#όμορφος

[ashmanth]

Πόσο μαγευτικός είσαι.. Δεν μπορείς καν να το σκεφτείς.

Μα πόσο με μαγεύεις.

#είσαι τόσο όμορφος #μα τόσο #σε αγαπάω #love #love you #miss you #quotes #relationship #ashmanth #bye #αγάπη #positivity

[allo-frouto]

Κάποιοι έχουν ένα κάποιοι δύο το θέμα είναι αν έχεις προσπαθήσει να κάνεις κάτι.

H.D.

Όχι δεν το έχω προσπαθήσει.

#<3 #και #αργότερα #κατέληξα πως καλύτερα #γιατί #μόνο εξωτερικά ήταν όμορφος #όχι εσωτερικά #ουφ

[make-a-change-but-dont-change]

Εγώ δεν ξέρω πως να ελέγξω αυτά που σκέφτομαι, πώς να μη σε σκέφτομαι, πως να μη μου λείπεις, πώς να μη θέλω να σου μιλάω, πως να μην είμαι κοντα σου. Και να ήξερα, δε θελω να αλλάξω αυτό το υπεροχο συναίσθημα. Γιατί ο κόσμος έγινε πιο όμορφος από τότε που σε γνώρισα.

Ε.Μ.

#greek quotes #greek #ελληνικά #ελληνικα #greek posts #ellinika #γρεεκ #ellhnika #quotes #greek quote

[sweetbutphychx]

Εχθές έφτασα στην δουλειά μου λίγο νωρίτερα οπότε αποφάσισα να κάτσω σε κάποιο παγκάκι να ακούσω μουσική. Απέναντι στο πάρκινγκ ένα σταματημένο αυτοκίνητο και η πόρτα ανοιχτή. Μια κυρία γύρω στα 65-70 με κοιτούσε. Υπέθεσα ότι κάποιον περίμενε. Μετά από λίγη ώρα αποφασίζει να ανοίξει την πόρτα και να κατευθυνθεί προς το μέρος μου.

"Μπορώ να κάτσω εδώ κοπέλα μου; Περιμένω την κόρη μου που είναι μέσα εγώ βαρέθηκα" Μου λέει

"Φυσικά" της απαντάω.

Κάθεται και κοιτάει μπροστά. Νόμιζα πως δεν θα μιλήσει καθόλου καθώς έβλεπε ότι φοράω ακουστικά.

"Ο κόσμος άλλαξε. Και εσείς αλλάξατε. Εμείς δεν ήμασταν έτσι"

Βγάζω τα ακουστικά και την κοιτάω με απορία περιμένοντας να δω τι άλλο έχει να πει. Δεν συνέχισε την κουβέντα όμως. Μου είπε πόσο της άρεσαν κάποια πράγματα που βρήκε στο μαγαζί που δουλεύω. Μου είπε μπράβο που δουλεύω για να στηρίζω εμένα και να μην βασίζομαι στους γονείς μου. Μετά από αυτό το θέμα ξαφνικά σιωπή.

"Εσύ έχεις κανένα καλό παιδί;"

"Όχι" της απαντάω...

"Είσαι πολύ όμορφη γιατί έτσι;" Με ρώτησε

"Δεν έτυχε να είναι κανένα παιδί καλό όπως είπατε και εσείς. Σπουδάζω ακόμα ίσως είναι νωρίς. Όλα στη ώρα τους"

"Μην μείνεις μόνη σου κορίτσι μου η μοναξιά δεν είναι ωραία. Οι άντρες άλλαξαν τώρα. Κάποιος όμως θα είναι καλός θα δεις. Ψαξτον και θα τον βρεις. Στην εποχή μας δεν υπήρχαν οι έρωτες. Ήταν αθώα τα πράγματα. Φιλιά αγκαλιές. Μέχρι εκεί. Τώρα όλοι σκέφτονται τους έρωτες. Να προσέχεις τι δίνεις και σε ποιον. Όχι για να μην σου πουν κάτι. Αλλά γιατί δεν το αξίζουν. Θυμάμαι εγώ ήμουν κάπου στα 16-17 έβγαινα με έναν ά��θρωπο έναν χρόνο. Ήρθε με ζήτησε γιατί του είχα πει ότι έχω ένα σπίτι. Με έδωσε ο πατέρας μου. Αλλά ο ίδιος ήρθε και μου ζήτησε να πουλήσω το σπίτι μου. Το σπιτάκι μου. Του είπα να φύγει. Μετά γνώρισα έναν άνθρωπο βγαίναμε πολύ λίγο καιρό. Μια μέρα μόλις το άφησα δεν πρόλαβα να πάω σπίτι, ήταν εκεί... Με ζήτησε και εγώ η πονηρή γύρισα και του είπα ότι δεν έχω προίκα ούτε λεφτά ούτε σπίτι. Η απάντηση του ήταν ότι με θέλει επειδή με αγαπάει. Όλα τα άλλα θα τα βρούμε. Θα τα φτιάξουμε. Του είπα ότι και εγώ τον θέλω. Ε και τον πήρα αυτόν τον άνθρωπο. Μείναμε μαζί χρόνια. Ζήσαμε στιγμές, αγαπηθήκαμε, πήγαμε ταξίδια, κάναμε τα παιδιά μας. Ωραία χρόνια. Τώρα έχω 22 χρόνια που τον έχω χάσει. Αλλά ακόμα εκείνα τα χρόνια παραμείνουν τα πιο όμορφα της ζωής μου. Τα σκέφτομαι συνέχεια. Πλέον δεν μπορώ να κάτσω μόνη μου. Μένω στη κόρη μου. Πάω στο σπίτι να καθαρίσω μια φορά την εβδομάδα. Πόσο να κάτσει ένας άνθρωπος στα 100 τμ μόνος του;"

Κοίταγε το κενό και που και πού έριχνε μια ματιά και σε μένα. Τα μάτια της βουρκωμένα. Λες και ήθελε να τα πει καιρό και κανένας να μην την άκουγε.

"Ακόμα μιλάτε με πολλή αγάπη με αυτόν τον άνθρωπο..." Της λέω η ανόητη λες και δεν το ήξερε...

"Τον αγαπάω και ας πέρασαν τόσα χρόνια. Δεν ξεχνιούνται. Μακάρι όλοι να ζήσουν κάτι τέτοιο"

Φαινόταν δεν ήθελε να μιλήσει πολύ για τα άσχημα που έζησε όπως η απώλεια... Δεν την διέκοψα ποτέ και συνέχισε..

"Τώρα οι άνδρες θέλουν το κομπλιμέντο τους. Πες του ότι είναι όμορφος αν στα μάτια σου είναι όμορφος. Μην του μαγειρεύεις δεν χρειάζεται. Δουλεύεις και εσύ. Σιδερωσε του μια μέρα, φτιαξτου το πρωινό του. Δώσε μια και θα σου γυρίσει 10 αν σε αγαπάει αληθινά. Δεν είναι νωρίς. Εγώ παντρεύτηκα πριν τα 18. Και όχι επειδή ήταν άλλες οι α��όψεις αλλά ψάχναμε το αληθινό, δεν αλλάζαμε 10 ανθρώπους το μήνα. Όλοι θα βρουν τον άνθρωπο τους. Έτσι λέω και στις εγγονές μου. Ότι ηλικία και να είστε αν βρείτε αυτόν τον άνθρωπο κρατήστε τον. Εσείς οι γυναίκες πλέον κάνατε τα διπλάσια από ότι κάναμε εμείς. Οι άντρες χειροτερεύουν. Δεν προσέχουν τον εαυτό τους, δεν ψάχνουν κάτι να κρατήσει, αλλά έρωτες της μια βραδιάς. Κάπου θα πάνε και αυτοί στο τέλος."

Δεν ήξερα τι να της απαντήσω, μέχρι να σκεφτώ κάτι συνέχιζε.

"Έχασα πολλούς ανθρώπους, κέρδισα άλλους τόσους. Έτσι είναι η ζωή. Έχασα τον άντρα μου, τον γιο μου, γονείς, θείους. Ποτέ δεν το ξεπέρασα. Μην με βλέπεις έτσι. Που δεν το δείχνω. Δεν τους ξεπερναμε ποτέ τους ανθρώπους που πέρασαν από την ζωή μας. Η ζωή συνεχίζεται όμως. Κοίτα να βρεις έναν άνθρωπο να μην την περάσεις μόνη την ζωή."

Της απαντάω ένα "δίκιο έχετε. Λυπάμαι..." προσπαθώντας να καταλάβω τι είπε. Πώς γίνεται ένας άγνωστος άνθρωπος να σου πει όλη του την ζωή μέσα σε 10 λεπτά; Και να σου μάθει και άλλα τόσα...

"Όμορφη είσαι γλυκιά με τους τρόπους σου ευγενική χαμογελαστή μια χαρά μπορείς να βρεις. Να κοιτάξεις να σε αγαπάει να σε έχει στα ώπα ώπα. Πες του ένα κομπλιμέντο τους αρέσουν αυτά."

"Τέτοια πείτε μου και θα τα πιστέψω" της απάντησα χαμογελώντας

"Να τα πιστέψεις. Τι καλύτερο έχουν οι άλλες; Μην ακούς κανέναν. Όλοι θα βρούμε τον άνθρωπο τους"

Κοιτάω την ώρα και χωρίς να το καταλάβω πέρασε η ώρα και έπρεπε να πάω για δουλειά.

Της είπα αντίο και μου είπε που μένει

"Άμα με δεις στον δρόμο ή κάπου έλα μίλα μου"

"Θα έρθω" της λέω έτοιμη να βάλω τα κλάματα

"Να προσέχεις" μου είπε

" Δεν θα σας ξεχάσω ποτέ ούτε ότι είπαμε... σας ευχαριστώ"

Έφυγα με ένα χαμόγελο όμως μέσα μου η καρδιά μου πήγε να σπάσει. Μη κατανοώντας εκείνη την ώρα πόσο χρειαζόμουν αυτήν την κουβέντα. Δεν ήξερα σε τι βαθμό έπρεπε να τα επεξεργαστώ όλα αυτά... Σαν σημάδι; Σαν μάθημα; Σαν προειδοποίηση; Το σίγουρο είναι ότι δεν θα την ξεχάσω ποτέ...

#μαθημα ζωης #αγαπη #αληθινη αγαπη #greek blog #γιαγιά #πλατωνικος ερωτας #ερως #ερωτας #ερωτες #σαγαπησα #συναισθημα #σαγαπαω #σαγαπώ #αναμνήσεις #ανθρωπος

[stargirll-interlude]

Ξέρεις τι είναι αυτό που με πονάει περισσότερο;

Που δεν θα μάθεις ποτέ πως έλαμψαν τα μάτια μου την πρώτη φορά που σε είδα.

Που δεν θα μάθεις ποτέ πόσο δυνατά χτυπούσε η καρδιά μου την πρώτη φορά που ξαπλώσαμε στο ίδιο κρεβάτι κι ας μην με άγγιξες ποτέ.

Που δεν θα μάθεις ποτέ πως κάθε φορά που μ' αγγίζεις η καρδιά μου σταματά. Και ο χρόνος σταματά.

Που δεν θα μάθεις ποτέ πόσο αγχωμένη ήμουν όταν πήρα την απόφαση να κάνω την πρώτη κίνηση και να σε φιλήσω.

Που δεν θα μάθεις ποτέ πόσο όμορφος φαίνεσαι μέσα απ' τα δικά μου μάτια, ακόμα και τις μέρες που δεν αισθάνεσαι όμορφος.

Που δεν θα μάθεις ποτέ πως μου αρέσει να αναφέρω το όνομά σου στους φίλους μου με καθε αφορμή, ακόμα και την πιο γελοία.

Που δεν θα μάθεις ποτέ πως σκέφτομαι τις πιο άκυρες συζητήσεις μας μέσα στη μέρα και χαμογελάω μόνη μέσα στο άδειο μου δωμάτιο.

Που δεν θα μάθεις ποτέ όλα αυτά που γράφω για σένα σε τετράδια και λευκά φύλλα χαρτί.

Που δεν θα μάθεις ποτέ πως κάθε πρωί ανυπομονώ να δω ένα μήνυμά σου στην οθόνη του κινητού μου.

Που δεν θα μάθεις ποτέ πως τα βράδια κοιμίζω τον εαυτό μου πείθοντάς με πώς με κρατάς αγκαλιά.

Που δεν θα μάθεις ποτέ πως θα έκανα κάθε μέρα 193 χιλιόμετρα για να σε δω.

Που ποτέ δεν ανταπέδωσες το πρώτο και τελευταίο σαγαπώ μου.

#aesthetic #love #greek quotes #greek posts #greek tumblr #γρεεκ κουοτς #γρεεκ τεξτ #γρεεκ τυμβλρ #γρικ ποστ #γρεεκ φωτο #θεσσαλονίκη #thessaloniki #ερωτας #αγάπη

[gengars-world]

Μπορεί να μην είμαι όμορφος αλλά σίγουρα ξέρω να μαγειρεύω

#greek blog #ελληνικο #ελληνικό μπλοκ #mine #γρεεκ μπλογκ #γρεεκ τεξτ #γρεεκ ταμπλρ

[soullessblondbitch]

Μα πόσο όμορφος ήταν εκείνη τη νύχτα...

#Μου λείπεις #greek quotes #greek tumblr #greek texts #γρεεκ κουοτς #greek post #ελληνικα #γρεεκ #ερωτας #Απόσταση #Αλκοολ #Θεσσαλονίκη #thessaloniki

[psychanagkasmos]

Δεν θα σταματήσει ποτέ να με γοητεύει ένας όμορφος ουρανός

#greece #sunset #blue sky

[psychotiko-epeisodio]

Δεν έχω κάτι ρομαντικό να σου γράψω απόψε .

Διελυσες ξανά την καρδιά μου,

Και πλέον μια και καλή .

Ήθελα να γράψω γαμωτο,

Για το πόσο όμορφος μοιάζεις στα μάτια μου όταν γελάς,

Και ας με ρωτάνε όλοι τι σου βρίσκω.

Ήθελα να μπορώ να γράψω,

Ότι είμαι περήφανη που σ'αγαπω,

Και ακόμη πιο περήφανη που μπορώ να σου το εκφράσω με αυτόν τον τρόπο.

Μέσα από λόγια ποιητικά.

Ήθελα να μπορώ να γράψω,

Για το τι αίσθηση έχει η ανάσα σου στον λαιμό μου,

Και να μπορώ να εξηγήσω την διαφορά του απλού σεξ,από τον έρωτα.

Αλλά γαμωτο,

Μας το στερησες αυτό.

Μου στερησες κάθε τι όμορφο που θα μπορούσα να αφηγηθώ για εσένα.

Κάθε όμορφη ανάμνηση που με τόσο κόπο χτίσαμε.Η μάλλον έχτισα,δεν βαριέσαι.

Και με αναγκασες με το έτσι θέλω,

Ανταυτου να γράφω για το πόσο επικυνδινη είναι η αγάπη αν μετατραπεί σε οργή,

Και τι επιπτώσεις μπορεί να έχει αυτό.

Όχι σε εσένα,

Αλλά στον ίδιο μου τον εαυτό.

Αν αυτό ήθελες λοιπόν,το πέτυχες.

Πια μπορώ να αποφεύγω τα "μελό" όπως τα αποκαλείς.

Και να σου γράψω για όσες φορές θέλεις δύο λέξεις μονάχα.

Καθόλου ποιητικές,και όχι μελό.

"Στον διάολο".

#aesthetic #greek posts #greek texts #greek quotes #γρεεκ ποστς #greek tumblr #γρεεκ τεξτ #γρεεκ ταμπλρ #greek rp #greek rap

[athhenaa]

Δεν έχω γράψει για πολλά άτομα στη ζωή μου. Μόνο γι’ αυτούς που με κάποιον τρόπο, εξέπνεαν τέχνη. Ή που έστω, μου έδιναν το ελεύθερο, εγώ να τη χτίσω γύρω τους. Έχω ερωτευτεί μια φορά. Έχω γεμίσει τετράδια πολλά, τα έχω μουσκέψει με δάκρυα. Έχω τελειώσει στιλό αμέτρητα.

Πίστευα πως μετά από αυτόν, κανείς δεν θα με έκανε να νιώσω ξανά έτσι. Όχι τον πόνο, απαραίτητα, αλλά αυτή την έμπνευση, που σε κάνει να μη μπορείς να σταματήσεις να γράφεις για τον άλλον. Μετά από εκείνον νόμιζα πως οι λέξεις μου θα στέρευαν, και το μελάνι θα τελείωνε. Πως δεν γινόταν να ξαναγράψω έτσι για κάποιον. Πως θα μπορούσα να στολίσω με τόσο περίτεχνο τρόπο κάποια ιστορία, ή κάποιο πρόσωπο.

Μα όταν τον γνώρισα, όλα άλλαξαν.

Ήτανε βράδυ, αργά. Σχεδόν ξημέρωνε. Το αλκοόλ έρεε άφθονο. Είχαμε πιει όλοι. Το αγόρι μου είχε πέσει για ύπνο. Δεν τον ήξερα, μόνο ακουστά τον είχα. Τον είχα παρατηρήσει όμως λίγο. Κάποια στιγμή με πλησίασε. Να πω την αλήθεια, περίμενα την ώρα να το κάνει, καθώς το ενδιαφέρον του ήταν παραπάνω από εμφανές, μα δεν μπορούσα να κάνω κάτι παρά να το απορρίψω. Παρόλα αυτά ρώτησε για μένα κι έμαθε, από τους κοινούς μας φίλους. Και οι δυο είχαμε ακούσει ο ένας για τον άλλον, μα ποτέ δεν έτυχε να γνωριστούμε. Ήταν όμορφος, πολύ, αυτό δεν μπορούσα σε καμία περίπτωση να το αρνηθώ. Αλλά μέχρι εκεί. Οτιδήποτε παραπάνω ήταν αδύνατο να ειπωθεί, και πόσο μάλλον να γίνει.

Κάπου τον ξαναείδα, σ’ ένα γήπεδο. Καθόταν λίγες σειρές μπροστά μου. Ανταλλάξαμε κάποια βλέμματα, το θυμάμαι.

Τον θυμάμαι.

Ο λίγος καιρός πέρασε και πλέον δεν είχα κάτι να με σταματήσει από το να στρέψω το ενδιαφέρον μου εκεί. Μπορώ να πω, πως τον είχα βάλει στο μάτι. Κάτι είχε. Κάτι τόσο ιδιαίτερο που με τράβαγε πάνω του.

Κάπως ήρθανε τα πράγματα, και αυτός βρισκόταν απέναντι μου, καθισμένοι και οι δυο. Τον θυμάμαι χαρακτηριστικά εκείνη τη μέρα. Φόραγε μια πανάκριβη μπλούζα, μαύρη, που τόσο πολύ του πήγαινε.

Το βλέμμα μου δεν μπορούσε παρά να καρφωθεί πάνω του.

Θα με χαρακτήριζα ισχυρογνώμον άνθρωπο, και αρκετά ευσυνείδητη. Μορφωμένη, εθισμένη σε συζητήσεις μα με ενα ελάττωμα θα ανέφερε κανείς. Ανήμπορη να βάλω τελεία. Μα μαζί του δεν ήταν έτσι. Πρώτη φορά δεν ένιωσα την ανάγκη να μιλήσω, απλά τον άκουγα. Ο λόγος του ήταν τόσο δομημένος, είχε τέτοια ροή. Μου ανέπτυξε θέματα και μου έδειξε οπτικές που δεν είχα σκεφτεί. Μου είχε κάνει τέτοια εντύπωση.

Δεν κατάλαβα πως πέρασε η ώρα μαζί του, και πως βρεθήκαμε έξω απ’ το σπίτι μου. Μιλώντας, αναλύοντας, γελώντας. Πειράζοντας ο ένας τον άλλον.

Κάτι με είχε εξιτάρει τόσο πολύ πάνω του. Το χιούμορ του, το τουπέ του. Θα δυσκολευόμουν να πιστέψω οτι θα πέρναγε απαρατήρητη σε κάποια. Μα πως; Το θεωρούσα αδύνατο.

Είχα εθιστεί σ’ αυτόν τον άνθρωπο. Ρώταγα συνεχώς για εκείνον. Που θα ‘ναι και αν θα ‘ρθει μαζί μας. Τον έψαχνα παντού. Ετοιμαζόμουν σε κάθε μου έξοδο μήπως και τον πετύχω κάπου. Ως που τον είδα όντως. Όχι τυχαία, προφανώς. Είχα κάνει τα πάνδεινα για να μάθω αν θα ‘ναι εκεί μαζί μας. Τον παρατηρούσα από μακριά να μειώνει την απόσταση μεταξύ μας με ένα χαμόγελο φορεμένο, κι έναν καφέ στο χέρι. Στάθηκε δίπλα μου. Κι εκεί ήταν που ήξερα πως δεν μπορώ, παρα να κάθομαι να τον κοιτάω. Όλοι μου οι φίλοι με κοίταγαν και χαζογέλαγαν, όσο εγώ χαζογέλαγα με ο,τι έλεγε εκείνος, φορώντας το μπουφάν του.

Έσπαγα το κεφάλι μου να καταλάβω τι έχω πάθει. Γιατί με ταράζει τόσο το να βρίσκεται κοντά μου και το να με ακουμπάει δήθεν καταλάθος. Γιατί όταν μου μιλάει κοκκινίζω και γιατί δεν μπορώ να πάρω τα μάτια μου από πάνω του.

Δε νομίζω πως μπορώ να περιγράψω με λεξεις πως ένιωσα την πρώτη φορά τα χέρια του ακούμπησα το πρόσωπο μου. Ή πως όταν τα χείλη μου ακούμπησαν το δικό του. Το είχα αγκαλιάσει με τις παλάμες μου σα να ήξερα, πως, αυτή ήταν η στιγμή μου, και ίσως η μοναδική μου ευκαιρία.

Δεν υπήρχε ποτέ κάτι μεταξύ μας. Τουλάχιστον για εκείνον. Τίποτα πέρα από κάποια χαζά φιλιά. Αλλά αν επιμένει τόσο πως δεν ήμουν τίποτα παρά πάνω από μία αφελή έφηβη γι’ αυτόν τότε γιατί ένιωθα το βλέμμα του να με καίει και γιατί ένιωθα τόση ένταση στον χώρο; Δεν γίνεται να μην την ένιωθε κι αυτός. Το πεδίο ήταν τόσο ηλεκτρισμένο ακόμα και με την απόσταση που είχαμε.

Έχω φτάσει στο σημείο να μην μπορώ να κοιμηθώ χωρίς να τον βλέπω στον ύπνο μου αλλά παράλληλα αρνούμαι να παραδεχτώ ότι τα συναισθήματα μου για εκείνον είναι τόσο βαρυσήμαντα.

Φοβάμαι μέχρι και να αποτυπώσω εκείνη την λέξη που θα περιέγραφε με ακριβή τρόπο το πως νιώθω, πόσο μάλλον να την ξεστομίσω. Φαντάζει αδύνατο. Οπότε υπεκφεύγω με κάθε πιθανό τρόπο να μιλήσω για εκείνον.

Μα δεν γίνεται. Όλα γυρίζουν γύρω του. Οι παρέες μου, οι βόλτες μου. Οι γνωστοί μου, τα τραγούδια που ακούω. Τα ποιήματα που γράφω. Ο τρόπος που ντύνομαι, που κινούμαι στον χώρο.

Όλα μου τον θυμίζουν. Όλα έχουν χαραγμένο το όνομα του. Ολα μυρίζουν σαν αυτόν. Η θύμηση του με στοιχειώνει και το να ξέρω πως είναι αναπόφευκτο να τον ξαναδώ, με κάνει να μη θέλω να βγω απ’ το σπίτι.

Είμαι σε αδιέξοδο. Βρίσκομαι σε έναν φαύλο κύκλο, επαναλαμβάνοντας και ζώντας την ίδια ιστορία συνεχώς με διαφορετικά πρόσωπα. Μα είμαι ανήμπορη να ξεφύγω.

Οι φίλοι μου με κατηγορούν πως έχω χάσει το μυαλό μου. Πως δεν με έχουν ξαναδεί έτσι.

Δεν θέλω να μιλάω άλλο για εκείνον. Γιατί κάθε φορά που οποιοσδήποτε προφέρει έστω και τυχαία το όνομα του νιώθω το στήθος μου να βαραίνει.

Οπότε, έρχομαι στο συμπέρασμα πως το να συνεχίσω να λέω ψέμματ�� πως δεν με νοιάζει, πως δεν με επηρεάζει, είναι ανούσιο. Πως μου είναι αδιάφορος. Πως δεν με νοιάζει που είναι και με ποια.

Γελάω.

Γελάω με την κατάσταση που έχω φτάσει γιατί οποιαδήποτε άλλη αντίδραση πλέον είναι ανώφελη. Γιατί όσο και να πιστεύω πως θα μπορούσε να υπάρξει το εμείς σ’ εκείνον δεν έχει περάσει στιγμή απ’ το μυαλό του.

[methismeni-prigkhpissa]

Αυτός ο άνθρωπος είναι τρελός !

Δεν ξέρω τι προκαλεί στους άλλους, αλλά εμένα με τραβάει πολύ με ελκύει αρκετά Όχι μόνο σεξουαλικά αλλά και νοητικά. Είναι κάτι περίεργο, ωραία περίεργο και αυτό με κάνει να θέλω να το γνωρίσω κι άλλο, κάθε πτυχή αυτού του μπερδεμένου μυαλού, κάθε άτυχη στιγμή, κάθε ανάμνηση όμορφη ή άσχημη, κάθε συναίσθημα,αν μου έδινε τη δυνατότητα να εξερευνήσω κάθε του σκέψη θα το έκανα όση ώρα μου έπαιρνε όσους μήνες, χρόνια, αιωνιότητες γιατί το θέλω,γιατί πρώτη φορά κάποιος έχει πιο μπερδεμένο μυαλό από το δικό μου και αυτό με ελκύει! Αλλά κάποιες φορές με κάνει αμφισβητώ το ότι θα με αφήσει να τον καταλάβω ο λόγος?Γιατί μία ανοίγετε και την άλλη δεν του παίρνεις λέξη. Αμφισβητώ την ιδέα πως θα μπορέσω να τον καταλάβω γιατί κάποιες φορές δεν μπορώ να καταλάβω άμα κάτι το λέει σοβαρά ή για πλάκα, αμφισβητώ την ιδέα πως είναι καλά γιατί το αρνείται κι αυτή η άρνηση είναι συνήθως η καταστροφή κάποιου, Όπως και η δική μου άρνηση είναι καταστροφική σε πολλά, αλλά δε μιλάμε για μένα, μιλάω γιαυτόν τώρα. Είναι αυτοκαταστροφικός αλλά τι θα μπορούσε ένας τρελός να είναι,μόνο αυτοκαταστροφικός, με ελκύει, δεν το καταλαβαίνει αλλά μοιάζουμε πολύ περισσότερο από ότι πιστεύει και καταλαβαίνει το χαζό αυτοκαταστροφικό μυαλό του, αυτός γιατί είναι μπερδεμένος, εγώ?Εγώ δεν έχω καταλήξει τι είμαι . Τα συναισθήματά του μπερδεμένα, το τι νιώθει ούτε ο ίδιος ξέρει,διπολικός χωρίς να είναι, μπερδεμένος χωρίς να πρέπει, όμορφος εσωτερικά χωρίς να το ξέρει, ηλίθιος χωρίς λόγο. Αν ήταν ποίηση θα ήτανε πιο ακαταλαβίστικη, αρκετοί θα το διάβαζαν, οι μισοί θα τον ψηλό καταλάβαιναν και θα τον παρατάγανε, λίγοι θα συνέχιζαν να το διαβάζουν μέχρι να καταλάβουν και μετά δεν θα τους άρεζε και ενας δύο θα το καταλάβουν, ένας-δυο δεν θα τα παρατούσαν μέχρι να τον καταλάβουν,ένας-δυο θα τους αρεζε και ενας δύο θα τον αγαπήσουν! Εγώ δεν θα είμαι ποτέ σε αυτούς τους ένα-δύο όχι επειδή δεν θέλω,όχι επειδή κουράστηκα,όχι επειδή δε μου άρεσε,όχι επειδή τα παράτησα, αλλά επειδή ποίηση του δεν θέλει να μου διαβαστεί, Ξεκινάω και το βιβλίο κλείνει, ξανά προσπαθώ και πάλι κλείνει,είναι όμορφο ποίημα και θα προσπαθώ μέχρι να καταφέρω να την διαβάσω, να την κατανοήσω και τελικά να την αγαπήσω. 



#greek #greek posts #greek quotes #i love you #love #depressing quotes #methismeni prigkipissa #quoteoftheday #methismeniprigkipissa #inspiring quotes

[eptileeikala]

Ποσο όμορφος είναι ο ήχος της βροχής …

#rainyday #athens #greek tumblr #sagapw #tmblrr

[allo-frouto]

Είσαι για αρκετό σκίσιμο με τέτοια ομορφιά, δεν πιστεύεις και εσύ ότι το αξίζεις; -ο Αθηναίος

Και χωρίς ομορφιά, πάλι θα το άξιζα.

#<3 #να τα λέμε κι αυτά #αν και μεταξύ μας #δεν υπάρχει άνθρωπος #που να μην είναι όμορφος

[cathy-bluedream]

bella muerte

Ο πιο όμορφος θάνατος είναι εκείνος που επιλέγεις να πεθαίνεις για τον άνθρωπο σου χωρίς να γνωρίζεις πως αυτός θα σε αναστήσει για μια ακόμη φορά .

#me #ελληνικο tumblr #ελληνικο μπλογκ #ελληνικο ποστ #ελληνικο ταμπλρ #ελληνικα #ελληνικο κουοτ

[aretis]

Hello December!! Welcome!! Happy month!! It is the most beautiful month of the year!! I wish you all health, peace in your soul and happiness.🎄

Καλό μήνα σε όλους σας!! Είναι ο πιο όμορφος μήνας του χρόνου!! Εύχομαι σε όλους να έχετε υγεία γαλήνη στην ψυχή σας και ευτυχία!!🎄

01-12-23

#lifestyle #myuploads #aesthetic #good morning #happy december #new month #Christmas coming

[darkside-cookies]

Μια κάπως χαζή ερώτηση, αλλά παρατήρησα το εξής: στα περισσότερες εφηβικές σειρές/ταινίες που θέλουν να δείξουν πως "η ομορφιά δεν είναι το παν και ότι επειδή κάποιος είναι όμορφος, δεν σημαίνει πως είναι καλό ατομο" (σκέψου Mean Girls, Patty: η πιο όμορφη ιστορία κτλ), το κοινό προτιμά την κακια από την καλή, μα αφελής και άσχημη πρωταγωνίστρια. Στις ελληνικές σειρές που αποπειραθηκαν το ιδιο (Είσαι το ταιρι μου, Μαρία η άσχημη), η Μαρία και η Στέλλα είχαν vocal θαυμάστριες (και την Στέλλα συγκεκριμένα την προτιμούν πολύ περισσότερο από την Βίκυ). Γιατί συνέβη αυτό;

δεν έχω δει ποτέ patty ή μαρία η άσχημη για να απαντήσω επί τούτου αλλά και στο mean girls και στο είσαι το ταίρι μου ο λόγος που προτιμάει ο κόσμος την Ρετζίνα ή τη Στέλλα αντίστοιχα είναι επειδή είναι πιο αικονικ και ιδιαίτεροι χαρακτήρες

#αριαδνοποστ #νομίζω πολλές φορές οι πρωταγωνιστικοί χαρακτήρες μπορεί να πέσουν στην παγίδα του να είναι κάπως στεγνοί #ειδικά αν τους χρησιμοποιείς για να πεις την ιστορία και κάποιου άλλου όπως πχ στο μιν γκερλς που η πλοκή επικεντρώνεται στους συμμαθητ #ενώ ένας χαρακτήρες που είναι φτιαγμένος για να είναι κακός τουλάχιστον δύσκολα θα είναι βαρετός #ή θα είναι απίστευτα εκνευριστικός ή θα είναι κάπως αικονικ #τώρα δεν ξέρω αν υπάρχει πολιτισμική διαφορά ανάμεσα στην ελλάδα και στο εξωτερικό