#προχώρησα

[mikrh-kallitexnhs6]

Λεω μέσα μου:

Θα έρθει η μέρα.

Και προχώρησα.

Μόνος μου.

Ας φωναζει, τρέμει, σπάει η καρδιά μου.

Δεν γίνεται αλλιώς.

#γρεεκ τυμβλρ #γρεεκ ποστς #γρεεκ τεχτ #γκρεεζ #γκρεκζ #γκρεεκ λοβ #γρεεκ λοβ #γκρεες #λοβ #greek tumblr #greek aesthetic #greek poetry #greek posts #greek texts #ανθρωπινες σχεσεις #αγκαλιές #art #κολλαζ #ελληνικα τραγουδια #spotify

[psychotiko-epeisodio]

Αγαπημένε μου,

ακόμη ένα γράμμα που το ξεκινάω χωρίς να ξέρω τι θέλω να σου πω .Ακόμη ένα γράμμα που δεν θα διαβάσεις ποτέ εσύ,παραμονο κάτι άγνωστοι οι οποίοι θα με καταλάβουν πολύ περισσότερο από ότι με κατάλαβες ποτέ .

Και αυτό,για να είμαι ειλικρινής,πονάει λίγο.

Έμαθα ρώτησες για εμένα.Ρωτησες πως είμαι,και μου κάνει εντύπωση εφόσον τόσο καιρό δείχνεις να μην σε ενδιαφέρει καν το τι απεγινα έπειτα από όλα αυτά.Εστω από ενδιαφέρον,δεν έστειλες ένα γαμωμηνυμα.Το έχω παράπονο αυτό.Μεγαλο.

Ε λοιπόν,να σου απαντήσω πως ,δεν άλλαξαν και πολλά.Δεν προχώρησα ποτέ ειλικρινά,παρόλες τις προσπάθειες που έκανα για να ξεφύγω από τα συναισθήματα μου για εσένα.Αλλαξα πόλη,γύρισα,αλλά σπίτι και γειτονιά,έπεσα στο κρεβάτι,ξανασηκώθηκα,άλλαξα γκομενους,άλλαξα χρώματα στα μαλλιά μου,τα έκοψα,τα ξαναμακρυνα,άλλαξα φίλους μα πάντα , τα πάντα όλα κατέληγαν σε εσένα.Οπου και αν ήμουν,και όπου και αν είμαι πραγματικά το μόνο που ήθελα ήταν να σε πάρω τηλέφωνο να σου τα πω .Να δεις την φαινομενική πρόοδο μου,Να σου αποδείξω ότι δεν με διέλυσες εντελώς,αλλά απέμεινε κάτι δικό μου μέσα σε όλη αυτή την καταστροφή.

Όμως όλα ήταν και είναι μάταια.Γιατι δεν έχω προχωρήσει.Και ακόμη όσο και να μην το παραδέχομαι σε κανέναν και πουθενά,θα πέθαινα να ήσουν εδώ και το πιστεύω ακράδαντα πως το φορτίο που με βαραίνει θα ήταν πιο ελαφρύ μαζί σου.Ησουν η ελπίδα μου.Το μονο κίνητρο που είχα για να συνεχίσω να παλεύω,ήσουν οι όμορφες μέρες μου και οι πιο ξεκούραστες νύχτες μου.Ησουν το γέλιο μου,μα τώρα συνειδητοποίησα πως εχω να γελάσω πολύ καιρό.

Σίγουρα θα σου είπαν πως είμαι καλά.Αλλα αληθεια,δεν θα ήθελα να με έβλεπες έτσι.Δεν είμαι η κοπέλα που γνώρισες,αγαπημένε μου.

Εκεινη την κοπέλα την άφησα την μέρα που 'φυγες

#γρεεκ ποστς #aesthetic #greek tumblr #greek quotes #greek texts #greek posts #γρεεκ τεξτ #γρεεκ ταμπλρ #greek rp #greek rap

[pareisakti]

Και τέλος πάντων,για να είμαι ειλικρινής απλά προχώρησα μηχανικά...ποτέ δεν το ξεπέρασα.

Δοκίμασα να το πνίξω με άλλον έρωτα,με κρασί,με τσιγάρο, με παραπάνω χορό, με παραπάνω δουλειά...αλλά όλα κατέλ��γαν σε λυγμούς στο μαξιλάρι μου. Κι άλλωστε κι οι δύο ξέρουμε πως απεχθάνομαι τους εθισμούς. Και παραείμαι πειθαρχημένη για να γίνω αλκοολική ή καπνίστρια.

Οι φίλοι μου λένε πως είναι πια καιρός να πάω παρακάτω.

Όμως, δε σε ξέρουν. Δε μας ξέρουν. Δε μας έχουν δει μαζί,δε σε έχουν δει. Εγώ σε είδα. Αλλά δεν είμαι σίγουρη ότι σε ξέρω πια. Κι αυτό είναι το δύσκολο κομμάτι,γιατί κάποτε ήξερα κάθε λεπτομέρεια της ημέρας σου.

Ο άνθρωπος που ερωτεύτηκα δε βρίσκεται πια μαζί μας..κι εσύ φαίνεσαι καλά με αυτό. Άρα κι εγώ θα έπρεπε να είμαι. Μου αξίζει κι εμένα λίγη ευτυχία.

Άλλωστε,μάτωσαν τα γόνατά μου να κλαίω πάνω από το κουφάρι σου.

Κι όλα αυτά μακάρι να τα διάβαζες,μήπως νιώσεις έστω και λίγο πόσο με πόνεσε να σε βλέπω να αλλάζεις. Κι όσο τα διάβαζες,μακάρι να καταλάβαινες πόσο σιχαίνομαι που δε μπορώ να σε μισήσω.

#greek posts #tumblr #pareisakti #love #selflove #thoughts #mind dump #σκέψεις #έρωτας #πόνος #αγάπη #moving on

[athhenaa]

Κι όποτε σε κοιτάζω θυμάμαι όλα όσα έχουμε ζήσει, μα η συνείδησή μου δεν ηρεμεί πια και δεν κοιμάμαι

Κι αλλάζω κρεβάτι πιο συχνά απ' ό,τι πλευρό και ήπια τον πόνο κούπα εδώ

Γιατί με θλίβει αν ό,τι έχουμε πει και ανταλλάξει έχει χαθεί, έχει χαλάσει

Αν το γυαλί έχει σπάσει, αν δεν έχω μια συμβουλή αδελφική πια κι έχω λίγο σωπάσει

Ίσως δε με νοιά��ει, κι αυτό με νοιάζει και πειράζει απ' όσο βλέπεις πιο πολύ

Γιατί έχω αλλάξει, περάσει πολλά, μα εσύ είσαι στην πράξη στην ίδια στάση και τόσα λεωφορεία έχεις χάσει

Στην ίδια στάση που τόσα ραντεβού δώσαμε πας και η πόλη είναι ίδια γενικά μα δεν είναι και η ψυχή ζώσα

Και με πονάει τ' ότι φεύγω, γιατί θα μ' αρεσε μάλλον μαζί να σ' έχω, μα δε βλέπω πλέον τόσα κοινά

Ίσως εγώ να σε πρόδωσα που για αλλού πια προχώρησα, αδερφέ μα στο μέλλον ίσως ο δρόμος μας βρει ξανά

#wnc

[drakakiii]

Ένα χρόνο σχεδόν αργότερα. Όλα είναι το ίδιο. Το κενό που άφησες δεν λέει ούτε να κλείσει, ούτε να μικρύνει. Η απουσία σου είναι αισθητή. Η αγάπη μου για σένα, ίδια. Ίσως δείχνω ότι προχώρησα αλλά ίσως απλά προσπαθώ να νιώσω κάτι. Κάτι για να συνεχίσω να πονάω τον εαυτό μου. Μπορεί και να μην άξιζα την αγάπη σου. Δεν ξέρω πλέον. Το μόνο που ξέρω είναι ότι δεν θα ήσουν περήφανος για μένα τώρα. Αλλά δεν είμαι εσύ. Δυνατή είτε αδύναμη, όπως θες πες με. Δεν τα παράτησα. Τουλάχιστον αυτό δώσε μου. Είχα πολλούς λόγους να τα παρατήσω. Δεν το εκανα. Όπως σου υποσχέθηκα. Πονάω ακόμα. Ακόμα μου λείπεις. Ίσως φαίνεται κουτό. Ίσως δεν μπορούν να το καταλάβουν. Ίσως είμαι απλά εγώ ευάλωτη, αδύναμη. Δεν ξέρω. Σ' αγαπώ. Ακόμη. Και για πάντα.

#γκρικς #γκρεκζ #γκρικ κουοτς #γκρρεκ #γρεεκ κουοτς #crafts

[megamhses]

Δε ξέρω πώς γίνεται να σε σκέφτομαι ακόμα. Υποτίθεται ότι προχώρησα. Υποτίθεται ότι έκανα ένα βήμα παρακάτω. Υποτίθεται ότι σε ξέχασα. Δεν είναι μόνο ότι προσπαθώ να μη σε φέρνω στο μυαλό μου. Είναι και ότι προσπαθώ πολύ να σε ξεχάσει ολόκληρο το σώμα μου... Με πιάνεις;

Δε με αφήνω να ξεφεύγω σε ακραίες καταστάσεις. Προσέχω τον ύπνο μου, το φαγητό μου, προσπαθώ να πίνω νερό, κάνω παρέες και προσπαθώ να είμαι κοινωνική... Αλλά πάντα υπάρχεις στο μυαλό μου ρε πούστη μου... Πάντα υπάρχεις εκεί σα σπόρος που περιμένει μια μικρή μικρή σταγόνα για να μεγαλώσει. Δε καταλαβ��ίνω γιατί πρέπει να πονάω τόσο πολύ που σε αγαπάω, γιατί πρέπει να είναι δυσάρεστο; Θα έπρεπε να είμαι χαρούμενη που αγαπάω και να μη με ενδιαφέρουν οι συνθήκες. Έτσι θα έπρεπε να είναι η αγάπη. Όχι αυτό το σαπισμένο κομμάτι του εαυτού μου που δε θεραπεύεται με τίποτα. Από πού και ως πού η αγάπη σχετίζεται με αυτό το χάλι; Θέλω μία ελάχιστη αφορμή για να κυλήσω ξανά στη κατηφόρα, το καταλαβαίνεις;

Μία σταγόνα.

#greece #greek posts #greek tumblr #αγαπη μου #ελληνικα #ελληνικο κουοτ #ελληνικο tumblr #ελληνικά #ελληνικο μπλογκ #ελληνικο ταμπλρ #γκρεεκ #γκρικ μπλογκ #γκρικ ποστ #γκρικ κουοτς #γκρικς #γκεεκ κουοτς #γκρικζ #γκρικ τεξτ #greek blog #greek quotes #σε αγαπαω #σε αγαπω #αγαπη #λογια αγαπης #σε σκεφτομαι #γαμω τη ζωή μου #μοναξιά #μοναξια #ζωη μου #μου λειπεις

[sidokasa]

Γειι προχώρησα (κοιμόμουν με άλλη και είδα στον ύπνο μου ότι μου έστειλε μετά από 4 μήνες και πετάχτηκα για να συνειδητοποιήσω ότι ήταν απλά ένα όνειρο 😍🥰)

[streetchildsstuff]

Πέρασες δίπλα μου τις προάλλες

Σε είδα

Δεν σε χαιρέτησα, δεν με χαιρέτησες

Προχώρησες, προχώρησα κι εγώ.

Έμαθα πως είναι όμορφη, γλυκιά και σε κάνει να γελάς.

Με θυμίζει καθόλου άραγε;

Ίσως καμία φορά ο τρόπος που σε κοιτάει; Ίσως καμία φορά ο τρόπος που φωνάζει το όνομα σου; Μήπως καμία φορά ο τρόπος που γελάει με τα χαζά σου ανέκδοτα;

Προχώρησες, προχώρησα κι εγώ.

Όμορφος είναι ναι και γλυκός πολύ και εμένα με κάνει να γελάω.

Κάποιες φορές ξέρεις μου λείπουν αυτά τα χαζά ανέκδοτα, αυτά για τα οποία πάντα σε κορόιδευα

Ή ίσως μου λείπει ο τρόπος που γελούσες πριν καν τα ολοκληρώσεις

Ή ίσως μου λείπεις και εσύ…

Αλλά προχώρησες, προχώρησα κι εγώ;

#greek posts #greek tumblr #poetry #ανθρωπινες σχεσεις #αντιο #ιστορια αγαπης #κλαμα #λόγια αγάπης #μακριά #μου λείπεις #ποιηση #πονος #χωρισμος #greek quotes #greek poetry #love poem #i miss him #i miss you #i love you #σε σκεφτομαι #σε αγαπαω #θελω να κλαψω #θελω να σε δω #σχεση #νοσταλγία #αναμνησεις #με ξέχασες #σκέψεις #τεχνη #καψουρα

[chanse4u]

-Πριν από σένα / Μετά από σένα

Γνώρισα

Δοκίμασα

Ενθουσιάστηκα

Ερωτευτηκα

Αηδίασα

Απογοητεύτηκα

Αδιαφόρησα

Προχώρησα

-Με εσένα

\κενο/

_κανένας_

#greek quotes #greek posts #greek #γρεεκ ποστς #στιχακια αγαπης #love quotes #ποιηση #αποφθεγματα #ερωτας #love is love #κανενας

[galate1aa]

Αν και προχώρησα μερικές φορές μου λείπει αυτό που είχαμε 

[andromaxi]

«Κόμβος»

Και τα καλοκαίρια πέρασαν και τελικά σε έχασα. Χαθήκαμε στην διαδρομή, χαθήκαμε στην αποχή. Αν και είχες υποσχεθεί, αθέτησες και εγώ προχώρησα διστακτικά προς άλλο μονοπάτι, ώσπου στο τέλος της σκέψης μου πια να βρεθείς. Το μονοπάτι μου κατέληγε, όσα δρομάκια και αν άλλαζα, πάντοτε σε μια όαση ζηλευτή. Νερά ορμητικά, γαλάζια διαμαντένια και κρυστάλλινα. Και εσύ πάντα ήσουν το χάος που παρ’ όλα αυτά αποτελούσες -κατά έναν τρόπο αλλόκοτο-αυτήν την κινητήρια δύναμη που συντηρούσε όλη αυτή την ξεχωριστή ομορφιά της οάσεως . Συνήθισα σταδιακά την όαση αυτή να την κοιτώ από μακριά. Από πολύ μακριά, χρόνια τώρα. Έγινε θα ομολογήσω η αγαπημένη μου συνήθεια. Κάθε μονοπάτι που διέσχιζα, κάθε εμπειρία που συνέλεγα κατέληγε εκεί, στην όαση σου. Μπορώ να πω έγινες ο λαβύρινθος μου. Ο λαβύρινθος που ακόμη δεν μπορώ να ξεφύγω. Φαύλος κύκλος; Ίσως. Δεν ξέρω. Το χάος σου συμβάδιζε - με έναν τρόπο ανεξήγητο - με την γαλήνη μου. Δύσκολα, αλλά συμβάδιζε. Και τώρα δεν μπορώ καν να αφουγκραστώ την όασή σου και να γράψω. Γιατί το χάος σου με ενέμπνεε. Που και που με εμπνέει ακόμη. Δύσκολα, αλλά με εμπνέει. Μου έλειψαν οι αντιφάσεις μας. Τα ορμητικά σου νερά απέναντι στην σταθερότητα της στεριάς μου. Μου έλειψε η στιγμή της εξουδετέρωσης, όταν τα δύο αυτά υφαίνονταν χερουβικά. Μου έλειψε να βρίσκονται τα χείλη μου τόσο κοντά στα δικά σου. Μου έλειψε να ακούω μονάχα την πνοή σου υπό το βαλς χιλιάδων αστεριών . Μου λείπει να είμαι παιδί σε ένα χάος απέραντο και να γελώ στο πλάι σου . Μου λείπει να κατευνάζω αυτό το χάος και να γίνομαι κομμάτι αισθητό της όασεως αυτής. Μου λείπει ο κρυμμένος εαυτός που ανακάλυψα κοντά σου. Τα άφησα τα μονοπάτια μου. Τα αφήνω σιγά σιγά. Επιλέγω να κάνω κύκλους γύρω σου μήπως και χαθώ ξανά στα κύματά σου. Δύσκολες οι διαδρομές της ζωής τελικά. Πολλές οι αναστροφές, πολλά τα τούνελ και ακόμη πιο πολλά τα μονοπάτια. Εγώ κοντοστάθηκα στους κόμβους και τους ακολουθώ πιστά-χωρίς λόγο-. Μάλλον αγαπώ να καταλήγω στο αγνό γαλάζιο των παιδικών ονείρων μας. Τότε που τα πάντα φάνταζαν μικρά μπροστά στα χιλιόμετρα των διαδρομών.

Ανδρομάχη

[psychotiko-epeisodio]

Το γεγονός ότι ταυτίζεσαι με κάνει να θέλω να έρθω να σε πάρω μια αγκαλιά αληθεια!! Ξερω οτι το εχεις ανάγκη 🤍

Ίσως και να έχεις δίκιο. Να θεωρεί "κατόρθωμα" το να προχωρήσει με μια παρθένα. Στις αρχές, όταν του το είπα για πρώτη φορά αυτός δεν το περίμενε γιατί όπως μου ειπε δεν υπάρχουν πολλα κοριτσια και ειδικα στην ηλικια μας που να μην εχουν προχωρήσει ( την ιδια ηλικια εχω με αυτον). Και μου εκφράστηκε οτι χαρηκε. Μου εκμυστηρευτηκε οτι και η πρωην του ηταν παρθενα και περιμενε πολλους μηνες για να προχωρήσουν.

Ωστόσο τωρα που ξερω οτι θελει μονο σεξ, προβληματιζομαι. Γιατι να θελει να παει μαζι μου; Σιγουρα η 1η μας φορα μαζι θα ειναι αβολη, ειδικα για εμενα που δεν εχω ξανακανει τιποτα. Οποτε δεν την φανταζομαι και τελεια.

Ισως και να ηταν λαθος ή και εγωιστικο το οτι ειπαμε να μην παει με αλλες, αλλα εγω συνειδητά δεν προκειται να κανω κατι με καποιο άλλο. Ισως ειναι εγωιστικο γτ του στερω την ελευθερια που ηδη εχει; ισως και να παει με αλλες κ να μην το μαθω ποτε; Επομένως γιατι δέχτηκε; σιγουρα το σεξ με καποια πιο εμπειρη για αυτόν να ηταν το ιδανικό. Οποτε γιατι επιλεγει μαζι μου;

Τον εβαλα ακομα και να μου υποσχεθεί πως εαν προχωρήσουμε δε θα με αφησει, δε θα εξαφανιστει την επόμενη στιγμη. Και που ειπε οτι δε θα το κανει αλλα κ παλι φοβαμαι.

Εάν του πω οτι δεν θελω να το κανουμε ξερω οτι θα εξαφανιστει απο τη ζωη μου. Μου το ειπε κιολας οτι δε θα με ενοχλησει ξανα. Αρα δεν περιμένω να με κυνηγήσει ή να με διεκδικήσει..

Τα εχουμε συζητήσει πολλες φορες και ηδη κουραστηκε να τα λεμε συνεχεια ξανα και ξανα. Επαναφέρω συνεχεια αυτο το θεμα γιατι μεσα μου δεν εχει λυθεί ακομη.

Οι φιλοι μου, η οικογένειά μου φοβουνται κι αυτοι οτι θα υποκυψω κι οτι εαν το κανω θα καταστραφω.

Δε θελω να τον χασω (παρολο που ξερω πως δεν τον έχω κιολας). Δε θελω ομως να χασω και τον εαυτο μου.

Απο τη μια θελω να το ζησω μαζι του. Θελω να ζησω με παθος για μια φορα στη ζωη μου κι ας ξερω οτι ειναι τρελα. Απο την αλλη φοβαμαι οτι θα με διαλυσω.

Δεν μπορώ να καταλάβω όμως...Από την στιγμή που ξεκαθάρισε ότι δεν θέλει σχέση ,γιατί δέχτηκε το να μην πηγαίνει με άλλες ;...Εμένα δεν μου ακούγεται για άτομο το οποίο μπορείς να εμπιστευτείς.

Τον έβαλες να σου το υποσχεθεί πως δεν θα εξαφανιστεί,για να πάρεις ένα οκευ παραπάνω και έτσι να το κάνεις.Μεσα σου όμως είμαι σίγουρη πως ούτε εσύ τον εμπιστεύεσαι και ξέρεις ότι είναι ένα πολύ πιθανό σενάριο.

Δεν είναι ότι θα καταστραφείς απαραίτητα αν εν τέλη το προχωρήσετε.Δεν θα είσαι ούτε η πρώτη ούτε η τελευταία που η πρώτη της φορά ηταν με κάποιον που δεν "έπρεπε".Είναι ότι απλά,ξέρεις ήδη,ότι θα σε πληγώσει όλο αυτό,και πραγματικά δεν ξέρεις την τροπή που μπορεί να πάρει από εκεί και έπειτα η κατάσταση.

Υπήρξα για πολύ καιρό φαν του εξής μοτου "Καλύτερα να μετανιώσεις για κάτι που έκανες παρά για κάτι που δεν έκανες".Έχω να σου πω όμως σήμερα,ότι μετά από κάποιες συνέπειες που βίωσα εξαιτίας αυτού του μοτου,έχω αναθεωρήσει.Μερικες φορές είναι καλύτερα να μετανιώσεις για κάτι που δεν έκανες,γιατί ο χαμένος χρόνος δεν γυρνάει πίσω.Καποια γεγονότα μας στιγματίζουν ανεπανάληπτα,κάποιες φορές τυχαίνει,αλλά όταν το γνωρίζουμε καλό είναι να μην το κάνουμε.

Είσαι πολύ νέα,και θα ερωτευτείς πολλές φορές στην ζωή σου.Ξερω ότι τώρα μπορεί να μην το πιστεύεις,ούτε εγώ το πίστευα.Υπηρξα χρόνια ερωτευμένη με έναν άνθρωπο που με πληγωνε συνέχεια,και βαθιά, και τον αγαπούσα τόσο πολύ που πίστευα ότι ποτέ δεν θα τον ξεπεράσω.Ε λοιπόν,τον ξεπέρασα.Και προχώρησα την ζωή μου,και ξαναερωτευτηκα.

Σου ξαναλέω λοιπόν,ότι ο κατάλληλος άνθρωπος δεν θα σου προκαλεί κανενός ίδους αμφιβολία.Δεν θα χρειαστεί να ρωτάς,γιατί θα ξέρεις ήδη.Θα στο λέει η καρδιά σου.Να την ακούς.

#aesthetic #greek posts #greek quotes #greek tumblr

[retro-apomeinaria]

Βόλφγκανγκ φον Γκαίτε, Φάουστ

Οταν με τόλμη τα φτερά ανοίγει η φαντασία

Kαι στο αιώνιο προσδοκά ν' ανυψωθεί

Μια στάλα τόπος μπορεί να της αρκεί,

Μόλις στη δίνη των καιρών χάσει την ευτυχία.

Η έγνοια βαθιά μες στην καρδιά φωλιάζει,

Kρυφές πληγές σκάβει και μας σπαράζει.

Μας κλέβει κάθε μας χαρά και κάθε ηρεμία

Kαι πάντοτε σκεπάζεται με νέα προσωπεία.

Πότε χωράφι, σπίτι κ' οικογένεια εμφανίζει,

Αλλοτε δηλητήριο, μαχαίρι και φωτιά,

Τρέμει κανείς το άγνωστο με κάθε του ματιά,

Kι ό,τι δεν έχασε, με δάκρυ το ποτίζει.

Δε μοιάζω στους Θεούς! Προχώρησα πολύ

Με το σκουλήκι μοιάζω, που σκάβει μες στη γη.

Σ' αυτό που σέρνεται και ζει μέσα στη σκόνη,

Ωσπου αγνώστου πέλμα με βία το σκοτώνει!

Δεν είναι σκόνη, αυτός ο τοίχος ο ψηλός,

που με χιλιάδες ράφια με πλακώνει;

Η ανόητη φλυαρία που με ζώνει

και προς τον σκώρο με σπρώχνει διαρκώς;

Εδώ θα βρω, ό,τι δεν έμαθα με τόσους κόπους;

Θα ξεφυλλίζω τόμους τα βιβλία,

Για να δω πως τυραννία βασανίζει τους ανθρώπους

Τόλμα τις πύλες ν' ανοίξεις με ορμή,

Που τις κοιτά κανείς, μα δεν τις πλησιάζει,

Ηρθε η ώρα να δείξεις με πυγμή,

Πως ο άνθρωπος μπροστά στο θείο δε δειλιάζει:

Μην τρέμεις μπροστά στη σκοτεινή σπηλιά,

Που σε κατάρα μετατρέπει την κάθε φαντασία,

Μα να περνάς, χωρίς να δίνεις σημασία,

Από το στόμιο που ξερνά της κόλασης φωτιά -

Με διαύγεια το βήμα να τολμήσεις,

Εστω και στο Μηδέν αν τερματίσεις!»

[xaos-to-mualo-mou]

Δεν είναι πως το εξέφρασες ποτέ, συν ότι προχώρησες παρακάτω….

Και ότι προχώρησα δεν σήμαινε πως δεν ήθελα να στείλεις

[zafeiria-an]

A random story

Ειναι νωρίς σχετικά, μόλις εννέα το βράδυ και στο σπίτι είχε κρύο,  θα έφευγα έτσι και αλλιώς, είχα πρόβα στη θεατρική ομάδα του πανεπιστημίου. Ήταν η ανεμελιά μου, ο ελεύθερος μου χρόνος, μια δραστηριότητα που έδινε χρώμα στην μονότονη εβδομάδα που κατακλυζόταν από παρουσιάσεις, προόδους και ατελείωτες ώρες υποχρεωτικών εργαστηρίων. Θα συναντιόμουν στην πλατεία με τον Δημήτρη τον συμφοιτητή μου, κάναμε παρέα από το πρώτο έτος, ήταν τρελός και εγώ ακόμα περισσότερο, άμα δε ταιριάζαμε, δε θα συμπεθεριάζαμε.

Εξήλθα της πολυκατοικίας που νοίκιαζα ένα μικρό στούντιο και αντίκρισα το μικρό άλσος από πεύκα σε φόντο του πέπλου της ομίχλης που σκέπαζε ολόκληρη τη μικρή πόλη που έμοιαζε με ταμπλό τρίλιζας. Ανατρίχιασα, τόσο από το κρύο όσο και από την ησυχία που επικρατούσε στους δρόμους. Δεν υπήρχαν πολλές λάμπες στο στενό που έμενα, μονάχα μία στο τέλος του που τρεμόπαιζε με ακανόνιστο ρυθμό. Προχώρησα, ανά δύο βήματα κοιτούσα πίσω μου, η νευρικότητα μου αδικαιολόγητα σταδιακά μετατρεπόταν σε πανικό καθώς η νεκρική σιωπή που υπήρχε άρχισε να γίνεται ύποπτή.

Βάδιζα προς τη πλατεία και δεν είχα συναντήσει ψυχή για πάνω από δέκα λεπτά. Η πλατεία ήταν έρημη παρόλο που είχε μόλις στολιστεί χριστουγεννιάτικα. Φύσηξε βοριάς, διαπερνώντας το παλτό και το ισοθερμικό μου, σταμάτησα της κινήσεις μου σαρώνοντας με μία ματιά τη πλατεία για το ίχνος κάποιου, οποιουδήποτε, από άνθρωπο μέχρι κάποιο αδέσποτο ζωάκι που συνήθιζε να συχνάζει εκεί. Μα τίποτα, κανείς. Έκανα μερικά βήματα μπροστά, ήταν δύσκολο να διακρίνω αν αυτό που έβλεπα ήταν φιγούρα, ή κάποιο αγγελάκι μέρος του στολισμού ώσπου κουνήθηκε…

Σταμάτησα απότομα, δε τόλμησα να πάρω τη ματιά μου από τη φιγούρα που φαινόταν να με πλησιάζει. Ειρωνικό, παρακαλούσα να βρω κάποιον άνθρωπο και τώρα που κάποιος ερχόταν προς το μέρος μου ώστε να κατευνάσει η νευρικότητα μου μα αυτή μετατρεπόταν σε τρόμο βήμα το βήμα που με πλησίασε. Έβγαλα το κινητό μου και πληκτρολόγησα τον αριθμό του Δημήτρης.

Η νεκρική σιγή, διακόπηκε από το τυποποιημένο ήχο κλήσης της iPhone και ένα γέλιο μου ξέφυγε καθώς η φιγούρα σταμάτησε και έβγαλε το κινητό. «Ναι» άκουσα διπλά. Μα η φωνή αυτή δεν ήταν του Δημήτρη.

«Ποιος είναι;» ρώτησα, η ανάσα μου κομμένη.

«Εσύ ποιον ψάχνεις;» ρώτησε η φωνή. Είχε βραχνή χροιά, γέρικη μα δε μπορούσα να καταλάβω αν ήταν γυναίκα ή άνδρας, ωστόσο αν έκρινα από τη μορφή που στεκόταν σχεδόν πενήντα μέτρα μακριά μου, μετά βίας ορατός.

«Που είναι ο Δημήτρης;» ρώτησα, προσπαθούσα να μεταμφιέσω το φόβο μου σε μία μίξη θυμού και αυτοπεποίθησης, μάταιος κόπος.

«Εκεί που θα στείλω και εσένα.» απάντησε η φωνή αυξάνοντας την ένταση της. Τσίριξα και έκλεισα το τηλέφωνο. Άρχισα να τρέχω, δεν ήξερα που. Αυθόρμητα κατέληξα στο δρόμο για το σπίτι μου, όταν το κινητό μου δονήθηκε.

‘Ξέρω που πας, δε μπορεις να κρυφτείς’

Είδα ένα μήνυμα από τον αριθμό του φίλου μου, αναλογίστηκα για το αν θα έπρεπε να απαντήσω και δε το έκανα. Ξεκίνησα ξανά να τρέχω, έτρεχα πιο γρήγορα από όσο μπορούσα όταν τον είδα ξανά μπροστά μου. Αυτή τη φορά προχωρούσε αργά προς τα εμένα, ένιωθα σα να παίζω σε ταινία τρόμου. Η ομίχλη γινόταν όλο και πιο πυκνή, έβλεπα σχεδόν λευκά. Μπορούσα να ακούσω τα βαρύγδουπα βήματα του να πλησιάζουν, να θρυμματίζουν με κάθε προσγείωση τους φύλλα και κλαδιά. Φοβόμουν, τα μάτια μου έτσουζαν από το κρύο και τα δάκρυα που απειλούσαν να δραπετεύσουν. Ένιωθα πως ερχόταν το τέλος μου, όλο και πιο πολύ καθώς πλησίαζε. Είχα χαθεί. Δε μπορούσα να συντονιστώ, να προσανατολιστώ. Η ανάσα μου κοβόταν, ένιωθα ότι δεν ανέπνεα, κάθε ανάσα κοφτή, δεν έβγαινε. Είχα κρυφτεί πίσω από ένα δένδρο και προσπαθούσα να είμαι αθόρυβη όταν ένιωσα δύο χέρια να σφίγγουν τον λαιμό μου. Δε μπορούσα να κάνω κάτι…

«Ηρώ…» άκουσα και άνοιξα τα μάτια μου. Το περιβάλλον μου είχε αλλάξει και είχα προσγειωθεί στη πραγματικότητα, ήμουν σχολη... «Έφυγες απότομα από την αίθουσα της εξεταστικής και αγχώθηκα.» ο Δημήτρης με πλησίασε.

«Καλά είμαι… Αγχώθηκα απλά. Ξες πως γίνομαι.» Χαμογέλασα και με έκανε μια αγκαλιά, σφιχτή. Πάντα ήξερε πότε χρειαζόμουν μια. Ηρέμισα, το πνίξιμο και θολούρα που αισθανόμουν πριν είχε αρχίσει να διαλύεται.

📍Nea Orestias, Evros, GR

#αληθινες ιστοριες #ελληνικο tumblr #greek blog #ελλαδα #ελληνικα #writeblr #ελληνικο ποστ #greek photos #greece #greek tumblr #ελληνικά στιχάκια #greek posts #greek status #small story #panic attack #students #student struggles #φοιτητική ζωή #φοιτητές #φιλοσοφία

[thyma-ths-agnoias]

Τ ε λ ε υ τ α ι ο

Χάρηκε λέει

Που προχώρησα

Δεν το είπε σε μενα,σε έναν κοινό φίλο

Χαμογέλασε λέει

Όταν άκουσε ότι σιγά σιγά

Προχωράω

Του το πε ο κοινός φίλος

...

Χάρηκε,χαμογέλασε,νοιάζετε λέει

Θέλει να 'μαι καλά

...

Του είχα πει ότι δεν θέλω να 'μαι καλά

Μου είπε να μη λέω βλακείες

...

Χάρηκε,χαμογέλάσε,"είμαστε καλύτερα κι οι δυο τώρα" λέει

...

Χάρηκε,χαμογέλασε

...έκλαψα

#το ημερολογιο ενος χωρισμου #γκρεεκ #γκρικς #σκεψεις #χωρισμός #χωρισμος