Kelebeği öldüren ve çiçeği solduran başkası olabilir, yarayı açan kişiyle yarayı kapatabilicek olan aynı kişi olabilir. Ama ben o yaranın üstüne kocaman çiçekler açtırıcam, çok güzel kelebekler uçucak o yaraların üstünde<3
Bir kadın düşünün ömrü boyunca hep birilerini düşünmüş, kendini hep ikinci plana atmış bir kadın o kadın için canımı veririm ben ve o kadının yaşayamadığı, içinde kalan ne varsa ona yaşatmak için yaşıyorum.
ben hep telaşlıydım senin için. ayağını taşa çarpsan kalbim ağrırdı. evet görmüyordum belki ama hissediyordum; senin uzaklarda bir yerlerde canın yanıyordu ve ben bunu çok içten hissediyordum...
Sen bu yaşadıklarımın bedelini ödeyemezsin, omuzlarına yük olurum. Ben bir anneme yaslanırdım. Onunda yükünün babam olduğunu anladığımda bıraktim yaslanmayı ,artık yaslandıgım birisi yok omuzlarım hep düşük ,kamburum biraz ,annemde yorgun ,görüyorum, ağladığını anlamadığımı sanıyor ama içtiği sigara izmaritlerini saydığımda hep fazla çıkıyor. Üzülüyor ama sabahında dünyanın en mutlu insanı gibi gülüyor. Annesinin kaderi kızlarının çeyiziymiş öyle duymuştum. Ondanmı sırtımdaki yükler? Anne ben bu yüklerin altında eziliyorum. Tutusana elimi ,bırakalım her şeyi, yıkılsın. Biz o enkazı tekrar yapalım. Çiçeklerimiz olsun bizim. Çiçeklere can veren bu eller, bizede hayat verir.
🩸Bir türkü ile tanıdım seni ... Sen ise en anlamsız rock'a değiştin beni ... Ben kara-m dedim ... Sen ponçiğim...ben tenha da yüzünü koklamak istedim.... Sen Beyoğlu'nda beni öpmek...farklı değildik aslında... Şair'in dediği gibi benim yetmeyen uykularım , senin ise uzun kahvaltıların vardı ... Fark-ı'mız yoktu çok ... Sadece sen beni hiç anlamadın... Ben seni anlayamadım...belki de tek ortak noktamız beden elbisesini ruh-umuzda taşıyor olmaktı... 🩸