#shorter wong x lee yut lung | Explore Tumblr Posts and Blogs

httpsv33 · 10 months

Text

Banana Fish characters with a s/o whose cat never leaves their side.

Okay so this is the first request I received! I really enjoyed writing it since I have cats myself! For that wonderful person who asked for it, I hope it lives up to your expectations!

The requested was the following:

'Okay so can I request something with Ash, Eiji, Shorter, and Yut Lung with a partner that owns a pet cat and when they visit the reader the cat goes to them and just wants to be with them gn reader please if you dont mind'

Warnings: very mild cursing (once), gn reader, fluff, cats, physical affection.

Ash Lynx:

“Just admit it, the cat likes me better,” said the blond with a playful curve on his mouth. You crossed your arms before your chest and refused to say a word, slightly irritated by the constant teasing you had to face every time the boy visited your apartment. “C’mon, don’t be upset” he chuckled, a teasing tone still stuck to his words. “I’m not upset, take the cat so he can live with you since he loves you more than me, who, by the way, feeds him every day”.

To be honest, you weren’t that bothered by the cat’s cuddly manner towards your partner, in fact, you found it kind of sweet, but being a bit dramatic was a common dynamic between you and Ash.

“Come here, dumbass” the boy approached you with the cat between his arms and rested his forehead against your temple “You’re so jealous” he smirked before placing a soft peck on your cheek. You couldn’t conceal the grin that eventually appeared on your face.

“Shut up, you’re insufferable” you muttered sheepishly as you wrapped your arms around him and he placed pecks on the top of your head. Somehow, every time he came over it always ended up with the three of you tangled in your bed enjoying a cuddling session.

Eiji Okumura:

“And… this is it” you said as you opened the door to your apartment “It’s small but I guess it’s enough”. The black-haired boy entered your living room with an amused look on his face “I love the decorations! It feels so cozy in here” Eiji turned to you with a huge grin but he was interrupted by something rubbing against his lower leg.

“Oh, yeah, I hope you’re not allergic to cats-” you chuckled “She seems to like you”. Eiji’s face lit up with joy at the sight of the orange cat “What’s your name, little one?” he lowered his hand to caress her head, your heart melted as your cat leaned in his touch. “Her name’s Pumpkin” you crouched next to them. “Awww, hi Pumpkin, you’re so cute!” the boy spoke with a baby voice. You were enjoying the warmth of the situation until the cat avoided your touch to jump into your boyfriend’s arms “You traitor!”. Eiji giggled as he hugged the cat “Now she’s mine” he walked away with her teasingly as you followed them around trying to get him to give you back your cat.

Shorter Wong:

“Hey baby” the boy smiled widely as you opened the door for him “Hi love” you grinned inching closer to him to give him a warm hug “Oh I wasn’t talking to you, I was talking to my best friend Patches, right buddy?” he joked as the cat immediately poked his head from between your ankles to meet him.

“I hate you both” You stared at him unamused and turned around to keep on watching your show “No baby come back, it was a joke, I’m so sorry” he laughed picking up the cat and following you, letting himself fall on the sofa next to you, however, you refused to acknowledge his presence. “Baby, come on” he pouted as he rested his chin on your shoulder, giving you puppy eyes.

“You are a pain in the ass, Shorter Wong” You finally turned to look at him and rested your head against his chest, taking place next to your cat “It’s ridiculous that I have to compete for your attention with my cat AND that I have to compete for my cat's attention with you!”.

Shorter snorted at your comment and he pressed a soft kiss to your forehead “I love you so much” he muttered lovingly against your skin.

Yut Lung:

“What the hell is going on here-” you had just come back from doing groceries, your boyfriend was still sleeping peacefully when you left, but as soon as you entered the house you were met with a rather bizarre scene. The long-haired man, who, incidentally, hated how clingy your cat was with him because ‘his clothes were too expensive to be covered with animal hair’, was calmly sitting on the sofa with your cat purring in his lap as he caressed the animal’s head tenderly.

“Well, good morning to you too,” he said rather playfully “We’re watching the Kardashians, fancy joining?”. You couldn’t help but chuckle at the offer. “I thought you hated my cat, dear” You left the shopping bags next to the door, the situation was too good to let it slide, you’d put the groceries in their place later. “I didn’t hate her, it’s just that there wasn’t enough communication between us” You arched an eyebrow in response to his comment “But we have a healthy relationship now, right honey?” the cat just purred in response, enjoying his soft pets. You giggled as you sat next to him leaning to his side to watch the show with your two companions, “I guess I’ll have to live with the fact that she loves you more than me if your relationship is so ‘healthy’, then”. “Indeed” the boy smiled warmly as he leaned his head on top of yours.

#banana fish #anime scenarios #banana fish scenarios #ash lynx #eiji okumura #shorter wong #yut lung lee #banana fish x reader #ash lynx x reader #eiji okumura x reader #shorter wong x reader #yut lung lee x reader #banana fish drabbles #banana fish fluff

146 notes · View notes

chujulynx · 2 months

Text

INTRODUCTION + the fandoms I write for!

INTRODUCTION

So first of all my name is Jupiter but I mostly go by chuju or Jupa and Jupi!!

I'm from America, New York to be specific but I also speak German fluently lol

My hobbies are going out with my friends, writing and voice acting.

You are free to ask me more questions if you want!!

|_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_|

FANDOMS I WRITE FOR

-Banana Fish (favourite)

-Little nightmares

-Bungo stray dogs

-The promised Neverland

-words bubble up like soda pop

-resident evil village (8)

-alice in borderland

And a lot more! The only bad thing that I have to mention is that you'd have to text me on instagram for request since I can't receive any messages on here for some reason :') but you can of course request something with a character that isn't from any of the fandoms here! <3

This is all for now since I'm writing this at 6:34am and I still have to get ready for school lol

13 notes · View notes

weeby-monster-the-bastard · 4 months

Text

SPOILER WARNING FOR BANANA FISH

^spoiler warning for last few episodes of banana fish^

okie so I have a tradition where every year at the beginning of the year I watch/hyperfixate on banana fish I also do this around my birthday since Ash Lynx and I share a birthday well-watching banana fish is actually going successful this year I mean finishing it all in less than a week and we are nearing the last 4 episodes little scared/nervous sinnnnnce episode 24 is when i have deep depression and our babies dies sooooooooo yeah gotta finish it today I'll keep you updated when i do so you guys can see me upset for the 1000000th time watching thissssss ^^ except this year I'm 17... turning 18... and I'm going on a trip with my friend to NYC... WELP let's not get stabbed and die at the library 😃

#gay #lgbtq #ash lynx #ash x eiji #banana fish #eiji okumura #aslan jade callenreese #asheiji #bfish #gay anime #shorter wong #sing soo ling #sing x yut lung #yut lung lee #pride

10 notes · View notes

candysweetslover · 1 year

Link

Chapters: 1/? Fandom: Banana Fish (Anime & Manga), Ao no Exorcist | Blue Exorcist Rating: Teen And Up Audiences Warnings: Creator Chose Not To Use Archive Warnings Relationships: Ash Lynx/Okumura Eiji, Okumura Rin & Okumura Yukio, Okumura Rin & Suguro "Bon" Ryuuji, Okumura Rin & Everyone, Okumura Rin & Shima Renzou, Ash Lynx & Okumura Eiji, Okumura Eiji & Okumura Rin, Okumura Eiji & Shorter Wong, Okumura Eiji & Sing Soo-Ling, Okumura Eiji & Everyone, Kamiki Izumo & Okumura Rin Characters: Ash Lynx, Okumura Eiji, Okumura Rin, Okumura Yukio, Suguro "Bon" Ryuuji, Shima Renzou, Shorter Wong, Sing Soo-Ling, Skipper (Banana Fish), Mephisto Pheles (Ao no Exorcist), Moriyama Shiemi, Miwa Konekomaru, Kamiki Izumo, Alex (Banana Fish), Bones (Banana Fish), Kong (Banana Fish) Additional Tags: Demons, Crossover, Eiji is Rin and Yukio’s older brother, Okumura Eiji is a good brother, Found Family, Religious Imagery & Symbolism, Dino is a piece of shit that deserves worse than hell, religious trauma, Mentions of Cultish behaviour, Banana Fish-Typical Content, Human Experimentation, BAMF Okumura Eiji, BAMF Okumura Rin, Okumura Yukio Not Being An Asshole, Good Sibling Okumura Yukio, Okumura Rin has ADHD, Okumura Eiji Needs a Hug, Ash Lynx Needs A Hug, Okumura Rin Needs a Hug, Yukio Okumura Needs a Hug, Everyone Needs A Hug, Angst, Domestic Fluff, Hurt/Comfort, Emotional Hurt/Comfort, please read the tags, no beta we die like ash in a library, Alternate Universe - Crossover, Protective Okumura Eiji, Protective Ash Lynx, Protective Okumura Rin, one sided Lee Yut Lung/ Eiji Okumura, Yut Lung doesn't actually like him romantically, he just doesn't understand the difference between romantic and platonic attraction Summary:

The cram school students of True Cross Academy have been sent to America to help out with the recent increase in demon activity, but something much more severe is going on under the surface.

Will they be able to find out the truth while concealing their identities as exorcists?

In New York, the start of a world-ending conspiracy is taking place, and a 17 year old gang leader has a bone to pick with the ones behind all of this.

Will he be able to get his revenge? Especially when he suddenly has so much to lose.

Demons of the past will keep haunting you, no matter what you do. The question is whether you will learn to control them before they ruin you and the people around you.

#banana fish #blue exorcist #ao no exorcist #ao no excorsist #ash lynx #eiji okumura #rin okumura #yukio okumura #yut lung lee #lee yut lung #sing soo ling #shorter wong #fanfic #fanfiction #crossover #banana fish x blue exorcist

6 notes · View notes

theodorebasmanov · 2 years

Text

I’ve watched the ninth episode of “Banana Fish”. I cried throughout the whole episode. Really. From the first minute to the last one. Because, God, it’s already too much. It starts reminding me another anime/manga about mafia which on the one hand is a million times more problematic, but, on the other hand, (Spoilers!) it’s less severe – at least, all the main characters are alive (for eighty, or how many issues are there already) and here they are not. (REAL SPOILERS!!!!!!) They’ve killed Shorter. Devil, HOW they’ve killed Shorter. Okay, inhale-exhale, calm down, let’s be consistent. Everybody’s in Golzine’s captivity. Shorter and Eiji are separated, Yut-Lung is given to Papa as a present. By his brother. Now Shorter is drugged with Banana fish and made to think that Eiji is his enemy and he has to kill him to feel relief. Then Dino decides to rape both Eiji and Yut-Lung but doesn’t have time (fortunately). Yut-Lung runs away and Eiji is taken to the next part of the “show”. Golzine organizes a dinner, has everybody (Ash, Ibe and Max) wear tuxedos and so on, but then takes them all to the dungeon and lets out Shorter and Eiji and Shorter attacks Eiji, even though he understands that something’s wrong, he begs Ash (who’s chained to the wall) to do something. When there one more move left to kill Eiji, Ash’s allowed to end it – the chains are lengthened and there’s a gun on the floor. Ash shoots Shorter. His best friend. Kills him to save Eiji. Ash cries, Eiji cries, Shorter cries dying, I cry like a baby. I don’t even know what happens next, but I panicked and looked up on Wiki – Ash and Eiji won’t die – such a relieve.

P.S. looking at this from the future I have to remind you all - there are gays who can’t do math and I’m a pan who can’t read Wiki.

(Be carefull with the gifs, they are bloody and will probably make you cry too.)

#cartoon #anime #banana fish #cartoon series #anime series #ash lynx #eiji okumura #shorter wong #max lobo #dino golzine #lee yut-lung #shorter death #ash x eiji

8 notes · View notes

mmmegumiii · 2 years

Text

.ೃ࿔ banana fish

sometimes i reblog DARK CONTENT, and some readers or viewers can find that type of content as triggering. i tag the DC to the best of my abilities.

MINORS BLOCK #DAMN

ash lynx // aslan callenreese

➙　asheiji (ASH x EIJI)

lee yut-lung

okumura eiji

➙　asheiji (ASH x EIJI)

sing soo-ling

skipper

shorter wong

#bf #masterlist #bf masterlist

3 notes · View notes

dandee-lynx · 3 years

Text

ash: what’s the one thing that you would change about me?

eiji: your last name

ash: [malfunctions]

#banana fish #ash lynx #eiji okumura #asheiji #aslan jade callenreese #ash x eiji #banana fish ash #haikyuu #shorter wong #banana fish eiji #incorrect anime quotes #incorrect banana fish #banana fish incorrect quotes #bananafish #anime #aslan callenreese #lee yut lung #fanart

439 notes · View notes

yassphobic · 3 years

Text

me🤝ash

#simpsforeiji

489 notes · View notes

maan-is-done · 3 years

Text

Yusaku Kawasaki couldn't be more Shorter Wong

The one with Skipper :")

Taizo Shiina and Hiroki Sana as Sing and Yut Lung

Also apparently there's a magazine with more information and dialogues

Stage play spoilers

Available videos

169 notes · View notes

shikisaido · 3 years

Text

🎉🎂Happy Birthday Ash 🎂🎉

86 notes · View notes

white-winter-hymnals · 3 years

Text

god damn what i would've given for the banana fish anime to be set in the 80s like the manga. just imagine. neon. shoulder pads. acid wash everything. love is a battlefield on the soundtrack. everyone being fucking floored by the fact that ash knows how to use a computer

245 notes · View notes

linkemon · 3 years

Text

Ash Lynx x Reader x Lee Yut-Lung

Hanahaki Disease AU [Reader] próbuje poradzić sobie z kwiatami niszczącymi jej płuca i uczuciami do Asha Lynxa. Postanawia przyjąć ofertę operacji od Lee i zobaczyć co nowego poza krwią i kolorowymi płatkami może przynieść życie.

Praca znajduje się również na Wattpadzie (pod tym samym nickiem). Beta: Dusigrosz

Informacje dodatkowe: 1. Jest to Hanahaki Disease AU — uniwersum, w którym mocna, nieodwzajemniona miłość skutkuje kwiatami wrastającymi się w płuca zakochanej osoby. Choroba doprowadza do śmierci. Alternatywą jest odwzajemnienie uczuć lub ich porzucenie (rzadko spotykane) albo droga operacja, skutkująca pozbyciem się wspomnień o danej osobie. 2. Nie stosowałam honoryfikat, bo choć anime ich używa, to akcja rozgrywa się jednak w Nowym Jorku.

[Reader] leżała na łóżku i nasłuchiwała odgłosów dochodzących z uśpionej rezydencji, raz po raz spoglądając na zegarek. Co kilka minut udawało jej się wychwycić skrzypnięcia podłogi, stukot obcasów i odległe męskie śmiechy.

Nie mogła zasnąć, choć zamykała powieki taki mocno, jak tylko potrafiła. Za każdym razem widziała obrazy pamiętnej nocy sprzed kilku lat. Na to, co obecnie przeżywała, przestała zwracać uwagę. Udawało jej się znieczulić umysł i wypierać niechciane wizje, ale trauma z dziecięcego wieku nie chciała odpuścić tak łatwo.

Wydostała się z jedwabnej pościeli i poczuła chłód ogarniający ciało. Najciszej jak potrafiła postawiła obie stopy na drewnianej podłodze.

Zamykając za sobą drzwi, rozglądnęła się po korytarzu w poszukiwaniu pijanych gości, którym czasem zdarzało się gubić kierunki. Nikogo jednak nie ujrzała, więc skierowała kroki do pokoju Asha.

Wystukała:

.-- -.-. .... --- -.. --.. ..-..

Oznaczało to po prostu: "wchodzę" w alfabecie Morse'a. Od dobrego roku ćwiczyła posługiwanie się nim z chłopakiem. Liczyła, że pomoże im kiedyś w jakiś sposób.

Prawie natychmiast usłyszała szczęk klucza w zamku. Uważała to za dość zabawny koncept związany z prywatnością, bo papa Dino i tak miał cały komplet zapasowych. Jednak nastolatek utrzymywał, że tym samym można kupić sobie choć trochę czasu.

— Ciężka noc? — Zawoalowane pytanie.

— Tak, ale dzisiejsi na szczęście nie byli zainteresowani.

Golzine nie trzymał jej dla siebie. Stanowiła salonową zabawkę wszystkich gości, z którymi robił interesy, mających inne niż on sam preferencje. Zauważył w niej potencjał jeszcze przed Ashem, kiedy była w Cod Club.

— Też nie mogłem zasnąć. Wchodź — zachęcił, kierując się w stronę okna.

Dziewczyna czasem miała wrażenie, że Dino wiedział o nocnych spotkaniach swoich pupili. Nie były częste, ale do tej pory nic z nimi nie zrobił. Może wydawało mu się to zabawne?

Otworzyli okno i ułożyli się wygodnie na parapecie. Oglądali czyste, nocne niebo, wdychając letnie powietrze. Niekiedy szukali znanych konstelacji lub czytali książki, kiedy mdłe światło na to pozwalało. Albo po prostu rozmawiali.

Zawsze w pogotowiu czuwał budzik, dzięki któremu na czas byli w swoich pokojach.

Czasem udawało się im obojgu zasnąć, a niekiedy sen morzył tylko jedno z nich. Bywało też, że razem przytomni witali różowy świt.

— Spadająca gwiazda — szepnął którejś z bezkresnych nocy. — Oddać ci życzenie? Bo moich nigdy nie wysłuchała.

— Pewnie. Szczęścia nigdy za wiele. — Zaśmiała się cicho.

Była w tym jednak słodko-gorzka nuta.

Nastąpiła krótka chwila ciszy, po czym dziewczyna wróciła do poszukiwania gwiazdozbiorów.

— O czym pomyślałaś? — Chłopak skierował na nią szmaragdowe oczy.

— Nie powiem ci, bo wtedy na pewno się nie spełni.

— Chciałbym nas stąd wyrwać. — Zwrócił głowę z powrotem w stronę gwiazd.

— Jeśli kiedyś nam się uda, to powiem ci, o co prosiłam.

— W takim razie będę musiał się postarać. — Rzucił jej melancholijny uśmiech.

***

— [Reader], zrobiłem [ulubione danie]!

— Nie jestem głodna.

— W takim razie zostawię na później, specjalnie dla ciebie.

[Reader] nie mogła dłużej znieść widoku tego szczęśliwego chłopaka. Miała ochotę zetrzeć uśmiech z jego twarzy, ale nie mogła sobie pozwolić na wywołanie kłótni. Czuła, że przebywanie z nim dłużej doprowadziłoby ją do szału, więc opuściła mieszkanie. Wypadła wprost na ulice Nowego Jorku, ciesząc się chłodnym, wieczornym powietrzem.

Shorter, dotąd udający obojętnego, wstał z kanapy, założył kurtkę i ruszył w ślad za nią.

Kiedy ją dogonił, stała już przy moście.

— Co się z tobą ostatnio dzieje?

— Nic szczególnego. — Wsunęła ręce do kieszeni.

— Wiesz dobrze, o czym mówię. Eiji próbuje cię lepiej poznać.

— Nie muszę za wszystkimi przepadać.

— Mogłabyś się chociaż trochę postarać. Powinnaś to zrobić dla Asha — stwierdził z wyrzutem.

Dziewczyna czuła, jak jej płuca ogarnia ogień. To był najgorszy z możliwych momentów.

— Nie wspominaj o nim teraz — odparła przez zaciśnięte gardło.

— Wiem, że jesteś zazdrosna...

— Nie jestem — zaprzeczyła.

Czuła jednak, że sama próbuje się okłamywać.

— Przecież zdaję sobie sprawę z tego, że widziałaś ich razem...

— Zamknij się!

— A więc jednak jesteś — mruknął Shorter przekomarzająco.

Zaraz potem z ust dziewczyny posypały się żółte płatki żonkili w akompaniamencie rzężącego kaszlu. Nie miała czasu wyjąć chusteczki, więc zawartość jej płuc zmieszana z krwią wylądowała na drobnych dłoniach. Niektóre osoby na ulicy spoglądały na nią ze współczuciem, inne z politowaniem. Miała ochotę odwrócić głowę od paskudztwa, które trzymała, uciec i nigdy nie wracać.

Tyle była warta jej miłość.

— Nie mów mi, że... Nie możesz być...

Jeszcze przed chwilą zwyczajnie sobie żartował z niej samej i jej uczuć. Teraz docierała do niego poważna prawda kryjąca się za tym wszystkim. Widziała zmieszanie w oczach chłopaka. Na jego twarzy malowało się przerażenie całą sytuacją.

— Tak, mam Hanahaki — wycharczała [Reader] w odpowiedzi na niezadane pytanie.

Powstrzymując cisnące się do oczu łzy wyrzuciła zmasakrowane żonkile wprost do wody. Brudnymi od krwi rękami wyciągnęła z kieszeni chusteczki. Zdążyła w samą porę przed ponownym atakiem spazmatycznego kaszlu, który wstrząsnął całym jej ciałem.

Shorter wyciągnął dłoń. Cofnął ją jednak, widząc, że dziewczyna szybko odchodzi

Nie planowała nikomu mówić o chorobie. Miała dookoła siebie za dużo osób, które chciałyby ją ratować, tymczasem powinny się skupić na czymś zupełnie innym. Dystansowała się więc, delikatnie odsuwając je od siebie. Trwało to już dobrych kilka miesięcy i nie zmierzało w żadną inną stronę, niż do grobu.

Przez jakiś czas łudziła się, że będzie w stanie cofnąć chorobę. Miała zadanie — odkochać się w Aslanie Callenreese. Życie jednak szybko zweryfikowało jej zamiary. Zwyczajnie nie była w stanie tego zrobić.

Nie chciała usuwać tego, co razem, pomimo wpływu papy Dino, zbudowali przez kilka lat. Bała się opuścić go w sytuacji, w jakiej się znalazł. Widziała szmaragdowe oczy i choć obiecywała sobie, że to ostatni raz, nie potrafiła o nich zapomnieć. Nawiedzały ją w snach. Podążały za nią w każdy kąt. Czuła się jak egoistka myśląc o tym, że nie potrafi go zostawić, a tak bezwstydnie trwa u jego boku.

Teraz jednak dodatkowo zżerało ją poczucie winy. Paliło od środka niczym okrutny ogień, którego nie mogła ugasić, bo widziała, że Aslan znalazł miłość swojego życia. Chciała, żeby Eiji był złą osobą. Pragnęła znaleźć w nim coś, co pozwoliłoby jej stwierdzić, że są beznadziejną parą, że nie pasują do siebie i że Japończyk nie da mu szczęścia. Wszystko jednak było na nic — sprowadzało się do myśli o tym, jak ta dwójka doskonale się uzupełnia, pomimo swojej odmienności. Twarz Asha zmieniała się dzięki chłopakowi w twarz Aslana i czuła, że ona nigdy nie pomogłaby mu się odnaleźć w ten sposób. Nie mogła poskładać go z powrotem, bo sama była już zbyt rozbita, by go ratować.

Przypuszczała, jak mógłby wyglądać tok wydarzeń, gdyby przyznała, że jest chora, ale nie podałaby osoby. Ash pewnie zacząłby stawać na głowie, żeby znaleźć jej "ukochanego" albo zdobyć pieniądze na operację. W najgorszym wypadku mógłby wrócić do Dino na kolanach, błagając, by zasponsorował jej zabieg.

W jej głowie istniał też scenariusz, w którym wyznaje miłość na długo przed pojawieniem się Eijiego i jest zdrowa, ale na to było już za późno.

Nie chciała niszczyć niczyjego szczęścia. Czasem jednak, podczas bezsennych nocy spędzanych w łazience na zimnych, oblanych księżycowym światłem kafelkach, nachodziły ją odmienne myśli. Leżała przy prysznicowym brodziku, zastanawiając się, ile jeszcze krwi wykaszle, nim leki zaczną działać. Właśnie w takich momentach, mając za towarzystwo jedynie żonkile, po głowie krążyły jej niezliczone pomysły. Często przymierzała się do wybrania numeru Aslana. Układała w głowie gorzkie słowa, które miały go uczynić winnym i tym samym zmusić do pokochania jej. Innym razem stwierdzała, że powinna sama zwrócić się do Golzine. W końcu wiedziała, gdzie szukać jego największej zabawki. Układ byłby czysty. Czasami chciała po prostu wrócić do tych momentów, kiedy upodlona w willi pocieszała się myślą, że kilka metrów dalej Ash śpi spokojnie, bo tej nocy ofiarą była ona. W atakach Hanahaki witała wirującą karuzelę wspomnień, marzeń i snu. Potem jednak zawsze nastawał dzień — powrót do realnej rzeczywistości. Witała pierwsze promienie słońca odbierając połączenie:

— [Reader], widzimy się o 7? Wiem, że jesteś zajęta i ostatnio rzadko się spotykamy, ale zależy mi.

Zgadzała się więc. Stawiała do pionu. Przemywała lepkie od potu ciało. Ubierała. Zakrywała makijażem ślady nieprzespanej nocy. Wmuszała w siebie kubek kawy i to, co znalazła w lodówce. Zamykała mieszkanie, potem zaś biegła do niego, modląc się, by nigdy więcej mu nie ulegać.

Zawsze przegrywała.

Aż do teraz.

Ta noc była inna, gorsza, bardziej bolesna.

Rankiem w końcu zobaczyła ich razem w sposób, jaki nie pozostawiał żadnych złudzeń.

Miała już serdecznie dosyć swego poświęcenia. Ten jeden raz chciała w relacji pozostać samolubną.

To dlatego, starając się powstrzymywać kaszel, stała teraz w holu ogromnej willi.

— Paniczu Yut-Lung, panienka [Reader] do pana.

— Wpuść ją. Możesz odejść.

Służący pokornie skłonił się i usunął z pola widzenia.

— Mówiąc o każdej porze, niekoniecznie miałem na myśli trzecią w nocy — stwierdził z wyrzutem.

Chłopak nie wyglądał na szczególnie zaspanego, choć był ubrany w delikatny szlafrok z motywami przywodzącymi na myśl kwiaty wiśni.

— Przepraszam, obudziłam cię?

— To do ciebie niepodobne, żeby się o mnie... — Tego zdania nie udało mu się dokończyć.

Dziewczyna poczuła, jak nogi nie wytrzymują jej własnego ciężaru i kręci jej się w głowie. Niechybnie miałby miejsce upadek, gdyby nie Yut, który w ostatniej chwili złapał ją, nim kompletnie osunęła się na podłogę, położył na kanapie, po czym wezwał prywatnego lekarza.

Mocno posunięty w latach Chińczyk dokładnie osłuchał płuca pacjentki.

— Obawiam się, że to już naprawdę ostatni dzwonek na operację — stwierdził na odchodnym.

— Dlatego tu jestem — wyrzęziła [Reader], widząc, że mężczyzna opuszcza pomieszczenie.

— Przyjmujesz moją ofertę?

Kiwnęła głową, nie mając już siły na wydobycie z siebie głosu.

Chłopak udawał nieporuszonego tą nagłą zmianą stanowiska. W rzeczywistości jednak prawie nie dowierzał szansie, która go spotkała.

Mógł za jednym zamachem dobić Asha i uratować ją, kobietę, do której od jakiegoś czasu czuł dziwny sentyment. Odnosił wrażenie, że przypominała mu matkę, choć jednocześnie całkowicie się od niej różniła.

Nie chodziło mu już nawet o spłacenie długu, kiedy celowo odwróciła uwagę morderców, których nasłał jego brat. Po prostu za każdym razem, kiedy widział z jaką pasją jest gotowa poświęcić wszystko dla lwa, czuł zazdrość o to, czego nigdy nie dane będzie mu zaznać. Tym bardziej, że Lynx najzwyczajniej w świecie nie potrafił tego docenić.

— Jutro po południu sala operacyjna będzie gotowa.

Był to najkrótszy możliwy czas, w jakim mogło mu się udać dopełnić formalności. Wiedział, że będzie to raczej nieprzespana noc wśród kilkunastu rozmów telefonicznych.

Już miał wychodzić z pokoju, kiedy spostrzegł, dlaczego tym razem nie otrzymał potwierdzenia swoich słów.

[Reader] zwyczajnie zasnęła z wycieńczenia.

Poprawił więc jej głowę, tak aby wygodnie spoczywała na poduszce. Odgarnął kilka niesfornych kosmyków z twarzy, a na koniec przykrył kocem.

Wtedy też usłyszał jedną z zabawniejszych rzeczy, jakie dane mu było usłyszeć z jej ust:

— Jesteś śliczny — mruknęła przez sen.

Następnie zabrał telefon i postanowił zadzwonić z innego pokoju. W końcu nie mógł ryzykować.

Sam tylko nie był pewny, czy nie chce ryzykować wypłynięcia informacji, czy komfortu śpiącej dziewczyny.

***

Dziewczyna odłożyła kosztowne pióro, zaraz obok stosu papeterii.

— Skończyłam.

Yut zaraz po wejściu do pokoju sięgnął po kartkę, zamierzając się zagłębić w tekst. Ujrzał tam jednak tylko kropki i kreski:

--..-. -.-- -.-. --.. -.-- .-..- .- -- / ... --- -... .. . / -- .. .-..- --- ...-... -.-. .. .-.-.-

-.-. .. . ... --.. ..-.. / ... .. ..-.. --..-- / --..-. . / --. .-- .. .- --.. -.. -.-- / -- -. .. . / .-- -.-- ... .-..- ..- -.-. .... .- .-..- -.-- .-.-.-

[Reader]

— O co tu chodzi? To miał być list, który go poruszy, a nie zabawa w alfabet Morse'a.

Autorka uśmiechnęła się pod nosem, a jej oczy jakby na chwilę zasnuły się mgłą.

— Kiedy jeszcze pracowaliśmy dla Golzine, obiecałam mu, że jeśli się wydostaniemy, to powiem, czego życzyłam sobie od spadającej gwiazdy. Najwyższa pora to zrobić. — Westchnęła. — Jeśli rzeczywiście chcesz osiągnąć cel, oddaj mu to i uwierz mi. Znam go lepiej niż on sam. Sentymentalizm zaboli bardziej niż dziesięć ckliwych listów.

Tak stwierdziła.

Na dnie duszy pojawiła się jednak myśl, że tak długo, jak Ash ma Eijiego, przetrwa wszystko.

Kartka papieru nie zatrzęsie jego umysłem w posadach na tyle, by go dobić. W zamian za to, ona będzie żyć.

***

— Czy poznaje pani człowieka na zdjęciu?

Dziewczyna leżąca na szpitalnym łóżku z uwagą przyglądnęła się zdjęciu na ekranie smartfona.

— Wydaje mi się, że nazywa się Ash Lynx, ale chyba dawno go nie widziałam.

— Kim dla pani był?

Uczuła dziwny dyskomfort próbując odpowiedzieć. Coś w rodzaju frustracji, narastającej aż do bólu głowy.

— Znajomym? — wykrztusiła wreszcie.

Zabrzmiało to jednak bardziej jak odpowiedź pytaniem na pytanie.

— Dziękuję, to wszystko. Niech się pani teraz nie wysila. Proszę odpocząć. Niedługo wypiszę receptę na stałe leki, w związku ze stanem płuc.

Lekarz skierował kroki do wyjścia z sali. Usłyszała szmery rozmowy toczonej za drzwiami. Zaraz potem jego miejsce zajął Yut z bukietem kwiatów, w których rozpoznała frezje.

— Dziękuję — szepnęła, odkładając kwiaty na szafkę obok łóżka.

— Nie będę owijał w bawełnę. Ash Lynx, którego przed chwilą ledwo rozpoznałaś, był powodem twojej choroby. Powinnaś trzymać się od niego z daleka i będzie w porządku.

Dziewczyna obdarzyła go chwilą milczenia.

— Poskładałam już wszystko mniej więcej w sensowną całość — odrzekła w końcu. — Jest jedyną osobą, o której mam dziwnie zamazane wspomnienia. Mniejsza o to, w końcu mogę oddychać pełną piersią. — Obdarzyła go uśmiechem. — Myślę, że to może być dobry, nowy start.

— Zabezpieczyłem już to małe mieszkanie na obrzeżach Nowego Jorku, o którym mówiłaś.

— Yut?

— Tak?

— Myślisz, że znajdziesz czas, żeby tam wpaść? Jak już wszystko trochę ogarnę.

— Czemu nie? Przerwa dobrze mi zrobi. A teraz wybacz, zajmę się formalnościami. Jutro cię wypiszą. Odpoczywaj. — Odszedł.

Dziewczyna została sama ze swoimi myślami.

***

Przeglądając pudła w nowym mieszkaniu znalazła nagryzmoloną notatkę, którą najwyraźniej z premedytacją zostawiła na wierzchu, sama dla siebie. Alfabetem Morse'a kilkukrotnie kreślone były dwa zdania:

"Życzyłam sobie miłości.

Cieszę się, że gwiazdy mnie wysłuchały."

#ash lynx x reader #yut lung lee x reader #ash lynx #yut lung lee #banana fish #fanfcition #hanahaki au #eiji okumura #shorter wong #ash x eiji

47 notes · View notes

babypinkhearts · 4 years

Note

omg can u maybe do something ANGSTY for ash x reader? like maybe they were friends and she’s in love with him but after he gets stabbed he’s like “you have to help me get back to eiji” and even though she’s in love with him she just wants to see him happy?

SPOILERS FOR BANANA FISH AHEAD!

YES! this made me kinda sad whilst writing, but i hope it turned out well! ash deserves the world.

thank you for your request! this is my first work for banana fish :)

pairing: ash lynx + reader

warning: angst!

the television on the wall quietly played a cartoon, the color illuminating the dark room.

with tired eyes, you watched.

for days, you hadn’t gotten one good night of sleep.

you couldn’t.

it felt impossible.

you were clearly fatigued - but you were unable to rest.

it was frustrating.

the bags under your eyes were prominent. your friends had expressed their concern.

yet, you simply brushed them off.

you couldn’t prioritize yourself right now.

your entire attention was directed at one person.

“is it night already?”

you slowly turned your head.

he sat up from the bed - you didn’t miss the wince on his face.

gently smiling, you nodded.

“yeah, but i think you slept longer than you wanted to.”

ash sighed, closing his eyes momentarily.

“it was meant to be a nap.” he mumbled, rubbing his face with one hand.

you turned away from him, shaking your head.

“it’s good you’re getting rest.” you assured. “the sooner you heal, the sooner you’re out of here.”

he stayed quiet.

you knew he hated this.

ash despised showing any signs of vulnerability.

yet, here he was.

an iv punctured into the middle of his arm.

the heart moniter beside him beeping quietly.

he was dressed in a hospital gown - you imagined that his wound was patched below.

it was clear he was still in pain.

but, he refrained from complaining.

“i guess you’re right.” ash sighed, following your gaze as his attention directed toward the cartoon playing.

it had been two days since ash’s surgery.

everything had gone well - he was on the road to recovery.

though, the whole experience had taken a toll on you.

ash was the person you were closest to.

your other half.

and as much as you wanted to avoid it-

the person you loved.

it was impossible not to fall for the blonde.

under the much-needed facade of a strong and dangerous leader - he was gentle. kind. caring.

he was perfect.

ash lynx was ethereal.

he had been through hell, and yet here he was.

fighting through everything.

staying alive.

and most importantly-

not giving up.

you loved him infinitely.

to the point where it hurt.

confessing was at the back of your list.

you couldn’t.

it’d be a burden.

watching him now, with an absent look in his eyes...

he seemed lost.

almost as if he wasn’t in the room with you.

to be fair - that expression was regular for him.

he always seemed to be in thought.

either about the past or future - you couldn’t tell.

all you knew was that he wasn’t thinking about the present.

you were a mid second away from expressing your concern, though his quiet voice stopped you from opening your mouth.

you tilted your head at him.

his pleading green eyes looked to you.

and for once, he seemed desperate.

“y/n...”

you sat up, furrowing your brows at his sudden change of attitude.

you gently took his hand in yours.

his invincible demeanor was cracking.

your hopeful heart pounded across your chest.

what would he say?

nodding in confirmation that you had heard him, you silently urged him to continue.

the atmosphere in the room had grown warm.

the sound of the tv was consciously blocked in your head.

your full focus was on ash.

“i have to get back...”

confused, you awaited the rest of his sentence.

your other hand clutched the bar of the bed tightly.

thoughts swarmed through your head at light speed.

you mentally scolded yourself for even thinking of possible outcomes.

ash took a deep breath.

you found yourself holding yours.

and just this once -

you had later wished you weren’t so attentive.

“please, help me see eiji again.”

your grip along the cold metal bar loosened.

you retracted your hand.

and in almost embarrassment, you found yourself cowering away from the blonde.

of course.

immediately, you plastered a gentle close-eyed smile on.

you ignored the painful ache in your chest.

“ash, that’s always been part of the plan.”

your right hand was shaking.

the black-haired boy now came to mind.

eiji okumura’s mere presence felt like a break from the hectic life you lived.

it was effortless.

you adored him.

whether you would accept or not-

the two boys needed each other.

“it was?”

ash’s bright green eyes glowed bright.

the color seemed more lively.

energy had swept back into him.

you nodded, leaning back against your chair.

you almost wanted to cry by watching the look on his face.

it was like a thousand lights had turned on at once.

but it made you happy.

the pure joy on his face - it was addicting because it was so rare.

through the ache in your chest, you found yourself smiling.

“eiji is prohibited from coming back to america for now. it’s his parent’s wishes.” you explained, reaching out a hesitant hand to caress ash’s hair.

it felt silky.

the strands were soft against your fingertips, and you almost felt your breathing stop as ash leaned into your touch.

you paused.

“so - you’ll have to be the one to go to him.”

it took every ounce of you to stop your voice from wavering.

you had gotten gun-shot wounds - yet it didn’t compare to the pain you were feeling at that moment.

you respected ash’s wishes.

you loved him more than life itself.

as long as you’d have him by your side - it’s all that really mattered to you.

he was your other half.

if the feelings weren’t mutual-

it was okay for you.

that night, you left the hospital with your arms wrapped around your body.

it was a weak attempt in trying to comfort youself.

as soon as you had gone through the exit, it felt like an invitation to start your tears.

you had no one to talk to.

the one person that was there wasn’t even aware that they were the issue.

you felt hopeless.

he doesn’t know.

you kept telling yourself.

he can’t help it, it’s not his fault.

it was true.

arriving at your apartment, you sat at your desk.

it was the early hours of the morning.

three or four - you hadn’t checked.

for a while, you stared at the keyboard of your open laptop.

up until you mustered the courage to start typing.

it’s for him.

the clicking of the keys worsened the pain in your chest.

it’s for him.

you headed back to visit ash later that day.

it’s for him.

upon your greeting, you handed him an envelope.

it’s for him.

you watched with a bittersweet smile as tears adorned his eyes.

it’s for him.

the plane ticket to japan sat across his lap, the printed words in dark black ink.

353 notes · View notes