#as in akala ko talaga gusto niya ako | Explore Tumblr Posts and Blogs

magomo · 1 year

Text

Not Harry Potter-related post. This will be in the Filipino-English with lots of modern slangs. It may not be legible to my friends/ moots here 😆

MARIA CLARA AT IBARRA

My own take on this fantastic series, especially on Fidel’s character. “Maria Clara at Ibarra” is a teleserye or a tv series in the Philippines based of Noli Me Tangere and El Filibusterismo, two novels of our national hero, Dr. Jose Rizal. It’s about a Gen-Z Filipina being isekaid to the world of the novel. This may be a long post. Cuz I’m just gonna be ranting about my theories and my thoughts

I initially did not watch the first few weeks of Maria Clara at Ibarra properly. I watched it syempre pero kapag yung scenes are parang pinupush together si Klay and Ibarra, di ko pinapanood. It did not sit well with me. Ibarra was known to be faithful and for him to fall for another girl named Maria Clara was such a major OOC and I didn't like it. So sabi ko since di ko bet di ako manunuod coz I don't like talking bad about actors who are actually good at their jobs.

But then! Turns out that was just Klay's kalandian era. Buti na lang nagbalik loob ako. Sinabihan ako ng kapatid ko na lalabas na character ni Sisa and that got my attention! Sisa has always been a character na madalas i-dogshow ng mga tao. Pag nasabihan ka ng "Si Sisa ka ba?", it meant "baliw ka ba?". But we knew there was so much more to her character. Anong nangyare sakanya? Bat siya nagkaganun? How is GMA going to execute Sisa's tragedy? Dami kong tanong. So ayun nanuod na ko ng maayos. And grabe!!! As in grabe! Andrea Torres! Yung chills! Potek grabe yung chills ko sa mga eksena mo mamsh! Literal chills tapos naiiyak ako kase shet! Ang galing mo Ms Andrea Torres! Yung pagportray niya as Sisa was seriously superb. Sisa was more than a baliw! Pinakita nya na people who suffered so much in life, kahit gaano sila kalakas, masisiraan talaga ng ulo. Lalo na nung may mga vultures and nakita niya remains ni Crispin. Grabe yung iyak ko. Sa totoo lang I can't even explain it well. Nagwoword vomit na lang ako kase honestly speechless talaga ko. All I know is ang galing galing ni Andrea Torres.

And then there was Fidel. The greatest mystery of the MCI Universe. Trailer pa lang sabi ko sino role ni David Licauco (bebe quoh)? Eh crush na crush ko pa naman si David since Mr Chinatown (lande mo gagu). So that got me thinking. And I think lahat naman tayo. There was no Fidel in the books. So sino ba siya? Nahook tayo sa character niya kasi wala nga siya sa books. He got us watching kasi gusto natin siya makilala. We want to know who he is, what he is like, what his role is. And honestly speaking, the mystery of Fidel's character was actually the basis and the heart of many theories sa MCI. Nagresearch pa ko, pero wala talagang Fidel. Akala ko nga nung una original character din si Fidel. Like, his character was made up to compensate Klay's lack of romantic partner. Kase I was sure na hindi bibigyan ng ibang leading lady si Ibarra, si Maria Clara (Julie Ann San Jose) lang tlaga. And nacurious na din ako paano magiging flow ng kwento kase nga andun na si Klay so may mababago at mababago talaga. Andun na din si Fidel, na wala naman sa book so pano ba makakaapekto yung role niya sa story. Because of that, nagpile up lang theories about sa story. And ganda lang ng effect nun, lalo na sa youth! They even bought physical copies of the book 😭 sobrang nakakaproud. They were curious too kung paano na magiging flow nung story. And because of the theories, it got all of us thinking. We were analyzing all of their actions, we were theorizing their characters, we were trying to predict ano na mangyayare. In a way, nadevelop yung research and investigative skills natin. What I really commend about MCI was that it remained unpredictable until the very end. Last night na ngayon and we still don't know kung ano mangyayare. It got us hyped from start to finish. Yung antics and quirks ni Klay makakarelate ka din. Tawang tawa ko sa shenanigans niya pati yung paggamit niya sa mga modern slangs. And yung FiLay!!! FiLay nation make some nooooise! Yung enemies to lovers samahan pa ng slowburn at belligerent sexual tension then mutual pining is *chef's kiss*. Anlaptrip ng bangayan nila, yung pang aasar nila sa isa't isa. Bardagulan era at its finest 😂 lagi silang highblood pero grabe yung kilig.

Ako naman my own theory was that Fidel was a minor character of the book but he was a Tabula Rasa, a blank slate. He was like the Daphne Greengrass of Harry Potter. Her name was mentioned pero yung story niya was blank. Kaya nga fanfiction writers are fond of her kasi she doesn't have her own story so writers make her stories on their own. I thought Fidel was like that. Ibarra and Maria Clara's story was already written from start to finish. Their stories were predetermined. Kaya nga kahit anong gawin ni Klay, namatay pa din sila because that was how their roles were written. The only difference was the way it happened. In Klay's version, Maria Clara died protecting her man. Clarita was also so much stronger here than in Rizal's version. Ibarra died, not alone, but surrounded by his friends. Also, both of them died in Klay's arms. Kaya siguro nag-hold on si Klay sa pagkabuhay ni Elias. He was supposed to die sa first book. He was proof na kaya ni Klay baguhin yung kwento. This was the case with Juli as well. Pero siguro, di talaga pwede for our main characters. Anyway, back to Fidel. As I've said he's a blank slate. His story was not predetermined kaya hawak niya yung destiny niya. He can choose what path to take without it interferring with the story. Feel ko nga kung sumama siya kay Klay sa modern world, the first time she went back, okay lang. The story would go on kahit umalis siya sa book. Pero may plothole. Unlike Daphne Greengrass na may pangalan at least, si Fidel wala talaga. I thought maybe iba name niya sa book. Pero I don't know kung sino. So kahit ako, I doubted my own theory. Inisip ko na lang baka totoo yung theory na galing siya sa real world. Basta para siyang si Haru of Extraordinary You (July Found by Chance). Diba nameless extra siya tapos biglang nagkaron ng role? Parang ganorn.

And what a plot twist! Ang ganda and ang galing! Naisip talaga yun ng writers. I wouldn't have thought about it. Pero shet napa-palakpak ako nung nalaman ko essence ng character niya and legit naluha ako. That was brilliantly written. Very fitting and mapapasabi ka ng "HOW COULD WE FORGET ABOUT THEM? THEY DESERVE TO BE RECOGNIZED TOO!"

In a way, tama din pala yung theory ko. Fidel was a minor character in the book na "hanggang dito" lang yung role. And iba nga yung name na ginamit! His role was too minor na yung palayaw niya lang or yung pinangkukutya sakanya, Albino, was used and not even his real name. His character had no notable scene nor significance as his role supposedly started and ended as “Crisostomo Ibarra’s playboy friend who used to attend the Seminary”. He was only in at least one scene and was only mentioned a few times. That was it. Pero dahil sa entrance ni Klay sa book, nagkaroon siya ng maayos na papel sa kwento. If it weren't for Klay, he was gonna remain the playboy he was and magiging boyfriend ni Victoria. Dapat yun na yun. But because of his arguments and confrontations with Klay, nagkaroon ng color yung character niya. His involvement with her gave depth to his character and a bigger role. Fidel was initially a misogynist, who hated Klay's straight-forwardness and her being too opinionated. Yung ugali ni Klay na di nagpapatalo infuriated him to the point na ang tawag niya kay Klay ay bruha ("witch"). However, due to her influence, narealize ni Fidel na napaka narrow-minded niya pala and there's more to Klay than the annoying palasagot Binibini na di mapigilan ang bibig. He found her kakaibang ugali, morals, and ideals to be intruiging. He was attracted to her just as much as he hated her. This was why he gravitated towards her. Ang ganda ng character development ni Fidel. He was just a privileged and entitled man na walang pakialam sa kahit ano prior to Klay but because of her influence, he actually saw kung ano pinaglalaban ni Klay and he did not only fall in love with her, but with the country as well.

*simping* I love him, your honor. 😍

Because of this development, Albino evolved from just being a side character, who was not even given the chance to use his own name, to being Fidel Delos Reyes y Maglipol, Ibarra’s best friend, Klay’s greatest love, and a symbol of the revolution. Because of Klay, the not-so-important side character Albino became the very significant main character Fidel. He became more than just a letter, more than just a word in a book. Because in the end, he was so much more. He was meant to be so much more. He symbolizes the unsung heroes of the revolution. Those who contributed a lot but remain unnamed to this day. THE WRITERS WERE WAVING THE HINT IN OUR FACES AND WE DID NOT KNOW ANY BETTER! He was "unnamed"! That was the clue! He was one of the unnamed heroes na madaming nagawa sa bayan pero they were never acknowledged.

Wag ka na iyak, bebe quoh 😢

Kaya nakakainis yung nagsabi na nalihis daw kwento ng MCI kase nagfocus na sa loveteam. Sinasabi pa na wala naman si Fidel sa book bat naging important bigla. I was like ???? what the hell are you saying? FiLay moments were literal crumbs! Crumbs! Fans were licking crumbs kase sobrang onti ng mga scenes nila together. We were thirsty for such moments! Akala siguro nila puro loveteam na lang kase di naman sila nanuod talaga. And maingay kase FiLay fans sa socmed. Puro fanedits lang naman napanood ng mga taong yun. They did not watch until the end kase ni hindi nila alam kung anong essence ng character ni Fidel! Kung gaano ka-deep yung significance and yung symbolism ng character nya. And galing ng move ng GMA na bandang ending na nireveal kung sino Fidel. It kept us on our toes, anticipating kung anong mangyayare, or kung sino yung may tamang theory. Yung pagbuild ng character niya was slow, which was a good thing. He was unlikeable nung simula. He deserved that slap from Klay! Dasurv mo yun Fidel, dapat nga isa pa eh! Even as he was falling for Klay, he was still prejudiced. Madami pa din backhanded comments from him (that “langit ako at ikaw ay lupa” will always be gold lmao). Pero yun yung kagandahan dun. Unti unti nating nakita yung pagbabago sakanya. And ang natural pa ng execution. Hindi yung porke nainlove eh bigla na lang nag 180 degree turn yung ugali. He was not like that. Kasi in real life, hindi naman talaga bigla nagbabago ang isang tao. The process was slow pero nung namulat na si Fidel, he became a key member of the revolution. ("Ang namulat, hindi na pipikit" *ehem* sorry not sorry *ehem*). Also, Fidel's character saved Klay's character from almost becoming Ibarra's "kabit". We don't tolerate third party in this community. Yung pain ni Maria Clara nung akala niya na kerida ni Ibarra si Klay. If you have been cheated on or kahit hindi but your partner made you doubt your relationship, magegets niyo si Maria Clara. She had to stop herself from seeing Ibarra kase that was what was proper that time while Klay was kasakasama niya sa bahay and kahit saan man. She was the fiancée and napaka unfair nun sakanya. Buti na lang, the magkatukayo were given the chance to become best friends to the point na sobrang minahal ni Klay si Clarita and that was ultimately the very reason why she decided to go back to the book, to save her.

Anyway, eto muna for now. Babu!

SAME DAY EDIT!

TANGINA! TANGINAAAAA! ANG GANDA NG ENDING SHEEEET

Mr Torres is a book keeper/traveler. And was that Ate Helana I saw? Another minor character in the book, with Mr Torres, in the real world, most probably with memories. AND FIDEL!!!! BEBE QUOH 😭 May pocket watch din siya! Does that mean book keeper din siya? Or maybe one of Mr Torres's alitaptaps or isa sa mga tao niya? Pero bakit sila Ibarra and Maria Clara walang memories? OMG Barry x Clarisse! MAY BABY PA!

Okay theory time! So my take here is siguro the minor characters in a story are the ones who are capable of book travel. Pero once nasa book na sila, in-character na. So nakakalimutan nila na taga real world pala sila. Kapag tapos na ang story saka lang nila maaalala na taga real world pala sila, and then either back to the real world sila or pupunta sila sa ibang story, kung saan may emergency at need ng intervention ng isang book keeper. And yung role ni Fidel, kung ano lang yung role ni Albino sa original novel, hanggang dun lang siguro siya supposedly and mawawala na siya dapat after niya mafulfill yung role niya. However, due to his interactions with Klay, napatagal siya sa book and mas lumaki yung papel niya sa kwento. For the main characters naman, I think they were never in the book to begin with. Kase diba sa books, there was never a mention of their physical descriptions. Nasa imagination natin yun. So siguro the main characters take on the image of real life people, preferrably yung malalapit lang pala satin. And whatever their role is, whether they survive or not, whether they have a happy ending or not, kelangan nila mafulfill yun or else the story won’t end. Kaya walang memories si Barry nor si Clarisse.

Another theory is maybe napili ni Mr Torres si Fidel na maging book keeper. Kase the last time they saw each other, nakikita na ni Fidel si Mr Torres eh dati hindi. And siguro may some kind of test. Siguro he has to prove himself pa as a book keeper bago siya makabalik kay Klay. I call dibs na galing siya sa Mga Ibong Mandaragit, a novel by Amado V. Hernandez. The novel acts as a sequel to Noli Me Tangere and El Filibusterismo after all. Or baka siya yung dahilan ng emergency sa Mga Ibong Mandaragit lol.

So Fidel is not a counterpart. He is still himself. He is the same Fidel that Klay met and fell in love with with. The same Fidel we all fell in love with. Our Pambansang Ginoo. Hanggang dulo ang ganda ng plot twist! Literal goosbumps! Figuras Cabalisticas now makes sense. Pero di ko na i-eexplain dito kasi the subject is too complicated and mahirap ipaliwanag without my usual word vomit. And magiging mahaba na tong post masyado haha.

AND GRABEEE! MGA KA-SAKLAY! WE WON! FiLay ENDGAME! NAHANAP NA NI FIDEL SI KLAY! WALA NANG BABU! 😭 And alam niyo yung maganda sa ending? There were no words exchanged. They were just looking at each other and smiling. Kase di na kailangan pa ng mga salita. Antagal nilang hinintay ang isa't isa. 13 + 7 years kay Fidel jusko talk about faithfulness! Dude the longing! The yearning! Pano niyo kinaya grabe. They finally found each other and this time, there will be no more goodbyes. They have a long life ahead of them.

What a journey! Kudos to GMA! To all the actors and staff! You all did very well! Salute to Dr. Jose Rizal. Isang pagpupugay sayo. 🙇🏻‍♀️ Tanda ko nag cutting class pa kami sa Rizal class namin back in college as we didn't see the relevance of the subject sa Civil Engineering, just like how Klay didn't see its relevance to Nursing. Sorry po 😞. Pero kung i-isekai niyo ko, dun din sa may Fidel plith thank you pows huhu.

I will not stop raving about this series. Ending na pero pinag iisip pa din tayo. Andami pa ding ireresearch. Dami pang theories. And that's the reason kaya ako magrerewatch at magbibinge watch neto from the start! WALANG MAGPAPAHINGA SA FANDOM NA TO!

YAKAPIN ANG KULAY! MABUHAY ANG PILIPINAS! MABUHAY ANG MGA ANAK NG BAYAN!

I'm going to miss everyone so much 😭 8pm weekdays will never be same again

#Maria Clara at Ibarra #Dr. Jose Rizal #Noli Me Tangere #El Filibusterismo #FiLay #Fidel Delos Reyes y Maglipol #Maria Clara Infantes #Klay #Fidel #Filay ENDGAME #Pambansang Ginoo #Binibining Klay #my post

71 notes · View notes

nice2meetyouu · 2 months

Text

Mahabang kwento part 1.

Umpisahan natin sa mga bagay na nagustuhan ko sa kanya: stable ang work, may ipon, mabait, considerate, respectful, nakikinig, masayang kausap, generous, payapa pakiramdam pag kasama sya, into fitness, into skincare, financially literate, mukhang parehas kami ng values, nagkakasundo naman ng humor... at marami pang iba.

Fast forward to two weeks after nyang makipagbreak: Nagpost ang mahal kong ex sa social media. Nagtatanong kung justifiable daw bang i-block ako sa lahat ng social media platform. Nakipagbreak daw sya sa akin dahil toxic at unhealthy na ang relationship (sabi sa post). Sinabi rin daw nyang there's no chance of getting back. Alam din ng parents nya ang nangyari dahil ikinuwento nya, at ang payo nila ay iblock ako for good at mag-move on.

Hindi ko maintindihan bakit ito 'yung part na inooverthink nya. Hindi rin ako aware na sinabi nya palang there's no chance of getting back, kasi ang naalala ko, while hindi na raw kami magiging friends, sabi ko, pag okay na, pwede pa ba maging kami ulit? At sabi nya, ayaw nyang panghawakan ko ang mga salita nya, kaya mag-focus na lang daw muna ako sa sarili ko.

Anyway, kanina, nalaman kong dinelete nya 'yung usapan namin. Wala na lahat. Gets ko 'yung idelete nya ang kopya nya, pero bakit pati 'yung kopya ko, dinelete nya? Paano ko na babalikan 'yung mga sinabi nyang malayo sa katotohanan? Paano pag gusto kong ianalyze 'yung mga usapan namin?

Bukod dyan, nagpakadetective ako at nakita ko ang mga bakas nya sa internet. Naghahanap pala sya ng FUBU/ONS noong 2022. Sabihin na nating parte 'yan ng past nya. Pero meron syang mga deleted na post na never kong tinignan o inungkat dati. Apparently, matagal na syang naghahanap ng makaka-date. I was under the impression na first time nya triny 'to dahil daw maraming success stories 'yung friends nya na nagkakilala online. And 'yung mga naabutan ko lang na post nya e naghahanap sya ng accountability/fitness buddy; in between 'yung deleted posts.

Hindi naman masama kung naghahanap sya ng makaka-date. Pero kung babalikan mo 'yung mga inilista kong bagay sa taas bakit ko sya nagustuhan, ang problema e ni-misrepresent nya 'yung sarili nya. Akala ko on the same page kami, maayos communication namin, upfront and honest kami. Pero ako lang pala 'yung ganu'n.

Lagi kong sinasabi na "for your informed decision-making". Gusto ko lang ng tamang expectation setting. Kung babasahin mo talaga 'yung mga sinabi nya sa akin, parang mahal na mahal talaga ako. Tugma rin naman sa kilos niya in real life pag may date. Princess treatment pa nga. Pero nagkaproblema lang, hiwalayan agad. For the first time, I'm hearing about mga reklamo niya tungkol sa akin na never naman na-bring up before. I'd say, kaya naman kami napunta sa setup na mayroon kami, ay dahil sa encouragement niya na sabihan ko siya ng lahat, kwentuhan, okay lang, hindi siya affected. Kung kailangan ko raw siya, sabihan ko lang siya. Kung hindi raw sya pwede, or walang bandwidth, sasabihan nya ako.

So ano 'yun? Someone who kept saying na "I'm here for you" nu'ng gabi, literally gone the next day, stopped talking to me, stopped replying, ni seen wala. Akala ko okay na kami. Yeah right, blinock na ako ng family members nya.

#ewan

7 notes · View notes

scimara · 2 months

Text

tw: sui thoughts

*deep sigh*

i honestly don’t wanna be here anymore.

na-share ko dati sa friends ko na feeling ko 19 years old pa rin ako hanggang ngayon kasi parang doon tumigil ‘yung existence ko. kumbaga hindi ko naramdaman na nag 20 pala ako dahil puro trabaho na lang inatupag ko. parang hindi ko naramdamang buhay ako nung nag-20, 21, 22, at 23 ako dahil umikot lang ‘yung mundo ko sa trabaho.

turning 24 na ako this july pero hindi ko ramdam kasi parang hindi ko na enjoy ‘yung buhay ko. nape-pressure ako sa parents ko lalo na kay kuya na mag provide sa family kaya kahit ubos na ako, binibigay ko pa rin.

recently, nag-away kami ng kuya ko dahil sa pera. kung anu-ano ‘yung sinasabi niya sa akin nung gabing ‘yon kasi pikon na pikon na raw siya sa akin. madamot daw ako tapos wala raw pakialam sa parents ko. he also assumed na hindi ko alam na lumalabo na ‘yung mata ni mama when in fact ako gumastos ng pang salamin niya without his knowledge kasi bakit ko ba kailangan sabihin ‘yon? hindi ko alam na mag-aaway kami ng kuya ko dahil sa pera. akala ko lumagpas na kami sa stage na magkakaroon kami ng away pero hindi pa pala. nakaka-frustrate ‘yung fact na akala niya ang yaman ko dahil sa sweldo ko. totoo namang dumoble ‘yung sweldo ko compared to my past job pero nagre-rent na ako this time and he doesn’t understand the struggle of living independently. he even questioned my recent purchases like ‘yung phone ko na necessity naman and ‘yung mga music festivals na napupuntahan ko na once in a blue moon lang mangyari. sobrang unfair lang. akala ko ipagtatanggol ako ng mama ko pero pati siya, sinabihan niya akong bawasan ko ‘yung pag punta sa music events. they don’t even know na ‘yun lang ‘yung nagpapa-feel sa akin na buhay pa pala ako. doon ko lang nafi-feel ‘yung enjoyment at minsan lang ‘yun mangyari.

they pointed out also before na bumili naman daw ako ng new set of clothes and bag. gusto ko sana sabihin na pinapadala ko lahat sa kanila kaya hindi ko mabili at nagi-guilty din ako kapag may binibili ako sa sarili ko. feeling ko hindi ko deserve ‘yun kaya na-offend talaga ako nung sinumbat nila ‘yung pagbili ko ng cellphone at pagbili ng music fest tickets kasi that’s the only time na na-feel ko na deserve ko ‘yun pero na-question pa. actually hindi ko fully na-feel na deserve ko ‘yun kasi I wouldn’t ask my girlfriend kung deserve ko bumili ng phone kung alam ko sa sarili ko na deserve ko ‘yun.

i feel like i’m a money-making machine.

i feel like i don’t deserve to LIVE.

i want to end my life, but at the same time i know my family would be mad at me dahil malaki gastos sa “gano’n”

my papa’s birthday is approaching. i decided na ‘wag na lang umuwi dahil nag-away kami ng kuya ko. magpapadala na lang siguro ako ng cake para ma-feel nila na may pake pa rin ako. i’m actually sad kasi nag file na ako ng leave pero kinancel ko kasi nagleave ako nang wala sa oras nung nag-away kami ng kuya ko. umiiyak ako no’n habang nasa motor dahil sa nabasa ko. i know na hindi ako makakapagtrabaho kaya pinayagan ako ng UM ko na mag leave.

hindi ako madamot pero naiinggit ako sa mga taong sa kanila ‘yung sahod nila or hindi sila required magbigay ng money sa parents nila. i know it sounds selfish pero gusto ko lang maranasan ‘yon kahit saglit.

gusto ko maramdaman na lumaki pala ‘yung sahod ko unlike before.

gusto ko gumastos nang hindi nagi-guilty.

gusto ko ma-enjoy ulit ‘yung life.

kung na-reach mo ‘tong part na ‘to, thank you and sorry haha! thank you for reading and sorry for wasting your time. i just needed to let this out of my chest.

goodnight! maglilinis pa ako haha! i don’t want our apartment to look like a depression room. ayokong madamay ‘yung girlfriend ko sa struggle ko kaya pipilitin kong maglinis kahit konti bago siya umuwi. sanay na ‘yon na ako madalas ‘yung naglilinis ng apartment kaya baka magulat siya na pag-uwi niya, disaster ‘yung bahay haha! hindi rin siya okay, e. ayokong dumagdag sa isipin niya.

again, thank you for listening 🫶🏼

7 notes · View notes

aking-takbuhan · 2 years

Text

Naughty P.JS (M) (F)

Pairings: Reader x Jisung Genre: Smut,fFluff, bf!Jisung Plot: Jisung was finishing his plates since he is an archi student, not until Reader was being clingy. “Naughty girl hmm?” Total words: 682 Author’s words: hallur po I just made this on the spot kaya patawad if may pagka cringe HAHAHAH, I will fix it siguro nalang and let me know your thoughts!

Ikaw ngayon ay nasa condo ni Jisung at nakahiga sa kama niya. Inaantay mo siyang matapos sa plates na ginagawa niya kanina pang umaga. Kanina ka pa inaantok pero nagkaroon kayo ng deal ni Jisung na sabay kayo matutulog dahil gusto mo makipag cuddle sakanya. Oo clingy ka kasi kay Jisung. Naka ilang beses ka na nagtanong kay Jisung kung kelan siya matatapos, pero paulit-ulit niyang sinasabi na ‘malapit na’ pero halata namang hindi parin ito malapit matapos. “Jii, when will you finish ba? kanina ka pa jan” Sabi mo at nag hmm lang sayo ang nobyo mo which made you pouty. Nilapitan mo naman siya dahil gusto mong makita kung matatapos na ba ito, at kahit antok ka na. Kita mo naman na medyo matatapos na ito kaya nagsalita ka ulit. “Ji, matatapos na naman eh, bukas mo na gawin, wala ka naman pasok tom eh..” Sabi mong may lungkot sa boses dahil gusto mo na talaga maki cuddle kay Jisung dahil miss mo siyang icuddle. “Baby, wait nga lang matatapos na to oh. If you want you can sleep na sunod na lang ako” At don ka tuluyang na nagtampo, siyempre nagkaroon nga kayo ng kasunduan tapos hindi niya ito itunutupad. “Akala ko ba may kasunduan tayo? Bat mo ko pinapauna matulog?” Banggit mo ng may halong galit sa boses. “Eh baby tinatapos ko nga plates ko eh, matatapos na to wag kanang mangulit” Humiga ka nalang uli sa kama ni Jisung, at nagphone. Kahit nagtatampo ka na, gusto mo parin makipag cuddle. [1:00AM] Oo 1 am na, pero bc paren si Jisung sa plates niya. “Jisung anubayan, pwede naman kasi bukas na gawin yan.” Sabi mong nababadtrip na. “Sana di nalang muna ako bumisita sayo kung jaan ka lang din tututok, ayaw mo ba magmake time sakin? Jaan ka nalang ba tututok? Mas mahal mo pa ata plates mo kesa saki-” Naputol ang sinasabi mo ng bigla kang nakaramdam ng labi saiyong labi. Jisung was kissing you, oo napikon si Jisung sa sinabi mo dahil ayaw niyang nakakafeel ka na parang ayaw niya na sayo. He kissed you deeply and later on pushed you on the bed. His hands started to wonder around your body, and removed your shorts. “Hmm? What were you saying kanina? Baby you’re always so impatient.” He moved your panties sa gilid, and starting to finger you pero super slow which made you impatient. Jisung noticed it you were whining dahil ang bagal niya talagang ginagalaw ang kanyang daliri. “Oh ano baby? You’re still impatient? Dapat nga thankful ka cause I’m giving you my attention na” You moaned later on dahil pinasok niya na ang dalawa niyang daliri, at mabilis na ginagalaw ito. Jisung chuckled, “Baby, bat di ka na nagsasalita? Weren’t you complaining kanina? Ngayon umuungol ka na” You clenched, and felt na malapit ka na. Syempre Jisung was a tease, and removed his fingers. “I want you to cum on my cock, baby” Pinasok niya na ito, then you both moaned. “J-jisung fas-faster!” The moment you said it Jisung acted up, and sped up to the point you were seeing stars. Then you both felt your high “Ji, lalabasan na ko”. Maya maya ay binigyan ka na ng permission to cum, sumunod na din siya at nilabas niya sa loob mo. Parehas niyong hinahabol ang inyong mga hininga, at maya maya bumagsak na din si Jisung sayo, at inalis ang ari niya sa iyong looban. “Now baby let’s cuddle” said Jisung, habang nagcocomplain ka pala kanina, is tapos na ni Jisung sa plates niya at naglagay lang siya ng finishing touches. “Finally, I missed you baby” Sabi mo kay Jisung habang sinisiksik ang ulo mo sa leeg niya. “Hmm, I told you matatapos na rin ako I was just too focused on making it perfect kaso you were being impatient, kaya binilisan ko tuloy” You chuckled, “Well, dapat lang dahil I want cuddles” You grinned. May saglit na katahimikan ng bumalot sainyo, but then “Naughty girl hmm?” He said and you giggled at pati narin si Jisung. At kayo ay tuluyan nang natulog....

#nct smut #nct #nct jisung #park jisung #nct fluff #nct dream #nct filo #jisung

127 notes · View notes

ligayangdala · 2 years

Text

📂 KUYA’S BFF EP 10 ALTERNATE ENDING : HABANG BUHAY | MASTERLIST

📣 JAEMIN NA. light angst, fluff(?), smut, kuya’s bestfriend!au, childhood friend!au

✍ written in taglish | ⚠ profanities, mentions pregnancy/solo parenting, unprotected sex (ibalot ang dapat ibalot) | 📅 posted on july 27th, 2022 | 🔞 minors, do not interact!

🎧 LISTEN: ikaw pa rin ang pipiliin ko by cup of joe | mananatili by cup of joe | himala by ace banzuelo

PAKIRAMDAM NI JAEMIN NA TALO NA SIYA, KAYA NAMAN UMIKOT AT NAGLAKAD SIYA PALAYO SA'YO.

“y/n, kilala mo ba ‘yun? may lalaki kasing nakatitig sa’yo kanina tapos ang gwapo!” tili ng kaibigan mong si lea, “siguro kung ‘di ka nakahawak dito kay mark, siguradong sigurado ko lalapitan ka nun!”

lumingon ka naman sa paligid mo, “wala namang nakatingin sakin?”

“kanina nga kasi ‘teh,” tawa ng kaibigan mo, “eto kasing si mark, kung maka-gatekeep, kala mo naman talaga”

“hey, don’t be like that, lea! i’m just looking after the four months preggo lady here” sabi ni mark, “alam mo, hindi ka nga mukhang buntis eh. paano, lagi kang may suot na malaking bag na tinatago ‘yang baby bump mo”

“malamang, protection ‘yan ano ka ba”

ilang buwan na ang nakalipas simula nung nag umpisa kang magintern dito sa paris, hindi madaling ipagsabay ang pagbubuntis mo at pagiintern. inexpect mo na ngang papauwiin ka sa pilipinas the moment you told your bosses and your school eh, pero pinilit ka nilang ituloy itong internship mo dahil sayang nga naman daw. it was heartbreaking for you to break this news to your family through a video call, kaya hindi nagdalawang isip ang parents at kuya mo na puntahan ka sa paris, isang buwan pagkatapos mong sabihin na buntis ka. ‘dun na rin nabuo ang desisyon mo na ‘wag munang sabihin kay jaemin na ang huling gabi na nagtalik kayo, ay nakabuo. as jeno would joke, dapat ikaw ang magbibigay ng souvenir kay jaemin, pero mukhang si jaemin ang nagbigay ng souvenir. disappointed pero agad nilang tinanggap ang balita na buntis ka, graduating ka naman na at may naghihintay na trabaho sa’yo sa maliit na business ng parents mo in case kailangan mo ng trabaho pagbalik ng bansa.

siguro kaya ka rin umiiyak tuwing gabi kay jeno dahil sa hormones, mag-isa ka lang sa paris at wala pa ang ama ng bata sa tabi mo. tinanong ka pa nga ni jeno kung gusto mo bang sabihin kay jaemin, pero ang sabi mo, hindi ka pa handa— saka na lang siguro. kinakabahan at natatakot ka kasi sa magiging reaction ni jaemin kapag sinabi mo sa kanya na nagdadalang tao ka, hindi ka sigurado kung magagalit ba ito o matutuwa. kating-kati ka rin naman sabihin kay jaemin, ang totoo nyan, palagi kang nakabantay sa social media accounts niya gamit ang dummy account mo. tinitignan mo lang kung anong ginagawa niya sa buhay. mukhang nawiwili siyang magpakulay ng buhok dahil color white na may shades of purple ang buhok niya ngayon.

day-off niyo ngayon sa internship, kaya naisipan niyong mag-gala gala sa paris. may nadiscover kasing bagong kainan si lea at si sungchan kaya agad nila kayong inaya ni mark. sobrang helpful nilang tatlo sa pagbubuntis mo, minsan sinasamahan ka pa ni lea at sungchan sa apartment mo dahil natatakot kang mag-isa tapos si mark naman ang lagi mong taga-alalay tuwing lumalabas kayo at nasa trabaho.

minsan iniisip mo ang oa netong mga naging kaibigan mo sa internship simula nung sinabi mong buntis ka, akala nila isa kang porcelain na sobrang fragile kaya bawat galaw mo ay minomonitor nila.

“y/n, may tanong ako, curious lang ako pero kung ‘di ka comfy, ‘wag mong sagutin ah” sabi ni lea habang ngumunguya ng pastry, “may balak ka bang sabihin sa tatay ng anak mo na buntis ka?”

sabi na eh. isip mo, ilang buwan na kasi nilang tinatanong ‘yan sa’yo pero hindi mo laging sinasagot. pero ngayon, handa ka nang sagutin sila. “oo naman, pero… hindi kasi kami in good terms nung tatay kaya, hindi ko rin alam kung paano ‘ko sasabihin” nahihiya mong sabi, instinctively, ang kamay mo ay napunta sa baby bump mo. “hindi ko kasi alam kung anong magiging reaction niya eh”

“mahal ka ba nung tatay?” tanong ni sungchan, agad naman siyang binatukan ni lea.

“...sabi niya”

“mahal mo ba ‘yung tatay?”

“sobra pa sa sobra” amin mo, “ang totoo nyan, pinipigilan niya kong umalis nung gabi ng flight ko… pero wala eh, makulit akong tao, tumuloy ako kasi akala ko kaya ko na wala siya. lagi din naman kaming gumagamit ng protection pero, mukhang nakalagpas ‘tong baby ko”

nginitian ka ng tatlo mong kaibigan, “andito lang kami, y/n. kahit matapos ‘tong internship natin at umuwi na tayo, lagi lang kaming nasa tabi mo.” sabi ni mark, “gusto mo kunin mo pa kaming ninong at ninang eh”

and mark, sungchan and lea kept their promises until your baby girl was born, they stood by your side. you graduated but never posted anything dahil malaki na ang baby bump mo nung grumaduate ka, kaya nagtataka si jaemin, halos dalawang taon na ang lumipas simula nung umalis ka pero wala siyang balitang nasasagap sa'yo. kahit si jeno ang laging sagot sakanya ay mabuti naman daw ang kalagayan mo. hindi ka rin masyadong pinopost ni jeno, tila naglaho ka sa mundo dahil ni isang bakas mo, wala siyang mahanap.

“kuya, please, please, please don’t give jaein anything sweet and pakainin mo siya ng gulay na hinanda ko.” sabi mo sa kapatid mo habang inaayos ang gamit ng isang taong gulang mong anak, “kapag naparami siya sa sweets, ikaw ang magdudusa. hindi 'yan makakatulog sa sobrang active”

“eto naman, marunong akong mag-alaga ng bata ‘no! hindi ko papakainin ng sweets ‘to, promise” sabi ni jeno habang buhat-buhat si jaein, “we will visit the zoo, di ‘ba jaein?”

“ZOO!!”

ngumiti ka naman sa excitement ng anak mo, saktong sakto pagtapos mong mag-ayos ng gamit. pag tingin mo sa orasan, ilang minuto na lang at kailangan mo na umalis. lumapit ka sa kapatid mo at humalik sa pisngi ng anak mo, “jae, be good to tito ah? don’t be makulit sa zoo. babalik si mommy mamaya,” sabi mo sa kanya at humalik ulit sa pisngi nito. “bye baby, bye kuya, ate ria, paki-update ako from time to time ah”

tumago si ria, “‘wag kang mag-alala, ako talaga magbabantay dito kay jaein.”

dahil sa hindi inaasahang pagkakataon, ang dapat mong day-off ay naudlot dahil kailangan ka sa opisina. parang hindi sila makakafunction kung wala ka kaya naman wala kang choice kundi iwan si jaein sa kapatid mo. tuwang tuwa naman si jeno dahil after ilang months, ngayon lang ulit sila magbobonding netong pamangkin niya dahil busy kayo pareho sa trabaho at most of the time, iniiwan mo sa daycare center si jaein o di kaya sa mga magulang niyo. jaein is really fond of jeno, bukod sa tatay mo, si jeno na rin kasi ang naging father figure ng bata. nanganak ka na’t lahat lahat, hindi mo pa rin sinasabi kay jaemin na nabuntis ka niya.

gabi-gabi mong iniisip, kung sinabi mong buntis ka kay jaemin, siguro may chance na magkasama kayo ngayon, pero tangina, ang taas kasi ng pride mo at talagang pinanindigan mo na hindi sabihin sa kanya. tuwing tinatanong ka nga ni jeno kung kailan mo balak ipakilala is jaein sa ama, lagi mong sinasabi na saka nalang. saka na? kelan ‘yun? kapag may iba na si jaemin? isip mo, hindi naman kasi ganun kadali ‘yung gusto nilang mangyari na agad-agad mo lang sasabihin kay jaemin eh. those things take time.

kahit anong pilit mong kalimutan si jaemin, hindi mo talaga siya makalimutan dahil kamukhang kamukha ng anak niyo si jaemin. kung anong itsura ni jaemin nung bata pa siya, ganung ganun ang itsura ng anak niyo. naiisip mo nga na parang ang unfair dahil ikaw ang nagdala sa batang ‘to ng siyam na buwan tapos kamukhang kamukha lang ng tatay. tulad ni jaemin, duwag ka rin.

“kuya jaejae, i think abi wants to go there oh! sa may mga bunnies!” sabi ni adi, hawak hawak nito ang kamay ng bunsong kapatid na buhat ni jaemin. nung nasa paris kasi si jaemin, nalaman nila na buntis pala ang tita niya at nasundan pa si adi. kasalukuyan silang nasa zoo dahil si jaemin ang nakatoka na magbantay sa dalawang pinsan habang nagpapahinga ang mga magulang nila. “abi, look, bunnies!”

tuwang tuwa ang batang karga ni jaemin habang pinapanood ang mga kuneho na tumatalon at kumakain ng kung anu-ano. sa hindi kalayuan, may karga ring bata si jeno. tinuro ni ria si jaemin kay jeno, medyo nagpanic sila kaya nagtangkang umalis pero biglang umiyak si jaein. “bunbun!” iyak ng bata, onti pa lang ang tao sa zoo kaya naman napatingin si jaemin at ang mga pinsan niya. “bunbun!”

“sshh, jaein, babalikan natin sila later. babalik tayo sa mga bunbun, pero hindi ngayon, ‘dun muna tayo sa mga oink oink” sabi ni jeno, pero hindi tumigil sa pag-iyak ang bata. “oink oink muna, baby ah? ‘dun muna tayo, mas masaya ‘dun kasi color pink sila!”

“bunbun!”

“jeno?” tawag ni jaemin, lumapit ang magpipinsan sa kanila kaya naman napadasal nalang si jeno sa utak niya na sana ay hindi mamukhaan ni jaemin ang bata. “pre, kayo pala.”

jeno lets out a nervous laugh, “kami nga, kumusta tol?” tanong nito, medyo may katagalan na rin kasi simula nung huli nilang kita. “anak mo?”

“pinsan lang, galing silang paris kaya pinapasyal ko muna” sagot ni jaemin, “anak mo?”

“a-ah, ano… um” nauutal na sagot ni jeno, kung andito ka, malamang nasapok mo na ‘tong kapatid mo dahil sobrang obvious niya. “ano… pamangkin”

“huh? may pamangkin ka?” wala namang anak si y/n, di ‘ba? isip ni jaemin.

buti nalang at mabilis mag-isip si ria, kaya naman siya na ang sumagot. “pamangkin ko, baby ng kapatid ko, jaemin” sagot nito at kinuha si jaein sa pagkakabuhat ni jeno, “alis na kami, jaemin ah? dun muna kami sa mga baboy”

“bunbun!” iyak ulit ng bata, “bunbun!”

napakamot ulo si jeno, “bakit ba kita pinakain ng ice cream… tama nga nanay mo.” sabi nito, “sige na, jaemin. una na kami ah,” naglakad palayo si jeno at si ria, napabuntong hininga ang kapatid mo dahil muntik na sila ‘dun. babalik nalang sila mamaya kapag sigurado na sila na wala na si jaemin ‘dun dahil wala naman sila sa lugar para sabihin ang totoo. they don’t have the right to tell jaemin the truth especially dahil hindi mo ito authorized. mas maganda na siguro na sa’yo mismo manggaling ang totoo. “muntik na tayo ‘dun, babe”

“sa tingin mo, dapat ba natin sabihin natin kay y/n?” tanong ni ria, “i mean, baka pag nalaman niya na nagkaharap na si jaein at jaemin, gumawa na siya ng desisyon.”

“baka magalit si y/n satin” sagot ni jeno, “hindi naman masamang idea ‘yan pero… bahala na”

sa kabilang banda, hindi ka rin mapakali sa trabaho. parang may mali talaga pero hindi mo malaman kung ano ‘yun, kaya kada-breaktime mo, tumatawag ka kay ria at tinatanong kung anong ginagawa ni jaein. nagpapanic ka kasi na hindi mo malaman and you are in constant need to see your daughter. sinabi ni jeno kanina na nagtantrums nga daw itong anak mo dahil hindi siya nakakita ng bunnies— favorite niya kasi ito pero agad namang sinabi ni jeno na tumigil ang bata nung bumalik sila para sa mga bunbun. pagbalik mo naman sa bahay ni jeno at ria, nadatnan mong tulog na ang bata kaya tinulungan ka ni jeno na bitbitin ito pabalik sa kotse mo.

“ingat ah, bakit kasi ayaw mong dito nalang matulog?”

“kuya, marami pa nga akong gagawin bukas.” sagot mo at sinarado ang belt ng car seat ni jaein, “magpapa-laundry ako, magg-grocery ako, may checkup pa pati si jaein bukas sa pedia.”

“okay, pero kung kailangan mo ng tulong, tawagan mo si ria. may pasok na kasi ‘ko bukas kaya—”

“yes, kuya. i know the drill na” sabi mo, sinarado mo ang pinto ng kotse mo at yumakap kay jeno. “thank you for spending the day with jaein, hindi ko na talaga alam kung anong gagawin ko kung wala kayo ni ate.”

niyakap ka pabalik ni jeno at hinaplos ang buhok mo, “andito lang kami palagi, sila mama rin.” sabi ni jeno, “y/n, may sasabihin pala ‘ko.” bumitaw ka sa yakap at tinignan ang kapatid mo, “um… kanina kasi, di ‘ba sabi ko sa’yo nagtantrums si jaein sa zoo?” tumango ka, hinihintay na ituloy ng kapatid mo ang sasabihin. “nakita siya ni jaemin, hindi namin sinabi na anak mo siya pero tinatanong niya kung kaninong anak siya.”

nakatitig ka lang sa kapatid mo, biglang bumilis ang tibok ng puso mo. ayan na, aware na si jaemin sa existence ni jaein. isip mo, “...hindi pa ‘ko ready kuya” malungkot mong sabi, “hindi ko alam, natatakot ako. hindi ko alam kung anong sasabihin niya”

“y/n… i hate to be the one to say this pero, it’s long overdue. magdadalawang taon na si jaein, hanggang ngayon hindi pa rin siya kilala ng tatay niya.” sabi ni jeno, “bunso, i think it’s time. ipakilala mo na siya, deserve ni jaein makilala ang tatay niya dahil tinago mo na nga siya nung pinagbubuntis mo siya. you are aware na jaemin should also be responsible for her di ‘ba?”

“hindi kasi ganun kadali eh…” naiiyak ka na kasi alam mong tama ang kapatid mo, “pero for the sake of jaein, kakayanin ko naman siguro?”

jeno softly smiled, “ikaw pa, strong ka eh”

hindi ka nakatulog kagabi kakaisip sa sinabi ng kuya mo, to the point where you asked for jaemin’s new number and texted him kung pwede bang magkita kayong dalawa. pumayag naman siyang kitain ka sa isang restaurant, maybe it really is time for jaein to meet her father, magt-two years old na ang bata at ang first word pa nito ay dada imbes na mama. andaming tumatakbo sa isip mo, paano kung hindi pala tanggap ni jaemin si jaein? paano kung ayaw pala niya sa bata? paano kung sinabi mo sa kanya pero hindi niya pala kayang maging ama para sa anak niyo? naiinis ka minsan sa kung paano tumakbo ang isip mo dahil hindi nakakatulong sa sitwasyon mo ang pagooverthink mo.

pagkatapos mong i-drop off ang mga marurumi niyong damit ni jaein sa laundry shop, agad kayong pumunta sa restaurant kung saan sinabi ni jaemin nakikitain ka niya— kayo. hindi pa niya alam na ngayon mo sasabihin na may anak kayo dahil mas maganda sigurong sabihin sa kanya na nabuntis ka niya personally at hindi sa tawag lang. nararamdaman mo ang kabog ng dibdib mo habang hinihintay siyang dumating.

“mama” tawag ni jaein sa’yo, tumingin ka naman sa anak mo at pinakita ang stuffed toy niyang rabbit, “bunbun!”

“yes anak, bunbun” ngiti mo, hinaplos mo ang ulo nito at hinayaan siyang maglaro sa tabi mo habang hinihintay mo si jaemin. lalo kang kinabahan nung natanaw mo na siya sa di kalayuan, “jaein, be good ah” bilin mo sa anak mo nung pumasok si jaemin sa loob ng restaurant at hinahanap ka. ngumiti naman ito nung kawayan mo at naglakad papunta sa’yo. medyo natatabunan kasi ang bata ng mataas na upuan kaya hindi niya agad nakita na may kasama kang bata. “hi”

medyo nawala ang ngiti ni jaemin nung makita niya ang batang naglalaro sa tabi mo pagkatayo niya sa gilid ng lamesa, pinaupo mo siya at tumawag kayo ng waiter. pagkatapos nitong kunin ang mga order niyo, nakatingin lang si jaemin sa’yo na parang atat na atat sa explanation mo. “siya ‘yung hawak ni jeno kahapon…” sabi ni jaemin habang tinitignan ang bata, “anak mo?”

“anak mo rin” sabi mo, napabuntong hininga ka dahil ilang taon mong pinaghandaan ‘tong moment na ‘to tapos ito na— nasa labas na ang totoo. “jaemin, nabuntis ako nung huli nating… alam mo na. it probably slipped on my mind na nago-ovulation ako nung araw na umalis ako and… ito na.” pagtatapat mo, “meet jaein lee— lee kasi nung pinanganak ko siya, hindi mo naman alam and natatakot akong ipagamit ang apelyido mo sa kanya dahil hindi ko naman alam kung anong magiging reaction mo. i’m sorry for keeping her away from you, i was scared and…”

hindi nakatingin sa’yo si jaemin, nakatingin siya sa batang busy maglaro at manood sa ipad na nasa harap niya. ineexamine niya ang mukha nito at halatang halata mong anak niya niya dahil kamukhang kamukha niya— ang labi, ang mata, ang ilong. all of jaein’s facial features screams the na bloodline. napangiti si jaemin, parang naluluha pa nga. hinawakan mo ang kamay niyang nasa taas ng lamesa at sinabing, “i will understand naman kung ayaw mong tanggapin si jaein. gusto ko lang malaman mo na may anak ka nga sakin, it feels so wrong kasi na itatago ko forever sa’yo ang bata kaya kita tinext kagabi para makipagkita.” sabi mo pero hindi ka nakakatanggap ng kahit na anong salita kay jaemin. busy siyang panoorin ang anak. “jaemin, magsalita ka naman”

“baby” sabi nito, after all these years, jaemin na still knows how to make your heart race. you’re feeling the same feeling like you did the first time he called you by that endearment. “baby, mahal na mahal kita” hinawakan ni jaemin ang kamay mo at inilapit ito sa labi niya bago halikan, “c-can i hold her?” tanong ni jaemin, agad ka namang tumango at kinausap si jaein. narealize ni jaemin na napalaki mong maayos ang bata dahil kahit kuhain mo ang gadget ay hindi siya umiyak, kundi ngumiti pa. tumayo si jaemin para kuhain ang bata mula sa braso mo, naiiyak siya ngayon na hindi niya malaman. “hi jaein… i’m your dada”

inaasahan mong iiyak si jaein dahil madalas ay ayaw nitong nagpapakalong sa mga taong hindi niya kilala, pero mukhang may lukso ng dugo ang bata at tinitigan si jaemin. “dada?”

“yes baby, i’m dada…” sabi ni jaemin at humalik sa pisngi ng anak, “alam kong matagal na proseso pa para makilala mo ako at makilala kita, pero anak, mahal na mahal na agad kita— gusto ko lang sabihin ‘yun sa’yo, kahit hindi mo pa ako naiintindihan”

naalala mo nung pinagbubuntis mo palang si jaein, napanaginipan mo si jaemin. hindi mo pa alam kung ano ang kasarian ng magiging anak mo nun, pero halos gabi-gabi nakikita mo sa panaginip mo si jaemin na may bitbit na bata, ngayon na nakikita mo na talaga sa dalawa mong mata, hindi ka makapaniwala. ang sarap sa pakiramdam, nakakataba ng puso.

the two people you love the most in the universe have finally met.

nagising ka dahil nararamdaman mong may humahalik at bumubulong sa leeg mo, binuksan mo ang isang mata mo para tignan ang orasan— 8:03 a.m., July 27. nag-leave ka sa trabaho dahil anniversary niyo ni jaemin, 5th wedding anniversary at 6th anniversary simula nung maging kayo mismo. sobrang bilis ng panahon, jaein is already 7 and is thriving sa school, nawiwiling mag-aral at makipag-socialize sa mga kaklase niya. hindi ka makapaniwala na pitong taon na simula nung pinakilala mo si jaein sa tatay niya, the two created an inseparable bond right away.

“happy anniversary, baby” bulong ni jaemin sa tenga mo, napangiti ka naman kahit nakapikit at umikot para yakapin siya. “6 years na, tapos limang taon na tayong kasal… i always knew we’d find ourselves back and end up with each other after we first ended things”

“happy anniversary, jaem” sabi mo, binaon mo ang sarili mo sa leeg ng asawa. gustong gusto mo pa matulog dahil maaga pa naman. “si jaein?”

“hinatid ko na sa school, hindi na kita ginising kasi mukhang masarap tulog mo eh” sagot nito, naramdaman mong inalis ni jaemin ang ulo mo sa leeg niya at hinalikan ka sa labi ng dahan-dahan, “baby, we’re alone na… can we…?”

“nahihiya ka pa as if hindi mo ‘ko tinitira dati sa likod ni kuya” asar mo

“baby naman, iba na kasi ngayon… mag-asawa na tayo oh tapos anniversary pa natin” he pouted, tumawa ka naman at hinalikan ito sa labi, hinayaan mong siya na ang magtuloy ng kung anong inumpisahan niya kanina. “i’ll do most of the work, baby… higa ka lang dyan, misis” kinilig ka naman dahil tinawag ka niyang misis— ilang taon na ang nakalipas pero alam pa rin ni jaemin kung paano ka pakikiligin. itinaas ni jaemin hanggang dibdib mo ang suot mong maluwag na t-shirt, hinalikan niya ang dibdib mo bago ulit halikan ang mga labi mo habang binababa niya ang boxers niya at sinunod ang panty mo. “napaka-ganda mo, misis ko” sabi nito at unti-unting pinasok ang ari niya sa butas mo. napaungol ka at dumiin ang ulo mo sa unan, sa sobrang busy niyong dalawa sa trabaho, may katagalan na rin nung huling beses kayong nagtalik.

pinapanood ni jaemin ang mukha mo kung paano ka umungol, kung paano niya patirikin ang mga mata mo, kung paano ka niya dinadala sa langit sa tuwing tumatama sa kadulu-duluhan mo ang tite niya. pinapanood niya kung paano tumalbog ang suso mo kada bayo, napapakagat labi siya sa nakikita niya kaya hindi niya maiwasang hindi ito hawakan at pisilin. bumabagal, bumibilis ang pagbayo ni jaemin kaya nararamdaman mong malapit ka na. lalo mong binuka ang mga hita mo kaya naman napangiti si jaemin, binaba niya ang sarili niya at hinalikan ka sa labi.

“y/n, tangina… malapit na ‘ko” bulong ni jaemin sa leeg mo bago ito kagatin at mag-iwan ng marka, “fuck, baby… don’t clench…” he begged, pero hindi mo maiwasan dahil malapit ka na.

“jaemin…!” naramdaman mo ang mainit niyang tamod sa loob mo, agad na nilabas ni jaemin ang sarili niya at tinignan, andami niya palang nilabas— agad siyang nagsuot ng boxers at kumuha ng tissue sa side table niya bago ibalik ang panty mo at ibaba ang suot mong tshirt. tatayo ka na sana pero pinigilan ka ni jaemin, “bakit nanaman? gusto mo round 2?”

natawa si jaemin sa sinabi mo, “bakit gusto mo ba?” ngisi nito, “pinagluto kasi kita ng pagkain, breakfast in bed para sa misis kong napakaganda— ‘wag kang tatayo, baby. dyan ka lang!”

lumabas ang asawa mo pansamantala at bumalik na may bitbit na maliit na lamesa, may lamang pagkain at juice. ‘di mo na idedeny, mas magaling talaga magluto ang asawa mo kesa sa’yo kasi kahit ikaw mas gusto mo ang luto niya kesa sa sarili mong luto. habang kumakain, nagkukwentuhan kayo ni jaemin. parang hindi kayo nauubusan ng kwento dahil simula mga memorya niyo nung mga bata kayo ay pinaguusapan niyo. natapos ang umaga niyong mag-asawa na nagtatawanan at pinapakilig ang isa’t isa, inaya mo si jaemin na sunduin niyo si jaein sa school para kumain sa labas pero sabi niya, bago kayo dumiretso sa eskwelahan ng bata, may dadaanan muna siya.

“may surprise ako sa’yo mahal,” sabi nito at inabutan ka ng blindfold. “suot mo”

“baby, di ‘ba sabi ‘ko sa’yo no gifts or surprises na?” sabi mo, pero sinunod mo si jaemin na isuot ang blindfold. naramdaman mong gumalaw ang kotse, nagmaneho siya ng ilang minuto bago tumigil. “hoy lalaki! saan mo ‘ko dinala ha?”

“surprise nga mahal eh” sagot nito at bumaba, ilang segundo pa ay bumukas ang pintuan sa tabi mo. “hawak ka sakin, gagabayan kita bumaba” sabi nito, naramdaman mong hawakan niya ang bewang mo at ginabayan kang lumabas ng kotse. inayos ni jaemin ang pwesto mo saka tinanggal ang blindfold.

“ano bang—” nanlaki ang mata mo nang makita mo ang bahay sa harap mo, “ano… anong meron?”

“i thought it’s time for us to move into a bigger place kasi lumalaki na si jaein. it’s much better kung lalaki siya sa bahay mismo at hindi sa condo,” sabi ni jaemin, “i bought it as a foreclosure and ako na rin mismo ang nagdesign. it took one year to finish it sa construction and hide it as a secret to you kasi—”

naputol ang sinabi ni jaemin dahil sinunggaban mo siya ng halik at yakap, ramdam na ramdam ni jaemin kung gaano ka kasaya ngayon kaya niyakap ka niya pabalik. “jaemin na, nakakainis ka” sabi mo.

“happy anniversary, mahal ko” ngiti ni jaemin, “do you like it?”

“like it? i love it! siraulo na ata ako pag sinabi kong hindi ko gusto!” tawa mo, “nakakainis ka, dapat mamaya ko pa sasabihin eh, pero deserve mo rin naman malaman…” sabi mo, bumalik ka sa kotse at kinuha ang bag mo, naglabas ng maliit na envelope at inabot kay jaemin. nagtaka naman siya at agad itong binuksan, bumukas ang bibig niya at nanlaki ang mga mata. “2 months pregnant na ‘ko, and we really do need a bigger place kasi magiging apat na tayo, mahal”

lumuhod si jaemin sa harap mo at hinarap sa tyan mong natatabunan ng damit, “bunso, you made mommy and daddy’s anniversary extra special.” sabi niya, humalik si sa tyan mo, “mahal na mahal ko kayong tatlo… sobra pa sa sobra.” muling tumayo si jaemin at hinarap ka, hindi maiwasang hindi ka halikan sa labi.

“y/n na, kahit ilang taon pa ang lumipas, ikaw pa rin ang pipiliin ko”

#nct smut #nct dream smut #jaemin smut #na jaemin smut #nct scenarios #nct dream scenarios #jaemin scenarios #nct hard hours #nct dream hard hours #nct hard thoughts #nct dream hard thoughts #jaemin hard thoughts

174 notes · View notes

ginniemouse · 5 months

Text

Huy. Ang dami kong ganap ngayong November. Ang daming mga blessings at napaka-busy rin talaga.

Van Gogh Alive - Masakit kasi talaga loob ko kay C kasi di niya ko sinama sa swimming. Haha. Pero gusto ko talaga din magpunta sa VGA. Supposedly, ako lang mag-isa pero buti na lang nag-G na rin si Lou.

Nag-lunch rin kaming tatlo nina @chescarriffic at ni @hello-ellesworld. Dapat brunch yun eh. No, Lou? Lol. And as usual, masaya nanaman kaming tatlo. Di maubusan talaga ng kwento.

Tapos, dumating client ko for our team building. Nag-Bora kami. All expenses paid kaya nakaka-enjoy. Kahit pa ako yung sobrang stressed kasi nga, ako yung EA niya at ako nag-arrange lahat. Ang hirap mag-arrange ng ganito sa lugar na hindi ko pa napupuntahan. Nako. But sooooo grateful.

Then I got myself a secondhand car as a gift for myself for my birthday. I named her Scarlet. I decided na gay siya. Lol

Kaya nung mismong birthday ko, wala na masyadong ganap. Nag-church lang ako at pinaayos ko lang yung minor issue ni Scarlet.

Busy rin sa church kasi kaya di din natuloy yung dinner sana namin ng family ni C.

Sobrang grateful ko rin naman kina Ate Mel at sa family niya because they would always have a way to celebrate my birthday. Ang sarap nga siguro ng mayroong buo at mapagmahal na pamilya.

Nakapag-lunch out naman kami ng mga friends ko nung weekend. Minsan parang obligado ka nalang rin talaga mag celebrate. Hahaha.

Thankful din ako dahil madaming beses ko rin nakasama si C this month. Lalo pa ngayon nandito na si Scar.

Nakapag-spend time rin ako with my cousin na matagal naming hindi nakasundo sa pamilya.

Syempre, di rin siguro talagang palaging perpekto - nawalan ako ulit ng isa pang kliyente. Pero mas okay naman ako ngayon kaysa nung mawala yung isa ko pa. Keri pa naman ako sa natitira kong mga clients. Clients come and go.

Lastly, na stress din ako dito sa isang unit dito sa apartment. Akala mo kung sino eh. Basta, nakaka-badtrip lang. About sa parking yun. Di ko naman ma-park sa labas si Scar kasi may batang nag scratch sakanya using coin. Haynako.

But I am really happy this November. Surely, had a blast.

#28th

14 notes · View notes

sunb0rn · 11 months

Text

first theatre prod watched 🥹 LIVE

una ko tong napanuod sa yt when they uploaded during the pandemic, sabi ko kapag may run sa mga susunod na taon panunuodin ko.

pero nitong nag announce ng run this year, sa dami ng iniisip kong plans at mangyayare, di ko ito naisali. actually, nilolook forward ko na Mula sa Buwan ang mapanuod kung meron kasi last year gustong gusto ko sumama kina Makii.

then nag post si Nica @hey-night-dreamer about makakasama hihi 🥹 if ever hindi g ate niya tas pinag usapan namin. kahit nag yes ate niya, may isang slot pa siya pang treat na para talaga sa isa pa niyang ate na ayaw lumuwas so sa actual bili ng tix for me na. thanks ulit Nica, this means a lot.

tbh hindi ko inexpect na ganun kadami iiyak ko sa kwento dahil napanuod ko naman na nga. akala ko maiiyak nalang ako mostly sa pagka overwhelm na makanuod ng live, madinig boses ng artists na kinakanta yung songs.

at kung saan ako (weirdly??) unang naiyak na scene sa uploaded vid, ganun din sa live- doon palang sa Waiting for the Bus

ang saya, ang galing.

mej hinanap ko lang yung casts don sa uploaded vid- Jon Santos (Anthony), Phi Palmos (Young Anthony), OJ Mariano (Emman), Boo Gabunada (Young Emman *edit: didnt know his issue until today)

#AHEB #Ang Huling El Bimbo The Musical #Spotify #MAY 2023 #aheb2023 #hi

21 notes · View notes

upismediacenter · 4 days

Text

LITERARY: Rosie

Trigger Warning!

(Sensitibo at naglalaman ng karahasan)

Nanginginig ako sa takot. Nakatakip ang kamay sa aking mukha habang nakaupo sa sahig ng aking banyo.

Mayroon akong matalik na kaibigan na nagngangalang Rosie. Siya ay maganda, mabait, at palakaibigang tao. Maraming nagkakagusto sa kanya at sikat siya sa aming paaralan kaya ay hindi ko lubos akalaing mapapansin at kakaibiganin niya ang isang taong iniiwasan ng iba na kagaya ko. Kay tamis ng kanyang ngiti na tila ba kapag ngumiti siya sa iyo, parang nawawala ang mga suliranin mo sa mundo. Siya lang ang tanging nakakaintindi sa akin at hindi ko na kailangan ng iba pang kaibigan. Mawala na ang lahat sa akin wag lang siya. Kaya hindi ko talaga tanggap ang nangyari!

Sariwa pa sa utak ko ang nangyari na tila ba kahapon lang ito. Biyernes nang hapon nang dumiretso ako galing sa eskwela papunta sa bahay ni Rosie. Bibisitahin ko sana siya dahil sinabi niya sa chat na nilalagnat siya kaya hindi siya makakapasok. Parehong OFW ang kanyang magulang at ang kuya niya naman ay kinabukasan pa raw uuwi galing sa trabaho kung kaya’t mag-isa lang siya noon sa kanilang bahay. Lubos akong nag-aalala dahil walang mag-aalaga sa kaniya.

Laking gulat ko nang pagkapasok ko ay tumambad sa akin ang nagkalat na gamit sa paligid. Patay ang lahat ng ilaw maliban sa banyo. Buti na lang at may kaunti pang liwanag na galing sa labas dahil sa sinag ng papalubog na araw. Sa mesa ay may nakita akong dalawang plato na may tira-tirang tsokolateng keyk. Katabi nito ang isang pitsel ng juice na kalahati na lang ang laman. Mayroon ding dalawang basong naiwang may kaunting laman: ang isa ay nasa mesa at ang isa ay basag sa sahig. Nagkalat sa lapag ang bubog ng nabasag na baso, kasama ng naghahalong kahel na likido ng orange juice at pulang likido na parang… dugo!

“Rosie! Rosie! Nasan ka?” sigaw ko puno ng pag-aalala. Agad ko siyang hinanap hanggang tumambad sa akin ang kanyang duguang katawan sa sofa. Umaagos ang dugo sa sugat sa kanyang tiyan na galing sa saksak. Umiiyak akong nilapitan at niyakap siya; nabahiran ng dugo ang suot kong itim na t-shirt.

Tinatakpan ng mamasa-masa kong kamay ang kanyang sugat sa pag-asang titigil ang pagdurugo at maisasalba ko pa ang kanyang buhay, ngunit wala itong naitulong at patuloy pa rin ang pag-agos ng dugo. Tuloy-tuloy na umagos ang aking luha at nalasahan ko na ito sa aking bunganga. Pinunasan ko ang aking bibig gamit ang aking kamay, pero sa halip na alat ng luha, tamis ang nalalasahan ko. Tamis na may kahalong asim gaya ng orange juice at tamis na nag-uumapaw sa lasa ng chocolate cake.

Orange juice at chocolate cake? Bakit bigla ko itong nalalasahan?

Sa halip na sagot, isang matinding sakit ng ulo ang itinugon ng utak ko sa mga tanong.

Sinusubukan kong alalahanin ang nangyari bago ang aksidente ngunit wala akong maalala maliban sa mga nangyari noong araw na iyon.

Kahit anong umpog at pukpok ko sa ulo ko, hindi nagbubukas ang pinto ng mga alaala. Walang lumalabas na mga sagot. maliban sa mga nangyari noong araw na iyon. “WALA KANG KWENTA, WALA KANG KWENTA!” galit na saway ko sa sarili. Gustong-gusto kong makatulong sa imbestigasyon ng mga pulis pero wala akong magawa. Wala akong silbi. Wala man lang akong magawa para sa bestfriend ko. Sabi nila baka raw dahil sobrang traumatic ng nangyari kaya nabablangko ang isip ko. Hindi ko matanggap. Kailangan kong tulungan mabigyan ng katarungan ang bestfriend ko.

Kapag dumadami na ang tanong ko, hudyat na naman ng matinding kirot. Maliban sa pisikal na sakit na nararamdaman ko sa aking ulo dahil sa kakapukpok ko, maya-maya ay nakaramdam ako ng kirot at sakit na tila ba binibiyak ang ulo ko sa loob. Napasigaw ako sa sakit at binaon ang ulo ko sa kama at tinakpan ng unan upang mawala ito. Pagkatapos ng ilang sandali ay nawala rin ito at kinuha ko sa side table ang aking gamot at ininom ito kasama ang tubig.

Nagpasya ako na pumunta muna sa banyo upang maghilamos ng mukha. Paika-ika akong nagtungo doon dahil sa sugat sa paa ko. Pagkatapos maghilamos ay napatingin ako sa basurahan at nagtaka sa aking nakita. Pinulot ko ang aking unipormeng puno ng dugo at nahulog mula doon ang isang kutsilyo. Pinulot ko ang kutsilyo at napagtanto na kutsilyo ito mula sa bahay nina Rosie.

Nanlaki ang mata ko sa napagtanto. Muling sumakit ang ulo ko. “AAAARRGHH!”, napahiyaw na ako sa tindi ng kirot. Napasandal ako sa dingding at dumulas pababa hanggang sa napaupo na ako.

Unti-unti, napalitan ng hikbi ang sigaw. At ang hikbi ay naging halakhak. Di ko na mapigil ang malakas na pagtawa. Tumutulo ang aking luha habang patuloy sa mayabang na pagtawa ang aking sarili.

"Alam mo ba kung ano talaga ang nangyari?" Hindi ko tiyak kung ako ba ang nagtatanong o tinatanong ng kaharap ko sa malaking salamin ng banyo.

Biyernes nang hapon nang dumiretso ka galing sa eskwela sa bahay ning matalik mong kaibigan na si Rosie upang bisitahin siya dahil sinabi niya sa chat na hindi siya makakapasok sa paaralan dahil siya ay nilalagnat. Ngunit laking gulat mo na lang nang makita kong parang maayos naman ang kaniyang kalagayan at masaya lang siyang kumakain ng keyk at umiinom ng juice na pangiti-ngiti na tila ba kinikilig.

“Rosie, okay ka na ba? Dapat hindi ka muna kumain ng matamis. Puro asukal yan at hindi makakatulong sa kalagayan mo lalo na’t may sakit ka. Gusto mo bilhan muna kita ng soup diyan sa may kanto?”

“Uy kahit wag na.” tugon niya at ngumiti nang nakakabighani. “Halika muna rito, tara kain muna tayo”, pag-anyaya niya sa’yo. “Nga pala, alam mo ba, sinagot ko na yung manliligaw kong si Berto”. Kinikilig na sabi niya. “Sa katunayan, siya nga ang may dala nito ng pagbisita niya kahapon. Selebrasyon ng aming pagiging ganap na magkasintahan.”

Nang banggitin niya iyon, biglang nawala ang ngiti sa ’yong mukha. Unti-unti, hindi mo namalayang nandilim na ang paningin mo. Hindi mo alam kung ano ang sumapi sa isipan mo at biglang hawak mo na lang ang kutsilyo. Bahagyang natatawa pa si Rosie sa kakaibang hitsura mo sa pagkatayo niya hawak ang baso ng juice. Hanggang sa hindi mo na napigilan ang iyong kamay, dire-diretso hanggang bumaon sa tiyan niya. Nabitawan niya ang hawak na baso at agad tumakbo ngunit hindi na niya kinaya at napaupo na lamang siya sa sofa.

Hinugot mo ang kutsilyo mula sa kanyang tiyan.

“Bakit?” tanong niya habang lumuluha.

“Akin ka lang Rosie. Hindi ko kayang mawala ka,” sambit mo habang namumula ang mata.

“Hindi ko kayang mawala ka, Rosie! Hindi ko mapapatawad ang gumawa sa ‘yo nito.”

Nakatitig pa rin ako sa harap ng salamin. Nanlilisik sa galit sa nakikita kong repleksyon. Patuloy akong umiiyak habang patuloy rin siya sa pagtawa sa akin.

#MC2025 #MissinglinC #Literary #Filipino #iloveyou

5 notes · View notes

nabichuun · 2 years

Text

BUONG GABI

Kung saan na meet mo ulit yung nakasama mo under the slide, red strobe lights with al james singing as bgm.

💭 lee haechan sa ur summer fling, smut. (Part 2)

‼️ written in taglish, ⚠️ contains explicit content not suitable for minors.

🎧 Ngayong Gabi by Al James

(read part 1 here)

“Ohmygod natapos din” sabi mo ng matapos mo ang case study niyo, tumayo ka at nag unat unat. Agad mong kinuha ang phone mo at nag scroll sa notifs and you saw na hinahanap ka na ng mga tropa mo. Napatingin ka sa bintana at nakita mong palubog na ang araw. You’ve been doing the case study for hours sa library di mo napansin na pagabi na pala.

Nang makarating ka sa condo niyo ay agad sumalubong sayo ang mga kaibigan mong mga nag aayos. Right, may gala nga pala.

“Aba saan ang punta niyo?” tanong mo habang binababa ang mga gamit mo. Napatigil naman ang kaibigan mong si Joy sa paghahanap ng damit.

“Sis di mo ba nabasa texts ko? Kanina ka pa namin hinahanap!” bulyaw nito. She took out a piece of clothing at tumabi kay Marie para mag ayos.

“Were you in the library again? Friday naman sana pinahinga mo na” sabi ni Marie habang nag lalagay ng mascara. Tinawanan mo lang ang mga kaibigan mo sa kanilang pa-nenermon. Very usual na yung mga ganitong scene sainyo, the two of them nagging at you kasi you always miss the fun madalas.

“Opo nabasa ko po text niyo kaya nga umuwi na ako. Malapit na yung due nung case study kaya ginawa ko na” pag eexplain mo. It took you a week para matapos yung case study na yun buti na lang natapos mo na.

“So? Saan nga kayo pupunta?” pagtatanong mo uli.

“House party kina Yangyang, 9pm” Joy replied habang nagbibihis na.

“Akala ko ba hindi na tayo pupunta sa parties ni Yangyang kasi sabi niyo it's ‘too wild’? Tsaka 9pm? Eh 7pm palang at parang aligaga na kayo?” sabi mo habang pinapanood mo ang dalawa mong kaibigan.

“I heard pupunta yung crush ko from la salle kaya pupunta tayo. And dadaanan pa natin si Chi bago pumunta dun plus traffic na din mamaya kaya mag bihis ka na at maka gora na tayo” sabi ni Marie at hinagisan ako ng damit.

Wala kang magawa kundi mag ayos na din. Sinuot mo yung hinagis sayo na damit, it’s a black backless dress then you wore a cute sandals to match it.

As usual si Joy ang designated driver niyo bilang mataas and alcohol tolerance siya ang nag aalaga sainyo kapag lasing na kayo. Nang masundo na nyo si Chi ay agad na kayong pumunta sa party.

Usual ‘weekly’ house party lang naman to. Hindi pa kayo nakakapasok ay kita na agad na maraming pumunta ngayon. People are really stressed talaga sa mga ganitong panahon. Best way to de-stress? Walwal.

“Sana maka swerte ako tonight” sabi ni Chi habang inaayos ang sarili bago lumabas ng kotse.

“Nako andyan naman si yangyang” Tumawa naman si Marie at inasar si Chi. Inirapan lang siya ni Chi at nauna ng lumabas. Only god knows why Chi and Yangyang are ‘just’ friends

“Tara na nga! Baka may makauna pa kay Yangyang”

Pag pasok niyo ay agad sumalubong sainyo ang usok at ang mga tao. As expected, Yangyang never disappoints pag dating sa ganito. Medyo marami rami na ang mga tao kaya naman nakikipag siksikan kayo para makarating sa couch nila yangyang para batiin sila.

Nakita niyo sina Yangyang at Hendery naglalaro sa couch.

“Ano mag lalaro nalang kayo diyan?” biglang sabi ni Chi na naka pamewang pa sa harap ng dalawa. Napatingin naman si Yangyang pero bumalik din sa pag lalaro

“Si Hendery kasi nag aya” sabi ni Yangyang na parang nanunumbong.

Umupo kayong dalawa ni Joy sa couch habang si Marie naman ay gumora para batiin ang mga ibang kakilala nito.

“Hindi niyo man lang kami bibigyan ng beer? Yangyang you’re better than this” pag paparinig ni Chi at umupo sa tabi ng binata.

“Oh ayan ikaw mag laro at i’ll go and get beer. Ano ba gusto niyo?” sabi ni yangyang at biglang binigay kay sof ang phone niya.

“Mule lang okaya san mig” sagot mo naman sa kanya. Ayaw mong mabigla kaya you’ll start with something light lang

“Yun na lang din samin ni Chi” dagdag ni Joy, tumango naman si Yangyang at pumunta na ng kusina. You sighed and threw your head sa couch, nagsisimula palang ang gabi at nakakaramdam ka na ng pagod.

“Himala hindi ka ata rumarampa ngayon” biglang tanong sayo ni Joy. tinaasan mo siya ng kilay at tinawanan.

“Pagod lang” sabi mo. sobrang draining ng uni kaya pati energy mo sa pag socialize at pag landi ay nawala na din.

“That’s new, hindi ba ikaw nagsabi na stress reliever mo ang pag landi?” biglang sabi ni Chi na kakadating lang at tumabi kay Hendery.

“Oo nga ikaw? Mapapagod sa ganito? Impossi-” dagdag ni Hendery pero agad ng naputol ang sasabihin niya when his phone rang, nang makita niya kung sino ang caller ay agad siyang tumayo at sinagot ang tawag.

“Hoy hendery ampota wag mokong iwan dito!” bulyaw ni sof na naglalaro gamit ang cellphone ni yangyang

“Teka lang may tumatawag- Hello? Pre? Andito na kayo?” Umalis bigla si Hendery at pumunta sa labas. dami namang bisita

“Teka parang ang tagal naman ni yangyang dumating” pagrereklamo ni Joy.

“Pupuntahan ko na wait nga” sabi mo at tumayo ka. Para na din mabati mo yung mga kakilala mo sa loob. After exchanging a few hellos ay nakarating ka sa kusina nakita mo naman si Yangyang nakikipag daldalan habang nag lalabas ng alak.

“Yangs nagrereklamo na sila dun ang tagal mo daw” sabi mo at tinulungan mo na si Yangyang sa pag bitbit ng mga alak. Napatalon ka naman ng biglang may mga nag sigawan. Nanggagaling yung ingay sa salas.

“BROO!! LONG TIME NO SEE!! PASOK LANG KAYO!!” Dinig na sigaw ni Hendery mula sa labas

Nang matapos na si Yangyang ay bumalik na kayo sa pwesto niyo. nilapag niyo yung mga alak sa table at muli kang napatingin sa malapit sa pintuan ng batiin ni Yangyang ang mga bagong dating.

Agad namang naningkit ang mga mata mo when you saw a familiar figure, lalapitan mo na sana ng hilahin ni Joy ang braso mo.

“OH OH TARA TARA CHEERS” sigaw ni Joy habang itinataas ang bote ng san mig. Nakicheers ka naman at agad na lumingon kung saan ka nakatingin kanina. Agad namang nawala yung nakita mo kaya you shrug it off at nakipagkwentuhan nalang.

After a few hours ay nakaramdam ka na. Low tol ka lang kaya medyo nararamdaman mo na after a few bottles. You decided to take a break at kumain na lang ng pizza. Napatingin naman kayong lahat ng Joy ng bigla itong nag salita.

“Yangyang sino yung mga dumating kanina?” Pasimpleng tanong ni Joy.

“Joy, the one na may two-tone hair yung crush ko from la salle!” Agad na singit ni Marie. Nanahimik ka lang kasi hindi mo naman nakita yung mga bagong dating kanina.

“Feel ko type mo yung moreno kanina, gwapo shet” biglang sabi ni Chi sayo habang umiinom from her mule. You scoffed at napaayos ng upo. Edi okay sila na nakakita ng gwapo.

“Kung ganun ano pang hinihintay natin? Yangyang pakilala mo naman kami sa kanila” you cheekily said.

Medyo may tama na ako. You mentally cursed ng narealize na the alcohol is taking its effect on you based sa malanding tono mo. Pero okay you’re feeling bored na din naman kaya naman bakit hindi?

“Okay wait akyatin ko si- Oh ayan na pala eh, PRE! Patawag naman yung iba may papakilala ako sainyo” sabi ni Yangyang at nilapitan yung isang lalaki na naka dark green na sweater. Napalingon ka naman para tingnan ito.

“Okay okay i’ll go and call them” sabi nito. Tinitigan mo si kuyang naka dark green na sweater habang paakyat ito para tawagin yung iba. You started feeling uneasy, the familiar feeling that the guy gives off makes your heartbeat fast. he looks familiar...

“Sino sasama sakin? Kuha ako ng beer para dun sa mga dadating” ani ni Hendery. Tumayo naman si Joy at nag presinta na tumulong. Hindi mawala sa isip mo yung lalaki kanina at for some reason ay kinakabahan ka. Shet ano bang meron today.

You felt a presence coming sa likod mo yet di ka lumingon. You’re too scared and nervous for some reason parang may mangyayari na hindi mo inaasahan.

“Yo guys sina Mark, Renjun, Jaemin, Jeno, at si Haechan, mga tropa ko from uni” pakilala ni Yangyang sa lima. You looked away dahil sa gulat and tried to hide your face sa likod ni mon ng makarating to. Napansin naman ni Joy ang kinikilos mo kaya tinignan ka niya at tinaasan ng kilay.

"What the fuck?" You silently cursed.

“Gaga nakatingin sayo yung isa, kilala mo?” mahinang bulong ni Joy.

Shet shet shet anong gagawin ko. Hindi ko sila kayang harapin. Napatayo ka sa pwesto mo at hinila si Joy sa kusina. You fanned yourself using your hands and let out a frustrated groan.

“Hoy anong meron?” nagtatakang tanong ni Joy.

“Kasi...” napakagat ka naman ng labi, nag iisip kung sasabihin mo ba.

“Kasi?”

“Naka momol ko yung isa sa kanila.” pag amin mo sa kaibigan mo

“Oh tapos?” sagot ni mon na parang it’s a normal thing.

“Hindi. hindi lang momol yun. Naalala mo yung sa resort?” you explained further, naalala mo na kinuwento mo sa kanila kaagad yun pag balik mo ng manila. Nanlaki naman ang mata ni Joy ng maalala ang kwento mo

“OHMYGOD! the one na you made out with sa pool?”

“Yes”

“Gaga ka sino diyan sa kanila?” sabi ng kaibigan mo at sinilip yung pwesto niyo kanina.

“Yung naka momol ko? Yung naka peach na checkered na long sleeves...”

“What the fuck, sinagip mo ba ang mundo sa past life mo at naka momol ka ng ganun ka gwapo?” Joy said with a tone of disbelief. Totoo naman kasi masyadong too good to be true.

Sa kabilang banda ay habang nag uusap kayo ni mon sa may kusina ay may mga pares ng mata ang nakatitig sayo.

Walang duda, ikaw nga.

Napangisi si haechan ng makilala ka niya right away, how can he ever forget you?

Nabali naman ang atensyon ni haechan ng bigla itong tinawag ni Jaemin.

“It’s her, bakit ayaw mong lapitan?” kalmadong tanong ni jaemin habang nakatitig din sayo. Hindi siya sinagot ni haechan at uminom lang mula sa bote ng beer. Halatang di niya alam kung paano ka i-aapproach.

“Dude, really? That’s new.” Jaemin laughed as he felt haechan’s frustration. Renjun overheard the conversation and decided to join in

“Ang tumal mo naman ngayon” sabi ni Renjun at inakbayan ang kaibigan. Sinamaan lang ito ng tingin at tinanggal ang pag kakaakbay.

“Fuck off, alam ko ang gagawin ko.”

“Tara na bumalik na tayo dun” pag aaya sayo ni Joy.

“Nahihiya ako” Umiling ka dahil ayaw mo pa bumalik.

“Naka momol mo na at lahat lahat?” Sumbat ni Joy. That’s the point! Naka momol mo kaya nahihiya ka!

“Gaga bahala ka dyan babalik ako nangangawit na ako kakatayo” dagdag ni Joy at biglang tumalikod. Hindi mo siya pinigilan at pumunta ka nalang din sa labas. Kailangan mo magpahingin at pakalmahin ang sarili mo.

Pag labas mo ay bumungad sayo ang pool at garden sa bahay nila yangyang. You decided to chill sa may nipa hut sa may pool side dahil wala namang nakatambay dun. Mas konti ang tao dito sa may labas kesa sa loob.

You took out your phone and scrolled through your camera roll, finding a certain picture. Nang mahanap mo yung picture ay tinitigan mo ito. It was a picture nung papel na binigay sayo ni Haechan last summer, you decide to took a picture of incase na mawala mo.

After that day, you never dared to contact him. Pinangunahan ka ng hiya. Ano namang sasabihin mo if ever you did? Hello? Ako nga pala yung nakamomol mo under the slide? No way.

You’re too distracted by your thoughts kaya di mo napansin na someone’s coming. He smiled when he saw your face na naka simangot. With two bottles of beer in hand he casually sat in front of you.

Kita sa mukha mo ang gulat pero hey you expected this to happen. Sandaling nagtama ang mga mata niyo at agad kang umiwas ng tingin.

“What are the odds? Sinong mag aakala na we’ll meet each other again?” He said with a grin plastered in his face. You badly want to punch him in the face pero he’s too hot.

“Uhh did we meet before?” hala tangina ang bobo mo self!

Haechan raised his brows and stared at you, “I see, ganito pala. I'll play along” he said with a smirk on his face. You can feel your heartbeat increasing again, sino ba kasi ang nagsabi na magpanggap ka pa?

“What do you mean?” you said, still playing your act. Bahala na!

“We made out in the pool” Haechan bluntly said nasaktuhan naman na umiinom ka kaya naman muntik mo na mabuga yun iniinom mo. you look at his with widened eyes and looked around if may nakarinig.

“No we didn’t, anyway see you around” you said with a nervous laugh. You quickly stood up and umalis sa nipa hut. Felt a grip around your wrist kaya napatigil ka. Huminga ka ng malalim and hinarap siya.

“Then, shall I make you remember babe?” Haechan said while looking straight at you then he cocked his head towards the pool. Tangina, what does he mean by that?

“Okay fine I remember, happy?” you decided to drop the act, Ayokong umuwi ng basa.

“You okay?” pag balik mo sa look ay agad kang tinanong ni Chi at inabutan ka ng juice, sa totoo lang? Hindi na ata.

“So ano nangyari?” bulong ni Joy, sasagot ka na sana ng biglang sumigaw si mark.

“Hey! You’re here?! Wassup!” sabi ni Mark and greeted you. Ngayon nasayo na naman ang atensyon ng lahat. Nung binati ka ni Mark ay sunod sunod ka ng binati nila Jeno.

All of you enjoyed the rest of the night. nag laro kayo ng spin the bottle and other stuff. Halata na lasing na ang iba dahil si Jeno yakap na yakap na kay Renjun at yung iba naman ay tumatayo na at sumasayaw. Habang tinatawanan mo sa Jaemin na sumasayaw na ngayon sa gitna at biglang nag tama ang mata niyo ni Haechan.

Mula nung nangyari sa may backyard ay hindi na kayo masyado nagpapansinan ni Haechan, Kasi naman para saan yung nangyari kanina sa pool? Ang gulo ha

Tinaasan mo ng kilay si Haechan and mouthed him ‘ano?’, Haechan stood up at nilapitan ka. Agad ka namang napasandal sa couch ng ilagay niya ang kamay niya sa mga gilid mo at ilapit niya ang mukha niya at bumulong.

“You look pretty”

And what if that is my last straw?

Haechan stood up and went to the kitchen leaving you dumbfounded. what the fuck? Agad naman kang tumayo at sinundan si Haechan. Nakita mo siya kumukuha ng alak

“What was that for?” You asked habang naka lean sa counter top.

“I mean it babe”

“Can you please stop calling me babe?”

“Would you like to be called mine instead?” Haechan said with a flirty tone. Pero syempre hindi ka papatalo.

You pulled his checkered sleeves and whispered to his ear, “i’d like to see you try”

Haechan smirked and slowly closed the distance and nung tatakas ka na haechan trapped you between his arms. Ayan sandal ka pa sa counter top ah.

“Okay mine, would you like to be mine for the rest of the night?” Haechan said as he gazed upon your lips and eyes. Napatango ka lang naman unconsciously.

He moved his head closer and you closed your eyes waiting for his lips to touch yours. Bigla ka namang napadilat ng maramdaman mo ang labi niya sa cheeks mo.

“As much as I want to kiss you right now, madaming makakakita satin baby.” sabi ni Haechan and he tucked a hair in your ear.

“Tara na hinahanap na nila tayo” he said at hinila ka niya pabalik sa pwesto niyo.

biglang dumami yung tao sa pwesto niyo at halos isang tao na lang ang kasya sa couch. Mabilis mong tinanggal ang pagkakahawak ni Haechan sayo (buti walang nakakita!) at pupunta ka na sana sa tabi ni Joy ng pigilan ka ni haechan.

“Wala ka ng pwesto dun”

“Oh okay i’ll get a chair nalang”

“No sit here” sabi naman ni Haechan and you confusedly stared at him.

“Sit where? Eh halos wala ng space dyan” turo mo sa tabi pagitan ni Haechan at ang katabi niyang si Jaemin.

“Sit on my lap” Haechan said and tapped his thighs. ano saan ako uupo?

“Maraming tao gago ka ba?” medyo napalakas ang pag kakasabi mo kaya naman meron iilang napatingin sa gawi namin, by ‘iilan’ ay ang mga kaibigan mo.

“Does it matter?” pabalik niyang tanong sayo. He has a point, ano naman kung kakandong ka sa kanya? Ilang segundo kayo nag titigan trying to see kung sino mas matigas sa inyong dalawa. But in the end you gave up and made yourself comfortable in his lap.

“Much better” Haechan said and wrapped his other arm around your waist. You blushed at his gesture.

Everyone’s super wasted, you can hear all of your friends whining and groaning dahil sa kalasingan. Surprisingly you’re still not THAT drunk kasi sinasalo ni Haechan yung tagay mo. naramdaman mo naman na nilagay ni Haechan ang baba niya sa shoulder mo. yes nasa kandungan ka pa din ni Haechan.

“Ohh? Are you drunk na?” you asked and side eyed him.

“No not yet,” he said at umiling. His faint breathing tickles your neck and ears.

“Sa dami ng tinagay mo di ka pa nalasing?” you said with an amusing tone.

“High tol ako” he said at tumawa.

“Sus talaga ba? baka naman niloloko mo lang ako”

“Babe if im drunk di mo ako makakausap ng maayos”

“Hmm good point”

You felt hot so you decided to tie your hair. habang nag tatali ka ay you felt something soft touch your neck. It sent shivers down your spine. fuck, you silently cursed. Backless nga pala yung dress mo and now you have your hair tied up your back is exposed.

“You smell good, ” Haechan said, still kissing your back. you squirmed in his lap as his lips continues to place butterfly kisses on your back.

“Haechan...” you said with a warning tone. Kahit na lasing na yung mga kasama nila andami pa din tao na pwedeng maka kita sa inyo.

“Hmmm” he hummed in response, he’s now kissing your shoulder up to your neck. Huminga ka ng malalim at tumayo sa kandungan niya.

“Wag dito” sabi mo and you grabbed his hand and pulled him sa kusina. Haechan smirked and let you drag him. Buti naman walang tao sa kusina kaya naman Haechan pinned you against the wall kaagad. He didn’t kiss you agad which made you impatient.

“So ano titigan mo nalang ako?” mataray mong sabi. Haechan laughed and smiled

“You’re so pretty. I can’t help but to stare” he lifted your chin up and kissed you, passionately. The kiss made your legs wobbly, napakapit ka sa braso niya.

You missed this feeling, you missed his kisses, you missed him.

“Haech” you accidentally moaned when he bit your lips. Nagulat ka naman when the kiss became intense. He pressed his body onto you kaya naman dikit na dikit ka sa wall. teka di naman ako mawawala

Haechan broke the kiss and tapped your thighs, “Legs up, baby”

Despite your tight fitted dress you lifted your legs up and let Haechan carry you and gently place you at the counter top. You automatically placed your hands at the back of his head and pulled him for another kiss.

Haechan chuckled and placed his hands around your waist. As the two of you kiss like there’s no tomorrow. One of your friends shouted that made you and Haechan jump in surprise

“Hoy gaga! Text me kung uuwi ka! Pero mukhang hindi! Basta text mo nalang ako! Mauuna na kami!” Joy shouted mula sa sala, both you and Haechan stared at each other’s surprised faces and laughed.

Haechan placed a quick kiss at your nose and asked, “My place?”

You giggled and nodded at him. He grabbed your waist and helped you makababa ka sa countertop na medyo mataas pala. paano niya ako naakyat dun? you wondered. Pag labas niyo ng kusina ay nakatanggap kayong dalawa ng asar at mga kantsaw sa mga kaibigan niyo.

“Grabe meant to be ata kayo”

“Hinay lang naman”

“Respeto sa single”

“Get a room”

“Sana all nalang”

Mabilis niyong dinaanan ang mga kaibigan niyo at nagtungo na sa labas. Nasa parking kayo and haechan stopped at a dashing red mustang. Napasipol ka naman at tintigan ang kotse.

“Nice ride”

“Right, and you will be riding me next” he playfully said nang makapasok siya sa loob. Hinampas mo naman siya at tinakpan mo ang mukha mong namumula.

“Gago ka talaga”

“Bakit? Am I wrong?” Jesus take the wheel na po.

Haechan started the engine and looked back para makaalis sa pag kaka park. He placed an arm in your headrest and slowly drove the car in reverse.

And that’s the hottest thing that you’ve seen today, it feels like Haechan became 100x hotter than before. Nang makaalis na kayo sa pwesto ay nag drive na si Haechan papunta sa condo niya.

The two of you were silent until his phone rang, may text message. Haechan picked his phone up to check the message with his other hand.

“Hay nako, eyes on the road mister” sabi mo then you crossed your arms. Haechan gave you a quick glance at binaba ang phone niya.

“My bad, out of habit lang” sabi niya at bigla ulit kayong natahimik. Unsure what to do with the awkward silence between you too you reached out your hand and tapped his thigh.

“Baby, not here.” Haechan jokingly said and lightly slapped your hand away. Nanlaki naman ang mata mo at hinampas siya

“Hoy nakakailan ka n-” hinapas mo siya uli

“Isa pa hahalik- teka i'm driving!”

“Ikaw kung ano ano nasa isip mo! tatanungin lang kita if i can listen to music” you immediately said at tumawa naman si Haechan. He placed his hand to your thigh and gently caressed it.

“Naninigurado lang ako. i'm up for it but baby safety first, okay?” sabi niya, inirapan mo lang siya at pilit mong kinakalma sarili mo dahil you’re feeling things dahil sa kamay sa hita mo.

Not gonna lie, you could get used to this.

Haechan pulled up and both of you hurriedly went inside, atat lang?

As soon as the door closed Haechan immediately pinned you against the wall and claimed your lips. you pressed your body to him and kissed him back. Haechan’s hands travelled down from your arms to your waist, feeling every inch of your body.

“God, this dress does wonders on you” he said between the kiss, his kisses went down to your neck and you tilted your head to give him better access.

“Hmm? I think I look better without it” you teased, lifting his chin to meet his eyes. His eyes went darker and you yelped when he flipped you around.

“I bet you do”

With your face facing the wall, Haechan peppered your bare back with kisses and his hands reaching for your breast. A tiny moan escaped when he squeezed your left boob.

“No bra? How convenient”

You gasped when you felt his hand in your inner thighs. He placed his thigh between your legs for support.

“Haech” you moaned his name when you felt something weird in your stomach when haechan traveled his hands up to your thighs. He hummed and continued to tease you

you whined and turned around, you badly want to feel him too. You placed your arms around his neck and kissed him. He lifted you up and you wrapped your legs to his waist.

Pumunta at umupo si Haechan sa couch without breaking the kiss. You’re now sitting on top of him kaya naman you smirked and rolled your hips. The unexpected friction made the both of you moan. Haechan slid his tongue inside of your mouth and placed his hands at your waist to press you harder to him as you grind on his lap.

“Fuck baby” he moaned and threw his head back the you latched your lips to neck, leaving marks. You bit your lips when you felt his clothed member become hard as you grind your hips. Haechan grabbed your ass and lifted you up once again.

This time he gently placed you on his bed and removed his shirt. Exposing his toned body, he smirked when he saw you staring at his body.

“Like what you see?” Haechan said as he crawled between your legs. He tugged the hem of your dress and removed it. Haechan stared at you for a moment. He felt his heart skip a beat when he saw you sprawled in his bed, bare and pretty.

He gave you a sweet kiss and placed his forehead to yours,

“Are you ready?”

You and Haechan shared each other’s warmth that you thought you didn’t need. Magkayakap at magkatabi kayo buong gabi.

Alas nwebe na ng umaga ng magising ka, pag bukas ng mga mata mo at agad sumalubong sayo ang sinag ng araw. You find yourself alone sa kama. Napaupo ka at tumungin ka sa paligid.

“Hindi ko to kwarto” mahinang sabi mo sa sarili mo, napatigil ka naman sa pag unat ng mag sink in sayo kung nasaan ka at kung ano ang nangyari kagabi.

Agad namang namula ang pisngi mo at nakaramdam ng kilig. Tangina ang aga aga

You reached out to your phone at nakita mong may iilan kang message from your friends.

From: Joy

Gaga ka talaga, happy landi! Wag mong kakalimutan na you have class sa tanghali.

From: Chi

Gm bestie <33 balita ko di ka daw umuwi. Edi sana all may dilig.

Tuluyan namang nagising ang diwa mo sa text ni Joy. Shit, you have anaphy class mamayang 11 pm at heto ka naka hilata pa din sa kama ni Haechan. Nag bihis ka at dahan dahan mong binuksan ang pinto palabas ng kwarto.

Pag dating mo sa kusina ay agad na tumumbad sayo si Haechan na nakatalikod, Napangiti ka naman kasi you know you made the right decision nang makita mo siya nag luluto ng almusal.

“Hey” mahinang bati mo sakanya. Napalingon naman si Haechan at ngumiti. Itinigil niya muna ang ginagawa niya at binigyan ka niya ng tubig.

“Hey good morning, you good?” He said at hinalikan pisngi mo.

“Medyo dry at masakit lang lalamunan ko but im okay”

“You screamed my name non-stop kagabi, no wonder masakit lalamunan mo” he said with a smile. muntik mo na mabato sakanya ang baso

“Haechan! Ang aga aga” sigaw mo sa kanya at tinawanan ka lang niya. Pinaupo ka niya sa lamesa at nag almusal na kayo. The two of you talked about random things about each other hanggang sa biglang nagtanong si haechan

“So…why didn’t you called me?” Napatigil ka naman sa tanong niya.

“Bakit? Hinihintay mo ba ako?”

“I did, so bakit nga?”

“Nahiya ako, and ano gusto mong bungad ko sayo? Hi Haechan it’s me yung naka momol mo sa pool”

“Well tama naman?” He teasingly said.

“Shut up, andito na ako sa harapan mo okay” sabi mo at inirapan siya.

After niyo kumain ay nag handa ka na umalis, you told him na may pasok ka today.

“Hatid na kita”

“Nakakahiya, wag na”

“Baka malate ka if nag commute ka kaya tara na” Makakatanggi pa ba ako?

Bago ka pumunta ng school ay nagpadaan ka muna sa condo mo para kunin ang ibang libro and to your surprise nakasalubong niyo ni Haechan ang Mama mo. Naestatwa ka lang ng makita mo siya palabas ng elevator. Huminga ka ng malalim ng makita mong papalapit ang mama mo sainyo.

“Sabi nila umalis ka daw sa- oh? Hijo!” Agad namang napansin ng mama mo si Haechan. Ngumiti si haechan at binati ang mama mo.

“Hi po tita!” Masayang bati nito. Agad mo namang siniko si Haechan, hoping na tumahimik muna siya.

“Ah ma-” naputol ang sasabihin mo nang nagsalita ulit mama mo.

“Hijo magkakilala pala kayo ng anak ko, what a coincidence!” Haechan side eyed you bago sumagot.

“Common friends po tita” he calmly said.

“I see pero bakit kayo magkasama ng anak ko ng ganito ka-aga?” Mama sorry huhuhu

“Mama ano kasi-”

“Nililigawan mo ba anak ko?” Deretchong sabi ng Mama mo nagulat ka naman dahil Haechan is definitely not courting you. Tinapik mo ang Mama mo at pinanlakihan mo ng mata

“Mama ano ba! hindi no magkai-”

“Kung papayagan niyo po ako ng anak niyo at syempre kung papayagan niyo din po ako tita. Manliligaw po ako”

End.

#nct #nct imagines #nct scenarios #nct smut #nct dream #nct dream imagines #nct dream scenarios #nct dream smut #nct 127 #nct 127 smut #lee haechan #lee haechan smut

101 notes · View notes

hjjsrot · 2 years

Text

[ 03 : 07 AM ] ♡ ⇨

“oh, buti umuwi ka pa?” salubong mo agad kay heeseung. sanay na sanay na siya sa kamalditahan mo kaya napangiti nalang siya habang naglakad papunta sa couch niyo.

“miss na kasi kita.” agad siyang tumabi at pumulupot sa gilid mo habang hinahalikan ka mula sa leeg hanggang sa gilid ng baba ng paulit-ulit. akala niya siguro madadala ka ulit sa lambing niya at bati na naman kayo agad.

“ang paalam 12 uuwi na, ang paalam valo lang kayo nina jake, pero uuwi ng alas tres ng amoy alak.” umiling ka nalang at pinindot ang play button para ituloy kunwari yung movie sa tv niyo para magkaroon ka ng dahilan na hindi siya pansinin.

hindi na siya umimik kasi alam niyang pagdating sa’yo, lagi siyang talo. hinigpitan niya nalang ang yakap sa’yo at hinigit ka para kumandong sa kanya. mukha ngang madadala ka na naman sa lambing.

“sorry love. biglaang nagkayayaan mag-shot ng soju. ang kulit pa ni jake kaya hindi ako makaalis,” paliwanag niya habang patuloy padin sa paghalik sa leeg at batok mo. ramdam mo na rin na bahagya niyang tinataas ang sando mo, sabay nito ang pagsinghap mo nang maramdaman mo ang daliri niya na hinihimas ang pusod mo.

“a-ano ba nakikilit-hmm—“ napatigil ka ng dilaan niya naman ang tenga mo.

“mmm?” pang-aasar niya habang pinaglalaruan ang waistband ng shorts mo.

“hee…”

wala pa siyang ginagawa pero init na init ka na habang nasa pusod mo ang daliri niya at ang isang kamay naman ay minamasahe ang loob ng hita mo. “ano ‘yun? sabihin mo sa’kin. may atraso pa ako sa’yo kaya kung ano gusto mo gagawin ko.”

“ikaw, hee. p-pasok mo sakin daliri mo please.”

napakagaling talaga manglambing. nakangiti niyang hinalikan ang sentido mo habang hinihila pababa ang shorts mo. alam niyang nakuha niya na ulit loob mo at bati na kayo.

“sino ba naman ako para tanggihan ang prinsesa ko?”

#hjjsrot_📕#hee:rot #enhypen hard hours #enhypen smut #lee heeseung

163 notes · View notes

nice2meetyouu · 3 months

Text

1) Ilang linggo ko nang naiisip 'to pero bakit para nang instagram 'yung tumblr dashboard ko? Hindi naman sa ayaw ko ng pictures, pero halos walang mabasang text post... kaya sinusuyod ko minsan isa-isa 'yung mga finafollow ko. Nagpopost pa rin naman sila ng mga paragraph.

2) Gusto ko nang maging okay. Ayoko nang mag-ruminate at ma-anxious about the future na wala pa naman. Sinasabi ko sa sarili ko, ano bang definition ko ng success? Chill naman 'yung trabaho ko, nagagawa ko gusto ko, may pera ako. Pero hindi ako mapakali. Hindi ko na alam anong growth pa ang gusto ko. (Hindi ko sinasabing perfect ako, lost lang sa kung saan na ako papunta, anong direksyon ang tatahakin; parang nagstay lang ako sa same point—may masama ba dun?)

3) Last year tinanong ako ng manager namin kung wala raw ba akong ka-date. Kitang nagtatrabaho habang February 14 eh. Pero ang pinagkaiba, last year, hindi naman ako bitter. Enjoy lang sa life. This year... sigh. Akala ko nakahanap na ako ng "home". Nag-sign na ako ng verbal contract, nag-downpayment na, pero wala. Evicted.

4) May nakita akong post sa isang fb group. Bumili sya ng condo sa Makati pero hindi sya masaya kasi pakiramdam nya, obligasyon lang, at hindi fulfilling. Practical na decision kaysa magrent daw. Gusto nya raw maging digital nomad. Naaliw ako sa chaos ng feelings at decision-making niya about that property. Wala akong judgment. Nafeel ko lang na hindi ako ganu'n ka-weird; may worries din talaga ang ibang tao. At kahit nga practical ang desisyon mo, minsan hindi ka pa rin nagiging masaya o fulfilled.

#musings

14 notes · View notes

pag-alpas · 2 years

Text

𝗬𝗢𝗨 𝗦𝗛𝗢𝗨𝗟𝗗𝗡'𝗧 𝗞𝗜𝗦𝗦 𝗠𝗘 𝗟𝗜𝗞𝗘 𝗧𝗛𝗜𝗦

pairings ‣ park jisung x female reader

genre ‣ fluff, sobrang light angst, suggestive | best friend!jisung

written in taglish | best friends to ?? | making out, that's all | word count : 1,030 | not proofread !!

📨 author's message. this was inspired from “you shouldn't kiss me like this” by toby keith. narinig ko lang siya na pinapatugtog ng lola ko and nagkaroon lang ako ng idea kaya sinulat ko because why not !!

UNANG week pa lang nang magsimula ang klase, pero tambak agad ang schoolworks niyo. tambakan ba naman kayo ng prof niyo ng sobrang daming activities at projects. parang unang week pa lang ay kailangan mo na agad ng academic break.

alas tres na ng madaling araw at marami ka pang kailangang tapusin. napapaisip ka tuloy kung tama ba tong course na kinuha mo. tama ba tong desisyon ko?! tanong mo sa sarili mo.

“gising pa kaya yon?” tanong mo at saka kinuha ang phone sa kama mo.

hoy, gising ka pa?

message sent!

wala pang ilang minuto ay agad ring tumunog ang cellphone mo. nagulat ka pa nga dahil hindi mo napansing nakakaidlip ka na pala sa table mo.

longganisa seller sent you a message!

tulog na, bakit

napairap ka naman nang mabasa ang reply ni jisung. kahit kailan talaga walang kwenta kausap, isip mo.

kain tayo, tara dito

magkalapit lang kasi ang bahay na tinitirhan niyo ni jisung kaya madalas mo siyang papuntahin sa bahay niyo, minsan naman ay ikaw ang nagpupunta sa kanila para manggulo. hindi na nag reply si jisung para dumeretso na sa inyo. tutal nagugutom rin naman siya.

“nasaan pagkain?” agad na tanong ni jisung pagkapasok na pagkapasok sa kwarto mo.

“luto ka pancit canton.” natawa ka naman dahil ang akala niya ay may pagkain na. sumimangot naman si jisung, “dali na, wag ka na umarte diyan! mag dahan dahan ka lang, tulog na sila mama.”

“tangina, baka mapagkamalan pa kong magnanakaw.” reklamo niya.

“buksan mo yung ilaw sa sala at kusina para maliwanag.” utos mo habang tinutuloy ang paggawa sa activities at projects mo.

“yes, madam.” sarkastikong sabi ni jisung na namakyu pa bago lumabas ng kwarto mo.

bumalik rin agad si jisung sa kwarto mo nang matapos itong magluto sa baba. nagmamadali pa kasi nagugutom na raw siya. kung hindi ka pa pala nag chat ay matutulog nang gutom si jisung.

“bakit ang dami niyo na agad ginagawa? buti pa kami pa-chill chill lang.” pag yayabang sayo ni jisung habang kumakain ng pancit canton niya.

“walang nag tatanong.” pambabara mo naman.

“ah, ganon. kumuha ka ng sarili mong tubig sa baba.” aniya saka kinuha yung isang basong tubig na dala niya pagkatapos niya magluto. akmang iinom na ni jisung yung tubig nang subukan mong agawin sa kamay niya.

“oh, hindi ako may kasalanan niyan.” sabi mo nang matapunan ng tubig si jisung sa damit.

nanonood lang si jisung ng netflix habang nakadapa sa kama mo, samantalang ikaw ay hindi pa rin natatapos sa mga ginagawa mo.

“hindi ka pa ba matutulog? inaantok na ko.” tanong sayo ni jisung at saka humikab.

“hindi ako matutulog, madami pa kong tatapusin.” sagot mo naman.

iniintay mong mag salita si jisung, pero pag lingon mo ay naghihilik na sa kama mo. hindi mo naman maiwasang titigan ang mukha niya dahil sobrang gwapo niya matulog. yes, tama. highschool ka pa lang may gusto ka na sa kaibigan mo, pero ayaw mong umamin kasi syempre ayaw mong masayang ang pinagsamahan niyo. alam ng lahat ng kaibigan niyo na may gusto ka kay jisung at matagal ka na rin sinasabihang umamin, pero hindi mo talaga magawa.

madalas rin kayong mapagkamalang magjowa ng ibang tao. paano ba naman kasi ay parang magjowa kayo umasta. sobrang close niyo tapos palagi kayong magkasama. sinusundo ka pa ni jisung sa room mo. hinahatid ka pauwi. sinasamahan kang mag review sa library. as in palagi talaga kayong magkasama.

tumayo ka sa kinauupuan mo at saka lumapit sa kama. dahan dahan mong tinanggal ang mga buhok na tumatakip sa mukha ni jisung. nagulat ka nang maramdaman ang labi ni jisung sa labi mo. he pecked your lips.

it was just a peck, pero grabe ang epekto sayo.

nagmulat ng mata si jisung. walang nagsalita sa inyo. nag titigan lang kayong dalawa. nanlalaki pa rin ang mata mo dahil sa gulat. you didn't expect that to happen kasi akala mo tulog na talaga siya.

pagkatapos niyong magtitigan nang ilang minuto ay muling inilapit ni jisung ang mukha sayo. nang hindi ka umalma ay nagsimula siyang igalaw ang labi niya sa labi mo. napapikit ka naman dahil sa pakiramdam. nang akmang titigil na sana si jisung dahil hindi ka nag rerespond sa halik niya ay hinila mo ang batok niya para halikan siya.

tumigil kayo nang kapusin na kayo sa hininga. you're staring at each other again. and then you cleared your throat.

“uhm – ano, may gagawin pa ko.” may bahid ng kaba at embarrassment sa boses mo. medyo nanginginig nginig pa.

kinabukasan, mag hapon mong iniiwasan si jisung. iisa lang ang circle of friends niyo kaya hirap na hirap kang gawin yon, pero ginagawa mo pa rin. hindi mo alam ang sasabihin o gagawin kapag nakaharap mo si jisung. sobrang awkward.

pati ang iba niyong kaibigan ay nagtataka dahil hindi kayo magkasama at nag aasaran. alam na nilang may mali sa inyong dalawa, pero dinedeny mo.

“ano ba nangyari sa inyong dalawa? nag away ba kayo o ano?” tanong sayo ni chenle.

umiling ka naman, “wala nga.”

“nako, mag usap kayo ah? sige na, may klase pa ko.” chenle tapped you and jisung's shoulder before leaving the two of you alone.

“hindi ako mag sosorry sa ginawa ko kagabi.” pagbasag ni jisung sa katahimikan. “hindi ako nagsisisi na hinalikan kita, yn.”

ako rin, sabi mo sa isip mo. nahihiya at na a-akwardan ka, pero hindi ka nagsisisi na hinalikan mo siya dahil alam mong ginusto mo yon. kaya mo nga siya hinila pabalik para halikan e.

akmang aalis na si jisung nang hindi sumagot.

“ako rin, jisung.”

hindi ka makatingin nang deretso kay jisung kaya nakatungo ka lang sa hita mo habang pinaglalaruan ang mga daliri mo.

“s-sorry kung iniwasan kita.. hindi ko lang talaga alam ang sasabihin sayo, pero hindi rin ako nagsisisi na.. h-hinalikan kita, jisung.” dagdag mo pa.

naupo si jisung sa tabi at saka hinawakan ang baba mo para tumingin ka sa kaniya. he cupped your face and then he pecked your lips once again. sabay pa kayong napangiti at saka mo siya niyakap.

“bakit mo muna ko tinititigan nung natutulog ako? ang creepy mo.” pang aasar sayo ni jisung.

radio plays at the background.

[ you shouldn't kiss me like this, unless you mean it like that. but if you do, baby, kiss me again. ]

#park jisung fic #nct dream suggestive #park jisung suggestive #park jisung angst #nct dream angst #fic: you shouldn't kiss me like this

68 notes · View notes