Tumgik
#palau reial
negreabsolut · 2 months
Text
Tumblr media
El palau reial de Theed, a Nabú.
4 notes · View notes
zsorosebudphoto · 1 month
Text
Tumblr media
Palau Reial de l'Almudaina, Mallorca, 09-12-23
8 notes · View notes
travelamazon · 2 years
Text
Barcelona Nightlife - Best Places to Party in Barcelona, Spain
Barcelona Nightlife – Best Places to Party in Barcelona, Spain
Barcelona is Catalonia’s capital and it is a city rich in culture, art and entertainment. It is the most visited place in Spain. It is a beautiful city and home to an architectural masterpiece such as Gaudi’s La Sagrada Familia. Barcelona is stunning during the day. The city’s alternative vibes and artistic vibes have attracted some of Spain’s most famous artists for decades. Barcelona’s…
Tumblr media
View On WordPress
0 notes
reminiscingtonight · 3 months
Note
here are some barcelona recs from someone who lives there, other than things barça related:
- the beach, especially in the mornings or during sunset
- for a pretty view of the whole city: tibidabo/temple expiatori del sagrat cor, túro de la rovira, mirador del nen de la rutlla, mirador de l'alcalde, MNAC
- shopping: passeig de gràcia, portal de l'angel/ciutat vella - try to avoid la rambla if you can
- if you like gardens: teatre grec/jardins de laribal, jardí botànic de barcelona, parc del laberint d'horta, parc de la ciutadella (+ hivernacle del parc de la ciutadella, a greenhouse in the park)
- for architecture/pretty things: parc güell, casa batlló, la perdrera, casa vincens gaudí, sagrada família (most people take their pictures in plaça de gaudí), recinte modernista de sant pau, arc de triomf, catedral de barcelona, el pont del bisbe, el mural del petó, palau de la música catalana, plaça reial
- food is very personal so just some general things: if you want to go to mercat de la boqueria, mercat de santa caterina is a better option with less tourists, try not to go to restaurants in the very busy and touristy streets, trust me the quality is bad, if you want to eat paella, eat it for lunch (it's not supposed to be a dinner food) at a specialized rice restaurant, and be prepared to eat dinner after 8/9PM haha
i didn't expect this to get this long, but here you go 😂
Don't mind me, gonna go ahead and jolt all of this down 😅
11 notes · View notes
willowiscold · 2 months
Text
Tumblr media Tumblr media Tumblr media
Palau Reial de Pedralbes, Barcelona
0 notes
castellsipalaus · 3 months
Text
Hof van Savoye
Tumblr media
La Cort de Savoia (Hof van Savoye, en neerlandés) és un palau renaixentista situat a la ciutat belga de Malines (Mechelen, en neerlandés), contruït al segle XV com a residència per als governadors dels Països Baixos, una possessió borgonyona, que en va acabar desvinculant-se quan el rei de França va absorbir definitivament els seus territoris dins del seu regne.
El 1452, el duc de Borgonya Felip el Bo, va encarregar la construcció de la Hof van Savoye com a part del seu pla per enfortir la presència de la Casa de Borgonya a Flandes. Aquest edifici d'estil flamenc es va completar el 1473, tot i que va ser remodelat i engrandit al llarg del segle XVI.
El palau va ser testimoni de canvis significatius en el poder i la política europeus, ja que una vegada extingida la casa de Borgonya va servir com a residència per als governadors de la Casa d'Habsburg, que van heretar el control dels Països Baixos arran del matrimoni de Maria de Borgonya amb l’emperador Maximilià I d’Àustria, avi d’un altre emperador Habsburg, Carles V, també rei de la Monarquia Hispànica com a Carles I.
El palau va tenir una ocupant tan destacada que l’edifici és també conegut amb el seu nom. Una filla de Maximilià I, l’arxiduquessa Margarida, va ser governadora dels Països Baixos a començaments del segle XVI. Però per als que es preguntin d’on ve el record al feu llavors vinculat al nord d’Italia, només cal dir que el darrer marit de l’arxiduquessa va ser el duc Filibert II de Savoia.
Durant l'ocupació francesa del segle XVIII, l'edifici va ser utilitzat com a presó i a principis del segle XX, la Hof van Savoye va ser restaurada i adaptada per albergar la Reial Acadèmia de Belles Arts de Malines. Aquest canvi de funció va marcar una nova era per a l’edifici, que va passar a ser un centre cultural i educatiu.
No obstant, la història de la Hof van Savoye no va estar exempta de desafiaments. Durant la Segona Guerra Mundial, l'edifici va patir grans danys a causa dels bombardejos. Tot i això, es va dur a terme una restauració extensa a la dècada de 1950, tornant a l'edifici gran part de la seva antiga glòria.
0 notes
xavierbautistagarcia · 6 months
Text
Where the Counts were also Kings
Tumblr media
The history of the Palau Major of the Counts of Barcelona, later Kings of Aragon, began in 1116, when it was first mentioned to distinguish it from the Palau Menor, which no longer exists.
The palace stretched from what was then the Romanesque cathedral, located at one end of the present-day cathedral complex, to a small square, Sant Iu square, which is located at one of the side exits of the cathedral, at the other end of the religious building.
The complex contains different buildings, such as the Saló del Tinell, ordered to be built by King Pere el Cerimoniós (Peter III of Aragon) in the 14th century; the palatine chapel of Santa Àgata, dating from the beginning of the same century, under the reign of Jaume II; and el Verger, a porch garden surrounded by several rooms that communicated with el Tinell and is now part of the Museum Frederic Marés.
Also part of the complex are the stairs leading to the palace, the meeting place of the Consell de Cent, which governed the city for as long as this institution did not have its own headquarters. It is one of the most characteristic places in the Gothic complex, located in a corner of the Plaça del Rei.
Later, in the 16th century, the Mirador del Rei Martí was added, although this monarch reigned at the beginning of the 15th century as the last king of the Catalan dinasty Casal de Barcelona. This building is characterised by its height and galleries with semicircular arches.
Another building that was added to the complex during the 16th century was the Palau del Lloctinent, built at the behest of the Generalitat de Catalunya and which is now the headquarters of the Arxiu de la Corona d’Aragó.
The rooms of the Palau Reial Major de Barcelona are now part of the Museu d'Història de la ciutat, which offers a tour of the subsoil of Barcelona, where archaeological remains from Roman times can be found.
1 note · View note
ganhosdoelefante · 10 months
Text
Tumblr media Tumblr media
Barcelona -  13 de Setembro de Ano 2 - Segunda - Crítica - 26 anos
06:00 - Acordo e corro:
Tumblr media Tumblr media
07:00 - Volto, tomo banho e me arrumo. 07:50 - Tomo café: Starbucks
Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media
08:20 - Compro umas lembrancinhas: Art Gaudi
Tumblr media
08:50 - Visito um museu: Sinagoga Major de Barcelona
Tumblr media Tumblr media Tumblr media
10:00 - Trabalho: Louis Vuitton Barcelona El Corte Ingles
Tumblr media Tumblr media
14:00 - Almoço: Las Nubes de Diagonal
Tumblr media Tumblr media Tumblr media
15:10 - Visito um local: Palau Reial de Pedralbes
Tumblr media Tumblr media Tumblr media
16:40 - Volto ao hotel e trabalho:
Tumblr media Tumblr media
18:00 - Tomo banho e me arrumo. 19:00 - Tomo um drink e tomo uns petiscos com Jord no hotel.
Tumblr media
20:00 - Encontramos com Bruno que saiu do trabalho: La Flauta
Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media
0 notes
vimogra-art · 11 months
Video
Cavalcada del Convit FESTIVITAT DEL CORPUS CRHISTI 2023 " Calle el Migu...
Un piquet de la Policia de la Secció Muntada. Dos components de la Secció de Cavalleria de la Policia Local de Valencia, amb uniforme de gala, inspirat en el de la Guàrdia Reial de principis del segle XX. Cabalgata del Convite, con el que se anuncia la Procesión de la tarde. Recorrerá la calle Almudín, Bailía, Plaza de Manises, doblando por Caballeros, Plaza de la Virgen, Micalet, Plaza de la Reina, Cabillers (donde se llevará a cabo la "poala"), Avellanas y Palau. Abre el cortejo el "Capellà de les Roques", anunciando la procesión, acompañado de las diferentes "danses", culminadas con la de la Moma.
0 notes
negreabsolut · 2 months
Text
Tumblr media
El palau reial de Theed, a Nabú.
1 note · View note
odkrywcymiasta · 1 year
Text
Chcesz poznać najciekawsze i najbardziej intrygujące atrakcje Barcelony? Sprawdź nasze zestawienie pięciu najlepszych miejsc, które na pewno warto odwiedzić podczas swojej podróży do stolicy Katalonii! Barcelona to miasto o niezwykłym klimacie, bogatej historii i niepowtarzalnej architekturze. Dzięki swojej różnorodności przyciąga turystów z całego świata, którzy chcą poznać katalońską kulturę, podziwiać dzieła Gaudiego czy cieszyć się słońcem na plażach Costa Brava. Przygotowaliśmy dla Ciebie listę 5 najlepszych atrakcji Barcelony, które na pewno zapadną Ci w pamięć i sprawią, że pokochasz to miasto jeszcze bardziej. 1. Bazylika Sagrada Familia – majestatyczne dzieło Gaudiego Sagrada Familia to niewątpliwie jedno z najbardziej znanych miejsc w Barcelonie. Projekt Antoniego Gaudiego wciąż jest w trakcie budowy, jednak już teraz robi ogromne wrażenie swoim niezwykłym stylem i detalem. Wnętrze bazyliki zdobią imponujące kolumny, witraże i rzeźby, które oczarowują swoim pięknem. Warto również wejść na jedną z wież, skąd rozciąga się niesamowity widok na miasto. 2. Park Güell – zielona oaza w sercu miasta Park Güell to miejsce, gdzie natura spotyka się z architekturą. Ten zielony park projektu Gaudiego zachwyca kolorowymi mozaikami, falującymi tarasami i niesamowitymi budowlami. Spacerując alejkami Parku Güell, można poczuć się jak w bajkowym ogrodzie. Warto także wybrać się do Gaudí House Museum, gdzie znajdują się liczne eksponaty związane z życiem i twórczością genialnego architekta. 3. La Rambla – serce Barcelony La Rambla to jedna z najbardziej znanych ulic Barcelony, łącząca Plaça de Catalunya z portem. Spacerując La Ramblą, można poczuć prawdziwy klimat miasta – tutaj odbywają się liczne występy uliczne, a z uliczkami przylegającymi do głównej arterii rozciągają się liczne sklepy, bary i restauracje. Warto również odwiedzić słynny targ La Boqueria, gdzie można spróbować lokalnych smakołyków i poczuć atmosferę barcelońskiego rynku. 4. Barri Gòtic – starówka pełna historii Barri Gòtic, czyli Gotycka Dzielnica, to serce historyczne Barcelony. Wąskie, kręte uliczki i urocze placówki sprawiają, że spacer po tej części miasta to prawdziwa podróż w czasie. W Barri Gòtic można podziwiać wspaniałe budowle, takie jak Katedra Świętego Krzyża i Świętej Eulalii, Plaça Reial czy Plaça Sant Jaume z siedzibą ratusza i Palau de la Generalitat. To także doskonałe miejsce na zakupy w licznych butikach i sklepach z pamiątkami. 5. Montjuïc – wzgórze z niezwykłymi atrakcjami Wzgórze Montjuïc to kolejne miejsce, które warto odwiedzić podczas pobytu w Barcelonie. Znajdują się tu liczne atrakcje, takie jak Pałac Narodowy, Fundacja Joana Miró, Ogród Botaniczny czy stadion Olimpijski. Wieczorem warto zatrzymać się przy Font Magica – magicznej fontannie, która oczarowuje turystów swoim spektaklem światła, muzyki i wody. Montjuïc to także doskonały punkt widokowy, z którego można podziwiać panoramę miasta. Podsumowanie Barcelona to miasto pełne niezwykłych atrakcji, które zaspokoją potrzeby nawet najbardziej wymagających turystów. Od majestatycznej Sagrady Familii, przez zielony Park Güell, aż po urokliwe uliczki Barri Gòtic – każdy znajdzie tu coś dla siebie. Mamy nadzieję, że nasza lista 5 najlepszych atrakcji Barcelony pomoże Ci zaplanować niezapomnianą podróż i sprawi, że zakochasz się w tym mieście na zawsze. Pamiętaj, że to tylko niektóre z licznych atrakcji, które oferuje Barcelona. Jeśli masz więcej czasu, warto również odwiedzić takie miejsca jak Casa Batlló, La Pedrera, Plaça d'Espanya czy plaże Barceloneta i Bogatell. Ciesz się swoją podróżą i odkrywaj kolejne skarby tego magicznego miasta! [block_content id="17831"]
0 notes
craft2eu · 1 year
Text
CONTEMPORANIA: Barcelona - Bewerbung bis 20.03.2023
CONTEMPORANIA ist eine neue Messe in Barcelona/ Spanien, die vom 28. bis 30. September 2023 im Palau Reial de Pedralbes stattfinden wird, um hohe Handwerkskunst und Exzellenz zu fördern. Die Umwandlung der JOYA Barcelona Art Jewellery and Objects hat einen neuen Titel: “Contemporania High Craftsmanship Barcelona“, ein neuer Raum für nationales und internationales zeitgenössisches Kunsthandwerk…
Tumblr media
View On WordPress
0 notes
dustinwhittle · 2 years
Photo
Tumblr media
Palau Reial de l'Almudaina, Spain! (at Palacio Real de La Almudaina) https://www.instagram.com/p/CjX1VZku2y9/?igshid=NGJjMDIxMWI=
0 notes
praza-catalunya · 2 years
Text
As pinturas da capela Herrera, de Carracci, en Montjuïc
As exposicións temporais poden producir o sortilexio de transportar ás persoas visitantes a outras latitudes a outras épocas. Tal acontece no caso de Annibale Carracci. Los frescos de la capilla Herrera. O Museu Nacional d’Art de Catalunya (MNAC) presenta agora esta mostra artística tan especial. Unha viaxe ao corazón da Roma barroca. Foi Carracci competidor de Caravaggio? Que fan os frescos dunha capela romana na montaña de Montjuïc?
Lito Caramés
Tumblr media
Carraci, San Lourenzo, 1604
 Annibale Carracci. Los frescos de la capilla Herrera. MNAC
Perante este verán e comezos de outono o Museu Nacional d’Art de Catalunya (MNAC) presenta unha mostra artística especial. En realidade non se trata só de presentar unhas pezas pictóricas de máis ou menos valor, nin de ofrecer ao público unhas pinturas ao fresco restauradas. Non. O MNAC -nesta ocasión- fai o esforzo de reproducir con fidelidade o interior do que foi a capela Herrera, parte integrante da igrexa de San Ildefonso e Santiago de Roma, unha edificación relixiosa e social sita nada máis e nada menos ca na céntrica (e tamén barroca) piazza Navona, a que aínda hoxe exhibe fontes con grupos escultóricos de Bernini; Fontana dei Quattro Fiumi, por exemplo. Nas dependencias deste museo (MNAC) pódese disfrutar agora do efecto de meterse dentro da devandita capela, e camiñar polo seu interior, mentres se ten o privilexio de ir contemplando as pinturas ao fresco que Annibale Carracci e os seus axudantes confeccionaron nos primeiros anos do Seicento.
A actual exposición temporal -que comparte espazos no que foi o Palau Nacional de Montjuïc coas creacións plásticas do xenial William Turner- é froito dos esforzos efectuados por varias entidades, e está organizada polo Museo Nacional del Prado, o Museu Nacional d’Art de Catalunya e mais pola Gallerie Nazionali di Arte Antica Palazzo Barberini (Roma), correspondendo o comisariado a Andrés Úbeda, Director Adjunto de Conservación del Museo Nacional del Prado. A historia destas magnas obras (saídas da creatividade de Carracci, un dos grandes artistas barrocos) é complexa. Eses frescos foron arrincadas das paredes da capela alá pola década de 1830, pola degradación do edificio e enviadas a España. Sorprendentemente, sete fragmentos das mesmas remataron depositados no Museo del Prado e outros nove, que forman parte da colección do Museu Nacional d’Art de Catalunya, foron dar á Reial Academia de Belles Arts de Sant Jordi. Agora -con longos traballos de restauración e estudo- é doado disfrutar do conxunto das pinturas (e da súa situación orixinaria na octogonal capela Herrera) no MNAC.
A orixinal exposición dos frescos complétase coa serie de debuxos atribuídos ao propio Annibale Carracci e ao seu taller (preparatorios das pinturas finais) que veñen da mesma Acadèmia de Sant Jordi e de Europa, así como a táboa do altar de Santa Maria de Montserrato (unha igrexa que existiu tamén en Roma), obra tamén de Carracci e do seu equipo.
Tumblr media
Carracci, San Diego recibe esmola, 1604
Roma a comezos do século XVII. A capela Herrera
Nos inicios da centuria que acabará por ser a da arte barroca, roma prepárase para ser a capital do mundo e o epicentro artístico por excelencia. Se o Renacemento (mormente nas súa primeiras décadas) é florentino, o Barroco é romano. Artistas como Bernini, Borromini, Caravaggio, Carracci (por citar só catro nomes) ordenan o urbanismo da Urbe con “piazzas” como a de San Pietro, prazas inzadas de esculturas (praza Navona, Fontana di Trevi, ...), e pinturas en pazos e igrexas de tal realismo como antes nunca se vira (A Morte da Virxe de Caravaggio -por exemplo- ergueu un escándalo monumental). Roma daquela foi unha cidade diferente a calquera outra da cristiandade, moi rica, corrupta, onde imperaba un poder papal ilimitado: a Contrarreforma católica esixía o engrandecemento. Se Martín Lutero se escandalizou no século anterior coas corruptelas da corte dos papas, que non faría agora no século XVII! Nesa cidade -pola presenza de tantas persoas eclesiásticas- só un 30% dos seus milleiros de habitantes eran mulleres; o servizo doméstico exercíano homes nas casas de eclesiásticos. Imaxinan abusos, violacións e demais agresións contra as persoas?
Nesa capital católica (dominada xa pola Cidade do Vaticano) varios estados posuían as chamadas igrexas “nacionais”. Non foran construídas directamente polas monarquías, pero co tempo acabaron por ser verdadeiras sedes e embaixadas oficiais. As principais igrexas nacionais eran a de San Luís dos Franceses, a de Santiago dos Españois (máis concretamente San Ildefonso e Santiago), e a de Santa María dell’Anima, para os alemáns. Estas dependencias relixiosas albergaban e organizaban confrarías laicas, hospitais, orfanatos e outros servizos sociais e caritativos da época.
Na cidade de Roma, por aquelas décadas, instalárase o banqueiro Juan Enríquez de Herrera, orixinario de Palencia e que morrerá en Roma. Nos seus anos por Italia acabou asociándose coa familia Costa e en comandita crearon o banco Herrera&Costa. Un fillo de Juan de Herrera, Diego, enfermou de moita gravidade e, estando preto da morte, o seu pai ofreceuno a San Diego (un santo sevillano). Como o fillo sandou, o banqueiro decidiu construír unha capela dentro da igrexa que representaba aos seus compatriotas -alí na piazza Navona- e dedicarlla a San Diego, loxicamente. Cando se rematou a construción só cumpría decorar os seus muros con pinturas dalgún dos grandes mestres que traballaban en Roma. Ese encargo acabou recaendo nun dos pintores máis afamados do momento: Annibale Carracci e mais o seu equipo.
Tumblr media
Carracci, san Diego intercede por Diego Enríquez de Herrera, 1604
O artista Annibale Carracci e as pinturas da capela Herrera
A familia de artistas Carracci é orixinaria de Bolonia, un enclave artístico moi activo antano e hogano (Giorgio Morandi viviu e traballou nesa vila toda a súa vida). Annibale -o máis destacado- logo pasou a traballar noutras vilas e chegar a facelo en Roma. Críticos da época chegaron a comparar, en vida, a Annibale Carracci con Miguel Ángel e mais con Rafael (tal era o seu prestixio e calidade); e, por suposto, foi o único rival serio co que se tropezou Caravaggio en Roma a comezos do século XVII. As pinturas destes dous monstros da arte diferéncianse ben. Aínda que ambos van transitar polos eidos do realismo que se impoñen no Seicento, Carracci seguirá máis apegado a trazas clásicas -herdadas da forte vitalidade do Renacemento en Italia-, cunha paleta de cores que, sen fuxir das fisionomías non idealizadas, rexeita o claroscuro violento que Caravaggio practicou e que o levou a xogos de luces tan extremos que hogano coñécense como o inventor do Tenebrismo. Nas obras de Carracci a iluminación é máis xeral, uniforme, e as vestimentas apostan polos grandes pregues, propios de telas fortes, como se quixese emular traballos escultóricos. Os seus retratos reflicten evidente realismo, e mesmo algúns deles fan lembrar traballos que logo faría Diego de Velázquez. Co paso do tempo, a estrela de Annibale Carracci foi esmorecendo, e o seu nome e fama foron caendo no esquecemento. Houbo que agardar ao século XX para que a súa calidade pictórica se recuperase e valorase.
Algo similar aconteceu co conxunto das súas creacións na capela Herrera: desapareceron perante séculos, ata tal punto que grandes estudosos das creacións de Carracci deronas por non localizables, e por irrecuperables; dese xeito os traballos dos derradeiros anos de vida non se poderían coñecer. En cambio, os traballos de verdadeiros detectives de traballadores do Museo del Prado -dirixidos por Andrés Úbeda, o comisario da mostra e experto neste artista-, permiten que nestes meses se poida disfrutar da instalación da decoración pictórica da capela Herrera (da igrexa de Santiago en Roma) e últimas creacións de Annibale Carracci. O edificio desa igrexa, sita na piazza Navona, foi deteriorándose co tempo, tanto que en 1833 as pinturas murais foron arrincadas das pareces e transportadas en concreto a Barcelona. A raíña Isabel II regalou oficialmente esas pinturas á Real Academia Catalana de Bellas Artes de Sant Jordi. Pero misteriosamente sete das pezas viaxaron a Madrid.
Cómpre salientar que, por mor dunha enfermidade grave que atacou a Annibale a partires do ano 1605, algúns dos frescos foron rematados por un dos seus discípulos: Francesco Albani. A eventualidade de non seren Carracci o que finalizase a obra molestou a Juan Enríquez de Herrera, que contratara ao mestre para tal mester, pero a calidade dos frescos confeccionados finalmente non desmerecen uns dos outros.
Tumblr media
Carracci e Albani,  Apóstoles arredor do sepulcro, 1604
Os frescos -diferenciadas escenas que agora se poden contemplar nun exercicio de reconstrución dos espazos da capela- tratan de ilustrar pasaxes da vida de san Diego, ese santo franciscano de orixe sevillano, que foi o que (supostamente) salvou a vida do fillo do banqueiro Herrera. As pinturas son frescos, que para a súa execución sempre cómpre habilidade e celeridade, onde se poden apreciar algunhas das características da pintura de Carracci. Xa no MNAC, xa agora nas ilustracións que acompañan estas liñas, as cores ben se aprecian diferenciadas, sen que o dramatismo tenebrista oculte partes dos corpos ou indumentarias. As anatomías enérxicas e voluminosas, que semellan volverse ás que fixera Miguel Ángel en pintura e en esculturas. No fresco dedicado a San Lourenzo (co seu atributo de martirio: a grella) Carracci permítese xogar con tonalidades de brancos; practicamente é unha composición elaborada en brancos. Exercicio ben difícil. Sorprendentemente séculos despois e tamén en Bolonia outro pintor (Giorgio Morandi) remata por facer o mesmo: algunhas das súas impresionantes naturas mortas dos derradeiros anos consisten en traballar brancos sobre brancos.
Visitar agora a mostra Annibale Carracci. Los frescos de la capilla Herrera representa facer unha fantástica viaxe ao pasado, á calidade do realismo barroco e permite asistir -unha vez máis- a os esforzos que fan especialistas por defender e manter as creacións artísticas. A arte -como acotío se escoita- pode non valer para nada (afirmación altamente discutible); pero a arte cómpre para vivir.
Lito Caramés
  EXPOSICIÓN: Annibale Carracci. Los frescos de la capilla Herrera
MNAC
ata o 9 de outubro de 2022
0 notes
danielgarciaperis · 2 years
Photo
Tumblr media
A punt per #córrer la 8a #Cursa #Diagonal #DiR #DiagonalDiR @ClubsDiR Guàrdia Urbana @GUBBarcelona #10K travessant tota #Barcelona de muntanya a mar #running #BCN (at Palau Reial De Pedralbes, Barcelona) https://www.instagram.com/p/CeIpbq7uCZk/?igshid=NGJjMDIxMWI=
1 note · View note
castellsipalaus · 4 months
Text
Palau de Brejoeira
Tumblr media
El palau de Brejoeira és situat al municipi portugués de Monçao, que és a tocar de la riba del riu Minho, on la tradició de la vinya és compartida amb Galícia mitjançant els vins albarinho molt característics de les dues bandes de la frontera.
La seva construcció, a la vall del riu Lima, va ser iniciada als primers anys del segle XIX, tot i que no va ser acabat fins el 1834. El projecte és atribuït a Carlos Amarante, un dels arquitectes més destacats que van treballar al nord de Portugal, però també José da Costa e Silva, autor del Palácio de Ajuda -el palau reial de la corona portuguesa durant el segle XIX- a Lisboa, amb el que té moltes semblances arquitectòniques.
El seu disseny, neoclàssic, és influenciat per l'estètica clàssica grega i romana. Aquest estil reflecteix la influència de la Il·lustració a l'època, caracteritzada per l'admiració per l'antiguitat clàssica i la cerca de la raó i la proporció en el disseny.
Brejoeiera va pertànyer originalment a Luís Pereira Velho de Moscoso, un aristòcrata proper a la casa reial, la qual cosa li va permetre obtenir l’autorització del rei João VI per emprende la construcció del palau. A la seva mort, el 1837, les obres van continuar sota la direcció del seu fill Simão, que va morir sense descendència, raó per la qual el palau va anar a parar a les mans de la familia Caldas de Lisboa, possessió que no va evitar que quedés abandonat i es degradés.
Cap al 1901, el palau de Brejoeira fou venut en subhasta pública. El comprador, Pedro Maria da Fonseca Araújo, un ric comerciant de Porto, va iniciar la restauració que va dotar a l’edifici d’un teatre i un hivernacle, mentre l’atri i l’escala van ser revestides de rajoles. A l’exterior es van renovar els jardins i els boscos circundants i d’hi va afegir un llac.
Foto: Creative Commons.
1 note · View note