#προσωπικό

[rocknrollstokrevati]

«Ό,τι δε σου είπα το φυλάω σε ένα τετράδιο, με πολλές σκισμένες σελίδες και μουτζούρες.

Μου θυμίζει εσένα αυτό το τετράδιο.

Γράψε,

Μετάνοιωσε,

Σκίσε,

Ξανά γράψε.

Τόσο που ξεχνάς τι ήταν αυτό που έσκισες, καταλήγοντας να γράφεις τα ίδια.

Ό,τι δε σου είπα το φυλάω σε ένα τετράδιο που δε θα δεις ποτέ. Άραγε υπάρχει αυτό το τετράδιο αφού δεν το ξέρεις ή χρειάζεται εσένα για να επιβεβαιώσεις την ύπαρξή του;

Μου θυμίζει εμένα αυτό το τετράδιο.

Αναμένοντας κάποιον άλλο για να του θυμίσει πως υπάρχει και πως δεν είναι πλασμένο στη φαντασία μου.

Ό,τι δε σου είπα το φυλάω σε ένα τετράδιο που κάποια στιγμή τελικά μάλλον είχες δει αλλά τότε ήταν άδειο.

Μου θυμίζει εμένα αυτό το τετράδιο,

γιατί μερικές φορές οι απώλειες- οι σκισμένες του σελίδες- δίνουν την ευκαιρία να γραφτούν καινούριες λέξεις.

Ό,τι δε σου είπα το φυλάω σε ένα τετράδιο. Αυτό το τετράδιο σκόπευα να το γεμίσω με όμορφες αναμνήσεις μας και να στο χαρίσω.

Μου θυμίζει εμάς αυτό το τετράδιο,

γιατί δεν μείναμε αρκετά ώστε να το μουντζουρώσουμε μαζί.»

-Το Τετράδιο

#love #quote #quotes #ελληνικά #greek #γρεεκ #αγάπη #book #books #βιβλία #κείμενο #προσωπικό #έρωτας #ερωτικό #Greece #rocknrollstokrevati

[prospa9w-omws]

Μπορώ να πω ότι όσο το σκέφτομαι, τόσο το μετανιώνω.

5 χρόνια χαμένα.

#σχεση #λέμε ότι κάτι είχαμε #προσωπικό #personal #πρωην

[astratv]

«Η Λάρισα αγκαλιάζει το προσωπικό ΑΤΑ και 110 ΠΜ» –

Στις επίσημες εκδηλώσεις για την γιορτή του Προστάτη της Πολεμικής Αεροπορίας που πραγματοποιήθηκαν στην 110 Πτέρυγα Μάχης, τον Δήμο Λαρισαίων εκπροσώπησε ο αντιδήμαρχος Ντίνος Διαμαντος. Σε δηλώσεις του ο κ Διαμαντος δήλωσε τα εξής: “Σήμερα στην εορτή του Προστάτη Αρχαγγέλου Μιχαήλ της Πολεμικης μας Αεροπορίας προσευχηθήκαμε για όλο το προσωπικό αλλά και για τη μνήμη όσων έπεσαν υπερασπιζόμενοι…

View On WordPress

#αγκαλιάζει #ΑΤΑ #και #Λάρισα: #ΠΜ #προσωπικό #το

[thenewsmag]

Σάρον Στόουν: Ποζάρει με μπικίνι και εκφράζει ένα παράπονό για το σώμα της

Σάρον Στόουν: Ποζάρει με μπικίνι και εκφράζει ένα παράπονό για το σώμα της

Η Σάρον Στόουν δημοσίευσε μια φωτογραφία στον προσωπικό της λογαριασμό στο Instagram και βρήκε την ευκαιρία να «γκρινιάξει» για τη σιλουέτα της. H Σάρον Στόουν φωτογραφίστηκε μπροστά στον καθρέφτη της με μπικίνι και εξέφρασε ένα παράπονο, σχετικά με το σώμα της. Η διάσημη ηθοποιός που έκλεισε φέτος τα 64 έδειξε το σώμα της χωρίς φίλτρα και ρετούς. Φόρεσε ένα πολύχρωμο μπικίνι και μοιράστηκε το…

View On WordPress

#«Mia #Tις #δημοσίευσε #λογαριασμό #προσωπικό #Σάρον #στο #στον #Στόουν #φωτογραφία

[orgismenh]

Σήμερα επέστρεψα σπίτι και βρήκα τη μαμά μου να καπνίζει καθισμένη στον καναπέ κοιτάζοντας το κενό. Δεν μου φώναξε πολύ που άργησα και την κράτησα ξύπνια ενώ αύριο δουλεύει, ούτε γκρίνιαξε που δεν την πήρα τηλέφωνο και επέστρεψα με τα πόδια σπίτι τόσο αργά. Σήμερα η μαμά μου δεν είχε εκείνη τη ζωντάνια στο βλέμμα της, δεν είχε εκείνο το χαμόγελο που μου έσπαγε τα νεύρα ούτε το μπριο στη φωνή της. Σήμερα η μαμά μου ήταν κακοκεφη, νευρική και απόμακρη. Κάπνιζε μανιωδώς και ήταν χαμένη στις σκέψεις της. Τώρα η μαμά μου είναι ξαπλωμένη στο κρεβάτι της και κλαίει. Το ξέρω, την ακούω. Θα πάω να την αγκαλιάσω και να κοιμηθώ μαζί της. Ίσως είναι απ' τις τελευταίες φορές που την αγκαλιάζω, κι ίσως είναι απ' τα τελευταία βραδιά που θα κοιμηθούμε μαζί. Ίσως και όχι. Ίσως αυτός ο εφιάλτης να ολοκληρωθεί πρωτού ξεκινήσει. Σήμερα η μαμά μου φοβάται το αύριο. Φοβάται το βλέμμα του γιατρού που θα της δίνει αύριο τις εξετάσεις. Φοβάται την αντίδραση του μπαμπά μου. Φοβάται την αντίδραση των παιδιών της. Φοβάται την αντίδραση του κόσμου. Φοβάται την δική της αντίδραση. Φοβάται ότι ίσως υποβληθεί σε μία τόσο επίπονη διαδικασία. Φοβάται ότι ίσως δεν θα τα καταφέρει. Όμως η μαμά μου είναι μαχητρια και εγώ θα είμαι πάντα δίπλα της να την στηρίζω. Σε αγαπάω πολύ μαμά και θα είμαι εδώ για εσένα πάντα. Κρατήσου κυρά Μαρία όλα θα πάνε καλά.

#σκέψεις για το μαράκι μου

#greek posts #greek tumblr #greek quotes #ελληνικα κειμενα #βραδινες σκεψεις #κατι προσωπικό #orgismenh #μαμα #σε αγαπαω

[dolokhoded]

οταν στο oh sallow sea, sea of my life ο αχααβ κανει "ΘΑΑΑΑΑΑΑΑλαΣΑΑΑΑΑΑ" κλαιω τσιρίζω αιωρουμαι καίω το σπίτι μου ξυλωνω τα ντουβάρια ρονακιζω τους σοβάδες-

#🧅 #niche post AND in another language #GO DOLOKHODED #ohhhfhth this makes me so neurodivergent. #σ'αυτή τη φαση κανω ποστ μονο για το δικο μου προσωπικό οφελος #ΤΙ ΚΙ ΑΝ ΔΕ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΤΙ ΣΚΑΤΑ ΛΕΩ

[nosensepapercollage]

Θέμα προσωπικό, κάτι σαν ποίημα

Θέμα προσωπικό Ζω την ζωή δύο  και τρίτος πλέον δεν χωρεί. Ένας για τα προς το ζην  -κάνει τα ψώνια πληρώνει λογαριασμούς πέφτει τα μεσημέρια κατακοπος σαν σε δίνη άστρου που το φως του φθίνει  σε λαμπτήρες- κι ο Άλλος γράφει στοιχίζοντας ανάπηρες λέξεις και μανιφεστα στους τοίχους κόβει χαρτιά παλιών φωτογραφιών  αυτών που από λάθος πεπρωμένο  δεν συναντήθηκαν.  Δεν τους είδα όμως…

View On WordPress

#Θέμα προσωπικό

[allo-frouto]

Περισσότερες φορές που σε έχουν χυσει σε μια μέρα ?

Γιατί, θες να δεις αν μπορείς να ξεπεράσεις τον αριθμό;

#<3 #ή #θες να σπάσεις #κάποιο προσωπικό ρεκόρ; #χμμμμ

[eisai-sann-poihma-soureal]

«Εκείνος ένοιωσε την κοφτερή ψυχρότητα του πάγου,

την απεραντοσύνη της λευκότητας, σαν άθλο του προσωπικό

μονάχα μια στιγμή ανησύχησε:

μήπως και δεν του απόμενε

τίποτα πια θερμό να το παγώσει, μήπως και δεν ήταν

μια νίκη του χιονιού,

μα απλώς μια ουδέτερη γαλήνη,

μια ελευθερία χωρίς αντίπαλο και δόξα.»

-Γ.Ρίτσος

#ποιηση #χιόνια #γιαννης ριτσος #ελληνική ποίηση #γαλήνη #ελευθερία #ψυχρότητα

[fegg4ropetra]

Αξίζει να αγαπάς, αξίζει να προσπαθείς...

Σήμερα κοίταξα έξω απ' το παράθυρο μου. Εκεί που χαζευα το χιονισμένο τοπίο γύρω μου, το μάτι μου έπιασε κλεφτα μια στιγμή σε ένα γειτονικό παράθυρο. Ήταν το μοναδικό παράθυρο με ανοιχτό φως γύρω. Ήταν το δωμάτιο της κουζίνας ενός σπιτιού. Μέσα σε αυτό το δωμάτιο ήταν μια γυναίκα που μαγείρευε. Ξαφνικά διακρίνω μια αντρική φιγούρα να μπαίνει στο σκηνικό. Της δίνει απαλά ένα φιλί στον λαιμό και πιάνει μια πετσέτα από δίπλα της για να τη βοηθήσει με τα πιάτα. Τον έβλεπα που την κοίταζε με θαυμασμό λες και έκανε το πιο σημαντικό πράγμα στον κόσμο. Ένα χαμόγελο εμφανίστηκε στο προσωπικό μου καθώς έβλεπα αυτό το όμορφο ζευγάρι σε μια τόσο απλή καθημερινή στιγμή.

Ξεκίνησα αμέσως να σκέφτομαι τι είναι η αγάπη τελικά... Τι είναι η αγάπη για μένα... Πάντα σκεφτόμαστε τις πιο ρομαντικές χειρονομίες. Ραντεβού, ταξίδια, λουλούδια, σοκολάτες, αρκουδάκια. Εγώ νομίζω όμως ότι η αγάπη και ο έρωτας κρύβονται μέσα σε τέτοιες απλές στιγμές. Οταν κάθεσαι στον καναπέ και βλέπεις μια ταινία με τον άνθρωπο σου. Όταν περπατάτε στο δρόμο χέρι χέρι. Όταν σε σκεπάζει επειδή παρατηρεί ότι κρυώνεις. Όταν κοιτάζεστε μέσα στα μάτια και τα λόγια πια δεν έχουν νόημα. Κάποια πράγματα είναι αυτονόητα...

Μια τέτοια αγάπη θέλω εγώ λοιπόν στη ζωή μου. Απλή. Αληθινή. Μια αγάπη σαν αυτές που βλέπουμε στις ταινίες και τα παιδικά. Μια αγάπη αδιαπέραστη, άθραυστη. Με τα πάνω της, με τα κάτω της. Τις συμφορές, τους τσακωμούς, τις επανασυνδέσεις, τις αγκαλιές, τα φιλιά, τους έρωτες. Μια αγάπη απ' αυτές που όταν χαλαει κάτι το φτιάχνουν και δεν το χρησιμοποιούν σαν δικαιολογία για να αποφύγουν την προσπάθεια. Μια αγάπη ανιδιοτελή. Μια αγάπη 50/50 που όμως μερικές φορές θα χρειαστεί ο ένας να δώσει 70/30 και αντίστροφα. Μια αγάπη σαν

του Τσάντλερ και της Μόνικα στα φιλαράκια

του Καρλ και της Ελι στο Up!

Του Ντέιμον και της Ελενα στο the vampire diari

Του Χαρντιν και της Τεσα στο After

Tου Νειτ και της Τζένι στο Someone Great

Toυ Nειθαν και της Χέιλι στο one tree hill

Tου Λίο και της Πέιτζ στο the vow

Tου Γκας και της Χέιζελ στο λάθος αστέρι

Του Γουίλ και της Στέλλα στο five feet apart

Του Κάιλ και της Λόλα στο LOL

Του Ρον και της Ερμιόνης στον Χάρι Πότερ

Δεν έψαχνα ποτέ μια τέλεια αγάπη. Δεν ήθελα ποτέ το παραμύθι. Την πριγκίπισσα με τον πρίγκιπα. Τον ιππότη με το λευκό άλογο. Το κάστρο, τα στέμματα, τα πλούτη και τα λουσα. Αυτό δεν είναι αγάπη. Αυτό είναι παραμύθι.

Απ' την άλλη δεν έψαχνα ούτε και την εφήμερη συντροφιά. Αυτή που έρχεται, σε κάνει στιγμιαία να νιώθεις έξαψη και 'καυλα' και μόλις αυτή η στιγμή έρχεται στο τέλος της μένεις με ένα μόνιμο κενό. Ένα αίσθημα απογοήτευσης προς τον εαυτό σου. Νιώθεις ένα σκουπίδι, ένα κομμάτι κρέας. Αλήθεια ποτέ δεν κατάλαβα τους ανθρώπους αυτούς που επιλέγουν να ζουν έτσι. Τι μπορεί να τους πλήγωσε τόσο που να αρκούνται σε εφήμερες επαφές και άψυχα σώματα;

Η αγάπη λοιπόν θέλει θυσίες. Θέλει να βάζεις το εγωισμό σου κάτω. Θέλει να είσαι εκεί για τον άλλον όταν στο ζητάει μα και να το καταλαβαίνεις από μόνος σου όταν δεν το κάνει. Να είσαι εκεί στα καλά μα και στα άσχημα. Να μην αποχωρείς με την πρώτη αναποδια.

Έχουμε διαστρεβλώσει τόσο τον όρο της αγάπης και τους έρωτα, που πλέον δεν ξέρουμε τι κάνουμε. Τη μια στιγμή λένε πως όταν κάτι αξίζει πρέπει να παλεύεις γι αυτό και την αμέσως επόμενη στιγμή σου λένε πως αν άξιζε δεν θα έφευγε. Η ζωή όμως δεν είναι τόσο απλή. Οι άνθρωποι είναι περίπλοκοι. Πολλοί δεν γνωρίζουν καν τι χρειάζονται οι ίδιοι. Έχουμε αναπτύξει τόσο πολύ το αίσθημα του φόβου προς τον έρωτα που δεν αφήνουμε κανέναν να ρίξει αυτά τα τείχη απλά γιατί δεν θέλουμε να πληγωθούμε. Επιλέγουμε τον εύκολο δρόμο, μακριά απ' το ρίσκο για να νιώθουμε ασφαλείς.

"Ότι είναι να γίνει θα γίνει"

"Αν είναι γραφτό δεν χρειάζεται να παλέψεις"

"Μάλλον δεν είναι για μένα"

"Σωστός άνθρωπος λάθος στιγμή"

"Λάθος timing"

Τι λάθος timing; Ποιος ορίζει το σωστό και το λάθος;

Καθησυχάζουμε το μυαλό μας με δικαιολογίες όλη την ώρα για να αποφύγουμε να ζήσουμε καταστάσεις που μπορεί να μας πονέσουν. Δεν τολμάμε για τον έρωτα. Δεν ρισκάρουμε για τους ανθρώπους που είναι εκεί για μας.

Ή το κάναμε κάποτε και επειδή δεν βγήκε σε καλό μια φορά δεν το ξαναπροσπαθησαμε. Ποιος είπε όμως πως ο έρωτας δεν πονάει; μπορεί να σε ρίξει στα πατώματα να κλαίς για μερες ολόκληρες. Μπορεί να νιώθεις την καρδιά σου να σπάει απ' τον πόνο.

Κανείς όμως δεν σκέφτεται το ποσό ωραία πέρασε μέχρι να φτάσει σε αυτό το σημείο. Το ποσό όμορφες, απλές στιγμές έζησε που θα χαραχθούν στη μνήμη του για πάντα. Ο πόνος θα περάσει. Θα γίνουν όλα αναμνήσεις και ιστορίες που θα λες στους επόμενους. Θα σηκωθείς, θα αγαπήσεις ξανά, θα ερωτευτείς, θα κάνεις έρωτα, θα γελάσεις, θα μαλώσεις, θα φωνάξεις... Θα ξαναπέσεις. Αυτό δεν πρέπει να μας σταματάει απ' το να σηκωθούμε για ακόμα μια φορά.

Πιστεύω πως για όλους υπάρχει εκεί έξω ένας άνθρωπος που θα καταφέρει να ρίξει όλα αυτά τα τείχη που χτίζουμε όσο περνάνε τα χρόνια.

"Ο καθένας είναι όμορφος σε διαφορετικά μάτια" έλεγα πάντα. Αγαπώ αυτή τη φράση. Δεν πα να είσαι χοντρή ή λεπτή, κοντός ή ψηλός, γυμνασμενος ή αγυμναστος, ντουλάπα ή οδοντογλυφίδα, ξανθιά, μελαχρινή, καστανή, κοκκινομάλλα, λευκή, μαύρη. Υπάρχει εκεί έξω, μέσα σε αυτόν τον πλυθησμό των 8 δισεκατομμυρίων ατόμων, ένας άνθρωπος και για σένα. Και για μένα. Μπορεί αυτόν τον άνθρωπο να τον βρεις στα 15, στα 20, στα 50 ή και στα 80. Μέχρι αυτός ο άνθρωπος να έρθει στη ζωή σου πρέπει να ζήσεις. Πρέπει να αγαπήσεις, να πονέσεις, να πέσεις και να ξανασηκωθείς. Να χαρείς, να νευριασεις, να απογοητευτείς, να εντυπωσιαστείς. Να βρεις τον εαυτό σου. Ή και να βρεις τον εαυτό σου όταν συναντήσεις αυτό το άτομο. Βλέπεις εμείς οι άνθρωποι νιώθουμε την ανάγκη πως πρέπει να βρούμε το ποιοι είμαστε πορευόμενοι μόνοι σε αυτό το ταξίδι. "Θέλω να βρω τον εαυτό μου" λέμε και απομακρυνόμαστε από κάθε άνθρωπο που είναι πρόθυμος να μας βοηθήσει ταξιδεύοντας μαζί μας. Γιατί νομίζουμε ότι δεν χρειαζόμαστε βοήθεια. Κανείς όμως δεν σκέφτηκε πως τον εαυτό σου τον βρίσκεις μέσα απ' τη ζωή. Μέσα απο καταστάσεις πόνου και χαράς χτίζουμε τον χαρακτήρα μας. Ξεκινάει απ' την οικογένεια, μετά περνάει στις παρέες, στο σχολείο και στο τέλος καταλήγει σε σένα. Ο εαυτός μας είναι οι επιλογές μας και το πώς επιλέγουμε να τις αντιμετωπίσουμε. Αυτό μας κάνει μοναδικούς. Αλλά ποτέ δεν θα ήμασταν αυτοί που είμαστε ο καθένας, αν καθόμασταν απλά στο καβούκι μας μακριά απ' τον έξω κόσμο νομίζοντας πως η ψυχική ηρεμία και γαλήνη θα μας έρθει ουρανοκατέβατη.

Στην ταινία call me by your name υπάρχει μια σκηνή που μιλάει ο πατέρας στον πληγωμένο από ερωτα γιο του Έλιοτ και του λέει "We rip out so much of ourselves to be cured of things faster that we go bankrupt by the age of 30 and have less to offer each time we start with someone new. But to make yourself feel nothing, so as not to feel anything, what a waste..."

Γι αυτό λοιπόν, αξίζει να πάρουμε ρίσκα στη ζωή μας. Πρέπει να ξεκινήσουμε να βλέπουμε πιο θετικά τη ζωή. Μια την έχουμε άλλωστε. Αγάπα, μίσησε, αλλά πάνω απ' όλα ζήσε.

"Κι αν δεν μου βγει σε καλό;"

Κι αν όμως σου βγει; Τι έχεις να χάσεις;

Είτε δεν θα σε βγάλει πουθενά θα κλάψεις λίγο θα πονέσεις και θα ξαναπατήσεις μετά στα πόδια σου...

Ή

θα βγει σε κάτι πάρα πολύ καλό και θα έχεις μια ακόμη εμπειρία στη ζωή σου που θα σου φέρει υπέροχες στιγμές και θα ευχαριστείς το σύμπαν/θεό που πήρες την απόφαση να το ρισκάρεις και να το ζήσεις.

Πάμε και όπου βγει...

Εσύ ποιον δρόμο θα διαλέξεις λοιπόν;

#mine #thessaloniki #spotify #self love #bookaddict #ερωτας #quotes #βιβλιο #τραγούδι #μουσικη #letters

[nofuckinlabels]

Κατι πιο προσωπικό for a change

Στην έκτη δημοτικού εκδήλωσα για πρώτη φορά επιληψία

θυμάμαι ότι έγινε στο σχολείο

θυμάμαι οτι είχα αφαιρέσεις καιρο που δεν καταλάβαινα αλλα θυμάμαι επισης τα παιδιά στην τάξη μου να με κοροϊδεύουν για αυτές.

Για αυτά τα λίγα δευτερόλεπτα ανυπαρξίας

Ήταν μια μέρα σαν όλες τις άλλες

Πήγα στο σχολείο και ένιωθα πολύ κουρασμένη

Το τελευταίο που θυμάμαι είναι να κάθομαι σε εκείνη την γωνία με τα παιχνίδια στην άκρη της τάξης

Δεν Θυμαμαι να χάνω τις αισθήσεις μου

Ακόμα και τώρα οι περιγραφές είναι ξένες

Θυμάμαι μια θολή σχεδόν κάλπικη εικόνα του φορείου με το οποίο με πήγαν στο ιατρείο

Μετά θυμάμαι να ξυπνάω σε ένα από τα κρεβάτια του σχολείου και να μου λένε πως ο μπαμπάς μου έρχεται να με πάρει

Τα παιδιά είχαν ηδη βγάλει φήμες οτι είχα πεθάνει

Για καιρό έλεγαν οτι ήταν η πιο σοκαριστική στιγμή της ζωής μου

Εγώ την προκάλεσα όμως δεν την θυμόμουν

Δεν ήταν και δεν είναι κομμάτι μου

Θυμάμαι τον μπαμπά μου να με πηγαίνει στο νοσοκομείο

Να μου κάνουν εξετάσεις και την μαμα μου να έρχεται κλαίγοντας στο νοσοκομείο

Ήταν απαρηγόρητη

Δεν ήμουν μικρή αλλά ήξερα ότι όλα θα είναι καλά

Η πρώτη διάγνωση ήταν καρκίνος

Τότε εγω είπα στην γιατρό

Όχι δεν είναι

Ήμουν σίγουρη

Ένα χαμόγελο σχηματίστηκε στα χείλη μου

Πάντα είχα ένα αστέρι μέσα μου

Τελικά οι εξετάσεις έδειξαν ότι έχω επιληψία

Απλά χωρίς ευαισθησία στο φως

Έμεινα μια μέρα στο νοσοκομείο και δεν κοιμήθηκα καθόλου εκείνο το βράδυ επειδή έπρεπε να πάω για εγκεφαλογραφημα το πρωί

Ήμουν τόσο ήρεμη

Μου κόλλησαν αμέτρητα καλώδια στο κεφάλι και μου ζήτησαν να κοιμηθώ

Αυτό το έκανα σχεδόν κάθε μήνα για αρκετό καιρό

Μέχρι να σταθεροποιηθεί η δοσολογία των φαρμάκων μου

Είναι κάτι που θα έχω σε όλη μου την ζωή

Είναι κάτι που μπορεί να με σκοτώσει

Ανά πάσα στιγμή

Και όμως για εμένα δεν θα σημαίνει τίποτα

Είναι μια κατάρα που κουβαλάει οποίος επιλέξει να με αγαπήσει

Όχι εγώ

Με τρομάζει αυτή η σκέψη

Μπορώ να προκαλέσω τόσο πόνο και για εμένα να φαντάζει ολότελα ξένο

Όταν με κοιτάω δεν βλέπω λιποθυμίες με σπασμούς

Ίσως γιατί ποτέ δεν χρειάστηκε να με δω σε αυτή την κατάσταση

Ίσως γιατί εγώ Βυθίζομαι στην ανυπαρξία για την οποία όλοι διψάμε

Και αφήνω τους άλλους να θρηνήσουν για την λύτρωση

[justforbooks]

Είναι τρομερό μια γυναίκα να καταφεύγει σε αστυνομικό τμήμα επειδή κινδυνεύει η ζωή της, εκεί να την αντιμετωπίζουν σαν μια ταλαιπωρία που τους χαλάει την ήσυχη βάρδια και τελικά να δολοφονείται ακριβώς έξω από το αστυνομικό τμήμα επειδή της είπαν «πάρε το 100» και κανείς δεν μπήκε στον κόπο να μην την αφήσει να φύγει ή να τη συνοδεύσει μέχρι το 100 να έρθει (αν ερχόταν ποτέ).

Είναι τρομερό να παίρνεις τηλέφωνο το 100 επειδή κινδυνεύει η ζωή σου κι ο αστυνομικός να σε αντιμετωπίζει πιο αδιάφορα από όσο θα σε αντιμετώπιζε δυσαρεστημένος υπάλληλος σουβλατζίδικου που έχεις πάρει τηλέφωνο για να παραγγείλεις δυο πίτα γύρο απ’ όλα.

Είναι τρομερό να ζητάς βοήθεια για να γυρίσεις σπίτι σου επειδή ξέρεις ότι μπορεί να μη βγάλεις το βράδυ και να σου λένε «το περιπολικό δεν είναι ταξί», με αποτέλεσμα να καταλήξεις να μεταφέρεσαι με νεκροφόρα.

Είναι τρομερό ένα βίαιο τσογλάνι με συλλήψεις για πρέζα και επιθέσεις σε αστυνομικούς, ένας τύπος που έχει μηνυθεί για ξυλοδαρμό και βιασμό να κυκλοφορεί ελεύθερος.

Είναι τρομερό μια μήνυση για βιασμό και ξυλοδαρμό να ανακαλείται επειδή το μόνο που έχει να κερδίσει το θύμα είναι να εξαγριώσει ακόμα περισσότερο τον κακοποιητή του ο οποίος ακόμα κι αν καταδικαστεί μετά από πολλά χρόνια είτε δεν θα μπει καθόλου φυλακή είτε θα μπει για ένα μικρό χρονικό διάστημα.

Είναι τρομερό να σκέφτεσαι ότι αν ένας αστυνομικός είχε προλάβει να ξαπλώσει τον δολοφόνο πριν μαχαιρώσει τη γυναίκα θα δικαζόταν και πιθανόν να καταδικαζόταν για φόνο.

Είναι τρομερό να ακούς για υποστελεχωμένα αστυνομικά τμήματα όταν ξέρεις ότι η ελληνική αστυνομία είναι αναλογικά η τρίτη μεγαλύτερη σε προσωπικό αστυνομία στην Ευρώπη.

Συγγνώμη αν ξεχνάω και άλλα τρομερά από την υπόθεση της γυναικοκτονίας στους Αγίους Αναργύρους αλλά όσα τρομερά κι αν σκεφτώ ακόμα, κανένα δεν πρόκειται να ξεπεράσει το πιο τρομερό από όλα. Αυτό που από μόνο του δείχνει το μέγεθος του ξεχαρβαλώματος στο οποίο βρίσκεται η χώρα και να αποδείξει ότι το μέλλον της, αν υπάρχει, είναι σκοτεινό.

Γιατί από όλα τα τρομερά της γυναικοκτονίας των Αγίων Αναργύρων, από όλα τα τρομερά της χώρας, τίποτα δεν είναι τόσο τρομερό όσο το ότι ένας καταδικασμένος σε φυλάκιση αστυνομικός συνέχιζε να είναι αστυνομικός. Ότι ένας εγκληματίας του κοινού ποινικού δικαίου, καταδικασμένος από την ελληνική δικαιοσύνη για συμμετοχή σε εγκληματική οργάνωση, υπηρετούσε κανονικά –σαν να μην τρέχει τίποτα– όντας σε πόστο φρουρού σε τμήμα, και απλώς ήταν «υπό απόταξη».

Αν αυτό από μόνο του δεν αρκεί για να γίνει κατανοητό το ασύλληπτο μέγεθος της διάλυσης της χώρας, αν δεν αρκεί για να δείξει ότι εδώ δεν έχει κανένα μέλλον, αν αυτό δεν σας κάνει να ψάχνετε τα διαβατήριά σας και ευκαιρίες για δουλειά στο εξωτερικό, δεν ξέρω τι άλλο χρειάζεται για να καταλάβετε ότι η Ελλάδα είναι μια καταδικασμένη υπόθεση.

ΥΓ - Για την περίπτωση αυτή μάθαμε εξαιτίας ενός φόνου. Ποιος ξέρει πόσες άλλες τέτοιες περιπτώσεις εγκληματιών «υπό απόταξη», κοσμούν το δυναμικό της ΕΛΑΣ;

Daily inspiration. Discover more photos at Just for Books…?

#just for books #ντράπηκε και η ντροπή

[solmeister13]

Το μερτσ ΓΑΜΗΣΕ

Αλλά έχω μια απορία γτ δεν έχουμε πλέον κουτί? (Ρωτάω γτ δεν είχα προλάβει να μπω στο λαιβ στο ινστα π είχες πει)

Και η σακούλα και το κουτί κοστίζουν. Εμείς θέλουμε οι αποστολές μας να έχουν ένα προσωπικό touch γι' αυτό και κάναμε το 2020 την αναβάθμιση από σακούλα ΕΛΤΑ σε κουτί.

Η αγορά όμως γαμήθηκε φέτος και οι τιμές ανέβηκαν στα πάντα. Αυτό σημαίνει πως εκτός από το κόστος για το ίδιο το ρούχο, ανέβηκε και το κόστος για το κουτί. Έτσι, σκεφτήκαμε την εναλλακτική με τις σακούλες CKND για να μη χάσουμε το touch και ταυτόχρονα για να μη χρειαστεί να ανεβάσουμε όλες τις τιμές.

Έτσι ανατιμήσαμε λίγο υψηλότερα το φούτερ, ώστε με τον μεγαλύτερο τζίρο, να μας παίρνει να κρατήσουμε στα ίδια χαμηλά επίπεδα το t-shirt και να προσθέσουμε και τις σακούλες.

[astratv]

Η Ελισάβετ θα ήταν έξαλλη - Δεν άφησαν το προσωπικό της να της πει το «τελευταίο αντίο»

Η Ελισάβετ θα ήταν έξαλλη – Δεν άφησαν το προσωπικό της να της πει το «τελευταίο αντίο»

Το προσωπικό του βασιλικού οίκου έμειναν «αναστατωμένα και απογοητευμένα» επειδή δεν μπόρεσαν να πουν το τελευταίο αντίο στην βασίλισσα Ελισάβετ. Το προσωπικό της βασίλισσας Ελισάβετ ανέφερε πως ήταν «γροθιά στο στομάχι» το γεγονός ότι οι βουλευτές είχαν τη δυνατότητα να προηγηθούν της ουράς – και να πάρουν μαζί τους τέσσερις καλεσμένους – όταν πολλοί από εκείνους που την υπηρέτησαν πιστά για…

View On WordPress

#βασίλισσα ελισάβετ #κηδεία #προσωπικό

[thenewsmag]

«Έκοψαν το ρεύμα στην ανάπηρη μητέρα μου» – Η ανάρτηση ενός Κρητικού που τσακίζει κόκαλα

«Έκοψαν το ρεύμα στην ανάπηρη μητέρα μου» – Η ανάρτηση ενός Κρητικού που τσακίζει κόκαλα

Το προσωπικό του μαρτύριο, το οποίο είναι συνυφασμένο με εκείνο που βιώνει η ανάπηρη μητέρα του, περιγράφει με τρόπο δηκτικό στον προσωπικό του λογαριασμό στο facebook, ο Κρητικός Νικόλας Παπαδομιχελάκης. Όπως καταγγ��λλει ο ίδιος, η ΔΕΗ έκοψε το ρεύμα στο σπίτι της κατάκοιτης μητέρας του για μία οφειλή που έχει προκύψει από γραφειοκρατικό κώλυμα, με συνέπεια τόσο ο ίδιος όσο και η μητέρα του να…

View On WordPress

# “Με # είναι #to» #εκείνο #μαρτύριο #οποίο #προσωπικό #συνυφασμένο #του

[spyskrapbook]

«Συγκρότημα τριών κατοικιών στην Εκάλη», Αθήνα, Ελλάδα / “Residential Complex In Ekali”, Athens, Greece [1999-2004] _ Αρχιτέκτων/Architect: Νίκος Κτενάς/Nikos Ktenas.

«Ο Νίκος Κτενάς [1960-2022] γεννήθηκε στον Πειραιά το 1960 και αποφάσισε να γίνει αρχιτέκτονας, κάποια χρόνια μετά, παρακολουθώντας την κατασκευή της Μαρίνας Ζέα στην καθημερινή του διαδρομή προς το σχολείο, από την οδό Φιλελλήνων μέχρι την οδό Σηραγγείου. Απόφοιτος αρχιτεκτονικής του πανεπιστημίου Cornell [Ithaca, NY, USA], σπούδασε, επίσης, στα New York University [NY, USA], Columbia University [NY, USA] και στην Cooper Union [NY, USA]. 

Ενεργό μέλος της σχολής του Ticino, μαθήτευσε, δίδαξε και συνεργάστηκε με σημαντικούς αρχιτέκτονες και εκπροσώπους του κινήματος, μεταξύ των οποίων ο Mario Botta και ο Luigi Snozzi, με τον τελευταίο να χαρακτηρίζει τον Νίκο Κτενά ως “υπόσχεση για την ευρωπαική αρχιτεκτονική”. Το 1987, ο Νίκος Κτενάς ιδρύει το προσωπικό του γραφείο στο Lugano της Ελβετίας και το 1993 στην Αθήνα, αντίστοιχα, μοιράζοντας τη ζωή και τη δράση του ανάμεσα στις δύο πόλεις.Υπέρμαχος της μοντέρνας αρχιτεκτονικής, των αρμονικών αναλογιών, των γεωμετρικών χαράξεων και του βιτρουβιανού προτάγματος Venustas – Firmitas – Utilitas (Αισθητική – Σταθερότητα – Λειτουργία), ο Νίκος Κτενάς αντιμετώπιζε την αρχιτεκτονική ως “ένα πεδίο έρευνας, με βασικότερο στοιχείο της τη διαλεκτική σχέση με τον τόπο”. Στην αρχιτεκτονική του πρώτο λόγο είχε το που και το πως τοποθετείται το κάθε κτίσμα εφόσον θεωρούσε πως “μια λανθασμένη σχέση με τον ευρύτερο χώρο ισούται μ’ ένα λανθασμένο αρχιτεκτονικό αποτέλεσμα.” 

Αναζητούσε και κατασκεύαζε, επίμονα, κάθε φορά, μια “δραματική σχέση” ανάμεσα στην αρχιτεκτονική του και τον τόπο, που θα την υποδεχόταν.Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει ο τρόπος που χειρίζεται, σχεδιαστικά, τα αντιθετικά δίπολα, κενό-πλήρες, εξωτερικό-εσωτερικό, δημόσιο-ιδιωτικό, δημιουργώντας απρόσμενους και δυναμικούς χώρους συνύπαρξης. Μορφολογικά, η αρχιτεκτονική του Νίκου Κτενά μπορεί να χαρακτηριστεί ως μια πρισματική αρχιτεκτονική από εμφανές σκυρόδεμα, που αναιρεί την έννοια της σκελετικής δομής, αγκαλιάζοντας την απλότητα και τις καθαρές σχεδιαστικές γραμμές, ενσωματώνοντας, ταυτόχρονα, στοιχεία από μέταλλο και ξύλο. Τα υλικά, που επιλέγει, κάθε φορά, “αποδίδουν στο έργο μια “δομική αλήθεια”, καθιστώντας έτσι εμφανή την “ηθική” διάσταση της αρχιτεκτονικής».

Πηγή : Archisearch.gr _ Φωτογραφίες : Εριέττα Αττάλη.

https://www.facebook.com/photo?fbid=10167791602430105&set=gm.1170830386924392&idorvanity=393209618019810

https://www.ktirio.gr/el/%CE%BA%CF%84%CE%B9%CF%81%CE%B9%CE%B1/%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%BF%CE%B9%CE%BA%CE%B9%CE%B5%CF%82/%CF%83%CF%85%CE%B3%CE%BA%CF%81%CF%8C%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B1-%CF%84%CF%81%CE%B9%CF%8E%CE%BD-%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%BF%CE%B9%CE%BA%CE%B9%CF%8E%CE%BD-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B5%CE%BA%CE%AC%CE%BB%CE%B7

#Νίκος Κτενάς #Nikos Ktenas #Εκάλη #Αθήνα #Ticino #Mario Botta #Luigi Snozzi #Εριέττα Αττάλη #Residential Complex #Ekali #Athens #Greece #1999 #2004