Tumgik
#Μίσος
eimai6le · 1 year
Text
Tumblr media
Για όσα ποτέ δεν ξεπεράσαμε.
172 notes · View notes
mple-selhnhh · 4 months
Text
Και κάποιοι ζούσαν το όνειρο…
εγώ μισούσα τον εαυτό μου κάθε μέρα περισσότερο…
Iratus - Per Aspera Ad Astra
7 notes · View notes
romios-gr · 2 months
Text
Tumblr media
π. Διονύσιος Κατερίνας για τα ελληνόφωνα βοθροκάναλα και το μίσος τους για τον Χριστό »»»»»»  ΤΟ ΒΡΗΚΑΜΕ ΕΔΩ  «««««« Περισσότερα εδώ: https://romios.gr/p-dionysios-katerinas-gia-ta-ellinofona-vothrokanala-kai-to-misos-toys-gia-ton-christo/
0 notes
orthodoxiaonline · 1 year
Text
Γερόντισσα Σωφρονία : Να προσέξουμε καλά γύρω μας
Γερόντισσα Σωφρονία : Να προσέξουμε καλά γύρω μας
Συχνά μας προσεγγίζουν άνθρωποι στη ζωή μας που προσδοκούν κάτι υλικό. Μια συνεργασία, μια βοήθεια κλπ. Κι αυτό το βαφτίζουν φιλία, εκτίμηση, σεβασμό. Κι όταν κάποια στιγμή σταματήσουν εκ μέρους μας οι παροχές, ξαφνικά αυτοί οι “στενοί οικογενειακοί φίλοι” γίνονται παγωμένοι ξένοι αλλά και εχθροί ίσως. (more…)
Tumblr media
View On WordPress
0 notes
prasinoxaos · 17 days
Text
άνθρωποι
τι μιζέρια
δεν κυνηγούν τα όνειρα τους
τι δυστυχία
βολεύονται στη θλίψη τους
τι κρίμα
δεν φροντίζουν όσους αγαπάνε
τι μίσος
για τον ίδιο τους τον εαυτό
τι πόνο
για όλα όσα βιώνουν εξαιτίας των πράξεών τους
τι φόβο
μην και πετύχουν αυτό που θέλουν και αναγκαστούν να ευτυχίσουνε λιγάκι
44 notes · View notes
se-thumamai · 1 year
Text
πες μου να μην φύγω και σου υπόσχομαι ότι δεν πρόκειται να πάω πουθενά. θα σου πω οτιδήποτε θες να μάθεις. σε βλέπω πως με κοιτάς. αναρωτιέμαι τι σκέφτεσαι. τι νιώθεις πλέον για εμένα; μίσος, αγάπη, αδιαφορία, θυμό; ή μήπως απλά κενό; έχει κρύο αλλά δεν πρόκειται να σε αφήσω να κρυώσεις. αρκεί να με αφήσεις να σε σκεπάσω. σε παρακαλώ μην αρνηθείς την κουβέρτα μου. ξέρω οτι κατά βάθος την χρειάζεται για να επιζήσεις, και ας μην το παραδέχεσαι σε κανέναν. παραδέξου το τουλάχιστον στον εαυτό σου.
252 notes · View notes
psychotiko-epeisodio · 10 months
Text
Έφτασε η στιγμή αυτή που έτρεμα.
Η στιγμή που σε είδα ξανά.
Θύμωσα ξέρεις.Θυμωσα που σε αντίκρισα και δεν ένιωθα τιποτα όμορφο για εσένα.Θυμωσα που ενώ ειχα τόσο όμορφα αισθήματα να σου δώσω,εσύ μου τα στερησες και ποτισες την ψυχή μου μίσος,οργή και θλίψη.Αντικατεστησες την αγάπη που σου είχα με απογοήτευση.
Θύμωσα που με άλλαξες,τελικά.Ενω μου είχες πει να μην αλλάξω για κανέναν.Ενω μου είχες ζητήσει να γελάω ,γιατί μου πάει,γέμισες τα μάτια μου με δάκρυα.
Και έφυγα.Δεν είχα καμία δουλειά μαζί σου πια.Ποιος θα μου το έλεγε Ε;Πως σε ένα "αντίο",χωράνε χίλιες δυο άλλες λέξεις.
113 notes · View notes
kaliarda · 3 months
Text
Ξέρω ότι η είδηση της ομοτρανσφοβικής επίθεσης μας έχει χτυπήσει όλα άσχημα… Το πόσα νέα παιδιά ήταν, γεμάτα μίσος.. Το πως ο κόσμος για άλλη μια φορά δεν αντέδρασε και απλώς κοιτούσε…
Αλλά πρέπει να συνεχίσουμε να παλεύουμε ενάντια σ’αυτό το μίσος. Όσο μπορούμε να είμαστε παρόντα στις δράσεις της κοινότητας, να προστατεύουμε & να φροντίζουμε το ένα το άλλο.
40 notes · View notes
feggaroneira · 3 months
Text
«Οποίος αγαπά, περιμενει και παλεύει» μου ειπε κάποτε μια παιδική μου φιλη.
«Γιατί η αναμονή είναι καλύτερη από την εύκολη αποφυγή».
«Γιατί η πάλη είναι καλύτερη από την ακινησία».
«Και η ζωή δεν είναι ακινησία.»
«Γιατι αγαπας. Και όταν αγαπάς περιμένεις και παλεύεις».
Περιμένεις.
Παλεύεις.
Η αληθινή αγαπη φαινεται από το ποσό διατεθημένος είσαι να παλέψεις για αυτήν.
Αν δεν παλέψεις ούτε λίγο και αφήσεις τον εγωισμό να σε συνεπάρει τότε δεν πρόκειται για αληθινή αγαπη.
Γιατι η αγάπη δεν κοιτα εγωισμούς.
Χρειαζεται αμοιβαίες υποχωρήσεις.
Γιατι αν δεν υπάρχουν, τότε δεν μπορούμε να την αποκαλέσουμε αληθινή αγαπη.
Αλλά μια φτιαχτή ιδεα αγάπης.
Κι η αγαπη χρειάζεται συγχώρεση.
Όχι μίσος και ζήλο.
Όχι χειραγώγηση και απαξίωση.
Χρειάζεται να σκεφτεσαι και τις δυο πλευρές.
Να προσπαθείς.
Να ακους εσένα.
Την καρδια σου.
Αλλά και τον Άλλον δίπλα σου.
Να μην κλείνεις τα αυτιά σου.
Να ακους.
Να μην ακους τους γύρω.
Να μην φτιάχνεις σενάρια προσπαθοντας να αποδείξεις πως σε όλα έχεις δίκιο.
Να ακους εσάς.
Να ακούτε εσάς.
Γιατί στην αληθινή αγαπη μόνο εσείς, οι καρδιές σας, έχουν σημασια.
Και αν αγαπάς αληθινά δίνεις ευκαιρί��ς όταν αξίζει να αποκαλείται «αληθινή αγαπη»
Γιατί η ζωή από μόνη της είναι γεμάτη ευκαιρίες.
Γιατί το εγώ γίνεται εμείς.
Μια αληθινή αγαπη δεν σε αποκόπτει από την επαφη με την ζωή.
Σου δινει την ευκαιρία να την εξερευνήσετε μαζι.
Σε βοηθάει να γνωρίσεις και γίνεις η καλύτερη εκδοχή του εαυτού σου.
Δεν σε κατηγορεί μέχρι να σε πονέσει επειδή κι η ίδια ποναει.
Δεν σε προσβάλει. Δεν σε μειώνει.
Δεν βλεπει μόνο τα δικά σου λάθη
ενώ κι η ίδια κάνει.
Ούτε κατηγορεί ανελέητα.
Υπάρχει αλληλοκατανόηση.
Σκεφτεται πριν μιλήσει.
Παίρνει χρόνο και δίνει.
Ο,τι δυσκολία υπαρχει το αντιμετωπίζετε μαζί.
Το σκέφτεστε μαζί για να βρείτε λύση.
Και όχι για να σου ρίξει ευθύνες.
Μια αληθινή αγαπη δεν θα άντεχε ποτέ να σε χάσει.
Κι αν ισχύουν όλα αυτα τότε μπορώ να συμφωνήσω πως για μια τέτοια αγαπη αξίζει να περιμένεις και να παλέψεις.
26 notes · View notes
gemsofgreece · 2 months
Text
youtube
Όχι πραγματικά… ακούστε τι λέει. Που ανάθεμα αν έχω ακούσει άλλο μουσικό / διάσημο τα τελευταία είκοσι χρόνια να αναλύει αυτό το σημαντικότατο ζήτημα.
Κι όμως, κανένα άλλο άχυρο ή τέλος πάντων λιγότερο συνειδητοποιημένο άτομο που έχουμε στείλει δεν έχει δεχτεί τόσες επιθέσεις από την Ελληνική κοινωνία. Και από ποιους;;; Από ποιους;;;;;;;;;;;;
Από τους φερόμενους ως «πατριώτες». Αυτή είναι μια απτή απόδειξη ότι η αγάπη ενός για τον τόπο του και την εκτίμηση στην κουλτούρα του ουδεμία σχέση έχει με τον εθνικισμό και τον κακώς εννοούμενο πατριωτισμό.
Δεν είναι σωστό να φοβάται κάποιος να εξερευνήσει ή και να αγαπήσει τα στοιχεία του τόπου και της χώρας του από ανησυχία μην θεωρηθεί εθνικιστής, διότι ο εθνικιστής δεν καθορίζεται τόσο από την αγάπη και τη γνώση για τη χώρα του, αλλά από το μίσος, την άγνοια και την περιφρόνησή του για τις υπόλοιπες.
Η Σάττι λοιπόν γνωρίζει περισσότερα για τη χώρα αυτή από τους «πατριώτες» Έλληνες που τη βρίζουν, την χαρακτηρίζουν αλλοδαπή θεωρώντας ότι αυτό είναι κάτι μειωτικό και φυσικά αγνοώντας ότι ούτε εκ των πραγμάτων είναι αλλοδαπή.
Οι Έλληνες εθνικιστές ή πατριώτες που ξερνάνε φωτιές εξαιτίας του τραγουδιού της Σάττι αλλά και γενικότερα ΠΟΛΛΟΙ από τους εθνικιστές πρέπει να καταλάβετε ότι σε μεγάλο βαθμό:
Δεν γνωρίζουν ελληνική ιστορία παρά λίγα, επιλεκτικά σημεία (Μέγας Αλέξανδρος, Σωκράτης, Παλαιολόγος, Κολοκοτρώνης και κλείσαμε. Και πολλά λέω ίσως)
Δεν κατανοούν τι συνιστά Ελληνικό πολιτισμό και τι όχι.
Δεν φέρονται με τρόπο που να τιμά την παιδεία που ισχυρίζονται ότι έχουν. (Δηλαδή δε μπορείς να κατηγορείς την Σάττι ότι μας δείχνει απολίτιστους και εσύ να βρίζεις, να καταριέσαι και να παρακαλάς ξένους να μην την στηρίξουν.)
Μπορεί κάποιος να σκεφτεί ότι το ανάγω σε ζήτημα με μεγαλύτερες διαστάσεις από ό,τι πραγματικά έχει αλλά δεν είναι έτσι. Είναι όντως τρελό αλλά η φετινή συμμετοχή στην Eurovision απογύμνωσε μπροστά μας ένα κοινωνικό φαινόμενο, που εγώ τουλάχιστον δεν είχα κατανοήσει τον βαθμό της σοβαρότητάς του. Οι εφημερίδες ήδη το αναλύουν. Μέχρι και αμερικανικό βίντεο, εξαιρετικά διορατικό, ανέβηκε στο YouTube αναλύοντας τις αντιδράσεις κατά της Σάττι (με άλλα λόγια οι «πατριώτες» μας έκαναν ρεζίλι διεθνώς).
Μια ενδιαφέρουσα παρατήρηση που έκανα είναι ότι πολλοί από τους πιο φανατικούς πολέμιους του τραγουδιού και του βίντεο είναι Έλληνες ομογενείς ή Έλληνες που μετανάστευσαν στην Δύση πρόσφατα. Δεν μπορώ να πω με σιγουριά τι σημαίνει αυτό, αλλά υποψιάζομαι ότι σχετίζεται με το αίσθημα κατωτερότητας απέναντι στους δυτικούς που κουβαλούν αυτοί οι ψευτοπερήφανοι Έλληνες.
Ας τονίσω άλλη μια φορά ότι κανείς δε λέει ότι πρέπει να σου αρέσει το τραγούδι ή το βίντεο ή να συμφωνείς απόλυτα με την οπτική της Σάττι. Άλλο αυτό όμως και άλλο να την καταριέσαι, να την ανακηρύσσεις εχθρό του έθνους και να αυτομαστιγώνεσαι στους ξένους επειδή η Ελλάδα την επέλεξε να μας εκπροσωπήσει. Καταλαβαίνετε ασφαλώς ότι υπάρχει τεράστια διαφορά μεταξύ των δύο.
Θα προσθέσω κάτι ακόμα εδώ, που θα φανεί άσχετο, αλλά δεν είναι. Όλοι ξέρετε αυτά τα βίντεο που κάθε χρόνο ρωτάνε τους νέους τι γιορτάζουμε στις εθνικές εορτές. Δείτε όμως τώρα αυτό, με μεσήλικες. Εάν αντέξετε βέβαια.
youtube
Αυτά λοιπόν. Και επαναλαμβάνω για να γίνει εντελώς κατανοητό: δεν έχει να κάνει με μια ηθική υποχρέωση να είσαι παντογνώστης πάνω στην ελληνική ιστορία ή κουλτούρα ούτε απαραίτητα να την αγαπάς τόσο. Δεν λέω αυτό. ΑΝ ΟΜΩΣ βλέπεις ότι πολλοί που ζουν σε αυτήν την χώρα 50-60 χρόνια και δηλώνουν πατριώτες / παλαιών αρχών / δεξιών πεποιθήσεων σε αυτόν τον μισό αιώνα που ζουν εδώ δεν κατάφεραν να καταλάβουν τι γιορτάζεται ΚΑΘΕ ΧΡΟΝΟ…
ε αυτό κάτι λέει. Για το ποιοι είμαστε σαν κοινωνία, σαν πολιτικά όντα, τι επιτυγχάνεται από το ελληνικό σχολείο, ποιο είναι το γνωστικό επίπεδο, τι αγωγή λαμβάνουμε από το σπίτι, γιατί η Ελλάδα δεν θα ορθοποδήσει σύντομα. Και γιατί επιλέξαμε να δούμε την Σάττι σαν εχθρό, για παράδειγμα. Λέει πολλά.
13 notes · View notes
monimhgkriniaa · 4 months
Text
Το μήνυμα που δε σου έστειλα ποτέ.
Έχει περάσει σχεδόν μίσος χρόνος που δε ζούμε πια μαζί.
Θα κλείναμε 2 χρόνια πριν λιγο καιρό.. το θυμασαι Ε;
Όμως δε τα καταφέραμε. Δεν ήταν γραφτό για να είμαστε μαζί.
Σε αγάπησα παρά πολύ, πιο πολύ από όσο είχα αγαπησει ποτέ στη ζωή μου.
Και με πληγωσες παρά πολύ, πιο πολύ από όσο με έχουν πληγώσει ποτέ.
Μα δε με ενοιαζε, εμενα δίπλα σου. Χωρίς να μιλάω για το ποσό πολύ με είχες πονεσει.
Άντεξα τη σουζι. Άντεξα τη κριστινα. Άντεξα όσες ακόμα είχες πηδήξει όσο ήμασταν μαζί.
Και εγώ ημουν εκεί, δίπλα σου. Να σε ρωτάω αν είσαι καλά και να σε αγκαλιάζω το βράδυ.
Άντεξα ρε γαμωτο να ξερω ότι κοιμάσαι με άλλη. Άντεξα να σε βλέπω να μιλάς με άλλη. Άντεξα να μιλάς σε εμενα για άλλη.
Τα ήξερα όλα. Ήξερα με ποια μιλάς, τι της λες, ποια έχεις πηδήξει και αν θες μα την ξανά δεις. Τα έβλεπα τα περισσότερα.
Και δεν έφευγα από δίπλα σου.
Σε θεωρούσα οικογένεια. Σε έβλεπα σαν οικογένεια μου. Σε έβλεπα σα τον άνθρωπο που ήθελα να κάνω οικογένεια μαζί του..
είδες; Παρά τον τόσο πόνο που μου είχες προκαλέσει, ήθελα να είμαι μαζί σου.
Δεν άντεχα που τσακωνόμασταν και έφευγες από το σπίτι. Δεν άντεχα που δε μπορούσα να σου μιλήσω για πράγματα γιατί ήξερα ότι θα νευριασεις.
Μα όλα αυτά δε στα είπα ποτέ.
Δεν έμαθες ποτέ ποσό πολύ έχω κλάψει για εσενα. Δεν έμαθες ποτέ ποσό πολύ σε έχω αγαπησει.
Δε με ενοχλεί που είμαστε χωρισμένοι πλέον.
Ξέρω πολύ καλά πως όσο και αν λες το αντίθετο, αν ποτέ σε πάρω τηλέφωνο και έχω το οποιοδήποτε πρόβλημα θα τρέξεις για εμενα.
Το ξερω πολύ καλά πως ότι και αν χρειαστω θα σε έχω δίπλα μου. Και θέλω να ξέρεις πως είμαι και εγώ δίπλα σου. Αν ποτέ χρειαστείς ένα ατομο να μιλήσεις, θα είμαι εδώ για εσενα.
Ότι αλλο και αν έχω στη ζωή μου, η πόρτα είναι πάντα ανοικτή για εσενα.
Έχει περάσει λίγος καιρός, και είναι ακόμα πολύ πρόσφατο όλο αυτό.
Λες ότι δε θες ούτε γεια από εμενα ούτε τίποτα. Μα το ξερω καλά και το ξέρεις και εσυ πολύ καλά πως σε λιγο καιρό θα έχουμε ηρεμήσει και οι δυο.
Μιας και ήταν η τελευταία φορά που μπήκα στο σπίτι που ζήσαμε μαζί.. ήθελα να σου πω ευχαριστώ για όλα. Για όλα όσα ζήσαμε μαζί. Για όλες τις στιγμές που είχαμε εκεί μέσα οι δυο μας. Σε ευχαριστώ που δε μου ελειψε ποτέ τίποτα. Σε ευχαριστώ που με εμπιστεύτηκες και με είχες σπίτι σου από την πρώτη μερα. Και που συνεχίζεις να με εμπιστεύεσαι και συνεχίζω να έχω τα κλειδιά του σπιτιού. Και που τα πράγματα στο σπίτι είναι ακριβώς έτσι όπως τα άφησα.. ξερω πως σε πονάει όταν μπαίνεις σε αυτό το σπίτι..
θέλω να ξέρεις πως με εποιασε ένας κόμπος στο στομάχι που μπήκα στο σπίτι μας μετά από τόσο καιρο. Μου ήρθαν όλες οι στιγμές μας και μου ελειψες λιγο παραπάνω.
Δε θα ξεχάσω ποτέ όσα έχεις κάνει για εμενα. Δε θα ξεχάσω ποτέ ποσό πολύ σε αγάπησα γιατί η αγάπη που σου έχω δε θα φύγει ποτέ από μέσα μου. Και για τον πόνο και για το κλαμα που έχω ρίξει για εσενα, δε πειράζει.. χαλαλι σου.
Ξέρεις πολύ καλά και το ξερω και εγώ ότι δε θα χαθούμε.. ίσως και κάποια στιγμή να συναντηθούν ξανά οι δρόμοι μας.
Ξέρω ότι δε θα με ξεχάσεις ποτέ. Δε θα ξεχάσεις ποτέ στιγμές μας. Δε θα ξεχάσεις ποτέ ότι περάσαμε μαζί.
Θα βλέπεις πράγματα ή θα πηγαίνεις σε μέρη και θα με θυμασαι. Θα βλέπεις κάποια που μου μοιάζει και θα με σκέφτεσαι. Θα βλέπεις κάποιον που θα κάνει πολύ ναργιλέ και θα με σκέφτεσαι. (Αν και τον έχω κόψει τον ναργιλέ.. δε κάνω). Θα με θυμασαι σε πολλες στιγμές. Και θα με σκέφτεσαι. Και εγώ πίστεψε με θα το νιώθω όταν θα με σκέφτεσαι.
Όσο και αν θες. Δε θα μπορείς να με σβήσεις ούτε από το μυαλό σου, μα ούτε από τη καρδι�� σου.
Και αυτό το ξέρεις πολύ καλά και το ξερω και εγώ. Όσο ��αι αν λες το αντίθετο. Δε θα με ξεχάσεις εμενα.
Σε αγάπησα πολύ.
Και σε αγαπάω πολύ.
Και σε ευχαριστώ για όλα.
Δε θα σε ξεχάσω ποτέ.
Εύχομαι κάποια στιγμή να μπορούμε να μιλάμε έστω που και που. Και πιστεύω θα το καταφέρουμε κάποια στιγμή να ερχομαι να σε βλέπω και να είμαστε καλά.
Αυτά είχα να σου πω. Αν δε θέλεις μην απαντήσεις ποτέ σε τίποτα. Κρατά το αυτό το μήνυμα να το διαβάζεις όταν δε θα είσαι καλά για να σκέφτεσαι ότι πάντα θα υπάρχει ένα ατομο που θα είναι δίπλα σου όποτε το χρειαστείς.
Φιλάκια Ράμπα.
Το παράθυρο σου..
για πάντα το παράθυρο σου.
Γιατί για πάντα ένα κομματι μου θα σου ανήκει.
17 notes · View notes
romios-gr · 2 months
Text
Tumblr media
«Όταν τα αδέλφια μισούν το ένα το άλλο — αυτό είναι το πιο τρομερό μίσος», — σοφά αποσπάσματα από τον Μητροπολίτη Μαυροβουνίου και Παράκτιας, Αμφιλοχίου Ένα πλάνο από το ντοκυμαντέρ «Τα χελιδόνια του Χριστού». Η Φωτογραφία παρέχεται από τους δημιουργούς του Κυκλοφορεί στη Ρωσία το ντοκυμαντέρ «Τα χελιδόνια του Χριστού», αφιερωμένο στα γεγονότα στο Μαυρ... Περισσότερα εδώ: https://romios.gr/otan-ta-adelfia-misoyn-to-ena-to-allo-ayto-einai-to-pio-tromero-misos-sofa-apospasmata-apo-ton-mitropoliti-mayrovoynioy-kai-paraktias-amfilochioy/
0 notes
Η Φωνή σου.
Και ήρθε ένα βράδυ που μου χτύπησες το χέρι σου στο τραπέζι με δύναμη και μου φώναζες και με κοιτούσες με μάτια γεμάτο μίσος.
Εγώ σιωπή. Απλά σε άκουγα και σε κοιτούσα μέσα στα μάτια για να δω αν όλα αυτα που μου έλεγες ήταν αλήθεια, πονούσα όταν έλεγες και ξανά έλεγες ότι αγαπάς κάποια άλλη. Ο άνθρωπος που ερωτεύτηκα πριν ένα χρόνο που είδαμε μαζί μια Ανατολή, που με φιλούσε και είχαμε τόσο χημεία που με αποκαλούσε με τα δικά του υποκοριστικά, που με νοιαζόταν και με απλά ένα κοίταγμα καταλάβαινε αν είμαι καλά ή όχι, με τις αγκαλιές που μου έκανες ηρεμούσες τις φουρτούνες μου και αισθανόμουν ασφάλεια. Οι βόλτες με το αυτοκίνητο που μας χτυπούσε ο Καλοκαιρινός νησιωτικός αέρας και παίζαμε το παιχνίδι με τις ερωτήσεις ώστε να με μάθεις και να σε μάθω όσο γινεται περισσότερο. Θα έχω να θυμάμαι την πρώτη μας χειραψία, που μου συστήθηκες και μου έσφυξες σφιχτά το χέρι και μου χαμογέλασες και απλά σκέφτηκα ότι είσαι ένας πολύ γλυκός μπελάς. Θα έχω να θυμάμαι ότι ντρεπόσουν να με κοιτάξεις αλλά παρόλα αυτα ερχόσουν να μου μιλήσεις και να κλέψεις ένα χαμόγελο μου. Θα έχω να θυμάμαι που μου μαγείρεψες. Θα έχω να θυμάμαι το πρώτο μας ραντεβού τότε που μου άνοιξες την μπυρα με τον αναπτήρα και κοιτούσαμε την θάλασσα. Το πρώτο μας φιλί. Άραγε το θυμάσαι; Σαν να ήμασταν μικρά παιδιά που είπαμε ο ένας στον άλλον “μου αρέσεις”. Θα έχω να θυμάμαι τα πειράγματα μας, τα γέλια μας. Θυμάμαι τα πάντα. Μετά από όλα αυτά μου φώναξες και βαρούσες το χέρι σου με δύναμη στο τραπέζι, με κοιτούσες όλο μίσος σαν να ήθελες να πείσεις τον εαυτό σου ότι ποτέ δεν αισθάνθηκες κάτι για εμένα. Εφόσον θέλεις να φύγεις είσαι ελεύθερος.
Να προσέχεις
Σαγαπώ. ( και ας μην στο είπα ποτέ)
9 notes · View notes
ioannazoik · 4 months
Text
Σε ένα παράλληλο σύμπαν εγώ και εσύ μένουμε μαζί στο ίδιο σπίτι. Τρώμε το μεσημεριανό στην καινούργια τραπεζαρία. Εγώ σου λέω για ακόμα μια φορά πόσο με έχει ενοχλήσει η στάση σου κι εσύ αδιαφορείς κοιτάζοντας το κινητό σου.
Σε ένα παράλληλο σύμπαν κοιμόμαστε στο ίδιο κρεβάτι αλλά δεν κοιτάζουμε ο ένας τον άλλον. Έχουμε τις πλάτες γυρισμένες από την αντίθετη πλευρά, εγώ ψάχνω διέξοδο στον τοίχο κι εσύ κοιτάζεις στο παράθυρο ένα τρόπο διαφυγής. Οι ψυχές μας βράζουν στον εγωισμό.
Σε ένα παράλληλο σύμπαν εσύ οδηγάς το παλιό μου αυτοκίνητο κι εγώ είμαι δίπλα σου. Για ακόμα μια φορά μου λες πως σε πνιγώ με την συμπεριφορά μου κι αδιαφορώ γιατί μου φαίνεσαι υπερβολικός.
Σε ένα παράλληλο σύμπαν βρίσκουμε κι οι δυο συντροφιά αλλού, σε ξένα χέρια και φιλιά. Κι κάθε φορά που ερχόμαστε σε επαφή μεταξύ μας, ο ένας έχει πολύ καιρό να αγγίξει τον άλλον πραγματικά.
Σε ένα παράλληλο σύμπαν με πονάς. Σε ένα παράλληλο σύμπαν σε πονάω.
Δεν υπάρχει καυγάς, δεν υπάρχει μίσος.. υπάρχει μόνο παγωνιά κι κενό.
...Όπως κι να έχει σε αυτό το σύμπαν ήμαστε δύο ξένοι. Κι αν με ρωτούσε κάνεις τι θα προτιμούσα από τα δύο, θα έλεγα αυτό που ζούμε τώρα. Γιατί χίλιες φορές να μην σε βλέπω αλλά να σ' αγαπώ από μακριά παρά μια μέρα να μισήσω την ύπαρξη σου.
14 notes · View notes
se-thumamai · 1 year
Text
πένθος
Δεν πενθώ πλέον κάποιο συναίσθημα ή κάποιον άνθρωπο.
Δεν πενθώ κάποιον αγαπημένο ή κάποιο απωθημένο.
Πενθώ τον εαυτό μου.
Πενθώ εκείνο το μικρό κορίτσι που είχε αστέρια στα μάτια της, και περιέργεια να γνωρίσει κάθε π��υχή του κόσμου.
Πενθώ εκείνο το κορίτσι που εμπιστεύτηκε και αγάπησε με όλη της την ψυχή.
Πενθώ εκείνο το κορίτσι που το πίεσαν να βιαστεί να μεγαλώσει.
Πλέον αποφεύγω να κοιτάζομαι για πολύ ώρα στον καθρέφτη.
Όταν όμως το κάνω δεν αναγνωρίζω πουθενά εκείνο το κορίτσι.
Αυτή που με κοιτάει είναι γεμάτη μίσος με τον κόσμο και τους ανθρώπους.
Απλά βλέπω ένα κορίτσι που πενθεί την ζωή που φαντάστηκε αλλά δεν είχε ποτέ την ευκαιρία να ζήσει.
201 notes · View notes
psychotiko-epeisodio · 9 months
Text
Με κοιτάνε παράξενα κάθε που μιλάω για εσένα και μένα.Και αναρωτιέμαι γιατί,αφού είσαι η μόνη όμορφη ιστορία που έχω να αφηγηθώ.Πως γίνεται,ρωτάνε.Μετα από όλα όσα σου έκανε,εσύ να μπορείς να μιλάς με τόση αγάπη για εκείνον;Και εγώ αναρωτιέμαι πώς θα γινόταν αλλιώς;Δεν ήταν ένα πράγμα,όπως έλεγες και εσύ.Ηταν πολλά.Μπορει να εισαι ο μόνος που κατάφερε να βγάλει στην επιφάνεια τον χειρότερο μου εαυτό,αλλά εισαι επίσης εκείνος που κατάφερε να βγάλει τον καλύτερο και αυτό δεν θα μπορούσα ποτέ να το ξεχάσω.Μπορει να σταξαν κάμποσα δάκρυα από τα μάτια μου,αλλά επίσης χάραξαν τα μάγουλα μου,τα πιο αληθινά χαμόγελα.Καποτε υπήρξες εκείνος που ένωσε ένα ένα τα χίλια κομμάτια της καρδιάς μου,ακόμη και αν ήσουν ο ίδιος που την έσπασε ξανά στο τέλος.Για αυτό λοιπόν,θα ήταν άδικο να μιλώ με μίσος για εσένα,η να παριστάνω πως δεν υπήρξες ποτέ.Και ασχέτως με την κριτική που εισπράττω για αυτό,δεν θα σταματήσω ποτέ να υπερασπίζομαι τα συναισθήματα μου για εσένα.
Θα συνεχίσω λοιπόν να μιλώ για εσένα με όση αγάπη μου έχει απομείνει.Δεν περιμένω κανέναν τους να καταλάβει,ούτε καν εσένα.Και αν με ρωτάνε γιατί,θα απαντώ μονάχα πως ήσουν ο άνθρωπος που κατάφερε να με κάνει να νιώσω ανθρώπινη και που ήταν εκεί να μου κρατά το χέρι κάθε φορά που νόμιζα πως θα το έχανα αυτό.
Για αυτό,δεν χρωστάω πουθενά εξηγήσεις,ούτε καν στον ίδιο μου τον εαυτό.Ησουν ότι καλύτερο και ότι χειρότερο μου έχει συμβεί και ότι και αν γίνει εν τέλη,ποτέ το ένα δεν θα καταφέρει να αναιρέσει το άλλο.
Σ'αγαπω.
27 notes · View notes