#galit galit muna

[heeracha]

park "mag-antay ka hahatid kita" jongseong

#yung nag-away kayo tapos sabi uuwi ka na muna para makalma kayong dalawa tapos sasabihin niyang hahatid ka na niya #tapos sasabihin mo ayaw mo kasi galit ka nga ba't mo naman gusto kasama taong kagalit mo pero jay niyo mapilit 'hahatid kita' #'di mo ko matiis ewan ko sayo' sasabihin mo tapos 'alam mo naman pala eh' sasabihin ni jay habang palabas ng apartment niya para ihatid ka #shuta jay ano na ha

[ligayangdala]

MGA KARAKTER | camboy!bf!jisung x fem!reader

GENRE | smut, camboy!au

BILANG NG MGA SALITA | 1.3k words

LENGUAHE | tagalog-english

MGA BABALA | smut, filming lewd content, pussy slapping, clit play(?), fingering, nipple sucking, slight mean dom!jisung

CHIKA NG ADMINS | helloo, pasensya na kung bigla kaming nawala :< nalunod nanaman sa school works potangena pagod na kami mag-aral HAHAHAHAHAH anyway, here's camboy!jisung, enjoy!! will upload a visualizer maya-maya sa twitter. aaaand, unahin muna namin si ji instead of the uploaded sneak peak kasi di pa namin tapos isulat 'yon so.... si ji nalang muna heheheheheh ito naaa at hindi pa ito na-betaread, saka nalang siguro namin ie-edit kapag may oras na kami hahaha

DREAM FILMS SERIES EP. 03

SUNG ﹫SUNGMP4

stress reliever

﹫nsfwacc1: saraaap :(

﹫nsfwacc2: ME WHEN!!

﹫nsfwacc3: ME N WHO

﹫nsfwacc4: sung, ang sarap ng puke ng gf mo :(

﹫nsfwacc5: sobrang cozy ng videos niyo sung AAA naiinggit ako

—.

ah, college. freedom sa parents dahil malayo ang unibersidad na pinasukan niyong dalawa ni jisung. akalain mo yun? magtatagal pala kayo ng high school sweetheart mo? from grade 9, at ngayong 3rd year college na kayo, hindi pa rin nagbabago ang pagmamahal ni jisung sayo. jisung earned the trust of your parents and you earned the trust of his, kaya pumayag sila na magrenta kayo ng iisang condo—though 2 bedroom condo yun at magkahiwalay kayo ng kwarto (sa edad niyo ni jisung, malamang hindi niyo maiiwasan na hindi magkatabi kapag matutulog).

since this is the first year na kayong dalawa lang ni jisung ang magkasama sa condo (dahil dalawang taon rin kayong online classes), napatunayan mong may adiksyon ang nobyo mo sayo. nung mga unang linggo na maluwag pa ang mga ginagawa niyo sa university, halos hindi kayo matapos ni jisung at hindi nagsasawa sa katawan ng isa't isa. tapos may demonyong bumulong pa kay jisung na tropa niya na nagsabi, kung komportable kayong dalawa, pwede niyong ibenta at ipost ang videos niyo sa internet at may mga maga-avail nito. at… totoo nga. since then, seven months ago simula nung pumayag ka at nagdesisyon kayo, ang account ni jisung ay sumikat at ngayon mayroong higit 50k followers. may mga kinikita na rin kayong dalawa ni jisung na minsan ginagamit niyo sa pansariling pangangailangan (jisung once used your biggest earnings to buy food and sex toys na madalas niyang gamitin sayo).

ngayong may freedom na kayong dalawa na gawin ang mga bagay na hindi niyo magagawa sa harap ng magulang niyo, pero nagagawa niyo sa internet, favorite ni jisung na ipakita ang ari mo sa harap ng kamera. jisung likes to show you off, likes to fuck you with his clothes on and most of all, he likes touching you during cuddle sessions and like to suck on your tits.

at ngayong araw, umuwing libog si jisung. nauna kang umuwi dahil wala ka naman nang gagawin sa school at gusto mong maglinis ng bahay. five hours after mong makauwi, bumukas ang front door ng condo at niluwa ang nobyo mong nakasimangot at hawak-hawak ang backpack sa isang kamay at ang isa ay ginugulo ang buhok sa sobrang inis. “anong nangyari?” tanong mo sa nobyo mo, tumayo ka mula sa sofa at pinause ang pinapanood na series. “sungie… kausapin mo ako”

galit, binuksan ni jisung ang ref para kumuha ng malamig na tubig para kahit papaano mahimasmasan ang init ng ulo niya. umupo ka sa sofa at hinintay si jisung na umupo sa tabi mo, ganyan ang routine niya sa tuwing uuwi siyang stressed sa school. tinapon niya sa basurahan ang bote ng tubig bago umupo sa tabi mo. dahil natatakpan ng buhok niya ang mga mata niya, inayos mo ang sarili mo hanggang sa makaupo ka sa kandungan niya at maipwesto niya ang mga kamay niya sa balakang mo bilang suporta. nang hawiin mo ang buhok niya palayo sa mga mata, halatang halata kung anong gustong iparating ng mga mata niya— pagnanasa. napakagat labi ka at napatingin sa labi niya, guiding his one hand over to your chest until he was squeezing them like stress balls. jisung then lifted your shirt before latching his mouth onto your nipple. napatapon ka ng ulo patalikod at napahawak sa ulo niya't nagsimulang sabunutan siya ng marahan.

binilog ni jisung ang dila niya sa utong mo, kasaby nito ang paggalaw ng balakang mo sa tite niyang nagsisimula ng tumigas. napapahigpit ang hawak mo sa buhok niya sa tuwing kakagatin niya ang utong mo at ililipat ang bibig sa kabilang dede para paglaruan. nagtanim ng halik sa gitna ng dibdib mo si jisung bago ka halikan ng malalim sa labi at harapin ka.

“love—” napatigil siya dahil biglang nauna ang hiya sa gusto niyang itanong, “pwede ba tayong magfilm ngayon?”

naramdaman mong uminit ang mukha mo, halos dalawang linggo na simula nung huling upload ni jisung sa alter twitter niya dahil sa sobrang busy sa acads. “okay,” tango mo, “stressed ka no? kaya gusto mo magfilm?”

“sobra,” matipid na sagot nito, “now remove your clothes, all fours sa kama, i’ll get the camera”

quickly, tumayo ka at dumiretso sa kwarto niyo (kwarto niya). hinubad mo ang suot na oversized shirt at shorts, pagkatapos nito at sinunod mo ang panty at bra mo. naririnig mong papalapit ang presensya ni jisung sa kwarto kaya agad kang pumwesto sa kama—face down, ass up. the position jisung loves the most. pagpasok ni jisung, napangisi siya't napakagat labi habang sine-set up ang kamera sa tripod na nasa dulo ng kama niya.

“hm, good girl” ngisi nito at tumayo sa gilid ng kama. tumaas ang mga balahibo mo sa katawan nang maramdaman mong ipadalos niya ang palad sa balat ng pwet mo at paluin ito. “wet ka na agad, love? wala pa akong ginagawa.”

so, isa sa mga bagay na hindi alam ng marami ay dominante si jisung. akala kasi ng marami, under ang boyfriend mo sayo, pero sa loob ng condo niyo… ikaw ang under (literally). andaming nakikita si jisung bilang inosenteng boyfriend mo na mahal na mahal ka't hindi gagawa ng kahit anong masama sayo. well, wala naman talagang ginagawang masama si jisung sayo at mahal na mahal ka niya, nagcclash nga lang ito sa salitang 'inosente'.

napahinga ka ng malalim nung maramdaman mo ang palad ni jisung sa puke mo, sinimulan niyang galawin ito side to side, tila pinapakiramdaman kung gaano ka kabasa. “sung!” ungol mo nang maramdaman mo ang pag palo ng palad niya sa puke mong naka-expose sa kamera. “m-more…”

“more? naughty mo naman”

sahalip na sampalin muli ni jisung ang puke mo, pinadaan niya ang daliri niya sa hiwa mo’t nagumpisang paglaruan ang tinggil mo. kagat kagat ang babang labi, pinipigilan mong umungol ng malakas. “bakit ka nagpipigil ng ungol, love?” tanong ni jisung, ang daliri niya ay patuloy na naglalaro at ang isang kamay naman ay pinalo ang pisngi ng pwet mo— rason kung bakit ka napa-ungol ng malakas at gumalaw ang balakang mo palayo sa kanya. “bakit ka lumalayo?”

“m-masarap—” mahinang sagot mo, “sung, fingerin mo ako, please?”

“paano kung ayaw ko?”

isa pa sa mga unexpected things kay jisung, he's a mean dom. ayaw na ayaw niyang minamandohan mo siya unless sinabi niya sayo na ikaw ang magbigay ng instructions sa kanya. isa rin sa paborito niyang gawin ay edging o i-deny ang orgasm mo. gusto niya munang marinig kang nag-mamakaawa bago ka niya payagang labasan. mabilis ang daliri ni jisung sa paglalaro ng tinggil mo, isipin mo yun, your boyfriend can make you cum in a span of a few minutes just by circling his fingers on your clit.

ang isang kamay mo ay nakakapit sa comforter ng kama, ang isa naman ay pinipisil ang sariling dede dahil hindi ito binibigyang pansin ng nobyo mo. puro ungol ng pangalan niya ang naririnig sa video, mga ungol na gustong gusto niyang naririnig palagi.

“sungie!!” tawag mo, pinasok niya ang isang daliri. nanginginig na ang katawan mo sa sarap, pati ang mga tuhod mo ay nanghihina na. “sungie, a-ayan na…”

pansamantalang nilabas ni jisung ang daliri niya mula sa butas mo at pinanood kang manginig habang nakatuwad. ilang segundo lang ito at muling binalik ni jisung ang kamay niya sa puke mo, sinasampal-sampal ito nang marahan kasabay ng pagpalo niya sa pwet mo. “s-sung… s-sungie— p-please, fuck!”

nagsimulang gumalaw ang balakang mo, it was like you were playing with yourself using jisung's palm, wanting to reach your high. this boosted jisung's ego, “that's right, love… move on your own, gamitin mo lang kamay ko” sabi nito at pinalo ang pisngi ng pwet mo.

nilayo na ni jisung ang kamay niya mula sa puke mo, napangiti sa posisyon mo sa kama niya at sa basang parte ng comforter niya.

“love, tirahin kita”

—.

﹫nsfwacc6: sungmp4 + rainy weather :( sana all

﹫sungmp4: perfect combination

﹫nsfwacc7: ganda ng kamay mo, sung. choke me lol

﹫sungmp4: gf ko lang po pwede ko i-choke kasi kink niya yun ;)

﹫nsfwacc8: PUSSY SLAPPING *nahilo*

﹫sungmp4: sarap hahaha

﹫nsfwacc9: tangina sarap niyo pareho

﹫sungmp4: thanks po siguro hahaha

﹫nsfwacc10: wala bang full content? :<

﹫sungmp4: soon!

—.

“love, hindi pa ko tapos sa'yo. upuan mo ko sa mukha,”

“ji?!”

TAGGING: @butterjaems @shairamaexx @flovezen @haebragi @maleegayuh @thesirenita @hanjisungpark @luvenshiti @j00reads @stickerjae @bebskyy @ciscachenh @jenoluuvvs @moonattelli @markibo @kkotjia @rensaure @ne0sgun @yoitlover @mklver @winwinxiiv @91qowngus @dxoah @adorenjun @dongsicheng28 @xnishimura @yoitculture @jaeminsbebu @jaeemie

#nct smut #nct dream smut #jisung smut #park jisung smut #nct scenarios #nct dream scenarios #jisung scenarios #nct hard thoughts #nct dream hard thoughts #jisung hard hours #nct hard hours #nct dream hard hours #au: camboy!dream

[aking-takbuhan]

Naughty P.JS (M) (F)

Pairings: Reader x Jisung Genre: Smut,fFluff, bf!Jisung  Plot: Jisung was finishing his plates since he is an archi student, not until Reader was being clingy. “Naughty girl hmm?” Total words: 682  Author’s words: hallur po I just  made this on the spot kaya patawad if may pagka cringe HAHAHAH, I will fix it siguro nalang and let me know your thoughts! 

Ikaw ngayon ay nasa condo ni Jisung at nakahiga sa kama niya. Inaantay mo siyang matapos sa plates na ginagawa niya kanina pang umaga. Kanina ka pa inaantok pero nagkaroon kayo ng deal ni Jisung na sabay kayo matutulog dahil gusto mo makipag cuddle sakanya. Oo clingy ka kasi kay Jisung. Naka ilang beses ka na nagtanong kay Jisung kung kelan siya matatapos, pero paulit-ulit niyang sinasabi na ‘malapit na’ pero halata namang hindi parin ito malapit matapos. “Jii, when will you finish ba? kanina ka pa jan” Sabi mo at nag hmm lang sayo ang nobyo mo which made you pouty. Nilapitan mo naman siya dahil gusto mong makita kung matatapos na ba ito, at kahit antok ka na. Kita mo naman na medyo matatapos na ito kaya nagsalita ka ulit. “Ji, matatapos na naman eh, bukas mo na gawin, wala ka naman pasok tom eh..” Sabi mong may lungkot sa boses dahil gusto mo na talaga maki cuddle kay Jisung dahil miss mo siyang icuddle.  “Baby, wait nga lang matatapos na to oh. If you want you can sleep na sunod na lang ako” At don ka tuluyang na nagtampo, siyempre nagkaroon nga kayo ng kasunduan tapos hindi niya ito itunutupad. “Akala ko ba may kasunduan tayo? Bat mo ko pinapauna matulog?” Banggit mo ng may halong galit sa boses. “Eh baby tinatapos ko nga plates ko eh, matatapos na to wag kanang mangulit”  Humiga ka nalang uli sa kama ni Jisung, at nagphone. Kahit nagtatampo ka na, gusto mo parin makipag cuddle. [1:00AM] Oo 1 am na, pero bc paren si Jisung sa plates niya. “Jisung anubayan, pwede naman kasi bukas na gawin yan.” Sabi mong nababadtrip na. “Sana di nalang muna ako bumisita sayo kung jaan ka lang din tututok, ayaw mo ba magmake time sakin? Jaan ka nalang ba tututok? Mas mahal mo pa ata plates mo kesa saki-”  Naputol ang sinasabi mo ng bigla kang nakaramdam ng labi saiyong labi. Jisung was kissing you, oo napikon si Jisung sa sinabi mo dahil ayaw niyang nakakafeel ka na parang ayaw niya na sayo. He kissed you deeply and later on pushed you on the bed. His hands started to wonder around your body, and removed your shorts. “Hmm? What were you saying kanina? Baby you’re always so impatient.”  He moved your panties sa gilid, and starting to finger you pero super slow which made you impatient. Jisung noticed it you were whining dahil ang bagal niya talagang ginagalaw ang kanyang daliri. “Oh ano baby? You’re still impatient? Dapat nga thankful ka cause I’m giving you my attention na” You moaned later on dahil pinasok niya na ang dalawa niyang daliri, at mabilis na ginagalaw ito. Jisung chuckled, “Baby, bat di ka na nagsasalita? Weren’t you complaining kanina? Ngayon umuungol ka na” You clenched, and felt na malapit ka na. Syempre Jisung was a tease, and removed his fingers. “I want you to cum on my cock, baby” Pinasok niya na ito, then you both moaned. “J-jisung fas-faster!” The moment you said it Jisung acted up, and sped up to the point you were seeing stars. Then you both felt your high “Ji, lalabasan na ko”. Maya maya ay binigyan ka na ng permission to cum, sumunod na din siya at nilabas niya sa loob mo. Parehas niyong hinahabol ang inyong mga hininga, at maya maya bumagsak na din si Jisung sayo, at inalis ang ari niya sa iyong looban. “Now baby let’s cuddle” said Jisung, habang nagcocomplain ka pala kanina, is tapos na ni Jisung sa plates niya at naglagay lang siya ng finishing touches. “Finally, I missed you baby” Sabi mo kay Jisung habang sinisiksik ang ulo mo sa leeg niya. “Hmm, I told you matatapos na rin ako I was just too focused on making it perfect kaso you were being impatient, kaya binilisan ko tuloy” You chuckled, “Well, dapat lang dahil I want cuddles” You grinned. May saglit na katahimikan ng bumalot sainyo, but then “Naughty girl hmm?” He said and you giggled at pati narin si Jisung. At kayo ay tuluyan nang natulog....

#nct smut #nct #nct jisung #park jisung #nct fluff #nct dream #nct filo #jisung

[upismediacenter]

LITERARY: Rosie

Trigger Warning! 

(Sensitibo at naglalaman ng karahasan)

Nanginginig ako sa takot. Nakatakip ang kamay sa aking mukha habang nakaupo sa sahig ng aking banyo.

Mayroon akong matalik na kaibigan na nagngangalang Rosie. Siya ay maganda, mabait, at palakaibigang tao. Maraming nagkakagusto sa kanya at sikat siya sa aming paaralan kaya ay hindi ko lubos akalaing mapapansin at kakaibiganin niya ang isang taong iniiwasan ng iba na kagaya ko. Kay tamis ng kanyang ngiti na tila ba kapag ngumiti siya sa iyo, parang nawawala ang mga suliranin mo sa mundo. Siya lang ang tanging nakakaintindi sa akin at hindi ko na kailangan ng iba pang kaibigan. Mawala na ang lahat sa akin wag lang siya. Kaya hindi ko talaga tanggap ang nangyari!

Sariwa pa sa utak ko ang nangyari na tila ba kahapon lang ito. Biyernes nang hapon nang dumiretso ako galing sa eskwela papunta sa bahay ni Rosie. Bibisitahin ko sana siya dahil sinabi niya sa chat na nilalagnat siya kaya hindi siya makakapasok. Parehong OFW ang kanyang magulang at ang kuya niya naman ay kinabukasan pa raw uuwi galing sa trabaho kung kaya’t mag-isa lang siya noon sa kanilang bahay. Lubos akong nag-aalala dahil walang mag-aalaga sa kaniya.

Laking gulat ko nang pagkapasok ko ay tumambad sa akin ang nagkalat na gamit sa paligid. Patay ang lahat ng ilaw maliban sa banyo. Buti na lang at may kaunti pang liwanag na galing sa labas dahil sa sinag ng papalubog na araw. Sa mesa ay may nakita akong dalawang plato na may tira-tirang tsokolateng keyk. Katabi nito ang isang pitsel ng juice na kalahati na lang ang laman. Mayroon ding dalawang basong naiwang may kaunting laman: ang isa ay nasa mesa at ang isa ay basag sa sahig. Nagkalat sa lapag ang bubog ng nabasag na baso, kasama ng naghahalong kahel na likido ng orange juice at pulang likido na parang… dugo!

“Rosie! Rosie! Nasan ka?” sigaw ko puno ng pag-aalala.  Agad ko siyang hinanap hanggang  tumambad sa akin ang kanyang duguang katawan sa sofa. Umaagos ang dugo sa sugat sa kanyang tiyan na galing sa saksak. Umiiyak akong nilapitan at niyakap siya; nabahiran ng dugo ang suot kong itim na t-shirt.

Tinatakpan ng mamasa-masa kong kamay ang kanyang sugat sa pag-asang titigil ang pagdurugo at maisasalba ko pa ang kanyang buhay, ngunit wala itong naitulong at patuloy pa rin ang pag-agos ng dugo. Tuloy-tuloy na umagos ang aking luha at nalasahan ko na ito sa aking bunganga. Pinunasan ko ang aking bibig gamit ang aking kamay, pero sa halip na alat ng luha, tamis ang nalalasahan ko. Tamis na may kahalong asim gaya ng orange juice at tamis na nag-uumapaw sa lasa ng chocolate cake. 

.

Orange juice at chocolate cake? Bakit bigla ko itong nalalasahan?

Sa halip na sagot, isang matinding sakit ng ulo ang itinugon ng utak ko sa mga tanong.

Sinusubukan kong alalahanin ang nangyari bago ang aksidente ngunit wala akong maalala maliban sa mga nangyari noong araw na iyon. 

Kahit anong umpog at pukpok ko sa ulo ko, hindi nagbubukas ang pinto ng mga alaala. Walang lumalabas na mga sagot. maliban sa mga nangyari noong araw na iyon. “WALA KANG KWENTA, WALA KANG KWENTA!” galit na saway ko sa sarili. Gustong-gusto kong makatulong sa imbestigasyon ng mga pulis pero wala akong magawa. Wala akong silbi. Wala man lang akong magawa para sa bestfriend ko. Sabi nila baka raw dahil sobrang traumatic ng nangyari kaya nabablangko ang isip ko. Hindi ko matanggap. Kailangan kong tulungan mabigyan ng katarungan ang bestfriend ko.

Kapag dumadami na ang tanong ko, hudyat na naman ng matinding kirot. Maliban sa pisikal na sakit na nararamdaman ko sa aking ulo dahil sa kakapukpok ko, maya-maya ay nakaramdam ako ng kirot at sakit na tila ba binibiyak ang ulo ko sa loob. Napasigaw ako sa sakit at binaon ang ulo ko sa kama at tinakpan ng unan upang mawala ito. Pagkatapos ng ilang sandali ay nawala rin ito at kinuha ko sa side table ang aking gamot at ininom ito kasama ang tubig.

Nagpasya ako na pumunta muna sa banyo upang maghilamos ng mukha. Paika-ika akong nagtungo doon dahil sa sugat sa paa ko. Pagkatapos maghilamos ay napatingin ako sa basurahan at nagtaka sa aking nakita. Pinulot ko ang aking unipormeng puno ng dugo at nahulog mula doon ang isang kutsilyo. Pinulot ko ang kutsilyo at napagtanto na kutsilyo ito mula sa bahay nina Rosie.

Nanlaki ang mata ko sa napagtanto. Muling sumakit ang ulo ko. “AAAARRGHH!”, napahiyaw na ako sa tindi ng kirot. Napasandal ako sa dingding at dumulas pababa hanggang sa napaupo na ako. 

Unti-unti, napalitan ng hikbi ang sigaw. At ang hikbi ay naging halakhak. Di ko na mapigil ang malakas na pagtawa. Tumutulo ang aking luha habang patuloy sa mayabang na pagtawa ang aking sarili.

"Alam mo ba kung ano talaga ang nangyari?" Hindi ko tiyak kung ako ba ang nagtatanong o tinatanong ng kaharap ko sa malaking salamin ng banyo.

Biyernes nang hapon nang dumiretso ka galing sa eskwela sa bahay ning matalik mong kaibigan na si Rosie upang bisitahin siya dahil sinabi niya sa chat na hindi siya makakapasok sa paaralan dahil siya ay nilalagnat. Ngunit laking gulat mo na lang nang makita kong parang maayos naman ang kaniyang kalagayan at masaya lang siyang kumakain ng keyk at umiinom ng juice na pangiti-ngiti na tila ba kinikilig.

“Rosie, okay ka na ba? Dapat hindi ka muna kumain ng matamis. Puro asukal yan at hindi makakatulong sa kalagayan mo lalo na’t may sakit ka. Gusto mo bilhan muna kita ng soup diyan sa may kanto?”

“Uy kahit wag na.”  tugon niya at ngumiti nang nakakabighani. “Halika muna rito, tara kain muna tayo”,  pag-anyaya niya sa’yo. “Nga pala, alam mo ba, sinagot ko na yung manliligaw kong si Berto”. Kinikilig na sabi niya. “Sa katunayan, siya nga ang may dala nito ng pagbisita niya kahapon. Selebrasyon ng aming pagiging ganap na magkasintahan.”

Nang banggitin niya iyon, biglang nawala ang ngiti sa ’yong mukha. Unti-unti, hindi mo namalayang nandilim na ang paningin mo. Hindi mo alam kung ano ang sumapi sa isipan mo at biglang hawak mo na lang ang kutsilyo. Bahagyang natatawa pa si Rosie sa kakaibang hitsura mo sa pagkatayo niya hawak ang baso ng juice. Hanggang sa hindi mo na napigilan ang iyong kamay, dire-diretso hanggang bumaon sa tiyan niya. Nabitawan niya ang hawak na baso at agad tumakbo ngunit hindi na niya kinaya at napaupo na lamang siya sa sofa.

Hinugot mo ang kutsilyo mula sa kanyang tiyan. 

“Bakit?” tanong niya habang lumuluha. 

“Akin ka lang Rosie. Hindi ko kayang mawala ka,” sambit mo habang namumula ang mata. 

“Hindi ko kayang mawala ka, Rosie! Hindi ko mapapatawad ang gumawa sa ‘yo nito.”

Nakatitig pa rin ako sa harap ng salamin. Nanlilisik sa galit sa nakikita kong repleksyon. Patuloy akong umiiyak habang patuloy rin siya sa pagtawa sa akin. 

#MC2025 #MissinglinC #Literary #Filipino #iloveyou

[leebyrinth]

PROMISE / lee jeno (m)

—  racer!jeno x f!reader

— written in TAGLISH.

— very light angst, fluff, smut

— WARNINGS !! explicit words, mentions of food, make-outs, nipple sucking, grinding.

Pinangakuan ka ng boyfriend mong si Jeno na pupunta siya sa birthday mo. Ngunit, nagdaan na ilang oras hanggang sa sumapit na ang 10 pm ay wala pa rin siya.

Ilang minuto lang lumipas ay nakatanggap ka ng text mula sa kanya.

jeno: sorry, baby :(

jeno: katatapos lang ng car race namin

Sa sobrang inis mo sa kakahintay sa kanya, pumasok ka na lang sa kwarto mo at tumalon sa higaan niyong dalawa.

Hindi mo na siya nireplyan, matatapos naman na rin 'tong araw na 'to. Mukhang hindi naman talaga siya pupunta at aabutin pa ang birthday mo.

Lagi naman ganto si Jeno. Hindi siya tumutupad sa usapan. Hindi mo talaga sure kung dapat ka ba maging masanay or i-confront siya tungkol dito.

Kaya nung sumapit ang 11 pm, narinig mong bumukas ang pintuan ng condo niyong dalawa. Agad kang nagpanggap na tulog dahil ayaw mo muna siya makausap.

“Baby?” tawag ni Jeno. Naghintay si Jeno ng sagot pero wala siyang narinig na kahit anong ingay.

Naramdaman mong dahan-dahan binuksan ni Jeno ang pintuan ng kwarto at nakita niyang nakadapa ka sa higaan, yung mukha mo ay nakabaon sa unan.

“Sorry, baby. Ngayon lang,” sabi ni Jeno habang naramdaman mong umupo sa higaan si Jeno, “Happy birthday, baby. May cake pa naman ako.”

Agad mo inangat ang ulo mo dahil gusto mo makita yung cake na dala niya. Ngumiti si Jeno nang makita niya ang mukha mo, “Galit ako sayo, Jeno. Hindi mo manlang sinabi ng maaga na may car race ka.”

“Alam ko dahil hindi ka nagreply sa texts ko. Naiintindihan ko naman, baby. Birthday mo eh. Sorry talaga,” Hinalikan ni Jeno ang noo mo nung nakaupo at nakasandal ka na sa headboard.

Jeno caressed your cheeks while smiling at your face. Naramdaman mo ang pag-init ng mukha mo dahil iba pa rin talaga ang epekto ni Jeno sayo. Oo, marupok ka pagdating kay Jeno.

Jeno captured your lips. Gentle lang si Jeno nung una habang hinahalikan ka hanggang sa naging agresibo na siya, kinakagat na ang ibabang labi mo. Hindi mo napigilan na umungol dahil lang doon.

“In my lap, baby.”

Sinunod mo siya at nilagay mo binti mo sa hita ni Jeno at umupo paharap sa kanya. Agad kang hinalikan muli ni Jeno. You felt his warm hands in your waist inside your shirt.

Humiwalay ka sa halik at nagsalita, “Please, please, Jeno,” you begged. Hinahawakan lang kasi ni Jeno yung tiyan mo.

Jeno smirked, “Sure thing, baby.”

Tinanggal ni Jeno ang pantaas mo at nakita niyang wala kang suot na bra, “Hmm? Magcecelebrate tayo ng birthday mo na wala kang bra, baby? Ikaw ang may birthday pero bakit ako pa may regalo?” Pagkatapos sabihin ni Jeno 'yun ay tumawa siya ng mahina.

Wala pang ginagawa si Jeno pero nanghihina ka na dahil sa kanya, “Aasarin mo lang ba ako, Lee Jeno?” Tumawa ulit siya.

Hinalikan muna ni Jeno ang leeg mo bago niya hawakan ang hinaharap mo. Ramdam na ramdam mo nga ang mga paulan niyang halik sa leeg mo. Hanggang sa naramdaman mo na bumababa na ang labi niya papunta sa dibdib mo. Mahina kang umuungol sa sarap ng halik ni Jeno.

“Fuck, ang ganda mo,” Pagkasabi non ni Jeno ay hinawakan niya ang isa mong dede at nasa labi naman niya ang nipple ng kabila mong dede. Lumalakas na ang ungol mo dahil sa sarap.  Patuloy lang si Jeno hanggang sa lumipat naman siya sa kabila mong nipple.  

Naramdaman naman ni Jeno na onti-onti mong ginagalaw ang sarili mo para maramdaman ang ari ni Jeno. Umungol na rin si Jeno dahil bumibilis ang paggalaw mo sa taas niya at nararamdaman niya ang puke mo.

“Ang sarap, Jeno,” Ungol mo.

“Teka lang, baby. Tangina— ”

Hinakawan ni Jeno ang bewang mo para pigilan ka. Jeno used his strength para maihiga ka sa  ilalim niya.

Hinalikan ka muli ni Jeno, “Hindi pa tayo tapos, baby. Maghintay ka.”

Alam mong hindi ka pa makakatulog dahil mahaba ang oras ang gagamitin ni Jeno para dalhin ka sa langit. At dahil diyan, nakalimutan mo na naiinis ka kay Jeno at sa mga pangako niya. Happy birthday nga pala sayo.

#nct smut #nct dream smut #jeno smut #lee jeno smut

[chereserene]

It hurts me yet I still believe them

It really hurts me when I ask someone and hindi sila nagbigay ng other details kahit hindi involved yung name. I just wanna know.

Grabe talaga yung lungkot na nararamdaman ko feeling ko I was betrayed at the same time ramdam ko na dissapointed ako sa sarili ko kasi dapat isang beses lang pero wala eh ang tanga ko talaga.

I just found out a "coincidence" when a random guy told me something and recently lang I just discover na totoo pala just bc of the photos. Wala kasing sinabi sa akin.

And naalala ko yung sinabi sa akin nung isang guy and ngayon saka ko lang napagdugtong dugtong.

At first nagdadoubt na ako but here I come my stupid self na ang daling mapaniwala.

So, totoo pala and ngayon ko lang narealize. That's so fucking sad!! Sobrang dissapointed ko sa sarili ko kasi how I wish he told me na lang sana na mismong galing sa kanya.

Naiiyak ako pag mga ganitong pagkakataon, malungkot lang ako pero di ako galit. I'm so mad at myself na sana kinonfirm ko na lang lahat muna kesa hayaan.

Putangina ko talaga. :(

I'm so fucking stupid.

#prserene

[tokwattoge]

Part 1

Hi.

Life update as of today, September 9, 2023.

Ang tagal ko hindi nagshshare kasi sobrang dami nangyari nitong mga nakaraan. Wala rin naman ako sa tamang wisyo na magjourna nung mga time na yon kasi iyak lang ako ng iyak.

Hindi ko alam kung pano ko sisimulan yung kwento guys, pero bilang supporters/ readers ko sa debt-free journey ko gusto ko maishare sa inyo ang progress or kung ano man ang nangyari na.

Matagal ng alam ng mother ko na may utang ako, pero ayaw ko kasi manghingi ng tulong sa kanya. Hindi dahil mapride ako kundi dahil ayaw ko na mastress at mamroblema pa siya sa problemang ako naman ang nagsimula. Ilang beses na siya nagtanong this year, anak magkano ba yang utang mo, lagi ko lang sinasabi ma wag mo na isipin ako na bahala ang magbayad nito. Siguro tatlong beses din, hanggang nitong huli nag insist na siya na sabihin ko. Na magagalit daw siya pag hindi. Finally, nag give in na rin ako. Wala namang lusot kay mama. Pag hindi sinabi, galit, pag sinabi, galit.

So pinacompute niya sakin lahat. Alam niyo guys, sa totoo lang? Never ko cinompute lahat lahat. Kaya siguro lumakas din ng lumakas loob ko na mag apply sa mga loans na yan. Parang ang nasa isip ko lang magkano ba yung babayaran ko na next due ganyan. Masyadong kumapal ang muka ko at tumaas ang bilib sa sarili ko. Nasobrahan. Alam niyo magkano na lahat? 280k. 280k!!!!!!! Sa lagay na yan marami na akong naclose na loan dati ha. Ano na lang 300k+????? NAKAKALOKA. Nakakaloka. Kahit ako tulala ako, di ko inexpect. Grabe. Wala akong masabi. Speechless. Sa TV ko lang nakikita yung lumubog ng ganito sa utang. Grabe.

So nakamove on na ako, well siyempre umiyak muna ako 2 days. Inabsorb ko yung mga nangyari. Kahit ako, sobrang disappointed sa sarili ko. Unahan ko na kayo, grabe ang tigas ng muka ko. 280k? Ano bang binili ko? Wala grabe. Parang 60+% interes lang. More than 60% pa yata. Masyado akong mayabang, masyado akong mayabang to ask for help. Ako yung tipo ng tao na nasanay talaga isolve yung mga probema ko mag-isa at hindi ako sanay manghingi ng tulong. Strong independent woman ang peg, kakayanin ang lahat. Isa na rin siguro itong matinding lesson sakin na ayusin ang finances, magkaroon ng disiplina, at wag mahiya manghingi ng tulong!!!

#debt free journey #dear diary #prsnl #journal

[jpehg]

Deathless 1835 240424

Muntik na akong mamatay.

Tumatawid kami sa isang kalsada malapit sa UST. Walang sasakyan, naka-red light din yung sa intersection kaya alam kong pwedeng tumawid. Pero nung nasa kalagitnaan na kami, may isang pulang sedan na humarurot papunta sa amin. Bumubusina nang malakas, pero hindi nakahazard. Naniniwala ako na may maganda akong judgment kung makakatawid ako. Pero sobrang bilis niya at nag-s-swerve siya sa dalawang lanes. Tumigas 'yung katawan ko sa gitna ng kalsada. Tatamaan ako. Parang dawalang segundo akong nakatulala sa pulang sasakyan sa gitna ng daan. Natauhan lang ako nung tinawag ako ni Lois at pinilit na ituloy na lang 'yung pagtawid ko.

Nakatawid naman ako. Diretsong humarurot yung sasakyan, linagpasan niya yung isang intersecting lane, tapos lumiko pakaliwa sa susunod nang hindi humihinto or bumabagal.

Unang beses akong nagfreeze sa gitna ng kalsada. Sobrang bilis ng tibok ng puso ko. Nagmanhid 'din yung dalawa kong kamay. Huminto muna kaming maglakad. Halong takot at galit 'yung nararamdaman ko. Biruin mo 'yon, kakakain ko lang ng friend noodles na may peanut sauce na sobrang tagal ko nang hinahanap tapos sasabihin ng buhay sa'yo, "Alrighty near-death experience ka muna."

Hindi talaga natin maiintindihan 'yung sense of humor ni rold, no?

Kapag binawian ako ng buhay d'on, magtatampo talaga ako. Kakabigay lang sakin ng big break. Wala pa ngang isang taon- magandang trabaho, wala na akong pinapaaral, tapos sobrang healthy na relationship. Bibili pa ako ng sasakyan ko gamit 'yung sarili kong pera. Pupunta pa kami ng Siargao ni Lois. Tatapusin ko pa 'yung mga tickets ko sa trabaho't mag-b-bonding pa kami ng teammates ko. 'Di ako papayag na mabawian ako ng buhay agad.

Pero it is what it is. I haven't been myself for the past few weeks. Kasi kung namatay ako agad ako, it would've been for nothing. Nakakalungkot na kahit nasa inyo 'yung right of way, hawak pa rin ng mga motorista 'yung buhay niyo.

Pulang sedan. NAU 'yung simula ng plaka niya. Pagkatapos nung pangyayaring 'yon, I wanted you to die. Hiniling ko na sana bumangga ka sa poste tapos ikaw lang 'yung maaksidente.

Pero ngayon, habang sinusulat ko 'to. Narealize ko na it's not worth stressing over. Masyadong malaki 'yung mundo at masyadong maraming problema. Kung may problema ka rin, sana may lakas ka ng loob para harapin sila. Sana, nakauwi ka rin nang matiwasay nang walang nadadamay.

I forgive you. I absolve you of your sin towards me. Para naman makabili ako ulit ng friend noodles at quail siomais in peace with the love of my life. Yum.

P.S. Salamat na lang siguro sa free pass para magjoke about near-death experiences.

[shoodleynoodle]

Andaming ganaaaaap wala nakakatawa talaga kahit pagphotodump dito di ko na nagawa. Ahahahaha. As usual, naghahabol pa rin ako ng ppt (deadline tom) pero ano malapit naman na ako matapos. Pero yung galit ko sa mga espanyol, forever na to. Taragis kasi nanakop pa, di na lang nanahimik, andami ko tuloy ginagawang powerpoint.

Bukas ko na itutuloy yung 3 remaining powerpoints na need ko tapusin kasi gusto ko magsulat ng notes kaya tinatry ko aralin yung module ko sa UPOU ahahaha kaso child development theories pala yung unang module feeling ko sa apat na taon ko sa psych eh may limang beses ko nang isinulat tong theories na to. Ahahahahaha. Tinatamad tuloy ako. Saka kasi yung bestie ko na kasabay ko mag-aral sa dc eh nag-breaktime kaya nag-eenjoy lang siya maglaro ngayon. Lalo lang akong tinatamad at nauudyok mag-roblox na lang. Ahahahaha. Need ko talaga ng consistent study buddy huhu. Kahit yung study stream focus rooms eh hindi na gumagana sakin kasi feeling ko yung iba dun nagpapanggap lang na gumagawa (kasi ganun ako xD).

Hintayin ko na lang siguro bestie ko kahit feeling ko mamaya pa siya mga 3am magsstart. Ahahaha. Nonood na lang siguro muna ako svt contents. Ahahahaha. Hay.

#n #skl

[0ne4them0ney-2f0rtheshow]

lifeline extras: going back to spain.

Dear Architect Natasha Kim-Choi,

We are delighted to invite you to the International Festival of Architecture and Design, the premier international event showcasing the work of renowned architects, designers, and innovators from around the world.

This year, the festival takes place from May 1, 2024 to May 10, 2024.

We have been following your remarkable work in the field of Architecture with great admiration. Your creative approach and dedication in the field has been truly inspiring, and we believe your presence would be invaluable to the festival.

Please let us know if you are interested. We have reserved _ tickets for your firm.

We hope to hear from you soon!

------

DK was supposed to go to Natasha's office to congratulate her as the four of them, Natasha, DK, Mingyu and Minghao received the said e-mail. However, he received an e-mail from Natasha. It seems like she forgot to remove her friends in cc.

It states: "Thank you for the invitation and for your nice words. However, I will not be able to attend such festival for personal reasons. With that, I would like to still avail such tickets for the other architects and designers of our firm."

Nakita niya ang kaniyang kaibigan, from the glass window of her office, who's currently staring at the e-mail she just sent.

It's been almost 10 years since the Spain era ni Natasha. The era where everything went wrong. But ever since the day she got back, she's been trying to improve herself for the better. And this e-mail? Triggered some of the bad memories that has happened before.

DK then immediately messaged their group chat, the one without Natasha.

tatlonghari (aka no natasha gc) DK: Huy! Nabasa niyo 'yung e-mail? Mingyu: Gagi, oo! Putek, magrereply pa lang ako na i'll go, tapos ni-reject naman ni Natasha. Anyare? Hao: Ano pa nga ba... DK: Na-trigger ata, pre. Nakatitig lang ngayon sa screen ng laptop. Mga 20 minutes na. Hao: Spain ba naman. Mingyu: Shet, sabihan ba natin si Cho? DK: Wag muna siguro. Tangina, naaawa naman ako kay Natasha. Hao: Office pa ba kayo? Di ko maiwan si Chi. Umalis si Fan eh. DK: Oo, dito pa kami. Parang di nga ako nakikita eh. Mingyu: Mapapansin 'yan ni Cho. Pag nagmessage na lang sa'yo, DK, sabihin mo na lang. DK: Sige. Si Bee pala? Mingyu: Tulog pa, masama pakiramdam eh kaninang umaga pa. Hao: Wow, domestic. Mingyu: Ulol, mas domestic ka, binahay mo agad si Fan! Kailan mo papakasalan? Hao: Si DK muna :p DK: Tangina niyo? Lol Mingyu: HAHAHAHA gagalet! Anyway, brb na. Magluluto pa ko. Si Nat ah. Feel ko pupunta nanaman 'yan sa condo niya dati. Hao: Lah, kala ko binenta niya na 'yun? DK: Afaik, andun lahat ng drawings niya pre-Spain era eh. Diba, Gyu? Mingyu: Oo, gags... ang dami niya talagang Romanesque drawings, pati plates niya nung college, Spain-inspired talaga. Kaya kahit papano, alam ko galit pa din 'yan sa sarili niya for what happened eh. Hao: Tangina kasi eh. Hay, nakakainis naman talaga nangyari non, pero wala, that's her lesson... DK: Grabe 'no? Her dreams shattered because of that... Hao: True. Pangarap talaga niyan maging Architect sa Spain. Pero ang gaga, hay. Mingyu: Di niyo ba pansin? Never na siya nagdrawing or gumawa ng plano ulit ng Spain-inspired? Ang daming clients na gusto ng ganong style tapos binibigay sa ibang Architects sa firm. DK: Triggering talaga 'yung Spain sa kaniya, I would say.

DK went back to his office room and waited for Natasha to come out of her office. She only smiled at the staff and went out. He followed her location, tama nga si Mingyu, she's currently on her way to her old condo. Nasa parking na sila. He saw Natasha went out of the car and he then messaged her, "Nat! Saan ka?"

He saw her open her phone, tumigil saglit para magreply. Pabura-bura ng message, but still, she replied, "Bahay na! Whyyyy"

"Wala, wala. May naiwan kasi ako sa office!"

"Nandoon pa ata 'yung secretary mo hahaha"

"Ayt. Btw, is everything okay?"

"Oo naman. :)"

She sighed and went inside the elevator. DK waited inside his car, and messaged their friends, "Yeah, nandito nga siya sa condo niya."

---

Ever since she got back from Spain, binaon na ni Natasha sa limot ang Spain, and everything that goes with it. It was one of the best things that's ever happened in her life, pero sinira lang din niya. Everything went down the drain when she trusted the wrong persons, she almost lost everything, her friends, her family and even her life.

Spain was her dream. The freedom, its gothic-style buildings, the life, everything. But Spain became her nightmare.

As soon as she stepped inside her condo unit, she was welcomed by her old self. She even saw her board na may note: "Spain, please come thru!" "Spain, baka naman! Ako na 'to!"

Bukod sa notes, naka-frame pa ang iba niyang plates na Spain-inspired.

She sat down on her sofa, nakatitig sa painting that her mom gave her when she received the news that she's going to Spain. Hindi niya namalayan na umiiyak na din siya. Her dreams that turned into nightmares.

Every now and then, she tries to go back to her condo, to try and see for herself kung naka-move on na ba talaga siya. Truth be told, hindi pa din talaga. Regrets are always coming back to her. Masakit.

She can't even mention this to her friends kasi alam niya na hindi maganda ang nangyari noon. It's been almost 10 years but the pain, regret, and fear of losing everyone is still there. Alam naman niya na it was her fault. Pero ang hirap lang din na wala siyang mapagsabihan tungkol dito.

She can't even say this to her therapist, fearing that she will just open something that shouldn't be opened and seen.

She's keeping all these to herself, she's trying to bury this part of herself.

Her phone rang and it was Seungcheol. She wiped her tears and gulped, then answered the phone, "Hi, love! Napatawag ka?"

"Love, tuloy pa ba tayo tonight? 8pm kasi 'yung dinner with the Ortegas. It's 7:30pm na din..."

"Oh my, sorry! I got caught up sa meeting. I'll see you there na lang, love."

"Okay lang. Ingat sa pagddrive, okay?"

"Ikaw din. I love you, Cho." She hung up the call.

Next time ulit? Sana sa susunod kaya ko na. She said to herself, everytime she goes out of this condo. She's trying but still, the ending? She tried.

Pagbukas ng pinto, she saw her friend, DK, who's sitting outside her unit. "Hi."

Namutla naman si Natasha, "Bakit..."

"How long have you been hiding this from us?"

He then hugged his friend, tightly. And just like that, Natasha broke down in his arms, "I'm sorry, DK. I'm sorry."

Pati si DK ay naluha din, "Shhh." Using her phone, he messaged his friend,

DK to Seungcheol: DK 'to. Pwede rain check muna si Nat? Seungcheol: Ha? Anong nangyari? DK: Ako, ako may problema. I just need a friend. Okay lang ba? Seungcheol: Okay, sige. Di ako naniniwala. Okay lang ba si Nat? DK: Honestly? I think she was never okay. Seungcheol: Nasan kayo? DK: Sinundan ko lang siya, nandito siya sa condo niya nung college. Seungcheol: Ano nangyari? DK: Ask mo na lang sila Hao or Mingyu. Just–wag susugod agad dito. I don't think she even wants someone to know this side of her. Seungcheol: Okay. Please, update mo ako. DK: I will.

He never saw Natasha cry like this. Kahit noong ikinasal siya kay Seungcheol, she never cried like this. And it pains him to know that while everyone moved on with their lives, Natasha's still stuck in the past. They never knew this side of her. Not until now.

Akala nila she healed from that past. It's clear that she never did. And no one knows about it.

[ligayangdala]

MGA KARAKTER | husband!taeyong x reader

GENRE | smut

BILANG NG MGA SALITA | 1.8k words

LENGUAHE | tagalog-english

MGA BABALA | smut, rough sex, hairpulling, fingering, nipple play, cum swallowing

CHIKA NG ADMINS | hi hiii, ito muna for now HAHAHAHA ito ‘yung unang natapos namin ni admin lia sooooo.... yeah! HAHAHAH anyway, hubby!doctor!taeyong 😩😩😩

HILING NI ANON | pwede po ba magrequest ng husband/dad!taeyong smut pero angry sex after a long day of work

GALIT NA PUMASOK NG BAHAY SI TAEYONG.

hindi madaling maging doktor lalo na sa panahon ngayon, pero dahil sa kagustuhan ng mga magulang niyang magtuloy siya sa pagdodoktor imbes na maging abogado, wala siyang nagawa. galit na galit si taeyong ngayon dahil sa isang surgeon, dapat hindi lalala ang sitwasyon ng pasyente kung hindi dahil sa katangahan nung doktor na ‘yun. hindi rin niya maintindihan kung bakit ang laki ng tiwala ng presidente ng ospital nila na hayaang mag-opera ang bagong salang na doktor— right away, sa unang araw ng trabaho niya, siya agad ang sinalang sa operating room. coronary artery bypass ang surgery niya kanina, nagulat siya dahil bigla siyang pinagsabihan ng presidente habang nagmimeeting na dapat bigyan ng tsansa sa operating room ang mga bagong doktor at si taeyong ang magsisilbing gabay nila sa loob.

balewala ‘yun sa kanya, pero ang hindi niya inaasahan ay ang pagsabi ng presidente na hayaan silang gawin ang operasyon habang nakatayo lang sa gilid si taeyong. “nakatapos ka naman ng med school, di ‘ba? this is why i don’t want newbies like you in my operating room! papatayin mo ba ang pasyente ko?” sigaw niya, the newbie stepped out of taeyong’s way and watched as the older continued with the surgery. taeyong was not named as the best surgeon in cardiology department for nothing, bago pa lumala ang sitwasyon ng pasyente, he stepped just in time. dalawang araw nang hindi umuuwi si taeyong dahil sa nangyari, he informed you beforehand na matatagalan nga daw siya sa duty niya sa ospital dahil iintayin niyang magising ang pasyente.

kaya umuwi ng galit si taeyong dahil nagalit ang presidente sa kanya, hindi rin niya maintindihan kung bakit dahil pakiramdam niya, tama ang ginawa niya. that he was the one who finished the surgery bago pa malagutan ng hininga ang patient. ala una na ng madaling araw, tahimik na ang bahay dahil alam niyang tulog na kayong lahat. naghubad ng sapatos si taeyong, tinapon sa basket ng maruruming damit ang uniporme at dumiretso sa kwarto ng anak. nakita niyang tulog na tulog na ang 3 year old niya, yakap-yakap ang bunny na bigay niya. ngumiti si taeyong at dahan-dahang sinarado ang pinto bago dumiretso sa kwarto niyo.

“bakit gising ka pa?” tanong nito at naghubad ng relo, nadatnan ka kasi niyang nakaupo pa sa harap ng vanity table mo at nakabukas pa ang laptop mo. lumapit ito sa’yo at humalik sa pisngi mo, “missed you”

“nag-email kasi ‘yung boss ko, tinatapos ko lang ‘yung report ko para next week” sagot mo at hinarap siya, “missed you, yongie. how’s your day?”

napailing nalang siya at hinubad ang suot na puting tshirt, tumayo at tinapon ito sa sofa malapit sa pinto ng kwarto para maalala niyang alisin ito bukas. “tangina talaga nung bagong presidente ng ospital,” mura nito, “parang ako pa ‘yung mali kasi ako ‘yung tumapos nung bypass surgery, sabi niya pa parang ang bida bida ko daw dahil ‘di ko binigyan ng chance ‘yung mga bagong doctor”

“the newly-grads?” tanong mo, sinara mo na rin ang laptop mo at pinapakinggan lang siyang mag-rant tungkol sa nangyari sa ospital while he settles in your bed. “grabeng tiwala ang meron ‘yung president sa mga newly-grads, i’m not questioning their abilities pero isn’t it much better knowing na andun ka to save their asses dahil muntik na mamatay ‘yung pasyente?”

“see, you get it! ugok lang talaga ‘yung bagong presidente na ‘yun” galit na sabi ni taeyong, nahagip ng mga mata ni taeyong ang suot mong damit, isa sa mga tshirt niyang maluluwag dahil paborito mong magsuot nito lalo na nung buntis ka dahil sobrang kumportable mo dito. pinanood ka ni taeyong na patayin ang mga ilaw na naiwang bukas at ayusin ang bag na gagamitin mo para sa trabaho bukas, unexpectedly, tumuwad ka para abutin ang gamit sa sahig at nakita ng asawa mo ang lace panties na suot mo. “uh—mahal?” tanging hmm lang ang sagot mo kay taeyong, hindi pa rin tumatayo at inaabot ang mga gamit sa sahig. “nakikita ko ‘yung panty mo,”

“yeah, and?” ngisi mo at lalo pang tumuwad sa para abutin ang huling gamit, “mag-asawa na tayo, may anak na tayo, nahihiya ka pa rin?”

“hindi naman sa nahihiya ako, pero… nalilibugan ako sa’yo” sabi nito, tumayo siya mula sa kama at pumwesto sa likod mo. hinawakan niya ang balakang mo at idinikit ito sa harap niya, “ramdam mo? tumuwad ka lang, ganyan na ‘ko katigas.”

napangisi ka, umayos ka ng tayo at sinandal ang likod mo sa dibdib niya bago itapon patalikod ang kamay mo at ipahinga ito sa batok niya. “hmm, kailan ba tayo last na nagsex?”

“two, three weeks ago? busy ka sa trabaho, busy ako sa trabaho” sagot ni taeyong, nararamdaman mo ang mainit niyang hininga sa leeg mo dahil inalis ng kamay niya ang mga nakaharang na buhok rito kanina. dumapo ang kamay niya sa t-shirt niya, itinaas ito ng bahagya bago mo maramdaman ang kamay niya sa tiyan mo at onti-onting pumupunta ito sa suso mong walang tabon. “missed the girls, baby… missed playing with them, sucking them… nibbling them…”

“then do it, yongie” ungol mo nang bigla niyang pisilin ito, “missed seeing you suck and run your tongue over them” something felt empty nung inalis ni taeyong ang kamay niya sa dede mo, pero agad itong napalitan ng pakiramdam nung maramdaman mo ang kamay niya sa loob ng panty mo. gamit ang isang daliri, napaghiwalay ni taeyong ang labi ng puke mong namamasa na. sa tagal niyong magkasama, alam na alam ni taeyong kung paano niya papahinain ang mga tuhod mo—isa na dyan ang paglalaro sa tinggil mo gamit ang isang daliri. pinaglalaruan ito ng mabilis, kana at kaliwa. “yong, fingerin mo ko please… namimiss ko na ‘yung daliri mo”

“shh…” bulong niya sa tenga mo, “kalma, baby… ayaw mo namang magising natin si areum, hindi ba?” tanging tango, kagat labi at nakapikit na mata ang sagot mo kay taeyong habang pinaglalaruan niya ang tinggil mo. napangisi ang asawa mo’t napalingon sa malaking salamin na nasa gilid niyo na mula sa ceiling hanggang sahig ng kwarto niyo ang laki. dahan-dahan kang inikot ni taeyong at ginabayan papalapit rito. “lower, baby… gusto kong makita mo kung gaano ka kaganda tuwing dinadala kita sa langit, so open your eyes for daddy.”

inalis muna ni taeyong ang panty at damit mo bago ka dahan-dahang lumuhod kasabay si taeyong, dumura muna sa palad niya ang asawa mo bago muling binalik ni taeyong ang kamay niya sa puke mo. naghahalo ang pagiging basa mo at laway niya, mabagal niyang binibilog ito counter-clockwise kaya naman napapaungol ka’t binabaon mo ang likod ng ulo mo sa leeg ni taeyong. “yong, please… i need to feel your fingers… fingerin mo na ko please…” pagmamakaawa mo, napunta na rin ang kamay mo sa may kamay niya’t ikaw na mismo ang gumagabay nito papunta sa butas mo. “please… ipasok mo na”

“napaka-mainipin mo naman, mahal… libog na libog ka ba? lalabasan ka ba sa daliri ko lang?”

“p-please—holy shit…” ungol mo nung ipasok niya ang isang daliri ng dahan-dahan sa butas mo. “yong, bilisan mo… please” parang hindi naririnig ng asawa mo ang kagustuhan mo, mabagal pa rin ang galaw ng kamay niya habang ang isang kamay at pinaglalaruan ang utong mo. nainis ka na dahil hindi ka pinapakinggan ni taeyong, kaya naman ikaw na mismo ang gumalaw ang balakang mo.

“sumusuway ka na ngayon, baby ah” malalim na sabi ni taeyong, parang tumaas ata lahat ng balahibo mo sa katawan kaya tumigil ka sa pag galaw. napa-angal ka dahil inalis ni taeyong ang daliri niya sa puke mo. “tumuwad ka’t tumingin ka sa salamin. keep your eyes locked on that mirror, or else”

you peeled yourself off of your husband’s chest at tumuwad sa harap niya, exposing your wet, needy pussy to him. napakagat labi si taeyong at hindi maiwasan na hindi paluin ang pwet mo pati na rin ang puke mong namamasa. napaungol ka, naghahalong sakit at sarap ang naramdaman mo. naririnig mong kumakaluskos ang suot ni taeyong na pantalon, natatabunan ng katawan mo ang kalahating katawan ni taeyong pero alam mong binaba na niya ang boxers niya. “yongie” ungol mo nung naramdaman mong pinaghiwalay ng ulo ng tite niya ang labi ng puke mo. “please… ipasok mo na”

“putangina” sabi ni taeyong nung maipasok niya na ng tuluyan ang ari niya sa butas mo, mabagal lang ito nung una pero kalaunan, bumibilis ang pagbabayo niya. “fuck, sorry na agad kung rough ha” sasagot ka pa lang sana, pero naramdaman mo na agad humakot si taeyong ng buhok at itinaas ang ulo mo, kitang kita mo kung paano siya maglabas ng galit—sa pagbabayo pa lang niya sa’yo alam mong naglalabas ng frustration itong asawa mo sa’yo. “ang sarap putangina, ang sarap mo” ungol niya.

“yong—g-ganyan lang, fuck”

kung iniisip mong mabilis na ang pagbayo niya kanina, may mas ibibilis pa pala ito’t may ihihigpit pa ang hawak niya sa buhok mo. taeyong is good in bed, sweet, lovable, never failed to remind you how beautiful you are—but this taeyong? another level ata ang taeyong na ‘to, parang ito ang unang beses sa ilang taon na nagsex kayo na ganto siya ka-rough ulit. hindi binitawan ni taeyong ang buhok mo, patuloy siyang galit na bumabayo at nararamdaman mo na ang isang kamay niya ay nasa bewang mo, binabaon ang kuko sa balat sabay kakalmot sa likod mo. taeyong loves marking you, actually, pati ikaw nagustuhan mo na rin na minamarkahan ka ni taeyong even if that means having bruises and scratches on your back. “ayokong iputok sa loob, baka kasi mabuntis ka nang wala sa oras” sabi niya, “wanna cum in your mouth, baby. gusto mo ba ‘yun?”

“yes, daddy…” ungol mo, hindi mo alam kung saan ka kakapit, kumikiskis na ang mga kuko mo sa sahig habang nakatingin ka sa salamin. nararamdaman mong kumikibot na si taeyong sa loob ng puke mo, ikaw na mismo ang nag-alis sa sarili mo sakanya bago harapin ang tite niya. binuka mo ang bibig mo, nagumpisa na rin jakulin ni taeyong ang tite niya’t hinayaan itong pumutok at sumakto sa bibig mo.

isa sa mga paborito mong parte ng mukha ng asawa mo ay ang mga mata niya. sobrang expressive kasi nito at halatang halata mo kung anong mood ang meron siya. you looked up to him and saw lust in his eyes, hindi ito ang mga boba eyes na ginagamit niya tuwing nakatingin siya sa’yo o sa anak niyo. puno ng pagnanasa ang mga mata niya habang pinuputok niya sa bibig mo ang tamod niya. napalunok si taeyong nang lunukin mo ang nilabas niya sa bibig mo, usually spit ang ginagawa mo pero dahil sa kalibugan niyong mag-asawa, nagulat si taeyong. pinadalos niya ang hinlalaki niya sa may bibig mo pero bigla mo itong sinubo at nagumpisang supsupin. “fuck, baby” mahinang sabi ni taeyong.

tumayo ka sa pagkakaluhod, tumayo na rin si taeyong. akala mo aayain ka nito magshower pero humawak siya sa bewang mo’t umupo sa kama niyo, napahawak ka sa ulo at napaungol nang bigla siyang dumede sa’yo. binibilog ang dila niya't kinakagat ito, “yongie…” ungol mo, itinapon ang ulo mo palikod. humiwalay si taeyong sa dede mo at hinalikan ang gitna ng dibdib mo bago ka yakapin.

“sabay tayo ng ligo, mahal”

TAGGING: @butterjaems @shairamaexx @flovezen @haebragi @maleegayuh @thesirenita @hanjisungpark @luvenshiti @j00reads @stickerjae @bebskyy @ciscachenh @jenoluuvvs @moonattelli @markibo @kkotjia @rensaure @ne0sgun @mklver @jaeminsbebu @dxoah @adorenjun @dongsichenh28 @xnishimura @yoitculture @jaeemie @yoitlover @91qowngus

#nct smut #nct 127 smut #taeyong smut #lee taeyong smut #nct scenarios #nct 127 scenarios #taeyong scenarios #nct hard hours #nct 127 hard hours #taeyong hard hours #nct hard thoughts #nct 127 hard thoughts #taeyong hard thoughts

[whimsicalparadies]

Kamatayan 1

“Atleast nagawa ko lahat…” Alam kong hindi ito ang pinakamagandang entrada ng isang sulatin. Sulatin? Para kanino ko ba toh sinusulat? Kung laman lang naman ito ng aking pag-iisip, o aking tatawaging “agam-agam?” Di na ako magpapaligoy-ligoy pa, napasulat talaga ako dito buhat ng ako’y hingal na hingal na. Saan? Sa buhay. Kamatayan? Tunay nga bang ito ang solusyon sa lahat ng di kaaya-aya nating karamdaman habang tayo’y nabuhuhay? Kung gayon, ay bakit takot na takot tayo rito? Dahil ba’t ito ay misteryoso? Isang bagay na di natin lubusang mauunawaan hangga’t di natin nararanasan, at isang bagay na di na maihahalintulad sa iba kapag nadanas ng isa. Ngunit inilahad ni Oscar Wilde na, “Death must be so beautiful. To lie in the soft brown earth, with the grasses waving above one's head, and listen to silence. To have no yesterday, and no tomorrow. To forget time, to forget life, to be at peace.” Dahil dito, napaisip ako, ano ba ang mas kaaya-aya? Ano ba ang mas kakayanin ko? Saan ba ako mas liligaya? Ang pagharap sa bawat hamon na ibinabato sa akin ng buhay? Ang paghanap ng tinatawag nilang “fulfillment” sa tuwing may mga bagay kang nakakamtan? O ang humimlay ng payapa, walang iniisip, walang hinahabol na hininga, walang sinasabayang daloy ng panahon, at maging malayang bahagi ng sansinukob na nagbibigay liwanag at kahulugan sa lahat ng di ko na maisa-isa pa. Hayaan niyo muna akong mag-kwento pansamantala. Sa totoo lang, gumising lang talaga ako bigla na para bang masyado kong nararamdaman lahat ng bagay, dumoble lahat ng sakit, ng lungkot, ng galit, ng irita, alam kong may mga nararamdaman ako, ngunit ang pinaka-higit na dumoble sa akin ay ang “kawalan” o “emptiness” sa Ingles, na para bang sinampal ako ng kamanhidan, na sa sobrang manhid ay nakahahapdi sa bawat sandali ng aking paghinga, ng aking pag-iisip, pagkilos, at paggawa. Habang patagal nang patagal, ang mundo’y para bang kumukulimlim, sumisikip, bumibigat, at nakalulunod. Nakakawala na ng gana, wala na akong gana sa hapagkainan, wala na akong gana sa mga bagay na dati’y nakapag-bibigay kagalakan sa akin, wala na akong ganang lumabas, wala na akong ganang makaranas, wala na akong ganang kumilos, wala na akong ganang humarap sa kahit kanino, wala na akong ganang lumakbay, wala na akong gana, wala na akong gana. Lagi ng walang gana. Di ko alam saan nanggagaling toh, di ko mawari ano ba ang pinanghuhugutan ko, napakalabong kawalan at kalungkutan, ngunit ang tanging batid ko’y wala akong kawala sa sitwasyon kong ito. Kung mayroon, ito ay malabo, hindi ko matagpuan. Biruin mo yon, sarili kong isip tinatraydor ako. Binibigyan ako ng mga problemang hindi naman totoo, at hindi naman nangyayari. Binibigyan ako ng sakit, ng galit, ng suklam, at lahat-lahat ng mga bagay na ikinasusuka ng sistema ko. Paano ako hindi magagalit? Paano ako hindi magwawala? Paano ako hindi maiinggit sa mga taong hindi binabagyo ng kanilang saloobin!? Nakakatawang isipin na ang tanging pahinga at kalayaan ko lamang ay pagtulog, at sa mga sandali na walang laman ang aking isip, ako’y nakababalik sa reyalidad, sa mga panahong ako’y nakakalimot mag-isip. Habang ako’y nabubuhay at nag-iisip, alam kong patuloy kong mararamdaman ang kamanhirang nakahahapdi’t nakalulunod sa aking kaluluwa. Kaya sa kasalukuya’y aking nang nauunawaan, kung bakit kay raming yumakap sa kamatayan, sapagkat dito lang nila mararamdaman na sa wakas, nagkaroon na rin ako ng kontrol sa mga bagay-bagay, na sa wakas matatahimik na rin akong tunay, na walang akong nakaraan, kasalukuyan, at kinabukasan, na hindi ako binibilangan ng oras, na hindi ako hinahapo sa mga pangyayari’t isipan ko. Totoo nga na we suffer more in our imagination, than reality. Sa mga pagkakataon na tayo’y nalulumbay, at batid natin ang dahilan, mas nakakaya natin at natutuklasan ang tamang solusyon, ngunit sa mga pagkakataon na tayo’y namamanhid o nalulungkot na di natin malaman ang dahilan, ng di natin maunawaan ang pinanggalingan, na bunga lamang ng pag-imbento ng ating isip, at agam-agam, ay ang hirap palang makawala’t makaahon. O kamatayan, tulungan mo ako.

#death thoughts #peace #inner peace #diary #dear diary #thoughts #virtual diary #letters #reminiscence #peaceofmind #born to die #freedom #life #life lessons #oscar wilde #life quotes #peaceful #a matter of life and death #reflection #philosophy #philosophizing #writing #healing journey

[kasingliitngsiomai]

Tambay muna, nagpapatila ng ulan. Kung kelan naman kasi uwian tsaka pa naman umulan. Lord may galit ka ba samin? Haha char

#sanapagpwedenapwedepa #hays

[pepaay]

Nahulog ang nanay ko sa hagdan

8 flights, una ulo. Dahil hinabol nya un aso na baka mahulog.

Yung galit at pag aalala ko.

5am pa lang yan na yung bumungad sakin

Doktor ako pero nung sinabi yan sakin para akong natameme sa pag aalala.

Ang mga nanay talaga, kahit sa xray at ct scan nagmamatigas. Sa sabado na lang daw kasi madami sya gagawin.

Hay nako Ma.

Gusto pa yatang umiyak muna ako

[huminahon]

I'm really trying my best to be comfortable with uncomfortable.

It started when (1) I let go of my bed-- my only sanctuary. Ewan ko sa iba pero ibang peace and comfort kapag nasa sarili kang higaan. Yung feeling mo safe sa ka mga multo sa sala, kusina at banyo lalo na sa gabi kapag kailangan mong bumangon kasi ihing ihi ka na. There's no other place inside your house like your own bed kung saan kumpotable kang nakakatulog, makakaiyak o kung ano pa man. Alam ng kama mo lahat ng baho mo. Alam lahat ng gabing hindi ka makatulog. Alam lahat ng luhang hindi mo man ginusto subalik kusang kumawala. Alam lahat ng panalanging ibinulong. Saksi sa sayaw ng pag-ibig at musika ng sarap. Ramdam lahat ng galit sa bawat hapit sa kumot o suntok sa mga unan. Bilang kung ilang beses mo na sinubukang wakasan ang lahat, maging ang mga hiling na sana hindi kana magising. Parang wala ka nga yatang lihim na hindi alam ng iyong kama at paulit ulit ka pa ring inaalo matapos makipagbuno sa masalimuot na mundo.

Walang ibang nakakahiga sa kama ko. Ako lang. Kung meron man, mga pili lang. Alam ko kapag may umupo, tumuntong o humiga sa kama ko. Humihiga lang ako sa kama kapag matutulog, at hindi ako humihiga na hindi nakakalinis ng buong katawan. I want my sanctuary neat.

Until I decided to give up my bed. Sinanay ko yung sarili kong matulog sa kung saan-saan. Sa upuan, sa sahig, sa ibang kwarto, sa ibang lugar... Doon ko na-realize na iba ang nakakatulog, sa nakakapagpahinga. Hanggang sa nakulong ako sa yakap ng gf ko... Ayaw ko na kumawala. Yun ang hinding hindi ko ilelet go. Sana ganun din sya.

(2) I refrain myself from arranging things by size or color, nor balancing them. Ang hirap, parang gusto kong balatan nang buhay sarili ko. Alam nyo yung hanger na may ipitan? Kapag nagsampay ako dun dapat balance tas yung kulay ng nakasampay from white to roygbiv to brown black. Ganun din sa hanger, magkakasama yung magkakakukay at magkakatulad ng uri. Then yun kung ano yung hanger na nasa unahan o kung ano ang una kong madampot na isasampay, yun na yun. Hind ko nansine-segregate. Ganun na rin kapag naglinis sa banyo o kusina. I saved time. Masakit man sa mata at kalooban pero nakatipid naman sa oras.

(3) I stopped cooking na parang sundalo. Yun kasi ang term ng ama ko, nagluluto raw ako na parang sundalo kasi naka-arrange mabuti. XD halimbawa kapag nagpiprito, sa isang direction lang facing nun tas ganun din kapag sinalansan ko na sa plato. Ngayon party party na sila. Kung magkakaharap o magkakatalikod.

(4) friending my eldest sister. Ibang iba talaga kulubot ng utak nya. Sa sobrang trauma ko sa kanya, marinig ko lang boses nya, nag iinit na talaga ulo ko. Sala sya sa init, sala din sa lamig. Gusto ko kasi syang maging best friend talaga pero out of this world din talaga ugali nya. Sobrang insulting at offensive din ang judgement at salitaan nya kaya kung psycho ka baka nagdilim na paningin mo e. Tas kapag ni-callout para maayos nya, magdadrama yun na akala mo aping api hindi man lang nya naisip na buong buhay na namin kaming nag aadjust para sa kanya. May improvement naman... I guess. Kapag natutulig na ears ko at pakiramdam ko magsnap na... Lumalayo na ako. O kakausapin ko na muna sya na ayaw ko muna makipag usap o kaya hinaan muna ang boses. I told her na rin kumbakit ganun ako sa kanya and nag apologize ako kasi hindi ko sya gusto bastusin, hindi ko gustong maging rude sa kanya kaya kapag nag bigay na ako ng hudyat na nagpapantig na ears ko... Refrain din sya sa jumbonganga nya.

#prsnl

[tokwattoge]

I'm so not in the mood today. :(

Naiinis ako hindi ko mapigilan magpost. Tumblr lang din talaga yung safe space ko. Pwede naman ikwento sa friends ko pero ito yung type of issue na kami lang rin naman ng partner ko ang talagang makakafix. Yes, makakatulong na magsabi sa friend kasi gagaan ang loob ko pero hindi naman ako makaka-add value sa kanila. Kaya mas mabuti na lang na dito ko ilabas. As much as gusto ko makarelate sa ibang tao, na baka may ibang tao na nakakaexperience din ng nafifeel ko ngayon, I know hindi naman yun ang solution kaya hay. Ang bigat ng loob ko.

Naiinis ako kasi pag mainit ulo ng partner ko lahat damay. Sinabi ko sa kanya na hindi sapat na reason na bugnot siya para sirain din ang araw ko. Kahapon, umaga na siya umuwi kasi super pagod sa work at sa biyahe dahil nag straight work sila. Mainit ulo niya dahil mainit ang panahon. Alam ko naman na mainitin siya pero naiinis ako kasi pag nagrereact siya sa mga tanong ko eh parang iritang irita siya. Gaya ng lagi ko sinasabi sa kanya hindi ko naman deserve na pagbuntunan ng galit niya. Today, mainit naman ulo niya kasi di pa binibigay yung sahod sa kanya. Ganun ulit. Mainit ulo ulit niya, nabbwisit na rin tuloy ako. Ayaw ko ng negative energy pero ayaw ko rin sambutin lagi yung init ng ulo niya. Gusto ko ireciprocate yung pakikitungo niya sakin, baka sakali makita niya na hindi maganda. Pero sa totoo lang napupuno na ako ngayon. Napapagod na ako magsabi talaga. Ayaw ko na lang magsalita. Bahala na lang siya mag-isip. Alam ko di ako nagkulang sa pakikipagcommunicate.

Tapos na ako sa phase na puro negative energy, pero ang hirap pag yung mismong partner mo yung ganon. Imbis sana na maging okay pa yung rest of the day ko parang wala na ako talaga sa mood. Nung umaga pa lang disappointed na ako sa sarili ko kasi di ako nakabangon agad para magturo. Pinapunta ko siya sa clinic para makapagpalista kami para sa check-up ng bata pero ang dami niyang dahilan. Kesyo mainit daw bumyahe, na baka wala na daw number ng lista. Pero kahapon nagagalit siya sakin na bakit hindi agad pinacheck up. Dahil last last week pa hindi matuloy tuloy yung check up na yan. Tapos ngayon pinapapunta ko siya sa clinic daming dahilan. Pag dating galing sa pagpapalista sa clinic ako yung haharassin na bakit hindi ko pinupuntahan yung bata iyak ng iyak dun sa biyenan ko. Sabi ko bakit hindi ikaw naman ang mag-intindi ngayon lang ako nakapagpahinga.

Siguro sa makakabasa nitong mukang nagtuturuan kami. Pero sa totoo lang pagod na pagod na pagod na pagod na ako. Nagtatrabaho ako hanggang 38 weeks. 3 weeks after manganak pumasok na ulit ako sa trabaho. Hanggang ngayon 1 year na yung bata nag tatrabaho pa din ako. Nagpapadede din ako. Naglilinis din ako ng bahay. Nagtatarabaho ako ng 5-10 hrs per day. Wala akong day off. Naiinis ako kasi yung small moments para makagpahinga ako kinukuha pa sakin. Minsan na lang ako magmoba, nagtitiktok lang ako pag kakain kasi dun lang ako may time napupuna pa.

Sobrang pagod na rin talaga ako legit. Baka kailangan ko lang to iiyak para maging okay ako. Ang dami ko pang iniisip gaya nung mga utang ko na kami namang pamilya ang nakinabang.

Pag sinasabi ko sa kanya na pagod na ako sasabihin niya sakin eh di magpahinga ka. Galit pa. Makikinig lang siya sa mga sama ng loob ko pag umiiyak na ako. Kailangan ba lagi mag break down muna?

Guys ang hirap mag asawa. 0/10 recommend.

#partnership woes