Tumgik
#hikaye bitti
Text
öğrenilmesi gereken en önemli şey kimse kimsenin hikayesinde başrol değil, herkes kendi hikayesinin başrolü.
87 notes · View notes
fullmoonalone · 3 months
Text
01/02/2020 = bugün o çok istediğim kolyeyi aldım hala duran paslanmış o kolye sırf dikkatini çekiyim diye yere atıp bağırdığım o kolye ( ben ve bağırmak vay be) ve aynı zamanda senin hesabını açık buldugum takip ettiğim zamanda senin ilk storyini o kolyeyi taktıktan sonra görmem basit bir kahve storydi atmıştın halbuki ama ben avm içinde heyecandan dona kalmıştım alt tarafı hikayeni görüyorum ne bu abartı deil mi ? Ama deil o an ki kalp atışlarımı sevincimi ben bilirim anlatsamda anlamazsın
Sevmedin bile
AŞKI NASIL ANLAYASIN...
1 note · View note
velhasileyvallah · 2 years
Text
gece gelen diş ağrısı...
2 notes · View notes
galaksidetekbasima · 1 year
Text
Cümlemin sonundaki nokta gibiydin. Sen olmazsan kelimelerim bitti mi yoksa devam edecek miyim cümleye bilemem. Hayatıma nasıl anlam vereceğim bilemem. Ama noktayı koyarsam , seninle hayatımı tamamlarsam herşey tam olur. Cümlem De biter kelimelerimde. Sadece sen olursun...
0 notes
izmirhanfendisi · 1 year
Text
olmadı ben onun için çabalarken o başkası için çabalıyomuş
0 notes
yasemen-nn · 3 months
Text
"Herkese o hikaye bitti deyip geçeceksiniz ama o hikayenin bitmediğini sizden başkası bilmeyecek..."
235 notes · View notes
olursandimm · 1 month
Text
Herkese o hikaye bitti diyip geçeceksiniz ama o hikayenin bitmediğini sizden başkası bilmeyecek.
92 notes · View notes
sonkezsaril · 2 months
Text
Herkese o hikaye bitti diyip geçiceksiniz ama o hikayenin bitmediğini sizden başkası bilmeyecek.
59 notes · View notes
geceyemuhtacbirisi · 2 months
Text
Herkese o hikaye bitti diyip geçeceksiniz ama o hikayenin bitmediğini sizden başkası bilmeyecek.
39 notes · View notes
esmaisteuzatma · 27 days
Text
Hikaye başlamadan bitti hayır prenses vazgeçmedi prens başkasını seçti ;)
21 notes · View notes
hidayettin · 2 months
Text
Bu nasıl masal
Bu nasıl hikaye
Bir yagmurla başladı
Fırtınayla bitti
Bir rüya gibi
Bir kabus gibi
İyi başladı
Sonu kötü bitti
21 notes · View notes
at-nights-world · 2 months
Text
Her şey çok güzeldi
şimdi hepsi bitti, hepsi gitti, sevgin gibi
29 notes · View notes
uykucupandaa · 7 months
Text
Hikaye başlamadan bitti hayır prenses vazgeçmedi prens başkasını seçti ;)
33 notes · View notes
ozgur-ce · 2 years
Text
Akşam akşam içime oturan bi konuda sizinle biraz hasbihal edelim mi 😊
"Çabuk biten şeyler"
(Gerçi bi soru soruyorum herkes kendi telinden çalıyor ama olsun napalm 😅)
Aslında güzel olan her şeydir...
Örneğin; sigara, çay, sevgili ile sarılıp izleniyorsa film ve çok seviliyorsa ilişki...
Sahip olduğunda değerini bilmediğin her şeydir.
Öğrenciler için tenefüs, askerler için izin, en sevdiğin yemek...
telefonun şarjı, çikolata ve kahve..
Yaşam, daha dün sokakta oynuyorduk, bugün Cahit Sıtkı'nın şiirini geçtik dersin hangi ara geçti onca yıl ne zaman yaşandı bunca hikaye...
Fenerliler için Alex de souza 🤪 Oysa fenere geldiği gün dün gibi aklımda..
Ve Yaz.... Daha bana söz verdiği midyeyi yiyemeden koca bir yaz daha bitti... 💔
Hadi sıra sizde, yoruma yazın çabuk biten benim unuttuğum şeyleri 😊
263 notes · View notes
ertan2618 · 6 months
Text
Tumblr media
Evlenmeye karar verdik...
Anlaştık...
Eşya, düğün masrafı, düğün salonu, şaşalı bir düğün falan olmasın dedik...
Üç odalı bir eve girdik. Sadece temel ihtiyaçlar aldık.
Buzdolabı, ütü, ocak, halı, perde vb.
Mobilya yoktu...
Bir iki tane sandalye almıştık.
Yatak odası, oturma odası, yemek odası,
misafir salon takımı, gümüşlük gibi mobilya almamıştık...
.
Kocam işten direk eve geliyordu.
Kazancımız yetiyordu.
Az bir masraf ile düğün yaptığımız için borcumuz yok gibiydi..
Beş altı ay böyle geçti. Ama evimize hayırlı olsuna, ziyarete, yemeğe gelen herkes bizi küçük görmeye başladı....
Mobilyasız olmaz dediler.
Yerde yemek istemeyen oldu.
Dizim ağrıyor deyip bir daha gelmeyen oldu...
Her gelen alın alın diyordu. Alın demeleri kolaydı.
Ama neyle alacaktık?
Eşim de bunları duyuyor ve görüyordu.
Ama kazancımız yetmez diye yanaşmıyordu.
Sonra ne olduysa ben dayanamadım artık.
Ona illa mobilya takımı aldırdım.
O da borca girdi.
Artık eve iki saat geç geliyordu. Mesaiye kalıyordu.
Olsun sabrettik. Beş altı ay sonra borcumuz bitti. Mobilya güzeldi.
Hayırlı olsun diyorlardı. Eh bizim de hoşumuza gitti...
.
Bir kaç ay sonra bu sefer de mutfak masası istedim.
Kocam onu da aldı.
Yani aldırdım...
Niyetim dedikodu olmasındı aslında.
Kocam daha da geç kalmaya başladı.
Zira iki saat fazladan kalmaya alışmıştı.
Bunun da borcu bitti. İlk yemeklerimizi yedik.
.
Yatak odası almaya karar verdik.
Herkes şöyle olsun, böyle olsun derken pahalı bir yatak odası takımı aldık.
Pahalı bir şeydi.
Kocam artık eskisinden üç dört saat daha geç gelmeye başladı.
Bunun borcu bir yıldan fazla sürdü...
Artık kocam eskisi gibi eve gelmiyordu.
Çok çalışmaya alışmış, ona göre de iş yoğunluğu olmuştu.
Ben ise çok ileride fark edecektim ki, mobilyaya aşık olmaya başlamıştım.
Evin diğer tüm eksiklerini aldırttım.
Tabi üç dört yıl geçmiş, artık ilk zamanlarda aldığımız eşyalar eskimeye başladı.
Bu sefer evimize gelenler, bunu hala kullanıyor musun, hala aynı koltuk mu?
Gibi sözler söylüyorlardı.....
.
Evde yürüyecek yer yoktu.
Çocuğumuz, mobilyalardan evin içinde yürüyemez olmuştu.
Sonra evin dar olabileceğini düşündük.
Bu sefer daha geniş bir eve kiraya çıktık.
Kira artmıştı. Ama olsun, eşyalarımız sığıyordu. ..
Ev ararken kendimize değil, eşyalarımıza ev arıyorduk..
Aradığımız, diğer değişle eşyalarımızın aradığı evi bulmuştuk.
Fakat perde uymuyor, halılar küçük kalıyordu.
Bu sefer sıra bunlara geldi...
Kısaca aldıkta aldık.
Tabi yeni bir şey olsun, aldığımız mobilya tanıdıklarımızda olmasın diye çok arıyorduk.
Zaman israfı, para israfı cabası...
Bitti mi?
Yok!
Araba serüveni başladı...
Yıllarca yemedik arabaya yedirdik.
İçmedik arabaya içirdik...
Sonra mahalle baskısı ve başka nedenlerden dolayı ev almaya karar verdik.
İşte bundan sonra evimizde ne tat ne huzur kaldı...
.
On yıllarca sürecek bir borca imza attıktan sonra kocam gece yarısı eve gelmeye başladı.
İlk zamanlar onu bekliyordum.
Sonra dayanamayıp yatmaya başladım.
Ancak sabah olunca onun geldiğini fark ediyordum...
Kendi evimize geçtik.
Ama tadımız, tuzumuz, sevgimiz kalmamıştı.
Robot gibi bir hayatımız vardı...
Aylarca hafta sonları dahil kocamı evde görmedim.
Hep çalıştı..
Çalıştı..
Çalıştı...
.
Hafta sonlarımız da elimizden gitti.
Ama fark edememiştim.
Ben, kocam eskisi gibi benimle ilgilenmiyor zannediyordum.
Ama bilmiyordum ki, aslında benimle ilgilenecek zamanı kalmamıştı.
Tüm zamanını benim mobilyalarım, halılarım, arabam, perdem, evim ve bitmek bilmeyen hırsıma harcamıştı..
Benimle değil, isteklerimle ilgileniyordu...
Uzun hikaye...
Ne mi oldu sonra?
Kocam artık evi umursamaz oldu.
İş yerinde kalmalar falan...
Şüphelenmeye başladım.
Aldatıyor muydu diye düşündüm.
Eve geldiğinde elbiselerini karıştırıyor, kadın saçı arıyordum.
Telefonunu alıp kurcalıyordum.
Ama bir şey bulamadım. Üzerine gittim. Zorladım.
Sonunda ağladı.
İşten uzun zamandır çıkarıldığını, taksitleri ödemek için günlük, geçici işlerde çalıştığını, evin taksitlerini ödeyemediğini söyledi.
Bir kaç defa intihar etmeye teşebbüs ettiğini ama ailesinin sefil olmaması için bundan vaz geçtiğini söyledi.
Beraber ağladık.
Ağlamakla borç ödenmiyordu.
İcra mektubu geldi.
Taksitleri epey geciktirdik.
Banka evi icra yoluyla aldı.
Bizi çıkarttı.
Eşyalarımızın bir kısmını sattık.
Diğer borcu arabayı satarak ödedik...
.
Sonra üç odalı evimize geri döndük.
Yıllarca sıkıntıdan sonra eski evimize geri döndük.
Dersimizi aldık.
Aman ha size gelip de akıl verip para vermeyenlere aldanmayın. ..
Onu al, bunu al diyen çok olacak.
Ama bir kuruş para vermezler...
Kazancınıza göre evde, kazancınıza göre arabada ve kazancınıza göre eşyada gözünüz olsun.."
Alıntı
26 notes · View notes