Tumgik
#anton melbye
ltwilliammowett · 1 year
Photo
Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media
Selected excerpts from four different works by Anton Melbye (1818-1875)
353 notes · View notes
tollosebio-stuff · 1 year
Photo
Tumblr media
12 notes · View notes
i12bent · 2 years
Text
Tumblr media
Vilhelm Melbye (May 14, 1824 - 1882) was a Danish marine and landscape painter. He was one of three brothers who all were successful marine painters, and Anton Melbye was Vilhelm's primary teacher, although he did attend classes at the Academy.
Anton came to London already as a teen and preferred being abroad. After completing his training in Copenhagen, he studied for a year in Düsseldorf and Paris and then settled with commercial success in London. In 1862 he finally returned to Copenhagen and eventually became a professor at the Academy shortly before his death...
Above: Boats on the Lake, Scottish Highlands (Loch Lomond), 1856 - oil on canvas (Privately owned)
9 notes · View notes
joostjongepier · 2 months
Text
Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media
Wat?   Fischer ziehen ein Netz ein (1657) door Reinier Nooms, Zwei Fischerkutter in stürmischer See (1831) door Louis Charles Verbroeckhoven, Vor Morgate (1840) door J.M.W. Turner, Raddampfer im Sturm (1863) door Louis Mennet, Gewitter über dem Meer (1847) door Anton Melbye, Küstenfischer (1848) door Andreas Achenbach, Ohne Titel (Studie) (1840) door Andreas Achenbach en Brigg und Lodsenboot (1842) door Jean Antoine Théodore Gudin
Waar?   Tentoonstelling Spiegel der Welt – Schlaglichter auf Seestücke aus drei Jahrhunderten in Internationales Maritimes Museum Hamburg, Hamburg
Wanneer?   7 maart 2024
Het Internationales Maritimes Museum Hamburg is groot. Het enorme gebouw telt maar liefst negen etages met werkelijk alles wat met scheepvaart te maken heeft. Van ontdekkingsreizen tot cruiseschepen, van uniformen tot scheepskanonnen, van een gigantisch schip in Lego tot een zeilboot gemaakt van colablikjes. De achtste etage is gewijd aan vier eeuwen schilderkunst over zee en scheepvaart.  Uit deze collectie is een overzichtelijke tentoonstelling samengesteld, die al direct op de eerste etage te zien is: Spiegel der Welt. De expositie is overzichtelijk ingedeeld en begint met het land dat in de zeventiende eeuw de scheepvaart domineerde: Nederland. Het land had meer schepen dan Frankrijk en Engeland bij elkaar. De winsten van de wereldhandel maakten van Amsterdam de rijkste en meest innovatieve stad van de wereld.
Reinier Nooms (ca. 1623-1664) schilderde een werk dat onmiskenbaar zeventiende-eeuws Nederlands is. Driekwart van het schilderij bestaat uit wolken. Daaronder vindt de actie plaats: vissers halen hun netten op. Terwijl de boot links nog in de schaduw van donkere wolken ligt, wordt het scheepje rechts verlicht door de zon die voorzichtig door het wolkendek prikt. Nooms was zijn loopbaan waarschijnlijk gestart als zeevarende. Hij signeerde zijn werk dan ook met met ‘R. Zeeman’. Waarschijnlijk was hij leerling bij de beroemde zeeschilder Willem van de Velde de Oudere. Het Amsterdamse Scheepvaartmuseum wijdde in 2022 een tentoonstelling aan deze schilder en zijn gelijknamige zoon.
Is het werk van Nooms opgebouwd uit slechts een paar kleurtonen, dat van de Belgische schilder Louis Charles Verbroeckhoven (1802-1889) is helder van kleur. Zowel de golven als de zeilen van de schepen lichten prachtig op. Niet alleen de schepen zijn prachtig uitgewerkt; dat geldt ook voor de wolkenlucht en de zee.  In dat opzicht mag Verbroeckhoven zich, hoewel hij zo’n tweehonderd jaar later leefde, plaatsen in de traditie van de zeventiende-eeuwse Nederlandse schilders van zeegezichten.
Vanaf de achttiende eeuw werd de suprematie op zee overgenomen door het Britse Rijk. Nederlanders, Spanjaarden en Fransen moesten in zeeslagen tegen de Engelsen het onderspit delven. Succesvolle buitenlandse schilders werden naar Groot-Brittannië gehaald. Als het om zeegezichten ging waren dat vooral Nederlanders (zoals de eerder genoemde vader en zoon Van de Velde). Hun invloed op latere Britse schilders van zeegezichten was dan ook groot.
Mijn oog valt op een klein werkje van J.M.W Turner (1775-18510. Geen schilderij, maar een werk in potlood en wit krijt. Turner stond bekend als ‘schilder van licht en atmosfeer’ en in dat opzicht is dit werkje een echte Turner. In enkele verstrengelde potloodstreken geeft de kunstenaar de contouren van een schip weer. Met wit krijt laat hij de zon op de branding schijnen en suggereert hij een kustlijn met een gebouw. In 2020 identificeerde historicus Ian Warrell welk voorval Turner hier had vastgelegd. In 1840 had men bij Margate twee schepen van de Oostindië Compagnie moedwillig laten vastlopen in het zand om te voorkomen dat ze hun lading in een storm zouden verliezen. De lading werd gered en de schepen gerepareerd. We zien hier óf de Claudine óf de Westminster.
Door de Franse revolutie veranderde er veel in de schilderkunst van dat land. Kunstenaars verloren met de aristocratie hun mecenassen en moesten zich aanpassen aan de markt. Ontwikkelingen volgden elkaar snel op. De Parijse Salon van 1824 vormde een waterscheiding in de wijze waarop critici naar kunst  keken. Het onderwerp van schilderijen werd ondergeschikt aan het experimentele gebruik van schildertechnieken.
Op het schilderij van Louis Mennet (1829-1875) zien we hoe een raderstoomboot zich een weg baant door de hoge golven. Het kleurenpallet dat de schilder heeft gebruikt voor water en lucht is klein. Deze tonaliteit wordt alleen doorbroken door het rood van het schip. De witte schuimkoppen zijn wollig geschilderd, wat de suggestie geeft van opspattend water. De mensen aan boord worden weergegeven met slechts een aantal willekeurig ogende verfstippen, maar op afstand werkt dit uitstekend.
Bij het bekijken van het schilderij van Mennet, ben ik als landrot blij niet aan boord te zijn. Het doek doet me terugdenken aan een boottocht die ik ooit maakte van Borneo naar het ‘paradijselijke’ eiland Pulau Tiga. Het stormde en de golven waren hoog. Het water was zo wild dat we bij aankomst niet konden aanleggen. Met de bagage boven ons hoofd moesten we naar de kust van het eiland waden. Op het eiland was van het ‘paradijselijke’ niet veel te zien was. Het hele strand lag, als gevolg van de storm, vol aangespoeld hout en andere rommel. De ervaring heeft me geleerd dat ik de zee liever op schilderijen zie dan daadwerkelijk overal om me heen.
In de jaren twintig van de negentiende eeuw ontstond in Denemarken een generatie schilders die sterk beïnvloed was door de Duitse Romantiek. De natuur en het alledaagse leven van vissers gingen het beeld bepalen. Daarbij werd de werkelijkheid vaak geïdealiseerd. Deze Deense ‘Gouden Eeuw’ (althans wat kunst betreft) bereikte tussen 1820 en 1850 zijn hoogtepunt.
Op Gewitter über dem Meer van Anton Melbye (1818-1875) zien we een zeilschip dat in de storm zijn mast is kwijtgeraakt. Het drijft onbestuurbaar op zee. De sfeer van dit werk, maar ook van de andere Deense schilderijen op deze tentoonstelling, is totaal anders dan de werken hiervoor. Er straalt frust van uit, zelfs als er een storm wordt weergegeven. De golven hebben geen witte koppen, maar zijn donker, soms haast zwart. Het schilderij lijkt op te roepen tot existentiële reflectie.
Mede doordat Duitsland niet over een eigen zeemacht beschikte, speelden zeegezichten tot laat in de negentiende eeuw nauwelijks een rol in de Duitse kunst  De vlootpolitiek van keizer Wilhelm II bracht daarin verandering. Zeestukken werden propagandamiddel met nadruk op het militaire aspect. Na beide wereldoorlogen verdwijnt deze militaire dimensie grotendeels, ten gunste van een, soms nogal nostalgische kijk op het verleden.
Andreas Archenbach (1815-1910) schilderde aanvankelijk dramatische zeescènes en scheepswrakken. Later ging hij zich meer toeleggen op het weergeven van het alledaagse leven van vissers en zeelui. Op Küstenfischer  verbeeldt Achenbach de terugkomst van een Nederlandse vissersvloot met zogenaamde ‘Buisen’. De boten zijn aan het aftuigen. Op de meest linkse boot is al een net in de mast gehangen om te drogen. Een groep mensen draagt de vangst in manden aan land.
De tentoonstelling besluit met een aantal tekeningen. Deze variëren van een tamelijk technische werkschets (Andreas Auerbach) tot een volwaardig kunstwerk (Théodore Gudin).
0 notes
vizuart · 1 year
Text
Tumblr media
31 notes · View notes
mea-gloria-fides · 1 year
Photo
Tumblr media
The Baltic Fleet leaving Spithead, 15th March 1854: Anton Melbye.
62 notes · View notes
pwlanier · 1 year
Text
Tumblr media
ANTON MELBYE
After the storm, 1862.
Oil on canvas
Ketterer and Kunst
18 notes · View notes
vcam1952 · 1 year
Photo
Tumblr media
Anton Melbye | A Sea Landscape, 1854 #mysealikes (at Llansanffraid Glan Conwy) https://www.instagram.com/p/Ck8yERXKEcu/?igshid=NGJjMDIxMWI=
2 notes · View notes
anmeessef · 4 months
Text
Tumblr media
Daniel Herman Anton MELBYE
0 notes
eirene · 2 years
Text
Tumblr media
Lighthouse at Stora Bält, 1846
Anton Melbye
82 notes · View notes
marinepaintings · 3 years
Photo
Tumblr media
Anton Melbye - Marine Solitude - 1852
297 notes · View notes
ltwilliammowett · 4 months
Text
Tumblr media
Marine Solitude, by Anton Melbye 1852
286 notes · View notes
tollosebio-stuff · 2 years
Photo
Tumblr media
3 notes · View notes
klassizismus · 4 years
Text
Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media
By Anton Melbye (Danish, 1818-1875)
2K notes · View notes
i12bent · 3 years
Photo
Tumblr media
Fritz Melbye (Aug. 24, 1826 - 1869) was a Danish marine painter, like his better-known brothers Vilhelm and Anton Melbye. Unlike them, Fritz spent most of his life abroad - in the Caribbean, South America, Canada and the US. He had his own studio in New York. Late in life he traveled widely in Asia, esp. Japan and China. He set up a new studio in Beijing, but died a few years later in Shanghai.
During the turbulent time after the emancipation of the slaves in the Danish West Indies (now the Virgin Islands) in 1848, Melbye lived in St. Thomas, and painted numerous canvases depicting the harbor scenery and life on the plantations. In 1854 he witnessed the emancipation of the slave population in Venezuela, where he had moved with his student, Camille Pissaro. Melbye seems to not have been interested in the plight of the black population, although some farm laborers can be seen in a few of his canvases.
Instead he presented a rather idyllic life in the West Indies, as this canvas of the port of Charlotte Amalie, seen from the sea side.
Above: Fritz Melbye: View of St. Thomas harbor in Charlotte Amalie, 1851-2 (M/S Museet for Søfart)
12 notes · View notes
toutpetitlaplanete · 3 years
Photo
Tumblr media
Anton Melbye - A Seascape, 1854
4 notes · View notes