Tumgik
#αγγιγμα
Text
Θέλω να νιώσω το άγγιγμα σου. Θέλω να νιώσω τα χέρια σου πάνω μου, σε όλο μου το σώμα. Τα χείλη σου στα δικά μου. Παίρνουν φωτιά όλα μέσα μου όταν σε σκέφτομαι.
1 note · View note
vrwmikh-texnh · 1 year
Text
Αναλγητικο καθε αγγιγμα σου.
Γιατρευε τον πονο της ψυχης.
Ολες τις ωρες που ημουν κοντα σου..
..υπηρχε στις σκεψεις μονο απεραντη σιωπη.
Βρωμικη τεχνη
7 notes · View notes
koeenoyokan · 1 year
Text
Σιωπηλη αγαπη
Σ’αγαπησα για τον τροπο που με σκουπιζες μετα απο το μπανιο. Σ’αγαπησα για καθε γραμμα που μου εκρυβες μεσα στο δωματιο. Για οσα ποιηματα εγραψες ποτε. Για καθε μεθυσμενα λογια. Για τις μουσικες που μοιραζοσουν. Για τις προσπαθειες σου να σε αγαπησεις. Για τις φορες που συγχωρουσες τα παρορμητικα μου λογια. Σ’αγαπησα γιατι καθε φορα που ζωγραφιζες συγκεντρωμενα εβγαζες ασυναισθητα εξω τη γλωσσα σου. Σ’αγαπησα για την τεμπελια σου και για το χουζουρεμα σου μεχρι το μεσιμερι στο κρεβατι. Σ’αγαπησα για τις συναυλιες μας, τις αμαξαδες μας, τα πρωινα στο κρεβατι, τις θεες, τις βολτες στο κεντρο. Για το παρκο μας. Σ’αγαπησα για την αναβλητικοτητα σου. Σ’αγαπησα για τα χιλιομετρα που εκανες για να με δεις, για εκεινα που εκανα και εγω. Σ’αγαπησα για καθε πληγη σου. Καθε τραυμα. Καθε κλαμα. Για καθε ξενυχτι. Σ’αγαπησα μεσα σε ολες τις διαφωνιες. Τους τσακωμους. Τα βαρια λογια. Σ’αγαπησα για την ευαισθησια σου απεναντι στις λεξεις. Για τις ανασφαλειες σου, για τους φοβους σου. Για το μπλε σου χρωμα. Για την αδυναμια σου στα λουλουδια της μαμας σου, για την αγαπη σου για τον αδελφο σου. Για τον ερωτα σου με την Σεληνη. Για τη συγκινηση σου σε ταινιες που δεν εβρισκα το νοημα, εσυ το ειχες κρυμμενο. Σ’αγαπησα για την φορα που πηγε να μας παρει μεσα η θαλασσα και σε ελεγα ηλιθιο και εσυ νευριασες. Για τα μαξιλαρια που χω φαει στο κεφαλι και για τις αγκωνιες που ετρωγα επισης καταλαθος. Για τον τροπο που με φιλουσες μετα. Σ’αγαπησα γιατι εισαι αγαρμπος. Για τις φορες που με αφηνες να σου σπαω τα σπυρια και να σε περιποιουμαι. Για τον εθισμο σου στις τσοντες, μη το αρνηθεις. Σ’αγαπησα για τις μερες που ελαμπες. Για εκεινες που ειχες αυτοπεποιθηση. Σ’αγαπησα για ολες τις ωρες που κουραζοσουν στο διαβασμα. Για ολα τα 10αρια και ολα τα 5αρια που επαιρνες. Σ’αγαπησα για την γκρινια σου υστερα. Σ’αγαπησα για τις φορες που εβγαζες εσυ βολτα τον σκυλο. Για τις φορες που με ενθαρρυνες και με βοηθουσες να διαβασω. Για τις φορες που παιζαμε καθηγητης και μαθητρια και καταληγαμε σε λαθος σκηνικο. Σ’αγαπησα και ας μισω την χημεια πλεον εξαιτιας σου, μα σε αγαπησα για αυτην που ειχαμε εμεις οι δυο.Σ’αγαπησα για τις μελαγχολικες σου μερες που μου μετεδιδες μελαγχολια. Για τις συζητησεις μας για τη ζωη. Για την οπτικη σου για αυτην. Για τις αντιθετες αποψεις μας. Για τα ονειρα σου. Σ’αγαπησα για τον τροπο που μου ψυθιρζες τα «σαγαπω» σου. Για καθε νερατζι που μου πεταγες στο κεφαλι. Για καθε ταινια που διαφωνουσαμε να δουμε. Για καθε χορο που δημιουργουσαμε. Για καθε ζωγραφια που μοιραζομασταν. Για την αντιδραση σου στις προστυχιες που εκανα. Σ’αγαπησα γιατι προτιμουσες τον χειμωνα ενω εγω το καλοκαιρι. (Ισως να αλλαξε πια αυτο.). Σ’αγαπησα για το ξερο σου το κεφαλι. Για το πεισμα σου. Για την ανταγωνιστικοτητα σου. Σ’αγαπησα για τον τροπο που με σκεπαζες μετα απο ερωτες. Για το αρωμα σου. Για τις σπασμενες σου υποσχεσεις. Για τα μαδημενα λουλουδια. Για τον τροπο που μου κρατουσες το χερι σαν να ησουν περιφανος για εμενα. Για τις φωνες και τα κλαματα στα τηλεφωνα τα χαραματα. Σ’αγαπησα για τις θεατρικες σου ικανοτητες και για τα γελια που μου χαριζες. Για τις φιλοδοξιες σου. Για τις εναλλαγες της φωνης σου, τα εκφραστικα σου ματια, το αγγιγμα σου. Τον μπαμπα που κρυβεις μεσα σου. Για την φαντασια που εβαζες στις ιστοριες που μου ελεγες πριν κοιμηθω. Σ’αγαπησα για τον τροπο που με τραβουσες μεσα στην αγκαλια σου οσο κοιμοσουν. Σ’αγαπησα για καθε σου προσπαθεια να με καταλαβεις. Σ’αγαπησα και επειδη δεν το καταφερες. Για καθε ακαταλληλη σκεψη σου. Σ’αγαπησα για τις πληγες που μου αφησες. Για τα ψεματα που μου ειπες. Σ’αγαπησα για τα λαθη σου. Για τους νεους σου ερωτες, τις νεες αγαπες. Για την εμπιστοσυνη που μου γκρεμισες. Για τα ξενα σωματα που ακουμπουσες οσο το δικο μου ηταν ταραγμενο μακρια σου. Σ’αγαπησα κι ας μη νιωθουμε το ιδιο πια, ας μη θελουμε το ιδιο. Σ’αγαπησα γιατι ειναι στον ορισμο μου το να σ’αγαπω. Σ’αγαπησα γιατι εισαι αυτος. Σ’αγαπαω γιατι ειμαι εδω και το γραφω αυτο. Ισως ομως να μην αξιζεις να το ξερεις. Μα, μην ανησυχεις. Αγαπη σαν αυτη δεν χανεται.. Απλα χαραζει σιωπηλα τον δρομο της προς τον παραδεισο, εκει οπου ανηκει.
15 notes · View notes
444juliee · 2 years
Text
Αν σε ρωτουσε καποιος «ποσο πολυ σου λειπει» τι θα λεγες; Γιατι αν απαντουσα εγω θα ελεγα οτι εμενα μου λειπεις πολυ. Ειδικα.. Η μυρωδια του κορμιου σου.. Μου ανοιγει νεες πυλες στον κοσμο των ονειρων. Και γιατι; Επειδη μυριζεις ονειρικα. Να διεισδυω το προσωπο μου στον λαιμο και στα χειλη σου για να μπορεσω να απορροφησω οσο το δυνατον περισσοτερο απο την μυρωδια σου. Ξερεις.. για να μεινει πανω μου, στα χερια μου στο στηθος μου, στα χειλη μου.. παντου. Να μπορω να πηγαινω ευτυχισμενη σπιτι. Να περνω το δικο μου σουβενιρ απο σενα χωρις να το ξερεις. Μου λειπει το αγγιγμα σου. Να μου αγκαλιαζεις ολο το κορμι με τα μεγαλα και ζεστα σου χερια. Να με φερνεις κοντα σου.. να γινομαστε ενα. Ξερεις εσυ. Να μου πιανεις τα μαγουλα και εγω να σε κοιταζω στα ματια χωρις να σπασω την επαφη με τα δικα σου. Τις ματαρες σου, που παντου καυχιεμαι για το ποσο ομορφα ματια εχει το αγορι που αγαπω. Και πιστεψε με σ’αγαπω πολυ. Μου λειπει να μιλαμε με τις ωρες οπως παλια. Λενε να μην κοιτας το παλια.. να φροντιζεις να δημιουργεις νεες αναμνησεις με τα ατομα που αγαπας.. αλλα.. εγω ��εν μπορω να ξεχασω απο το που ξεκινησαμε εμεις οι δυο. Θυμασαι μωρο μου; Ποσο ερωτευμενος ησουν μαζι μου; Ποσο τρελαμενος ησουν με εμενα;.. το θυμαμαι σαν χθες που μου εστελνες επανελλημενα πολλα μηνυματα και περιμενες πως και πως να σου απαντησω. Για εμενα ηταν κατι εντελως καινουργιο. Δεν ηξερα πως να το διαχειριστω. Με εκανες να σε αγαπησω με τον τροπο σου θυμασαι; Τι κριμα που ειναι ομως που αυτες οι αναμνησεις δεν κρατουν για παντα και καποια στιγμη παυουν να υπαρχουν.. γιατι σταματησες μωρο μου να προσπαθεις για εμενα; Γιατι σταματησες να προσπαθεις για μας; Σε ειχα ως προτυπο αγαπης. Θαυμαζα παντα την δυναμη της ψυχης σου και της καρδιας σου να προσπαθει για εμενα. Οταν τα καταφερες σταματησες ομως.. Εγω δεν σταματησα ποτε να προσπαθω. Η δικη μου ιδεα της αγαπης ειναι παντα να προσπαθουν και οι δυο μεχρι τελικης πτωσεως, μεχρι να φυγουμε απο αυτη την ζωη. Γιατι η αγαπη δεν ειναι κατι το.. πως να το πω.. αυτονοητο και μονημο.. Αν σταματησεις να δινεις σταματαει και αυτη.. Μην την αφηνεις να φυγει μωρο μου. Δεν εχω ξανα αγαπησει τοσο πολυ ανθρωπο στην ζωη μου. Σε σκεφτομαι 24/7 και εχεις γινει ενα με το μυαλο μου. Δεν μπορω να κανω τιποτα στην καθημερινοτητα μου αν δεν το συνδεσω με σενα. Παντα εχω την μορφη του προσωπου σου μπροστα μου. Να με κοιταζει. Να μου λεει πως με αγαπαει. Πως ειναι εδω. Αυτο με κραταει καλα. Τα πρωινα. Οσο σε περιμενω. Σε περιμενω. Σε περιμενω ολη μερα. Η αναμνηση σου ειναι αυτη που με κρατησε ως εδω. Που με εκανε να αντεξω. Οι αναμνησεις αρχιζουν να σβηνουν. Να εξαφανιζονται. Δεν θυμαμαι πως εισαι. Αρχιζω να ξεχναω πως ηταν η αγαπη σου. Πως ησουν εσυ. Πως με εκανες να νιωθω. Εχει εισβαλει η στεναχωρια μεσα μου. Η μοναξια. Τι ειναι η αγαπη; Μπορει καποιος να μου μαθει ξανα; Αυτο ειναι αγαπη;.. αυτο λοιπον.. να μην μιλας ολη μερα με το ατομο που αγαπησες.. με το ατομο που περασες ενα τεραστιο διαστημα της ζωης σου. Και να εισαι οκ με αυτο. Αν φυγει ομως.. τι κανεις εκει; Οταν δεν θα ειναι εκει πια το ατομο αυτο που ηταν εκει για σενα να σου δινει την αγαπη του καθε μερα.. τι κανεις; Ποιος εισαι; Που στηριζεσαι; Η αγαπη δεν ειναι ευκολη υποθεση. Χανεις τον υπνο σου.. το μυαλο σου. Σε κανει να εχεις παραισθησεις και να τρελαινεσαι. Παναγιωτη σε αγαπησα περισσοτερο απο οτιδηποτε σε αυτο τον κοσμο. Στα δωσα ολα. Σου εδωσα εμενα. Ολοκρηρωτικα. Σου χαρισα τον εαυτο μου. Δεν σε νοιαζω πια; Δεν με αγαπας; Δεν μου αρκει να το ακουω. Θελω να το βλεπω. Απο λογια πηρα πολλα..Μεσα μου αυτη την στιγμη καιγεται μια φλογα η οποια δεν λεει να σβησει. Αυτη η φλογα καιει για σενα. Η αγαπη μου ειναι. Κραταει το μονοπατι φωτεινο για εσενα. Σαγαπαω. Πανο. Σαγαπαω. Οσο τιποτα στον κοσμο. Και θα σ αγαπαω μεχρι να πεθανω.. μη με ξεχασεις.
10 notes · View notes
xehasmenesithakes · 2 years
Note
Χάρη σου αρέσει να σε χαϊδεύουν στην πλάτη με τα νύχια;;
Ρε νιωθω οτι ακουγομαι περιεργος αλλα γενικα εχω θεμα με το αγγιγμα δεν μου ειναι καθολου οικειο σαν αισθηση,και γενικα ειμαι αποσυνενδεμενος με το σωμα μου,μαρεσει να μου χαιδευουν τα χερια πολυ ομως,εκει μαρεσει να τη δεχομαι την αγαπη γενικα
2 notes · View notes
crisismonitor · 11 days
Text
Optima για Mytilineos: Το άγγιγμα του Μίδα – Tιμή στόχο 49 ευρώ
Σε νέο report της με τίτλο “Το αγγιγμα του Μίδα” – Η δραστηριότητα των ΑΠΕ συνεχίζει να εκπλήσσει και δεν έχουμε δει τίποτα ακόμα η χρηματιστηριακή σημειώνει πως μετά από ένα εκπληκτικά ισχυρό 2022 και ένα ισχυρότερο 2023, η Μυτιληναίος συνεχίζει να αναπτύσσεται με ταχείς ρυθμούς, αξιοποιώντας τις ενεργειακές μεγατάσεις μέσω της πλατφόρμας εναλλαγής περιουσιακών στοιχείων ΑΠΕ, καθώς η εταιρεία…
Tumblr media
View On WordPress
0 notes
voluptasino · 9 months
Text
Θα θελα να γινω μια σταλια και να χωρεσω στη χουφτα σου. Να με κρατας αναμεσα στα χερια σου, να με κοιτας, να με αγγιζεις, να με χαιδευεις κι οσο με χαιδευεις τοσο εγω να μικραινω. Να φτασω καποια στιγμη στο μεγεθος των δακτυλων σου . Να κουνας ευγενικα τα χερια σου κι εγω να χορεύω αναμεσα στα δαχτυλα σου και να περναω από το ένα δαχτυλο στο άλλο. Εσυ να με κοιτας, να μου χαμογελας κι εγω να σε νιωθω ολο και πιο ομορφο, ολο και πιο δικο μου. Εως οτου καποια στιγμη ετσι όπως χορευω πανω στα χερια σου η σμικρυνση μου να γινεται ολο και πιο εντονη. Ωσπου να περασω από τα ζεστα σου χερια και το τρυφερο σου αγγιγμα στην απολυτη ανυπαρξια. Κι ετσι όπως χορευω ξαφνικα και συναμα αναμενομενα να χαθω…
1 note · View note
meeixeskaimexases · 1 year
Text
Μου λειπει η φωνη σου
Μου λειπει η μυρωδια σου
Μου λειπει το αγγιγμα σου 
Μου λειπει το χαμογελο σου
Μου λειπεις εσυ γαμωτο..
1 note · View note
velliiii · 4 years
Text
Τελικά τι θεωρείται όμορφο και ερωτεύσιμο;
Ερωτεύσιμα δεν είναι δύο μάτια, όσο σπάνιο χρώμα ή σχήμα κι αν έχουν. Δεν είναι το μπλε ή το πράσινο που θα τα κάνουν μοναδικά, αλλά το βλέμμα που θα σε μαγέψει και θα σε κάνει να μετράς αντίστροφα για την επόμενη συνάντηση.
Η εξωτερική εμφάνιση δε θα γίνει ποτέ η αιτία να ξεχωρίσεις έναν άνθρωπο. Ίσως να βοηθάει στο να τον προσέξεις, επειδη άλλωστε ζούμε και στην εποχή της εικόνας, αλλά κανένα από τα εξωτερικά χαρακτηριστικά δεν μπορούν να σε κρατήσουν.
Ερωτευόμαστε συμπεριφορές, κινήσεις, εκφράσεις, γλυκά και αληθινά χαμόγελα, εκρηκτικούς χαρακτήρες. Τον τρόπο που προφέρουν το όνομά μας, το άρωμα του σώματός τους, όχι του ακριβού μπουκαλιού, τα σημ��δια του προσώπου, τις ουλές και τις ελιές.
Είμαστε όντα ατελή κι ερωτευόμαστε ατέλειες. Απ’ αυτές ξεχωρίζουμε το όνειρο απ’ την πραγματικότητα. Αυτές μας θυμίζουν πως είμαστε ξύπνιοι, απλώς τυχεροί κι ευτυχισμένοι.
Το άγγιγμα, η αγκαλιά, το χαμόγελο και το φιλί. Τα κομβικά στοιχεία μιας σχέσης, τα σύμβολα που φέρνουν δύο ανθρώπους πιο κοντά, τι σχέση μπορούν να έχουν με την εικόνα; Ο έρωτας είναι αίσθηση αέρινη και τυφλή, δεν έχει υπόσταση. Ερωτεύεσαι το φιλί κι όχι τα χείλη· μικρά ή μεγάλα, σημασία έχει να συγχρονίζονται με τα δικά σου. Όμορφο χαμόγελο είναι αυτό που ταυτόχρονα χαμογελούν και τα μάτια κι όχι αυτό με τα ίσια λευκά δόντια. Οι άνθρωποι ζητούν συναίσθημα... ή μάλλον, για να ειμαι πιο σαφής, κάποιον ανθρωπο που θα ειναι δυνατο να συγχρονιστεί και να συμβαδίσει το συναίσθημα τους με το δικό του. Οι ανθρωποι δεν αναζητούν μια καλογυαλισμένη κούκλα για τη βιτρίνα τους. Αναζητούν μια χημεία έντονη, να τους δένει, που δεν σχετίζεται με καμία εμφάνιση.Όσο κι αν σε ενθουσιάζει το εξώφυλλο, ξέρεις πως έχει ημερομηνία λήξης. Όχι απαραίτητα γιατί θα κιτρινίσει ή θα σχιστεί, αλλά γιατί σίγουρα κάποια στιγμή θα βαρεθείς να το κοιτάζεις.
Αν ήμασταν βιβλία οι άνθρωποι, θα ερωτευόμασταν ιστορίες, όχι εξώφυλλα. Θα ερωτευόμασταν αυτες που θα μας κέντριζαν το ενδιαφέρον, αυτές που θα κρατούσαν ξύπνιους όλη νύχτα για να μη χάσουμε γραμμή.
Ερωτεύσιμος είναι ο τρόπος που μας φέρεται κάποιος. Η αγάπη, η φροντίδα, το ενδιαφέρον του. Είναι εκείνα τα χέρια που θα σου ετοιμάσουν μια σούπα αν τύχει κι αρρωστήσεις, που θα σου χαϊδεψουν την κοιλιτσα αν πονέσει, που θα θέλουν να σε ξεκουράσουν και να σε χαλαρώσουν μετα από μια άσχημη- κουραστική μερα κι εκείνη η αγκαλιά που θα κάνει πάντα χώρο για να στριμώχνεσαι μέσα της.
Ποιον νοιάζει πώς δείχνει ο άλλος κι όχι πώς τον βλέπει εκείνος; Η ομορφιά είναι η πιο υποκειμενική έννοια. Όμορφο είναι ό,τι είναι δικό σου, ό,τι νοιάζεσαι κι ό,τι αγαπάς.
Οι άνθρωποί μας είναι δώρα στη ζωή μας. Ποιος κοιτάει το περιτύλιγμα σε ένα δώρο; Όλοι βιαζόμαστε να το σκίσουμε και να δούμε το περιεχόμενο.
Ερωτεύσιμο είναι το μυαλό, το χαμόγελο, το μυστήριο βλέμμα, οι έξυπνες ατάκες, οι άκομψες κινήσεις, οι απρόβλεπτες αντιδράσεις. Το δάγκωμα στα χείλη, η χροιά της φωνής. Όλες οι μικρές συνήθειες κι όλα τα αδέξια χαρακτηριστικά. Όλα τα άλλα είναι περιτύλιγμα που στο πρώτο άνοιγμα πετιέται στον πιο κοντινό κάδο.
137 notes · View notes
yacinthi · 4 years
Text
Κι η απόδειξη πως ζεις είναι τα σημάδια που μονάχα όσοι αγαπάς μπόρεσαν πάνω σου να αφήσουν.
Κάποιοι σ’ ακουμπάν, λίγοι σ’αγγίζουν.
119 notes · View notes
Text
Tumblr media
όταν πηγαίναμε σινεμά
55 notes · View notes
ma-rl-ens-posts · 5 years
Text
Η μνήμη όπου και να την αγγιξεις πονάει
636 notes · View notes
hliofeggaro · 4 years
Text
Εν έτη 2020 μπαίνω ακόμα tumblr,καπνίζω στο ηλιοβασίλεμα ακούγοντας jolly roger και ατεχνοι παλιατσοι,ερωτεύομαι μέρη και στιγμές, ζωγραφίζω για να ηρεμήσω και ανατριχιάζω με φωνές,βλέμματα και αγγίγματα. Δεν ξέρω για εσάς αλλά εγω περνάω όμορφα!
8 notes · View notes
koeenoyokan · 9 months
Text
κλεισε τα ματια και συνεχισε να ακολουθεις πιστα το πληθος.. δεν ξερω προς τα που ακριβως, δεν ξερεις ουτε εσυ. ομως προχωρα, μπες στην ουρα, ακολουθα τους υπολοιπους. ζησε το παραμυθι σου, βαλε κι αλλα φαντασματα μεσα. ειναι ομορφη η φουσκα σου; ικανοποιει τον εγωισμο σου; ειναι αρκετα θολη ωστε να αποκρυπτει τον περιγυρω; η απαντηση ειναι ναι. κρυβεσαι καλα. το καμπανακι του ρεαλισμου σου εχει σκουριασει εδω και καιρο. η πραγματικοτητα εχει εκλειψει στον κοσμο σου.το βλεμα σου φτανει μεχρι τη μυτη σου και το χερι σου μεχρι την τσεπη. μπορεσες, αραγε, ποτε με αυτα να αγορασεις κατι στ’αληθεια; ενα συναισθημα ή ενα αγγιγμα συμπαθειας; ποτε ηταν η τελευταια φορα που ενιωσες κατι που απεχει απο το προσκαιρο; κατι αληθινο. κοιταξες ποτε τον ουρανο, να δεις τι εχει να σου προσφερει αυτος; αγγιξες ποτε ενα αλλο χερι για να δωσεις και οχι για να παρεις;. ποσο αραγε θα πονεσεις μολις προσγειωθεις; θα γινει ποτε αυτο; η θα συνεχισεις να κοιτας υπεροπτικα τον κοσμο, ταχα μου πως σου ανηκει ή ταχα μου πως ειναι πολυ μικρος για σενα. μη ξεχνας, για το μεγεθος της φουσκας σου, παραμενεις ενας μικροαστος παγειδευμενος σε ενα αδιεξοδο. ενα αδιεξοδο που τρεφεις και επεκτεινεται. βαρεθηκες να μην εισαι κανενας ή ακομα; βαρεθηκες να περναει η ζωη και εσυ να την χανεις; να βλεπεις την ιδια ταινια ξανα και ξανα. δεν βαρεθηκες πια; να περιστρεφεσαι γυρω απο το εγω σου; ισως καποτε σπασει ο κυκλος, κι δεις την ομορφια εκει που υπαρχει στ’αληθεια. ισως καποια μερα να βρεις χρωματα να βαψεις τον λευκο σου καμβα. ισως και οχι. μεχρι τοτε απολαυσε το κενο σου. εσυ το επελεξες. ακολουθα τους υπολοιπους, η ουρα προχωραει, θα χασεις την θεση σου. εξαλλου ειναι τοσο πολυτιμη, οσο και εσυ. σωστα;
ενα κειμενο που γραφτηκε σε στιγμη αγανακτησης για μια πραγματικοτητα που βιωσα σκληρα
1 note · View note
lovewillmakeus · 4 years
Text
Η αφή
Φαντάσου να έχεις κλειστά μάτια και να καλείσαι να κατανοήσεις τι αγγίζεις.
Στερεογνωσία: αγγίζω κάποιο αντικείμενο με κλειστά μάτια, και κατανοώ ποιο είναι αυτό.
Γραφαισθησία: σχεδιάζουν στο σώμα μου έναν αριθμό ή ένα γράμμα και κατανοώ ποιο ήταν αυτό.
Σε αγγίζω με τα μάτια κλειστά, σε γεύομαι, σε ακούω και σε μυρίζω. Θα μπορούσα να σε ξεχωρίσω ανάμεσα σε χιλιάδες κορμιά .
Τα δάχτυλα μου θα ήταν οι καλύτεροι ηθοποιοί πάνω στο σώμα σου, προκειμένου να το περιεργαστούν ολόκληρο. Δεν θα έχαναν σπιθαμή αυτού.
Η ωδή στην εξερεύνηση.
Αντιθέτως,
τα δάχτυλα σου πάνω στο κορμί μου, ιδανικά για δευτερόλεπτα θα το χαϊδεαυν, και πάλι θα τα αναγνώριζα.
Το ζενίθ της ευχαρίστησης.
Η τέρψη της επιστροφής σε ένα οικείο μέρος,
η ανάγκη της ύπαρξης σε αυτό.
Ποια είναι η λέξη;
-Πόσο μου λείπει το άγγιγμα, πόσο μου λείπει το χάδι .
15 notes · View notes
demetrafaelagian · 4 years
Text
Tumblr media
~Δεν μ'αγγίζεις μα τα σημάδια σου μ'αφήνεις~
13 notes · View notes