#ansichtkaarten
Text
Made new holiday cards, medieval style ✨ (link)
*edit: 3 left!
#vooruitmariek#medieval illustration#medieval style#medieval postcards#holiday cards#watercolourpainting#medieval manuscript#medieval owl#medieval rabbit#christmas#new year#ansichtkaarten
10 notes
·
View notes
Photo
A while back I made a lot of beautiful surreal comics. I always knew I wanted to do something with these. I finally decided to turn them into postcards!
They come in a set with 5 different comics on them and 5 envelopes to put them in.
I think this is a nice collection to have ready at home in case of sudden yet urgent snail mail!
I am trying to think more commercially with products to sell while making things I like. That’s a strange border to navigate. What do you think of commercial thinking?
#strips#strip#stripszijncool#comic#comics#comix#comicsarecool#cards#kaarten#ansichtkaarten#snailmail#main dishes#pen and paper#greeting cards#fun#products#product#enveloppe collection#postcard
2 notes
·
View notes
Text
January 17, 2023
#amsterdam#cadeau#anna#van anna#kleederdracht#textiel#ansichtkaarten#streekdracht#blog#inhoud blog#brief#bijzonder
3 notes
·
View notes
Text
De passie van Hans Lammers: ansichtkaarten uit Lourdes
De passie van Hans Lammers: ansichtkaarten uit Lourdes
In het Kleinste museum van Haarlem is een nieuwe tentoonstelling te zien. Dit keer is het de Lourdes-verzameling van Hans Lammers. Naast honderden kaarten die verstuurd zijn vanaf Lourdes heeft Hans ook allerlei ander spul zoals Lourdes-postzegels en beeldjes van Bernadette verzameld. Maar de ansichtkaarten zijn favoriet.
De oudste kaart die hij bezit is uit 1901. Vanaf vandaag is een deel van…
View On WordPress
0 notes
Photo
#brievenbuspost ontvangen van Emma & Elma @elmavanvliet @emma.vanvliet Zo leuk 🥰💋 .......... #brievenbuscadeautje #pakketpost #pakketpost📦 #leukepost #pakketje #goodies #ikhouhierzovan #bookstagramnl #unbox #bookstagrammers #bookstagrammer #chocolade #bookstagram #boekstagram #dutchbookstagram #instaboek #dutchbookstagram #instabook #ansichtkaarten #kaarten #kaart #postcards #kaartjes #kaartjesturenisleuk #kaartje #kaartjekrijgenisleuk @inge1970reads @inget1970 https://www.instagram.com/p/Cdk_il9LCXr/?igshid=NGJjMDIxMWI=
#brievenbuspost#brievenbuscadeautje#pakketpost#pakketpost📦#leukepost#pakketje#goodies#ikhouhierzovan#bookstagramnl#unbox#bookstagrammers#bookstagrammer#chocolade#bookstagram#boekstagram#dutchbookstagram#instaboek#instabook#ansichtkaarten#kaarten#kaart#postcards#kaartjes#kaartjesturenisleuk#kaartje#kaartjekrijgenisleuk
0 notes
Text
Hoi! Herinner je je mij? Ik schreef ooit gedichtjes op dit platform en nu is mijn bundel te koop ❤️
Ik studeer af aan creative writing met een dichtbundel: In mijn droom besta ik uit pixels. Maandenlang keek ik naar livestreams van pleinen en stranden. Dit resulteerde in gedichten waarin ik mijn ouders vind, een man die sjaals verkoopt waar je in kan wonen en mijn eindeloze liefde: de zee. 🌊 tussen de gedichten door vind je ansichtkaarten naar (digitale) rustplaatsen / screenshots van waar ik maanden naar keek.
Je kan de bundel nu pre-orderen door mij een berichtje te sturen. De bundel is ook beschikbaar tijdens de finals (5 tot 9 juli) op ArtEZ Arnhem en bij onze bijna uitverkochte afstudeervoorstelling @hetmetameer
‘Pay what you want’ vanaf €15 (exc. verzendkosten)
Auteursfoto: @wouterleduc
Illustratie: moi
8 notes
·
View notes
Text
Hot hanging iron
Depressie is een heet hangijzer
Het verleden om je nek
Voelt zo echt
Alsof je er niet aan vast klampt
Het verleden is voorbij
De nachtmerries zijn ansichtkaarten
Ik weet waar ze vandaan komen
Al ben ik daar niet meer
Depressie heeft oogkleppen
Ik zie geen kut
Buiten leven mensen zonder mij
Zouden ze schrikken als ik plots tevoorschijn kom?
4 notes
·
View notes
Text
Mijn weeklijst van geschenken en eigen vondsten
Ik sprak gistermiddag met een dyslectische man die zijn hartstochten archiveert, dat wil zeggen zijn liefdes voor bijzondere planten. Ook houdt hij de verschillende bieren bij die hij heeft geproefd. Ik meen echt dat hij zei dat dat er zo'n tweeduizend waren, die hij ondanks zijn dyslexie toch digitaal noteert. Ik herken dat zeker, al is een van mijn grootste hartstochten volkomen tegengesteld, namelijk woorden. Zo heb ik mij voor het slapen gaan een tijd intensief beziggehouden met het noteren van elf-letterige woorden, die met een stuk of zes, zeven samen een inhoudelijk en logisch geheel moeten vormen. Ook heb ik woordslangen gemaakt, waarbij het laatste deel van een samengesteld woord het eerste deel van een volgend samengesteld woord vormt (verlanglijst -lijstenmaker – makersloon - loonzakje - zakkenwasser - wasmiddel - middelvinger enz). Ik kwam tot een slang van ca. 1000 woorden. Natuurlijk mocht elk woord maar één keer gebruikt worden. Onlangs schreef ik ergens dat opsommingen voor kinderen toverspreuken zijn en voor volwassenen taal-rituelen. Zij zijn in de kern bezweringsformules, ze bezweren de chaos die zich aan ons opdringt.
Hieronder bied ik u een keuze uit de materiële aanwinsten van de afgelopen week. G = geschenk (ik werd 72) / V = eigen vondst. U kunt deze lijst gerust overslaan, want andermans lijstjes zijn net zo vermoeiend als andermans dromen.
TAAL IS ALLES WAT HET GEVAL IS – Imme Dros (G) / DAGEN IN DE GESCHIEDENIS VAN STILTE – Merethe Lindstrøm (G) / MISSEN ALS EEN RONDE VORM – Hanne Hagenaars (G) / KRONIEK IN STEEN – Ismail Kadare (G) / AMMU – Asma Khan (G) / ALS JE NAAR DIT LIED LUISTERT – Lola Lafon (G) / groen gelinieerd notitieboek – Moleskin (G) / ALFABET – Czeslaw Milosz (V) / DE MOOISTE VAN MILOSZ – Czeslaw Milosz (V) / een bronzen broche in de vorm van een vis (V) / een celluloid broche in de vorm van een albatros (V) / een Chinese metalen boekenlegger in de vorm van Fei Tian (G) / FANTASTYSK – een pak zachtblauwe papieren servetten (G) / twee theedoeken in grijsblauw met wit (G) / doos met thee (G) zomer-asters, gentianen, zonnebloemen met gulden roede (G) / ansichtkaarten met velerlei afbeeldingen.
En dan kom ik in een gedicht van Milosz over een perfecte dag een regel tegen die luidt: “Er was niets op de wereld dat ik wilde bezitten”, een zin die me met enige schaamte vervulde. Maar hoe kon ik weerstand bieden aan de plant die ik van de dyslectische man en zijn talige vriendin kreeg: de Gynostemma pentaphyllum, ofwel 'kruid der onsterfelijkheid'?!
2 notes
·
View notes
Text
Rigardus Rijnhout, de reus van Rotterdam, halverwege de jaren vijftig.
Rigardus Rijnhout (Rotterdam, 21 april 1922 - Leiden, 13 april 1959) stond door zijn lengte van 2 meter en 38 centimeter bekend als de Reus van Rotterdam.
Hij is de op een na langste man aller tijden in Nederland. Alleen Albert Johan Kramer, geboren in 1897 in Amsterdam, was met 2,42 m langer. Rijnhout woog 230 kilo en had schoenmaat 62. Zijn buitengewone lengte werd veroorzaakt door een groeistoornis.
Rijnhout overleed op 36-jarige leeftijd aan de hypofysetumor die de oorzaak was van zijn groeistoornis. Vier jaar daarvoor was hij door een ongeluk met zijn fiets invalide geraakt. De vriendelijke man werd in de Maasstad gezien als een fenomeen en had daardoor het nodige te verduren. Rustig over straat lopen was er meestal niet bij, en regelmatig werd hem gevraagd of 'het daarboven koud was'. Hij verdiende geld door zichzelf als wandelend reclamebord te verhuren. Na zijn ongeluk heeft hij nog een paar jaar bij de vertreksteiger van de Spido ansichtkaarten met een foto van zichzelf aan de man gebracht. Toen Rijnhouts gezondheid achteruit ging en hij opgenomen moest worden in het Academisch Ziekenhuis Leiden werd een hijskraan ingezet om hem vanaf de tweede etage naar beneden te takelen. Zijn vader sprak bij het graf van zijn zoon de volgende woorden: Spot en hoon waren vaak je deel, maar je haatte de mensen daarom niet, want je had een hart van goud.
In zijn geboortewijk het Oude Westen is het R. Rijnhoutplein naar de lange Rotterdammer vernoemd. De stichting 'De Reus van Rotterdam' heeft ervoor gezorgd dat er in 2011 door Herman Lamers een standbeeld op ware grootte van hem werd gemaakt. Het beeld van Rijnhout is geplaatst in het wijkpark van het Oude Westen. De reus staat in een levensecht afgebeelde voor hem karakteristieke houding vlak bij het huis in de Gouvernestraat waar hij opgroeide en zijn leven lang woonde.
De fotograaf is M.A.J. Hanse en de foto komt uit het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt van Wikipedia.
2 notes
·
View notes
Text
In de 'doe-week' van de Capellenborg in Wijhe zijn zo'n 55 leerlingen op een creatieve manier bezig geweest met de toekomst van Olst-Wijhe. En op vier basisscholen hebben kinderen collages gemaakt (of gaan ze nog maken) hoe hun toekomst in Olst-Wijhe eruit moet komen te zien. Wethouder Judith Compagner: "Wij willen graag van kinderen en jongeren weten wat zij belangrijk vinden voor hun toekomst. Hoe willen zij dat hun gemeente er in het jaar 2050 uitziet? Allemaal informatie die wij meenemen bij het maken van de Toekomstvisie van Olst-Wijhe, want de keuzes die we vandaag maken zijn van invloed op hun toekomstige leefomgeving."
Schoolopdracht Capellenborg
De basisschoolkinderen kregen een vrije opdracht om uit te werken hoe Olst-Wijhe eruit ziet in het jaar 2050. Zo ontving wethouder Judith Compagner al een paar hele mooie werkstukken van openbare basisschool De Wije. Leerlingen van de Capellenborg kregen in hun 'doe-week' eerst uitleg over wat een gemeente doet en over het doel van de Toekomstvisie. Vervolgens gingen zij in hun lessen met elkaar brainstormen en maakten zij ansichtkaarten met de tekst 'Groetjes uit... 2050! Dat leverde hele mooie resultaten op.
Ook konden leerlingen stellingen 'swipen': naar links of rechts vegen als je het wel of niet eens bent met de stelling over de leefomgeving. Bijvoorbeeld of ze meer ruimte voor groen of meer ruimte voor parkeren willen. Wethouder Judith Compagner: "Vanmiddag hebben de leerlingen van de Capellenborg hun ansichtkaarten aan mij laten zien. Ik ben onder de indruk van hun ideeën over de toekomst van Olst-Wijhe, bijvoorbeeld over wonen langs of op de IJssel, hoogbouw, ruimte voor boeren en het gebruik van robots. Het gaat ook echt over hun toekomst, want in 2050 zijn deze leerlingen rond de 40 jaar."
De kernenwethouders en ambtenaren komen in april naar inwoners toe met Swipocratie
De leerlingen van de Capellenborg mochten als eerste kennismaken met de online participatietool Swipocratie. Dat klinkt misschien ingewikkeld, maar het blijkt een leuke manier te zijn om op de telefoon stellingen naar links of rechts (eens of oneens) te swipen/vegen.
Wethouder Judith Compagner: "In de maand april gaan de kernenwethouders en ambtenaren naar kernen, markten en andere bijeenkomsten/plekken toe. We hebben borden bij ons met de keuzes die er zijn voor de toekomst van Olst-Wijhe. Daarin zitten verschillende dilemma's. Door het 'swipen' kunnen inwoners aangeven welke keuze zij zouden maken. Het helpt ons om echt een Toekomstvisie te maken met en voor onze inwoners, want het moet geen toekomstvisie worden van de gemeente, maar van de gemeenschap. Dus pak die kans!"
Voor iedereen die in april geen kernenwethouder of ambtenaar tegenkomt maar wel wil 'swipen': dat kan op https://olst-wijhe.swipocratie.nl/.
0 notes
Text
Professioneel Briefpapier Drukken | GR Drukkerij
GR Drukkerij levert professionele drukdiensten voor briefpapier drukken met materialen van hoge kwaliteit. Met een streven naar uitmuntendheid zijn we trots op het leveren van materialen van hoge kwaliteit die voldoen aan de uiteenlopende behoeften van onze gewaardeerde klanten. Of je nu visitekaartjes, ansichtkaarten, flyers, brochures of ander briefpapier nodig hebt, bij ons ben je aan het juiste adres.
Ons team van geschoolde professionals blinkt uit in het gebruik van geavanceerde printtechnologieën en zorgt ervoor dat elke printopdracht wordt uitgevoerd met precisie en aandacht voor detail. Wij begrijpen het belang van het creëren van een blijvende indruk door middel van goed ontworpen briefpapier, en onze expertise stelt ons in staat om uw ideeën tot leven te brengen.
Bij Drukkerij GR is klanttevredenheid onze hoogste prioriteit. We werken nauw met u samen om uw wensen te begrijpen en bieden persoonlijke oplossingen die aansluiten bij uw merkimago en visie. Met een breed scala aan aanpassingsmogelijkheden, waaronder papiersoorten, afwerkingen en formaten, stemmen we onze diensten af op uw specifieke voorkeuren. Bezoek nu GR Drukkerij voor meer informatie over briefpapier drukken.
0 notes
Text
HET VERLANGEN NAAR HETGEEN JE NOOIT ZULT WETEN
Het is geen graphic novel, rubriceert Sytse van der Zee zijn boek “John’s Wood house”. Geen literair stripboek? Maar dat is het natuurlijk eigenlijk wel, hoewel het karakter van het stripverhaal in de uitgave niet ontdekt wordt. Ik zie geen getekende plaatjes die achtereenvolgende scènes in het verhaal verbeelden. En waarbij de figuren in het verhaal communiceren in spreekballonnen. Of waar ik de tekst van het verhaal onder het plaatje vind, waarbij de tekening dan het verhaal illustreert. In “John’s Wood house” lijken zowel de grafische- als ook de verhalende kwaliteiten samen te komen. Maar er vallen gaten in tekst en beeld. Leegtes die ik als lezer zelf moet invullen wil het een doorlopend verhaal zijn en blijven.
De maker noemt het een picture novel, literaire fictie. Een beeldroman cq prentenboek voor volwassenen. In zijn versie vind ik tekeningen met cartooneske figuren. Personen die figureren in een gestileerd decor. In de vlakmatig opgezette achtergrond bouwt de arcering en de simpele tekenstijl de sfeer op. De figuren tekenen zich daar kleurloos en karakteristiek in af. De tekeningen bezitten alle gradaties tussen wit en zwart. Elke tint van de schemering. Want het is een schemerig verhaal, zich afspelend als een film noir in vooral een zijzaaltje van de bioscoop. De lezer dan wel kijker vult zelf de kleuren in, geeft in gedachten kleur aan de surrealistische beelden. Zo gezegd lijken het interactieve platen, echter de kunstenaar heeft en houdt de leiding. Hij zet mij op dit pad dat hij als spoor voor ogen heeft. Tegen zijn werkelijkheid zet ik mijn tinten van emotie.
Aan de hand van een schrijfwisseling tussen hoofdpersonen en bijfiguren in beelden, brieven, tekstberichten, ansichtkaarten en daarbij flarden van dialogen uitgeschreven, volg ik de uitgesponnen absurde ontwikkelingen. Ook zijn er enkele verhalende scènes die alleen uit beelden bestaan en een beroep doen op mijn inbeeldingsvermogen. Want die tekeningen illustreren niet de tekst, leggen het verhaal niet zichtbaar uit. Maar pakken het verhaal in beelden op waar de woorden stil vallen. De schrijver kan zich verplaatsen in ieder personage, het zijn alle ik-figuren. Toch lees ik ze als personages in de tweede of zelfs derde persoon. Van der Zee laat de spelers zijn bedachte voorstelling van zaken verwoorden. Dat spel leunt tegen waarheid. Hoewel het niet echt is, kan het zo geweest zijn.
“John's Wood house” gaat over abandonneren en hunkeren. Achterlaten wat was en kijken over de grens van de dood. Willen terugzien wat er gebeurt wanneer je er niet meer bent. Niet aanwezig, verdwenen. Wie zou niet even dood willen zijn, kijken wat dat is en beschouwen wat er van jou rol op aarde overblijft. Het onvervulde verlangen, het onherstelbare verleden. Gedane zaken nemen namelijk geen keer. Spijt komt na de val. ‘Het verlangen naar hetgeen je nooit zult weten’ lees ik op de achterkant van het boek. Dat knaagt, dat schuurt, daar wil je iets mee. De hoofdpersoon doet daar iets mee. Hij zet met zijn schijnbaar rigoureuze beslissing uit het zicht te gaan een ondraaglijke spanning tussen de betrokkenen die achterblijven. Figuren worden daarbij tegen elkaar uitgespeeld, willens en wetens. Mensen leren elkaar kennen. Positief gezien en negatief gedacht. Er wordt een natuurlijk proces beschreven. Een herkenbaar verloop getekend. Het is als de werkelijke wereld. Een parabel om een moreel idee uit te leggen en aan de kaak te stellen.
Het zijn gewone doordeweekse mensen de figuren waar Van der Zee mee voor het licht komt. Maar er is wel een steekje aan ze los. Er zit een rafelrand aan dat leven. En daardoor maakt de kat die zich in het nauw voelt rare sprongen. Want beslissingen en gebeurtenissen zijn onomkeerbaar. Hoofdpersoon John Wood heeft spijt, voelt dat hij heeft gefaald als vader wanneer hij met zijn verleden wordt geconfronteerd. Verloren zonen verschijnen, die zullen de nalatenschap delen met de dochter die tot dan dacht enig kind te zijn. De mannen krijgen een fors part uit het herschreven testament, de dochter is uiteraard not amused. Welk tafereel er zich dan ontwikkelt valt te raden. Geld speelt een belangrijke rol in familieruzies over erfenissen. Voordat het zover is verdwijnt John van het toneel om tussen de coulissen en achter de schermen te beschouwen wat er met zijn nalatenschap gebeurd. Door een bevriende notaris wordt hij dood verklaard, zodat het testament in werking kan treden.
Dat is de rode draad in het boek, de nalatenschap van iemand die op papier verdwijnt maar in realiteit op afstand de dingen aanziet. Is het een proef op de som. Wil John weten hoe zijn nabestaanden elkaar de tent uitvechten om de erfenis. En of zijn houtzagerij, dat door zijn toedoen fabriek voor houten keukengerei werd, veilig gesteld zal worden. Hij wil er kennis van hebben zonder er deelgenoot aan te zijn. Het is een herkenbaar verhaal, dat evengoed een dramatische filmprent kan zijn. Zo heeft Van der Zee als het ware een storyboard samen gesteld. De gebeurtenissen beschreven. En dat wat niet met zoveel worden kon of wil worden uitgelegd in platen verbeeld.
De brieven en tekstberichten gaan over en weer. Er wordt eens een dagboekaantekening gemaakt of een prentbriefkaart verstuurd. Deze teksten geven de gevoelens van de spelers weer. Duiden de handelingen die daaruit voortvloeien, de daden. De verwondering, de teleurstelling, boosheid om een gemiste kans, vreugde bij een nieuw familielid. Het blijken net mensen de figuren die omschreven en getekend zijn door Sytse van der Zee. En het verhaal lijkt een realistisch drama, ware het niet dat de hoofdpersoon zich dood laat verklaren terwijl hij springlevend is. Zo wil hij het leven dwingen een andere wending te nemen om er later op terug te komen. Er raken mensen vermist, er zijn seksuele relaties en geheime liefdes. Niets menselijks is de hoofdpersonen in deze rolprent vreemd. De tekst spreekt tot de verbeelding. De beelden vertellen meer dan woorden kunnen zeggen.
Dat is de bijzonderheid van dit beeldverhaal. Dat beide disciplines niet zonder elkaar kunnen. Zouden de tekeningen er niet zijn dan vallen er gaten in het verhaal. Zonder de teksten zullen de beelden onvolledig zijn. Het een kan niet zonder het ander, ze vullen elkaar aan. Gaan samen om het verhaal welhaast compleet te maken. Vrijwel, want er is een beroep gedaan op mijn inlevingsvermogen, mijn empathie met de spelers. Op mijn aanleg de tekeningen die het verhaal aanvullen te interpreteren, uit te leggen en de handelingen aan te vullen in de teksten. Geen woorden maar daden, en de actie maakt het verhaal. Want de verwikkelingen volgen elkaar in rap tempo op wanneer de verloren zonen verschijnen en het testament opengaat. Onvervulde verlangens en aandringende lusten, tegendraadse behoeften en verwaarloosde contacten zetten aan tot bizarre en dwaze daden.
Totdat John zich opeens weer laat zien tussen de grafzerken bij een begrafenis. Onaangekondigd en niet afgesproken. Dan ontdekken de kinderen zijn schuilplaats in het boshuis. En vinden in de kelder een miniatuurlandschap met voor hen herkenbare plekken. Een klein figuur als dat van John staat op een brug, starend in het water. Het is een dramatisch beeld. De nabestaanden zoeken de realiteit op. In de afrondende tekeningen rimpelt het water onder de brug. De laatste zin zijn woorden van John Wood: ‘Voor mij is niets en wat achter mij ligt lijkt zinloos.’ De laatste tekening is een egaal zwart vlak. Een open einde of is het verhaal daarmee tot een slot gekomen. Punt. Uit.
John’s Wood house. Sytse van der Zee, tekst en tekeningen. Uitgeverij Hoogland & Van Klaveren, 2020.
0 notes
Text
Kapper zijn is en blijft zelfs na 74 jaar een bijzonder vak
Henk Kuitems (89) was 15 jaar toen hij begon met knippen. Nu, 74 jaar later, knipt hij nog altijd met veel plezier. Vijf dagen in de week staat hij in zijn witte kappersjas klaar om mensen mooi te maken. 'Wat in de kapsalon wordt verteld, blijft in de kapsalon.'
Achterin de zaak van Henk in de Voorburgse Willemstraat, zit een groep trouwe klanten klaar. Er is taart en koffie, want er valt wat te vieren. 'Ik ben jarig vandaag (Vrijdag 24 februari). En we vieren ook het 65-jarige jubileum van mijn kapperszaak', vertelt Henk. De mannen praten over het leven en proosten op Henk zijn gezondheid. Die is na die 89 jaar nog altijd behoorlijk goed. 'Ik had ooit eens last van mijn hart. Toen zei de cardioloog: geen alcohol meer. Daar heb ik me aan gehouden. En ik doe iedere dag oefeningen.'
Psycholoog
Zijn klanten komen voornamelijk uit Voorburg. De meesten kent Henk al jaren. In zijn kappersstoel biedt hij graag een luisterend oor. 'Als kapper krijg je van alles te horen. Je bent soms net een psycholoog. Als mensen mij wat toevertrouwen, zeg ik altijd: ik weet van niets. Wat in de kapsalon wordt verteld, blijft in de kapsalon.' Sommige klanten willen na al die jaren alleen nog door Henk geknipt worden. 'Ik heb een klant uit Warmond, een uit Rotterdam en een uit Den Haag. Er komt er zelfs een met een rollator met het openbaar vervoer speciaal naar mij toe. Dat is toch bijzonder, dat doet je wat hoor.'
Buurtgenoot Jos is aan de beurt om in de kappersstoel te gaan zitten. 'Ik kom hier al mijn hele leven', vertelt hij. 'Ik heb nooit een andere kapper gehad. Mijn kinderen komen hier, mijn kleinkinderen komen hier. Ik ben hier praktisch opgegroeid.' Jos vindt het jubileum van Henk 'grandioos'. 'Het is fantastisch dat hij dit al zo lang doet. Henk is meer dan een kapper voor mij. Hij is ook een vriend.'
Op de plek waar de herenclub koffie drinkt, lijkt het net een museum. Henk heeft in die 65 jaar allerlei krantenknipsels bewaard over zijn zaak. Ook nemen klanten graag foto's of ansichtkaarten mee van kapsalons uit andere landen. Aan de muur hangen allerlei oorkondes. Zoals die van een wedstrijd knippen in Duitsland. 'In 1964 won ik de tweede prijs bij wedstrijdknippen. Dat is mijn grote trots. Het is natuurlijk lang geleden, maar het is nog steeds geldig hoor.'
Jonge mensen ook welkom
Aan stoppen moet Henk nog niet denken. 'Dit is mijn hobby. Ik stop pas als God mij komt halen.' Het enige nadeel van het ouder worden, vindt Henk dat zijn klanten dat ook worden. 'Zo langzaam aan heb ik alleen nog maar ouderen als klant. En langzaam worden dat er dus minder. De jonge mensen mogen ook komen. Maar die weten mij niet altijd te vinden.' Henk knipt dinsdag tot en met zaterdag van half 10 tot 12 uur. Afspraken maken, kan alleen op zijn vaste telefoonnummer. 'Dat werkt prima zo. Ik hou er ook van als mensen komen aanwaaien. De deur staat voor iedereen open.'
(Bron: Omroep West. Door Dick van As)
0 notes
Text
Medewerkers PostNL willen één cao en vaste banen
Medewerkers bij PostNL vragen de directie om de twee cao’s die het bedrijf nu heeft samen te smelten tot één gelijkwaardige cao. Nu hebben de postbezorgers een eigen, minder goede, cao. Daarnaast moeten uitzendkrachten na maximaal 9 maanden een vast contract krijgen. Deze eisen legt FNV vandaag voor aan de directie bij het begin van de gesprekken over een nieuw cao PostNL.
Mariska Exalto, bestuurder FNV Post en Pakketten: ‘PostNL moet werknemers op alle fronten gelijk gaan behandelen.’
Ansichtkaarten
Afgelopen maandag bezorgden FNV-kaderleden zo’n 2000 ansichtkaarten bij de PostNL-directie. Daarop stond een vakantiegroet en de wensen voor een nieuwe, betere cao. Naast één cao en vaste banen willen de leden 100 euro bruto per maand extra, minimaal 14 euro per uur, afschaffen van jeugdlonen en een goede regeling voor oudere werknemers om eerder te stoppen met werken. Ook wil de vakbond de koopkracht van de medewerkers veilig stellen door een automatische prijscompensatie in de cao op te nemen. Hierdoor worden de lonen automatisch aangepast aan de inflatie.
Onbestaanbaar
FNV vindt het onbestaanbaar dat het structurele werk bij PostNL nog steeds door veel flexwerkers wordt gedaan. Exalto: ‘90% van de post- en pakketsorteerders heeft geen vast contract bij PostNL, terwijl het werk dat ze doen al jaren structureel is. Flexwerkers willen ook graag vast in dienst bij PostNL. In een FNV-enquête gaf 71% van de flexwerkers aan deze wens te hebben.’
Stormachtig najaar
PostNL moet volgens de vakbond veel beter zorgen voor de mensen die het belangrijkste werk bij het bedrijf uitvoeren. ‘PostNL draait om het sorteren en bezorgen van post en pakketten. En juist die medewerkers verdienen weinig, hebben door de flexbanen geen zekere toekomst en moeten vaak werken in slechte omstandigheden. Die tijd is nu echt voorbij. In de nieuwe cao moeten flinke stappen in de goede richting komen, anders zou het nog wel eens een stormachtig najaar kunnen worden’, aldus Exalto.
Bron: FNV; foto: https://creativecommons.org/licenses/by/3.0/
Read the full article
0 notes
Photo
#brievenbuspost ontvangen van Emma & Elma @elmavanvliet @emma.vanvliet Zo leuk 🥰💋 .......... #brievenbuscadeautje #pakketpost #pakketpost📦 #leukepost #pakketje #goodies #ikhouhierzovan #bookstagramnl #unbox #bookstagrammers #bookstagrammer #chocolade #bookstagram #boekstagram #dutchbookstagram #instaboek #dutchbookstagram #instabook #ansichtkaarten #kaarten #kaart #postcards #kaartjes #kaartjesturenisleuk #kaartjekrijgenisleuk #kaartje @inge1970reads @inget1970 https://www.instagram.com/p/CdizEZXIfAx/?igshid=NGJjMDIxMWI=
#brievenbuspost#brievenbuscadeautje#pakketpost#pakketpost📦#leukepost#pakketje#goodies#ikhouhierzovan#bookstagramnl#unbox#bookstagrammers#bookstagrammer#chocolade#bookstagram#boekstagram#dutchbookstagram#instaboek#instabook#ansichtkaarten#kaarten#kaart#postcards#kaartjes#kaartjesturenisleuk#kaartjekrijgenisleuk#kaartje
0 notes
Photo
Wat? The Piazza San Marco, looking east along the central line, The Grand Canal with the Rialto Bridge from the South (met detail), The Scuola di San Rocco, The Molo from the Bacino di San Marco (met detail), The Cannaregio, looking North-West to the Three-Arched Bridge and the Palazzo Surian-Bellotto from the Palazzo Testa door Canaletto
Waar? Tentoonstelling Canaletto’s Venice revisited in het National Maritime Museum, Greenwich
Wanneer? 1 augustus 2022
Als je nu Venetië bezoekt, koop je wellicht een paar ansichtkaarten van de hotspots. In de achttiende eeuw werden jongeheren uit de betere standen door hun vaders op Grand Tour gestuurd. Deze reis vormde de afsluiting van hun opvoeding en liet de jongemannen kennismaken met andere landen, cultuur, kunst en geschiedenis. Italië vormde meestal het hoogtepunt van de reis. Souvenirs zijn van alle tijden, dus de jongemannen op Grand Tour wilden een aandenken aan hun reis. Schilders als Canaletto specialiseerden zich in het genre. John Russell, de vierde hertog van Bedford, schafte meteen maar een hele serie schilderijen aan. De vierentwintig gezichten op Venetië die hij aanschafte, zijn nu te zien in het Maritiem Museum in Greenwich.
Canaletto viel me voor het eerst op in een museum in Rome, vele jaren geleden. Sindsdien kom ik zijn werken regelmatig tegen (zijn productie was blijkbaar groot!) en bekijk ze altijd met veel interesse. Zelden echter zag ik ze zo fraai geëxposeerd als hier. De schilderijen hangen in een donkere zaal, stuk voor stuk prachtig uitgelicht. Daar kunnen heel wat gerenommeerde kunstmusea nog wat van leren.
Canaletto was een fotoshopper avant la lettre. Wanneer het de compositie aantrekkelijker maakte veranderde hij zichtlijnen of voegde hij een pleintje toe waar het niet was (Scuola di San Rocco). Verder geven zijn schilderijen een getrouw beeld van hoe Venetië er in zijn tijd uitzag en, in veel gevallen, nog steeds uitziet.
De gebouwen, de pleinen, de Rialto Brug, het Canal Grande: het is allemaal een lust om naar te kijken. Toch is er een ander aspect van Canaletto’s werk dat mij nog meer boeit. Dat betreft de vele menselijke figuurtjes die zijn scènes bevolken. Vooral wat zich aan boord van de talloze bootjes afspeelt, biedt materiaal voor een hele studie. Daarnaast is er nog een uiterst charmant detail dat veel hedendaagse toeristen, Canaletto navolgend, in Italiaanse steden met hun mobieltjes vereeuwigen: wasgoed aan de lijn.
0 notes
Last Seen Blogs
