#και τόσο σύντομα

[allo-frouto]

Δεν είπα να μου πεις ψέματα απλά σε περίμενα πιο ενδιαφέρουσα

Μάλλον έχω πολύ υψηλά expectations από εσένα

Μπες κι εσύ στη λίστα με τα άτομα που έχω απογοητεύσει λοιπόν!

#<3 #γουάου #νιου έντρυ #και τόσο σύντομα #νέο ρεκόρ #ουφ

[kapsales1595]

#Αγαπητέ Θεέ #Εκατόν δέκα. Πολύ δεν είναι; Νομίζω πως αρχίζω να πεθαίνω. #Όσκαρ. #Το αγοράκι πέθανε. #Θα συνεχίσω να είμαι μια ροζ κυρία #αλλά δε θα ξαναείμαι ποτέ θεία Ροζ. Θεία Ροζ ήμουν μόνο για τον Όσκαρ. #Ξεψύχησε σήμερα το πρωί #τη μισή ώρα που οι γονείς του κι εγώ είχαμε πάει για να πιούμε έναν καφέ. Το ’κανε όταν λείπαμε. Νομίζω ότι περίμενε τη συγκεκριμένη στιγ #να φεύγει. Βλέπεις #τελικά εκείνος πρόσεχε εμάς. #Η καρδιά μου είναι βαριά #σφιγμένη. Ο Όσκαρ μένει στην καρδιά μου και δεν μπορώ να τον διώξω. Πρέπει να κρατηθώ και να μην κλάψω ως το βράδυ #γιατί ο πόνος μου δε συγκρίνεται με τον αξεπέραστο των γονιών του. #Σ’ ευχαριστώ που μού γνώρισες τον Όσκαρ. Χάρη στον Όσκαρ έλεγα αστεία #έφτιαχνα ιστορίες #γινόμουν ακόμα και παλαίστρια. Χάρη στον Όσκαρ γέλασα και γνώρισα τη χαρά. Με βοήθησε να πιστέψω σε σένα. Είμαι γεμάτη αγάπη #φλέγομαι από αγάπη #μου ’δωσε τόσο πολλή #που θα έχω για όλη μου τη ζωή. #Τα ξαναλέμε σύντομα #Θεία Ροζ. #Υ. Γ. Τις τρεις τελευταίες μέρες #ο Όσκαρ είχε βάλει μια καρτέλα πάνω στο κομοδίνο του. Νομίζω ότι σε αφορά. Είχε γράψει: «Μονάχα ο Θεός έχει το δικαίωμα να με ξυπνήσει». #Πνευματικό τέκνο του George Bernard Shaw και του Sacha Guitry #ο Éric-Emmanuel Schmitt (1960) #είναι ο μεγαλύτερος θεατρικός συγγραφέας της τελευταίας δεκαετίας. Έργα του έχουν ανέβει στις σκηνές τριάντα τουλάχιστον χωρών #από την Ιαπωνία και την Ισπανία #μέχρι την Γερμανία και τις ΗΠΑ. Εκτός από θέατρο έχει συγγράψει μυθιστορήματα και δοκίμια. Στα ελληνικά κυκλοφορούν: Ο κύριος Ιμπραήμ κα #και το κατά Πιλάτον Ευαγγέλιο (Περίπλους). Έχει τιμηθεί με το «Μεγάλο Βραβείο Θεάτρου» για το σύνολο του έργου του. Αλσατικής καταγωγής #γιος ενός μποξέρ και μιας πρωταθλήτριας του στίβου

[neyriasmenh]

Θέλω να ζωγραφίσω... θεέ μου πόσο καιρό έχω να πω αυτή την φράση. Πήρα έναν καμβά, τα πινέλα και τα όμορφα χρώματα που είχα στην άκρη του δωματίου μου. Δεν είχα στο μυαλό μου κάτι συγκεκριμένο να κάνω πάνω σε αυτόν τον καμβά ήθελα απλώς να ζωγραφίσω τίποτα άλλο. Κάτι θα βγει στο τέλος το ξέρω. Βούταγα το πινέλο σε διάφορα χρώματα από την παλέτα δίπλα μου. Μπλε, γαλάζιο, άσπρο, μαύρο, μωβ και πάλι από την αρχή. Ζωγράφιζα μετά από τρία χρόνια και ένιωθα τόσο όμορφα. Τι ωραίο συναίσθημα. Μου έλειψε. Στα χέρια μου χρώματα και πάνω στην ποδιά μου. Γέλασα με το θέαμα, τον εαυτό μου. Κοιτάζω τον τελειωμένο πίνακα μπροστά μου. Όντως κάτι βγήκε. Νυχτερινός ουρανός. Τι όμορφο. Ελπίζω σύντομα να ξανά έχω αυτή τι λαχτάρα να ζωγραφίσω. Θέλω να ξανά νιώσω αυτή την ηρεμία καθώς περνάω το πινέλο πάνω στον καμβά. Περνώ τον πίνακα και το κρεμάω στον τοίχο, το κοιτάω, χαμογελάω και σβήνω το φως.

#greek posts #γρεεκ μπλογκ #greek tumblr #γρεεκ ταμπλρ #neyriasmenh #art #greece #γρεεκ τεξτ

[gemsofgreece]

Όχι πραγματικά… ακούστε τι λέει. Που ανάθεμα αν έχω ακούσει άλλο μουσικό / διάσημο τα τελευταία είκοσι χρόνια να αναλύει αυτό το σημαντικότατο ζήτημα.

Κι όμως, κανένα άλλο άχυρο ή τέλος πάντων λιγότερο συνειδητοποιημένο άτομο που έχουμε στείλει δεν έχει δεχτεί τόσες επιθέσεις από την Ελληνική κοινωνία. Και από ποιους;;; Από ποιους;;;;;;;;;;;;

Από τους φερόμενους ως «πατριώτες». Αυτή είναι μια απτή απόδειξη ότι η αγάπη ενός για τον τόπο του και την εκτίμηση στην κουλτούρα του ουδεμία σχέση έχει με τον εθνικισμό και τον κακώς εννοούμενο πατριωτισμό.

Δεν είναι σωστό να φοβάται κάποιος να εξερευνήσει ή και να αγαπήσει τα στοιχεία του τόπου και της χώρας του από ανησυχία μην θεωρηθεί εθνικιστής, διότι ο εθνικιστής δεν καθορίζεται τόσο από την αγάπη και τη γνώση για τη χώρα του, αλλά από το μίσος, την άγνοια και την περιφρόνησή του για τις υπόλοιπες.

Η Σάττι λοιπόν γνωρίζει περισσότερα για τη χώρα αυτή από τους «πατριώτες» Έλληνες που τη βρίζουν, την χαρακτηρίζουν αλλοδαπή θεωρώντας ότι αυτό είναι κάτι μειωτικό και φυσικά αγνοώντας ότι ούτε εκ των πραγμάτων είναι αλλοδαπή.

Οι Έλληνες εθνικιστές ή πατριώτες που ξερνάνε φωτιές εξαιτίας του τραγουδιού της Σάττι αλλά και γενικότερα ΠΟΛΛΟΙ από τους εθνικιστές πρέπει να καταλάβετε ότι σε μεγάλο βαθμό:

Δεν γνωρίζουν ελληνική ιστορία παρά λίγα, επιλεκτικά σημεία (Μέγας Αλέξανδρος, Σωκράτης, Παλαιολόγος, Κολοκοτρώνης και κλείσαμε. Και πολλά λέω ίσως)

Δεν κατανοούν τι συνιστά Ελληνικό πολιτισμό και τι όχι.

Δεν φέρονται με τρόπο που να τιμά την παιδεία που ισχυρίζονται ότι έχουν. (Δηλαδή δε μπορείς να κατηγορείς την Σάττι ότι μας δείχνει απολίτιστους και εσύ να βρίζεις, να καταριέσαι και να παρακαλάς ξένους να μην την στηρίξουν.)

Μπορεί κάποιος να σκεφτεί ότι το ανάγω σε ζήτημα με μεγαλύτερες διαστάσεις από ό,τι πραγματικά έχει αλλά δεν είναι έτσι. Είναι όντως τρελό αλλά η φετινή συμμετοχή στην Eurovision απογύμνωσε μπροστά μας ένα κοινωνικό φαινόμενο, που εγώ τουλάχιστον δεν είχα κατανοήσει τον βαθμό της σοβαρότητάς του. Οι εφημερίδες ήδη το αναλύουν. Μέχρι και αμερικανικό βίντεο, εξαιρετικά διορατικό, ανέβηκε στο YouTube αναλύοντας τις αντιδράσεις κατά της Σάττι (με άλλα λόγια οι «πατριώτες» μας έκαναν ρεζίλι διεθνώς).

Μια ενδιαφέρουσα παρατήρηση που έκανα είναι ότι πολλοί από τους πιο φανατικούς πολέμιους του τραγουδιού και του βίντεο είναι Έλληνες ομογενείς ή Έλληνες που μετανάστευσαν στην Δύση πρόσφατα. Δεν μπορώ να πω με σιγουριά τι σημαίνει αυτό, αλλά υποψιάζομαι ότι σχετίζεται με το αίσθημα κατωτερότητας απέναντι στους δυτικούς που κουβαλούν αυτοί οι ψευτοπερήφανοι Έλληνες.

Ας τονίσω άλλη μια φορά ότι κανείς δε λέει ότι πρέπει να σου αρέσει το τραγούδι ή το βίντεο ή να συμφωνείς απόλυτα με την οπτική της Σάττι. Άλλο αυτό όμως και άλλο να την καταριέσαι, να την ανακηρύσσεις εχθρό του έθνους και να αυτομαστιγώνεσαι στους ξένους επειδή η Ελλάδα την επέλεξε να μας εκπροσωπήσει. Καταλαβαίνετε ασφαλώς ότι υπάρχει τεράστια διαφορά μεταξύ των δύο.

Θα προσθέσω κάτι ακόμα εδώ, που θα φανεί άσχετο, αλλά δεν είναι. Όλοι ξέρετε αυτά τα βίντεο που κάθε χρόνο ρωτάνε τους νέους τι γιορτάζουμε στις εθνικές εορτές. Δείτε όμως τώρα αυτό, με μεσήλικες. Εάν αντέξετε βέβαια.

Αυτά λοιπόν. Και επαναλαμβάνω για να γίνει εντελώς κατανοητό: δεν έχει να κάνει με μια ηθική υποχρέωση να είσαι παντογνώστης πάνω στην ελληνική ιστορία ή κουλτούρα ούτε απαραίτητα να την αγαπάς τόσο. Δεν λέω αυτό. ΑΝ ΟΜΩΣ βλέπεις ότι πολλοί που ζουν σε αυτήν την χώρα 50-60 χρόνια και δηλώνουν πατριώτες / παλαιών αρχών / δεξιών πεποιθήσεων σε αυτόν τον μισό αιώνα που ζουν εδώ δεν κατάφεραν να καταλάβουν τι γιορτάζεται ΚΑΘΕ ΧΡΟΝΟ…

ε αυτό κάτι λέει. Για το ποιοι είμαστε σαν κοινωνία, σαν πολιτικά όντα, τι επιτυγχάνεται από το ελληνικό σχολείο, ποιο είναι το γνωστικό επίπεδο, τι αγωγή λαμβάνουμε από το σπίτι, γιατί η Ελλάδα δεν θα ορθοποδήσει σύντομα. Και γιατί επιλέξαμε να δούμε την Σάττι σαν εχθρό, για παράδειγμα. Λέει πολλά.

#Youtube #greece #ελληνικό ποστ #γρεεκ ποστ #opinion #γνώμη #coals of Greece #Marina Satti #rant #Greek facts

[alalumin]

Έχουμε τον Φώτη που πάντα ήθελε ένα μικρό αδελφάκι μα την έχασε τόσο σύντομα, ο οποίος γνώρισε την Αγγέλα. Άρχισε να βλέπει εκείνη ως τη μικρή αδελφή, την οποία θα προστατεύει (όπως τότε που άφησε να του σπάσουν τη μύτη για να καλύψει εκείνη) και θα της κάνει τον έξυπνο.

Είναι και η Αγγέλα η οποία ήθελε όσο τίποτα μια μεγάλη οικογένεια, σταθερότητα μα και ευχάριστη φασαρία στη ζωή της. Βρήκε μια μητέρα που την αγαπάει στη Ζουμπουλία και γνώρισε τον Φώτη, και με αυτόν απέκτησε έναν αδελφό. Μέσα από αυτόν απέκτησε και το μεγάλο οικογενειακό τραπέζι που ήθελε, πέρα από τον Θωμά και τη Φρίντα είχε (όσο και αν δε την ενθουσιάζε η ιδέα, αλλά δε συμπαθούμε πάντα όλο μας το σόι λολ) την Μαριλένα και όλα τα άτομα που κάλεσε στο σπίτι της εκείνο το βράδυ.

#επίσης δε νομίζω ότι ήταν τυχαίο που εκείνη κατάλαβε ότι η φρίντα ήλπιζε να περάσει μαζί τους τα χριστούγεννα #ναι αυτό το επεισόδιο μου δίνει τόσα συναισθήματα #ελπίζω να βγάζει νόημα όπως το έγραψα επειδή νυστάζω τώρα λολ #στο παρά πέντε #para pente

[justforbooks]

Στο Τόκιο, στα μέσα της δεκαετίας του 1960, και μάλιστα κοντά στο 1964, την καθοριστική χρονιά για την αναστημένη από τα ερείπιά της Ιαπωνία, η οποία, ως διοργανώτρια των Ολυμπιακών Αγώνων, ανακτούσε το καθεστώς ενός πολιτισμένου έθνους και ξεκινούσε την εκπληκτική της οικονομική άνοδο, δυτικόφερτοι κοσμικοί και διανοούμενοι έκαναν μεγάλη ζωή, τρέχοντας από κοκτέιλ σε κοκτέιλ, κι από πάρτι σε πάρτι, και λανσάροντας συνεχώς μόδες.

Σε αυτήν τη λαμπερή κοινωνία, ανήσυχη μάλλον παρά χαρούμενη, με μεγάλη έφεση στο αλκοόλ και θητεία στα μεγάλα πανεπιστήμια που έχαιραν ομόφωνου σεβασμού, επιφανειακά ατίθαση αλλά και κατ' ουσίαν σοβαρή, δεκτική απέναντι στις ανατρεπτικές ιδέες (μηδενισμός, αριστερισμός, εξέγερση κατά των ταμπού μιας χώρας με πολύ ισχυρούς κοινωνικούς εξαναγκασμούς, αλλά και σχεδόν απαλλαγμένης από το βάρος των εξ αποκαλύψεως θρησκειών), μερικά ιδιαίτερα άτομα ασκούσαν ένα είδος αόριστης εικονοκλαστικής πολιτιστικής αυθεντίας.

Ο Μισίμα, από τους πιο αναγνωρίσιμους μεταξύ αυτών, ήταν τότε ένας λεπτός και μυώδης σαραντάχρονος άνδρας, εξαιρετικά κομψός μέσα στη σφιχτή δυτική στολή του σκούρου χρώματος, περισσότερο ελκυστικός παρά όμορφος λόγω ενός συσπασμένου προσώπου, πολύ λεπτών χειλιών, μικρών και ερευνητικών ματιών, που σε κοίταζαν από κάτω, με ένα βλέμμα δύσπιστο όσο και περιφρονητικό. Διάσημος στα είκοσι τέσσερά του, ήδη από το Εξομολόγησεις μιας μάσκας που δημοσιεύθηκε το 1949, ο παραγωγικός αυτός συγγραφέας - όλοι οι γνωστοί Ιάπωνες συγγραφείς, είτε με μεγάλο ταλέντο είτε όχι, είναι σταχανοβιστές της γραφής - είχε δοκιμάσει όλα τα είδη, το μυθιστόρημα, το διήγημα, το δοκίμιο, τη θεατρική ή κινηματογραφική μεταφορά. Είχε παίξει σε πολλές ταινίες και τα περισσότερα κείμενά του, μακρά ή σύντομα, είχαν γίνει σενάρια, ενώ η λογοτεχνική του υπερδραστηριότητα δεν γνώριζε και δεν επρόκειτο να γνωρίσει καμία παύση μέχρι το 1970.

Το 1964, είχαν ανέβει στο Αυτοκρατορικό Θέατρο τα δικά του παράξενα Πέντε μοντέρνα μονόπρακτα του Νο, γραμμένα το 1956, ένα είδος αναφοράς στην κληρονομιά του κανονιστικού προτύπου της "Ημέρας του Νο", που περιελάμβανε επομένως, όπως και στον Ζεαμί, θεατρικό συγγραφέα και θιασάρχη, εφευρέτη του είδους στο 14ο αιώνα, πέντε θεατρικές δράσεις με χορούς και ψαλμωδίες. Την εποχή των Ashogaga Σογκούν, και των φρικτών εμφυλίων πολέμων, αυτή η ψυχαγωγία υψηλής κουλτούρας με τις ερωτικές δολοπλοκίες της με φόντο βίαιους θανάτους, άρεσε πολύ σε μια αιμοσταγή αριστοκρατία μορφωμένων πολεμιστών. Πιστός στην αρχική διάταξη του έργου και σε μεγάλο βαθμό και στη θεματική, τόσο ανιμιστική όσο και βουδιστική του Νο, μιας από τις κορυφαίες εκφράσεις της ιαπωνικής τέχνης, ο Μισίμα είχε ωστόσο αλλάξει εντελώς το νόημά του, μεταβάλλοντας σε μπαλέτο ημίγυμνων αγοριών, όμορφων σαν αγάλματα, τη φανταστική ατμόσφαιρα αυτών των μαγικών έργων. Είχε κυριευτεί τότε απολύτως από τη γοητεία της βίαιης και υπέροχης παράδοσης της φεουδαρχικής Ιαπωνίας, δοξάζοντας παράλληλα μία ένοχη και φλογερή ομοφυλοφιλία που δεν έπαψε ποτέ να προβάλλει μετά τις Εξομολογήσεις μιας μάσκας.

Παράξενο πεπρωμένο, δομημένο με ενάργεια ως δράμα ή ίσως ως φάρσα με τραγική έκβαση. Παντρεμένος από το 1957 με την κόρη ενός ζωγράφου της σινο-ιαπωνικής σχολής, πατέρας δύο παιδιών, επομένως φαινομενικά "τακτοποιημένος", τέσσερα χρόνια μετά από αυτές τις πολύ ειδικές παραστάσεις Νο, που γνώρισαν επιτυχία λόγω σκανδάλου, αποσταθεροποιημένος από τα γαλλικά γεγονότα του 1968, τα οποία επέδρασαν σημαντικά πάνω στη διανοούμενη νεολαία της χώρας του, ο διάσημος συγγραφέας αποφάσιζε να ιδρύσει μία "Ένωση της Ασπίδας". Με εκατό μαχητές οπερέτας, που έφεραν στολές σχεδιασμένες από τον ίδιο τον ναρκισσιστή Μισίμα που είχε χρίσει τον εαυτό του ράφτη, αυτή η φανατισμένη κομπανία μποντιμπιλντεράδων, που είχαν ερωτευτεί την αντρική εικόνα ενός ηγέτη που είχε πασχίσει να την αποκτήσει με εξαντλητικές γυμναστικές ασκήσεις, επρόκειτο να ολοκληρώσει την μπουφόνικη αυτή κωμωδία (που προκαλούσε γέλια στους Ιάπωνες) με ένα φρικτό γκρανγκινιόλ θέαμα.

Στις 25 Νοεμβρίου 1970, απόπειρα πραξικοπήματος στο στρατηγείο των Δυνάμεων αυτοάμυνας, που διατηρούσε η Ιαπωνία στο Τόκιο, ελλείψει στρατού, με μερικούς ελαφρά τραυματισμένους. Μία αξιολύπητη αποτυχία της Εταιρείας της Ασπίδας. Για να αποφύγει την ατίμωση, ο Μισίμα αυτοκτονεί με seppuku, σαν σαμουράι. Ο υπαρχηγός του, ο Μορίτα, του κόβει το κεφάλι σύμφωνα με την παράδοση κι έπειτα αυτοκτονεί με τη σειρά του.

Οι Εξομολογήσεις μιας μάσκας, ένα έργο άκρας νεότητας που δεν μπορεί πλέον να διαβαστεί σήμερα παρά στο φως αυτής της εξωφρενικής πορείας, αντιστοιχεί στην προ-παραληρηματική περίοδο του Μισίμα, όταν ήταν ακόμη ο καχεκτικός, φιλάσθενος Μισίμα, που τον θαύμαζαν οι γονείς του για την πρόωρη ιδιοφυΐα του και τον είχαν στα πούπουλα. Η τωρινή εκδοχή αυτού του κειμένου αξίζει όλη την προσοχή μας, επειδή είναι κάτι περισσότερο από επανέκδοση. Το 1972, η πρώτη του γαλλική μετάφραση, από την Renée Villoteau, είχε βασιστεί στην αμερικανική μετάφραση του βιβλίου. Όπως υποθέτω και όλοι οι αναγνώστες εκείνης της εποχής, μου είχε κάνει εντύπωση τότε η σχετική του ωμότητα, ή μάλλον η σκόπιμα προκλητική πλευρά του, η εμμονή στα κάπως πρόστυχα σημεία, εκείνα όπου η εξομολόγηση του νεαρού και λαμπρού μαθητή αναφέρεται όχι τόσο στη μύηση στην ομοφυλοφιλική εμπειρία που παραμένει υπαινικτική, όσο στην ανακάλυψη της ασφυκτικής ομορφιάς ορισμένων από τους συμμαθητές του. Καταρχήν, όσων φέρνουν περισσότερο στη μοιραία φιγούρα του Αγίου Σεβαστιανού τρυπημένου από βέλη - επειδή ο ερωτισμός δεν διαχωρίζεται εδώ από μία προφανή σαδομαζοχιστική τάση - ή τουλάχιστον ταυτίζονται περισσότερο με ορισμένα στερεότυπα του ζωώδους, με τη ρητή προϋπόθεση να μην αλλοιώνονται τα φυσικά τους προσόντα, αλλά αντίθετα να εξυμνούνται από μια πλήρη πνευματική κενότητα.

Ωστόσο, η τωρινή μετάφραση, απευθείας από τα Ιαπωνικά, δεν παράγει καθόλου το ίδιο αποτέλεσμα. Μοιάζει πολύ πιο soft. Βεβαίως, από το 1972 (και ειδικά από το 1949, όταν και κυκλοφόρησε στην Ιαπωνία), έχει κυλήσει τόσο πολύ νερό κάτω από τη γέφυρα των παιδιάστικων και έντιμων ηθών, που ακόμη και ένας Guyotat σε θέματα σεξουαλικότητας δεν προκαλεί πια σκάνδαλο - τόσο το καλύτερο φυσικά. Αλλά, κυρίως, ο πολύ πιο γαλήνιος τρόπος, αναμφίβολα πολύ πιο κοντά στο πρωτότυπο, με τον οποίο η εξαιρετική μεταφράστρια Dominique Palmé αποκαθιστά το χρώμα του κειμένου, μας κάνει πιο ευαίσθητους στην κομψότητά του, στην εκλεπτυσμένη "καλλιτεχνική" του γραφή, και θα μπορούσαμε να πούμε μάλιστα και σε έναν στυλιστικό μανιερισμό που κλίνει περισσότερο προς τον Κοκτώ παρά στον Σαντ.

'Ετσι εξαλείφεται κάπως το ανατρεπτικό ενδιαφέρον του βιβλίου, απολύτως ενταγμένο στη ιαπωνική συγκυρία του τέλους του πολέμου, και της μεγαλύτερης ήττας της ιαπωνικής ιστορίας, που υποχρέωσε το αρχιπέλαγος για δεύτερη φορά - μετά το 1868 και τον Μεϊτζί - να εγκαταλείψει την αιώνια απομόνωσή του και να ανοιχτεί διάπλατα στη δυτική συνεισφορά, και ιδίως στη δημοκρατική της "αναίδεια". Αυτό επιτρέπει στον αναγνώστη να ανακαλύψει ότι το πραγματικό ενδιαφέρον του βιβλίου βρίσκεται πέρα από το coming out ενός αφηγητή του οποίου η λαμπρή δεξιότητα εμφανίζεται κυρίως σε δύο τομείς.

Πρόκειται καταρχάς για μια θαυμάσια έμμεση μελέτη των επιπτώσεων του πολέμου στη ζωή ενός παιδιού και στη συνέχεια ενός εφήβου που βυθίστηκε στην επιθετική ηλιθιότητα του αυτοκρατορικού μιλιταρισμού που αντιπροσώπευσε ο εγκληματίας Χιροχίτο και η κλίκα του, στην κόλαση ενός αγώνα μέχρι θανάτου που τον ξεπερνά. Το 1945, ο Μισίμα ήταν είκοσι ετών. Το Τόκιο κυριολεκτικά συνθλίβεται, ισοπεδώνεται τον τελευταίο χρόνο μιας σύγκρουσης που χρειάστηκε να λήξει με την εξόντωση ενός ολόκληρου λαού. Το βιβλίο δεν ασχολείται άμεσα με τον κατακλυσμό αυτόν, αλλά νιώθουμε, σε κάθε μαθητή και σε κάθε φοιτητή που αναφέρονται εδώ ως μελλοντικοί στρατιώτες, το βάρος μιας ιδεολογίας εφάμιλλης του εθνικού-σοσιαλισμού, αλλά και της πολύ πρόσφατης ταπείνωσης που υπέστη ένα ηττημένο έθνος. Ο φόβος και η οργή που διατρέχουν όλο το κείμενο, έχουν μία εικονική, αλλά και πολύ έντονη υπόσταση.

Ωστόσο, μεγάλη έκπληξη για τον σημερινό αναγνώστη αποτελεί το γεγονός ότι οι Εξομολογήσεις μιας μάσκας περιέχουν μία ιστορία ετεροφυλοφιλικού έρωτα σπάνιας ποιότητας όσον αφορά τη ψυχολογική ανάλυση, και μάλιστα ακόμη πιο πολύ όταν σ' αυτήν δεν κυριαρχεί η στάση του ήρωα, που τον δελεάζει και απωθεί συνάμα η αποκάλυψη της γυναικείας επιθυμίας, αλλά το πρόσωπο της σαγηνευτικής Σονόκο, ένας από τους πλέον μελετημένους και κατανοημένους χαρακτήρες των ιαπωνικών μυθιστορημάτων που παρουσιάζει αυτή τη λογοτεχνία τόσο πλούσια σε εξερευνήσεις της συνείδησης και σε μυστικά ανεκπλήρωτης αγάπης.

Ο Μισίμα δεν πρωτοτύπησε σε αυτά τα θέματα. Συνεχίζει μία μακρά παράδοση, ακολουθώντας τα βήματα τόσο του Τανιζάκι που ταλανίζεται από τον φόβο της γυναικείας δύναμης, όσο και του Καβαμπάτα που χάνει την πίστη του στον έρωτα στο Σμήνος λευκών πουλιών, ένα αριστούργημα που κυκλοφόρησε το 1949, την ίδια χρονιά με τις Εξομολογήσεις μίας μάσκας. Αλλά προαναγγέλλει και τον Μουρακάμι, που περιγράφει τα αδιέξοδα της ρομαντικής σχέσης που θα έπρεπε να ενώνει, ενώ στην πραγματικότητα τόσο συχνά χωρίζει στην Ιαπωνία κάτω από το βάρος της σιωπής, έναν άνδρα και μία γυναίκα. Και καθώς οξύνεται από τη σεξουαλική προτίμηση του αγοριού, το σχεδόν ανυπέρβλητο χάσμα αποτρέπει, με την καταστολή της αποπνικτικής ευγένειας φορτωμένης με κοινωνικές απαγορεύσεις, δύο νεαρά άτομα που τα συντρίβει ο υπόλοιπος κόσμος, να επικοινωνούν, να μιλούν απλά μεταξύ τους, και έτσι να έχουν μία ευκαιρία να σμίξουν μαζί. Πριν από τον Μουρακάμι, ο Μισίμα επιδεικνύει εδώ, απορρίπτοντας τις ψευδαισθήσεις, μία καίρια οξύτητα, ένα τόσο ιαπωνικό, εν τέλει, χαρακτηριστικό.

Daily inspiration. Discover more photos at Just for Books…?

#just for books #Οι εξομολογήσεις μιας μάσκας #Γιούκιο Μισίμα #Yukio Mishima #book review #Portait

[diary-of-touli]

5/2/24

1:50

Φοβάμαι. Είμαι τόσο χαρούμενη που φοβάμαι. Τρέμω στην ιδέα να σε χάσω και νομίζω πως κάπως τρελαίνομαι. Είμαστε ένα μήνα και κάτι μαζί και ήδη σκέφτομαι ότι αν σε χάσω θα είναι το πιο δυστυχές και απαίσιο συμβάν των τελευταίων χρόνων της ζωής μου. Μου φαίνεται τρελό να σκέφτομαι ήδη έτσι. Δηλαδή είναι παράλογο. Αλλά ταυτόχρονα δεν είναι κιόλας. Ειλικρινά δε ξέρω τι έκανα τόσο καιρό, γιατί το έκανα αυτό στον εαυτό μου; Έχασα τόσες στιγμές από 'σένα, που τις άξιζες όλες, για ποιον; Για τι; Κρατούσα κάποιον που ήταν μια τελειωμένη υπόθεση, χάνοντας εσένα. Σε έδιωχνα, ενώ σε ήθελα. Δε ξέρεις πόσο το ήθελα και πόσο πολύ το έπνιγα. Ώσπου τώρα έσκασαν όλα και όλα από γκρι είναι πολύχρωμα, τόσο πολύ που τρελαίνομαι με τόσο χρώμα. Ξέρεις έχω ήδη τρελές σκέψεις, όπως το πώς θα είναι όταν θα χωρίζουμε, ενώ ακόμη δε σου έχω πει σ' αγαπώ. Σκέφτομαι τον χωρισμό μας χωρίς καν να σου έχω πει σ' αγαπώ. Και όχι γιατί πιστεύω πως δε θα κρατήσει, αλλά γιατί φοβάμαι τόσο πολύ μη χάσω κάτι τόσο πολύτιμο, που πρέπει ήδη να προετοιμάζω τον εαυτό μου για μια τέτοια ήττα. Θα είναι η πιο απαίσια ήττα. Το να σε χάσω. Δε θέλω. Αλλά γιατί πραγματικά μπαίνω σε αυτή τη διαδικασία να βασανίζω τον εαυτό μου με αυτή τη σκέψη, ενώ δεν είμαι καθόλου κοντά στο να γίνει πράξη; Έτσι σκέφτονται όλοι οι απαισιόδοξοι; Ή έτσι σκέφτομαι μόνο εγώ; Αναρωτιέμαι συχνά γιατί το σκέφτομαι. Δε μπορώ να βρω απάντηση. Ώρες ώρες με πιάνει τρομερό άγχος όταν δεν σε βλέπω και έχω αυτή τη σκέψη. Ίσως να νιώθω πως δε μου αξίζεις, οπότε κάποια στιγμή θα με αφήσεις, γιατί θα ανακαλύψεις ότι θα υπάρχει κάποια καλύτερη. Πάντα θα υπάρχει καλύτερη, αλλά εγώ γιατί το σκέφτομαι τόσο; Μήπως πάλι το σκέφτομαι, επειδή σε θέλω τόσο πολύ; Δε ξέρω. Αλλά αυτή η σκέψη που και που με βασανίζει. Νομίζω πως θα είναι ο πιο δύσκολος και δακρύβρεχτος χωρισμός στη ζωή μου. Ξέρεις από αυτούς που σε αλλάζουν εντελώς. Που δεν είσαι πια το ίδιο άτομο. Πως κάτι μέσα σου πέθανε ή τελοσπάντων ένα κομμάτι σου έφυγε για πάντα μετά τον χωρισμό, που δε θα ξαναγεμίσει. Έτσι τον φαντάζομαι. Να με βρίσκει ευάλωτη και πληγωμένη. Να βιώνω τη ματαίωση ξανά και ξανά. Έτσι νιώθω πως θα είναι. Τα σκέφτομαι τώρα και έχω ήδη αγχωθεί. Κι αν δε σε κρατήσω όσο θέλω και μου φύγεις; Κι αν δε θέλω να φύγεις ποτέ; Ξέρω ότι όλα αυτά είναι τρελά και παράλογα να ειπωθούν στον γήινο κόσμο, αλλά στο μυαλό μου μπορούν να εμφανίζονται χωρίς καμία επίκριση, κανένα γέλιο, κανένα χλευασμό. Είναι αυθόρμητες σκέψεις που μπορεί να μην εκφράσω σύντομα ανάμεσα σε φίλους,γιατί θα με πουν υπερβολική και αναγνωρίζω την υπερβολή τους ακόμη κι εγώ η ίδια, όταν παίρνω απόσταση από αυτές, αλλά πόση απόσταση μπορείς να πάρεις από τον εαυτό σου και τις ίδιες του τις σκέψεις; Ξέρω πως μέχρι ένα σημείο είναι πέρα για πέρα αληθινές και υπαρκτές. Και υπάρχουν, γιατί υπάρχεις εσύ. Και χαίρομαι που υπάρχεις γενικότερα, αλλά και ειδικότερα. Σε ένα γενικότερο και ειδικότερο πλαίσιο. Η ύπαρξη τους μου υπενθυμίζει πως είσαι όντως εδώ, γιατί αν δεν υπήρχαν αυτές οι σκέψεις μάλλον δε θα ήμασταν και μαζί. Οπότε δε με νοιάζει που το κόστος για να είμαι μαζί σου είναι να έχω σκέψεις για το πώς θα είναι η ζωή χωρίς να είμαι μαζί σου. Ελπίζω να μην το μάθω σύντομα. Το να μην είμαι μαζί σου. Ξέρεις θέλω να είμαι. Νομίζω θα είναι όμορφα, δηλαδή ήδη είναι και απλά πιστεύω πως θα εξακολουθήσουν να είναι. Σε θέλω δίπλα μου. Θα μείνεις; Μείνε έστω για πολύ καιρό. Τι θα πει, βέβαια, "πολύς καιρός"; Το πολύ είναι αυθαίρετο. Όσο αυθαίρετος είναι και ο έρωτας. Κανείς δε ξέρει τι σημαίνει πολύ, μέχρι που να το προσδιορίσει. Αλλά δε θέλουν όλοι να τον προσδιορίζουν τον καιρό. Ούτε εγώ θέλω. Απλά μείνε πολύ. Εντάξει; Δε ξέρω πού θέλω να καταλήξω. Απλά σε θέλω εδώ.

#γρεεκ #ιστοριες #ελληνικα #ελληνικο μπλογκ #ημερολογιο #ιστοριες αγαπης #καληνυχτα #σκεψεις #love story #βραδινες σκεψεις

[agriokatsikos]

Ήμουν διακοπές στην Πάρο με παρέα. Ένας φίλος είχε σπίτι και είπαμε να βρεθούμε η παλιά φοιτητοπαρεα για πενθήμερο.

Εγώ 33 χρονών ψηλός 1,95 με κανονικό σώμα, μαύρα μαλλιά με γκρίζους κροτάφους, μαύρα γένια και καστανά μάτια. Ιδιόρρυθμος, με κάποια χαρακτηριστικά που με έκαναν γοητευτικο τόσο σε παρουσία, όσο και σε κουβέντα.

Το πρόγραμμα κατά τις πρώτες μέρες ήταν παραλία - φαγητό, ύπνος ή δραστηριότητες στην παραλία, σπίτι για ντους και νυχτερινή έξοδο. Έπαιζε λίγο φλερτ γενικά και από όλους... χωρίς να έχει προκύψει κάτι σπουδαίο.

Την τρίτη ημέρα καταλήγουμε στις κολυμπήθρες, παραλία με μικρούς μικρούς κόλπους που χωράνε λίγοι.

Έχουμε αράξει σε έναν κολπακο όπου παραδίπλα βρίσκονται κυρίως ζευγάρια.

Σύντομα, ένα ζευγάρι ποζάρει στην ακροθαλασσια.

Η κοπέλα, Θάλεια , 24ων, στο 1,78- όμορφα χαρακτηριστικά, υπέροχο πρόσωπο. Σγουρά καστανοξανθα μακριά μαλλιά, ματαρες καστανες, κόκκινα μαγουλα και σαρκώδη χείλη. 

Σώμα πιο γεμάτο από το κανονικό με καμπύλες, στητά στρογγυλά στήθη μετρίου μεγέθους,  πεταχτά  οπίσθια, όμορφα μπούτια και πόδια. Σε αναλογία η κοιλίτσα της, με μια συνολική αρμονία.

Έκαναν αρκετές προσπάθειες με τις σελφι. Πόζαραν και ξαναποζαραν. Η Θάλεια έβγαινε πάντα όμορφη χωρίς προσπάθεια. Εχοντας μια μικρή εμπειρία από φωτογραφία σαν χόμπι, αποφάσισα να τους μιλησω

- συγγνώμη παιδιά, θέλετε να σα φωτογραφίσω ; σας βλέπω τόση ώρα ταλαιπωρειστε... Είναι δύσκολος ο ήλιος τέτοια ώρα για σελφι με φόντο την παραλία

- Θάλεια : Αλήθεια το λέτε; ευχαριστούμε πολύ. Πέφτουν οι σκιές από το χέρι, τυφλωνομαστε από τον ήλιο, ζήτημα να βγήκαμε μια καλή φωτογραφία.

- ποζαρετε λοιπόν και θα σας βγάλω.

Μετά τις πρώτες που ήταν απλές κι αφού είδε το αποτέλεσμα, η Θάλεια ενθουσιαστηκε

-  βγάζεις ωραίες φωτογραφίες. Μπορείς να μας τραβήξεις και κάποιες μέσα στη θάλασσα;

- Παντελής : Ας μην τον ταλαιπωρούμε τον άνθρωπο.

- Καμία ταλαιπωρία από εμένα, αποκρίθηκα αμέσως. Μπορούμε να βγάλουμε και κάποιες στο σημείο που σκάει το κύμα.

Το ζευγάρι άρχισε να παίζει.

Να σου τα φιλιά, οι αγκαλιές, τα μπουγέλα μέσα στο νερό.

Οταν βγήκαν στην άκρη του κύματος, ξαπλωσαν μπρούμυτα και με κοιτούσαν ποζάροντας.

Η Θάλεια καθοδηγουσε και έπαιζε με τον φακό, λίγο με τα μαλλιά, λίγο με τα πόδια και το σπάσιμο της μέσης, ενώ εκείνος το προσπαθούσε.

Κάποια στιγμή κάνει το μαγιό ελαφρώς τανγκα και ζητάει από τον φίλο της να πάει στο πλάι και να κολλήσει το σώμα του.

Ακαριαία ερεθίστηκα ελαφρώς από το θέαμα του ελαφρώς τουρλωμενου τροφαντου κωλου της. Δεν ειπώθηκε κάτι. Δεν ξέρω αν φαινόταν κάτι.

Σηκώθηκαν και η Θάλεια ζουληξε τα στήθη της για να βγει το νερό από το μαξιλαράκι του μαγιό, κάτι με το οποίο τα έχασα.

- νομίζω είμαστε υπερπληρεις είπαν

- δες το αποτέλεσμα. Βρίσκω αρκετές ωραίες πόζες σας

- Πωωωωω αυτές υπέροχες κοίτα εδώ Παντελή.

- σαν μοντέλο έχεις βγει αγάπη μου

- ο φωτογράφος μας φταίει

- Βαγγέλης, χάρηκα.

- είναι οι ωραιότερες φωτογράφιες που έχουμε βγάλει.

- τα παραλές, σας θέλει ο φακός και γράφετε ωραία. Έχετε φωτογένεια και χημεία.

Με τα πολλά και τις φιλοφρονισεις κάτσαμε λίγο μαζί, συζητήσαμε και μου προσέφεραν  μια μπύρα. Η συζήτηση άνοιξε για καταγωγες, σπουδές και δουλειές. Συνέβη να έχω κάνει ένα μεταπτυχιακό που σκεφτόταν να κάνει ο Παντελής.

Καθολη τη διάρκεια έπιανα τη Θάλεια να με κοιτάει έντονα στα μάτια και να με σκαναρει.

Κάποιες φορές έπεσε το μάτι μου στο πρόσωπο της, στα στήθη της και τα μπούτια. Με κάθε βλέμμα μου στο στήθος η Θάλεια έβαζε τυχαία το χέρι της και άγγιζε ελαφρώς το στήθος της.

Η συζήτηση κόπηκε για να βάλει η Θάλεια λάδι στο σώμα της.

- Παντελή, ήρθε η ώρα για το λάδι μαυρίσματος

- Ναι μωρό μου ξεχάστηκα

- Συγγνώμη παιδιά σας καθυστέρησα, χάρηκα για την γνωριμία.

- Παντελής : θα μπορούσες να μου δώσεις το τηλέφωνο σου μπας και τα πούμε κάποια στιγμή στην Αθήνα για το μεταπτυχιακό;

- Ναι ναι φυσικά.

- θα σου κάνω μια αναπάντητη για να έχεις και το δικό μου.

- Καλή συνέχεια παιδιά

- Θάλεια : Ευχαριστούμε Βαγγέλη, φωτογράφε μας!

 Είπε δηλώνοντας μια ευχαρίστηση.

Άραξα με την παρέα μου από την οποία έφαγα δούλεμα.

Αναλογιζομουν τι προφίλ ανθρώπων ήταν τα ζευγάρι που γνώρισα.

Μια κοπέλα όμορφη, ήπιων τόνων με τσαχπινιά, αλλά σαν ένα σιγανό ποτάμι που υπό κατάλληλες συνθήκες μπορεί να γίνει χείμαρρος.

Ο φίλος της, ο Παντελής, αρχοντική παρουσία, baby face, γεματουλης με κοιλιά. Κατηγορία ανθρώπου επιφανειακά μαλθακου που προσπαθεί να ευχαριστεί με κάθε τρόπο την γυναίκα που έχει πλάι του.

Μετα από λίγο μαζέψαμε και φύγαμε οπότε και τους χαιρέτησα από μακριά.

Η Θάλεια με κοίταζε ήδη οπότε και ανταποκριθηκε την ίδια στιγμή.

Το βράδυ της επόμενης ημέρας, ήταν και τελευταίο μας βράδυ, περάσαμε στην Αντίπαρο για μια καλή κρεπαλη. Η παρέα άρχισε να σπάει κατά τη διάρκεια της βραδιάς. Άλλος φλερταρε και βρέθηκε γλωσσοφιλιεται...Αλλος πήγε σε Ελληναδικο για να βρει μια παρέα που ήταν στο νησί. Με τα πολλά βρέθηκα μόνος στις 4 το ξημέρωμα, να κατευθύνομαι από τον χωματόδρομο, μαζί με τσούρμο κόσμου στο αφτεραδικο του νησιού - σημείο συνάντησης για την παρέα μου σε περίπτωση που χανομασταν τελείως.

Κάποια στιγμή καθώς προσπερνάω κόσμο ακούω μια αντρική φωνή,

- Βαγγέλη!

Ήταν ο Παντελής με τη Θάλεια, χαλαρά - ελαφριά ντυμένοι.

-  καλώς τα παιδιά. Μα πόσο μικρό είναι το νησί;

- ήρθαμε για το αφτεραδικο του νησιού. Βαρεθήκαμε την νυχτερινή ζωή στην Πάρο.

- κι εμείς κάπως έτσι, ήμουν με την παρέα και χωρίσαμε για να περάσει ο καθένας καλά με τον τρόπο του.

- Θάλεια : Αααα άγριες διαθέσεις η παρέα. Κι εσύ μόνος σου;

- κι εγώ άγριες διαθέσεις στην πίστα ... Είπα και γελάσαμε.

- Θάλεια : θα ξεδωσουμε καλά εκεί; έχεις ξαναπάει;

- Ναι, χορός μέχρι τελικής πτώσης ως το πρωί. Έχει και λίγα ευτράπελα με γύπες και μεθύσια αλλά μέχρι εκεί. Κατά βάση χορό στην πίστα.

- Παντελής : Ααα ωραία... που να δεις  εμάς στην πίστα ... Θα κλάψεις

- Θάλεια :  μπορεί να βγάλουμε και φωτογραφίες...

- παιδιά εγώ σχόλασα από φωτογράφος, τώρα θα διασκεδάσουμε και... πάλι γέλια.

Φάνηκε να υπάρχει χημεία και να θέλουν την παρέα μου. Η Θάλεια με είχε μαγνητίσει ξεκάθαρα πια, το χιούμορ της, η θετική της διάθεση απέναντι μου, ο τρόπος που κινείται στον χώρο, η διακριτική της άνεση, οι μικρές ντροπές της και σίγουρα η εμφάνιση της. Το πρόσωπο της που ομολογώ δεν είχα ξεχάσει από όταν την πρώτο είδα, το σώμα της , οι καμπύλες της και η πληθωρικότητα της, όλα σε αρμονία.

Φαινομενικά θα έλεγα πως δεν είναι ο τύπος μου. Αλλά εκείνη την ημέρα άλλαζε η κλειστή μου θεώρηση για το τι μου αρέσει. Η γυναίκα αυτή με μαγνητιζε και μου ήταν φύσει αδύνατο να το αποτρέψω.

Φτάσαμε και αμέσως ξεκινήσαμε με ποτά και χορό για μισή ώρα σερί. Είχαμε λιώσει και χορεύαμε δίχως αύριο.

Τα παιδιά με μεγάλη άνεση αγγίζοντας πιο παιχνιδιαρικα μπροστά μου και τριβονταν. Παράλληλα χόρευα και με άλλες δύο κοπέλες εναλλάξ.

Ανά διαστήματα έπαιρνα και τη Θάλεια να χορέψουμε. Στον τελευταίο μας χορό, ο Παντελής είχε πάει στο μπαρ για να πιει πάλι, και η Θάλεια βρήκε ευκαιρία να μου πει

- έχεις τις κατακτήσεις σου βλέπω... Έχεις αποφασίσει με ποια από τις δύο θα συνεχίσεις; σε ποια αγκαλιά θα σε βρει η ανατολή του ήλιου;

Δεν είπα τίποτα, την κοίταζα, χαμογελούσα και χόρευα, όπως κι εκείνη.

Το τραγούδι άλλαξε. Σταματήσαμε να χορεύουμε και με πλησίασε

- εεε άκουσες τι σε ρώτησα πριν; είπα βλακια; ήμουν αδιακριτη;

- όχι δεν είπες βλακια.

- λοιπόν; εγώ σου προτείνω την αδύνατη ψηλή. Είχατε καλύτερη χημεία όταν χορευατε.

- Δεν είναι αυτή που έχω βάλει στο μάτι

- ποια έχεις βάλει στο μάτι την άλλη;

- την σγουρομαλα με τις καμπύλες.

Σίγουρα υπήρχαν κι άλλες κοπέλες στο μαγαζί με αυτά τα χαρακτηριστικά αλλά εγώ εννοούσα εκείνη. Ίσως το κατάλαβε.

Δεν είπε κάτι. Φάνηκε προβληματισμενη. Πήγαμε στην μπάρα με τον Παντελή, να ξεδιψασουμε λίγο.

-  πρέπει να παραγγείλουμε κι άλλο διψασα

- αγάπη μου φτάνει, έχεις πιει αρκετά.

- ένα ακομα για το σβήσιμο και μετά πάμε ξενοδοχείο.

Ο Παντελής σε μια ώρα είχε κατεβάσει 4 ποτά και είχε αράξει πια στην μπάρα. Την είχε ακούσει κανονικά.

- θα το κανονίσω εγώ το ποτό, ειπα 

Η Θάλεια με κοίταξε ξαφνιασμενη και ξενερωμενη.

Της έκανα σήμα να ηρεμήσει και της έκλεισα το μάτι.

Ζήτησα από τον μπάρμαν ένα ποτήρι με την πιο δυνατη βότκα, ένα μπολακι, ένα άδειο ποτήρι και τρεις χυμούς.

Αδειασα τη βότκα στο μπολακι. Γύρισα ένα ποτήρι ανάποδα, μέσα στο μπολακι με τη βότκα. Αφού βραχηκε καλά το στόμιο του ποτηριού, το γύρισα όρθιο και γέμισα το ποτήρι χυμό.

Η Θάλεια είχε οπτική σε εμένα καθώς πήγαινα. Ήταν αγκαλιά και την φιλαγε.

- νατα και τα ποτάκια

- επιτέλους σωτήρα μου, έχω στεγνώσει.

Πίνει τις πρώτες γουλιες, του σκάει στην μύτη και τα χείλη το αλκοόλ.

- Αααα δυνατή αυτή η βότκα

- Είδες αγάπη μου ξερει να παραγγέλνει ο Βαγγέλης. Σιγά σιγά όμως.

Παράλληλα με κοίταζε στα μάτια και μου εγνεφε "σε ευχαριστώ".

- άσε με δεν είμαι μωρό.

Και κατέβασε το μισό ποτήρι. Συνεχίσαμε λίγο την κουβέντα σε σχέση με τον κόσμο που έχει μαζέψει, την μουσική και το κλίμα του μαγαζιού.

Σε λίγο η Θάλεια έφυγε για τουαλέτα.

Ο Παντελής πήγε να σηκωθεί.

- που πας κι εσύ;

- να πάρω ένα ποτάκι ακόμα, τώρα στα γρήγορα που λείπει και η Θάλεια .

- Αραξε θα σου φέρω ένα ίδιο γτ θέλω κι εγώ

- είσαι ο καλύτερος.

Κάνω το ίδιο κόλπο με πριν και επιστρέφω με τα ψευτοποτα

- Παντελή του δίνεις και καταλαβαίνει βλέπω .

- Μια φορά το μήνα το έχω ανάγκη σίγουρα. Άσε που τώρα είμαστε  διακοπές. Η Θάλεια ήθελε Πάρο ήρθαμε, ήθελε Αντίπαρο ήρθαμε. Θέλω κι εγώ τις ποταρες μου, όπως θέλει και κι εκείνη το αντιηλιακό της και να δείχνει το κορμί της στην παραλία. Ανάγκες είναι όλα. Γενικά Χαλαρώνουμε, δοκιμάζουμε και απολαμβανουμε.

- Τι εννοείς δοκιμάζετε;

-  και ποτά, και γυμνισμό, και τώρα δοκιμάζουμε να βάλουμε τρίτο άτομο στο κρεβάτι

- αντε τυχερέ, θα κάνεις πράξη την απόλυτη αντρική φαντασίωση με δύο γυναίκες.

- άντρα, τρίτο πρόσωπο...

- έλα ρε πως κι έτσι ;

- με τη Θάλεια είμαστε πολλά χρόνια μαζί. Δεν έχει εμπειρίες. Καμία εμπειρία.

Εγώ όταν πιω λίγο λύνομαι. Έχω κάνει διάφορα σε μπατσερολ φίλων. Δεν έχω χορτάσει αλλά κάτι παραπάνω το έχω ζήσει και το ζω αν τύχει.

- η Θάλεια το ξέρει, έχει καταλάβει ;

- επίσημα όχι, αλλά κάτι θα εχει καταλάβει. Δεν είναι χαζή. Δεν έχω αυταπάτες. Αλλά είναι κι αυτή γυναίκα, με ανάγκες και σίγουρα δεν μπορώ να την καλύψω 100 %. Γι αυτό θέλω να έρθεις στο ξενοδοχείο μας... μαζί.

- χαχα τι να κάνουμε στο ξενοδοχείο;

- θέλω να κάνουμε τρίο. Το έχουμε συζητήσει.

- Παντελή... μήπως μιλάει το ποτό;

- μιλάει λίγο αλλά θέλουμε να κάνουμε σεξ και να μας βλέπει κάποιος, ίσως να συμμετέχει. Εσένα σε συζητήσαμε ήδη αποταν είμασταν στην παραλία.

- το έχετε ξανακάνει;

- όχι αλλά το θέλουμε εδώ και ένα χρόνο

- επειδη δεν έχω εμπειρία, θα προτιμούσα να δω και αν νιώσω να υπάρχει χημεία να συμμετέχω.

Εκείνη τη στιγμή η Θάλεια επέστρεφε.

- συγγνώμη αλλά είχε ουρά στην τουαλέτα.

- Παντελής : δεν πειράζει, να λέγαμε να φύγουμε όλοι μαζί και... να συνεχίσουμε στο ξενοδοχείο μας

Η Θάλεια με κοίταξε στα μάτια, εντυπωσιασμενη.

- αλήθεια λέτε ; Βαγγέλη; είπε με ενθουσιασμό

- Ναι έμαθα πως έχετε ωραία θέα για φωτογραφίες στην ανατολή του ήλιου

- Χαχαχαχα ναι έχουμε υπέροχη θέα...

Ξεκινήσαμε να φύγουμε.

Με πήραν με το αμάξι. Οδήγησε η Θαλεια. Φτάσαμε στο καραβάκι, περάσαμε στην Πάρο. Ο Παντελής κοιμόταν ήδη στο αμάξι.

- Μπορείς να οδηγήσεις Θάλεια ; Είσαι σε θέση;

- Ναι φυσικά, δεν έχω πιει πολύ. Ευχαριστώ πολύ για τον χυμό στο τέλος. Τον είχαμε ανάγκη

- τη βότκα εννοείς

- χαχαχα ήταν απίστευτο ποτό. Μπορείς να μου λύσεις και μια απορία για αυτο που σε ρώτησα όταν χορεύαμε

- θυμάσαι την απάντηση που σου έδωσα;

- Ναι φυσικα και...

- Και θα περάσω την ανατολή του ήλιου με αυτή που είχα βάλει στο μάτι.

Πάτησε φρένο και επιβραδυνε.

 - Λες αλήθεια;

- Είμαι νυφαλιος και έχω επίγνωση για αυτό που λέω

- Παντελής : φτάνουμε; πολλές στροφές έχει ο δρόμος

- τώρα φτάνουμε αγάπη μου.

Φτάσαμε στο ξενοδοχείο. Είχα μείνει με ανοιχτό στόμα.

Πολυτελές ξενοδοχείο.  Το δωμάτιο τους ήταν διαμέρισμα με σαλόνι μπαρ, ξεχωριστό υπνοδωμάτιο και ντουζιέρα με προγράμματα μασαζ.

Ο Παντελής βούτηξε τη Θάλεια άρχισε να την φιλάει και να τη γδυνει. Δεν χρειαζόταν να μιλήσουμε. Όλα ήταν στον αυτόματο.

Χαμήλωσαν τον φωτισμό στο υπνοδωμάτιο. Έβγαλα τα ρούχα μου κι εγώ μα έμεινα με το εσώρουχο.

Το θέαμα με ερεθιζε αλλά όχι πλήρως.

- έτσι δεν ήθελες καυλιαρα μου; να μας παίρνουν μάτι

- Ναι μωρό μου. Ναι έτσι.

- αααααχ ανωμαλιαρα μου, έτσι παίξε μου τον πουτσο

Του τον έφτυνε και τον έπαιζε δυνατά

- ααααχ αυτό είναι

- αααχ χαϊδεψε με λίγο εδώ, δείχνοντας του το γατάκι της

- γαμιολα πως ξέρεις να με ανεβάζεις.

Κατάλαβα πως λειτουργούσε πολύ το λεκτικό και πήρα μέρος λίγο πιο αισθησιακά.

Έβγαλα το εσώρουχο. Πλησίασα τη Θάλεια και άρχισα να τον παίζω αργά.

- Θάλεια είσαι τόσο ερωτική, δεν νομίζω να αντέξω πολύ

- είδες τι καυλιαρα γαμαω; μουναρος είναι το μωρό μου

- θέλω να με κάνετε δική σας , είπε κοιτώντας με κατάματα και έτριψε με το πόδι της το πόδι μου

Εκείνη τη στιγμή άρχισε να δίνει σκαμπιλια στον πουτσο του Παντελή

- Π: χυνω ψωλα μου χυνω είπε ο Παντελής και άρχισε όντως να χυνει.

- Θ: κι εγώ, έτσι όπως με ανοίγεις, αααα αααα παρτα, παρτα, ωωωωχ παρτα.

- Π: αχ καυλιαρα μου με ξεθεωσες...

Σταμάτησα να τον παίζω, χαμογέλασα και πήγα λίγο πιο πέρα κι έβαλα το εσώρουχο μου.

Η Θάλεια σκούπισε το σπέρμα από την κοιλιά του Παντελή ο οποίος ήταν έτοιμος να κοιμηθεί. Μετά γύρισε πλάτη σε εμένα και έβαλε τα εσώρουχα της.

- Πάω να φέρω νερό, είπε

Βγήκα κι εγώ από το υπνοδωμάτιο στο σαλόνι.

- Κάθισε λίγο εδώ μέχρι να πάω το νερό μέσα.

Γυρνώντας με το νερό γεμάτο από το υπνοδωμάτιο μου εξήγησε πως τον σκέπασε και κοιμάται βαθειά. Ροχαλίζει και δεν θα ξυπνήσει πάρα μόνο μετά από 5-6 ώρες.

Καθίσαμε 5 λεπτά στον καναπέ.

Με χαμηλό το κεφάλι μου είπε

- θέλω να σε ευχαριστήσω και να σου ζητήσω συγνώμη.

- γιατί τι έγινε;

- αυτό μέσα δεν ήταν καλό. Ξέρω πως μπήκες στο ρόλο με τις φαντασιώσεις και βοήθησες στο αποτέλεσμα. Αποτέλεσμα είχε μόνο ένας.

Εσύ δεν είχες καν πλήρη στηση, κι εγώ ήμουν αμήχανη και προσποιητή στο τέλος. Είδες το θέατρο του παραλόγου.

- Νομίζω πως ήταν μεγάλη και κουραστική νύχτα για όλους μας.

- Είναι η πρώτη φορά που κάνουμε κάτι τέτοιο.

- Το έμαθα για αυτό και δέχτηκα. Και για μένα ήταν η πρώτη φορά.

- Είμαστε πολλά χρόνια μαζί, λίγο πάνω από 7 χρόνια. Αγαπιόμαστε όμως έχουν σβήσει αρκετές φλόγες από τότε...

- Υπάρχει κορεσμός δηλαδή.

- όχι μόνο. Έχω μάθει πως έχει πάει με άλλες επί πληρωμή.

- Κατάλαβα... Κι εσύ, βρίσκεις την ισορροπία σου αλλού;

- Δεν μου είχε βγει καποια διάθεση με κάποιον, μέχρι εχθές που σε είδα στην παραλία. Δεν μπορούσα να σταματήσω να σε κοιτάω ή να σε ακούω.

- Ήταν αμοιβαίο να είσαι σίγουρη

- Δυσκολευομαι να το πιστέψω.  Είμαι σίγουρη πως προτιμάς πιο fit κοπέλες. Κατά την φωτογράφιση στην παραλία, παρατήρησα ένα ελαφρύ φούσκωμα. Αλλά δεν μπορούσα να είμαι σίγουρη.

- Είσαι ωραία γυναίκα, εντυπωσιακά μοναδική. Οι επιλογές μου ήταν όντως όπως λες, όμως δεν έχει καμία σημασία.

- μέσα κατάλαβα πως δεν ήσουν πλήρως ενθουσιασμένος... Αναρωτιέμαι μήπως δεν σου κάνω όντως πλήρως ;

Την πλησίασα στον καναπέ και την πήρα αγκαλιά.

Τα ζεστά μας σώματα ενώθηκαν. Την φίλησα στο λαιμό απαλά και ένιωσα την ανατριχίλα και των δύο μας.

Έφερα τα χείλη μου μπροστα στα δικά της.

Εισεπνεα την μυρωδιά της, την ανάσα της μύριζε υπέροχα. Ένιωσα το σώμα μου να αλλάζει. Η καρδιά μου χτύπαγε δυνατα. Το αίμα μου κυλούσε γρήγορα. Ήμουν ακαριαία σε πλήρη στύση.

Της έπιασα το χέρι και έμπλεξα τα δάχτυλα μου στα δικά της. Είχε κοκαλώσει.

- εχθές το μεσημέρι με είχες μαγνητίσει. Πλέον είμαι βέβαιος πως με έχεις μεθύσει.

Ακούμπησε τα χείλη της πάνω στα δικά μου.

Έπιασα το άλλο της χέρι αργά και το έφερα στην στύση μου.

Αρχισε να το ψιλαφιζει και να το χαϊδεύει. Το έβγαλε έξω από το εσώρουχο αργά.

-  σου έχουν πει πως είναι μεγάλος και χοντρός;

- είδες τι έκανες;

- είσαι απολαυστικός το ξέρεις;

- νομίζω τα λ��για είναι περιττά για το πόσο σε θέλω.

Μείναμε να κοιταζομαστε αμήχανοι και αδιάφοροι για το τι θα ακολουθήσει.

Απολαμβάναμε τη στιγμή.

Μου έδωσε ένα υγρό φιλί στη μύτη σηκώθηκε και κρατοντας μου το χέρι.

- που πάμε;

- στο μπάνιο, θέλω να πλυθούμε πρώτα...

- δεν θέλω...εδώ...

- ούτε εγώ νιώθω άνετα, αλλά δεν βλέπω πολλές επιλογές.

- Δώσε μου 5 λεπτά και επιστρέφω.

Βγήκα από το δωμάτιο. Πήγα στη ρεσεψιόν. Ζήτησα ένα μονόκλινο.

Μου έδωσε την κάρτα κλειδί και πήγα στο δωμάτιο. Ετοίμασα τα φώτα τσέκαρα το δωμάτιο και πήγα στη Θάλεια.

Χτύπησα απαλά την πόρτα και μου άνοιξε.

- σε προσκαλώ στο δωμάτιο μου, στο 107

- είσαι καλά, τι πηγές κι έκανες; είναι ακριβά

- θέλω να προλάβουμε την ανατολή του ηλίου. Θα έρθεις;

- δεν μπορώ να σου αρνηθώ τίποτα. Θα φορέσω κάτι και θα έρθω. Θα με περιμένεις;

- ανυπομονώ

Μετά από λίγο ήρθε στο δωμάτιο. Την υποδέχτηκα με μια τρυφερή αγκαλιά. Με κοίταζε με το εσώρουχο και

Γδύθηκε.

Έμεινε τελείως γυμνή, με έπιασε από το χέρι και πήγαμε στην ντουζιέρα για να πλυθουμε.

- Θέλω να κάνουμε...

- έρωτα, την διέκοψα

- ντους θα έλεγα, και γέλασε

Τη σταμάτησα με ένα φιλί. Ένα φιλί που κατέληξε να είναι ερωτικό, με γλώσσα που μπαινόβγαινε και έπαιζε αργά και υγρά.

Πήρε το σαπούνι και με έπλυνε χαμηλά. Η στύση μου ήταν μόνιμη. Έσκυψε και μου έπαιξε τον πουτσο με τη σαπουνάδα. Είχε μείνει με ελαφρώς ανοιχτό το στόμα και μου τον έπαιζε αργά.

- θέλω να κάνεις βαθύ κάθισμα κι εσύ, μου είπε.

Ξεκίνησε να μου πλένει με σαπούνι τις μπάλες και τον κορμό του πέους από κάτω. Πέρασε στα κωλομαγουλα στη σχισμή και την πίσω τρύπα δύο - τρεις φορές.

Με ξεβγαλε ενώ παράλληλα πήρα το σαπούνι για να την πλύνω στα ίδια σημεία.

Πλησίασα και σχεδόν αγκαλιαστήκαμε, της σαπούνισα στο αιδοίο και τα οπίσθια πολύ αργά.

Της φίλησα τα χείλη το λαιμό και τα υπέροχα στήθη με τις μεγάλες ροζ θηλες που δεν χόρταινα με τίποτα.

- αααααχ επιτέλους. Νόμιζα πως δεν σ'αρεσουν.

- τα χαζεύω από χθες και φαντασιώνομαι να κάνω πολλά.

- κάνε μου ό,τι θες...

Βγάλαμε τις σαπουνάδες από πάνω μας.

Σηκωθήκαμε και βγήκαμε να σκουπιστούμε. Τη σκεπασα με την πετσέτα και τη σκούπισα σε κάθε σημείο.  Ακούμπησε το κεφάλι της στην πλάτη μου.

- αυτό που συμβαίνει με έναν άντρα σαν εσένα, αδυνατώ να το πιστέψω, αλλά παράλληλα θέλω να το ζήσω στο έπακρο. Μου είπες πως σε έχω μεθύσει. Ισχύει σε έναν βαθμό και με εμένα. Δεν έχω σταματήσει να σε σκέφτομαι.  Έχω κάνει πολλές σκέψεις και μόνο με τις ματιές σου από εχθές. Νόμιζα βέβαια πως με εμπαίζεις. Όμως τώρα που ξέρω, θελω να ζήσω αυτή τη στιγμή σαν όνειρο.

Θα ήθελα να με αφήσεις να κάνω ό,τι νιώθω. Θέλω μόνο να είσαι τρυφερός και αισθησιακός.

- σε θέλω Θάλεια, θέλω τα πάντα σου.

Την παίρνω αγκαλιά. Τη σηκώνω με τα χέρια και μεταφερομαστε στο υπνοδωμάτιο.

- ωωωω τι κάνεις; πρώτη φορά με σηκώνουν.

Καταλήγουμε ξαπλωμένοι στο κρεβάτι, να φιλιόμαστε και να χαϊδεύουμε ο ένας το κορμί του άλλου. Κατέβηκα στα στήθη της τα οποία και έγλειφα αρχικά τρυφερά και στη συνέχεια πιο λαίμαργα.

- ααααχ με τρελαίνει η λαιμαργία σου, τα κόλπα σου με ερεθίζουν πολύ

- είσαι πανέμορφη, δεν μπορώ να αντισταθώ σε τίποτα,

και κατεβαίνω προς τα κάτω

- ωωωωωωχ ναιι δάγκωσε μου την κοιλιά, μμμμμ. Πωωω ναι, αχ ναι και το γατάκι μου... Αχ πως το γλύφεις έτσι αργά; Ακούς πως κάνει από τα υγρά; μούσκεμα είμαι. Ναι ναι ρουφα μου την κλειτορίδα ωωωω, ωωωω, ωωωωχ ;;

Έπιασε το κεφάλι μου και μου ζήτησε να γυρίσω για ένα πλαγιαστο 69.

Με πήρε στο στόμα της τρυφερά το ίδιο κι εγώ. Μουγκριζαμε και κουνουσαμε τις λεκάνες μας από ένταση.

Σήκωσε τα πόδια της προς την κοιλιά της φαιρνοντας μου την πίσω τρυπούλα της πιο κοντά στο στόμα μου.

- ωχ ναι κι εκεί θέλω τη γλώσσα σου, σε παρακαλώ...

- έχεις πολύ ωραίο κωλο μωρό μου, θα στα φάω όλα

Χουφτωνω τον κωλο της και κάνω εναλλάξ γλειφομουνι - γλυφοκωλι.

- ααααααχ, το λατρεύω αυτό που κάνεις μμμμμ λιώνω λιώνω.

Την ένιωσα παράλληλα να μου γλύφει τον κορμό του πέους μετά να μου ρουφάει τις μπάλες εναλλάξ. Μου χουφτωσε τον κωλο. Πέρασε τα πόδια μου κάτω από τις μασχάλες της.

Βρισκόμουν στημένος στα 4 με ανοιχτο κωλο.

Σήκωσε το κεφάλι της, ένιωσα την γλώσσα της στον κορμό κάτω από τις μπάλες, να κατευθύνεται προς την πίσω τρύπα μου.

Οταν ξεκίνησε να μου κάνει πολύ αργό γλυφοκωλι, μουγκρισα πρωτόγονα. Η πουτσα μου είχε χωθεί αναμεσα στα στήθη της. Η συνολική αίσθηση ήταν φανταστικη.

Τα μουγκρητα μας είχαν ανακατευτεί με τους ήχους από γλυψιμα σε ένα αμοιβαίο τρυφερό γλυφοκωλι.

Σύντομα σταμάτησα, σηκώθηκα και τη γύρισα στα τέσσερα. Μου τουρλωσε την κωλάρα της σα να ζητούσε να την κατασπαραξω.

Αποφάσισα να μπω με τη γλώσσα στο υγρό της μουνί. Έμπαινα όσο πιο βαθιά μπορούσα, ενώ η μύτη μου τριβοταν στην πίσω τρυπούλα της. Στη συνέχεια, ακουμποντας το πηγούνι στα χειλάκια της, έκανα γλυφοκωλι

- με τρελαίνεις, το ξέρεις; έχω βγει εκτός εαυτού... Βάλε μου τη γλώσσα σου πίσω, εεεεετσι, και πιο βαθειά.

Συνέχισα για ακόμα λίγο και σταμάτησα.

- Θαλεια σε θέλω, σε θέλω χωρίς όρια αυτή τη στιγμή.

- κι εγώ σε θέλω, το σώμα μου τρέμει συνέχεια με όσα μου κάνεις αγάπη μου.

Ανέβηκα πιο ψηλά, γλυφοντας την πλάτη της.

Έφτασα στο σβέρκο και την δάγκωσα

- Αααχχχχ,

μια κραυγή βγήκε από το στόμα της.

Έπεσε ίσια μπρούμυτα και γύρισε στο πλάι. Της χαιδευα τα μπούτια, τον κωλο, την κοιλιά, τα στήθη και συνέχιζα να δαγκωνω το σβέρκο της

- Ααααα κάνε μου ό,τι θες, με πεθαίνεις, έχω ανατριχιασει.

- Θάλεια, είσαι πανέμορφη γυναίκα αιθέρια, θέλω να κάνουμε έρωτα

- κι εγώ θέλω, να γίνουμε ένα...

Γύρισε το κεφάλι της να με φιλήσει στο στόμα και την έφτανα στην άκρη των χειλιών της.

Σηκώθηκα από το πλάι και την έφερα σε ιεραποστολικη στάση.

Η πουτσα μου ήταν πέτρα και τριβοταν στα μεγάλα κωλομέρια της, ενώ κάποιες φορές το πουτσοκεφαλο πέρναγε από τα τρυφερά της μουνοχειλα...

Φιληθηκαμε με πάθος και με έσφιξε πάνω της.

Της χάιδεψα το μέτωπο και τα μαλλιά καθώς την κοιτούσα στα μάτια.

Έπιασα το στήθος της και το έπαιξα γλυφοντας αργά την ρογα της.

- αααααχ τι άντρας είσαι εσύ... Με βασανίζεις τρυφερά...

ακούμπησα το πουτσοκεφαλο στα μουνοχειλα της.

Με κοίταξε και γούρλωσε λίγο τα μάτια.

Μπήκα πολύ αργά και με ρυθμό μέσα της.

Το στόμα της ήταν ανοιχτό και με κοίταζε στα μάτια, έφτασα στο βάθος της. Έμεινα εκεί. Δεν έκανα μπρος πίσω.

Πάρα μόνο μικρές κυκλικές κινήσεις μέσα της χωρίς να αλλάζω το βάθος που βρισκόμουν ενώ ταυτόχρονα τριβοταν η κλειτορίδα της.

Μου έπιασε τον κωλο και με χαιδευε.

- αχ τι μου κάνεις, σε νιώθω πανέμορφα.

- είναι πανέμορφη η αίσθηση σου. Σε νιώθω ζεστή... υγρή... γλυκιά.

- είναι υπέροχο, χοντρό, ωωωω το νιώθω τελείως πρησμένο.

- Ωωωωω αγάπη μου, νιώθω να με ρουφάς με το γατάκι σου.

- αχ συνέχισε, ααααα δεν θέλω να σταματήσει αυτό που νιώθω.

Ο ρυθμός μας έγινε λίγο πιο έντονος όχι πιο γρήγορος. Έμεινα μέσα της χωρίς να κινούμαι σχεδόν καθόλου πια.

Ακουγόταν ο ήχος από τα αχόρταγα φιλιά στο στόμα. Σε λίγο με έσφιγγε στην αγκαλιά της και φιλιόμασταν με γλώσσα. Την ένιωσα να έρχεται σε έναν έντονο  οργασμό.

- αααααααχ ααααχ

Και μετά συνέχισε ψιθυριστά

- σε χύνω ωωωωχ, ναιιιι ααααααχ

Βγήκα τελείως και ξαναμπήκα αργά 3 φορές. Την τελευταία μπήκα όσο πιο βαθιά μπορούσα.

- αχχχχ αγάπη μου, είμαι δική σου, όλη δική σου.

Έτρεμαν τα πόδια της, τα μάτια της δάκρυζαν και το γατάκι της έκανε συσπάσεις.

- ααααχ είναι τρέλα, είναι φανταστικό, αγάπη μου.

Βγήκα και έτριψα λίγο την στύση μου στην κλειτορίδα της. Σκούπισα τα μάγουλα της από τα δάκρυα, και της τα φίλησα.

Ξάπλωσα δίπλα της και αγκαλιαστήκαμε.

Κοιταχτήκαμε για λίγο στα μάτια. Ένιωσα να με περιεργαζεται.

Γύρισε προς το μέρος μου και έβαλε το κεφάλι της στο στήθος μου. Δεν είχε ηρεμήσει, δεν είχε βρει τις ανασες της. Ένιωθα τα δάκρυα της στο στήθος μου.

Είχα βουρκωσει κι εγώ λίγο, με το συναίσθημα που μου έβγαζε.

Της φίλησα στο μάγουλο με αγάπη για να ηρεμήσει.

Γύρισε και με κοίταξε αθώα, ερωτικά και ξαφνιασμενη με τα υγρά κόκκινα μάτια της.

- είσαι πανέμορφο πλάσμα

- συγγνώμη... δεν το ελέγχω αυτό που συμβαίνει. Ένιωσα κάτι που...δεν έχω.... δεν ξέρω....

- Είσαι υπέροχη και τόσο γλυκιά. Θέλω να σε βλέπω χαρούμενη.

- είμαι, είμαι πάρα πολύ αλήθεια. Αδυνατώ να καταλάβω...

είπε και άρχισε να με χαϊδεύει.

Μου φίλησε τον λαιμό, μου δάγκωσε το πηγούνι και πήγε στο αυτί μου.

- πες μου τι θες να σου κανω... μου ψιθύρισε στο αυτί ενώ μου χαιδευε τον πουτσο για να με φέρει  σε πλήρη στύση.

Με έπαιζε με δύναμη περνώντας τα δάχτυλα της από το πουτσοκεφαλο

- είσαι απίστευτη...

-  σε νιώθω πολύ πρησμένο. Θέλω να σε κάνω να χυσεις

- θέλω να νιώσω πάλι το γατάκι σου

- πες το αλλιώς, θέλω να μιλάμε αλλιώς...

- το μουνακι σου, μου έλειψε ηδη...

- αχ θέλω να ανέβω στον χοντρό σου πουτσο. Σε πειράζει που μιλάω έτσι;

- μου αρέσει όπως κι αν μιλάς. Ό,τι κι αν κάνεις.

Με καβάλησε, χαιδεψε το μουνακι της, άνοιξε τα μουνοχειλα και τα έφερε στο πουτσοκεφαλο. Μου τον έπαιζε μπρος πίσω με τα μουνοχειλα της.

- σου αρέσει αυτό που κάνω;

 - Σε νιώθω ακόμα υγρή και με τρελαίνει αυτό.

- σε πονάω με το βάρος μου;

- Δεν θέλω να σκέφτεσαι έτσι. Θέλω να αφεθούμε και να το απολαύσουμε.

- το απολαμβάνω, σε απολαμβάνω ολόκληρο, πίστεψε με. Αλλά σκέφτομαι κι εσένα.

Έσπρωξα το πουτσοκεφαλο μέσα στο μουνακι της. Έκανε κίνηση και έσπρωξε το μουνί της προς τον έντονα πρησμένη μου διάθεση και μπήκα ολόκληρος.

Κουνιόταν μπρος πίσω και στηριζόταν στο στήθος μου. ��ην τράβηξα στην αγκαλιά μου, έγλειψα το αυτί και της ψιθύρισα

- ωωω είσαι πανέμορφη, γυναικαρα μου. Δεν χορταίνω να κοιτάω το πρόσωπο σου και το κορμί σου. Από την πρώτη στιγμή. Είσαι πολύ ερωτική και τρυφερ γυναίκα. Με τρελαίνει το πως παίζεις με το σώμα σου. Η μυρωδιά σου, η γεύση των χειλιών σου, όλα ταραζουν τις αισθήσεις μου.

Όσο της μιλούσα ένιωθα πιο έντονο την κίνηση της για διείσδυση.

- εσύ, εσύ μου τα βγάζεις όλα. Νιώθω την φωτιά σου, την ώρα που είμαστε ένα.

- αααααχ  κάνε ό,τι θες. Αλήθεια. Σε θέλω όσο τίποτα άλλο.

-  σου κάνω έρωτα όπως έχω φανταστεί. Με το ρυθμό μου.

- κάνε μου όπως θες,  δεν κουνιέμαι καθόλου, ωχ κορμαρα μου, αγάπη μου, έτσι έτσι

- μμμμ σ' αρεσει όπως κουνιέμαι;

- αχ παιχνιδιαρα μου εσύ. Δεν με νιώθεις; με έχεις φτάσει στα όρια μου

- αχ ναι νιώθω τον χοντρό σου πουτσο να μου ανοίγει το μουνακι...

Αποφάσισα να το κάνω λίγο πιο spicy.

Έπιασα τα χέρια της τα έβαλα πάνω από τα δικά μου και χαιδευαμε τα μπούτια της. Στη συνέχεια με οδήγησε εκείνη στην κοιλιά της, στα στραγγυλα μυτερά στήθη της, τα οποία χαϊδευαμε και οι δύο.

Ένιωσα την υγρασία στο μουνακι της να μεγαλώνει. Τι υπέροχη αίσθηση.

Πέρασα το χέρι μου στο λαιμό της και βγήκε ένας αναστεναγμός βαρύς. Συνέχισα να κινούμαι σε λαιμό και στέρνο.

- είσαι πολύ ερωτική γυναίκα, δεν σε χορταίνω με καμία αίσθηση

- ααχ κι εγώ, μη σταματάς αυτά τα χάδια σε παρακαλώ

Έβαλα τα χέρια της στα στήθη της, κι εγώ συνέχισα να χαϊδεύω τον λαιμό της και την κοιλιά.

Σταμάτησε την κίνηση στην λεκάνη της. Σταμάτησε κάθε κίνηση.

Με κοίταξε με λίγη ντροπή. Πέρασα το χέρι μου από το λαιμό στο πρόσωπο της.

Πέρασα απαλά τον αντίχειρα πάνω από τα χείλη της.

Έβγαλε την γλώσσα της, μου έγλυψε το δάχτυλο και μετά το έβαλε στο στόμα της. Το δάγκωσε και το έπαιζε με τη γλώσσα της

- αααααχ τι γυναικάρα είσαι εσύ μωρό μου.

Άρχισε πάλι να κουνάει την λεκάνη της πάνω κάτω. Έβγαλα το δάχτυλο από το στόμα της. Συνέχισε ακόμα πιο αισθησιακά τώρα. Ενώ παράλληλα χαιδευε και εκείνη το σώμα της.

Έβαλα πάλι το χέρι μου στο λαιμό της και το άλλο στο ξεκίνημα του κωλου τους

Έκλεισε τα μάτια σήκωσε το κεφάλι προς τα πάνω. Έπιασε τα μπούτια της συνέχισε χαϊδεύοντας την κοιλιά της.

Χωρίς να σκεφτώ, το χέρι μου, από τα οπίσθια της, πέρασε στα πόδια της και άρχισε να ακολουθεί απαλά την διαδρομή που έκαναν τα χέρια της.

Χαϊδευε τις βυζάρες της κυκλικά, περνώντας τα δάχτυλα ή τα νύχια της από τις θηλες της.

Έγινα πέτρα και το ένιωσε αμέσως.

Άνοιξε τα μάτια της, με κοίταξε και αναστέναξε

- είσαι όνειρο, καυλιαρα μου

- Μμμμ σου αρέσει να παίζω το σώμα μου;

- είσαι έρωτας, οπτασία, κορμαρα μου εσύ.

- αγάπη μου έχω ανατριχιασει, δεν το έχω ξανακάνει.

Της έπιασα το λαιμό λίγο πιο σφιχτά και της χουφτωσα το ένα στήθος. Έβαλε το χέρι της πάνω στο δικό μου και εσφιξε...

- σφίξε με άντρα μου, έτσι έτσι, ναι κι άλλο λίγο, έχω ανατριχιασει ολόκληρη.

Ανεβοκατεβαινε με πάθος πιο έντονα.

Κάποια στιγμή λαχανιασε,κουράστηκε και σταμάτησε.

Ξάπλωσε πάνω μου και φιληθηκαμε με γλώσσα.

Είχε ξαπλώσει πάνω μου πια και κουνουσε την λεκάνη της.

Την είχα αγκαλιά και της χαϊδευα την πλάτη και τον κωλο.

Τα σώματα μας είχαν πάρει φωτιά.

- μμμμμ τι ήταν αυτό μωρό μου, είσαι τρέλα.

- ααααχ αγόρι μου, τι μου βγάζεις με την φαντασία σου, νομίζω πως δεν θαντεξω και πάλι.  Έχεις πρηστεί κι άλλο, σε νιώθω

- προσπαθώ να κρατηθώ, να μην χυσω το μουνακι σου.

- αχ σε νιώθω να το γεμίζεις , τι γλυκό έρωτα που κάνουμε, αχ ναι άγαπη μου

- ωωωω θέλω να μου χυσεις τον πουτσο πάλι.

-  μμμμμμ  θα στον χύσω και μετά θα στα φέρω στο στόμα.

- αααααχ καυλιαρα μου, γυναικάρα μου.

- αχ ναι πάρε με, το μουνακι μου καίει, χύσε με σε παρακαλώ...

Αρχίζω να κουνιέμαι, μπαίνω λυσασμενα αλλά όχι πολύ γρήγορα.

Φαιρνω δύο δάχτυλα, τον δείκτη και τον μεσαίο, στα χείλη της. Μου τα φιλάει, τα γλύφει, τα βάζει στο στόμα της και τα πιπιλαει.

- Τι γυναίκαρα είσαι... Ο ερωτισμός σου...

μου ξυπνα πρωτόγονα αισθήματα,

λέω και βγάζω τα υγρά δάχτυλα από τα χείλη της, τα πλησιάζω στον κώλο της, τον ζουλαω, ρίχνω μικρα σκαμπιλια.

- ααααχ, σ'αρεσει η κωλαρα μου, σε καυλώνει;

-  λατρεύω τα πάντα σου

- θέλω να σε νιώσω παντού, παντού όμως...

Ακαριαία φιλιομαστε και οι γλώσσες παίζουν κυκλικά. Ταυτοχρονα βάζω τα 2 δάχτυλα αργά στην τρυπούλα της πίσω χωρίς αντίσταση. Νιώθω να μουγκριζει

Τα βγάζω τα φέρνω στο πρόσωπο μου, τα μυρίζω.

- ωωω υπέροχα

Και γλυφω τα δάχτυλα μου.

Παράλληλα πλησιάζει και τα γλύφει και εκείνη με κλειστά μάτια.

Στη συνέχεια τα βάζω αργά πάλι στην πίσω τρυπούλα της και της δαγκωνω απαλά το κάτω χείλος.

Ο ρυθμός μας γίνεται πιο άγριος.

Η γλώσσα μου είναι στο στόμα της και με παίζει σαν να με τσιμπουκωνει.

Ακούγονται μουγκρητα απόλαυσης και από τους δύο.

Φιλιομαστε με πάθος, ενώ λικνίζεται αισθησιακά. Δίνει ρυθμό στη διείσδυση τόσο στο μουνακι της όσο και στον κωλο.

Περνάει το χέρι της και μου χαϊδεύει τις μπάλες. Τις τραβάει οριακά. Ανοίγω λίγο τα πόδια και τα δάχτυλα της περνάνε και χαϊδεύουν τον κορμό κάτω από τις μπάλες και την τρυπούλα μου.

Νιώθω ήδη απίστευτα και έτοιμος να χύσω χωρίς να μπορώ να κρατηθώ πια άλλο.

- Μμμμ αγάπη μου, δεν αντέχω άλλο

- σε νιώθω παντού αγάπη μου, ααααχ τι μου κάνεις, με γεμίζει ο έρωτας που μου κάνεις

- ωωωω σε χυνω, έρχεται αγάπη μου, θα σε χυσω πολύ.

Αμέσως σηκώνεται, ακουμπάει τα μουνοχειλα της στον κορμό μου, και τρίβεται πάνω.

Παράλληλα δεν έχει σταματήσει να με φιλάει και να μου μιλάει ψιθυριστά.

- χύσε με έρωτα μου, το θέλω πολύ

- αααααχ ναι σε χυνω, αααα σε λατρεύω, ναι.

Άρχισα να χυνω ποσότητα σπέρματος  κι ένιωσα πως αδειάζω.

- ναι αγόρι μου ναι. Αχ πως με χυνει έτσι η χοντρή σου πουτσα...

Κατέβηκε μου ρούφηξε το πουτσοκεφαλο κοιτώντας με λάγνα και τρυφερά, και καταπεινοντας τις τελευταίες ριπές.

Ειχα χαθεί...

Μετά έγλυψε αργά το σπέρμα από την κοιλιά μου ενώ παράλληλα είχε ανοιχτά τα πόδια της και χαϊδευε τη μουναρα της.

- Τι παιχνιδιάρα γυναίκα είσαι εσύ;

- εσύ με κάνεις έτσι.

- θέλω να μου δώσεις να γλύψω τα  δαχτυλάκια που παίζεις το μουνακι σου.

Δεν το έκανε. Συνέχισε να παίζει το μουνακι της.

Σύντομα άρχισαν να πετάγονται πιτσιλιές. Κάποιες έφτασαν στο πρόσωπο μου.

Πλησίασα το μουνακι της και το έγλυψα αργά ενώ έπαιζε ακόμα με τα δάχτυλα της.

- Ωωωωω ναι φαε το μουνακι μου και τους χυμούς μου μωρό μου,

 άνοιξε το μουνακι με τα δάχτυλα της.

Μετά έβαλε 2 δάχτυλα μέσα και μου τα έδωσε στο στόμα.

 Ήρθε στην αγκαλιά μου και με φίλησε με πάθος.

Σκούπισε με τα χείλη της τις σταγόνες στο πρόσωπο μου. Απολάμβανα με κάθε τρόπο τα απαλά χείλη, τον ερωτισμό της. Την φίλησα και πάλι στα μαγουλα πολλές φορές.  Μείναμε αγκαλιά μέχρι να βρούμε τις ανάσες μας και να επανέλθουμε στην πραγματικότητα.

- ήταν πολύ τρυφερό και έντονο όλο αυτό. Πάρα πολύ, πάρα πολύ

- Είσαι υπέροχο πλάσμα, είσαι γυναικάρα.

- δεν μπορώ να σου εξηγήσω πως ένιωσα και πως νιώθω ακόμα. Μου ήρθαν και έρχονται ακόμα να πω λέξεις που δεν έχω ξαναπεί.

- Όπως;

- δεν μπορώ να τις πω. Εσένα σου ήρθε να πεις κάτι;

-  Ένιωσα πως έχω μια Θεά μπροστά μου.

Ειχα παραδοθεί τόσο στις αισθήσεις και την απόλαυση σου που και να είπα κάτι δεν το σκέφτηκα. Απλά το είπα. Δεν είχα φραγμούς στη σκέψη.

- όταν είχα τουρλωσει και έβαζες τη γλώσσα σου μέσα, σκέφτηκα πως με...

Ξεκωλιαζεις με τη γλώσσα σου

- Μμμμ γλυκούλα μου

Μου έδωσε φιλί στο στήθος, και με χαϊδεψε.

- στα κλάματα μου πριν, ένιωσα πληρότητα μέσα. Κατάλαβα αυτό που λένε εραστής, ταύρος... και το άλλο.

- ποιο άλλο;

- μου βγήκε να πω, πως είσαι ο γαμιάς μου, πως θέλω να χυσεις μέσα μου. Ένιωθα τόση χαρά που δεν μπορούσα να συγκρατησω τις σκέψεις μου.

- μου αρέσουν όλα σου. Δεν σε χορταίνω.

Είσαι μοναδική γυναίκα. Η ταυτόχρονη διείσδυση σου άρεσε;

- ένιωσα περίεργα στην αρχή, αλλά μετά ήταν όνειρο γλυκό και τρέλα ταυτόχρονα. Είχα χαθεί.

Φιληθηκαμε και πάλι ενώ δεν σταματούσα να την χαϊδεύω.

Δεν είχε περάσει ούτε μισή ώρα αλλά είχαμε χαθεί στον χρόνο.

Πήγα και έφερα λίγο νερό. Σταμάτησα και χάζεψα λίγο το σώμα της.

Την έβλεπα να πίνει νερό και την σκαναρα σπιθαμή προς σπιθαμή.

Πρότεινα να κάνουμε ντους μαζί.

- θα μπω λίγο μόνη μου να πλυθώ τοπικά.

Στο υπόλοιπο σώμα θέλω να μείνω με τη μυρωδιά σου.

Πηγε στο μπάνιο και άκουσα να τρέχει νερό στην ντουζιέρα.

Προσπαθούσα να χωνέψω τι είχε γίνει.

Ποιες ήταν οι πιθανότητες να συμβεί όλο αυτό, τι τυχερός και άτυχος που ήμουν ταυτόχρονα.

Βγήκε από το μπάνιο τυλιγμένη με πετσέτα, με μάτια κλαμενα. Με κοίταξε που ήμουν γυμνός στο κρεβάτι.

Την κοίταξα έχοντας κόμπο στο λαιμό.

- Έλα εδώ, είπα και άνοιξα τα χέρια μου.

Έβγαλε την πετσέτα, κι έμεινε γυμνή. Σηκώθηκα και την πήρα αγκαλιά.

Ξάπλωσαμε στο κρεβάτι και κουρνιασαμε ο ένας στην αγκαλιά του άλλου έχοντας σκεπαστεί πλήρως με ένα σεντόνι.

Κοιτουσαμε ο ένας τον άλλον έχοντας ένα χαμόγελο ευτυχίας. Δεν είχαμε πολύ χρόνο μέχρι τον αποχωρισμό.

Οι πρώτες ακτίνες φωτός έμπαιναν στο δωμάτιο.

Ξημέρωνε ...

#ερωτικές ιστορίες #ερωτικες ιστοριες #greek hot stories

[sugaroto]

Ξυπνάς αλλά δεν ανοίγεις τα μάτια σου. Το φως είναι υπερβολικά δυνατό. Οι υπόλοιπες αισθήσεις σου περιεργάζονται το περιβάλλον γύρω σου. Βρίσκεσαι ξαπλωμέν@ κάπου ζεστά και λίγο μυτερά· άμμος, μήπως; Μυρίζεις τη θάλασσα, την ακούς, όχι πολύ μακριά σου, γιατί σχεδόν τη νιώθεις να σου χαϊδεύει τα πόδια κάθε φορά που το κύμα σκάει στην ακτή. Στο στόμα σου υπάρχει ��λάτι και άμμος.

Ανασηκωνεσαι και ανοίγεις τα μάτια. Είσαι σε μια απέραντη παραλία που μοιάζει έρημη. Δεν βλέπεις αρχή ούτε τέλος. Στον ορίζοντα δεν υπάρχει στεριά. Πίσω σου υπάρχει ένα δάσος από αρμυρίκια. Είναι όμως τόσο πυκνό, πού δεν βλέπεις τίποτε μέσα από τα δέντρα.

Κοιτάς τον εαυτό σου. Φοράς ένα άνετο μαγιό κι ένα μπλουζάκι. Ο ήλιος καίει, αλλά με κάποιον τρόπο ξέρεις ό,τι δε θα καείς. Δε νιώθεις πείνα ούτε δίψα.

Τι κάνεις;

α) βγάζεις το μπλουζάκι και τραβάς γραμμή για το νερό. Ίσως να σε βοηθήσει να σκεφτείς.

β) πηγαίνεις προς τα αρμυρίκια. Αν τα περάσεις όλα ίσως και να βρεις τον αυτοκινητόδρομο.

γ) ξαπλώνεις πάλι στην άμμο και ξανακοιμασαι. Είναι απλά ένα όνειρο. Όταν ξυπνήσεις όλα θα είναι πάλι στο φυσιολογικό.

δ) αρχίζεις να περπατάς κατά μήκος της ακτής, με την ελπίδα να μάθεις πού τελειώνει η παραλία.

ε) κάθεσαι κάτω. Κοιτάς την άμμο. Ξεκινάς να χτίζεις πύργους και να σκάβεις λακκούβες.

Διάλεξε σοφά το μονοπάτι σου. Αλλιώς αυτή η περιπέτεια ίσως τελειώσει σύντομα.

Τα 88 ντολμαδάκια τουμπλουρ βερσιον

THE SEA IS MY HOME

a) ΠΑΩ ΓΙΑ ΜΠΑΝΙΟ. δεν με νοιάζει καν να σκεφτώ απλά θέλω να κάνω βουτια. Γιουπι

Επίσης ξέρω ότι δεν θα καώ γιατί έχω πάθει ανοσία 😌 the sun never bothered me anyway

#sugaroto asks #anon #θειτσανον #??? #τα 22 κύματα #δεν ξερω πως λες το βιβλίο αλλα θα το ταγκαρω έτσι φορ ναου

[fandomchaosposts]

Ξυπνάς αλλά δεν ανοίγεις τα μάτια σου. Το φως είναι υπερβολικά δυνατό. Οι υπόλοιπες αισθήσεις σου περιεργάζονται το περιβάλλον γύρω σου. Βρίσκεσαι ξαπλωμέν@ κάπου ζεστά και λίγο μυτερά· άμμος, μήπως; Μυρίζεις τη θάλασσα, την ακούς, όχι πολύ μακριά σου, γιατί σχεδόν τη νιώθεις να σου χαϊδεύει τα πόδια κάθε φορά που το κύμα σκάει στην ακτή. Στο στόμα σου υπάρχει αλάτι και άμμος.

Ανασηκωνεσαι και ανοίγεις τα μάτια. Είσαι σε μια απέραντη παραλία που μοιάζει έρημη. Δεν βλέπεις αρχή ούτε τέλος. Στον ορίζοντα δεν υπάρχει στεριά. Πίσω σου υπάρχει ένα δάσος από αρμυρίκια. Είναι όμως τόσο πυκνό, πού δεν βλέπεις τίποτε μέσα από τα δέντρα.

Κοιτάς τον εαυτό σου. Φοράς ένα άνετο μαγιό κι ένα μπλουζάκι. Ο ήλιος καίει, αλλά με κάποιον τρόπο ξέρεις ό,τι δε θα καείς. Δε νιώθεις πείνα ούτε δίψα.

Τι κάνεις;

α) βγάζεις το μπλουζάκι και τραβάς γραμμή για το νερό. Ίσως να σε βοηθήσει να σκεφτείς.

β) πηγαίνεις προς τα αρμυρίκια. Αν τα περάσεις όλα ίσως και να βρεις τον αυτοκινητόδρομο.

γ) ξαπλώνεις πάλι στην άμμο και ξανακοιμασαι. Είναι απλά ένα όνειρο. Όταν ξυπνήσεις όλα θα είναι πάλι στο φυσιολογικό.

δ) αρχίζεις να περπατάς κατά μήκος της ακτής, με την ελπίδα να μάθεις πού τελειώνει η παραλία.

ε) κάθεσαι κάτω. Κοιτάς την άμμο. Ξεκινάς να χτίζεις πύργους και να σκάβεις λακκούβες.

Διάλεξε σοφά το μονοπάτι σου. Αλλιώς αυτή η περιπέτεια ίσως τελειώσει σύντομα.

ομγ ανον είναι τόσο όμορφα γραμμένο!! γουαου 🤩

α. Βουτάω στο νερό· με βοηθάει να ηρεμήσω και να βάλω σε μια σειρά τις σκέψεις μου. Νιώθω τον ήλιο να με χτυπάει στο πρόσωπο και γυρίζω το κεφάλι μου πάνω να τον αντικρίσω. Η ζέστη που εκπέμπει πέφτει ευχάριστα πάνω στο σώμα μου, σε συνδυασμό με το νερό που με δροσίζει.

#fandomchaos posts #tw emoji #fandomchaos greeks #fandomchaos asks

[ouranos77]

συγγνωμη αν ταυτίστηκες ή σε στενοχώρησε το ask μου.Η αλήθεια είναι ότι το να "πενθείς" ανθρώπους που έφυγαν αλλά αγάπησες ,με όλη σου τη ψυχή ,είναι πολλές φορές αλυτρωτο.δεν ξέρω αν εν τέλη είναι καλό να'αφηνομαστε τόσο και να βιώνουμε τόσο βαθιά το συναίσθημα του πόνου.προσωπικα δεν υπάρχει μια μέρα που να μην πονάει η ψυχή μου από τότε που χώρισα μαζί του αλλά από την άλλη φταίω που αφήνονται τόσο πολύ σ αυτόν τον πόνο.

Προσωπικά αφήνομαι στον πονο, έχω την ανάγκη να κλαψω , να ξεσπάσω , να σφίξω το μαξιλάρι , και όποτε μου έρχεται να ξεσπάσω, πάω μόνη μου κάπου και το κάνω. Μόνη μου. Το κάνω γιατί θέλω να το ζήσω, θέλω να πενθήσω , δεν θεωρώ φυσιολογικό να προχωρήσω έτσι απλά , σαν να μην συνέβη τίποτα, σαν να μην έγινε ποτε κομμάτι μου, σαν να μην γεύτηκα ποτε τα χείλια του… δεν πρέπει να κλείσει τόσο άδοξα… γιατί τα απωθημένα είναι ύπουλα.

Ξέρεις… αυτά τα «αν» «αν έφταιγα εγώ» «αν τελικά προσπαθούσα λίγο περισσότερο» «αν εχασα όντως τον άνθρωπο μου» «αν ήταν αυτός ο δικός μου παντοτινός έρωτας» «αν ήταν αυτός ο άνθρωπος που θα ήταν ο κολλητός μου γι πάντα, ο σύντροφος μου, το στήριγμα μου» , εμφανίζονται.

Εμφανίζονται από εκεί που δεν το περιμένεις , εμφανίζονται μετά από χρονια, και τότε είναι τελείως καταστροφικά, γιατί ο άλλος έχει προχωρήσει στην ζωή του, έχει ψάξει ήδη για το άλλο του μισό, σε έχει ξεχάσει… τότε είναι που διαλύεσαι για πρώτη φορά πραγματικά… είναι τότε που ζεις με φαντάσματα και τις αναμνήσεις σας, περιφέρεσαι σαν μια ξεχαρβαλωμένη χορδή μα δεν υπάρχει τίποτα, δεν υπήρξε ποτε τίποτα για αυτόν, γιατί ήδη βιώνει το καινούριο φιλι , τον καινούριο ενθουσιασμό, το καινούριο σκίρτημα…ετοιμάζεται ξανά για να βγει εξω και ανυπομονεί να βάλει το καινούριο άρωμα για να τον μυρίσει στον λαιμό. Ήδη που τα γράφω αυτά, ήδη αηδιάζω , και δεν είμαι ετοιμη να βιώσω αυτή την απώλεια, την απώλεια των αναμνήσεων του, δεν είμαι ετοιμη να με ξεχάσει.

Για αυτό σου λέω, το να αφήνεσαι στον πονο , είναι λυτρωτικό… αρκεί να ξέρεις τα όρια σου. Αφήνομαι. Αλλα αγαπαω τον εαυτό μου, σέβομαι το πρόσωπο μου… γιατί αν δε το κάνω εγώ, σημαίνει ότι ο άλλος δεν άξιζε να μ αγαπήσει. Εφόσον δεν αγαπαω εγώ τον ίδιο μου τον εαυτό , πως απαιτώ από έναν ξένο που με γνωρίζει ελάχιστα χρονια, μήνες, να το κάνει;; Με γνώρισε αλλα δεν ξέρει τι πέρασα, δε ξέρει ποση προστασία χρειάζομαι, δε ξέρει οτι το μόνο που επιθυμώ είναι να πνιγόμαστε κάθε βράδυ στις αγκαλιές και να φτιάξουμε την δικιά μας ζωή. Μόνο εσυ μπορείς να καταλάβεις ότι πρέπει, επιβάλλεται ΝΑ ΣΕ ΠΡΟΣΕΞΕΙΣ. Άρα με προσοχή και φροντίδα… θα μου πεις τι φροντίδα ‘αφού κλαιω όλη μέρα , το κεφάλι μου με εγκαταλείπει , το ίδιο και το σώμα μου…’ Αυτά θα επιτρέψουν , θα επιστρέψει η δύναμη σου για ζωή… όταν βρεθεί το κατάλληλο άτομο, που θα απαιτεί το χαμόγελο σου, να χαμογελάς ρε, τιποτα άλλο δε θα θέλει. θα είναι αυτή η μόνη του έννοια της ημέρας…

Ο ξ υ γ ό ν ο και φ ω ς , τις ξέρεις αυτες τις λέξεις ;

Τις χρειάζεσαι επειγόντως. Είναι πολύ νωρίς για να τις νιώσεις, μα και πολύ σύντομα παράλληλα ,

Εμένα αυτός ο άνθρωπος ήρθε ένα πρωινό με ήλιο από κει που δε το περίμενα. Σηκώθηκα κουρασμενη, απογοητευμένη με μια δόση βαρεμάρας , οπου ξαφνικά μου συστήθηκε και ήδη την επόμενη εβδομάδα γέμισε την ζωή μου, γέμισε όλη την ύπαρξη μου, γέμισε η αγκαλιά μου. Ερωτεύτηκα, αγάπησα… αγκάλιασα με κλειστα μάτια, ποτε δεν είχα αφεθεί ξανά με αυτό τον τρόπο, πέρασαν πολλοί όμορφοι και γοητευτικοί άνθρωποι απο τη ζωή μου, μα κρατησα μέχρι και την αγκαλια σκέψου…προετοίμαζα κάθε άγγιγμα και ονειρευόμουν κάθε σκηνή… ως που το άγγιγμα έγινε πραγματικότητα πάνω του. Ήταν αυτός, απλώς για λιγο… Ηταν αυτός που αφησα για πρώτη φορά να ακουμπήσει το κεφάλι του στο στήθος μου και άκουσε την καρδιά πως χτυπάει..

Κλπ κλπ δεν έχουν πια σημασία , ούτε θα εκτιμηθούν ποτε.

Θέλω να σου πω , από κει που δεν το περιμένεις…Τσουπ θα εμφανιστεί.

Και τώρα που μιλάμε , ήδη σε ψάχνει…

Ηδη μιλάει για σενα στους φίλους του, για αυτήν την κοπέλα που επιζητεί…

ήδη ετοιμάζεται

/Σαγαπαω καλή μου και ας μη σε ξέρω/

16-11-23

[followyournorthstar]

Δεν έψαχνα για τίποτα όταν σε συνάντησα,

Δεν σχεδίαζα να ερωτευτώ τόσο σύντομα αλλά,

μετά σε συνάντησα και αυτό ήταν.

#greek tumblr #greek posts #greek quotes #γκρικ μπλογκ #greek blog #feelings #συναισθήματα #ποίηση #ελληνικο tumblr #ελληνικοι στιχοι #ελληνικα #ελληνικο ποστ #ελληνικά #ελλάδα #γκρεεκ #γκρικ ποστ #γκρικ ταμπλερ #γκρικ κουοτς #ερωτας #greece #art #σχέσεις #σκεψεις #poetry #poets on poetry #γρεεκ ταμπλρ #γρεεκ ποστς

[erwteumenh-me-thn-psyxh-sou]

Τρίτη 22 Αυγούστου 2023, 01:50

Άλλη μια φορά που θέλω να γράψω ένα ευχάριστο κείμενο αλλά δεν μου βγαίνει. Ίσως πρέπει να συνηθίσω την θλίψη που αποτυπώνεται σε κάθε ένα κείμενο, ακόμα και όταν θέλω να περιγράψω μια όμορφη στιγμή. Κρύβω πολύ πόνο μέσα μου. Προσπαθώ να μην το δείχνω, όχι τόσο σε εσένα.

Αυτό που κατάλαβα σήμερα είναι ότι το τέλος μας πλησιάζει. Τι πλησιάζει δηλαδή, σχεδόν πάλι πήγες να με αφήσεις αλλά να που σε κράτησα για λίγο ακόμη. Λίγο. Είπες τόσα πολλά σήμερα, κάθε σου λέξη με πλήγωνε όλο και περισσότερο. Είμαι δυνατή όμως, ή τουλάχιστον έτσι θέλω να λέω για να ξεγελάσω τον εαυτό μου. Είμαι και εγωίστρια, επίσης. Ναι, είμαι. Προσπαθώ πράγματι να κάνω το σωστό αυτή τη φορά αλλά φαίνεται πως το πρόβλημα είμαι εγώ η ίδια. Κάτι τέτοιο δεν είχα γράψει ξανά σε κάποιο άλλο κείμενο; Να που τελικά πάντα στο ίδιο συμπέρασμα καταλήγουμε.

Ζω αυτό που πολλοί ονομάζουν τα "καλύτερα" χρόνια ως τα πιο μίζερα. Κι αν δεν είχα γνωρίσει εσένα ποιος ξέρει που θα ήμουν σήμερα; Ή αν θα υπήρχα; Μου κάνεις καλό, τις περισσότερες φορές, αλλά εγώ σου κάνω κακό. Και τώρα τι; Ο ένας θα μπορέσει να προχωρήσει, σου το εύχομαι, και ο άλλος θα μείνει για πάντα κολλημένος πίσω.

Ακόμα πιστεύω σε εμάς. Αστείο ε; Μέχρι και την τελευταία στιγμή θα πιστεύω σε εμάς και σε κάτι καλύτερο. Η τελευταία στιγμή δεν έφτασε ακόμη, ευτυχώς, αλλά μπορώ να την δω να έρχεται σύντομα αν κάτι δεν αλλάξει. Αφού ξέρω τη μοίρα μου. Η ζωή με εκδικείται για πολλά λάθη τα οποία έχω κάνει όλα αυτά τα χρόνια. Μια φορά βρέθηκε κάτι καλό στο δρόμο μου, κάτι το οποίο να με κάνει πραγματικά ευτυχισμένη, και απλά η ζωή το παίρνει μέσα από τα χέρια μου.

Δεν θα ρίξω τις ευθύνες σε εσένα, όχι. Βλέπω εδώ μέσα πολλά άτομα που γράφουν για τους δικούς τους ανθρώπους και απλά ρίχνουν το μπαλάκι ο ένας στον άλλον. Δεν θα το κάνω αυτό, εδώ μπορώ να μιλήσω λίγο πιο ανοιχτά και να πω ότι ναι, εγώ φταίω, εγώ είμαι το πρόβλημα. Όχι, δεν είσαι μαλάκας εσύ, δεν μου φέρεσαι άσχημα και όχι, δεν φταις μόνο εσύ σε ό,τι μας συμβαίνει. Φταίω εγώ, τα λάθη μου, αυτό που είμαι ή μάλλον αυτό που άλλοι άνθρωποι και καταστάσεις με έκαναν να είμαι. Φταίω εγώ, που κάνω κάθε μέρα όνειρα ότι ζω το τέλειο μαζί σου ενώ απέχουμε πολύ από αυτό αλλά ξέρεις, το μέσα μου θέλει να πιστεύει ότι ακόμα έχουμε χρόνο να τα καταφέρουμε κι ας έχει αρχίσει η κλεψύδρα να μετράει αντίστροφα.

Κρύβω πολύ πόνο μέσα μου και δεν έχω κανέναν να μιλήσω, κανείς δεν με ακούει, είμαι πραγματικά μόνη. Ξέρω ότι πρέπει σιγά σιγά να κατέβω από το όμορφο και βολικό συννεφάκι μου και να αντιμετωπίσω την σκληρή πραγματικότητα. Αλλά ποιος θα είναι εκεί να με στηρίξει μετά; Η μόνη πραγματική στήριξη που έχω είναι η δική σου. Και εσύ με αφήνεις. Μας αφήνεις. Σηκώνεις τεράστια άμυνα ακόμα και όταν τα πράγματα πάνε καλά. Σα να διώχνεις μακριά σου το καλό. Σα να σου λέει κάποιος "ορίστε, θα νιώσεις καλύτερα με αυτό" και εσύ να απαντάς "δεν το θέλω, πάρτε το μακριά μου". Διώχνεις την ευτυχία αλλά γιατί; Τόσο πολύ σε έχει βολέψει η μοναξιά και η μιζέρια;

Βαρέθηκα να γράφω συνέχεια τέτοια κείμενα. Δεν ήθελα να το κάνω αυτό, άλλος ήταν ο σκοπός του blog. Αλλά χρειάζομαι κάπου να μιλήσω, καταλαβαίνεις;...

#greek posts #greek blog #greek quotes #greek tumblr #greek #γυρνα πισω #μου λειπεις #αγαπη μου #σε αγαπαω #απωθημένο #αποσταση #αγαπη #σε σκεφτομαι #σε θελω #ερωτας #σε ερωτευτηκα #ελληνικα #ελληνικα κειμενα #ελληνικο tumblr #ελληνικο ποστ #γκρικ ποστ #γκρικ τεξτ #γκρικ κουοτς #γρεεκ τεξτ #γρεεεκ

[daimewdis]

Κοίτα, σε λίγο ξημερώνει. Καλοκαίρι του 22' τελειώνει. Πόσο σιχαίνομαι τα καλοκαίρια. Κοίτα, γράφω και σβήνω, ενώ οι σκέψεις του μυαλού μου τρέχουν. Random, ξες πως είμαι. Και αν δεν με ξες, μην με μάθεις. Το κενό συνεχίζει και με πνίγει, με τυλίγει και με σβήνει.

Μεγαλώνει, και όσο περνάει ο καιρός όλο και μεγαλώνει. Προσπάθησα να το καλύψω. Όχι για να καλύψω το κενό, αλλά επειδή είχα ανάγκη να αισθανθώ. Να γευτώ. Αλλά με είχα χάσει προ πολλού. Ξέρεις, καπνίζω πολύ, την ημέρα κάνω 2 με 2,5 πακέτα. Και πες γάμα την υγεία. Λεφτά στη τσέπη δε μένουν. Πρέπει να καταφέρω ξανά να το ελαττώσω στο ένα πακέτο ή 1,5. Άγχος, στρες, θλίψη δε βοηθάνε την κατάσταση. Έχω ξεφύγει γενικά. Εγώ, σαν εγώ, δεν ξέρω τι ακριβώς φταίει. Αλλά το σίγουρο είναι πως δεν είμαι εγώ. Όχι γιατί καπνίζω πολύ, ανέκαθεν κάπνιζα. Αλλά γιατί νιώθω "ανάγκες" που δεν είχα. Ξέρεις, αυτές που είναι συνηθισμένες για τους ανθρώπους. Και κυρίως, το "μόνος," ενώ αγαπάω την μοναξιά, ενώ πάντα ήμουν μόνος, νιώθω πως το "μόνος" να μην το αντέχω. Πόσο αστείο; Πόσο ειρωνικό; Ελπίζω να μου περάσει. Είναι πολλά. Βλέπω ο όψεις του εαυτού μου, που δεν υπήρχαν, που είμαι, αλλά δεν είμαι. Όπως ευάλωτος. Να έχω γίνει ευάλωτος. Η τόση ηρεμία, μάλλον με έχει μεταλλάξει. Κοίτα, ξέρω ποιος είμαι, και ξέρω πως δεν βγάζουν τόσο νόημα, το σίγουρο είναι πως με έχω χάσει καιρό τώρα. Όχι, μην περιμένεις να μην σου πω άντε και γαμήσου. Έχω ξεκόψει καιρό τώρα με τους γιατρούς μου, την ψυχολόγο και τον ψυχίατρο. Και ίσως πρέπει να ξανά αρχίσω. Κάποιες φορές έχω "ανάγκη" να μιλήσω σε έναν άνθρωπο που με γνωρίζει και δεν κρύβομαι. Που ξέρει το μυαλό μου, το ποιός είμαι. Αλλά υπάρχουν σημεία που δεν πρέπει να τα αγγίζεις. Έχει ακόμη λίγη μπαταρία το κινητό. Άνοιξα και ��ο δεύτερο πακέτο, κάπνισα μερικά, σε λίγο θα βγω στο μπαλκόνι να καπνίσω ξανά, να ακούσω μουσική και να πηγαίνω πάνω κάτω, μέχρι να με πάρει ο ύπνος και κοιμηθώ. Λοιπόν, κοντεύει 6 το πρωί. Κάποια απ' όσα έγραψα νιώθω ντροπή. Όπως νιώθω όταν γράφω ερωτικά. Για να είμαι ειλικρινής συναισθηματικά. Είδες μαλάκα; Ακόμα και πίσω από μία μάσκα δεν μπορώ να νιώσω ελεύθερος. Γιατί είμαι εγώ. Δεν νιώθω τόσο οικεία με αυτό το κομμάτι, όχι γιατί δεν έχω αισθήματα, αλλά πάντα το απέφευγα. Και έχω μπλεχτεί γενικά. Έχω σοβαρότερα θέματα για να μιλήσω, γράψω. Έχω ένα κενό που με συντροφεύει καιρό, μία κατάθλιψη που λες και γεννήθηκα με αυτή. Και ο εαυτός μου, που μεταλλάσσεται σε κάτι ξένο. Δεν ξέρω αν φταίνε όλα αυτά μαζί ή απλά μεγαλώνω. Δεν ξέρω αν φταίω, που κάπως "ανοίχτηκα" και μπλέχτηκα με ανθρώπινες υπάρξεις, και κόλλησα "άνθρωπος". Συνεχίζω πάντως, με όσα γράφω, τα περισσότερα να μην μου αρέσουν και να βρίσκω κάτι που να μην με ικανοποιεί και να το διαγράφω. Συνεχίζω να λαμβάνω ακόμα που και που κάποια μηνύματα που να μην ξέρω πως να αντιδράσω. Ξέρω, πως κάποιοι είναι χρόνια και με σκέφτονται λες και είμαι δικός σας.

Με φοβίζει ο χρόνος, λες και νιώθω πως δε θα προλάβω. Και ίσως εσκεμμένα, με τι ζωή που κάνω. Θα ξανά γράψω σύντομα. Ίσως πιο αναλυτικά, ίσως και όχι. Random, όπως συνηθίζω. Καληνύχτα.

28/8/22

-Δαιμεώδης

[tetradio-sinaisthimatwn]

Εάν με χαρακτήριζα θα με έλεγα μαμακια.

Από τότε που με θυμάμαι όσο περισσότερο χρόνο ξοδεύω με τη μαμά μου τόσο περισσότερο κολλάω πάνω της.

Παρόλο που αυτή τη στιγμή βρίσκομαι στο πλοίο και ταξιδεύω για διακοπές νιώθω στενα��ωρημένη καθως ξέρω πως δεν θα τη δω σύντομα !!! 

#greek quetos #ελληνικα κειμενα #ελληνικο κουοτ #ελληνικο ποστ #ελληνικο tumblr #greek tumblr #quotes #ελληνικο ταμπλρ #ελληνικα #μαμα

[ntsawos]

Κάθε φορά που σε κοιτάζω (ξέρεις, εκεί στο ig), νιώθω πως θέλω να μιλήσω, να βγάλω από μέσα μου χιλιάδες λέξεις, να κάνω εικόνα τα συναισθήματα που με πλημμυρίζουν, μα πάντα όλα αυτά εγκλωβίζονται σε δυο λέξεις που κατακλύζουν το μυαλό και με κάνουν να αισθάνομαι ήρεμος γιατί είμαι γεμάτος - ναι, με σένα.

Σίγουρα θα νιώσεις αμηχανία ή ενόχληση ή και άβολα με όσα θα σου πω από κοντά, πολύ σύντομα, μα είναι ότι δημιούργησες άθελα σου κι οφείλω να τα εκφράσω, άδολα και χωρίς υστεροβουλία. Προσωπικά, θα αισθανόμουν υπέροχα αν μου συνέβαινε κάτι παρόμοιο - θα ένιωθα πιο σημαντικός, πιο σπουδαίος - γιατί είναι στ' αλήθεια τόσο όμορφο να σημαίνεις πάρα πολλά για κάποιον, να ζεις συνέχεια μέσα στο μυαλό του, να σημαίνεις τα πάντα γι' αυτόν· εσύ μου το έμαθες κι αυτό.

Οι μέρες περνούν τόσο αργά, μα πλησιάζει πια η στιγμή. Νιώθω λιγότερη ανασφάλεια, μα πάντα φοβάμαι πως θα σπάσω, θα λυγίσω τη στιγμή που θα σε κοιτάζω κατάματα. Όμως αυτές οι δυο λέξεις θα ειπωθούν, με όποια συνέπεια.

"κι ύστερα αν θες πάλι την πόρτα σου θα κλείσω" - Το κύμα, Χ. Αλεξίου

#life #Athens #athens life #posts #greek posts #new posts #my posts #love posts #my writing #you #love #εγώ κι εσύ