#doosje

[cherryxberry]

Wij gaan weer heerlijk fris de week in. En dan hebben we het niet alleen over het weer.. Want wij hebben onze leuke metalen doosjes met mini mints weer aangevuld. Er zitten een aantal bekende doosjes tussen, maar er zit ook een nieuwe afbeelding van een lichtblauwe Volkswagen tussen. Wij zijn vandaag nog gesloten, maar morgen (dinsdag) staan wij weer voor u klaar! Let op: deze pepermunt doosjes zijn alleen verkrijgbaar in de winkel. Op zoek maar een verfrissend pepermunt doosjes of wellicht maar wat nostalgie? Kom gezellig langs in onze winkel en bekijk ons aanbod aan leuke oude spullen en (nieuw) emaille. #pepermunt #peppermint #minimints #doosje #blikje #Volkswagen #vespa #harleydavidson #auto #autos #souvenir #souvenirs #leuk #handig #cadeau #cadeautjes #cadeautje #zierikzee_holland #ZierikzeeMonumentenstad #Zierikzee #snoep #lekker #verfrissend #verfrissing https://www.instagram.com/p/CneaaBXsiqW/?igshid=NGJjMDIxMWI=

#pepermunt #peppermint #minimints #doosje #blikje #volkswagen #vespa #harleydavidson #auto #autos #souvenir #souvenirs #leuk #handig #cadeau #cadeautjes #cadeautje #zierikzee_holland #zierikzeemonumentenstad #zierikzee #snoep #lekker #verfrissend #verfrissing

[betoverheks]

Een sprookje van Anderen. Het evangelie van de boze buurtbewoner. Elke gek zijn gebrek. Hoge bomen vangen veel wind, maar rondvliegende heksen ook. Een opvallende verschijning zijn heeft zo zijn nadelen. Heks wordt aangevallen en verrot gescholden. Vanuit een zeer benepen universum hier vlak om de hoek.

Iedereen is het middelpunt van zijn of haar eigen universum. Sommige universa zijn groot en interactief met andere universa. De bewoner is communicatief en lief. Sommige bewoners gaan op onderzoek uit in hun eigen universum. Deze ontdekkingsreizigers ofwel soulsearchers proberen de wereld te verbeteren beginnend bij die van henzelf. Andere universa zijn werelden op zich. Afgescheiden van alles…

View On WordPress

#afgescheiden zelf #al te gortig #blij #buurt gezellig maken #dag voor goede doel #duivelse grijns. #duveltje uit een doosje #energetische haathaken geslagen in mijn zonnevlecht #foute buurtbewoner #geïnspireerd #Geen enkel respect voor mijn persoonlijke ruimte #gegil #gekrijs #geschreeuw #griezelechtpaar #holbewoner #lange lijsbethesteeg #met stomheid geslagen #middelpunt van eigen universum #moderne sprokkje #onderhandelen is zinloos #parkeerplek toegeëigend #plantenbak op parkeerstrook #rijk der fabelen #schrikbewind #soulsearchers #stuur het ongewenste pakketje retour afzender #universum #van geen kwaad bewust #van haat verwrongen gezicht

[stonedoos]

Hoogwaardige Wiet Doosje Kopen - Stonedoos

Stonedoos is een premium merk dat gespecialiseerd is in het leveren van hoogwaardige Wiet Doosje. Deze boxen zijn ontworpen voor klanten die hun wiet op een veilige en handige manier willen bewaren. Het bedrijf biedt een breed scala aan opties om uit te kiezen, waaronder verschillende maten, ontwerpen en kleuren.

De wietdozen van Stonedoos zijn gemaakt met materialen van topkwaliteit die duurzaamheid en een lange levensduur garanderen. Ze zijn ook luchtdicht en geurbestendig, wat betekent dat de wiet binnenin vers blijft en geen geur afgeeft. De boxen zijn discreet ontworpen, zodat je ze kunt meenemen zonder dat iemand het merkt.

Stonedoos biedt ook aanpassingsmogelijkheden, zodat klanten hun boxen kunnen personaliseren met hun eigen logo's, ontwerpen en berichten. Dit maakt ze een perfecte optie om cadeau te doen aan vrienden of geliefden die graag wiet roken.

Al met al biedt Stonedoos een geweldige optie voor klanten die wietdozen van hoge kwaliteit willen kopen. Met hun duurzame materialen, luchtdichte ontwerp en aanpasbare opties zullen deze dozen zeker elke wietliefhebber tevreden stellen.

#Wiet Doosje Kopen #Wiet Doosje #Wiet Kopen

[stormvanwoorden]

Ik pluk de dag en stop hem in een doosje voor later

#nederlands #mijn #zin #zinnen #zinnetjes #woorden #woordjes #tekst #teksten #gedachten #mijn gedachten #mijn woorden #mijn zinnen

[pandaklas]

Op de zolder staan er heel veel dozen! De dozen zijn leeg, vol, klein, groot, we maken een toren van groot naar klein. Op zolder wonen ook 2 muizen, we zijn niet bang, de muizen kruipen in, onder, voor, achter, op en naast de doos. We schilderen een doosje in onze lievelingskleur (grote panda’s), onze kleine panda’s komen later aan de beurt.

[walterfriendly]

ik zou je het liefste in een doosje willen doen

#donald jones #singer #netherlands #face

[keesdp]

HET VERTREK

Een reis zoals we nu gaan beleven is heel anders dan onze vorige reizen. Of toch niet? Het enige verschil is de boottocht. Naar het noorden gingen we ook al eerder. Maar toch is deze op een of andere manier spannender. Het lijkt wel of er meer op het spel staat. Ik heb een heel schooljaar gewerkt om deze reis mogelijk te maken zonder in de problemen te komen. Misschien daarom wel. Vrijdag 7 juli is mijn laatste werkdag. De kinderen die ik normaal naar huis breng in Maasland zijn om 12 uur vrij voor de grote vakantie. Ik rijd voor de laatste keer richting Iepenburg naar SO Het Avontuur. Op de Wippolderlaan krijg ik de melding op mijn scherm dat de kinderen door de moeder worden opgehaald. Dat is jammer, ik had nog wel even afscheid willen nemen van ze. Ik rijd toch door naar de school om van de leraren afscheid te nemen, kan ik daarna de auto inleveren in het Forepark. Ik schud de leraar de hand en rijd weg. Mijn telefoon gaat en de moeder belt in paniek; Nu rijd U weg en de meisjes hebben wat voor U, komt u nog terug? Natuurlijk doe ik dat. Als ik terug kom rijden staan de meiden van 7 en 12 te springen als ze me zien. De oudste heeft een tasje voor me Er zit een plak chocolade in en een kaart door de jongste geschreven, waarin ze me bedanken voor het rijden met de taxi. Er zit ook een mooi doosje in met een strik erom. In het doosje zit een lederen sleutelhanger met een stalen bandje waarop BEDANKT KEES staat gegraveerd. Ik krijg het er warm van. Met een dikke knuffel van beide meisjes ga ik heerlijk op vakantie.

We zijn op weg. Voor de boottocht heb ik de bullbar aan de voorkant, de achtertreeplank en de trekhaak verwijderd van de auto om onder de zes meter lengte te komen. Een absolute grens voor de Smyril-line. Langer dan zes meter is flink meer betalen.

Het is net als de dagen er voor prachtig zomer weer. We hebben niets te klagen. Als we op de grens van Duitsland en Denemarken willen overnachten, worden we door een parkwachter verteld dat het een natuurgebied is geworden en dat het overnachten niet meer mag, omdat voorgangers er een zooitje van hebben gemaakt. Jammer dat camperaars het voor zichzelf en anderen verpesten. Er komen er steeds meer en de tolerantie wordt steeds minder. Ook in Denemarken staat nu op elke parkeerplaats dat overnachten verboden is en de maximale parkeertijd een paar uur. We zijn genoodzaakt om op campings te overnachten, wat niet goedkoop is in Denemarken.

Hoe meer we naar het noorden komen, hoe slechter het weer wordt. Regen en wind zijn we al maanden niet gewend, maar we zullen wel moeten, op de Faroer eilanden en op IJsland zal het niet beter zijn, maar we zijn er op voorbereid. We hebben er kleding voor bij ons en een lekker kacheltje in de auto gebouwd.

[nihmue]

Relatine

Harde grond tot een kleine jongen van de kleine toren viel met zijn hoofd op harde grond. Zijn mama was gestorven. Sindsdien liggen er kiezeltjes, makkelijk te onderhouden zoals zand dat niet is en nu, hoor ik, hebben ze een graspleintje. Met kippen hoor ik, en basketbalpalen met ongerafelde netten. Kleine jongen, Alles gaat makkelijker worden voor jou, je gaat beter doen. Voor een kind weet een volwassene die het nog nooit gezien heeft dat wat mama niet weten kan, want mama houdt van mij, en voor een mama weet een volwassene die ze nog nooit gezien heeft helemaal niets, want ze houdt van mij. Ik ging dus de middenweg nemen: niet Grieks-Latijn maar ook niet de technische school. Ik ga de middenweg volhouden, al was het maar om een punt te maken. En dan werd het mijn beslissing.

Stoornis, verstrooid, concentratie, afwijking, focus, beperkt: mijn infantiele sekstheorie. Elke dag twee porties, drie exemplaren in totaal. De eerste was in de ochtend met een tas koude Nesquick, net voor de boterham met smeerboter en choco die ik enkel kokhalzend binnenkreeg. Eén en nog één die in twee werd gesplitst in een doorzichtig blauw doosje. En dan nog eens, voor de middag. En nog twee keer, voor mijn broertje. Knap Knap, Knap Knap. Je legde het in het midden en deed het doosje dicht en Knap, twee halfjes met wit poederig overblijfsel errond. Ik dipte er mijn pinkje in en proefde wat ik later chemisch zal noemen. Eerste dip amfetamine eerder nostalgisch dan euforisch.

Vroeg op school, maar niet vroeg genoeg om in aanmerking te komen voor de ochtendopvang. Eenzaam want ik kon er binnenkijken en dat deed ik ook vaak. Het maakte niet uit welk seizoen, de speelplaats was altijd onvergeeflijk koud maar aan het raam van de opvang was het gelukkig net iets warmer. Soms zwaaiden juffen met blote klotsende armen. Na een tijdje stond ik op en keek rond of ik al iemand herkende doorheen wat altijd een dikke mist moest zijn waaruit schaterende zestienjarigen opdoemden, angstaanjagend, en dan Eva’s speeksel, lippen sneller dan de duizend verhalen die nergens heen gingen. Ze had een soort obsessie met mij die ik nooit begrepen heb, mijn allervroegste liefje uit de mist, vroeger op school dan ze hoefde want haar zwijgende jongen kon toch niet alleen zijn? Correct, ook al moet ik ergens in de eenzaamheid gedijen zodat ik kan wemelen in mama’s ziek medelijden, verpakt in onvervulde, onuitgesproken en onvervulbare Eindcompetenties. Witte ronde pilletjes met letters erop en een gleufje in het midden zodat ik efficiënt in twee breek. Knap en het ergste dat kan gebeuren is dat ik er geraak, dat beloofde land van honing en verenigde relatine en macht. Het punt is niet maakbaar.

[zielsvlucht]

Plastic

Voor dat plastic een materiaal was, was het een woord. Een adjectief. Ik kwam het overlangs tegen in Dracula, geschreven vele jaren voor de massaproductie van kunststoffen die we vandaag kennen. "Plastic" in de originele tekst. Plastiek, oftewel plastisch, in het Nederlands. Het betekende buigbaar. Kneedbaar. Veranderbaar. Het laat zich in nieuwe vormen gieten. Zoals de plastische chirurg een mensengezicht in een nieuwe vorm kan boetseren als klei, althans de naam van het vak pretendeert dat de operaties zo elegant verlopen. Het woord werd ook gebruikt voor vele kunsten. Om al de mogelijke vormen te beschrijven die kunstenaars met zachte hand de wereld in konden brengen. Voor al de mogelijkheden te beschrijven die een creatieve geest kon zien een dode klomp materie. Zelfs het karakter van mensen kon als plastisch beschreven worden. Soepel. Flexibel. Adaptief. Reactief. Misschien was het wel een compliment om een persoon plastisch te noemen. Het wou dan zeggen dat je elke vorm kon vullen. Elke uitdaging aan kon. Kon leren, kon veranderen. Buigen, maar nooit breken. Het was een woord. Een idee. Een droom. En dan werd het echt. Een revolutie van nieuwe, goedkope kunststoffen die duizend en één problemen konden oplossen. Plastic! Een Engelse verbastering van een bekend woord. Eten kon niet meer slecht worden dankzij luchtdichte verpakkingen. Nieuwe containers, doosjes, potjes in hard plastiek om dingen in te bewaren. Zelfs veel van ons gereedschap en onze machines werden plastic, of kregen plastic onderdelen. Het was de ultieme stof; Dé dode materie waaruit creatieve geesten alle mogelijkheden konden maken. Waarmee ze eindelijk konden tonen waartoe ze echt in staat waren. En toen gingen wij, de creatieve geesten, aan het werk. En alle mooie dingen die we maakten, maakten we om weg te gooien. Om ze te verzamelen in hopen en hopen van stinkende creaties. Rommel dat we opstapelden in bergen tot ze schaduwen wierpen in grote valleien waarin de minder gelukkigen rond scharrelden op zoek naar restjes van onze luxe, in halfgare landen ver ver weg. En als het daar niet kon geraken, lieten we het achter aan de kant van de weg. Weggegooid, of gewaaid, tot in de donkerste delen van de meest ongerepte bossen. En in de vijvers en de tuinen en diep onder de grond. Waar dan ook; want wat maakt het ook uit waar we het achterlaten? Het eindigt toch allemaal op dezelfde plek: de zeeën. Daar drijven ze mee met de stroming in kleine microscopische stukjes, of zelfs in grote flarden. Waar ze gegeten worden door vissen en ander leven dat er in stikt en er aan lijdt tot wij die zieke dieren weer opvissen, koken en op ons bord leggen en dan is de cyclus rond. Dan eten wij onze creaties weer op in kleine onverteerbare, oncomposteerbare schilfertjes. Tot ons lichaam er vol van zit. Onze maag, onze darmen, kleine stukjes plastic die vast blijven plakken aan onze beenderen, in onze hersenen en onze longen. Infestaties tot in het diepste van onze teelballen zodat ook de volgende generatie kan geboren worden in een wereld van plastic. Waar het plastic vloeit uit de rivieren, regent uit de lucht en zelfs gretig gedronken wordt door onze kinderen rechtstreek uit de moedersborst. In elke bodem, elk dier, elke plant en elke adem. Zodat de hypothetische archeologen duizenden jaren in de toekomst zeker zullen weten waaraan ze onze bodemlaag kunnen herkennen. Zodat zij weten waar ze die smeerlappen kunnen terugvinden, moesten ze zich daar nog mee willen bezig houden terwijl wij verder flessenwater zuipen in de hel. Om terug te blikken op ons plastische tijdperk, en ons te vervloeken voor onze onvergeeflijke schepping. Die verschrikkelijke incarnatie van een wondermooi woord.

#nederlands #vlaams #schrijfsel #plastic #gedicht #schrijven

[robbe-nederlandse-held7]

Een personage wordt geconfronteerd met een vijandig figuur.

Raymond liep de trap op met zijn twee emmers verf in de hand, en het glaze flesje opzak. Even keek hij rond of iemand thuis was, nee Gabrielle en Denise waren nog bij het meertje aan het zwemmen. Hij ging de zolder kamer binnen en deed de duer achter zich op slot, hij plaatste the twee emmers met katoen witte verf in het kastje. Het glazen flesje legde hij in de hoek van het zolder kamertje. Hij ging onder het open dakraam van de zolder zitten en schraapte met een lucifer over het strijkvlak van het doosje. Hij bracht de brandende lucifer naar de lont van de kaars en stak hem voorzichtig aan. Toen bracht hij zijn beide handen naar elkaar toe en vormde een biddende houding. In de vlam van de kaars vormde een schimmige contouren van een gezicht. “Moet dit echt” vluisterde Raymond zonder een reactie terug te krijgen. “waarom” vroeg hij hopend op een reactie van het figuur die hij in de vlam zag. Het dakraam van de zolder sloot in een klap “klets”. Raymond schrok overeind. Twee tellen later viel de kast met verf op de grond “bam”. Raymond blies de kaars uit en voelde aan zijn achterzak “putain” hij had zijn pistool in de auto laten zitten. Er werd gewelddadig geklopt op de deur van de zolder. “Wie is daar” riep Raymond. “Je moet je beloftes nakomen” riep het mysterieuse figuur van de andere kant van de deur. “Het komt het komt” zei Raymond. “je kunt dit niet ontlopen” zei het figuur opnieuw. Ik doe het vanavond zei Raymond met angst in zijn stem. “Doe open” riep het figuur met een duidelijke eritatie. Raymond haalde de sleutel uit zijn zak en deed hem voorzichtig in het gat van de deur, hij draaide de sleutel tot dat hij een “klik” hoorde. Snel stapte hij achteruit. De deur viel met een klap open, maar tot de verbazing van Raymond stond er niemand. Raymond twijfelde maar besloot uiteindelijk toch om naar de deur opening te gaan. “fijn, je weet waar ik toe instaat ben” hoorde Raymond die nu bij de deur opening stond. “wat is dit” vroeg Raymond met een rilling in zijn stem. “Dit is je laatste kans” antwoorde de stem die nu van achter Raymond kwam. “waarom ik” vroeg Raymond. “dat zou ik ook aan jou kunnen vragen” zei het figuur. “Ik heb mijn deel gedaan nu jij nog” verkondigde het figuur. Opeens hoorde Raymond een zoef, toen hij achter zich keek zag hij dat de kaars weer aan was. Hij rende naar de kaars toe en tot zijn verbazing lag er een brief bij. Hij opende de brief en las de volgende woorden “vergeet onze afspraak niet, met vriendelijke groet Lucifer”. Raymond slikte, maar besloot toch om akkoord te gaan. Hij kon nu niet meer stoppen hij moest door gaan. Hij pakte de fles uit de hoek van de zolderkamer en verliet de kamer, hij liep de trap af naar de woonkamer. Hij checkte nog één keer of er niemand was en verliet het huis. Hij ging naar de auto en pakte het pistool van onder de stoel vandaan. Hij legde de fles naast zich op de stoel neer. Zonder nog enig twijfel drukte hij het gas pedaal in en vertrok.

[nietswaard]

Iedere avond leg ik mijn verdriet en de teleurstelling naast me, steek het in een doosje dat voor niemand bestemd is. Ik zeg: morgen wordt beter, want ik ga lief zijn. Ik zorg dat ik met mijn voeten in de zon kan trappelen, neem een paar grassprietjes tussen mijn tenen en zal boterbloemen op mijn zomerhuid leggen in de hoop dat ik tussen de velden kan verdwijnen. Ik maak plannen, ambitieus misschien: koekjes bakken, tekenen (en genieten van de geur van verse potloodschilfers), lezen. Met de gedachte dat ik voor mezelf kan zorgen, ga ik slapen De dag breekt aan. De gordijnen blijven dicht. Het wordt avond en ik neem een nieuw doosje om het daarna tussen de honderden andere doosjes te frutselen.  Morgen wordt beter. Ik ga lief zijn.

[budgethome]

© Foto van @floroeschen_blog ♡ Prachtig, deze glazen doosjes. Ideaal om je sieraden netjes in op te bergen, maar ook prima te gebruiken voor andere 'schatten' zoals edelstenen, schelpjes of een mooie foto. Wat zou jij erin bewaren? De sieradendoosjes zijn te koop voor €2,99 (15 x 10 x 5,5 cm) en €3,99 (18 x 13 x 8 cm) bij Action. Ook verkrijgbaar in het zwart en in andere varianten. Je vindt deze én nog 4 andere shoptips van Action nu in mijn verhaal! https://www.instagram.com/p/CiZd0NMIEP-/?igshid=NGJjMDIxMWI=

[overwijs]

Het verschil maken

In de afgelopen weken ben ik door velen uitgedaagd om na te denken over mezelf en mijn rol in het onderwijs. Als het gaat over jou, als docent, als deel van het onderwijs en jouw motief om dit werk te doen, gaat het al gauw over het verschil maken.

“Je bent dit werk toch gaan doen omdat je het verschil wil maken voor leerlingen, voor mensen, de maatschappij?”. Het wordt altijd met een groot gemak uitgesproken, het is zo logisch voor iedereen. En als ik mijn opties bespreek, les blijven geven, doorgroeien, meer training geven aan docenten, meer tijd nemen voor andere zaken zoals schrijven, komt dat zinnetje over het verschil maken vaak weer om de hoek kijken. “Als schoolleider / docent / trainer / schrijver / influencer (omcirkel door wat van toepassing is) kan je voor meer mensen het verschil maken!”.

Toen ik de vragen van TeacherTapp* van vandaag zag, moest ik aan al deze gesprekken van afgelopen maand denken. “Waarin onderscheidde jouw favoriete docent zich van de rest?” met als vervolgvraag hoe ik zelf hoop dat leerlingen op mij terug kijken. Mijn vakkennis? De sfeer in mijn lessen? Mijn goede grappen? Dat ik ze écht zie? Dat ik het verschil maak in hun leven?

Eerlijk gezegd weet ik het niet. Doe ik dit werk om het verschil te maken? Moet ik mogelijke volgende stappen daaraan meten, hoeveel verschil je maakt? Hoe langer ik er over nadenk, hoe minder het gevoel dat dát het is. Maar wat dan wel? Waar doe ik het voor en hoe weet ik waar ik dan verder op moet inzetten?

Mijn hele carrière hangt aan elkaar van momenten die ik gevolgd heb of gegrepen heb. Een mogelijkheid die ik zag om iemand te helpen, wat vervolgens uit de kluiten groeide, of gewoon de speling van het lot. Een leraar op de middelbare school die zei: “is onderwijs niet iets voor jou?” en ik dacht, “ach, waarom niet” (over leraren die het verschil hebben gemaakt gesproken, want anders was ik nu dierenverzorger vermoed ik). Zo deed ik veel kennis van onderwijs op, buiten mijn lesgeven om, door te helpen waar ik kon. Werd ik trainer van docenten omdat ik mensen graag hielp. En geef ik misschien ook wel les voor het helpen van de leerlingen? Maar om nou te zeggen dat je dan het verschil maakt?

Tijdens het overdenken van de TeacherTappvraag en alles wat dat bij mij losmaakte denk ik terug aan mijn lessen. Heb ik nu voor mijn leerlingen van klas 4 het verschil gemaakt omdat ze geleerd hebben hoe je de resultante kracht moet construeren als er twee krachten op hetzelfde aangrijpingspunt in een bepaalde hoek werken? Ik vermoed dat voor al mijn leerlingen die enkel een horde is naar het diploma, meer niet. Geen lifechanging moments, zoals er zelden zijn in mijn lessen. Is dat ook wat ik wil bereiken, dat verschil?

Maak ik het verschil? Misschien, maar misschien als ik het niet deed waren er wel tien anderen. Wie weet. Natuurlijk anders, maar hetzelfde verschil wellicht. Gelukkig had ik nog andere lessen om aan terug te denken, mijn brugklassers gingen voor het eerst werken met de brander en dat vinden ze retespannend soms en toen maakte ik het verschil, door ze te helpen om een lucifer vast te houden en langs het doosje te ritsen. Het zijn soms de kleine dingen die het verschil maken, dus wie weet.

Wat doe jij of hoop jij te doen om het verschil te maken? Of doe jij wat je doet om hele andere redenen? Voor mezelf ben ik er nog niet uit, maar ik hoop jij voor jezelf wel! Dat maakt toch net het verschil! Dan kijk ik ondertussen naar de prachtige lucht van mijn wandeling naar huis, die elke dag voor mij het verschil maakt.

*TeacherTapp is een app waar je elke dag om half vijf een paar vragen over onderwijs beantwoord. Een korte bezigheid die beloond wordt met drie dingen: je ziet wat andere onderwijsmensen op de vragen van de dag daarvoor hebben beantwoord, je krijgt inspiratievolle leestips en je wordt aan het denken gezet over jezelf, jouw onderwijs en het onderwijs in het algemeen. Mee doen? Leuk! Download de TeacherTapp-app uit jouw Store.

#lvnslssn #docent #leerling #onderwijs #blog #verschil #carriere #brander #lucifer #teachertapp

[gpfansnl]

Het was weer een spektakel! 😱 💥

[pandaklas]

We leerden het lied:

Doosje OPEN, doosje dicht, weet je wie daar achter zit,

Doosje OPEN, doosje dicht, kijk maar snel, wie is dit?

We gaven onze pandadoos door op de muziek en als de muziek stopt mag je er foto uithalen. Wie zien we?

We klappen het aantal lettergrepen van de naam van het kindje.

[viparts-nl]