#ξερό

[egaleo]

#Γαϊτάνης #ξερό #ψωμί #B2B #επωφελήσου

[mondayborn]

Omega Spell

Joonas comes and goes but he's always back, loyal and excited to give Joel a taste of his adventures. He likes mingling with the other bands and no one will turn away a sociable omega.

Joel would feel jealous but he's had his own fill of it. He's happy to let others enjoy the ancient magic of an omega spell.

Joel is alright with Joonas doing the rounds. Or so he says.

Words: 1018

Read here

#omegaverse και ξερό ψωμί #blind channel fanfiction #rpf #egglish

[allo-frouto]

Okay 2 somers αλλά όντως τώρα wanna talk about it. Άλλωστε χρωστάω και ένα Πευκοχωρι…

Το Πευκοχώρι θα έρθει όταν μας κάνει ο καιρός την χάρη να βγάλει ήλιο.

#<3 #γιατί τώρα #κατάθλιψη #και ξερό ψωμί #ουφ

[arkasyl18120]

Και είμαι εδώ.

Στο σαλόνι του σπιτιού μου, κοιτώντας το ταβάνι και ελπίζοντας σε κάτι.

Σκέφτομαι την εναλλαγή του χρόνου και των υποκειμένων.

Σκέφτομαι πόσο θορυβώδης υπήρξε κάποτε η ζωή μου. Σκέφτομαι τα σημαντικά. Τα ασήμαντα. Σκέφτομαι πως κάποτε αγωνιζόμουν για όσα απέκτησα. Σκέφτομαι πως κάποτε αγωνιούσα για όσα έχασα. Πόσα λάθη προσπάθησα να αποφύγω. Πόσα σωστά με ξερό κεφάλι άφησα να φύγουν, επειδή δεν με αγαπούσα. Σε πόσους δρόμους δεν ξαναβρέθηκα και πόσα φιλιά δεν ξαναέδωσα.

Πως η ζωή ήταν το χθες, το τώρα και η ελπίδα για το αύριο. Το κάθε αύριο.

Θα θυμάμαι να νιώθω κάθε αύριο πώς όσα έχω αρκούν;

Θα θυμάμαι άραγε να νιώθω ευγνώμων για δυό γονείς και δύο φίλους;

Θα θυμάμαι άραγε να είμαι πιο πολύ εγώ και λιγότερο εσύ;

Θα θυμάμαι πόσο σημαντικός είσαι εσύ άγνωστε σε αυτόν τον κόσμο και πώς ήταν η ημέρα σου;

Θα θυμάμαι να βγαίνω από τον μικρόκοσμό μου και να βλέπω το μεγαλείο της ασημαντότητας των πάντων;

-Α. Π

#greek #greek quotes #ελληνικα #arkasyl18120 #ελληνικά #quotes #ελληνικα ρητα #greek posts #α.π #γρεεκ

[xeimarras]

Overthinking το λένε στο χωριό μου!

Απο τη Στυμφαλία είμαι, έτσι το λέμε εκεί!

Στο δικό σου χωριό το λένε υπεραναλυση ή αϋπνίες!

Είναι αυτό που σε κρατάει τη νύχτα και σε αναγκάζει να πας για δουλειά το επόμενο πρωί με δυο ώρες ύπνο.

Στριφογυρνάς στο κρεβάτι σου σαν βιγκαν αρνί στη σούβλα την Κυριακή του Πάσχα.

Ξυπνάς, πας στη δουλειά και ενώ εργάζεσαι, ο νους σου δεν είναι ποτέ εκεί μαζί σου.

Κύριος άξονας είναι ο ορισμός του "What If..." που λέμε εμείς οι Στυμφαλιώτες.

Είναι αυτό που φτιάχνεις σενάρια στο κεφάλι σου και το ένα σενάριο δημιουργεί άλλο ένα... Κι άλλο ένα... Κι άλλο ένα...

Κι όπως ένα ηλεκτρόνιο βρίσκεται ταυτόχρονα σε όλες τις στιβαδες γύρω από τον πυρήνα, έτσι και η σκέψη σου πατάει σε άπειρα σενάρια ταυτόχρονα, όλα ξεχωριστά και όλα αλληλένδετα μεταξύ τους.

Ξεκινάς με τον κορμό του!

Συνήθως ακούει σε Όνομα, έχει πρόσωπο, φωνή, συναισθήματα και χαρακτήρα, όπως έχει και αναμνήσεις, μουσικές, χρώματα, ηλιοβασιλεματα και ατελείωτες νύχτες που συνδέονται, το τέλος της μιας να είναι η αρχή της άλλης.

Είναι ένα δέντρο.

Ειναι ο σπόρος που πέταξε ένα μικρό φύλλο μετά τη βροχή και άρχισαν να ξεπεταγονται κλαδιά από παντού!

Ενα κλαδί χωρίζεται σε δύο, τα δύο γίνονται τέσσερα και τα τέσσερα δεκαέξι σαν ακολουθία.

Το ένα μπορεί να γίνει τρία και τα τρία έξι, τα έξι εννιά και τα εννιά δεκαπέντε σαν τον Fibonacci.

Σκέφτεσαι ένα και αυτό το ένα έχει έστω δύο σενάρια, το άλφα και το βήτα. Το άλφα με τη σειρά του έχει τουλάχιστον δύο σενάρια και το βήτα επίσης αλλά δύο.

Μήπως αν...; μήπως διαφορετικά; μήπως θα έπρεπε να...; αν είχα κάνει κάτι διαφορετικό; αν είχα πει κάτι άλλο; αν είχα χρόνο; αν δεν είχα χρόνο;

Αν...;

Συγχαρητήρια, μέσα σε δευτερόλεπτα κατάφερες να βασανίζεις τον εαυτό σου με τέσσερα διαφορετικά σενάρια, όλα ισοπίθανα και συνεχίζουν τα κλαδιά του δέντρου να μεγαλώνουν και να πολλαπλασιαζονται.

Μένεις στη ρίζα του δέντρου που έφτιαξες χωρίς να το θέλεις, με κλαδιά πάνω απ το κεφάλι σου, να φτάνουν στο ταβάνι του δωματίου, να μπλέκονται μεταξύ τους, να σε πνίγουν, να πιάνουν όλο και περισσότερο χώρο, να τρελαίνεσαι, να αγχώνεσαι, να μη μπορείς να κοιμηθείς.

Δεν σε κυνηγάει μόνο στο κρεβάτι σου. Είναι εκεί όταν δουλεύεις, όταν είσαι για καφέ, όταν πας σινεμά, όταν είσαι έξω για φαγητό και κυρίως, διαολε... Οταν οδηγάς.

Είναι εκεί όταν σε ρωτάει ο άνθρωπος σου, "τι σκέφτεσαι;" και δεν ξέρεις από πού να αρχίσεις και που να τελειώσεις, τι να πρωτοπεις; ποια είναι η αφετηρία και που καταλήγουν οι σκέψεις σου; σε ποιο συμπέρασμα;

Μένεις να απαντάς ένα ξερό "τίποτα" και ξέρεις ότι ξέρει ότι δεν είναι τίποτα, γι αυτό και είναι ο άνθρωπος σου.

Overthinking λοιπόν και λύνεται προσωρινά, με ουσίες ή με στυλό και χαρτί.

Πονάει το προσωρινά γιατί είναι για λίγο.

Αύριο βράδυ πάλι εκεί θα είναι, να σου κάνει παρέα. Παρέα θέλει τελικά...

Δεν γράφω για δέντρο...

Γράφω για ολόκληρο δάσος που καίγεται ταυτόχρονα απ όλες του τις μεριές και πως να σβήσει η πυρκαγιά...;

NoS

#greek quotes #nos #greek #overthinking #greek posts #psychology

[mple-selhnhh]

Στάξε μου το σάλιο σου

να γίνω λάσπη

ωστότε θα ‘μαι

χώμα ξερό;

-Χριστιανόπουλος

#greek quotes #writers on tumblr #greek aesthetic #artists on tumblr #aesthetic #ελληνικά στιχάκια #blue aesthetic #ποίηση #ντινος χριστιανοπουλος #love quotes #στιχάκια αγάπης #λουλούδια

[sugaroto]

Πως μπορείς να καταλάβεις αν κάποιος η κάποια κατουριεται πάρα μα παρα πολύ και ντρέπεται να το πει;

ΑΗΔΗΞΣΒΦΗΦ

Θειτσαanon κλέβεις τον ανον τ@ @karakaksa 😭

But worry not γκουγκλαρα την απάντηση

Να σας λυθεί η απορία

Ταμπλρ ερωτήσεις μπι λάικ

Στο ινστα αν ανεβάζεις αυτοκολλητακι με ερωτήσεις σε στορυ σου γράφουν "ολα" τι όλα μπρο

Ok for real tho θυμάστε που ανέβαζαν ξέρω γω στείλτε και θα σας πω γνώμη/smash pass/ με ποιον σας σιπαρω/ πόσο σας βαθμολογώ και τέτοια

Και λέγανε ξέρω γω πες γνώμη ή πες ολα

Ε ναι το θέμα είναι ότι ανέβαζαν στον τίτλο της ερώτησης ότι παίζουμε αυτό το παιχνίδι

Εγώ ανέβαζα τύπου "γειά σας" "πείτε κατι" "στείλτε μια ερώτηση" και ερχόταν ο μπρο "ολα" τι όλα μπρο μη χεσω είπα εγώ κάπου ότι παίζω το παιχνίδι ανάκριση

Ήταν πολύ ραντομ. Φαντάσου να ανεβάζεις "στείλτε βρμ💁‍♀️" και να σου γράφει ο άλλος "ολα" έτσι ξερό. Τι ολα? Ολα για ολα? ¿Hola?

Τις περισσότερες φορές απαντούσα hola ειλικρινά.

#sugaroto asks #anon

[h-xwra-twn-grammatwn]

Θες να μάθεις πως είμαι Θες να μάθεις ποια είμαι Τι κάνω, ποια η ρουτίνα μου Δεν έχω να πω και πολλά Γιατί δε ξέρω και πολλά Πάντα βάζω μόνο ένα ξυπνητήρι Και πάντα ξυπνάω με τόση ταχυκαρδία Γιατί δε πιστεύω το ποσό αργά κατάφερα να κοιμηθώ και πόσο βίαια ξυπνάω Μπαίνει λίγο φως απτό μισανοιχτο παντζούρι Τα πόδια μου μπλεγμένα με τα μαξιλάρια και τη κουβέρτα Άλλη μια μέρα που πρέπει να τα προλάβω όλα, να έχω διάθεση, να δείχνω ξεκούραστη, ήρεμη, όμορφη Θα πλύνω με κρύο νερό τα μούτρα μου για να συνέλθω άμεσα Θα φάω λίγο βιαστικά το πρωινό Και αφού βρω 2 υφάσματα μια μάσκαρα και ένα κόσμημα Φεύγω Με τσάντες, κλειδιά, εισιτήρια,ακουστικά, γυαλιά και βιβλία Τρέχω να προλάβω αυτό το λεωφορείο που αν το χάσω ή αργήσει ξέρω πως όλη η μέρα θα κυλήσει λάθος Και αφού φτάσω και κοιταχτώ στο ασανσέρ του ξένου σπιτιού Φοράω τη μάσκα μου Όχι αυτή του κοβιντ Αυτή της ευγένειας, της δουλειάς, την χαράς Αυτή η μάσκα που γράφει δε τρέχει τίποτα, όλα τέλεια άσε τους μαύρους κύκλους μου και το ξερό μου δέρμα να ουρλιάζουν Το σώμα μου με στις μελανιές που κρύβω Και οι φλέβες διαφανίζουν ακόμη πιο πολύ στο δέρμα μου όσο πιο κουρασμένη είμαι Τα ακουστικά μόνιμα συνδεδεμένα για να διαφεύγει το μυαλό στιγμιαία αν το χρειαστεί Μετά μικρό γεύμα, χάπια, παιδότοπος Πάλι ψεύτικες χαρές, κουβέντες και κρυμμένες μοναξιές Περπάτημα ως το σπίτι, το πιο ήρεμο 20λεπτο της ημέρας Που μαι μόνη με εμένα, τη μουσική και το βραδινό ουρανό Η ώρα πλέον 10 και λείπω απτό πρωί Πρέπει να γυρίσω σπίτι όλο κάποιο θέμα θα χει προκύψει, όλο κάποιος τσακωμός θα περιμένει στη πόρτα Κι άλλα χάπια, μηδενική αποταμίευση Γιατί οι υποχρεώσεις τρέχουν Έχω και τόσο καιρό να δω τους φίλους μου Εκείνος που με κοιτούσε και έλιωνε πλέον είναι μακρυά Και η ηρεμία που τόσο αναζητώ όλο κοντά προσπαθεί να έρθει και όλο κάτι τη διαλύει Τελείωσαν και τα τσιγάρα Το κρασί δεν είναι καλή επιλογή για να κοιμηθώ Τα μικρά φωτάκια συντροφεύουν άλλοτε τις αϋπνίες και άλλοτε τους εφιάλτες μου Κουράστηκα να τρέχω Θέλησα να ζήσω!...μα όλοι το ίδιο ζουν και κανείς δε κοίτα γύρω του Μόνο εγώ που και που Για να δω που ήμουν, που είμαι, τι ζητώ και τι θα έχω Να μια ημέρα μου λοιπόν Μια ημέρα που θα τελειώσει με δάκρυα για να ελαφρύνω λίγο το φορτίο, να ξεκαθαρίσει το τοπίο Έστειλα 2 ηχητικά για καληνύχτα Και ένα που γκρινιάζω για τα νεύρα και τους πόνους του κορμιού μου Με αγαπούν και αυτοί από μακρυά λογικά Τώρα που έμαθες για μενα,φύγε και συ Δεν έμειναν πολλά εδώ να δεις Ευχαριστώ και για τη τράκα, ίσως τα πούμε το πρωί Ίσως δε χάσω το λεωφορείο και όλα είναι λίγο πιο όμορφα κάτω απ’ τόν ήλιο Καληνύχτα

#dark soul #h-xwra-twn-grammatwn #η-χώρα-των-γραμμάτων #η-χωρα-των-γραμματων

[orestisfaux]

Νμσ&γ_2 (της υποταγής)

θα 'θελα να 'μουν σάκος του μποξ.

να με χτύπαγες μια και δυο

να με 'ριχνες ξερό στο πάτωμα.

θα 'θελα να 'μουν μια παλιά τηλεόραση.

κάθε που θα τέλειωνα

να μου ΄δινες μια στο κεφάλι να ξανάρχιζα.

κ' ύστερα νάλεγες στον άντρα σου να

με πετάξει το βράδυ που θα γυρίσει

στα σκουπίδια.

μα πιο πολύ θα 'θελα να 'μουν

παλιό σου παιχνίδι αγαπημένο.

κλειδωμένο μια ζωή και μια εφηβεία σε συρτάρι θλιβερό.

και στην υστερία σου απάνω σαν έκανες να με πετάξεις

να σε πιάναν κλάματα.

και να με αγκάλιαζες σφιχτά.

15.vii.22

#ορέστης φω #νύχτες μοναξιάς σύγχυσης και γέλιου #orestis faux #αποπειρες αιωρησης #ποίηση #poets on tumblr

[egaleo]

#Κουτσούμπα #ξερό #ψωμί #Αντικαπιταλιστική #Αριστερά

[menerokeramiki]

Το ρόδι, ένα συμβολικό πάντρεμα ζωής και θανάτου, μας ήρθε από την Μεσοποταμία το 4000π.Χ. Γνωστό στους Ρωμαίους ως «Μήλο της Καρχηδόνας», το μυστηριώδες αυτό φρούτο - ξερό απ' έξω και ζουμερό από μέσα - ταξίδεψε στη Δύση με τους Άραβες, ενώ οι Ισπανοί το διέδωσαν στην Αμερική. Μυθολογικά, το συναντάμε στο χέρι της Ήρας, της προστάτιδας του γάμου και της ευγονίας. Το ρόδι φτάνει μέχρι και τον κάτω κόσμο στον μύθο της Περσεφόνης, αφού είναι ο καρπός που της δίνει ο Πλούτωνας για να την δέσει με τον Άδη. Η Αφροδίτη, με τη σειρά της, το φυτεύει στον ιερό της κήπο στην Κύπρο, συνδέοντας το ρόδι μια για πάντα με τη γαμήλια ευτυχία, το ερωτικό πάθος και την αφθονία, χάρη στα άπλετα κόκκινα σπόρια του! Δεν είναι τυχαίο που οι Κινέζοι το χαρίζουν σε μορφή κεραμικού στους γάμους, εμείς το σπάμε στο κατώφλι της Πρωτοχρονιά και οι Βεδουίνοι το σπάζουν στην σκηνή των νεόνυμφων. Το δικό μας ρόδι είναι μια Πρωτοχρονιάτικη ευχή για αναγέννηση και αφθονία, ένα θαυμάσιο σύμβολο καλοτυχίας, γονιμότητας και ευημερίας. Καλά Χριστούγεννα και ευτυχισμένο το νέο έτος! Με υγεία, ευτυχία και περισσή αγάπη! . . . . . . . #ceramics #claylife #potterystudio #craft #contemporaryceramics #craftmanship #ceramicsstudio #ceramic #handcrafted #handbuiltceramics #design #maker #artwork #merrychristmas #pomegranate #menerokeramiki #slowfiredceramics #rafina #greece #xmas #pomegranate #cubism #keramiki #artshop #ceramics40 #rafinaport (en Me nero ceramics) https://www.instagram.com/p/CmRN7-KjNUS/?igshid=NGJjMDIxMWI=

#ceramics #claylife #potterystudio #craft #contemporaryceramics #craftmanship #ceramicsstudio #ceramic #handcrafted #handbuiltceramics #design #maker #artwork #merrychristmas #pomegranate #menerokeramiki #slowfiredceramics #rafina #greece #xmas #cubism #keramiki #artshop #ceramics40 #rafinaport

[apoproswpopoihsh]

Του νεκρού αδελφού

Μάννα μὲ τοὺς ἐννιά σου γιοὺς καὶ μὲ τὴ µιά σου κόρη, τὴν κόρη τὴ µονάκριβη τὴν πολυαγαπηµένη, τὴν εἶχες δώδεκα χρονῶ κ’ ἥλιος δὲ σοῦ τὴν εἶδε! ’Σ τὰ σκοτεινὰ τὴν ἔλουζε, ’ς τἄφεγγα τὴ χτενίζει, ’ς τἄστρι καὶ τὸν αὐγερινὸ ἔπλεκε τὰ µαλλιά της. Προξενητᾶδες ἤρθανε ἀπὸ τὴ Βαβυλῶνα, νὰ πάρουνε τὴν Ἀρετὴ πολὺ μακριὰ ’ς τὰ ξένα. Οἱ ὀχτὼ ἀδερφοὶ δὲ θέλουνε κι’ ὁ Κωσταντῖνος θέλει. «Μάννα µου, κι’ ἂς τὴ δώσωμε τὴν Ἀρετὴ ’ς τὰ ξένα. ’ς τὰ ξένα κεῖ ποῦ περπατῶ, ’ς τὰ ξένα ποῦ πηγαίνω, ἂν πάμ’ ἐμεῖς ’ς τὴν ξενιτειά, ξένοι νὰ μὴν περνοῦμε. —Φρόνιμος εἶσαι, Κωσταντή, μ’ ἄσχημα ἀπιλογήθης. Κι’ ἃ μὄρτῃ, γιέ µου, θάνατος, κι’ ἃ µόρτῃ, γιέ µου ἀρρώστια, κι’ ἂν τύχῃ πίκρα γῇ χαρὰ ποιὸς πάει νὰ μοῦ τὴ φέρῃ; —Βάλλω τὸν οὐρανὸ κριτὴ καὶ τοὺς ἁγιοὺς μαρτύρους, ἂν τύχῃ κ’ ἔρτῃ θάνατος, ἂν τύχῃ κ’ ἔρτῃ ἀρρώστια, ἂν τύχῃ πίκρα γἢ χαρά, ἐγὼ νὰ σοῦ τὴ φέρω.» Καὶ σὰν τὴν ἐπαντρέψανε τὴν Ἁρετὴ ’ς τὰ ξένα, κ’ ἐμπῆκε χρόνος δίσεχτος καὶ μῆνες ὠργισμένοι κ’ ἔπεσε τὸ θανατικό, κ’ οἱ ἐννιὰ ἀδερφοὶ πεθάναν, βρέθηκε ἡ µάννα μοναχὴ σὰν καλαμιὰ ’ς τὸν κάμπο.

’Σ ὅλα τὰ μνήµατά ἐκλαιγε, ’ς ὅλα μοιρολογειῶταν, ’ς τοῦ Κωσταντίνου τὸ μνημειὸ ἀνέσπα τὰ μαλλιά της. «Ἀνάθεμά σε, Κωσταντή, καὶ µυριανάθεµά σε, ὁποῦ μοῦ τὴν ἐξώριζες τὴν Ἀρετὴ ’ς τὰ ξένα! τὸ τάξιµο ποῦ μοῦ ταξες πότε θὰ μοῦ τὸ κάμῃς; Τὸν οὐρανό βαλες κριτὴ καὶ τοὺς ἁγιούς, μαρτύρους, ἂν τύχῃ πίκρα γἢ χαρὰ νὰ πᾶς νὰ μοῦ τὴ φέρῃς.» Ἀπὸ τὸ µυριανάθεµα καὶ τὴ βαρειὰ κατάρα, ἡ γῆς ἀναταράχτηκε κι’ ὁ Κωσταντὴς ἐβγῆκε. Κάνει τὸ σύγνεφο ἄλογο καὶ τἄστρο χαλινάρι, καὶ τὸ φεγγάρι συντροφιὰ καὶ πάει νὰ τῆς τὴ φέρει. Παίρνει τὰ ὄρη πίσω του καὶ τὰ βουνὰ µπροστά του. Βρίσκει την κ’ ἐχτενίζουνταν ὄξου ’ς τὸ φεγγαράκι. Ἀπὸ μακριὰ τὴ χαιρετᾷ κι’ ἀπὸ κοντὰ τῆς λέγει· «Ἄιντε ἀδερφή, νὰ φύγωμε ’ς τὴ µάννα µας νὰ πάµε. —Ἀλίμονο ἀδερφάκι µου, καὶ τί εἶναι τούτη ἡ ὥρα; Ἂν ἴσως κ’ εἶναι γιὰ χαρά, νὰ στολιστῶ καὶ νά ρθω, κι’ ἂν εἶναι πίκρα, πὲς µου το, νὰ βάλω μαῦρα νά ρθω. —Ἔλα Ἀρετή, ’ς τὸ σπίτι µας, κι’ ἃς εἶσαι ὅπως καὶ ἂν εἶσαι.» Κοντολυγίζει τἄλογο καὶ πίσω τὴν καθίζει. ’Σ τὴ στράτα ποῦ διαβαίνανε πουλάκια κιλαϊδοῦσαν, δὲν κιλαϊδοῦσαν σὰν πουλιά, μήτε σὰ χελιδόνια, μόν’ κιλαϊδοῦσαν κ’ ἔλεγαν ἀνθρωπινὴ ὁμιλία. «Ποιὸς εἶδε κόρη νὄμορφη νὰ σέρνῃ ὁ πεθαµένος! —Ἄκουσες Κωσταντῖνε µου, τί λένε τὰ πουλάκια; —Πουλάκια εἶναι κι’ ἃς κιλαϊδοῦν, πουλάκια εἶναι κι’ ἃς λένε.» Καὶ παρεχεῖ ποῦ πάγαιναν κι’ ἄλλα πουλιὰ τοὺς λένε. «Δὲν εἶναι κρῖμα κι’ ἄδικο, παράξενο, µεγάλο, νὰ περπατοῦν οἱ ζωντανοὶ μὲ τοὺς ἀπεθαμένους! —Ἀκουσες, Κωσταντῖνε μου, τί λὲνε τὰ πουλάκια, πῶς περπατοῦν οί ζωντανοὶ μὲ τοὺς ἀπεθαμένους. —Ἀπρίλης εἶναι καὶ λαλοῦν καὶ Μάης καὶ φωλεύουν. —Φοβοῦμαι σ’ ἀδερφάκι μου, καὶ λιβανιαῖς μυρίζεις. —Ἐχτὲς βραδὺς ἐπήγαμε πέρα ’ς τὸν ἅη Γιάννη, κ’ ἐθύμιασέ μας ὁ παπᾶς μὲ περισσὸ λιβάνι.» Καὶ παρεμπρὸς ποῦ πήγανε, κι’ ἄλλα πουλιὰ τοὺς λένε.

«Γιὰ ἰδὲς θᾶμα κι’ ἀντίθαμα ποῦ γίνεται ’ς τὸν κόσμο, τέτοια πανώρια λυγερὴ νὰ σέρνῃ ὁ πεθαµένος!» Τἄκουσε πάλι ἡ Ἀρετὴ κ’ ἐρράγισε ἡ καρδιά της. «Ἄκουσες, Kωσταντάκη µου, τί λένε τὰ πουλάκια; —Ἄφησ’ Ἄρέτω, τὰ πουλιὰ κι’ ὅ τι κι’ ἂ θέλ’ ἃς λέγουν. —Πές µου, ποῦ εἰναι τὰ κάλλη σου, καὶ ποῦ εἰν’ ἡ λεβεντιά σου, καὶ τὰ ξανθά σου τὰ μαλλιὰ καὶ τὄμορφο µουστάκι; —Ἕχω καιρὸ π’ ἀρρώστησα καὶ πέσαν τὰ μαλλιά µου.» Αὐτοῦ σιµά, αὐτοῦ κοντὰ ’ς τὴν ἐκκλησιὰ προφτάνουν. Βαριὰ χτυπᾷ τἀλόγου του κι’ ἀπ’ ἐμπροστά της χάθη. Κι’ ἀκούει τὴν πλάκα καὶ βροντᾷ, τὸ χῶμα καὶ βοΐζει. Κινάει καὶ πάει ἡ Ἀρετὴ ’ς τὸ σπίτι μοναχή τῆς. Βλέπει τοὺς κήπους της γυμνούς, τὰ δέντρα µαραμμένα, βλέπει τὸν μπάλσαµο ξερό, τὸ καρυοφύλλι μαῦρο, βλέπει μπροστὰ ’ς τὴν πόρτα της χορτάρια φυτρωμένα. Βρίσκει τὴν πόρτα σφαλιστὴ καὶ τὰ κλειδιὰ παρµένα, καὶ τὰ σπιτοπαράθυρα σφιχτὰ µανταλωμένα. Κτυπᾷ τὴν πόρτα δυνατά, τὰ παραθύρια τρίζουν. «Ἂν εἶσαι φίλος διάβαινε, κι’ ἂν εἶσαι ἐχτρός µου φύγε, κι’ ἂν εἶσαι ὁ Πικροχάροντας, ἄλλα παιδιὰ δὲν ἔχω, κι’ ἡ δόλια ἡ Ἀρετοῦλα µου λείπει μακριὰ ’ς τὰ ξένα. —Σήκω, μαννοῦλα µου ἄνοιξε, σήκω, γλυκειά µου µάννα. —Ποιὸς εἶν’ αὐτὸς ποῦ μοῦ χτυπάει καὶ μὲ φωνάζει μάννα; —Ἄνοιξε, μάννα µου ἄνοιξε κ’ ἐγώ εἰμαι ἡ Ἀρετή σου.» Κατέβηκε ἀγκαλιάστηκαν κι’ ἀπέθαναν κ’ οἱ δύο.

-Παραδοσιακό τραγούδι της Ανατολικής Ρωμυλίας.

[monaxikotita]

Έχω βαρεθεί/κουραστεί να κάνω πράγματα που θέλουν οι φίλοι μου και εκείνοι όταν θέλω κάτι εγώ να λένε ένα ξερό "θα δούμε" ….

#greek tumblr #monaxikotita #greek #greek posts #γκρεεκς #γκρεκζ #γκρεεζ #tumblr #γκρεες #γκρεεκ #γκρικ ποστ #γκρικ ταμπλερ

[apaisiodoxhh]

Κοίτα που κόλλησες και απόψε ξερό μου κεφάλι

Ότι καλό και να σου πω γυρίζεις απ'την άλλη

Θα την βρούμε την άκρη, αν όχι λέω χαλάλι

Φορά πλατύ χαμόγελο και πετά το μπουκάλι

#λόγος τιμής #ελεύθερο πνεύμα #κοράκι #sativa #ηλιοβασιλέματα #tokesick

[justforbooks]

Φαγητά που μισούσες όταν ήσουν παιδί, αλλά τώρα λατρεύεις

1 Φακές

Στη τρυφερή ηλικία έχαναν από χέρι και όχι μόνο λόγω εμφάνισης: καφέ χρώμα στο τραπέζι, σε νερουλή μορφή, με ελαφρά χωμάτινη γεύση;

Αν η μαμά σου δεν ήταν μερακλού να τις σoτάρει λίγο με το κρεμμυδάκι και το σκόρδο πριν βάλει το δεύτερο νερό για τη βράση και να τις συνοδεύσει με κανένα τηγανητό λουκανικάκι, παστό ψαράκι ή μια καλή φέτα και φρέσκο ψωμί, μπορεί και να μην ακουμπούσες καν τις φακές που παραμύριζαν σκόρδο και δάφνη στους αγνούς παιδικούς γευστικούς κάλυκές σου.

Τώρα, όμως, που οι φακές σαλάτα και η σούπα φιγουράρουν σε όλα τα τρέντι εστιατόρια, το ξανασκέφτεσαι! Οι φακές είναι οικονομικές, θρεπτικές και ως τέτοιες τις μαγειρεύεις τουλάχιστον μια φορά την εβδομάδα. Σούπα φακές, ναι, αλλά πιο πικάντικη ίσως, με λίγο κάρι, καυτερή πιπερίτσα ή κουρκουμά; Εναλλακτικά, τώρα το καλοκαίρι ετοιμάζεις μια εύκολη, γρήγορη (οι φακές θέλουν λίγο παραπάνω από μισή ώρα βράσιμο περίπου ), πολύχρωμη, δροσερή σαλάτα με κυβάκια ντομάτας, αγγουριού, σέλερι, πράσινης και κόκκινης πιπεριάς και μια έντονη σος από ελαιόλαδο, μουστάρδα ντιζόν, μέλι, λεμόνι και ξίδι βαλσαμικό. Μπαίνει και σε ταπεράκι για το γραφείο την επομένη!

2 Φασόλια

Μάλλον θυμάσαι με βαρεμάρα τη φασολάδα που έμπαινε μια φορά την εβδομάδα στο τραπέζι. Αν ήταν πηχτή με καλοβρασμένα τα φασόλια και τα καροτάκια, ίσως ξεπερνούσες την έντονη γεύση του σέλινου και τη δοκίμαζες, όχι ότι τη λαχταρούσες κιόλας... Άσε που, αν η μαμά ετοίμαζε ένα καζάνι λες και θα έτρωγε όλο το στρατόπεδο Παλάσκα, έμενε και για την επομένη... και τη μεθεπομένη...

Στην τελευταία εκδρομή, όμως, με φίλους γκουρμέ στο Πήλιο (που δεν έβλεπαν την ώρα να πάνε στο ταβερνάκι της Τσαγκαράδας που κάνει φανταστική φασολάδα) το ξανασκέφτηκες και όταν δοκίμασες (και είδες το φως!), την ξανάβαλες στο τραπέζι σου.

Πλέον αγοράζεις βιολογικά φασόλια επιλεγμένων παραγωγών, τα μουλιάζεις αποβραδίς και κάνεις τα μισά σούπα και τα μισά τα βράζεις και μετά τα σοτάρεις με λίγο φρέσκο και ξερό κρεμμύδι, κυβάκια από κολοκυθάκι, φρέσκο ψιλοκομμένο σέλερι, κόκκινη πιπεριά, τριμμένο καρότο, πολύ λεμόνι, λίγο λάδι και πάρα πολύ κόλιανδρο ή μαϊντανό.

Ξέχασες την κονσέρβα τόνου ή λίγη ψιλοκομμένη ρέγκα, ροδοψημένο λουκάνικο σε ροδέλες, βραστό αυγό ή τραγανό μπέικον; Πρόσθεσέ το για ένα πεντανόστιμο, υπερπλήρες γεύμα με όλα τα καλά!

(Για τη σούπα έχεις ήδη πάρει τη συνταγή από την Τσαγκαράδα, που περιέργως μοιάζει λίγο με της μαμάς, αλλά έχει λιγότερο σέλινο...)

3 Φασολάκια λαδερά

Ακόμα απορείς γιατί όταν άλλος τα καθάριζε (αφαιρώντας τις πλαϊνές ίνες), τα γιάχνιζε ελαφρά και τα έδενε με τη φρέσκια, ψιλοκομμένη ντοματούλα δεν τα ήθελες. Τώρα, όπου τα βρεις, τα απολαμβάνεις γιατί τις λίγες φορές που τα μαγείρεψες μόνος κουράστηκες από την προετοιμασία που χρειάζονται, ενώ, κατά τ' άλλα, είναι ένα νόστιμο καλοκαιρινό πιάτο, μάλλον μέτριας δυσκολίας.

4 Πατζάρια

Όχι μόνο τα γουλιά αλλά και τα κοτσάνια και τα φύλλα τους τρως πλέον. Μόνο που τα προτιμάς, ίσως, ωμά; Περίεργα πράγματα...

Τρίψ' τα στο χονδρό του τρίφτη, ανακάτεψέ τα με επίσης χονδροτριμμένο καρότο και ρέβα (που έχει μια έντονη πιπεράτη γεύση σαν ραπανάκι), αλάτισε ελαφρά και στείψε μισό καλοκαιρινό πορτοκάλι Μέρλιν. Άφησέ τα για μισή ώρα και στο τέλος πρόσθεσε το ελαιόλαδο και λίγα καβουρντισμένα αμύγδαλα. Έχεις μια σαλάτα με ωμά λαχανικά και απίστευτη γεύση. Γιατί να τα παρα-βράζεις τα παντζάρια σαν τη μαμά; (Τα κοτσάνια και τα φύλλα, αφού τα ψιλοκόψεις, θα τα σοτάρεις με λάδι και σκόρδο και θα φτιάξεις τις πιο νόστιμες χορτοφαγικές καλοκαιρινές μπρουσκέτες! Δεν πετάς τίποτε από το καλό, βιολογικό, φρέσκο παντζάρι!)

5 Μπάμιες

Η βλεννώδης ουσία και η χνουδωτή υφή τους φταίει για όλα τα παιδικά τραύματα που αποκλείουν τις μπάμιες για δεκαετίες από το τραπέζι μας πριν επανέλθουν θριαμβευτικά δίπλα στο καλοκαιρινό κοτόπουλο στον φούρνο! Μαγικό πιάτο μοναδικής απόλαυσης, που αν ακόμα και τώρα δεν το αγαπάς, πρέπει να το δοκιμάσεις, τουλάχιστον μια φορά, από μερακλή μάγειρα για να αισθανθείς τη νοστιμιά της μπάμιας. Άσε που η μπάμια, αν είσαι χορτοφάγος ή βίγκαν, θα σου δώσει αρκετό... ασβέστιο!

Ο βαθμός δυσκολίας παραμένει από τους πλέον υψηλούς στην ελληνική κουζίνα λόγω του καθαρίσματος της μπάμιας που απαιτεί δεξιοτεχνία Γιαπωνέζου sushimaster, αλλά αξίζει να τολμήσεις να το μαγειρέψεις για σπέσιαλ περιπτώσεις...

6 Χόρτα βραστά

Αν το πρώτο βραστό χόρτο που δοκίμασες ήταν το πικρό ραδίκι ή ο χνουδωτός ζοχός, τότε έχεις δίκιο. Τα τρυφερά στοματάκια δεν είναι γι' αυτά τα χόρτα των ενήλικων γούστων. Υπάρχουν, όμως, και τα γλυκά χόρτα, τα τρυφερά βλίτα που κάνουν μια ωραία, ανοιξιάτικη και καλοκαιρινή σαλάτα με πολλή χλωροφύλλη, που ο οργανισμός σου τη χρειάζεται για να παραμείνει υγιής.

Τα αγοράζεις από τη λαϊκή (δεν χρειάζεται να αγοράσεις όλο το δεμάτι που σου προτείνουν, το μισό αρκεί), τα βράζεις σε αλατισμένο νερό, τα τρυπάς με το πιρούνι για να δεις αν έβρασαν καλά και τα σουρώνεις. Λάδι, αλάτι και λεμόνι και τα βραστά βλίτα σε απαλλάσσουν από τη βαρετή παρουσία της χωριάτικης κάθε μέρα το καλοκαίρι... Αμάν πια με την ντομάτα!

7 Ψαρόσουπα

Πέτυχες κόκαλο στη ψαρόσουπα και έκτοτε ορκίστηκες να μην την ξαναφάς π-ο-τ-έ; Μέγα λάθος! Τώρα που ενηλικιώθηκες και πρόσφατα αγόρασες και σήτα δώσε στην ψαρόσουπα μια ακόμα ευκαιρία. Είναι κρίμα να μην ξέρεις να τη μαγειρεύεις και να μη την παραγγέλνεις όπου την πετυχαίνεις καλομαγειρεμένη. (Ο ψαράς σου θα σου δώσει την καλύτερη συνταγή, κάθε ψαράς ισχυρίζεται ότι έχει τη καλύτερη!)

8 Σπανακόρυζο

Το ριζότο είναι πλέον παρελθόν. Το σπανακόρυζο με φρέσκο κρεμμυδάκι, αρωματικό ρύζι μπασμάτι και όχι Καρολίνα, όπως έβαζε η μαμά σου, πολύ άνηθο και λεμονάκι είναι το πιάτο που όλοι οι Έλληνες σεφ λατρεύουν να ξανασχεδιάζουν! Έτοιμο σε 20 λεπτά, ένα κιλό σπανάκι, ένα μάτσο φρέσκα κρεμμυδάκια και μισό ματσάκι άνηθο και 3-4 κουταλιές της σούπας χρειάζεσαι για να ξεχάσεις το ιταλικό ριζότο και να αλλαξοπιστήσεις στο σπανακόρυζο (και τον χειμώνα στο λαχανόρυζο/πρασόρυζο κ.ο.κ.).

9 Μυαλά αρνίσια, συκώτι, εντόσθια γενικά...

Υπάρχει ένας αστικός μύθος, ας τον πω καλύτερα μια ιστορία, που μου έχει κάνει εντύπωση: στο χασάπικο που προτιμώ στη Βαρβάκειο Αγορά υπάρχει ένας πελάτης που κάθε Τρίτη περνά και αγοράζει από εκεί όλα τα αρνίσια μυαλά του κρεοπωλείου! Τι τα κάνει, αναρωτιέμαι... Τέλος πάντων, επειδή το συκώτι τηγανητό είναι μια εξαιρετική λιχουδιά και τα αρνίσια μυαλά πανέ εξίσου, όπου τα βρεις καλομαγειρεμένα, δοκίμασέ τα. Δύσκολα πιάτα για ερασιτέχνες, αλλά ΑΑΑ μεζές για άνω των 18... Άντε, 28...

10 Μαϊντανός/κόλιανδρος

Το εκνευριστικό πρασινάκι, ο διακοσμητικός μαϊντανός, που απορούσες γιατί το κοτσάριζαν παντού στα εστιατόρια, ακόμα και όταν, ως παιδί, παράγγελνες μόνο μια μακαρονάδα με κόκκινη σάλτσα! Το κόλιανδρο το έμαθες πολύ αργότερα, όταν αναρωτήθηκες τι δίνει άρωμα και φρεσκάδα στα κάρι και τα ταϊλανδέζικα φαγητά. Τώρα αγοράζεις τουλάχιστον δυο μάτσα μαϊντανό κάθε φορά που ψωνίζεις στη λαϊκή κι ετοιμάζεις ένα δροσερό ντιπάκι φουλ στον σίδηρο (4 φέτες ψωμί μόνο ψίχα, χυμός μισού λεμονιού, ελαιόλαδο, αλάτι/πιπέρι, σκόρδο και ντιζόν μουστάρδα, όλα στο μπλέντερρρ!).

Daily inspiration. Discover more photos at http://justforbooks.tumblr.com

#JUST FOR BOOKS #message from the editor

[yacinthi]

Όταν χάζευες το προφίλ μου στο tumblr και βρήκες ένα κειμενάκι που είχα γράψει κι έλεγα πως απο τότε που σε πρωτογνώρισα ήξερα οτι θα ξαναβρεθούμε, με ρώτησες αν ήταν για εσένα.

Σου απάντησα πως οχι, δεν ήταν, κι ομως τόσο καιρό μετά όταν τσέκαρα το δικό σου προφίλ είδα πως το είχες στα αγαπημένα σου. Τυχαία μπήκα, να δω αν είσαι εδώ, αν βλέπεις όσα ανεβάζω, γιατι δεν ήταν πια για εσένα οι αναρτήσεις μου. Παρατήρησα πως είχες διαγράψει τα πάντα, που σημαίνει πως ήσουν ενεργός τουλάχιστον για κάποιο διάστημα προκειμένου να τα σβήσεις. Πιθανόν είναι λοιπόν να είχες δει όλα όσα έγραφα… τότε που υπέφερα εξ αιτίας σου. Εξάλλου είμαι η μόνη που ακολουθείς.

Ήθελα να σου πω πως δεν πονάω πια. Είμαι καλά. Ακούω ακόμα την ίδια μουσική, κι όταν μπαίνει το Ποιός Έχει Λόγο Στην Αγάπη ή το Breezeblocks, σε θυμάμαι. Δυστυχώς, δεν είσαι μια καλή ανάμνηση.

Επίσης, σε θυμάμαι όταν παίζει το Blue Jeans και το Video Games. Ξέρω πως δεν σου αρέσει η Lana Del Rey κι οτι άκουγες αναγκαστικά τα κομμάτια της επειδή ήσουν μαζί μου, αλλά αυτά τα τραγούδια θέλω να τα ακούσεις ξανά, μόνος σου. Να τους δώσεις προσοχή. Ίσως έτσι καταφέρεις να καταλάβεις πως ένιωθα τότε. Τόσος καιρός εχει περάσει κι αν νομίζεις οτι επειδή σου γράφω αυτο το κείμενο σε σκέφτομαι συχνά, κάνεις λαθος. Ήρθε άλλος μετά απο εσένα, άλλη ιστορία, μεγάλη, διαφορετική. Όμως όσα έκανες εσύ δεν θα σ’τα συγχωρέσω ποτέ.

Σ’ αγάπησα πολύ, κι ας μη στο έλεγα συχνά. Κι ας θύμωνες γιατί ενιωθες πως δεν σε ήθελα αρκετά. Ξερεις, αφού έφυγες δεν μπόρεσα να ξαπλώσω ξανά στο κρεβατι που κοιμόμασταν μαζί. Δεν μπορούσα καν να βρίσκομαι σε εκείνο το δωμάτιο, ειδικά όταν βράδιαζε, κι άρχισα να κοιμάμαι στο μέσα, που σου γκρίνιαζα οτι δεν μου άρεσε εκεί. Δε θα το θυμάσαι, αλλά κάποια στιγμη ειχαμε ανοιξει ενα Moscato D’asti κι εχω κρατήσει το μπουκάλι. Σταμάτησα να καπνίζω σλιμακια που μου έπαιρνες κι άρχισα καπνό. Άλλαξα παρέα. Άλλαξα γενικά.

Το καλοκαίρι αφού χωρίσαμε άρχισα να βγαίνω με ένα παιδί. Χάρη σε αυτόν κατάφερα να σε ξεπεράσω. Δεν ξέχασα όμως ούτε στιγμή τον πόνο που μου προκάλεσες. Κι ο λόγος που μου πήρε μέχρι τον Αύγουστο για να σε βγάλω απο το μυαλό μου, δεν ήταν άλλος απο την τόσο τοξική στάση σου. Αδυνατούσα να κατανοήσω πως ένας άνθρωπος που δήλωνε ερωτευμένος μαζί μου μπόρεσε να φερθεί έτσι, όπως φέρθηκες εσύ.

Κάπου τσαλακωμένο βρίσκεται ένα χαρτί που πάνω του είχα γραψει πόσο με πλήγωνες κι όλα όσα ήθελα να σου πω. Έπρεπε κάπου να τα συγκεντρώσω για να τα συγκρατήσω, αφού κάθε φορά που μιλούσαμε στο τηλέφωνο τα λόγια σου ήταν απότομα και μ’αποσυντόνιζες.

Ποτέ δεν έγινα καλή στα μαθηματικά. Φέτος στο κόντρα μάθημα όλο αντέγραφα και μου ερχόταν στο μυαλό εκείνο το πρωί που σε ειχα βάλει να μου λύσεις το διαγώνισμα άλγεβρας για το φροντιστήριο. Πριν προλάβεις να το τελειώσεις σ’το πήρα απ’τα χέρια με το πρόσχημα ότι αν ήταν άριστα λυμένο όλο το γραπτό θα με καταλάβαιναν, ενώ απλά ήθελα να περάσω παραπάνω χρόνο μαζί σου. Να σε χορτάσω, γιατί θα έφευγες.

Θυμάσαι τότε που σε είχα βοηθήσει να γράψεις μια περίληψη; Εγω πάντως θυμάμαι να μου λες οτι δεν έχω ενδιαφέροντα και πως κάθομαι όλη μέρα, σε αντίθεση με εσένα που διάβαζες γιατί όπως έλεγες είχες υψηλούς στόχους. Κι όμως τα κατάφερα. Πέρασα Φιλοσοφική.

Ήταν πολύ δύσκολο να σταθώ στα πόδια μου μετά τον θάνατο του παππού μου. Ήξερες οτι μέναμε στην ίδια πολυκατοικία, γιατί κατέβαινα τα Σάββατα για φαγητό και σε άφηνα μόνο σου πάνω για καμιά ώρα. Τον ένιωθα σαν πατέρα μου κι εσύ δεν μου απαντούσες καν στα τηλέφωνα όταν τον έχασα, ενώ ήμασταν ακομη μαζί. Ένα ξερό συλλυπητήρια μου είπες και εξαφανίστηκες. Σαν φάντασμα ήμουν για τον επόμενο μήνα απο τη συναισθηματική εξάντληση που συνέχιζες να μου προκαλεις.

Κατά τη διάρκεια της σχέσης μας έχασα επτά κιλά. Μετά τον χωρισμό μας δεν μπορούσα να φάω. Λίγους μήνες μετά έφυγε η γιαγιά μου, που σου έλεγα οτι την τρέχαμε στα νοσοκομεία και με έπιαναν τα κλάματα απο την ανησυχία μου. Δεν άντεξε μόνη της. Ουτε εγώ άντεξα.

Κατέρρευσα. Μα εσύ δεν ήσουν εκεί. Εσύ που έλιωνες για εμένα. Που έλεγες ξανά και ξανά πόσο πολύ μ’αγαπάς κι όταν δεν σ’το έλεγα πίσω γκρινιαζες. Εσύ, που είχες έρθει με το ποδήλατο απο την Ηλιούπολη στο Παγκράτι για να με δεις. Που μου έλεγες να περάσω Αθήνα για να μένουμε μαζί και να μου μαγειρεύεις, γιατι όταν ερχόσουν σπίτι μου τρώγαμε μόνο έτοιμα νουντλς -απο αυτά που απλά τους προσθετεις βρασμένο νερό- και με πείραζες επειδή δεν ήξερα να φτιάχνω κάτι άλλο. Εσύ που ήθελες να κάνουμε τέσσερα παιδιά, δύο αγόρια και δύο κορίτσια και μου τραγουδούσες τους στίχους απο τα αγαπημένα σου κομμάτια.

Τα κατάφερα λοιπόν, χωρίς εσένα. Είμαι φοιτήτρια. Κι ακόμη θυμάμαι με ποσο πάθος μου μιλούσες για τη σχολη που ήθελες. Αμφιβάλλω αν θυμασαι τι ήθελα εγώ. Τελικά πέρασα σε διαφορετική σχολή απο αυτή που είχα στο μυαλό μου. Κατέληξα όμως στο συμπέρασμα οτι αυτή είναι η πιο ιδανική. Δεν ξέρω αν πέρασες τελικά, αλλα μαθαίνω απο αναρτήσεις των φίλων σου οτι πήγες διακοπες στην Ίο. Και ξερεις ποιο είναι το αστείο; Θα πήγαινα κι εγώ τις ίδιες μέρες, όμως άλλαξα γνώμη την τελευταία στιγμή.

Ξέρω επίσης οτι είχες γενέθλια την προηγούμενη Πέμπτη, στις 15 του μήνα. Ακριβώς μία εβδομάδα μετά απο τα δικά μου γενέθλια. Αυτό δεν το γνωρίζω απο κάποια ανάρτηση φίλου σου, απλά το θυμάμαι.

Έχω κρατήσει το φουτερ σου και το φορούσα όλο τον χειμώνα. Μου αρέσει το πως κάθεται πάνω μου. Τη βερμούδα σου τη φοράω κάποιες φορές ως πιτζάμα το καλοκαίρι. Όταν μου κάνουν κοπλιμέντο για κάποιο απο τα δύο, απανταω ‘Ευχαριστώ, είναι του πρώην’ και γελάω.

Δεν μου λείπεις πια, δεν γράφω πια για εσένα. Μόνο όταν παίζει κάποιο τραγούδι που μου θυμίζει τις στιγμές μας μου έρχεσαι πάλι στο μυαλό. Σου είχα φτιάξει και μία playlist όσο ήμασταν μαζί, μα δεν στην έδειξα ποτέ. ‘Take care’ την είχα ονομάσει. Τώρα την έχω ιδιωτική κι έχω αλλάξει το όνομα.

Όπως έλεγα και στο κείμενο που είχα γράψει πριν τη σχέση μας -ναι για εσένα ήταν τελικά κι ας το αρνήθηκα τότε που με ρώτησες- ‘Σαν να το ήξερα τότε, οτι θα ξαναβρεθούμε’. Όπως τότε, έτσι και τώρα. Ξέρω οτι θα σε ξαναδώ κάποια στιγμή. Και περιμένω μια πολύ καλή εξήγηση για τη σκάρτη συμπεριφορά σου.