#personang

[angletic]

who's the little guy in your profile picture

shes one of my tma fear girls from a while back!! im simply a really big fan of this design and drawing in particular 💚

#i think the fit is so slay actually i NEED her shirt. i will not lie to you #personang #ty 4 asking me a question i loooove random out-of-nowhere asks 💛

[horizon-verizon]

I've seen people say that if Daemon didn't cheat on Rhaenyra, with Nettles or more specifically Mysaria, and he didn't kill Laenor or Harwin, that made him a character without nuance, white and not grey, worthy of a character from Young adult... Suffice to say, this kind of bullshit makes me want to scratch my eyes out. It's very clear that Harwin was probably killed by Larys/the Greens. The author offers a version where he did not kill Laenor, which I find most likely. The author proposes that he did not sleep with Nettles. (Seriously. No official proof of this seemingly certain act, and the only source that supports a platonic relationship is also the only one that has been a direct witness? Sorry for paying my attention to it instead of the other stupid and unsubstantiated sources) The narration is dubious as to the renewed story with Mysaria. (Seriously, I used to believe it, but after re-reading the text several times, this case seems more and more dubious) Daemon has done other wrongful things in his life. Taking away these four uncertain things does not make him a character without nuance, worthy of a young adult. Already, a Young Adult can be VERY GOOD or even EXCELLENT! So I do not tolerate this lack of respect towards this category of literature. Then, if for them, cheating on your spouse is a way to make a personange complex, they must seek treatment. The monster part about Daemon is about people outside of his family. Not those who are part of it. Even less Rhaenyra. Comments like this piss me off.

A)

Cheating is bad, but it hardly makes a person evil. Cheating is not really terrible until we look at the motivations, circumstances and consequences of it, which varies from time-period-to-time period, culture-to-culture, couple-to-couple. This is a note on cheating in general.

Cheating in the case of Daemon and his relationship with Rhaenyra -- since cheating by itself is not an evil equal to murder, selling people out, endangering them, rape, etc. -- I do not think that if he were to cheat, he suddenly would be an evil character.

That being said, if he were to cheat on Rhaenyra, I would be both unsurprised and disappointed, not to be that person.

Daemon has done other wrongful things in his life. Taking away these four uncertain things does not make him a character without nuance, worthy of a young adult. Already, a Young Adult can be VERY GOOD or even EXCELLENT!

I don't know how to address this since I'm unsure what the young adult genre of literature has to do with Daemon and his sexual behaviors, or really how these people are connecting them? And this isn't a young adult series?!

B)

Daemon has been an anti-hero before he ever married Rhaenyra. He doesn't need cheating to be consistently that person, and him sacrificing himself to kill Rhaenyra's enemy over the God Eye and disobeying her final order to him.

These people need to review.

#asoiaf asks to me #asoiaf #a song of ice and fire #fire and blood #daemon targaryen #daemon's characterization #fire and blood character #fire and blood comment #anti hero

[asgnnidiez]

Like the Movies ni Laufey: Pag-ibig sa Media at sa Realidad

“I want a love like I've seen in the movies, that's why I'll never fall in love.” Ito ang lirikang kinanta ng personang naririnig sa akdang ‘Like The Movies,’ na isinulat ni Laufey. Kagaya ng karamihan sa kaniyang ibang gawa, masasabing ‘classical’ ang lirikang nakapaloob sa maikling kantang ito dahil sa pagkuha nito ng inspirasyon sa mga makaraan na ideya ng pag-ibig na makikita sa maka-fairy tale na pagtatagpo na inilalarawan sa kwento ng kanta. Base ang ideyang minimithi ng persona sa mga romantikong pelikula, na maiisip ding luma ang karamihan dahil sa kaakibat na tugtog na naroon sa kanta, ang maka-lumang jazz, at ang paglarawan ng persona sa sarili niya bilang ‘old fashioned.’ Maari ring tingnan ang kanta bilang isang akdang para sa mga ‘hopeless romantic,’ isang madalas na mapapansin na masasabi rin tungkol sa ibang kanta mula kay Laufey.

Maiksi ang akdang ito; binubuo ito ng dalawang taludtod lamang at ang mismomg koro na inulit ng isang beses. Sa unang berso, nagpapantasiya ang persona tungkol sa isang maka-fairy tale na kwento ng pag-ibig, kung saan masasalo siya ng isang lalake habang nasa isang silid-aklatan. Bukod pa nito, nagpapantasiya rin ang persona tungkol sa stargazing habang napapalibutan ng mga alitaptap. Mahusay na pinapakilala ng unang berso na isang ‘hopeless romantic’ ang persona na nais makaranas ng pag-ibig tulad ng ipinapakita sa mga pelikula. Makikita na lubos ang impluwensiya ng mga ito sa mga mala-eksenang senaryong pinapanaginipan ng persona, simple man pero nakakakilig. Sa ikadalawang berso naman, kumakanta siya tungkol sa senaryo ng pag-sayaw ng mabagal habang umuulan at nakangiti kahit nasa harap ng sakit o hirap. Pinapakita nito na hindi lamang nakaimpluwensiya ang mga pelikulang ito sa kanyang paraan ng pag-iisip sa mga masayang bahagi ng pag-ibig, kundi na rin sa malulungkot at mahihirap. Pinapakata ng bahaging ito na, basta magkasama silang dalawa, nagiging makahulugan ang manatili at mag-ibig parin para sa persona. Sa koro, inaamin ng persona na lubos ang impluwensiya ng mga romantikong akda at mga fairy tale sa kanyang karanasan sa pag-ibig, sabay sa pagkanta ng linyang “no one’s ever good enough” at “that’s why I’ll never fall in love.” Naiintidihan niya na masyadong mataas ang kaniyang hinihingi sa iba at hindi ito makakamit ng iba. Kahit na, pinipili niya ang obsesiyon niya sa itong pantasiya ng pang-pelikula at stereotypical na pag-ibig sa linyang “that’s why I’ll never fall in love.”

Nakakaramdam siguro tayo lahat ng impluwensiya ng panitikan sa persepsyon ng pag-ibig sa panlipunan, na pinapatibay naman sa pag-salamin at pagkuha ng depinisyon, perspektibo at ekspektasyon ng mga indibidwal mula sa mga pinapanood, binababasa, at pinapakingan na akda. Sa ganoon, bago pa mayroon tayong tunay na karanasan sa mga konsepto katulad ng pag-ibig, nabubuo ang ating pananaw mula sa larawang ito sa media. Dahil naman sa madalas at malawak na paglalarawan ng pag-ibig bilang napakahalaga ng mga sikat na media, madali makabuo ng obsesiyon mula sa unrealistic na mga kwentong ito, na maaring dahilan na masaktan ang sarili o ang iniibig kapag hinahanap na itong nilikha na bersyon sa realidad. Dagdag pa, masasabing nakakapagduda o maproblema ang larawan ng pag-ibig na ginuguhit ng maraming akda, classical man o moderno. Maari nitong i-romanticize at ipagmukhang normal ang mga masamang kalidad ng isang tao o ipagmukhang romantiko ang aksyong nakakahamak sa indibidwal. Maiisip ang mga tinuturing outdated na ngayon na pangyayari sa pelikula tulad ng Disney’s Beauty and the Beast, kung saan makikita ang pagbago ng Beast dahil sa pag-ibig at mapapanood ang masama at abusado niyang pagtrato kay Belle. Maalala rin ang mga eksena na umaamin ang isang tauhan sa iba at pinapahamak niya ang sarili na nakakatakot sa inaaminan, o kaya ang sobrang selos at obsesiyon sa iniibig ng isang karakter na pinapalusot sa tawa. Bukod nito, madalas pinapalitaw ang ganitong larawan na ‘she can fix him’ sa popular na medya, na pinapatawad ang mali ng isa at hinihikayat ang ikalawa na manatili at tiisin ang mali ng isa sa halip na umalis at respetuhin ang sarili. 

Importanteng alalahanin na, sa realidad, pinoprotektahan ng mga istandard na iniimpluwensyahan ng media ang mga tao sa madalas na nakakatakot at masakit na mundo ng pag-ibig. Sa lipunan natin ngayon, hindi naman bawal na magkaroon ng istandards at maghingi ng pagsikap sa sinisinta, yun nga lang, dapat tanggapin din natin na mahirap makahanap ng taong perpektong makakapasok sa mga istriktong istandard. Maaring maging dahilan ang lahat ng mga ekspektasyong ito, kung masasabing nagiging obsesyon na, na hindi natin makita ang ating iniibig bilang isang tao o maging dahilan na masira ang relasyon dahil sa sobrang pagiging di-realistiko sa ating hinihingi sa ating minamahal. 

Para sa mga ‘hopeless romantics,’ pati naman din sa mga media consumers, o tayong lahat: maraming makukuha sa pagmuni-muni ng persona, lalo na ang kanyang pag-amin sa kanyang obsesiyon. Masasabing maganda din na alam niya ang kaniyang gusto mula sa iba at kinikilala niya ang pinaggalingan ng kaniyang di-realistiko na larawan ng pag-ibig. Sa ibang salita, kilala niya ang sarili niya, na isang kalidad na mahalaga sa isang masaya na relasyon. Alam niya rin kung ano ang mahalaga para sa sarili niya- ang kaniyang persepsyon sa pag-ibig, at tama naman din na alahanin niya ang tunay na gusto kaysa idaan sa kompromiso at mainis siya na hindi nasusunod ang kaniyang pantasiya. Masasabi rin na hindi ikinabubuti ang pagkulong niya sa sarili na hindi subukang maranas ang hindi pumapasok sa istandard ng minimithing mala-pelikula na pagmamahalan, ngungit desisyon niya iyon na hindi naman humahamak sa ibang tao. Maiisip din na kung makahanap man siya ng taong gusto niyang subukang mahalin, dapat din magkaroon ng maayos na komunikasyon tungkol sa mga ekspektasyong ito dahil tao lang din ang bawat isa sa atin na hindi alam ang lahat at nag-iiba ang ating mga gusto.

Maaring pag-isipan ang ‘Like the Movies’ bilang isang kanta na nagpapalibot sa di-realistiko na ekspektasyon tungkol sa pag-ibig dulot ng pinapakita na depiksyon sa popular na media. Sa kanta, tinatanggap ng persona ang katotohanan na lubos na importante ang konseptong ito para sa kanya at nagiging hadlang na ang ito sa pagkaranas niya ng ‘ordinaryong’ pagmamahal. Sa huli, masasabing relatable ang inilarawan na persona, kung saan sinasalamin niya ang penomena ng pag-epekto ng media sa ating persepsyon sa pag-ibig, at, ang ating mga buhay.

Jónsdóttir, L. (2021). Like the Movies. On Typical of Me [Audio file]. Retrieved from play.spotify.com/track/1hUXDEqjNIIbfjTcaz3jzb

#Spotify

[catarinavoltouaescrever-blog]

Do que são feitos os meus personagens?

Levei um bom tempo para descobrir de que eram feitos os meus personanges e o processo investigativo para conhecer a resposta, foi a melhor parte do processo...

Eu nunca fui fã de pessoas… gostava imenso de manter uma relativa distância de humanos, por considera-los enfadonhos e aborrecidos. Figuras forjadas na primeira impressão — a que fica e tem validade. Estabeleci como meta — ainda jovem — não apontar o dedo para as cicatrizes alheias. Eu tinha as minhas e sabia o tempo exato que levaram para existirem e de ser capaz de lidar com elas. Gosto imenso…

View On WordPress

#de que são feitos os meus personagnes #personagens #processo de escrita

[blogdebrinquedo]

Jogo de Empilhar Peanuts "Snoopy and Friends" Jenga

A Kawada Toys lançou uma versão especial do clássico jogo de empilhar Jenga para se divertir com a turma Peanuts de Charles M. Schulz. O jogo Snoopy and Friends Balance Tower vem com 54 blocos retangulares divididos em 6 cores/personanges diferentes: Charlie Brown laranja, Snoopy branco, Woodstock amarelo, Lucy azul escuro, Linus azul claro e Sally Brown rosa. O jogo tem as mesmas regras básicas…

View On WordPress

[partiudisneyparks]

Seuss Landing: área do Doctor Seuss

Seuss Landing: área do Doctor Seuss

A Seuss Landing fica no Island of Adventures, ao lado do Universal Studios. Para chegar lá, basta apenas entrar e virar à direita. A inspiração dessa área vem das histórias de Dr. Seuss, um famoso autor americano. No Brasil, é provável que você já tenha ouvido falar do clássico “O Gatola da Cartola” (“The Cat in the Hat”). Os livros de Dr. Seuss fizeram parte da infância das crianças dos anos…

View On WordPress

#area do island of adventure #dr seuss #grinch #islando of adventure #personagens dr seuss #personanges seuss #sam i am #seuss landing #thing 1 #thing 2 #universal studios

[pagdalumat]

Pag-ako

Litanya ng Personang Hiram

“Ako ang ulap na bilanggo ng liwanag at dilim, na magpahanggang-ngayon lambong lamang ng buwan at magpahanggang-wakas lambat lamang ng ulan.” —Benilda Santos, “Paglikha”

i.

pahina ako nang pahina sa tuwing hindi nadadakma sa salita ang nais bitaging danas—

kung kumpulin man ay lagi naman sinasalat,

kung lambatin man ay tuwina ring nilulusutan

ng sinag ng buwan sa laktaw ng mga ulap, ng ulan sa siwang ng aking mga daliri

ii.

binibilanggo ako ng walang hanggang gabi. sa dilim pinakakapa ng talinghagang mapanghahawakan

(ng inabong mga obrero sa pugong pagawaan, o ng pesanteng itinanim sa hindi masakahang parang) na hindi naman maaaring

tawirin. Ang imahe ay imahe at anino lamang ng bagay

na tumatakbo sa labas ng kweba—malayang lumayo nang malayo’t malaya

iii.

nang magduda ang mga nananalig ay biniyayaan sila ng Anak ng Diyos, hindi ng katawan, hindi ng dugo, kundi ng tula;

magkabiyak ang tinapay at ang alak ng iisang tulang pupwedeng paniwalaan—

hindi tulad nitong pumpon ng mga salitang ipinadala para sakupin ang pahina;

hindi tulad kong personang sinugo ng makatang diyus-diyosan

sa sansinukob ng sinakop na pahina para paniwalain kayong mambabasa

iv.

kung gayon nga na ang paglikha ay pagtula mula sa wala, ang pagtula ba’y paglikha?

kung gayon, ng ano? kung meron, para kanino?

v.

kung isalin man ako ay lalong hindi ako makatutupok o makadidilig

bagkus ay mananatiling dagat na inimbak sa tapayan;

panlamang walang silbi kundi maging palamuti.

vi.

May tangka rin naman akong alpasan ang taludturan,

lumaya sa kumpas ng sukat, sumuway sa batas ng tugma,

ngunit batid nating lahat na nang nauhaw Siya, at nang dumating ang tagtuyot, at nang nalamang nakatarangka pala ang labasan, at napipinto na ang kanilang kamatayan,

ang hiniling nila ay tubig, hindi tula, Diyos ko, hindi tula!

vii.

_______

Mula sa zine na hanggang hangganan na bahagi ng small pressing issues

#tula #philippine literature #filipino poetry #sininghaga

[iamartokin]

Dahil sa panahon.

Ang tagal na pala,

Hindi ko man lang napansin.

Nakalimutan ko na.

Tinangay na ng hangin.

Dahil sa panahon,

Iba na ang nasa isipan ko

At dahil sa panahon,

Nakaukit ka sa nakaraan ko.

Bakit hindi ko siya magawan ng tula?

Pinipigilan ko ba ang sarili ko?

Para kanino?

Sa iyo?

O kaya ng kathang isip ko?

Kapag ikaw ang bahagi

Hindi ko kailangang mag-isip.

Bakit ang dali pag para sa'yo?

Bakit ang hirap pag para sa iba?

Bakit ang dami kong tanong?

Sino ka ba?

Naiisip parin kita.

Hindi dapat diba?

Dahil sa panahon,

Nakalimutan mo na yata.

Noon, gustong-gusto kita.

Dahil sa panahon,

Nag iba ka.

Nabuo sa'yo ang personang

Hindi ko gustong makilala.

Sa paghahanap mo ng pag-ibig,

Naiwala mo ang sarili mo.

Ang hirap ng buhay mo.

Ang lungkot. Walang saysay?

Pabaya?

Humihinga, pero bakit parang walang buhay?

Masyado kang mahina.

Naiinis ako sa'yo.

Naiinis ako kasi hanggang ngayon

Malungkot kapa rin.

Gusto kong mabuhay ka,

Mas masaya kaysa noon.

Gusto kong magmahal ka,

Mas magtatagal kaysa noon.

Gusto kong ingatan ka,

Ngunit dahil sa panahon,

Ibang tao nalang pala.

#tagalog #poems on tumblr #tagalog poetry #tagalog poem

[yanongmakata]

Masarap Mag-Isa

Masarap palang mag-isa Yung tipong iniwan ka na nila Yung nagsawa na sila sa kakaintindi sayo Kaya unti-unti na silang nagsisibigayan Nang kung anu-anong rason para lisanin ka

Masarap palang mag-isa Tahimik ang mundo Ang tangi mong kasama ay sina Lungkot, pighati, at takot Magaan ang katawang nakahandusay lang sa kuwarto

Masarap palang mag-isa Di ka masasaktan pag nakita mong Walang pakialam sa mga pinagsasabi mo Ang taong kailangan mong makinig sayo Ang siyang tanging pinagkakatiwalaan mo

Masarap palang mag-isa Tanging ingay na naririnig mo Ay ang pakikipagtalastasan Nang iba't ibang personang Nakakulong sa isip mo

Masarap palang mag-isa Yung wala kang nadadamay sa Bigat na nadarama mo Na para bagang sayo nakasalalay Ang pagpapanatiling nakakulong sa mga personang nasa isip mo

Masarap palang mag-isa Walang mapapagod sa kakaintindi sayo Walang magsasawang samahan ka Sa tuwing karamay ang kailangan mo Walang mababaliw dahil sayo

Mag-isa ka Lasapin mo Tiisin mo Tanggapin mo Di ka karapatdapat Sa pag-intindi na kailangan mo

#poets of tumblr #poets on tumblr #spoken poetry #hugot post

[omg-jian-aljelica-amora]

ANG DALAWANG MUKHA NG LITERATURA: PAGSULONG SA KARAPATAN NG KABABAIHAN AT MANUNULAT

Ang kamalayang Feminismo sa panitikang Pilipino sa panulat ni nanaybunso ay humaharap sa suliraning pang kababaihan. Ang akda ay nakatuon sa mga salik na nakakaapekto sa pantay na pagtrato sa magkaparehong kasarian. Sa pahayag ng awtor sa nasabing akda, binigyang pansin ni nanay bunso ang mga bagay na nakahahadlang sa pagiging matagumpay at pantay na pagkilala at karapatan ng mga kababaihan. Lubos din ang pagka dismaya ng awtor sa isyung ito na hindi matapos-tapos. Naging malinaw sa akin ang nararamdaman ni nanaybunso dahil sa mga pahayag nyang "sa ngayon, masasabing hindi pa rin ganap ang internalisasyon sa kamalayang feminismo sapagkat maging ang mga institusyong dapat sana’y nagsusulong nito ay kakikitaan ng di pantay na pagtingin sa isyu ng kasarian." Sa bawat salitang binibitawan ni nanay bunso, bakas ang hinagpis at lungkot na nadarama lalo pa't ang mga bagay na inaasahan sanang makatutulong upang maipalaganap ang pantay na karapatan ng kababaihan at kalalakihan ay siya pang humahadlang rito. Isa sa mga nabanggit niya ay ang mga midyum gaya ng patalastas at mga programang taliwas sa solusyong feminismo.

Dahil sa walang katapusang usapin tungkol sa limitadong kakayahan ng mga kababaihan, naglahad ang awtor ng halimbawa na makatutulong sa kung paano makaka ahon sa nasabing isyu. Sa ilalim ng akda, binigyan ng mas malalim na enterpretasyon ang mga kababaihan sa pamamagitan ng paglalahad ng maikling kwento na isinulat ni Babeth Lolarga, pinamagatan itong Ang himas ni Ricardo. Ito ay naging posible sa tulong ni Lara Sumulong, ang personang naglalayong ibangon ang Kamalayang Feminismo at Feministang paninindigan. Kung susumamuhin ang nasabing kwento, umikot ito sa isa  sa mga problemang kinahaharap ng magkarelasyon, ang sexual politics. Binigyan ng hustisya ang tapang at lakas ng loob na ipinakita ni Lara at nagsilbing inspirasyon para sa ibang mga kababaihan na humaharap rin sa ganitong uri ng pang aabuso.

Sa kabilang banda, mayroon ding suliraning kinakaharap ang panitikan, gaya na lamang ng pananaw ng ibang mga manunulat. Sa halip na maglahad ng makabuluhang akda, ay mas pinipili na lamang ilahad ang sa tingin nila’y makapag papasaya sa mga magbabasa. Sa kritikal na sanayay ni Rogelio L. Ordonez na Sad Few Notes, binigyang pansin ang mga Panitikang nabibigyan ng maling interpretayon. Madalas ay sinusunod lamang ng awtor ang hilig ng mga magbabasa kung kaya’t madalas ay hindi na makatotohanan at iisang emosyon lamang ang naipapahayag sa akda. Mahalagang maunawaan at maramdaman ng manunulat ang kanyang isinulat ng sa gayon ay ganito rin ang maranasan ng mga magbabasa– The author must first feel the inner satisfaction of his art before he can transform it into a readable prose. Sa ilalim ng panitikan ay maraming mga isyung tinatalakay. Sa pagbabasa, mahalagang maunawaan ang pakay ng awtor, mapa isyung lipunan, kasarian, kamalayan at panitikan. Sa kahit anong emosyon, suliranin at resolusyon, mahalagang bigyang pansin ang bawat salita sapagkat parte ang mga magbabasa sa tagumpay ng manunulat.

[vincentdelaplage]

LA MARTYRE DE SAINTE AGATHE (1756) DE TIEPOLO Huile sur toile 184 x 131 cm Staatliche Museen, Berlin WINTER IS FOR LOVERS https://youtu.be/o-4yRmtIHbs Ce tableau a été peint vers 1756 pour le maître-autel de l'église de S. Agata à Lendinara. A l'origine, il comportait des arrondis au sommet, car il apparaît sous cette forme dans une eau-forte exécutée par le fils de Tiepolo, Giovanni Domenico. Cette partie, aujourd'hui disparue, montrait le christ avec la couronne d'épines dans un nimbe, regardant la sainte regardait. La belle Agathe était une fervente chrétiene qui défia les menaces du gouverneur romain de la Sicile, Quintianus qui ordonna de lui couper les seins. On la voit, à moitié nue, une jeune fille agenouillée derrière elle, appuyant sa robe contre les plaies saignantes. Un page se tient debout devant une colonne de marbre, tenant les seins coupés de la martyre sur un plateau d'argent et regardant vers elle. a figure grossiere du bourreau, vêtu de rouge et tenant une épée tachée de sang, menace encore ce groupe. Tiepolo, l'un des derniers des grands peintres de Venise, maître de la composition à grande échelle, n'a pas reculer devant ce sujet particulièrement sanguinaire qu'il avait d'ailleurs traité vingt ans plus tôt pour l'église Saint Antoine de Padoue. La composition est très accomplie tant dans la disposition des formes que par les couleurs. Le pâle visage de la martyre semble protégée par les visages des deux témoins. La compassion exprimée par la jeune femme contraste avec le regard scrutateur du page sur la gauche. Le large manteau bleu pâle de la sainte sert à lier le groupe des trois personanges ensemble et se confond avec le gris-blanc, le jaune vif et l'orange pour produire un ensemble de couleurs harmonieuses qui est caractéristique de Tiepolo. #culturejaiflash #peinturefigurativedunbonheurcontagieux https://www.instagram.com/p/CH5nsamnUcx/?igshid=17814iip481xi

#culturejaiflash #peinturefigurativedunbonheurcontagieux

[angletic]

Numbers 1, 4, 28, and 38 for Fen. and for yourself, E ?

OMGGGG FEN. i wrote a lot for these so ill put it under a cut ( :

1: "What’s the maximum amount of time your character can sit still with nothing to do?" Contrary to fen's very B| disposition, i think fen would literally explode if not working towards something. she might look like shes sitting around doing nothing sometimes but her mind is actually just clearing itself to try and route a solution to some problem one of her projects has hit. This is actually something thats very important about her in canon; she she feels something is a waste of time or worthless she won't do it even if recommended to her by a trustworthy source or something that sounds like it would literally solve all problems. i think even though she has self esteem issues she always trusts her perception on the individual worth of doing things. (being abit vague since this is spoileryyy lol)

4: "How easy is it to earn their trust?" Fen honestly has a super jank perception of trust. I dont think she views it as a "thing" you can assign to someone like the rest of us. I think she's immune to that boy-who-cried-wolf mentality because even if someone lied to her 15000 times, she still knows there's a CHANCE theyre telling the truth and assesses what was said accordingly. She always judges someones words on a very individual basis and weighs the probable truth behind them in accordance to what she knows. If she wasnt able to come to a conclusion, she'd probably bluntly ask you questions about whatever you said to get more information and see where youre coming from/what you meant or to just gather more information in the first place, which she then weighs against what she knows and may lead to MORE questions, and she does this until the person shes talking to gets pissed off and leaves (to which she is like Ok whatever B|), or she finally comes to a conclusion regarding its validity. This throws off many-a lie sent her way (read: vel lmfao). i don't think the number of questions she'd ask would change whether she was talking to a stranger or her best friend, but their tolerance for her questions and ability to communicate ideas in a way she best understands would and would thus shorten the interaction by a lot. Though if someone like nymt told her something and to just 'trust her' on it, i do think she's one of the few people fen would just do as such, but even though its her bestie it would feel very wrong and alien to not be in control/understand whats going on, and i don't think nymt would do that to her. even just a brief "i need you to trust me on x its about y and i cant tell you the specifics until z" would feel better because she understands what it vaguely relates to, that theres a REASON for her not knowing and time when she can expect to have this gap in knowledge filled in. trust in the "friendship" was is a lot harder to explain since i the way fen thinks doesnt enable her to 'distrust' anyone like most people would? Like obviously if she was deeply wronged by someone (like druid) she would distrust them, but i think that has more to do wit that fact that shes the one person to truly scare her and hurt her in unimaginable ways then regarding the fact druid went bad on their deal. If it was just the deal thing, fen would be sour and short regarding her but she'd still weigh what was said to her normally. Friendship-wise, i'd read E, the question directed toward me and if i'd be friends with fen. I wrote that part before this one and it explains how fen approaches friendship LMAO.

28: "Would they prefer a lie over an unpleasant truth?" Unpleasant truth always. Fen generally sees a lot of the stuff people would lie about to be not a big deal (ex. to spare her feelings, theyre embarrassed or uncomfortable, etc). It just annoys and confuses her to have had the Wrong Information about something the whole time and she struggles to see why they would lie in the first place. I think fen only lies like once in the story and thats about her wing; otherwise shes completely honest even if it makes her come across as brash or tonally inappropriate for the situation (half the time she doesnt even notice this is how shes being perceived LMAO). fen is an outcast in feyton, but the people there dont like. go out of their way to bully her or anything. Maybe when she was a kid yea that thats because she was in 2nd grade and children can be very mean. shes an adult now and mostly, people's othering of her is very lowkey and insidious. Like pitying glances or using a softer tone with her or something. Fen isnt very socially conscious but he super hard not to notice when shes being treated like a person with nymt and vel and later when she becomes WM and everyone sees her as a respectable and powerful figure, compared to how most other people are so soft and 'nice' with her. I think now that shes an adult she appreciates when children just say what theyre thinking no matter how brash and mean it comes across as opposed to the placating pity everyone else throws her way. she feels more like an equal when kids do that (trusting her with their honest thoughts) which is ironic, since theyre children and being treated like a child is exactly what most adults treat her like. Its hard for her to win, hence why she isolates herself. i think this babying has warped her views on a lot of things a fair bit. she has like no respect for her science and sees it more as a hobby as opposed to like. super impressive groundbreaking physics due to people treating her as a child who always needs help or an eye on her, but also feels super defensive when people imply she cant do something and will immediately turn to it so solve whatever problem people think she cant solve. it also messes with her understanding of compassion as well. clara is a lot like a parental figure to her who took over after her dad died, but fen sometimes gets frustrated by her worrying for her safety since her "are you sure you can handle going mining in that cave?" sounds a lot like the way people talk down and underestimate her in that guise-of-compassion voice. though i dont think clara is perfect as well and certainly sometimes does think fen is genuinely incapable of doing things most fairies can do due to her lack of flight and magic, but she does mean well, and both do care about each other.

38: "What memory do they revisit the most often?" any memories with her dad. There's no specific memory shes a big fan of with anyone, moreso thinking of her positive interactions with others and how she appreciates those people being around her still. But she can go hang out with nymt still and appreciate her company, whereas she cant do that with her dad. in a negative note, she often revisits the night she met the druid. she revisits this one a lot more than the nicer ones, seeing as her big rainbow wing is always behind her. and for meeee, E: "Are they someone you would get along with? Would they get along with you?" Fen honestly has the potential to get along well with anyone. so long as you respect her and her low social battery and arent mean or condescending towards her i think she'd let you hang around. she pretty passive when it comes to making friends with people so if you tried hard enough you could insert yourself into her life with little effort (read: VEL LOL). I would totally be besties with fen just on principle, but i also think the way she goes about her relationships and her unbelievably low-maintenance chill-vibes makes for an excellent friend. i don't think you'd have to worry about weirding her out in any way, nor would she spring some bullshit on you out of nowhere. Her bluntness ensures that if she had a problem you'd be the first to hear about it, and fen is always down to try and fix problems in your relationship if you are. Plus a lot of this weird understanding of common concepts like trust and friendship and all this is based a lot on how i commonly approach these ideas (though fen is them taken to a bit more of an extreme) so i think wed get along just by being on similar brainwaves.

#fairy story #fen #personang

[josecorazondejesusjournals]

Entry #5: Isang Punongkahoy

Ang tulang ito ay isa sa mga kilalang tula na isinulat ni Jose Corazon de Jesus. Kung babasahin ang tulang ito, inyong mapapansin na tungkol ito sa isang parte ng kanyang buhay kung saan siya ay nagmumuni-muni. Ito’s isang pagtulad ng isang punongkahoy at sa buhay ng isang tao. Na sa kanyang pagmuni ay kanyang naiisip ang mga mahal niya sa buhay na makakaramdam ng kalungkutan at iiyak dahil sa kanyang pagkawala. Maaalala nila ang kanilang pinagsamahan noong nakaraan pagtanod nila sa kanyang libingan. Sa tulang ito, ang Punongkahoy ay ang mismong persona sa tula. Pinapakita ng personang ito ang buhay ng tao mula pagkabata hanggang sa pagtanda. Ngunit, katulad ng punongkahoy, dumarating ang unti-unting pagkalagas ng mga dahoon sa kanyang sanga, na ang tao sa  kabila ng kanyang katagumpayan sa buhay, nagiging malungkot ang pagtanda, sapagat tumitigil ang mundo at nag-iiba ang kapaligiran hanggang sa maramdaman ng isang tao ang pag-iisa lalo na sa dapit hapon at pagkawala ng liwanag sa kanyang buhay. Sa bandang huli, kanyang ipinapahiwatig na ang kanyang buhay ay nasa kamay lamang ng kanyang Manlilikha.

Manunulat: Jeremiah Nano

[detournementsmineurs]

Costume créé par Michele Clapton et portés par Lena Headey dans son rôle de Cersei dans "Game of Thrones" de David Benioff et D. B. Weiss d'oparès les personanges créés par George R. R. Martin.

#style #gothic #Bijoux de tête #Clapton #Healey #Benioff #Weiss #Martin

[ladygraceeclessiastes-blog]

Ang Katotohanan Tungkol sa Ama, sa Anak, at sa Banal na Espiritu....

SINASABI ng mga taong naniniwala sa turo ng Trinidad na ang Diyos ay binubuo ng tatlong persona​—ang Ama, ang Anak, at ang Banal na Espiritu. Sinasabing ang tatlong personang ito ay magkakapantay, makapangyarihan-sa-lahat, at walang pasimula. Kung gayon, ayon sa doktrina ng Trinidad, ang Ama ay Diyos, ang Anak ay Diyos, at ang Banal na Espiritu ay Diyos, ngunit iisa lamang ang Diyos.

 Marami sa mga naniniwala sa Trinidad ang umaamin na hindi nila kayang ipaliwanag ang turong ito. Gayunman, baka inaakala nilang itinuturo ito ng Bibliya. Kapansin-pansin na ang salitang “Trinidad” ay hindi kailanman lumitaw sa Bibliya. Pero masusumpungan ba sa Bibliya ang ideya ng Trinidad? Upang masagot ang tanong na ito, tingnan natin ang isang kasulatan na madalas banggitin ng mga nagtataguyod ng Trinidad.

“ANG SALITA AY DIYOS”

Sinasabi ng Juan 1:1: “Sa pasimula pa’y naroon na ang Salita. Kasama ng Diyos ang Salita at ang Salita ay Diyos.” (Magandang Balita Biblia) Nang maglaon sa kabanata ring iyon, maliwanag na ipinakita ni apostol Juan na “ang Salita” ay si Jesus. (Juan 1:14) Gayunman, yamang ang Salita ay tinawag na Diyos, sinasabi ng ilan na ang Anak at ang Ama ay walang-alinlangang bahagi ng iisang Diyos.

Tandaan na ang bahaging ito ng Bibliya ay orihinal na isinulat sa wikang Griego. Nang maglaon, isinalin ng mga tagapagsalin ang tekstong Griego sa iba pang mga wika. Gayunman, hindi ginamit ng ilang tagapagsalin ng Bibliya ang pariralang “ang Salita ay Diyos.” Bakit hindi? Salig sa kanilang kaalaman sa wikang Griego na ginamit sa pagsulat ng Bibliya, ipinasiya ng mga tagapagsaling iyon na ang pariralang “ang Salita ay Diyos” ay dapat isalin sa ibang paraan. Paano? Narito ang ilang halimbawa: “Ang Logos [Salita] ay tulad-Diyos.” (A New Translation of the Bible) “Ang Salita ay isang diyos.” (The New Testament in an Improved Version) “Ang Salita ay kasama ng Diyos at nagtataglay sila ng iisang kaurian.” (The Translator’s New Testament) Ayon sa mga saling ito, ang Salita ay hindi ang Diyos mismo. * Sa halip, dahil sa kaniyang mataas na posisyon sa mga nilalang ni Jehova, ang Salita ay tinukoy bilang “isang diyos.” Dito ang salitang “diyos” ay nangangahulugang “makapangyarihang isa.”

KUMUHA NG HIGIT PANG IMPORMASYON

Ang karamihan sa mga tao ay walang kabatiran sa wikang Griego na ginamit sa pagsulat ng Bibliya. Kaya paano mo malalaman kung ano talaga ang ibig sabihin ni apostol Juan? Pag-isipan ang halimbawang ito: Ipinaliwanag ng isang guro sa paaralan ang isang paksa sa kaniyang mga estudyante. Pagkatapos nito, iba-iba ang naging opinyon ng mga estudyante kung paano dapat unawain ang paliwanag.  Paano lulutasin ng mga estudyante ang bagay na ito? Maaari silang humingi sa guro ng higit pang impormasyon. Walang alinlangan, ang pagkuha ng karagdagang impormasyon ay tutulong sa kanila na maunawaan nang higit ang paksa. Sa katulad na paraan, upang maunawaan ang kahulugan ng Juan 1:1, maaari mong tingnan ang Ebanghelyo ni Juan para sa higit pang impormasyon hinggil sa posisyon ni Jesus. Ang pagkuha ng karagdagang impormasyon hinggil sa paksang ito ay tutulong sa iyo na sumapit sa tamang konklusyon.

Halimbawa, isaalang-alang ang isinulat pa ni Juan sa kabanata 1, talata 18: “Walang taong nakakita sa Diyos [na Makapangyarihan-sa-lahat] kailanman.” Gayunman, nakita ng mga tao si Jesus, ang Anak, sapagkat sinabi ni Juan: “Naging tao ang Salita [si Jesus] at siya’y nanirahan sa piling natin. Nakita namin ang kanyang kapangyarihan at kadakilaan.” (Juan 1:14, Mabuting Balita Biblia) Kung gayon, paano magiging bahagi ng Diyos na Makapangyarihan-sa-lahat ang Anak? Binanggit din ni Juan na ang Salita ay “kasama ng Diyos.” Pero paano magiging kasama ng isa ang ibang indibiduwal at kasabay nito ay siya rin ang indibiduwal na iyon? Karagdagan pa, gaya ng nakaulat sa Juan 17:3, niliwanag ni Jesus ang pagkakaiba niya at ng kaniyang makalangit na Ama. Tinawag niya ang kaniyang Ama na “ang tanging tunay na Diyos.” At sa pagtatapos ng kaniyang Ebanghelyo, ibinuod ni Juan ang mga bagay-bagay sa pagsasabi: “Ang mga ito ay isinulat upang maniwala kayo na si Jesus ang Kristo na Anak ng Diyos.” (Juan 20:31) Pansinin na si Jesus ay tinawag na Anak ng Diyos, at hindi Diyos. Ipinakikita ng karagdagang impormasyong ito na masusumpungan sa Ebanghelyo ni Juan kung paano dapat unawain ang Juan 1:1. Si Jesus, ang Salita, ay “isang diyos” sa diwa na may mataas siyang posisyon ngunit hindi kapantay ng Diyos na Makapangyarihan-sa-lahat.

TIYAKIN ANG MGA KATOTOHANAN

Pag-isipang muli ang halimbawa ng guro sa paaralan at ng mga estudyante. Gunigunihin na ang ilan ay nag-aalinlangan pa rin kahit na narinig na nila ang karagdagang paliwanag ng guro. Ano ang maaari nilang gawin? Maaari silang lumapit sa ibang guro para sa karagdagang impormasyon sa paksa ring iyon. Kung binigyang-katiyakan ng ikalawang guro ang paliwanag ng una, mawawala ang pag-aalinlangan ng karamihan sa mga estudyante. Sa katulad na paraan, kung hindi ka nakatitiyak kung ano talaga ang sinasabi ng manunulat ng Bibliya na si Juan hinggil sa kaugnayan ni Jesus at ng Diyos na Makapangyarihan-sa-lahat, maaari kang bumaling sa ibang manunulat ng Bibliya para sa karagdagang impormasyon. Halimbawa,  isaalang-alang ang isinulat ni Mateo. Hinggil sa katapusan ng sistemang ito ng mga bagay, sinipi niya si Jesus na sinasabi: “May kinalaman sa araw at oras na iyon ay walang sinuman ang nakaaalam, kahit ang mga anghel sa mga langit kahit ang Anak, kundi ang Ama lamang.” (Mateo 24:36) Paano pinatutunayan ng mga salitang ito na hindi si Jesus ang Diyos na Makapangyarihan-sa-lahat?

Sinabi ni Jesus na mas maraming nalalaman ang Ama kaysa sa Anak. Gayunman, kung si Jesus ay bahagi ng Diyos na Makapangyarihan-sa-lahat, alam sana niya ang lahat ng impormasyon na alam ng kaniyang Ama. Kung gayon, ang Anak at ang Ama ay hindi maaaring maging magkapantay. Gayunman, sasabihin ng ilan: ‘Si Jesus ay may dalawang kaurian. Dito ay nagsasalita siya bilang isang tao.’ Ngunit kahit na iyan ang kalagayan, kumusta naman ang banal na espiritu? Kung bahagi ito ng iisang Diyos na gaya ng Ama, bakit hindi sinabi ni Jesus na alam nito ang nalalaman ng Ama?

Habang nagpapatuloy ka sa pag-aaral mo ng Bibliya, magiging pamilyar ka sa marami pang talata ng Bibliya na may kaugnayan sa paksang ito. Pinatutunayan ng mga ito ang katotohanan tungkol sa Ama, sa Anak, at sa banal na espiritu.​—Awit 90:2; Gawa 7:55; Colosas 1:15.

Credits to the owner 😚

[catharsisofanarcticsoul]

Paglayang Parang Bula - Pagsusuri sa Lohika ng Bula ng Sabon Ni Luna Sicat Cleto

Kung ang paglaya sa magulo at masalimuot na reyalidad ng mundo ay kasing sensitibo ng isang bula na sa isang iglap ay maaaring mawala, papangalanan mo rin ba ito ng “Sandali”?

Nagsimula ang akda sa mahabang pagpapakilala at paglalarawan sa kanyang bisita, matalik na kaibigan, kaaway at minamahal na si Sandali. Maraming nagsasabi na magulo at hindi madaling maintindihan ang akdang ito. Sa totoo lang, sa unang basa ko ay ganoon rin ako. Kailangan ko pa magpalalim at ilagay ang sarili ko sa karakter upang lubos na maunawaan ang mensahe nito. Marami ring nagsasabi na baliw o wala sa sarili ang pangunahing tauhan. Sabi rin ay tumatalakay ito sa pemenismo dahil ang karakter ay lumalaban sa kumbensiyonal na pagtingin sa babae at ang kahon na likha ng lipunan.

Ang karakter ay isang babae na mag-isa sa buhay, ang kinalakihang pamilya ay minsan lang dalawin, hindi marunong magluto at may sariling mundo. Taliwas sa nakasanayang konsepto ng lipunan sa mga babae, iba siya. Gusto niya ng distansiya sa mundo, nagtatangkang humiwalay sa realidad. Hindi nagpadaig sa ideya na ang babae ay nararapat na mag-asawa at magka-anak, magkaroon ng sariling pamilya at maging huwarang ina. Binasag niya ang idinikta ng lipunan ukol sa sinasabi nito sa kababaihan na maraming “dapat”.

Marahil ang pananaw niya bilang tao ay dahil sa reyalidad ng kamatayan. Ang lahat ng konseptong panlipunan ay balewala para sa taong nabubuhay sa mundo na ang tanging nakikita na lamang na hangganan ng lahat ay kamatayan. Ang pagpapahaba ng buhay sa pamamagitan ng pagsasaling lahi (pagkakaroon ng anak) ay walang silbi kung hindi mo rin masasaksihan ang lahat sa iyong pagpanaw.

Nasabi na madalas silang magsiping ni Sandali, ito raw ang pinagmumulan ng kanyang libog. Ang salitang ginamit ay mahalay ngunit ang tinutukoy ay may malalim na pakahulugan. Ang libog na tinutukoy ay ang kanyang kagustuhan na laging maranasan ang presensiya ni Sandali, laging hinahanap-hanap. Muli, isang pagbasag sa kumbensiyonal na pagtingin sa babae ang winasak nito. Hindi lang lalaki ang maaring mahalin ng babae, maaring isang persona rin tulad ni Sandali.

May argumento rin ito sa Relihiyong Katoliko sa parteng kinuwestiyon siya ng kaibigan pari tungkol sa kanyang hiling, ang katahimikan. Sinabing ang normal na hiling ng isang babae ay magkaroon ng anak at asawa. Ngunit hindi nagpatinag ang pangunahing tauhan sa paglaban niya sa dinidikta nito.

Ang pagkasulat ng akda ay malaya. Wala itong sinusundang simula, gitna at wakas. Ang manunulat ay binabato lang ang mga karanasan ng tauhan sa hangin kahit na walang kaugnayan sa susunod na sasabihin. May mga salitang ginamit na malaswa o makamundo ngunit dahil sa malalim nitong kahulugan ay naging magaan ito. Hindi katulad ng mga akda ni Sir Norman Wilwayco na sa tuwing gagamit ng malalaswang salita ay totoong makamundo rin ang nais iparating. (Isang halimbawa ang maikling kuwento niyang pinamagatang “Rading”.)

Kapansin-pansin na mas madalas magamit ng may akda ang kuwit kaysa sa tuldok. Labindalawang tuldok lang kung bibilangin. Ito ay nagpapahiwatig sa nilalaman ng utak ng pangunahing tauhan. Ang mga ideya ay tuloy-tuloy, walang pahinga at maliit lang ang tsansang mablangko. Si Sandali lamang ang pahinga ng pagiisip niya sa masalimuot na mundo. Ang pagiisa niya ay nagdudulot sa kaniya na mag-isip ng bagay-bagay. Nabanggit na hindi niya maikwento si Sandali sa iba dahil pakiwari niya ay walang makakaintindi. Inamin niyang hindi lahat ng nasa utak niya ay maari niyang ipagsabi. Sa totoo lang ay lahat naman ng tao ay ganoon, hindi man natin aminin ngunit may mga bagay na tumatakbo sa ating isip na hindi aasahan ng mga taong nakakakilala sa atin.

Naipakita sa akda ang takot ng tauhan na mahusgahan ng iba. Ito ang dahilan kung bakit siya nag-iisa at mas gusto pang bumuo ng sarili niyang paraiso. Paraiso kung saan siya’y malaya at malayo sa dinidikta ninuman. Winaksi ng akdang ito ang hangganan ng realidad sa pag-abot sa malawak na imahinasyon. Si Sandali, ang kanilang supling at ang mga anino ay siya rin. Lahat sila ay nais niyang maging “alagad ng katahimikan”. Nais niya itong maging paraan upang makalaya sa kulungang likha ng kalungkutan. Sa madaling salita, dahil ang bawat personang kanyang binuo ay bunga ng imahinasiyon, makikitang labis ang kanaisan niyang pilitin sa sarili na makamit ang paglaya. Nasa kanya ang kapangyarihan, sa imahinasyon man o katotohanan, kaya’t ginamit niya ito upang makuha ang inaasam.

Ang paglayang hinihingi ng tauhan ay binigay niya rin sa mambabasa. Hinamon nito ang kalayaan at kakayahan nating magrason. Hindi ito lubos na maiintindihan kung hindi pag-iisipan. Habang may nangyayari sa akda ay may ginagawa rin ito sa utak ng mambabasa. Ang salitang “lohika” sa pamagat ay nabigyan ng hustisya.

Ang paglaya sa kulungang likha ng lipunan ay hindi madali bilang babae. Ngunit dahil kay Sandali, nagawa niya itong maisakatuparan. Sa isip man niya ito nakatira, dama naman ito ng kanyang diwa.

#lunasicat-cleto lohikangbulangsabon panitikan pagsusuri