Tumgik
#από τα πολλά
allo-frouto · 1 year
Note
αγαπημένο γυναικείο όνομα?
Ναταλία.
1 note · View note
Tumblr media
6 notes · View notes
psyxhmou · 1 year
Text
Πράγματα που μου έμαθε το 2022 (27):
Ποτέ μα ποτέ μην συμβιβάζεσαι με κάτι λιγότερο από αυτό που αξίζεις.
2 notes · View notes
Text
Εεεμ, queer ελληνικά βιβλία, σειρές, ταινίες . Λίστα που συνεχώς θα ανανεώνεται όπως θα ανακαλύπτω καινούργια και θα θυμάμαι γνωστά(;)
• Είδα το Νήsos σήμερα (10.05.2023 με ηλιοφωτη κλπ)
° queer ελληνικός κινηματογράφος από το σάιτ του φεστιβάλ Θεσσαλονίκης
0 notes
astratv · 1 year
Text
Χριστουγεννιάτικη γιορτή από την Περιφέρεια Θεσσαλίας στην πλατεία Ταχυδρομείου απόλαυσαν τα παιδιά με πολύ διασκέδαση και πολλά δωράκια (φωτο) 
Το διήμερο πρόγραμμα χριστουγεννιάτικων εκδηλώσεων με μουσική, παιδικές παραστάσεις, χορό, τραγούδι, παιχνίδι και πολλά δώρα για τους πρωταγωνιστές των ημερών, τα παιδιά, που διοργανώνει η Περιφέρεια Θεσσαλίας σε συνεργασία με τον Εμπορικό Σύλλογο Λάρισας από χθες Σάββατο, ολοκληρώνεται σήμερα Κυριακή στις 2 το μεσημέρι, στην πλατεία Ταχυδρομείου της Λάρισας. Πολλές χαρούμενες φωνούλες και ένα…
Tumblr media
View On WordPress
0 notes
thenewsmag · 2 years
Text
Αυτοκίνητο: Λειτουργούν σωστά τα συστήματα για φρενάρισμα ανάγκης;
Αυτοκίνητο: Λειτουργούν σωστά τα συστήματα για φρενάρισμα ανάγκης;
Τα πιο πολλά από τα σύγχρονα μοντέλα αυτοκινήτων μπορούν να εξοπλιστούν με διάφορα συστήματα υποβοήθησης του οδηγού. Που μειώνουν τους κινδύνους που προέρχονται από την όποια «αδράνεια» του οδηγού και αυξάνουν το επίπεδο ασφάλειας. Ένα από αυτά τα συστήματα είναι και αυτό του φρεναρίσματος ανάγκης που πραγματικά μπορεί να γλυτώσει τους οδηγούς από δυσάρεστες καταστάσεις. Το ζητούμενο βέβαια είναι…
Tumblr media
View On WordPress
0 notes
mple-selhnhh · 2 months
Text
Tumblr media
Στείλε όταν φτάσεις
Το μοιραίο αυτό το βράδυ στις 28 Φλεβάρη,
πολλοί νέοι φοιτητές υπέγραψαν το συμβόλαιο θανάτου τους.
Πού να ΄ξεραν τι θα τους συμβεί
Πού να ΄ξεραν ότι εκείνη θα είναι η τελευταία τους πνοή.
Στείλε όταν φτάσεις είπε η μάνα στο παιδί
όμως πού να ΄ξερε τι επρόκειτο να συμβεί.
Μπορεί να ήθελαν τόσα πολλά να πουν, να γελάσουν, να χαρούν
όμως τα γέλια αυτά έγιναν λυγμοί, πόνος ίσως και οργή.
Ιστορίες, δικαιολογίες.
Πάμε κι όπου βγει,
πάμε κι όπου βγει,
ενώ τόσοι άνθρωποι έχουν τώρα πλέον χαθεί.
Η ανευθυνότητα και η απραγία,
ο χειρισμός και τα συμφέροντα είναι η σημερινή μας κοινωνία.
Δεν γίνεται εν έτη 23 να μιλούμε ακόμη για ασφάλεια και προστασία.
Δεν είναι ούτε το μέρος ούτε η κακιά στιγμή,
είναι στη χώρα που πρέπει να γίνει αλλαγή.
Είναι ο νους του ανθρώπου και ο τρόπος σκέψης και αν δεν αλλάξει αυτό είμαστε καταδικασμένοι.
Καταδικασμένοι στη δουλεία και στον ύπνο
μη μπορώντας να σηκώσουμε ανάστημα.
Να πούμε την αλήθεια μας, την φωνή μας,
τον τρόπο σκέψης μας και τη βούληση μας.
Έπρεπε να χαθούν ανθρώπινες ψυχές, για να καταλάβουμε ότι βρισκόμαστε σε νάρκη,
αφήνοντας κάποιους να μας οδηγούν σε αποτρόπαια λάθη.
Ακούω επανειλημμένα ότι η νέα γενιά είναι το μέλλον.
Ότι θα είναι διαφορετικά.
Γιατί λοιπόν να σκοτώνουμε το μέλλον μας;
Γιατί να καταδικαζόμαστε από τη στιγμή που γεννιόμαστε;
Ποιος θα μας σώσει όταν καιγόμαστε;
Ποιος θα μας καθοδηγήσει όταν πνιγόμαστε;
Πολλά γιατί και απορίες,
πολλά τα θα και ακόμα περισσότερες οι υποσχέσεις.
Υποσχέσεις χωρίς πράξεις
και πράξεις χωρίς αντίκτυπο.
-Μαθήτρια Β’ Γυμνασίου
28.02 /Ένας χρόνος πριν σαν σήμερα/
185 notes · View notes
omnis888 · 9 months
Text
Αγάπη είναι,
να ξαπλώνεις πάνω μου ,
και να ξυπνάς πιασμένη ,
αλλά χαρούμενη.
Αγάπη ειναι ,
η πρώτη μπουκιά από το φαΐ σου ,
που πάντα μου την δίνεις για να "δόκιμασω".
Αγαπη είναι ,
όταν όλοι θέλαν να πάνε για ποτό ,
αλλά εσυ ήξερες ότι ήμουν κομμάτια ,
να κανεις ότι πονάει το στομάχι σου
για να γυρίσουμε να κοιμηθούμε.
Αγαπη είναι,
κάθε φορά που έχεις πανω από δυο μέρες να με δεις ,
να τρέχεις πανω μου
και να νομίζω ότι με αγκαλιάζει ο κόσμος όλος.
Αγαπη είναι τα τσιγάρα,
που τα βάζεις σε μπουκαλάκι να τα πετάξουμε όταν κατέβουμε από το αμαξι ,
γιατί ξέρεις πως με γεμίζει τύψεις να τα πετάω κάτω.
Αγάπη είναι,
το μπλουζάκι που μου έδωσες προχθές
και μου είπες ότι ήταν στα χρώματα μου και έπρεπε να το πάρεις.
Αγάπη είναι ,
να ��εριμένεις μαζί μου κάθε βράδυ να παρκάρω ,
για να μην με αφήσεις μόνο μου.
Αγάπη είναι ,
το νερό που ακουμπάς δίπλα στο κομοδίνο κάθε βράδυ πριν κοιμηθούμε ,
μήπως και διψάσουμε.
Αγάπη είναι ,
να κάθεσαι δίπλα μου σε 12 ώρες ταξίδι ενώ είσαι άυπνη ,
απλά για να μην κουραστώ.
Αγάπη είναι ,
να παίρνεις τηλέφωνο την γιαγιά μου για χρόνια πολλά ,
για να της κάνεις λίγο πιο χαρούμενη την μέρα εκείνη ,
γνωρίζοντας τι αδυναμία μου ‘χει.
Αγάπη είναι ,
να με κουτσομπολεύεις με την μάνα μου σε κάθε ευκαιρία ,
για το ποσό διαβάζω για αυτή την εξεταστική.
Αγάπη είναι ,
να μου λες να μπω φαντάρος να τελειώσω ,
και να μην αγχώνομαι για όσο θα λείπω ,
γιατί εσυ θα ετοιμάζεις τα πράγματα μας πίσω.
Αγάπη είναι ,
το τσιγάρο που μου στρίβεις ,
πριν στρίψεις το δικό σου.
Αγάπη είναι ότι κατάφερες σε κάθε τι μικρό γύρω σου ,
κάθε κίνηση σου
κάθε πράξη σου
κάθε βλέμμα σου
εγώ να βλέπω αγάπη.
Αγάπη είσαι Εσύ.
- Omnis
488 notes · View notes
psychotiko-epeisodio · 3 months
Text
Είμαι γυναίκα.Ειδα την βαναυσότητα αυτού του κόσμου από παιδί.Μεγαλωσα με πατριαρχικές πεποιθήσεις τις οποίες έδωσα μάχη για να τις ξεφορτωθώ.Στο σπίτι απαιτούσαν από εμένα να κάνω τις δουλειές,μιας που ο αδερφός μου σαν άντρας θα ήταν απαράδεκτο να το κάνει.Μαντεψτε τι.Δεν τις έκανα.
Είμαι γυναίκα.Καποτε μπήκα στην εφηβεία.Τρελη και αφελής όπως κάθε φυσιολογικό παιδί σε αυτή τη φάση της ζωής του.Τοτε δεν μπορούσα να καταλάβω ότι δεν είναι φυσιολογικό ένας 20χρονος να φλερτάρει με μια 15χρονη.Και δεν ήταν ένας.
Είμαι γυναίκα.Ενηλικιωθηκα και βγήκα στον έξω κοσμο ,ξεκίνησα να εργάζομαι για να μπορώ να πληρώνω τα έξοδα μου.Καποιοι προσπάθησαν να εκμεταλλευτούν την οικονομική μου δυσκολία.Δεν τα κατάφεραν.Οχι μαλακα "εργοδότη",δεν θα μου πιάσεις τον κωλο για το μηνιατικο.
Είμαι γυναίκα.Ερωτευτηκα κάποια στιγμή.Τα είχα όλα ροζ στο κεφάλι μου αλλά αυτός ο κόσμος δεν είναι ροζ.Εδινα την καρδιά μου ενώ κοιτούσαν ανάμεσα από τα πόδια μου.Γιατι για εκείνους μόνο αυτό είχε σημασία.Εξαλλου,στα ματια τους,αυτό ακριβώς είναι μια γυναίκα.
Είμαι γυναίκα.Με χλεύασαν,με υποτίμησαν,με εκμεταλλεύτηκαν .Και όλα αυτά εδώ,στην Ελλάδα,σε μια χώρα σε σχέση με άλλες πιο "προοδευτική".Δεν μπορώ ουτε να διανοηθω τι συμβαίνει σε άλλες χώρες,πιο παλαιών αρχών.
Αυτό που μου κάνει εντύπωση είναι ότι πολλές από τις πεποιθήσεις αυτές,είναι τόσο βαθιά ριζωμένες μέσα στην ζωή των ανθρώπων που δεν καταλαβαίνουν καν το ποσο επιβλαβής είναι για να τις ξεφορτωθούν.
Βγαίνω στον δρόμο και με πιάνει αηδία με τα βλέμματα των αντρών που σε κοιτάνε από πάνω μέχρι κάτω γεμάτοι λαγνεια.Ενας άντρας αυτό δεν μπορεί να το καταλάβει.Για αυτό δεν μπορούμε να μιλάμε για ισότητα.Γιατι όσο και αν λέμε πως έχουν αλλάξει τα πράγματα,αυτό δεν σημαίνει πως έχει εξαλειφθεί το πρόβλημα.
Κουράστηκα να φοβάμαι για αυτό δεν φοβάμαι πια.Δεν δέχομαι ούτε άρρωστα βλέμματα,ούτε αηδιαστικά σχόλια.Με όποιο και αν είναι το τίμημα αντιδρώ επιτόπου,μπας και σου κόψει λίγο και σκεφτείς την επόμενη φορά αν θα το ξανακάνεις.
Είμαι γυναίκα.Σταματα να με σεξουαλικοποιεις.Ειμαι σύντροφος,μαμά,αδερφή,εργαζόμενη, φοιτήτρια.Ειμαι πολλά περισσότερα απο τους γοφούς μου η το στήθος μου.Δεν είμαι αντικείμενο για την ηδονή σου και θα παλεύω μέχρι την τελευταία μου ανάσα για να το αποδείξω αυτό.
Ποτέ ξανά σιωπή.Αντιδραμε χωρίς φόβο.
106 notes · View notes
orgismenh · 4 months
Text
Ιανουάριος 24/13
Σήμερα πέρασε ολόκληρη η μέρα σχεδόν και εγώ δεν έγραψα. Σήμερα ξύπνησα στις 10.30 μ.μ. εχθές το βράδυ αποκοιμήθηκα πάλι στον καναπέ κατά τις 03.30. Τα τελευταία βραδιά δεν κοιμάμαι στο κρεβάτι μου. Πάλι φοβάμαι. Δεν ξέρω τι ακριβώς φοβάμαι. Η πολυκατοικία είναι ασφαλής. Το διαμέρισμα μου βρίσκεται στον 4ο. Δεν κινδυνεύω. Δεν ξέρω τι ακριβώς φοβάμαι. Μάλλον ξέρω. Φοβάμαι τη μοναξιά. Στο σαλόνι δεν είμαι ποτέ μόνη. Ζω με σκιές και φωνές. Οι σκιές ανήκουν στη φαντασία μου. Τις πλάθει το μυαλό μου σε μια ακατανίκητη προσπάθεια να αντικαταστήσει τη συντροφιά του. Οι φωνές πάλι ανήκουν στο διπλανό διαμέρισμα. Το σαλόνι μου είναι μεσοτοιχία με την μικρή γκαρσονιέρα. Την έχω φανταστεί αυτή την γκαρσονιέρα άπειρα βραδιά καθώς ακούω τις φωνές. Είναι ένα δωμάτιο 30τ.μ. φωτεινό, χωρίς πολλά πολλά έπιπλα. Ένα κρεβάτι, ένα επί ένα με πάντα τσαλακωμένα σεντόνια και ένας καναπές ψιλοχαλασμένος λόγω χρήσης. Η τηλεόραση είναι κρεμασμένη στον τοίχο, είναι μεγάλη και πάντα ανοιχτή. Στο τραπεζάκι βρίσκονται τασάκια γεμάτα αποτσίγαρα, κουτιά από μπύρες και κόκα κόλες, στα ντουλάπια της κουζίνας έχει μόνο μακαρόνια και τοστ, το ψυγείο είναι άδειο συνήθως και τα κουτιά απ'το delivery παρατημένα στον πάγκο. Το μπάνιο είναι μικροσκοπικό μα τα βράδια όταν η κοπέλα μπαίνει για ντουζ ��ο αγόρι τρυπώνει μαζί της και κλείνουν την πόρτα στην Μίλι, τη γάτα τους. Δεν ξέρω αν συγκατοικούν στην γκαρσονιέρα, για λίγες μέρες χώρισαν κι οι φωνές έπαψαν, τα γέλια επίσης, μόνο κλάματα και τραγούδια χωρισμού ακούγονταν. Όταν γύρισα απ' τις διακοπές των Χριστουγέννων όμως τους βρήκα πάλι μαζί, στην γκαρσονιέρα. Κάθε βράδυ μέχρι τις 3 είναι πολλά άτομα μαζεμένα, μπαινοβγαίνουν φίλοι τους. Βάζουν μουσική, βλέπουν ταινίες, μιλάνε. Καμιά φορά με ενοχλεί η φασαρία τους. Βασικά να είμαι ειλικρινής τους ζηλεύω λίγο. Ο γείτονας έχει πάντα παρέα στο σπίτι, δεν νιώθει ποτέ μόνος, κι αν νιώθει δεν είναι. Τα βράδια ξαπλώνει αγκαλιά με εκείνη, το πρωί την αποχαιρετά με φιλιά, το απόγευμα το περνάνε ξεχωριστά, μα τα βράδια επιστρέφουν πάντα ο ένας στον άλλον. Θα απορείς τώρα που σου περιγράφω τη ζωή των γειτόνων μα σου είπα το σαλόνι μου είναι μεσοτοιχία κι οι ζωές μας παράλληλες. Και εκείνος ξέρει τι κάνω. Ξέρει τι ώρα χτυπά πρώτη φορά το ξυπνητήρι μου, ξέρει ότι αργώ να σηκωθώ πάντα δέκα λεπτά και περνάω άλλα δέκα στο μπάνιο. Ακούει τον ήχο της καφετιέρας και τα στορια που ανοίγω. Το σύρσιμο της καρέκλας στο μπαλκόνι. Ακούει τις playlists που ακούω κάθε πρωί. Και έπειτα κενό. Όλη μέρα λείπουμε κι οι δυο. Ξέρει ότι πάω σχολή, βόλτες. Ξέρει όμως ότι θα γυρίσω να διαβάσω. Με ακούει που καμιά φορά διαβάζω δυνατά προκειμένου να αποστηθίσω κάτι ή για να το καταλάβω καλύτερα. Ακούει τα τηλεφωνήματα μου με τη μαμά μου, τους φίλους μου όταν έρχονται στο σπίτι, μυρίζει το φαγητό όταν μαγειρεύω κι άλλοτε πάλι ξέρει ότι την βγάζω με τοστ όπως και εκείνος. Ξέρει επίσης ότι δεν θα παραγγείλω ποτέ όταν είμαι μόνη γιατί ντρέπομαι να ανοίξω. Ακούει το πλυντήριο μου κι όλα τα είδη μουσικής που ακούω, τις σειρές που βλέπω στο λάπτοπ και τα κλαματα μου στις 02.00 τα ξημερώματα. Με ακούει να κλαίω κάθε μέρα. Σου το είπα οι ζωές μας είναι παράλληλες, δεν συναντιούνται μα συμβαδίζουν. Μα το πιστεύω ότι κάποια στιγμή μπορεί ακόμη κι οι παράλληλες να γίνουν τέμνουσες. Δεν αναφέρομαι απαραίτητα στον γείτονα, μα σε όσους ανθρώπους κατά καιρούς συμβαδίζουν, πάντα υπάρχει ένα σημείο τομής.
Σήμερα όλη μέρα διάβαζα. Προσπαθούσα να αναπληρώσω το κενό αυτών των ημερών που τεμπελιασα. Σήμερα πήγα μέχρι το σούπερ μάρκετ της γειτονιάς. Κοίταξα γύρω μου και συνειδητοποίησα πόσο μου αρέσει να περπατάω στην Αθήνα. Την ρομαντικοποιω αυτή την πόλη μέσα στην απόλυτη ασχήμια της. Σήμερα δεν μαγείρεψα. Έφαγα μια σαλάτα και τοστ. Δεν είχα χρόνο, παραδόξως ούτε πείνασα ιδιαίτερα. Ήπια πολλούς καφέδες πάλι. Τέσσερις κούπες γαλλικό και δύο στιγμαίους. Ήπια και έναν freddo. Δεν φταίω! Το παιδί που δουλεύει στο μαγαζί με χαιρέτησε όταν πέρασα για το σούπερ μάρκετ, θα ήταν αγένεια να μην πάρω ένα καφέ. Σήμερα σκέφτηκα ξανά ότι είμαι σε μια σχολή που δεν μου αρέσει. Με αγχώνει η σκέψη του πτυχίου. Να κάνω τι με ένα πτυχίο που δεν με ενδιαφέρει; μεταπτυχιακό; δεύτερο πτυχίο; να δώσω πανελλήνιες ή κατατακτήριες; μήπως να τα παρατήσω όλα και να δώσω για το εθνικό; απογοήτευση. Αυτό θα είμαι ο,τι κι αν κάνω μια κινούμενη απογοήτευση. Τώρα κανονικά αν με άκουγε θα με μάλωνε. Θα μου υπενθύμιζε να προσπαθώ να αγαπάω τον εαυτό μου. Δίκιο έχει είπαμε ότι πρέπει να προσπαθήσω. Προσπάθεια.
Σήμερα μίλησα με τη μητέρα μου. Τις τελευταίες μέρες δεν απαντούσα στις κλήσεις της. Ήταν λίγο ανήσυχη αλλά δεν μου γκρίνιαξε ιδιαίτερα. Πείστηκε ότι είμαι πιεσμένη με το διάβασμα της εξεταστικής. Σήμερα απάντησα στα μηνύματα των παιδιών, μιλήσαμε λίγο, είπαμε μερικές βλακείες και πέρασε κάπως η ώρα. Σήμερα μου έστειλε ένα παιδί απ' τη σχολή. Μου στέλνει κατά καιρούς όταν ανεβάζω κανένα στορυ. Είναι καλό παιδί αλλά μέχρι εκεί.
Αυτές τις μέρες που γράφω νιώθω περίεργα. Έχω χρόνια να κρατήσω ημερολόγιο. Πάντα έγραφα σκέψεις και συναισθήματα μα όχι τόσο συστηματικά ούτε με την μορφή ημερολογίου.
Αύριο θα πάω σινεμά. Έχω καιρό να δω ταινία στον κινηματογράφο και ανυπομονώ κάπως. Θα γράψω κι αύριο το υπόσχομαι. Σήμερα δεν έχω κάτι άλλο να πω, νιώθω εξαντλημένη. Θέλω μόνο να κοιμηθώ.
81 notes · View notes
allo-frouto · 1 year
Note
Αποκλειστικό για ποιο λόγο;
Αποκλειστικό με την έννοια της πρώτης είδησης που ακούς σε κάποια εκπομπή...
0 notes
casperakiii · 6 months
Text
Tumblr media
4 χρόνια έχουν περάσει από τότε που εφυγες.Έχουν αλλάξει πολλά από τότε.Το γιαγιούλι γύρισε πίσω στην Ρωσία για λίγο αλλά τελικά έκατσε πολύ,εγω πλέον ειμαι στην Αθήνα,τα αδερφια μου μεγαλώνουν,με την μαμά έτσι όπως τα άφησες,επαφή καμία.Μου λείπεις αρκετά.Θα σε ήθελα εδώ να με συμβουλεύεις,να με βλέπεις να μεγαλώνω και να ωριμάζω.Να μου φωνάζεις που δεν τρώω και που γυρνάω αργά στο σπίτι το βράδυ.Να με ξυπνάς το πρωί για την σχολή -σχολείο τότε- να μου εχεις φτιάξει πρωινό και εγω να σου λέω ότι σ αγαπαω πιο πολύ απ όλους.
Έχω ξεκινήσει το κάπνισμα ξερω ότι το μισούσες,αλλά πολλα βραδιά είναι η καλύτερη συντροφιά μου,κοιτώντας τον ουρανό και νοσταλγώντας εσενα.Παλευω κάθε μέρα για να μπορέσω να σε κάνω περήφανο έστω κι από εκει ψηλά.Σε σκέφτομαι κάθε μέρα και μου λείπεις κάθε μέρα λίγο πιο πολύ.Μου λείπουν οι Παρασκευές που άνοιγα την πόρτα και έτρεχα να σε δω στο δωμάτιο που έβλεπες μπάλα.ΑΚΟΜΑ και οι Κυριακές μου λείπουν,που έρχοταν ο μπαμπάς με την μαμά να με πάρουν και το μισούσα τόσο τότε γιατί άντε να περιμένεις πάλι μέχρι την Παρασκευή..Μου λείπουν οι εκπλήξεις σου στο σχολείο με μια μπουγάτσα στο χερι για να εισαι σίγουρος πως τρώω.Μου λείπουν οι δώρο σακούλες που μου έπαιρνες,τα μαθήματα χορού που με είχες γράψει..Μου λείπει η φωνή σου και το γέλιο σου..Τα μπάνια που με πήγαινες και οι παιδικές χαρές..Μου λείπουν τα καλοκαίρια μας και τα κρυφά παγωτά που μου έπαιρνες από την γιαγιά «Φάε γρήγορα γιατί αν μας δει θα μας διώξει» έλεγες και γέλαγες ταυτόχρονα..
Λίγες μέρες πριν φύγεις με είχες πιάσει από το χερι και μου είχες πει «Σ αγαπαω πολύ και τωρα που θα φυγω ακόμα θα σ αγαπαω»και εγω σου είχα πει «Ελα μωρε παππούκα μου δεν παθαίνεις τίποτα εγω εδώ ειμαι»
Δεν θα ξεχάσω ποτε την ημέρα που μου είπαν ότι δεν τα κατάφερες.Ημουν έξω με τα παιδια μέχρι που με πήρε τηλέφωνο η γιαγιά «Ελα ρε γιαγιά σε δέκα έρχομαι» «Σοφία ο παππούς έφυγε».
Πάγωσα χάθηκα πέθανα.
4 χρόνια μετά το συναίσθημα ίδιο.Κενό.Κενο που δεν γεμίζει.
Σε σκέφτομαι κάθε μέρα και σ αγαπάω ακόμα πιο πολύ από τότε.❤️
68 notes · View notes
statherhsunarthsh · 4 months
Text
Ερωτήσεις
1. Τι θα ήθελες οπωσδήποτε να ξέρω για σένα;
2. Ποιο είναι το πιο ενδιαφέρον πράγμα που έκανες πρόσφατα;
3. Ποια είναι η καλύτερη συμβουλή που σου έχουν δώσει ποτέ;
4. Ποιο ταξίδι σου έχει μείνει αξέχαστο;
5. Ποιο είναι το καλύτερο κοπλιμέντο που σου έχουν κάνει;
6. Ποιο άτομο πιστεύεις ότι έχει επηρεάσει βαθιά τη ζωή σου;
7. Ακολουθείς κάποια ρουτίνα όταν ξυπνάς ή πριν κοιμηθείς;
8. Έχεις συνδεθεί ποτέ τόσο στενά με κάποιο κατοικίδιο που είχες ώστε να πονέσεις πολύ όταν το έχασες;
9. Αν έχεις χρόνο θέλεις να μάθεις μία ακόμη ξένη γλώσσα; Και ποια είναι αυτή;
10. Ποιο είναι το αγαπημένο σου ρητό;
11. Ποιος είναι ο μεγαλύτερός σου φόβος;
12. Πώς θα ήθελες να ζεις σε δέκα χρόνια από τώρα;
13. Τα χρήματα φέρνουν την ευτυχία;
14. Πώς ξεπερνάς την αποτυχία;
15. Ποιο είναι το πιο τρομακτικό πράγμα που σου έχει συμβεί;
16. Υπάρχει ένα μέρος στον κόσμο που θα ήθελες να ζήσεις το υπόλοιπο της ζωής σου;
17. Ποιο λάθος σου σού έχει δώσει το καλύτερο μάθημα ζωής;
18. Για ποιο πράγμα που έχεις καταφέρει νιώθεις πραγματικά περήφανος/περήφανη;
19. Πόσο έχουν αλλάξει οι στόχοι σου από παλιότερα;
20. Ποιος είναι ο αγαπημένος σου τρόπος για να περάσεις το ρεπό;
21. Τι είδους μουσική σου αρέσει;
22. Ποιο είναι το επόμενο μέρος στη λίστα των ταξιδιών σου και γιατί;
23. Ποια είναι τα χόμπι σου και πώς ασχολήθηκες με αυτά;
24. Ποια ήταν η αγαπημένη σου ηλικία όταν μεγάλωνες;
25. Ποιο ήταν το τελευταίο πράγμα που διάβασες;
26. Θα έλεγες ότι είσαι περισσότερο εξωστρεφής ή εσωστρεφής;
27. Ποια ήταν η τελευταία τηλεοπτική σειρά που παρακολούθησες;
28. Σου αρέσουν τα podcasts ή ακούς μόνο μουσική;
29. Έχεις κάποια αγαπημένη γιορτή;
30. Αν μπορούσες να τρως μόνο ένα φαγητό για το υπόλοιπο της ζωής σου, ποιο θα ήταν αυτό;
31.Σου αρέσει να πηγαίνεις στον κινηματογράφο ή προτιμάς να τον βλέπεις ταινίες στο σπίτι;
32. Ποια είναι η ένοχη απόλαυσή σου;
33. Πόσο χρονών ήσουν όταν ερωτεύτηκες για πρώτη φορά κάποιον διάσημο και ποιον;
34. Ποιο είναι ένα πράγμα που μπορεί να κάνει τη μέρα σου αμέσως καλύτερη;
35. Έχεις κάποιο απωθημένο;
36. Ποιο γεύμα είναι το αγαπημένο σου: το πρωινό, το μεσημεριανό ή το βραδινό;
37. Ποιο τραγούδι σε ξεσηκώνει πάντα;
38. Ποια δραστηριότητα σε ηρεμεί αμέσως;
39. Ιδανικά, πώς θα περνούσες τα γενέθλιά σου;
40. Τι κάνεις κατά τη διάρκεια της διαδρομής σου προς/από τη δουλειά;
41. Ποια είναι η αγαπημένη σου εποχή και γιατί;
42. Ποια είναι η εφαρμογή του τηλεφώνου που χρησιμοποιείς περισσότερο;
43. Προτιμάς να μαγειρεύεις ή να παραγγέλνεις;
44. Ποιο είναι το αγαπημένο σου επιτραπέζιο παιχνίδι;
45. Πώς πίνεις τον καφέ σου;
46. Ποιο είναι το πιο πολύτιμο αγαθό σου και γιατί;
47. Ποιο θα ήταν το πρώτο πράγμα που θα έκανες αν κέρδιζες πολλά λεφτά;
48. Πώς σου αρέσει να περνάς τον χρόνο σου μόνος σου;
49. Ποια είναι η καλύτερη συναυλία στην οποία έχεις πάει;
50. Έχεις κάποιο αγαπημένο είδος άσκησης;
51. Για ποια πράγματα είσαι παθιασμένος;
52. Ποιο είναι το αγαπημένο σου είδος ταινιών
53. Ποιο είναι το χειρότερο δώρο που έχεις λάβει και τι έκανες γι’ αυτό;
54. Ποιος ή τι δεν παραλείπει ποτέ να σε κάνει να γελάς;
55. Σου αρέσουν οι ομαδικές δραστηριότητες ή προτιμάς να κάνεις πράγματα μόνος σου;
56. Ποιο είναι το ιδανικό σου πρώτο ραντεβού;
57. Κάνεις συλλογή από κάτι;
58. Ποιο είναι το καλύτερο δώρο που έχεις λάβει και γιατί;
59. Ποιο είναι το αγαπημένο σου podcast;
60. Είσαι ερωτευμένος/η;
53 notes · View notes
gemsofgreece · 2 months
Text
Να γράψω λοιπόν δυο λόγια σχετικά με τη συμμετοχή της Ελλάδας στην Eurovision. Αυτά που θέλω να πω δεν έχουν καμία σχέση με το Ισραήλ, τον διαγωνισμό και σχεδόν το ίδιο το τραγούδι αλλά με μας ως κοινωνία των Ελλήνων.
Αλλά για τα βασικά, μου άρεσε το τραγούδι; Όχι, δεν είναι το στιλ μου και εδώ που τα λέμε δεν είναι ακριβώς τραγούδι. Είναι ένα εγχείρημα που έχει σκοπό να τραβήξει την προσοχή και η πορεία του θα εξαρτηθεί 100% από το πώς θα παρουσιαστεί στην σκηνή της Eurovision. Μια έξυπνη σκηνική παρουσία μπορεί να το ανεβάσει ψηλά. Η Σάττι γενικά παίρνει το ρίσκο να ακολουθήσει την συνταγή του Tucutum, παρά τις αντιδράσεις που είχε λάβει και εκείνο, και να το κάνει ακόμα πιο ακραίο για να εντυπώνεται στο μυαλό τόσων ανθρώπων. Και η ίδια έχει καταστήσει σαφές ότι αντιλαμβάνεται ότι η προσπάθεια είναι ριψοκίνδυνη. Ωραία, αφού παίρνει συνειδητά ρίσκο και μένει πιστή και στους τελευταίους της πειραματισμούς, το σέβομαι κι ας μην είναι της αρεσκείας μου.
Όμως αυτό που θέλω να σχολιάσω είναι τον άρρωστο πόλεμο που της έχει εξαπολύσει το μεγαλύτερο μέρος του Ελληνικού πληθυσμού.
Οι ίδιοι άνθρωποι που συνήθως αποκαλούν την Eurovision «σαχλό πανηγυράκι» τώρα θρηνούν την «δολοφονία» του υψίστου Ελληνικού πολιτισμού από την κακούργα Σάττι και ζητάνε συγγνώμη από τους Ευρωπαίους!!!
ΠΑΤΕ ΚΑΛΑ ΡΕ;;;;; Ζητάτε συγγνώμη και λέτε μαλακίες του τύπου «Ντρέπομαι που είμαι Έλληνας» στα Αγγλικά (για να τις δουν σίγουρα όλοι) επειδή ένα μουσικό βίντεο είναι τρολλιά ή ένα τραγούδι είναι λίγο περίεργο; Δηλαδή είναι υποκουλτούρα οι αλήθειες που δείχνει η Σάττι αλλά όχι εσείς που γράφετε στα αγγλικά, προσποιείστε ότι είστε ξένοι για να βρίσετε το τραγούδι και να επηρεάσετε τη διεθνή γνώμη εναντίον του;;; Κι εσείς τώρα έχετε απαίτηση να σας θεωρήσει κάποιος πολιτισμένους; Το μόνο που κάνετε είναι να αποδείξετε ότι η Σάττι τα δείχνει όλα πολύ ωραιοποιημένα γιατί η αλήθεια είναι απείρως πιο σάπια.
Είπαν λοιπόν ότι το τραγούδι είναι πακιστανοινδικοανατολίτικο και δεν δείχνει τον Ελληνικό πολιτισμό. Καταρχάς οι υψηλές που κάνει η Σάττι είναι πιο πολύ αξιοποίηση της σοπράνο φωνής της και του σκοπού της να σε αρπάξει από τα μούτρα αμέσως παρά αναφορά στο Bollywood, αλλά μπορεί να είναι και το δεύτερο αφού έχει πολλά αυτοβιογραφικά στοιχεία μέσα το τραγούδι και ο αδερφός της παντρεύτηκε Ινδή. Ασχέτως αν οι ψηλές θυμίζουν Ινδία, η μελωδία είναι Ελληνική παρά ινδική. Μετά ακολουθεί το reggaeton που φυσικά είναι Δύση. Μετά μια γέφυρα που είναι πιο κλασικά Ελληνική μπαλάντα (το αγαπημένο μου σημείο) αλλά δυστυχώς κρατάει λίγο. Μετά συνεχίζει με δυνατό ζουρνά και ένα ηχητικό μοτίβο που το θυμάται κανείς εύκολα (ΤΑ ΤΑ ΤΑ). Το θέμα είναι ότι το να πει κανείς ότι δεν υπάρχει τέτοια Ελληνική μουσική είναι ΨΕΜΑ. Μπορεί να είναι από τις πιο ανατολικές επιρροές της ελληνικής μουσικής αλλά σίγουρα είναι μέρος της!!! Αυτοί που διαρρυγνύουν τα ιμάτιά τους ότι δεν είναι ελληνικό το τραγούδι γνωρίζουν άραγε ότι ο ζουρνάς είναι ΑΠΕΙΡΩΣ πιο κοντά πολιτισμικά με το μπουζούκι και τον μπαγλαμά από ότι είναι το βιολοντσέλο και το πιάνο;;;;;;;;
Τι θέλετε να δείξετε δηλαδή ως ελληνική μουσική κουλτούρα; Τον μπαγλαμά οκ αλλά φρικάρετε στον ζουρνά, μην σας πούνε ανατολίτες; Καταλαβαίνετε πόσο ειρωνικό είναι όλο αυτό; ΕΙΝΑΙ ΟΛΑ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΜΟΥΣΙΚΗ! Και η λύρα και η ασκομαντούρα και όλα. Μπορεί να είναι η πιο Ανατολική εκδοχή της Ελληνικής μουσικής αυτή που παίζει η Σάττι, είναι όμως σίγουρα απλά μια ακόμα πτυχή της εγγενώς ανατολικής Ελληνικής μουσικής.
Κάποιοι τρελοί έφτασαν στο σημείο να γράψουν ότι η Σάττι κακοποιεί την Ελληνική γλώσσα και άλλοι ότι δεν είναι πραγματικά ελληνικά αυτά που μιλάει. Από εκεί καταλαβαίνεις το μέγεθος της κακίας, τόσης που τους χαζεύει το κεφάλι. Το τραγούδι έχει ξεκάθαρο Ελληνικό στίχο ερωτικού τραγουδιού.
Αλλά με το βίντεο με τρελάνανε. Λοιπόν το βίντεο είναι εξαιρετικό, είναι χιουμοριστικό και είναι ανατρεπτικό. Από τα καλύτερα μουσικά βίντεο που έχω δει. Έχει απίστευτα “Easter eggs” και φανταστική κίνηση της κάμερας (από διακεκριμένο Αυστραλό σκηνοθέτη). Όποιος το λέει φθηνό φανερώνει ότι δεν ξέρει τι του γίνεται.
Γράψανε λοιπόν οι πολύ Έλληνες ότι το βίντεο δεν παρουσιάζει τίποτα «πραγματικά Ελληνικό», διακωμωδεί τον Ελληνικό ΠολιτισμόΤΜ και νιώθουν ντροπή που παρουσιάζονται έτσι και που τα αρχαία μνημεία τους είναι στο ίδιο βίντεο με τα άλλα παρακμιακά στοιχεία. Για να δούμε λοιπόν τι γεμίζει ντροπή τους Έλληνες:
Ντροπή νιώθουν με την χωριάτικη σαλάτα, την φέτα, το σουβλάκι, το τζατζίκι, τις ελιές. Όπως όλοι γνωρίζουμε οι Έλληνες τρώνε μόνο σούσι, χαβιάρι και λούζονται με λάδι τρούφας.
Οι Έλληνες δεν έχουν δει ποτέ σαλέπι να πωλείται σε εμπορικούς δρόμους.
Οι Έλληνες ντρέπονται να παρουσιάζονται ως ευδιάθετοι χορευταράδες. Πού ακούστηκε Έλληνας να χορεύει σαν κανένας άγριος;
Και ειδικά με ζουρνά. Άγνωστο εντελώς ποταπό όργανο. Οι Έλληνες χορεύουν μόνο βαλς, άντε και κανένα φοξ τροτ.
Ντροπή να δείχνετε γάτες, η Ελλάδα δεν έχει πουθενά εκεί έξω γάτες.
Η αναφορά σε καγκουριλίκια, που δεν έκανε ποτέ κανένας νέος στην Ελλάδα, απαγορεύεται δια νόμου ακόμα και αν είναι χιουμοριστική.
Οι Έλληνες απ’ ό,τι φαίνεται ντρέπονται για τα τσαρούχια του τσολιά.
Οι Έλληνες θεωρούν σκανδαλώδη την αναφορά στην διοργάνωση των Ολυμπιακών αγώνων, που ήταν ένα ντροπιαστικό ανθελληνικό γεγονός.
Η Ελλάδα ποτέ δεν βασίζεται οικονομικά στον τουρισμό, οπότε θεωρεί εικόνες τουριστικών αναμνηστικών, οδηγών και χαρτών της Ελλάδας μια μη ρεαλιστική και προσβλητική προβολή.
Για πείτε λοιπόν; Ποιο από όλα τα ανθελληνικά αυτά στοιχεία σας πείραξε;
Τι υποκρισία.
Δύο τινά και δεν ξέρω ποιο είναι χειρότερο: είτε οι Έλληνες δεν έχουν καμία επίγνωση για αυτό που είναι είτε ντρέπονται για αυτό που είναι και είναι έτοιμοι να γλείψουν τις σόλες των ξένων να ζητήσουν συγχώρεση που έκαναν ανατολίτικο ή τρελιάρικο τραγούδι. Ο περήφανος Ελληνικός πολιτισμός. Δεν μπορούμε να φάμε, να χορέψουμε ή να σπάσουμε πλάκα χωρίς να ζητήσουμε την έγκριση από κάποιον Βορειοευρωπαίο. Χαρείτε τον τον πολιτισμό σας.
Και φυσικά για τίποτα από αυτά δε φταίει πραγματικά κανένας Βορειοευρωπαίος. Είναι όλο πάνω μας, όλο το φταίξιμο, όλη η αρρώστια. Το εννοώ. Έχουμε πρόβλημα.
«Δεν είναι αυτός ο Ελληνικός πολιτισμός.»
Μπα; Και ποιος είναι;
«Η Ακρόπολη, ο Αριστοτέλης, ο Σωκράτης»
Τότε καν’ το! Τι κάθεσαι και γκρινιάζεις. ΣΚΑΣΕ ΚΑΙ ΓΡΑΨΕ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ. ΠΗΓΑΙΝΕ ΚΑΙ ΧΤΙΣΕ ΣΕ ΚΛΑΣΙΚΟ ΙΩΝΙΚΟ ΡΥΘΜΟ. ΦΑΕ ΣΥΚΑ ΜΕ ΜΕΛΙ. ΦΟΡΑ ΣΕΝΤΟΝΙ ΓΙΑ ΡΟΥΧΟ. ΚΑΙ ΠΑΡΑΤΑ ΜΑΣ.
Πότε γίναμε τόσο ηλίθιοι και ανίδεοι; Πάντα είχαμε μια δόση αλλά τώρα είμαστε στο ναδίρ της ύπαρξής μας.
Το να λες παρεπιπτόντως ότι ο Ελληνικός πολιτισμός είναι η Ακρόπολη και ο Ιπποκράτης μόνο φανερώνει αμορφωσιά και όχι κάτι καλό για σένα.
Κάποιος μπορεί να πει «οκ αλλά η Ελλάδα δεν είναι μόνο αυτό που δείχνει η Σάττι».
Φυσικά δεν είναι μόνο αυτό. Η Σάττι παρουσιάζει το κομμάτι που ενδιαφέρει την ίδια περισσότερο σαν καλλιτέχνη. Πώς μπορεί ΟΛΗ η Ελλάδα ή ΟΛΟΣ ο πολιτισμός της να είναι σε ένα τρίλεπτο βίντεο; Ακόμα και σε ένα τρίλεπτο με Θεοδωράκη, Χατζηδάκι και Ξαρχάκο ΠΑΛΙ δεν θα ήταν όλη η Ελλάδα. Οπότε και αυτό το επιχείρημα καταρρέει.
37 notes · View notes
thenewsmag · 2 years
Text
Πνιγμός 6χρονης στην Κόρινθο: Τα πρώτα λόγια του πατέρα - «Ήταν η δύναμή μου - Πάει η ψυχή μου»
Πνιγμός 6χρονης στην Κόρινθο: Τα πρώτα λόγια του πατέρα – «Ήταν η δύναμή μου – Πάει η ψυχή μου»
Πολλά είναι τα ερωτήματα γύρω από τον πνιγμό της 6χρονης στην Κόρινθο και την αντίδραση του πατέρα της. Κανείς δεν μπορεί να πιστέψει ότι ένα 6χρονο κορίτσι έχασε έτσι άδικα τη ζωή του, όταν πνίγηκε στη θάλασσα από αμέλεια του πατέρα της, ο οποίος ήταν εκεί και δε βούτηξε να τη σώσει, επικαλούμενος πρόβλημα άσθματος. Ο ίδιος, μιλώντας στο Mega, αναφέρθηκε στην σχέση με την κόρη του, της οποίας η…
Tumblr media
View On WordPress
0 notes
annarrchy · 20 days
Text
Πάνε κοντά τέσσερα χρόνια από τότε που σε έχασα και αυτό που λένε όλοι πως με τον καιρό ξεχνιέσαι και το πένθος σβήνει μέρα με τη μέρα δεν ισχύει ούτε στο ελάχιστο στην περίπτωσή σου.
Κάθε φορά που σε σκέφτομαι, όλα όσα μου έμαθες και όσα περάσαμε μαζί παίζουν σαν καλοτραβηγμένα πλάνα από παλιά ασπρόμαυρη κάμερα και η νοσταλγία κατακλύζει τον εγκέφαλό μου.
Πλέον, ίσως είμαι πιο ώριμη, αλλά στη σκέψη πως δε θα σε ξαναδώ, δε θα σε ξανακούσω, δε θα σου ξαναμιλήσω και δε θα ξαναπώ τη λέξη «παππού», κλαίω σα μικρό παιδί και αρνούμαι πεισματικά να πιστέψω πως δεν είσαι πια κοντά μου.
Ξέρω πως δεν το ήθελες, ξέρω πως το μόνο που σε ένοιαζε ήταν να μείνεις εδώ και να ζεις την κάθε σου στιγμή σα να ήταν η τελευταία σου. Θυμάμαι ακόμα το πως έκανες τα πάντα για να αποκτήσω εγώ όσα δεν είχες εσύ μικρός.
Νοιαζόσουν τόσο που με νευρίαζες. Πολλές φορές σου φώναζα κι εσύ καθόσουν και υπέμενες όλα όσα είχα να πω επειδή απλά με αγαπούσες. Κι εγώ σε αγαπούσα, όσο τίποτα και όσο κανέναν. Ακόμα σε αγαπάω δηλαδή, καθώς ένα κομμάτι σου θα μείνει για πάντα χαραγμένο μέσα μου.
Όμως τώρα, ποιος θα μου λέει πως όλα θα πάνε καλά; Αφού έφυγες εσύ, δεν πιστεύω κανέναν. Έλεγες πως θα μείνεις εδώ για πάντα, ψεύτη. Κι αφού εν τέλει έφυγες, γιατί δε με πήρες μαζί σου; Ίσως εν τέλει να ρθω εγώ να σε βρω, πιο γρήγορα. Είναι φορές που το αποζητάω κιόλας.
Να ξέρεις, προσέχω τη γιαγιά και την αγαπάω και για τους δυο μας. Στεναχωριέται πολύ. Κοιμάται και ξυπνάει με τη σκέψη σου. Ξέρω πως κλαίει κρυφά, όπως κι εγώ, και η μαμά, και όλοι μας.
Θέλω να σε ακούσω να μου λες πως δε πειράζει που έχω γίνει έτσι. Θέλω να σε ακούσω να μου λες πως τα σημάδια μου ίσως και να με κάνουν δυνατότερη, όπως μου έλεγες όταν ήμουν μικρή κι έπεφτα και γέμιζα πληγές στα χέρια και στα πόδια μου, μόνο που τώρα τις δημιουργώ αυτοβούλως και δεν είμαι περήφανη γι'αυτό.
Συγγνώμη που πίνω. Συγγνώμη που καπνίζω. Συγγνώμη που σαπίζω κάθε μέρα στο κρεβάτι. Συγγνώμη που καθημερινά απογοητεύω όλους όσους με αγαπάνε. Συγγνώμη που δεν είμαι ανεξάρτητη. Συγγνώμη που πιστεύω πως όλα όσα περνάω είναι δύσκολα ενώ δεν είναι τίποτα μπροστά σε όσα πέρασες εσύ.
Παππού, συγγνώμη, θα φάω όλο μου το φαγητό αν μου υποσχεθείς πως θα γυρίσεις. Θα κάνω ο,τι χρειαστεί για να σε πάρω πίσω, μόνο υποσχέσου μου πως δε θα με ξεχάσεις εκεί που είσαι. Κράτα μου μια θέση δίπλα σου και εγώ θα φέρω μαζί μου όσα γλυκά δεν προλάβαμε να φάμε κρυφά απ' τη μαμά, γιατί από όταν σε έχασα δεν τρώω συχνά και η γιαγιά λέει πως έχω μείνει μισή κι ίσως ισχύει καθώς έχασα κι ένα κομμάτι μου μαζί με εσένα.
Δεν ξέρω καν πώς να το κλείσω αυτό, γιατί ένα απλό αντίο δεν αρμόζει και είναι χιλιο-ειπωμένο. Ίσως δεν λέω απλά αντίο, επειδή βαθιά μέσα μου πιστεύω πως μια μέρα θα ξυπνήσω και θα σε δω να με περιμένεις στο σαλόνι με μια τεράστια σακούλα γεμάτη κοχύλια για να φτιάξουμε κολιέ κι ας έχω ήδη πολλά.
Έχω κρατήσει φωτογραφίες μας από όταν ήμουν μικρή και τις χαζεύω κάθε φορά που νιώθω πως ο δε με χωράει ο τόπος. Ακόμα και τώρα με σώζεις. Από όπου κι αν είσαι.
Όμως δεν είναι το ίδιο πια.
Ξύπνα, επιτέλους.
18 notes · View notes