Tumgik
#¡Nos complicamos tanto!
juliaridulaina · 1 year
Text
Ens compliquem tant!//We get so complicated!//¡Nos complicamos tanto!
El desig de rerefons que mou al món és en realitat la recerca de la felicitat. BENEDICCIÓ: Quan el vostre cor està net,tots els vostres desitjos es compleixen. Tants garbuixos i embolics que ens fem per obtenir el que desitgem de veritat inconscientment de ser feliços.., i tan fàcil que és quan tenim un cor honest, net de rancúnies i de lluites, d’aferraments o dependències exteriors.., tan…
Tumblr media
View On WordPress
0 notes
a--z--u--l · 2 years
Text
No sé para que nos complicamos tanto, si el amor se demuestra en los gestos más simples.
403 notes · View notes
mindfreedomdesire · 28 days
Text
Mindset, self-concept, spirituality and afvices.
CONTENT IN SPANISH
Este es mi primer post en la comunidad de así que espero que mis recomendaciones les ayuden!.
Vengo a recomendarles a ciertas creadoras de contenido que las pueden ayudar no solamente a manifestar sino que también con su mentalidad, self-concept, espiritualidad y hay excelentes consejos. Todos los podcast se encuentran en Spotify y algunos en Youtube también.
(Los podcast van dirigidos hacia muejres)
Así que aquí estan:
"La verdad sin filtro"
Jessica Lorc.
Este podcast yo lo escucho mucho y es sobre todo de mentalidad, este no es de esos podcast que te dicen las podcast a medias, pues está chica más que hablarte desde su experiencia investiga más allá. Dependiendo del tema que te hablé da información muy buena y finalmente el mensaje es útil.
Aparece en ig como: jessicaalorc
En tiktok como: jessicaloorc
"La oscura femenina"
Alice Nat
Yo realmente amo, pero AMO, el podcast de esta chica, es de espiritualidad y te habla de astrología (trabajo de sombras, Lilith), manifestación, como tener inspiración para seguir con tus sueños, da consejos sobre como comenzar a trabajar con tu amor propio, habla del ego e igualmente de como poner límites, confiar en ti misma, etc etc.
Enserio que la lista de su contenido tan interesante podría ser infinita, pero en fin, para mí este es mi favorito porque te inspira y hace que te tomes un momento para reflexionar sobre como quieres que te perciban los demás y bonus extra: hay storytimes sobre como tuvo éxito manifestando y eso motiva muchísimo.
Aparece en ig como: aliceinwondernat
En tiktok como: oscurafemenin
"Brujas Hot"
Kami Osuna
Su contenido ya no es tanto de manifestación y LOA pues habla de brujería. Cabe aclarar que el podcast no únicamente se basa en eso, porque igual habla de temas como las inseguridades, autoestima, arquetipos, energías, salud mental etc. Está chica te motiva a trabajar mas en ti misma y es da unas vibras muy lindas y tiene ciertos episodios que te pueden servir mucho cuando ya no sabes ni qué hacer con cierta situación en específico.
Aparece en ig como: kami_osuna
En tiktok como: kamikaotica
"Romántica y delusional"
Fabianna Trompiz
Te habla sobre manifestación y autoestima, su contenido es muy entretenido y te enseña a conectar contigo misma. Este es el mejor podcast y el que va más apegado a todo lo de LOA y espiritualidad así que este es el que más recomiendo. Además de que Fabi es súper agradable y linda y créeme que al escucharla te sentirás completamente identificada con lo que dice y sus consejos e historias que comparte te impulsarán.
Aparece en ig y en tiktok como: fabiannatrompiz
"Más allá de la ilusión"
Mafer Canchola
Este podcast habla meramente d e manifestación, de cómo no perder la fe y controlar tus pensamientos negativos. Es un excelente podcast para cuando sientes que no conseguirás lo que quieres y que aunque persistas nunca pasarás, está chica te explica todo lo que implica manifestar porque a pesar de que es algo fácil normalmente nos complicamos y no tomamos en cuenta ciertos detalles importantes. Este es mi top 2 pues además tiene meditaciones y una de ellas me funcionó para manifestar mejorar mi situación económica y enserio que esa meditación lo termino por decretar. (por si les interesa es la del episodio 13)
Aparece en ig como: mafer.canchola
En tiktok como: mafercanchola_
Suleini Rivera
Esta chica enserio que me parece increíble, su mentalidad tal vez a algunos no les parezca pero en el ámbito de las relaciones y de cumplir tus sueños realmente que te va a motivar y a subir el autoestima y los estándares. Apenas está empezando un podcast llamado "Afrodita Podcast" pero tiene un grupo de Telegram (que lo encuentras en sus redes sociales) y sube contenido sobre todo a Tiktok y en Instagram.
Aparece en ig como: suleinirivera
En tiktok como: sulriverax
En Youtube como: SuleiniRivera
Por último por si les interesa hay dos podcast que se llaman "Somos diosas" que tiene afirmaciones para las chakras, y "Decretum Podcast" con meditaciones guiadas hasta para niños.
GRACIAS POR LEER
Espero que estos podcast les ayuden a mejorar su imagen propia y autoestima. Aveces es necesario escuchar algún consejo de otra persona cuando sentimos que no podemos más y también informarnos, ¿Y que mejor que hacerlo con algún podcast o meditando?, para conocernos completamente debemos de hacer una introspección y eso es muy importante en el ámbito de manifestar ya que al tener una buena autoestima y una mentalidad donde crees que tú mereces todo y tienes bien marcados tus principios y estandarres inevitablemente tus manifestaciones se materializarán de inmediato ante tus ojos.
Algunas veces lo único que necesitamos es relajarnos, respirar y nutrirnos de un buen consejo para mejorar nuestra perspectiva y comprender que no todo es tan difícil como nos lo hacen ver.
3 notes · View notes
uemor · 1 month
Text
Tumblr media
2 notes · View notes
Text
La vida no tiene porqué ser difícil y complicada
"Y un buen día llega alguien que te hace vivir una vida como si la anterior no hubiera existido”
Dicen que muchas veces el amor de nuestras vidas llega después del error de nuestras vidas.
No sabemos si es cierto esto pero NO le cierres las puertas al amor.
Vas por la vida con el corazón roto, desilusionado, frío y jurando que nunca más volverás a creer en el amor.
Te prometes que nunca más dejarás que alguien te vuelva a dañar como lo han hecho en el pasado, y sin pensarlo, haces un pacto divino con tu amiga soledad.
Sí, después de todo, ella nunca te va a defraudar.
Dejas de buscar posibilidades y comienzas a crear muros a tu alrededor para evitar que alguien se acerque..
Dejas de creer que realmente exista una persona pueda ver y valorar lo espectacular que eres, alguien que pueda amarte como te mereces y te demuestre que el amor sí existe.
Y entonces, inesperadamente y de la manera más ilógica que puedas imaginar, llega alguien a tu vida y la cambia por completo.
Sin pensarlo, sin quererlo, sin tenerlo previsto.
E inevitablemente, lo revuelve todo, creando un verdadero caos, porque poco a poco se va metiendo y comienza a derribar esos muros que tanto te protegían, y te da miedo, y tanto, que lo único que se te ocurre, es salir corriendo.
Pero algo te detiene, y descubres que estás impaciente por descubrir ese universo nuevo para ti.
Cada vez más  y más.
Y empiezas a darte cuenta de que alguien que cambia tu vida y te hace empezar a ver las cosas distintas, no es casualidad, son muchísimas casualidades juntas.
Por supuesto que al principio te asaltan las dudas y te preguntas si quizá sea simplemente una persona más que nuevamente te hará daño.
Hasta que poco a poco lo negativo se va desvaneciendo, porque te sientes feliz, sí, feliz de verdad, y cualquier pensamiento se vuelve optimista.
Y es que la vida no tiene porqué ser difícil y complicada.
Somos nosotros los seres humanos que complicamos todo.
Nos gusta darle miles de vueltas a cada pensamiento, buscarle significados ocultos a cada frase y dudar infinitamente de todo.
Pero lo comprendes y te das cuenta de que eso, ya no es necesario.
Que todo es claro y simplemente genial, que tu corazón merece una oportunidad y lo abrirás poco a poco para dejar que esa persona entre.
Y es así, como de pronto llega esa persona; la que no imaginamos, la que no buscamos, pero la que siempre estuvimos esperando y se nos terminan las palabras para explicar el amor que sentimos..
Tumblr media
ℜ𝔬𝔰𝔞 🖤
25 notes · View notes
saaaarita · 2 years
Text
Creo que me siento igual que tu cuando me escribiste el correo, por alguna razón me cuesta mucho imaginar como hacerte desaparecer, nisiquiera se como empezó todo esto y en que momento nos complicamos tanto las cosas. Si lo que estamos experimentando es algo tan lindo o al menos para mí. Tu sabes que soy tan cerrada y no converso mucho, imaginate para alguien así encontrar una persona con la que puedas ser tu mismo, una persona con la que puedes conectar y compartir lo que sea, que hace que cualquier ratito sea de alguna forma único, si te soy sincera y no estoy exagerando siempre espere algo así, creo que te lo escribí en algún momento, que siempre que salgo sola a caminar y veo que el cielo está lindo pienso que podría estar compartiendo ese momento tan sencillo pero hermoso con alguien, no ser la única que lo esté viendo. Y cuando estoy contigo, cuando estas al lado mio, siento como si esa persona que me invente en mi mente cada vez que salía sola estuviera justo al lado.
Me siento como una niña, queriendote ver cuando llego a la u, emocionandome cuando me dejas una notita en el bolsillo de mi poleron o en mi cuaderno, feliz cuando puedo ir a dejarte y se que nos quedaremos un ratito hablando y escuchando música, cuando somos un poco más valientes y nos sentamos juntos en la sala. Por que todo eso luego me tiene que hacer sentir culpable? Será porque siento que estoy traicionando el cariño de alguien o que justo en esos momentos el corazón late más rápido... No lo se. Por todo eso y más me cuesta tanto decirte adiós.
Fragmentos de nuestra historia de amor
2019
6 notes · View notes
Text
El recuerdo
Si al hablar de la percepción de uno mismo actualmente nos complicamos, no quiero imaginar lo que será para un recuerdo en el futuro.  Este blog (un poco más corto) tratará de como quiero ser recordada posteriormente.
Dedicación: Siempre he creído que el ser dedicada es un adjetivo que me describe bastante bien. En todas las metas que me propongo, entrego mi corazón al 100%.
Logros: Me gusta compartir todos mis éxitos con las personas más cercanas a mí; a todos aquellos que me han apoyado, les debo la gran motivación que me han dado.
Gustos musicales: Si… soy celosa con la música, pero me gustaría aportar algo agradable para los oídos de más personas.
Forma de ver la vida: Tanto en lo positivo como en lo negativo, no creo que sea la manera perfecta de ver las cosas, pero buenos enseñanzas podrán salir.
Que las fotos y los recuerdos les sirvan de apoyo, que lo intangible sea lo que perdure en la memoria de todos.
0 notes
alma-brillante · 7 days
Text
Te haz detenido por un momento a visualizar la simplicidad de todo lo que te rodea.? en esta aventura llamada vida nos lleva a adaptarnos si o si a una vida acelerada y olvidamos lo lindo que es el mundo, desde detenerte a ver un atardecer o lo simple de ver un jardín  y oler esa fragancia que nos regalan las flores, la vida es ello disfrutar de cada instante que estamos en este plano terrenal, ya existimos desde el momento que nacemos, depende de ti vivir y que cada momento sea único y inigualable, sal corre conoce este mundo, abraza a esa persona que tanto amas, bésal@ y hazle saber lo afortunado que eres de tenerl@ a tu lado. Sonríe , llora, grita haz lo que te haga mas feliz y así veras que la vida es simple pero nosotros mismos no las complicamos. 
1 note · View note
danielcalao · 16 days
Text
Fin de la fiesta...
El silencio se cierne laso, las luces se apagan lentamente, los ecos de lo que fuimos se desvanecen, el fin de la fiesta se dio de repente; fuimos los únicos invitados, no sabemos como despedirnos, un abrazo, palabras de cariño, todo acrecentará el dolor, los bellos momentos, más que guardarse como un guiño, nos golpean como ladrillos; intentamos convertir las lágrimas en suspiros, ¿por qué complicamos tanto aquello que es muy sencillo? Si nos amamos, ¿por qué hemos de separarnos?…
1 note · View note
La mentira subyace ante la pregunta inesperada, que, sin embargo me hago todo el tiempo.
Un par de ojos tranquilos , sigilosos observan la respuesta inmediata, automática que he aprehendido a formular durante estos veinte años de dudas, miedos, y preguntas.
Me pierdo en la calma de sus azules, como si fuera un eco de esos viernes de madrugada en la que un conocido me decía que “así es la vida”, mientras me miraba fijo, “hay que ir tranquilo”.
Del océano llego a la costa, el par de ojos tierra que me dijo que esa no podía ser mi respuesta. Jamás. ¿Como es que a tus veinte no tenes claro que queres hacer dentro de diez años? Mi respuesta sincera se ahogó, y como el silbido solitario de la puna pasaron a ser mis “no se”, olvidados, enterrados.
A veces uno simplemente no sabe.
hasta que llega otra persona con un par de ojos calmos y te pregunta eso que te dijeron que ya tenías que tener resuelto.
Me siento sobre los delgados bordes de tierra húmeda, escabullisa, áspera. Tantos colores indefinibles se sintetizan en piedritas que se desbordan a las orillas del río. El agua apenas se reposa. Se desliza como si fuera la marcha del tiempo, silenciosa. Hundo mis pies descalzos en el agua helada. Regreso a mis “no se”. ¿Por qué debería saberlo todo? ¿Acaso tenía que tenerlo todo resuelto ya? no se. No sé si quiero irme al exterior o quedarme acá, no sé si quiero trabajar para siempre de esto o no, no sé si algún día publicaré un libro ni tampoco si alguna de estas historias se hará película, no sé si algún día alguien me mirará todas las mañanas ni si alguien me llamará mamá y abuela… ¡tantos no sé! Como el agua que se desliza, que antes fue tierra húmeda, vapor, nube, y nunca es la misma, asiento con la cabeza al silbido del arroyo : “ni yo ni el agua somos el mismo”.
-
El otro día estaba divagando por los pasillos del Super en la búsqueda típica de ofertas que todo argentino realiza al menos una vez a la semana cuando comenzó a sonar una canción que me parecía bastante familiar. inmediatamente la reconocí y deje la búsqueda de productos sin ofertas por la búsqueda de la misma en Spotify ¿cómo es que aún no la había agregado mi playlist de "Music that finds me or music I've found"? y como si de una picadura de avispa se tratara, o un relampago que parte el cielo en dos, abrupto fue el recuerdo: la primera vez que escuché la canción iba sentada en el asiento de atrás de la camioneta de un amigo que conocía hace poco de la iglesia al igual que los demás que también se encontraban allí. a mi lado se encontraba la hija del pastor. antes de qué sonase la canción y ambos se sorprendieran por el hecho de qué no conocía la banda, me contaban la historia de cómo se conocieron… ambos asistieron a la misma escuela, luego él llegó a Cristo y comenzó a asistir a la misma iglesia donde años más tarde el padre de ella sería el pastor. ahora compartían los mismos ministerios. sonó la canción, la sorpresa llegó y ambos cantaban al unísono Last Train To London.
 todas mis sospechas acerca de que ambos estaban juntos o lo estarían se desvanecieron como hojarasca pisada por los niños en otoño. me habían comentado por ahí que ella andaba en algo con otro amigo de la infancia, hasta que él se hartó de sus idas y vueltas y se casó con su mejor amiga. luego la lista de requisitos e imágenes soñadas creció. en otra oportunidad le pregunté algo relativo a la cuestión a él y su respuesta fue más que simple lo que me sorprendió: no había una infinita lista de requisitos para cada aspecto de la relación.
Entonces me hallo en el pasillo de las galletas del supermercado bailando y susurrando Last Train To London y comprendo que a veces nos complicamos nosotros mismos la vida, y que hay situaciones en las que queda el último tren: debemos decidir si lo tomamos y regresamos a nuestra antaña ciudad repleta de requisitos que llenan nuestro orgullo y acarician nuestra zona de confort, o si decidimos quedarnos… dejar que el último tren pase, el que lleva al refunfuño… y simplemente amar.
¿ tan difícil es decir I really wanna be with you? ¿es necesario pasar de persona como de producto en el estante del súper y continuar buscando la mejor oferta? ¿acaso alguna vez fuimos productos envasados? ¿estamos de oferta? ¿comercializamos el amor?
Cantaba el flaco Spinetta: hoy te amo ya, y ya es mañana.
-
Se desata el cielo lentamente y con él el nudo de mi garganta. brotan simultáneamente un par de lágrimas. es que, cuando se detiene vorágine, y no hay nada más por hacer, entonces, ¿quién soy?
La soledad seca me golpea como el tropiezo al cruzar la calle. Soy en cuanto soy observada y en el par de ojos que me ven no soy más que el olvido. De pronto la persona más cercana parece estar al otro lado del continente. A tanta gente recuerdo y de tan poca parezco ser recuerdo. Considero el olvido absoluto como antídoto, pues si ser memoria de a ratos no es suficiente para existir y suplir el ego...pero ¿acaso alguna vez nos hemos definido por la mirada del otro?¿Somos en cuanto somos recordados? ¿Y qué somos en nuestros olvidos? ¿No somos todos recordados a ratos y olvidados a media? ¿Quien soy en la soledad? Me parto un poquito más... suena la canción de Fito Páez: nada te importa en la ciudad si nadie espera.
0 notes
considerandos · 2 months
Text
Aquele estranho momento entre o nascimento e a morte
Alguém definiu a vida, num dos muitos memes que povoam as redes sociais, como "that awkward moment between birth and death", e a frase teve o poder de me chamar a atenção e pôr a pensar.
De facto, sempre estranhei a vida. Sempre senti incómodo, ao acordar todas as manhãs. Mas, ao contrário da famosa frase de Fernando Pessoa, para a Coca Cola, se a vida me é estranha, não se me entranha, por mais que eu insista.
Por vezes acordo e tenho coisas chatas para fazer, o que poderia justificar o incómodo, mas outras nem por isso, tenho apenas tempo para preencher, da forma que mais me apetecer, ou até programas interessantes agendados, o que me deveria entusiasmar, empolgar, dar-me ganas para viver, com intensidade, se não o banal, pelo menos o excepcional.
No entanto hesito, estranho a vida, anseio em antecipação, o que invariavelmente me estraga as experiências. Nunca consigo viver à altura das expetativas, ao ponto de as tentar evitar, para combater a insuportável ansiedade.
Confesso, assim, que boicoto frequentemente a vida. Evito o que me possa causar ansiedade, os sentimentos, as emoções, o que só me deixa o tédio, nos intervalos dos picos emotivos que não consigo evitar. A estes espero-os, invariavelmente, com ansiedade, tanto os bons como os maus.
Cada emoção ultrapassada é uma vitória de Pirro, porque sei que, em breve, outra se seguirá. E até lá vou viver ansioso, boicotando a vida, dia após dia.
Anseio por uma vivência tranquila, que me dê prazer e que persigo, em vão, desde o dia em que nasci.
Ou talvez não a persiga de todo. Talvez esteja apenas quieto, num canto, à espera que a vida aconteça e me satisfaça, o que nunca sucede, porque a vida está positivamente a borrifar-se para mim e se não for eu a aprender a viver, ninguém me vai ensinar.
A vida parece-me, pois, estranha. Para uns é de uma simplicidade atroz, vivem aparentemente por instinto, usufruindo cada momento, sem se preocuparem, nem com o antes, nem com o depois. Outros fecham-se num casulo de onde saem a contragosto, depois de muita insistência, apenas para constatarem que a vida os assusta, lhes causa desconforto, ansiedade e preferem esconder-se, na aparente segurança da sua solidão, da sua casa, da sua cama.
Enfrentar a vida, cada dia, é um desafio. Há quem adore desafios e veja nessa certeza uma motivação para viver, para superar as dificuldades e, orgulhosamente, exibir os troféus, que acumular pelo caminho.
Mas também há quem não tenha prazer na luta, quem prefira o sossego, a paz, a tranquilidade da monotonia. Para esses, a vida é um tédio e cada novo desafio, um ataque de ansiedade, um drama existencial, que os leva a questionar para quê tanta competição, tanta ganância, tanto esforço, para acabarmos todos a sofrer e mortos, mais dia, menos dia.
Os Monty Phyton disseram que nascemos nus, carecas e sem dentes, por isso tudo o que conseguirmos da vida é um ganho. Mas no final ninguém leva nada consigo, por isso o ganho é relativo. A única coisa que a vida nos dá é a própria vivência. Por isso é fundamental valorizá-la, usufruí-la, desfrutá-la. Se o levantar, todas as manhãs é um sacrifício, sem nada que dê vontade de fazer, acomodado a um tédio sem significado, ansioso por um momento de felicidade, que dê sentido à vida, esta torna-se efetivamente estranha, incompreensível, estúpida.
Já lhe chamaram uma conspiração de estúpidos, mas quem o fez, incapaz de pactuar com essa conspiração, desistiu de viver. Eu não sei desistir, só conheço uma forma de fuga: sempre em frente.
Mas se não desisto facilmente da vida, também tenho forçosamente de reconhecer que ainda não aprendi a viver, apesar de o fazer há cinquenta e cinco anos. Muito tempo de ignorância, anseios e fugazes momentos de felicidade, que mais confuso me deixam, pois quanto mais os persigo, mais me parecem fugir.
Há quem diga que a vida é simples, nós é que a complicamos, mas isto é um contra senso, pois se a complicamos, ela deixa de ser simples. Para quem será a vida simples? Alguém terá esse privilégio? Eu não tenho, seguramente.
A vida é estranha. Um tédio enorme onde por vezes surgem inesperados momentos de felicidade, mas também de sofrimento.
Algures, num frágil equilíbrio entre a busca da felicidade e a fuga ao sofrimento, vivo a insuportável monotonia do quotidiano, como se algum significado fundamental e oculto espreitasse, ao nascer de um novo dia. Esperança vã.
De facto, a vida parece-me um estranho momento entre o nascimento e a morte.
19 de Fevereiro de 2024
0 notes
serendipia6 · 8 months
Text
¿Porqué nos complicamos tanto?
1 note · View note
saeroyi · 9 months
Text
Porque nos complicamos tanto la existencia???
0 notes
Note
Holis Rosa. Me siento mal por escribirte. No puedo perdonarme, y es lo que quiero hacer pero me siento mal por haber sido cobarde todos estos años. Sé que tengo ansiedad social o algo asi pero siento que tengo que castigarme. Con vergüenza de mí; así me siento. Y a eso sumale: la culpa que tengo por haberle hecho mal a mi familia, el miedo a que nadie me quiera como me paso con 🍌. No te sigo porqué me obsesióno con cosas de psicología con querer ser perfecta, siento que dependo de la autoayuda. Tengo una idea de como quiero ser, pero no sé si me salga. Volví a activar mi face para mí emprendimiento, ahí el colo no me bloqueó y le dije que le escribí ayer para pedirle perdón y que ese iba a ser mi último msj, y que no se preocupe que ya no me interesa, y lo bloquie. No es importante pero haberle dicho que no me interesa y bloquearlo me hizo sentir poderosa, no volveré atrás con él, mirada en alto 😉, dejé de estar mal por él. El sentimiento que tengo de mí, me impide hacer algo que quiero que es: dar consejos desde mi experiencia, no lo hago porqué me digo que no soy un ejemplo para nadie. Tengo que perdonarme pero ¿cómo lo hago?
Perdón por este msj. GRACIAS. Tenes el cielo ganado por ayudarnos tanto. Esperó un día hacerte un regalo de mí arte. Te quiero ❤💜💛❤💜🤗
Si hay un Cielo, no creo que yo vaya allí ...
Kari ... estás obsesionada con el BLOQUEO y se que conmigo haces lo mismo, igual me sigues que dejas de seguirme ,esto es porque eres una persona muy indecisa y vuelvo a repetirte lo de SIEMPRE ... tienes demasiado tiempo libre, lo cual hace que le des demasiadas vueltas al COCO y retrocedas en el tiempo a cosas y situaciones que ahora ya no tienen importancia, ni para ti ni para los demás.
Yo no proclamo el perfeccionismo, porque eso es algo imposible, si insisto y aconsejo en que miremos mas en nuestro interior en lugar de mirar la vida de los demás o en como son, que hacen o dejan de hacer ... sería algo así como "soluciona primero tus problemas antes de meterte en la vida de los demás" es más "a nadie le debería interesar la vida de los demás"
Repasa tus errores, sobre todo aquellos que se repiten constantemente y localiza cual es el fallo e intenta mejorarlo, no te preocupes por las cosas o personas que te rodean si no de ti misma.
Aléjate de todo aquello que te hace daño, sea persona, animal o cosa
Aprende a ceder, no quieras siempre tener la razón, piensa antes de abrir la boca y cuando estés enojada, no tomes decisiones, no hagas nada hasta el día siguiente en donde verás las cosas más claras e incluso una posible solución.
A veces nos complicamos la vida por puro aburrimiento
Kari, hay gente que te quiere y te necesita en su vida, esos a quienes has fallado y también te han fallado y es algo que seguirá pasando, a ti y a todos, porque los seres humanos somos así, por eso tenemos el poder de decidir quien queremos que esté cerca y quien lejos, a quien le ofreces tu confianza y a quien expulsas de tu vida.
La vida avanza y tu con ella, evoluciona, aprende, experimenta, acepta ... pero siempre mirando adelante porque lo que hay atrás ya no se puede cambiar, eso pasó para que ahora seas tu quien cambie y seas mejor que eras antes
Las personas van y vienen, tu eres tu única compañía, por eso es importante que te ames y te aceptes como eres
Tu familia sea como sea, da lo mismo que te hayan dañado o tu les hayas dañado, ellos siempre te van a querer, seguramente no como deberían o tu quisieras, pero están a tu lado en tus momentos más bajos, te llevas bien con tu madre, es casi tu confidente ... mira a tu alrededor y date cuenta de que tu situación no es tan mala como crees
Cierto que te falta independencia pero la inseguridad con la que has crecido te impide dar los pasos necesarios por mucho que lo desees.
A veces hay que conformarse con lo que uno tiene y le rodea y adaptarse lo mejor posible.
Aún estoy esperando que hagas el intento de "crear arte", me lo has prometido muchas veces, pero nunca lo intentas ¿te das cuenta del problema?
Haz que tu día a día sea más provechoso, cada noche antes de irte a dormir deberías pensar " hoy he aprendido algo más ..." si te vas a la cama con la misma sensación de siempre, es que has tenido un día desaprovechado y si te despiertas de igual manera, es que tu día va a ser como el resto, estás atrapada en el mismo día continuamente como en la peli "Atrapado en el tiempo", y salir de ese día solo depende de ti
💋
3 notes · View notes
hala2021 · 9 months
Text
Automatizar nuestra vida
Estoy en el colegio y tengo unos minutos para escribir. Hoy pensaba en que realizo varias tareas y puedo estresarme por eso. Sin embargo, todo parte de un sentimiento interior. Si dentro tuyo sientes la necesidad de completar el círculo y de que todo quede de forma perfecta, entonces, seguro de que el estrés te acompañará en tu vida. En cambio, si solo haces todo de forma automatizada, solo resultará como una tarea cotidiana, de todos los días.
El problema está en el orden de las cosas. Realmente, mi vida se encuentra desalineada, pero no le presto interés. Si me preocupo por las cosas, entonces, me enfermaré de ansiedad o de angustia. Hay situaciones que logran que realice ciertas tareas. Por ejemplo, hace poco que empecé a lavar la ropa, algo que me consume tanto tiempo, mientras coloco el celular en una jabonera seca, y escucho las grabaciones en el idioma coreano. Y ese simple acto hace que resuma mucho tiempo. La solución a los inconvenientes es precisamente buscar esa solución. Muchas veces nos complicamos la vida solos, porque nos ponemos trabas. Si pensamos en los pequeños inconvenientes en el hogar, a modo solo de ejemplo, y logramos resolverlos, obtendremos unos resultados asombrosos. Te doy solo un ejemplo. Por lo general yo siempre utilizo los mismos condimentos, pero otros solo para algunas comidas especiales. Dejar al alcance de la mano esos condimentos te resume un tiempo considerable. Por otro lado, no verte obligado a buscarlos por cajones o estantes te da un alivio mental. Y todos esos pequeños problemas, insignificantes, se comparan a las picaduras de mosquitos. En realidad, no te enferman ni te matan las picaduras, pero cuando son demasiadas, te sientes mal, con fastidio. Y lo mismo pasa con esos pequeños detalles que te incomodan. A veces, con separar un espacio para lo que haces todos los días es suficiente como para sentirte aliviado. Las jerarquías son también un ahorro de tiempo. Si los papeles que usas de vez en cuando los guardas en una caja, pero los que usas todos los días los dejas más a tu alcance, ese pequeño detalle será comparable a que eliminaste a un mosquito, por ende, uno menos es un dolor menos. ¿Me entiendes? La cuestión es colocar una silla en medio de tu cuarto y pensar en lo que haces todos los días. ¡Automatizar! Esa palabra significa cuando una acción la haces sin pensar, de forma automática. Todo lo automatizado te resume tiempo. Y el ahorro de tu tiempo es una o varias picaduras menos de mosquito. Cuando los problemas son millones, esos pequeños granos de arena van formando como montículos grandes que logran causarte estrés.
Hoy mismo pon la silla en medio de la pieza. ¡Piensa! ¿Qué haces todos los días? Te levantas, vas al baño, te duchas, te cepillas los dientes, tomas un vaso de agua. Después de bañarte, tal vez, calientas el agua para tomarla. ¿Y si pones la pava para calentar el agua mientras te bañas? Al salir, ya tienes tu vaso listo. Y eso te resumió hasta cinco minutos. ¡Un mosquito menos! Y si eso lo automatizas, será algo menos para pensar. Y algo menos en tu mente logrará un respiro, como un descanso mental.
Por hoy fue suficiente mi escritura. Dentro de solo unos minutos será la hora de mi almuerzo.
0 notes
Text
🌹🎁🎁🎁
*Terapias de Deus*
🍂🌻🍂Entregue ao Pai Celestial todas as suas cargas,
preocupações e tristezas.
Respire apenas a atmosfera de paz, amor e felicidade.
Observe somente o bem em teus semelhantes.
Sempre que estiver em dúvida, escute a voz de Deus.
Procure sempre exercitar idéias construtivas,
Sempre que for falar ao seu semelhante,
use apenas terapias edificantes e caridosas.
Melhor a terapia, que temer pelos caminhos em que Deus te guiar.
Procure diariamente fazer uma oração especial de agradecimento
a Deus por mais um dia vivido.
Aquele que não ama não conhece a Deus,
porque Deus é Amor.🍂🌻🍂🌻🍂
🙏🏻😊Tenha um abençoado dia.
🍂
*O que é a felicidade?*
🍂🌻🍂O que é a felicidade?
Esta tem a ver com um permanente estado de insatisfação das pessoas.
Rir é uma boa solução para encontrar a felicidade, pois o sentido de humor é saber como dar a volta àquilo que parece estar a magoar-nos o coração e a alma, é saber como pincelar de rosa vivo um quadro cinzento escuro, transformar uma lágrima num sorriso etc. . .
O importante é acreditarmos sempre em nós próprios e nos levantarmos sempre depois de termos caído, pois como costumamos dizer o que é visível no coração de uns é invisível aos olhos de outros e cada pessoa pode ser feliz, pois é só acreditar nisso sempre com pensamento positivo, pois este atraí a boa sorte!!!🍂🌻🍂🌻🍂
🙏🏻😊Deus abençoe e ilumine seu dia.. .
🌤
*A força e a coragem*
🍂🌹🌻🌹🍂É preciso ter força para ser firme, mas é preciso coragem para ser gentil.
É preciso ter força para se defender, mas é preciso coragem para baixar a guarda.
É preciso ter força para ganhar uma guerra, mas é preciso coragem para se render.
É preciso ter força para estar certo, mas é preciso coragem para ter dúvida.
É preciso ter força para manter-se em forma, mas é preciso coragem para ficar em pé.
É preciso ter força para sentir a dor de um amigo, mas é preciso coragem para sentir as próprias dores.
É preciso ter força para esconder os próprios males, mas é preciso coragem para demonstrá-los.
É preciso ter força para suportar o abuso, mas é preciso coragem para faze-lo parar.
É preciso ter força para ficar sozinho, mas é preciso coragem para pedir apoio.
É preciso ter força para amar, mas é preciso coragem para ser amado.
É preciso ter força para sobreviver, mas é preciso coragem para viver.
Se você sente que lhe faltam a força e a coragem, peça a Deus que vai abraçá-lo hoje com seu calor e Amor!
E que o vento possa levar-lhe uma voz que lhe diz que há um Amigo, em algum lugar do Mundo, desejando que você esteja bem e que, acima de tudo, seja muito feliz!!!
E no céu há um Deus que tudo pode, e guia os teus pessoas onde quer que andares!🍂🌹🌻🌹🍂
🙏Que você tenha um abençoado dia.
E que Deus te abençoe hoje e sempre.
*Sofremos porque complicamos a vida...*
🍂🌻🍂🌻Se pararmos para pensar e analisar todas as aflições que nos atingem, poderemos perceber que grande parte dos problemas que surgem em nossas vidas são e foram criados por nós mesmos... Estamos sempre buscando algo que muitas vezes nem sabemos o que é... A nossa falta de tolerância, de paciência com o próximo geralmente nos coloca em situações difíceis, seja em casa, no trabalho, no trânsito. Por que nos maltratamos tanto?
Sim, porque com essa forma de agir somos os primeiros a sofrer... Complicamos aquilo que é simples, querendo sempre o impossível, e nos esquecendo de que para sermos felizes não precisamos de tantas coisas que se encontram no mundo material. A paz e a felicidade se encontram dentro de nós... Todo o resto é ilusão. Por isso busquemos viver simplesmente, sendo mais tolerantes, mais compassivos, menos orgulhosos, mais humildes, mais caridosos, mais amorosos...
A vida é simples, nós é que a complicamos.🍂🌻🍂
🙏🏻Pense nisso!
🙏Tenha um abençoado dia....
*══✮🌹•°👑°•🌹✮ ══*
*BOa Noite*
*Que Deus esteja presente em cada um dos nossos dias. Que a fé nos faça ver além das circunstâncias, que a coragem nos impulsione a prosseguir, que a esperança nos acorde todas as manhãs com determinação. Que o amor nos cubra de forças e nos ensine a esperar com paciência o tempo certo para cada coisa em nossa vida, sem desistirmos do que deseja o nosso coração.*
*══✮🌹•°👑°•🌹✮ ══*🍂B🌻M DIA🍂
*Deus não é culpado*
🍂🌻🍂Ao longo de nossa existência, quando aparecem as adversidades em nosso caminho, sentimo-nos sozinhos e impotentes. Temos a sensação de que
a dor e o sofrimento estão presentes somente nas nossas vidas.
Há muitos entre nós que passam a blasfemar e a dizer que Deus não existe ou se esqueceu deles. Há aqueles que chegam a desistir de tudo,
até da própria vida. Só que Deus está sempre ao nosso lado,
aguardando pacientemente, que levantemos nossas cabeças para que
possamos enxergar que Ele está conosco, nos amparando
e fazendo tudo para sentirmos seu imenso amor por cada um de nós.
Não podemos culpar a Deus por nossas mazelas. Deus não é culpado.
Como Pai amoroso que é Ele jamais nos impõe qualquer coisa, apenas aguarda que mesmo pela dor aprendamos a seguir o caminho reto,
o qual nos conduzirá à verdadeira felicidade.
Deus não tem pressa porque sabe que um dia deixaremos os erros, os enganos e as ilusões para seguirmos somente o caminho do bem
e da verdade, pois para isto fomos criados.🍂🌻🍂🌻🍂
🍂🌻🍂
🙏😊Deus abençoe e ilumine seu dia...
1 note · View note