#mój skarb

[the-road-to-dreams]

To jest własnie prawdziwa miłość. Kiedy kochasz bez względu na wszystko, kiedy potrafisz wybaczyć nawet, kiedy bardzo cierpiałaś. Kiedy w tej własnie jednej osobie skupia się cały Twój świat i jej szczęścia pragniesz najbardziej, czasem nawet kosztem własnego.

44 & 22/01/23

#szczęśliwa miłość #miłość #cytaty po polsku #cytaty #uczucia #cytaty o życiu #cytaty o miłości #prawda #prawdziwe uczucie #zakochanie #związek #wiara #priorytety #cierpienie #szczęście #mój świat #mój skarb #kochaj mnie #kocham cię #nadzieja #piękno #cytaty polskie #cytaty o uczuciach #cytaty o ludziach

[black-rose-666]

Robiłem wszystko byś ze mną nie zrywała

Byłaś mym skarbem którego chroniłem za wszelką cenę

Upadłym aniołem który pokazał mi świat w różnej perspektywie

Miłowałem cie do szaleństwa

Chciałem ci się oświadczyć i wziąć z tobą ślub

A potem spędzić z tobą reszte życia

#wiersz #on #ona #emocje #uczucia #miłość #myśli #dusza #miłować #ślub #oświadczyny #życie #perspektywa #mój skarb #skarb #upadły anioł #wszystko #szaleństwo #reszta życia #spędzenie #świat #różna #chronienie #ochrona

[the-proana-99]

#milość #relationship #moje szczęście #him #love #związek #szczęśliwa miłość #mój kochany #moje marzenie #marzenia #kocham go #siła miłości #potrzebuje miłości #cytaty #związki #mój skarb

[porobionyzyciem]

Od 01.01.2023 byłem najszczęśliwszym facetem na Ziemi,miałem swoje wszystko,szkoda tylko że była to fikcja..Pewnych rzeczy jeszcze przez długi czas nie będę potrafił zrozumieć,ale wiem jedno,że skoro potrafiłem kochać przez tyle czasu tą jedną osobę nie mając jej obok,to jestem gotów.. Chcę nauczyć się jej od nowa,poznać ją od nowa,wszystko zacząć od nowa,bo nie wyobrażam sobie życia bez niej i dzieci. Znów musiałem odpierdolic siupe i pokazać jaki to ja nieszczęśliwy jestem,jak bardzo wszyscy powinni mi współczuć. Jestem psychicznym analfabetą,nie potrafię radzić sobie z własnymi emocjami i uczuciami,ale wiem jedno,jeśli będę miał jej wsparcie to nauczę się tego wszystkiego..Dla nas

Kocham ją i zawsze będę

#kocham #nieszczesliwa milosc #życie ćpuna #nie chce mi się żyć #loveislove #mój skarb

[crane--here]

MY WIFE MY LOVE MOJA MILOSC MOJE SERCE MY EVERYTHING IN LIFE

#ask #I LOVE YOU SOOO MUCH!!! MÓJ SKARB. MÓJ MISIU #sorry guys i'm taken now

[pustazapalniczka]

Najlepiej się czuję kiedy jesteś obok mnie

To zabawne

Ale przy nikim nie jestem tak szczęśliwa jak przy tobie

Czuję, że to właśnie ciebie szukałam przez całe życie

#najlepiej #dobrze #obok #jesteś #potrzebuje cię #uczucia #czuję #kiedy #zabawne #szczęście #szczęśliwa #radość #skarb #złoto #ty #mój świat #szukanie #całe #życie #ciebie

[tiredpoet7]

mój skarb jest już gotowy na sylwestra, a wy jesteście?

[frozenpolishfangirl]

WHAT ONCE WAS MINE/MOJ DAWNY SKARB - FROZEN/TANGLED CROSSOVER FANFIC (overall informations and possible release date)

So, for over a month, I am working on my fanfic, being a crossover story between Frozen and Tangled, connecting them into one universe, being also kind of retelling for Frozen 2, with unused scenes, characters and concepts from the second film ^^

The overall plot I'm working on, tells the story after Tangled Ever After and original Frozen film, where Elsa searches her purpose in life, Anna and Kristoff are getting engaged, and Rapunzel is trying to rule Corona with Eugene, but then, the King of the Southern Isles interrupts one of the most important celebrations in Arendelle, saying that he wants to attack and rule the other kingdoms, and because of that, Elsa, Anna, Kristoff, Rapunzel and Eugene are going for an adventure, to find a solution to save their kingdoms, meeting Northuldra tribe, other 1800's Disney Characters (like Ariel or Cinderella), solving secrets, as well as fighting or trusting their old enemies, counting Prince Hans, with who Elsa makes a bond after time (Helsa will be in this project ^^)

I am really excited to share "What Once Was Mine" (in Polish "Mój Dawny Skarb") with you, because I think it's a good story, which I put so much heart and effort to :)

DISCLAIMER : this fanfick will be not in English, since I have no time or power to write all the story all again, so if you know Polish, you can easily read this fanfic, but if not, you can use Google Translator to fully read and understand the story ^^

#frozen fanfic #tangled fanfic #frangled #disney fanfic #frozen 2 retelling #frozen #tangled #rapunzel #eugene #kristoff bjorgman #anna of arendelle #elsa of arendelle #hans westergaard #eugenzel #kristanna #helsa

[twojtesc]

Mój skarb......

[clotpolesonly]

Let Your Heart Be Light

for @sapphireginger and the Stiles Shipping Central monthly ficlet exchange!! apparently all of my Stallison fics are just going to be unrelentingly sappy and there’s nothing i can do to stop it, hope you don’t mind XD

| Stallison | Gen | 1.5k | Established Relationship | Polish Stiles | Christmas | Fluff | Family Feels |

(also on AO3)

.

It was snowing like crazy, but Allison hesitated on the stoop of Dobroniega Gajos’s home. Stiles turned back to frown at her; she had told him over and over again that she was built for warmer climates and would spend no unnecessary time in the open air if she could help it. Her nose and cheeks were bright pink, where her scarf wasn’t pulled up to cover them and the silly earflaps of her hat didn’t reach low enough, but still, she hesitated.

“You okay, alley-cat?” Stiles asked.

She dragged her eyes away from the door. “Yeah! Yeah, I’m fine. I’m just…”

Stiles took her mittened hand in his. “She won’t bite, I promise. She’s had me talking her ear off about you for the last month and she can’t wait to meet you.”

“No pressure.”

“She will love you.” He brought her hand up to his mouth to kiss it, getting yarn fuzz in his mouth and not even caring. “Almost as much as I do.”

Allison’s concerned moue melted into a soft smile and she let him push the door open. Warmth billowed out to meet them, carrying with it the smell of cloves and beetroot. The small house was filled with people, only a handful of whom Stiles was actually familiar with. It had been years since he’d last visited his grandmother instead of her coming to the States. These were his cousins, he thought, or second-cousins. There was an aunt or two here somewhere and some niblings once- or twice-removed. They were all related somehow.

They all seemed to know him better than he knew them, at least, because everyone in sight swarmed in to greet him and hug him and kiss him on both cheeks. He let them, laughing and pretending he remembered any of their names, and it brought back a rush of memories. They used to come every year for Christmas back when he was a kid, when his mom was still alive. Those visits were a blur of coziness and cheer and the overwhelming feeling of family.

It took some doing to make it back to Allison’s side. She was smiling at a pair of maybe-cousins, letting them chat her ear off even though she probably could only understand every other word through their strong accents, but Stiles knew her well enough to see that it wasn’t an easy smile. She brightened up a bit when he wrapped his arm around her waist, and brightened even more when he proved more successful at understanding and participating in the conversation.

Stiles only had a minute to wonder what was wrong before a booming voice called out, “Tygrysek! Mój skarb!”

Stiles grimaced but turned to accept an all-encompassing hug from his grandmother. “Babciu, that name is so embarrassing.”

“Which one?” Allison asked, mouth quirking up already. “Embarrassing how?”

“Tygryseki,” Stiles grumbled. “It means—”

“Baby tiger,” his babcia finished, reaching up to pinch his cheeks with absolutely no remorse. “My ferocious little one, always sneaking, ready to pounce on someone unsuspecting.”

Allison covered her mouth with her hand, trying and failing to hide a snorting laugh. She sobered up when Babcia turned to her, but she didn’t have time to be nervous. Without hesitation, Babcia was hugging her too. Fiercely. For such a small woman—she barely came up to Stiles’ shoulder—Dobroniega Gajos was a force to be reckoned with.

She pulled back to hold Allison’s face in her hands. “Welcome to the family, moja droga.”

Allison looked a little dazed. “Happy to be here,” she said helplessly. She received a kiss on both cheeks before Babcia was off, making the rounds of all her guests like the matriarch that she was. Allison watched her go.

Stiles nudged her. “Are you?” he asked quietly. “Happy to be here? You look a little—”

“She’s really nice,” Allison cut in, another one of those tight smiles on her face but her hand tight on his arm.

“Allison.”

Her smile dimmed, but she didn’t say anything. Her eyes darted around the festive crowd, almost two dozen people all talking and laughing and making merry.

Stiles took her by the hand. He tugged her through the crowd until he found a guest bedroom—there was a suitcase open on the bed, but the room was empty currently, so he didn’t see the harm in borrowing it from its occupant for a minute or two—and she didn’t resist as he pulled her inside. She accepted a soft kiss.

“Now, what’s wrong?”

Allison looked like she might deny it one more time. Then, eyes glassy, she laughed.

“It’s so stupid,” she said. “Nothing’s wrong, I swear, it’s just— It’s really lovely here. Such a big happy family full of holiday cheer. It’s straight off a postcard, honestly.”

“But?”

“But…” She sniffed. “I don’t know, I guess it just hit me that I never had this. Anything like this, really. My family was just me and my parents, and sometimes…” She swallowed around the two names she never said anymore. Stiles let her. “And we were always moving around, lots of rental homes and stock furniture. And my mom wasn’t exactly the warm and cheery kind, you know?”

A stricken look passed over her face, just for a moment, and Stiles knew what she was thinking. That it was an insult to her mother’s memory to acknowledge the strictness of her, the utilitarian way she had operated, as if that made her less of a mother or meant that Allison had loved her less. He kissed the look off her face before she could get caught in that spiral.

“Loving the people you’re with doesn’t automatically make holidays great,” he said, thinking of the years after he’d lost his mom. Just him and his dad and a plastic table-top tree, store-bought turkey and football on the television. He’d loved his dad, but it hadn’t been fun, and it hadn’t been what he’d wanted.

Allison let out a shuddering sigh that she tried to turn into a laugh. “I guess I just watched too many Hallmark movies as a kid. Set my expectations way too high. I knew I was never going to have that big, loving family. I was always going to be disappointed.”

Stiles brushed Allison’s hair behind her ear. “But you do.”

She looked up at him, confusion on her face. “Do what?”

“You have that. The big, loving family,” he said. “Because you’re my family, and that means that mine is yours. Every single person in this house is your family now. Whether you want them or not, honestly, because my grandmother is not gonna let you walk out of here without some kind of homemade knitwear and a personalized cross-stitch. She asked me for your favorite colors weeks ago. I told her tangerine.”

A laugh burst out of Allison, startled and incredulous. It shook a tear loose. Stiles’ wiped it away. She grabbed his hand before he could take it away.

“I hate orange,” she said through a helpless smile.

“I know.”

“You’re the absolute worst. I hate you so much.”

Stiles stole another kiss, grinning against her lips. “I love you too, serduszko.”

Allison wrapped her arms around his waist. “What’s that one mean?”

“Old hag, but, like, fondly.”

“Shut up, it does not.”

“Would I lie to you?”

She buried her face in his chest, giggles overtaking her. Stiles was more than happy to let her laugh, pressing his nose into her sweet-smelling hair. His heart was so full he worried it might explode all over the lacy tchotchkes on the bedside table. He hoped whichever aunt was sleeping here wouldn’t mind him getting happiness goo all up in her open suitcase.

They were quiet for a minute, just settling into the embrace. Through the closed door, the chatter of a houseful of people washed over them. Somebody had decided to start caroling early. They weren’t very good at it, but they sounded like they were having a great time anyway. Allison’s thumb rubbed circles on Stiles’ side, shirt rucked up just a little so she could feel the warmth of his skin.

“Did your grandma really make me a cross-stitch?” she asked eventually, sounding small.

Stiles smiled. “Yeah,” he said. “She makes them for all her grandkids. Mine is, unsurprisingly, a tiger.”

He could practically feel Allison’s dimple against his shoulder. “What’s mine, do you know?”

“It’s a quiver full of flowers. And, no, I did not actually tell her to make it tangerine. It is in lovely shades of your actual favorite color, which is purple. You’re welcome.”

Allison pulled back to beam at him, all traces of sadness gone from her face. She was radiant in her happiness, exactly how Stiles liked her best. He kissed her until somebody knocked on the door to announce that they’d seen the first star and dinner was served.

Stiles took Allison’s hand once more. “Come on, then” he said. “Let’s go make you some new memories.”

.

the polish bits defined:

tygrysek = baby tiger mój skarb = my treasure, darling babcia = grandmother babciu = grandmother, affectionate address moja droga (to a female) = my dear serduszko = sweetheart

#sapphireginger #Stallison #Stiles Stilinski #Allison Argent #Teen Wolf #fanfiction #fics by me

[soulandheartkiss]

Słodkie sny

Utkane są ze skóry, oplatającej szyję, nadgarstki, i kostki, Usta spoczywające, wróć, wędrujące po tobie, Jak pokazać że szaleję za tobą, nic nie mówiąc, Patrzysz w lustro, widzisz szytą srebrną nicią smycz, Ja jak już jesteś, widzę tylko ciebie, poza tobą nic, Jak cię pieprzę mała to jest zupełnie tak samo, Mogę być silnym dla świata, czując do ciebie słabość? Jeszcze raz, zabrać cię chcę w miejsca w które nikt nie szedł, Zaciskając palce na szyi, i chcąc z tobą mocno odlecieć, Biorąc do swego świata, bo chujowo mi w tym świecie, Gubić się w tobie, co dzień, do drugiej od trzeciej, Kocham łzy, gdy się dlawisz, czymś co ciężko przełknąć, Chciałbym znowu cię oznaczyć, lecz poprzednie to nie przeszłość, Ślady, ugryzienia, to mój czas zabawy, Paznkocie, drapiącę skórę, to taki cudowny nawyk Język ledwie muskający czubek górnych oraz dolnych warg, Męskość wsuwająca się tak miękko, jakbym wwoził skarb, Każdy ruch, każde drgnięcie, wpływa do ciebie jak dar, Dla świata, mojego świata, Którym jesteś ty, Moja suka, moja femme fatale

#poezja #bd/sm kink

[the-road-to-dreams]

Tęsknię za tobą

12 & 22/12/22

#cytaty o miłości #miłość #szczęśliwa miłość #tęsknie za tobą #tęsknie za nim #tęsknię #smutno #brakuje mi ciebie #kocham cię #mój skarb #uczucia #zakochana #cytaty #cytaty o ludziach #cytaty o uczuciach #cytaty po polsku

[black-rose-666]

Była jego diamentem

Skarbem którego strzegł

Miłował ją zbyt mocno

Codziennie się o nią troszczył

Nazywał swą miłością

Była u niego na pierwszym miejscu

I nigdy nie chciał jej stracić

#ona #wiersz #uczucia #emocje #on #miłość #skarb #mój skarb #diament #utrata #nigdy #troska #mocno #codziennie #pierwsze miejsce #miejsce

[the-proana-99]

m i ł o ś ć

#milość #relationship #nie chce cierpieć #moje szczęście #brakuje mi go #odszedł #zranione uczucia #him #koniec #love #mój kochany #mój skarb #marzenia #kocham go #kocham #krzyk #kochanie #kwiaty #world #words #writers on tumblr #ból serca #sens życia #samotność #self help #nie mam siły #szczescie #sad poem #sad stories #cytaty miłosne

[arekmiodek]

SKARB

Światło na bezkresie jaśniejsze niż słońce w mym sercu się iskrzy i rozgrzewa me uczucia w mocnych ramionach mych zasnęłaś słodko wpatrywałem się wciąż w Twój uśmiech cudowny tuliłem Cię mocno jak skarb największy mój kwiecie jedyny, najpiękniejszy...

Wiersz "SKARB" (Arkadiusz Miodek)

#wiersze #poezja #sztuka #skarb #miłość #wyznaniemiłości #arkadiuszmiodek #aremio #aremioart #amiod #arekmiodek #arek #arkadiusz

[wyschnietastokrotka]

Zimne spojrzenia serca

Znaleźć spokój w twojej duszy, w sercu tęsknotę znosić muszę,

Gdy nawet twej duszy wołania mnie omijają z daleka.

Zamknąłeś ją szczelnie, by więcej nie krwawiła,

Lecz serce Twe, które kiedyś było tak ciepłe, dziś mnie rani bez litości.

Czuje to zimno, lód którym je okryłeś,

Wciąż się pytając, czy wśród tej zimy kiedykolwiek poczujesz ciepło.

Znalezłeś ukojenie na chwilę, dzień czy dwa nadziei,

Lecz teraz zaprzeczasz, wyrzekasz się wspomnień jak cień.

Nic nas nie łączy, choć uśmiechów było wiele,

Przeszłość umarła, zamknięta na zawsze w pamięci.

Czemu jednak w mym sercu wciąż tkwisz?

Czemu tęsknotę tak bardzo rozbudzasz, gdy jedyną łączącą nas rzeczą

Są te zimne spojrzenia, które niosę jak brzemię.

Znaleźć spokój w twojej duszy, to jak szukać spokoju na burzliwym morzu,

Gdy twoje wołania mijają mnie jak cień, zagubiona w chaosie myśli.

Zamknąłeś ją szczelnie, by nie cierpiała więcej,

Ale czy zatraciłeś w tym procesie to, co było kiedyś najpiękniejsze?

Czuję to zimno, jakbyś zabrał ze sobą całe moje słońce,

Czy w tej lodowej pustce kiedykolwiek odnajdę jeszcze ciepło?

Odrzucasz wspomnienia, jakbyś chciał o nich zapomnieć.

Nic nas nie łączy, nawet echo naszych śmiechów i łez,

przeszłość została pochowana głęboko, ale jej cień wciąż przeszkadza.

Czemu więc w mym sercu wciąż trwasz, jakbyś tam miał swoje schronienie,

Czemu tak gorąco rozniecasz moją tęsknotę, kiedy już nic nas nie łączy,

Oprócz tych zimnych spojrzeń...

Znaleźć spokój w mojej duszy, to jak odszukać zagubioną gwiazdę,

Wśród mrocznej ciszy, gdy moje wołania tracą się w nieprzeniknionej otchłani.

Zamknąłeś się szczelnie, a ja szukam klucza, by ją otworzyć na nowo,

Czy w tej opuszczonej przestrzeni odnajdę kiedyś jeszcze nasze wspólne marzenia?

Czuję to zimno, jak lodowaty cios, który sprawiłeś mej duszy,

Ale wciąż trwam, wciąż walczę, by odnaleźć w sobie iskrę życia.

Znalezłam ukojenie w samej sobie, w siłach, które z dala od ciebie odnajduję,

I choć teraz stoję samotnie, wiem, że jestem gotowa na nowy dzień.

Nic nas już nie łączy, ale teraz to ja patrzę w przyszłość,

Przeszłość została w tyle, a ja idę naprzód, z twarzą w stronę nowych horyzontów.

Może więc wreszcie w mym sercu zapanuje spokój, gdy przestaniesz być moim brzemieniem,

I zamiast zimnych spojrzeń, coś nowego odkryję, co da mi nadzieję i światło.

Znaleźć spokój w mojej duszy, to jak szukać drogi przez gąszcz mglistych myśli,

Gdy twoje wołania zanikają w oddali, zostawiając mnie z samą sobą.

Czy w tym zamknięciu odnajdę klucz do odblokowania naszej dawnej harmonii?

Czuję to zimno, jakbyś zabrał ze sobą cały mój blask,

Lecz wciąż wierzę, że gdzieś w głębi twego serca tkwi iskra nadziei.

Znalezłam ukojenie w odnajdywaniu siebie, w odkrywaniu nowych dróg,

I choć teraz przemierzam samotnie ścieżkę, wiem, że jestem silniejsza.

Nic nas już nie łączy, ale teraz to ja kieruję swój los,

Przeszłość została pożegnana, a ja patrzę w przyszłość z odwagą i determinacją.

Może więc w końcu w moim sercu zapanuje spokój, gdy odkryję nowe źródło siły,

I zamiast zimnych spojrzeń, będę otoczona promieniami miłości i pokoju.

Znaleźć spokój w mojej duszy, to jak odkryć skarb ukryty głęboko pod ziemią,

Gdy twoje wołania zanikają, a ja wciąż szukam sensu w milczeniu.

Czy w tym zamknięciu znajdę klucz do naszej dawnej radości i miłości?

Wciąż wierzę, że gdzieś w głębi twego serca tęsknota za nami wciąż płonie.

Znalezłam ukojenie w akceptacji zmian, w nowych możliwościach,

I choć teraz podążam samotną ścieżką, wiem, że mam w sobie siłę, by iść naprzód.

Nic nas już nie łączy, ale teraz to ja kroczę własną drogą,

Przeszłość odeszła w zapomnienie, a ja wierzę w jasne jutro pełne nadziei.

Może więc wreszcie w moim sercu zapanuje spokój, gdy odnajdę prawdziwą równowagę,

I zamiast zimnych spojrzeń, będę otoczona ciepłem i życzliwością, która nigdy nie przeminie.

Znaleźć spokój w mojej duszy, to jak odnaleźć drogę do własnego serca,

Gdy wszystkie hałasy zewnętrznego świata cichną, słyszę głos mojej wewnętrznej mądrości.

Zamknęłam przeszłość szczelnie, lecz teraz otwieram okno do nowych możliwości,

By poznać siebie na nowo, by odnaleźć wewnętrzny spokój i harmonię.

Czuję to ciepło, jak promienie wschodzącego słońca po dniu burzliwych emocji,

Wiem, że w sercu Twej zimy tkwi jeszcze iskra, która może roztopić lód.

Znalezłam ukojenie w akceptacji zmian, w otwarciu się na nowe doświadczenia,

I teraz, gdy wyruszam w przyszłość, czuję się silniejsza, gotowa na wszystko, co przyniesie los.

Nic nas już nie łączy, ale wciąż trwam w mojej drodze, pełnej nadziei i wiary,

Bo każdy krok naprzód jest nowym rozdziałem, nową szansą na odnalezienie szczęścia.

I teraz, gdy pożegnaliśmy przeszłość, patrzę w przyszłość z uśmiechem na ustach,

Gotowa na nowe przygody, gotowa na nowe miłości, gotowa na życie w pełni...

Bez zimnego spojrzenia naszych serc.

#poezia #original poem #poets on tumblr #poetry #poem #wiersz