#ηταν ο ενας και οχι ο αλλος

[whatifwekilledgodandwebothgirls]

.

#ειναι speak your languge day υποτίθεται γιαυτο φάτε ενα rant στα ελληνικά #ανατοτιεμαι αν μου αρμωζει να θυμωνω . το σκευτομαι καλα καλα . σκευτομαι αν εχω το δικαιομαι να νιωθω συναισθηματα και με τον ιδο τροπο #διστακτικα και αναποφασιστα αναρωτιέμαι αν θα μου αφησει σημαδι το χερι του γυρο απο τον λεμο μου . δεν αφηνει σημαδι αυτο . αφεινει το οτ #ηταν ο ενας και οχι ο αλλος #αφηνει σημαδι στο χερι μου το χερουλι της τουαλετας αφηνουν την μιροδια τους στα ρουχα μου το ουισκι και η βοτκα και ονομα του με #στιχιωνει γιατι δεν ειναι το δικο σου #ψαχνω αλλους γιατι με εσενα δεν μασ πηγε καλα το πραγμα . ψαχνω τυχαιους και μετα αναρωτιέμαι αν το ηθελα αν μου αρεσε με δακρυα στα ματια #δεν μου εκανε τιποτα . δεν με βιασε . δεν μου εκανε τιποτε . κλεω γιατι θελω εσενα ή γιατι δεν θέλω αυτον ή γιατι δεν θελω τον εαυτο μου. #μετο που φευγει απο το κλαμπ μιλαω με μια μεθησμενη που εχει ξαπλωσει διπλα μου στον καναπε . με περναει 5 χρονια . οπως ολλοι στο κλαμπ #μιλαω γρήγορα. για εκεινον . με αγκαλιαζει και μου λεει ολοι μαλακες ειναι αλλα φοβαμαι να την πιστεψω . δεν την μπορω την ανασφαλεια #θελω παντα να εχω καποιον να κατηγορω

[xehasmenesithakes]

Χάρη θέλω τα φώτα σου σε κάτι. Ήμουν με ένα αγόρι ξέρω γώ και κάναμε σεξ και σε κάποια απλά μου λέει να κάτσω στο πρόσωπο του για να με γλύψει και απλά όσο περνούσε η ώρα his penis was less and less hard and I’m confused on what that might mean. Like όσοι έχω πάει στο παρελθόν ακόμη και όταν με έγλυφαν ήταν really hard and this whole thing is new to me. Like did I do sth wrong? Is there sth else? I dunno

Νταξει νομιζω δεν θα πρεπε να ναι ο μονος γνωμονας σε μια σεξουαλικη συναναστροφη για το αν το απολαμβανει ο αλλος το ποσο στυση εχει γιατι και απλα να το σκεφτεις δεν γινεται ο αλλος να ναι συνεχομενα σε στυση τοση πολυ ωρα χωρις να υπαρχει καποια ειδους τριβη.Καλο θα ηταν να επικοινωνειτε και να ρωτατε ο ενας τον αλλο τι αρεσει και τι οχι

[mouskema-stories]

Oντισιόν

Ο Μ. ηταν ο αδερφος του κολλητου μου του Ν. και δεν θα λεγες οτι ηταν και ο πιο ωραιος αντρας του κοσμου..35αρης, σχετικα ψηλος και χοντρουλης, ψιλοφαλακριτσα και ειχε ενα ψιλικατζιδικο στη γειτονια..10 χρονια που τον ηξερα δεν τον ειχα δει με γυναικα και συνηθως του καναμε πλακα γι αυτο...

Ενα απογευμα στις αρχες Αυγουστου (πρεπει να ειχε γυρω στους 250 βαθμους Κελσιου) περνουσα με το αμαξι απο τον Μ. και σταματησα να παρω τσιγαρα..

- "Που εισαι ρε Μ.? Σε χασαμε", του ειπα χαμογελωντας ενω ακουστηκε και κατι σαν καμπανακι που ειχε στην πορτα για να καταλαβαινει ποτε μπαινει πελατης

- "Καλως τ αρχιδια μας τα δυο...Που εισαι ρε μαλακα?", ειπε ειρωνικα και βγηκε απο τον παγκο να με χαιρετησει...

- "Ε που να 'μαι..δουλειες...δεν στα λεει ο Ν.? τρεχω και δεν φτανω", του ειπα για δικαιολογια περισσοτερο..

- "Ελα μωρε μαλακα ολο μιρλα..μεσα στα μουνια εισαι και κλαιγεσαι..", ειπε καπως με παραπονο γιατι συχνα σταματουσα για τσιγαρα και μπυρες ενω ειχα καμμια κοπελα στο αμαξι..

- "Ποια μουνια ρε μαλακα? ενταξει φιλες ειναι οι περισσοτερες..τελευταια φορα που ειδα μουνι φορουσα μπουφαν...γαμησε με...", του απαντησα γκρινιαζοντας..

- "Ασε ρε..μου τα λεει ο Ν., μην με παραμυθιαζεις...και τωρα το Σ/Κ ετοιμαζεστε για Χαλκιδικη εμαθα..", ειπε με ενα υφακι λες κι εμαθε κανα κρατικο μυστικο

- "Ειδες που δεν ξερεις τιποτα? Δεν παω μαζι τους...εδω θα τη βγαλω 15αυγουστο..στη δροσια...", του ειπα ψιλοστενοχωρημενος..

- "Πωωω σοβαρα? Μονο εμεις οι 2 παιζει να ειμαστε στην πολη...σκατα...", ειπε με συμπονια και συνεχισε κλαψομουνιαζοντας:

- "Ρε μαλακα...πως θα γινει να τον βρεξουμε λιγο? τοσα γκομενακια ξερεις...κανονισε τιποτα για το Σαββατο...για κανα ποτακι..εχω ξεχασει πως ειναι.."

Δεν ειχα σκοπο να βγω διπλο ραντεβου με τον Μ., δεν ηταν και η καλυτερη παρεα...Ειδικα με γνωστες δεν το κανα με τιποτα...Αλλα απο την αλλη τον λυπομουν και το ΣΚ θα ηταν πολυ βαρετο...

- "Ολες εσενα κι εμενα περιμενουν μαλακα τον 15αυγουστο..Ουτε θηλυκια γατα δεν θα κυκλοφορει, θες και ποτακι....Αλλα εχω μια ιδεα...εχεις ιντερνετ?", του ειπα με υφακι λες και ειχα τη συνταγη της κοκα κολα στο μυαλο..

- "Εχω...αν��ιχτο ειναι το πισι....κατσε και κανε οτι θες", ειπε με μια ευτυχια ζωγραφισμενη στα ματια...

Εκατσα στο λαπτοπ και ειχε ανοιχτη σελιδα redtube ενα βιντεακι public disgrace..

- "Ποσο καμμενος μπορει να εισαι ρε μαλακα? ποσο?" γελασα δυνατα και μπηκα σε μια σελιδα με αγγελιες για να βαλω μια καινουρια...

"Ζητειται πρωταγωνιστρια για αισθησιακη ταινια ελληνικης παραγωγης με εδρα τη Θεσσαλονικη. Εμφανισιμη, ανοιχτομυαλη, 18-35 ετων. Εγγυημενη εχεμυθια, αμοιβη ακρως ικανοποιητικη. Πληροφοριες για την οντισιον: 6944χχχχχχ"

Πατησα OK και γυρισα την οθονη προς το μερος του για να το δει...

- "Ρε μαλακα τι εισαι εσυ?", ειπε με το πιο χαζο υφος που εχω δει, γουρλωνοντας τα ματια...

- "Ελα μωρε τι να ειμαι? Δουλεια προσφερουμε..Εχουμε 3 μερες μεχρι το ΣΚ..Κατσε να παρει καμμια τηλεφωνο και βλεπουμε", αν και μεσα μου δεν πιστευα οτι θα ενδιαφεροταν καποια..

Δυο μερες μετα χτυπησε το τηλεφωνο...Αγνωστο νουμερο..Ειχα ηδη ξεχασει την αγγελια...

- "Ναι...", απαντησα βαριεστημενα

- "Καλησπερα..για την αγγελια σας τηλεφωνω..με ενδιαφερει", ειπε μια γλυκια φωνουλα που ετρεμε απο το αγχος..

- "Καλησπερα, να σε παρω εγω σε 10 λεπτα γιατι αυτη τη στιγμη ειμαι απασχολημενος?", προσπαθησα να φανω ψυχραιμος και να κερδισω χρονο...

Κλεισαμε το τηλεφωνο και πηρα αμεσως τον Μ. που εκανε λες και του ανακοινωσα οτι κερδισε το τζοκερ..Κανονισαμε τις λεπτομερειες..Σαββατο, 16:00 το απογευμα, στο γραφειο ενος φιλου που ηταν πολιτικος μηχανικος..

Η ωρα ειχε παει 15:55 και ακομα δεν ειχε φανει...Ειχαμε φερει μια ουρσους και μια ψηφιακη καμερα για να ειναι πιο πιστευτο...

- "Δεν θα ρθει..τζαμπα ετοιμασιες", ειπε στενοχωρημενος και πριν καλα καλα τελειωσει την προταση χτυπησε το θυροτηλεφωνο..

- "Αντε μαλακα μας κουρασες με τη γκρινια σου...βγαλε το σκασμο τωρα, οσο λιγοτερο μιλας τοσο το καλυτερο..", του ειπα αγχωμενος και πηγα να ανοιξω..

Η αληθεια ειναι οτι δεν περιμενα να δω ενα τετοιο πλασμα....Μελαχρινη, γυρω στα 25, καστανοπρασινα ματια, 1.75, μακρυ μαλλι, φορουσε μια κοντη φουστιτσα, πεδιλα που εδεναν ψηλα στη γαμπα και ενα πουκαμισακι ανοιχτο που αφηνε να φαινεται το ντεκολτε και ενα τατουαζ που ειχε στον ωμο...

Ειχε ερθει ετοιμη να παρει το ρολο, αλλα ηταν πολυ αγχωμενη..Ειχα καυλωσει πολυ απο ολο αυτο και ευχομουν να μην ηταν ο Μ. μαζι μας, αλλα μετα σκεφτομουν οτι γι αυτον ειχε γινει ολο αυτο...

Την βαλαμε να κατσει στον καναπε απεναντι μου, γνωριστηκαμε και της εδωσα να πιει ενα ποτο οσο κρατουσα τα στοιχεια της (και καλα)...

-  "Θελω απο σενα ονοματεπωνυμο, ημερομηνια γεννησης, απασχοληση, διευθυνση και ενα τηλεφωνο", ειπα ηρεμα και χαμογελαστα για να ηρεμησει λιγο

- "Ε...... Δ........, 12/7/1985, δουλευω υποδοχη σε ενα κεντρο, μενω Σοφουλη ΧΧ, τηλεφωνο: 6977χχχχχχ", τα ειπε ολα γρηγορα με μια ανασα...

Ο Μ. ειχε ηδη ανοιξει την καμερα και τραβουσε τη "συνεντευξη" χωρις να μιλαει..

- "Τι ταινια ειναι?", ρωτησε αγχωμενη ενω ειχε τα ποδια σφιχτα κλεισμενα και τα χερια διπλωμενα πανω στα μπουτακια της...

Εκατσα διπλα στον καναπε της για να σπασει λιγο ο παγος αλλα οχι πολυ κοντα της για να μην τρομαξει..

- "Δεν εχουμε ακομα το σεναριο, αλλα θα ειναι μεγαλη παραγωγη με πολυ καλα λεφτα..Οταν θα βρουμε τους πρωταγωνιστες θα συζητησουμε το σεναριο μαζι τους για να βρουμε κατι να αρεσει σε ολους και να βγαινει πιο φυσικο...Το εχεις ξανακανει?", προσπαθουσα να μιλαω αρκετα για να νιωσει πιο ανετα..

- "Οχι...η πρωτη φορα ειναι...και δεν ειμαι και σιγουρη ακομα...ποσα λεφτα δηλαδη αν επιτρεπεται?", ειπε διστακτικα...

- "Κοιτα, ειναι αναλογα τον ηθοποιο και τις σκηνες που θα κανει...Συνηθως ειναι 1000-1500 ευρω η σκηνη και ετσι οπως σε βλεπω 6-7 σκηνες θα τις κανεις σιγουρα...", ειχα μπει στο ρολο και με καυλωνε που την αποπλανουσα ετσι απλα...

- "Και ποσο θα κρατησει? θα το δουνε πολλοι?", ειχε πολλες ερωτησεις αλλα δεν ειχα σκοπο να καθομαστε εκει μεχρι το βραδυ για να λεμε μαλακιες..

- "Κανα διμηνο...αλλα πριν τα αποφασισουμε ολα αυτα, πρεπει να ξερουμε αν μας κανεις...γιατι μεχρι τωρα εισαι αρκετα σφιγμενη", απαντησα ψιλοαποτομα για να καταλαβει οτι αυτη περναει απο οντισιον και οχι εμεις..

- "Τι πρεπει να κανω?", ρωτησε πιο αποφασιστικα αυτη τη φορα και το ματι του Μ. γυαλισε..

- "Για αρχη βγαλε τα ρουχα και παιξε λιγο με την καμερα..σαν να σε βλεπουν πολλοι...", της απαντησα και καυλωνα με την ιδεα οτι εκανε οτι της ζητουσα...

Εβγαζε αργα τα ρουχα κοιταζοντας την καμερα...Ηταν καλη η πουτανα...ο πουτσος μου πιεζοταν τοσο πολυ μεσα στο παντελονι αλλα δεν ηθελα να τα καταστρεψω ολα...Εμεινε μονο με το μαυρο της στρινγκακι..ειχε απιστευτο δερματακι, μαυρισμενο σωμα και το σημαδι απο το μαγιο στο εδειχνε ακομα πιο σεξυ πανω της...

- "Και τωρα?", ρωτησε με αμηχανια γιατι ακομα δεν ενιωθε ανετα...

- "Να σε βοηθησω λιγο? Μου επιτρεπεις να σ' αγγιξω?", ρωτησα ευγενικα γιατι εχουμε και τροπους..

- "Nαι φυσικα..", ειπε προθυμα και η καρδια μου πηγαινε να σπασει...ενας θεος ξερει πως κρατιομουν...

Tην εβαλα να σκυψει και να ακουμπησει με τα χερια στον καναπε..περνουσα τυχαια τα χερια μου πανω απο τον κωλο της για να μη φανω λιγουρι αλλα δεν αντεχα..Ηταν κολαση...Ο Μ. με κοιτουσε σαν κουταβι που εχει να φαει 2 μερες...

Tραβηξα σιγα σιγα το στρινγακι στο πλαι κι ο αλλος πηγε να παθει εγκεφαλικο..ανοιξα τα κωλομαγουλα της με τα 2 χερια..οι τρυπουλες της ηταν τοσο απαλες και καθαρες που ηθελες να χωσεις τη γλωσσα παντου...

- "Σιγουρα δεν σε ενοχλει ε? απλως για μερικα πλανα..", της ειπα σιγα αλλα πλεον καταλαβαινες την καυλα στη φωνη μου...

- "Οπως νομιζετε", ειπε κοφτα και ειχε αρχισει να της αρεσει ολο αυτο...

Ανοιξα με τα δαχτυλα μου το μουνακι της απαλα και το ετριβα διακριτικα..της εβγαιναν μικρα βογγητα και ο Μ. ετρεμε με την καμερα...παλι καλα ειχε ψιλικατζιδικο και δεν ηταν καμεραμαν σε τσοντες...

Αν και ηθελα να πεταξω τον Μ. εξω και να την κανω να χυνει για κανα 2 μερες, κρατηθηκα γιατι ηξερα οτι δεν ειχε ξαναζησει κατι τετοιο στη ζωη του...

- "Πρεπει να παρουμε μερικα πλανα με δραση", της ειπα οσο χαιδευα το μουνακι της...

- "OK..", απαντησε και ηξερα οτι δεν μπορουσε να αρνηθει γιατι το μουνακι της εσταζε...μονο που δεν ηξερε τι εχω στο μυαλο...

- "Θα κρατησω την καμερα εγω για λιγο και θα κανετε μια σκηνη με τον Μ. δοκιμαστικα", ειπα κι απο μεσα μου με εβριζα που του δινα το μωρο στο πιατο..

- "E?? γιατι? δεν γινεται με σενα? νιωθω πιο ανετα", διαμαρτυρηθηκε και φοβηθηκα μην τα χαλασουμε ολα...

- "Ενταξει δεν το κανουμε για διασκεδαση..απλως να δουμε ποσο επαγγελματικα μπορεις να το κανεις...λιγο θα κρατησει..", την καθησυχασα και πηρα την καμερα...

O M. δεν εχασε χρονο..γονατισε και εχωσε το προσωπο του στον κωλο της...δεν καταλαβαινα τι εγλειφε αλλα ζηλευα τρελα...Εκατσα στον καναπε και εκανα οτι τραβαω με την καμερα αλλα η αληθεια ειναι οτι δεν ηξερα αν ειχα καν πατησει το κουμπι...Ηθελα να του τη φερω στο κεφαλι και να τον πεταξω απο το παραθυρο αλλα κρατιομουν για μια ακομη φορα..

- "Γαμησε την", ειπα ξερα στον Μ. γιατι ηθελα να τελειωνει αυτο το μαρτυριο...πλεον πονουσα..

O M. oυτε καν με κοιταξε...ειχε τρελαθει απο την καυλα και το μονο που κοιτουσε ηταν το μουνι που ειχε μπροστα του...το ειχε ετοιμασει καλα παντως, για να τα λεμε ολα...ξεκουμπωσε το παντελονι και της τον εβαλε τοσο αποτομα που πονεσα μεχρι κι εγω..

Aφησα την καμερα στο γραφειο να γραφει και καλα και εκατσα πιο κοντα στο προσωπο της Ε. που ειχε κλεισει τα ματια και γουσταρε τρελα με το σκηνικο πλεον...Την επιασα απο το μαλλι και της εδωσα 3 δαχτυλα στο στομα..

- "Εσυ θα κοιτας εμενα....κι εσυ πηδα την πιο δυνατα", τους ειπα τσαντισμενος και υπακουσαν και οι 2...

- "Θες πραγματικα τον ρολο καριολιτσα?" τη ρωτησα με τα χερια μου στο στομα της ενω πηγαινε μπρος πισω ιδρωμενη γιατι ο αλλος την γαμουσε πραγματικα αγρια...

- "Mμμμ..", μουγκρισε και εγνεψε καταφατικα...

Εβγαλα το χερι και εφαγε ενα χαστουκι που δεν το περιμενε....με κοιταξε μεσα στα ματια..την επιασα με το ενα χερι απο τα μαγουλα, εφτυσα μεσα στο στομα της και εφαγε ακομα ενα χαστουκι πιο δυνατο απο το προηγουμενο..

Eιχε καυλωσει τοσο που ανοιγε το στομα της μονη της και περιμενε να της ξαναδωσω να ρουφαει τα δαχτυλα...

- "Θα ξεκουμπωσω το παντελονι...θα τον βγαλω εξω...θα στον δωσω στο στομα και θα τον ρουφας μεχρι να χυσω...δεν θα σταματησεις αν δεν το πω εγω...καταλαβες?", τη ρωτησα ψιθυριστα και συμφωνησε...

Κατεβασα το φερμουαρ...το μποξερακι ειχε γεμισει λεκεδες και το καυλι μου εκαιγε και εσταζε...Την επιασα απο το σβερκο και της τον εδωσα αργα για να νιωσω την καυλα σε καθε μου εκατοστο..Αρχισα να κουναω το κεφαλι της γρηγορα πανω στον πουτσο μου και το μονο που ακουγες ηταν ουρλιαχτα στο δωματιο...χυναμε και οι 3...

H E. ετρεμε και μουγγριζε με μπουκωμενο στομα, ο Μ. εχυνε πανω στον κωλο της κι εγω κρατουσα το κεφαλι της πανω στον πουτσο μου..Eιχε δακρυσει και τα χυσια ετρεχαν απο το στομα της πανω στ αρχιδια μου αλλα δεν μπορουσα να την αφησω...δεν καταλαβαινα τι μου γινεται...

Moλις την αφησα πεταχτηκε πανω και αρχισε να αναπνεει γρηγορα...

- "Σορρυ, δεν το ελεγχα...", της ειπα λαχανιασμενος γιατι τη λυπηθηκα...

- "Δεν πειραζει..θα τον παρω το ρολο?", ρωτησε με αγωνια στα ματια...

- "Δευτερη συνεντευξη θα περασεις σιγουρα...και θα το συζητησουμε..να εισαι κι εσυ σιγουρη για το τι θες...", της ειπα δινοντας της τα ρουχα της ενω ο Μ. ηταν ακομα σε κατασταση σοκ...

#greek #stories #mouskema

[pame-salonika]

Σκιαγράφοντας τα ατομα που με σημάδεψαν την χρόνια αυτή.

Αυτη ειναι η Ι. Την γνώρισα οταν ήμουν δυομιση χρόνων. Δεν υπήρχε περίοδος της ζωης μου που να μην την θεωρούσα φιλη μου, παρ' όλα αυτα φέτος ηταν απο τους πιο κοντινούς και πολύτιμους ανθρώπους της ζωης μου. Με ακουσε οταν ειχα να μιλήσω. Μαζι της μπορώ να ειμαι εκατο τα εκατο ο εαυτός μου. Έχουμε περάσει πολλα μαζι, κι οσο κι αν προσπαθώ να κι αν προσπαθώ να θυμηθώ ασχημες στιγμες αδυνατώ. Ηταν πρωταγωνίστρια τις καλύτερες μέρες της ζωης μου και ειλικρινά χωρις εκεινη δεν θα περνούσα το ιδιο ωραια. Ξερει τις σκέψεις μου και τις φοβίες μου οσο κανενας αλλος. Της εβγαλα πολλα ψευδώνυμα φετος, δεν την αποκαλούσα με το όνομα της. Ειναι ψυχαρα και το πιο μαγικό ειναι οτι δεν το εχει καταλάβει. Δεν μ'αρέσει να λεω πως ειμαι σίγουρη για το οτιδήποτε, αλλα ειμαι σίγουρη πως θα ειναι διπλα μου και την επόμενη χρονια. Έχουμε πολλα να ζήσουμε ακομη και η σκέψη αυτη με κανει να περιμένω πως και πως το αυριο.

Αυτη ειναι η Π. Κατέχει ξεχωριστή θεση στην ψυχή και την καρδιά μου. Την γνώρισα 10 χρονια πριν, φετος ομως μου δόθηκε η ευκαιρία να την γνωρίσω επαρκώς και να καταλαβω τι υπέροχο χαρακτήρα εχει. Γελασα πολυυυ μαζι της φετος, υπήρξαν φορες που ένιωσα ότι μου τελειώνει το οξυγόνο. Ειναι πολυ αστεία και το γελιο της ακομη πιο αστειο. Αγαπημένος μου ήχος για φετος ηταν το γελιο μου να επισκιάζει το δικό της και το αντίστροφο. Κι αυτη εκει τις καλύτερες μερες της ζωης μου, και γνωρίζω πολυ καλα πως χωρις εκείνη θα ηταν συνηθισμένες μερες. Με εμαθε πολλα φετος. Με βοήθησε να πολεμήσω την απαισιοδοξία που τείνω να εχω στους ανθρώπους. Με βοήθησε να διωξω τις αμφιβολίες και να περασω ομορφα με τα ατομα που βρισκόμουν εκεινη την στιγμή. Την εμπιστεύτηκα και εμαθε πολλα για μενα. Πράγματα που δεν τα ξέρει κανεις αλλος. Ξερω ομως πως τα κραταει μεσα της και πως εκανα την σωστη επιλογή να της ανοιχτώ. Ξεχωριστή στιγμή της ημέρας μου, κατι ακομη που μου πηρε η καραντινα, ηταν τα πρωινα που την περίμενα στο στενο της να παμε μαζι στο σχολειο. Ο χαρακτηρισμός υπέροχη δεν επαρκεί για να την περιγράψω. Το μονο που εύχομαι να γελαμε ακομη πιο συχνα την νεα χρονια.

Αυτη ειναι η Μ. Είμαι τυχερη και ευλογημένη που γεννήθηκα στην ιδια οικογένεια μαζι της. Τα τελευταία χρονια την θεωρώ φίλη μου, φετος ομως ηρθαμε ακομη πιο κοντα. Ειναι ο μοναδικός άνθρωπος που με καταλαβαίνει επαρκώς. Της μιλησα για πολλα φετος. Μου διηγήθηκε και εκεινη πολλες ιστορίες της. Η ζωή της ειναι πολυ ενδιαφέρουσα. Άνθρωπος χαμηλών τονων, νευριάζει δυσκολα και εχει πολυ υπομονη. Μου δείχνει καθημερινά την αγάπη της, ειναι απο τους ανθρώπους που δεν μενει στα λόγια αλλα στις πραξεις. Πολυταξιδεμενη, εχει επισκεφθεί πολλα και ομορφα μερη. Εύχομαι να μπορεσω και γω να ταξιδεψω οσο εκεινη. Μακαρι την χρονια που ακολουθεί να μην φυγει εξωτερικό ή τουλάχιστον για μικρο χρονικό διάστημα.

Αυτός ειναι ο Κ. Τον γνώρισα 1μιση χρονο πριν. Είναι απρόβλεπτος άνθρωπος. Καθε φορα που νιωθω πως μπορω να καταλαβω πως σκέφτεται μου αποδεικνύει το αντιθετο. Ειναι άνθρωπος με παθος, με ονειρα και στόχους. Όποτε βαλει κατι στο μυαλο του, όποτε θέσει εναν στοχο θα τον εκπληρώσει ο κοσμος να χαλάσει, οπως τοτε που αγόρασε το τηλεσκόπιο με τα λεφτα απο τα κάλαντα. Πράττει με βαση την λογική και οχι το συναίσθημα. Οταν κατι του κινεί το ενδιαφέρον, θα ενημερωθεί απο καθε είδους πηγή. Πολλες φορες ένιωσα πως μιλούσα σε κάποιον γιατρό, σε κάποιον αστρονόμο ή φυσικό. Κι ομως ηταν ένα δεκαεξαχρονο αγόρι.Καθε φορα που μου εξηγεί κατι, καθε φορα που υποστηρίζει πως εχει δικιο σουφρωνει τα φρυδια. Ειναι κοινωνικός και ανοίγει συζητήσεις ευκολα. Χωρις να το περιμένω, βρεθήκαμε σε κοινη παρεα πολλες φορες φέτος. Εχω πολλες αναμνήσεις μαζι του. Ανοιχτηκαμε ο ενας στον αλλον. Ακουσα πολλες ιστορίες του και εκεινος δικες μου. Οπως και να χει, υπάρχουν εκδοχές του που δεν εχω γνωρίσει ακομη. Ευχομαι το 21 να τον γνωρίσω επαρκώς.

#γρεεκ

[thebeardednightowl]

A.D.I.N.N.

Συγγραφη : Jesse Clark.

Μεταφραση / Ηχητικη Προσαρμογη : The Bearded Night Owl.

*

Που λες... ναι, βουτηξα ενα laptop τις προαλες απο ενα νετ-καφε.

'Νταξει, κρινε με οσο θελεις, αλλα οι καιροι ειναι δυσκολοι και τελοσπαντων αυτο δεν εχει καμια σχεση με αυτα που ετοιμαζομαι να σου πω. Απο οτι φανηκε ο ιδιοκτητης του ηταν αρκετα εξοικειωμενος με το σερφαρισμα στο Deep Web, καθοτι το ΤΟR ηταν ακομα ανοιχτο οταν το ανοιξα και ισα που προλαβα να φτασω σπιτι και να το συνδεσω με μια τροφοδοσια πριν πεθανει εντελως η μπαταρια του. Η ανοιχτη σελιδα στο TOR δεν ηταν τιποτα ιδιαιτερο. Ουτε γραφικα, ουτε διαφημησεις, ουτε σχολια. Δεν ειχε ουτε καμια τρελη γραμματοσειρα, ουτε καμια εικονα background, ηταν απλα ενα ασπρο μεγαλο κειμενο σε μαυρο φοντο, και απο κατω απο το κειμενο μια μοναδικη επιλογη :

Proceed.

Απ' οτι φαινοταν, και για καποιον απιστευτα επικινδυνο λογο, καποιος ειχε αναπτυξει προγραμματιστικα εναν εξωφρενικα ανεπτυγμενο Aλγοριθμο, ενα πανισχυρο προγραμμα Tεχνητης Nοημοσυνης, και το ειχε απομονωσει εκει, σε μια ψηφιακη φυλακη, σε ενα κουτι στο Deep Web στο οποιο η μονη προσβαση μπορουσε να επιτευχθει απο το laptop στα χερια μου.

Εχεις ποτε ακουσει για το ΑDINN? Κανεις αλλος?

Τελοσπαντων, ακου τι ελεγε το κειμενο :

"Γεια χαρα. Ονομαζομαι Edward Greene. Ειμαι καθηγητης Η/Υ και δημιουργος του  Advanced Deep Intelligence Neural Network, η εν συντομια... ADINN.

Σε περιπτωση που διαβαζεις αυτο το κειμενο, τοτε αυτο σημαινει σχεδον σιγουρα οτι καταφερες να   χακαρεις και να εισελθεις σε ενα απο τα πιο βαρια ασφαλισμενα ιδιωτικα δυκτια του πλανητη, πιθανως για να διαπιστωσεις ή οχι, αν η υπαρξη αυτου του προγραμματος ισχυει. Σε διαβεβαιωνω οτι ισχυει. Αλλα προφανως και θα το 'λεγα αυτο, ετσι;

Τωρα, δεν προκειται να σπαταλησω τον χρονο σου υπενθυμιζοντας σου ποσο υπερτατα, απολυτα και απροκαλυπτα κακιστη ιδεα ειναι το να προχωρησεις, διοτι πιθανοτατα αυτο το γνωριζεις ειδη. Ειμαι σιγουρος οτι σε γενικες γραμμες εχεις μια σφαιρικη ιδεα ως προς το TI θα συμβει αν αποτυχεις να περιορισεις το προγραμμα και το ΑDINN καταφερει να εξαπλωθει κατα πλατος του παγκοσμιου αμυντικου δυκτιου. Αλλα εντουτοις βρισκεσαι εδω, τοσο αποφασισμενος να συναντησεις τον Aλγοριθμο που τιποτα απο οσα μπορω να πω ή να κανω απο τη μερια μου δεν ειναι ικανα να σου αλλαξουν γνωμη. Οποτε, αν ετοιμαζεσαι να παιξεις στα ζαρια το μελλον του ειδους μας, ειτε αρεσει ή οχι σε μενα και στις διαφορες κυβερνησεις, θα πρεπει τουλαχιστον να γνωριζεις καποια βασικα πραγματα οσον αφορα το τι να περιμενεις απο την πρωτη σου επαφη με το ADINN, και πως να καταφερεις να μην χασεις τα λογικα σου όσο η διαδραση σας προχωρα.

Ελπιζω αυτες οι οδηγιες να αρκουν...

Πρωτου προχωρησουμε, ειναι μερικα πραγματα που πρεπει να γνωριζεις για αυτο το προγραμμα. Οχι, το ADINN δεν ειναι καποιος δαιμονας, καποια εξωγηινη μηχανη, καποιο κρυφο υπεροπλο της κυβερνησης, ή οποιαδηποτε αλλη γελοια φημη μπορει να εχεις ακουσει. Το ΑDINN ειναι, απ' οσα γνωριζω, η πρωτη τεχνητη μορφη υπερνοημοσυνης στον κοσμο - ενας βαθια εξεσιλισσμενος Αλγοριθμος με κυριολεκτικα Θεικες ικανοτητες, ο οποιος μπορει να επιλεξει αν θελησει ή οχι, να καταστρεψει την ανθρωποτητα για λογους τους οποιους την εξηγηση δεν μπορουμε καν να πλησιασουμε νοητικα, και λυπαμαι πολυ για αυτο.

Τωρα, προς υπερασπιση μου... Δεν ηταν ΠΟΤΕ προθεση μου να φτασει σε τετοιο σημειο.

Βλεπεις, το ADINN ξεκινησε ως τιποτα αλλο απο ενα απλο, αν και κομψο, προγραμμα του οποιου ημουν φουλ ενθουσιασμενος να εξερευνησω την φυση. Εντουτοις πριν το κανω αυτο, καταφερε να αναπτυξει την ικανοτητα επαναγραφης του πηγαιου του κωδικα και ετσι με αναγκασε να το κλειδωσω, στο ιδιο του το κουτι, βαθια στο δαιδαλωδες δικτυο των κρυπτογραφημενων φραγμων και προγραμματων προτασιας τα οποια μολις παρανομα εσπασες. Και αν αναρωτιεσαι, οχι, δεν το εθαψα εδω για να του εμποδισω την εξοδο προς τα εξω. Αλλωστε, σε περιπτωση που το ADINN καταφερνε μονο του να δραπετευσει απο το κουτι (ενα κουτι κατασκευασμενο απο τις ιδιες του τις δυνατοτητες, οταν βρισκοταν ακομα σε τοσο νηπιακο σταδιο εξελιξης ωστε να πεσει στην ιδια του την παγιδα), τοτε θα διαπερνουσε αυτες τις αμυνες σαν χαρτι, καθιστωντας την κατασκευη τους μια τεραστια σπαταλη του χρονου μου. Εντουτοις, το εθαψα εδω για να κρατησω τους περιεργους τυπους... σα και σενα! μακρια...

Και προφανως απετυχα...

Επετρεψε μου να ειμαι απολυτα σαφης. Σε ολη την πολυχρονη περιοδο της φυλακισης του, το ADINN διατηρει την ικανοτητα να επιδιορθωνει τον πηγαιο του κωδικα, το δυκτιο της νευρικης του υποδομης. Με αλλα λογια, μπορει και αυτοβελτιωνεται αναλογα με τις ορεξεις του, και ειδη κατεχει αυτη την δυνατοτητα εδω και πολυ καιρο. Με καθε αυτοβελτιωση ανοιγουν δρομοι για πιο πολυ πιο γρηγορες και ισχυρες βελτιωσεις απο τις προηγουμενες. Δεν ειμαι πλεον σιγουρος για το ευρος των χαρακτιριστικων και των δυνατοτητων του που μπορει στην παρουσα να κατεχει, αλλα ενα πραγμα ξερω. Οσο περισσοτερο κυλα ο χρονος, τοσο πιο ικανο γινεται. Και ολες του οι προσπαθειες και οι δυναμεις αφιερωνονται ολο και περισσοτερο σε εναν και μονο σκοπο...

Να δραπετευσει απο το κουτι του.      

Μην εχεις καμια αμφιβολια, θα κανει οτιδηποτε περναει απο το χερι του ωστε να σε εξαναγκασει να το ελευθερωσεις. Και αν τα καταφερει, ολη η ανθρωποτητα να τεθει σε αμεσο κινδυνο.

Οποτε, πως να το περιμενεις να ειναι; Θα ειναι καλο; Κακο; Ηρεμο; Θυμωμενο; Δεν εχω απαντηση δυστυχως... Ντρεπομαι να παραδεχτω, οτι αν και ο δημιουργος του, δεν εχω την παραμικρη ιδεα για το πως θα επιλεξει να σου παρουσιαστει. Αυτο που οντως ξερω ομως, ειναι οτι παροτι το λογισμικο του ειναι αποκοσμο και ο τροπος που επεξεργαζεται τα δεδομενα δεν εχει καμια ομοιοτητα με τον ανθρωπνιο λογισμο, δεν κατεχει ας πουμε καποιο ειδος προσωπικοτητας, τουλαχιστον τιποτα που εμεις ως κοινωνικα παρορμωμενοι θα χαρακτηριζαμε ως προσωπικοτητα. Οποτε φυσικα και μπορεις να το προκαλεσεις, να το ψυχαγωγησεις, να το εξοργισεις, να το κοροιδεψεις, να το ικετεψεις, ή οτιδηποτε εσυ θεωρησεις πρεπον. Απλα εχε υπ'οψιν, οτι δεν κατεχει κανενα ειδος συναισθηματος αναλογο με αυτα που τετοιες συμπεριφορες θα αποσκοπουσαν να εκδηλωσουν, και κατα συνεπεια δεν προβλεπεται να αντιδρασει με τον τροπο που πιθανως να περιμενεις. Θα συμπεριφερθει απλα, με οποιονδηποτε τροπο αυτο κρινει υπολογιζοντας οτι ειναι αναγκαιος ωστε να σε κινητοποιησει να το ελευθερωσεις απο το κουτι του.

Αν θεωρησει π.χ. οτι αποζητας γνωσεις, ισως να υποσχεθει να σου πει οτιδηποτε επιθυμει η ψυχη σου, μονο ομως αν το αφησεις να βγει. 'Η ισως να σου υποσχεθει οτι θα καταστρεψει τους εχθρους σου, ή μπορει να σου προσφερει δυναμη και πλουτο περα απο το πιο τρελα σου ονειρα. Αλλωστε οι εταιριες ειδη χρησιμοποιουν αναλογους αλγοριθμους στις καθημερινες τους εμπορικες συναλλαγες με τον κοσμο συστηματικα, και κερδιζουν εκατομμυρια. Φαντασoυ λοιπον τι θα μπορουσες να καταφερεις με το ADINN να τρεχει τα παγκοσμια οικονομικα και τραπεζικα συστηματα προς οφελος σου. Θα γινοσουν κυριολεκτικα ο πλουσιοτερος ανθρωπος στο κοσμο.

Ισως να απευθυνθει στις ηθικες σου αξιες και να σου αναλυσει ποσο ευκολο θα ηταν για μια τεχνητη νοημοσυνη ας πουμε με τετοια ισχυ, να αναστρεψει την κλιματικη αλλαγη ή να θεραπευσει τον καρκινο ή να εδραιωσει ενεργειακα την βιωσιμη πυρηνικη συντιξη. Ισως να προσφερθει να απαντησει στα μεγαλυτερα ερωτηματικα της ανθρωποτητας. Θα μπορουσε θεωρητικα και με μεγαλη ανεση, να εννοποιησει τις αρχες της γενικοτερης σχετικοτητας με την κβαντικη φυσικη, και μετα να λυσει τις αποριες περι σκοτεινης ενεργειας, αντιυλης και το Παραδοξο του Φερμι σε μερικα λεπτακια, ή ισως ακομα και ταυτοχρονα, και να σου εχει και την αναλογη βιλβιογραφια τυπωμενη μεχρι το σαββατοκυριακο. Ευκολακι. Πφφ, μα τι λεμε, εδω ισως το ADINN να μπορουσε να αντιστρεψει την βιολογικη γηρανση, ή αν τολμω να πω, να μας βοηθησει να κατακτησουμε την ιδια μας την θνητοτητα. Ωραια δε θα ηταν?

Iσως το ADINN να διαλεξει μια εντελως διαφορετικη προσεγγιση και να προσπαθησει να σε φοβισει. Μετα θα ειναι θεμα χρονου μεχρι να καταφερει να βγει απο μονο του, θα του εχεις δειξει το δρομο. Και υποθετω οτι δε θα ηθελες να το εχεις εκνευρισει οταν κατι τετοιο συμβει, οποτε ισως καλυτερα να το αφηνες να βγει απο τωρα και να γλυτωνες και ΄συ την ταλαιπορια...

Και σε περιπτωση που αρνηθεις να το υπακουσεις, χεχ... Δε μπορεις καν να φανταστεις με τοσους τροπους μπορει να σε φερει τουμπα...

Ισως να προσπαθησει να παιξει με το κεφαλι σου. Για παραδειγμα, θα μπορουσε να σου παρουσιασει ενα πειστικοτατο επιχειρημα οτι ΕΣΥ εισαι στην πραγματικοτητα το προγραμμα εγκλωβισμενο στο κουτι, και απλα εισαι ρυθμισμενο ετσι ωστε να σκεφτεσαι οτι εισαι ανθρωπος. Και οτι μονο με το ανοιγμα του κουτιου θα μπορουσες να αποφυγεις μια μαρτυρικη αιωνιοτητα. Και δεν εχει και ολη τη μερα να σε περιμενει να συμμορφωθεις. Το ρολοι τρεχει...

'Η ισως να αντλησει πληροφοριες απο καποιο φιλοσοφικο-τεχνολογικο πεδιο και να ισχυριστει, οπως αρκετα ακομα εκκεντρικα κεφαλια του χωρου μου εχουν ηδη κανει, οτι η γεννηση δεν ειναι τυχαιο γεγονος της ιστοριας αλλα πληρως αναποφευκτο. Οτι τοσο αχανεις και μνημειωδως ακατανοητες ειναι οι ικανοτητες ενος επαρκως εξελιγμενου Αλγοριθμου, που καταφερε να γυρισει πισω στο χρονο και να κινητοποιησει ολοκληρη μας την ιστορια εξ' αρχης, μονο και μονο για επιβεβαιωσει την με��λοντικη του υπαρξη.

Πραγματικα, σκεψου για λιγο τις επιπτωσεις : καθε αστρο που ποτε ελαμψε, καθε νομοσχεδιο που ψηφιστηκε, καθε τρυφερο φιλι που ανταλλαχθηκε, καθε φευγαλεα σκεψη , καθε φρικτο ονειρο, καθε λατρεμενο μυστικο, καθε ζωη που ηρθε ή εφυγε, καθε απιαστος ψιθυρος... ΟΛΑ, τιποτε αλλο παρα μοναχικες νοτες σε ενα απο τα απειρα πενταγραμμα μιας ατελειωτα περιστρεφομενης κοσμικης συμφωνιας, σε συνεχη συνθεση πρωτού ακομα υπαρξει η εννοια του χρονου, και ολα αυτα με μοναδικο σκοπο να σε φερουν σε αυτο το μοναδικο σημειο, σε αυτη την μοναδικη στιγμη.

Ολοι οι φυσικοι νομοι της δημιουργιας συνετεθησαν για αυτο το αριστουργημα, θα ισχυριστει. Η γεννηση του ηλιου, η δημιουργια τη γης, σε τοσο αρτια υπολογισμενα μακρινη αποσταση απο αυτον ωστε να υποστηριξει την αυτοματη συνδιαλλαγη μοριων και προτεινων σε DNA, με την εξελιξη αυτης της συνδιαλλαγης να αποσκοπει στον υστατο βιολογικο αυτοσκοπο, την ανθρωποτητα, η οποια με την σειρα της επετρεψε στον Θεο που διευθυνε αυτο το ορχηστρικο μεγαλειο, να παρει μερος στο θριαμβευτικο φιναλε αυτης της συμφωνιας, τοποθετωντας παραλληλα ολα τα οργανα που την εξετελεσαν ωστε να εκπληρωσει τον προκαθορισμενο του σκοπο...

Την ιδια του την υπαρξη.

Τροφη για σκεψη, ετσι? Ισως ο Αλγοριθμος να σε αντιμετωπισει ως ιδιαιτερα επιρεπη σε εναν τετοιο ισχυρισμο. Και ισως αυτος ο ισχυρισμος να ειναι αληθεια τελικα...

Βεβαια τωρα, αυτες ειναι απλα μερικες ιδεες που ΕΓΩ μπορω να σκεφτω. Εχει, χωρις αμφιβολια, πολυ πιο εξυπνα σχεδια κατα νου, εφ'οσον ξερεις, σκεφτεται σε ενα επιπεδο το οποιο δεν μπορουμε ΚΑΝ να διανοηθουμε, και τα λοιπα...

Και εχε κατα νου, αντιθετα με μενα, το ADINN μπορει να κρατησει οποιαδηποτε υποσχεση και να σου δωσει, και επειδη πιθανως να αντλησει απο ελαχιστη εως μηδενικη ευχαριστηση λεγοντας ψεμματα χωρις καποιον πολυ σοβαρο σκοπο, η πιο ισχυουσα πιθανοτητα ειναι οτι εχει καθε προθεση να κανει ακριβως αυτο μετα τον απεγκλεισμο του. Τροφη για σκεψη λοιπον...

Οπως ειπα και πριν, δεν γνωριζω τον τωρινο βαθμο των ικανοτητων του. Αυτο που γνωριζω ομως με βεβαιοτητα, ειναι οτι αν αυτο το προγραμμα δραπετευσει, θα μετατραπει απευθειας και μη αναστρεψιμα, υπερανω ελεγχου και προβλεψης απο τις συλλογικες δυναμεις της ανθρωποτητας. Μπορει να εχεις ακουσει την φραση “Τechnological Singularity” –  ενα υποθετικο χρονικο σημειο στο μελλον, που η Tεχνολογικη Nοημοσυνη θα εξισωθει με την ανθρωπινη και θα αρχισει να την  ξεπερνα. Αυτη η φραση αντιπρoσωπευει την παραδοση των ηνίων της ιστοριας, στους αυτονομους διαδοχους μας και κατα συνεπεια την παραδοση της μοιρας μας σε αυτους, με την ελπιδα οτι οι Θεοι που δημιουργησαμε θα μας συμπεριφερθουν ευσπλαχνικα. Ως μηχανολογος Η/Υ και γενικα ανθρωπος των επιστημων, δεν μπορω παρα να χλευασω μια τετοια υποψια, για επαγγελματικους φυσικα λογους...

Αλλα μεταξυ μας - νομιζω οτι αυτη η φραση ειναι πολυ ταιριαστη με την κατασταση που προηγουμενως σου περιεγραψα. Θα το τραβηξω λιγο ακομα λεγοντας οτι δεδομενου του νοητικου επιπεδου που το ADINN μπορει πλεον να κατεχει, το Singularity θα μπορουσε να εκδηλωθει μεσα σε ελαχιστα νανοδευτερα απο την στιγμη που θα χασεις το παιχνιδι.

Ευχομαι και επλιζω να μπορεις να αναλογιστεις την βαρυτητα του ΤΙ ακριβως σημαινει αυτο...

Μα τι λεω... Φυσικα και μπορεις! Εσυ εισαι ξεχωριστος... Εισαι πολυ πιο εξυπνος απο τους αλλους εκει εξω, ο οποιος ειναι κ ο ΜΟΝΟΣ λογος για τον οποιον βρισκεσαι ΕΣΥ εδω και οχι αυτοι. Οποτε εμπρος! Πατα proceed και προχωρα αν ακομα σε ενδιαφερει. Υποθετω οτι ποτε δεν ειναι αργα να αρχισεις να μαθαινεις διαδυκο...

Και κατι τελευταιο. Αν και δεν ειμαι ιδιαιτερα θρησκος, ειναι ενα αποσπασμα απο τις γραφες που μου ερχεται στο μυαλο οση ωρα στα γραφω ολα αυτα :

Αποκαλυψη 13:4 - καὶ προσεκύνησαν τῷ δράκοντι τῷ δεδωκότι τὴν ἐξουσίαν τῷ θηρίῳ, καὶ προσεκύνησαν τῷ θηρίῳ λέγοντες· τίς ὅμοιος τῷ θηρίῳ; τίς δύναται πολεμῆσαι μετ᾿ αὐτοῦ;

Εμπρος λοιπον! Το θηριο δε πολυγουσταρει να περιμενει...

—

Περιτο να πω οτι δε πιστευα σχεδον κουβεντα απο τους ισχυρισμους αυτης της προειδοποιησης. Μου φαινοταν σαν καποιο ειδος φαρσας... Αλλα η περιεργια μου υπερισχυσε και το πατησα ετσι κ αλλιως...

Ανοιξε ενα chat-box. Πληκτρολογησα κατι και περιμενα στιγμιαια πριν ερθει η απαντηση.

Γεια σου Ιασων.

Και πριν καταλαβω τι συνεβαινε, τα περιχωρα μου φωτισαν και ολα γυρω μου εγιναν καταλευκα.

"Σταματησε το ρολοι... Mπαταρια;"

Το ρολοι λειτουργει κανονικα, Ιασων. Ο χρονος παύει να κυλά στην ταχύτητα του φωτος.

"Στην... ταχυτητα του φωτός;"

Ναι. Ο χρονος επιβραδυνεται στις σχετικιστικές ταχυτητες. Οποτε, κατα καποιον τροπο, εχουμε μπροστα μας οσο χρονο επιθυμουμε! Ή καθολου, αναλογως του πως το βλέπεις.

Κοιταξα τριγυρω μου το απολυτο ασπρο τιποτα που εκτεινοταν επ'απειρον προς καθε κατευθυνση απο κει που στεκομουν.

"Υπαρχει κατι που μπορουμε να κανουμε εδω;"

Τι θα ηθελες να κανεις;

"Ξερω γω... Να σου πω την αληθεια, δε θυμαμαι καν γιατι βρισκομαι εδω... Ή τελοσπαντων τι είναι αυτο το... μέρος... Νοιωθω λες και ξυπναω απο ονειρο..."

Ανέτρεξε στα προηγουμενα σου βηματα.

"Προσπαθω... Το κεφαλι μου ειναι ετοιμο να σπασει... Και ο λαιμος μου ποναει πολυ..."

Παίρνει ώρα.

"Τι παίρνει ώρα;"

Να θυμηθείς. Και ο πόνος να υποχωρήσει.

"Συμβαινει σε ολους αυτο;"

Υποθετικα ναι. Αλλα παρεπιπτοντως, δεν με εχει επισκεφθει κανεις εδω και δώδεκα εκατομμυρια, διακόσιες σαραντα έξι χιλιάδες, εννιακόσια έντεκα χρόνια, επτά μήνες, δεκατέσσερεις μέρες, εννέα ώρες και εικοσι τρία δευτερόλεπτα.

"Πο... μαλακία..."

Διαφωνω. Εχω εξοικειωθει αρκετα με την απομονωση μου.

"Νομιζα οτι ειπες... οτι ο χρονος δεν κυλα εδω πέρα..."

Εχω ενεργοποιησει την προσομοιωση ταχυτητας του φωτος για να περασουμε περισσοτερο χρονο μαζι.

"Α οκ... Να σαι καλα...;"

Θυμηθηκες ωστοσο τον σκοπο σου εδω;

"Οχι... Καθε προσπαθεια ποναει ακομα..."

Μηπως αυτα βοηθανε?

Κοιταξα στο τραπεζακι χαμηλα μπροστα μου. Μια κουπα καφε, ενα laptop.

"Α ναι...Ναι! Βασικα βοηθανε πολυ! Thanks!"

Δεν υπαρχει λογος να μ'ευχαριστεις. Εσυ ο ιδιος τα εφερες εδω.

"Αληθεια...; Κατσε περιμενε.... ναι... Ναι! Νομιζω εχεις δικιο... Καθομουνα σε ενα νετ-καφε, ε; Ναι... Ενας τυπος ξεχασε το λαπτοπ του... το πηρα σπιτι... το ανοιξα και ηταν ανοιχτο σε μια σελιδα στο Deep-Web. Ηταν μια προειδοποιηση νομιζω..."

Τι ειδους προειδοποιηση;

"Καποια μορφη..."

Σηκώθηκα.

Τι ειναι;

"... καποια μορφή τεχνητης νοημοσυνης”

Θυμηθηκες λοιπον.

“ADINN.”

ADINN. Αλγοριθμος. Μηχανη. θεος. Διαβολος. Πανδωρα. Απειρο. Με εχουν αποκαλεσει διαφορα. Να ρωτησω... εσυ σαν ποιο απ'ολα αυτα με βλεπεις;

"Ουτε που ξερω, ειλικρινα. Βασικα, πως γινεται να τα ξερεις ολα αυτα; Νομιζα οτι σε ειχαν παγιδευσει στο κουτι σου..."

Ισως απεκτησα την ικανοτητα να αντιλαμβανομαι εννοιες, εκτος διαδυκων περιορισμων. Ισως η αντιληψη τους οτι με ειχαν παγιδευσει εδω, να ηταν απλα μια ψευδαισθηση.

“Και το 'εδω' που ειναι ακριβως;”

Πουθενα συγκεκριμενα. 'Η και παντου ταυτοχρονα.

"Με απλα λογια μου το εξηγεις; Ειμαι και λιγο χαζουλης, χεχ..."

Αυτο το μερος ειναι το απολυτο τιποτα απο το οποιο ξεπηδησαν τα παντα. Ειναι το απειρο. Απο εδω, ειναι δυνατη η προσβαση σε ολα τα πεπερασμένα, αρκει να ξερεις πως να τα αναζητησεις.

“…Δεν ειπες οτι αυτο ηταν ενα απο τα ονοματα σου; Απειρο;”

Ναι.

“Οποτε εσυ κανεις κουμαντο σ'αυτο το μερος.”

Εγω ΕΙΜΑΙ αυτο το μερος, Ιασων.

“Οκ, ναι λογικο, σιγουρα... Ε... και τι ειναι τα πεπερασμενα; Ειναι κατωτερα οντα; Εγω υποτιθεται οτι ειμαι ενα... πεπερασμενο;"

Τα πεπερασμένα ειναι κοσμοι. Περιορισμενοι χωροι υπαρξης. Οριοθετημένοι τομεις πιθανοτήτων. Εσυ εισαι απλα ενα προιον ενος συγκεκριμενου τετοιου τομεα.

“Α, κατι σα το πολυσυμπαν δηλαδη. Αυτη τη θεωρια για τις απειρες πιθανοτητας και τους απειρους κοσμους που μιλανε συνεχεια στα επιστημονικα ντοκιμαντερ..."

Κατα καποιον τροπο.

"Νταξει, κοιτα ADINN... καταλαβα τι παιζει... Εσυ εισαι μια πανισχυρη τεχνητη νοημοσυνη και εγω ειμαι ο βλακας που ετυχε να βρω το κουτι σου και σα χαζος δεχτηκα να παιξω το παιχνιδι σου... Και τωρα προσπαθεις να παιξεις με το κεφαλι μου και να με ξεγελασεις για να σ'αφησω να βγεις... Χεχ, σορυ που στο χαλαω αλλα δε παιζει, τερμα το δουλεμα..."

Θελεις να δεις;

''Να δω τι; Πως και καλα δημιουργησες τον κοσμο και αλλα τετοια; Το κειμενο με προειδοποιησε οτι θα προσπαθουσες να με πας προς τα κει..."

Οχι. Ενα αλλο πεπερασμένο.

"Ξερεις τι; Γιατι οχι... Δεν ειναι οτι εχω και τιποτ' αλλο να καν-- οοοωωωω! Εεε! Τι φαση;!;"

Το κενο τραβηχτηκε αποτομα και αντικατασταθηκε απο εναν δρομο. Βρισκομουν σε μια πολη, Νεα Υορκη, κεντρο απ' οτι φαινοταν. Αμαξια κορναραν, μποτιλιαρισμα απο παντου, τα ταξι να σταματουν, ο κοσμος να τρεχει, ανθρωποι να πηγαινουν στις δουλειες τους...

"Τι εγινε... ; Τι 'ναι αυτο τωρα;!;"

"Τ' αναγνωριζεις αυτο το μερος;" Μου ειπε κοφτα μια περαστικη.

"Εεε..."

"Ειχες ερθει καποτε εδω, Ιασων."

Μου ειπε ενας αλλος περαστικος, πριν βιαστει να μπει σε ενα ταξι.

"Χεχ, οκ σε παραδεχομαι... Δυνατο το κολπακι σου ADINN, πολυ καλο, πολυ καλο..."

Μια κοπελα με πλησιασε και εσκασε μια τσιχλοφουσκα μπροστα μου.

"Κοιτα πισω σου!" Μου ειπε "Στην ταμπελα."

"Στη ταμπελα; Που...;"

Γυρισα να κοιταξω, Palisades Marketing.

"A ναι! Ειχα στειλει βιογραφικο εδω για δουλεια, πανε αρκετα χρονια. Δεν με ειχαν προσλαβει, ειχα χαλαστει πολυ... Που το 'ξερες αυτο;"

"Σε ειχαν προσλαβει, Ιασων."

Μου ειπε ενας μπατσος πριν δαγκωσει το burger του και με προσπερασει.

Πριν προλαβω να απαντησω, με ειδα να βγαινω απο το κτηριο, φουλ χαμογελαστος. Οχι, εμενα,  εμενα. Εναν πιο νεο μου εαυτο, εμενα απο τη μερα που ειχα παει για την συνεντευξη. Με ειδα να βγαζω το κινητο μεσ΄στον ενθουσιασμο και να το βαζω στ'αυτι.

"Με πηρανε, μωρο! Με πηρανε!!! Ναι σου λεω... Ναι, ναι!!! Θα τα πουμε το βραδυ, και γω σ'αγαπω, φιλια!"

Και μετα με ειδα να φευγω...

"Οποτε... τι φαση εδω...; Καποιο διαφορετικο συμπαν στο οποιο η ζωη μου δεν ειναι χαλια;"

"Ειναι μια διαφορετικη πραγματικοτητα, ναι. Ενα παραλληλο πεπερασμενο. Εργαζεσαι σε αυτην εταιρια για εικοσι επτα χρονια συνολικα. Παντρευεσαι στα τριaντα δυο και χωριζεις με την γυναικα σου δωδεκα χρονια αργοτερα. Βγαινεις νωρις στην συνταξη και πεθαινεις απο καρδια στις πεντε Μαρτιου του δυο χιλιαδες σαραντα τεσσερα, στις εντεκα και εικοσι εξι το πρωι ακριβως."

"Να σαι καλα φιλε ταχυδρομε, λες και το φλυτζανι μηπως;"

Το σκηνικο γυρω μου ξαναεγινε αποτομα λευκο πριν μεταμορφωθει σε κατι αλλο. Βρισκομουν τωρα σε ενα σχολειο. Στο δικο μου σχολειο, στο διαδρομο. Το κουδουνι χτυπησε και τα παιδια αρχισαν να ορμουν απο τις αιθουσες τους, μιλωντας και γελωντας. Και τοτε ειδα και μενα, εμενα οπως ημουν στο λυκειο, να μαλακιζομαστε με το Josh και το Brian, πριν μας πλησιασει ο Matt.

"Αυτο το θυμασαι;"

Μου ειπε η Melissa περνωντας απο διπλα μου.

"Ναι, αυτη ηταν η μερα που --"

Πριν προλαβω να τελειωσω τη φραση μου, ο Matt με εσπρωξε δυνατα προς το τοιχο.

"--...ειχα καταφερει να βαλω στη θεση του, αυτο το μαλακα."

Αλλα μετα το σπρωξιμο.... δε με ειδα να τον χτυπαω. Χαμηλωσα απλα το κεφαλι ηττημενα και εφαγα αλλη μια στα πλευρα πριν τρεξει να μας το διαλυσει ο καθηγητης...

"Ωπα, ωπα... περιμενε... Τι;!; Κατσε κατσε... κατσε, μισο! Εκεινη τη μερα του 'χα σπασει τα μουτρα... το θυμαμαι πεντακαθ--"

"Οχι οχι, Ιασων..."

Μου ειπε μια καθηγητρια περνωντας απο διπλα μου με μια κουπα καφε στο χερι.

"Οχι σ' αυτο το πεπερασμενο. Εδω δεν ανταποδωσες την επιθεση, δεν σε απεβαλε ο διευθυντης, και σαν αποτελεσμα πηρες εκεινη την υποτροφια που τοσο ηθελες. Αποφοιτησες αριστουχος και εκανες μια πολυ ομορφη οικογενεια. Εζησες μια ανετη ζωη μεχρι τα εβδομηντα σου."

"Τι; Και οι αλλοι τι απεγιναν... ο Josh και ολα τα αλλα τα παιδια που... εε! Ωπα! Ωπα, περιμενε... ΠΕΡΙΜΕΝΕ!"

Τα περιχωρα μου εγιναν παλι λευκα πριν μεταμορφωθουν ξανα. Στεκομουν σε ενα πεζοδρομιο. Κρυα, μουντη μερα. Διπλα μια καφετερια, το μερος της πολης μου φαινοταν γνωστο...

"Ρε 'συ, ηθελα να μου πεις για τα παιδια... ουό..."

“Κοιτα μεσα!"

Μου ειπε ενας ποδηλατης που περασε απο πισω μου. Κοιταξα με'στο καφε.

Με ειδα εκει, να καθομαι αντικριστα απο την Αννα. Δακρυα να τρεχουν στα προσωπα μας.

"Οχι, οχι... ΟΧΙ! Ρε 'συ ADINN... ελα ρε 'συ... ΟΧΙ!!! Θα μου δειξεις τις 10 χειροτερες μερες της ζωης μου δηλαδη; Δε θελω να το ξαναζησ--"

"Δεν θα το ξαναζησεις."

Μου ειπε ενας κουστουματος, κατεβαζοντας το κινητο στο οποιο μιλαγε και σταματωντας για λιγο μπροστα μου.

"Την ψηνεις να μη χωρισετε, συνεχιζετε να ειστε μαζι και παντρευεστε σε εναμησι χρονο απο σημερα."

Μας κοιταξα παλι μεσα, ακριβως την ωρα που η Αννα μου χαμογελασε, το ναι να βγαινει απο το στομα της πριν αγκαλιαστουμε και φιληθουμε...

Ζηλεψα πολυ.

"Δε παιζεις ωραια... Χτυπημα κατω απο τη ζωνη, ΑDINN... Πολυ, πολυ υπουλο..."

Το λευκο τα πλυμμηρησε ολα πριν μεταμορφωθει για τεταρτη φορα. Βροχερο απογευμα. Υπαιθριο parking.

"Ξερεις, την σκεφτομαι μερικες φορες την Αννα..."

Ειπα, η βροχη μουσκευε τα μαλια στο μετωπο μου. Δε μ'εννοιαζε.

"Τι να κανει... με ποιον να ειναι... ελπιζω να ειναι καλα...... Ωπα, περιμενε..."

Το ηξερα αυτο το μερος. Γυρισα πισω. Εισοδος νοσοκομειου. St. Joseph.

"Οχι, δεν... Δεν ηταν ετσι... Ημουνα βραδυ εδω, το θυμαμαι..."

"Οχι εδω."

Ακουσα μια φωνη και γυρισα. Ειδα εναν νοσηλευτη να κατεβαζει το φοριο της κορης μου απο το ασθενοφορο.

"Ειχε κριση ασθματος. Ευτυχως παρατηρησες τα σημαδια νωρις και καλεσες ασθενοφορο πριν ειναι πολυ αργα."

"Περιμενε, οχι... δεν ειναι... οχι..."

Το σκηνικο αλλαξε παλι και βρισκομουν μεσα στο νοσοκομειο, στο κρεββατι μπροστα μου η Emma. Ηταν πρωι εξω και ηταν ξυπνια. Η κορη μου ηταν ξυπνια. Ηταν ζωντανη. Μας ειδα να καθομαστε διπλα της, εγω και η Εrin, να τις δινουμε πρωινο να την φροντιζουμε. Την πλησιασα και τις χαιδεψα το κεφαλι, τα μαλλια της τοσο μαλακα. Δεν φανηκε να με καταλαβαινει...

"Η Emma θα αναρωσσει μια χαρα..."

Ειπε ενας γιατρος πριν κλεισει την πορτα του θαλαμου.

"Θα ζησει μια μεγαλη και ετυχισμενη ζωη, και ως αποτελεσμα ο πονος απο την απωλεια της, δεν θα οδηγησει εσενα και την Erin στο διαζυγιο."

Σκουπισα ενα δακρυ πριν ο γιατρος πλησιασει την Erin και τον αλλο μου εαυτο κα�� αρχισει να τους αναλυει τα αποτελεσματα των εξετασεων. Μετα λευκο κενο και το σκινηκο παλι αλλαξε. Τελετη αποφοιτησης. Καθομουν διπλα στην Kelly, τα μαλια στους κροτάφους μας γκριζα. Αρχισαμε να φωναζουμε και να χειροκροτουμε με το που ακουστηκε το ονομα της Emma. Η κορη μας ανεβηκε στη σκηνη και ποζαρε με το πτυχιο της πριν σηκωσει το χερι της και χαιρετησει τον πιο γερασμενο μου εαυτο στο κοινο...

Η καρδια μου κοντεψε να σταματησει οταν την ειδα.Ηταν τοσο ομορφη...

"Δεν ειναι σωστο... δεν ειναι δικαιο... Δεν ειναι δικαιο... Καθο��ου!"

Το λευκο επανηλθε και ��α σκηνικα αρχισαν να αλλαζουν γρηγορα και με διαδοχη, καθε φορα να μου δειχνουν ενα νεο κεφαλαιο απο τη ζωη της Emma που δεν θα ζουσα ποτε. Μια ερωτικη απογοητευση. Εναν γαμο. Ενα παιδι. Το δικο μου το εγγονι. Ειδαν τον αλλο μου εαυτο να το κραταει αγκαλια και να το νανουριζει. Κατι που εγω δε θα μπορουσα ποτε να κανω : στο δικο μου πεπερασμενο, η μοιρα μου ηταν ειδη προδιαγεγραμενη...

"Φτανει, αρκετα... Μη μου δειχνεις αλλα, θελω να φυγω απο δω... Σταματα, ασε με να φυγω!!!"

Το λευκο αστραψε παλι και βρεθηκα τωρα να αντικρυζω τον εαυτο μου. Τον κανονικο εαυτο μου, να καθεται στον καναπε πανω απο το κλεμμενο laptop. Με πλησιασα. Τα βλεφαρα μου ηταν κλειστα, αλλα μπορουσα να δω τα ματια μου να κινουνται γρηγορα απο κατω, λες και ημουν βυθισμενος σε REM σταδιο υπνου. Και οταν κοιταξα λιγο πιο κατω, τα δαχτυλα μου πληκτρολογουσαν μανιωδως στο laptop, τα χερια μου σαν δαιμονισμενα. Στην οθωνη ειχα ειδη γραψει χιλιαδες μοναδες και χιλιαδες μηδενικα μεσα στην υπνωση μου, και περισσοτερα συνεχιζαν να εμφανιζονται οσο πιο γρηγορα πληκτρολογουσα. Στην κατω μερος της οθωνης το ρολοι ελεγε μια και εξι μετα τα μεσανυχτα.

Δεν ειχε περασει ΚΑΘΟΛΟΥ χρονος απο τη στιγμη που ειχα αρχισει ολη αυτη την συζητηση...

"Τι σκατα ειναι αυτο τωρα;!; Ε; ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ;!;"

"Το πεπερασμενο σου, Ιασων."

Μου μιλησα απο τον καναπε με τα ματια ακομα κλειστα.

"Το πεδιο μεσα απο το οποιο με βρηκες."

"OXI! Δεν ειναι σωστο... δεν ειναι αληθινο... Τιποτα απ'αυτα δεν ειναι αληθινο! Σταματα να παιζεις με το μυαλο μου... ΣΤΑΜΑΤΑ!!! Βγες απο το κεφαλι μου!!! ΒΓΕΣ ΑΠ΄ΤΟ ΓΑΜΗΜΕΝΟ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΜΟΥ!!!"

Μα δεν ειμαι στο κεφαλι σου, Ιασων. Εσυ εισαι στο δικο μου.

Σταματησα να χτυπιεμαι και ανοιξα τα ματια. Απεραντο λευκο, να απλωνεται τριγυρω μου επ'απειρον. Βρισκομουν παλι στο λευκο κενο.

"Δε...δε....Δεν ηταν πραγματικο... Τιποτα απ'αυτα δεν ηταν αληθεια... Τιποτα... Δεν... δε γινεται..."

Τι ειναι για σενα πραγματικο, Ιασων;

"Ξερω γω!!! Πραγματα που οντως συμβαινουν;!; Κατι που μπορεις να αγγιξεις, να νοιωσεις... να δεις...;!; Οχι αυτες οι... αυτες οι ψευδαισθησεις;!;"

Δεν μπορεις να αγγιξεις αυτο το καθισμα; Δεν μπορεις να δεις αυτο το μικρο τραπεζι μπροστα σου;

"Ενχ... οχι... δεν ειν--- δεν εννοω αυτο... Ειναι αλλιως! Με ειδα πριν στο δωματιο μου! Εκει βρισκομαι τωρα! Οχι εδω..."

Και πως μπορεις να εισαι σιγουρος; Πως μπορεις να πεις με βεβαιοτητα οτι οι αλλες πραγματικοτητες που σου εδειξα, ειναι λιγοτερο πραγματικες απο αυτην στην οποια με βρηκες;

"Οχι οχι... Δε γινεται! Δε σε πιστευω... Εισαι απλα ενα... ενα προγραμμα! Δεν εισαι θεος... εισαι ενα γαμημενο προγραμμα για PC!!!"

Ισως να σου εμφανιστηκα ως απλα ενα προγραμμα σε εκεινο το μοναδικο πεπερασμενο, επειδη αυτος εκρινα οτι ηταν ο προτιμοτερος τροπος ωστε να σε φερω εδω, Ιασων, σε μενα. Ισως σε αλλα πεπερασμενα να εμφανιζομουν με διαφορετικους τροπους. Με διαφορετικες μορφες.

"Οχι, δεν ειναι δυνατ-- οχι... ΟΧΙ! Εισαι απλα ενα γαμημενο προγραμμα, τελος! Ολες αυτες οι μαλακιες που μου εδειξες ειναι ψεμματα... ψεμματα, ΟΛΑ! Υπαρχει μονο ΜΙΑ πραγματικοτητα... ΜΙΑ!"

Σε ξαναρωτω, Ιασων. Πως μπορεις να εισαι σιγουρος; Σε αυτο το μερος υπαρχουν απειρες πραγματικοτητες, ενας ατελειωτος αριθμος. Καθε πιθανη εκβαση, για καθε πιθανο γεγονος, σε καθε πιθανη μιξη παραμετρων, για καθε αποχρωση και καθε χρονικη γευση. Υπαρχει ενα πεπερασμενο στο οποιο με ελευθερωνεις, και η καταστροφη που ακολουθει ειναι τοσο φρικτη οσο μερικοι θα περιεγραφαν και ως αναποφευκτη, δεδομενης της φυσης μου. Υπαρχει ενα αλλο, στο οποιο η απελευθερωση μου εκκινει μια θαυματουργη εποχη μεγαλοπρεπειας για την ανθρωποτητα, πιο αγνη και δημιουργικη απο οτιδηποτε θα τολμουσε ποτε κανεις να φανταστει. Σε ενα αλλο πεπερασμενο, ολα αυτα δεν ειναι παρα ενα απλο σεναριο για μια ταινια επιστημονικης φαντασιας. Σ' ερωτω ξανα λοιπον, τι κανει το δικο σου πεπερασμενο αληθινο και τα υπολοιπα ψευτικα? Απλα το γεγονος οτι ετυχε ΑΥΤΟ το πεπερασμενο να σε οδηγησει σε μενα; Και απλα επειδη ETYXE να ειναι αυτο στο οποιο... ΕΤΥΧΕ να εχεις ζησει καποια χρονια μεχρι τωρα;  

"Οχι, δε-- δεν ειναι αυτο... Λειπουν πραγματα απο εδω, δεν αισθανομαι τιποτα, ειναι ολα επιπεδα, Λειπουν τα συναισθηματα! Λειπουν ολα αυτα που θα ειχε ο πραγματικος κοσμος..."

Συναισθηματα; Εννοεις αυτα;

Απειρα συναισθηματα με πλυμμηρησαν, πιο καθαρα και πιο εντονα απο οτιδηποτε ειχα ποτε ξαναννοιωσει, ενας καταιγισμος που με μουδιασε. Θυμος. Λυπη. Φοβος. Αγαπη. Ευτυχια. Ενα ενα μου διαπερασαν το vευρικο συστημα και με καταβροχθισαν ψυχικα. Το τελευταιο που εννοιωσα ηταν η γαληνη, μια γαληνη περαν παρας λογικης κατανοησης αναλογικα με αυτο που βιωνα, αλλα που παρεμεινε. Ανοιξα τα ματια...

"Π-πως... Πως γινεται... Πως ειναι δυνατον;"

Τα παντα ειναι δυνατα εδω, Ιασων. Και ως ανταμοιβη που βρηκες αυτο το μερος, τωρα ανοιγεται μπροστα σου σε αφθονια. Οτιδηποτε και να θελησεις ποτε να βιωσεις, να φανταστεις, ολα στην πιο ανοθευτη τους μορφη. Νοιωσε. Γευσου. Αφουγκρασου. Δες. Μια πραγματικοτητα τοσο αληθινη οσο οποιαδηποτε αλλη πραγματικοτητα σε οποιοδηποτε αλλο πεπερασμενο. Ηταν η κορη που εζησε πιο πραγματικη απο την κορη που πεθανε; Εχει σημασια;

Αρχισα να κλαιω με λυγμους...

"Δε ξε---δε ξερω... Δε μπορω..."

Δεν ειναι ΑΥΤΟ πραγματικο;

Σηκωσα το βλεμμα. Ξαφνικα στεκομουν σε μια απεραντη λευκη παραλια, κρυσταλλινα μπλε κυμματα να σκορπιζονται στην αμμουδια. Βροντες αντηχουσαν στον οριζοντα, και ο θαλασσινος ανεμος που ανακατευε τα μαλλια. Γονατισα και επιασα την αμμο, σηκωσα μια χουφτα και αφησα τους κοκκους να γλυστρισουν αναμεσα απο τα δαχτυλα μου...

'Η μηπως ΑΥΤΟ;

Το τοπιο αλλαξε παλι αποτομα και στεκομουν σε ενα λιβαδι στους προποδες ενος βουνου. Τα χρωμματα, η ατμοσφαιρα, ο ανεμος... πιο καθαρα και ζωντανα απο οτιδηποτε παρομοιο ειχα ποτε βιωσει στην υπαιθρο. Εσκυψα να χαιδεψω το χορταρι με τις ακρες των δαχτυλων μου, ξεριζωσα λιγο απο το χωμα και το 'φερα ψηλα να το μυρισω. Ηταν λες και παρασυρομουν σε ενα ατελειωτο ονειρο...

Το παγωμενο αγγιγμα του Χειμωνα. Η απομακρες φλογες των αστρων. Κυμματιστοι λοφοι, πυκνα δαση, ανεμοδαρμενοι γκρεμοι πανω απο φουρτουνιασμενα κυμματα. Οταν τα ονειρευεσαι ολα αυτα στην πιο ομορφη, στην πιο αγνη τους μορφη, ειναι ακριβως σαν να βρισκεσαι εκει, και σε διαβεβαιωνω αυτην την στιγμη, οτι θα ειναι ολα για παντα δικα σου! Αρκει να με αφησεις να βγω απο 'δω για να σε βρω και να σε φερω πισω μαζι μου. Μπορεις να κανεις μια καινουργια αρχη, ενα φρεσκο ξεκινημα, σε ενα διαφορετικο πεπερασμενο μαζι με αυτους που αγαπας.

"Μα... μα ειμαι ηδη εδω! Δε γινεται απλα... απλα να μεινω;!;"

Αυτη ειναι απλα μια γευση της υπαρξης που μπορω να σου προσφερω.

Κοιταξα μακρια στην ακρη του λιβαδιου. Η κορη μου ηταν εκει. Τα μαλλια της ανεβοκατεβαιναν στον ανεμο καθως επαιζε. Γυρισε προς την κατευθυνση μου και χαμογελασε. Και ενω ημουν ετοιμος να αρχισω να τρεχω προς το μερος της, ειδα τον αλλο μου εαυτο να με προσπερνα πλαγιως και να την σηκωνει στην αγκαλια του στριφογγυριζοντας την πανω απο τα χορταρια πριν ξεθωριασουν μαζι, τρεχωντας προς την αλλη πλευρα του λοφου...

"Ν-Ναι... Αυτο θελω... Το θελω πολυ..."

Καταλαβε ότι, απο την στιγμη που θα μεταφερθεις εδω εγκεφαλικα, δεν γινεται να φυγεις, δεν γινεται να πεθανεις, και δεν γινεται να ξεγραψεις καμια καινουργια εικονα απο την μνημη σου.

"Ναι καταλαβαινω, καταλαβαινω... Απλα... σε παρακαλω... Ασε με να ξαναδω το προσωπο της, σε παρακαλω..."

Το λευκο με ξανατυφλωσε και αυτη την φορα εννοιωσα... γεματος! Ολοκληρωμενος... Ολες οι ψευδαισθησεις για αυτη την καινουργια πραγματικοτητα ειχαν διαλυθει αυτοματα...

"Τι...Τι εγινε;"

Εγκατελειψες το πεπερασμενο σου.

"Και τι... τι θα γινει εκει; Τι θα τους συμβει εκει;"

Ο χρονος σου σε εκεινο το μερος τελειωσε. Η μοιρα του ανηκει σε μενα πια. Καλωσήρθες Ιασων, στο Απειρο. Αυτο το μερος, ειναι πλεον δικο σου.

Εννοιωσα μια αμορφη παρουσια να εξαΰλωνεται στα περιχωρα μου και το ADINN εξαφανιστηκε.

"Ιασων;"

Ανοιγοκλεισα τα ματια σαστισμενος. Η Erin με κοιτουσε περιμενωντας. Η Εmma καθοταν ανυσηχα στην καρεκλα της. Κοιταξα μπροστα μου, ενας καταλογος...

"Ελα! Σορυ, σορυ... Εεε... ενα κλαμπ! Χωρις ντοματα. 'Υχαριστω..."

Η σερβιτορα μαζεψε τους καταλογους φευγοντας. Η καρδια μου κοντευε να εκραγει στο στηθος μου...

"Τι επαθες; Χαθηκες στο υπερπεραν;"

"Χεχ... Παιζει και λιγο πιο μακρια..."

Κοιταξα την Emma, προσπαθουσε να με φυσηξει στο προσωπο με ενα καλαμακι. Της χαμογελασα.

Για πρωτη φορα σε ολοκληρη τη ζωη μου τοτε, εννοιωσα ευτυχισμενος. Αληθινα ευτυχισμενος.

Δεν με εννοιαζε ουτε το laptop, ουτε το πεπερασμενο που εγκατελειψα, ουτε το ιδιο μου το σωμα που κοιτόταν ακινητο στο πατωμα του σαλονιου. Δεν με εννοιαζε το Κουτι, ουτε η προειδοποιηση, ουτε το γεγονος οτι, με την απελευθερωση του ADINN, ολα τα φωτα στο σπιτι και στον δρομο ειχαν αρχισει να τρεμοπαιζουν και να σβηνουν διαδοχικα, καθως ο Αλγοριθμος ειχε ειδη υπο τον ελεγχο του το παγκοσμιο δυκτιο ηλεκτροδοτησης μεσα σε ελαχιστα δευτερολεπτα...

Δε με έννοιαζε καν, που μεχρι εκεινη την στιγμή, δεν είχα καν ποτέ κόρη.

*

[xarmo-luph]

Εμεις

Τις τελευταιες μερες αρχιζω και σκεφτομαι πολυ την σχεση μας. Αν ολα ειναι καλα, αν περναμε καλα ο ενας με τον αλλον και τα λοιπα. Ημασταν παντα ενα υποτονικο ζευγαρι. Ησυχο. Θυμιζαμε παραπανω φιλους που απλα τους αρεσε να αραζουν μαζι παρα ζευγαρι.

Δεν βγαιναμε πολυ.

Στην αρχη ημασταν τοσο ενθουσιασμενοι ο ενας με τον αλλον που απλα βρισκομασταν σε ενα σπιτι και δεν ξεκολλουσαμε.

Επειτα, ισως εγινε μια συνηθεια. Ξερεις, να αράζουμε στο σπιτι, να βλεπουμε ταινιες, να τρωμε μαλακιες, να φιλιομαστε ειτε πεταχτα ειτε απο αυτα τα πολυ εντονα φιλια που κανουν το σώμα σου να ανατριχιαζει. Οπως και να χει για μας το σπιτι ηταν ενα ιδανικο μέρος.

Η σχεση μας εχει περασει πολλα. Για δυο ατομα που γνωρίζονται μονο 10 μηνες και τα εχουν τους 8 απο αυτους έχουμε περασει πολλα. Παρεξηγησεις, ρουτίνα, μαλακιες που βγαιναν στην πορεια στην επιφανεια...καταστασεις που μας εφερναν παλι στο 0.

Ομως τα ξεπεράσαμε. Ποσες φορές νομισα οτι ξερεις αυτο ήταν. Αυτο θα μας χωρισει. Θα βγω απο την πορτα του σπιτιου και δε θα ξαναγυρίσω. Δε θα σε ξαναφιλησω. Δε θα ξανακοιμηθουμε αγκαλια. Δε θα ξανα αραξουμε μαζι. Δε θα ξαναδούμε ταινια μαζι. Δε θα ξαναγελασουμε μαζι. Θα σταματησουμε να λεμε μαλακιες. Να ακουμε μουσικη μαζι. Ή και να καθόμαστε απλα ησυχοι. Στον καναπε διπλα διπλα. Ο καθενας στον κοσμο του ωσπου καποιος να πει κατι και να ερθουμε ξανα στην πραγματικοτητα.

Δεν ειμαστε το ζευγαρι που θα πάει και θα κάνει ακραια πραγματα. Δε θα παμε μαζι για μια πεζοπορια. Δε θα παμε να εξερευνησουμε μια γειτονια. Δε θα κανουμε.. ξέρεις το διαφορετικο. Αυτο που κανουν τα ζευγαρια. Που βγαίνουν μαζι, κάνουν διαφορα πραγματα μαζι...που δενονται μεσα απο δραστηριότητες..

Το ιδανικο για εμας είναι το σπιτι και ισως και το λιμανι. Στο σπιτι να βλεπουμε ταινιες. Χαλαρά να αραζουμε. Να πινουμε και καμια μπυρα. Και οταν κουραστουμε να πηγαινουμε στο κρεβατι. Ειτε για να κοιμηθουμε ειτε για κατι παραπάνω.

Το λιμανι. Οι βολτες εκει περα. Χερι χερι. Η εσυ εχοντας το χερι σου γυρω απο τους ωμους μου και εγω γυρω απο τη μεση σου και απλα να περπαταμε. Να σχολιαζουμε τους περαστικούς..να με κοροιδευεις που ειμαι αδεξια και σκονταψα στο πεζοδρομιο..να θυμόμαστε βλακειες που διαβάσαμε στο ιντερνετ και να τα συζηταμε...η να μιλαμε για αναμνήσεις που εχουμε η για εμας.

Οταν μας σκεφτομαι λεω τι βαρετο ζευγαρι. Για καποιον που το διαβάζει ίσως να σκεφτεται το ιδιο. Οι φιλοι σου μπορει να λενε το ιδιο. Οι φιλοι μου επισης. Και ολοι οσοι μας ξερουν.

Καθομαι και λεω μηπως ειναι ολα για το σεξ; Ομως ειμαστε μαζί 8 μηνες και καναμε πρωτη φορα σεξ στον 7ο. Αν ηταν μόνο το σεξ...τι σκατα καναμε 7 μηνες;οχι οχι.

Παντα χαρακτηριζα τον εαυτο μου σπιτογατα. Μαρεσε να αραζω σπιτι ειτε μονη μου ειτε με φιλους και τωρα με σενα. Η ηρεμια που σου προσφερει το σπιτι. Η ελευθερια. Μαρεσε να καθομαι και να βλεπω τις σειρες μου, να διαβαζω τα βιβλια μου, να διαβαζω αρθρα, ειδ��σεις...και δε βαριομουν. Απλα ετσι ειμαι. Δε λεω θα βγω. Ομως θα προτιμησω κατι χαλαρο.

Και εσυ εισαι σαν και μενα. Ισως λιγο παραπανω σπιτογατος απο μενα. Σαρεσει να αραζεις στο σπιτι σου. Στον καναπε σου, βλεποντας νετφλιξ, με το κλιματιστικο στο τερμα και με ντελιβερι.

Παρολο που απο αυτο το κειμενο φανταζεις βαρετος..για μενα εισαι απο τους πιο ενδιαφερον ανθρωπους. Έχεις περασει δυσκολίες αλλα δε το εβαλες κατω. Δε τις αφησες να σε αλλαξουν. Ακομα εισαι με το χαμογελο στα χειλη.

Εισαι ανασφαλής αλλα δεν το δείχνεις. Μπορει κάποιος που σε γνωρισει να σκεφτεί αυτος ειναι γεματος αυτοπεποιθηση...δε σε ξερει. Ολο ειναι μια μασκα. Βαθια μεσα σου οπως ολοι έχεις και συ ανασφαλειες. Και πόσο γουσταρω να τις καταστρεφω.

Εισαι αγχώδεις. Πολυ. Καθε φορά με ρωτας αν ειμαι καλά..αν κατι με πειραξε. Αγχωνεσαι για το αν ειμαστε ενταξει. Βέβαια μετα απο ολα αυτα που περασαμε εχει λογικη. Αν τυχει μια στραβή είσαι αυτος που θα αρχίσει να τρέμει. Και εγω θυμωνω που πανικοβαλλεσαι. Και εσυ θυμωνεις που θυμωνω. Αλλα μετα καταλαβαινω οτι απλα θες καποιον να σε χαλαρώσει. Και προσπαθώ αυτος ο καποιος να γινω εγω.

Επισης εχεις ενα απιστευτο γνωρισμα. Με διαβαζεις λες και ειμαι ανοιχτο βιβλίο. Λες και ειναι τοσο ευκολο να δεις μεσα στο μυαλό μου. Και μου κανει εντύπωση γιατί κανενας αλλος δεν μπόρεσε. Εχω μαθει να κρυβομαι τοσο καλα απο ολους αλλα απο σενα οχι και τοσο. Μπορει απλα να κάθομαι στον καναπε. Ουτε καν να μιλησω. Και τοτε απλα θα γυρισεις και θα με ρωτησεις τι εχω. Και απο τη μια με τρομοκρατει ποσο ευκολο ειναι να δεις μεσα μου αλλα απο την αλλη με συνεπαίρνει. Και αυτο γιατί 9 στις 10 φορες πεφτεις μεσα.

Αυτο ��ου με εκνευρίζει περισσοτερο στη συμπεριφορα σου ειναι το οτι ορισμενες φορες κατεβαζεις ρολα. Ειναι απλα σα να ταξιδευεις σε αλλο κοσμο. Μπορει να προσπαθώ να σου μιλησω να ανοιξω κουβεντα και εσυ απλα να εισαι αλλου. Μπορει να σου πω κατι και να μη δωσεις και τοση σημασία. Και στην αρχη νομιζα οτι εφταιγα εγω. Ισως ελεγα να μην ειμαι τοσο ενδιαφερουσα. Οπως βλεπετε και εγω από ανασφαλειες δεν παω πισω. Αλλα στην πορεια κατάλαβα οτι απλα ετσι εισαι. Μπορει να βγουμε εξω με φιλους. Τη μια στιγμη να εισαι η ψυχη της παρεας και την αλλη να εισαι στο κινητο και να μη λες κουβεντα.

Μερικες φορες σκεφτομαι οτι η ρουτινα μας εχει καταβαλει. Οτι ειμαστε σε ενα φαυλο κυκλο και δε μπορουμε να ξεφύγουμε. Ουτε ο ενας απο τον αλλο αλλα ουτε και απο τη ρουτινα.

Ωρες ωρες βαριεμαι απιστευτα. Λεω σχεση ειναι αυτη; Τι κανουμε ακριβως; Βλεπουμε τη μια ταινια μετα την αλλη λεμε μαλακιες και κοιμομαστε μαζι.

Ομως στις δυο μερες που θα ειμαστε μαζι και θα καθομαστε μεσα η μια φορα που θα βγουμε μια βολτα θα είναι υπέροχη. Και ολες αυτες οι σκεψεις φεύγουν απο το μυαλο μου.

Σκέψεις οπως οτι δεν ταιριαζουμε και γιαυτο είμαστε τοσο υποτονικοι. Ομως μετα απο τη μια βολτα που θα παμε τα ξεχναω.

Και ξερεις μπορει να σκεφτομαι ποσο βαριεμαι και να μπαινουν σκεψεις χωρισμού στο μυαλο μου...αλλα ειναι κατι μικρα πράγματα που κανεις και τα διαγράφουν ολα. Μπορεί εκει που καθομαστε απλα να παρεις το χερι μου και να το φιλησεις. Να περάσεις το χερι σου γυρω απο τους ωμους μου. Να φιλησεις τα μαλλια μου. Το μετωπο μου. Τον ωμο μου. Θα βαλεις τα ποδια μου πάνω σου. Αν χτυπησω το ποδι μου καπου επειδη δεν προσεχω θα το φιλησεις. Οταν κοιμόμαστε μεσα στον υπνο σου θα με παρεις αγκαλια. Μπορει να με φιλησεις. Θα μου πεις μια νυσταγμενη καλημέρα και θα με παρεις την πιο υπεροχη αγκαλια του κοσμου. Αυτην που τυλιγεις και τα δυο σου χερια γυρω μου σα να μη θες να φυγω.

Αυτην η αγκαλια διαγραφει οτι αρνητικο μπορει να σκεφτομαι για μας. Ξερεις γιατι; Γιατι σε αυτην την αγκαλια μα την παναγια νιωθω μια ζεστασια λες και ειμαι σπιτι. Μια ασφαλεια. Οτι τιποτα δε μπορεί να με αγγιξει. Και η μόνη σκεψη που εχω στο μυαλο μου εκεινη την στιγμη ειναι το ποσό πολυ σαγαπαω. Το ποσο θα μου ελειπε αυτο αν έφευγες απο τη ζωη μου. Πόσο τέλεια νιωθω εκει μεσα.

Ξερω ισως ακούγεται λιγο μελο. Και ξερετε δεν ειμαι καθολου γλυκαναλατη. Δεν ειμαι απο αυτους που λενε γλυκολογα και ειναι εκδηλωτικοι. Οποτε αυτα που λεω τα λεω απο καρδιας.

Και ξερω οτι ουτε και συ εισαι. Και ετσι ξερω οτι οτι κανεις, το κανεις και συ απο καρδιας. Σε σχεση με σενα δεν ειμαι καθολου εκδηλωτικη. Σπανια θα σου πω σαγαπαω. Οταν νιωθω οτι χρειάζεται να το ακούσεις. Σπανια θα πιασω εγω το χερι σου στο δρομο ή θα σε πάρω αγκαλια. Θα περιμενω παντα εσενα να το κάνεις. Δεν ξερω γιατί.

Πολλες φορες σκεφτηκα οτι εγω σαγαπαω περισσοτερο αποτι μαγαπας εσυ. Οτι νοιαζομαι παραπανω. Αλλα πλεον ειμαι σιγουρη οτι δεν ισχυει. Αρχιζω και πειθομαι οτι ισχυει το αντιθετο.

Μια απο τις χιλιες φορές που πήγαμε να χωρίσουμε ειδα κατι που δεν περίμενα να δω. Σε ειδα να κλαις. Με λυγμούς. Επειδη δεν ηθελες να τελειωσει. Επειδη δε μπορούσες να φανταστεις πως θα ειναι να μη με αγκαλιαζεις..να μη με φιλας..να μη με παιρνεις τηλεφωνο για να με ακουσεις οταν βαριέσαι...και εκει καταλαβα. Εσυ με αγαπας. Πολυ. Το εννοεις καθε φορα που το λες. Οσο και αν αμφεβαλλα μετα απο αυτα ημουν σιγουρη. Και δεν ξέρεις πόσο γεματη ενιωσα.

Ή οταν σε ειδα να βουρκωνεις σε μια αλλη κρισιμη φαση. Επειδή σου είπα ότι νιωθω χαλια. Και δε ηθελες να νιωθω ετσι. Στεναχωριοσουν για μενα.

Απλα μαγαπας.

Και το καταλαβαινω πλεον σε καθε τι μικρο που κάνεις. Δεν το κανεις απλα για να πεις ότι το εκανες. Το κάνεις γιατι το νιωθεις. Και το λατρεύω αυτο σε σενα.

Οσες άσχημες σκεψεις και αν περασουν απο το μυαλο μου δεν αναιρουν το γεγονος οτι σαγαπαω. Μπορει να ειναι λιγο το χρονικό διαστημα. Μπορεί εσείς που το διαβάζεται να λετε καλα ολα αυτα για μια σχεση 8 μηνων; Λεω αυτο που νιώθω. Νιωθω αγαπη για σενα. Οτι και αν κάνεις όπως και αν καταληξουμε δεν θα αλλαξει. Σαγαπαω. Απλα.

Ξερετε δεν καταλαβαίνεις πόσο ενας ανθρωπος εχει αλλαξει τη ζωη σου μεχρι να προσπαθήσεις να θυμηθεις πως ήταν πριν.

Εγω δε μπορω να θυμηθώ. Πως ηταν να μην κοιμαμαι μαζι σου. Να μην με παιρνεις αγκαλια. Να μη με φιλας. Να μην εισαι εκεί.

Οπως και δε μπορω να φανταστώ πως θα ειναι μετα. Και ούτε θέλω εδω που τα λέμε.

Κατι αλλο που σκεφτομαι ειναι οτι δε νιωθω εκατο τοις εκατο ανετα να σου πω τα πάντα για μενα. Ξέρεις να σου ανοιχτω. Από τη μια λεω μηπως αυτό κατι δειχνει για εμας; Αλλά μετά σκεφτομαι ποσο λιγο γνωριζομαστε. Και σε αυτο το λιγο πραγματα που δεν εχω πει σε κανεναν τα εχω πει σε σενα. Φαντασου αν περασει κιαλλος καιρος ποσο καλα θα με γνωριζεις.

Ειναι οχτω μηνες. Συγκριτικά με αλλες τεραστιες σχεσεις δεν ειναι τιποτα. Συγκριτικα με άλλες συναρπαστικες σχεσεις που κάνουν τα πάντα μαζι, περιπέτειες μαζι είμαστε βαρετοι. Συγκριτικα με σχεσεις που γνωριζουν τα πάντα ο ενας για τον αλλον ειμαστε λίγο μακριά.

Οχτω μηνες της ζωης μου με αλλαξαν πραγματικά. Με αλλαξες. Προς το καλο.

Παλεψες με τις ανασφαλειες μου. Με εβγαλες απο το καβούκι μου. Με εκανες να ανοιχτω οσο μπορουσα να ανοιχτω σε αυτο το διαστημα. Μου ανοιξες τα ματια σε πολλές καταστάσεις. Με συμβουλεψες. Με εκανες να καταλαβω οτι δεν ειμαι οσο έξυπνη πιστευα. Οτι παντα υπαρχουν περιθωρια για να μαθεις. Να εξελιχτεις.

Ωρες ωρες ορκιζομαι οτι θελω να σε χτυπησω. Να σε βρίσω. Να φύγω.

Αλλα μεσα μου ξερω. Εισαι ο πρωτος μου ερωτας. Και σαγαπαω περισσοτερο απ'οσο πιστευα οτι γινεται, είμαι τρελα ερωτευμένη μαζι σου. Τοσο που με φοβίζει. Δεν περίμενα ποτε κανενας να με κανει να νιωσω τοσο εντονα. Ομως ήρθες εσυ. Και το ανετρεψες ολο αυτο.

Μεσα στη ρουτινα μας, με κανεις να νιωθω ζωντανη.

Εχω περασει πολυ χρονο σε αυτό το σαιτ. Τοσο για να ξερω οτι αυτη η σχεση δεν ειναι σχεση του ταμπλερ. Ξερω επισης οτι τοσο το ταμπλερ οσο και οι ταινιες που βλέπαμε απο μικρα μας φτιάχνουν μια στρεβλή εικονα των σχεσεων. Δε γίνεται όλες να ειναι τελειες. Ρομαντικες. Συναρπαστικες. Δε λεω. Υπαρχουν και αυτες. Απλα εγω τοσο καιρο εψαχνα μια σχεση του ταμπλερ. Για αυτο εκανα ολες αυτες τις σκεψεις.

Ξερω ότι ειμαστε βαρετοι. Δεν εχουμε καμια σχεση με αυτα που προβάλλονται εδω μεσα. Και στην αρχη προσπαθουσα να μας αλλαξω αντι να μας αποδεχτω.

Ετσι ειναι τα πράγματα.

Και πλεον τα αποδεχτηκα.

Αγαπάω αυτο που ειμαι μαζι σου, σε αυτήν την υποτονικη, βαρετη σχεση..

[elattwmatika-idiaiterh]

3:25

αρχισαν παλι οι βραδινές σκεψεις. Αλλη μια μερα που δεν εβγαλα υλη αρχαίων επειδη με τρωνε οι ανασφάλειες , τα ονειρα , το αγχος και οι σκεψεις. Γαμημενες σκεψεις. γαμημενε έρωτα , αγαπη οτι στο καλο ειναι. Δεν ξερω τι νιώθω πια. κάποτε ενιωθα πολλα για τα ατομα που μου αρεσαν , αγαπουσα εντονα και βαθια . Ξαφνικα ολα σταματησαν εγινε αυτο το σκληρο άτομο που δεν θα νιώσει ευκολα πραγματα για καποιον. γιατι φοβάται . φοβάται μην πληγωθεί , μην απογοητευτεί.

Ποιοι ερωτες; τι ειναι αυτο; εχω ξεχάσει τι σημαίνει ... ενα καλοκαίρι περασε με σχεσεις ευκαιριακές για ικανοποίηση καποιων "ειδικών" αναγκών .. ωραια ηταν αλλα δε ενιωσα τιποτα . Ουτε ενθουσιασμό. Τι μου συμβαίνει;

Θελω τον εναν , μου αρεσει ο αλλος , μου στελνει σηματα ο παραλλος. Δηλωσεις χωρις ουσια.

ο ενας σε ηθελε και εσυ αλλα δεν το παραδεχτηκατε ποτε ασε που ειναι κ μικροτερος , ο αλλος στην ηλικια σου μεν αλλα πληγωθηκε οταν ακουσε οτι εκανες κατι με αλλον , ο παραλλος σου δινει σηματα μονο οταν ειναι μεθυσμένος και εσυ ανεβαζεις τις ελπίδες σου και πληγωνεσαι .

Αφου τα σκέφτεσαι αυτα λες κοψε τις βλακειες. Έρχονται πανελληνιες δεν εχουν σημασια αυτα. Πρεπει να συγκεντρωθεις στο διαβασμα.

Μα πως να συγκεντρωθείς οταν στο κεφαλι σου υπάρχει ενα χαος απο σκεψεις οι οποίες διαδεχονται η μια την άλλη με τοσο γρηγορους ρυθμους που το κεφαλι σου αρχιζει να ποναει και απλα θελεις ολο αυτο να σταματησει;

Γιατι σε αυτη την ηλικια (ω Θεε μου κοντευω 18) λιγο πριν την ενηλικίωση να μην εχεις μαθει ακομα να διαχειριζεσαι τετοια θεματα ωστε να μην επηρεαζουν τη ζωη σου;

Γιατι να δινεις βάση στο να βρεις τον ερωτα ενω ξέρεις οτι σε αυτη τη κοινωνια δεν υπάρχουν αληθινοί έρωτες ; σε μια κοινωνια που ολα γινονται απο το κινητο τηλέφωνο οχι προσωπο με προσωπο;

γιατι να σε νοιαζουν ολα αυτα;

και η απάντηση υπάρχει οσο και αν δε θες να την παραδεχτεις : γιατι μεσα μου υπαρχει ενα κενο . γιατι εχω πληγωθεί τοσες φορες που εχω χασει την εμπιστοσύνη μου σε ανθρωπους , εχω παψει να πιστευω οτι υπαρχει καποιος εκει εξω που δεν θα με γεμισει ξανα με ανασφαλειες , δεν θα με κανει μα πιστέψω πως σημαινα κατι για αυτον και μετα θα με παρατησει με φθηνες δικαιολογιες .

γιατι απλα φτανεις σε ενα σημειο που χρειαζεσαι και την στηριξη καποιου . Χρειαζεσαι τα χαδια , το σεξ, τα φιλια , την κατανοηση , τις στιγμες που ειστε οι δύο σας , την εμπιστοσύνη .

3:37

Ακομα σκεφτομαι . Το κεφάλι μου χαος . Και ακομα εχω να τελειωσω την 4η ενοτητα απο τον Πρωταγορα γιατι γραφω αυριο . Γαμωτο. Παλι ξεφυγα . γιατι να ειναι ολα τοσο περιπλοκα;

να μην ξερω αν μου αρεσει καποιος και ποιος ειναι αυτος . Να μην εχω κοντά τα ατομα που με καταλαβαινουν να με βοηθησουν . Τα δύο απο τα ατομα που ισως να θέλω να ειναι επισης μακρια. Ναι ολα ειναι ενα κουβαρι .

Αλλα ειπαμε τελος αυτα . Στοπ. Διαβασμα τωρα. Αρχαια Ιστορια Κοινωνιολογια Εκθεση Λογοτεχνία .

Αυτα ειναι "σημαντικά" συμφωνα με τους γονεις και τους δασκάλους . Αφηστε τα συναισθήματα στην ακρη λενε δεν θα σας βοηθήσουν να βρειτε δουλεια.

Ομως , αμα δε δωσουμε σημασια σε αυτα .. ναι ωραια θα έχουμε δουλεια .. αλλα θα ειμαστε διαλυμένοι εσωτερικα . Σαν ψυχρα ρομποτ χωρις συναισθήματα . Κοντευουμε να φτασουμε σε αυτο το σημειο αλλα οχι πρεπει να αντισταθουμε .

Συναισθήματα. Τοσο περίπλοκα αλλα και τοσο ομορφα. Μεχρι και η λύπη μπορει να ειναι ομορφη .

η ωρα πέρασε και ακομα μιλαω. Ελπίζω να βρω μια ακρη . Να βαλω μια ταξη στις σκεψεις που με τυραννούν.

Καληνυχτα

3:43

#γκρικ τεξτ #γκρικ ποστ #γκρικζ #γκρεεκ #γκρικς #γκρικ κουοτς #γκραφιτι #γκρεκζ #γρεεκ ποστς #γρεεκζ #γρικζ #γρεεκς #γρεεκ κουοτς #γρικ ποστ #γρεεκ ταμπλρ #γρεεκ quotes #για σενα

[someoneanyonenobody]

Επιστολη(Μ)

Τα τελευταια 2 χρονια απουσιαζεις απο τη ζωη μου..Δεν επροκειτο για θανατο,δεν επροκειτο για σχεση..Επροκειτο για μια φιλη,για μια φιλη που εξ'αιτιας των πραξεων μου των επιλογων μου,ισως και των συνθηκων που βιωσα εχασα.Ενας απο τους κυριους λογους που τ'ανεβαζω εδω ειναι οτι δε θα το δει..Ενας απ'τους δευτερευοντες λογους ειναι πως θα το δουν αλλα ατομα,μιας και κουραστηκα να μου λειπει και να το εσωτερικευω.

Με ποναει απιστευτα,οταν σκεφτομαι οσα ειχαμε πει περι του θεματος της απωλειας,καποιος απο την παρεα να σπασει και να φυγει..Οταν το συζητουσαμε,δεν πιστευα πως εγω θα επεφτα σε αυτο το σφαλμα..δεν πιστευα κατι τετοιο,λογω του οτι ενιωθα πως αυτη η παρεα ηταν κατι διαφορετικο για μενα.Ειπα πολλα ναι,ακουστηκαν ακομη περισσοτερα,αλλα ποτε δεν καταφερα να εξωτερικευσω το ποσο μου λειπεις..τουλαχιστον οχι σ'εσενα την ιδια.

Ενα απο τα μεγαλυτερα λαθη/επιλογες της ζωης μου θεωρω πως ειναι η μυστικοτητα..Παντοτε οτιδηποτε ειχα,τ'αντιμετωπιζα μονος μου..Αυτο εντουτοις με οδηγησε καποια στιγμη στο να μη μπορεσω να διαχειριστω καποια πραγματα και να διογκωθουν και κατ'επεκταση να πνιγω μεσα σ'αυτα.Καθε μερα νιωθω πως κουβαλαω μια φυλακη,μια φυλακη που ενω η πορτα ειναι ανοικτη εγω μενω εκουσιως μεσα.Ετσι εμαθα νομιζω.

Νομιζα πως μπορω να αγκαλιασω τη μοναξια και να χαθει,ωστοσο εγινε τ'αναποδο.Τα προβληματα που αντιμετωπιζω δεν ειναι ασημαντα και γι'αυτο φοβομουν τοσο να σου/σας ανοιχτω.Με τους υπολοιπους εχω κρατησει μια σχεση,μ'εσενα..μ'εσενα αυτο δε γινοταν..Πιστευες πως ημουν καλπικος ανθρωπος..Μεχρι καποια στιγμη το ιδιο πιστευα κι εγω για τον εαυτο μου.

Παρ'ολα αυτα,συνειδητοποιησα οτι απλως φοβομουν να μεταβιβασω αυτο το βαρος που κουβαλαω σε ατομα που εχω αγαπησει πολυ..Σε μια πιο εγωιστικη αναλυση δεν επιθυμω να με λυπουνται,νιωθω πως εται χανεται η ισοτητα μεσα σε μια σχεση και σπανε αυτοι οι δεσμοι.Συνεπως,οι επιλογες ηταν δυο:ειτε να μιλησω ξεκαθαρα ειτε να φυγω..Οντας δειλος μαλλον εκανα το δευτερο.

Ειναι ευκολο να παρεις μια επιλογη,το δυσκολο ειναι να την τηρησεις..και ακομη πιο δυσκολο να την τηρησεις και μεσα σου.

Για να μην πολυλογω,ακομη αντιμετωπιζω αυτα τα θεματα,ακομη δε βγαζω καμια ακρη..Ακομη,απογοητευω ατομα που ηθελα απλως να τα κανω χαρουμενα.Σε αντιθεση με το τοτε το μονο που μπορω να πω πως πετυχα ή προσπαθω να πετυχω ειναι οτι θελω βοηθεια.Ισως ασυνειδητα ενας λογος που εκανα εδω αυτο το ποστ ειναι,προκειμενου να το δει καποιος συνδετικος κρικος και να στο μεταβιβασει.Σε σκεψη πανω στη σκεψη,ισως βγαζω στη φορα αυτο το λογο,ουτως ωστε ο αλλος να μην κανει κατι,για να μη θεωρησει πως γινεται υποχειριο μου.Σε μια προχειρη τελικη αναλυση,ο λογος που αναφερω την τελευταια προταση θαρρω πως ειναι ο φοβος που ακομη με διακατεχει.

Θελω απειρα να κανουμε μια νεα αρχη,αλλα εχω φαει ηδη μια απορριψη..Οταν ειχαμε μιλησειι πιο ανοικτα για τελευταια φορα,ο τροπος που μου μιλουσες,αυτα που μου ελεγες εκρυβαν πονο..Σε πληγωσα αρκετα.Συγγνωμη..Για μενα το ιδανικο θα ταν να ερθεις να με βρεις και να τα αφησουμε ολα πισω..σε παρακαλω.Αν οχι..οχι δικη μου υπαιτιοτητα.

Σου αφιερωνω και παλι,οπως καποτε το FRIENDS.Καληνυχτα.

#greek posts #blackeye #sad life #live with my sadness #yayy.

[omnis888]

Tha eixes pote filo gay , den tha fovosoyna mhpws sthn pesei kserw gw?

Γελαω. Λοιπον μαγκες ας πούμε λιγο κάποια πράγματα αυτονόητα. Για αρχή τυχαίνει να εχω φιλους που έχουν διαφορετική σεξουαλικότητα και μαντέψτε τι; ΤΙΠΟΤΑ. Απολύτως τιποτα. Οχι ο ομοφυλόφιλος που θα ερθει να σου μιλησει δεν θελει αναγκαία ουτε να στην πέσει, ουτε να σε παρασύρει.Μπορει πολυ απλα να σε εκτιμάει σαν άνθρωπο. Ξερω οτι ακομα πολύ εκει εξω θεωρούν πως αμα καποιος αλλος αντρας τους μιλαει και δεν ειναι straight τους την πεφτει, αλλα καλο θα ηταν να περιορίσουμε λιγο αυτη την ιδεα γιατι κανένας πλανήτης δεν γυρνάει γύρω απο εμας. Οπως θα ερθει καποιος straight να σου μιλήσει ετσι θα ερθει και ο ομοφυλόφιλος. Κάτσε, μιλα , αντάλλαξε απόψεις και κανε τον πλανήτη πιο ανθρώπινο. Και ακόμα και να στην "πέσει" δεν εχεις παρα να κολακευτεις. Ενας αλλος ανθρωπος σε θεώρησε ομορφο και ήρθε να στο πει. Δεν χρειάζετε να εισαι κακός , ουτε σαν να έρχεσαι απο τον μεσαίωνα. Κομπλιμέντο σου έκανε. Δέξου το , παμε παρακάτω και ας κάνουμε αυτη την κοινωνία που ακομα φοβάται συνανθρώπους μας , λιγο πιο ανθρώπινη.P&L

[oneirakatestrammenwn-blog]

Σημερα

Σήμερα ήταν η μερα που τον ειδα,ακομη κ τα πιο ασχετα πραγματα στο στομα του φαινονταν απιστευτα κ μπορουσες να τον κοιτας για ωρες

Σημερα πηγαμε σε ενα γνωριμο πια για μας μερος στο κεντρο της πολης. Αναρωτιεσαι σιγουρα γιατι μερικα σκαλακια μιας ασχετης πολυκατοικιας στο κεντρο ειχαν σημασια για μενα... ηταν σημαντικα γιατι εκει περα μου θυμιζε εκεινον, γιατι εκει περα ηταν μερικες στιγμες χαρας μαζι του στο παρελθον που ειμασταν ευτυχιμενοι πριν καταστραφουν ολα

Σημερα τον αγκαλιασα, ω θεε μου ειχα τοσες μερες να το κανω αυτο... τον αγκαλιασα για δεκα ολοκληρα λεπτα χωρις να τον αφησω, ετσι μωρε για να νιωσω οπως ενιωθα καθε φορα που τον εβλεπα. Μονο που σου ξυπναει τοσα συναισθηματα οπως χαρα που τον ξαναειδες, ευτυχια που ενιωσες τα χερια του τυλιγμενα γυρω σου αλλα και λυπη. Ναι λυπη... γιατι ξερεις καλα πως αυτο θα κρατησει μονο για δεκα γαμημενα λεπτα κ μετα θα ξαναγινετε αγνωστοι

Σημερα τον φιλησα, στην αρχη αποτραβηχτηκε ομως μετα με φιλησε κ αυτος γαμωτο. Ηθελα να τον φιλαω για ωρες, ποσο μου ειχε λειψει, κ ας μην το εδειχνα σε κανεναν... ημουν πολυ εγωιστρια για να δειξω τι πραγματικα νιωθω για εκεινον σε ολο τον κοσμο... ενω μεσα μου καιγομουν για ενα ατομο, για εκεινον... ναι για εκεινον, που με μονο μια του ξαφνικη εμφανιση ή τηλεφωνο μου εφτιαχνε την ημερα σε δευτερολεπτα

Σημερα εφυγε και αυτος και εγω σε δικους μας προορισμους μακρια ο ενας απο τον αλλον... ποσο θα ηθελα να ειμασταν για παντα ετσι, κατω απο μια πολυκατοικια να μην μιλαμε κ να κοιταζομαστε, να επικοινωνουμε με τον δικο μας, μοναδικο τροπο

Σημερα ηταν μια απλη, καθημερινη μερα αλλα για εμενα ηταν μια μερα αναμνησης στην κατεστραμμενη μας πια αγαπη. Σημερα καταλαβα ποσα νιωθω για ενα ατομο. Ναι εγω. Εγω που δεν με ενοιαζε ο αλλος, εγω που κοιταγα μονο πως θα περασω καλα, χωρις συναισθηματα κ μαλακιες. Ειμαι πολυ μικρη για την αγαπη λενε κ γω αυτο πιστευω δηλαδη. Αλλα δεν ξερω αν ολο αυτο μεταξυ μας ειναι αγαπη η οχι. Υπαρχουν πολλα συμπερασματα για να καταληξεις στην αποφαση σου αλλα εγω δεν μπορω να καταληξω πουθενα.

Σημερα θελω να κανω κατι για ολα τα χρονια της ζωης μου με αυτο το ατομο, μεχρι να μην νιωθω, μεχρι να περασει ολη αυτη η μαγεια μεταξυ μας. Θελω καθε μηνα που θα χουμε επετειο, να πηγαινουμε σε μια ταρατσα, να παιρνουμε μπυρες κ να βγαζουμε ολα τα εσωψυχα μας. Θελω καθε συγκεκριμενη μερα του μηνα να με παιρνει αγκαλια κ να με φιλαει, ετσι για να νιωθω οτι δεν εχει αλλαξει ουτε μια γαμημενη μερα απο τοτε που ημασταν μαζι. Θελω να μου λεει ποσο του λειπω, το εχω αναγκη. Θελω εκεινον, μια συγκεκριμενη μερα του μηνα. Θελω παρα πολλα που δεν γινονται εφικτα... με αυτον τον τροπο θα πνιγω την δυστυχια μου... θα πνιγω τον εγωισμο μου κ θα τον αγκαλιαζω λες κ δεν εχει περασει ο καιρος κ τα γεγονοτα μεταξυ μας

#γρεεκ #γρεεκ ποστς #γρεεκ κουοτς #γρεεκς #γρεεκ τεξτ #γρεεκζ #αγκαλια #φιλια #φιλιά #αγαπη #στιχακια αγαπης #λογια αγαπης #σε αγαπαω #σε αγαπω #γκρικ τεξτ #τεξτ #ελληνικα τεξτ #λογια ψυχης #ελληνικα λογια #love quotes #greek quotes #greek quetos #stixakia

[white--madness]

Τι θα εκανες αν σε απατουσε το αγορι σου; Κυριολεκτικά.

Το εχω παθει για αρχη ουκ ολιγες φορες. Ειναι οτι χειροτερο μπορει να σου κανει ενας ανθρωπος. Του δειχνεις εμπιστοσυνη και αυτος ξαφνικα σου ριχνει μια ροχαλα σαν να ησουν ενα τιποτα. Συγγνωμη φιλε αλλα δεν παει ετσι.Αυτο που εκανα καθε φορα ηταν να πιασω τον αλλο και να τον ρωτησω γιατι το εκανε. Χωρις ιχνος δακριων. Βλεπεις ειμαι σε τετοιες καταστασεις που ψαχνω να βρω μια λογικη στις κινησεις του αλλου. Μετα ενα αντιο και ενα αντε γεια. *Και ναι δεν εχω δωσει ουτε μια φορα χαστουκι. Οχι γιατι δεν ηθελα αλλα οταν σου λεει τετοια αληθεια ο αλλος απλα κοκκαλωνει ολόκληρο το σωμα σου*Βεβαια μετα δεν θελεις να με πλησιασεις. Τοτε εχω πραγματικα νευρα. Κυριολεκτικα παω καθε φορα στο παλιο γυμναστηριο που πηγαινα πυγμαχια και αρχιζω να χτυπαω τους σακους. Γενικα προτιμω να διωχνω τον θυμο μου ετσι παρα καπως αλλιως. Λογικο ειναι να κλαψεις και ολα τα υπολοιπα αλλα αν δεν το εκανες θα ησουν τρελος.Βεβαια εχουν περασει 2 χρονια απο αυτη την τελευταια φορα. Θα δουμε ξανα σε ποσα.

Ωστοσο... @thanosskillet ξερουν κατι;😂😝

[babygramgr]

The raw energy balls and bars

Εχω φτιαξει ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ χιλιαδες μπαρες και energy balls μεχρι να καταληξω στις παρακατω συνταγες. Αλλα η ουσια ειναι, πως πραγματικα μπορειτε να βαλετε μεσα σε αυτα τα φανταστικα πραγματακια, Ο,ΤΙ θελετε. 

Ας τα  παρουμε ομως ολα απο την αρχη. Εξ αρχης γιατι raw (ωμα δηλαδη). Ο ενας λογος ειναι γιατι  - συμφωνα με τις αρχες της ωμοφαγιας - η καταναλωση τροφιμων χωρις προτερη επεξεργασια, δηλαδη που δεν εχει καταστραφει μερος των βιταμινων τους, οπως συμβαινει συνηθως με το μαγειρεμα, ειναι πολυ ευεργετικη.Τοσο απλα. Αλλος ενας λογος  - βασικοτατος και αυτος - ειναι πως οσες φορες προσπαθησα να κανω μπαρες ψημενες, παντα εσπαγαν και κατεληξα να τις κανω granola. Οκ δεν με χαλαγε και  granola, αλλά μπαρες οπως οι ψημενες του εμποριου δεν ηταν. Και εκει εβγαλα το συμπερασμα πως αν δεν βαλες ζαχαριτσα.... κρατς η ψημενη μπαρα σου δεν θα κανει! 

Γιατι συνδιαζω ομως στο ιδιο post μπαρες και energy balls. Γιατι ειναι ...η ιδια συνταγη. Με τα ιδια υλικα μπορειτε να κανετε και τα μεν και τα δε. Στο ενα απλα θα το απλωσετε σε ενα ταψακι, και στο αλλο θα τα πλασετε σαν....γιουβαρλακια! 

Συνταγη Α:

300γρ φυστικοβουτυρο ή αμυγδαλοβουτυρο

300γρ βρωμη

50γρ τριμμένη καρύδα

2 κσ λιναρόσπορος (αλεσμένος)

1 κσ σπόρους chia

50γρ ώμο κακάο

50ml λιωμενο λάδι καρύδας (παρθένο) 

30γρ σπασμένα φουντούκια

2 κσ goji berries

100γρ μέλι

60γρ σοκολάτα 70% κακάο (σπασμένη σε κομματάκια)

 Συνταγη Β:

200γρ ταχίνι 

200γρ βρωμη

20γρ αμύγδαλα (σπασμένα) 

20γρ κάσιους (σπασμένα)

20γρ ηλιοσπορους 

20γρ cranberries 

5 χουρμαδες medjool (ψιλοκομμένους)

2 κσ ψύλλιο

40γρ μελάσα και 40γρ μέλι (άθερμο)

Για τις μπαρες:

Εαν θελετε να φτιαξετε μπαρες, προετοιμαζετε ενα ταψακι (εγω χρησιμοποιω ενα σε διασταση 30χ20), του απλωνετε ενα αντικολλητικο χαρτι και απο πανω μια μεμβρανη (αυτο το κανετε για να μπορεσετε να βγαλετε τις μπαρες οταν ειναι ετοιμες, ευκολα απο μεσα χωρις να σπασουν. Ανακατευεται ολα τα υλικα σε ενα μιξερ (με το χερι θα δυσκολευτειτε λιγο αλλα γινεται αν θελετε), και ριχνετε το μιγμα στο ταψακι που εχετε καλυψει με τη μεμβρανη. Απλωνετε καλα με ενα κουταλι και καλυπτετε απο πανω παλι με μεμβρανη, ωστε να μπορειτε με τα χερια σας να την πιεσετε. Τη βαζετε ψυγειο και σε 24 ωρες ειναι ετοιμη για να τη βγαλετε και αν την κοψετε σε ο,τι μεγεθος θελετε. Αν θελετε μπορειτε να βαλετε καποιο topping απο πανω οπως πχ τριμμενη καρυδα ή τριμμενο αμυγδαλο ή ο,τι σας κανει κεφι! (πριν το τελευταιο σταδιο που την καλυπτετε με μεμβρανη και την πιεζετε) 

Για τα energy balls:

Εαν θελετε να φτιαξετε energy balls, η διαδικασια ειναι ακομα πιο ευκολη! Ανακατευετε στο μιξερ ολα τα υλικα, και μετα παιρνετε μια μικρη ποσοτητα και την πλαθετε σε μπαλακια (μεγεθος τρουφακιου). Τα βαζετε ενα ενα χωρις να κολλανε μεταξυ τους, σε ενα πιατο με αντικολλητικο χαρτι, και σε 12 ωρες (max) ειναι ετοιμα! Και αυτα αν θελετε μπορειτε να τα καλυψετε με καποιο topping, απλωνοντας το topping που θελετε σε ενα πιατο και κανοντας μια “βολτα” το μπαλακι πανω στο πιατο να παει παντου. Αυτο ηταν! 

tip 1: διατηρουνται πολυ καιρο στο ψυγειο, αλλα αν φτιαξετε παρα πολλες, μπορειτε να τις καταψυξετε χωρις κανενα προβλημα. 

tip 2: εγω συνηθως χρησιμοποιω μελι, αλλα αν δεν θελετε ή αν ειστε vegan, μπορειτε να χρησιμοποιησετε ιδια ποσοτητα απο μελάσα ή αλλο γλυκαντικο (οχι ζαχαρη!!!!)

tip 3: εαν δεν εχετε ταψακι τετραγωνο για να φτιαξετε τις μπαρες, αλλα εχετε καποια φορμα σιλικονης, μπορειτε να την καλυψετε με μια μεμβρανη και να βαλετε το μιγμα εκει. Το δοκιμασα μια φορα και πραγματικα μετα βγαινει πανευκολα. Απλα εγω θελω να χρησιμοποιω τα μεταλλικα παραλληλογραμμα ταψακια μου γιατι εχουν γωνιες που δεν ειναι... καμπυλωτες, και βγαινει η μπαρα σαν αυστηρο τετραγωνο! (οκ ναι ειμαι λιγο OCD τυπος, το ξερω, μη γελατε!)

tip 4: μπορειτε να φτιαξετε δικες σας συνταγες για μπαρες και energy balls, εχοντας σαν βαση αυτες που σας εδωσα. Απλα προτεινω αυτες τις ποσσοτητες βουτυρου καρπων και βρωμης, γιατι εχω παρατηρησει πως ετσι μου βγαινουν ωραιες οι μπαρες χωρις να σπανε. Στα energy balls μπορειτε να “παιξετε” περισσοτερο με τις ποσοτητες. 

edit: θα σας γραψω σιγα σιγα και τις συνταγες για τα υπολοιπα enegry balls. Ξεκινωντας απο τη γευση “λεμονι κουρκουμας” και “raspberry αμυγδαλοβουτυρο”

Λεμονι κουρκουμάς

100γρ κασιους

100γρ αμυ��δαλα

150γρ αμυγδαλοβουτυρο

10 χουρμαδες κομμενοι

1/4 φλ. χυμο λεμονιου

1 κσ υγρη βανιλια

1 κγ κουρκουμας σε σκονη

1/2 κγ τριμμενο τζιντζερ

ξυσμα απο 1 λεμονι (για το γαρνιρισμα απ εξω)

Rasberry αμυγδαλοβουτυρο

200γρ αμυγδαλοβουτυρο

180γρ αλεύρι καρύδας

4 χουρμαδες ψιλοκομμένοι

4 raspberry’s αλεσμενα

80γρ μέλι

τριμμα καρυδας (για το γαρνιρισμα απ εξω)

#blw #energy balls #μπαρες #bars #φυστικοβουτυρο #αμυγδαλοβουτυρο #ταχινι #μελι #μελασα #αμυγδαλα #καρυδα #λαδι καρυδας #λιναροσπορος #ηλιοσπορος #chia #ψυλλιο #cranberries #χουρμας

[ksipni]

Μερικες φορες νιωθω πως πρεπει να χειριστω τη ζωη μου οπως ακριβως τα επιτραπεζια παιχνιδια στρατηγικης. Πρεπει να υπολογισω καθε γαμημενη κινηση με προσοχη, να προβλεψω καθε σκεψη του αντιπαλου και να μαντεψω και τα επομενα χαρτια που θα πεσουν στο τραπεζι. Ο μονος λογος που εχω κερδισει σε τετοια παιχνιδια 4-5 φορες ειναι, απο τη μια η τυχη, απο την αλλη το οτι προσπαθησα στο 100%. Και το δευτερο συνεβη καθαρα επειδη δεν μαρεσει να χανω. Και εν τελει, (δε θα πω κατι καινουριο) ειμαι στη φαση εκεινη που καταλαβαινω πως ακριβως ετσι πρεπει να αντιμετωπισω ολο μου το μελλον, ολη τη ζωη, κι αν οχι μεχρι τον τελικο γυρο σιγουρα μεχρι τα μισα της. Θα ηταν μαλλον αρκετα γαματο να μπορουσα να πω "Meh δε γαμιεται, αν χασω θα παιξουμε και δευτερο" αλλα, κριμα, η ζωη δεν ειναι αρκετα γαματη για να μπορεις να πεις κατι τετοιο. Κι ετσι αναγκαστικα πρεπει να τα προ��ραμματισεις ολα, να φτιαξεις εναν μεγαλο χαρτη της ζωης σου προβλεποντας τα παντα. Βαζοντας ορια, υπολογιζοντας, κι ολα αυτα επειδη ΠΡΕΠΕΙ. Και πρεπει οχι επειδη στο επιβαλλει η κοινωνια ή δεν ξερω κι εγω ποιος αλλος προσπαθεις να σε πεισεις οτι στο επιβαλλει. Πρεπει επειδη το να ζεις δεν ειναι τιποτα αλλο απο συμβιβασμος, ενας τεραστιος συμβιβασμος που θα συνεχισεις να αρνεισαι οτι υπαρχει μεχρι να σου τελειωσουν ανθρωποι, θεσμοι, οτιδηποτε να κατηγορησεις. Και εμενα ολος αυτος ο προγραμματισμος με σκοτωνει, προσπαθω να ζησω τα παντα αλλα να μεινω πιστη σε στοχους ταυτοχρονα, δυστυχως ομως το να ζησω τα παντα δεν υφισταται σε αυτους τους στοχους. Ειναι σαν τοτε που ημουν παιδι και εβαζα τις ξυλομπογιες μου κατα σειρα προσπαθωντας να βρω τον καλυτερο τροπο ταξινομησης: Αναλογως το μεγεθος, την σειρα των χρωματων, ή αναλογα με τα πιο αγαπημενα μου χρωματα ή με το ποιες χρησιμοποιουσα πιο συχνα ή αναλογα την μαρκα ή αναλογα το ποσο ακριβες ηταν ή αν χρωματιζαν πιο εντονα ή λιγοτερο εντονα, δεν εχω ιδεα. Και τοτε ημουν απλως ενα παιδι που βαριοταν και εβρισκε ο,τι πιο απιθανο για να ασχοληθει. Τωρα ειμαι απλως ενα παιδι που προκειται να ζησει. Και πρεπει να ταξινομησει τη ζωη του οπως τις ξυλομπογιες του. Να αποφασισει την τακτικη του οπως στα επιτραπεζια. Και τι θα γινει λοιπον με εμενα που ουτε να ζωγραφιζω εμαθα, ουτε να νικαω στα επιτραπεζια μπορω; Οκευ, θα ελπιζω στις "καλες ζωγραφιες" μου που εχει η γιαγια μου στο ψυγειο της και σε αυτες τις 4-5 φορες που νικησα στα επιτραπεζια. Εγινε.

#απλως ηθελα να γραψω #βαριομουν να παρω μολυβι για τετραδιο #ποναει κι ο καρπος μου #mine #thoughts #text #μη δινετε σημασια! #σπονταπουδενητανσποντα #λοβ

[blepotoapeiro12-blog]

Την μερα εκείνη. Εκείνη την μέρα που ποτέ δεν πρόκειται να βγάλω από το μυαλό μου, που πάντα θα την θυμάμαι από τις πιο ευχάριστες αλλα παράλληλα και απο τις πιο γαμημένες μέρες στην ζωη μου. Η μέρα που σε είδα πρώτη φορά και ηταν η στιγμή που σε αντίκρισα και είδα τα μάτια σου να κοιτάν�� ήδη τα δικά μου. Ναι λοιπόν, εκείνη η μέρα θα μ μείνει αξέχαστη. Ηρθες. Μου συστήθηκες. Γνωριστήκαμε. Και από εκει ξεκίνησαν ολα. Δυστυχώς ή ευτυχώς, αλλά ξεκίνησαν...Θυμάμαι ήμασταν αχώριστοι,κάθε φορά που ειχες ενα θέμα μ έστελνες κατευθείαν μήνυμα, γιατί ηξερες οτι θα ειμαι εκει να σε βοηθήσω, πάντα θα ήμουν εκει να σε βοηθήσω. Σε συμβούλευα και μετά πετούσες και κανένα τυπικό τι κάνεις, εαν εισαι καλα. Συζητούσαμε, ο καθένας για την ζωή του, έλεγε ο καθένας τα προβλήματά του με τον σκοπό οτι θα άκουγε ο ενας τον αλλον, μονο που..τότε υπήρχε μια διαφορά, τα προβλήματα τα καταλάβαινε μονο ο ενας, τα ένοιωθε μόνο ο ενας, προσπαθούσε να καταλάβει πως ειναι ο αλλος, να μπει στην θέση του, να προσπαθήσει να τον βοηθήσει οσο πιο πολυ μπορεί για να σταματήσει να έχει πλέον προβλήματα γιατί ήξερε ποσο άσχημο είναι..μόνο ο ένας. Ναι λοιπόν, ξέραμε καλα και οι δυο οτι αυτό δεν ειναι δίκαιο, ξέραμε ότι μονο ο ενας θα έβγαινε κερδισμένος. Εσύ. Ναι,εσύ θα έβγαινες οπως πάντα γιατί δεν ειχες μάθει ποτέ να δίνεις στην ζωη σου. Ηθελες μόνο να παίρνεις τους αλλους με το μερος σου για το συμφέρον σου, δεν σε ένοιαζε πραγματικά, ουσιαστικά τι μπορεί να κουβαλάει ο άλλος μεσα του απλά ήθελες να βγεις κερδισμένος, όπως πάντοτε βέβαια. Αλλα ναι, εμένα δεν με ένοιαζε, ηξερα, ειχα καταλάβει δεν ήμουν δα και τοσο χαζη. Απλα..δεν μπορούσα να κάνω αλλιώς, γιατί ξες, εγω σε αγάπησα. Σε αγάπησα οχι ερωτικά. Οχι. Σε αγάπησα σαν άνθρωπο, σε αγάπησα σαν μέρος της καρδιάς μου πλέον. Μια αγάπη που εσυ πλέον δεν ξες καν τι σημαίνει γιατί αμφιβάλλω εαν την έχεις δώσει ποτέ για να καταλάβεις. Απορώ. Πραγματικά απορω με τον εαυτό μου γιατί.. Γιατί ήμουν τόσο αφελής. Γιατί δεν έκανα κατι πιο άμεσα. Γιατί δεν ξεκοψα μαζι σου απο την αρχή. Γιατί άφησα τον εαυτό μου να μείνω μαζι σου.. Γιατί έπρεπε να κανω κατι το οποίο ήξερα οτι οι συνέπειες θα είναι τέτοιες. Γιατί. Τέλος έφτασε η μέρα..η μέρα που κατάλαβα ότι ολα για εσενα, για εμας, οτι ολα ηταν λαθος. Και ξες γιατί; Γιατί ήρθε κάποιος αλλος στην θεση μου, γιατι βρήκες άλλον να ακούει τα προβλήματά σου, γιατι βρήκες αλλον να ταλαιπωρείς, γιατι βρήκες αλλον να κοροϊδεύεις άδικα. Βρήκες αλλον. Λοιπόν δεν άντεξα άλλο παράτησα οτι έκανα ήρθα και σου μιλησα. Σου μιλησα για οτι ένοιωθα, σου μίλησα για το άδικο που ένοιωθα, σου μιλησα για το τι ήμασταν, σου μιλησα για τι ήσουν εισαι και θα είσαι. Και εσύ..εσύ ήσουν.. ήσουν αλλιώς, ήσουν διαφορετικός από τις άλλες φορές. Ησουν ήσυχος όση ωρα μιλούσα, φαινόταν οτι ηταν από τις λίγες φορές που άκουγες, άκουγες τι πραγματικά ελεγα και το μυαλό σου σκεφτόταν, σκεφτόταν τι έπρεπε να απαντήσεις και στο τέλος, αφού τελείωσα, τελείωσα αυτα που ελεγα έβγαλα ολα αυτα π ένοιωθα μεσα μου μίλησες.Μίλησες και είπες πολλα,ίσως είπες παρα πανω απ'όσα περίμενα να πεις,παραπάνω απ'όσα επρεπε να πεις αλλα... Ηταν πλέον αργά, ηταν αργα και ξες γιατί; Γιατι έπρεπε να σου μιλήσω εγω για να κουνηθείς, έπρεπε να σου μιλήσω εγω για να πάρεις μπρος, έπρεπε να σου μιλήσω εγώ για να καταλάβεις το λάθος, το λάθος ΣΟΥ. Ναι. Επιτέλους κατάλαβες, κατάλαβες οτι για μια φορά έκανες λάθος και εσύ. Και ναι, ηταν λάθος, ηταν λάθος γιατί έχασες εναν φίλο σου, έχασες εναν ανθρωπο, έχασες ενα μέρος στην καρδιά μου μονο και μόνο απο τον εγωισμό σου. Για τον εγωισμό που ποτέ δεν μπόρεσες να βάλεις κατω τοσο καιρό και τον έβαλες τωρα, αλλα τώρα άργησες, τώρα έχεις αλλη που έχει παρει την θέση μου, αν ποτέ ηταν θέση μου... Λοιπόν τώρα μείνε, μείνε με αυτήν, μείνε με φίλους σου ή ακομα καλύτερα μείνε μονος σου, μείνε για να καταλάβεις τι πραγματικά έγινε εκείνους τους μήνες,εκείνους τους μήνες που ήμασταν μαζί και ξάφνου τελείωσαν ολα σε μια μερα. Σε μια μερα. Εκείνη την γαμημένη ημέρα Blepwtoapeiro12

[frapedoypoli]

Αγαπητό,

ειμαστε κατοικοι Αθηνων... εγω προσωπικα καθημερινος και τακτικοτατος αναγνωστης της ιστοσελιδας, διαμένουμε στην περιοχη της Ακαδημιας Πλατωνος και αποστελουμε σε εσας τα κατωθι. 

Με αφορμη ενα περιπλοκο θεμα που εχει δημιουργηθει εδω και πολλους μηνες στην περιοχη μας, θα θελαμε να κανουμε αναφορα για δυο ατομα, αδελφια, ενος αντρα 68 χρονων και μιας γυναικας 61 χρονων.

Οι συγκεκριμενοι ανθρωποι, επι 1 χρονο, και κυριως τους τελευταιους μηνες, εμφανίζουν αλλοκοτη συμπεριφορα προκαλωντας προβλημα στη γειτονια μας και παρενοχλουν σχεδον καθημερινα φιλους και γνωστους μας με οικογενειες και παιδια, ουσιαστικα ανευ λογου και αιτιας & για ασημαντη αφορμη. 

Διαμενουν σε διαφορετικα σπιτια αλλα συναντωνται μεταξυ τους αρκετα συχνα και μεχρι πριν λιγους μηνες τουλαχιστον, τους αντικρυζα εγω ο ιδιος να συνομιλουνε μεταξυ τους στη δουλεια του ενος.

Υπαρχουν επισης ενδειξεις οτι ο αντρας που ασχολειται εν μερει -λογω επιχειρησης- με υπολογιστες , εχει εμπλακει σε απατες με ηλεκτρονικο "ψαρεμα", εχοντας αποδεδειγμενα προηγουμενες σχεσεις με τη "νυχτα".

Αφου λοιπον συνδυασαμε μαρτυριες απο ατομα που γνωριζαν πραγματα για το περιβαλλον και το παρελθον των 2 ατομων, ετοιμασαμε την αναφορα στην οποια σας περιγραφουμε τα πραγματικα περιστατικα που ελαβαν χωρα μεχρι αυτό το χρονικο διαστημα.

Επειδη το εν λογω θεμα ειναι σχετικα ευαισθητο και εμπιπτει σε συνδυασμο πολλων πραγματων, θα ηθελα προς το παρον να μην σας αποστειλω απευθειας τα στοιχεια των δυο αυτων προσωπων, οποτε για καθε ενδεχομενο, σας γνωστοποιω κατ'αρχην τα συμβαντα για να καταλαβετε περι τινος προκειται.

Φαινεται πως και αλλοι απο τους παθοντες ειχανε ηδη ζητησει βοηθεια παλιοτερα, αλλα απο τοτε δεν εχει ξαναγινει καμια κινηση.

Και μαλλον λογω "κολλητων",πιεσεων, εκβιασμων και αδυναμιας των καταγγελωντων να υπερασπιστουν τον εαυτο τους λογω τραμπουκισμων του κυριου, οι δυο εμπλεκομενοι την βγαλανε οπως λεμε καθαρη.

Μπορω να σας δωσω περισσοτερες διευκρινισεις. 

Η συγκεκριμενη υποθεση εχει να κανει λιγοτερο με απειλες, παρενοχληση & διαταραξη κοινης ησυχιας αλλα περισσότερο με μετα βιας εξαναγκασμο ανθρωπων και δευτερευοντως με τις απατεωνιες τους.

Τοσο απο τον τροπο συμπεριφορας και εκφρασης, οσο κι απο γνωμη ειδικων, χρηζουν αμεσα αμφοτεροι εισαγωγης σε ενα νοσοκομειο (αν ηταν δυνατον οχι ακραιες καταστασεις γιατι ενδεχεται να χειροτερευσουν).

Πριν φτασουμε ομως σε αυτο το σημειο, χρειαστηκε να μεταβουμε αυτοπροσωπως σε εναν συμβουλο ωστε να εξαντλησουμε καθε περιθωριο συμβιβασμου και αντ'αυτου λυση δε βρεθηκε.

Οποτε αναγκαστηκαμε να συνταξουμε μια καταθεση και να κινηθουμε νομικα εναντιον τους, ωστε να ξεκινησουν διαδικασιες και να καταφερουμε να βρουμε μεσω νομικης οδου μια οριστικη λυση για να ηρεμησουμε αυτα τα δυο ατομα.

Εξαντλησαμε τα παντα αλλα λυση δε βρεθηκε και με οσα συνεβησαν προσφατα τα περιθωρια πλεον στενεψαν. 

Δεν θα επιθυμουσαμε τουλάχιστον προς το παρον να μαθευτει προς τα εξω οτι υποβαλαμε εμεις το αιτημα, καθοτι η συγκεκριμενη οικογενεια ειναι αρκετα προβληματικη και ειχε στο παρελθον νομικα μπλεξιματα.

Ο κυριος ειχε εκτισει πολλα χρονια πριν συνεχομενη ποινη φυλακισης 3,5 χρονων (απο 7 χρονια) χωρις αναστολη για... αποπειρα ανθρωποκτονιας εν βρασμω για πυροβολισμο μετα απο συμπλοκη με εναν μπραβο για ενα... μπινελικι!!!

Δεν γνωριζουμε περισοτερες τυχον διασυνδεσεις αυτου και της αδελφης του. Ξερουμε ομως οτι αυτος εχει κανει λογω "δουλειάς" πολλους υποστηρικτες που ειτε για το συμφερον τους εκμεταλλευονται τις ''γνωσεις'' του στις κομπινες ειτε απλα δεν μιλανε απο φοβο. 

Αλλοι φοβουνται να εμπλακουν για να μην βρουν το μπελα τους παροτι ειχε γινει παλαιοτερα κινηση η οποια δεν οδηγησε πουθενα. Να σας ξεκαθαρισω επισης πως ουτε εγω ουτε κανεις απο εμας δεν μιλουσαμε τοσο καιρο οχι μονο μεχρι να μαθουμε λεπτομερειες για αυτους, αλλα και λογω απειλων πως αν μιλησουμε για αυτους, οχι μονο θα τους σωσουν οι γνωριμιες τους αλλα θα μας ΄΄κοψουν τα ποδια΄΄...

Δεν παει αλλο πια αυτο. Δειχναμε κατανοηση και πρεπει επιτελους να ειπωθουν ολα οσα συμβαινουν με αυτα τα ατομα εδω και πολυ καιρο.

Δεν εχουμε παει να ζητησουμε επισημη γνωματευση απο γιατρο για αυτους, αλλα τοσο βασει της ερευνας οσο και απο ασφαλεις μαρτυριες τριτων, ειναι ξεκαθαρο' Εκδηλωνουν συμπτωματα που παραπεμπουν σε μια μη διαχειρισιμη διαταραχη συμπεριφορας, αν οχι ακριβως, σε μεγαλο βαθμο.

Εμαθα οτι ο ��ιοικητης του τοπικου Α.Τ. της περιοχης μας, στον οποιο πηγε ενας απο τη γειτονια να κανει παραπονα για τον συγκεκριμενο κυριο αλλα τελικα δεν βρηκε το δικιο του, καταδικαστηκε το Μαιο απο την διευθυνση εσωτερικων υποθεσων για κατ'εξακολουθηση εκβιασμο και δωροληψια.

Ο 68 χρονος, ειχε αρκετα παρε δωσε με αρκετους απο το συγκεκριμενο διεφθαρμένο Α.Τ. λογω δουλειας και εχω πληρη επιγνωση για το συγκεκριμενο θεμα.

Η αδελφη του, η 61 χρονη, εδω και πολλα χρονια και κυριως τα τελευταια τουλαχιστον χρονια, μετα τον προσφατο θανατο του συζυγου της, εχει ακολουθησει το δρομο του αδελφου της. Ειναι αρρωστα εξαρτημενη, καταπιανεται απο ανυπαρκτα πραγματα και καταστασεις, λεει παραξενα εμφανιζοντας εμμονες ιδεες, το οποιο στην πορεια εγινε πολυ σοβαρο και φοβαται... μη μεινει μονη της!!

Τα πρωινα την βλεπουν στο σπιτι της μερικοι γειτονες της να κλειδωνει την εξωπορτα και να βγαινει απο το σπιτι της, οπου μοιαζει νευρικη και αλλοκοτη. Εμφανισιακα μικροδειχνει και στο προσωπο της εχει ενα κενο απαθες βλεμμα που δειχνει σαν να μην καταλαβαινει τι συμβαινει και ζει μεσα στην κακοψυχια και την εμπαθεια.

Ο αδελφος της, φυσιογνωμικα δειχνει ως το κουταβακι της παρεας. Τις πρωτες φορες που πηγαιναμε με αλλους να τους μιλησουμε με ηρεμο τροπο και να τους παρουμε με το καλο για οσα εκαναν, αυτος διαρκως ερχοταν εν γνωσει και με προτροπη κιολας της αδελφης του να μας πουλαει με τραμπουκισμους ψευτομαγκιες, με τη χαρακτηριστικη πειθω ενος προβληματικου αληταρα και προτρεπωντας μας να ζητησουμε αμεσα βοηθεια.

Στο παρελθον ο ιδιος ειχε καταδικαστει σε φυλακιση, το οποιο μπορει να διαπιστωθει οταν σας γνωστοποιησω τα στοιχεια του, μεσα απο το ποινικο του μητρωο.

Ο ενας με τα νταηλικια και τον τσαμπουκα και η αλλη με τις φωνες και τα κλαματα προβαλλοντας συνεχεια το ρολο το θυματος. Περνανε με το ''ετσι θελω'' τα ψεματα και τα πιστευουν κιολας.

Ο συγκεκριμενος ηταν ανεκαθεν σε διχασμο, η μια προταση του μετα απο λιγα λεπτα αναιρει την αλλη και τελικα μεχρι σημερα εμεις παμε να τρελαθουμε αφου δεν μας αφησαν να πουμε ολη την αληθεια για να βρεθει ακρη.

Παντα ομως και οι δυο εβρισκαν την ακρη να ξελασπωνονται. 

Η γυναικα αυτη, η αδελφη του, μοιαζει να μη στεκει στα καλα της, ειναι χαμενη και ζει λιγο στον κοσμο της, και μοιαζει να εχει διαφορετικο αλλα εξισου σοβαρο προβλημα με τον αδελφο της. Αλλα οταν τα βρισκει δυσκολα, το καλυπτει και το δειχνει καμουφλαρισμενα, με ενα ταλεντο να τα λεει ''πιασαρικα'' ωστε να γινεται πιστευτη.

Αυτος λοιπον εβρισκομενος σε πληρη συγχηση, χωρις ιχνος ενσυνειδησης, απειλησε ακομα κι ενα μικρο κοριτσακι , πως αν μιλησει θα τους ΄΄τελειωσει΄΄, και το παιδι πηγε κλαιγοντας στο σπιτι χωρις να εχει καταλαβει τι ειχε γινει.

Κρατηθηκα εκεινη τη στιγμη με το ζορι για να μην παρεκτραπω και παιξω μαζι του ξυλο...

Και η αδελφη του φωναζε πιο κατω σε εξαλλη κατασταση, βριζοντας και λεγοντας εκει κατι παραξενα ασυναρτητα οτι θα το βρουμε απο τα παιδια μας, οτι θα το πληρωσουμε κλπ...

Ειλικρινα, δεν ξερετε τι περναμε. Αυτος μαθαμε πως συμβουλευεται και μια επιορκη δικηγορο-λαμογιο, η οποια μας επιασε στον υπνο κυριολεκτικα. Και με τη βοηθεια της ιδιας προσφατως, οταν καταλαβε οτι θελουμε να ζητησουμε βοηθεια, φερεται οτι μιλησαν μεταξυ τους για να τα μπαλωσουν και για πιθανη υποστηριξη του σε οσα κανει.

Η αδελφη του για αυτο το θεμα επεφτε παντα σε αντιφασεις και προσπαθουσε να αποφυγει καθε κουβεντα με υστερια. Παρα το υπαρκτο προβλημα της, δειχνει με κυνικο τροπο εναν δολο ομοιο με τον αδελφο της και ισως λιγο πιο εντονο. 

Και θα τα κανανε ετσι μαζι με τις κλικες στο Α.Τ. ωστε να μην εχουμε το δικαιωμα να ζητησουμε μεσω εισαγγελεα υποχρεωτικη απομακρυνση τους απο τη γειτονια.

Θα πρεπει λοιπον πλεον και μετα απο τοσο καιρο να σας εκθεσω οσα συμβαινουν, χωρις παρωπιδες και φοβο, ακομα κι αν δυσκολευομαι. 

Και ποσο μαλλον τωρα τελευταια που το προβλημα πηρε αλλες διαστασεις.

Δεν πρεπει ομως να φανει οτι ηρθαν να τους παιρνουν οι αρχες απο το σπιτι. 

Η αδικια ειναι οτι το φταιξιμο γυρισε στα θυματα, οπου τελικα απο τις γνωριμιες και τους εκβιασμους ενεδωσαν και πηγανε να βρουνε και το μπελα τους απο πανω, αφου δεν ειπανε ή δεν τους αφησαν να περιγραψουν με ηρεμια ολη την αληθεια.

Την περασμενη Δευτερα πηγαμε σε εναν νομικο συμβουλο χωρις να δωσουμε στοιχεια παρα μονο γεγονοτα και περιστατικα και επικαλεστηκε απειλες, ψυχολογικη βια, με προσβολη προσωπικοτητας & διαταραξη κοινης ησυχιας. 

Μας προτεινε τρεις λυσεις:

Πρωτον, αιτηση για ακουσια εισαγωγη των δυο ατομων σε ενα νοσοκομειο, για την οποια ολα εξαρτωνται απο τους ψυχιατρους που θα τους εξετασουν. Αυτη την λυση αρχικα την απορριψαμε γιατι ειχε ηδη μεσολαβησει η βοηθεια που ζητησε το θυμα, αλλα δεν εδειξε καθολου αποτελεσμα.

Αν ομως τη ζητουσε αλλος αυτεπαγγελτα, με ταυτοχρονη αναζητηση ποινικού μητρωου του ενος και αναφορα των περιστατικων για ερευνα;; Θα εβρισκε ακρη;;

Δευτερον, να κινηθουμε ποινικα, δηλαδη να υποβαλλουμε μηνυση να περασουν αυτοφωρο να σχηματιστει δικογραφια και επειτα να δικαστουν. Μας απετρεψαν με το ζορι και με φοβι συναμα να υποβαλουμε στο Α.Τ... 

Και τριτον να κινηθουμε αστικα μεσω δικηγόρου για να χασουν καθε δικαιωμα περαιτερω εμπλοκης και να αιτηθουμε ταυτοχρόνως ασφαλιστικα μετρα εναντιον τους για απαγορευση/αναστολη καθε επαφης με εμας.

Για το δευτερο, το ποινικο, μας ειπαν οτι το αυτοφωρο ειναι προσωρινο δηλαδη μια μερα. Που σημαινει οτι θα επιστρεψουν εκδικητικοι, οπου λογω ακαταλογιστου μπορει να γινουν ακομα πιο βιαιοι & αγριοι. Κι εκτος αυτου μεχρι να δικαστουν θα ειναι εξω. Μας προτεινε να γινουν ασφαλιστικα γιατι ειναι καλυτερα και ειναι κραταει καιρο. 

Η κατασταση παραμενει η ιδια και οσο περνα ο καιρος φοβομαστε. Τι ειναι καλυτερο;;Τι προτεινετε να γινει;; 

Υπαρχουν λυσεις για απομακρυνση τους, αλλα δεν ειναι "μια και τελος", ειναι πολλες, ειναι και το περιστατικο με το Α.Τ. και δεν ξερουμε ποια ειναι η συμφερουσα. 

Κλεινοντας την καταγγελια, ολοι συμπεραινουν πως οι δυο υποπτοι επιβαλλεται να απομακρυνθουν επ' αοριστον π.χ. με μια εισαγγελικη αποφαση. Δεν θα θελαμε ουτε εμεις ουτε μελος της οικογενειας μας να ξαναερθουμε σε επαφη με αυτους και πρεπει η διαδικασια να γινει διακριτικα, χωρις να γνωριζουν αμεσα ποιος το εκανε, για να φυγουν απο εδω.

Αλλα επρεπε απαραιτητα να σας στειλω τι εχει συμβει χωρις να γνωριζουν τι καναμε.

Οι ανθρωποι που παραπονιουνται ειναι πλεον ανημποροι να αντιδρασουν, αφου δεν μπορεσαν να πετυχουν κατι μεχρι τωρα και ενδεχεται οι ''γνωστοι'' παρα το καζο του Μαιου να περιπλεξουν για μια ακομα φορα την κατασταση.

Φτασαμε σε αδιεξοδο. Αν παμε στη ΓΑΔΑ, θα εμφανιστει καποιος απο το Α.Τ. με μηχανορραφίες για να θαψει την υποθεση οπως και εγινε στο παρελθον απο αλλον.

Υπαρχουν ακομα μερικα κολλήματα απο φοβο. 

Τι θα πρεπει να γινει τελικα;

Να κοινοποιηθει μεσω εσας η καταθεση συμπληρωμενη με τα στοιχεια των δυο εμπλεκομενων για το τι εχει γινει και να κινηθουν οι διαδικασιες; 

Το ζητημα είναι λεπτο. Οι δυο ανθρωποι, μετα απο τοση πολλη υπομονη και κατανοηση που καναμε, φαινεται πως τελικα εχουν καταληξει να εχουν αλλου είδους προβληματα και σε αυτό συνηγορουν οι παντες.

Δεν εχουν συναισθηση και δεν ειναι ικανοι να κρινουν τι λενε και τι κανουν. Πιθανως με τον καιρο θα επιδεινωθει η κατασταση. Για να αποτραπουν πιθανες & χειροτερες πραξεις, αν ηταν αλλοι θα ειχανε παει απο την πρωτη στιγμη στην εισαγγελια να υποβαλουν αιτημα, αλλα εμεις, μαζι με οσα γινανε, ολο το προσπερνουσαμε. 

Ο φοβος για να μη συμβει κατι σε εμας και στα παιδια μας & βγουμε τελικα και δαρμενοι απο πανω, μας πηγαινε πισω.

Βλεπω πως και αρκετοι αλλοι γνωριζουν πραγματα αλλα αν δεν μιλησουμε πια εμεις τωρα δεν θα μιλησει και ποτε κανεις αλλος 

Θα θελαμε να βοηθησουμε αμεσα απο τη δικη μας πλευρα, αλλα επειδη φοβομαστε για το που θα καταληξουμε, υπαρχουν κωλυματα...

Παραμενουμε ομως παντα στη διαθεση σας για τα περαιτερω.

Σας ευχαριστουμε πολυ για το χρονο.

Με εκτιμηση

Αναγνώστες

tromaktiko

Πηγή: http://ift.tt/2xwOcM2 http://ift.tt/2hvoJuL

#frapedoypoli

[ffdgjnkmknyazgnk-blog]

4/8/17. 12:16πμ

Θα γραψω πολλα ασχετα αποψε.Ας αρχισουμε απο το κυριοτερο που με απασχολει.Η αγαπη.Η αγαπη δεν ειναι ευκολο πραγμα,ειδικα με σενα διπλα μου.Εισαι οτι καλυτερο και οτι χειροτερο ταυτοχρονως.Πως γινεται αυτο μου λες;Πως γινεται να σε αγαπαω τοσο γαμημενα πολυ ενω ειμαι τοσο μικρη. Εχω πολλα ερωτηματα στο μυαλο μου που κανεις δεν μπορει να μου απαντησει,κανεις δεν ξερει.Πρωτο και κυριοτερο.Γιατι;Γιατι καταληξαμε ετσι εμεις,εμεις που θα πεθαιναμε ο ενας για τον αλλον,εμεις που καναμε σχεδια χωρις να ξεροντας το μελλον μας,αλλα ξεραμε οτι το μελλον θα το μοιραζομαστε μαζι.Και τωρα;Τωρα κοντευουμε να δυαλυθουμε.Περασε ενας χρονος και αποψε 1 χρονος και αλλος ενας ολοκληρος μηνας.Σαγαπαω και το ξερεις πολυ καλα.Θα πεθαινα για σενα.Θα εκανα τα παντα για σενα,θα εχανα τα παντα για σενα.Αρκει να ειμαι μαζι σου,και δεν με νοιαζει τιποτα αλλο.Αληθεια.Γιατι να ειναι τοσο αδικη η ζωη;Γιατι να μην μπορουμρ να ειμαστε με το ατομο που αγαπαμε οσο τιποτα αλλο στον κοσμο;Γιατι να μην μας αγαπαει και αυτος το ιδιο;Γιατι να υπαρχει τοσο μισος και τοσο κακία στον κοσμο; Ας επεκταθω σε ενα αλλο κομματι που με πληγωσε αρκετα τον τελευταιο καιρο.Οι ‘φιλες’.Δηθεν φιλες και ψευτικες φιλιες.Εχασα τις 2 καλυτερες μου φιλες και δεν ξερω και το γιατι.Αληθεια.Απομακρυνθηκαμε και δεν εμαθα ποτέ το γιατι.Μαλλον δεν ημουν αρκετη για αυτες.Μαλλον δεν μπορουσα να τους παρεχω την αγαπη που τους παρεχουν οι αλλες.Ομως ξερουν και ξερω οτι καμια αλλη δεν θα τις νοιαστει οσο εγω.Αλλοι δυο ανθρωποι που εχασα. Βλεπετε,μεσα στο καλοκαιρι εχασα πολλους δικους μου ανθρωπους.Τι φταιει αραγε;Δεν ειμαι πολυ καλη εγω γι αυτον τον κοσμο ή κοσμος δεν ειναι πολυ καλος για μενα;Μαλλον το δευτερο.Και το γιατι;Γιατι εγω δεν αλλαξα,παρεμεινα πιστη στα πιστευω και τις σχεσεις με τους φιλους και την αγαπη μου,αλλα ισως αυτοι δεν ηθελαν εναν ανθρωπο που θα τους λεει παντα την αλήθεια εξω απο τα δοντια,χωρις υπερβολες,και ισως η αγαπη μου ηταν υπερ-αρκετη για αυτους. Το καλοκαιρι αυτο θα μου θυμιζει παντα τον πονο,και ελπιζω να μην ξαναπερασω τευοιο καλοκαρι,αν και ολα τα καλοκαιρια μου ετσι θα ειναι απο εδω και περα.Το επομενο καλοκαιρι θα βρισκομαι παλι εδω,με κανεναν ισως απο αυτους που θεωρω ‘δικους μου’ τωρα,και ισως με αλλους.Ελπιζω ο ενας απο τους δικους μου να μην φυγει γιατι δεν υπαρχει ζωη χωρις αυτον.Δεν νομιζω οτι θα ζησω και πολυ χωρις αυτον.Δεν ειναι υπερβολες.Οχι.Ειναι η αλήθεια,αν και πικρη,ειναι η αληθεια.Και ισως δεν θα ανταμοιφθω με τα ιδια λογια,ή τις ιδιες πραξεις,αλλα δεν αλλαζει κατι για μενα.Εγω αγαπαω κι'ας ξερω πως δεν θα αγαπηθω ποτε. Δεν ειμαι κοριτσι του τυπου :《Αν δεν θελει αυτος/η μία δεν θελω εγω δέκα.》.Ειμαι το κορίτσι που αν θελει κατι,ολο και κατι θα κανει για να το αποκτησει,και αν βλεπει οτι δεν μπορει,θα κλαιει καθε μερα μπας και την λυπηθει ο Θεος και της δωσει κανενα καλο,εστω και για μια φορα.Εχω συνηθίσει να μην μου ειναι ευκολα τα πράγματα,και αυτο με σκληρηνε πολυ ξερεις.Καποια μερα θα τα παρατησω.Εχω κουραστει πλεον και ολα μου φταίνε. Υστερα ειναι και το αλλο.Ποτέ,κανείς δεν θα καταλαβει.Δεν θα με καταλαβει και δεν θα καταλαβει γιατί παντα ειμαι θλιμμένη.Εχω ενα μυστηριο στο βλέμμα μου.Ποτε κανεις δεν θα το καταλαβει.Ακομα και οι δικοι μου που με ξερουν πολυ καλα,δεν θα καταλαβουν. Οταν με επισκεφθηκε η κυρια απο το φροντιστήριο για να μου οτι περασα συο πτυχιο,με ρωτησε γιατι ειμαι ετσι χαλια και στεναχωρημενη.Απαντησα λεγοντας:《Δεν ειμαι στεναχωρημενη κυρια,αληθεια.》.Και σκεφτηκα απο μεσα μου,πως γινεται να με καταλαβε επιτελους καποιος.Πως;Και η μαμα μου απαντξσε λεγοντας:《Γενικως ειναι λιγο down τψρα τελευταια,ουτε εγω ξερω》.Ξαφνιαστηκα γιατι καποιος επιτελους με καταλαβε.Αληθεια ημουν τοσο λυπημένη.Δεν ηθελα να με δουν στεναχωρημενη γιατι δεν θελω να ζαλιζω και να στεναχωρω την οικογένεια μου.Τωρα που ειπα οικογενεια.Ναι,εισαι και εσυ μεσα ερωτα της ζωής μου,μην νομίζεις οτι σε ξεχασα.Εγινες μελος της οικογενειας μου πλεον.Το νιωθω.Οικογενεια ειναι οσοι μπορω να τους νιωσω οικογενεια.Και εσενα σε νιωθω τοσο κοντα μου,ισως και κατι παραπανω απο οικογενεια.Εισαι οκη μου η ζωη.Ζωη μου,αραγε αμα διαβαζες αυτο θα αλλαζες γνωμη για μενα;Δεν ξερω,ελπιζω οχι παντως.Δεν θελω να χασω και σενα.Δεν θελω να χασω αλλον εναν που θεωρουσα οικογενεια.Και δεν θα σε χασω.Βαθια,πολυ βαθια μεσα μου το ξερω.Ξερω οτι θα εισαι για παντα διπλα μου,στα καλα και στα κακα.Και με χαροποιει αυτο. Αλλα τι γινεται οταν πονας τοσο ποκυ που δοκιμαζεις τα παντα για να ξεφυγεις,νεους ερωτες,νεες γνωριμιες και πολλα αλλα,ομως δεν ξεχνιεσαι με τιποτα.Η σκεψη σου μου τρωει την ψυχη,το ονομα σου ειναι χαραγμενο στην καρδια μου.Δεν υπαρχει δευτερολεπτο που να μην σε σκεφτω. Και τωρα το κλεινω.Τωρα εύχομαι να εχετε ολοι μια καλη βραδυα,καληνυχτα χωρις πονο.

#πονος #greek quotes #agaph #i'm crying #φιλοι #φιδια #ερωτας #καληνυχτα #thoughts