Renesans
Renesans (Italia od 1374 r., Europa XVI w.) - renaissance, fr. odrodzenie
Wydarzenia kształtujące epokę:
1374 - śmierć Francesco Petrarki
XIV - kryzys papiestwa i cesarstwa
1450 - druk Gutenberga, 1455 Biblia Gutenberga (popularyzacja literatury wśród świeckich)
1453 - upadek cesarstwa wschodniorzymskiego (emigracja filozofii na zachód)
1492 - odkrycie Ameryki (itp) (jak to świat nie kręci się wokół naszej wiary???)
1517 - reformacja (KK)
Antropocentryzm - przekonanie, że człowiek jest najdoskonalszą istotą dla trzech świecie we wszechświecie. Homo sum, humani nihil a me alienum puto. Indywidualny stosunek do Boga, Bóg artysta, architekt, świadomość godności człowieka i wartości życia.
Humanizm - skupienie na człowieku, odrzucenie teologii jako najistotniejsze dziedziny wiedzy, prąd intelektualny i światopoglądowy epoki odrodzenia, zespół nauki i metod służących poszerzaniu wiedzy o człowieku i jego dorobku, studia nad starożytnym literaturą, filozofią, prawem, sztuką; łacina, greka, hebrajski; retoryka, zainteresowanie kulturą antyku, wszechstronne życie.
Indywidualizm - twórczość biograficzna i autobiograficzna, tematyka życia codziennego.
Reformacja - zreformowanie skorumpowanego KK, powstałe wyznania protestanckie: luteranizm, kalwinizm, arianizm (bracia polscy)
Mecenat - sponsorstwo artysty przez bogacza, żeby ten mógł tworzyć bez zmartwień
Człowiek renesansu - mądry, którego zainteresowaniem jest wszystko: malarstwo, rzeźba, muzyka, literatura, wynalazki, nauka, polityka
Średniowiecze vs renesans
Teocentryzm antropocentryzm
Anonimowość sława indywidualizm
Brzydota materialnej formy człowieka afirmacja ciała i piękna ludzkiego
Kult wiary kult wiedzy
Różne języki literatura w języku narodowym Polacy nie gęsi >:(
Wolność, przyjaźń, szlifowanie rzemiosła, nawiązania do Antyku, kostium antyczny, powrót do źródeł kultury śródziemnomorskiej
.
Filozofia
Giovanni Pico della Mirandola - filozof renesansowy, pisał niedokończone "900 tez", "O godności człowieka". Humanizm, antropocentryzm, homo faber (człowiek rzemieślnik, wytwórca, kreujący siebie i współtworzący swoje otoczenie.)
Niccolò Machiavelli - jeden z najwybitniejszych przedstawicieli renesansowej myśli politycznej, dyplomata, pochodził z Florencji, autor "Księcia" i makiawelizmu
makiawelizm - pogląd etyczny, wg którego cele polityczne (zwłaszcza zachowanie lub umocnienie władzy) uświęcającą środki z użyte do ich realizacji, usprawiedliwia zatem nawet niemoralne postępowanie. "Książę" alegorycznie przedstawia sposób walki lwa (budzenie strachu) i lisa (unikanie sideł).
Thomas More/Morus - najwybitniejszy angielski humanista, polityk, autor "Utopii" - literackiej wizji modelowego, doskonałego państwa i społeczeństwa, gdzie panuje powszechna równość, dobrobyt, bezpieczeństwo i zadowolenie obywateli. Forma gatunkowa opowieści podróżniczej lub reportażu. Wydźwięk tekstu (narrator: Rafał Hytlodeusz, z gr. kłamca; odbiorca: Morus, gr. głupiec; utopia, gr. niemiejsce) jest ironiczny. Wizja państwa idealnego została pierwowzorem komunizmu i totalitaryzmu. We wszystko ingeruje państwo.
.
Literatura polska polityczna
"O poprawie Rzeczypospolitej" Andrzeja Frycza Modrzewskiego
Powstanie: 1551 r.
Gatunek: traktat (rozprawa naukowa obszernych rozmiarów rozmiarów, odejmując A problemy danej dziedziny wiedzy), został uznany za utopijny. Publicystyka - komentowanie i wyjaśnianie życia politycznego itp. Cel perswazyjny, dyskutowano:
ustrój państwa - demokracja szlachecka, trójpodział władzy
przekonania religijne - czyja władza, tego religia nie jestem królem waszych sumień
edukacja
polityka zagraniczna, wojna i obrona
Dyskutowali np. A.F. Modrzewski (reformy) vs Stanisław Orzechowski (wolność szlachecka)
Rzeczpospolita - wspólnota ustrojowa, polityczna, publiczna; republika.
Pomysły autora, np.: rodzice powinni uczyć dzieci bycia dobrymi obywatelami, kary i nagrody powinny być takie same dla wszystkich lub sroższe dla szlachty, pacyfizm i obrona kraju, nie nakłaniać innych do swojego zdania (ale je uargumentować), szacunek do nauczycieli.
.
"Kazania sejmowe" Piotr Skarga
Powstanie: 1597 r. "Kazanie wtóre. O miłości ku ojczyźnie i o pierwszej chorobie Rzeczypospolitej, która jest z nieżyczliwości ku ojczyźnie" mówiło o obowiązkach ciążących na szlachcie wobec ojczyzny.
Gatunek: mowa polityczna o charakterze doradczym.
Piotr Skarga ostrzegał, że wolnościowość szlachty będzie przyczyną kryzysu Rzeczypospolitej i miał rację, dlatego "Kazania sejmowe" nie były tak popularne jak jego "Żywoty świętych"
.
"Odprawa posłów greckich" JK
Powstanie: 1578 r.
Gatunek: nawiązuje do tragedii greckiej (schemat kompozycyjny: zdarzenia i pieśni chóru, zasada trzech jedności:
czas – 12 godzin greckiego poselstwa
miejsce – plac przed pałacem Priama
akcja – 1 wątek (brak napięcia)
Nieklasyczne elementy: jednostka podejmująca tragiczny wybór bohater zbiorowy, któremu zabrakło mądrości; katastrofa dzieje się po akcji dramatu; Fatum nie istnieje, bo ludzie mają wolną wolę
Bohaterowie:
TROJANIE
Aleksander [Parys] - zdecydowany użyć wszelkich sposobów (wojna z Grekami), by zatrzymać Helenę
Iketaon - poseł rady trojańskiej, poplecznik Aleksandra, sprawny mówca i demagog [nie ma go w mitologii]
Antenor - poseł rady trojańskiej, rycerz, odpowiedzialny patriota i mąż stanu, chciałby uniknąć wojny z Grekami
Kassandra - wieszczka uznana za obłąkaną, przepowiada klęskę Troi, siostra Aleksandra, córka Priama
Priam - król Troi, którego władzę ogranicza demokratyczna rada trojańska, nie zajmuje stanowiska w sporze
GRECY
Helena - żona Menelaosa, króla Sparty, porwana przez Aleksandra, bezwolna przyczyną konfliktu
Menelaos – król Sparty, mąż Heleny, poseł grecki żądający zwrotu małżonki
Ulisses [Odys] - dyplomata i grecki mąż stanu, uosobienie przebiegłości i sprytu
Refleksja o państwie: ustrój Troi podobny jest do ustroju Rzeczypospolitej, autor wykorzystuje polskie nazwy urzędów (marszałek, hetman, rotmistrz), ale zamiarem jest uniwersalizm sensu historii i wniosek o odpowiedzialności obywateli za los państwa.
Pieśni Jana Kochanowskiego
Wydanie: 1586 r.
Gatunek: pieśni - liryka, zwykle podzielona na czterowersowe strofy, sprzyjające śpiewowi. Pieśni Kochanowskiego były inspirowane poezją i filozofią Horacego. Dominuje w nich horacjańska zasada "złotego środka": utrzymanie miary we wszystkim. Świat poetycki jest harmoniczny, jasny, prosty, sentencjonalny.
Humanizm renesansowy pieśni - zainteresowanie kulturą starożytnych, przeświadczenie o twórczych możliwościach człowieka – istoty zdolnej formować siebie i przekształcać świat. Ideał humanisty umie pogodzić własne ambicje ze służbą społeczeństwu i temu poświęca swoją wszechstronną wiedzę.
Typy pieśni:
· biesiadne
· filozoficzne ("Serce rośnie")
· metapoetyckie ("Niezwykłym i nie leda...")
· miłosne
· patriotyczne ("Pieśń o spustoszeniu Podola")
Pieśń o spustoszeniu Podola
Charakter patriotyczny
Liryka apelu
apel podmiotu lirycznego do rodaków
obrazuje sytuację Polaków po klęsce w wojnie z Tatarami 1575 r.
wyraża smutek i rozpacz z powodu spustoszenia ziemi podolskiej
wyraża się o Tatarach bardzo negatywnie, nazywa ich "psami bisurmańskimi", metafora stada owiec napadanego przez wilki
chce, aby te emocje udzieliły się adresatom i skłoniły ich do odwetu, aby stanąć mężnie do walki, ale szlachta musiałaby zaprzestać biesiadowania, porzucić wygody, okazać męstwo, odwagę oraz wyłożyć fundusze na wojnę. Za zachętą do walki dostrzegamy wytykanie rodakom ich braku zainteresowania sprawami kraju, krótkowzroczności oraz opieszałości w działaniu
ostatnia zwrotka ukazuje gorzką i przykrą refleksję na temat Polaków. Przestrzega przed powtarzaniem starych błędów, jednocześnie krytykuje, że Polacy nie potrafią wyciągać wniosków z historii. Odwołując się do znanego przysłowia "Mądry Polak po szkodzie" => "Nową przypowieść Polak sobie kupi, Że i przed szkodą, i po szkodzie głupi.”
Pieśń o dobrej sławie
Patriotyzm
Pieśń obywatelska
Dbaj o dobre imię skoro ci Bóg dał rozum!
"służmy poczciwej sławie, a jako kto może, niech ku pożytku dobra spólnego pomoże"
Walcz z poganami!
Lepiej umrzeć w chwale niż w cieniu!
Pieśń o cnocie
Pieśń obywatelska
Cnota = stoicyzm
Nie ma cnoty bez zazdrości - teza
Jeśli służysz państwu to obojętna ci zawiść
Haters gonna hate 💅
Cnota nie doznaje uszczerbku, sama w sobie jest nagrodą
Cnotliwi patrioci trafią do Nieba i jak umrą to Bóg im wynagrodzi zazdrość innych
Serce roście
[Serce roście patrząc na te czasy] - tytuł incipit
Horacjanizm
Przeciwieństwo kiedyś to było
Skończyła się zima i wreszcie jest ładnie
Człowiek się cieszy i nie powinien się tego wstydzić
Nawet nie musi pić ani śpiewać, bo tak się cieszy
Ale jak coś go gryzie od wewnątrz to nawet śpiew nie pomoże
Myśl pozytywnie
Bogaty, biedny, razem bądźmy, trzeźwi i pijani (sens ostatniej zwrotki nie zmyślam)
Melancholia
Sentencja (rodzaj aforyzmu, wyraziste i efektowne stwierdzenie o tematyce filozoficznej)
Chcemy być sobie radzi
Tytuł incipit
Horacjanizm
Chcemy się radować, rozkaż przynieść wino i grać muzykę!
Epikureizm
Kto wie co będzie jutro - humanizm chrześcijański
Fortuna kołem się toczy
Człowiek nie pojmie natury świata - humanistyczna wątpliwość
Jak się będziesz umiał pogodzić z szczęściem i nieszczęściem to nie zabłądzisz
Szczęście stateczne 👍
Nie chcę dużego majątku
Stoicyzm
Statek nawiązanie
Lepiej płynąć bezpiecznie skromną łódką niż wielkim żaglowcem z tureckim bogactwem
Niezwykłym i nie leda piórem opatrzony
Pieśń metapoetycka
Klasycyzm
Parafraza 20. pieśni Horacego
Wiersz sylabiczny (x-zgłoskowiec, rym półtorazgłoskowy, akcent na przedostatniej sylabie, średniówka - stała pauza wewnątrz wiersza)
Niezwykle utalentowany poeta dosłownie wznosi się nad świat, leci
Porównania do Horacego (też urodzony w średnim stanie i miał mecenasa)
Non omnis moriar/nie wszystek umrę
Poeta łabędź, symbol poetyckiego natchnienia
Styks i Ikar - nawiązania do mitologii
Poeta przeleci całą Europę jako ptak - wszyscy będą go znali
Nie płaczcie na pogrzebie, bo non omnis moriar again
Pieśń świętojańska o sobótce
Panna XII
O Czarnoleskie (k. Radomia) gdzie mieszkał J.K.
Idealizacja wsi
Polska wieś arkadią (miejscem harmonijnym z przyrodą, spokojnym, kochanym, śpiewającym)
Parafraza Horacego again
Świat jest piękny
Afirmacja świata
Bardzo ładna ta wieś 10/10 polecam wcale nie wykorzystujemy chłopów do niewolniczej pracy
"wnukowie (...) wykną przestawać na male, wstyd i cnotę chować w cale" - stoicyzm
Budowa klamrowa
Żywot człowieka poczciwego Mikołaj Rej
Powstanie: 1567 r.
Gatunek: traktat adresowany do zwykłego czytelnika, pareneza, wzór idealnego ziemianina
Żywot - gatunek literatury parenetycznej przedstawiający opis wzorowego życia postaci reprezentującej określoną postawę.
Treść: wzór poczciwego, uczciwego, godnego, zacnego ziemianina, cieszącego się z życia rodzinnego, w tym małżeństwa, które nie służy tylko rozmnażaniu; człowiek gospodarny, pracowity i zaradny, pracowitością służy Bogu, żyje w zgodzie z naturą, ma wiedzę praktyczną, odgrywa dobrze rolę gospodarza, męża, ojca, sąsiada, zarządza majątkiem i handluje zbożem i bydłem, umie czytać, pisać, znak klasyki, płaci podatki, udziela się na sejmikach, nie za surowy wobec służby.
Język potoczny i tonacja emocjonalna (zdrobnienia i zgrubienia)
.
Psałtetz Dawidów JK
Psalm 13 - psalm błagalny, jak większość
Psalm 13 jest psalmem błagalno-pochwalnym. Podmiot prosi w nim Boga o wsparcie w najtrudniejszych chwilach i deklaruje swoją szczerą wiarę. Podmiot wyraża swoje cierpienie – pyta Boga, czy został przez niego zapomniany oraz przez jak długi czas Stwórca zostanie przed nim ukryty. Opowiada Bogu o swoich największych zmartwieniach – pyta, ile jeszcze będą one trwały i jak długo ludzie mu nieprzychylni będą traktowali go w sposób pogardliwy. Podmiotem lirycznym jest człowiek samotny, obciążony przez swoje problemy i narażony na złe traktowanie przez innych ludzi.
W następnej strofie podmiot liryczny przedstawia swoją główną prośbę – błaga Boga, by ten wysłuchał jego próśb i pomógł mu w cierpieniu. Psalm przyjmuje charakter modlitwy. W strofie trzeciej podmiot wychwala Boga. Prosi Boga, by ten oświetlał mu drogę swoją potęgą wśród życiowych przeciwności oraz by poprowadził go do życia wiecznego i zbawienia. Podmiot błaga Boga również o to, by ci, którzy źle mu życzą, nigdy nie sądzili, że to przez ich działania spotykały go nieprzyjemności. Podmiot liryczny prosi Boga, by nie czuli oni dumy ze wszystkich złych działań, które wykonali przeciwko niemu.
Pierwszy wers ostatniej strofy również zaczyna się od wskazania na nieprzyjemności, jakie spotykają osobę mówiącą od innych. W wersie: „Upad mój wielka rozkosz przeciwnikom moim” wyraźnie sygnalizuje, że wszystkie jego potknięcia będą dla jego przyjaciół przyjemnością. W ostatnich wersach podmiot zawierza swoje życie potędze boskiej oraz wyraża do Boga pełne zaufanie.
Psalm 47 - wyraża wdzięczność Bogu za triumf
Psalm 47 to psalm pochwalny, pełen radości. Podmiot zachęca wszystkich ludzi do wychwalania Boga przy pomocy tańca i śpiewu. Dwa ostatnie wersy pierwszej strofy służą podkreśleniu boskiej potęgi. Liczne epitety podkreślają wymiar panowania Boga na świecie. Wszystkie określenia odnoszą się bezpośrednio do wizerunku Boga ukazanego w Starym Testamencie: władca wszechmocny, wymagający i oczekujący od człowieka pełnego zawierzenia. Stąd epitet „Panu groźnemu”, który wskazywać ma na te przymioty Stwórcy. Kolejne wersy podkreślają boską pomoc, która realizowała się w momencie, w którym miasta i grody miały być zdobyte przez najeźdźców lub odwrotnie – wówczas, gdy miały zostać zdobyte przez społeczności wyznające starotestamentowego Boga.
3 i 4 strofa mają charakter dziękczynny.
Śpiew i taniec stanowią wstęp do dalszych wyliczeń, które dotyczą potęgi Boga. Po raz kolejny ukazana została jego wszechwładność i wymiar pomocy, jaką oferuje.
Prócz ogromnej potęgi Boga w psalmie podkreślona została jego wieczność. Podkreślenie wyjątkowości Stwórcy. W ostatniej strofie podkreślone zostaje, że moc Boga uznawana jest również przez królów ziemskiego świata.
Jest to kolejna, po mocy i wieczności, cecha Boga opisywanego w utworze. Psalm 47 ma charakter pochwalno-dziękczynny. Głównym tematem utworu jest wysławianie potęgi i dobroci Boga, jego zwierzchnictwa nad światem i opieki, jaką obdarza wszystkich ludzi. W trakcie lektury pamiętać należy, że całość utworu związana jest bezpośrednio z tematyką biblijną.
Psalm 91 - indywidualne wyznanie wyrażające ufność w opiekę Boga
(niby śpiewał go Mojżesz przed dostaniem 10 przykazań)
.
Treny JK
Cały cykl jest w osobnym poście bo już mi się nie chciało scrollować xd
Dramaty Williama Szekspira
"Romeo i Julia"
Powstanie: 1597 r.
Gatunek: dramat społeczny - z konfliktem społecznym polegającym na zderzeniu sprzecznych interesów, przybiera formę kłótni i bójek.
perswazja miłosna, sztuka mówienia o uczuciach
Romeo Montek, do tej pory zakochany w Rozalinie, zakochuje się w Julii Capulet, mimo że ich rodziny są ze sobą zwaśnione. Spotykają się na balu, ikonicznym balkonie itd.
Potyczka słowna służby Kapuletich i Montekich.
Do kłótni dołącza zaczepny Tybalt i Benwolio, szukający pokoju.
Kapulet i Monteki pojawiają się na placu i wszczynają kłótnię.
Książę ostrzega, że kolejna kłótnia Kapuletich i Montekich zakończy się karą śmierci.
Romeo opowiada Benwolio o swej nieszczęśliwej miłości do Rozaliny.
Kapulet rozmawia z Parysem o wydaniu mu w przyszłości Julii za żonę, zaprasza hrabiego na bal.
Romeo i Benwolio dowiadują się o balu od służącego, Benwolio namawia Romea na pójście.
Rozmowa Pani Kapulet, Julii i Marty - Julia nie chce jeszcze wychodzić za mąż.
Romeo, Merkucjo i Benwolio idą na bal i rozprawiają o uczuciach. Kapulet wita gości. Romeo widzi Julię i jest nią zachwycony.
Tybalt rozpoznaje w Romeo Montekiego i chce go wyrzucić z balu, ale Kapulet go zatrzymuje.
Pierwsza rozmowa Romeo i Julii; oboje są zauroczeni. Romeo orientuje się, że Julia jest z Kapuletich.
Julia dopytuje Martę, kim jest Romeo i odkrywa, że pochodzi z rodu Montekich.
Chór śpiewa o niestałości uczuć Romea.
Romeo po balu umyka przyjaciołom i zakrada się do ogrodu Kapuletich. Podziwia Julię w oknie, słyszy o jej uczuciach do niego.
Romeo i Julia wyznają sobie miłość, Romeo ma kolejnego dnia określić, kiedy mogą wziąć ślub.
Romeo idzie do celi Ojca Laurentego i prosi go o ślub. Ojciec jest przeciwny, ale postanawia pomóc, mając nadzieję na pogodzenie rodów.
Merkucjo i Benwolio na ulicy rozmawiają o rozterkach miłosnych Romea, który do nich dołącza. Romeo przekazuje Julii przez Martę, żeby przyszła "do spowiedzi".
Ojciec Laurenty udziela potajemnego ślubu Romeo i Julii.
Merkucjo i Benwolio spotykają na placu Tybalta, który ich zaczepia.Pojawia się Romeo, dochodzi do walki Merkucja i Tybalta. Merkucjo śmiertelnie ranny. Romeo w złości walczy z Tybaltem i zabija go.
Romeo ucieka, Książę za zabójstwo skazuje go na wygnanie.
Marta mówi Julii, że Romeo zabił Tybalta. Julia, Marta i Ojciec aranżują nocną schadzkę kochanków.
Kapulet oddaje Parysowi rękę córki. Ślub ma się odbyć w czwartek.
Romeo i Julia spędzają razem noc, nad ranem Romeo oddala się do Mantui.
Pani Kapulet oznajmia Julii "radosną" nowinę o ślubie. Kapulet nie chce słyszeć o odmowie Julii, każe jej wyjść za Parysa choćby siłą, matka nie chce jej pomóc w przełożeniu ślubu.Marta mówi Julii, że powinna wyjść za Parysa.
Julia idzie pod pretekstem spowiedzi do Ojca Laurentego prosić o pomoc; chce się targnąć na swoje życie.Ojciec Laurenty daje Julii napój usypiający i zdradza plan uśpienia dziewczyny (rzekomej śmierci) i uprowadzenia jej po przebudzeniu z grobowca przez Romea.
Julia wraca do domu i zgadza się na ślub. W nocy wypija napój. Rano Marta znajduje Julię, przyjęcie weselne zamienia się w stypę.
Romeo zrozpaczony kupuje u aptekarza truciznę i udaje się do grobowca Julii.
Nie udało się go powiadomić o planie.
Na cmentarz przyjeżdżają Parys i Romeo, biją się i ginie hrabia.
Romeo składa jego ciało w grobowcu.
Romeo prosi Tybalta o przebaczenie i żegna się z Julią. Wypija truciznę i umiera u boku ukochanej.
Na cmentarz przybywa Ojciec Laurenty i odkrywa ciała Parysa i Romea.
Julia się budzi, nie chce uciekać, Laurenty oddala się, słysząc wartę. Julia zabija się sztyletem Romea.
Wartownicy odkrywają zwłoki mężczyzn i Julii. Dowódca prowadzi śledztwo.
Na cmentarz przybywa Kapulet, Pani Kapulet, Monteki i Książę. Ojciec Laurenty opowiada o tajnym ślubie i podstępie.
Monteki i Kapulet godzą się i chcą postawić pomnik Romea i Julii w centrum Werony.
"Makbet"
"Hamlet"
.
Miłość
Sonety Francesco Petrarka
W skrócie: podmiot jest zakochany w Laurze do szaleństwa, wydaje mu się że od zawsze i na zawsze, miłość do Laury jest najlepszą rzeczą ever ale też przynosi ból, ale cierpienie dla Laury do przyjemność. Laura jest jego inspiracją.
W sumie 366 utworów, w tym 317 sonetów: 263 ku czci Laury żywej, a 103 umarłej
Gatunek: sonet - kunsztowna kompozycja poetyckiego utworu literackiego, składa się z części opisowej i refleksyjnej (??? Sprawdzi to bo z pamięci), najczęściej rymowana w formacie abba abba cdc dcd
Erotyk - wiersz miłosny, skierowany do ukochanej kobiety
Petrarkizm - miłość to uczucie duchowe, jest idealna, rodzi cierpienie, ale ono doskonali kochanka, napięcie. Gościu ciut szaleje z miłości bo jest horny ale tego nie może przyznać
Sonet 61
Podmiot wspomina jak pierwszy raz spojrzał w oczy Laury. Został tak porażony ich pięknem, że stracił wolną wolę. Miłość w utworze to potężna siła, która przejmuje kontrolę nad życiem zakochanego człowieka. Osoba mówiąca docenia każdy jej aspekt, nawet jeśli jest trudny. Rodzące się z miłości troski są błogosławione. Nawiązania mitologiczne: zakochanie to trafienie strzałą z łuku Amora. Nie może sprzeciwić się miłości, ponieważ jest to siła boska, z którą człowiek nie ma szans zwyciężyć. Mimo, że jego życie nieodwracalnie się zmieniło, podmiot liryczny błogosławi dzień, w którym pierwszy raz zobaczył Laurę i każdą chwilę, która nastąpiła po tym wydarzeniu.
W drugiej części sonetu, podmiot liryczny mówi o funkcji poezji w sławieniu miłości. Laura zdaje się być doskonalszą istotą niż zwyczajny śmiertelnik. Każda pieśń poświęcona kobiecie staje się błogosławiona. Osoba mówiąca w swoich utworach opisuje szczęśliwe i bolesne strony miłości. Laura jest jednak warta każdego cierpienia. Od momentu pierwszego spotkania, wszystkie działania i refleksje osoby mówiącej są podporządkowane Laurze. Kobieta jest najwspanialszą inspiracją, która pozwala osobie mówiącej osiągnąć poetycką doskonałość.
Sonet 85
Sonet należy do liryki bezpośredniej, Świadczy o tym zastosowanie czasowników w pierwszej osobie l.p. i odpowiednich zaimków („kochałem”, „wraca za mną”, „serce moje”, „zginąłbym”). Osoba mówiąca to mężczyzna zakochany w pięknej kobiecie - Laurze. Ma wrażenie, że kocha ją od zawsze, nawet nie pamięta swojego życia przed poznaniem jej. Jest pewien, że jego miłość do Laury nigdy nie osłabnie ani nie przeminie. Zakochanie jest warte wszystkich poświęceń, miłość to wielka siła, przejmująca kontrolę nad życiem człowieka, gnębi serce i wywołuje płacz, ale podmiot liryczny nie narzeka, ponieważ Laura znajduje się dla niego na pierwszym miejscu. Osoba mówiaca nie ma już czasu na zamartwianie się z powodu błahych problemów. Poznanie Laury całkowicie zmieniło życie podmiotu lirycznego. Jest ona dla niego największą inspiracją, która motywuje go do działania i tworzenia coraz doskonalszej poezji.
Przed znalezieniem swojej prawdziwej miłości, osoba mówiąca nie wiedziała, że jest zdolna do tak wielkich uczuć. Teraz cierpi, ale jednocześnie odczuwa szczęście. Laura zmieniła spokojną egzystencję w życie pełne emocji. Podmiot liryczny czuje ból, ale nawet on nie jest zjawiskiem jednoznacznie negatywnym. Cierpienie paradoksalnie ma zdolność leczenia ran, ponieważ pochodzi od miłości. Osoba mówiąca posiada niesamowitą siłę, której nie miała przez poznaniem ukochanej Laury. To miłość zmienia człowieka w wyjątkową, potężną jednostkę. Podmiot liryczny żyje nadzieją na zaznanie szczęścia u boku Laury. Gdyby nie te marzenia, nie dałby rady dalej funkcjonować. Osoba mówiąca nie chce umierać w momencie, gdy pierwszy raz czuje, że naprawdę żyje. Zakochany człowiek jest w stanie czerpać siłę z miłości, jeśli wciąż ma nadzieję na odwzajemnienie uczuć.
"Sokół" Giovanni Boccaccio
Gatunek: nowela - niewielkich rozmiarów utwór epicki pisany prozą, o zwartej kompozycji oraz jednolitej i jednowątkowej fabule, charakteryzuje się dramatyczną akcją zmierzającą do punktu kulminacyjnego, w którym rozstrzygają się losy bohaterów i który poprzedza puentę, czyli zakończenie utworu podsumowujące go.
Ekspozycja - rozwinięcie akcji - punkt kulminacyjny - perypetia - puenta
Powstanie: 1348-53r. 10 florentczyków przez 10 dni opowiada sobie historie o miłości, przyjemności, zaradności i humorze.
Fabuła:
Nieszczęśliwa miłość Federigo, szlachcica do Monny Giovanny.
Pragnienie zdobycia serca kobiety przez hazard i wyścigi.
Wyjście kobiety za mąż.
Utrata majątku przez szlachcica, pozostawienie domku i sokoła do polowania.
Śmierć męża Giovanny, przepisanie majątku na syna.
Zamieszkanie w okresie letnim w posiadłości niedaleko Federigo.
Przyjaźń chłopca i Federigo, fascynacja sokołem.
Choroba syna Giovanny, strach o dziecko.
Pragnienie sokoła przez syna, wahanie kobiety z zasadnością prośby.
Zaproszenie Monny na obiad.
Brak odpowiedniego dania dla ugoszczenia damy z powodu biedy.
Przyrządzenie dania z ukochanego sokoła.
Prośba kobiety o podarowanie jej synowi ptaka.
Żal Federigo.
Wyjawienie powodu niemożności podarowania sokoła.
Zganienie mężczyzny z powodu zabicia ptaka dla niej.
Odejście Giovanny do dziecka.
Śmierć chłopca.
Chęć wydania kobiety za mąż przez braci.
Wskazanie przez Monnę Federigo.
Ślub pary i zarządzanie majątkiem żony przez szlachcica.
Antropocentryzm i humanizm
Mirandola,
"Treny", "Pieśni"
Stoicyzm
"Treny", Pieśń o cnocie, Pieśń świętojańska o Sobótce, Chcemy być sobie radzi
Epikureizm
Chcemy być sobie radzi, Pieśń świętojańska o Sobótce, Chcemy być sobie radzi
Klasycyzm i horacjanizm (nawiązania do antycznego Horacego, dialog z jego twórczością; topos poety natchnionego, nauczyciela, moralności, patriotyzmu, stoicyzm i epikureizm)
Niezwykłym i nie leda piórem opatrzony..., Pieśń świętojańska o Sobótce, Chcemy być sobie radzi
Miłość
"Sonety do Laury" F. Petrarka
"Tragedia Romea i Julii" W. Szekspir
"Sokół" G. Boccaccio
Pareneza
"Żywot człowieka poczciwego" M. Rej
Państwo, patriotyzm i polityka
"Odprawa posłów greckich", "Pieśń o spustoszeniu Podola", Pieśń o dobrej sławie, Pieśń o cnocie
"O poprawie Rzeczypospolitej" A.F. Modrzewski,
"Kazania sejmowe" P. Skarga,
"Książę" Machiavelli
"Utopia" T. Moore
6 notes
·
View notes
Technokracja, czyli masońska wizja przyszłości Do czego zmierza ocieplenie klimatu, smugi chemiczne, smog i kryzys paliwowy ... Krytycy, którzy uważają, że amerykański dolar zostanie zastąpiony przez nową globalną walutę być może myślą zbyt krótkowzrocznie. Na horyzoncie świata wyłania się nowa globalna waluta, która mogłaby zastąpić wszystkie papierowe waluty i system gospodarczy, na którym są oparte. Ta nowa waluta, nazywana po prostu walutą CO2 lub węglową, jest środkiem dla wspierania nowego rewolucyjnego systemu ekonomicznego opartego na energii (produkcji i konsumpcji), a nie cenach. Nasz obecny system oparty na cenach i związane z nim waluty, które wspierały kapitalizm, socjalizm, faszyzm i komunizm, są obecnie zapędzane do ekonomicznej rzeźni aby zrobić miejsce dla nowego świata, opartego na węglu. Jest obecnie bardzo wyraźnym, że świat działa w umierającym, opartym na cenach systemie ekonomicznym o czym świadczy gwałtowny spadek wartości wszystkich papierowych walut. Era pieniądza fiducjarnego (niewymienialnej na złoto papierowej waluty) rozpoczęła się w 1971 roku, kiedy prezydent Richard Nixon oddzielił dolara od złota. Ponieważ dolar, stał się walutą fiducjarną, będąc jednocześnie światową walutą rezerwową, wszystkie pozostałe waluty w końcu poszły tym samym tropem, pozostawiając nas dzisiaj z globalnym morzem papieru, który jest coraz bardziej niepożądany, niestabilny i bezużyteczny. Śmiertelny gospodarczy stan dzisiejszego świata jest bezpośrednim odzwierciedleniem sumy jego chorych i umierających walut, ale to może się wkrótce zmienić. Obecnie prowadzone są już działania mające na celu ustanowienie nowej waluty węglowej/CO2 jako ostatecznego rozwiązania globalnych problemów zmniejszenia ubóstwa, kontroli populacji, kontroli środowiska, globalnego ocieplenia, alokacji energii oraz równej dystrybucji bogactwa ekonomicznego. Niestety dla poszczególnych ludzi żyjących w tym nowym systemie, będzie wymagane poddanie się autorytarnej i scentralizowanej kontroli we wszystkich aspektach życia, od kołyski do grobu. Czym jest waluta węglowa i jak ona działa? W skrócie, waluta węglowa będzie opierać się na regularnej alokacji dostępnej energii ludziom na całym świecie. Jeśli nie zostanie ona wykorzystana w określonym czasie jej termin ważności wygaśnie (podobnie jak w taryfach miesięcznych minut na telefony komórkowe), tak aby te same osoby mogły otrzymać nowy przydział oparty na nowych kwotach produkcji energii na następny okres. Ponieważ łańcuch dostaw energii jest już zdominowany przez światowe elity, ustalanie kwot produkcji energii ograniczy ilość dostępnej waluty w obiegu w jakimkolwiek czasie. To oczywiście w naturalny sposób ograniczy produkcję, wytwarzanie żywności i migrację/przemieszczanie się osób. Waluty lokalne mogą pozostać w grze przez jakiś czas, ale w końcu odejdą i będą w pełni zastąpione przez walutę węglową, w taki sam sposób, jak Euro wyparło poszczególne waluty europejskie w ostatnim okresie czasu. Brzmi to jak bardzo nowoczesny pomysł, nieprawdaż? W rzeczywistości, te pomysły sięgają 1930 roku, kiedy to setki tysięcy obywateli USA były owładnięte nową ideologią polityczną o nazwie Technokracja i obietnicy lepszego życia. Nawet, literatura klasyczna z tamtego okresu była pod silnym wpływem Technokracji: “Rok 1984.” George'a Orwella, “The Shape of Things to Come” H.G Wellsa i "naukowa dyktatura" Huxleya w “Brave New World”. Ten artykuł bada odrodzenie Technokracji i jej potencjał przekształcenia Nowego Porządku Świata w coś naprawdę "nowego", a także zupełnie nieoczekiwanego dla większości współczesnych krytyków. Tło historyczne. Filozoficznie, Technokracja ma swoje korzenie w naukowych autokracjach Henriego de Saint-Simona (https://pl.m.wikipedia.org/wiki/Henri_de_Saint-Simon , 1760-1825) i w pozytywizmie Augusta Comte (https://pl.m.wikipedia.org/wiki/Auguste_Comte ,1798 - 1857), ojca nauk społecznych. Pozytywizm wywyższył naukę i metody naukowe ponad objawienia metafizyczne. Technokraci poparli pozytywizm, ponieważ wierzyli, że postęp społeczny był możliwy jedynie dzięki nauce i technologii. [Schunk, Learning Theories: An Educational Perspective, 5th, 315] Ruchu społeczny Technokracji, z jego systemem rozrachunków energii, sięga roku 1930, gdy mało znana grupa inżynierów i naukowców zaoferowała go jako rozwiązanie dla Wielkiego Kryzysu. Głównym naukowcem stojącym za Technokracją był M. King Hubbert (https://en.m.wikipedia.org/wiki/M._King_Hubbert), młody geolog, który później (w 1948-1956) wymyślił słynną dziś teorię Peak Oil (szczytu wydobycia ropy naftowej). Hubbert stwierdził, że odkrywanie nowych złóż energii, i ich przetwarzanie zostanie wyprzedzone przez konsumpcję, co w końcu doprowadzi do gospodarczego i społecznego chaosu. Wiele współczesnych zwolenników teorii Peak Oil twierdzi, że globalna recesja w latach 2007-2009 była pogłębiona w części przez rekordowe ceny ropy, co pokazało prawdziwość teorii. Hubbert otrzymał wyższe wykształcenie na Uniwersytecie w Chicago, który ukończył z tytułem doktora w 1937 roku, następnie uczył geofizyki na Uniwersytecie Columbia. Był wysoko ceniony przez całą swoją karierę, otrzymując wiele nagród, takich jak Public Service Award Rockefellera w 1977 roku. Umiejetność rządzenia W 1933 roku Hubbert i Howard Scott (https://en.m.wikipedia.org/wiki/Howard_Scott) utworzyli organizację o nazwie Technokracja Inc. Technokracja pochodzi od greckich słów "techne" co oznacza umiejętność i "kratos", czyli rządy. Tak więc są to rządy wykwalifikowanych inżynierów, naukowców i techników, w przeciwieństwie do wybieranych reprezentantów. Technokracja była przeciwna wszystkim innym formom rządów, w tym komunizmu, socjalizmu i faszyzmu, których gospodarki funkcjonowały w oparciu o system cen. Jako założyciele organizacji i ruchu politycznego o nazwie Technokracja, Inc Hubbert i Scott byli także współautorami podręcznika "Technocracy Study Course" napisanego w 1934 roku. Książka ta służy za "biblię" technokracji i jest głównym dokumentem do którego większość nowoczesnego technokratycznego myślenia można odnieść. Technokracja postuluje, że tylko naukowcy i inżynierowie są w stanie prowadzić skomplikowane, oparte na technologii społeczeństwa. Ponieważ technologia, argumentowali, zmieniła społeczny charakter społeczeństwa, dotychczasowe metody gospodarki i rządów stały się przestarzałe. Mieli Oni w pogardzie polityków i biurokratów, których uważali za niekompetentnych. Dzięki zastosowaniu metody naukowej i naukowych metod zarządzania, Technokraci mieli nadzieję ograniczyć ogromne nieefektywności w pracy społeczeństw, zapewniając tym samym więcej korzyści dla wszystkich członków społeczeństwa, zużywając przy tym mniej zasobów. Inną integralną częścią Technokracji było wdrożenie systemu ekonomicznego opartego na alokacji energii, a nie cenach. Zaproponowali oni, aby zastąpić tradycyjne pieniądze, kredytami energii. Ich skupienie się na efektywnym wykorzystaniu energii jest prawdopodobnie pierwszym prekursorem ruchu zrównoważonej ekologii w Stanach Zjednoczonych. Podręcznik Technokracji twierdził na przykład : “Mimo, że (ziemia) nie jest odizolowanym systemem, to zmiany w konfiguracji materii na ziemi, takie jak erozja gleby, tworzenie się gór, spalanie węgla i ropy naftowej oraz wydobycie metali są typowymi i charakterystycznymi przykładami procesów nieodwracalnych, w tym w każdym przypadku wzrostu entropii." (Technocracy Study Course, Hubbert & Scott, str. 49) Nowoczesne naciski na ograniczenie zużycia paliwa węglowego, które powodują globalne ocieplenie, i emisję CO2 są w istocie produktem początkowego technokratycznego myślenia. Naukowcy Hubbert i Scott próbowali wyjaśnić (lub potwierdzić) swoje argumenty w zakresie fizyki i termodynamiki, która jest nauką o konwersji energii pomiędzy ciepłem a pracą mechaniczną. Entropia jest pojęciem w termodynamice, która reprezentuje ilość energii w systemie, która nie jest już dostępna do wykonywania pracy mechanicznej. Entropia w ten sposób zwiększa się wraz z tym jak materia i energia w systemie degraduje się w kierunku ostatecznego stanu jednolitości. W laickim języku, entropia oznacza to, że jeśli raz czegoś użyłeś, tracisz to na stałe. Ponadto, końcowym stanem entropii jest stan "obojętnej jednolitości", gdzie nic się nie dzieje. Tak więc, jeśli człowiek zużywa wszystkie dostępne energie lub niszczy środowisko, to nie może to nigdy być powtórzone lub przywrócone. Ucieczka przed społeczną entropią realizowana jest przez Technokratów poprzez zwiększenie efektywności społeczeństwa przez staranną alokację dostępnej energii i mierzenie kolejnych produkcji w celu znalezienia stanu "equilibrium", lub równowagi. Koncentracja Hubberta na entropii wyraża się w logotypie Technokracji, Inc, znanej jako symbol Yin Yang, który przedstawia równowagę. Aby ułatwić zrównoważenie pomiędzy człowiekiem i naturą, Technokracja proponuje, aby obywatele otrzymali certyfikaty energetyczne w celu prowadzenia gospodarki: "Certyfikaty energetyczne są wydawane indywidualnie dla każdej dorosłej osoby w całej populacji... zapis dochodu i jego wysokość wydatków prowadzone są przez Sekwencję Dystrybucji, więc jest prostą sprawą by Sekwencja Dystrybucji w każdej chwili mogła doprowadzić do zrównoważenia poziomu danego klienta... Dokonując zakupów towarów lub usług osoba oddaje Certyfikaty Energii właściwie zidentyfikowane i podpisane." "Znaczenie tego, z punktu widzenia wiedzy, nt. tego co dzieje się w systemie społecznym i kontroli społecznej, najlepiej może być docenione, gdy zbadamy cały system w dystansu. Po pierwsze, jeden typ organizacji obsadza stanowiska i cały mechanizm społeczny. Ta sama organizacja nie tylko produkuje, ale również dystrybuuje wszystkie towary i usługi." "Dzięki tej informacji nt rozliczeń, prowadzonej w sposób ciągły, kwatera główna ma przed sobą analogiczny przypadek do panelu sterowania elektrowni lub mostu dowodzenia oceanicznego liniowca..." (Technocracy Study Course, Hubbert & Scott, str. 238-239) Dwie główne różnice pomiędzy pieniędzmi określonymi przez ceny a świadectwami energetycznymi są takie, że: a) pieniądze są czymś ogólnym dla posiadacza, natomiast Certyfikaty są indywidualnie zarejestrowane dla każdego obywatela, b) pieniądze nie wygasają, podczas gdy certyfikaty tracą ważność. Ten ostatni aspekt znacznie utrudnia, jeśli nie całkowicie zapobiega, akumulacji bogactwa i majątku. Faza przejściowa. Na początku II wojny światowej, wraz z powrotem dobrobytu, popularność Technokracji zmalała, jednak zarówno organizacja, jak i jej filozofia przetrwała. Obecnie istnieją dwie główne strony internetowe reprezentujące Technokrację w Ameryce Północnej: Technocracy, Inc z siedzibą w Ferndale, Washington, jest reprezentowana na technocracy.org. Siostrzaną organizacją jest Technocracy Vancouver, mieszcząca się w Vancouver, Kolumbia Brytyjska i można ją znaleźć na stronie technocracyvan.ca. Podczas gdy oryginalnie Technokracja skupiała się wyłącznie na kontynencie północnoamerykańskim, teraz gwałtownie rozrasta się w Europie i innych krajach uprzemysłowionych. Na przykład, Sieć Europejskich Technokratów powstała w 2005 jako "autonomiczny ruch badań naukowych i społecznych, który ma na celu badanie i rozwój zarówno teorii jak i konstrukcji technokracji". Ich strona internetowa twierdzi, że ma członków na całym świecie. Oczywiście, kilka drobnych organizacji i ich strony internetowe nie mogą liczyć na stworzenie i wdrożenie globalnej polityki energetycznej, ale nie dlatego, że te idee nie są wciąż żywe. Bardziej prawdopodobny wpływ na współczesne myślenie ma teoria Hubberta- Peak Oil, która powstała w 1954 roku. Odegrała ona ważną rolę w ruchu ekologicznym / środowiskowym. W rzeczywistości, cały światowy ruch globalnego ocieplenia pośrednio działa w odniesieniu do teorii Hubberta. Jak Kanadyjskie Stowarzyszenie Klubu Rzymskiego niedawno stwierdziło: "problem Peak Oil wpływa bezpośrednio na pytanie o zmiany klimatu." (zobacz John H. Walsh, “The Impending Twin Crisis – One Set of Solutions?, p.5.) Nowoczesna propozycja. Ze względu na połączenie ruchów ekologicznych, globalnego ocieplenia z technokratyczną koncepcją świadectw energetycznych, należałoby oczekiwać, że waluta CO2 będzie zaproponowana przez tą właśnie społeczność, i w rzeczywistości tak właśnie jest. W 1995 roku Judith Hanna napisała w New Scientist w artykule "Ku wspólnej walucie węglowej", "Moją propozycją jest ustalenie rocznego ogólnego kontyngentu dla spalania paliw kopalnych i rozdzielanie go po równo między wszystkich dorosłych na świecie." W 2004 r. prestiżowy Harvard International Review HIR opublikował artykuł "Nowa waluta" w którym można było przeczytać, " Dla tych, którzy chcą spowolnienia globalnego ocieplenia, najbardziej skutecznym działaniem jest stworzenie silnych narodowych walut węglowych/CO2... Dla uczonych i polityków, kluczowym zadaniem jest przeszukiwanie historii dla znajdywania bardziej użytecznych kierunków. Globalne ocieplenie jest określone jako problem środowiskowy, ale jego najlepsze rozwiązania nie znajdują się w kanonie prawa ochrony środowiska. Wszechobecność węgla w gospodarce światowej wymaga, aby jego koszt był brany pod uwagę w każdym systemie w celu ograniczenia emisji. Rzeczywiście, handel emisjami [CO2] został namaszczony na króla, ponieważ jest on najbardziej elastyczny w odniesieniu do kosztów. A ponieważ handel uprawnieniami do emisji dwutlenku węgla jest bardziej podobny do handlu walutami niż eliminacji zanieczyszczeń, decydenci powinni patrzeć na handel i finanse, myśląc w jaki sposób rynki CO2 powinny być regulowane. Musimy przewidywać wyzwania polityczne, które powstaną w tym wyłanianie się oddolnego systemu, w tym zarządzanie połączeniami między poszczególnymi rodzącymi się systemami handlu, zasadami odpowiedzialności za fałszywe zezwolenia i współpracy sądowej." HIR konkluduje, że: "po siedmiu latach kołowrota i złych analogii, międzynarodowy system kontroli węgla kieruje się, choć niepewnie w kierunku produktywnej ścieżki działania." W 2006 roku, mason David Miliband (https://pl.m.wikipedia.org/wiki/David_Miliband) brytyjski sekretarz ds środowiska powiedział do komisji przeprowadzającej coroczny audyt, kategorycznie stwierdzając : " Wyobraźcie sobie kraj, w którym węgiel staje się nową walutą. Wykonujemy karty bankowe, które przechowują zarówno funty jak i punkty węglowe. Gdy kupujemy energię elektryczną, gaz i paliwa, możemy używać naszych punktów węgla, jak również funtów. W celu zmniejszenia emisji dwutlenku węgla, rząd będzie ustalał limity na ilość węgla, który będzie mógł być zużyty. " W 2007 roku New York Times opublikował artykuł Hannah Fairfield "Kiedy węgiel staje się walutą". Stwierdziła Ona dobitnie że: "Aby zbudować rynek węgla, jego twórcy muszą stworzyć walutę kredytów węglowych, którą uczestnicy będą mogli handlować". PointCarbon, światowy lider doradztwa, w parze z Bank of New York Mellon wyceniają szybko rozwijający się rynek węgla. W 2008 roku wydali dokument: "W kierunku wspólnej waluty węglowej: poszukiwanie perspektyw dla integracji światowych rynków węgla." Raport omawia zarówno ekologiczną jak i ekonomiczną efektywność w podobnym kontekście, tak jak początkowo rozważał to Hubbert w 1933 roku. Wreszcie w dniu 9 listopada 2009 r. Telegraph (Wielka Brytania) przedstawił artykuł: "Każdy w Wielkiej Brytanii, może otrzymać osobisty "przydział CO2." "...Wprowadzenie w życie indywidualnych przydziałów CO2 dla każdej osoby będzie najbardziej skutecznym sposobem realizacji celów redukcji emisji gazów cieplarnianych. Oznaczałoby to że ludziom wyda się unikalny numer, który będą musieli podać przy zakupie produktów, które przyczyniają się do emisji dwutlenku węgla, takich jak paliwo, bilety lotnicze i energia elektryczna. Podobnie jak z konta bankowego, oświadczenie powinno być wysyłane co miesiąc, aby pomóc ludziom śledzić to, czego używasz. Jeśli ich "konto CO2" spadnie do zera, będą musieli zapłacić, aby uzyskać więcej kredytów ". Jak widać, przedstawione teksty nie odnoszą się do "małej ligi" w kategoriach autorstwa czy treści. Nurt wczesnej techokratycznej myśli w końcu dotarł do brzegu, gdzie fale kładą się na plaży. Technokratyczny prototyp Karty Dystrybucji Energii. W lipcu 1937 r. artykuł Howarda Scotta w Magazine Technokracja opisał Kartę Dystrybucji Energii w najdrobniejszych szczegółach. Zadeklarował, że użycie takiego instrumentu jako: "środka rozrachunków jest częścią proponowanych przez Technokrację zmian wokół których ustrój społeczno-ekonomiczny może być zorganizowany". Scott pisał dalej: "Certyfikat zostanie wydany bezpośrednio obywatelowi. Jest on niezbywalny i nienegocjowalny, dlatego nie może być skradziony, zagubiony, wynajęty, pożyczony, lub oddany. Jest niekumulatywny, dlatego nie może być zaoszczędzony, i nie może gromadzić odsetek. Jednostki nie muszą być wydane, ale tracą swoją ważność po wyznaczonym okresie czasu." To mogło się wydawać science fiction w 1937 roku, ale dziś jest całkowicie osiągalne. W 2010 roku Technkracja, Inc oferuje zaktualizowany pomysł, co do tego jak taka Karta Dystrybucji Energii mogła by wyglądać. Ich strona internetowa podaje: "Teraz można użyć plastikowej karty podobnej do dzisiejszych kart kredytowych z wbudowanym mikroprocesorem. Układ ten może zawierać wszystkie informacje potrzebne do stworzenia karty dystrybucji energii, jaką opisano w tej broszurze. Ponieważ te same informacje będą zawarte w dowolnej formie, najlepiej pasującej do najnowszych technologii, to samo pojęcie "Karty Dystrybucji energii jest tutaj wyjaśnione." (Karty dystrybucji Energii zostaną wprowadzone wraz z inteligentnymi licznikami.) Jeśli przestudiujesz zamieszczoną powyżej kartę to zauważysz, że jest ona również uniwersalnym dokumentem tożsamości i zawiera mikroprocesor. Odzwierciedla to filozofię Technokracji, że każdy człowiek w społeczeństwie musi być starannie monitorowany i zliczany w celu śledzenia tego, co zużywa w zakresie energii, a także, do czego się przyczynia w procesie produkcyjnym. Uczestnicy rynku węgla/CO2. Nowoczesny system kredytów węglowych/CO2 (carbon credits) był wynalazkiem Protokołu z Kioto i zaczął nabierać tempa w 2002 roku wraz z ustanowieniem pierwszego krajowego systemu handlu kredytami w Wielkiej Brytanii. Po tym jak proces ten stał się częścią międzynarodowego prawa w 2005 roku, przewiduje się, że rynek handlu powinien osiągnąć 3 biliony dolarów do roku 2020 lub wcześniej. Edmond de Rothshild 1992 spotkanie UNCED w Brazylii. Tam właśnie Rothshild zaproponował po raz pierwszy koncept handlu CO2 dla ratowania świata: Graciela Chichilnisky, dyrektor Columbia Consortium for Risk Management i projektant tekstu ustawy kredytów węglowych Protokołu z Kioto, powiedział, że : " rynek emisji jest zatem środkiem dla działań pieniężnych i handlu - ale jest również sposobem na generowanie zysków w bardziej ekologicznej przyszłości." (patrz również artykuł: Kto potrzebuje rynku CO2?) Kim są "przedsiębiorcy", którzy zapewniają otwarte drzwi do partycypowania w tych zyskach? Obecnie na czele stawki są JPMorgan Chase, Goldman Sachs i Morgan Stanley. Bloomberg zauważył w artykule "Węglowi Kapitaliści" z 4 grudnia 2009 r., że: "Banki przygotowują się do działań na rynku CO2, podobnych do tych jakie robili wcześniej: projektując umowy rynku instrumentów pochodnych, które pomogą firmom będącym ich klientami zabezpieczyć ryzyko cenowe w długim okresie. Są też gotowi do sprzedaży produktów finansowych CO2 dla inwestorów zewnętrznych." W JP Morgan, kobieta, która pierwotnie wynalazła swapy ryzyka kredytowego, Masters Blythe, jest teraz szefem wydziału, który handluje kredytami CO2 dla banku. Biorąc pod uwagę samą siłę światowych gigantów bankowych stojących za handlem uprawnieniami do emisji, nic dziwnego, że analitycy już przewidują, że wkrótce rynek emisji dwutlenku węgla przyćmi handel wszystkimi innymi surowcami. Konkluzja. Gdzie jest dym, jest ogień. Gdzie są rozważania, tam jest i działanie. Jeśli M. King Hubbert i inni wcześni architekci Technokracji żyli by dzisiaj, byliby bardzo zadowoleni z plonów jakie mogli by zebrać z pomysłów alokacji energii, które rozrosły się na tak dużą skalę. W 1933 roku, nie istniała technologia wdrożenia systemu świadectw energetycznych. Jednak w dzisiejszym świecie coraz bardzie zaawansowanych technologii komputerowych, cały świat może być łatwo zarządzany na jednym komputerze. Alan Watt o nowym wyłaniającym się systemie: [...] Oczywiście, waluta jest jedynie środkiem do osiągnięcia celu. Kto kontroluje walutę również kontroluje gospodarkę i struktury polityczne, które są ich następstwem. Poszukiwania co do tego, jak taki system mógłby wyglądać będą tematem na przyszłość. Technokracja i rozrachunki oparte na energii nie są bezczynnymi lub teoretycznymi zagadnieniami. Jeżeli światowe elity zamierzają zastąpić narodowe waluty walutą węglową/CO2, to w konsekwencji cały system ekonomiczny i polityczny na świecie będzie również fundamentalnie zmieniony na zawsze. To czego Technokracja nie mogła osiągnąć w czasie Wielkiego Kryzysu wydaje się, że ma twardy grunt do działania w obecnej Wielkiej Recesji. Liga Świata https://panlogika.wordpress.com/2017/01/17/smog-to-smugi-chemiczne/ http://swiatowaliga.blogspot.com/2016/02/raport-nssm-200-charytatywne-zabojstwo.html
0 notes