Tumgik
#23 mart
herseyebirazgeckalan · 2 months
Text
Bugün gittiğim programda bana karşı muhabbet duyduğunu farklı şekilde söyleyip hayatıma dahil olan bir hanımefendi oldu,Ne kadar ortak yönlerimiz varmış olduk,ben konuştukça ben de öyle düşünüyorum,ben de böyleyim dedi sürekli.
Ne zaman bir konuda ikileme düşsem,ümitsiz olsam karşıma çok güzel nimetler çıkıyor elhamdülillah.
Üzerimizdeki sonsuz rahmeti sebeplere sarılarak daha çok hissetmemiz gerekiyor.
0 notes
Text
Tumblr media
534 notes · View notes
illyanarasputinfan · 14 days
Text
Tumblr media
Blood Hunt Reading Checklist (2024) Marvel
18 notes · View notes
yurekbali · 2 months
Text
Çanakkale şehitleri için okuyacağız şiirlerimizi, türkülerimizi...
8 notes · View notes
Text
Cuando se tiene temor, la asfixia es el impulso que permite ver lo que hay que superar.
En ese momento es cuando hay que abrazarse con más amor que nunca.
2 notes · View notes
darlinglove · 4 months
Text
Te invito a caminar Tomar unos tragos y Abrazar el amor Quemar todo lo que causa el dolor
2 notes · View notes
un-invierno-eterno · 5 months
Text
Querida yo:
Acaba de pasar la navidad, tienes 25 años y estás tan gorda.
Recuerdas como soñabamos con llegar a esta edad en un peso ideal con un cuerpo tan delgado en el cual te sintieras tan bien usando ropa olgada y que se viera bien.
Recuerdas cuando como contábamos las calorías cuando teníamos 21 años. Literal descargamos una app para contar las calorías que comíamos en el día y matarnos haciendo ejercicio pero seguir pesando casi 100 kilos. Dios mío parecía un puto castigo.
Recuerdas cuando solías tener 14 años y tenías el mismo sueño? Y en esa época solo debías bajar 15 kilos para pesar de la forma en la que podrías ser aceptada por los chicos. También nos matamos haciendo ejercicio, dejando de comer de forma abrupta. Pero llegó la tan maldita depresión que hizo que los atracones fueran más fuertes que antes. Entonces, bajar de peso fue peor y subíamos más. Las demás chicas eran delgadas y los chicos les regalaban globos, cartas y las invitaban a salir. Y una sólo le tocaba escuchar las experiencias de las demás y ver cómo disfrutaban esas cosas.
Necesito escribir desde mi yo en primera persona.
Dolía como la mierda, llegué a vomitar mis comidas, a elegir de mejor forma mis colaciones porque de verdad matarme de hambre era horrible. Lloraba de lo gorda que estaba a mis 14-15 años porque siempre quise lucir hermosa a esa edad. Quería adelgazar mucho y que la ropa se me viera olgada, pero no había caso, engordaba más y más. Mis estrías eran peor que antes y sólo quería esconderme maldita sea.
A mis 20 años, mi hermano mayor me dijo "después de los 25 años cuesta mucho bajar de peso" y eso jamás se me olvidó. Llegué a mis 25 años pesando 90 kilos, sin menstruación y con una depresión horrible al saber que no conseguí a nadie en mi vida.
A las gordas no las ven y menos si tienen defectos. No se les perdona estar locas, tener personalidad y ser pesadas. Eso es darte el ticket a la soledad.
A principios de año había bajado 4 kilos y se notaban, me veía mejor. Porque después de largos 7 años había vuelto a sentir algo por una persona. Entonces quería verme bonita, quería ser mejor persona y mi apetito ansioso de soledad se había detenido. Me sentía completa, me sentía bella y quería lucir más bella.
Pero yo no era lo que él quería y eso me dolió mucho. Siempre lo supe y creía que podría hacerlo cambiar de parecer con toda mi explosión de amor y entrega. Y es que cuando a una persona no le gustas, no le gustas y punto. Harán de todo para hacértelo saber, te humillaran, te faltarán el respeto y te harán sentir la persona más estúpida que haya pisado el planeta.
El hambre volvió a mi y no paró, comía y comía a pesar de que después me gustó otra persona y yo creía que eso estaba bien. Pero después note que paso porque jamás me hizo sentir completa.
Mi hambre infinito comenzó a mis cortos 11 años, antes solía ser muy delgada, siempre había sido fácil para mí bajar de peso, pero la adolescencia me consumió.
Llegó mi regla y subí más de peso. Desde el viaje a chiloe más la regla subí 15 kilos de una. Mi cuerpo no volvió a ser el mismo.
A mis 13 años comenzaron los atracones porque entre a una depresión horrible dónde noté que no estaba madurando como las demás y que mis amigas de infancia me estaban aburriendo, no me invitaban a salir ni a jugar. Cada vez que eso sucedía comía cualquier cochinada que encontraba. Porque ademas de eso me gustaba L y me gustaba mucho, pero mis amigas jamás lo entendieron y no hicieron nada para ayudarme. En aquella época no solían ser tan fuertes los atracones o no se notaban porque como igual me movía más, mi cuerpo quemaba más calorías. He igual L hacía que cierta ilusión en mi no me obligara a comer tanto, ya que él siempre estaba con chicas delgadas y yo en ese entonces ya tenía el cuerpo asqueroso de una mujer desarrollada, y era mucho más alta que él. Pero a mí me encantaba a pesar de lo incomoda que me hacía sentir mi físico.
Aún a mis 25 años me siento enorme, gigante y asquerosa. Siempre he luchado con el peso, desde que tengo memoria que sufro de TCA, de niña que escupo, vómito o tiro la comida al basurero porque nunca quise ser gorda.
Siempre odie ser de cuerpo robusto, era una mierda que me hacía sentir tan asquerosa y gigante.
Siempre quise que mis piernas fueran delgadas, mis brazos fueran delgados y ojalá tener el menor busto posible. Pero lamentablemente soy de altura mediana alta, mi peso el triple de mi estatura y ni hablar de las medidas horribles de mi cuerpo.
Siempre supe que ya ser fea y deforme era un castigo. Pero ser gorda era una aberración en mi mente.
A mis 25 años quería llegar delgada, quería estar casada y tener hijos maldita sea.
Pero eso lo dejaré para otra carta.
Aquí quiero hablar de mis problemas alimenticios, de lo duro que ha Sido vivir con esto que me está matando y no soporto.
Odio mi cuerpo robusto, odio sentir mis rollos, odio saber que tengo estrías en casi todo mi cuerpo, odio saber que tengo pelos en mi cuerpo y es asqueroso, odio mi cuello, odio mis brazos, odio mis piernas gordas y cortas, odio la forma de mi rostro y mis ojos, odio mis manos, odio mi espalda, odio mi trasero gigante, odio mis pechos caídos y enormes, me dan tanto asco. Odio cada centímetro, y se que funcionan más o menos bien, pero detesto como están formados, dan asco y son cero atractivos.
Si todo esto fuese delgado quizás me sentiría mejor, pero nada cambia el odio que les tengo.
Porque si no fuese asi, quizás... Tan sólo quizás hubiese tenido a los hombres que quería, la vida y las cosas que tanto anhelaba, la ropa que soñaba usar de niña, el asco e inseguridad que me produce mi estatura no hubiese afectado el poder hablar con la gente con la cual me quería relacionar.
Quiero que a mis 25 años mi cuerpo logré bajar 45 kilos, no sé cómo y no me importa como. Si me da un TCA de los fuertes me importa un comino. Quiero ser tan delgada como siempre soñé, no me importa si me obligan a comer o me ruegan por querer que viva. Merezco atención tan solo una puta vez en mi vida. Quiero que mis muñecas sean delgadas, quiero volver a ver y sentir mis costillas y caderas, quiero que mis clavículas se marquen, quiero que mis manos se adelgacen, quiero que mis pechos disminuyan su tamaño, que mi papada deje de existir, que mis pomulos se noten, que mi mandíbula se marque y que mi cuello deje de ser tan grueso y asqueroso. Quiero que mi cintura vuelva a ser una silueta y que mis caderas se sientan, que mis pies adelgacen y que mis piernas dejen de parecer troncos.
Quiero que cuando adelgace mi ropa que tengo guardada desde los 11 años me quedé y que me entren esos shorts hermosos que solía tener pero que que dejaron de quedarme por culpa de mi subida abrupta de peso de ese entonces.
Quiero morir de hambre, pero sentirme pequeña y frágil como realmente soy. Quiero que la gente que me hizo sentir gorda y gigante note que si logre ser delgada y frágil, que me veo hermosa.
Quiero adelgazar tanto que mis polerones, pantalones, chaquetas, abrigos dejen de apretarme a quedarme tan sueltos como siempre soñé.
Sentir frío y con fundamentos porque soy delgada y pequeña.
Quiero adelgazar al punto de que la comida me de asco y diga "nunca más, ya comí de todo en el pasado y no quiero volver a ser esa gorda asquerosa que nadie miraba".
Quiero ser XS o S, ser talla 32 o 36, que al ir a las tiendas la ropa que tanto me gusta me quedé y poder comprarla.
Quiero lucir mi guatita, mis piernas y mis brazos, quiero que se vean mis huesos porque son hermosos y eso es lo que siempre quise.
Quiero ser tan delgada que hasta los hombres se hayan arrepentido de haberme negado o friendzonado porque una gorda gigante como yo no les era suficiente.
Quiero ser tan delgada que cuando vaya en la micro mi cuerpo quede bien y no moleste.
LO DECRETO CON TODA MI ALMA.
"voy a ser delgada"
—Winter❄️
2 notes · View notes
dirivaakku · 2 years
Text
I just wanna say that the people hating on Build Mart are just bad at it and the hate is unreasonable just get good
22 notes · View notes
p0eny · 1 year
Text
Kimse senin berbat hayatını, kendi hayatına katmak istemeyecek. Geçmiş olsun canım kızım.
2 notes · View notes
alwaystoday · 2 years
Link
...Mercurio, Venus, Marte, Júpiter y Saturno. Agregue la luna, que puede servir para marcar la posición de la Tierra en esta alineación del 23 al 25 de junio, y tenemos una configuración excepcionalmente rara. Increíblemente, la última vez que ocurrió este tipo de alineación fue el 5 de marzo de 1864!
♀️🌘♂️
...Mercury, Venus, Mars, Jupiter and Saturn. Add the moon, which can serve to mark Earth's position in this lineup from June 23 to 25, and we have an exceptionally rare configuration. Incredibly, the last time this kind of alignment happened was March 5, 1864!
2 notes · View notes
aktuelbul · 2 months
Text
0 notes
un-invierno-eterno · 8 months
Text
...Además de haberme sentido pobre y fea cuando era más joven y saber que nunca podré cambiar eso. Que lamentablemente fue así, tantas cosas que quería pero no podia tenerlas y eran cosas básicas pero que no tuve.
Ahora lo que me acompleja es otra mierda que no puedo decir, pero que quizás en 3 años más las diré.
Pero tampoco era feliz trabajando, todos me miraban como niñita o demasiado joven que no me invitaban a nada. Pero después me di cuenta que era por otra cosa.
No sé, hubo un tiempo que hasta escuchar mi nombre me asqueaba y me hacía sentir poca cosa, prefería que me llamarán de cualquier manera pero jamás por mi nombre completo.
Algún día tendré plata pa ir al psicólogo y pa cachar que wea tengo, pero no puede ser que siempre esté desconforme, triste y me den crisis de no querer hablar con nadie por semanas o meses.
Valoren si tienen salud mental de la buena.
He perdido hasta dientes por mi tristeza.
"Relatos que casi público en mi Instagram pero me arrepentí".
-Winter❄️
1 note · View note
darlinglove · 1 year
Text
Llévαme, α cuαlquier lugαr, En cuαlquier ciudαd
1 note · View note
sportsallover · 1 year
Text
Marte after her prone shooting: I’m BACK
1 note · View note
feudecendres · 2 months
Text
23 mart.
Tumblr media
555 notes · View notes
cryptotheism · 1 year
Note
With ultraviolence, do ya ever find a point where it's- so cartoony that it becomes sterile? Idk. Like when a river of blood stops feeling like something that came from living beings, where the gore becomes totally divorced from the any actual people. You're all about Embodying and Physical Existence, so I was wondering
Yes absolutely. Violence is never really about the gore it's about the context the gore exists in. I feel like people forget that.
A lot of this has actually been the result of having revisited the borderlands universe with my friends. It's such a relic of it's time. It wants you to be sad when the goofy uberviolence happens to some characters -in which case the violence is very serious and very sad- but it also wants you to have fun blowing up wave after wave of over the top evil bandit humans with an assault rifle.
At a certain point it's hard to care about any of the violence when you know for a fact the solution will be continued violence.
Idk if I was writing borderlands 4 I would recontextualize the players relationship to the violence. Id make the villains the Tediore corporation. They're supposed to be like, space wal-mart right? Have them be the zurg of borderlands. They just send waves and waves of semi-lobotomized 23 year old debt-slaves at you. Have the basic mobs beg you not to kill them, or have them beg you to kill them because they're not fully in control of their bodies. Keep the rest of the writing the same. The exact same quippy "oooh I bet that hurt!" Marvel movie dialogue.
2K notes · View notes