#rodemic

[aloysiusscrimshaw]

Who’s got next? • • • All day… • • • #rode #rodentk #rodemic @rodemic #🦈👁 #neongoth #webpunk #gothaesthetic #vaporwave #darktrap #vaporgoth #trapmetal #trap #trapbeats #gothmusic #vocals #aloysiusscrimshaw #🦈👁aloysiusscrimshaw (at Ghetto Hood Studio) https://www.instagram.com/p/Cnz8HyTPiri/?igshid=NGJjMDIxMWI=

#rode #rodentk #rodemic #🦈👁 #neongoth #webpunk #gothaesthetic #vaporwave #darktrap #vaporgoth #trapmetal #trap #trapbeats #gothmusic #vocals #aloysiusscrimshaw #🦈👁aloysiusscrimshaw

[baala-clicks]

Happy to Deliver Photography, Videography, Audio Equipment With 10 Lakhs to The Department of Visual Communication , St.Thomas College of Arts & Science Koyambedu Thanks to the Department and the College Management for Choosing us Our 1st Big Order @9t9mart_chennai #canonindia #nikonindia #appleindia #godoxindia #godoxlighting #sandiskindia #yamahamixer #yamahamusic #rodeindia #rodemic #rodemicrophones #sony #sonyaudio #sonyindia #iball #osaka #9t9mart #camerastore (at St.Thomas College Of Arts And Science , Chennai) https://www.instagram.com/p/CgW31e-pCOR/?igshid=NGJjMDIxMWI=

#canonindia #nikonindia #appleindia #godoxindia #godoxlighting #sandiskindia #yamahamixer #yamahamusic #rodeindia #rodemic #rodemicrophones #sony #sonyaudio #sonyindia #iball #osaka #9t9mart #camerastore

[viceandmature]

Reading Is Fundamental

#King of Fighters #kofedit #KOF XIII #KOF XV #KOF #The King of Fighters #Vice and Mature #Mature and Vice #Vice KOF #Mature KOF #Our Gifs #Adelheid Bernstein #Rose Bernstein #Gwan #Rodem #Rugal Bernstein #Omega Rugal #Goenitz #Orochi Hakkesshu #Gaming #gamingedit #Reading is Fundamental

[artistmitchy]

Doodles of Achilles from Giant Robo AKA Rodem from Babel II. I like to call him "goop cat".

#Giant Robo #ジャイアントロボ #Giant Robo OVA #ジャイアントロボ OVA #Giant Robo The animation #ジャイアントロボ THE ANIMATION #Giant Robo The day the earth stood still #Achilles #Babel 2 #Babel II #バビル2世 #Rodem #Mitsuteru Yokoyama #横山光輝 #Vintage manga #Vintage anime #Panther #My art

[anbubisibuna]

I mean we all need hobbies I guess.

#das haus anubis #victor rodemer

[falseandrealultravival]

Babel II(Animation)

A masterpiece of Japanese sci-fi animation that aired from 1973 to 1974. A descendant of an alien who has exactly the same genes as that alien… Babel II. He makes full use of the "Three Servants" of Lopros, Poseidon, and Rodem, and is one of his successor candidates, fiercely competing with his rival Yomi. Bet on the future of the earth.

Babylman

バビル2世

１９７３年―１９７４年に放映された、日本の傑作SFアニメーション。宇宙人の子孫で、その宇宙人とまったく同じ遺伝子を持つもの・・・バビル２世。ロプロス、ポセイドン、ロデムの「３つのしもべ」を駆使し、後継者候補の一人で、ライバルのヨミと激しく争う。地球の将来を賭けて。

#Babel II #Animation #Babylman #Yomi #A descendant of an alien who has exactly the same genes as that alien #Three Servants #Lopros #Poseidon #Rodem #Bet on the future of the earth

[incorrect-usogui]

Kyara: I accidentally ate Marco’s potato chips, how long do you guys think I have to live?

Rodem, from behind Kyara: Ten.

Kyara: Ten what?!

Rodem: Nine.

#usogui #kyara #rodem #marco

[podcastgemist]

205 - JACK&JOZEF - Eigenwijze Software?

#jackjozef #schiedam #vodcast #sbs6 #youtube #media #rotterdam #podcast #podcastgemist #rtvrijnmond #Rodemics #JackJozef #PodcastGemist #omdenken #SchieTV #DutchMediaWeek #JanSlagter #tv #johndemol #talpanetwork #vandaaginside #omroepMax #RTL4 #weereendag #nrc #fyp #news #Youtube

[vertigo-express]

Do you know any Rodem references in media? I know Dark Panther from Yugioh Gx, Black Panther from castlevania, and maybe Kaldea from The Bouncer. thank you dankeshen

There's literally Rodem, Rugal's panther, from KOF. Gatz/Gigi and Geetz/Gaga from Megaman Legends 2 were given the placeholder names of Rodem and Ropross respectively by their designer during the production process of that game.

I'm sure you can find more if you use the Internet.

#asks #anon #babel ii #rodem

[takayuki-ootsuka]

リウマチの症状、強張る場所が代わったので@cobraxion 『Rodem』を手首に貼って、甲側はコブラクションテープ👍 セフルコンディショニングは大切です😁 #関節リウマチ #Rodem #CobraXion #CobraXionTape #kinesiology #SUW #ロデム #コブラクションテープ #コブラクション #パーソナルトレーナー #フィジカルトレーナー #コンディショニングトレーナー #ストレングストレーナー #健康運動指導士 #成田市 (身体リメイク SMART) https://www.instagram.com/p/Clse70Avzew/?igshid=NGJjMDIxMWI=

#関節リウマチ #rodem #cobraxion #cobraxiontape #kinesiology #suw #ロデム #コブラクションテープ #コブラクション #パーソナルトレーナー #フィジカルトレーナー #コンディショニングトレーナー #ストレングストレーナー #健康運動指導士 #成田市

[theophan-o]

@nerdcastleyoutube, ponieważ na większość Twoich pytań już wyczerpująco odpowiedzieli @trylogia-po-prostu i @bazyl-szalony, pozwól, że ja skupię się na kwestiach związanych z Ukrainą. Od razu chciałbym podkreślić, iż jakkolwiek jestem profesjonalnym historykiem/historykiem literatury, nie zajmuję się naukowo ani XVII w., ani twórczością H. Sienkiewicza. Prowadzenie bloga "wspólnie z Bohunem" jest moją przestrzenią dziecięcej przyjemności, a zatem moje tu rozważania należy traktować przede wszystkim jak spostrzeżenia hobbysty-pasjonata.

Czy „Ogniem i mieczem” jest anty-ukraińskie? To temat bardzo złożony, na który wypowiadano się już wielokrotnie po obu stronach granicy. Jego podsumowanie znajdziesz w wyważonym materiale, który jest dostępny tutaj:

Muszę jednak zaznaczyć, że jakkolwiek przedstawiony przez Autora nagrania pomysł przygotowania nowego wydania krytycznego powieści wraz z jej przekładem na język ukraiński i z obszernym komentarzem naukowym zarówno ukraińskich, jak i polskich badaczy (historyków, literaturoznawców, itp.), wydaje mi się bardzo cenny, to nie podzielam do końca jego entuzjastycznego przekonania, że „Ogniem i mieczem” nie jest w żadnym możliwym aspekcie antyukraińskie. Uważam, że powieść tę należy postrzegać jako utwór, który nie jest antyukraiński, w tym sensie, że celem Henryka Sienkiewicza nie było stworzenie tekstu skierowanego przeciwko Ukraińcom. Efekt jego pracy może być jednak odbierany w różny, wielowymiarowy sposób, zresztą niezależnie od narodowości Czytelnika. Za dzieło antyukraińskie nie należałoby natomiast uznawać filmu: Jerzy Hoffman wielokrotnie podkreślał w wywiadach, że od zawsze bardzo leży mu na sercu kwestia niepodległości Ukrainy, a swój film nakręcił zarówno dla Ukraińców, jak i Polaków, ku refleksji i pojednaniu. 

Dlaczego „Ogniem i mieczem” jest tak „delikatną” kwestią w kontekście relacji polsko-ukraińskich? Po pierwsze, należy pamiętać, że nie jest to fabuła z gatunku fantasy czy też legenda/baśń rodem ze średniowiecza, ale opowieść o prawdziwych, autentycznych wydarzeniach. Co więcej, wydarzeniach, które w ukraińskiej narracji na temat ojczystej historii zajmują bardzo ważne miejsce: powstanie Bohdana Chmielnickiego z 1648 r. traktowane tu jest jako swego rodzaju „wojna narodowo-wyzwoleńcza”, której efektem było (na mocy tzw. ugody zborowskiej z 1649 r.) powstanie Hetmanatu, pierwszego nowożytnego państwa ukraińskiego, jakkolwiek nie w pełni niepodległego, ale posiadającego pewien zakres autonomii w ramach Rzeczpospolitej Obojga Narodów. Na Ukrainie takie postacie jak Chmielnicki, Bohun czy Krzywonos to przede wszystkim bohaterowie ważnej epoki w dziejach ojczystych, którym stawia się pomniki i nazywa ich imieniem ulice, których wizerunki widnieją na ukraińskich monetach, banknotach, znaczkach, itp. I których uwieczniono w wielu ukraińskich tekstach kultury. Ich obraz w „Ogniem i mieczem” może być zatem trudny do zaakceptowania dla Ukraińców już choćby z tego powodu, że odbiega od wizji utrwalonej w ich własnej kulturze. Po polskiej stronie zachodzi zresztą czasem analogiczne zjawisko: pamiętam, że po premierze filmu w 1999 r. pojawiły się recenzje, których autorzy zarzucali J. Hoffmanowi, iż Bohdan Chmielnicki i Jeremi Wiśniowiecki (postacie te zostały przez niego świadomie zmodyfikowane w stosunku do przekazu powieści właśnie tak, by zbliżyć je do ukraińskiego imaginarium) pokazani zostali nie tylko w sposób sprzeczny z wizją Sienkiewicza, ale i z prawdą historyczną! Bohuna może i uwielbiają w Polsce pokolenie po pokoleniu tłumy serc białogłowskich (i męskich), ale i wielu z nich trudno jest zaakceptować fakt, iż nie był on biedną, kozacką sierotką z rozoranym nieodwzajemnioną miłością serduszkiem, ale też „atamanem i hetmanem”, „pod którym dziesięć tysięcy mołojców chodzi” – co jest tym bardziej zastanawiające, iż informacje te znajdziemy przecież i w tekście Sienkiewicza…

Kolejna kwestia: „Ogniem i mieczem” nie jest tekstem historycznym, ale literackim, a zatem – w znacznym stopniu subiektywną wizją Henryka Sienkiewicza. Co więcej, tekstem skierowanym w pierwszej kolejności do polskiego czytelnika, powstałym w konkretnych warunkach społeczno-politycznych schyłku XIX w. (w czasie „zaborów”, czyli w okresie, w którym Polacy nie posiadali własnej państwowości, a ich ruch narodowowyzwoleńczy kształtował się i krzepł w toku nieustannych zmagań o odzyskanie niepodległości i/lub zachowanie własnej tożsamości narodowej) oraz w ściśle określonym celu (przysłowiowe już „krzepienie serc”). Wizja wydarzeń z połowy XVII w. została zatem przez autora świadomie wymodelowana tak, by wpisywać się w cele powieści i odpowiadać gustom/potrzebom jej potencjalnych odbiorców. W rezultacie powstał tekst opowiadający o wojnie polsko-kozackiej, postrzeganej wyłącznie z polskiej perspektywy: Czytelnik ma śledzić bieg wydarzeń oczami bohaterów-Lachów, utożsamiać się z ich odczuciami i wrażeniami, podczas gdy stronę kozacko-ukraińską ustawiono w pozycji antagonisty, przeciwnika (i tu znów mamy różnicę z filmem, w którym obie strony miały zostać pokazane z tej samej, możliwie bezstronnej perspektywy).

Wydaje mi się, iż pewne wyobrażenie tego, w jaki sposób odbierać może „Ogniem i mieczem” (tekst, a nie film) Ukrainiec, daje lektura powieści ukraińskiego autora, Oleksandra Sokołowskiego „Bohun” (Олександр Соколовський, Богун). Jest ona obecnie dostępna w wielu księgarniach internetowych w Polsce, niestety, nadal nie doczekała się polskiego przekładu. Opowiada dokładnie o tych samych wydarzeniach co utwór Sienkiewicza (od jesieni „dziwnego” roku 1647 poczynając, a bitwą pod Beresteczkiem z 1651 r. kończąc), ale – jako tekst pisany po ukraińsku i dla ukraińskich Czytelników – z perspektywy bohaterów kozackich. W konsekwencji przekaz tej powieści wydaje się nam w wielu punktach lustrzanym odbiciem „Ogniem i mieczem”. Bohun – tytułowy i główny bohater powieści – został w niej wykreowany na „mentalnego bliźniaka” Sienkiewiczowskiego Jana Skrzetuskiego: to rycerz bez skazy, głęboko oddany ideom wolności i niepodległości, ponad które za nic nie przedłoży „prywaty”, nawet za cenę wielu osobistych wyrzeczeń i tragedii. Jednocześnie – dzielny wojownik, mądry wódz, a w sferze seksualnej – człowiek czysty jak kryształ. Jego narzeczoną Oksanę porywa natomiast, owładnięty „nieczystą żądzą” i pragnący ją „pohańbić” (choć trzeba przyznać, że podobny bardziej do Bogusława Radziwiłła z „Potopu” niż kozackiego watażki z „Ogniem i mieczem”) nie kto inny jak… Stefan Czarniecki. Ten sam, za którym w polskim hymnie narodowym dla ojczyzny ratowania mamy wrócić się przez morze, a z którym Bohun w swym prawdziwym życiu kilkakrotnie przy różnych okazjach krzyżował szable. Tło dla tych figur stanowią drugoplanowe postacie polskich żołnierzy, którzy – niczym czerń kozacka u Sienkiewicza – są zawsze skorzy do wypitki i wybitki, niekarni na polu walki, często owładnięci chęcią grabieży, a kobiety traktują przedmiotowo i bez jakiegokolwiek szacunku. Summa summarum – mamy tu taki sam świat przedstawiony, ten sam system wartości, ten sam wektor z tym samym kierunkiem, tylko jakby… z przeciwnym zwrotem.

Wracając natomiast do „Ogniem i mieczem” warto zwrócić uwagę, iż mamy w nim do czynienia z dwoma poziomami narracji. Gdyby skupić się wyłącznie na wypowiedziach polskich bohaterów powieści na temat postaci ukraińskich i ich opinie wziąć za poglądy samego autora (co zresztą może się zdarzyć przy pobieżnej lekturze tekstu, a tym bardziej – jej przekładu na język obcy), rzeczywiście można by odnieść wrażenie, iż jest to utwór antyukraiński. Ileż to razy nasi polscy rycerze nazywają w tekście Bohuna (jak i innych kozackich bohaterów) mianem „chłopa”, „chama”, „psa”, „biesa”, itp. lub też stosują innego rodzaju deprecjonujące i odczłowieczające określenia. Znaczące jest też ich nastawienie do Horpyny i Czeremisa, nota bene, jedynych staranniej zarysowanych, „nieheroicznych” postaci ukraińskich w powieści – chociaż źródła odnotowują Kozaczkę Dońcównę, w męskim stroju biorącą udział w bitwach (nie wiem, czy dobrze rozumiem, o co chodziło w Twoim pytaniu o Horpynę i Czeremisa, ale spróbuję się tu do niego odnieść). Otóż, w rozdziale XXII tomu drugiego powieści Zagłoba, Wołodyjowski i Rzędzian, trzech polskich szlachciców-rycerzy, z zimną krwią morduje dwie osoby, należące do grup, do których niekrzywdzenia/ochrony teoretycznie powinien zobowiązywać ich kodeks rycerski, tj. kobietę i człowieka niepełnosprawnego. Co więcej, nasi panowie robią to, chociaż Horpyna i Czeremis w niczym im w danej sytuacji nie uchybili, a ich jedyną „winą” była… lojalność: Zagłoba, Wołodyjowski i Rzędzian wiedzieli, że Horpyna za nic na świecie nie zdradzi swojego przyjaciela (Bohuna), a Czeremis za nic na świecie nie odstąpi swej pani (Horpyny). Oboje musieli zatem zginąć, by Helena mogła stać się wolna. Sama kniaziówna Kurcewiczówna, tak głęboko brzydząca się okrucieństwem i rozlewem krwi, też nie ma zresztą z ich śmiercią większego problemu… Czy nasi bohaterowie zachowywaliby się w taki sposób, gdyby Horpyna i Czeremis byli, jak oni, Polakami? To chyba pytanie retoryczne.

W powieści mamy jednak jeszcze drugą perspektywę: narratora. A jest on trzecioosobowy, wszystkowiedzący, teoretycznie – obiektywny. I na tej płaszczyźnie dzieje się rzecz ciekawa: o ile w działaniach militarnych polski czytelnik „Ogniem i mieczem” podąża zazwyczaj za „polskocentryczną” perspektywą od początku do końca powieści, o  tyle jego odbiór wątku miłosnego jest często o wiele bardziej zniuansowany. Przy całej sympatii do Heleny i Skrzetuskiego, to Bohun jest wszak tą postacią, która skupia na sobie najwięcej uwagi i czytelniczego współczucia. To Bohun, ukraiński Kozak (a nie bohaterowie polscy) jest od momentu ukazania się powieści w 1883 r. ukochaną postacią wielu polskich czytelników płci obojga (w tym i Theophano-o). I był nią na długo przed przyobleczeniem się w fizyczne powaby aktora z filmu J. Hoffmana. Moim skromnym (choć zdaję sobie sprawę z tego, że zapewne nieobiektywnym) zdaniem, w tym właśnie „przewrocie uczuciowym” objawia się największy talent pisarski Henryka Sienkiewicza. Czy tylko talent? Brakuje mi tu wyników pogłębionych badań naukowych (nie zostały jak dotąd przeprowadzone lub też ja się z nimi nie zetknąłem), ale jakoś tak intuicyjnie przeczuwam, że to swoiste rozdarcie między narzuconym sobie zadaniem „krzepienia serc” polskich, a współczuciem dla tych, którzy się w schemat Polaka-katolika z jakichś względów nie wpisywali, mogło być u Sienkiewicza spowodowane do pewnego stopnia własnym doświadczeniem. Jeśli wierzyć genealogicznej legendzie jego rodu (co ciekawe, potwierdzonej ostatnio przez badania genetyczne, którym poddał się prawnuk pisarza, Bartłomiej Sienkiewicz), autor „Ogniem i mieczem” nie był „czystej krwi” Polakiem, ale „po mieczu” potomkiem zasymilowanych Tatarów litewskich: jak Mellechowicze, za przedstawiciela której to rodziny przez pewien czas z powodzeniem uchodzi w „Panu Wołodyjowskim” Azja, syn Tuhaj-beja, czy Mirzowie, z których wywodzi się Selim, swego rodzaju „wersja próbna” Bohuna z „Małej Trylogii”. Może więc zatem czytelnicza miłość, którą skupia na sobie ukraiński Kozak Bohun (a z moich własnych „fandomowych” obserwacji wynika, że często jego admiratorami stają się w Polsce osoby doświadczające społecznego wykluczenia i dyskryminacji) jest odbiciem odczuć samego Sienkiewicza na temat losów wszystkich tych córek i synów Najjaśniejszej Rzeczpospolitej, którzy spotkali się na jej terenie z niesprawiedliwością i odrzuceniem? Jak sam Bohdan Chmielnicki, pokrzywdzony w sporze z Danielem Czaplińskim o Subotów? Jak dowódcy kozaccy, którzy przed przejściem do jego obozu próbowali szukać swego miejsca w wojsku koronnym i zapewne nie raz, nie dwa słyszeli pogardliwe słowa swoich polskich, niekiedy nawet niższych stopniem kolegów „A co mi tam Kozak jakiś”?

Ostatnia sprawa (i tu postaram się odnieść do Twojego pytania o to, czy „Ogniem i mieczem” dobrze przybliża ukraińską kulturę Kozaków): Ukraina Henryka Sienkiewicza jest nie tyle Ukrainą Doświadczoną, ile Ukrainą Wyobrażoną, tj. w kreowaniu jej literackiego obrazu autor korzystał nie z własnych doświadczeń, lecz z przekazów innych osób. Badacze jego twórczości zazwyczaj utrzymują, iż przygotowując się do pracy nad powieścią przeprowadził on bardzo dokładną jak na ówczesne możliwości kwerendę źródłową. W oczywisty sposób większość materiałów, z którymi zdołał się zapoznać, musiała pochodzić od autorów polskich. W tekście powieści odnajdujemy zatem pewne nieścisłości w opisach kultury Kozaków ukraińskich połowy XVII w., które z różnym powodzeniem próbowano zresztą zniwelować w filmie. Weźmy chociażby kwestię instrumentów muzycznych. Faktycznie rozpowszechniona wówczas w środowisku kozackim bandura nie została w tekście Sienkiewicza wspomniana ani razu, podczas gdy bohaterowie ukraińscy grają na teorbanie, tj. instrumencie o sto lat późniejszym, stereotypowo kojarzonym jednak w Polsce z Kozaczyzną. Warto pod tym względem porównać przedstawienia ukraińskich Kozaków na obrazach artystów ukraińskich i polskich z drugiej połowy XIX w. Na tych pierwszych stepowi rycerze grają zazwyczaj na bandurze, na drugich (jak u Józefa Brandta) – na teorbanie. Mówiąc o Sienkiewiczowskiej Ukrainie Wyobrażonej nie mam jednak na myśli jedynie aspektów, wynikających ze specyfiki dostępnego pisarzowi materiału źródłowego. Niemniej istotną kwestią jest fakt, iż częstokroć pisząc o Kozakach (szczególnie wyraźne jest to w przypadku kreacji postaci Bohuna) nawiązuje on do obrazów i motywów, odziedziczonych po wcześniejszych twórcach polskich, takich jak Julian Ursyn Niemcewicz (któremu to zapewne zawdzięczamy wprowadzenie do literatury polskiej postaci Chmielnickiego i Bohuna), Antoni Malczewski czy też urodzony w Krzemieńcu na Ukrainie Juliusz Słowacki. W rezultacie kreacja postaci ukraińskich w „Ogniem i mieczem” bazuje nie tylko na przekazach z XVII w., ale wizjach polskich autorów pierwszej połowy XIX w., często mających bezpośrednią styczność z Ukrainą, ale jednocześnie odmalowujących ją w swoich utworach w sposób wysoce przetworzony, mitologizujących w zgodzie z estetyką literatury romantycznej.

Osobiście szkoda mi zwłaszcza jednej rzeczy: iż polskie wyobrażenie o kulturze kozackiej/ukraińskiej w XVII w. w znacznym stopniu kształtuje tekst, w którym niewiele miejsca poświęcono jakimkolwiek innym jej przejawom poza sztuką prowadzenia walk. Od  czasu do czasu pobrzmiewają w "Ogniem i mieczem" dźwięki ukraińskiej muzyki, tu i tam odnajdziemy lakoniczne wzmianki o "obsypywaniu złotem" śpiewaków-ślepców przez dowódców kozackich. Nasz zdeterminowany przez powieść Sienkiewicza obraz ukraińskiego Kozaka nie ma jednak zbyt wiele szans wyjść poza ramy archetypu stepowego rycerza. Do dziś pamiętam moje zdziwienie, gdy lata całe po pierwszym z XVII-wieczną kulturą ukraińską spotkaniu, wyrastającym z dziecięcej fascynacji „Ogniem i mieczem”, natrafiłem w literaturze naukowej na termin „barok kozacki”. Pamiętam ten dysonans poznawczy: jak nazwa stylu architektonicznego/prądu kulturowego mogła zostać skojarzona z Kozakami? Może przesadzam, może wprowadzam tu niepotrzebnie pewien anachronizm (wszak prawdziwi Kozacy-poeci, Kozacy-mecenasi to osoby żyjące w trochę późniejszym okresie, na progu XVIII w., jak choćby hetmani Iwan Mazepa i Filip Orlik). Z drugiej jednak strony w tym samym czasie, w którym Chmielnicki toczył swój spór z Czaplińskim, metropolita Piotr Mohyła zakładał w Kijowie uczelnię wyższą (znaną później jako Akademia Mohylańska), w Ławrze Peczerskiej pracowała typografia (drukarnia), publikująca cyrylickie księgi, a starszyzna kozacka sutymi datkami wspierała odbudowę monasteru Michała Archanioła o Złotych Kopułach i innych, świeżo odebranych unitom prawosławnych świątyń. Nie byłoby więc wielką nieścisłością, gdyby Sienkiewiczowski Bohun, planując swój nieszczęsny ślub z Kurcewiczówną w Kijowie, sypnął zdobycznym złotem na pokrycie którejś z rzeczonych kopuł. Albo podarował swej ukochanej świeżo wydrukowany w Kijowie cerkiewnosłowiański modlitewnik, po cichu ufając, że za jego sprawą Helena, było nie było, potomkini Rurykowiczów, której ojciec dopiero co przeszedł na katolicyzm, przypomni sobie jednak wiarę przodków. Przynajmniej wywodzącemu się – jak Sienkiewicz – „po mieczu” z nie do końca polsko-katolickiej rodziny Theophano-o byłoby miło o tym w powieści polskiego autora przeczytać.         

#ogniem i mieczem #with fire and sword #trylogia #trylogia sienkiewicza #ukrainian culture #polish culture #jurko bohun #ivan bohun #bohdan chmielnicki #maksym krzywonos #horpyna #czeremis #polish literature #ukrainian literature #ukrainian history #polish history #bohunologia #trylogia sensem życia

[drifftingg]

Jestem demonem rodem z piekła sługusem samego LUCYFERA

Człowieku! Padnie przede mną na kolana i błagam o litość zanim rozerwe cię na STRZĘPY!!!

To ja demoniczny władca ciemności syn salazara slitherina mroczny książę o srebrzystej krwi żywiący się ludzkim grzechem

Muahahahahahahahah

[ekipa]

Ognia dla kotka!

Rozpal Tumblr do czerwoności! W najbliższą sobotę 13 maja wrzuć zdjęcie (albo filmik, albo GIF-a) swojego ulubionego kotka z piekła rodem i wybierz liczbę wyświetleń, którą chcesz osiągnąć, a my... ją podwoimy! Dzięki temu Twojego kociego demona zobaczy dwa razy więcej tumblrowiczów.

Nieźle, co? No to łapeczka w górę!

Kilka uwag:

W ostateczności możesz wrzucić zdjęcie innego zwierzaka. Jeśli Twój zwierzak ma w sobie coś z demona i lubi siać chaos, to się nadaje.

Zdjęcie (albo filmik, albo GIF) musi być Twoje.

Zwierzak nie musi być Twój, ale zapytaj właściciela, czy nie będzie miał nic przeciwko, jeśli wrzucisz jego demoniczną mordeczkę na Tumblr. Zwierzaka mordeczkę, znaczy się.

Oferta jest jednorazowa. W przyszłości możemy powtórzyć tę akcję. Albo i nie. Korzystaj z okazji, póki możesz!

#kocia sobota #ognia dla kotka #rozpalanie postów

[viceandmature]

Omega Rugal and Mature’s Panthers defend them

#King of Fighters #The King of Fighters #kofedit #KOF #KOF 95 #KOF 96 #Omega Rugal #Rugal Bernstein #Goro Daimon #Benimaru Nikaido #Our Gifs #Vice and Mature #Mature and Vice #Rodem #Goenitz #Vice KOF #Mature KOF #Gaming #gamingedit #Panther

[kostucha00]

29 Listopada 2023, Środa ❄️:

🍪: 700 kcal

🔥: 110 kcal

💤: 3 h

📕: 0 h

Dzisiaj też nie wytrwałam całego dnia w szkole — po trzeciej lekcji po prostu sobie poszłam. Jutro nie idę, ale usprawiedliwiam się tym, że boli mnie gardło. W piątek po pierwszej lekcji mamy jakieś wyjście, które kończy się godzinę później niż planowo kończymy lekcje. Nie chce mi się już teraz ale może łatwiej będzie się przemęczyć nie siedząc w ławce. Nie wiem, zobaczy się.

A z cyklu opieka zdrowotna w Polsce (tak, zrobiłam memy z dwuch moich dzisiejszych wizyt, a co?):

Lekarka-200-zł dodała jeszcze żebym zamieniła czekoladę i czerwone wino na białą czekoladę i białe wino xD. I podała namiary na "znajomą najlepszą specjalistkę w kraju" która też niestety przyjmuje prywatnie.

Za to Lekarz-300-zł nawet nie kłopotał się rzuceniem porady rodem z Onetu i od razu podał namiary na inną niż wyżej wspomniana "znajoma majlepsza specjalistka w kraju". Ale za to również niestety przyjmuje prywatnie.

Jakby... Myślałam że tylko NFZ jest chujowy XD. Więcej się dowiedziałam od kobiety ktora robiła analizę badania niż od nich. A myślałam że to ja mam olewcze podejście do całej sprawy... Czy neurolog i neurochirurg nie powinni mieć jakiejś szczątkowej wiedzy na ten temat? Czym się objawia, czy jest groźne, czy trzeba coś z tym robić? A ten tekst że to jest u dzieci mnie rozwalił. Co miał na myśli, że przeżywalność jest tak mała że nie specjalizują w tym lekarzy dla dorosłych czy głupio mu było że czegoś nie pamięta? Najgorszej wydane 500 zł. Nie moje, tylko rodziców, ale no kurde! Po co w takim razie chodzić do lekarza?

#recovery #ed18+ #edadult

[anbubisibuna]

#das haus anubis #het huis anubis #dha polls #hha polls #victor rodenmaar #victor rodemer