrządzenie dania z ukochanego sokoła.

Prośba kobiety o podarowanie jej synowi ptaka.

Żal Federigo.

Wyjawienie powodu niemożności podarowania sokoła.

Zganienie mężczyzny z powodu zabicia ptaka dla niej.

Odejście Giovanny do dziecka.

Śmierć chłopca.

Chęć wydania kobiety za mąż przez braci.

Wskazanie przez Monnę Federigo.

Ślub pary i zarządzanie majątkiem żony przez szlachcica.

Antropocentryzm i humanizm

Mirandola,

"Treny", "Pieśni"

Stoicyzm

"Treny", Pieśń o cnocie, Pieśń świętojańska o Sobótce, Chcemy być sobie radzi

Epikureizm

Chcemy być sobie radzi, Pieśń świętojańska o Sobótce, Chcemy być sobie radzi

Klasycyzm i horacjanizm (nawiązania do antycznego Horacego, dialog z jego twórczością; topos poety natchnionego, nauczyciela, moralności, patriotyzmu, stoicyzm i epikureizm)

Niezwykłym i nie leda piórem opatrzony..., Pieśń świętojańska o Sobótce, Chcemy być sobie radzi

Miłość

"Sonety do Laury" F. Petrarka

"Tragedia Romea i Julii" W. Szekspir

"Sokół" G. Boccaccio

Pareneza

"Żywot człowieka poczciwego" M. Rej

Państwo, patriotyzm i polityka

"Odprawa posłów greckich", "Pieśń o spustoszeniu Podola", Pieśń o dobrej sławie, Pieśń o cnocie

"O poprawie Rzeczypospolitej" A.F. Modrzewski,

"Kazania sejmowe" P. Skarga,

"Książę" Machiavelli

"Utopia" T. Moore

#matura pl #matura #nmi #pl

[organisationskoval]

504) ברית הבריונים, Brit HaBirionim, różnie tłumaczone jako The Strongmen Alliance, Alliance of Thugs, Alliance of the Hoodlums, The Covenant of the Outlaws, Sojusz siłaczy, Sojusz zbirów, Sojusz bandytów i Przymierze banitów - tajna, samozwańcza faszystowska frakcja Rewizjonistycznego Ruchu Syjonistycznego (ZRM) w Mandatowej Palestynie, działająca w latach 1930-1933. Została założona przez trio Abba Ahimeir, Uri Cvi Greenberg i Yehoshua Yeivin. Zamieszki arabskie z 1929 r. i niezdolność Hagany do skutecznego zapobieżenia masakrze w Hebronie i masakrze w Safed w 1929 r. doprowadziły do powstania pierwszej bojowej organizacji charakteryzującej się całkowitym oderwaniem się od istniejącego syjonistycznego establishmentu zdominowanego przez robotniczy ruch syjonistyczny. Brit HaBirionim została założona w październiku 1930 r. i była prawicowa i nacjonalistyczna w swojej orientacji przeciwnej nurtowi labourzystowskiego syjonizmu. Oficjalną ideologią organizacji był maksymalizm rewizjonistyczny, wzorowany na włoskim faszyzmie. Włoskie wpływy można było dostrzec w fakcie, że przywódcy Ahimeir i Greenberg wezwali Ze'eva Żabotyńskiego, aby został „duce”. Podobnie dążyła do stworzenia faszystowskiego państwa korporacyjnego. Jednak wpływ na to miała również kananejska ideologia Yonatana Ratosha, a także teorie Oswalda Spenglera w The Decline of the West (1918). Na grupę wywarli również głęboki wpływ starożytni żydowscy powstańcy Sicarii. Wezwał Syjonistyczny Ruch Rewizjonistyczny (ZRM) do przyjęcia faszystowskich zasad reżimu Benito Mussoliniego we Włoszech w celu stworzenia integralistycznego „czystego nacjonalizmu” wśród Żydów. Maksymalizm rewizjonistyczny odrzuca komunizm, humanizm, internacjonalizm, liberalizm, pacyfizm i socjalizm; potępił liberalnych syjonistów za pracę tylko dla Żydów z klasy średniej, a nie dla całego narodu żydowskiego. Minimalne cele maksymalizmu rewizjonistycznego zostały przedstawione w 1932 r., kiedy Ahimeir oficjalnie wezwał kierownictwo Ruchu Syjonistycznego Rewizjonizmu do przekształcenia go w formę dyktatury, wezwał do utworzenia niezależnej federacji syjonistycznej, wezwał do „wojny o fundusze” do zakończenia korupcji w ruchu syjonistycznym i wzywał do wojny z antysemityzmem. Psychologia ruchu została podkreślona w jego motcie „zwyciężaj lub giń”. Członkowie Brit HaBirionim przeprowadzili kilka operacji, w tym demonstracje przeciwko wizytującym brytyjskim dygnitarzom, wiece przeciwko brytyjskim aresztowaniom i deportacjom do Europy żydowskich uchodźców, którzy przekroczyli swoje wizy turystyczne, próby przerwania spisu ludności przeprowadzonego przez Brytyjczyków oraz inne nielegalne działania mające na celu publiczne prowokacje, takie jak dmuchanie w szofar pod Ścianą Płaczu (zakazane wówczas Żydom) i usuwanie nazistowskich flag z dwóch niemieckich konsulatów. W 1933 r. British Mandatory Authority aresztował kilku członków, w tym Ahimeira, i oskarżył ich o zabójstwo Chaima Arlosoroffa. Mimo uniewinnienia z zarzutów w 1934 r., proces nadszarpnął reputację grupy i doprowadził do jej izolacji przez byłych zwolenników politycznych wśród ludności żydowskiej, a ostatecznie do jej upadku. Wielu zwolenników grupy zostało później członkami Irgunu i Lehi.

[ourfedyalenkoranski]