#Laura vidarte | Explore Tumblr Posts and Blogs

praza-teatro · 4 years

Text

CONVERSA CON… DAVIDE GONZÁLEZ, a raíz de MICROSPECTIVAS DUN MARICA MILLENNIAL. Por Iván Fernández

A proposta de conversar con Davide González (Mos, 1991) xorde logo de ver as Microspectivas dun marica millennial coa que Incendiaria prendeulle lume a unhas das xornadas de despedida da sala Ingrávida no Porriño. Fascinado pola súa fera honestidade e a luz da purpurina, precisaba saber máis da orixe do primeiro espectáculo galego coa palabra maricano seu título e do home que a (re)presenta.

Como foi o teu primeiro contacto co teatro? Comecei no 2010. Eu estudara música no Conservatorio e, no bacharelato, un profesor de latín díxonos a unha compañeira e a min (que sempre saíamos voluntarios onde había oportunidade de facer algo creativo) que abrira a ESAD e que fixéramos as probas e alí fomos, fixémolas e chuculú! entramos. Así que o meu primeiro contacto con teatro foi na Escola e foi unha marabilla. Eu estaba acostumado a tocar o saxo, nunha orquestra, e estaba acostumado ao espectáculo… pero dependía dun instrumento. Entón, decatarme de que o meu propio instrumento é o meu corpo, foi unha marabilla. E cando descubriches iso? Pois no primeiro ano xa, con movemento expresivo, expresións corporais… despois, con clases de voz, descubrir que hai mogollón de posibilidades que non sabías que estaban aí, e crer no que de repente vas atopando. Vaste dando conta de que tes un instrumento marabilloso, que é o teu propio corpo. É este descubrimento o que máis te levas da túa estadía na Escola, ou hai algo máis? Da Escola lévome… Pois mira, lévome o ter coñecido a Vanesa (Sotelo). Diso temos que falar! Como a coñeciches? Eu chameina para o proxecto final de estudos. Eu traballaba con Bea Campos contando contos, e ela traballara no proxecto final de carreira de Vanesa, que se chamaba Kamouraska, e esa foi a primeira peza que eu vin cando entrei na Escola. Entón, cando chegamos a cuarto curso, buscando textos, apareceu o texto de Vanesa, Memoria do incendio (XIII Premio Josep Robrenyo de textos teatrais) e eu pedinlle a Bea se me podía pasar o teléfono de Vanesa, e chameina. Quedaras impresionado polo traballo. Si, a min o de Kamouraskagustárame mogollón. E fixemos a montaxe de Memoria do incendio, con ela como directora. Pero o máis bonito foi o grupo que se formou aí. Ese grupo era xa Incendiaria? Non, pero de aí nace. Por que, Incendiaria? Que é o que está ardendo? Penso que estamos un pouco buscando incendiar coas propostas, que poidan remover, incendiar ao espectador ou espectadora que as ve e espertar algo neles. Claro, mirando cara ao espectáculo de Microspectivas…, dende logo aí hai lume. Hai algo que arde no escenario, cando menos moitos clixés. De onde parte esta peza para ti?Parten da memoria e da infancia… Non te me poñas serio…Non, non, o certo é que parten de aí. Eu tiven unha relación con dúas persoas, que se chaman Martín e Luís. Un día empezamos a falar da infancia e de como había fotografías nosas con posturas, maneiras de estar e de habitar o mundo, que de repente eramos conscientes de que as reprimiramos ao longo dos anos… por supervivencia. A raíz de aí eu empecei a ter máis contactos coa teoría queer, co movemento LGTBI… con ser consciente de quen son eu, como habito o mundo e a que lugar pertenzo, no sentido de coñecer a historia do meu colectivo. Foi unha procura de referentes, de decatarme de que non se ensina nada disto nas escolas… De decatarme de que a min me faltan referentes do meu propio colectivo. Dende aí, tirar de e asumir a memoria, de cando eu era pequeno, de que pasaba, de cal foi o meu contexto, das situacións que eu tiven que cambiar ou modificar para encaixar ou para evitar ser ridiculizada. O que queriamos era poñelos enriba da mesa e pensar que hai que facer algo con iso. Nesa procura, que referentes atopaches, significativos para ti? Se non me equivoco, un dos primeiros foi Roberta Marrero, co seu libro We Can Be Heroes, no que precisamente ela fala da súa infancia e fai retratos dos seus referentes. Despois, Paco Vidarte, con Ética marica, no que falaba de que quería que ese libro fose coma un interruptor. Logo, Sylvia (Rivera), Marsha (P. Johnson), descubrir quen eran. Todo o mundo do vogueing, a subcultura norteamericana doball roome das familias… Sobre todo porque levaba tempo dándolle voltas ao tema da maternidade. Da maternidade. Si. Despois de facer a Memoria do incendiocon Vanesa no 2014, quixemos seguir mantendo un grupo de traballo. Claro, porque definides a Incendiaria como unha “plataforma artística”, que é isto? Si, unha plataforma na que as persoas que formamos parte daquel primeiro proxecto, puideran ter cabida para presentar proxectos propios. Por iso pensamos en plataforma, aínda que agora non sei se segue sendo plataforma ou máis compañía. Xa, iso tamén evoluciona. Si. Entón, quixemos seguir mantendo o contacto, e facer un laboratorio. Estivemos un ano investigando maneiras de abordar o personaxe dende o corpo, a voz… investigando sobre as accións, a duración das accións, o seu significado en escena… e fixemos unha proposta, que se chamaba Contramateria, centrado no traballo dos tempos e das accións. Que presentamos alí, en petitcomité. Que interesante. Parece que, a parte das escolas, non hai espazos onde poder facer este tipo de investigacións. Si. E nese laboratorio, eu comecei a desenvolver unha fixación coa maternidade. Coincidiu cun momento no que saíra unha nova no que un home transexual quedara embarazado. Despois topei co cabaliño de mar, no que é o macho o que dá a luz. Tamén a figura de Lilith, como a “primeira muller”. Ou as familias dos ball rooms, nas que calquera pode ser “nai”. E esas cousas, aparecen un pouquiño, de novo, nas Microspectivas. E no local? Atopaches referentes máis cercanos? Non, o certo é que non. Si que había xente que eu podía considerar, entón, como referentes. No mundo da verbena? Si. Homes, que subían ao escenario vestidos de mulleres. Pero era para facer rir. Dende o meu punto de vista de agora, non os podo considerar como referentes. Sen embargo, nas Microspectivas… hai moita verbena. Igual non impregna a súa filosofía, pero si outros aspectos. Si, claro. É que eu comecei na verbena aos 14 anos, foi moito tempo. Xusto a deixei cando comecei na Escola. É curioso. Eu saio das Microspectivas… cunha sensación de liberdade. É como volver a saír do armario, dalgunha maneira. Unha sensación de reconciliación con vivencias… obviamente alleas, porque son túas, pero que dalgún xeito as facedes comúns, para todo o público. Eu tamén, cando remato a función, sinto que estou nun lugar que me encanta. Cando comezamos o proceso, Vanesa e máis eu falabamos moito, de moitas cousas, de cómo poder trasladar todo isto que pasaba por aquí (tócase no peito) e que non fose fachenda. Ter esas conversas axudou a que os puntos propios puideran ser tamén comúns. Eu penso, poñendo algo meu, que ten que ver coa dignidade coa que falades das cousas. Ti falas da túa verdade e falo dun xeito digno, respectado polo resto do equipo. E iso é unha liberación para ti, que se comunica como unha liberación para nós (xs espectadorxs). Si que é certo que ao longo deste ano, e ao longo do proceso de creación, ao ser consciente de moitas cousas, de súpeto comecei a estar máis seguro de min mesmo: de como estou, de como habito, de como son, de como fago. Canto tempo foi esa elaboración? Pois mira, comezamos o ano pasado, nas Residencias Paraíso. O que non sei se te decatas é de que agora es ti o referente. Ah, non creo! Historicamente é o primeiro espectáculo galego que pon a palabra “marica” no seu título. É verdade. Como sería levar esta peza polos colexios, insitutos…? Pois, é unha cousa que nos interesa. De feito, para o día da estrea tiñamos pensado convidar a xente que está na rede de ensino LGTBI, para coñecer o seu punto de vista e saber se sería interesante para levar a colexios. E entón, que acontece agora que ti es referente? Pois se a alguén lle axuda e a alguén lle sirve, marabilloso, porque eu non o tiven. Sería sentirme un pouco “mamá”. Sería bonito. Si. É así, un decide poñer un título, e marca historia. Non o pensara. Cando llo presentei a Vanesa, tiña “retropectivas”, e foi Vanesa a que falou de “microspectivas”, por falar do “micro”. E despois o de “marica” porque a palabra estaba aí, collendo sentido. Descubrín que foi un empoderamento, cando fas propio o que ata entón era un insulto. E “millennial” porque o son. Haha. Que che dá o teatro? Co teatro eu descubrín cal é o meu interese, en que me quero centrar. A concepción da arte do teatro tal e como estamos facendo Vanesa e máis eu. Como habitar a escena dende unha mesma, e como falar dende unha mesma. É onde teño o meu punto, agora mesmo. É algo que me levo, tamén da Escola, grazas ás clases de corpo con Alicia Corral, que nos dicía que quería facer actrices e actores creadores. E eu quedei con iso.

O certo é que a conversa deu para moito máis: para falar de música e a súa faceta de compositor, de outros espectáculos, de proxectos futuros, da súa chegada ao eido profesional e os primeiros pasos, da familia e da importancia de mostrarse tal e como un é… Mais se cadra, iso quedará para outra Conversa con…

Fotos de Laura Iturralde.

(Coordinación do blog O GALIÑEIRO: Afonso Becerra de Becerreá)

#davidegonzálezlorenzo #Vanesa Sotelo #ivanfernandez #microspectivasdunmaricamillennial #teatrogalego #teatrocontemporaneo #lgbtq #galizacuir

0 notes

mundialdesalsa · 5 years

Text

Facebook post (2019-05-17T12:00:08.000Z)

Festival Nacional de Salsa USC. PAREJAS CLASIFICADAS UNIVERSIDADES 1.andrea bocanegra & Steven Ojeda 2.natalia Ramírez & Rodrigo Díaz 3.valeria & Esteban cortez 4.camila Escobar & Eduardo castro 5.leonardo Quintero & melanny g. 6.sofia García & Duvan arenas PAREJAS CLASIFICADAS ESCUELAS DE SALSA 1.Ámbar Valdivieso & jhon ledesma 2.Laura Zabala & Camilo ramirez 3.Yuleissy Montaño Y Bryan Viafara 4. Mary luz moreno & Humberto artunduaga 5. Karen Bolaños y Sebastián de la pava 6.lina Vidarte & Juan Camilo pinillo

#IFTTT #Facebook

0 notes

abigailswager · 5 years

Text

Los consejos de Santander y Bankinter son los unicos en los que las mujeres tienen una cuota superior al 30%

New Post has been published on https://cfddesk.net/los-consejos-de-santander-y-bankinter-son-los-unicos-en-los-que-las-mujeres-tienen-una-cuota-superior-al-30/

Los consejos de Santander y Bankinter son los unicos en los que las mujeres tienen una cuota superior al 30%

Tres bancos cuentan con, al menos, una consejera ejecutiva.

Los consejos de administracion de Banco Santander y Bankinter son los unicos de entre las seis entidades financieras cotizadas en el Ibex 35 en los que las mujeres cuentan con una representacion superior al 30%, nivel minimo en el que deberia situarse la cuota del genero menos representado en la cupula segun la politica de seleccion de consejeros para el ano 2020.

Al banco presidido por Ana Botin y al dirigido por Pedro Guerrero se les ha unido Banco Sabadell como las excepciones entre la gran banca espanola en cuanto a que al menos una mujer tiene la condicion de ejecutiva, segun consta en los informes de gobierno corporativo.

El consejo de Banco Santander esta compuesto por catorce consejeros, entre los que se encuentran cinco mujeres que suponen el 35,71% del total. Las consejeras de la entidad cantabra son Ana Patricia Botin, como presidenta y consejera ejecutiva; y Homaira Akbari, Sol Daurella Comadran, Esther Gimenez-Salinas i Colomer y Belen Romana Garcia como consejeras independientes.

Los estatutos sociales del Santander exigen que en los procesos de seleccion de los miembros del consejo se favorezca la diversidad de genero, de experiencias y de conocimientos y que no adolezcan de sesgos implicitos que puedan implicar discriminacion alguna, en particular, facilitando la seleccion de consejeras.

“El banco, teniendo en cuenta el objetivo de representacion del 30% del genero menos representado establecido, fomenta la aplicacion efectiva del principio de igualdad de trato entre hombres y mujeres en relacion con el acceso al consejo, favoreciendo activamente la presencia de mujeres que reunan los requisitos de capacidad, idoneidad y dedicacion”, recoge la politica de la comision de nombramientos del Santander.

De su lado, el consejo de Bankinter esta formado por diez consejeros, aunque esta previsto votar en la junta de accionistas del proximo mes de marzo la entrada de dos nuevos integrantes hasta un total de doce. Las tres consejeras que componen la cupula del banco naranja actualmente son Maria Dolores Dancausa Trevino como ejecutiva y Teresa Martin-Retortillo Rubio y Maria Teresa Pulido Mendoza como independientes.

Esta previsto que se nombren como consejeros independientes, para alcanzar un total de doce vocales, a Maria Luisa Jorda Castro y Alvaro Alvarez-Alonso Plaza. De este modo, Bankinter pasaria de contar con una representacion del genero femenino en su cupula del 30% al 33%.

“Bankinter esta comprometido con la igualdad de oportunidades entre hombres y mujeres y, en este sentido, cada vez que nombra miembros para su organo de administracion realiza procesos de seleccion objetivos, exentos de condicionantes o sesgos que pudieran suponer una limitacion para el acceso de mujeres”, indica el banco en su informe sobre gobierno corporativo.

CaixaBank es el tercer banco con mayor representacion de mujeres en su consejo. De las dieciocho personas que forman parte del organo de administracion del banco, cinco de ellas son mujeres (27,78%): Maria Veronica Fisas Verges (independiente), Maria Amparo Moraleda Martinez (independiente), Maria Teresa Bassons Boncompte (dominical), Natalia Aznarez Gomez (dominical como representacion de Fundacion Caja Canarias) y Koro Usarraga Unsain (independiente).

La entidad presidida por Jordi Gual subraya que, segun su reglamento, los procedimientos de seleccion de miembros del consejo no adolecen de sesgo alguno que obstaculice la entrada de mujeres para dichos cargos. La comision de nombramientos vela por que se facilite la seleccion de consejeras y establece un objetivo de representacion para el sexo menos representado.

BBVA es la siguiente entidad mas cerca de lograr la consecucion del objetivo del 30% para 2020, ya que la cuota femenina se situa en el 26,67%. El consejo de administracion del banco presidido por Carlos Torres Vila se compone de quince consejeros, de entre los que cuatro son mujeres.

Las consejeras del BBVA son Belen Garijo Lopez, Lourdes Maiz Carro y Cristina Peralta Moreno como independientes y Susana Rodriguez Vidarte como externa y miembro de la comision delegada permanente del banco.

El banco azul asegura que vela por que los procedimientos de seleccion no impliquen discriminacion para la seleccion de consejeras solicitando expresamente al experto externo la inclusion de mujeres con el perfil adecuado y subraya que procurara que en el ano 2020 el numero de consejeras represente, al menos, el 30% del total de miembros del consejo de administracion.

Por detras se situa Banco Sabadell, en cuyo consejo, formado por quince vocales, hay ahora tres mujeres (20%), ya que durante 2018 nombro a una mujer con categoria de ejecutiva, con lo que buscaba reforzar significativamente la presencia del genero femenino en el consejo. Maria Jose Garcia Beato es consejera ejecutiva del Sabadell, mientras que Maria Teresa Garcia-Mila Lloveras y Aurora Cata Sala son consejeras independientes.

La comision de nombramientos del Sabadell se asegura que en la seleccion de candidatos se cumplen los parametros de competencia profesional, honorabilidad e idoneidad y diversidad y, en especial, vela para que el consejo cuente con el numero suficiente de consejeras.

Para ello, la comision en la valoracion de los candidatos seleccionados pone “especial enfasis” en velar por la diversidad de genero, procurando que se incluya entre los potenciales candidatos a mujeres que reunan el perfil profesional buscado.

Por ultimo, Bankia es la entidad con menos cuota de mujeres en su consejo de administracion. De los once vocales que forman su organo de gobierno, solamente dos son mujeres, lo que representa el 16,67% del total: Eva Castillo Sanz (independiente) y Laura Gonzalez Molero (independiente).

Gonzalez Molero fue elegida por cooptacion el pasado 25 de octubre, ocupando la vacante dejada por Alvaro Rengifo Abba. Con este nombramiento el porcentaje de mujeres en el consejo de Bankia se incremento en 7 puntos porcentuales, pasando del 9,1%, al 16,67% actual.

“Durante los proximos anos se promovera que en los procesos de seleccion de vacantes producidas en el consejo tengan alguna candidata del genero menos representado para favorecer el cumplimiento del objetivo de diversidad propuesto, que se situa en el 30% para 2020”, senala Bankia en su ultimo informe sobre gobierno corporativo.

#uecdn.es

0 notes

lauravidarte · 2 years

Text

My project for the rest of the summer/year: my own pitch bible for an animated series. If you like Violet Evergarden, Cable Girls and Designer/Artist Humor, I’m sure this project would be for you 🤍🥹✨

#belle’s atelier #pitch #pitch bible #visual development #belle epoque #art nouveau #animated series #animation bible #my artwork #luvidlovearts #my art #vidarte the artist #Laura vidarte

12 notes · View notes

lauravidarte · 2 years

Text

Draw this in your style challenge for my first 1K followers on Instagram ✨✨

#my art #sailor moon #usagi tsukino #serena tsukino #pretty guardian sailor moon #artsits on tumblr #artists on instagram #drawing challenge #draw this in your style #laura vidarte

4 notes · View notes

lauravidarte · 3 years

Text

the sun summoner, alina starkov ☀️🌒✨

#my art #art #grisha #grishaverse #shadow and bone #ruin and rising #siege and storm #alina starkov #sun summoner #sankta alina #illustration #ilustración #arte #laura vidarte #vidartetheartist #artists on tumblr #my artwork #digitalart

6 notes · View notes

abigailswager · 5 years

Text

Los consejos de Santander y Bankinter son los unicos en los que las mujeres tienen una cuota superior al 30%

New Post has been published on https://cfddesk.net/los-consejos-de-santander-y-bankinter-son-los-unicos-en-los-que-las-mujeres-tienen-una-cuota-superior-al-30/

Los consejos de Santander y Bankinter son los unicos en los que las mujeres tienen una cuota superior al 30%

Tres bancos cuentan con, al menos, una consejera ejecutiva.

#uecdn.es

0 notes